دلیل اصلی این است که این پرنده ای 2 زیست و اب نشین است در واقع فاقد عنصری به نام ارابه ی فرود متعارف است و در نتیجه امکان قرار دادن لانچر در زیر بدنه مقدور نیست مگر یا استفاده از طراحی های خاص و پیچیده و گران قیمت و احتمالا بسیار پردردسر دلیل دیگر اینکه چون برای هرچه پنهان ماندن از دید رادار ها و همین طور بهره گیری از اثر سطح در ارتفاع کم نزدیک سطح پرواز می کند لذا اگر مثلا قرار بود لانچ از زیر بال یا بدنه صورت بگیرد ممکن بود ایجاد مشکل کند ( موج و ... )  یا مجبور شود افزایش ارتفاع دهد ضمن اینکه برای بهره گیری از اثر سطح فرم طراحی زیر بدنه مهم است که ممکن بود قرار دادن لانچر در زیر بدنه این فرم را دچار مشکل کند . به این روش فعلی هر چند در زمان لانچ دید خلبان مختل می شود ولی دردسر های قبل را ندارد و می تواند با استفاده از انحنای زمین تا حدود 30 کیلو متری هدف پیش برود 2 تا موشک کوثرش ( یا گونه ی کوتاه برد دیگری ) را شلیک کند و با حداکثر سرعت از منطقه ی خطر فاصله بگیرد .  جدای از این موارد اگر یک تیر بار 12.7 م م به همراه چند دوش پرتاب ( دست کم 2 عدد ) بتواند حمل کند که خیلی بهتر و کارامد تر و مقاومتر در برابر تهدیدات می شود و اگر در اینده نمونه ی بی سرنشین اش هم تولید شود که دیگر حرف ندارد . 

   تکنولوژی شکست خورده :   هواپیمای 2 زیست در حال اضمحلال اتحاد جماهیر شوروی   Bartini Beriev VVA-14            به مانند همان ابهت ترس ناکی که از نامش بر می آید  ,  هیولای دریای کیسپین , محصول اتحاد جماهیر شوروری سابق که دست به توسعه ی برخی تکنولوژی های چشم گیر و عجیب و قریب در دهه های پس از چنگ چهانی دوم زد . Bartini Beriev VVA-14 , که به عنوان هواپیمای دو زیست با قابلیت تیک اف عمودی طراحی شده بود , از این قاعده مستثنی نبود .           از 2 پروتوتایپ ساخته شده , این کشتی سنگین وزن و بزرگ زنگ زده , که در بی مصرفی و مورد فراموشی و غفلت قرار گرفته در موزه ی مرکزی نیروی هوایی فدراسیون روسیه  در مونیو  واقع در اطراف مسکو بر جای مانده است  , تنتا باز مانده است .           زایده ی افکار طراح ایتالایی هواپیما  Robert Bartini  در همکاری با دافتر طراحی  بریف روسیه , 2بستر ازمایشی برای اثبات طیف وسیعی از تکنولوژی ها و موارد مربوط به ایرودینامیک در نظر گرفته شده بود  , از بالشتک های بادی بزرگ بادی در زیر بال ها و قابلیت نشست و برخاست عممودی , تا سیستم کنترل پرواز کاملا یک پارچه ی پرواز با سیم .           بهینه سازی شده برای پرواز در هردو ارتفاع پست و بلند ,  و پس از ان توان حرکت سینه مال در سطح اب با استفاده از " اثر سطح " , Bartini Beriev VVA-14  قرار بود تا به مهره ی شوروی در برابر زیر دریایی های موشک انداز پولاریس ناتو در طی جنگ سرد تبدیل شود .           اما برنامه پس از برخورد با موانع و در نهایت دچار واماندگی شدن پس از مرگ بارتینی در 1974 به تنگنا خورد . تا زمانی که در مدت زمان کوتاهی پس از این ماجرا برنامه و پرنده ها کاملا زمین گیر شوند , پروتوتایپ های 2 زیست توانسته بودند 107 پرواز را کامل کنند .           هنگامی که بازمانده ی پروژه Bartini Beriev VVA-14   به موزه ی مرکزی نیروی هوایی در 1987 منتقل شد , این هواپیمای طراحی شده با 84 پا طول و 114400 پوند وزن , بی مصرف باقی مانده بود . این هواپیمای ظاهرا رها شده در تصاویر گوگل ارث قابل رویت است , قطعات و اجزای ان در اطراف   پیکره ی فراموش شده ی ان  پراکنده اند , در پشت دسته ای از هواپیماهای نظامی باز نشسته  در تصویر .         منبع

سلام این برنامه ی ورد افیس من موقع تایپ خود به خود سویچ میکنه رو اینگلیش :/ !!! چه گلی سرش بگیرم ؟

البته تو چند سال اخیر چند تا تونل باد راه اندازی شد . زیر صوت - گذر صوت - فرا صوت و یک نمونه هم ابر صوت که سپاه راه اندازی کرده بود که طبق گفته ی خودشون تا 8 ماخ رو هم جواب می داد ولی در کل در زمینه ی تجهیزات ازمایشگاهی و ابر رایانه های شبیه ساز خیلی عقبیم . امروزه سوپر کامیوتر ها رفتار سیال (هوا)  را تا سرعت 17 ماخ می توانند شبیه سازی کنند 

Northrop's AMC   تست یکی از مدل های اولیه در تونل باد     تست نمونه ی موخرتر         تصویر شبیه سازی شده  

استفاده از چرخه انفجاري به جاي چرخه برايتون در توربين‌های گازي محققان قصد دارند با استفاده از چرخه انفجاري به جاي چرخه برايتون در توربین‌های گازي، علاوه بر كاهش مصرف سوخت، نيروي بيشتري نيز توليد كنند. هيتنا: محققان آزمايشگاه تحقيقات نيروي دريايي ارتش آمريكا (NRL) در حال مطالعه بر روي موتورهاي انفجاري دوار (RDE) تا بتوانند راه‌هايي براي كاهش مصرف سوخت در توربين‌هاي گازي ارائه دهند. مطالعات محققان نشان مي‌دهد با جايگزيني چرخه انفجاري به جاي چرخه برايتون در توربين گازي مي‌توان بطور قابل توجهي مصرف سوخت را كاهش داد. سيستم موتورهاي انفجاري ضربه‌اي ساده‌تر از توربين‌هاي گازي بوده و در آن موج انفجار جايگزين شعله در محفظه احتراق مي‌شود. هم‌چنين تعداد قطعات مكانيكي در اين موتورهاي كمتر مي‌باشد، چراكه فشار متراكم شده در قسمت ورودي موتور، نياز به كمپرسور، توربين و ساير اجزاي سنگين را بين مي‌برد و در طراحي آنها نياز به ماشين‌آلات متحرك نمي‌باشد و تنها قطعات و اجزاي بهم پيوسته با وزن كم مورد نياز است.     مكانيزم موتور انفجاري   بسياري از هواپيماها از موتورهاي توربيني در سيستم پيشران خود استفاده مي‌كنند، هم‌چنين از اين موتورها در شناورها و ناوهاي نيروي دريايي نيز استفاده مي‌شود كه همانند موتور هواپيماهاي تجاري مي‌باشد. نيروي دريايي براي تامين نيروي پيشران سامانه‌هاي خود به توربين‌هاي گازي وابسته بوده و از طرفي مطالعاتي بر روي سامانه‌هاي تمام الكتريكي نيز دارد كه اين سامانه‌ها نيز براي تامين نيروي الكتريكي خود و ساير سامانه‌هاي حساس و مهم به توربين‌هاي گازي نياز خواهند داشت. بهمين دليل ساخت توربين‌هاي گازي اقتصادي و كارآمد مي‌تواند بطور قابل توجهي هزينه‌ها را كاهش دهد. به گزارش گروه هوافضاي هيتنا، توربين‌هاي گازي در مقياس كوچك مي‌توانند قدرت بالايي توليد كنند و هم‌چنين تعمير و نگهداري آنها نيز نسبتآ آسان مي‌باشد. توربين‌هاي گازي امروزي عمدتآ بر پايه چرخه ترموديناميكي برايتون كار مي‌كنند كه در اين چرخه، هواي فشرده شده با سوخت تركيب شده و در يك فشار ثابت عمل احتراق صورت مي‌گيرد و انرژي مكانيكي لازم براي توليد نروي محركه و يا توليد الكتريسيته فرآهم مي‌شود. بهمين منظور براي كارآمدتر كردن چرخه توليد قدرت در توربين‌هاي گازي محققان بر روي چرخه‌هاي ديگر براي دست‌يابي به عملكرد بهتر كار مي‌كنند كه يكي از اين چرخه‌هاي مورد مطالعه، چرخه انفجاري مي‌باشد. آزمايشگاه تحقيقات نيروي دريايي از دهه گذشته بر روي اين پروژه در حال مطالعه بوده و موتورهاي انفجاري پالسي (Pulse Detonation Engines) را ارائه داده است. موتورهاي انفجاري دوار (RDE) مي‌توانند در چرخه انفجاري، راندمان سوخت بهتري داشته باشند. موتورهاي انفجاري دوار در واقع تركيب موتورهاي انفجاري ضربه‌اي با توربين‌هاي گازي مي‌باشد كه يك از اين طريق هواي كنارگذر موتور وارد لوله‌هاي انفجار شده و با احتراق، توليد نيروي پيشران مي‌كند. تركيب موتور انفجاري با توربين گازي علاوه بر كاهش مصرف سوخت بدليل توليد نيروي پيشران بيشتر، اين امكان را به هواپيما مي‌دهد كه بتواند با سرعت‌هاي بالاتري نيز پرواز كند.   تركيب موتور انفجاري با موتور توربوفن   محققان با آزمايش‌ بر روي نمونه‌هاي شبيه‌سازي شده نشان داده‌اند كه موتورهاي انفجاري دوار بطور بالقوه مي‌توانند 10 درصد قدرت بيشتر توليد كرده و هم‌چنين 25 درصد مصرف سوخت كمتري نيز داشته باشند. طبق اعلام نيروي دريايي ارتش آمريكا در حال حاضر حدود 430 توربين گازي در 129 كشتي و شناور اين نيرو قرار دارد كه سالانه بيش از 2 ميليارد دلار سوخت مصرف مي‌كنند. با بهينه‌سازي اين موتورها به‌كمك فناوري چرخه انفجاري مي‌توان 300 تا 400 ميليون دلار از هزينه‌هاي سالانه را كاهش داد. محققان پس از آزمايش‌هاي شبيه‌سازي شده، بر روي عملكرد اين موتورها در شرايط واقعي متمركز شده‌اند تا بتوانند توانايي و عملكرد آنها را بسنجند.   ............................ اگر خدا بخواهد ادامه دارد منبع این قسمت

