محمدخان ، سرباز ایرانی در جنگ های داخلی آمریکا ! بازخوانی تاریخ؛ اولین ایرانی مهاجر به آمریکا چه کسی بود؟ بازخوانی تاریخ همیشه نکات بسیار عجیب و جالبی به همراه خود دارد، روایت آدم هایی که باور نمی کنید وجود داشته باشند: یک ایرانی در جنگ های داخلی آمریکا که در واقع اولین ایرانی مهاجر به ایالات متحده آمریکا نیز هست! در تاریخ پرفراز و نشیب استقلال آمریکا، نام محمد خان، سربازی از ایران به عنوان یکی از نادر افرادی ثبت شده است که در جنگ داخلی آمریکا (۱۸۶۱-۱۸۶۵) شرکت داشته است. این سرباز، که در سال ۱۸۳۰ (۱۱۰۹ شمسی) در تهران متولد شد و در افغانستان بزرگ شد، سفری شگفت‌انگیز را از شرق دور به جبهه‌های نبرد آمریکا طی کرد. روایت این سرباز ایرانی در آرشیو ملی آمریکا (Nations.blogs.archives.gov) در سال ۲۰۱۷ درج شده است. لینک تکمیلی خبر : منبع

قاتلان ماهواره (قسمت پایانی) 1-موشک‌های سطح به فضا/هوا به فضا (DA-ASAT، غیر از DEW) : پس از پرتاب موفقیت‌آمیز اسپوتنیک، ایالات متحده به سرعت متوجه شد که روسیه در فضا برتری پیدا کرده و می‌تواند از تأسیسات ایالات متحده جاسوسی کند. علاوه بر این، تصور می‌شد که روس‌ها شروع به استقرار پروژه‌های هسته‌ای در مدار خواهند کرد و قابلیت حمله اولیه را فراهم می‌کنند. پاسخ اولیه ایالات متحده در سال ۱۹۵۸، توسعه و آزمایش سلاح ضد ماهواره Bold Orion یا (WS-199B)،( موشک هواپرتاب)، بود. آزمایش و توسعه تا زمانی که یک آزمایش رهگیری نزدیک موفقیت‌آمیز در مدار پایین زمین انجام شد، ادامه یافت، جایی که موشک در اکتبر ۱۹۵۹ در فاصله ۴ مایلی (۶.۴ کیلومتری) از ماهواره اکسپلورر ۶ قرار گرفت این اقدام توسط روس‌ها در سال ۱۹۶۰ با یک دستگاه کو-اوربیتال، "با نام مستعار Istrebitel Sputnikov (برای ضدماهواره )مقابله شد. سلاح‌های ASAT مورد استفاده توسط ایالات متحده و روسیه سمت راست، Bold Orion (WS-199B) . سمت چپ Istrebitel Sputnikov از دهه ۱۹۵۰ تا اوایل دهه ۱۹۷۰، رویکرد تاکتیکی مورد نظر، استفاده از کلاهک‌های هسته‌ای و کلاهک‌های انفجاری قوی برای تخریب دارایی‌های ماهواره‌ای دشمن بود. در سال ۱۹۶۳، ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی و انگلستان پیمان منع آزمایش هسته‌ای محدود را امضا کردند، با این درک که هرگونه انفجاری از این دست می‌تواند خسارات جانبی به هر دو طرف و متحدان وارد کند. لازم به ذکر است که این پیمان استفاده از سایر سلاح‌های جنبشی را پوشش نمی‌داد. تا دهه ۱۹۷۰، تاکتیک‌ها تغییر کرد و تحقیقات با استفاده از سلاح‌های کینتیک کیل که با نیروی بسیار زیاد به هدف حمله می‌کردند، آغاز شد. با این حال، این نیرو به حدی است که اهداف به هزاران قطعه کوچک‌ تبدیل می‌شوند. ۲۰۰۷ چین ماهواره هواشناسی قدیمی خود را نابود کرد 2008 ایالات متحده ماهواره جاسوسی خود را در مدار پایین سرنگون کرد و در سال 2021 روسیه ماهواره خود را سرنگون کرد هر یک از این ماهواره‌ها حجم زیادی از زباله‌ها را ایجاد کردند، و رویداد سال 2021 باعث شد که پرسنل ایستگاه فضایی بین‌المللی برای چندین مدار در جای خود پناه بگیرند تا زمانی که دیگر میدان زباله‌ها خطری محسوب نشود. با این حال این زباله‌ها برای دهه‌ها در مدار باقی خواهند ماند. نمای کلی سلاح/کلاهک کشنده جنبشی (KKW) را می‌توان با موشک SM-3 نشان داد، که یک سیستم DA-ASAT با قابلیت اصابت به هدف است که یک کلاهک رهگیر سبک وزن 21 اینچی (530 میلی‌متری) مستقل و کشنده خارج از جو را آزاد می‌کند که با سرعت تقریبی 10 کیلومتر بر ثانیه (22000 مایل در ساعت) به هدف اصابت می کند مشخصات موشک AEGIS BMD SM-3 با این سرعت، ضربه معادل «... ۱۳۰ مگاژول انرژی جنبشی، یا معادل یک کامیون ۱۰ تنی که با سرعت ۶۰۰ مایل در ساعت حرکت می‌کند» خواهد بود . برای درک بهتر، تقریباً معادل برخورد یک اتوبوس مدرسه با سرعتی نزدیک به حداکثر سرعت یک بویینگ ۷۴۷ است که به یک جسم برخورد می‌کند. نتیجه، خرد شدن هدف و ایجاد زباله‌های فضایی پرسرعت اضافی خواهد بود. چالش‌های DA-ASAT شامل موانعی است که قبلاً در ارتباط با مدار LEO شناسایی شده‌اند. اول و مهمتر از همه، DA-ASAT به یک سیستم پیشران با نیروی کافی برای رسیدن به وضعیت نیاز دارد. اگرچه برخی از موشک‌ها می‌توانند به مدار LEO پایین تا متوسط برسند، اما تعداد کمتری می‌توانند به مناطق بالاتر برسند. اگر مانع وضعیت برطرف شود، اشیاء در این مدار با سرعت‌های بالا حرکت می‌کنند و انجام شناسایی، ردیابی و هدف‌یابی هدف را بسیار دشوار می‌کند. این امر زمان کمی برای اصابت قطعی قبل از عبور از هدف باقی می‌گذارد. هر DA-ASAT باید از کنار زباله‌هایی که با سرعت مافوق صوت حرکت می‌کنند، عبور کند و در میان این حجم انبوه ماهواره مورد نظر را رهگیری کند. لازم به ذکر است که سیستم موشکی نشان داده شده تنها یک مفهوم و اصول کلی موشک ضد ماهواره ست و کشورها روشها و طرحهای متفاوتی ارائه می دهند ولی اصول کلی همینطور خواهد بود انواع ASATها و کشورهای آنها 2-هم‌مدار (CO-ASAT) : اینها سیستم‌های تسلیحاتی هستند که با مانور به صفحه مداری ماهواره هدف در مدار آن قرار می‌گیرند و می‌توانند به صفحه بالاتر یا پایین‌تر ماهواره هدف مانور دهند و آن را از طریق روش‌های مختلف نابود کنند. چنین دستگاه‌های ASAT می‌توانند هدف دوگانه‌ای داشته باشند. پنهان شدن به عنوان ماهواره آب و هوا، ارتباطات ....