hamed_713

Members
  • تعداد محتوا

    1,575
  • عضوشده

  • آخرین بازدید

پست ها ارسال شده توسط hamed_713


  1. [b]کانادایی ها بعدها دلیل نابودی نمونه های اولیه را نگرانی از انتقال فناوری و تکنولوژیهای این هواپیما به شوروی اعلام کردند.
    حتی عده ای هم مدعی شدند که میگ 25 روسی از روی این رهگیر توانمند الگوبرداری شد.[/b]

  2. [align=center]normal_arrow.jpg[/align]

    مسئله شگفت انگیزی در مورد جنگنده مافوق صوت AVRO CF-105 ARROW وجود ندارد . آنچه در مورد آن روی داده باور نکردنی است.اولین چیزی که در موقع دیدن ARROW نظر هر بیننده ای رو جلب می کند این است که ARROW هواپیمایی فوق العاده است .یک هواپیمای زیبا ؛ هواپیمای زیبایی که متاسفانه در زمانی نادرست ساخته شد.
    در حال حاضر یک نمونه مشابه از ARROW در موزه هوافضای تورنتو وجود دارد.تمام ARROW های اصلی از بین رفته اند که در ادامه در مورد سرنوشت آنها صحبت می کنیم.

    [align=center]normal_800px-Avro_Arrow_Replica_Canadian[/align]

    ARROW در زمان خود هواپیمایی استثنایی بود.درواقع وجود ردیابهای زیبای فراصوتی آن جلوتر از زمان خود بود. ARROW در موقع پرواز زیبا بود، چیز زیبایی برای دیدن.بیینده نمی توانست از دیدن شکل زیبای این هواپیما روی زمین لذت نبرد و در آسمان این هواپیما مظهری از زیبایی و قدرت بود.

    این جنگنده به عنوان یک رهگیر مافوق صوت توسط نیروی هوایی Avro Canada در دهه 1950 ساخته شد. ARROW ، تند ، برق آسا و بی امان بود . مأموریت آن دفاع از آمریکای شمالی در برابر بمب افکن های هسته ای شوروی بود.این نگهبان مافوق صوت که به سیستم الکترونیک پیشرفته و موشک های هدایت شونده مجهز بود بمنظور پاسداری از شمالگان با هدف نزدیک شدن جنگنده ها به نیمکره غربی ، طراحی شده بود.

    ARROW که برای نیروی هوایی کانادا ساخته شده بود نمادی از غرور ملی کانادا به شمار می رفت و شاید تامدتها با هاکی و شیره افرا برابری می کرد.تمام کسانی که در برنامه ARROWحضور داشتند براین اعتقاد بودند که در حال انجام دادن کار بزرگی هستند و این واقعیت انکار ناپذیر بود.

    ARROW پیشرفته ترین هواپیمای زمان خودش بود.از اولین ویژگیهای منحصر به فرد این هواپیما اندازه آن بود . این هواپیما 23 متر طول داشت و طول بالهای آن 15 متر بود و به مجاورت 2700 گالن سوخت را حمل می کرد.بالهاي ARROW طرح جادویی با مثلثی داشت که پرواز مافوق صوت را تسهیل می نمود.لبه جلویی بالها برای به حداقل رساندن آشفتگی به صورت شکاف دار ساخته شده بود.
    ARROW مجهز به دو موتور Pratt & Whitney J75 بود که نیروی رانش 3 برابر بیشتر از قدرتمندترین حریف خود تولید می کرد درحالی که وزن آن 30 درصد کم تر بود.هواپیما همچنین مجهز به حالت پرواز با سیم (Fly By Wire) بود که به جای سیستم هیدرولیکی متداول در آن زمان از پیامهای الکتریکی بهره می گرفت.

    [align=center]normal_arrow2~0.jpg[/align]

    در زمان رونمایی دهها هزار کارگر کارگر برنامه ARROW جمع شدند تا حاصل سالها زحمات خود را در قالب این محصول پیشرفته مشاهده نمایند.

    علی رغم چند رویداد ناگوار ، ARROW بالاتر از حد انتظار ظاهر شد؛

    ARROW در سومین پرواز خود سرعت صوت را شکست و در هفتمین پرواز ، از سرعت 1600 کیلومتر در ساعت در زمان اوج گیری فراتر رفت.این هواپیما سریعتر و بالاتر از هر جت جنگی دیگری در آن زمان پرواز کرد.با سرعتی نزدیک به 2 ماخ و ارتفاع 18000 متر .

    یورن یورسل یکی از خلبانان آزمایشگر این هواپیما آن را فوق العاده توصیف می کند.یورن یورسل در سال 1957دردوره آموزشی پرواز با ARROW بود.او حرکت با سرعت بالا روی باند را گذرانده بود و آماده انجام اولین پرواز واقعی خود بود.اول روز بعد با یک رویداد شگفت انگیز مواجه شد.پرواز او لغو شده بود.مدیر ارشد برنامه تصمیم گرفته بود در آن موقع خطر امتحان یک خلبان دیگر با تقبل نکند.یورسل اطلاع نداشت ، اما حقیقت آن بود که در مقر فرماندهی Avro زمزمه هایی مبنی بر پایان دادن به طرح ARROW وجود داشت و سرانجام به رغم شکستن رکوردها و پیشنوایی های فوق العاده چند ماه بعد در اوایل سال 1958 دولت کانادا این برنامه را لغو کرد. 29000 کارگر و پیمانکار فرعی در یک روز بی کار شدند.تأثیر این لغو برنامه بر صنعت هوافضای کانادا چشمگیر بود و به مدت 20 تا 30 سال ادامه داشت.

    اما دلیل نابودی هواپیمای چشمگیری که فراتر از تمامی انتظارات ظاهر شده بود ، چیست؟

    مطبوعات کانادایی ادعا کردند هزینه های ARROW به طور فزاینده ای در حال افزایش بودند و این طرح موجب سرافکندگی نخست وزیر جدید شد و به همین دلیل چاره ای جز لغو آن وجود نداشته است.اما دلیل واقعی شاید بیشتر به همسایه جنوبی مربوط بوده است.هنگام آغاز برنامه ARROW آمریکائیها نگران بمب افکن های هسته ای شوروی بودند اما بعد از آن نگرانی اصلی را موشکهای بین قاره ای بالستیک یا ICBM ها تشکیل می دادند.
    این برنامه در میان مسائل سیاسی موشکهای بین قاره ای ،بمب افکن های دور برد و فناوریهای جدید گیر افتاده بود.خیلی ها تصور می کردند فناوری ، مانع از پیشبرد جنگنده های دارای سرنشین خواهد شد.

    اما این طرح همچنان اسرار آمیزتر می شد!!!

    کمی پس از لغو این برنامه دولت کانادا دستور نابودی تمامی 6 فروند هواپیمایی که همگی در مرحله تحقیقاتی بودند را صادر کرد.

    [align=center]normal_AvroCF105ArrowRL206Serial25206.jp
    این آخرین قطعه قابل شناسایی برجای مانده از رهگیر AVRO CF-105 ARROW است.
    تنها بخش واقعی که از کابین خلبان ARROW با رجیستر 206 برجای مانده است.
    این هواپیما طبق زمانبندی در زمان لغو برنامه ، پرواز داشت ؛ ولی هرگز چنین فرصتی نیافت.[/align]

    هواپیماها با روش شعله های جوشکاری از هم جدا شدند.در تاسیسات آنتاریوی آورو (Ontario) روح کانادایی ها آزرده بود.در تصویر زیر از این زاویه می توانیم رد جوشکاری را در محل جداسازی اتاق خلبان هواپیما ببینیم.