  سلام این نوع از پیش ران ها دارای انواعی هستند که با مقداری از اختلاف در یک خانواده قرار می گییرند . وجه اصلی تمایزشان با پیش ران های جت دیگر به صورت خیلی کلی در نحوه ی ازاد کردن انرژی از سوخت هست . به عنوان مثال در موتور های توربوفن بهترین کارایی زمانییست که سرعت هوای ورودی به موتور زیر صوت و جدیان با حداقل اشفتگی باشد چرا که در سرعت های بالا فرصت کافی برای احتراق وجود نخواهد داشت که باعث می شود بخشی از سوخت بدون احتراق از موتور خارج شود که در مواقع استفاده از پس سوز از احتراق همین سوخت و مقدار دیگری که در نازل اضافه میشود به صورت راکتی استفاده می شود . به همین دلیل در سرعت های بیش از 3 ماخ موتور های توربوفن کارایی ندارند و توربوجت ها نیز راندمان پایینی دارند در این محدوده است که رم جت ها عرض اندام می کنند و در سرعت های بیش از ( اگر درست یادم باشه ) 6 ماخ رم جت ها نیز کارایی مناسبی ندارند چرا که در چنین سرعتی ایجاد و حفظ احتراق به روش سنتی به مانند روشن نگه داشتن شعله ی کبریتی در تند بادی سهمگین است . انجا همان طور که می دانید قلمرو اسکرم جت هاست که اطلاعات موسق زیادی در موردشان موجود نیست که ان طور که من در بررسی هایی که کرده ام موتور های PDE یا PDWE از ان جمله اند (انواع دیگری نیز دارند)  نحوه ی اصلی احتراق در این موتور ها ایجاد انفجار در مخلوط سوخت و هوا به وسیله ی ایجاد ارتعاش و امواج صوتیست که ان طور که بیان شده راندمان بسیار بالایی نیز دارد به همراه پیچیدگی های فنی بسیار    کانسپت ناسا .................................. Pressure_contour   temperature_contours   البته من تخصصی در زمینه ی پیش ران ندارم و قصد داشتم از طریق ترجمه ی منابع و لینک هایی که در این زمینه جمع اوری کرده بودم پس از مقدمه ای که در بخش نخست اورده بودم  به تدریج طی چند قسمت مفصل به این موضوغ بپردازم و اگر دوستانی که دانشی در این زمینه داشتند کمکی هم می کردند که چه بهتر ولی از انجایی مورد استقبال قرار نگرفت ( فقط حدود 30 بازدید ) منصرف شدم . شما اگر به این زمینه علاقه مند هستید بفرمایید تا لینک ها و منابع را در اختیارتان بگذارم .

  در اصل 4 امی هست . اولی رادار ارایه فازی فعال نجم بود در باند اس  

    در یکی از مجموعه تصاویر قرار داده شده در Flickr توسط ناسا , اژانس فضایی تعدادی تصاویر بی نظیر از هواپیما ها و فضاپیما های منحصر به فردش را در حال پرواز در اسمان منتشر کرد . در اینجا 15 تصویر شگفت انگیز از ان مجموعه را که به حقیقت روح پیش گام ناسا  را در تسخیر مرز های نهایی افاق به نمایش می گذارند قرار داده شده است .       X-15 در حال با سرعت فاصله گرفتن از پرنده ی مادر  B-52 mothership به  وسیله ی موتور راکتی اش .  تکه های سفید رنگ در نزدیکی وسط بدنه ی هواپیما یخ زدگی هستند که به دلیل اکسیژن مایه استفاده شده در سیستم پیش ران ایجاد شده اند . همچنین نیتروژن مایع  خیلی سرد نیز در محفظه ی بار , کاپیت , شیشه ی جلو (کاناپی) و دماغه استفاده شده است . X-15 توسعه داده شده بود تا در حین پرواز اطلاعاتی را در زمینه های ایرودینامیک , سازه , کنترل پرواز و جنبه های فیزیولوژیکی پرواز در ارتفاع و سرعت بالا  ارائه کند .       هواپیمای راکتی پس از لانچ در مرکز تحقیقاتی درایدن در کالیفرنیا به سرعت  سینه ی اسمان را شکافت (چپ) .  تصویر سمت راست ,  در اولین پرتاب هواگرد Athena II  ساخت لایکهید مارتین از کیپ کاناورال در 6 ژانویه , فضا پیمای Lunar Prospector متعلق به ناسا را به مدار ماه فرستاد . spin-stabilized یک فضا پیما با چرخش تثبیت شده (spin-stabilized ) است که طراحی شده بود تا برای ناسا اولین نقشه های تمام سیاره ای از سطح ماه  و میدان های گرانشی مغناطیسی   را تهیه کند ,  و همچنین به دنبال مکان های احتمالی وجود یخ در نزدیکی قطب قمر بگردد .       در این تصویر متعلق به 1965 , Lunar Landing Research Vehicle (LLRV)  تقریبا در حداکثر ارتفاعش در جنوب پایگاه نیروی هوایی ادواردز در حال نمایش است . در طی طرح ریزی پروژه ی اپولو در 1960 , ناسا دست به مطالعه ی کانسپت های طراحی شده برای شبیه سازی معقول سطح ماه زد : یک شبیه ساز اکترونیکی , یک ابزار مهار و کنترل و این وسیله ی بلند پروازانه .  تمام این 3 مورد تبدیل به پروژه های مهم و جدی ای شدند , اما مرکز تحقیقاتی Flight Research Center’s Landing Research Vehicle (LLRV)  متعلق به ناسا برنده ی روز بود .       در این تصویر فوق العاده  خلبان تحقیقاتی Bill Dana در حال مشاهده ی  عبور پرنده ی NB-52B ساخت ناسا از بالای سر خود است , پس از یک پرواز ازمایشی در  HL-10   (بالا)  . در تصویر زیر  HL-10 در حال با قدرت جدا شدن از حامل خود B-52 mothership  می باشد .  HL-10    یکی از 5 حامل طراحی شده ایست که در مرکز تحقیقاتی درایدن ناسا مابین جولای 1996 تا نوامبر 1975 به پرواز در امد تا  امنیت مانور پذیری و فرود در low lift-over-drag  پرنده در هنگام بازگشت دوباره از فضا مطالعه شود .     در تصویر بالا شاتل دیسکاوری در سطوح مختلف صعود دیده می شود . قوس صعودی از میان بخاری از ابرها , (بالا) و حرکت سریع به سمت ایستگاه فضایی بین المللی  (چپ) ,  و تکمیل اولین لانچ شبانه ی شاتل از 2002 , در 8:47  بعد از ظهر 9 دسامبر 2006  (راست).       جریان امواج ضربه ای از نازل موتور بزرگ و پرقدرت هواپیمای SR-71B متعلق به ناسا  در هنگام برخاست از باند در پروازی در 1992 در مرکز تحقیقاتی درایدن در کالیفرنیا . این پرنده ی 2 کابین یکی از 3 ,   SR-71  ای بود که در ابتدا به ناسا از نیروی هوایی برای استفاده در برنامه ی تحقیقاتی پرواز در ارتفاع و سرعت بالا ,  قرض داده شد .       در این تصویر بی نظیر  از پروازی در مرکز تحقیقاتی درایدن در 1995  ,  نیم رخ تیره ی  SR-71B Blackbird   در مقابل نمای نارنجی اسمان قرار دارد . مدل “B” نوع اموزشی این پرنده بود  , نمای کمی عجیب ان از این جهت است که کاپیت دوم  برامدگی ای را در بالای بدنه ی بلک برد ایجاد کرده  است .          در این عکس متعلق به دهه  ی 50 میلادی ,  Douglas Skyrocket D-558-2  از زیر یک P2B-1S متعلق به نیروی دریایی لانچ شده است . در اولین پرواز ها D-558-2 از یک موتور جت هواپیما استفاده مرد و از یک باند معمولی پرواز کرد , که البته باعث محدودیت سرعت و ارتفاع اش می شد . راه حل تبدیل  D-558-2 به یک راکت یا یک سیستم پیشران ترکیبی جت – راکت  و رها کردن ان از یک P2B-1S  بود که که در حقیقت یک B-29 Superfortress تغییر یافته بود .       در این تصویر در حال مشاهده ی اولین تست پروازی هواپیمای بال پرنده ی برقی – خورشیدی Helios Prototype   , با استفاده از انرژی خورشیدی از پایگاه  U.S. Navy’s Pacific Missile Range Facility در  Kauai واقع در هاوایی در 14 جولای 2001  هستید .  در 18 ساعت پرواز تست سیستم های هواپیما و راندمان و کارایی ان در تلاش برای رسیدن به پرواز پایدار در ارتفاع 100 هزار پایی مورد بررسی قرار گرفت . Helios  حاصل اصلاحاتی در اثبات گر تکنولوژی    بال پرنده ی خورشیدی  قبلی  ,  Centurion   , بود .       در این تصویر تا حدودی کنایه دار ,  شاتل فضایی اتلانتیس را مشاهده می کنید . فضا پیما به یک Boeing 747  تغییر یافته برای حمل شاتل که متعلق به ناسا است  , متصل شده است برای بازگشت به خانه در مرکز فضایی کندی در فلوریدا   پس از بازگشت قبلی اش به جو و فرود در پایگاه نیروی هوایی ادواردز  .       در این تصویر فوق العاده X-24A در حال روشن کردن موتور راکتی اش , XLR-11 ,   پس از لانچ و جدا شدن از  B-52 mothership , است . در اینجا مرز فضا قابل رویت است  , جریان contrails در ارتفاع بالا از بال های X-24A  در برابر ابی تیره ی اسمان رخ می نمایاند .   .......................................... منبع ترجمه از 7mmt با تشکر از زحمات  مدیران محترم Military.ir   کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