که به آنها اجازه دهد بدون جلب توجه به مأموریت پنهان خود تا زمان مقرر در مدار باقی بمانند. این کلاس ASAT همچنین می‌تواند یک جسم مداری دیگر را در مدارهای مختلف تعقیب کند تا زمانی که به اندازه کافی نزدیک شود تا پروتکل نابودی خود را انجام دهد، روسیه/اتحاد جماهیر شوروی از سال 1982- (9) آزمایش هم‌مداری و ایالات متحده یک آزمایش انجام داده‌اند. قبل از سال 1982، 17 آزمایش مستند مرتبط با هم‌مداری روسیه/اتحاد جماهیر شوروی از سال 1963 تا 1981 تأیید شده بود . (اشکال مختلف تکنیک هم مدار) A-برخورد مستقیم یا انرژی جنبشی مبتنی بر تکنیک‌هایی هستند که در مورد سلاحهای DA-ASAT گفته شده است. مفهوم یکسان است، با این تفاوت که وسیله کشنده یک وسیله مداری است که می‌تواند صفحات مداری را در تعقیب یک هدف تغییر دهد. B-اخلالگرهای فرکانس رادیویی (جمر)به ماهواره مهاجم اجازه می‌دهند تا در نزدیکی ماهواره هدف مانور دهد و سیگنال‌های ارسال و دریافت آن را مختل کند. یک ماهواره مهاجم می‌تواند مدار خود را به اندازه کافی نزدیک به ماهواره هدف تنظیم کند تا از طریق حسگر طیف، اخلال را انجام دهد. این فناوری به مهاجم اجازه می‌دهد تا فرکانس‌های ارسال و دریافت مورد استفاده توسط هدف را حس کند و از یک استراتژی "تشخیص و اخلال" استفاده کند. حتی زمانی که ماهواره هدف تلاش می‌کند تا کاهش اخلال را انجام دهد، ماهواره مهاجم می‌تواند تجزیه و تحلیل طیف خود را از طریق تکنیک‌هایی مانند تجزیه و تحلیل پنجره انرژی کشویی تشخیص ادامه دهد.اخلال ممکن است فقط برای مدت کوتاهی باشد به خصوص اگر هدف در مدار پایین زمین باشد. C-مکانیسم‌های رباتیک ماهواره‌ای در طول دهه گذشته با پیشرفت ماهواره‌های مکعبی، حمل و نقل ارزان‌تر، بازوی رباتیک بهبود یافته، سیستم‌های دوربین، قدرت محاسباتی سریع‌تر، نرم‌افزار پیشرفته برای شناسایی و دستیابی دقیق به هدف و بهبود پاسخ خودکار، به صورت تصاعدی پیشرفت کرده‌اند. این پیشرفت‌ها اکنون دستگاه‌ها را قادر می‌سازند تا اشیاء پرسرعت را رهگیری و ضبط کنند. اخیراً، ایالات متحده، انگلستان و چین آزمایش‌های متعددی را برای آزمایش این فناوری تحت پوشش حذف زباله‌های فضایی برای پاکسازی مدارهای پایین‌تر آغاز کرده‌اند. این کشورها نمایش‌های فناوری را انجام داده‌اند که دلایل مهمی برای نگرانی یکدیگر ایجاد می‌کند، زیرا همان فناوری مورد استفاده برای حذف زباله‌ها می‌تواند همین کار را با دارایی‌های مخالف انجام دهد. در مارس 2021، شرکت ژاپنی Astroscale Holdings Inc. یک ماموریت آزمایشی را با دو ماهواره آغاز کرد: «... یک سرویس‌دهنده که برای حذف ایمن زباله‌ها از مدار و یک ماهواره کلاینت که به عنوان یک قطعه زباله ماکت عمل می‌کند... این ماموریت پیشگامانه برای نشان دادن فناوری‌ها و قابلیت‌های لازم برای جمع‌آوری و حذف زباله‌ها طراحی شده است. ماهواره سرویس‌دهنده در سه نمایش پیچیده اول، ماهواره کلاینت را رها کرده و به صورت مغناطیسی به آن متصل می‌شود. پس از این نمایش جمع‌آوری بدون غلت، ELSA-d دو نمایش دیگر را انجام خواهد داد: یکی برای گرفتن کلاینت در حالی که در حال غلتیدن است، و دیگری برای از دست دادن عمدی، تغییر مکان، نزدیک شدن و دوباره گرفتن کلاینت از دوردست.»با هدف کشیدن آن به ارتفاع پایین‌تر که در جو بسوزد. D-سلاح‌های لیزری برای استفاده از ماهواره‌های تهاجمی هم‌مدار، لیزرها ممکن است در حال حاضر به دلیل میزان توان لازم برای سوزاندن مؤثر مواد یک ماهواره هدف، یک راه حل عملی نباشند.کارهای زیادی برای ایجاد لیزرهای قدرتمندتر که به مصرف توان کمتری نیاز دارند، در حال انجام است. با این حال، فناوری استفاده از نور لیزر برای کور کردن هدف وجود دارد. که می‌تواند در ضد نظارت و تشخیص، به ویژه در تشخیص پرتاب موشک‌های مافوق صوت که رد پرتاب کمتری نسبت به موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای استاندارد دارند، مفید باشد. E-بمباران مایکروویو به یک روش حمله عملی برای درگیری‌های ماهواره‌ای با ماهواره تبدیل شده است، همانطور که با آزمایش‌های مایکروویو پرقدرت (HPM) روی مدارهای الکترونیکی با استفاده از تابش پالسی باند باریک و باند فوق پهن (UWB) برای آسیب رساندن به مدارهای الکترونیکی هدف ثابت شده است . یک ASAT با قابلیت مایکروویو که در نزدیکی یک هدف مانور می‌دهد، می‌تواند امواج مایکروویوی را منتشر کند که باعث انتقال انرژی می‌شود و ولتاژ اضافی را در ماهواره هدف ایجاد می‌کند. این امر هزاران ولت تولید می‌کند و باعث می‌شود رساناهای الکترونیکی هدف ولتاژ و گرما ایجاد کنند که نیمه‌هادی‌ها، پردازنده‌ها و حتی اجزای حیاتی را ذوب می‌کند. تحقیقات فضایی این موضوع را با استفاده از فناوری ماژول آنتن فرکانس رادیویی فتوولتائیک (PRAM) ثابت کرده است. F-اسپری‌های شیمیایی یک روش حمله‌ی موذیانه‌ خواهند بود که در آن هدف با یک عامل شیمیایی اسپری می‌شود که باعث خوردگی سطح ماهواره شده و در نهایت سیستم را که به دلیل تغییرات حرارتی و نیروهای مرتبط با حرکت با سرعت بالا، از قبل تحت فشار است، به خطر می‌اندازد. «تنش‌های حرارتی در مدار LEO روی سطح بیرونی ماهواره‌ها به دلیل ورود و خروج دوره‌ای از سایه‌ در حین چرخش رخ می‌دهد. در LEO، این اتفاق هر 90 دقیقه رخ می‌دهد و تقریباً +100 درجه سانتیگراد تا -100 درجه سانتیگراد است. این تغییر دما باعث ایجاد تنش‌های حرارتی در مواد می‌شود و تفاوت در CTE باعث پوسته پوسته شدن لایه اکسید موجود در سطوح فلزی می‌شود و منجر به قرار گرفتن مداوم مواد تازه در معرض محیط اکسیژن اتمی می‌شود.» چنین پراکندگی مواد خورنده می‌تواند کارایی پنل‌های خورشیدی و اجزای آنها را کاهش داده و در نهایت یکپارچگی ساختاری ماهواره را مختل کند. نمونه‌های توضیح داده شده در بالا از کنش‌های هم‌مداری که می‌توانند رخ دهند،در شکل زیر نشان داده شده‌است سلاح هم‌مداری 3-حملات سایبری محدود به دستگاه‌های زمینی نیستند.