    [align=center]normal_800px-AvroArrowRL206-02.jpg[/align]

    تا امروز نظریه های مربوط به تبانی و خرابکاری در رابطه با لغو برنامه و نابودی ARROW مطرح شده است.حتی برخی براین عقیده اند که نمونه های ساخته شده ARROW مخفیانه خارج شده و از تخریب جان سالم به در برده اند.چون چنین چیزی از تصویر هواپیمای از هم بازشده وجود ندارد.چیزی که نه می توان آن را تأیید کرد و نه تکذیب کرد.این هواپیما می توانست یک رهگیر فوق العاده و برترین هواپیمای یک نسل باشد.

    ویژگیهای عمومی :

    - تعداد خدمه : 2 نفر
    - طول : 77 فوت و 9 اینچ (23.71 متر)
    - بال : 50 فوت (15.24 متر)
    - ارتفاع : 20 فوت و 6 اینچ (6.25 متر)
    - مساحت بال : 1،225 فوت مربع (113.8 متر مربع)
    - وزن خالی : 49،040 پاوند (22،245 کیلوگرم)
    - وزن بارگذاری شده : 56،920 پاوند (25،820 کیلوگرم)
    - حداکثر وزن برخاست : 68،605 پاوند (31،120 کیلوگرم)
    - پیشرانه : 2 × Pratt & Whitney J75-P-3 turbojets
    - رانش خشک : 12،500 lbf (55.6 کیلو نیوتن) each
    - رانش با پس سوز : 23،500 lbf (104.53کیلونیوتن) each

    کارایی :

    - حداکثر سرعت : ماخ 1.98 (1،307 مایل در ساعت، 2،104 کیلومتر در ساعت)
    - سرعت کروز : 0.91 ماخ (607 مایل در ساعت، 977 کیلومتر در ساعت) در 36،000 فوت (11،000 متر)
    - مبارزه با شعاع : 360 نیوتن متر (410 ناتیکال مایل ، 660 کیلومتر)
    - سقف پرواز : 53،000 فوت (16،150 متر)
    - وینگ لودینگ : 46.5 پاوند بر فوت مربع (226.9 کیلوگرم / مترمربع)
    - رانش / وزن : 0.825 در وزن لود

    جنگ افزار :

    - موشک : 1-4 × AIR-2 Genie unguided nuclear rockets
    - موشک : 8× AIM-4 Falcon, Canadair Velvet Glove (cancelled 1956), 2 AIM-7 Sparrow II 2D active guidance missiles (cancelled)

    الکترونیک :

    - سیستم کنترل آتش Hughes MX-1179

    ARROW هواپیمای زیبایی که به طور اسرارآمیزی بلافاصله ساخت ، نابود شد و آثار وجودی آن از بین برده شد.

    normal_arrow4.jpg

    normal_arrowa58.jpg

    normal_arrowa39.jpg

    normal_avarrow_4.jpg

    normal_arrowa27~0.jpg

    تهيه و تنظيم : hamed_713
    استفاده از این مطلب با ذکر نام نویسنده مجاز است.

    • Upvote 1

  3. قبل از این و از حدود یک سال پیش هم گزارشهایی مبنی بر آغاز دوباره ی پرواز هواپیماهای A-60 بگوش میرسید .اولین در ماه می سال 2009 دو نفر ادعا کردند شاهد پرواز حداقل یک فروند هواپیمای A-60 در منطقه ی روستوف و تاگانروگ بوده اند .

    در گزارش دیگری توسط روزنامه ی Pravda در سپتامبر امسال نیز عکسهای جدیدی از این هواپیما منتشر شد که کارشناسان معتقدند در یک سال گذشته گرفته شده .
    طبق اطلاعات موجود در اینترنت ، لیزر مورد استفاده برروی این هواپیما (هواپیمای ترابری سنگین IL-76) یک لیزر گازی 1 مگاواتی ساخت انستیتو اتمی Kurchatov است که بر اساس گاز کربن دی اکسید عمل میکند .


    این کلاس لیزر قبلا و در دهه ی 80 توسط پایگاه پدافند فضایی Terra-3 ارتش شوروی عملیاتی شد و توانست تا زمان فروپاشی شوروی سنسور ها و دوربین های ماهواره های جاسوسی آمریکا را اصطلاحا "کور" کند که باعث شد تا چندین سال ماهواره های جاسوسی نتوانند از مناطق مرکزی شوروی عکسبرداری کنند ، همچنین این پایگاه در سال 1984 توانست سفینه ی شاتل آمریکایی را در فضا هدف قرار داده و برای چند ساعت تجهیزات الکترونیکی این سفینه را از کار انداخته و بینایی سرنشینان آنرا بطور موقت مختل نماید.


    A-60 مجهز به تجهیزات ویژه ای برای شلیک لیزر است که عبارتند از برجک هدایت کننده ی لیزر در دماغه ی هواپیما که برخلاف مدل آمریکایی لیزر ، برای هدف گیری طراحی شده نه شلیک لیزر اصلی ،برجک اصلی برای شلیک لیزر که در پشت هواپیما قرار گرفته (در عکسهای بالا معلوم نیست چون برای شلیک از داخل هواپیما بیرون نیامده) و دو توربوژنراتور در زیر بدنه ی هواپیما برای تامین انرژی الکتریکی لیزر هدف گیری و لیزر اصلی.


    محافل و کارشناسان نظامی هدف احتمالی این سیستم هوابرد را از کار انداختن ماهواره های جاسوسی و هواپیماهای جاسوسی برد بلند مثل SR-71 و حتی تاسیسات الکترونیکی جمع آوری اطلاعات در هوا (آواکس) زمین و دریا عنوان کرده اند ، هرچند مانند نمونه ی آمریکایی ، احتمال و توانایی استفاده از این لیزر برای نابود کردن موشکهای بالستیک در مراحل اولیه پرواز وجود دارد.


    طبق اعلام خبرگزاری Avia Russia با توجه به اینکه دو نمونه ی ساخته شده ی A-60 در دهه ی 80 موسوم به '1A' و '1А2' СССР-86879 هستند در شرایط خوبی بسر می برند ، پس از گذراندن تستها و Upgrade های جدید طی چند ماه آینده عملیاتی خواهند شد.

    [b]kamranrus-از سنترال كلابز[/b]

  4. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/a60-3.jpg[/img][/align]

    [b]در پی آزمایشات اخیر لیزر هوابرد بوئینگ 747 ایالات متحده، ظاهرا روسها هم سری به جعبه خاطرات شوروی سابق زدند و پس 15 سال هواپیماهای بریف A-60 (حامل سلاح لیزری هوابرد روسی) را که از نمونه آمریکایی کوچکتر هستند دوباره به پرواز در آورده اند.و در کنار این پرواز ها یکی از پروژه های سری شوروی سابق دوباره در کانون توجه مقامات کرملین قرار گرفته است.

    موضوع این پروژه که آغاز آن به دهه 1980باز می گردد،یک سلاح تشعشعی مستقر بر هواپیماست که می تواند اهداف پرنده ای مانند هواپیما ، موشک و حتی ماهواره های جاسوسی را نابود کند. Beriev و NPO Almaz برنامه هایی برای تبدیل این هواپیما به عنوان لیزر هوایی را دارند.

    این هواپیما که به عنوان A-60 شناخته میشود و دو فروند از آن نیز ساخته شده است,هنوز هم بسیاری از زوایایش برای همگان روشن نیست و عملا به عنوان طرحی سری به شمار می آید.در نتیجه اطلاعات زیادی از این پروژه منتشر نشده است.اما کارشناسان نظامی معتقدند موضوع این پروژه نصب یک لیزر یک مگاواتی روی یک فروند هواپیمای باربری سنگین ایلوشین 76 است.

    منبع : theregister[/b]


    [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1a2_2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1a2_2.jpg[/img][/url]

    [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/a60-1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_a60-1.jpg[/img][/url]

    [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/a60-2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_a60-2.jpg[/img][/url]

    [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1a2_3.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1a2_3.jpg[/img][/url]

  5. به گزارش خليج فارس؛ گفته مي شود [b]اين هواپيما متعلق به هوانيروز ارتش جمهوري اسلامي بوده[/b]!!! ، كه ساعت 10: 10 دقيقه صبح امروز - سه شنبه- در ورودي شهر بوشهر كه منطقه عملياتي نيروي هوايي مي باشد سقوط كرده است.

    مديركل ستاد مديريت بحران استان بوشهر دقايقي پيش جزئياتي از سقوط اين هواپيماي جنگي را بازگو كرد.

    غلامرضا كشتكار افزود: اين حادثه ساعت 10:10 دقيقه صبح امروز در ورودي شهر بوشهر نزديك منطقه ويژه اقتصادي حدفاصل جزيره شيف و جاده صدرا رخ داده كه خوشبختانه دو خلبان و نيروي حاضر در اين هواپيماي جنگي موفق شدند به وسيله چتر نجات خود را نجات دهند، اما هواپيماي سقوط كرده خسارت ديد.

    به گفته كشتكار دو سرنشين اين هواپيما براي بررسي هاي درماني به يكي از بيمارستان هاي بوشهر منتقل شده اند.

    منبع : http://www.jahannews.com/vdcfy1dyvw6d01a.igiw.html

  6. هواپيماي جاسوسي بدون سرنشين آنكا حدود 1.5 الي 2 تن وزن داشته و قادر به پرواز در ارتفاع سي هزار پايي و مدت پرواز 24 ساعت است. عرض اين هواپيماها در بال ها 17 متر و طول آن 9 متر و ارتفاع آن نيز 1.7 متر است. اين هواپيما قابليت جمع شدن و بسته بندي شدن و انتقال به هر نقطه را داراست.

    به گفته مسئولين شركت صنايع هوافضاي تركيه، هواپيماي جاسوسي بدون سرنشين آنكا پس از طي مراحل تست پروازي در سال 2012 به خدمت نيروهاي مسلح تركيه درمي آيد.

  7. [align=center]ml4z1wcy9qedpghabhk.jpg[/align]

    نمونه اوليه هواپيماي بدون خلبان رزمي Taranis, توسط وزير دفاع انگليس رونمائي شد. Taranis، برگرفته از نام خداي رعد سلتيك ميباشد. Taranis قرار است تا براي اولين بار تستهاي مربوط به امكان توسعه هواپيماي بدون سرنشين خودكار استيلث UCAV را كه قادر به بمباران دقيق اهداف در فواصل دور حتي در قاره هاي ديگر باشد را به انجام برساند. به گفته مقامات انگليسي Taranis يك پروژه كاملا پيشگام بوده كه براي اولين مرتبه در انگلستان اجرا ميشود. اين پروژه نشانگر بهترين و پيشرفته ترين طراحي ملي انگستان و پيشرو در كلاس خود در جهان ميباشد.
    در مراسم رونمائي بيان شد كه كار بر روي Taranis حدود 3.5 سال به طول انجاميده و 1 ميليون نفر ساعت كار برده است. پرواز آزمايشي Taranis براي 2011 پيش بيني شده است. در اين پروژه 210 ميليون دلاري وزارت دفاع انگلستان و شركتهاي BAE, GE Aviation, Qinetiq ، Rolls-Royce. درگير ميباشند. اين پروژه از سال 2006 آغاز شد و هدف از آن ساخت UCAS استيلث در سطح برترين فناوريها است.

    [align=center]zp5xb5duam3xuv87iy1.jpg[/align]

    12 جولاي 2010-وزارت دفاع انگلستان
    شهريار از سنترال كلابز

    • Upvote 1

  8. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-FIRESCOUT-VUAS.jpg[/img][/align]

    RQ-8A با طول 6.98 و ارتفاع 2.87 متری دارای وزن خالی 661 و حداکثر وزن 1200 کیلوگرم است. روتور 3پره این پهپاد به قطر8.38 متری بوسیله یک موتور توربوشافت 250- C20W به چرخش در می اید.واحد شناسایی این پهپاد از یک سنسور توپی شکل متحرک (به زیر دماغه ان توجه کنید) تشکیل می شود که دوربین های اپتیکی و فروسرخ به همراه فاصله یاب لیزری در درون این جایگاه قرار می گیرند.این پهپاد بوسیله یک دیتا لینک مشتق شده از پهپاد global hawk که در روی سر ان قرار دارد قابل کنترل است که این عامل سبب ایجاد خط دیدی به فاصله بیش از 280 کیلومتر برای ان شده است. سیستم کنترل زمینی این پهپاد علاوه بر نصب در کشتی برای استفاده تفنگداران دریایی ایالات متحده بر روی خودروهای هامر نیز قابل نصب است.Fire Scout با مداومت پروازی 5 ساعته از بیشینه سرعت 231 کیلومتر بر ساعت برخوردار است.

    گرچه پیشرفتهای در نظر گرفته شده در این پروژه رضایت بخش بود اما نیروی دریایی به این بهانه که RQ-8A پس از اتمام , قادر به تامین نیازهای این نیرو نیست در دسامبر سال 2001 بودجه تولید ان را قطع کرد.به هر حال برنامه ساخت ادامه پیدا کرد و شرکت گرومن نیز طیفی از اشکال بهبود یافته از ان را برای هر مشتری علاقه مند ارایه داد.همانگونه که بعدا مشخص شد ارتش ایالات متحده به طرح ارتقا یافته که RQ-8B نام داشت بسیارعلاقه مند شده بود به گونه ایی که در اواخر سال 2003 قراردادی را برای ساخت 7 نمونه ارزیابی با گرومن امضا کرد. در سال 2006 RQ-8A به MQ-8B تغییر پیدا کرد.

    [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/helo2865.jpg[/img][/align]

    بر خلاف روتور 3تیغه RQ-8A , MQ-8B به منظور کاهش نویز و همچنین بهبود ظرفیت ترابری و بهبود عملکرد از یک پروانه اصلی 4 تیغه بهره می برد پیش تر نیز ایده استفاده از تبغه 4 پره در RQ-8A مورد ارزیابی قرار گرفته بود.
    دوباله کوچک به دوطرف MQ-8B اضافه شده بود که از انان برای دو منظور ایرودینامیکی و همچینین حمل تسلیحاتی چون موشک Hellfire و بمب های هدایت لیزری Viper Strikeاستفاده می شود.این پهپاد با حمل غلاف های خاص توانایی تجهیز به سیستم تسلیحاتی کشنده دقیق پیشرفته (APKWS) و همچنین راکت های تهاجمی 70 م م را در غالب دو جایگاه 4 تایی پیدا می کند درهمین راستا در بهار 2005 دو راکت 70 م م mk-66 با موفقیت توسط این پهپاد شلیک شد.

    ارتش ایالات متحده همچنین به استفاده از Fire Scout به عنوان حامل محموله 90 کیلوگرمی از تجهیزات اضطراری و رساندن انان به سربازان در میدان نبرد نیزعلاقمنداست.

    ارتش علاقمند به خدمت درامدن ابن پهپاد توسط نیروی دریایی بود و با توجه به ارزیابی های مطلوب ارتش و همچنین معرفی نمونه Sea Scout MQ-8B که به صورت خاص برای نیروی دریایی ساخته شده بود سرانجام نیروی دریایی به استفاده از این بی سرنشین علاقه مند شود این علاقه مندی به حدی بود که قراردادی را مبنی بر به خدمت گرفتن 8 پهپاد برای انجام ارزیابی با شرکت گرومن منعقد کرد.گرچه نمونه های مورد استفاده ارتش و نیروی دریایی از لحاظ ظاهری هیچ گونه تفاوتی نداشتند ولی نمونه مورد استفاده نیروی دریایی از یک دوربین تصویربرداری فروسرخ FLIR و سیستم کاشف هدف AN/AAQ-22D BriteStar II به همراه سنسورهای الکترواپتیک/فروسرخ با نقش دهنده /فاصله یاب لیزری بهره می برد در حالی که نمونه مورد استفاده در ارتش علاوه بر سنسورهای الکترواپتیک/فروسرخ و نقش دهنده و فاصله یاب لیزری به یک رادار تاکتیکی نقشه برداری مصنوعی از سطح زمین TSAR که با قدرت تفکیک بالا توانایی تشخیص اهداف متحرک از ساکن را دراست تجهیز می بود. علاوه بر رادار TSAR/MTI این پهپاد به سیستم هایی چون سستم تشخیص میدان مین وشناسایی هدف,نظارت هوابرد ASTAMIDS , سیستم رادیویی تاکتیکی مشترک 4 کاناله و همچنین یک پکیج سیگنال های اطلاعاتی (SIGINT) نیز مجهز است .برای هدایت هر دو نمونه نیز از یک دیتا لینک مشترک تاکتیکی استفاده می شود.

    منبع:
    [b]shola از سنترال كلابز[/b]
    • Upvote 1

  9. yourfile~4.gif


    Picador VTOL UAV

    پرنده بدون سرنشین عمود پرواز Picador که توسط شرکت اسراییلی Aeronautics Defence System ساخته شده قادر است اطلاعات جامعی از موقعیت نیروهای دریایی و زمینی را فراهم سازد.این پهپاد با حمل تجهیزات و سنسورهای متعدد ، قادر به انجام هرگونه عملیات ISTAR (Intelligence, Surveillance, Target Acquisition, and Reconnaissance) «شامل جاسوسی،تجسس ،هدف یابی و شناسایی» در منطقه عملیاتی خود است.
    پهپاد پیکادور از سیستم ارتباطی چند کاناله پیشرفته (C/L/S و باند UHF) که توسط شرکت commtact توسعه داده شده استفاده می کند.برد کنترل Line-Of-Sight (LOS) این پهپاد بالغ بر 200 کیلومتر است.


    01~19.jpg

     

     

    Picador.jpg

     



    ایستگاه زمینی کنترل (GCS) ویژگی های واقعی زمان کنترل سخت افزار و نرم افزاری است که عملیات با خرابی امن پرواز و رابط کاربرپسند برای برنامه ریزی مسیریابی ، انتخاب حالت های عملیاتی ، کنترل تجهیزات و موقعیت یابی هدف برای دریافت مستقل دادها از میدان نبرد ، پایانه های ویدئویی انتخابی از دور (RVT سطح 2 یا 3) نمایش تصاویر ، را قادر می سازد و اجازه کنترل مستقیم بر تجهیزات قابل حمل را می دهد.
    تمام زیر سیستم (موتور ، کنترل پرواز ، ناوبری ، ظرفیتهای ترابری و ارتباطات) توسط جدیدترین تکنولوژی هوانوردی (UMAS - سیستمهای بدون سرنشین چند منظوره) سیستم کنترل دیجیتالی پرواز با میانگین عمر بالای منحصر به فرد در 30000 ساعت ، کنترل می شوند.
     

    http://gallery.military.ir/albums/userpics/UMAS2.jpg

     

     

    http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_UMAS2.jpg

     

     

    [/img][/url] [url=

    UMAS_Avionics.jpg

    ][img

    thumb_UMAS_Avionics.jpg

     

     


    UMAS یک سیستم کنترل پیشرفته برای گونه های مختلف برنامه های کاربردی ، سرنشین دار و بدون سرنشین می باشد. UMAS تمامی ویژگیهای بی سابقه مهندسی ، هوش مصنوعی و واسطهای منحصر به فرد که سیستم را از سطح عملکرد با قابلیت اطمینان بالا برخوردار می کند ، نمایش می دهد.

    واسط تجهیزات پیکادور با انواع تجهیزات ، از جمله تجهیزات EO/IR با یک لیزر نقطه گذار یا شاخص ، رادار SAR یا رادار دریایی ، رله مخابراتی و ارتباطی ، ELINT ، SIGINT و سنسورها و تجهیزات متعدد اضافی تجهیز می گردد.

    ویژگیهای اصلی پهپاد عمود پرواز(VTOL) Picador عبارتند از :

    o عملیات با انواع سنسور (EO/IR, LDP, Maritime Radar, Commint, Elint, etc)
    o نشست و برخاست عمودی به صورت اتوماتیک
    o برنامه ریزی مأموریت خودکار
    o ناوبری GPS/IMU (عملیاتی در یک محیط GPS غیرقابل دسترس)
    o دوربین هدایت پرواز

    شرکت Aeronautics Defence System اعلام نموده که در نظر دارد تا فعالیت های خود را به منظور تسهیل در برنامه نخستین پرواز بالگرد بدون سرنشین خودکار Picador سرعت بخشد و پیش از موعد مقرر ، این پهپاد روزآمد و پیشرفته را به پرواز درآورد.
    آوی لیومی مدیرعامل شرکت Aeronautics در این رابطه افزوده که «کارشناسان و تکنسین های شرکت در تلاش هستند تا دراواخر ماه مه سال جاری میلادی(2010) ، پیکادور را در آسمان مشاهده کنیم.»گفتنی است براساس جدول زمانبندی که پیش از این توسط شرکت مزبور ارائه شده بود ، قرار بر این بود تا پهپاد خودکار پیکادور در ماه سپتامبر به پرواز درآید.
    بالگرد بی سرنشین Picador ، 21.6 پا (6.58 متر) طول دارد و بیشینه وزن برخاست آن در حدود 1590 پاوند (720 کیلوگرم) می باشد.دیگ مشخصه های Picador نیز عبارتند از : قطر چرخانه 7.22 متر، بیشینه سرعت 110 نات (205 کیلومتر بر ساعت)، مداومت پروازی 7 ساعت و حمل 180 کیلو گرم بار مفید.
    این پهپاد برای حضور در نیروهای دریایی طراحی شده و قابلیت عملیات جاسوسی و مأموریت های تهاجمی دوربرد هوایی را داراست و می تواند جایگزین بالگردهای سرنشین دار گردد.
    در حال حاضر یک نوع بالگرد بدون سرنشین موسوم به Dynali H2S که طرح آن برگرفته از بالگرد بدون سرنشین پیکادور است، در تأسیسات یوونی شرکت Aeronautics واقع در سرزمین های اشغالی مونتاژ می گردد.

    مشخصات :

    - طول : 6.58 متر
    - ارتفاع : 2.58 متر
    - عرض : 2 متر
    - قطر پره اصلي : 7.22 متر
    - MTOW (حداكثر وزن برخاست) : 720 كيلوگرم
    - وزن تجهيزات قابل حمل : 180 كيلوگرم
    - مداومت پروازي : 5 تا 8 ساعت
    - برد عملياتي : 200 كيلومتر
    - حداكثر سرعت : 110 نات
    - سقف پروازي : 12000 پل

    ساير تصاوير :

    02~16.jpg

     



    Picador2.jpg

     

     



    تهيه و تنظيم : hamed_713

    • Upvote 3

  10. تصاويري از تجهيزات جديد نيروي هوايي عربستان

    [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1721189.jpg[/img]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1725088.jpg[/img]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1656196.jpg[/img]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1629156.jpg[/img][/align]
    • Upvote 1

  11. [quote]سؤال دوم ، all solid-state يعني يكپارچه يا يعني هدايت نيمه فعال ؟[/quote]

    برداشت من از ترجمه و با توجه به مشخصات رادار هدايت نيمه فعال است .

    يكپارجه معمولا با Integrated يا Monolith تعريف مي شود.اگر اشتباه مي كنم دوستان راهنمايي كنند.

    با تشكر

  12. با تشكر از امين عزيز .بسيار جالب بود.در برخي از موارد هم مي توان الگو برداري كرد.

    زيرمجموعه ها علي رغم اينكه مستقل عمل مي كنند در كل با هم هماهنگ هستند. از همه جالبتر بخش ابداعات در USSTRATCOM است و زمينه مشاركت همه افراد را فراهم مي كند.چيزي كه در سيستم هاي نظامي ما هم در حال شكل گيري است.

  13. با سلام

    هانس عزيز متاسفانه سايت ميليتاري در مواقعي بسيار ضعيف عمل كرده و اسكرول سايت بدون هيچ بار علمي از تاپيك هاي بيهوده و بدرد نخور پر مي شود.و اگر مطلب فني و تخصصي هم ارسال مي شود حداكثر با 4يا 5 كامنت از اسكرول حذف مي شود در حالي كه در آن موضوع مي توان مباحث تخصصي تري را مطرح نمود و در كل نتيجه گيري هاي مفيدي از آن بدست آورد.

    حذف مباحث علمي و درعوض پرداختن به مباحث غير فني و اكثرا سياسي و جهت دار كه به هيچ وجه نه به سود اعضاي خوب سايت ميليتاري ست و نه به سود كشور باعث مي شود كه افراد با تجربه و متخصص به مرور بي انگيزه شده و كمتر به ايجاد و يا ادامه بحث هاي علمي و كاربردي بپردازند.

    اما در اكثر مواقع و با ايجاد تاپيكهاي مفيد سايت شرايط خوبي دارد.اما انتظار مي رود از اعضاي تازه وارد و اعضاي جوان تر كه براي حفظ اين محيط و افزايش جايگاه آن تلاش مضاعف در ايجاد مباحث علمي داشته باشند.

    موفق وپيروز باشيد.

  14. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/TSP-59-275.jpg[/img]

    [b]AN/TPS-59(V)3 ، یک رادار با تحرک بسیار بالا، سیستم هدایت نیمه فعال و سه بعدی(3D) برای شناسایی و ردیابی هواپیماهای دوربرد و موشک های بالستیک تاکتیکی است.
    رادار AN/TPS-59 با 740 کیلومتر (400 مایل دریایی) ، محدوده ای بالاتر از محدوده 90 درصد از موشکهای بالستیک تاکتیکی در جهان امروز را پوشش داده و با تحرک بالای خود اجازه می دهد تا دامنیه برد سیستم بیشتر توسعه یابد.
    AN/TPS-59 را می توان به سنسورهای دیگر برای اجرای حمله بهبود یافته و محاسبه یکپارچه نقطه ای ، قابلیت گشترش دامنه،تعامل و همکاری مشترک توزیع اطلاعات تاکتیکی، مجهز نمود.این ارتقاها به رادار قابلیت نوعی نظارت و ردیابی را خواهد داد که سیستم های دفاع موشک بالستیک به آن احتیاج دارند.
    رادارهای نیمه فعال خانواده TPS-59با بیش از 126 رادار در 17 کشور در سراسر جهان کسترده شده تا به رکورد بی نظیری برای عملکرد با قابلیت اطمینان بالا دست یابد.

    مشخصات فنی :

    - نقش اصلی : رادار جستجوی هوایی
    - وزن : 20 تن
    - کاربر اصلی : نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده
    - تعداد هر واحد : 12 (در ورژن 3)
    - قیمت : 50 میلیون دلار
    - حداکثر برد : 740 کیلومتر (400 مایل)
    - حداکثر ارتفاع کشف : 27 کیلومتر (90000 پا)[/b]

    [color=red][b]ساير تصاوير :[/b][/color]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_427px-Phased_array_radar_AN_TPS-59.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_427px-Phased_array_radar_AN_TPS-59.jpg[/img]

    [b]تهیه و تنظیم : hamed_713
    استفاده از این مطلب با ذکر نام نویسنده و سایت میلیتاری بلامانع است.[/b]
    • Upvote 1

  15. نقل قول

    دستت درد نکنه داداش حامد.


    اما این تاپیکو فکر کنم آذرخش زده بود! 

     


    اين متن تكراري نيست و به بررسي احتمالات و ابهامات مربوط به اين اين پرنده مي پردازد كه هنوز هم اطلاعات دقيقي از مشخصات آن موجود نيست.لينك جناب آذرخش مربوط به خبر رويت اين پرنده در افغانستان است كه در لينكهاي مرتبط با مطلب قرار داده شد.


    از دقت و توجه شما سپاسگذارم.

     


  16. RQ170sentinel.jpg

     

    ایالات متحده از یک هواپیمای بدون سرنشین استیلث در افغانستان استفاده می کند.این واقعیت نشان می دهد که این کشور در حال تقویت سیستم نظارتی در افغانستان و جنوب آسیا و نیز ، تداوم توسعه و ساخت سیستم های جدید استیلث به عنوان حلقه ارتباطی با نسل بعدی بمب افکن این کشور است.

    این هواپیمای مرموز که زمانی با عنوان «جانور قندهار» شناخته می شد و اکنون از سوی نیروی هوایی ایالات متحده (RQ-170 Sentinel) نامیده می شود، ساخت شعبه اسکناک ورکس (Skunk Works) شرکت لاکهید مارتین است.این هواپیما حداقل از سال 2007 در پایگاه هوایی قندهار مستقر بوده و دستکم دو بار در آن سال از آن عکس برداری شد.Sentinel از آشیانه هواپیماهای بدون سرنشین Predator و Reaper استفاده می کند.همانند این دو هواپیما ، Sentinel یک هواپیمای هدایت شونده از دور است که به اسکادران 30 اکتشافی وابسته است.ستاد این اسکادران در مرکز آزمایشات پروازی تونوپاه (Tonopah) در شمال غربی ایالات نودا قرار دارد.

    RQ-170 Sentinel یک هواپیمای بال پرنده بدون دم است . همانطور که اشاره شد توسط شعبه توسعه برنامه های پیشرفته (اسکانک ورکس) شرکت لاکهید مارتین طراحی شده.این هواپیما دارای یک موتور و بالی با لبه حمله مستقیم است.تخمین اندازه اندازه هواپیما از تصاویر منتشره دشوار است؛ ولی بر طبق یک گزارش ، پهنای بال آن – همانند هواپیمای ریپر- در حدود 66 فوت (20 متر) است.با توجه به ضخامت زیاد بال – بدنه ، می توان حدس زد که وزن و نیروی موتور این هواپیما بیش از هواپیمای پیشین اکتشافی بدون سرنشین ساخت لاکهید مارتین با نام RQ-3 دارک استار (RQ-3 dark star) است.دارک استار دارای یک موتور توربوفن «اف جی -44» ، (FJ-44) ساخت شرکت ویلیامز با نیروی رانش 1900 پوند (861 کیلوگرم معادل 8.44 کیلونیوتن) و حداکثر وزن 8500 پوند (3855 کیلوگرم) بود.

    با توجه به برخی ویژگیهای RQ-170 Sentinel می توان حدس زد که این هواپیما یک طرح نسبتاً استیلث است ؛ بدون تأکید فوق العاده هواپیمای دارک استار و ایکس- 47 بی به سطح مقطع راداری (RCS) بسیار کم.به نظر می رسد که لبه های حمله این هواپیما تیز نیستند-که معمولاً برای اجتناب از بازتاب های راداری ضروری تلقی می شود-و نیز دریچه های ارابه های فرود بجای اینکه با خطوط لبه حمله منطبق باشند، چهارگوش هستند و دارای لبه های زیگزاگ نیز نمی باشند.



    RQ-170-Sentinel-beast-of-Kandahar.jpg
    Sentinel در حال شروع عملیات در افغانستان
     

     

    به علاوه،اگزوز موتور بجای اینکه همانند طرح های کلاسیک استیلث در بالای بال قرار داشته باشد، در انتهای بدنه است و توسط بال، از امواج راداری محافظت نمی شود..نوک بالها نیز ظاهراً بجای استفاده از خطوط مستقیم، دارای انحنا هستند در نتیجه می توان حدس زد که سنتینل با هدف اجتناب از استفاده های بسیار سری ، طراحی و ساخته شده است.سقوط RQ-170 به عنوان یک هواپیمای بدون سرنشین یک موتوره از لحاظ آماری بسیار محتمل است.هواپیمای بدون سرنشین فوق العاده استیلث – نظیر هواپیمای کوارتز(Quartz) ، طرح مشترک لاکهید و بوئینگ که هرگز ساخته نشد و هواپیمای دارک استار که در ابتدا اثباتگر تکنولوژی آن بود – همواره به این دلیل که نمی توان به دلیل خطر افشای تکنولوژی بسیار سری ، آنها را در عملیات مورد استفاده قرارداد ،همیشه مورد انتقاد بوده اند.
    رنگ خاکستری متوسط این هواپیما نیز اشاراتی به مقدورات پروازی آن دارد.در ارتفاع بسیار زیاد(بیش از 60 هزار فوت معادل 18 کیلومتر) ، رنگ بسیار تیره بهترین پوشش بصری را حتی در روشنایی روز فراهم می کند.زیرا نور بسیار کمی در پس زمینه وجود که آنهم به دلیل رطوبت و ذرات غبار در ارتفاعات پایین تر پراکنده می شود.در نتیجه RQ-170 ، یک هواپیمای ارتفاع متوسط است که احتمال نمی رود در ارتفاع بیش از 50 هزار فوت(15 کیلومتر) پرواز کند.این ارتفاع پروازی ، در ضمن امکان استفاده از موتور های جت تجاری تولیدی را ساده تر می کند.پیش از این گزارش شده بود که شرکت جنرال الکتریک سرگرم فعالیت بر روی نمونه طبقه بندی شده ای از موتور TF-34 است که ظاهراً با نیازهای RQ-170 منطبق است .
     

     

     

     

    TF34.jpg
    تصویری از موتور TF-34 مورد استفاده در هواپیمای A-10

    محفظه های بسیار بزرگ با شکل غیرعادی بر روی بال ، در دوطرف این هواپیما به چشم می خورد.درحالی برخی از منابع ادعا می کنند که آنها جایگاه آنتن ارتباط ماهواره ای و یا محفظه حسگرهای ویژه هستند ؛ ولی با بررسی دقیق تر آنها ، این احتمال وجود دارد که آنها فقط محفظه چرخ های هواپیما باشند که به سادگی مستقیماً به سمت بالا و درون بال جمع می شوند.
    به موجب یادداشتی که توسط نیروی هوایی ایالات متحده تهیه شده، به خدمت گیری RQ-170 در راستای خواسته وزیر دفاع این کشور برای افزایش پشتیبانی اکتشافی،نظارتی ،جاسوسی یگانهای رزمی در افغانستان و نیز به گفته رئیس ستاد نیروی هوایی این کشور برای افزایش اتکای نیروی هوایی ایالات متحده به هواپیماهای بدون سرنشین است.

    شماره گذاری RQ-170 از لحاظ حروف صحیح ولی از لحاظ عددی ، خارج از ترتیب است که نشان دهنده تلاش برای جلوگیری از حدس زدن در مورد وجود برنامه است.از لحاظ فنی ، حروف (RQ) اشاره به هواپیمای بدون سرنشین غیرمسلح دارد؛در حالی که حروف (MQ) به معنای هواپیمای بدون سرنشین مسلح است.اشاره یادداشت فوق الذکر نیروی هوایی مبنی بر پشتیبانی از نیروهای رزمی خط مقدم زمانی با ویژگی های قابل مشاهده طراحی این هواپیما ترکیب شود که شامل استیلث محدود (شامل لبه حمله ضخیم و طرح ساده اگزوز موتور) نشان می دهد که سنتینل یک هواپیمای تاکتیکی در جنبه های عملیاتی و نه یک طرح برای جاسوسی استراتژیک است.
    در هر حال، با طرح کم پیدایی محدود ، این هواپیما می تواند برای پرواز در طول مرز با کشورهای همسایه افغانستان و نگاهی به درون این کشورها برای جمع آوی اطلاعات مفید در مورد آزمایشات موشکی،هسته ای،دورسنجی و جاسوسی الکترونیک قابل استفاده باشد.

    ساير تصاوير :

    normal_797px-RQ-170_Wiki_contributor_3Da

    normal_20100203184014%21RQ-170_Sentinel_

    beast1%7E0.jpg

    لينكهاي مرتبط :

    RQ-3/ DarkStar پهبادي در قلب تاريكي
    " چهار پای قندهار" ، پرنده جاسوسی آمریکا از ایران!!

    منبع : دوماهنامه هواپیما شماره 6
    تهيه شده توسط hamed_713


  17. شرکت لاهاو که یک شرکت اسراییلی فعال در زمینه تعمیر و نگهداری هواپیماست، با بهبود و تعویض بسیاری از تجهیزات میگ 21 فیشبد، این رهگیر کوچک را به یک جنگنده عالی برای حملات زمینی و همچنین یک رهگیر به مراتب قدرتمندتر از نمونه اصلی فیشبد تبدیل کرده است. این شرکت با نصب ایونیک غربی بر روی این هواپیما، ویژگی های این هواپیما را به میزان زیادی بهینه سازی نموده است. کاناپی یک پارچه، سیستم دست روی استیک یا HOTAS که بدون جدا شدن دست خلبان از استیک هدایت، می تواند سیستم های اساسی را کنترل کند، HUD یا سیستم نمایشگر اطلاعات پرواز در جلوی دید خلبان از موارد جدیدی هستند که بر روی میگ 21 نسل جدید نصب شده است. جالب است بدانید که این هواپیما به سیستم DASH نیز مجهز شده است. سیستم DASH یا Display And Sight Helmet شامل یک کلاه و تعدادی سنسورهای جانبی است که خلبان با بر سر نهادن این کلاه، می تواند تنها با نگاه کردن به هدف، روی هدف قفل نماید و دیگر نیازی به چرخاندن دماغه به سمت هدف برای قفل موشک نیست. در این سیستم زاویه چرخش سر خلبان نسبت به محور هواپیما محاسبه شده و با توجه به آن زاویه حرکت هدف نیز معین شده و رادار هواپیما موقعیت هدف را تشخیص می دهد.

    [b]البته در خود روسيه هم ارتقاهايي به ميگ 21 داده شده و نمونه بارز آن جنگنده مدنیزه شده نسل چهارمی, میگ93-21 است.[/b]


    [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/image%7E19.jpg[/img]
    [color=darkblue]تصويري از رادار Kopyo ، رادار پيشرفته و توسعه داده شده جنگنده ميگ 21[/color]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-2.jpg[/img]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-6.jpg[/img]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-1.jpg[/img]

    [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-5.jpg[/img][/align]

    با مجهز شدن جنگنده میگ-21 به رادار Kopyo این جنگنده (قدیمی) به حد اعلای پیشرفت یعنی نسل چهارم جنگنده بمب افکن های چند مشخصه ایی بر می گردد.اين ارتقا در ميگ 21 باعث قابليت حمل مهمات جديد مثل آلاموی R-27 و آمرامیسکی R-77 شده و در حال حاضر توان رقابت با تمامي جنگنده هاي نسل 4 را دارد. موشكهاي آلاموی R-27 و آمرامیسکی R-77 از تسليحات هوايي پرقدرت روسيه مي باشند كه قابليت حمله و اهداف فراتر از ميدان ديد را دارند.

  18. blue_horizon_2_4.jpg

    هواپیمای بدون سرنشین Blue Horizon 2 یک سیستم کاملاً یکپارچه جنگ افزار است که قادر به گرفتن داده ها و گزارش های اطلاعاتی در زمان واقعی روز و شب در منطقه اهداف از پیش تعیین شده می باشد که توسط شرکت emit رژیم اشغالگر قدس طراحی شده است.

    این پهپاد با مداومت پروازی بالا در حدود 17 ساعت و پرتاپ توسط لانچر قابل حمل و همچنین بازیابی و استفاه مجدد توسط چتر قادر است منطقه عملیاتی وسیعی را تحت پوشش قرار دهد.همچنین این پهپاد قادر است با استفاده از باندهای پروازی کوتاه نشست و برخاست کرده و در مناطق جنگی مورد استفاده قرار گیرد.

    [align=center]blue_horizon_2.jpg[/align]

    مأموریت های شاخص این پرنده عبارتند از :

    - جمع آوری اطلاعات
    - بستن عملیات پشتیبانی
    - هدف یابی
    - شلیک و هدایت سلاح
    - تعیین میزان خسارت های میدان نبرد.

    Blue Horizon 2 عناصر لازم برای دستیابی به عملیات و ماموریتهای مربوط به پرنده های بدون سرنشین (UAV) ،چه به عنوان یک سیستم مستقل یا به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از هوش کل و سیستم تحویل سلاح را دارد.


    برخی از ویژگیهای Blue Horizon 2 عبارتند از :

    - قیمت مقرون به صرفه، درحالی که با بهره گیری از سیستم های پیشرفته ، وزن سبک و استفاده از مواد کامپوزیت (مشابه مواد مورد استفاده در بدنه هواپیما) ساخته شده است.
    - می تواند به صورت اختیاری ، از یک کاتاپولت(منجنیق) پرتاب شده و با استفاده از گسترده شدن چتر نجات بازیافت شود.
    - نیازمند باند کوتاه برای Take off و مجهز به یک قلاب (hook) برای فرود کوتاه .
    - حمل محموله های مورد نیاز به ورن 37 کیلوگرم برای انجام ماموریت با حداکثر کارایی.
    - قدرت بالای سیستم الکتریکی(1800 وات) اجازه می دهد تا عملیات تجهیزات الکترو اپتیکال بدون محدودیت انجام شود.
    - زمان دگرگونی (آماده سازی) کوتاه.اسمبل کردن و جداسازی قطعات به 3 خدمه نیاز دارد.
    - حمل و نقل و راه اندازی کل سیستم به 2 دستگاه HMMWV (خودروی چرخدار چند منظوره با تحرک بالا) نیاز دارد. یکی بای حمل GCS/ GDT و دیگری برای حمل خود پهپاد و مابقی تجهیزات.

    [align=center]BlueHorizon2.jpg[/align]


    حالتهای پروازی Blue Horizon 2 :

    - کنترل خلبان داخلی/خارجی (با ژیرسکوت متعادل).
    - دستگیره کنترل (سرعت،ارتفاع و سمت).
    - پرواز بر اساس مختصات.
    - برنامه های پروازی.
    - پرواز با کارکرد دوربین.
    - کنترل هواپیما برای پرواز در یک مسیر پیش بینی شده با انتخاب جهت گیری و ابعاد.
    - حالت اضطراری (در صورت از دست دادن ارتباط طولانی مدت).
    - حالتهای خودکار و خودمختار ناوبری.
    - حالت بازیابی اضطراری.
    - حالت های خاص برای عملیات با استفاده از تجهیزات الکترو اپتیکی.

    به منظور بقا،افزایش ایمنی و اطمینان از موفقیت مأموریت ، سیستم Blue Horizon 2 برای افزونگی به عنوان ویژگی ذاتی نظام یکپارچه UAV ، طراحی شده است.

    سیستم پاسخ دهی و کنترل سیار :

    سیستم کنترل Blue Horizon 2 برای قابلیت حمل و جابه جایی سریع به سایت دیگر طراحی شده و پهپاد ممکن است بنا به شرایط عملیات توسط کامیون،قطار(شبکه ریلی) بر روی زمین،یا با استفاده از حمل و نقل هوایی (بکار گیری سیستم کنترل در هواپیمایی مانند C-130) به حرکت در آید.این روش به استقرار آسان و بهره برداری در سایت های از راه دور در حداقل زمان ممکن کمک می کند.بنابراین پاسخ به حالات میدان نبرد همیشه در حال تغییر است.

    [align=center]blue_horizon_2_2.jpg blue_horizon_2_3.jpg[/align]

    مشخصات فنی :

    - طول بال هاى هواپيما : 6.5 متر.
    - طول : 3.2 متر.
    - حداکثر وزن برخاست : 180 کیلوگرم.
    - وزن خالی : 80 کیلوگرم (بدون تجهیزات و سوخت).
    - سرعت : 60 تا 120 kias در ارتفاع 2000 پایی .
    - ظرفیت سوخت : 50 کیلوگرم معادل 75 لیتر.
    - تجهیزات قابل حمل : 37 کیلوگرم به همراه 50 کیلوگرم سوخت.
    - موتور : یکدستگاه موتور مدل WAE -342.
    - ژنراتور برق : یکدستگاه 2000 watts (300 watts are used by the avionics) (28 VDC) lightning and pop payloads, etc.
    - باطری اضطراری : 4- amp/hr (Nickel-cadmium) .
    - مسافت لازم برای Take off : 200 متر با باد 20kts.
    - ارتفاع پروازی : 18000ft .
    - حداکثر مداومت پرواز : 16 ساعت (با سرعت 70 kias و ارتفاع 500 پایی).
    - سرعت واماندگی : 50kias .
    - بهترین سرعت استقامت : 70kias.

    سایر تصاویر :

    [align=center]blue_horizon_2__1.jpg[/align]

    [align=center]blue_horizon_2__2.jpg[/align]

    ترجمه : hamed_713
    استفاده از اين مطلب با رعايت حقوق نويسنده و منبع مجاز است.

    • Upvote 1

  19. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/leaser.jpg[/img][/align]

    [b]فرماندهي سيستمهاي نيروي دريائي آمريكا با كمك مركز جنگاوري سطحي نيروي دريائي اين كشور موفق شد براي اولين بار رهگيري، درگيري و انهدام دو فروند هواپيماي بدون سرنشين را برفراز دريا انجام دهد. اين آزمايش در جزيره سن نيكولاس كاليفرنيا و در تاريخ 24 مي به انجام رسيد. تمامي دو فروند UAV با موفقيت رهگيري و برفراز محيط دريائي توسط ليزر نابود شدند. اين دومين آزمايش موفقيت آميز سيستم تسليحات ليزري نيروي دريائي آمريكا LaWS ميباشد. [/b]


    [color=darkblue][b]منبع: فرماندهي سيستمهاي نيروي دريائي[/b][/color]
    [color=darkblue][b]Shahryar از سنترال كلابز[/b][/color]

  20. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_vxehg.jpg[/img][/align]

    سرهای جنگی با خرج شکل گیرنده شامل یک پوسته توخالی مخروطی ، نیم کروی و یا شکلهای دیگر می شوند.به همین دلیل به آنها «خرجهای گود»نیز میگویند.
    روی بخش گوژ (محدب) این سر جنگی یک خرج منفجره جا دارد.پوسته به طور معمول از جنس مس یاآلومینیوم ساخته می شود.هنگامی کهخرج منفجر می شود،موج انفجار رو به جلو حرکت می کند و سپس ، از هم گسیختگی پوسته مخروطی فلزی از نوک مخروط آغاز می شود و در پایان به طور کامل گسیخته می شود و در پی آن یک جت از ماده تشکیل دهنده لایه ساخته می شود.این فرایند تنها در بخش کوچکی از ماده اصلی تشکیل دهنده پوسته صورت می گیرد و بخش بزرگی از جرم آن (که در ایالات متحده به آن اسلاگ می گویند)با سرعتبه نسبت پایین تر 1000 متر بر ثانیه یاکمتر حرکتمی کند.

    [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_02%7E15.jpg[/img]
    [color=darkblue]تصوير بالا : يك مدل سه بعدي رايانه اي كه نشان دهنده دگرگوني شكل يك خرج شكل گيرنده مي باشد.
    تصوير پايين : نفوذ واقعي در يك مجموعه هدف كه با فاصله كنار هم قرار دارند.[/color][/align]

    اگرچه این جت بارها در نشریات گوناگون و به وسیله کارشناسان مهمات وجنگ افزار و کارخانجات جنگ افزار سازی این گونه توصیف شده که شامل لایه فلزی مذاب می شود، اما برخی از کارشناسان سرهای جنگی این مطالب را رد می کنند.یک کارشناس نظامی که روی خرجهای شکل گیرنده کار کرده و از سال 1950 با فناوری ساخت مهمات در ارتباط و تاریخچه ای درباره خرجهای شکل گیرنده نگاشته، براین باور است که حالت ماده تشکیل دهنده جت به طور معمول به شکل گاز یا فلزی مذاب نیست، بلکه حالتی به شکل پلاستیک و نرم دارد.
    وی همچنین پی برده که یک سوم ترکشها در نتیجه گسیخته شدن لایه بهوجود می آید و تعدادی از ترکشهای بزرگ با سرعتی حرکت می کنند که به سرعت اسلاگ نزدیکتر است تا به سرعت جت.
    سرعت جت در نوک ،حدود 8500 متر بر ثانیه است ،اما در دنباله آن به 1500 تا 2000 متر بر ثانیه می رسد.اینجت سرانجام به دلیل سرعتهای گوناگوندر درازای خود ،خرد شده و یک سری ذرات میله ای شکل کوچک از درذون آن جدامی شود این فرایند را ذره پراکنی می نامند .

    هنگام برخورد به یک هدف که باصفحه های زره ای یا فولاد نرم محافظت شده،فشاری که جت در نقطه ی برخورد تولید می کند حدود صدها کیلو بار است (در یک نمونه این فشار به 3050 مگاپاسکال می رسد ). تنشهای بوجود آمده بسیار فراتر از تنش تسلیم فلز هستند و بنابراین موجب درگرگونی شکل فولاد و در واقع هر ماده ای می شوند . در حالیکه این فرایند رخ می دهد ،نوک جت تخریب میشود و ترکیب دیگری از بخش پایینتر جایگزین آن می گردد. به دلیل اینکه این ترکیب جدید،سرعت کمتری دارد ،انرژی کمتری نیز خواهد داشت و یک حفره باریکتر و کم قطر تر بوجود می آورد. این پدیده بیان کننده شکل مخروطی نفوذ خرج شکل گیرنده است .

    [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_03%7E13.jpg[/img][/align]

    اگر جت در صفحه زره نفوذ کند ،افزون بر خسارت ایی که به طور مستقیم وارد می کند ، آسیبی نیز به دلیل فرایند خرد سازی ایجاد می کند؛ به طوریکه در این فرایند ، ترکشهایی از پشت صفحه زره کنده شده و موجب وارد آوردن آسیب های فرعی می شود . در مواردی که خرج باید در زره هایی با ضخامت 5 برابر قطر خرج یا بیشتر نفوذ کند ، حفره و شکاف بوجود آمده در سطح درونی صفحه زره از قطر یک مداد چندان بزرگتر نخواهد بود . هرچند مواردی گزارش شده اند که آثار فرعی به قدری ناچیز بودند که خدمنه متوجه نشدندکه خرج به درون خودروی زرهی آنها نفوذ کرده است، اما در بیشتر موارد یا خودرومنهدم می شود و یا اینکه آسیب وارده برای پایان دادن به مأموریت آن کافی است.

    [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Damage_caused_by_HESH_fort_nelson.jpg[/img]
    [color=darkblue]تصویر : نمونه ای از آسیب ناشی از HESH[/color][/align]

    یک نمونه از سرهای جنگی برگرفته از خرجهای گود ، سرجنگی انفجاری شدیدله شونده (HESH» (High explosive squash head»است که در گلوله های ضدتانک توپهابه کار می رود، اما کمتر دیده شده که در موشکها از آن استفاده شود.این سر جنگی شامل یک پوسته نازک پر از یک ماده منفجره بسیار نیرومند و خرد کننده می باشد که به طور الاستیک تغییر شکل می دهد . این سر جنگی بر ضد سطح بیرونی هدف بکار می رود و با یک فیوز که در ته آن جا داده شده روشن می شود. بر اثر انفجار ، یک موج ضربه ای به وجود می آید که سطح زره را از درون به طور گسترده ای خرد می کند و آثار فرعی و چشم گیری بر جا می گذارد، همچنین موج برگشتی به دلیل تغییر چگالی ، برآمدگی بزرگی روی بخش بیرونی زره ایجادمی کند.هنگامی که سر جنگی چند منظوره یک گلوله تانک بر ضد زره بکار می رود ، در مقایسه باخرجهای گود اثر کمتر دارد.

    ادامه دارد...

    [b]hamed_713[/b]