ورودی نمایشگاه همراه با انواع موشکها رادارها و ادوات ذرهی دوستان عکس ها حجمشون بالاس چیزی حدود 3 مگ متاسفانه فکر میکردم از ذلفقار کامل عکس انداختم اما فقط قسمتی از تانک و بنر اون عکس انداختم ----------------- نمای ورودی اولین چیزی که به چشم میخوره موشک های زمین به زمین انواع رادار ها --- سامانه هشدار و فریب و اختلال موشک های ضد رادار تلاش رعد توپ های 74 و 40 م م دریایی بنر پروژه موج بنر خلیج فارس بنر سینا t72 بغل پشت جلو بنر ذلفقار عکس از خودش فکر میکردم گرفتم که نیست و نمای کلی از تمام تجهیزات سامانه تولید دودهای چند پارامتری تیربار کالیبر 50 شیش لول با نواخت بالا ---------------- ادامه پست جنگ الکترونیک تا چند دقیقه دیگر

قسمت اخر امیدوارم مفید واقع شده باشه.. اسم ماهواره رو نمیدونم اما بنا بر توضیح مسئول اونجا در سال تیر 96 با ماهواره بر "سیمرغ" پرتاب و با موفقیت ماموریت خودش رو به پایان رسوند بنر سامانه یا زهرا 3 تجهیزات بخش عملیاتی خودرو بدونه سرنشین انواع مهمات دوربینهای حرارتی سامانه الکترواپتیکی مراقبتی سامانه دوربین های حرارتی سردشونده انواع سیستم های ارتباطی در باند hf,vhf,uhf اژدر ولفجر ماکت هاورکرافت ایرانی پیشرانه های برای هواپیما های بدونه سرنشین بنر سامانه های حیاتی خلبان و سامانه هیدرولیک هواگرد بنر طراحی حسگر فروصدا و نانو حسگرصوتی و پارسکم وغیره نانو مولد صوتی و تجهیزات عکس بالا میکروروبات سوسک پهپاد تاکتیکی مراقبتی شناسایی پهپاد شناسایی رزمی برد متوسط - 2 بمب در خود جای میدهدهمون مدل 60 درصد -rq170 قسمت زیرین پهپاد پهپاد مهاجر 6 موتور وانکل دورانی تک روتور ساخت داخل همراه با مشخصات مدل 1 به 1 پهپاد rq170 این مدل 4 بمب در خود جای میدهد شاهد 129

بسم الله الرحمن الرحیم بخش دوم توجه داشته باشید همان طوری که در عنوان تاپیک مشاهده می کنید، تمامی مقادیری که در ادامه بدست خواهند آمد، مقادیر تخمینی هستند و ممکنه با واقعیت اختلاف داشته باشند خلاصه نتایج پست قبل (مقادیر برحسب پوند هستند): وزن خالی: 10099 وزن سوخت: 6713 وزن خلبان: 200 وزن tfo (سوخت و روغن غیرقابل استفاده): 43 فرضیات جدید: شرایط استاندارد سطح دریا (ارتفاع صفر تا 5000 فوت و دما 15 درجه سانتی گراد) مگر اینکه شرط دیگه ای ذکر شده باشه دو موتور جی 21-85 بدون پس سوز در نمونه نهایی بکارگیری شده باشه، بدیهیه که در صورت استفاده از موتور توربوفن، نتایج بهبود خواهند داشت. تسلیحات: فقط دو موشک ضدکشتی ظفر با وزن هر تیر 120 کیلوگرم، برد این موشک در نمونه هواپرتاب احتمالا به 35 کیلومتر خواهد رسید. در نتیجه وزن برخاست در این حالت به 17584 پوند خواهد رسید. با توجه به اینکه موتور موتور جی 21-85 بدون پس سوز، رانشی به میزان 3500 پوند-نیرو داره، نسبت رانش به وزن (در حالت ایستا) قاهر در این حالت 0.398 خواهد بود. در کنار این محاسبات، مقایسه کلی هم با اف117 خواهیم داشت. گرچه میدونم که مقایسه قاهر فعلی با اف117 با توجه به اختلاف کلاس وزنی که دارند، کار خیلی صحیحی نیست اما به هر حال بنده جنگنده مادون صوت دیگری رو نمیشناسم که بتوان اون رو با قاهر مقایسه کرد. نسبت منظری بال قاهر نسبت به دیگر جنگنده های مادون صوت بسیار کمتر هست (بجز اف117) و از طرفی با توجه به ورودی هوا، نباید انتظار داشت که قاهر مانورپذیری بالایی داشته باشه و زوایای حمله بالایی رو تجربه کنه. مهندس پروانه گفتند که توانستند تا 26 درجه، جریان ورودی هوا رو کنترل کنند. زاویه ذکر شده، حداکثر زاویه حمله لحظه ای هست و حداکثر زاویه حمله پایدار (در گردش های پایدار، sustained turn) مقدار کمتری رو خواهد داشت. گرچه با توجه به مکان ورودی هوا، تا همین زاویه حمله هم کار بزرگی رو انجام دادند. برای رعایت تناسب رانش به وزن، اف 117 باید وزن برخاست حدود 53000 پوند رو داشته باشه نتایج: سطح بال مرجع: 356 فوت مربع نسبت منظری بال: 1.98 بار بال: 50 پوند بر فوت مربع ضریب پسای بَرا-صفر: 0.00955 صعود: حداکثر نرخ صعود ممکن: 169.5 فوت بر ثانیه با شرایط مشابه، اف 117 حداکثر نرخ صعود 5555 فوت بر دقیقه و در نتیجه 92.6 فوت بر ثانیه خواهد داشت بررسی ممکن بودن کروز با سرعت 0.8 ماخ در ارتفاع 40000 فوت: نسبت رانش به وزن ایستا باید کمتر از 0.398 در بیاد. این مقدار 0.3799 بدست میاد، یعنی در صورت اینکه قاهر، سقف پرواز مطلقی در حدود 45000 فوت داشته باشه، بصورت تئوری قادر به پرواز در شرایط ذکر شده خواهد بود. بررسی ممکن بودن کروز با سرعت 0.85 ماخ در ارتفاع 40000 فوت: خب از حدود 0.8 ماخ به بالا، با توجه به اینکه نرخ ضخامت بال قاهر متغیر و بین 10 تا 7 درصد هست، وارد ناحیه افزایش ناگهانی پسای تراکم پذیری خواهد شد. محاسبه میزان افزایش پسا در این ناحیه به محاسبه نرم افزاری و تست تونل باد نیاز داره بنابراین ما در اینجا برای ساده سازی با یک فرض منطقی، افزایش پسای تراکم پذیری رو به مقدار 0.0005 درنظر گرفته، خواهیم داشت: نسبت رانش به وزن ایستا: 0.381 که کمتر از 0.398 هست که باز هم یعنی اینکه در صورت اینکه قاهر، سقف پرواز مطلقی در حدود 45000 فوت داشته باشه، بصورت تئوری قادر به پرواز در شرایط ذکر شده خواهد بود. کوچکترین افزایش سرعتی در این ناحیه پروازی، پسای تراکم پذیری رو به میزان بسیار بیشتری از 0.0005 افزایش خواهد داد. لذا بسیار بسیار بسیار بعید هست که قاهر با تسلیحات ذکر شده در ارتفاع 40000 فوتی بتونه سرعت بیشتری از 0.85 ماخ داشته باشه بررسی ممکن بودن کروز با سرعت 0.8 ماخ در سطح دریا: نسبت رانش به وزن ایستا 0.315 بدست میاد که شرط ما رو نقض نمیکنه. پس مشکلی نخواهد بود اف 117 با شرایط مشابه، حداکثر سرعت کالیبره شده kcas 545 داره. با تبدیل، رقم 0.825 ماخ بدست میاد فرود: طبق جدول 3-1 از کتاب طراحی هواپیمای راسکم 1: حداکثر ضریب لیفت فرود، محدوده ای بین 1.6 تا 2.6 رو برای تمام جنگنده ها داره. اگر ما بدترین شرایط، یعنی ضریب 1.6 رو برای فرود قاهر درنظر بگیریم: طول کل باند فرود (بر اساس تعریف far 25): فوت 1650 یا 503 متر طول حرکت روی باند پس از فرود: 868 فوت یا 265 متر تعریف باند فرود far 25: برخاست: طبق جدول 3-1 از کتاب طراحی هواپیمای راسکم 1، حداکثر ضریب لیفت برخاست، محدوده ای بین 1.4 تا 2.6 رو برای تمام جنگنده ها داره. بال هایی با نسبت منظری کم مثل بال قاهر، نسبت به بال هایی با نسبت منظری بالا، حداکثر ضریب لیفت کمتری رو خواهند داشت. پسگرایی بال هم هر چقدر بیشتر باشه این ضریب لیفت، کمتر خواهد شد. از طرفی قاهر دارای بدنه ی بَرازا (lifting body) هست. لذا حداکثر ضریب لیفت قاهر، مقدار بالایی نخواهد داشت و از طرف دیگه مقدار بسیار پایینی هم نمیشه براش درنظر گرفت علی ای حال: با ضریب لیفت برخاست 1.4: طول خیزش برخاست: 1957 فوت (596 متر) با ضریب لیفت برخاست 1.5: طول خیزش برخاست: 1825 فوت (556 متر) با ضریب لیفت برخاست 1.6: طول خیزش برخاست: 1710 فوت (521 متر) با ضریب لیفت برخاست 1.8: طول خیزش برخاست: 1517 فوت (462 متر) با ضریب لیفت برخاست 2.0: طول خیزش برخاست: 1364 فوت (415 متر) محاسبه حداکثر ضریب لیفت یک هواپیمای کامل بصورت نسبتا دقیق، کار بسیار دشواری هست، از طرفی قاهر دارای بدنه برازا هست و از طرف دیگه دارای بالی با پسگرایی یکنواخت نیست. لذا برای محاسبه تخمینی هم، در اینجا به محاسبات نرم افزاری نیاز هست اگر نظر بنده حقیر رو بخواهید، فعلا برای این نمونه از قاهر، ضریب لیفت برخاست 1.6، انتخاب منطقی هست و باید طول خیزش برخاست قاهر رو همون 1710 فوت درنظر بگیریم. گرچه باید صبر کنیم و ببینیم در نمونه نهایی از چه نوع فلپ هایی استفاده خواهد کرد. اگر طول فلپ ها بیشتر بشه و بجای فلپ های ساده، از فلپ های پیچیده تری مثل fowler یا single slotted استفاده بشه، حتی میشه ضریب لیفت رو تا 2.0 افزایش داد! اگر بخوایم قاهر رو از یک فرودگاه غیرنظامی به پرواز در بیاریم، طول کل باند برخاست (برخاست و عبور از مانعی به ارتفاع 35 فوت) حدود 2800 فوت خواهد شد. این مقدار برای اف 117، حدود 3.6 ناتیکال مایل یا 21870 فوت هست!!! مانور: با سرعت 0.8 ماخ در سطح دریا، قاهر قادر خواهد بود تا با حداکثر ضریب بار 2.455g ، گردش پایدار خودش رو انجام بده. این مقدار با رعایت تناسب برای اف 117، حداکثر 2.25g بدست میاد تصویر محاسبات: 1- 2- 3- دوستان اگر تمایل به دانستن نحوه محاسبات دارند، جلد 1 کتاب طراحی هواپیما راسکم رو مطالعه کنند با تشکر از جناب remo برای تهیه منوال اف 117 و چند جنگنده دیگه

مهمات هدایت دقیق SPICE ، محصولی از رافائل پیرو استفاده نیروی هوایی رژیم عبری از مهمات دورایستای Spice ، کارشناسان براساس اطلاعات موجود ، معتقدند که این مهمات هوشمند ، قابلیت ناوبری خودکار و به تبع آن ، انهدام اهداف مورد نظر در یک برد 60 کیلومتری را داراست . بنابرادعای شرکت سازنده ، Spice-1000 با توجه به اضافه شدن یک مجموعه بال ، به یک مهمات سُرشی هدایت دقیق تبدیل شده است که برد بیشتری را بدان میدهد . هر دو گونه تولید شده ازاین مهمات هدایت دقیق (Spice-2000 و Spice-1000 ) با انعطاف پذیری فوق العاده ای می تواند بر روی طیف گسترده ای از جتهای رزمی تک سرنشینه و دو سرنشینه مورد استفاده قرارگیرد ، بدون آنکه هواگردهای مورد نظر ، نیازی به اصلاح خاصی داشته باشند . این مهمات هدایت دقیق ، به شکل موفقیت آمیزی برروی جنگنده های اف-15 ، اف-16 و تورنادو مورد آزمایش قرارگرفته و تا کنون در دو نیرو ( اسراییل و یونان ) بصورت عملیاتی در حال خدمت است . در سال 2003 نیز ، نیروی هوایی یونان از قصد خود برای خرید حداقل 200 تیر از گونه Spice 1000 و 100 تیر از گونه Spice 2000 خبرداد . رافائل مدعی است که این مهمات جدید قابلیت شلیک در شرایط همه گونه آب و هوایی ( روز / شب ، آب و هوای نامطلوب ) را با استفاده از دو جستجوگر CCD / IIR و همچنین الگوریتم های پیشرفته تطبیق منظر ، را در اختیار کاربران خواهد گذاشت . به گفته مقامات این شرکت ، جستجوگر Spice در نزدیکترین فاصله ممکن ، هدف را شناسایی و آن را به شکل کاملا هوشمند با دیتای موجود در حافظه خود ، مطابقت داده و به همین دلیل ، خطای احتمالی ناشی از اخلال در GPS را تا حد ممکن ، کاهش دهد . فاز یکم حمله فاز دوم ، روانه سازی مهمات بدون ورود به رینگ آتشبار دفاع هوایی ( مربع سبز نقطه رها سازی مهمات ، مربع زرد ،جت حامل مهمات ) علاوه براین ، مسیر شلیک ( پرتاب) Spice با توجه به ماهیت هدف ، به گونه ای برنامه ریزی میشود که بهترین زاویه شیب با هدف وارد کردن حداکثر خسارت ، تعیین گردد . رافائل مدعی است که مهمات Spice می تواند بصورت کاملا مستقل ، نیمه خودکار و حتی بصورت دستی از طریق یک خط ارتباط داده ای امن بسوی هدف روانه گردد . در صورتی که کاربر بعلت بدی شرایط جوی و یا تراکم شدید اختلال مدافعان ، نتواند بخوبی هدف را شناسایی کند ، مهمات فوق الذکر بصورت خودکار بسمت هدف حرکت خواهد کرد . ضمن اینکه وجود حالت دستی برای این مهمات هوشمند ، این امکان را برای کاربر فراهم میکند تا مهمات مورد نظر رااز حداکثر برد خود ، به منظور کاهش ریسک برخورد با حلقه پدافند هوایی رها نماید . پی نوشت : به تصاویر رها سازی این مهمات دقت کنید ، سیالیت و انعطاف پذیری فوق العاده نیروی هوایی در وارد کردن ضربات دقیق ( به اصطلاح جراحی شده ) در اینجا بخوبی به نمایش گذاشته شده است صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست تسلیحات هواپایه بخش پایانی در این پست و به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به مابقی تسلیحات و تجهیزات قابل حمل توسط هواپیماهای نیروی هوائی که در دو نمایشگاه ارائه شدند : موشک هوا به زمین قدر موشک هوا به زمین عصر 67 موشک سبک هوا به زمین اخگر پاد اخلالگر سحاب پاد اخلال و فریب هوا پایه شاهین ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. 

مدل سه بعدی موشک ماهواره بر سیمرغ تصاویر درست و بدرد بخوری از موتور مرحله ی دوم دردست نبود .. اما مرحله ی اول رو سعی کردم یکم دقیق تر مدل سازی کنم مدل سازی موشک با نرم افزار راینو متریال و رندر با نرم افزار key shot Simorgh missile 3d model

بسمه تعالی 182 پیشرانش ژل پایه همه تاکنون الکل ژله ای یا سوخت ژلاتینی که با باعنوان تجاری آتشزنه به فروش میرسه رو دیدید . برای تهیه این ماده به دو روش عمل میشه یا با حل کردن اندکی کربومر در حداقل آب و سپس تنظیم pH با استفاده از چند قطره دی یا تری اتانول آمین ژل رو درست میکنن و بعد الکل رو اضافه میکنن تا یک محلول کامل و پایدار تشکیل شود .یا اینکه کلسیم کربنات را با استیک اسید واکنش داده و آب آن را خارج میکنن بعد به رسوب کلسیم استات حاصل الکل اضافه میکنن تا ژل تشکیل بشه . اینکار رو در مورد مواد پر انرژی تر هم میشه انجام داد و ازونها برای ساخت پیشرانه ی موشک و یا راکت و یا سر جنگی استفاده کرد .در این حالت موادی به سوخت اصلی اضافه میشه که اون رو با حفظ خاصیت احتراق به شکل نیمه جامد درمیاره . امروزه با گسترش نانو شیمی و وجود انواع پلیمرها ، معمولا از پلیمر برای این کار استفاده میشه . استفاده از ژل به عنوان ماده موثره ی سر جنگی مسوق به سابقه هست . بمب های ترمو باریک در برخی انواع از خود دارای دوغاب ژله ای هستند . نوعی ماده ی منفجره به نام ریزال risal که توسط روسها استفاده میشه حالت ژله ای داره .بمب معروف ناپالم هم از ترکیبی با حالت ژله ای بهره میبرد . پيشرانه هاي ژل بیس در واقع آخرین فن آوری در زمینه ی پیشرانش هستند كه آنها رو مي توان حالت بهينه شده پيشرانه هاي مايع دانست. ضربه ویژه بالا، دانسيته مناسب، ايمني بيشتر نسبت به پيشرانه هاي مايع و جامد و امکان مديريت تراست از جمله مزاياي اين پيشرانه ها نسبت به پيشرانه هاي متعارف جامد و مايع هست که هر مورد رو به طور جداگانه اشاره خواهیم کرد انشالله . مزیت دیگر این پیشرانه ها ، فشار بخار کمتر، قابلیت پذیرش مواد پرانرژی جامد و قابلیت انبارداری آسان تر هست . ضربه ویژه ( ایمپالس ویژه ) : مواد پر انرژی جامد اکثرا همون مواد فعال در سوخت جامد مانند پودر المینیوم ، منیزیم و بور هستند . با اضافه كردن ذرات جامد پرانرژي فلزي و غيرفلزي به مواد منفجره هوا سوز (FAE)، سطح انرژي و در نتيجه ضربه ویژه آنها به ميزان فوق العاده اي افزايش مي يابد. دانسیته : تلاش هایی برای اضافه کردن مواد جامد پرانرژی به سوخت مایع انجام شده ولی مشکل اینه که به دليل اختلاف چگالي وزني ذرات جامد با سوخت مايع، معمولاً پديده اي به نام ناپايداري فاز و ته نشين شدن ذرات جامد كه عمدتاً ناشي از تاثير نيروهاي خارجي (جاذبه، شتاب سلاح و ...) مي باشد در اين نوع تركيبات رخ مي دهد که با ژل کردن سوخت مایع این مشکل از بین میره .به دلیل اهميت توزيع يكنواخت و همگن اين ذرات جامد درون سوخت مايع موجب میشه كه مشخصه كلوئيدي * ژل به عنوان يك مزيت مورد توجه قرار بگیره. ایمنی و ریالیبلیتی : این مساله مربوط به یکی از تفاوت های مهم سوخت جامد و مایع هست و اون هم رزونانس شدید سوخت مایع در حین حرکت موشک هست . این رزونانس هم با تغییر مرکز ثقل موشک روی هدایت موشک تاثیر میزاره و هم ایجاد الکتریسته ساکن میکنه که میتواند در مواردی خطرناک باشه .برای هدایت دقیق تر همواره فرامینی درون کد هدایت موشک نوشته میشه تا خطاهای حاصل از تکان های سوخت مایع رو اصلاح کنه . سوخت جامد این مشکل رو نداره ولی چون از درون به سمت بیرون میسوزه لازمه که بدنه ی موشک که در تماس با بیرون قالب سوخت هست به صورت ویژه تقویت بشه تا در مقابل سوخت ، مقاومت داشته باشه . مشخصه که این مشکل در سوخت ژله ای وجود نداره و سوخت به صورت یکنواخت و مانند سوخت مایع میسوزه . البته ژله هم در مقایسه با سوخت جامد تا حدودی رزونانس داره ولی در مقابل سوخت مایع به حساب نمیاد . مساله ی بعدی نجات از فرآیند خطرناک و بسیار ریسکی ریخته گری یا قالب گیری سوخت جامد هست که بسیار ظریفه و همواره احتمال عدم قالب گیری درست و کرم خوردگی درون سوخت وجود داره . مدیریت تراست : سوخت جامد در کنار مزیت هایی که نسبت به سوخت مایع داره مانند انبارداری طولانی تر ، امکان مدیریت سوزش وجود نداره و پس از روشن کردن سوخت تا انتهای قالب میسوزه . این یکی از دلیل هایی هست که در موشک های سوخت جامد چند استیج پیش بینی میشه تا بشه با چند قسمت کردن سوخت ، تاحدودی اون رو مدیریت کرد . انبار داری : سوخت ژل مانندسوخت مایع قابل تزریق در هر ظرف وبه هر شکلی هست در صورتی که قالب گیری سوخت جامد از قواعد خاصی پیروی میکنه و بعد از یکبار قالب گیری امکان تغییر شکلش نیست . همچنین بر خلاف سوخت مایع چکه نمی کند و در مقابل شرایط نامناسب انبار داری مقاوم تر است . طبق اعلام شرکت گرومن هزینه ی انبار داری این نوع سوخت به نسبت سوخت جامد یک به ده هست . در طي دهه هاي اخير تحقيقات وسيعي جهت ساخت، كنترل كيفيت، احتراق و بكارگيري اين پيشرانه ها صورت گرفته است. ولی به دلیل لبه ی تکنو لوژی بودن ، چیز زیادی تاکنون در رسانه ها منتشر نشده است . با توجه به گستره ی استفاده هر جا که موتورهای راکتی امکان استفاده داشته باشند امکان استفاده از ازین تکنولوژی نیز وجود دارد . از جمله كاربردهاي اين پيشرانه ها، بكارگيري آنها در موتور اژدرها، موشک های بالستیک و کروز و حتی سيستمهاي پرتاب صندلي خلبان مي باشد. اولین تلاش ها در دهه 50 و در naca و برای ساخت سوخت جهت استفاده در موتورهای رمجت ( جهت استفاده در هواپیماها و موشک ها ) انجام شده و به شکست انجامید . در دهه های بعد نیروی هوایی آمریکا تحقیقات رو ادامه داده و سعی کرد برای موشک های برد بلند سوخت هیدرازین و مشتقاتش ( دی متیل و تری متیل ) رو به صورت ژل مورداستفاده قرار بده که اونهم در اوایل دهه 80 متوقف شد . بعد از شکست در نیروی هوایی ، نیروی زمینی پروژه های کوچکتری برای این هدف مشخص کرد و یکی از اولین کارهای موفق که در این زمینه رسانه ای شده مربوط به تست دو موشک تاو توسط TRW است که ادعا شده باعث برد بیشتر تاو نسبت به موتور قبلی شده است .لینک شرکت نورتروپ گرومن نیز مدعی استفاده موفق ازین فن آوری در پروژه ی موشک آینده Future Missile Technology Integration (FMTI متعلق به ارتش آمریکاست . لینک یکی دیگر از پیشروان پژوهش در مورد پیشرانش ژل بیس در کشور آلمان و شرکت MBDA هست .( لینک )آلمان از سال 2000 پژوهش در زمینه ی Gelled propellant rocket motor (GRM) رو شروع کرده و ادعا شده که در سال 2009 این تکنو لوژی در مرحله TRL 6 قرار داشته وبنا براین میشه حدس زد هم اکنون در چه مرحله ای هست . راکتهای آزمایشی یا به اصطلاح SOUNDING ROCKETS نتایج مثبتی رو به نمایش گذاشته اند که در این پی دی اف قابل مطالعه هست . هم چنین بر اساس این لینک ناسا در پی استفاده از سوخت هیدروژن مایع به صورت ژله ای هست که در صورت تحقق انقلابی در عرصه ی سوخت خواهد بود . در ایران نیز با توجه به این لینک ها (1 و 2 . 3 ) در مجله ی مواد پرانرژی در دانشگاه مالک اشتر مشخصا در ودجا در مورد سوخت مایع مورد استفاده در خانواده ی موشک های ایرانی سوخت مایع ( هیدرازین ) و با توجه این دو لینک ( 1 و 2 ) در دانشگاه امام حسین ( علیه السلام ) در سپاه پروژه هایی ( ساخت سوخت ژل با پودر آلومینیوم ) در مورد این نوع سوخت ها در جریان هست . * کلوئید (Colloid) یا چسب‌سانی حالتی در مخلوط مواد بین محلول و سوسپانسیون است که ذرات حل‌شونده در آن بزرگتر از ذرات محلول‌ها هستند و نور را پخش می‌کند، اما در عین حال کوچکتر از ذرات مخلوط‌ها هستند و ته‌نشین نمی‌شوند پراکندگی ذرات آن‌ها به صورت پراکندگی یونی و مولکولی نیست، بلکه به صورت مجموعه‌های مولکولی به نام میسل می‌باشند که به راحتی از حلال، قابل تشخیص هستند تصاویر : نمونه ی سوخت هایپر گولیک ژل شده : نمونه ی کروسین ( نفت سفید ) ژل شده و تقویت شده با الومینیوم : تصویر شماتیک موتور سوخت ژل .ژل طی فرآیند افزایش فشار به صورت مایع درمیاد و به درون محفظه ی احتراق تزریق میشه : تصویر شماتیک راکت با سوخت ژل . یک پیستون با فشار دادن ژل اون رو به شکل مایع درمیاره و به درون محفظه ی احتراق تزریق میکنه : تصویر ساده تر از نحوه ی کار موتور بالا : تصویر تست راکتی شرکت MBDA : هر گونه کپی برداری حتی بدون ذکر منبع مجاز و شرعا حلال است .

بنر سوییچ 24 پورت و 12 پورت بنر و ماکت طرح موقعیت یابی و ناوبری زمین پایه ملی شبیه ساز سخت افزار و نرم افزار بیسم های vhf سلاح اختلال کننده پهپاد های دست پرتاب و انواع مولتی روتور نقشه کامل ایران به صورت پی ادف که تمام محدود های ممنوع پرواز و ارتفاع و..... رو مشخص میکنه سامانه کشف ,هشدار و شناسایی رادارهای دشمن سامانه مقابله با ریز پرنده ها سامانه مقابله با ارتباطات دشمن انواع باتری های صنعتی بنر توضیحات باتری باتری های صنعتی کمک ناوبری زمینی DME سامانه هدایت اتش بنر ماهواره رصد خود ماهوره بنر ساخت قطعات و مجموعه موتور های هوایی کمپرسور F14 بنر جلیغه ضد گلوله رویین 2 بنر انواع جلیغه های ساخته شده با مشخصات پهپائ عمود پرواز اوکتاروتور انواع مین پروژه مرصاد موتور موشک شهاب 3 موشک صیاد 2

بسمه تعالی مشخصات تخمینی قاهر خب به کمک اندازه گیری هایی که جالب اسکای هاوک در اختیار بنده گذاشتن و تصاویر موجود، محاسباتی رو درمورد مشخصات قاهر انجام دادم. با توجه به تصویر زیر فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر 50 پی اس آی ذکر شده تصاویر زیر ابعاد مساحتی رو که یکی از تایرهای ارابه فرود جلو در تماس با زمین ایجاد میکنه نشون میدن مساحت این سطح 22.8 اینچ مربع بدست میاد. با ضرب این مقدار در فشار تایر، وزنی که به روی این تایر اعمال شده 1140.3 پوند و در نتیجه وزن روی ارابه فرود جلو (دارای دو تایر) 2280.6 پوند بدست میاد. در تعیین مکان ارابه فرود اصلی طبق یک قاعده بنام شاخص نوک-بالای طولی، از ارابه فرود اصلی (عقب) خطی رو عمود میکنن و 15 درجه به سمت جلو برده و نقطه موردنظر رو ثبت میکنن (شکل زیر). در چیدمان های مختلف (نحوه نصب تسلیحات، میزان سوخت، نحوه نشستن مسافران در مسافربری ها و...)، هواپیما مرکز ثقل های مختلفی رو تجربه میکنه. نقطه ی مورد نظری که در بالا در مورد شاخص نوک-بالای طولی ذکر شد، باید پشت عقبی ترین مرکز ثقل باشه. لذا با توجه به اندازه گیری زیر ما فرض میکنیم که مرکز ثقل عقبی قاهر در مکانی به فاصله ی 7.2 متر از نوک (بدون درنظر گرفتن لوله پیتوت) قرار داره (محض اطمینان 0.017 متر رو هم درنظر نگرفتیم). اگر بخوام خلاصه کنم، با در نظر گرفتن بازوهای گشتاوری ارابه های فرود (طول اونها در شکل بالا نشون داده شده)، به روی هریک از ارابه های فرود اصلی وزنی به مقدار 8065 پوند اعمال میشه که یعنی این نمونه ی آزمایشی قاهر دارای وزنی به مقدار 8065+8065+2280=18410 پوند یا 8350 کیلوگرمه. این نمونه از قاهر فقط برای تست پروازی ساخته شده و در نتیجه دهلیز داخلی رو براش درنظر نگرفتن: پس وزن این نمونه به وزن خالی، وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo(سوخت و روغن غیرقابل استفاده) خلاصه میشه. اما نمونه ی رزمی قاهر با همین پیکربندی خواهد بود. به همین خاطر، وزن هایی که در ادامه بدست میاریم هم برای نمونه رزمی صدق میکنن. وزن برخاست این نمونه پروازی 8350 کیلوگرم بدست اومد. باید وزن سوخت رو بدست بیاریم شکل زیر، سطح منظری بال قاهر رو نشون میده فرض میکنیم که سوخت درونی قاهر فقط در بال ذخیره میشه و نوک افتاده ی بال ها رو هم درنظر نمیگیریم (برای جلوگیری از آتش سوزی بعد از برخورد صاعقه به هواپیما معمولا در نوک بال ها سوختی رو ذخیره نمیکنند) با استفاده از مشخصات ذکر شده در سطح منظری و معادله ی B-12 از کتاب Torenbeek , synthesis of subsonic airplane design، مشخصات زیر برای سوخت بدست میان: 3635 کیلوگرم، با حجم 181.68 فوت مکعب یا 5144.6 لیتر با کم کردن وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo از وزن برخاست این نمونه، وزن خالی این نمونه و در نتیجه نمونه ی اصلی به اندازه ی 4581 کیلوگرم محاسبه میشه. به گفته ی سردار دهقان و چیزی که واضحه، قاهر یک هواپیمای کامپوزیتیه. باید وزن معادل فلزی قاهر رو بدست آورد تا بشه میزان تسلیحات داخلی و یا خارجی قاهر رو تخمین زد. اگر از ضریب 0.92 بین وزن کامپوزیتی و وزن فلزی استفاده کنیم ( این ضریب اصلا ایده آل نیست و میشد که 0.85 رو لحاظ کرد اما من میخوام که بدترین شرایط رو مدنظر قرار بدم)، وزن خالی معادل فلزی قاهر 4979 کیلوگرم بدست میاد. با مدنظر قرار دادن این وزن و با توجه به شکل 11-2 از کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم (جلد 1): وزن برخاست با تسلیحات داخلی و بدون مخازن خارجی 22500 پوند یا 10206 کیلوگرم بدست میاد. در این حالت، تسلیحاتی رو که میشه در دهلیزهای داخلی قاهر حمل کرد، 1856 کیلوگرم وزن خواهند داشت. طبیعیه که با کم کردن از میزان سوخت میشه وزن تسلیحات رو افزایش داد. وزن برخاست با تسلیحات داخلی و خارجی (و یا مخازن خارجی) 29000 پوند یا 13154 کیلوگرم بدست میاد، به عبارت دیگه 4804 کیلوگرم تسلیحات داخلی وخارجی. از اونجایی که هنوز نوع موتور و مشخصات آیرودینامیکی قاهر در دسترس نیست لذا نمیشه با اطمینان درمورد توانایی قاهر در حمل این وزن از تسلیحات صحبت کرد. اما بصورت اسمی این قابلیت رو داره. 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی رو مدنظر قرار میدیم و کار رو ادامه میدیم. برای بدست آوردن تخمینی از برد، ساده ترین ماموریت رو فرض میکنیم: فرض میکنیم که قاهر با سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون مخازن سوخت خارجی از زمین بلند میشه، طی زمان 4 دقیقه با سرعت متوسط 350 kts تا ارتفاع 40000 فوتی اوج میگیره، با همین ارتفاع و با سرعت 0.9 ماخ سیر میکنه و در آخر فرود میاد. با توجه به این فرضیات: اگر قاهر از دو موتور j85-21 بدون پس سوز با مصرف سوخت ویژه ی 1 بهره مند باشه، بردی به مقدار 1935.6 ناتیکال مایل یا 3584 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور Honeywell f124 با مصرف سوخت ویژه ی 0.78بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2481.6 ناتیکال مایل یا 4596 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور rolls-royce turbomeca adour با مصرف سوخت ویژه ی 0.81بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2389.6 ناتیکال مایل یا 4425.5 کیلومتر خواهد داشت. یکبار دیگه میگم که مقادیر بالا برای برد فقط با فرضیات ماموریت ذکر شده (سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون...) همخوانی داره. واضحه که قاهر پس از رسیدن به نزدیکی هدف تهاجم خودش رو انجام میده و بدون تسلیحات مسیر برگشت رو طی میکنه، لذا برد بیشتری از مقادیر بالا خواهد داشت. (میشه که فرضیات رو مثل فرضیات این پاراگراف بصورت واقعی تری اعمال کرد اما محاسبات رو کمی پیچیده میکنه که از حوصله ی بنده خارج هست) پی نوشت 1: خیلی وقت بود که میخواستم این متن رو بنویسم اما همیشه متلک هایی که به قاهر زده میشد من رو پشیمون میکرد. فی المثل بعد از اینکه فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر منتشر شد، تصویر زیر در توییتر دست به دست شد دقیقا یادمه که بعضی ها سریعا به این نتیجه رسیدن که قاهر وزنی کمتر از تی 38 خواهد داشت! حتی از خودشون نپرسیدن که فشارهایی که در این جدول ذکر شده اصلا برای ارابه فرود جلوست یا ارابه فرود عقب؟ از این مثال ها فراوونه. حالا باز هم اختیار با خودتونه، میتونید بازهم خزعبلات امثال بابک تقوایی ها رو ملاک و منبع قرار بدید. پی نوشت 2: باز هم از جناب اسکای هاوک بخاطر اندازه گیری هایی که انجام دادند تشکر میکنم پی نوشت 3: تصاویری از محاسبات (متاسفانه با خط بسیار بد) رو میتونید در زیر مشاهده کنید پی نوشت 4: برای اطلاع از فرمول ها و نحوه ی محاسبات ، جلد 1 و 2 کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم رو مطالعه کنید.

بنام خداوند بخشنده مهربان با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ، در ادامه تاپیک های بررسی عملیات های نظامی و پس از مروری بر عملیات تمرکز ، اینبار به سراغ یکی از معروفترین عملیات های نظامی آمریکا در ایران می رویم تا ضمن بررسی اجمالی این عملیات به برخی از شبهه های مطرح شده در خصوص این عملیات هم بپردازیم. چنگال عقاب مقدمه - عملیات چنگال عقاب (Operation Eagle Claw) ، عملیاتی بود که طبق فرمان رئیس جمهور وقت آمریکا ؛ جیمی کارتر ، و با نیت رهائی کارمندان سفارت آمریکا در تهران طرح ریزی شده بود. این کارمندان ( که از این به بعد با لفظ عمومی دیپلمات های آمریکائی از آنها نام می بریم ) پس از تصرف سفارتخانه آمریکا در تهران ، توسط گروهی از دانشجویان که با عنوان دانشجویان پیرو خط امام شناخته می شدند ، به گروگان گرفته شده بودند. این اقدام یعنی گروگانگیری کارکنان آمریکائی حاضر در سفارت آمریکا در تهران - ( که برخی از آنها دیپلمات های آمریکائی بودند و برخی دیگر از پرسنل نظامی نیروی دریائی و همچنین نیروهای دفتر تهران سازمان سیا ) یکی از پرحاشیه ترین اقدامات صورت پذیرفته پس از انقلاب می باشد که موافقان و مخالفان بسیاری داشته است که هر یک از منظر خود به آن پرداخته اند. متأثر از پر حاشیه بودن این اقدام ، عملیات رهائی گروگان ها ( که به شکست انجامید) هم بسیار پر حاشیه شده و حرف و حدیث های بسیاری در خصوص آن مطرح گردیده است. لذا بر آن شدیم که این عملیات را از منظر چندین منبع مختلف ( و گاها متضاد) بررسی کنیم تا شاید بتوان تحلیل نسبتا جامعی در خصوص این عملیات ، پدید آورد. لذا اگر گاها در طول تاپیک با نظرات گاها متضادی روبرو می شویم ، بخاطر دیدگاه های نویسندگان مختلف است که نظرات متفاوتی ارائه نموده اند. تذکر بسیار مهم - مدتی بود که منابع مختلف را برای ایجاد این تاپیک فراهم کرده بودم. اما یک نگرانی بزرگ باعث تأخیر در ارسال این تاپیک شده بود. نگرانی بنده این بود که این موضوع ، پتانسیل زیادی برای بحث های سیاسی و به بیراهه رفتن تاپیک دارد. لذا از دوستان عاجزانه خواهش میکنم که از پرداختن به حاشیه ها در این تاپیک خودداری کنند تا بتوانیم به اتفاق هم عملیات پنجه عقاب را صرفا از بعد میلیتاریستی و نظامی بررسی کنیم و از انحراف و خدای نکرده قفل شدن تاپیک جلوگیری کنیم. عملیات چنگال عقاب (بخش اول : بحران گروگان گیری) جستار گشائی - تنها 3 روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 57 ، یعنی در صبح روز 25 بهمن ماه 1357 ، اعضا و چریک های یک گروه مسلح مارکسیست ( احتمالا سازمان موسوم به چریک های فدائی خلق - م) به سفارت آمریکا در تهران یورش بردند و پس از زد و خورد و تبادل گلوله و گاز اشک آور با تفنگداران دریائی محافظ سفارت آمریکا و پس از تهدید به آتش زدن سفارت و کشتن کارکنان محبوس شده در آن ، درگیری خاتمه یافت و همگی کارکنان سفارت تسلیم شدند. اما با امتناع رهبر انقلاب ایران ، آیت الله روح الله خمینی ، در حمایت از این اقدام ، وزیر خارجه دولت موقت با پشتیبانی نیروهای کمیته های انقلاب اسلامی ، به سفارت وارد شدند و پس از درگیری با چریک های مارکسیست ، آنان را وادار به ترک سفارت نمودند و کارکنان زندانی سفارت آمریکا را آزاد نمایند. حمله چریک های چپ گرا به سفارت آمریکا در بهمن 57 مدتی بعد یعنی در تاریخ 13 آبان 1358 ، با حمله گروهی از دانشجویان دانشگاه های تهران ( که بعدها با عنوان دانشجویان پیرو خط امام نامیده شدند) به سفارت آمریکا در تهران و به گروگان گرفته شدن 66 دیپلمات آمریکائی ، مجددا این واقعه تکرار گردید. اما این بار و با توجه به اتفاقات به وقوع پیوسته در خاک آمریکا ، رهبر انقلاب ، این حرکت دانشجویان را تائید نمودند و از این واقعه با عنوان انقلاب دوم یاد کردند. برخی تحلیل گران آمریکائی دو عامل مهم را دلیل حمایت نظام ایران از این اقدام بر می شمارند. دلیل اول ، تصویب قطعنامه ای در اردیبهشت 1358 در سنای آمریکا بود که اعدام مقامات حکومت سابق ایران توسط انقلابیون را محکوم می نمود.( پیش نویس این قطعنامه توسط دو سناتور نزدیک به شاه سابق ایران تهیه شده بود.) دانشجویان ، جریانات مکتبی ( حزب الله ) و همچنین جریانات چپ گرا در آن زمان متفق القول این اقدام آمریکا را دخالت در امور داخلی ایران دانسته و آنرا محکوم کردند. و اما عامل دوم ، سرنوشت شاه سابق ایران بود. دولت کارتر ( تحت تأثیر و فشارهای ایجاد شده توسط برژینسکی مشاور امنیت ملی دولت ) و علی رغم مخالفت صریح وزارت خارجه آمریکا ، با ورود شاه سابق ایران به کشور آمریکا موافقت نمود. پذیرش شاه و سفر وی به آمریکا ، موجب یادآوری خاطرات تلخ کودتای آمریکائی 28 مرداد و بازگرداندن مجدد شاه ایران به عرصه سلطنت گردید. دانشجویان مسلمان که از نقش سفارت آمریکا در عملیات آژاکس و کودتای 28 مرداد بخوبی آگاهی داشتند ، تصمیم گرفتند تا ضمن اشغال سفارت آمریکا ، هم لانه جاسوسی و کودتای آمریکا را تصرف کنند و مانع وقوع کودتا و یا توطئه ای مجدد بر علیه انقلاب مردمی بشوند و هم از بازتاب بین المللی این کار ، فرصتی برای ابراز انزجار از پذیرش شاه در آمریکا برای خود خلق کنند . خواهر مری ( معصومه ابتکار) در حال مصاحبه با خبرنگاران خارجی کودتای آمریکائی 28 مرداد که توسط سفارت آمریکا در تهران هدایت شد سرانجام بحران گروگان گیری در 30 دی ماه 1359 ، با پذیرش قرارداد الجزایر از سوی دولت های ایران و آمریکا پایان یافت و 52 دیپلمات باقی مانده آزاد شده و به آمریکا بازگشتند. ( 14 دیپلمات زن و سیاه پوست پیش از آن توسط دانشجویان و بخاطر نشان دادن حسن نیت آزاد شده بودند) در خلال این بحران و ضمن برگزاری مذاکرات دیپلماتیک بین دو کشور ، رئیس جمهور وقت آمریکا ، جیمی کارتر ، دستور طراحی یک عملیات نظامی برای رهائی 52 گروگان آمریکائی را صادر نمود. عملیاتی که موضوع این تاپیک می باشد. خوب با این مقدمه نسبتا طولانی به سراغ بحث اصلی تاپیک یعنی عملیات چنگال عقاب می رویم. عملیات چنگال عقاب (Operation Eagle Claw) شناخت فرودگاه طبس : طبس شهر کوچکی در شمال شرقی یزد و غرب بیرجند است. این شهر دارای یک فرودگاه خاکی موقت است که سال ها قبل از انقلاب و به هنگام وقوع زلزله طبس ، توسط نیروی هوائی ایران و برای کمک به زلزله زدگان ساخته شد. شهر طبس پس از زلزله نیروی هوائی با ایجاد یک سیستم ارتباطی ، بین فرودگاه مذکور و مرکز عملیات نیروی هوائی ، روزانه بوسیله 10 الی 12 فروند هواپیمای C-130 ، نیازمندی های داروئی و غذائی زلزله زدگان را به فرودگاه مزبور حمل و در مراجعت ، مجروحین را به بیمارستان های تهران و سایر شهرستان ها تخلیه می نمود. پس از خاتمه عملیات کمک رسانی ، چون اداره هواپیمائی کشوری نیاز به این فرودگاه نداشت و از طرفی مسئولیت حفاظت فرودگاه را قبول نکرد ؛ نیروی هوائی با ایجاد چند کانال در فواصل مختلف باند پروازی را غیر قابل استفاده نمود. ولی طرحی وجود داشت تا در صورت نیاز ، مجددا آن را عملیاتی و قابل استفاده نماید. فرودگاه مزبور در زلزله بعدی که مقارن با دوران انقلاب بود ، مجددا عملیاتی گردید. ولی از اینکه آنرا مجددا غیر عملیاتی کرده باشند اطلاعی در دست نیست و ظاهرا این بار فرودگاه همان طور ، به حال خود رها شده است. این که چرا نام طبس و آن فرودگاه موقت ، بر سر زبان ها افتاد ؛ به علت سانحه ای است که پرنده های نظامی آمریکائی ، در عملیات نافرجام برای نجات گروگان های آمریکائی ، دچار آن شدند و هشت نظامی آمریکائی و یک ایرانی که سمت مترجم را داشت ، جان خود را از دست دادند و کشته شدند. ادامه دارد ... منابع مورد استفاده در انتهای تاپیک معرفی می شوند. ===================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : بخاطر کثرت منابع مورد بررسی ؛ حجم بالائی از دیتا و اطلاعات گرداوردی شده است که پرداختن به همه آنها در یک پست میسر نیست. لذا از صبر و تحملی که دوستان عزیز به خرج میدهند تا مطالب دنباله دار تاپیک به سرانجام برسد. پیشاپیش سپاسگذارم.

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست در بازدید از نمایشگاه های اقتدار 40 و نیروی هوائی بنده هم از تعدادی از تسلیحات عکس گرفتم که به تدریج خدمت دوستان عزیزم تقدیم میکنم : خودرو رزمی بی سرنشین این خودرو رزمی ساخته شده است تا در مناطقی که نیروهای عملیاتی ، امکان ورود ندارند و یا ورود پر مخاطره ای دارند ، عملیات آفندی و یا پشتیبانی را انجام دهد. شایان ذکر است که طبق گفته مسئول غرفه ، سلاح این زرهپوش مسلسل PK هست ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست و با پوزش از محضر دوستان بخاطر تأخیر سه ساله در تکمیل این تاپیک ، بررسی گرز مخوف روس ها رو به اتفاق هم ادامه میدهیم : آشنائی بیشتر با یک چماق روسی موشک بالستیک زیر دریائی پایه بولاوا ، یکی از پروژهای به ثمر نشسته " موسسه تکنولوژی حرارتی مسکو " می باشد که تحت رهبری طراح ارشد این موسسه " یوری سولومانف " ( یا به تعبیری دیگر یوری سلیمانف - م ) متولد شده و توسعه یافت. گر چه برخی از خصوصیات ژنتیکی و قابلیت های مهندسی آن از موشک بالستیک قاره پیمای RT-2PM2 Topol-M نشأت گرفته است ، اما باید گفت که این موشک جدید ، مسیر طراحی خود را مستقلا و از ابتدا طی کرده است و بر خلاف برخی شایعات نسخه دریاپایه توپول-ام نیست. در واقع موشک Bulava هم سبک تر و هم دارای تکنولوژی پیچیده تری نسبت به موشک Topol-M می باشد. هر چند که انتظار می رود که هر دو موشک ؛ در حوزه برخی شاخص ها و قابلیت ها ، با یکدیگر قابلیت مقایسه و تشابه را داشته باشند ؛ که از مهمترین این موارد می توان به CEP مشابه و پیکربندی یکسان کلاهک های قابل حمل این دو موشک اشاره نمود. اطلاعات منتشر شده از این موشک در چارچوب پیمان START ، به ما می گوید که موشک بولاوا ، توان حمل کلاهکی به وزن 1150 کیلوگرم را تا برد 9500 کیلومتر دارا می باشد. موشک بولاوا ، در واقع یک موشک سه مرحله ای است. مراحل اول و دوم این موشک ، از سوخت جامد استفاده می کنند. اما در مرحله سوم ، موشک بولاوا ؛ از سوخت مایع استفاده می کند. این قابلیت به موشک این امکان را می دهد تا در مرحله سوم و هنگام جداسازی کلاهک ها ، از قدرت مانور بالاتری برخوردار شود. این موشک را می توان از یک موقعیت و سطح شیبدار لانچ و پرتاب نمود ؛ که این قابلیت ( بر خلاف شلیک های عمودی سایر موشک ها ) به زیر دریائی های حامل این امکان را میدهد که در حال حرکت و عدم سکون ، قابلیت شلیک این موشک را داشته باشند. یکی از مهمترین و ترسناک ترین قابلیت های این موشک ، قابلیت های دفاعی آن است که به خاطر نحوه جدا شدن غیر همزمان کلاهک های بارانی خود می تواند در برابر سیستم های ضد موشکی مقاومت نماید و به تعبیری تا حدودی اقدامات ضد موشکی را خنثی نماید. انتظار می رود که زیردریائی های کلاس بوری که موشک بولاوا را حمل می نمایند ، تا سال 2040 میلادی ، بخشی جدائی ناپذیر از سه گانه تهاجم هسته ای روسیه باشند. ادامه دارد ... ----------------------------- پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : ان شاء الله در پست های آینده به تاریخچه و سایر مباحث مرتبط با این چماق روسی ، خواهیم پرداخت.

به نام حق خودروی ضد مین و ضد کمین طوفان toofan mrap اصلا هم شبیه تایفون نیست، اسمش هم همینطور

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک رو ادامه میدهیم: موشک های بالستیک برد متوسط Medium-range ballistic missile (قسمت اول) R-5 Pobeda : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط آر-5 پوبدا (یا بقول ناتو SS-3 Shyster) ساخت اتحاد جماهیر شوروی است. این موشک بالستیک یکی دیگر از محصولات موشکی شوروی است که در اوج دوران جنگ سرد و برای مقابله با آمریکا و سایر متحدین اش ساخته شد. (ظاهرا این موشک اولین موشک شوروی است که امکان مجهز شدن به کلاهک هسته ای را پیدا نمود.) این موشک دارای برد ماکزیمم 1200 کیلومتر بود. این موشک ساخته سال 1956 میلادی است و در سال 1967 میلادی هم بازنشسته شد. Ghauri-1 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط غوری-1 ساخت جمهوری اسلامی پاکستان است. این موشک بالستیک که گاها با نام هاتف-5 نیز شناخته می شود ، اولین موشک بالستیک پاکستان است که توان هدف قرار دادن پایتخت هند را داشت. این موشک دارای برد ماکزیمم 1200 کیلومتر بود. این موشک در سال 2003 میلادی ساخته شد. ( شروع پروژه در سال 1990 میلادی با الهام گرفتن از Nodong-1 کره شمالی ) در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Ghauri_(missile) Ggauri-2 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط غوری-2 ساخت جمهوری اسلامی پاکستان است. این موشک بالستیک که هاتف-5آ نیز نامیده می شود ، در پاسخ به موشک Agni-2 هند توسط موسسه تحقیقاتی خان پاکستان ساخته شد. این موشک دارای برد ماکزیمم 1800 کیلومتر است. این موشک ساخته سال 2004 تا پیش از ساخت موشک شاهین-2 پاکستان ، دوربرد ترین موشک پاکستانی بود. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Ghauri-II Jericho-2 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط جریکو-2 ساخت رژیم اشغالگر قدس (اسرائیل) است. این موشک بالستیک با کد YA-3 شناخته می شود. این موشک دارای برد ماکزیمم 1300 کیلومتر بود. در خصوص تاریخ تولید این موشک اطلاعات دقیقی در دسترس نیست ، اما موسسه صلح کارنگی احتمال نزدیک به واقیت می دهد که این موشک تولید شده در سال 1991 میلادی می باشد. موشک RSA-3 آفریقای جنوبی که از جریکو-2 کپی برداری شده است. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Jericho_(missile)#Jericho_II Emad : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط عماد ساخت جمهوری اسلامی ایران است. این موشک بالستیک که در واقع نسخه ای مشتق شده از موشک شهاب-3 ایرانی است ( گفته می شود که ) در واقع اولین IRBM هدایت شونده ایرانی است و در زمان خودش دستاورد بسیار بزرگی برای صنعت موشکی ایران محسوب میشد. این موشک دارای برد ماکزیمم 1700 کیلومتر است. ( و بنا به روایتی دیگر 2000 کیلومتر برد دارد.) این موشک تولید سال 2015 میلادی است. مقایسه ابعاد موشک های هواسنگ-10 ، خرمشهر و عماد ادامه دارد ... ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط ) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست زرهی در نمایشگاه بخش اول : تانک ها در این پست و به اتفاق هم نگاهی به تانک های موجود در نمایشگاه می اندازیم : تانک تیام ؛ نسخه بروز رسانی شده M47 تانک چیفتن تانک ذوالفقار تانک تی 72 تانک سبک اسکوپیون ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

نمایش دندانهای جدید J-20 مقایسه میان نمای بیرونی جت جنگنده جی-20 نیروی هوایی خلق چین که در نمایشگاه هوایی 2016 به نمایش درآمده با نمونه ای که در نمایشگاه هوایی نوامبر 2018 توسط ناظران نظامی رصد شد ، تفاوتهای قابل توجهی را نشان می دهد . دو سال پیش و قبل از ورود جی-20 به خدمت عملیاتی ، حداقل دو نمونه از این جنگنده برای مدت کوتاه و بدون زرق و برق های معمول رونمایی از یک محصول فناورانه نظامی در مراسم افتتاحیه سالانه این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفت . اما در نمایشگاه امسال جی-20 در هر 4 روز برگزاری نمایشگاه ، ابتدا با یک صورتبندی 3 فروندی و در روز آخر با فرمیشن 4 فروندی نمایشهای هوایی تعجب آوری را در برابر حاضران به اجرا گذاشت . این جتها که متعلق به تیپ تست پروازی یکصد و هفتاد و دوم ، جمعی پایگاه هوایی آموزشی Foshan مستقر در منطقه ژوهای بشمارمی آمدند در نمایشگاه 2018 در صورتبندی های نزدیک به هم ، دست به اجرای مانورهای هوایی پیچیده از جمله گردش های تنگ و سریع و همچنین مانورهای موسوم به sharp climb زدند . با این حال ،برجسته ترین رویداد امسال در روز آخر رقم خورد که دو فروند جت چینی دریچه دهلیز حمل سلاح را خود را درجریان عبور بر فراز نمایشگاه باز نموده و پس از مدتها گمانه زنی ، ترکیب چینش استاندارد محمول تسلیحاتی خود را به نمایش گذاشتند که درنهایت حدس و گمان ها در خصوص ترکیب تسلیحاتی جی-20 تایید شد که قابلیت حمل حداقل 4 تا 6 تیر موشک هوا به هوا در دهلیز اصلی برای آن وجود دارد ، هرچند در گذشته چینی ها مدعی بودند که دهلیز اصلی جی-20 حداکثر 4 تیر موشک PL-15 رادر خود جای میدهد . شاید علت مطرح شدن این ادعا از سوی نیروی هوایی چین ، خاستگاه اصلی موشک PL-15 باشد که گفته میشود یک نمونه پیشرفته تر از گونه PL-12 بوده و مضاف براینکه برخی تحلیلگران معتقدند که نمونه چینی از موشک AIM-120 AMRAAM ( که اف-22 شش تیر از آن را درجایگاه های داخلی خود حمل می کند ) بزرگتر و سنگین محسوب می گردد . بنابراین ، با توجه به پیکربندی و بخصوص اندازه بالکهای موشک ، نظرها براین استوار بود که جی-20 نمی تواند 6 تیر PL-15 را در جایگاه های داخی خود حمل کند . اما تصاویر نمایشگاه ژوهای 2018 نشان داد که حداقل یک ریل (لبه ) سخت سازی شده (hard point) اضافی در دهلیز جی-20 اضافه شده که نشاندهنده قابلیت حمل موشکهای اضافی است . براساس شایعات موجود ، چینی ها یک موشک جدید با قطر کوچکتر و احتمالا" درازای کوتاه تر را در دست توسعه دارند که ظرفیت حمل مهمات بیشتری را در اختیار جی-20 قرار می دهد ، هرچند طبق اطلاعات موجود ، PL-15 آخرین موشک آشیانه یاب راداری فعال موجود در زرادخانه نیروی هوایی چین بحساب می آید و گفته میشود که احتمالا" بلحاظ کاراکترهای پروازی و برد رزمی با مهمات آمریکایی AIM-120D قابل مقایسه خواهد بود ، اما کمی بزرگتر و سنگین تر به نظر می رسد و پیشرانه آن نیز یک موتور پالس جت است که به آن بردی فراتر از 125 مایل ( 200 کیلومتر ) خواهد داد ، ضمن آنکه خط ارتباط داده ای دو تایی و جستجوگر آرایه فازی فعال آن، مقاومت بالایی در برابر اخلال های احتمالی دارد . علاوه برای قابلیت حمل 4 تیر PL-15 ، جی-20 می تواند حداقل 1 تیر موشک PL-10 را نیز در دو دهلیز جانبی خود حمل کند . این موشک چینی که در کلاس موشکهای کوتاه برد تصویرساز فروسرخ قرار دارد ، بلحاظ برد و عملکرد ، مشابه نمونه های غربی (IRIS-T ) آلمانی و حتی نمونه ژاپنی AAM-5 بوده و برای جایگزینی موشک PL-8 در جتهای عملیاتی این نیرو شامل جی-10 ، جی-16 و در نهایت جی-20 توسعه یافته است . پی ال -10 با توجه برخورداری فیوز مجاورتی لیزری و همچنین خروجی بردار رانش ، میتواند در یک محدوده 90 درجه ای با هدف درگیر شود که با اضافه شدن امکان پایش و قفل موشک از روی کلاه خلبان ، درصد مرگ آوری بیشتری را به نمایش می گذارد . سمت راست پیشرانه روسی و سمت چپ پیشرانه چینی اما نکته هوشمندانه طراحی PL-10 در این است که بر خلاف اف-22 ، خلبان میتواند قبل از بازشدن دریچه دهلیز سلاح ، مهمات انتخابی را مسلح و فعال کرده و بلافاصله پس از خروج موشک از دهلیز ، دریچه ها را برای افزایش پنهانکاری به حالت نخست برگرداند . اما نکته قابل ذکر در خصوص جی-20 ( حداقل تا حال حاضر ) این است که فاقد توپ هوا به هوا بوده ، هر چند گفته میشود که قرار است این قابلیت نیز بدان اضافه شود . علاوه براین ، برخی اخبار نیز نشان میدهد که جی-20 پس از ورود بخدمت رزمی ،به یک پیشرانه جدید ( احتمالا یک گونه ارتقاء یافته از پیشرانه روسیAL-31) مجهز میگردد ، هر چند برخی شایعات نیز در خصوص نصب پیشرانه بومی WS-10B3 روی این جت چینی خبرمی دهد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه : COMBAT AIRCRAFT نوامبر 2018 پی نوشت : با تشکر فراوان از برادر عزیز جناب remo بابت تلاش پیگیرانه و مستمر برای تسهیل دسترسی به منابع به روز نظامی

بسم الله الرحمن الرحیم پوشش پدافند هوایی ایران سایت‌های پدافندی فعال در سرتاسر ایران ایران در طی سالهای اخیر، با استفاده از سامانه های موشکی مدرن، به گونه ای قابل توجه پدافند هوایی خود را بهبود داده است. سامانه های موشکی ایران غالبا در مناطق هسته‌ای و پایگاه‌های موشک‌های قاره‌پیمای ایران استقرار یافته است و محافظت از مراکز پرجمعیت در اولویت دوم قرار دارد. با توجه به تنش‌های شدید با اسرائیل، ایالات متحده و کشورهای حوزه خلیج فارس، به احتمال زیاد ایران آمادگی خود را افزایش خواهد داد. دکترین عملیاتی مسئولیت پدافند هوایی بر عهده قرارگاه خاتم الانبیاء ارتش و نیروی هوافضای سپاه پاسداران می باشد. رقابت بین ارتش و سپاه پاسداران همراه با کمبود زیرساخت های C4 ، مانع از توسعه یک سیستم پدافند هوایی یکپارچه شده است. (پدافند هوایی ایران چندین سال است که به صورت یکپارچه درآمده و مغز آن سامانه پیامبر اعظم (ص) ). در میان مدت و بلند مدت، معرفی سامانه‌های موشکی و راداری جدید، دکترین ایران را نسبت به سامانه های قدیمی تغییر خواهد داد. سامانه های بومی دارای دو شاخصه هستند 1- ویژگی های اصلی 2- نشانه هایی از مهندسی معکوس سامانه های آمریکایی، چینی و روسی. البته اثربخشی آنها به دلیل امنیت عملیات و عدم حضور در درگیری‌ها قابل بررسی نیست. قابلیت‌ها و کاربردها به دلیل تعداد سامانه‌های محدود ایران و همچنین گستردگی پهناور بودن این کشور ، تنها تهران و مناطق مرکزی ایران به دلیل وجود سایت‌های هسته‌ای/موشکی‌های قاره‌پیما و نهادهای دولتی ایران به طور کامل پوشش داده شده‌اند. بخشی از مناطق جنوب، غرب و شمال ایران نیز تحت پوشش پدافند است اما مناطق شرق ایران تقریبا توسط هیچ سامانه‌ای پوشش داده نشده و فاقد حمایت است. به صورت قابل ملاحظه‌ای رادارها کشور ایران را پوشش داده‌اند. 60 درصد جغرافیای ایران بیش از 1800 متر ارتفاع دارد و این باعث می‌شود رادارهایی که در ارتفاع پایین نصب شده اند در بخش‌ بزرگی از این کشور مسدود شوند. حلقه رشته کوه‌های زاگرس و البرز (با ارتفاع 2000-5000 متر) مانع دید رادارهایی که در فلات مرکزی ایران قرار دارند می‌شود. علیرغم چالش‌های جغرافیایی، ایران پیشرفت‌ اندکی در تهیه یا مدرن‌سازی هواپیماهایی (آواکس) کرده است که توانایی کاهش نقاط کور را دارند. تخمین می‌زنیم که یافته‌های ما که از منابع قابل دسترس می‌باشد تقریبا شامل 40-50 درصد از سامانه‌های موشکی عملیاتی است. سامانه‌های پدافندی تهران تهران تهران به عنوان پایتخت ایران دارای بهترین پوشش سامانه‌های موشکی است. شبکه پدافندی تهران از سایت‌های مختلف هسته‌ای و موشکی محافظت می‌کند. این سایت ها شامل تاسیسات تحقیق و توسعه، مکان‌های ذخیره‌سازی و سیلوهای پرتاب می‌‌‌‌‌‌شود. مراکز فرماندهی نظامی و پایگاه‌های اصلی نیز در پایتخت قرار دارند. دفاع هوایی منطقه‌ای تهران از سه لایه سامانه‌ی موشکی دوربرد تشکیل شده است که شامل دو سامانه‌ی S-300 PMU2 و یک سامانه S-200 VEGA است. S-300 PMU2 متخصص رهیگری اهداف با سطح مقطع راداری کم است مانند: موشک‌های کروز، جنگنده‌ها و موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد (البته S-300 PMU2 توانایی رهگیری بعضی موشک‌های میان‌برد را نیز دارد.) S-200 VEGA ارتفاع عملکرد و برد بیشتری نسبت به S-300 PMU2 دارد اما تنها در برابر هواگردهایی که سطح مقطعی راداری زیادی دارند کاربرد دارد. مانند: آواکس‌ها، هواگردهای شنود الکترونیک (ELINT)، پرنده‌های نظارت و شناسایی (ISR) و تانکرهای سوخت رسان. تعداد زیاد سامانه‌های قدیمی و جدید ساخته شده کوتاه‌برد/میان‌برد، انبوهی از دفاع نقطه‌ای را به وجود آورده است. چهار سامانه‌ی قدیمی MIM-23 HAWK و یک سامانه‌ HQ-2 (نسخه چینی S-75) با حداقل ارتقاء، جزو پیوندهای ضعیف در زنجیره دفاع نقطه‌ای تهران می‌باشند. دو سامانه‌ی بومی تلاش که از موشک‌های صیاد 2 استفاده می‌کنند و یک سامانه‌ی رعد (تقلیدی از سامانه‌ی بوک) توانایی‌های دفاع نقطه‌ای تهران را تقویت می‌کنند. سامانه‌ی تلاش (صیاد2) درتهران ایران سرمایه‌گذاری گسترده‌ای برای بکارگیری موشک صیاد در سامانه‌های بومی خود کرده است. موشک‌های میان‌برد صیاد2 همه‌کاره، سازگار با پلتفرم‌های مختلف و تولید داخل هستند. این موشک براساس موشک های RIM-66 نیروی دریایی آمریکا ساخته شده‌است و می توان آن را از S-200 VEGA، تلاش و سایر لانچرها پرتاب کرد. صیاد3 و موشک صیاد4 که براساس موشک 48N6E2 ساخته شده است در باور373 به کار خواهند رفت. هارتلند پوشش سامانه‌های موشکی در هارتلند ایران (اصفهان) به صورت چندلایه و پرتعداد است. رینگ‌های پدافندی از بعضی مراکز مهم جمعیتی ایران مانند قم، اصفهان و نطنز محافظت می‌کنند. این منطقه همچنین میزبان سایت‌های کلیدی هسته‌ای/پرتاب موشک‌های قاره‌پیما است که شامل تاسیسات تولید اورانیوم در نزدیکی نطنز و مرکز غنی‌سازی اورانیوم و سیلوهای پرتاب موشک‌های قاره‌پیما در نزدیکی اصفهان است. سامانه‌های پدافندی هارتلند ایران سیستم دفاع منطقه‌ای اصفهان دارای دو لایه است. یک سامانهS-300 PMU2 و یک S-200 VEGA در نزدیکی فرودگاه بین المللی اصفهان قرار دارند. سه MIM-23 HAWK و یک سامانه تلاش2 برای پوشش این سامانه‌ها به کارگرفته شده است. سمانه ‌های دفاع نقطه‌ای برای همپوشانی سامانه‌های دوربرد و سایت‌های هسته‌ای/موشک‌های قاره‌پیما استفاده می‌شوند. سامانه S-200 VEGA در اصفهان منطقه نطنز توسط سامانه‌های دوربرد واقع در اصفهان و تهران تحت پوشش قرار دارد. سامانه‌های موجود در نطنز تنها شامل سامانه‌های میان‌برد، کوتاه‌برد و تعداد بسیار زیادی سامانه‌های با برد بسیار کوتاه با قابلیت تعامل محدود را می‌شود که نشان‌دهنده تمرکز آن برای مقابله با حملات موشکی پرتعداد است. دو سامانه‌ی HQ-2، دو سامانه SAM-6 و 3 سامانه‌ی TOR-M1E حلقه‌های محلی را تشکیل می‌دهند. سامانه‌های باتحرک بالای SAM-6 و TOR-M1E می‌توانند در هر منطقه‌ای مستقر شوند و تاکتیک شلیک کن-فرارکن را اجرا کنند. ما حداقل 12 سایت خالی پدافندی را در این منطقه شناسایی کرده‌ایم که می تواند جایگاه سامانه‌های بومی باشد. ساحل جنوبی سواحل جنوبی ایران دارای پوشش نامناسب پدافندی است که در حال انتقال به سامانه‌های جدیدتر می‌باشد. سامانه‌های منحصر شده در پدافند نقطه‌ای و شکاف بین سامانه‌های بوشهر و بندرعباس یکی از آسیب‌پذیرترین قسمت‌های فضای هوایی ایران است. سواحلی جنوبی ایران به دلیل نزدیکی به مناطق دفاعی و مسیرهای تجارت بین‌المللی، منطقه‌ای استراتژیک حیاتی است. سامانه‌های ایران برای تامین امنیت فضای هوایی جنوب و نظارت بر خلیج فارس و تنگه هرمز مستقر شده‌اند. نیروی دریایی سپاه پاسداران مسئول حفاظت از خلیج فارس و ارتش ایران مسئول حفاظت از دریای عمان و اقیانوس هند است. ستادهای عملیاتی و 90 درصد از پایگاه‌های نیروی دریایی سپاه پاسداران و ارتش در سواحل جنوبی (خوزستان، بوشهر، هرمزگان و بلوچستان) واقع شده‌اند. پایگاه‌های هوایی تاکتیکی (TAB) میدان‌های نفتی حیاتی و نیروگاه هسته‌ای در نزدیک ساحل قرار دارند. سامانه‌های پدافندی بوشهر خلیج فارس تنها منطقه‌ از سواحل جنوبی است که به‌صورت کامل تحت پوشش است (احتمالا منظور نسبت به سواحل دریای عمان و ورودی اقیانوس هند) .یک S-200 VEGA ریل‌سوار و یک S-300 PMU2 (در سال 2017 جایگزین MIM-23 HAWK شده است.) در تب6 (فرودگاه بین المللی بوشهر) قرار دارند. سامانه‌ی S-300 PMU2 در بوشهر یک سامانه‌ی MIM-23 HAWK قدیمی و یک سامانه‌ی تلاش که از موشک صیاد2 بهره می‌برد حفاظت هوایی را برای این منطقه فراهم می‌کنند. درکنار پایگاه‌های نیروی دریایی، سامانه‌های پدافندی پرتعداد وظیفه‌ی حفاظت از نیروگاه هسته‌ای بوشهر را بر عهده دارند که احتمالا این نیروگاه در لیست هدف‌های دشمن قرار دارد. S-200 VEGA واقع در بوشهر یک پوشش نسبی اما غیرقابل اطمینان (به دلیل محدودیت دامنه) را برای بندر ماهشهر فراهم می‌کند. این باعث می‌شود که بندر ماهشهر به یک فضای باز برای حملات هوایی تبدیل شود زیرا تنها یک سایت MIM-23 HAWK از آن حفاظت می‌کند. با این حال حداقل 3 سایت خالی پدافندی آماده میزبانی برای سامانه‌های موشکی در آینده است. سامانه‌های پدافندی سواحل جنوبی ایران تنگه هرمز دارای پوشش نصفه و نیمه است. S-200 VEGA مستقر در بندرعباس منطقه را در برابر جنگنده‌های پیشرفته، موشک‌های کروز با سطح مقطع راداری کم و پهپادها آسیب‌پذیر می‌کند. پوشش دفاع هوایی این منطقه به عهده‌ی یک MIM-23 HAWK و یک HQ-2 چینی است. در حالیکه این سامانه‌ها بر روی نقاط کم ارتفاعی که سامانه‌ی S-200 VEGA قادر به پوشش آن نیست تمرکز کرده‌اند اما در برابر اهداف با قابلیت مانور بالا و جمینگ شدید، ناتوان هستند. جزیره ابوموسی به عنوان یک سایت پیشاهنگ هشدار اولیه و نقطه‌ شروع عملیات برای نیروهای عملیات ویژه است. باتوجه به موقعیت استراتژیک این جزیره در نزدیکی خطوط کشتیرانی بین‌المللی اما ابوموسی از تجهیزات نظامی عمده بهره‌مند نمی‌باشد. سایت MIM-23 HAWK با هدف افزایش قابلیت بقای دارایی‌های مهمتر مانند رادار و پرتابگرهای موشکی در جزیره مستقر شده است. در کنار آن تعداد نامعلومی از سامانه‌های پدافندی که توسط قایق‌های سپاه حمل می‌شوند پدافند بیشتری را در تنگه‌ی هرمز ارائه می‌هند. نیروی دریایی سپاه پاسداران درنظر دارد در آینده‌ی نزدیک آخرین نسخه دریایی صیاد را دریافت کند. اخیرا یک MIM-23 HAWK در چابهار مستقره شده است که تنها سامانه‌ پدافندی مستقر در ساحل خلیج عمان است. باتوجه به اینکه سرمای‌گذاری چند میلیارد دلاری در چابهار در حال انجام است و این شهر در حال تبدیل به بندر کلیدی آب‌های عمیق ایران می‌باشد، احتمالا این منطقه یکی از اولین دریافت‌کنندگان سامانه‌های صیاد 3 یا صیاد 4 باشد. این منطقه میزبان دو پایگاه بزرگ نیروی دریایی سپاه پاسداران و نیروی دریایی ارتش است و به عنوان درورازه‌ی تنگه‌ی هرمز و فضای هوایی شرق ایران می‌باشد. غرب غرب ایران در حالیکه میزبان چندین پایگاه هوایی و سایت‌های هسته‌ای/موشک‌های قاره‌پیما در نزدیکی پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق و کویت است اما پدافند ضعیفی دارد. S-200 VEGA در تب 3 (فرودگاه همدان) واقع شده است پدافند هوایی استان‌های همدان، کرمانشاه و کردستان را به عهده دارد. رادار بردبلند فتح 14 در نزدیکی تب 3 تحت پوشش قرار دارد اما فاقد یک لایه پدافند هوایی نقطه‌ای است. رآکتور IR-40 و تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم در نزدیکی اراک توسط دفاع هوایی منطقه‌ای S-200 VEGA همدان و S-200 VEGA تهران تحت پوشش هستند. دو MIM-23 HAWK در مجاورت سایت‌های هسته‌ای یک لایه‌ی اضافی برای دفاع نقطه‌ای ارائه می‌دهند. سامانه‌های پدافندی شمال غرب ایران- تبریز منطقه‌ی تبریز در شمال‌غربی ایران درای هیچ پوشش سامانه‌ی بردبلندی نیست. سایت‌های نظامی این منطقه تنها تحت حمایت یک MIM-23 HAWK و یک سام6 هستند. با توجه به موقعیت ژئو‌استراتژیک منحصر‌به‌فرد شمال غربی ایران، پوشش این منطقه به صورت یک پازل تکه تکه است. سازه‌های پیچیده‌ی زیرزمینی پرتاب موشک‌های قاره‌پیما نزدیک تبریز به طور بالقوه بخشی از اروپا را در محدوده‌ مناسبی از برد موشک‌های شهاب ایران قرار می‌دهد. سامانه‌ی HQ-2/ تبریز فضای هوایی جنوب غربی حتی آسیب‌پذیری بیشتری دارد. تنها سامانه‌ی موشکی در این منطقه یک MIM-23 HAWK است که در تب4 (فرودگاه دزفول) مستقر است. چندین سایت خالی سرتاسر این منطقه دیده می‌شود. پوشش سامانه‌ی MIM-23 HAWK در مشهد شرق فضای هوایی شرق ایرن تقریبا به‌طور کامل بدون هیچ حمایتی است. بیش از 760000 کیلومتر مربع (40 درصد از وسعت ایران) از جمله مشهد دومین پرجمعیت ایران به طور کامل فاقد هرگونه سامانه‌ی موشکی است. فقط یک MIM-23 HAWK، پوششی ضعیف برای تب 14 (فرودگاه بین المللی مشهد) و یک تاسیات پرتاب موشک‌های قاره‌پیما در نزدیک مشهد ایجاد کرده‌است. استراتژی پدافندهوایی در شرق ایران متکی به تاکتیک‌های جایگزین است. رادارهای‌ هشدار زودهنگام و فرا افق (به عنوان مثال رادار نذیر با برد 800 کیلومتر) اهداف را کشف و شناسایی می‌کنند. رهیگری توسط هواگردهای بال ثابت خارج از رده‌ی مسلح به موشک‌های هوا به هوا انجام می‌گیرد که دائما در آمادگی بالا هستند. همچنین استراتژی پدافندهوایی در شرق ایران شامل استفاده از تجیهزات جنگ الکترونیک است. جنگ الکترونیک ایران در گذشته نشان داده که در برابر پهپادهای ایالات متحده کارآمده بوده است. ما معتقدیم ایران در اولین فرصت یک یا دو سامانه پدافندی بردبلند را در شرق کشور مستقر خواهدکرد.پدافند هوایی مدرن برای حفاظت تهران و مناطق مرکزی ایران از حملات دورایستای ناشناس، ضروری است. استقرار اف 35های آمریکا در پایگاه هوایی قندهار افغانستان و یک ناوهواپیمابر در خلیج فارس، ایران را وادار به تسریع پیشرفت‌های پدافندهوایی در شرق این کشور می‌کند. ترجمه توسط GHIAM برای انجمن میلیتاری منبع : https://t-intell.com/2018/12/05/the-ayatollahs-shield-sam-deployments-and-capabilities-of-the-iranian-air-defenses-imint/

تلفات زرهی سوریه در جنگ هفت ساله /قسمت اول تانک تی 90 در سوریه ارتش سوریه در طول هفت سال جنگ با نیروهای مخالف مختلفی شامل شورشیان داخلی و تروریست‌های خارجی که غالبا از سلاح های سبک استفاده می کردند درگیر شده است. با توجه به حجم بالای اطلاعات در درسترس مربوط به این حوادث، می توان تلفات زرهی ارتش سوریه را شناسایی و رصد کرد. ارتشی که زمانی، ششمین ارتش جهان از لحاظ تعداد تانک‌ها بود. قبل از بررسی تلفات تجیهزات زرهی سوریه که می‌توان آن را با استفاده از شواهد بصری (عکس‌ها و فیلم‌ها) دنبال کرد، روش جمع‌آوری اطلاعات بررسی می‌شود. مقاله با گفتگو پیرامون چرایی امکان از دست دادن بسیاری از وسایل نقلیه زرهی پایان خواهد یافت. قبل از درک چگونگی تلفات زرهی سوریه در این جنگ، اهمیت دارد که خلاصه‌وار پیشینه ارتش عربی سوریه بحث شود. به مدت چندین دهه ارتش عربی سوریه دو وظیفه‌ی تامین امنیت داخلی دولت بشار اسد و همچنین انجام عملیات دفاعی/تهاجمی علیه اسرائیل را برعهده داشت. وظیفه دوم (انجام عملیات دفاعی/تهاجمی علی اسرائیل) بیشترین تاثیر را بر ارتش این کشور داشت و باعث شد که ارتش سوریه تمرکز شدیدی برای به دست آوردن تعداد زیادی تانک، نفربر و سلاح‌های ضد تانک (عمدتا شامل آرپی جی و موشک های هدایت شونده ضد تانک شوروی بود) داشته باشد. به دلیل ترس از حمله اسرائیل، سوریه زرادخانه خود را در پایگاه های متعدد در سراسر این کشور توزیع کرد. تعدادی از این پایگاه های در دمشق و درعا که در نزدیکی ارتفاعات اشغالی جولان است واقع شده اند. تانک تی-55 منهدم سوریه در آغاز جنگ سوریه در سال 2011، زرهی سوریه بر روی کاغذ شامل موارد زیر بود: تانک‌ها تی - 55: 2000 دستگاه تی - 62: 1000 دستگاه تی - 72: 1500 دستگاه نفربرها: بی ام پی 1: 2000 دستگاه بی ام پی 2: 100 دستگاه خوردهای پشتیبانی زرهی بی وی پی-1 : 100 دستگاه شلیکا: 400 دستگاه خودروهای بازیابی زرهی: 130 دستگاه تجهیزات کششی ووزدیکا 2 اس 1 : 300 دستگاه آکاتسیا 2 اس 3 : 100 دستگاه نکته: تعداد برآورد شده قبل از جنگ را در حالت خوشبینانه است. بعضی از وسایل زرهی در دهه‌های گذشته به دلیل عدم نیاز عملیاتی، از دست رفته اند. درحالی‌که تعداد زیادی از آن‌ها به دلیل انبارداری طولانی مدت و عدم نگهداری، قبل از جنگ غیرعملیاتی (حتی نیاز به اورهال داشتند) بوده اند. بعدها ارتش سوریه ده‌ها نفربر MT-LB و تانک تی 90 روسی را به خدمت گرفت. تی 90 برای اولین بار در اواخر سال 2015 به وارد نبرد سوریه شد. قرار دادن کیسه‌های پر شده از شن و خاک در جلوی تانک‌های سوری برای کاهش خطر اصابت ATGM همچنین ارتش سوریه بر روی کاغذ انواع دیگر خوردهای زرهی مانند: نفربرهای سری بی تی آر، توپ‌های خودکششی T-34 / D-30 و دیگر وسایل زرهی را دارا بود. با این حال، این تجهیزات به طور کلی منسوخ شده‌اند و ارزش عملیاتی ناچیزی دارند. بسیاری از آن‌ها سال‌ها پیش اوراق یا از خدمت خارج شده‌اند. در بهترین حالت ممکن است که برخی از آن‌ها در ایستگاه‌های ایست –بازرسی مناطق تحت کنترل دولت سوریه به کار گرفته شوند. در نتیجه این مقاله فقط به آن دسته از تجهیزات زرهی که در طول جنگ سوریه به طور فعال در میادین جنگ استفاده شده‌اند می پردازد. تانک های تی 62 ام روسی در پایگاه نظامی شهر طرطوس سوریه جمع آوری شواهد بصری همانطور که آگاهید، یوتیوب، سایت‌های ویدیوئی و سایت‌های میزبان تصاویر بسیاری از فیلم ها مربوط به جنگ داخلی سوریه را به ادعای مبارزه با افراط گرایی و خشونت حذف می‌کنند، به دلیل سوء استفاده از این اطلاعات توسط طرفداران مختلف درگیر این جنگ، بسیاری از عکس‌ها و فیلم‌ها از بین رفته است. با این وجود یوتیوب هنوز منبع اصلی شواهد بصری است که برای این پایگاه داده، جمع آوری شده است. تصاویر جمع آوری شده توسط نویسنده از بهار 2015 بیشتر بر روی استفاده تروریست ها از موشک‌های هدایت شونده ضد تانک متمرکز شده است. تانک اصلی میدان نبرد تی-72 ارتش سوریه توسط موشک ضدتانک هدایت شونده نابود شده است یکی دیگر از منابع مهم مورد استفاده پیرامون تلفات زرهی سوریه، لینک‌های یوتیوب است، گرچه بسیاری از این لینک‌ها از بین رفته است. همه این‌ها و سایر منابع دیگر آرشیوی شامل 102 گیگابایت اطلاعات در قالب 3853 فایل است که 85 درصد آن فیلم‌هایی است که بیش از 100 ساعت می باشد. همان طور که در بالا ذکر شد، این مقاله فقط شامل مواردی است که شواهد بصری در مورد آن وجود دارد. به همین دلیل ممکن است تلفاتی وجود داشته باشد که به دلیل عدم شناسایی در مقاله نیامده باشد. اصطلاح "تلفات" تمام وسایل زرهی آسیب دیده، نابودشده و به غنمیت گرفته شده را شامل می‌شود. در صورتی که تصاویر جزئیات کافی برای تشخیص نوع دقیق تانک را نداشته باشد آن مورد به عنوان "تانک ناشناخته" دسته‌بندی می‌شود. از آنجا که ارتش سوریه تعداد اندکی از نفربرهای بی ام پی 2 و خودروهای پشتیبانی زرهی بی وی پی-1 ای ام بی اس (ارتش سوریه تقریبا 100 دستگاه از هر کدام داشت) را دارا بود و بی ام پی 2 هم به ندرت در خارج از استان دمشق ظاهر شده است بنابراین آنها به عنوان بی ام پی 1 دسته بندی شده اند. نفربر بی‌ ام پی 2 سوری غنیمت گرفته شده توسط داعش برای جلوگیری از شمارش مجدد تلفات زرهی، اقداماتی از قبیل مقایسه تصاویر پایگاه‌های تصرف شده و شمارش خودروهای زرهی غنیمت گرفته شده یا نابود شده توسط تروریست‌ها یا نیروهای دموکراتیک سوریه (کردها) انجام گرفته است. از جایی که ارتش سوریه به ندرت تجهیزات نقلیه زرهی را از دشمان خود به غنیمت گرفته است پس این موارد در محاسبات وارد نشده است. همچنین یکی از کارهای دشوار دست‌یابی به اطلاعات خودروهای زرهی تعمیر شده توسط ارتش سوریه است، به احتمال زیاد تعداد کمی از این تجهیزات زرهی تعمیر شده باشند زیرا عکس‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهد که تاسیسات نظامی اورهال و تعمیر ارتش سوریه، فعال نیستند. پس از بحث در مورد روش جمع آوری اطلاعات، تلفات زرهی سوریه به تفکیک سال بررسی می‌شود. تلفات زرهی سال 2011 در طی ماه‌های نخستین شورش سوریه، بیشتر درگیری‌ها یک‌جانبه و از طرف ارتش سوریه بود. با این حال به تدریج با توجه به جدایی نیروها از ارتش آنها مقاومت مسلحانه را سازماندهی کردند که در ابتدا خوردروهای زرهی با مقاومت کمتر را هدف قرار می‌دادند که اکثر آن‌ها بی ام پی 1 بودند. در سال 2011 در مجموع 20 خودوری زرهی از بین رفتند. تلفات زرهی سال 2012 در سال 2012 تلاش‌های زیادی برای متوقف کردن جنگ صورت گرفت که منجر به آتش‌بس شد. هرچند آتش‌بس در مناطق زیادی نقض می‌شد خشونت‌ها کاهش یافت و در نتیجه تلفات زرهی سوریه اندک بود. این آرامش نسبی تا اوایل ماه می 2012 ادامه داشت تا این‌که شورش‌های "البیضاء" و "بانیاس" اتفاق افتاد. در آن زمان نیروهای مخالف تصمیم به ترک آتش بس و آغاز حملات به خوبی برنامه ریزی شده به موقعیت‌های دولت سوریه کردند. نتیجتا این امر موجب افزایش عظیم تلفات زرهی سوریه به 97 دستگاه در ماه ژوئیه و82 دستگاه در ماه اوت شد. با وجود این واقعیت که تروریست‌ها مجهز به سلاح‌های سبک بودند (سلاح اصلی تروریست‌ها در برابر زرهی سوریه، آر پی جی، بمب‌های کنار جاده‌ای و مین بود) علت چنین تعداد بالای تلفات، ترکیبی از ضعف‌های ارتش سوریه بود. در زمان آتش‌بس تروریست‌ها آماده سازی قابل‌توجهی برای حمله به نقاط آسیب‌پذیر کرده بوند. واقعیت آن است که در آن زمان در بیشتر مناطق، خطوط اصلی هنوز ایجاد نشده بود که در بیشتر حملات فرصت غافلگیری را تروریست‌ها می‌داد. در نتیجه دولت سوریه بعضی از مناطق غیرقابل دفاع را رها کرد (تسلیم کرد) که باعث کاهش تلفات زرهی سوریه به 30-50 دستگاه در ماه شد. بر اساس شواهد، ارتش عربی سوریه 521 خودروی زرهی و تانک را در سال 2012 از دست داد. تلفات زرهی سال 2013 در سال 2013 خطوط مقدم به تدریج تثبیت شد. تلاش سوریه برای بازپس‌گیری مناطق از دست رفته، نیاز به سازماندهی بهتری داشت. سوریه با یک فرماندهی واحد و البته وجود سطوح فساد در نیروهایش به این‌کار علاقه‌مند بود. در عین حال شورشیان و تروریست‌ها تجربه‌هایی را به دست‌آورند و همچنین مقادیر قابل توجهی از ATGM ها را دریافت کردند که با آنها اجازه حمله به بسیاری از پایگاه‌های با سطح دفاعی پایین را داد. برخی از تروریست‌ها نیز خوردوهای زرهی که ارتش سوریه با حداقل پشتیبانی پیاده نظام به ندرت به مناطق شهری تحت قلمرو تروریست‌ها ارسال کرده بود را به غنیمت گرفته بودند و از آن‌ها استفاده می‌کردند. این دو موضوع باعث افزایش قابل توجه تلفات ارتش سوریه شد. در مجموع 501 دستگاه خودروی زرهی و تانک سوری در سال 2013 از بین رفت. تلفات زرهی سال2014 سال 2014 با درگیری‌های گسترده بین شورشیان و دولت اسلامی عراق و شام (داعش) آغاز شد. این درگیری‌ها موجب انحراف نیروهای انسانی و قدرت آتش مخالفین و تروریست‌ها ضد یک‌دیگر و به نفع ارتش سوریه شد و موجب کاهش تلفات زرهی سوریه به حدود دوازده دستگاه در هر ماه شد. با این وجود پس از تثبیت خطوط مقدم بین داعش و سایر تروریست‌ها، توجه گروه‌های افراطی به سمت مقابله با حملات ارتش سوریه و پایگاه‌های جدا شده‌ی (از مناطق تحت کنترل) ارتش که اغلب ذخایر باورنکردنی سلاح و مهمات را دارا بودند تغیر داد. 4 موشک کورنت به غنیمت گرفته شده توسط تروریست‌ها در خلال حمله‌ی ارتش سوریه به شرق فرودگاه نظامی ابوالضهور ادلب در ماه‌های ژوئیه و اوت سال 2014 داعش چندین پایگاه ارتش در استان رقه از جمله پایگاه تیپ 93 تصرف کرد. داعش بیش از 12 تانک تی 55 را در این پایگاه به غنیمت گرفت. بعدها تعداد کمی تجهیزات زرهی در طی بازپس‌گیری میدان گاز شاعر در اکتبر همان سال به دست داعش، توسط این گروه به غنیمت گرفته شد. در ماه دسامبر، تروریست‌ها حملات بزرگی را در استان ادلب اجرا کردند که منجر به سقوط پایگاه دولتی وادی ضیف شد و تقریبا ارتش سوریه باز 30 دستگاه زرهی موجود بیشتر آن‌ها را از دست داد. ATGM ها یکی از موثرترین سلاح‌ها در برابر زرهی ارتش سوریه بود. اما تروریست‌ها تا سال 2014 تنها تعداد کمی از این سلاح‌ها را توسط دولت‌های خارجی دریافت کرده‌بودند و تا آن زمان مجبور بودند از سلاح‌هایی که از ارتش سوریه به غنیمت می‌گرفتند استفاده کنند. کمبود نسبی ATGM ها در بهار سال 2014 برطرف شد چراکه آمریکا به متحدان خود (عربستان سعودی، قطر، ترکیه و اردن) اجازه داد تا موشک‌های ATGM TOW را در اختیار گروه‌های انتخاب شده تحت برنامه Timber Sycamore قرار دهند (به این گروه‌ها معترضین میانه‌رو گفته می‌شد اما در واقع با دسته‌بندی تروریست‌ها، و خارج کردن نام برخی گروه‌ها مانند داعش، این تروریست‌ها مشروعیت پیدا کردند و در نتیجه آمریکا و متحدین آن توانستند از این گروه‌ها پشتیبانی تسلیحاتی کنند) . TOW2B-A به طور ویژه در اختیار تروریست‌ها قرار گرفت این موشک، یک نسخه بهینه‌سازی شده برای مقابله با تانک‌هایی است که از زره واکنشی استفاده می‌کنند. شلیک موشک هدایت شونده‌ی ضد تانک آمریکایی تاو در جریان درگیری‌های سوریه یکی از شرایط دریافت موشک‌های جدید تاو، ارائه شواهد ویدیوئی از این موشک‌ها در حالت استفاده از آن‌ها بود. از این رو بسیاری از حملات با استفاده از تاو در یوتیوب بارگذاری شد که این‌کار شناسایی تلفات زرهی سوریه را آسان‌تر کرد. به تدریج تحویل تاوهای ATGM افزایش پیدا کرد زیرا تایید شد که گروه‌های تروریستی بیشتری آن‌ها را دیافت کرده‌اند و تیم‌های بیشتری به یادگیری استفاده از این سلاح پرداختند. در مجموع ارتش سوریه 346 دستگاه خودروی زرهی و تانک در سال 2014 از دست داد. ادامه دارد ترجمه شده توسط GHIAM/ صرفا برای میلیتاری

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. با توجه به بحث های مطرح شده در خصوص ونزوئلا و شبیه سازی هائی که برخی از دوستان در مورد سوریه و ونزوئلا و احتمال درگیری و جنگ (داخلی / خارجی) انجام دادند ، و همچنین در پاسخ به سوال برادر عزیزمون pckho0r که فرمودند یه رویو مختصر از ارتش ونزوئلا بگذارید ، به اتفاق هم ، در چند پست پیاپی برخی از تسلیحات نیروهای مسلح ونزوئلا رو به اشتراک میگذاریم : نیروی زمینی نیروی زمینی ونزوئلا ، عمدتا متکی به تسلیحات روسی شده است. هر چند تسلیحات کشورهای دیگری نظیر آمریکا ، فرانسه و اسرائیلی هم در ارتش این کشور به چشم میخوردو البته صنایع تسلیحاتی ونزوئلا هم در این زمینه فعالیت هائی را داشته اند و اقدام به تولید برخی از تسلیحات مورد نیاز این کشور نموده اند. مسلسل تهاجمی روسی AK-103 ، اسلحه سازمانی نیروی زمینی ونزوئلا مسلسل سبک اسرائیلی یوزی مسلسل سبک CAVIM Orinoco III ساخت ونزوئلا ( با کمک اسرائیل و بر اساس یوزی اسرائیل) دوش پرتاب ضد هوائی روسی 9K338 Igla-S دوش پرتاب ضد هوائی سوئدی RBS-70 توپ کششی 155 میلی متری آمریکائی M-114 راکت انداز خودکششی روسی BM-30 Smerch تانک روسی T-72B1V ؛ ستون فقرات زرهی ارتش ونزوئلا خودرو تاکتیکی Tiuna UR-53AR50 (نسخه ساخت ونزوئلا Humvee آمریکائی) هلی کوپتر روسی Mil Mi-35M2 Caribe هلی کوپتر آمریکائی بل 205 آ / UH-1H Huey ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در سه پست بعدی نیروی دریائی ، هوائی و پدافندی ونزوئلا رو هم یک بررسی مختصر خواهیم داشت.

تا اینجای کار موتور هایی رو که مدلسازی کردم در کنار هم قرار دادم و خروجی گرفتم مدل سه بعدی ،موتور موشک ماهواره بر سیمرغ ، موتور موشک شهاب 3 ، موتور موشک وی 2 Simorgh Orbital Carrier Rocket Engine Shahab 3 Ballistic Missile Engine V2 Ballistic Missile Engine

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست سلاح های خاص در این پست و به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به برخی از تسلیحات خاص و غیر متداولی را که در نمایشگاه ارائه شدند : سلاح شلیک زیر آب ویژه غواصان آرپی جی تفنگی (قابل نصب بر روی سلاح کلاشنیکف) اخلالگر پهپاد کوله ای اخلال گر پهپاددستی ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. 

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست خانواده موشک های کروز نصر در این پست و به اتفاق هم نگاهی مختصر به خانواده نسبتا بزرگ موشک های کروز نصر می اندازیم : موشک کروز ضد کشتی نصر-1 نسخه هواپایه موشک کروز ضد کشتی نصر موشک کروز نصر بصیر موشک کروز نصیر موشک کروز ظفر ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

ناسا و اسپیس ایکس تا آخر خط رو رفتن و حالا که همه تکنولوژی رو دارن فقط بخاطر هزینه ی پایین تر این کار رو میکنن در ثانی تحریم نیستن و کسی جرأت نداره ماهواره هاشون رو بلوکه کنه! انگار قضیه ماهواره مصباح و ایتالیا رو فراموش کردید حتی اگه تمام پروژه فضایی ایران ریختن مستقیم پول توی جوب باشه، من یکی ترجیح میدم پولم اینطوری ریخته بشه توی جوب تا اینکه بره تو حلقوم یه آقازاده

در جدیدترین تصاویر ماهواره ای از صنایع شرکت الکترونیک وابسته به وزارت دفاع ایران در شهر شیراز به نظر فعالیت های نسبتا وسیعی از تولید سامانه پدافندهوایی برد بلند باور 373 در جریان میباشد که با توجه به تنوع قسمت های تولید شده و تعداد در دست تولید هر کدام و همچنین مقایسه با تصاویر نمونه های موجود در جهان و تصاویر قبلی منتشرشده از این سیستم در دو سال قیل و همچنین نقش این شرکت در انجام مهمترین برنامه های پدافند موشکی ایران تا حدودی زیادی این فرض را استوار میگرداند. در تصاویر زیر کادر قرمز رنگ به نظر بخش مربوط به لانچر موشکها و کشنده حامل ان است که نشان میدهد بخشی از این قسمت به طور کامل ساخته شده است و بخشی نیز در حال تولید است نکته جالب توجه اینکه درست منطبق بر تصاویر منتشر شده از این سیستم در سالهای قبل و خبرهای رسمی حامل این کشنده بر خلاق دیگر قسمت های حاملی خاص نظامی میباشد که با توجه به تعداد این قسمت در یک گردان کامل و وظیفه حضور و پراکنده شدن ان در نقاط مختلف جغرافیایی کاملا طبیعی به نظر میرسد بر اساس تصاویر از یک لانچر تکمیل شده هر لانچر شامل دو ردیف سه تایی از تیوب های حاوی موشک میباشد که کاملا با تصاویر منتشر شده قبلی منطبق میباشد( در تصاویر 8 لانچر ساخت شده و در حال ساخت دیده میشود ) در تصاویر و در 2 کادر سبزرنگ به نظر بخش رادار کشف و شناسایی سامانه مشاهده میشود که با توجه به تعداد و همچنین جک های بزرگ این سامانه و مقایسه با تصاویر منتشر شده از رادار معراج و کشنده ان به نظر این بخش همان رادار معراج 4 میباشد. در تصاویر با کادر زرد رنگ به نظر رادار کنترل اتش دیده میشود که باتوجه به دو جزیی دیده شدن ان از بالا ( خود رادار و اتاق کنترل رادار) ومقایسه ان با تصاویر منتشر شده قبل بعد احتمال زیاد این قسمت همان رادار کنترل اتش میباشد یک جز پر تعداد دیگر که با کادر ابی رنگ دیده میشود با توجه به شکل و مقایسه ان با سیستم های موجود به نظر بخش کنترل و فرماندهی باشد البته بخش های متفاوت دیگری نیز دیده میشود که میتواند مرتبط به قسمت های مختلف ان مانند واحد مخابرات و یا حامل ذخیره موشک ....باشد. کشنده خاص نظامی حامل موشکهای سامانه رادار معراج 4 رادار کنترل اتش