ماهواره‌ها نیز آسیب‌پذیری‌های مشابهی خواهند داشت. ماهواره‌ها از ایستگاه‌های زمینی و در بسیاری از موارد، چندین ایستگاه زمینی ارتباط دریافت می‌کنند که همه آنها نیاز به احراز هویت دارند. این امر به معنای نیاز به یک پروتکل ارتباطی و امنیتی برای ارائه خدمات دریافت درخواست، تأیید لازم برای ارسال اعتبارنامه‌ها است. این امر می‌تواند در معرض حمله DoS (انکار سرویس) قرار گیرد که در آن ماهواره می‌تواند در تلاش برای ارائه خدمات به درخواست، دچار مشکل شود و نتواند با منبع قانونی احراز هویت کند و این امر بر توانایی آن در دریافت دستورالعمل‌ها از پایگاه خود تأثیر می‌گذارد. بسته به مدار و سرعت ماهواره، ممکن است از پنجره ارتباطی خود با یک ایستگاه زمینی خاص عبور کند و باید به ایستگاه بعدی برود. همانطور که در مزایا و معایب مدار بحث شد، مدارهای LEO برای ارتباط با زمین به قدرت کمتری نیاز دارند و معمولاً آنتن‌های کوچکتر و فرستنده‌های کم‌قدرت‌تری دارند. یک ماهواره یا صورت فلکی دیگر از ماهواره‌ها در مدار می‌تواند به طور بالقوه سیگنالینگ متمرکزتری را فراهم کند و قبل از اینکه ماهواره هدف وارد پنجره ارتباطی خود با زمین شود و باعث اختلال شود، حمله را آغاز کند. این یکی از حملات سایبری متعدد احتمالی است که می‌تواند انجام شود.در سال2022 یک وضعیت سایبری مشابه رخ داد که در آن هکرها کنترل یک ماهواره از رده خارج شده را به دست گرفتند و کنفرانس خود را از طریق ماهواره Anik F1R پخش کردند تصویر یک سناریوی عملی هک ماهواره 4-هل دادن ماهواره به وسیله اجسام تعقیب کننده وسیله نقلیه «تعقیب‌کننده» و «هدف» در ژانویه ۲۰۲۲، ماهواره Shijian-21 (SJ-21) چین از مدار خود خارج شده و به ماهواره(DeiDou-2 (G2 نزدیک می‌شود. بعداً مشاهده شد که این ماهواره به G2 متصل شده و آن را به مداری که به عنوان مدار «قبرستان» شناخته می‌شود، پرتاب می‌کند. در این مدار، معمولا ماهواره‌های ناکارآمد برای بازنشستگی جابجا می‌شوند. پس از انجام این عمل، SJ-21 به مدار GEO معمولی خود بازگشت. نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه این نه تنها آزمایشی برای حذف زباله‌ها بوده، بلکه برای نشان دادن توانایی هل دادن یک ماهواره به یک ورود مجدد ناخواسته به جو نیز بوده است. «RemoveDebris» یک ماهواره کنسرسیوم اروپایی است که توسط شرکت Surrey Satellite Technology Ltd اداره می‌شود. این ماهواره که در آوریل ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شد، ماموریت‌های زیر را دنبال می‌کرد: نمای بصری از مشخصات ماموریت RemoveDebris عکس و نمای برش خورده از ماهواره مکعبی RemoveDebris از میان فناوری‌های متعدد ASAT که در حال بررسی هستند، به نظر می‌رسد گرایش به سمت راه‌حل‌هایی وجود دارد که آسیب‌های جانبی را به حداقل می‌رسانند. به غیر از سلاح‌های کشنده جنبشی، سایر روش‌های هم‌مداری یک دارایی خاص را هدف قرار می‌دهند و میدان زباله‌های در حال گردش را مختل نمی‌کنند، که این امر نیز می‌تواند آسیب‌های جانبی کنترل‌نشده‌ای را بر دارایی‌های کشورهای مهاجم تحمیل کند. 5-موشک هایپرسونیک به طور کلی، دو نوع یا کلاس از موشک‌های هایپرسونیک وجود دارد. نوع اول موشک کروز است که به آن موشک کروز هایپرسونیک (HCM) نیز گفته می‌شود و سرعت خود را از طریق سیستم پیشرانه SCRAM حفظ می‌کند و نوع دوم وسیله نقلیه گلاید هایپرسونیک (HGV) است که از نیروهای جاذبه و دینامیک هوایی برای دستیابی به سرعت و پایداری خود استفاده می‌کند. تمرکز این مبحث بر روی (HGV) و نحوه‌ی استفاده از آن به عنوان یک بردار حمله‌ی فضایی خواهد بود. در حال حاضر، روش‌های محدودی برای تشخیص پرتاب یا استقرار موشک‌های مافوق صوت وجود دارد. استراتژی دفاعی استاندارد، از دوران جنگ سرد، بر تشخیص پرتاب و رهگیری موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) متمرکز بوده است. فناوری مافوق صوت به یک عامل تغییر دهنده بازی در فرآیند استراتژی تصمیم‌گیری حلقه OODA (شامل مشاهده، جهت‌یابی، تصمیم‌گیری و اقدام )تبدیل شده است . این فرآیند تحت تأثیر قرار می‌گیرد زیرا چرخه مشاهده که آغاز این فرآیند است، به تأخیر می‌افتد. لازم به ذکر است که اکثر فناوری‌های هشدار اولیه برای امضای مادون قرمز یک موشک بالستیک قاره‌پیما از سطح یا دریا بهینه شده‌اند. این کاهش در شناسایی، زمان موجود برای سایر فرآیندها، از جمله توانایی جهت‌یابی را فشرده می‌کند. این کاهش، زمان مورد نیاز برای اقدام دفاعی را نیز کوتاه‌تر می‌کند زیرا این موشکها بسیار سریع هستند. جدول زیر در مورد سلاح‌های مافوق صوت استخراج شده است، جدول مقایسه سرعت، زمان و مسافت در سرعت‌های مختلف ماخ از ۱ تا ۳۰ و زمان لازم برای طی کردن ۱۰۰۰ مایل این جدول نشان می‌دهد که چنین سلاح‌هایی با چه سرعتی می‌توانند حرکت کنند. برای یک HGV حرکت در جو فوقانی با سرعت ۲۳ ماخ و تقریباً در ارتفاعات پایین‌تر با سرعت ۱۰ ماخ، که می‌تواند ۱۰۰۰ مایل را در کمتر از هشت دقیقه طی کند، غیرممکن نیست. سناریوی پرتاب و گلاید در چنین سناریویی، امکان مشاهده‌ی اثر مادون قرمز بوستر موشک وجود دارد. علاوه بر این، اهداف موشک به دلیل محدودیت ارتفاع بوستر کمتر خواهد بود. در سناریوی پرتاب در فضا، محدودیت ارتفاع حذف خواهد شد. همچنین، هیچ اثر حرارتی مادون قرمز از زمین برای ماهواره‌های رصدی جهت شناسایی و گزارش وجود نخواهد داشت و بسته به زمان روز، ممکن است پرتاب و شروع مسیر و ورود یک موشک سنگین، شبیه یک جهش جوی باشد، همانطور که در زیر نشان داده شده است، چالش برانگیز باشد. این امر باعث می‌شود که HGV از دید پنهان بماند، زیرا می‌تواند از یک مکان جهانی متفاوت رها شود و فعالیت‌های هدف‌گیری خود را آغاز کند. پس از ورود به جو، قابلیت مانور خواهد داشت و به دلیل ارتفاع بالای خود، می‌تواند ردیابی دشمن را در مورد هدف واقعی به اشتباه بندازد. همچنین، اگر هدف اصلی دیگر در دسترس نباشد، می‌توان چندین جایگزین را انتخاب کرد. لازم به ذکر است که با پایین آمدن HGV، گزینه‌ها کمتر می‌شوند. در یک نقطه تعیین شده، HGV با حداکثر سرعت روی هدف خود فرود می‌آید تا انرژی جنبشی و تخریب بیشتری را آزاد کند. استفاده از سلاح‌های مافوق صوت که از فضا پرتاب می‌شوند، موضوعی است که باید مورد بررسی قرار گیرد. توانایی داشتن قابلیت حمله اولیه برای کشورها بیش از حد وسوسه‌انگیز است. هر کشوری ممکن است در زمان فروپاشی نیز این کار را انجام دهد. خلاصه در این مقاله، تأثیرات جوی و مداری مرتبط با مزایا و معایب چرخش یا حمله به یک ماهواره و همچنین به طور خلاصه تاریخچه و تکامل فناوری ضد ماهواره (ASAT) و زباله‌های زمینی ایجاد شده توسط آن بررسی شد. . این مطالعه همچنین روش‌های مختلف از بین بردن ماهواره‌ها از طریق سلاحهای اختصاصی یا ابزارهای غیرتخصصی و عادی و تلاش‌های مداوم برخی کشورها برای به دست آوردن و حفظ برتری فضایی را پوشش داده شد. انشالله برای دفع تهدیدات روز افزون و های تک یک راه حل شدنی و ممکن برای ما باشد. منبع:https://kstatelibraries.pressbooks.pub/spacesystems/chapter/satellite-killers-and-hypersonic-drones-slofer/

قاتلان ماهواره (قسمت اول) مقدمه بعد جنگ12روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران و اشراف اطلاعاتی که ماهواره های دشمن در جهت شناسایی اهداف و اماکن حساس.... در پیشبرد عملیات علیه ایران داشتند از نظر اینجانب سلاح ضد ماهواره می تواند یک سلاح تعیین کننده استراتژیک وضروری برای ایران تلقی شود.در ترجمه متن زیر سعی شده تا چالشها و پیش نیازهای تولید و به کارگیری سلاح ضد ماهواره بررسی و به کار گیری آن توسط ایران امکان سنجی شود. در این مقاله، پایه و اساس ابزارها و روشهای از بین بردن ماهواره‌ها را معرفی خواهد کرد. برخی از روش‌ها از تسلیحات موجود بهره‌برداری می‌کنند و برخی دیگر اختصاصا برای این منظور ابداع شده‌اند.ملاحظات فیزیکی پیرامون استقرار سلاح‌های ضد ماهواره (AWS) بررسی می شود. به عنوان مثال، لایه‌های جو که مهم هستند زیرا چگالی هوا منجر به کشش اصطکاکی می‌شود و بر سلاح‌های انرژی مستقیم (DEW) تأثیر می‌گذارد چگالی جوی و یونیزاسیون باید بخشی از محاسبات باشند.مدارها و ارتفاعات مختلف ماهواره ها نیز بر انتخاب سیستم حامل بر اساس فاصله هدف و سرعت مداری تاثیر دارند. یک نکته حیاتی زباله های فضایی اند زیرا میلیون‌ها قطعه زباله فضایی با سرعت هزاران مایل در ساعت در حال حرکت هستند و هرگونه برخورد، عمدی یا غیرعمدی، می‌تواند یک دارایی چند میلیون دلاری را از بین ببرد. در این مقاله روش‌های تهدید ماهواره با کلاهکهای مافوق صوت و چگونگی استفاده از یک سکوی مداری به عنوان نقطه پرتاب برای سلاحهای مافوق صوت (HGV) بحث خواهد شد.در مقدمه این مقاله سعی شده تا یک توضیح کلی از طرز کار ماهواره ها مدارها و سایر چالش ها و محاسباتی که پیش نیاز تولید و به کار گیری یک سلاح ضد ماهواره است ارائه شود. مروری بر فناوری ماهواره ماهواره‌ها به دلیل موقعیتشان، به طور منحصر به فردی در موقعیت مکانی قرار دارند تا یک پلتفرم ارتباطی فراتر از افق و یک دید از بالا از سطح وسیعی از زمین را فراهم کنند. این قابلیت‌ها برای هر کسی که به چنین فناوری دسترسی دارد، یک مزیت تاکتیکی ارائه می‌دهد. از سال 1957 که اولین ماهواره توسط شوروی در مدار قرار گرفت تعداد ماهواره‌ها تقریباً به عدد4852 در سال 2021رسیده است. لایه‌های جوی لایه‌های جوی بر حملات و پدافندهای ماهواره‌ای تاثیرات عملی زیادی دارند. هر لایه ویژگی‌های خود را دارد. تروپوسفر و استراتوسفر چگال‌تر از سطوح بالاتر جو هستند. آنها نیروی پسا و اصطحکاک بیشتری تولید می‌کنند و باعث گرمایش سطحی می‌شوند. یک موشک معمولی که در رهگیری موشک‌های بالستیک قاره‌پیما استفاده می‌شود، تقریباً با سرعت 3 کیلومتر در ثانیه یا حدود 6700 مایل در ساعت حرکت می‌کند.با دمای گرمایش آیرودینامیکی 1200 درجه فارنهایت مواجه می شود . چنین دماهایی آلومینیوم، منیزیم، روی و سرب را ذوب می‌کند. در لایه‌های بالاتر، کاهش فشار اتمسفر، سیستم پیشران و افزایش تداخل رادیویی خورشیدی و کیهانی باید در محاسبات لحاظ شود. افزایش فاصله مدارهای مختلف، زمان پرواز پرتابه پیچیدگی‌های هدف‌گیری را افزایش می‌دهد.بسیاری از ماهواره‌ها بین ۱۰۰ تا ۲۲۰۰۰ مایل از سطح زمین فاصله دارند. لایه‌های مشترک جو زمین.... فعالیت‌های نسبی که در لایه‌های مختلف جوی رخ می‌دهند انواع و شکل‌های مدارها نوع مداری که ماهواره در آن قرار دارد، به طور قابل توجهی در اقدامات متقابل نقش خواهد داشت. درک این نکته ضروری است که هر مدار می‌تواند شکل و فاصله خاصی داشته باشد. مدار انتخاب شده بر اساس عملیات/ماموریت مورد نظر مزایا و خطرات متفاوتی خواهد داشت. شیب به شیب مداری میزان زاویه یا کجی نیز می گویند. در مورد ماهواره‌ای که به دور زمین می‌چرخد، زاویه بین مدار ماهواره و خط استوای سیاره در نظر گرفته می‌شود. به طور کلی، چنین مدارهایی به عنوان مدارهای نزدیک به استوایی، قطبی یا مایل در نظر گرفته می‌شوند. شیب مداری: همین مفهوم در مورد چرخش معکوس نیز صدق می‌کند، که به چرخش ماهواره در جهت معکوس سیاره گفته می‌شود. دو شکل مداری کلی وجود دارد، دایره‌ای و بیضوی. مدارهای دایره‌ای در فاصله ثابتی از زمین قرار دارند و به عنوان LEO، MEO و HEO مشخص می‌شوند. شکل مداری دیگر بیضوی است و با دو نقطه مختلف نسبت به سیاره‌ای که در مدار آن قرار دارد تعریف می‌شود. نزدیک‌ترین نقطه، حضیض و دورترین نقطه، اوج است که در هرگونه حمله یا حفاظت از ماهواره ها نقش خواهد داشت. شکل مداری :مدارها بر اساس نگرش ماهواره‌های مدار پایین زمین (LEO) یا LEO می‌توانند از شکل مداری بیضوی یا دایره‌ای استفاده کنند، همانطور که در شکل نشان داده شده است. مدارهای LEO عمدتاً در محدوده ارتفاعی 155 تا 1243 مایل (250 تا 2000 کیلومتر) قرار دارند. ماهواره‌های این کلاس مداری، بسته به ارتفاع، تقریباً در هر 84 تا 127 دقیقه یک مدار زمین را کامل می‌کنند. این ارتفاع پایین برای حفظ تعادل بین نیروی گریز از مرکز و گرانش، که تقریباً 17500 مایل در ساعت یا 7.8 کیلومتر بر ثانیه است، به سرعت مداری سریع‌تری نیاز دارد. با این سرعت، ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) روزانه 16 بار با فواصل 90 دقیقه به دور زمین می‌چرخد .نمونه‌هایی از ماهواره‌ها در این مدار عبارتند از ماهواره‌های سنجش از دور مانند ماهواره‌های هواشناسی، نقشه‌برداری از سطح زمین، تغییرات آب و هوایی، مشاهده/نظارت اقیانوس‌شناسی، جاسوسی/نظارت، و هابل و ایستگاه فضایی بین‌المللی. مدار مولنیا مدار مولنیا روشی ترجیحی برای رصد مناطقی با عرض جغرافیایی بالا است و تقریباً دو سوم مدار خود را بر فراز یک نیمکره سپری می‌کند. همچنین یک مدار توندرا وجود دارد که برای ماهواره‌های ارتباطی بسیار مناسب است. مدار زمین ثابت یا ژئوسینکرون/ژئوسنچری(GEO)عموماً در محدوده‌ای بین ۲۲۲۳۶ تا ۲۶۱۹۹ مایل (۲۲۲۳۶ تا ۴۲۱۶۴ کیلومتر) قرار دارد. ویژگی اصلی آنها توانایی آنها در ماندن در یک منطقه جغرافیایی به دلیل چرخش مداری ۲۴ ساعته‌شان است که ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه و ۴.۱ ثانیه با چرخش زمین مطابقت دارد. حفظ سرعت و فاصله مداری نیاز به نگهداری در ایستگاه دارد و پس از بازنشستگی، در مدار بالاتری قرار می‌گیرند. ماهواره‌هایی که عموماً در این مدار یافت می‌شوند، مخابراتی، هواشناسی و ناوبری هستند. به دلیل فاصله بسیار زیاد آنها، می‌توان پوشش جهانی را با حداقل سه ماهواره فراهم کرد این یک ملک بین‌المللی مهم است زیرا به دلیل فاصله و الزامات تداخل RF، تنها تعداد محدودی ماهواره می‌توانند در اینجا وجود داشته باشند. ارتفاع مداری مدار بالای زمین (HEO) یا مدار بالای زمین و مدار بیضوی بالا اساساً به هر مداری گفته می‌شود که بالاتر از ۲۲۲۳۵ مایل (۳۵۷۶۸ کیلومتر) باشد. ماهواره‌های موجود در این منطقه، دوره مداری بیش از ۲۴ ساعت خواهند داشت و به نظر می‌رسد که به عقب یا قهقرایی حرکت می‌کنند، اگرچه در حال حرکت رو به جلو هستند. ماهواره‌های موجود در این مدار به تقویت‌کننده‌های بزرگی نیاز دارند و معمولاً برای رسیدن به چنین ارتفاعاتی به یک مدار انتقالی نیاز دارند. این دستگاه‌ها معمولاً بزرگ هستند و برای انتقال سیگنال به توان قابل توجهی نیاز دارند. ماهواره‌های موجود در این مدار به ارتش، نجوم اعماق فضا، نظارت/انطباق هسته‌ای و تحقیقات اعماق فضا مربوط می‌شوند. مدار ارتفاع بالا تراکم مداری قبل از بحث در مورد سلاح‌های ضد ماهواره (AWS) واقعی و سیستم‌های آنها، موضوع نهایی و حیاتی، تعداد زیاد اشیاء احاطه کننده زمین و مالک آنهاست.مکان، شناسایی/مالک و ردیابی ماهواره‌ها و زباله‌های فضایی برای اطمینان از قرارگیری یا جابجایی ایمن ماهواره‌های جدید یا موجود و محافظت از دارایی‌های فضایی متحدان ضروری است. جدول توزیع ماهواره ها و مالکیت و تعداد آنها ماهواره بر اساس کشور با هدف و مدار:که فقط شامل ماهواره‌های فعال شناخته شده است و ماهواره‌های از رده خارج شده یا زباله‌های فضایی را در بر نمی‌گیرد. هنگام بحث در مورد سیستم‌های سلاح‌های ضد ماهواره (AWS)، ضروری است که مشخص شود چه کسی و چه اشیاء در حال گردش به دور زمین هستند و درک کنیم که زباله‌های فضایی طی شش دهه از ماهواره‌های از رده خارج شده، آزمایش‌ها و اجزای وسایل پرتاب انباشته شده‌اند. این موضوع چنان نگران‌کننده است که وزارت دفاع آمریکا و ناسا به طور مشترک با استفاده از شبکه نظارت فضایی (SSN)، تلسکوپ‌های نوری، DebriSat، رادار باند X Haystack و مرکز نوردهی طولانی مدت (LDEF) برای ردیابی زباله‌ها در صفحات مداری شناخته شده همکاری می‌کنند (دفتر برنامه زباله‌های مداری ناسا، و غیره). به طور مشابه، آژانس فضایی اروپا، که دفتر زباله‌های فضایی آن در مرکز عملیات فضایی اروپا (ESOC) در دارمشتات آلمان واقع شده است، یک تیم ارزیابی خطر برخورد مداری را نیز ردیابی می‌کند.توجه به این نکته مهم است که برخلاف تصور رایج، همه زباله‌های فضایی فهرست‌بندی و ردیابی نمی‌شوند. تحلیل و مدل‌سازی آماری برای اجسامی کوچکتر از 10 سانتی‌متر یا 4 اینچ استفاده می‌شود . در مدار پایین زمین (LEO) سرعت مداری بسیار زیاد است و به عنوان مثال، یک گلوله 5.56 میلی‌متری ناتو تقریباً با سرعت یک کیلومتر بر ثانیه حرکت می‌کند. بقایای یک ماهواره،حتی تراشه‌های رنگ، می‌توانند بین 4 تا 8 کیلومتر بر ثانیه حرکت کنند. این سرعت‌ها به اشیاء کوچکی مقادیر زیادی انرژی جنبشی می دهند که برای از بین بردن یک ماهواره در حال کار در اثر برخورد کافی است. نمای جزئی از ماهواره‌ها و زباله‌های فضایی در مدار از منظر جهانی و قاره‌ای تسلیحاتی کردن فضا و روش‌های هدف قرار دادن ماهواره‌ روش‌های متعدد برای نابودی یک ماهواره:ضربه مستقیم یا اصابت برای نابودی (DA-ASAT) هم‌مداری (Co-ASAT) و سلاح‌های انرژی مستقیم زمینی (DEW) . این اصول امکان به‌کارگیری روش‌هایی مانند سلاح‌های انرژی مستقیم، موشک‌های ضد ماهواره، ماهواره‌های قاتل و استفاده از زباله‌های طبیعی و مصنوعی را فراهم می‌کنند. در ادامه نمونه‌هایی از حملات مستقیم و غیرمستقیم که می‌توانند برای نابودی یک ماهواره یا مجموعه‌ای از ماهواره‌ها به کار گرفته شوند، ارائه خواهد شد. همچنین درک وجود زباله‌های فضایی ناشی از آزمایش‌های متعدد ASAT که از دهه 1960 انجام شده است و نقشی که می‌تواند در تخریب عمدی دارایی‌های ماهواره‌ای ایفا کند، بسیار مهم است. در ابتدا، آزمایش سلاح‌ها در فضا توسط ایالات متحده و روسیه انجام می‌شد. از آن زمان، این امر گسترش یافته و چین و هند را نیز شامل شده است. زباله‌های فضایی ناشی از آزمایش‌های ASAT اختلال در میدان زباله: هر سطح مداری حاوی مقادیر مختلفی از زباله است. مدار لئو نه تنها بسیار اشباع شده است، بلکه سریع‌ترین اجرام در حال حرکت را نیز در خود جای داده است. برخورد از هر نوع باعث ایجاد آبشاری از برخوردها می‌شود که به عنوان سندرم کسلر نیز شناخته می‌شود. به طور خلاصه، این مفهوم مبتنی بر برخورد دو یا چند جسم است. درک این نکته ضروری است که اجسامی که با چنین سرعت‌های بالایی حرکت می‌کنند، حتی اجسامی با جرم ناچیز، برخوردهای پرانرژی خواهند داشت که منجر به تولید اجسام کوچکتری می‌شود که در جهت مخالف اما با نیروی برابر حرکت می‌کنند. این اجسام کوچکتر با سایر زباله‌ها برخورد می‌کنند و این برخوردها ادامه می‌یابد و منجر به طوفان زباله می‌شود.