  خود  اون موشک ضد رادار هم مثل بقیه ی موشک ها یه " ار سی اس " ی داره دیگه 

اتفاقا به خاطر همین انتخابش کردند :) اینم بخشی از فوت و فن تبلیغات رسانه ای هست منتها مشکل اینجاست که ما اکثرا فراتر از تبلیغ پیش نمی ریم

من نمی دونم این خبر وارد کردن جنگنده تا چه حد صحت داره یا نوع اش  چی  می تونه باشه ولی اگر اختیار کار دست من هم بود اگر امکانش بود سو-30 یا 35 و اگر نبود حداقل میگ-35 وارد می کردم چرا که حتی اگر به رغم تمام مشکلات طرح های بومی ما به سرانجام برسه اسکادران های عملیاتی اونها زودتر از 10 سال دیگه دست ما رو نمی گیره و تا بخواهد تعداد مناسب برای جایگزینی این پرنده های فرسوده تولید شود و مشکل کمیت را هم حل کند 10 سال دیگر هم اضافه خواهد شد حال اینکه ما همین امروز هم چه در کمیت چه در کیفیت در نیروی هوایی در وضعیت بدی قرار داریم 

ارتفاعات مهم ارارات رو نکبت داد به ترک ها 

  کافی هست قدرت پیش ران ها را مقایسه کنید 100 (  تازه اگر درست باشه )  برای قاهر و 125 کیلو نیوتن تراست خشک و 190 با پس سوز یرای اف-35 

تاپیک خیلی خوبی بود . انشا الله که به سلامتی بری و برگردی  :rose:  :rose:  :rose:

قسمت دوم   AMC : روشنایی   AMC-X 25 اپریل 2006 GRAHAM WARWICK / WASHINGTON DC        Northrop studies future USAF lift   نورث روپ برنده ی قرار دادی به ارزش 1.4 میلیون دلار برای توسعه ی اثبات گر تکنولوژی   AMC-X  به عنوان هواپیمای سوخت رسان و ترابری برای سال 2012 شد . نورث روپ گرومن که در حال حرکت به سمت عرصه ی حمل و نقل هوایی ست ,  توانست برنده ی یکی از 2 قرار داد تولید تکنولوژی برای هواپیمای tanker/transport اینده با قابلیت فرود و برخاست در باند های کوتاه و دارای سرعت زیاد در محدوده ی زیر صوت , شد .     کمپانی برنده ی قرار داد 1.4 میلیون دلاری نیروی هوایی  برای تحقیقات ازمایشگاهی برای مجموعه ی پیش ران و نرم افزار کنترل و لیفت (IPLC ) شد . لایکهید مارتین نیز قرار دادی دریافت کرد , دنبال کردن فاز مطالعاتی قبلی البته با همکاری بویینگ . پروژه ی  IPLC روی سیستم high-lift  تمرکز دارد که به شدت مجموعه ی پیش ران  , ایرودینامیک و کنترل پرواز  را در گیر می کند .  ابتکاری از بخش برنامه های چند ماموریته متحرک (Multi-Mission Mobility programme )  از AFRL  , به منظور توسعه ی تکنولوژی کانسپت پرنده ی ترابری اینده AMC-X  , که هم اکنون توسط نیروی هوایی ایالات متحده در حال مطالعه است . AMC-X شامل خانواده ای از هواپیما ها خواهد بود ,  با نسل  بعدی استرایک تانکر ها , پرنده های مخصوص عملیات ویژه و انواع گان شیپ ها , که در زمانی بین سال های 2015  تا 2025 امکان جایگزینی با Lockheed C-130 Hercules  را پیدا خواهند کرد .  انتظار می رود که AMC-X بزرگتر از سی 130 باشد , با قابلیت حمل خود رو های زرهی مانند Stryker ,  اما با توانایی نشست و برخاست در فاصله ی مشابه یا کمتر از سی 130  . همچنین سرعت پیمایشی سریع تر از Boeing C-17 خواهد داشت , در سرعتی قابل مقایسه با خطوط هوایی تجاری . Charlie Guthrie مدیر توسعه ی توانایی های پیشرفته برای بخش سیستم های یکپارچه ی نورث روپ بیان کرد : " محدوده ی گسترده ی سرعت چالشی جدیست . " Scott Collins مدیر سیستم های تاکتیکی اینده " ما در مسیری قدم می گذاریم و به پیش می رویم که  YC-14 و YC-15 عرصه را ترک کردند و ما می خواهیم پا را فراتر بگذاریم ."         این اولین تاخت و تاز نورثروپ در عرصه ی ترابری هوایی ست . Guthrie در این باره بیان می کند " ما هم اکنون برای توسعه و عرضه ی نمونه کارهایمان به شدت در حال تلاش هستیم " وی باور دارد که کمپانی در حال استفاده از یک طراحی منحصر به فرد و هوشمندانه با استفاده از یک سیستم بالابر دافع و یکپارچه شده در پرنده است . Collins  : "  تاکید IPLC هم اکنون روی سرعت کم است ,   و در فاز بعدی  سرعت بالا مورد توجه خواهد بود , اما ما راه حل خودمان را نشان دادیم که هر دو را میسر می کند . " AFRL در حال تدارک برای پرواز نمونه ی اثبات گر در حوالی 2012 است . برای ادامه تا سپتامبر 2007 , فاز در جریان شامل مطالعات و تست های تونل باد است .   Senior Citizen     ماموریت " مفروض" برای سینیور سیتیزن هواپیمای تاکتیکی ترابری پیش رفته با قابلیت برخاست عمودی و فرود در باند های خیلی کوتاه یا یا سایت های دور افتاده است . بویینگ معتقد است که پیمانکار اصلی در این پروژه ی سیاه خواهد بود . از نظر عمیلاتی تصور می شود این پرنده برای هواپیمای ترابری تاکتیکی شدن دارای ابعاد بزرگی خواهد بود .  چیز زیادی در مورد این پرنده دانسته نشده . بودجه ی ان در 1993 متوقف شده چه این پرنده سرانجامی پیدا نکرده باشد یا  اینکه  در وضعیت سری به عملیات بپردازد به مانند خیلی از پروژه های سیاه دیگر در گذشته .            اعتقاد بر این است که شمایل این پرنده به صورت یک بال پرنده ی بزرگ است . برخی تصاویر منتسب به این پرنده                    Aurora/ASTRA   همان طور که قبلا ذکر شد استرا به احتمال خیلی زیاد مخفف  Advanced Stealth Technology Recon Aircraft    می باشد . رویت های تایید شده از Aurora/ASTRA  ( اگرچه بدون تصویر ) در مکان های مختلفی اتفاق افتاده . برخی از شاهدان مطالب متفاوتی از بقیه عنوان کرده اند . " ظاهری مثلث واره "  ,  "  شبیه YF23 " ,  "  هواپیمایی دارای سکان عمودی با شیب داخلی بود " ,  ....... یکی از معروف ترین مکان هایی که این رویت ها در ان گزارش شده پایگاه Machrihanish واقع در Mull از Kintyre در اسکاتلند ,  متعلق به نیروی هوایی سلطنتی است .  اگر چه    Machrihanish در حقیقت فرودگاهی غیر نظامی در نزدیکی شهر کمپبلتون (Campbletown) است . رویت های ارورا در شب اتفاق افتاده , تعدادی از انها توسط مردم محلی که در نزدیکی پایگاه زندگی می کردند و تعدادی نیز توسط  خلبانان حرفه ای که در اخر هفته ها پی از ساعت 6 بعد از ظهر پرواز می کردند , هنگامی که فرودگاه تحت کنترل نیروی هوایی سلطنتی بود , گزارش شده است . شاهدان دیدن هواپیمای سیاه رنگی را به یاد می اورند که به طور منظم در پایگاه تیک اف می کرد و فرود می امد . چیزی که اشکار است این است که اکثر شاهدان در نهایت هواپیما را به دو پیکره توصیف می کنند , که بسیار بهتر از خیلی شکل های دیگر برای ما قابل قبول است .  این دو پیکره به صورت دارای طراحی دم با شیب به سمت داخل و دیگری با زاویه به سمت خارج , و بدنه ی مثلث واره هستند . نزدیک ترین تصویر به توضیحات شاهدان طرح کامپیوتری زیر است . شهاد بیان کرده اند که موتور در زیر بدنه واقع شده بود که صدایی وز وز وار و غرش وار  ('humming' and 'rumbling') تولید می کرد . رویت های مرموز در پایگاه نیروی هوایی سلطنتی ماچریهانیش به روزنامه های خیلی جدی بریتانیا نیز رسید , ساندی تلگراف با تیتر "Kintyre's Dark Visitor" به این موضوع پرداخت . اخبار محلی نیز وجود هواپیمای سیاه عجیب و غریبی را در پایگاه گزارش کرد .       ایا پیشرانی که شاهدان در زیر این پرنده دیده بودند و صدای ان را شنیده بودند پیش ران ناشناخته ی Pulse Detonation Wave Engine  است یا پیشرانی با سوخت متان مایع است ؟  در حال حاظر اطلاعات بیشتری برای نتیجه گیری موجود نیست و متاسفانه جز صبر کردن برای رسیدن زمانی که ماه از پشت ابر بیرون بیاید کاری از دست ما ساخته نیست .   Photo: NASA   کانسپت ناسا برای پیش ران Pulse Detonation Wave Engine برای سفر های فضایی . این کانسپت توسط ناسا تایید شده و شاید نیروی هوایی امریکا در حال تست یک موتور PDWE زیر پوشش ناسا است که می گوید این سیستم پیش ران برای سفر های فضایی در 25 سال اینده قابل دسترس خواهد بود . تصویر بالا متعلق به سیستم پیشران  Chemical Pulse Detonation Wave Propulsion System  (CPDWPS)  است .   ................................................ SHARC - Subsonic High Alpha Research Concept   SHARC به نظر می رسد که قطعا بر اساس محصول نورث روپ گرومن YF-23  طراحی شده است . شکل کلی طراح هواپیما بسیار به YF-23   شبیه است . به نظر می رسد که مرکز تحقیقاتی لانگلی ناسا پیمان کار اصلی توسعه ی کانسپت این هواپیما و  در تونل های باد مختلفی طراحی ان ازمایش شده است .   NASA Langley Research Center Photo        به طرز خیلی هوشمندانه ای شکل  ان بر اساس YF-23A می باشد . ایا ممکن است این پروژه ی سیاهی برای اینده یا پروژه ای در حال حاضر در جریان باشد ؟  شمایل این پرنده بسیار به سمت مولفه های استیلث پیش رفته و بر خلاف تصورات خیلی از مردم در مورد هواپیماهای جدید این پرنده مانند F-117  و  B-2A  دارای سرعتی زیر صوت است . جریان گردابه ای هوا در ازمایش تونل باد روی بال راست دیده می شود . عقیده ی شخصی من این است که , یک هواپیما با سرعت پیمایش مافوق صوت یا ابر صوت زیاد , مناسب یک هواپیمای ضربتی نظامی نیست . هیچ استفاده ی تاکتیکالی در سرعت 8 ماخ نیست , در چنین سرعت زیادی کار های زیادی نیست که شما بتوانید انجام دهید . هر چیزی در سرعت بالای 5 ماخ بی فایده است مگر اینکه شما در حال فرار باشید ( مترجم : من تا حدودی با ایشون مخالفم ) شناسایی در سرعت 8 ماخ کم نتیجه است مگر اینکه از تجهیزاتی مانند SLAR و ... استفاده کنید و رهگیری در سرعت 8 ماخ بسیار کم فایده است و موشک های هوا به هوا  ( ی فعلی - مترجم ) توانایی ای در این سرعت ها ندارند .  اینده ممکن است قلمرو هایپر سونیک ها باشد , اما من هیچ منفعت تاکتیکالی به جز شناسایی های استراتژیک با استفاده از SLAR و سنسور های پهلو نگر در این سرعت ها نمی بینم . به نظر من اینده از ان پنهان کار ها و شاید استیلث های با سرعت مافوق صوت حداقلی باشد .   NASA Langley Research Photo   این تصویر از نمایی کمی متفاوت زوایای SHARC را بهتر نشان می دهد . با توجه به dorsal خیلی بزرگ هواپیما ... که ممکن است به دلیل سایز بزرگ موتور و قسمت های مربوط به تجهیزات اویونیک باشد .ورودی هوای فعلی در زیر بدنه با لبه های اره ای شکل شبیه لبه های دندان ارهی اطراف کاپیت اف 117 , قرار دارد .      NASA Photo from Langley Research Center   در پیکره بندی پرنده ورودی هوا در زیر بدنه قابل رویت هست هرچند که به نظر می رسد که برای یک موتور بزرگ کوچک با شد .   NASA Langley Research Center Photo   در این تصویر در مقایسه با سایز کارگران به نظرمی رسد در حال دیدن مراحل توسعه ی نمونه ی 1 به 1 هستیم .... هواپیمایی با ظاهری خیلی غیر عادی . اکنون می توانید طرح دم و بالی مشابه  YF-23  محصول Northrop/McDonnell Douglas را در کنار تک موتور بزرگ ان ببینید . ایا این پرنده ی نظارتی برای اینده است ؟ شاید ! پیکره نبدی تک موتوره ی ان ان را بسیار شبیه کانسپت صنایع هوافضا ی Northrop/British  در پروژه ی جی اس اف می کند که در مقبل رقبایی از لایکهید و بویینگ عرصه را واگذار کرد .            این توالی از داده ها باعث می شود که شما فکر کنید شاید نورث روپ فقط هواپیمایی بمب افکن/ضربتی را با ویژگی های پیشرفته ی استیلث در نظر دارد  ...  حتی ممکن است که به نظر برسد که از  YF-23  و  JSF  چیزی بیش از شکست نصیب نورث روپ شده است و باعث شده است که تجربیات و توانایی های بسیار بیشتری در توسعه ی هواپیمایی که ما در موردش گمانه زنی می کنیم بدست اورد !   .................................................................   Blended Wing Body Design هواپیما هایی با پیکره بندی ترکیبی بال و بدنه توسط کمپتنی های مختلفی ارائه شده , یکی از چنین طرح هایی توسط لایکهید مارتین تحت عنوان هواپیمای تاکتیکی ترابری پیش رفته با ابعادی به بزرگی سی-130 یا حتی مقداری بزرگ تر اما با ظاهری به طور شگفت اور شبیه F-22 Raptor !!!    Boeing/MDD Photo   یک مدعی احتمالی برای طرح پرنده ی ترکیبی بال و بدنه ی  بویینگ .    NASA Langley Research Center Photo   کانسپتی با ظاهری بسیار زیبا و طراحی با شمایل بلند و باریک . با توجه به ظاهری که کمی شبیه به بی-2 است ممکن است طرحی متعلق به نورث روپ باشد ؟ به نظر خیلی بزرگ می رسد .    NASA Langley Research Photo       طرحی مشابه بالا اما واقع شده در یک ازمایشگاه تونل باد بسیار پیشرفته ی تازه طراحی شده . دارای ظاهری پر ابهت و بسیار جذاب است .... مردمی را که این تصویر را در ذهنشان نگه می دارند هنگامی که این تجهیزات را می بینند را فراکوش نکنید ! ... شما هیچ وقت نمی دانید که ممکن است چه چیزی در اسمان پیدا کنید !     همان طرح این بار در حال تست در اتاق بدون پژواک , بنابراین به نظر می رسد این طرح در حال توسعه برای تبدیل شدن به یک هواپیمای واقعی است . این تست نشان می دهد که در طراحی مقدار کمی تغییر ایجاد شده ,  بون هیچ بالک کنترلی عمودی و ظاهر کلی کمی متفاوت . تاریخ 11/15/99 در پایین تصویر نشان می دهد که این خوشگله طرحی نسباتا به روز است .      NASA Langley Research Photo       ظاهری با بالک های عمودی و 3 موتور خیلی بزرگ , اما مسلما بدون کاپیت  ...   شاید در طراحی داخلی خلبان از دوربین برای دید به بیرون استفاده می کند  ... ایا واقعا این گونه است یا با یک پهپاد خیلی بزرگ روبرو هستیم ؟   NASA Langley Research Photo    شمایل و بال ها ی بلند و باریک ان در ترکیب با بدنه مشهود است .         در تصویری متعلق یه 1998 سیستم انتنی که برای پرنده ی بالایی استفاده شده مشهود است . با توجه به اتاق بدون پژواکی که در ان مستقر است و همان نوع طراحی در داخل جسم  ...  خیلی عجیب است . این تصویر تیز مجددا از لانگلی است .     با توجه به این تصویر که در 1991 گرفته شده  ...  که در هر صورت از نگاه من مبهم به نظر می رسد ...  اساسا به این دلیل که این یک Sweep تست 65 درجه از یک طرح بال دلتا است  ...  که گزارش های اخیر بسیاری را به یاد می اورد از رویت یک برنامه ی سیاه توسط مردم  که پرواز هواپیمای مثلث واره ای را در نزدیکی این تاسیسات گزارش کرده اند  ...  ایا ممکن است این طرح از  1991  تا به امروز در حال توسعه بوده باشد ؟    مترجم : تصاویر زیر جدید ترین تصاویر منتصب به هواگرد های سری ناشناخته می باشد , کمتر از 1 سال قبل از زمان حاضر             .................................................     برنامه ی سری TAV مخفف Trans-Atmospheric Vehicle  . تصویر متعلق به بویینگ است و X-30 'ORIENT EXPRESS'  نام دارد .   NASA  Photo       من این تصویر را در اینجا قرار دادم تا به شما نشان دهم که , این برنامه ی طراحی سرعت بالا نشان دهنده ی طراحی های مثلث واره و دلتا شکل است برای این برنامه نیز تست شده اند . شاید نشان می دهد که این طراحی ها برای پرنده های ابر صوت برتری دارند . نه الزاما در ارتباط با یگ پروژه ی سیاه ولی این تصویر جذاب نشان می دهد که این پرتابه ها برای تست های با سرعت خیلی زیاد استفاده شده اند توجه کنید به 2 پیکره بندی دلتا شکل در قسمت سمت راست بالای بخش مرکزی . و پس از انها در سمت راستشان ماکت مقیاس کوچکی از هواپیمای راکتی X-15 قابل رویت است   X-15   ....................................   Image: NASA Langley Research Center   کانیپت بویینگ برای یک پرنده ی سوپر کروز . تصویر متعلق به 1979 است و ممکن است در حال مشاهده ی اولین کانسپت طراحی شده برای Brilliant Buzzard باشیم . قسمت جلوی پرنده از پیکره بندی مشابهی بهره می برد .       Update 06/2002 : این طرح از منبعی در اروپا برای ما ارسال شده است که اشاره کرد که این "Boeing 350" است . توجه داشته باشید که چیزی که در تصویر بالایی به شکل یک دم بسیار بزرگ نمایان است (دم قرمز) در واقع بخشی از کانسپت نیست . ابعاد ( اندازه گیری شده در طرح با مقیاس 1/144 ) به صورت : طول                     24.05  متر طول بال ها             9.29  متر                           است . .....................................................................   منبع1             منبع2               منبع3   گرداوری و ترجمه از 7mmt Military.ir   کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

واقعا چرا یه مهاجری ابابیلی چیزی نمیفرستند تعقیب اینا بعد پناه گاه هاشونو شخم بزنند ؟ حمله ی سراسری به صلاح نیست اقدام محدود که می شه کرد 

امیدوارم باعث انحراف تاپیک نباشه . در فایلی که در پایین لینک دانلود ان قرار داده شده توضیحات نسباتا کاملی در مورد الکتروگراویتی و تاریخچه و عملکرد ان به زبان فارسی داده شده که البته اطلاعات در این مورد بسیار محدود است    http://cld.persiangig.com/download/vwt5PWaijy/electrograviti.xps/dl   انشاالله که مفید به فایده باشه 

  به صورت تایید  شده نه ( حداقل تا اوجایی که من می دونم ) ولی به شکل به طور رسمی تایید نشده در حالی که شواهدی دال بر وجودش در مقیاس غیر ازمایشگاهی و کاملا کاربردی وجود داره استفاده از اثر بیفلد - بروان یا الکتروگراویتی هست که به این روش فقط نیاز به سوخت راکتور است تا با تولید برق ابر خازن های نا متقارن فعال شوند ضمن اینکه اگر نشت و پرت انرژی در ولتاژ های زیاد کنترل بشه پایایی انرژی و راندمان در این سیستم  بالا هست   

خدمت دوست داران نایت هاوک   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/F-117A_Nighthawk-6.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/F-117A_Nighthawk-5.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/F-117A_Nighthawk-4.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/F-117A_Nighthawk-3.gif][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/F-117A_Nighthawk-1.GIF][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/F-117A_Nighthawk-.GIF][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/F-117A_Nighthawk.gif][/url]

تصاویری از خط تولید اف 117 نایت هاوک    

  باده رو یا مثل مرد تا ته لاجرعه سر می کشند یا اصلا طرفش نمی رند . فقط جنبه داشته باش سیاه مست بازی در نیار  icon_cheesygrin :rose:

سلام خیلی ممنون . واقعا عالی بود 

ارورا , مرده یا زنده از گزارش های اخیر و همچنین گواهی توسعه دهندگان  به نظر می رسد که ارورا , همانند ASTRA ,  برخلاف انچه که تصور می شد برنامه هایی متعلق به Lockheed Skunkworks نیستند بلکه این پروژه ها مرتبط با Northrop Grumman بوده اند . انچه که مدیر Lockheed Skunkworks شخصا در این مورد بیان کرده است : " بله , یک ارورا وجود دارد , اگر چه من معتقد هستم که این اسم کدی برای Northrop B-2A Spirit بوده است , ایا این طور نبوده است ؟ " خوب.... اکنون ما قطعا می دانیم که لاکهید توسعه دهنده ی ارورا نبوده است . امکان ندارد که یک کمپانی بگوید که یک پروژه متعلق به کمپانی دیگری ست در حالی که در حقیقت متعلق به خودشان بوده است . حتی برای سرپوش گذاشتن این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد . این قطعا قابل باور است که ارورا در حقیقت اسم کدی برای بی-2 ااسپریت بوده باشد . ما داستان های مربوط به ارورا را برای چند سال شنیده ایم ؟ واقعا چند سال ؟ دست کم از اواخر دهه ی 80 . از این روست که , از زمانی که  B-2A شناخته شد , این اسم رمزی بریا ان بوده است ,  درست به مانند Senior Trend که اسم رمز اف-117آ  محصول لایکهید بود . من شخصا باور ندارم که در حال حاضر ارورا در حال پرواز به عنوان هواپیمای یا برنامه ی منحصر به فردی  ( نه به عنوان کد یا لقبی برای هواپیمای شناخته شده ی دیگری ) است . من ترجیح می دهم به گزارش هایی از منابع مختلف , از جمله لایکهید , بچسبم و باور کنم که ارورا بی-2 ااسپریت بوده و هست . اگر ارورا در حقیقت یک برنامه هم بود  , ممکن است که مدت ها باشد که نامش تغییر کرده باشد ,  مانند بسیاری از برنامه هایی که در سطوح مختلف توسعه تغییر نام داده اند همانند  Have Blue که به Senior Trend تغییر نام داد و Senior Trend به F-117 Nighthawk. ممکن است این گونه باشد , ممکن است ارورا اولین فاز توسعه پس از Tacit Blue یا حتی قبل از Tacit Blue و پس از به بی-2آ  در زمان اخرین مراحل تست رسیده باشد درست مثل Senior Trend . ممکن است ارورا در پوششی کاملا متفاوت در حال پرواز باشد .  حتی ممکن است یک پلت فرم شناسایی زیر صوت باشد          تصاویر رندر شده توسط مردم مانند Adrian Mann از ارورا ممکن است به هیچ وجه درست نباشند . اگر چه تمام انها فقط تخیل کسی است ..... شکل ارورا ی ادریان مان  بسیار مناسب و باور پذیر است . در اصل کاملا به دلیل چند برنامه ی تحت تست توسط NASA/USAF  در پایگاه ادوارد و سایر تجهیزات  دارای ظاهر مشابهی با سیستم پیش ران  در زیر بدنه هستند . به عنوان مثال X-30 ORIENT EXPRESS , یک TAV  (Trans Atmospheric Vehicle ) در خال توسعه است که موتور ها در زیر ان در یک پیکره بندی شکمی قرار دارند .       مثالی دیگر که به اندازه ی کافی شمایلی مشابه TAV دارد , 'HYPER-X' می باشد که مخفف HYPERsonic eXperiment  است . این هواپیما ( پایین ) نیز دارای سیستم پیش ران در زیر بدنه است .       همان طور که در تصویر می بینید شمایل پرنده ها از پیکره بندی یکسانی سرچشمه می گیرد , همانند بسیاری از برنامه های از این دست , و همین طور کانسپت طراحی شده توسط ادریان مان .  توجه داشته باشید که در تصویر بالا دود اگزوز به رنگ زرد میل می کند , که ممکن است متعلق سیستم پیشرانش متان مایع (LMGP ) باشد , که همچنین می تواند با عنوان سوخ موتور های موج انفجاری پالسی (PDWE) مورد استفاده قرار گیرد . (پایین) کانسپت پرنده ی ابر صوتی نورث روپ , به قرار داشتن سیستم پیش ران مجددا در زیر بدنه دقت کنید , و همین طور به شکل نمای جانبی , نمونه ی دیگری که کاملا شبیه تصویر بالاست . به نظر می رسد این دست طراحی ها و برنامه ها راهی ست که برای اینده در پیش گرفته ایم . ( دست کم در موارد نظامی از هوا - فضا به سرعت در حال حرکت به فضا -هوا هستیم - مترجم )       اگر چه  ( ظاهرا  ) هیچ استرا یا ارورایی وجود ندارد اما اکنون ما احساسی از انچه ممکن است تحولات اینده به سمت ان برود داریم , در حقیقت پرنده ای که در تصویر بالا قرار دارد در حال طی مراحل طراحی ست و 'HYPER-X  و TAV در حال توسعه هستند .   ............................................ ترجمه از 7mmt منبع کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

با سلام  به خاطر مطالب بسیار پربار و مفیدتون از شما تشکر می کنم . :applause: اگر در این راه برد (دفاع متحرک  یا نبرد هوازمینی)  نیروهای عمل کننده با نیرویی درگیر شوند که توان انجام عملیات های مشابه را داشته باشد شما کدام عامل را در طرفین عامل تعیین کننده می دانید ؟ نکته ی بعد اهمیت ارتباطات گسترده و امن و همچنین توان تحرک و لجستیکی مناسب در این راه برد است حال اگر خطوط ارتباطی دچار شکاف و اختلال جدی شوند و توان براورد صحصیح اطلاعاتی به هر نحو از دشمن گرفته شود تا چه میزان امکان اتکا به این تاکتیک و امید به پیروزی ان میسر است ؟  ایا این تاکتیک که به حمله های سریع و غافل گیرانه تاکید دارد در مناطقی که کار به در گیری فرسایشی می کشد چاره ای اندیشیده است ؟   در کل در کنار نقاط قدرت قابل توجه ان نقاط ضعف ان را چه می دانید ؟ :rose:  :rose:  :rose: