گزارش ویژه [b][size=6][url="http://www.irannuc.ir/content/2131"]صورت مسئله واقعی در مذاکرات هسته ای چیست؟ [/url][/size] منظر درست برای فهم راهبرد امریکا درباره موضوع هسته ای نگاه از دریچه دستکاری در مناسبات قدرت در ایران است.[/b] مهدی محمدی، وطن امروز- همه طرف ها اذعان دارند که مذاکرات هسته ای اکنون وارد دورانی سخت و حساس شده و سرعت پیش روی در این مذاکرات حتما به اندازه مذاکرات قبلی نخواهد بود. با این حال، روشن است که هر دو طرف عجله دارند. هم طرف ایرانی ( در دولت) و هم امریکایی ها می خواهند کار هر چه زودتر به نتیجه برسد و می توان فهمید به همین دلیل تصمیم گرفته اند دشواری های مسیر را تا می توانند کم کنند و هر جا نشد، آن را نادیده بگیرند. دور اول مذاکرات درباره توافق جامع در وین نشان داد که احتمالا سرعت کار بیش از آن چیزی خواهد بود که تا کنون تخمین زده می شده است. تیم ایرانی تلاش می کند هدف را چنان بزرگ جلوه بدهد که مشکلاتی که در مسیر پیش خواهد آمد خود به خود معنای خویش را از دست بدهد، گویی برای رسیدن به هدفی چنان بزرگ، خردمندانه نیست که کسی دشواری های سر راه را بزرگنمایی کند. زمان بندی مذاکرات بر سر گام نهایی 4 ماه قرار داده شده است و نشانه هایی هست که دو طرف ظرف 4 ماه به متنی مشترک خواهند رسید و آن وقت است که تیم ایرانی از نظام خواهد خواست درباره این متن تصمیم بگیرد. همین که موضوعی دشوار مانند تعیین موضوعاتی که روی میز مذاکره است چنین به سادگی حل و فصل شده، و مدالیته ای پنهان تدوین شده که معلوم می کند ایران به چه نحو نگرانی های غرب را به رسمیت خواهد شناخت و آن را رفع خواهد کرد. تیم ایرانی با طرف غربی به زبانی مشترک رسیده است. بالاتر از یا«ف می توان گفت امریکایی ها به اهداف این تیم اطمینان پیدا کرده اند. امریکایی ها دانسته اند که این تیم حقیقتا هدفی مهم تر از ارتقاء روابط با غرب ندارد و به موضوع هسته ای هم نه به عنوان یکی از مولفه های قدرت ملی بلکه به عنوان مانعی بزرگ بر سر راه این ارتقاء روابط نگاه می کند که باید آن را از سر راه برداشت. امریکایی ها البته دانسته اند که این «برداشته شدن» یا «برچیده شدن» با فرمول نتانیاهو رخ نخواهد داد اما تلاش می کنند فرمولی جانشین آن کنند که عملا همان اتفاق را محقق کند اما هزینه های داخلی آن برای تیم ایرانی به اندازه ای نباشد که آینده سیاسی آنها را بویژه در تعامل با جامعه و نهادهای انقلابی به مخاطره بیفکند. سوال های مهم اینهاست: 1- چرا عجله دارند؟ 2- آیا مسیر به راستی آن مقدار که جلوه داده می شود ناهموار است؟ 3- آیا تنها راه تنفس کشور این است که این مسیر پیموده شود؟ 4- آیا همان سناریوی اجتماعی-رسانه ای-سیاسی که منجر به توافق ژنو شد، برای توافق نهایی هم تکرار خواهد شد؟ 5- هدف نهایی –به فرض حصول- چقدر با ارزش است؟ 6- وقتی مذاکرات هسته ای به نتیجه رسید بعد چه اتفاقی خواهد افتاد و امریکایی ها سراغ کدام بازی خواهند رفت؟ صورت مسئله را باید درست دید. یکی از اشتباه ترین تحلیل های ممکن است که کسی تصور کند اکنون دعوا بر سر موضوع هسته ای است. هم امریکایی ها و هم طرف های متعددی در داخل ولو نمی گویند اما کاملا در این باره به جمع بندی رسیده اند که مسئله هسته ای صرفا گام اول است و به مثابه سکویی برای گام های بعدی که همه آنها در محیط سیاست داخلی ایران بویژه انتخابات مجلس و خبرگان تعریف می شود، عمل خواهد کرد. و این هدف، یعنی تغییر دادن معادله قدرت در ایران برای امریکایی ها آنقدر مهم است که برای رسیدن به آن حاضر خواهند بود در موضوع هسته ای عمیقا متفاوت تر از آن چیزی رفتار کنند که تا کنون پنداشته می شده است. تغییر دادن معادله قدرت در ایران به نفع غربگرایان، اخراج جریان انقلابی از صحنه سیاسی کشور، آراستن فضا برای حمله همه جانبه به آرمان های اصلی انقلاب و اجتماعی کردن خط سازش، آنقدر برای امریکایی ها اهمیت دارد که مسئائل تکنیکال و مذاکراتی در این باره که با برنامه هسته ای ایران چه باید کرد، به مرتبه سوم و چهارم اهمیت منتقل می شود. مسئله ای که دارای اهمیت درجه اول این نیست که برنامه هسته ای چگونه باید متوقف شود، بلکه مسئله این که چگونه معامله ای با کدام زمان بندی باید شکل بگیرد تا جریان غربگرا در ایران بتواند بیشترین استفاده را از آن ببرد. موضوع صرفا زمانی درست فهمیده شده است که از این منظر به آن نگاه شود. منظر درست برای فهم راهبرد امریکا و طرف های داخلی مرتبط، درباره موضوع هسته ای نگاه از دریچه دستکاری در مناسبات قدرت در ایران است. این هدفی است که پیش پای آن موضوع هسته ای بدل به مسئله ای فرعی می شود و دشواری های مذاکرات رنگ می بازد. مقام های دولت امریکا در چند ماه گذشته در این باره صریح بوده اند که دولت روحانی و تیم فعلی مذاکره کننده را یک فرصت بزرگ و غیر منتظره می دانند که باید آن را پاس داشت، از آن حداکثر بهره را برد، برای عمیق تر کردنش برنامه ریخت و اجازه نداد که هیچ بازیگری که عمیق مسئله را نفهمیده بازی را به هم بزند. در چندماه گذشته همه همت جامعه اطلاعاتی و تیم اوباما این بوده که به کنگره و اسراییلی ها بفمانند که باید قدر این فرصت را دانست. هدفگذاری براندازی نظام جمهوری اسلامی از دید امریکایی ها لااقل فعلا غیر ممکن است. آنچه اکنون ارزش سرمایه گذاری دارد این است که تغییر محاسبات ایران از موضوع هسته ای به سایر موضوعات (منطقه و بویژه حقوق بشر) بسط پیدا کند و تبدیل به تغییر سیاست و تغییر رفتار شود. وقتی همه رفتارها تغییر کرد در واقع براندازی رخ داده است. به مسئله واگذار کردن فناری هسته ای باید به عنوان نقطه شروع چنین مسیری نگاه کرد. مسیری که امریکا را به این جمع بندی خواهد رساند که در همه کیس های دیگر هم می توان همین راه را رفت و به نتیجه گرفتن امیدوار بود. نقطه شروع این فرآیند از دی امریکایی ها تغییر آرایش در محیط سیاست داخلی ایران در آستانه انتخابات گذشته بوده است. در پی آنند که نقطه پایان هم از همین جنس باشد یعنی غیر قابل بازگشت کردن فرآیند سازش در ایران از طریق فشار اجتماعی. این نوع نگاه به مسئله روشن می کند که 4 ماه آینده تا چه حد حساس است. ما درباره تغییر شکل برنامه هسته ای ایران صحبت نمی کنیم، بلکه در حال صحبت درباره روی میز ماندن یا از روی میز برداشته شدن یک ابزار جدید برای قلب ماهیت انقلاب اسلامی و هماوردی راهبردی آن با امریکا هستیم. این مقدمه بماند تا بعد.

چند نکته در باب این پروژه به نظرم می آید که امیدوارم دوستان متخصص آن را تکمیل و در صورت وجود اشکال و اشتباه ( که بیشک وجود دارد ) آن را اصلاح کنند : 1- درست هست که این ناو دستاورد بزرگی خواهد بود ، اما به نظر من نام خلیج فارس برازنده ناوهای ( صرفا مسلح و جنگنده ) بزرگ و قدتمند نظیر ناوشکن های بالای 10000 تن ، رزم ناوها و ناوهای حامل هواگرد ( بالگردبر یا هواپیما بر) هست . اهمیت و حساسیت نام خلیج فارس و حواشی پیرامون آن ، این الزام را به وجود می آورد که برای دفاع از این نام ، آن را بر روی یک ناو قدرتمند گذاشته شود که سوگلی ناوهای ایران باشد و در سطح جهان هم به عنوان یک ناو قدرتمند شناخته شده باشد . به همین دلیل من برای این ناو از همان نام پروژه (لقمان ) استفاده خواهم کرد . 2- با اینکه گفته شده که لقمان ناو عملیاتی/آموزشی هست ، اما با توجه به شرایطی که دیده می شود ( مثل کیفیت و کمیت تسلحیات که عملا فرق چندانی با ناوهای 1500 تنی کلاس موج ندارد و برخی موارد گفته شده مثل دفاع نزدیک فعلا در حد حرف هست ) ناو مذکور بیشتر آموزشی ( با قایلیت رزم ) هست ( حتی تسلیحاتی که بر روی ناو نصب می شود بیشتر برای آموزش خواهد بود ) 3- مشرق از این ناو به عنوان اولین محصول از پروژه لقمان نام می برد ، به عبارت دیگری ناوهای دیگری نیز تحت تحت کلاس لقمان نیز ساخت خواهد . نکته موضوع این هست که برای آموزش ملوانان آینده نیروی دریایی فعلا یک ناو کافی هست و ساخت ناوهای دیگر با این ویژگی با توجه به شرایط و محدودیت ها ( مالی ، زمانی ، انسانی ، مکانی و ....... ) توجیه پذیر نیست . این احتمال را می دهم ناو های بعدی صرفا ( و کاملا ) جنگی خواهند بود ( امیدوارم همینطور باشد ) که البته مستلزم تجدید نظر در طراحی خواهد بود ( اشاره خواهم کرد ) 4- همانطور که گفتم لقمان 1 به عنوان یک ناو آموزشی ( با قابلیت رزم ) تسلیحاتش از لحاظ کم و کیفی فرق چندانی با موج کلاس ندارد ، شکل سازه ( که بر اساس نیاز آموزش شکل گرفته ) سنخیت چندانی با اصول رادار گریزی ندارد ( در حالی که طراحی و ساخت موج نسل دوم یا سهند نشان می دهد که صنایع دفاع به سمت طراحی رادارگریز ناو حرکت کرده است ) ساخت ناو صرفا جنگی مستلزم باز طراحی قسمت هایی از ناو به ویژه عرشه های بالای ، پل فرماندهی ، دکل ها و خروجی اگزوز ، آشیانه بالگرد و.... هست تا بدین شکل سطح مقطع رادار کم شود ، و جای کافی برای نصب تجهیزات و تسلیحات بیشتر و قدرتمند تر مثل پرتاب گر های عمودی موشک های پدافند هوایی ( متوسط و کوتاه ) و حتی موشک های ضد کشتی ( به منظور بهبود رادار گریزی ناو و افزایش تعداد موشک ها ) فراهم شود . همینطور به نظر من بهتر است که بر روی این ناو ( مثل اکثر ناو های هم رده ) توپ قوی تری نصب شود که می توان برای این کار نیم نگاهی به توپ Mark 8 که بر روی الوند کلاس ها نصب است کرد ( قابل ذکر است که برخی از ناوها بالای 5000 تن از 2 توپ OTO Melara 76 mm استفاده کرده اند ) 5- به منظور باز طراحی می توان تغییرات موج نسل دوم ( سهند ) نسبت به نسل اول را به عنوان الگو قرار داد ( البته به نظر من این طرح برای خود کلاس موج نسل دو نیز همچنان کمبود هایی نظیر آشیانه بالگرد دارد که می توان با بازطراحی مجدد در موج های بعدی آن را رفع نمود ) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/pre_1393175392__13910908152803887_photol.jpg[/img] همینطور ناو های خارجی Horizon-class هم می تواند یک الگوی خوب خارجی برای ما باشد ( اگر دقت کنیم می بینیم که لقمان در کلیت عرشه های بالایی شباهتهایی به Horizon-class دارد ) [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/pre_1393175477__800px-caio_duilio_d554.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_pre_1393175477__800px-caio_duilio_d554.jpg[/img][/url] در این ناو آمدن توپ های OTO Melara 76 mm را در دو طرف ابتدایی عرشه 01 قرار داده اند ، من اولین بار که تصویر این ناو را دیدم به نظرم رسید که می توان این از چینش تسلحیاتی استفاده کرد با این تفاوت که که ما در آن قسمت ها می توانیم CIWS ها را نصب کنیم ( این مورد می تواند بر روی آشیانه هم تکرار شود ) و توپ اصلی را در همان قسمت معمول اکثر ناوها نگه داریم . ( به نظر من الگوی Horizon-class برای ناوهای کلاس موج بعدی و حتی سهند هم مناسب و قابل اجرا هست هست ) 3- در باب سامانه موشکی پدافند هوایی کوتاه برد ، سیستمی که الان در اختیار هست ، سامانه شهاب ثاقب ( و یا یازهرا ) هست ( که البته نمی دانم آیا اقداماتی می توان در جهت افزایش برد موشک آن کرد یا خیر ؟ ) . در حال حاضر هم تنها نمونه زمینی تور را در اختیار داریم که محدود هستند ، در صورت وجود پروژه مهندسی معکوس معلوم نیست کی سرانجام برسد . اما یک گزینه دیگری نیز وجود دارد و آن کاری هست که امریکایی های با موشک اسپارو کرده و سی اسپارو رو ساختن . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_45454_28229.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_45454_28129.jpg[/img] موشک سی اسپارو با 3.64 متر طول و 20.3 سانتی متر قطر ( موشک شهاب ثاقب دارای ۲.۸۹ متر طول و 15 سانتی متر قطر هست ) طبق اطلاعات ویکی پدیا 19 کیلومتر برد دارد . با توجه به وجود اسپارو در ایران ( و احتمال تلاش کشورمان برای بومی سازی آن و یا مبنا قرار گرفتن ان جهت ساخت موشکی بومی ) امکان ساخت نمونه پدافند هوایی دریاپایه آن وجود دارد . در صورت وجود موشک چینی PL-12 که الگوگیری آن از اسپارو مشهود است ( با 3.85 متر طول و 20.32 سانتی متر قطر ) در کشور ، می توان از این موشک استفاده کرد ، که بلطبع می تواند برد بیشتری نسبت به اسپارو داشته باشد ( من فکر می کنم که موشک مقصودی که فعلا اسم آن برده شده یا اسپارو هست ،یا PL-12 تولیدی در ایران و یا ترکیب از هردو ) البته امریکایی ها نمونه جدید آن را ساخته اند که کمی بزرگتر شده و شباهت های زیادی به استاندارد دارد و بردش 50 کیلومتر هست : [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/800px-RIM-162_launched_from_USS_Carl_Vinson_28CVN-7029_July_2010.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_800px-RIM-162_launched_from_USS_Carl_Vinson_28CVN-7029_July_2010.jpg[/img][/url] این موشک 3.66 متر طول ، 25.4 سانتی متر قطر و 280 کیلوگرم وزن دارد ( برای مقایسه موشک استاندارد 1 4.72 متر طول ، 34.6 سانتیمتر قطر و 495 کیلوگرم وزن دارد ) موردی که گفتم می تواند یک پروژه چند نیرویی باشد تا نیروهای ما به منظور تامین نیاز خود ( نیروی هوایی موشک هوا به هوا ، نیروی دریایی موشک پدافند هوایی دریا پایه و نیروهای زمینی و پدافند هوایی موشک پدافند هوایی زمین پایه ) به جای اینکه هر کدام مستقلا پروژه پر هزینه را شروع کنند ، در یک پروژه سرمایه گذاری کنند که موجب صرفه جویی خواهد شد . 5- و در آخر هم سوالی که دارم این است که آیا زمان اعلام شده برای ساخت معقول و مناسب هست ؟

مشرق گزارش می‌دهد؛ [b][size=6][url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/286981"]آشنایی با غول شناور ایرانی که 2 برابر ناوشکن جماران طول و 5 برابر آن وزن دارد[/url] +عکس [/size] تسلیحات ناو عملیاتی-آموزشی خلیج فارس شامل انواع توپ های مدرن دریایی، موشک‎های سطح به سطح و کروز نور با برد 120 کیلومتر و موشک پیشرفته قادر با برد بیش از 220 کیلومتر، موشک سطح به هوای محراب و اژدر و سونار برای ردگیری و انهدام اهداف زیرسطحی است.[/b] به گزارش [color=#ff0000][b]گروه دفاع و امنیت مشرق[/b][/color]، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در راستای تبدیل شدن به یک نیروی راهبردی نیازمند به خدمت گرفتن تجهیزات جدیدی است که با تحریم همه جانبه نظامی، تنها با اتکا به توان داخلی امکان تأمین آنها را خواهد داشت. ثمره شیرین اتکا به توان داخلی، پیش از این در پروژه ساخت ناوشکن موج مشاهده شده بودکه اولین نمونه آن با نام جماران، سی ام بهمن سال 88 رسما با حضور رهبر معظم انقلاب عملیاتی شد و به زودی وارد پنجمین سال خدمت خود خواهد شد، در حالی که چند نمونه دیگر از رده جماران و یک فروند با نام سهند در رده بالاتر در حال ساخت است. یکی از نیازهای نیروی دریایی به عنوان یک نیروی تجهیزات محور، در اختیار داشتن ناو آموزشی-رزمی است که برای تکمیل آموزش‎های افسران مختلف خدمت کننده در شناورهای دریایی مورد نیاز است. تا کنون برای مأموریت‎های آموزشی از برخی ناوهای پشتیبانی نیروی دریایی استفاده می‎شده که با توجه به عدم طراحی آنها برای نقش آموزش، نیاز به ناوی با توانمندی مذکور به وجود می‎آید. به علاوه این ناوها فاقد سامانه‎های موشکی مختلف شامل سطح به هوا و سطح به سطح و اژدر بوده و تنها برخی امور آموزشی توسط آنها قابل پوشش بوده است. در واقع تنها سلاح موشکی آنها تعدادی موشک دوش‎پرتاب سطح به هوا است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499745_766.jpg[/img] [size=3][b]ناو بزرگ خارک[/b][/size] همچنین از نظر قابلیت پذیرش افراد و میزان برد، فقط ناو بزرگ خارک تا کنون برای مأموریت‎های آموزشی فرامنطقه‎ای اعزام شده در حالی که برای نیروی دریایی راهبردی حضور افسران جوان در چنین مناطقی نیز لازم است. این در حالی است که با توجه به تحریم‎های نیروهای مسلح کشورمان امروزه دریافت شناورهای رزمی و آموزشی بزرگ از کشورهای دیگر تقریباً ناممکن است. در جدول زیر مشخصات کلی مهمترین شناورهای پشتیبانی نیروی دریایی ارتش که همگی قبل از انقلاب سفارش داده شده بودند بر اساس اطلاعات منتشر شده در منابع خارجی ارائه شده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499744_520.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499743_771.jpg[/img] [size=3][b]ناو بوشهر از رده (کلاس) بندرعباس[/b][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499746_483.jpg[/img] [size=3][b]ناو لاوان از رده هنگام[/b][/size] ناو بزرگ خلیج فارس به عنوان اولین محصول پروژه لقمان که با توجه به حدود ابعاد و وزن آن و تنوع مأموریتی می‎توان آن را با توجه به رده‎بندی بین المللی یک ناوشکن تمام عیار محسوب کرد بر مبنای رفع نیازهای آموزشی فوق در عین برخورداری از قابلیت‎های کامل رزمی در عرصه‎های هوایی، سطحی و زیرسطحی طراحی شده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499739_979.jpg[/img] [size=3][b]ماکت ناو خلیج فارس[/b][/size] کشورمان ایران با وجود سابقه تاریخی در ساخت کشتی‎های بزرگ در زمان خود و اجرای مأموریت‎های فرامنطقه‎ای توسط نیروی دریایی در چندهزار سال گذشته (مانند نبرد ماراتن)، در بیش از یک صد سال اخیر از فناوری‎های نوین مورد استفاده در عرصه ساخت کشتی‎ها محروم بوده و در نتیجه هیچ گونه سابقه‎ای در ساخت کشتی‎های نظامی پیشرفته نداشته است. اما در میانه دهه 1370 و با دستور و تأکید مقام معظم رهبری کار مطالعه، طراحی و ساخت ناو رزمی چند منظوره با قابلیت حمل بالگرد آغاز شد که در قالب پروژه موج به ساخت ناوشکن (ناو محافظ) جماران منجر شد. چند سال پس از آغاز کارهای مطالعه و طراحی این پروژه، فعالیت‎های مشابهی برای ساخت ناوچه‎های رزمی معروف به رده سینا نیز در کشور آغاز شد که امروزه در شمال و جنوب کشور در حال ساخت است و چندین فروند از آنها به خدمت عملیاتی در آمده است. از سوی دیگر تجربه ساخت شناورهای غیرنظامی بزرگ نیز در چند سال گذشته با طراحی و ساخت 2 فروند از کشتی‎های باری اقیانوس‎پیمای 185 متری و بیش از 37هزار تنی «ایران-اراک» و نفتکش‎های غول پیکر 250 متری و 113هزار تنی از رده «افراماکس» در کشور به وجود آمده است که پایه‎ای دیگر برای طراحی و ساخت سریع ناو عملیاتی-آموزشی خلیج فارس می‎تواند باشد. بنا بر این هر چند طراحی و ساخت ناوی به بزرگی خلیج فارس، حرکتی در رده‎ای بسیار بالاتر از ناو جماران محسوب می‎شود اما با ترکیب توانمندی و تجارب طراحی و ساخت چند رده شناور رزمی و تجربیات موجود از ساخت کشتی‎های بزرگ در صنعت دریایی کشور از هم اکنون نتیجه‎ای شایسته برای این تلاش عظیم قابل تصور است. به گفته فرمانده نیروی دریایی ارتش کار طراحی این ناو بزرگ به پایان رسیده و مراحل ساخت آن آغاز شده است. به نظر می‎رسد این ناو توانایی پذیرش چند صد دانشجو به همراه دستکم 30 تا 40 خدمه آموزشی و در حدود 180 نفر خدمه اصلی را دارد. طول کلی این ناو نیز بنا به گفته فرماندهان نیروی دریایی، بیش از دو برابر جماران یعنی حدود 200 متر و وزن آن در حدود 5 برابر جماران یعنی نزدیک به 6هزار تا 7هزار تن خواهد بود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499740_645.jpg[/img] [size=3][b]تشریح طرح ناو خلیج فارس برای فرماندهی معظم کل قوا[/b][/size] به گزارش مشرق، نوع رانش این ناو، سامانه ترکیبی توربین گاز و موتور دیزل به همراه چند ژانراتور برای تأمین برق خواهد بود و احتمالاً از سامانه تغییر زاویه رانش برای دو محور (شفت) اصلی آن نیز استفاده خواهد شد. دو سکان که پشت پروانه‎های هر یک از محورها قرار می‎گیرند نیز کار تغییر جهت این ناو را بر عهده دارند. به نظر می‎رسد ناو خلیج فارس، اولین شناور رزمی ساخت ایران باشد که به پیشران توربین گاز مجهز می‎شود. این نوع پیشران در مقایسه با موتورهای دیزلی می‎تواند شتاب بیشتری برای ناو فراهم نموده و در مدت کوتاه‎تری آن را به سرعت بالا برساند. با توجه به تحریم کشور، توربین‎های گاز مورد استفاده در این ناو باید ساخت داخل باشند که خود پیشرفت بسیار بزرگی برای صنعت کشور محسوب می‎شود. بنا بر تصاویر منتشر شده، دو عدد توربین گاز هر یک به قدرت 15 تا 18 مگاوات، دو موتور دیزل هر یک به قدرت 2 تا 4 مگاوات و 4 تا 6 ژنراتور 1 مگاواتی در این ناو مورد استفاده قرار خواهد گرفت که آن را به سرعت بیشینه 20 تا 25 گره دریایی معادل 37 تا 46.3 کیلومتر بر ساعت می‎رسانند. با توجه به برد عملیاتی ناوهای هم‎رده با خلیج فارس می‎توان برد این ناو بزرگ را دستکم 5000 مایل دریایی معادل بیش از 9200 کیلومتر تخمین زد. کشتی رزمی-آموزشی خلیج فارس قابلیت پذیرش بالگرد را بر روی عرشه مخصوص آن در پاشنه ناو داشته و دارای آشیانه مخصوص (هنگر) برای استقرار بالگرد است که امکان حمل ایمن و حفاظت از بالگرد را در هر گونه شرایط فراهم می‎کند. تسلیحاتی که فعلاً برای ناو خلیج فارس در نظر گرفته شده شامل یک توپ 76 میلیمتری تک لوله فجر27 با نواخت 120 گلوله بر دقیقه و برد مؤثر 7 کیلومتر، یک توپ 40 میلیتری تک لوله فتح40 با برد 4 کیلومتر و نواخت 300 گلوله بر دقیقه و تعدادی توپ تک لوله 20 میلیمتری و تیربار 12.7 میلیمتری است. [img] http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499741_120.jpg[/img] [size=3][b]ماکت ناو خلیج فارس با تجهیزات کامل[/b][/size] با توجه به سامانه‎های موجود در ناوچه درفش و ناو دماوند که از محصولات صنعت دفاعی کشورمان می‎باشند ناو بزرگ خلیج فارس نیز از سامانه‎های الکترواپتیکی برای ردگیری اهداف خصوصاً در شرایط جنگ الکترونیک بهره خواهد برد. این سامانه‎ها به طور معمول شامل دوربین دید در روز، دوربین حرارتی برای دید در شب و هوای نامساعد و مسافت یاب لیزری و قابلیت تشخیص و درگیری خودکار اهداف تعریف شده هستند. علاوه بر رادارهای سطحی دوربرد، این ناو از رادار مشابه رادار آرایه فازی عصر که اخیراً رونمایی شد نیز بهره می‎برد. برد رادار عصر برای اهدافی با سطح مقطع راداری 4 متر مربع دستکم 200 کیلومتر است و قابلیت ردگیری 1000 هدف را به صورت سه بعدی دارد. [img] http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499742_921.jpg[/img] [size=3][b]محل قرار گیری رادار عصر روی دکل نزدیک‎تر[/b][/size] دیگر تسلیحات ناو عملیاتی-آموزشی خلیج فارس شامل موشک‎های سطح به سطح و کروز نور با برد 120 کیلومتر و موشک پیشرفته قادر با برد بیش از 220 کیلومتر، موشک سطح به هوای استاندارد/محراب و اژدر و سونار برای کشف و ردگیری و انهدام اهداف زیرسطحی است. بنا بر این از نظر کیفیت و کمیت سامانه‎های موشکی، ناو بزرگ خلیج فارس در سطحی قابل مقایسه ناوهایی مانند جماران و سهند خواهد بود. بنا بر تصاویر منتشر شده، ناو خلیج فارس یکی از اولین ناوهای رزمی کشورمان خواهد بود که به سامانه دفاع نقطه‎ای مجهز خواهد شد. منطقه دفاع نقطه‎ای برای ناوها به طور معمول در فاصله کمتر از 10 مایل معادل 16 کیلومتر تعریف می‎شود. با توجه به اینکه این مسافت توسط سامانه‎های تهاجمی کروز سریع در مدت کمتر از 16 ثانیه طی می‎شود تنها سلاح‎های سریع با احتمال اصابت بالا در اولین شلیک قادر به مقابله با آنها خواهند بود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/499747_896.jpg[/img] [size=3][b]ماکت ناو خلیج فارس با تجهیزات کامل[/b][/size] به طور معمول برای دفاع نقطه‎ای از توپ‎های کالیبر پائین تا متوسط چند لوله چرخان (گتلینگ) با نواخت تیر بسیار بالا در حدود 4هزار تا 6هزار تیر بر دقیقه (66 تا 100 گلوله بر ثانیه) با برد 2 تا 3.5 کیلومتر استفاده می‎کنند که برای ردگیری اهداف به رادار مستقل و سامانه‎های الکترواپتیکی نیز مجهز هستند. کاربرد اصلی این سلاح‎ها درگیری با موشک‎های کروز ضد کشتی سریع و اهداف هوایی با مانورپذیری بالا است. در برخی از شناورهای رزمی بزرگ برای دفاع نقطه‎ای از سامانه‎های موشکی کوتاه برد سریع و چابک مانند تور-ام-1 که موشکی عمود پرتاب با سرعت نزدیک به 3 برابر سرعت صوت است نیز استفاده می‎شود. به گزارش مشرق، هر چند نوع سامانه دفاع نقطه‎ای مورد نظر برای ناو خلیج فارس مشخص نیست اما قاعدتاً نوعی از توپ‎های دارای نواخت تیرِ بالا، عنصر اصلی آن خواهد بود. همچنین تا زمان ورود به خدمت این ناو که در حدود سال 1396 یا 1397 تخمین زده می‎شود ممکن است انواع بهبود یافته رادار عصر، موشک‎های کروز ضد کشتی دوربردتر و نیز موشک‎های سطح به هوا مانند صیاد-2 به فهرست تسلیحات آن افزوده شود. خصوصاً موشک‎هایی مانند صیاد-2 که برد بیشتری دارند و سامانه کنترل آتش آنها امکان درگیری با چند هدف را فراهم می‎کند برای افزایش منطقه امن برای ناو ارزشمند خلیج فارس بیشتر مفید خواهند بود. با توجه به اصل طراحی ناو رزمی و آموزشی خلیج فارس اجرای مأموریت در آب‎های آزاد، این ناو با آخرین فناوری‎های صنعت دریایی کشور برای مقاومت و دریانوردی طولانی و مطمئن در آب‎های فرامنطقه‎ای مانند اقیانوس آرام ساخته خواهد شد؛ ناوی که ساخت آن، تراز این صنعت کشورمان را در جهان بالا برده و با وارد خدمت شدن به نیروی دریایی راهبردی کشورمان، ایران را پس از روسیه و چین و بالاتر از کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی، هند و ترکیه به عنوان یکی از غول های دارنده و البته سازنده چنین شناور رزمی بزرگی تبدیل خواهد کرد.

محمد یزدان پناه     نقش صنعت نظامی در اقتصاد مدرن   درواقع آرپانت، نخستین قدم جهت ایجاد شبکه جهانی اینترنت به شمار می رود که توسط وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) بنیان گذاشته شد. اولین پیام اینترنتی نیز از طریق کامپیوترهای پنتاگون، واقع در کالیفرنیا، به سال 1969 ارسال گردید. یکی از مهمترین ساختارهای اقتصادی آمریکا، صنعت نظامی ـ دفاعی این کشور می باشد. همان طور که «جیکوب گانسلر»1 نیز در سال 1980 متذکر گردید، این اعتقاد که صنعت نظامی ایالات متحده بر اساس اصول بازار آزاد عمل می کند، افسانه ای بیش نیست. نقش ساختار صنعت دفاعی ـ نظامی آمریکا در اقتصاد این کشور با دیگر ساختارهای اقتصادی کاملا متفاوت است. زیرا تعاملات اقتصادی در حوزه های دیگر میان تعداد زیادی از خریداران و فروشندگان و بر اساس مکانیسم عرضه و تقاضا شکل می گیرد، لکن در صنعت نظامی تنها خریدار موجود، دولت آمریکاست و فروشندگان نیز تنها تعداد معدودی از شرکت های غول آسا هستند که انحصار برنامه های تولید ابزارآلات نظامی را در دست خویش نگه داشته اند. لذا رقابتی مطرح نیست. ساختار اقتصادی که نظامیان در آن محوریت را دارند، انحصاری یا حداقل تا مدتی انحصاری خواهد ماند. نظامیان به صورت محرمانه و پشتیبانی کامل دولت در جهت دستیابی به تکنولوژی های نو عمل می کنند و در صورت موفقیت آن را تا مدت زیادی در انحصار خود قرار می دهند. بر این مبنا، در ادامه به این پرداخته می شود که ساختار اقتصادی - نظامی محور چگونه به توسعه اقتصادی کشور صنعتی ای همچون ایالات متحده آمریکا کمک می کند. از سال 1812 تا جنگ جهانی دوم، دولت ایالات متحده، به تنهایی مبادرت به تولید و ذخیره سازی مهمات نظامی می کرد و آنها را در اختیار ارتش آمریکا قرار می داد. با وجود این، تسلیحات، و کشتی های جنگی ای که دولت فدرال در زمان صلح تولید می نمود، پاسخگوی همه نیازهای ارتش در دوران جنگ نبود. اما با ورود ایالت متحده به جنگ جهانی دوم در سال 1941، قسمت اعظمی از تولیدات نظامی آمریکا به سمت شرکت های خصوصی گرایش پیدا کرد و بدین تریب «بخش خصوصی نظامی» شکل گرفت. پرزیدنت روزولت نقش مهمی در این چرخش تاریخی داشت. در این وضعیت یک رابطه متقابل و مبتنی بر همکاری میان ارتش ایالات متحده و بخش خصوصی این کشور، که طبق الزامات نظام سرمایه داری می بایست پیش برنده توسعه ایالات متحده می بودند، شکل گرفت. ارتش امکانات خود را در اختیار بخش خصوصی قرار می داد و بخش خصوصی نیز با بهره گیری از امکانات ارتش و نیز توانمندی های خود، فعالیت های اقتصادی- نظامی خود را پیش می برد. این وضعیت سبب شد علیرغم در جریان بودن جنگ جهانی دوم، اقتصاد آمریکا دچار رکود و رشد منفی نشود. به گونه ای که بعد از پایان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده دارای بزرگترین اقتصاد دنیا بود. در نتیجه این سیاست ها، کارخانه های خودروسازی نظیر «فورد»، «جنرال موتورز» و «فیشر بودی» رکود ناشی از وقوع جنگ جهانی دوم را با تولید هواپیماها و جنگنده های نظامی جبران کردند. این کارخانه ها در اثر این همکاری، صاحب صنایع وابسته به تولید آهن و فولادی شدند که برای ساخت وسایل نظامی محکم مانند تانک مورد استفاده قرار می گرفتند. استفاده از این صنایع باعث شد که خودروهای ایالات متحده به محکمی و مقاومت معروف شوند. بدین ترتیب در کنار صنایعی مانند صنعت فولاد، صنعت آهن، صنعت سیمان، صنعت ماشین سازی و... صنعت نظامی در این کشور نیز شکل گرفت و به یکی از ستون های اقتصادی این کشور تبدیل شد. این صنعت مانند دیگر صنایع آمریکا تولید می کرد با این تفاوت که مصرف کننده تولیدات آن، بخش های خاص بودند و صرفا بخشی از تولیدات خود را در گذر زمان به دنیای خارج صادر می کرد. علاوه بر عامل جنگ جهانی دوم، پیشرفت های تکنولوژیک نیز که ریشه در دانشگاه های آمریکا داشت، در این تحول سهم به سزایی داشتند. تحولاتی نظیر رادار، فیوزهای مجاورتی، رایانه های الکترونیکی و بمب هسته ای، همگی فراتر از ظرفیت رسمی دولت بودند. وقوع جنگ سرد و تشدید خصومت ها میان ایالات متحده آمریکا با اتحاد جماهیر شوروی و تصمیم قاطعانه رهبران ایالات متحده در دوران جنگ سرد مبنی بر ایجاد یک سیستم بین المللی با محوریت آمریکا سبب شد، روندی که با جنگ جهانی دوم شروع شده بود، ادامه یابد. ایالات متحده برای پیروزی در مقابل شوروی به یک اقتصاد پویا و نیروی نظامی قوی نیاز داشت. به این خاطر رابطه مکملی اقتصاد و ارتش ادامه پیدا کرد. ارتش دستاوردهای تکنولوژیکی خود را در اختیار اقتصاد آمریکا قرار داد. برای مثال، تکنولوژی ای که ایالات متحده از آن برای ایجاد تونل های بزرگ زیر کوه ها به منظور نگهداری و مراقبت از موشک ها و تجهیزات نظامی راهبردی استفاده می کرد، در اختیار نهادهای راهداری و جاده کشی نیز قرار گرفت تا از طریق آن، توسعه راه ها در ایالات متحده با سر عت بیشتری صورت گیرد. ارتش از دهه 1980 با دستابی به تکنولوژی های جدید ایجاد تونل، تکنولوژی های سابق را از انحصار خود خارج ساخت و حتی مبادرت به صادرات آنها کرد. امروزه تکنولوژی آمریکایی حفر تونل، جزء دقیق ترین صنایع این حوزه در جهان هستند که درصد خطای آن صفر است. در نتیجه این تحولات، ایالت های نظیر کالیفرنیا، تگزاس و واشنگتن به عنوان ایالت های با صنعت نظامی پیشرفته مطرح شدند. وجود این صنایع یکی از دلایل توسعه اقتصادی کالیفرنیا و تگزاس است. امروزه تگزاس هفتمین اقتصاد دنیا را حتی بالاتر از روسیه و هند از آن خود کرده است. علاوه بر فعالیت های ناسا که بخش زیادی از آن تحت کنترل مستقیم خود ارتش است، از صنایع و تکنولوژی های ارتش در جهت اکتشاف و استخراج نفت در این ایالت نفت خیز استفاده می شود. ارتش با کنترل مرز تگزاس با مکزیک اجازه نداده است که قاچاق به اقتصاد تگزاس ضربه بزند. ابزارهای الکترونیکی ای که وزارت دفاع ایالات متحده ساخته بود، علاوه بر بخش نظامی در بخش های غیر نظامی نیز به کارگرفته شد. از این ابزارها برای شناسایی منابع زیرزمین، لرزه نگاری، شناسایی جنس خاک برای سدسازی و غیره استفاده شد. کشف ابزارهای الکترونیکی در دوران جنگ سرد نه تنها سبب جذابیت تسلیحات نظامی ایالات متحده برای خریداران شد، بلکه به تعالی اقتصاد این کشور نیز کمک کرد. برای مثال وزرات دفاع از ابزاری که برای آزمایش بمب های اتمی زیر زمین استفاده می کرد، در صنایع نفتی و گازی جهت تزریق گاز و یا بخار به چاه های نفت نیز استفاده می کرد. هرچندکه هدف اصلی نیروهای نظامی در هر کشور حفظ و ارتقای امنیت ملی می باشد، لکن با توجه به تحولات شگرف در عرصه های داخلی و بین المللی، استفاده های غیرسنتی از نیروی نظامی بیشتر شده است. مأموریت های غیرسنتی یا استفاده از نیروی نظامی در عملیات های غیررزمی از موضوعات بسیار مهم برای رهبری ارتش است. تفکر غالب در محافل نظامی و سیاسی بر این منوال بوده، که نیروی نظامی صرفأ برای نبرد و پیروزی در جنگ ایجاد شده است. اما روابط میان ارتش و جامعه مدنی در کشورهای توسعه یافته متحول گردیده است. نیروهای مسلح در کشورهای توسعه یافته مخصوصأ در زمان صلح، در حوزه های اجتماعی و عمرانی فعال می باشند، تا از این طریق صرفا مصرف کننده و هزینه بر نباشند. گرچه وظیفه تشکیلات نظامی در درجه اول برای درگیر شدن در جنگ، پیروزی یا جلوگیری از جنگ است، اما هیچ بحثی درباره استفاده از نیروی نظامی در آینده بدون بررسی موضوع عملیات غیرجنگی وجود نخواهد داشت. ارتش یکی از معدود مراکزی است که در کشورهای مختلف از توانمندی فنی برای توسعه زیرساخت های اساسی مانند راه سازی، استخراج منابع معدنی و . . برخوردار است. تکنولوژی کار گذاشتن مواد منفجره در داخل کوه ها به منظورهای مختلف، در آمریکا ابتدا توسط ارتش ساخته شد و هنوز هم با نظارت ارتش، توسط بخش های غیر نظامی مورد استفاده قرار می گیرد. واحدهای ارتش آمریکا به طور سنتی در طرح هایی هم چون ساختمان سازی، احداث پل، کانال و غیره در داخل آمریکا و خارج مشارکت دارد. در جریان طوفان کاترینا، ماشین ها و نفربرهای مخصوص ارتش به امدادرسانی مشغول شدند. در موقعیت های دیگر ممکن است فجایع زیست محیطی بر اثر حوادثی مثل نشت نفت در دریا روی دهد که برای مهار و تمیز کردن محیط لازم است واحدهای نظامی، به ویژه نیروی دریایی که در این کار تخصص دارند، وارد عمل شوند.در آلودگی نفتی خلیج مکزیک که اقتصاد ایالت تگزاس و ایالت های شرقی آمریکا را در معرض تهدید قرار داده بود، نیروی دریایی آمریکا به صورت مستقیم و در همکاری با شرکت های نفتی مداخله کرد. در این راستا، می توان از کشور کره جنوبی نام برد که نظامیان آن در توسعه اقتصادی این کشور نقش برجسته ای داشته اند. کره ای ها کمک های نظامی و اقتصادی زیادی از آمریکا دریافت کرده و بدین ترتیب ارتش کره به آموزش دیده ترین و کارآمد ترین سازمان کشور مبدل گردید. افسران نظامی کره سکاندار امر توسعه در جامعه فقیر کره شدند و با احراز پست های دولتی، زیرساخت های لازم جهت رشد اقتصادی کره جنوبی در دهه های بعدی را فراهم نمودند. امروز، مهمترین کمک نظامیان و نهاد ارتش در امر توسعه، به بحث فناوری اطلاعات و ارتباطات مربوط می شود، از دیرباز، پیشرفته ترین فناوری های الکترونیکی و دیجیتالی محصول پروژ ه های نظامی در کشورهای صنعتی بوده اند. به عنوان مثال، فناوری بلوتوث که امروزه در ساخت انواع گوشی های تلفن کاربرد دارد، نتیجه تحقیقات پنتاگون در دهه 1970 میلادی است. پروژه مذکور جهت شلیک گلوله توسط جنگنده مجاور صورت گرفته بود، که در آن دستور شلیک با استفاده از بلوتوث عملی می گردد. هزینه هایی که پنتاگون بر روی پروژه های تحقیقاتی خویش صرف می کند از عهده شرکت های خصوصی تجاری خارج است. عواید این تحقیقات فناورانه کم و بیش سایر سازمان ها و بخش های اقتصادی آمریکا را منتفع می سازد. پیشرفت های ارتش آمریکا در فضای سایبر، سبب ایجاد یک محیط امن برای فعالان اقتصادی و جلوگیری یا دشوار شدن جاسوسی صنعتی شده است. جایگاه فناوری در ساختار دفاعی و امنیتی کشورهای توسعه یافته همچون ایالات متحده همچنان در حال فزونی است. پیش بینی می شود در نبردهای آینده جهت کاهش تلفات نیروی انسانی، از سیستم های الکترونیکی بسیار دقیق و امکانات ارتباطی پیشرفته در هدایت عملیات بهره گرفته شود. اگر کلید پیروزی نظامی در جنگ داشتن فناوری پیشرفته اطلاعاتی است، بدیهی است که تحقیقات گسترده ای در این زمینه انجام گیرد. بدین ترتیب در عصر تسلیحات بافناوری بالا، شرکت های غیرنظامی و تجاری نیز به فکر کپی برداری از این فناوری های نظامی خواهند افتاد. مزیت این فناوری های نظامی ـ اطلاعاتی در این است که قابلیت تغییر کاربرد آنها جهت استفاده در سیستم های دیجیتالی غیرنظامی زیاد است. در اثر تحولات جدیدی که در فناوری نظامی رخ داده و آنچه که در حال حاضر به آن انقلاب نظامی ـ فنی گفته می شود، وضعیت ما در آستانه قرن جدید به مثابه وضعیتی است که با دوره میان دو جنگ جهانی کاملأ متقاوت است. در حالی که فناوری های اولیه بیشتر بر روی پیشرفت تسلیحات تمرکز داشت، اما در عصر کنونی بسیاری از فناوری های اصلی در تسلیحات کاربردی ندارد، بلکه از این فناوری ها در جمع آوری و گسترش اطلاعات و ارتباطات و نیز افزایش سرعت نقل و انتقال نیروها استفاده می شود. بنابراین، تسری فناوری های نظامی به حیات روزمره مردم عادی تسهیل گردیده است. مبحث فناوری، شامل موضوع تبدیل فناوری های غیرنظامی به کاربردهای نظامی یا فناوری های دو منظوره نیز می شود. درواقع، فناوری های غیرنظامی و نظامی می توانند تغییر کاربرد داده و قابلیت دیگری پیدا نمایند. همانطور که فناوری های غیرنظامی همچون صنعت الکترونیک در توسعه تسلیحاتی و میدان های نبرد کاربرد دارند، فناوری های نظامی نیز در مواردی همچون استحکام سازی ساختمان ها در برابر زلزله نیز به کار می روند. یکی از مهمترین اختراعات پنتاگون در حوزه تکنولوژی های ارتباطی که امروزه دنیا را تکان داده است، اینترنت است. تاریخ اینترنت با توسعه کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1950 میلادی شروع گردید. مردم آمریکا قبل از اینکه با اصطلاح اینترنت آشنا شوند، با واژه « آرپانت »2 مواجه گردیدند. آرپانت خود یک کلمه اختصاری بود که از حروف اول عبارت « شبکه کارگزاری پروژه های تحقیقات پیشرفته » 3 تشکیل می شد. درواقع آرپانت، نخستین قدم جهت ایجاد شبکه جهانی اینترنت به شمار می رود که توسط وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) بنیان گذاشته شد. اولین پیام اینترنتی نیز از طریق کامپیوترهای پنتاگون، واقع در کالیفرنیا، به سال 1969 ارسال گردید. هرچند که باور عمومی بر این منوال می باشد که شبکه آرپانت جهت زنده ماندن در برابر تهاجم هسته ای شوروی پا به عرصه وجود گذاشت، اما طبق گفته های « باب تیلور »، مدیر پروژه آرپانت، انگیزه اصلی در ساخت آرپانت، نظامی نبوده است، بلکه علایق علمی، محرک اصلی پنتاگون بوده است. به عبارت دیگر، در ذهن سازندگان آرپانت نه تصوری از اینترنت امروزی بوده و نه انگیزه ای برای مقابله با حمله اتمی. حتی هدف از تاسیس آرپانت، مرتبط ساختن مردم و افزایش ارتباطات نبوده است. آرپانت بیش از هر چیز به اشتراک-گذاری زمان مربوط می شد. اشتراک گذاری زمان سعی می کرد تا با اتصال کامپیوترهای مراکز علمی و دانشگاه های مختلف به یکدیگر، قدرت بیشتری را جهت پردازش اطلاعات و انجام هر چه بهتر وظایف سازمانی تجمیع نماید. آنچه که آرپانت در سال 1969 انجام داد، توسعه انواع تکنیک هایی بود که « تعویض بسته » 4خوانده می-شوند. این ایده برای اولین بار توسط « دونالد دیویس » انگلیسی مطرح گردید، اما در بریتانیا سرمایه گذاری و یا حمایت مالی ای از ایده وی صورت نگرفت. در همین مقطع زمانی افرادی همچون « لئونارد کلینراک » و « پل باران» نیز در آمریکا حول محور فناوری تعویض بسته فعالیت می کردند. در اینجاست که نقش پنتاگون در خلق اینترنت بارز و آشکار می گردد. چراکه این وزارت دفاع آمریکا بود که هزینه های مالی پروژه مذکور را متقبل شد. هدف اولیه آرپانت، ارسال پیام بین کاربران نبود، بلکه ایجاد شرایطی بود که در آن کاربران بتوانند از زمان و کامپیوترهای دیگران استفاده کنند. علی رغم اینکه آرپانت در هدف اولیه خویش ناکام ماند؛ لکن طی این فرآیند به اکتشافی نایل گردید که نهایتأ به اختراع اینترنت منتهی شدند. این اکتشافات شامل ابداع ایمیل، اجرایی نمودن تعویض بسته و ایجاد پروتکل اینترنت (آی.پی) می شد. پروتکل اینترنت، ستون فقرات اینترنت امروزی محسوب می گردد که در سال 1972 توسط « وینتون کرف »، « باب کان »، « باب برادن »، « جان پوستل » و سایر اعضای گروه شبکه به مدیریت « استیو کراکر » به منصه ظهور رسید. درواقع، پرتکل اینترنت جهت برطرف سازی مشکلات اولیه آرپانت در راستای اتصال کامپیوترها به یکدیگر اختراع شد. در سال 1974، « وینتون کرف » اولین استفاده از اینترنت را به ثبت رسانید و در سال 1978 اولین آی.پی سراسری به بازار آمد. با این حال، تا سال 1983 طول کشید تا اینترنت در دسترس عموم مردم قرار گیرد. بنابراین می توان گفت که اختراع اینترنت نتیجه پیش بینی نشده یک تلاش علمی - نظامی توسط پنتاگون بود. درواقع، اینترنت محصول فعالیت های پس از جنگ پنتاگون از یک سو، و تلاش های دانشمندان ساحل غربی آمریکا از سوی دیگر، به شمار می رود. علاوه بر این، در میان نیروهای چهارگانه ارتش آمریکا، نقش نیروی دریایی این کشور در اقتصاد داخلی و تعاملات بین المللی این کشور بارز می باشد، لذا در ادامه نگاه عمیق تری به این بخش از صنعت نظامی ایالات متحده می اندازیم. در کنار نقش تاریخی ناوگان دریایی ایالات متحده در شکل گیری این کشور، صنعت نیروی دریایی آمریکا بسیار قدرتمند و منحصربه فرد است. درواقع، ناوگان دریایی ایالات متحده به صورت مستقیم و غیرمستقیم به خلق و حمایت از صدها و هزاران مورد شغل در گوشه و کنار آمریکا کمک نموده است. افزون بر این، بهبود امنیت میهنی، تأمین لجستیکی ارتش آمریکا و نهایتأ تنظیم بخش اعظمی از تجارت خارجی این کشور، از مزایای نیروی دریایی آمریکا هستند. از این رو، ناوگان دریایی در مقایسه با سایر نیروهای نظامی آمریکا، نقش برجسته تری در توسعه اقتصادی آمریکا برعهده داشته است. هزینه های حمل و نقل دریایی بسیار کمتر از سایر طرق می باشد. به لحاظ محیط زیستی هم آلودگی کمتری تولید می کند. از این رو، حمل و نقل دریایی موتور محرکه تجارت بین المللی در بزرگترین اقتصاد دنیا به شمار می رود. به دنبال استقلال ایالات متحده از امپراتوری بریتانیا، در میان اولین لوایح کنگره در سال 1789، لایحه ای جهت ترغیب بکارگیری کشتی های آمریکایی در جهت تجارت بین ایالت های آمریکا قرار داشت. متعاقبأ در سال 1807 قانون دریانوردی آمریکا به تصویب کنگره رسید و در سال های بعدی ایالات متحده اصولی را اتخاذ نمود که راهنمای ناوگان دریایی این کشور تا به امروز بوده اند. از این ها می توان به موارد زیر اشاره نمود: الف- اختصاص بخش اعظمی از بازرگانی داخلی به صاحبان و تولیدکنندگان کشتی ها به عنوان بخش حیاتی از سیستم حمل و نقل داخلی و سیاست اقتصادی و امنیتی ملی. ب- حفظ روند تولید کشتی ها و تعمیر و نوسازی آنها جهت استفاده در زمان صلح و جنگ. ج- تضمین جریان تجاری مدرن در راستای تأمین نیازهای اقتصادی و دفاعی ملی در سطح نظام بین-المللی. طی حیات ایالات متحده قوانین متعددی جهت تشویق سرمایه گذاری در بخش صنعت نظامی دریانوردی به تصویب رسیده است تا این بخش از اقتصاد آمریکا را با نیازهای جدید هماهنگ سازد و به توسعه اقتصادی و امنیت میهنی امریکا یاری نماید. از قوانین مذکور می توان به موارد زیر اشاره کرد: الف- لایحه جونز: لایحه جونز ایالت های آمریکا را موظف می سازد تا تجارت میان خود را با کشتی ها و شرکت های ساخت آمریکا تنظیم نمایند. لایحه مذکور به منظور حمایت از شرکت های کشتی سازی آمریکایی و هزاران پرسنل نیروی دریایی تصویب شده است. ب- برنامه امنیت دریانوردی: این برنامه با بودجه 186 میلیون دلاری، در راستای کمک به 60 شناور بزرگ ایالات متحده اتخاذ گردیده است. شناورهایی که محموله و تجهیزات نظامی را از سرزمین آمریکا به اقصی نقاط جهان حمل می نمایند. شناورهای مذکور تا سال 2005، حدود 70 درصد از نیازهای لجستیکی نیروهای آمریکایی حاضر در افغانستان و عراق را حمل کرده بودند. ج- مالیات توناژ: مالیات توناژ نوعی از رژیم مالیاتی است که در سال 2004 توسط کنگره تصویب شده است تا از کشتی هایی که با پرچم ایالات متحده تردد می کنند، حمایت لازم را به عمل آورد. صنعت دریانوردی ایالات متحده به لحاظ دامنه فعالیت، قدرت و تنوع، رتبه نخست را در جهان دارد. این صنعت حاوی بیش از 40000 شناور می باشد که به همراه کامیون ها و خطوط راه آهن این کشور، یکی از قدرتمندترین سیستم های حمل و نقل داخلی را تشکیل می دهد و جایگاه ویژه ای برای ایالات متحده در تجارت جهانی اعطاء می نماید. تقریبأ 28 درصد از اقتصاد آمریکا به واردات و صادرات این کشور وابسته است و حفاظت از میلیون ها شغل داخلی در گرو تأمین و پیشبرد تجارت بین المللی است. درواقع تجارت بین المللی، از اجزای حیاتی اقتصاد آمریکا محسوب می شود و روز به روز نقش آن پررنگ تر می شود. نسبت تجارت به تولید ناخالص داخلی آمریکا از 5/20 درصد در سال 1990 به 28 درصد در سال 2006 ارتقاء یافته است و پیش بینی می شود این رقم به 35 درصد در سال 2020 برسد. این داده ها حاکی از این واقعیت هستند که نه تنها بر حجم تجارت خارجی آمریکا افزوده می شود، بلکه تجارت خارجی به رشد سایر بخش های اقتصادی و درنتیجه ایجاد شغل و ثروت کمک می کند. در واقع رشد تجارت خارجی حدود دوبرابر بیشتر از رشد کل اقتصاد آمریکاست. از آنجا که 95 درصد از تجارت خارجی آمریکا از طریق کشتی ها صورت می گیرد، نقش و اهمیت نیروی دریایی آمریکا در توسعه اقتصادی این کشور نمایان می گردد. به عنوان مثال در سال 2009، 6996 شناور اقیانوس پیما، 55560 بار در بنادر آمریکا بارگیری کرده اند و حدود یک تریلیون دلار برای این کشور عواید رسانده اند. صنعت دریانوردی آمریکا، تنها در خدمت تجارت بین المللی این کشور نیست، بلکه کمک شایانی به اقتصاد داخلی این کشور می کند. به طور سالانه، حدود 100 میلیون مسافر آمریکایی توسط این ناوگان جابه جا می شوند و حدود 100000 صنعتگر در صنعت کشتی سازی مشغول هستند. علاوه براین، 5/2 میلیون شغل داخلی به صورت غیرمستقیم وابسته به ناوگان دریانوردی آمریکا می باشند. سالانه 29 میلیارد دلار دستمزد از این مشاغل نصیب شهروندان آمریکایی می گردد، 11 میلیارد دلار نیز به صورت مالیات به جیب دولت می رود. این صنعت، سالیانه حدود، 100 میلیارد دلار برای ایالات متحده درآمدزایی می کند. تنها در « منطقه دریاچه های بزرگ » داده آماری نشان می دهند که بیش از 5/1 میلیون شغل در هشت ایالت مجاور، مستقیمأ به تجارت آبی وابسته هستند که این مشاغل به ایجاد 62 میلیارد دستمزد در آن منطقه منتهی می شوند. نیروی دریایی ایالات متحده، همچنین در خدمت دفاع و امنیت ملی این کشور است. این امر با حفظ میزان کشتی سازی و تعمیر و به روزرسانی مراکز صنعتی دریایی صورت می گیرد. تاریخ ملت ها گواه این واقعیت است که بدون زیرساخت های دریایی، کشتی ها و دریانوردها، هیچ کشور توسعه یافته ای نمی تواند امیداور به تشکیل ناوگان دریایی قدرتمند جهت حفاظت از منافع و پایگاه های جهانی خویش باشد. از این رو، ایالات متحده که پا جای پای سلف و متروپل سابق خویش، بریتانیای کبیر گذاشته است، اهتمام ویژه ای به صنعت دفاعی دریانوردی می ورزد. بازرگانان و ماهیگیران آمریکایی به میزان زیادی متکی به نیروی دریایی این کشور هستند. نیروی دریایی با ساخت کشتی ها و سایر ابزارآلات دریانوردی از یک سو، و تأمین امنیت فیزیکی افرادی که در صنعت دریایی مشغول هستند از سوی دیگر، به حمایت از این بخش اقتصادی آمریکا می پردازد. شایان ذکر است که صنعت کشتی سازی و دریانوردی آمریکا نقش زیادی در اقتصاد ملی این کشور دارد و سالیانه میلیاردها دلار بازده اقتصادی نصیب ایالات متحده می کند. در سال 2004، 89 کارخانه کشتی سازی در ایالات متحده وجود داشت، که تا سال 2008، مبادرت به تولید 13 شناور غول پیکر، 58 شناور دور از ساحل، 142 عدد یدک کش، 51 کشتی مسافربری، 9 مورد کشتی ماهیگیری، 240 عدد کشتی خودرو دیگر، 23 عدد کرجی بزرگ بادی و 224 شناور تفریحی کرده بودند. از دهه 1990 میلادی، صنعت دریانوردی آمریکا وارد دوره نوسازی و تجدید شده، که عمدتأ با مشارکت نیروهای بازار بوده است. طی دوره 6 ساله 2005-2000، حدود 2/336 میلیارد دلار در این صنعت سرمایه گذاری شده است. این رقم برای سال 2006 نیز بالغ بر 270 میلیون دلار بوده که رقم قابل توجهی می باشد. علاوه بر کمک به نقل و انتقال داخلی، نیروی دریانوردی ایالات متحده اولین خط دفاعی از آبهای سرزمینی این کشور به شمار می رود و همچنین در مواقع مواجهه با فجایع طبیعی، به سرعت جهت حفاظت از جان و اموال مردم آمریکا بسیج می گردد. به عنوان مثال می توان به کمک رسانی نیروی دریایی، طی حوادث حمله به برج های تجارت جهانی (2001) و نشت عظیم نفت در خلیج مکزیک (2010) اشاره کرد. نتیجه گیری: به طور کلی، ارتش و پرسنل نظامی در کشورهای توسعه یافته در سه سطح نظامی، سیاسی و اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرند. در سطح نظامی که همان وظیفه وجودی ارتش است، حفاظت از امنیت ملی، جنگیدن در مواقع ضروری، بازدارندگی و توسل به زور جهت تهدید و ارعاب مد نظر قرار دارند. از نظر سیاسی، حفظ یکپارچگی ملت و ایجاد غرور و افتخار ملی و استورا ساختن جایگاه یک کشور در عرصه بین-المللی، از کارویژه های نیروهای نظامی محسوب می گردند. اما سطح سوم از کارویژه های نیروی نظامی در کشورهای توسعه یافته، سطح اقتصادی است که غالبأ مورد غفلت قرار می گیرد. از آنجا که اکثر این کشورها فارغ از درگیری ها و بی ثباتی های داخلی و منطقه ای هستند، بعد اقتصادی فعالیت های نظامیان در زمان صلح، برجسته تر می گردد. از جمله دلایل اقتصادی استفاده از نیروی های نظامی، انسجام سازمانی و قدرت مالی نهاد ارتش برای اجرای پروژه های سنگین و پرهزینه می باشد. درواقع، وزن اساسی پژوهش ملی و توسعه زیرساختارها در کشورهای توسعه یافته نیز مانند کشورهای درحال توسعه بر دوش ارتش و نظامیان است. زیرا بسیاری از شرکت های خصوصی و خرده پا اولأ انگیزه چندانی برای ورود به چنین طرح های کلان و دشوار را ندارند و ثانیأ در صورت قبول چنین مسئولیت هایی، اساسأ از توانایی و ظرفیت لازم جهت اجرا و اتمام پروژه های عمرانی و زیرساختی برخوردار نمی باشند. بعد دیگر کمک نیروهای نظامی به توسعه کشورهای صنعتی، نقش قابل توجه مجتمع های نظامی در کشف و انتشار فناوری های پیشرفته است. با عنایت به حساسیت و اهمیت مقوله امنیت برای دولت ـ ملت ها، رهبران نظامی و غیرنظامی، معمولأ برای پروژه های عظیم نظامی حاضر به تخصیص بودجه و هزینه های هنگفت می‌باشند. نتیجه این هزینه های مالی در قالب تسلیحات پیشرفته نمود می یابد که نه تنها موجب افزایش ضریب امنیتی ملی می شود، بلکه با تسری به سایر عرصه های داخلی، رونق و شکوفایی خاصی به صنایع دیگر می بخشد. درواقع بخشی از هزینه ها و بودجه های نظامی، دوباره و در قالب فناوری های نوین به چرخه اقتصادی کشورهای صنعتی برگشته و به توسعه متوازن ملی در این نوع از کشورها کمک می نماید. منابع:   -Butts, Kent (ed) (1994) Environmental Security: DOD Partnership for Peace, Carlisle ,Pa: Strategic Studies Institute, U.S Army War College. -Gansler, Jacques.(1980) The Defense Industry ,Cambridge, MA, & London: MIT Press. -Gropman, Alan. (1996) Mobilizing U.S. Industry in World War II ,Washington, DC: National Defense University, August ,McNair Paper 50. -IHS Global Insight, (2009) “An Evaluation of Maritime Policy in Meeting the Commercial and Security Needs of the United States”. -IHS Global Insight.(2011)“U.S. Water Transportation Statistical Snapshot”, Maritime Administration, Washington. -Kagan, Robert.(2011) “The Price of Power,” The Weekly Standard, January 24, available at http://www.weeklystandard.com. -Krepinevich, Andrew.(1994) “ Keeping Pace With the Military Technological Revolution Issues” in Science and Technology, Summer. -Lovell, John.(1965) “The Military and Politics in Post-War Korea” In Edward Reynolds Wright ,(Ed.) Korean Politics in Transition, University of Washington Press. -Maritime Administration, (2007) “A Vision for the 21st Century,” Washington, DC . -Maritime Administration, (2011) “U.S. Water Transportation Statistical Snapshot”, Washington, DC. -Mastrogiovanni, Melissa.(2009) The Business of War: Understanding the Military Industrial Complex and How It's Still Used Today, College of DuPage, ESSAI: Vol. 7, Article 33. -Nunn, Sam.(1993) Domestic Missions for The Armed Forces, Carlisle ,Pa: Strategic Studies Institute, U.S Army War College. -Peck and Scherer,(1962) The Weapons Acquisition Process, Harvard’s Graduate School of Business Administration. -Price Waterhouse Coopers, (2009). “Contribution of the American Domestic Maritime Industry to the U.S. Economy,” -Sea Grant Michigan, (2011)“Great Lakes Jobs: Vital to Our Economy”. -Sulivan, Gordon and Dubik, James (1994) War in the Information Age, Carlisle Pa: Strategic Studies Institute, U.S Army War College. -Stewart, Irvin.(1948) Organizing Scientific Research for War: The Administrative History, Boston: MA: Little, Brown. http://www.archives....entagon-papers/ http://en.wikipedia....of_the_Internet پی نوشت: 1- Jacques Gansler 2 - ARPANET 3 - Advanced Research Projects Agency Network (ARPANET) 4 - Packet Switching     محمد یزدان پناه دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی منبع : فارس

[b]در خود متن هم اشاره داره که ایران 7 فروند BH-7 خریده و بر روی این BH-7 ها موشک استاندارد نصب شده شده ![/b] [b]اینها هم تصاویر دیگر ( از این [url="http://www.military.ir/forums/topic/12898-"]تاپیک[/url] )[/b] [b][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bh7mk5-13.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bh7mk5-04.jpg[/img][/b] [b]از لحاظ شکل لانچرها ، شکل پایه اتصال و همینطور اندازه با لانچر های موشک نوری که الان روی این هواناوها سوار هست فرق دارد :[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/40_8902181194_L600~0.jpg[/img]

[b]حالا که حرف استاندارد شده من هم یک سوال کنم ( جایی دیگری رو سراغ ندارم که سوال کنم )[/b] [b]این درسته که هواناو های BH-7 ( به ویژه در قبل از انقلاب ) موشک استاندارد حمل می کردن ؟!؟!؟!؟!؟!؟ در مجله جنگ افزار ( شماره 84 ) عکس زیر رو با عنوان ( هاوکرافت BH-7 مسلح به موشک ضد هوایی استاندارد ) چاپ شده : [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bh7mk5-08~0.jpg[/img][/b] [b]اگر این موضوع صحت داشته باشه ، احتمال ارتباط آن با موشک صیاد هست [/b]

گزارشی از جدیدترین توانمندی نیروهای مسلح؛ [size=6][b][url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/285015"]عصر و گاما؛ رادارهایی مدرن که در سکوت رادیویی آمدند + عکس[/url][/b][/size] [b]رادار گاما یک مجموع راداری آرایه فازی فعال سه بعدی "UHF" در باند "L" است که وظیفه جستجو و کشف اهداف هوایی شامل پرنده های بال ثابت با سطح مقطع راداری پایین و بالگردها، موشک های کروز و مهمات هدایت شونده و همچنین موشکهای بالستیکی را بر عهده دارد.[/b] به گزارش [color=#ff0000][b]گروه دفاع و امنیت مشرق[/b][/color]، چشم های بینا و همیشه هوشیار نیروهای مسلح کشورمان اگرچه متکی به تجهیزات نبوده و با انبوهی از ابتکارات و پشتوانه تجربیات دفاع مقدس و ایمان به قادر متعال، مشغول خدمت هستند اما استفاده از سامانه های مدرن را نیز به عنوان عنصری مهم در مقابله با دشمن مجهز و قداره کش، مهم می دانند. طی هفته های اخیر، در دو عرصه مهم دریایی و پدافند هوایی، اخباری از عملیاتی شدن رادارهای جدید منتشر شده که به نظر می رسد ارتقاء قابل توجهی به توان دفاعی نیروهای مسلح ایران خواهد داد. این دو رادار شامل رادارهای عصر و گاما هستند. [b]رادار عصر؛ چشمان مدرن ناوشکن های ایرانی[/b] ناوهای رزمی برای اطلاع زودهنگام از تهدیدات هوایی پیرامون خود به رادارهایی نیازمند هستند که ضمن قابل نصب بودن در فضای محدود عرشه از برد و عملکرد مناسبی نیز برخوردار باشند. این اولین حلقه از پدافند هوایی یک شناور رزمی را شکل می‎دهد که بر روی آب‎ها ممکن است از پوشش هوایی محروم باشد و تنها با اطلاعات تولید شده توسط رادارها سامانه‎های پدافندی موشکی و توپخانه‎ای خود را آماده نبرد می‎کند. تاریخ وقایع جنگ جهانی دوم و جنگ‎های مختلف تا به امروز نیز اهمیت وجود هشدار زودهنگام برای نیروی دریایی را عملاً تأیید میکند. نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نداجا) چندی پیش، از یک رادار جدید و پیشرفته رونمایی کرد که توسط متخصصان داخلی تولید شده و برای نصب روی ناوهای مختلف فعلی و آینده در نظر گرفته شده است. این رادار با نام «عصر» از نوع آرایه فازی و با آنتن مسطح بوده و از برد و عملکرد قابل توجهی برخوردار است. فرماندهان نیروی دریایی ارتش برای اولین بار چند سال پیش در مصاحبه‎های خود از وجود پروژه عصر برای تولید یک رادار دیجیتال در باند S با آنتن مسطح با طول موج 8 تا 15 سانتیمتر اطلاع داده بودند که برای به کار گیری در شناورهایی در رده ناو و بالاتر در دست توسعه بوده و از عملکرد بالایی در شرایط آب و هوایی مختلف برخوردار خواهد بود. پیش از این ناوهای بایندر و نقدی در زمان تحویل به ایران به رادار جستجوی هوایی Westinghouse SPS-6C با برد 146 کیلومتر در باند D و ناوشکن‎ها (ناوهای محافظ) رده الوند به رادار جستجوی هوایی AWS-1 با برد 110 کیلومتر و باند E/F مجهز بودند. نمونه اول ناوشکن جماران نیز که ساخت کشورمان است به راداری مشابه AWS-1 مجهز شده بود و دومین فروند آن که با نام دماوند در ناوگان شمال نداجا به خدمت گرفته شده به رادار عصر مجهز است و به زودی نمونه رونمایی شده از رادار عصر نیز در جنوب به جای رادار فعلی روی ناو جماران نصب خواهد شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/494380_270.jpg[/img] [size=3][b]از سمت راست رادار ناو SPS-6C روی ناو نقدی، رادار AWS-1 روی ناو سبلان و رادار ناو جماران[/b][/size] به نظر می رسد با تولید رادار آرایه فازی عصر که اولین نمونه‎های آن بر روی ناوشکن‎های جماران و دماوند به کار گرفته می‎شود امکان تجهیز ناوهای قبلی خصوصاً ناوشکن‎ها به این رادار مدرن و کارامد نیز در آینده وجود خواهد داشت. همچنین تولیدات بعدی کشورمان مانند ناوشکن سهند و ناو بزرگ عملیاتی-آموزشی خلیج فارس نیز از مشتریان آخرین نمونه‎های رادار آرایه فازی عصر در سال‎های آینده خواهند بود. رادارهای آرایه فازی دارای توانمندی‎های بالایی هستند که ناشی از به کار گیری فناوری‎های جدید است. در این رادارها برای جستجو در فضای تحت پوشش، سهم عمده بجای گردش مکانیکی آنتن رادار بر عهده تغییر در زاویه انتشار امواج است. پویش بسیار سریع محیط (در حد میلی ثانیه)، مقاومت بالا علیه اقدامات ضد الکترونیک و کشف بسیار مشکل محل رادار توسط سامانه‎های الکترونیکی گیرنده و هشدار راداری دشمن از جمله مهمترین ویژگی‎های عملکردی این رادارهای پیشرفته است. این رادارها دارای دو نوع اصلی فعال(اکتیو) و غیرفعال(پسیو) هستند که در نوع فعال می‎توانند تا 1000 بار درثانیه تغییر فاز داده و در صورت بروز اشکال در گیرنده و فرستنده‎ها کل رادار دچار اختلال نمی‌شود. در واقع در این رادارها تعداد زیادی عنصر فرستنده و گیرنده در کنار یکدیگر قرار داشته و هر یک از آنها عملاً یک رادار کوچک هستند که در مجموع با عملکرد هماهنگ، قابلیت‎های ویژه رادارهای آرایه فازی نظیر توانایی شاسایی همزمان صدها هدف که در فواصل و ارتفاعات مختلفی در پهنه آسمان حضور دارند را بوجود می‎آورند. رادارهای آرایه فازی به دلیل عدم انتشار امواج با الگوی مشخص و تغییر فاز در کسری از ثانیه شناسائی منبع پرتو و محل رادار برای دشمن کاری بسیار مشکل خواهد بود. این قابلیت برای به تأخیر افتادن کشف محل دقیق شناور در دریا بسیار مهم و ارزشمند است این رادارها در صورت کشف شدن توسط دشمن یا اخلال‎های الکترونیکی به دلیل تغییر فاز، به میزان بسیار بالائی مقاوم هستند. رادارهای آرایه فازی قادر به هدایت چندین موشک علیه چندین هدف در زمان واحد بوده و در زمینه‎های گسترده‎ای از جمله رادارهای هواشناسی، نصب بر روی جنگنده‎ها، ناوها و رادارهای رهگیری موشک‎های بالستیک قابلیت به کار گیری دارند. تاکنون چند نمونه رادار آرایه فازی در کشور دیده یا معرفی شده است از جمله رادار 6400 المانی که چند سال پیش توسط وزیر دفاع وقت از آن صحبت شد و رادار آرایه فازی برد متوسط نجم 802 ، دو نمونه از آنها هستند. بر اساس اعلام رسمی مسئولان، رادار عصر می‎تواند به صورت سه بعدی اهداف را ردگیری کند یعنی فاصله، زاویه و ارتفاع آنها را تعیین نماید. این رادار قابلیت ردگیری همزمان 1000 هدف را داشته و برد آن برای اهدافی با سطح مقطع راداری (RCS) 4 متر مربع در حدود 200 کیلومتر است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/494378_715.jpg[/img] [size=3][b]رادار آرایه فازی عصر[/b][/size] با توجه به ظاهر رادار عصر قاعدتاً در آن، تغییر جهت امواج تنها در راستای عمودی بر مبنای تغییر فاز انجام می‎شود زیرا این رادار قابلیت چرخش در صفحه افقی را دارد که این امر برای پویش (اسکن) در این راستا مورد استفاده قرار می‎گیرد. علت این امر می‎تواند کاهش هزینه‎های تجهیز ناوها به رادارهای آرایه فازی باشد زیرا در صورتی که رادار قابلیت چرخش در صفحه افقی برای پوشش 360 درجه را نداشته و در راستای افقی هم با تغییر فاز امواج کار پویش را انجام دهد باید دستکم از دو رادار آرایه فازی برای پوشش تمام پیرامون ناو استفاده کرد. بنا بر این در شرایطی که نیاز گسترده‎ای به تجهیز ناوهای مختلف نداجا به این رادار پیشرفته و نسل جدید وجود دارد با یک رادار عصر می‎توان 360 درجه پیرامون ناو را پوشش داد و با تولید هر رادار، سامانه جستجوی هوایی دوربرد یک ناو را روزآمد کرد. پیش از این گفته شده بود که در رادار عصر از فناوری نیمه هادی در ساخت قطعات الکترونیکی استفاده خواهد شد که به کارگیری تجهیزات الکترونیکی پیشرفته نظیر سامانه‎های بهره‎مند از فناوری نیمه هادی‎ها باعث افزایش مدت زمان قابل کارکرد و کاهش چشمگیر احتمال بروز خرابی در این رادار شده، آمادگی عملیاتی و قابلیت اطمینان آن را به میزان بالایی بهبود و زمان مورد نیاز برای تعویض و تعمیر قطعات آن را نیز کاهش داده می‎دهد. به گزارش مشرق، به دلیل استفاده از همین فناوری‎های پیشرفته و پردازشگرهای دیجیتال، زیرسامانه‎های رادار عصر دارای حجم کمی بوده و این مزیت در ناوهای رزمی که استفاده بهینه از فضای موجود بسیار اهمیت دارد ارزشی دوچندان دارد. به علاوه این رادار توان مصرفی کمی نیز دارد که در نتیجه در صورت بروز مشکل ناو در تأمین توان الکتریکی مورد نیاز برای همه سامانه‎ها، رادار عصر با توان مصرفی پائین خود می‎تواند به عملیاتی ماندن سامانه‎های بیشتری کمک نماید. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/494379_920.jpg[/img] [size=3][b]سامانه‎های کنترل و مشاهده وضعیت اهداف و عملکرد رادار عصر[/b][/size] این رادار که محصول ارزشمندی از سازمان جهاد خودکفایی نیروی دریایی ارتش است قابلیت به کارگیری در سواحل را نیز دارد که برای این منظور با توجه به عدم محدودیت فضا در پایگاه‎های ساحلی، نمونه‎های توسعه یافته از رادار عصر با آنتن بزرگ‎تر و در نتیجه برد بیشتر از نظر عملیاتی مفیدتر خواهد بود. لازم به ذکر است فاصله سواحل ایران از کشورهای حاشیه خلیج فارس در بسیاری از مناطق کمی بیش از 200 کیلومتر است و رادار عصر با همین کارایی فعلی هم پوشش قابل توجهی در عرض خلیج فارس که محل استقرار بخش قابل توجهی از یگان های دریایی امریکاست خواهد داشت. گفته می‎شود رادار عصر توانایی ردگیری اهداف سطحی را نیز دارد که با توجه به توانایی تغییر جهت امواج در راستای عمودی به صورت الکترونیکی در کسری از ثانیه محیط سطحی پیرامون ناو در جهت قرار گیری صفحه آنتن نیز پویش (اسکن) شده و اطلاعات حاصل در کنار رادارهای مخصوص جستجوی سطحی موجود در ناوها مورد استفاده قرار می‎گیرد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/494383_555.jpg[/img] [size=3][b]رادار عصر روی ناو دماوند (دومین فروند از رده جماران)[/b][/size] همچنین این رادار در ردگیری سریع موشک‎های کروز نیز توانمند است و می‎تواند با توجه به توان ردگیری همزمان تعداد بسیار زیادی هدف به افزایش سرعت عمل سامانه کنترل آتش و دفاع هوایی ناو کمک کند. به علاوه با توجه به تجربیات گرانقیمت نیروی دریایی ارتش از درگیری مستقیم با نیروی دریایی آمریکا در شرایط سنگین جنگ الکترونیک در سال 1367، فعالیت گسترده‎ای برای ایجاد امکان ادامه کار رادار عصر در شرایط جنگ الکترونیک انجام شده است. طراحی و ساخت رادار عصر و از آن مهم‎تر تولید آن به تعداد کافی با توجه به برخورداری از فناوری‎های پیشرفته در عرصه رادار و الکترونیک علاوه بر ایجاد گامی بسیار بلند در جهت روزآمدسازی سامانه‎های راداری نیروی دریایی راهبردی پس از ساخت ناو جماران، یک خط‎شکنی مجدد از این نیرو در جهت تأمین تجهیزات مورد نیاز نیروهای مسلح است. بنابر این رادار عصر که با توجه به ویژگی‎های ذاتی و عملکردی خود، سامانه‎ای راهبردی محسوب می‎شود راه را برای عملیاتی شدن این نوع رادارها در سامانه‎های موشکی مانند باور-373 علاوه بر سامانه‎های رعد و صیاد-2 نیز هموارتر می‎ کند. [b]رادار گاما؛ کابوس موشکهای کروز و بالستیک[/b] 10 بهمن ماه امسال خبری در خبرگزاری های داخلی منتشر شد که بر اساس آن، امیر فرزاد اسماعیلی فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) از مواضع پدافندی در استان سمنان بازدید کرده است. در این خبر برای اولین بار، نامی از رادار پیشرفته گاما و عملیاتی شدن آن در ایران، منتشر شد. اما این رادار چیست و چه تاثیری بر توان پدافند هوایی ایران دارد؟ رادار گاما "Gamma" یکی از محصولات پیشرفته شرکت آلماز آنتنی به شمار می آید. این رادار در دو گونه DE و S1E طراحی و ساخته شده است. موسسه مطالعاتی CSIS در گزارشی مربوط به سال 2010 درباره وضعیت ایران و کشورهای حوزه خلیج فارس در حوزه های گوناگون از جمله نظامی اشاره ای به برنامه ایران برای در اختیار داشتن گونه DE این رادار مطرح کرده است. بر اساس این پیش فرض، به معرفی توانایی های این گونه از رادار گاما خواهیم پرداخت. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/494402_899.jpg[/img] سامانه "Gamma DE" یک مجموع راداری آرایه فازی فعال سه بعدی "UHF" در باند "L" است که وظیفه جستجو و کشف اهداف هوایی شامل پرنده های بال ثابت با سطح مقطع راداری پایین و بالگردها، موشکهای کروز و مهمات هدایت شونده و همچنین موشکهای بالستیکی تاکتیکی کوتاه و میان برد را بر عهده دارد. این سامانه معمولا به منظور هدایت و کمک به هواپیماهای رهگیر و یا سامانه های یکپارچه پدافند هوایی عمل می کند. قابلیت شناسایی اهداف با سطح مقطع راداری پایین و همچنین مقاومت بالا در برابر جنگ الکترونیک دشمن از جمله نکات مثبت این سامانه راداری به حساب می آید. یکی از قابلیتهای پیشرفته این سامانه توانایی "کشف بدون کمک اهداف" یا "NCTR" است. در این حالت رادار گاما با استفاده از ارتباط برقرار کردن بین نشانه های شناخته شده از هر هدف پرواز جداگانه، آنالیز امواج بازتابانده شده از اهداف گوناگون و همچنین مشخصه های خاص پروازی هر هواگرد و همچنین در مورد بالگردها با آنالیز تغییرات موجود در امواج ایجاد شده در حرکت پره های بالگردها می تواند به شناسایی آنها اقدام کند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/494401_646.jpg[/img] در کنار سامانه راداری گاما، سیستمی برای مقابله با موشکهای ضد رادار با عنوان "Gazetchik E" نیز ارائه می شود که وظیفه آن هشدار دادن در مورد نزدیک شدن موشکهای ضد رادار پخش امواج گمراه کننده و فریب دادن موشکهای ضد رادار است. همچنین سامانه های پخش کننده چف و فلیر و همچنین دودزا نیز برای این سامانه راداری تعبیه شده است. در منابع رسمی اعلام شده است که میزان موفقیت این سامانه دربرابر موشک های ضد رادار در حدود 85 تا 95 درصد است. این سامانه همچنین می تواند سامانه های جستجوگر الکترو اپتیک موجود در مهمات هدایت شونده را نیز از کار بیاندازد. برد کشف هدف "Gamma DE" در برابر هدفی با سطح مقطع راداری 1 متر مربع 360 و هدفی با سطح مقطع راداری 0.13 متر مربع 250 کیلومتر اعلام شده است. البته شرکت سازنده اعلام کرده است که این رادار می تواند موشکهای بالستیک را که از ارتفاع بالا به سمت زمین می آیند را از فاصله 1111 کیلومتری شناسایی کند. این سامانه راداری توان پوشش دادن تا ارتفاع 120 کیلومتری از سطح دریا را دارد. گاما می تواند در شرایط جوی سخت از دمای +50 تا -50 درجه سانتی گراد به عملیات بپردازد. این سامانه می تواند در رطوبت 98 درصد و بادهایی با سرعت 25 متر در ثانیه و در ارتفاع 2500 متری از سطح دریا عملیات کند. کل خدمه مورد نیاز برای کار با این سامانه 5 نفر است. سامانه "Gamma DE" و متعلقات مربوط به آن بر روی دو دستگاه کامیون حمل می شود و می تواند در مدت زمان 5 دقیقه برای کار آماده شود. گونه کششی این رادار نیز موجود است که زمان آماده سازی آن در حدود 20 دقیقه می باشد. این سامانه راداری از یک سیستم یکپارچه تشخیص دوست از دشمن بهره می برد. بهره بردن از قابلیت آرایه فازی فعال این قابلیت را به این رادار می دهد که بتواند در زوایای مثبت و منفی 60 درجه در سمت و ارتفاع را دارد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/494406_569.jpg[/img] [size=3][b]سامانه Gazetchik E[/b][/size] استقرار این سامانه راداری در منطقه ای مانند سمنان ضمن آنکه عمق دفاعی کشورمان را از گزند سامانه های موشکی دشمن دور می کند، توانایی انتقال این رادار به مناطقی را می دهد که دشمن هیچگونه اشرافی از طریق سامانه های ماهواره ای خود ندارد و گاما در کنار کاستا، نبو، مطلع، غیر و ثامن، شبکه ای مطمئن از سیستم های راداری را در اختیار نیروهای مسلح ایران قرار می دهد که عمدتا متحرک و با قابلیت جابجایی بالا هستند. با این اوصاف، می توان کمی دیگر منتظر بود و با اجرای رژه باشکوه ارتش جمهوری اسلامی ایران در 29 فروردین سال آینده، نمونه های جدیدی از دستاوردهای راداری و پدافندی نیروهای مسلح کشورمان را دید و منتشر کرد. [url="http://www.mashreghnews.ir/"][b]مشرق[/b][/url]

تصاویر بزرگ و با کیفیت : و .......

[url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/02_10_2014_21_30_07.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_02_10_2014_21_30_07.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/02_10_2014_21_30_31.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_02_10_2014_21_30_31.jpg[/img][/url]

[b][url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/251312"]مشرق[/url] طول دریانوردی فاتح رو 35 روز ذکر کرده :[/b] [quote] به گزارش مشرق، فاتح توان دریانوردی به مدت 35 روز را دارد که از این نظر نیز بهبود چشمگیری نسب به زیردریایی غدیر مشاهده می شود. سرعت سطحی فاتح 11 نات(20.35 کیلومتر بر ساعت) و در حالت غوطه ور 14 نات(25.9 کیلومتر بر ساعت) است. [/quote] [quote] از نظر طول مدت مأموریت نیز منابع خارجی برای کیلو 45 روز را ذکر نموده اند اما زیردریایی فاتح تا 35 روز می تواند به دریانوردی بپردازد بنابراین در این کمیت فاتح به حدود 78 درصد یعنی بیش از سه چهارم توان کیلو دست یافته است در حالیکه بسیار سبک تر و از نظر ابعاد نیز کوچک تر از آن است. به گزارش مشرق، با در نظر گرفتن سرعت حرکت فاتح با استفاده از لوله هوا که 8 نات(14.8 کیلومتر بر ساعت) اعلام شده می توان برد فاتح را بیش از 6700 کیلومتر تخمین زد که عدد قابل توجهی بوده و این زیردریایی را برای اجرای مأموریت های فراتر از آبهای نزدیک و حضور در شمال اقیانوس هند و حتی در صورت لزوم در خلیج عدن توانمند نشان می دهد. [/quote]

[b][size=6][url="http://www.irannuc.ir/fa/content/2108"]ماموریت جدید امریکا به آمانو/ دور جدید بحران در روابط ایران و آژانس آغاز می شود[/url][/size] ممکن است آژانس در پی آن باشد که با تقاضای دسترسی به دانشمندان نظامی ایران مذاکرات را به بن بست بکشاند.[/b] [img]http://www.irannuc.ir/sites/default/files/styles/node_thumb/public/field/image/1392/11/16/iaea27.jpg[/img] حامد علوی، [url="http://www.irannuc.ir/"][b]ایران هسته ای[/b][/url]- کارشناسان در تهران می گویند امریکا و اسراییل در یک تقسیم کار پنهان دو ماموریت جدید را بر عهده آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار داده اند. در حالی که ایران در حال مذاکره با گروه 1+5 برای دست یابی به یک توافق نهایی هسته ای است، مذاکراتی موازی با آژانس بین المللی انرژی اتمی در جریان است که به عقیده تحلیلگران بالقوه می تواند روند مذکرات اصلی را به خطر بیندازد. دور جدید این مذاکرات از 19 بهمن (8 فوریه) آغاز می شود. اخیرا دو خبر درباره برنامه آتی آژانس در مذاکره با ایران منتشر شده است که کارشناسان آن را علامت واگذاری ماموریت های جدید به آژانس از سوی اروپا و امریکا می دانند. نخستین خبر این بوده که یوکیا آمانو مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی [url="http://news.yahoo.com/afp-exclusive-time-tackle-39-more-difficult-39-071047872.html"][b]اعلام کرده است[/b][/url] که آژانس می خواهد وارد [b]بحث های دشوار[/b] با ایران بشود. مقصود وی از بحث های دشوار مذاکرات درباره موضوعی است که آژانس آن را «ابعاد احتمالی نظامی» می خواند و ایران اعتبار و وثاقت آن را به طور کامل رد کرده است. [b]یک منبع در تهران به «ایران هسته ای» گفت ممکن است آژانس در پی آن باشد که با تقاضای دسترسی به دانشمندان نظامی ایران مذاکرات را به بن بست بکشاند.[/b] آمانو در[url="http://news.yahoo.com/afp-exclusive-time-tackle-39-more-difficult-39-071047872.html"][b]سخنان روز 10 بهمن[/b][/url] خود تلویحا اشاره کرده که چنین درخواستی را مطرح خواهد کرد. علاوه بر این، خبرگزاری رویترز در[url="http://uk.reuters.com/article/2014/02/03/uk-iran-nuclear-polonium-idUKBREA121C720140203"][b]گزارشی[/b][/url]به قلم فردریک دال که روز 14 بهمن منتشر شد، ادعا کرده است که آژانس مجددا قصد دارد سوالاتی درباره برنامه پلوتونیوم ایران مطرح کنند. این در حالی است که ایران اساسا هیچ برنامه بازفرآوری ندارد و آژانس این موضوع را تایید کرده است. در یک جمع بندی، کارشناسان در تهران عقیده دارند، آمانو ماموریت های جدیدی را بر عهده گرفته است. 1- آمانو مامور شده است که یک مسیر موازی مذاکراتی با ایران ایجاد کند تا هر وقت 1+5 در مذاکره با ایران به مشکل برخورد، بتواند توان چانه زنی 1+5 را ارتقا بدهد. 2- اسراییلی ها درصدد هستند آمانو درباره موضوع ابعاد احتمالی نظامی چنان بر ایران سخت یبگیرد که عملا مذاکرات به بن بست کشیده شود. درخواست برای دسترسی به دانشمندان دفاعی و تاسیسات نظامی می تواند در این راستا باشد. 3- علاوه براین، [b]برخی کارشناسان حدس می زنند آمانو به زودی روندی را برای کنکاش در گذشته برنامه هسته ای ایران آغاز خواهد کرد. هدف از این روند جدید وادار کردن ایران به این است که اعتراف کند در گذشته یک برنامه تسلیحاتی داشته است. یک کارشناس ارشد در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «1+5 بویژه امریکا این ماموریت را به آژانس داده اند که یک بار دیگر گذشته ایران را شخم بزند. آنها می خواهند بگویند اگر ایران درباره گذشته خود اطمینان ندهد نمی توان درباره آینده اش مطمئن بود. این یک دام جدید است».[/b] پیش از این موسسه علوم و امنیت بین المللی هم به دولت امریکا هشدار داده بود که تا زمانی که ایران اعترافاتی را که مدنظر امریکاست درباره گذشته برنامه هسته ای خود نکرده، نباید درباره آینده به آن اطمینان کرد. [b]کارشناسان می گویند منشا همه این مشکلات آن است که تیم مذاکره کننده پذیرفته است که روند مذاکره با آژانس از روند مذاکرات با 1+5 جداست. این تفکیک عملا موجب شده است که 1+5 از آژانس به عنوان یکی از ابزارهای فشار خود بر ایران استفاده کند.[/b]

[quote] بدنه ی یکی از موج ها و دو تا از سینا های جنوب که در حال ساخت هستند هم توی تمجیدی ساخته شدن . [/quote] [b]این موضوع غیر منطقی هست ![/b] [b]تاسیسات مستقر در جنوب گسترده تر و البته قدرتمند تر از تاسیسات تمجیدی هست . [/b] [b]انتقال قطعات بین بوشهر و بندرعباس و خرمشهر و به ویژه انتقال قطعات از جنوب به شمال قابل تصور هست .[/b]

1- ابعاد برجک نسبت به ابعاد کلی فاتح کوچک نیست ؟ 2- چرا سطح بیرونی مثل غدیر حالت دوتیکه ای دارد و مثل زیردریایی های دیگر مثل همین کیلو کلاس ها حالت یکدست نیست ؟ [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/7tgorvhcbwd8kblclk9.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_7tgorvhcbwd8kblclk9.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/normal_Iranian_Kilo-class_submarine.jpg[/img][/url]

[b]تصاویر دیگر ( سایز رو کوچکتر گرفتم تا کیفیت بهتر بشه )[/b] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/1~12.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_1~12.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/2~7.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_2~7.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/2014-02-03_012335.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_2014-02-03_012335.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/2014-02-03_012357.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_2014-02-03_012357.png[/img][/url] [b]این 2 هم مربوط به قسمتی هست که جناب مراتی درباره بعثت می گوید ( البته خودم معتقدم که این قطعات هم مربوط به فاتح های بعدی هست )[/b] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/2014-02-03_012514.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_2014-02-03_012514.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/2014-02-03_012548.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_2014-02-03_012548.png[/img][/url]

[b]زیردریایی ، فاتح هست ![/b] [b]ماکت زیر مقایسه کنید :[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/411326_975.jpg[/img] [quote]دانلود کامل مستند راهي که آمده ايم , کليپ هاي فاتح و ديگر تسليحات با کيفيت بالا.[/quote] [b]از کلیپ مربوط به واحد مرکزی خبر بالاتره ؟[/b] [b]اگر بالاتره از قسمت های مربوطه تصاویر را استخراج کنید .[/b]

اولین تصاویر زیردریایی کلاس فاتح ایران : [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/1~90.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_1~90.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/2~37.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_2~37.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/3~30.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_3~30.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/4~30.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_4~30.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/5~23.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_5~23.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/6~19.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_6~19.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/7~12.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_7~12.jpg[/img][/url] [b]با تشکر از سینای عزیز ( Goebbels )[/b]

[quote] می دونستید جوشن موشک هارپون داشت؟ [/quote] بله ، جوشن تنها یک هارپون داشت که البته قبل اینکه به دریا بره از یکی دیگر از کمان کلاس ها بهش منتقل شده بوده ! خود من امید ندارم که چه زمانی واقعیات جنگ ، به ویژه اوخر آن و ماجرهایی که به جام زهر منتهی می شود !

پروژه ساخت PC-7 حدودا در اوخر جنگ به نتیجه می رسد . نام اول پروژه S-20 بود که به دلیل افتادن پروژه در بازی های سیاسی و ثبت پروژه و پایان آن به نام افراد دیگر به S-68 تغییر می کند .

ممکن هست آن شناور تحقیقاتی در ابعاد موج کلاس ها که در تاسیسات شهید باهنر در حال ساخت هست ( اول در گوگل ارث با این احتمال که یک موج کلاس هست شناسایی شد و سپس در برنامه ثریا عنوان شد که یک شناور تحقیقاتی در ایعاد موج کلاس هاست ) برای همچین ماموریت هایی باشد ؟

[b]قرارداد خرید اف-۱۶ ها، خرید آواکس ها و خرید ۱۶ فروند باقیمانده هواپیمای RF-4E توسط دولت بختیار ۲ روز بعد از بازگشت امام خمینی ( ره ) کنسل شده است .[/b] [b]دیگر قرار دادهای نظامی هم با کاهش حجم مواجه می شوند مثل تعداد ناوشکن های کلاس کوروش که از 4 به 2 فروند تقلیل پیدا می کند .[/b] [b]با اتفاقتی که بعد از انقلاب می افتد ( لانه جاسوسی و.... ) قراردادهای باقی مانده با امریکا به طور کامل توسط این کشور کنسل شده ، دیگر قراردادها با دیگر کشورها هم با تلاش زیاد بخشی شون زنده می شوند ( دو ناوچه کمان کلاس ، ناو خارک و بالگردهای شینوک تولیدی ایتالیا )[/b] [b]دوستان در این باره می توانند کتاب United States Treaties and Other International Agreements, Volume 30, Part 3 Dept. of State 1980[/b] [b]رو بخونند .[/b]

این چی هست ؟ http://upload7.ir/imgs/2014-01/29316758620696729358.png

[quote name='MILAD110' timestamp='1389790611' post='359537'] خوش خبر باشی جناب sami1993، آیا درباره دهه فجر و رونمایی از جنگنده در این زمان خبری شنیده اید؟؟؟ منظورتان از این بخش چیه؟؟؟ یعنی بازهم ممکن است یک ماکت را نشان بدهند و جنگنده اصلی را نشان ندهند مثل قاهر؟! [/quote] در رابطه با نمایش دستاوردهای دفاعی جمهوری اسلامی ایران در دهه فجر یا زمان هایی دیگر مثل روز صنعت دفاعی و یا هفته دفاع مقدس ، اگر می خواهیم حدود کمیت ( تعداد ) و کیفیت ( میزان اهمیت ) آن راحدس بزنیم ، باید شرایط سیاسی ، اجتماعی ، جهانی و ........ را در نظر بگیریم . [color=#ff0000]...[/color] [color="#ff0000"]// ویرایش شد[/color] [color="#ff0000"]Cheka[/color]

[quote name='110110313' timestamp='1389785951' post='359528'] آقا یعنی پروزه شفق منتفی شد؟ [/quote] [color=#ff0000]...[/color] نزدیک ترین زمانی که ممکن هست رونمایی بشود ( نشان بدهند ) ، دهه فجر است .

خبر از غیب نیست ! فعلا آخرین زمانی که برای رونمایی باور قرار دادن ، دهه فجر هست !

ما نباید ذهن خودمان را درگیر اسامی کنیم ! همگی ما قبلا فکر می کردیم که صیاد 2 نمونه بهینه سازی شده صیاد 1 ( مدل تولیدی تحت لسیانس HQ-2 ) هست ، اما دیدیم چه بود ! درست هست که منابع من و دیگردوستان به این نکته اشاره دارند که شفق و کوثر یکی هستند ( شفق به کوثر تغییر نام داده ) اما باز امکان تغییر نام هست و ممکن هست در زمان رونمایی رسمی از یکی نام های درنا ، مرغ عاشورا ، آذرخش 2 ، صاعقه 2 ، شفق و کوثر یا نام دیگر استفاده کنند . هرچیزی ممکن هست ! الان باید منتظر باشیم که این انتظار 1 دهه ای کی به پایان می رسد !