در مدار لئو که دارای موجودیت‌های متعددی از جمله ماهواره‌های کاربردی و ISS (ایستگاه فضایی بین‌المللی) است. برخورد ماهواره‌ها گزارش شده است، که اولین برخورد شناخته شده در سال ۱۹۹۱ رخ داد، زمانی که ماهواره کاسموس ۱۹۳۴ روسیه با قطعه‌ای از کاسموس ۹۲۶ برخورد کرد. سپس، در سال ۱۹۹۶، ماهواره سریس فرانسه توسط یک قطعه موشک آریان ۴ مورد اصابت قرار گرفت. در سال ۲۰۰۵، یک مرحله بالایی موشک آمریکایی توسط قطعه‌ای از مرحله سوم یک موشک چینی مورد اصابت قرار گرفت. در سال ۲۰۰۹، یک ماهواره ایریدیوم با کاسموس-۲۲۵۱ روسیه برخورد کرد که نتایج فاجعه‌باری به همراه داشت برخورد زباله فضایی به ماهواره اهمیت ماهواره‌ها و توانایی آنها در ارائه اطلاعات بلادرنگ به نیروهای نظامی کاملاً شناخته شده است. برخی از کشورها ممکن است توانایی‌های فنی دشمنان خود را نداشته باشند، اما مایل به مختل کردن توانایی جمع‌آوری اطلاعات ماهواره‌ای یا مختل کردن قابلیت‌های ارتباطی، فرماندهی و کنترل آنها برای نیروهای زمینی، دریایی و هوایی باشند تا بتوانند شرایط را برابر کنند. چنین کشوری ممکن است منابع کافی برای انجام مدیریت ماهواره یا حتی فناوری ردیابی و هدف قرار دادن یک شیء در مدار را نداشته باشد. با این حال، آنها ممکن است بتوانند از میدان زباله‌های فضایی برای از بین بردن دارایی‌های فضایی حریف خود استفاده کنند و اختلال مورد نظر را ایجاد کنند. به عنوان مثال، کره شمالی موشک بالستیک هواسونگ-۱۲ را توسعه داده و آزمایش کرده است. گزارش شده است که این موشک به ارتفاع ۲۱۱۱ کیلومتر یا ۱۳۱۱ مایل رسیده است. همانطور که قبلاً مطالعه شده است، مدار LEO عموماً زیر ۲۰۰۰ کیلومتر است، ردیابی و حمله به یک شیء سریع‌السیر عملیاتی پیچیده است. با این حال، انجام یک انفجار با قدرت انفجار بالا آنقدر پیچیده نیست، اما نتایج مشابهی را به همراه خواهد داشت. چنین سناریویی زنجیره‌ای از واکنش‌ها را آغاز می‌کند که در آن زباله‌های فضایی به ابری فزاینده از ترکش تبدیل می‌شوند که با تخریب سایر اشیاء در برخوردهای مداوم، افزایش می‌یابد. این امر می‌تواند ماهواره‌های رصد، نظارت و ارتباطات را تقریباً برای هر کشوری از بین ببرد. آزمایش‌های مختلف ASAT و ایجاد آوارهای فضایی ادامه دارد...

بخش چهارم چرا سام -3 ؟!!!!!!!!!!!!!!!!! به شکل کاملا مطلق و به معنای واقعی کلمه ، هیچ واژه ای برای توصیف آنچه که در داخل روده های یک خلبان ، وقتی که یک تیر موشک سام بسوی اش شلیک شده و بسرعت در حال نزدیک شدن است ، می گذرد ، وجود ندارد !!!! خلبان (تاپ گان ) .. راندال هارولد "دوک" کانینگهام با ظهور قدرت هوایی بعنوان بُعد سوم ( پس از نیروی زمینی و دریایی ) صحنه نبرد ،ماهیت و شکل جنگ بصورت قابل توجهی تغییر نمود ، با این حال ، چه در دوره دو جنگ جهانی و سپس آغاز عصرجت ، تمامی هواگردهای رزمی ، به تقریب در هر سناریوی محتمل ، خواه در نبردهای هوایی یا حملات هوا به زمین ، شناسایی و ... بصورت غیر قابل اجتنابی با سامانه های دفاع هوایی ( توپخانه ای و موشکی ) روبرو شده و خواهند شد . این مساله در حوزه ماهیت بکارگیری قدرت هوایی در کشورهای غربی که بشدت بر حوزه پشتیبانی هوایی تاکتیکی ، پشتیبانی هوایی نزدیک ، حملات هوایی در عمق تاکید دارند و به نوعی استخوان بندی شیوه رزم آنها بشمارمی رود ، از اهمیت بیشتری برخوردار است . در این دکترین رزمی ، جتهای مسلح می بایست بارها و بارها به حریم هوایی دشمن که ترکیبی از جنگنده – رهگیرها و سامانه های پدافندی را در اختیار دارد نفوذ کنند و اگرچه در نگاه نخست ممکن است تصور شود که استفاده از سامانه های ضد جنگ الکترونیک (ECM) موثرترین شیوه ممکن باید باشد ، ولی ذکر این نکته قابل توجه است که تمامی هواگردهای غربی الزاما توانایی حمل چنین سامانه هایی را که معمولا حجیم وسنگین هستند را ندارند درنتیجه ، همه چیز بر روی مهارت خلبان در اجرای مانورهای احترازی در ترکیب با قابلیتهای موجود در سامانه های ضد جنگ الکترونیک متمرکز می شود . این بدان معناست که در یک حالت آیده آل ، خلبان یک جت مهاجم ابتدا باید تلاش کند تا از شلیک موشک جلوگیری بعمل آورد و اگر در اجرای آن ناموفق بود ، می بایست از نقاط ضعف موشکهای دفاع هوایی برای مقابله و شکست آن استفاده نماید . با توجه به این مساله ، هنگامی که در طرح پروازی ، این مساله که امکان برخورد با سامانه های سام وجود دارد ، پیش بینی می شود ، خلبان به شکل استاندارد در مرحله اول تلاش می کند تا خارج از برد کشف / شناسایی این سامانه ها پرواز کند که این امر معمولا بصورت تاکتیک های ورود و خروج سریع به منطقه هدف ، پرواز در ارتفاع پائین و استفاده از عوارض زمینی و ... نمود پیدا می کند ، در حالی که کاربرد سامانه های اخلالگر ، بخصوص در فواصل نزدیک و زمانی که منطقه هدف بصورت متراکم توسط شبکه دفاع هوایی محافظت می شود چندان فایده ای در بر نخواهد داشت . اما مقابله با موشک شلیک شده از سوی سامانه های زمین پایه پدافندی ، عرصه ای است که می تواند مبین جنبه های دفاعی یک نبرد هوایی باشد و تا حد بسیار زیادی به مانورپذیری جنگنده ، سامانه های کنترل آتش ، مهمات محمول و میزان مهارت های خلبان بسته خواهد بود . 1- مانور پذیری توان مانور یا چالاکی یکی از مهمترین قابلیت های لازم برای یک هواگرد رزمی به منظور تغییر سریع موقعیت در صفحه سه بُعدی رزم هوایی است تا موقعیت تاکتیکی بهتری را در یک درگیری هوایی یا فرار از آتش سامانه های دفاع هوایی بدست آورد . این مفهوم ( مانورپذیری) بطور مستقیم با یک عامل ، یعنی کارایی در چرخش مرتبط است که این نیز به نوبه خود به مولفه های دیگری نظیر ضریب بار ،شعاع چرخش ، نرخ چرخش نیز بستگی دارد . 2- سامانه های کنترل آتش در یک تعریف ساده ، سامانه های کنترل آتش ،به مجموعه از زیرسیستم های مشخص شامل رادار ، رایانه کنترل آتش و .. گفته می شود که موظف است در کنار هماهنگ کردن اقدامات برای اجرای ماموریتهای هوا به زمین و درگیری های هوایی ، مجموعه سامانه های اقدام متقابل را برای ایجاد اخلال یا جلوگیری از برخورد موشکهای زمین به هوا را تحت کنترل خود درآورد . 3- مهمات محمول هواگردهای رزمی ، به منظور مقابله با سامانه های دفاع هوایی زمین پایه ، معمولا مجموعه ای از اقدامات فعال و غیر فعال شامل استفاده از فریب دهنده های حرارتی ( شراره ) یا غلاف های اخلالگر الکترونیکی را در دستور کار خود قرار می دهند . 4- میزان مهارت خلبان پیشرفته ترین جتهای رزمی سرنشین دار ، مجهز به آخرین سامانه های هدایت آتش ، مهمات پیشرفته ، خطوط امن انتقال داده ، پادکارهای الکترونیک ، بدون وجود و حضور خدمه آموزش دیده و حرفه ای ، اثر پذیری بسیار اندکی را در صحنه نبرد از خود برجای می گذارند ( این مساله برای خدمه / کاربران بدون سرنشین های رزمی نیز صادق است ) . این مولفه پراهمیت نیز به میزان ساعات پروازی خدمه هوایی بستگی دارد . بعنوان مثال ، خلبانان بالگردهای میل-17 کشورهای عضو ناتو ، می بایست سالانه 180 ساعت پرواز را که 40 ساعت آن در شبیه ساز باید طی شود ، در دفترچه پروازی خود ثبت کنند . در نیروی هوایی فرانسه ، خلبانان جنگنده های رزمی بین 150 تا 250 ساعت ، در نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بین 180 تا 240 ساعت ، در نیروی هوایی اسلواکی 70 ساعت ، نیروی هوایی آمریکا در حدود 250 ساعت ، نیروی دریایی ایالات متحده براساس یکسری منابع تا 400 ساعت ، نیروی هوایی هند 300 ساعت ، نیروی هوایی ارتش عبری 180 تا 220 ساعت ( این عدد در دهه هشتاد تا 700 ساعت هم ذکر شده ) ، نیروی هوایی آلمان بین 150 تا 200 ساعت ( براساس درجه نظامی ) و درنهایت نیروی هوایی پاکستان بین 156 تا 312 ساعت می بایست با اجرای عملیات پروازی ، مهارت های رزمی خود را حفظ و ارتقاء دهند . اما در حوزه مقابله با سامانه های دفاع هوایی زمین پایه ، در کنار استفاده از غلافهای اخلالگر الکترونیک ، خلبان با استفاده از مهارتهایی که طی دوره آموزش و تمرین در دوران صلح بدست آورده ، می تواند با اجرای مانورهای مختلف ، موشک مهاجم را دفع کرده یا دست به گریز بزند . در همین زمینه ، مطالعاتی که با استفاده از ترکیب های مختلف هواگردهای رزمی و سامانه های دفاع هوایی متفاوت صورت گرفته نشان میدهد که معمولا منطقه و درصد فرار جنگنده ها از موشکهای دفاع هوایی در ارتفاع بالا بسیار محدودتر است . با این حال ، براساس مطالعات انجام شده در مراکز شبیه سازی رزمی نیروی هوایی ، حداقل 3 مانور اصلی و ترکیبات حاصل از آن با اقداماتی نظیر استفاده از اخلاگرهای الکترونیک یا کاربرد شراره یا خاشه (Chaff ) می تواند برای گریز از خطر شلیک سامانه های دفاع هوایی مورد استفاده خلبانان قرار گیرد الف: غلت چرخشی (Barrel Roll) در یک تعریف ساده ، اصطلاح غلت چرخشی ، به اجرای مانورهای مارپیچ در محور افقی پرواز ( مسیر مستقیم ) اشاره دارد و به خلبان کمک می کند تا با استفاده همزمان از سامانه های دفاعی جنگنده ، هواگرد یا موشک مهاجم را از مسیر اصلی خود منحرف نماید. ب : نیم حلقه / اس -ناقص ( Split-S) مانور نیم حلقه ، بیشتر درزمانی استفاده میشود که خلبان قصد دارد تا از صحنه درگیری خارج شود . در این مانور ، جنگنده بصورت نیمه معکوس چرخانده و سپس یک نیم حلقه ، همراه با کاهش ارتفاع صورت می گیرد که دراین شرایط جنگنده مورد نظر همسطح ولی در جهت مخالف و در ارتفاع پائین تر قرار می گیرد ج : چرخش ایملمان / نیم حلقه عمودی ( Immelmann turn ) اصطلاح چرخش ایملمان ، که از نام خلبان جنگنده مشهور آلمانی ، ماکس ایملمان برگرفته شده ، به دونوع اصلی مانور اشاره دارد . در جنگ اول جهانی ، چرخش ایملمان ، به مانوری گفته می شد که برای تغییر موقعیت جنگنده به منظور درگیری مجدد استفاده می گردید ولی در دوره معاصر ، این مانور برای قرارگرفتن در جهت هم سطح ولی مخالف حریف در ارتفاع بالا استفاده می شود .علاوه براین این سه نوع اصلی ، ترکیب اجرای دو مانور نیم حلقه ( اس – ناقص ) و بدنبال آن غلت چرخشی با " جی " بالا نیز معمولا مورد استفاده قرار می گیرد . طراحی و مکان گزینی عجیب شبکه دفاع هوایی در فیلم تاپ گان استقرار سامانه های دفاع هوایی (سام-3 ) درست بغل گوش ( بدون رعایت استانداردهای مشخص ) هدف ، یکی از شبهات این فیلم محسوب می شد چرا سامانه سام -3 ؟؟ یکی از سئوالاتی که پس از مشاهده فیلم تاپ گان به ذهن بیننده خطورمی کند ، این است که از بین تمامی سامانه های دفاع هوایی موجود در ارتش های دنیا ( غربی وشرقی ) چرا سامانه دفاع هوایی سام-3 شبیه سازی و مورد استفاده قرار گرفت .. پاسخ به این سئوال ، طیف متنوعی از فرضیه ها و گزینه های موجود را پدید می آورد . بعنوان مثال ، سیاست گذاری بخش عملیات روانی پنتاگون در هالیوود ، هرچه بهتر نشان دادن سامانه های تسلیحاتی غربی و کم رنگ نمودن نقاط ضعف آن بشمارمی رود ، و در این فیلم ( با توجه به اشاره غیر مستقیم به ایران ) بصورت هوشمندانه و با علم به عملیاتی بودن سامانه زمین پایه MIM-23 هاوک و گونه برگرفته داخلی از آن در شبکه دفاع هوایی کشورهدف ، از یک سامانه دفاع هوایی هم رده شرقی ( سامانه سام -3 تقریبا معاصر و هم رده سیستم هاوک آمریکایی است ) استفاده شد تا این پیش زمینه که میتوان سیستم های دفاع هوایی غربی را شکست داد و ازآن عبور نمود در ذهن مخاطب عام ( نه خاص ) ایجاد نشود . این مساله به دقیق ترین شیوه ممکن در این فیلم به تصویر کشیده شده و می بایست دقت لازم را در این حوزه در نظر داشت . دومین مشکلی که دراین فیلم بخوبی قابل مشاهده است ، شیوه چینش پرتابگرهای سام-3 ( در اصل هاوک ) در مسیر منتهی به هدف می باشد .سامانه دفاع هوایی سام-3 ( اس-125) میانبرد محسوب می شود که بطور استاندارد از دو نوع موشک 5V24 و 5V27 استفاده می کند که موشک نخست ، به یک کلاهک ترک شونده 60 کیلوگرمی شدید الانفجار با برد 4 تا 15 کیلومتر با قابلیت درگیری در ارتفاع 100 تا 10000 متری است و موشک دومی مجهز به یک کلاهک ترکش شونده 70 کیلوگرمی شدید الانفجار است که بردی حدود 4 تا 25 کیلومتر را داراست و می تواند در یک بازه بین 20 تا 18000 متر در ارتفاع علیه اهداف هوایی مورد استفاده قرار گیرد . در سالهای اخیر نیز موشکهایی که درسامانه های ارتقاء یافته پچورا-2 و پچورا-2ام کاربرد پیدا کرده اند ، حداکثر برد 38 کیلومتر را به نمایش می گذارند . نسخه اولیه موشک سام -3 ( 5V24) آخرین نسخه موشک سام-3 ( 5V27) درحوزه سخت افزارهای کشف و شناسایی ، رادار باند ایکس RSN-125 با کد ناتو LOW BLOW براساس وظیفه تعیین شده ، می تواند با اهداف هوایی در یک برد 110 درگیر شود . براساس داده های موجود این رادار امکان درگیری با شش هدف همزمان را در اختیار دارد . نخستین پیکربندی که از این سامانه ها مورد استفاده قرار می گیرد ، شامل سه پرتابگر بوده که بصورت مثلثی در اطراف رادار آراس ان -125 مستقر می شود که بطور معمول درسوریه دیده میشود . در برخی از موارد نیز سایتهای سام-3 به سه پرتابگر مجهز هستند اما چهار موقعیت شلیک درآنها تعبیه شده که در یک پیکربندی متوازی الاضلاع دراطراف رادار درگیری پراکنده می شوند که پیش از این در اوکراین قابل مشاهده می بود . آخرین پیکربندی رصد شده نیز به 4 موقعیت پرتاب و 4 پرتابگر مجهز شده که دریک الگوی مربع شکل دراطراف رادار آر اس ان-125 قرار می گیرد . آخرین نسخه سایت ثابت سام-3 ، شامل 4 پرتابگر با الگوی مربع شکل که در وسط رادار RSN-125 قابل مشاهده است راست : الگوی متداول سایت ثابت سام-3 چپ : الگوی سایت ثابت سام-3 با 3 پرتابگر / لیبی راست : سایت ثابت سام-3 دنباله رویه شبکه دفاع هوایی شوروی در نمونه های سام-2 محسوب می شد چپ : احتمالا الگوی سایتهای سام-3 ارتش ویتنام راست : سایت سام-3 ارتش سوریه چپ : سایت سام-3 ارتش صربستان و هند که در سایتهای سابق سام-2 مستقر شده اند راست : سایت ثابت سام-3 کره شمالی با طراحی متفاوت بطوریکه رادار بطور کامل در داحل سازه محافظت شده قرار می گیرد چپ : سایت ثابت سام-3 الجزایر راست : طرح فشرده سامانه سام-2 ارتش مصر . گفته میشود که این سایتهای برای استقرار سام-3 هم مورد استفاه قرار می گیرند چپ : سایت ثابت سام-3 ارتش بلاروس که گفته میشود برای استقرار اس-300 پی بازسازی شده با این حال ، الگوهای غیراستانداردی هم برای سایتهای سام-3 دیده شده ، بطوریکه گفته میشود مجموعه سامانه های سام-3 در سایتهایی که پیش از این محل استقرار سامانه های سام-2 بوده ، نیز مستقر شده اند . بعنوان مثال سامانه های سام-3 ارتش مصر ، صربستان و هند و در بلاروس حتی در سایتهای مجهز شده برای استقرار اس-125 نیز مستقر شدن سیستم های اس-300 پی دیده شده . این احتمال وجود دارد که ارتشهای نامبرده برای صرفه جویی در هزینه ها ، مبادرت به چنین کاری کرده باشند . علاوه براین ، بررسی شبکه دفاع هوایی کره شمالی نیز نشان میدهد که طرح های نامتعارفی برای افزایش بقای این سامانه ها استفاده می شود از جمله قرار دادن پرتابگر ها و رادار درگیری در داخل مواضع مستحکم شده . علاوه براین ، برخی کاربران نیز سامانه های خود را بصورت تصادفی مستقر کرده اند . با توجه به این مساله، شکل استقرار این سامانه ها در منطقه ای که هدف در آن قرار دارد ، غیرمنطقی به نظر می رسد . علاوه براین ، مشاوران نظامی این فیلم علیرغم دقت بسیار بالا در سکانس های مشابه ، به این مساله توجه نکردند که شبکه دفاع هوایی معمولا چند لایه ای و ترکیبی از سامانه های موشکی و توپخانه ای و حتی دوش پرتاب (شامل پرتابگرهای تکی قابل حمل توسط نفر یا نمونه های چندتایی مستقر روی خودرو ) است ، تا درصورت خروج سالم دسته پروازی از محدوده برد درگیری یک لایه ، مهاجمان توسط سامانه های لایه بعدی شناسایی ، کشف و مورد هدف قرار گیرند . این امر بخصوص در زمان ورد جتهای مهاجم از ساحل به درون مسیر شکاف مانند کوهستانی منتهی به هدف بیشتر نمود پیدا می کند ، چرا که این شبهه پیش می آید که تاکتیسین های دفاع هوایی نیروی مدافع ، یکسری سامانه های دفاع هوایی را در امتداد این مسیر شکاف مانند مستقر کرده اند ( به مانند بازی های ویدئویی سبک استراتژی ) بدون اینکه حتی برای یک لحظه ، این تصور در ذهن آنها پدید آید که نیروی مهاجم ممکن است با پروازدر ارتفاع پائین ، کل این چینش مضحک را پشت سر گذاشته و به هدف برسد ( این مساله در بخش های بعدی ، بیشتر بررسی می شود ) سرهنگ زولتان دنی ... به همراه لاشه اف-117 نایت هاوک سومین مساله ای که در حوزه استفاده از نمونه های یک سامانه دفاع هوایی شرقی ( سام-3 ) در فیلم تاپ گان به ذهن خطور می کند ، خاطره بسیار ناگوار ارتش ایالات متحده ازاین سامانه دفاع هوایی روسی است . براساس داده های موجود در حوزه تاریخ هوانوردی نظامی ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در جریان حمله به یوگسلاوی ، حداقل یک فروند از پیشرفته ترین جتهای ضربتی خود ( اف-117 نایت هاوک) را با آتش این سامانه ازدست داده و شاید این مساله آنچنان بر پنتاگون ، گران آمد که حتی با گذشت 23 سال از این رخداد ( 1999 ) چنین رویدادی از حافظه مشاوران نظامی این فیلم پاک نشد . سامانه سام-3 متحرک سازی شده اس-125 ام پچورا-2 ام به همراه اجزاء شامل رادار ، کامیون فرماندهی و ... علاوه برای ، مشاوران نظامی پنتاگون به شکل عجیبی ، تنها نمونه های ثابت سامانه سام-3 را بعنوان تهدید عمده در این فیلم در نظر گرفتند ، در حالی که سالهاست نمونه های متحرک سام-3 ( و حتی نمونه های متحرک هاوک در ایران ) رونمایی و تولید شده و این تا حد زیادی ، باعث پدید آن شبهات زیادی دراین فیلم می شود سامانه متحرک سازی شده هاوک پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ........