سلام . البته بنده قطعاً اهل فن نیستم ولی این موشکی که توی این عکس ها و فیلم ها دیدم بیشتر به موشک قاهر 1 شباهت داره تا مدل های مختلف اسکاد. ابعاد و اندازه ، باله های بزرگ و پهن مرکزی موشک ، قطر موشک که در کنار افراد ایستاده کنار اون به نظر میاد و همین طور بخش دُم موشک با اون شکل باله ، هیچ کدوم شبیه اسکاد نیست.   به نظر میرسه که موشکِ رهگیر در قسمت میانی متمایل به انتهای موشک برخورد کرده . یعنی بعد از انتهای باله های میانی و قبل از موتور راکتی و منجر به کنده شدن موتور و سقوطش در فاصله دورتری شده در ضمن قسمت سرجنگی موشک به صورت کامل و خیلی تمیز و بدون اثر آسیب دیدگی و انفجار ( ویدیو را ببینید ) کنده شده و در تصاویر هم دیده نمیشه و نمیدونیم چه بلایی سرش اومده.   هیچ اثری از ترکش روی بدنه دیده نمیشه و بنابر این نمیتونه توسط PAC-2 ( با سرجنگی ترکش شونده و فیوز مجاورتی ) رهگیری شده باشه باشه . ولی موشک PAC-3 که به صورت برخورد فیزیکی مستقیم و بدنه به بدنه هدف رو نابود میکنه ، میتونه چنین نوع آسیب دیدگی رو ایجاد کنه. به ویژه که بخش انتهایی موشک به همراه موتور راکتی آن، در مکانی دیگه و بر روی یه سوله صنعتی افتاده.   یونجه های مزرعه هم تقریبا هیچ نشانی از سوختگی ندارند. یعنی موشک در حداکثر بُرد خودش و نزدیکی های هدف منهدم شده . در این زمان تمامی سوخت موشک تموم شده و در صورتی که سرجنگی موشک بالستیک منفجر نشه ، هیچ گونه آتشی از برخورد موشک رهگیر ایجاد نمیشه. البته آتش انفجار خود موشک رهگیر هم در لحظاتی کوتاه باقی میمونه ولی پیش از رسیدن به زمین کاملاً خاموش میشه.   احتمال انفجار خود به خودیِ ناشی از نقص فنی و اختلال در عملکرد موشک هم منتفیه . چون همون طور که عرض کردم وقتی موشک تونسته این مسافت طولانی رو طی کنه و به هدف خودش برسه ، پس یعنی قاعدتاً همه سوخت خودش رو مصرف کرده و دیگه هیچ سوختی درون مخازن اون باقی نمونده که به علت بروز نقص فنی ، مشتعل و منفجر بشه.   خبرگزاری مرکزی سعودی گفته این موشک از صنعا پرتاب شده و پس از رهگیری توسط پاتریوت ، در نزدیکی شهر نجران سقوط کرده . با توجه به اینکه بُرد موشک قاهر 1  حدود 200 تا 300  کیلومتر اعلام شده ، احتمال استفاده از این موشک تقویت میشه. http://www.spa.gov.sa/english/details.php?id=1432785   خیلی خوشحال و متشکر میشم اگر نظرات برادران استاد و متخصص واقعی سایت رو جویا بشم. 

  فکر میکنم این چند دهمین باری باشه که بنده خودم شخصاً شاهد مطرح شدن چنین سوالی در انجمن میلیتاری بوده ام و هر بار هم دوستان عزیز به اون جواب داده اند. ولی ظاهراً این مساله برای خوانندگان گرامی به درستی قابل هضم نیست.   خیر . تکه پاره های موشک و یا هر جسم پرنده دیگری که در آسمان و ارتفاعی مشخص منهدم شده باشه ، قطعاً و یقیناً نمیتونه در گستره و مساحتی به این کوچکی سقوط بکنه. این تکه ها توسط نیروی انسانی حاضر در محل از مساحت بسیار گسترده ای از یک تا چند کیلومتر مربع ( به ویژه در مورد رهگیری هیت تو کیل موشک بالستیک ) جمع آوری میشه و برای نمایش و تهیه ویدیو و عکسبرداری در یک فضای کوچک کنار همدیگه چیده میشه.   در مورد سقوط پهپادهای خارجی در داخل کشور هم چنین مواردی به کرّات مشاهده شده.

  حاج آقا سلام علیکم . مگر این که از این دست اخبار مسرّت بخش منتشر بشه تا چشمان ما به جمال شما در سایت روشن بشه. از فرمایشات زیبا و روشنگر شما بسیار فیض و بهره بردیم. اگر درباره این ائتلاف 1+4 یک مقداری توضیح بفرمایید متشکر میشم. یعنی اون 4 چه کشورهایی هستند و 1 چه کشوری . یا علی مدد.

  با سپاس بی پایان از برادر و استاد ارجمند MR9 بابت تهیه و تنظیم این مقاله بی بدیل و ارزنده. و همچنین برادر محمدمهدی عزیز و دوست داشتنی. به قدری توضیحات این دو عزیز کامل ، روشن و آموزنده بود که بحثی برای بنده باقی نموند.    ببینید همون طوری که برادر 7mm با مثالی زیبا و قابل فهم سِیر تکامل دانش و فناوری بشر رو توضیح دادند ، باید توجه داشته باشیم که اصولا برای میزان پیشرفت و گسترش دانش بشر نمیتونیم هیچ حد و مرزی متصور باشیم. با گذر زمان راهکارهای مختلف در کنار هم و به موازات هم تکامل پیدا میکنند و این رَوَند تا زمانی که این دنیا برقرار است ، ادامه خواهد داشت.   در مورد فناوری پنهانکاری هم این اصل صادقه . همین الان صحبت های جدی وجود داره که بمب افکن تهاجمی دور بُرد یا LRSB علاوه بر پنهانکاری در طول موج های میان باند S تا KU ، توانایی پنهانکاری در بازه فرکانسی UHF و VHF رو خواهد داشت و به سادگی میتونیم تصور کنیم که جنگنده برتری هوایی نسل ششم از چه توانایی های خارق العاده ای برخوردار خواهد بود. حتی در بعضی مجامع علمی صحبت از پنهانکاری حرارتی و در بازه طول موج فروسرخ دور و نزدیک هم مطرح هست.   در طرف مقابل هم میتونیم تصور کنیم که فناوری ضدپناهنکاری به سمت استفاده از طول موج های بسیار بلندی مانند HF و VLF حرکت کنه و یا راهکارهای دیگری که شاید به ذهن ما هم خطور نکنه.   در مجموع باید تلاش بشه تا نگاه سیاه و سفید و تفکرات تئوری توطئه آلودِ دایی جان ناپلئونی از اذهان اندیشمندان و علاقه مندان موضوعات نظامی زدوده بشه تا امکان تجزیه و تحلیل علمی و منطقی مسائل فراهم بشه. این مساله که اهمیتِ امنیتِ ملیِ یک یا چند کشور رو تا حدّ پُر کردن جیب یه عده پول پرست و باند و لابی و غیره تنزّل بدیم و همه سرمایه گذاری های مالی ، انسانی ، زمانی و.... رو پوچ و عبث بدونیم ، هیچ کمکی به ما و نیروهای نظامی ما و پیشرفت تمهیدات مقابله با دشمنان ما نمیکنه.   یه نکته خیلی مهم رو که معمولا از قلم میوفته یکی از دوستان بهش اشاره کرد. پنهان کردن کار و پژوهش در حوزه های به شدت محرمانه در ردیف های بودجه سالانه مورد تصویب کنگره ، در پشت بودجه برنامه هایی مثل همین لایتنینگ و امثالهم . چنین برنامه هایی ممکنه لزوماً به عرضه و به خدمت گیری یک محصول مشخص نَیَنجامه ولی فناوری هایی که در جریان اونها به ثمر و بلوغ میرسند ، در برنامه های آینده استفاده میشوند و چه دستاوردی بزرگتر و مهمتر از این .

ممنون از پاسختون. شخصیت شما هم برای من با ارزشه. امیدوارم که نام کاربری قادر به هویت خودش همیشه و در همه شرایط پایبند باشه. دیگه نیازی به ادامه بحث هم نیست ، نه اینجا نه تاپیک تحولات و نه پیام خصوصی . انشاالله در زمان و مکانی مناسب که خود خداوند قادر متعال مقدّر کرده به این مسائل رسیدگی خواهد شد. یا حق.

  سلام علیکم . خواهش میکنم بنده وظیفه خودم رو انجام میدم. در مورد خریدهای امارات و عربستان هم بله کاملا حق با شماست . البته این رو هم باید اضافه کرد که کلاً کشورهای عربی به قول معروف دستشون به کم نمیره و هر چی که میخوان بخرن ، فلّه ای و در مقادیر عظیم سفارش میدن. پول های حاصل از فروش نفت و سرمایه گذاری های خارجی هم به این عادتشون دامن میزنه.   نیاز فوری و محدودیت صنایع داخلی ترکیه هم کاملا درسته . فرانسه و آلمان و بریتانیا و ..... با اون هم ادعا و اهنّ و تُلُپ بیش از 80 درصد بمب های هوشمند و موشک های لیزری هوا به سطح خودشون رو از آمریکا میخرند. حقم دارند چون که ظرفیت تولید در این کشورها بسیار اندک هست ولی در مقابل صنایع دفاعی آمریکا با داشتن کارخانه های بسیار بزرگ و وسیع و استفاده از نیروی انسانی متخصص پُرشمار و تولید در حجم های عظیم و باور نکردنی ، میتونه قیمت تمام شده تسلیحات و مهمات رو پایین نگه داره .   ولی با همه این توصیفات نمیتونیم کیفیت و دقت پایین تر تسلیحات ترکیه ای رو نسبت به انواع آمریکایی نادیده بگیریم.       تولید داخل !!!!؟؟؟؟؟ icon_eek  icon_eek  آقا قادر ترکیه برای شما داخل محسوب میشه ؟؟   در مورد دقت هم کاملا حق با شماست . همون طوری که بنده هم اشاره کردم.

سپاس از زحمات شما برای پرداختن به این پرنده جالب. یه نکته خیلی مهم درباره این پهپاد انتحاری اعلام شده که شاید بسیاری از دنبال کنندگان و علاقه مندان موضوعات نظامی از اون بی خبر باشند.   آقای ریچارد ویتِل یکی از معروف ترین تحلیل گران دفاعی و مولّفان مقالات پیرامون پرنده های بی سرنشین نظامی که در مجله الکترونیک بریکینگ دیفنس و بسیاری دیگر از نشریات نظامی سابقه کاری دارد ،  در سال 2010 مقاله ای را منتشر کرد که در جریان آن به مشکلات ذاتی هاروپ در بحث پایداری در شرایط بد آب و هوایی اشاره کرده بود. او هیچ توضیحی درباره این که منابع اطلاعاتی خود را از چه طریق به دست آورده نداد ولی بر اساس اسناد ادعایی خود از ناهنجاری های آئرودینامیک و نداشتن تعادل و توازن پروازی این پرنده پرده برداشت.   به گفته آقای ویتل با توجه به این که پهپاد هاروپ از سقف پرواز کمی برخوردار است و تقریبا تمامی طول مسیر خود را در ارتفاع پایین و در معرض بیشترین تغییرات و تلاطمات جوّی و آب و هوایی می پیماید و با توجه به میزان کم نیروی پیشران موتور و سرعت کروز آن ، نسبت به بادهای نسبتاً شدید و کاهش و افزایش ناگهانی فشار هوا در زیر توده های هوای گرم بسیار حساس و آسیب پذیر است.   بنابر این اظهارات او نتیجه گیری کرده بود که نمیتوان هاروپ را یک پرنده مناسب برای همه شرایط آب و هوایی دانست و تنها قابلیت انجام عملیات و ماموریت خود در شرایط بسیار پایدار و مناسب آب و هوایی را دارد.   تمامی اظهارات او در ارتباط با پرنده هاروپ که در مقاله او موجود است از منابع اینترنتی حذف شده و بعد از آن هم صحبتی پیرامون افشاگری آقای ویتِل به میان نیامد.   http://richardwhittle.net/#sthash.IKrEdck6.dpu  

  طراحی و ساخت پرتابگرهای عمودی دریا پایه بسیار بسیار پیچیده تر و سخت تر از اون چیزی هست که خیلی از علاقه مندان تصور میکنند. محیط دریا بسیار متفاوت از زمین است. حرکت و تلاطمات سخت و دائمی ، آب شور و خورنده دریا ، رطوبت هوا ، سامانه تهویه ، سامانه تخلیه و هدایت گازهای خروجی موتور ، امنیت در برابر اتفاقات پیش بینی نشده ، انفجار و آتش سوزی و.....   فناوری اروپایی رو تصوّر بفرمایید بیش از 20 سال کار کردند تا تونستند پرتابگرهای عمودی سیلوِر رو بسازند و در چند سال اخیر به خدمت بگیرند و تازه باز فاصله تکنولوژیک محسوسی با پرتابگرهای 40 سال پیش MK 41 آمریکا داره.  MK 57 که دیگه بماند.   پرتابگر SYLVER A70 رو در نظر بگیرید. تنها کمتر از 4 سال از عملیاتی شدن آون میگذره در حالی که در اواسط دهه 80 میلادی نمونه آمریکایی آن یعنی MK 41 عملیاتی شده بود. http://fr.dcnsgroup.com/wp-content/uploads/2014/10/FP_SMA_Sylver_GB_DEF.pdf   همین الان چین و روسیه در حجم و تعداد قابل به کارگیری پرتابگرهای عمودی بر روی شناورهای خودشون مشکل دارند. به صورت کاملا آشکاری میبینیم که تعداد VLS های نصب شده ( با پرتابگرهای رِیلی اشتباه گرفته نشود ) بر روی شناورهای روسی و چینی که در کلاس انواع آمریکایی خودشون قرار دارند ، خیلی کمتر هست.   ما هم تا زمانی که به استانداردهای لازم دست پیدا نکنیم ، نمیتونیم انتظار داشته باشیم در آینده نزدیک دارای توانمندی ساخت VLS بشیم.

به خاطر تهیه این تاپیک با اهمیت به شما خداقوّت میگم.   رَوَند تغییرات استراتژی ها و تاکتیک های ناتو برای مقابله با نیروی زرهی دشمن خودش یعنی شوروی و روسیه فعلی ، حاوی درس های بسیار مهمی برای آموختن هست. اصولا تا زمانی که ما تاریخچه و عقبه فکری و تجربی تسلیحات و امکانات نظامی کنونی رو ندونیم و سِیر تغییر و تحولات انجام شده بر روی اونها رو ندونیم ، نمیتونیم برای تهدیدات و راهکارهای مشابه ، تصمیمات درستی بگیریم.   چیزی که در حال حاضر میبینیم اینه که ناتو در حال حرکت به سمت تسلیحات دقیق هواپرتاب هست و بُرد ضد زره زمین پایه رو بسیار کاهش داده. بمب هایی مثل GBU-53 SDB II ، نسل بعدی موشک بریمستون با نام اسپییِر ، گریفین ، وایپر استرایک و.... که امکان پرتاب از طریق پرنده های بی سرنشین رو هم دارند ، ستون فقرات توان ضد زره ناتو در آینده رو تشکیل خواهند داد.   توانایی ضد زرهی زمین پایه در حال حاضر به پلتفورم های پرتاب موشک های هلفایر محدود میشه و ریز مهمات هوشمند جدا شونده سوار بر حامل های زمین پرتاب عملاً از ساختار ناتو حذف شده اند. SADARM تقریبا یک شکست کامل بود و بعد از اون هیچ سرجنگی ضد زره تخصصی بر روی راکت های MLRS و ATACMS توسعه داده نشد. خمپاره ها ، گلوله های توپ و راکت های با هدایت ماهواره ای و لیزری هم به دلیل نداشتن دقت کافی و محدودیت در تعداد قابل درگیری در واحد زمان ، مناسب ماموریت ضد زره نیستند.   هدایت فعال راداری و غیر فعال فروسرخ-راداری تنها گزینه های قابل قبول هستند که در چشم انداز بلند مدت ناتو برای استفاده در طرح هایی مانند اَسالت برِیکِر دیده نمیشوند.

  اون راکت هایی که کنارش عکس گرفتن از قطر بدنه خیلی کوچکتری از توچکا برخوردار هست و قطعا توچکا نیست. ولی اون عکس تکی که انتهای موشک جدا شده و روی زمین افتاده به احتمال بالا توچکاست. یه چند تایی عکس از توچکای ساقط شده در اوکراین و گرجستان پیدا کردم و میذارم . تشخیص فلزی یا کامپوزیتی بودنش با بینندگان. به دلیل تعداد زیاد عکس ها ، لینکشون رو میذارم.     http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka9.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka8.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka7.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka6.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka5.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka4.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka3.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka20.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka2.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka19.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka18.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka17.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka16.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka15.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka14.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka13.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka12.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka11.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka10.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10332/tochka1.jpg

اظهار نظر رئیس سازمان فضایی فرانسه درباره موفقیت اسپیس اکس     ژان ایوِس لگال رئیس سازمان فضایی فرانسه درست یک روز پس از موفقیت شرکت اسپیس اکس در فرود مرحله اول راکت فضایی فالکن9 ، این عمل را یک شاهکار تمام عیار نامیده و به ایلان ماسک و دست اندرکاران شرکت اسپیس اکس تبریک گفته.   در ادامه اشاره میکند این تنها آغاز راه و گام کوچکی به منظور کاهش هزینه های پرتاب های مداری است و تا زمانی که چندین بار این راکت مورد استفاده مجدد قرار نگیرد نمیتوان از موفقیت برنامه بازیافت پرتابگرها سخن به میان آورد. بلو اُریجین و اسپیس اکس در مسیر درستی قرار گرفته اند ولی اگر قرار باشد تا یک یا دو بار عمل بازیافت صورت گیرد ، به هیچ عنوان نمیتوان هزینه های بالا و سالیان درازی را که در راه پژوهش و توسعه این قابلیت صرف شده را توجیه کرد.   همچنین به فضاپیمای شاتل فضایی اشاره کرده و میگوید در گذشته این فضاپیما به صورتی طراحی شده بود تا بتواند بارها مورد استفاده قرار گیرد و ا موفقیت و سلامت ماموریت خود را انجام دهد. ولی در مدت زمانی به خدمت گیری شاتل ها ثابت شد که هزینه های تعمیر و آماده سازی این فضاپیما برای پرتاب مجدد بسیار گران و سنگین است و عملاً رویای پرتاب کم هزینه محقق نشده بود.   http://www.france24.com/en/20151222-spacex-landing-feat-but-not-yet-game-changer-expert-says

خرید بمب های JDAM توسط ترکیه به ارزش 70 میلیون دلار     خبر مستقیما به موضوع تاپیک مربوط نمیشه ولی به دلیل این که بحث های متعددی پیرامون سطح توانایی و کیفیت و کمیت دانش بومی ترکیه در تولید محصولات دفاعی-نظامی  در این تاپیک مطرح شده بود ، مناسب دیدم که این خبر در کنار مسائل مطرح شده قبلی دیده بشه.   حدود 2 هفته پیش وزارت خارجه آمریکا موافقت خود را با فروش انواع بمب های هدایت ماهواره ای و لیزری JDAM اعلام کرده بود . این تصمیم توسط بخش همکاری های دفاعی امنیتی وزارت خارجه DSCA به کنگره اعلام شد تا این مجلس بتواند از حق خود برای اعلام مخالفت و ممانعت از این قرارداد استفاده کند.   فهرست موارد درخواستی ترکیه به این شرح میباشد :   400 عدد بسته متعلقات تطبیق پذیر هدایتی دُم از نوع GBU-31 برای نصب بر روی بمب های MK84 200 //////////////////////////////////////////////////// BLU-109 ///////////////////////////// GBU-31 300 //////////////////////////////////////////////////// MK82 ////////////////////////////// GBU-38 100 ///////////////////////////////////// MK82 ////////////////////////////// GBU-54 LASER JDAM 200 عدد سرجنگی نفوذ کننده به اهداف سخت از نوع BLU-109 1000 عدد فیوز FMU-152A/B   خدمات فنی ، پشتیبانی ، لوازم و قطعات یدکی و تعمیراتی ، خدماتی ، یکپارچه سازی ، آزمایشی ، آموزش نیروی انسانی ، جزوات و اسناد راهنمایی و.... از دیگر موارد این قرارداد هستند.   پیمانکار اجرایی اولیه و ثانویه در این قرارداد هنوز انتخاب نشده ولی بوئینگ ، ریتئون و لاکهیدمارتین از فعالان این حوزه میباشند.   http://www.dsca.mil/major-arms-sales/turkey-joint-direct-attack-munitions-corrected   ___________________________________________________   این معامله تسلیحاتی از آن جهت دارای اهمیت میباشد که ادعای مقامات ترکیه و تبلیغات گسترده صنایع نظامی این کشور مبنی بر خودکفایی در ساخت مهمات هوشمند و هدایت پذیری مشابه اقلام خریداری شده در جریان این قرارداد ، و حتی ادعای فراتر از آن یعنی صادرات و فروش به کشورهای خارجی رو مدنظر قرار بدیم و بتونیم تحلیل و برداشت دقیق تر و واقعی تری نسبت به وضعیت کنونی فناوری و توانایی های دفاعی ترکیه داشته باشیم.

ساخت لیزر جدید دریاپایه آمریکا تا سال 2018     روز گذشته دفتر پژوهش های دریاییِ نیروی دریایی آمریکا خبر داد که کمپانی نُرثرُپ گرومن را به عنوان سازنده اثباتگر سامانه سلاح لیزری یا LWSD انتخاب کرده است. در این رقابت گروه های صنعتی دیگری چون ریتئون ، لاکهیدمارتین ، بوئینگ ، جنرال اتُمیکز و بی اِی ای نیز شرکت داشتند.   کار بر روی این پروژه در 3 مرحله انجام خواهد شد و طراحی ، ساخت ، سازگاری و یکپارچه سازی به همراه پشتیبانی فنی این سامانه لیزری تا اواخر سال 2018 به طول می انجامد . مبلغ اولیه پرداختی برای این برنامه 53 میلیون دلار ذکر شده که در مدت یک سال پرداخت میشود و به مبلغ 91 میلیون دلار تا 34 ماه افزایش خواهد یافت.   هزینه هر شلیک این لیزر برابر با هزینه یک گالن سوخت دیزل عنوان شده. این سامانه قرار است بر روی کشتی آزمایشی دفاع از خود (SDTS) با نام یو اس اس پال اف.فاستِر نصب شود. این شناور به عنوان بستر آزمایشی کم هزینه و موقتی انتخاب شده به طوری که در آینده میتوان این سلاح تدافعی لیزری را با کمترین هزینه و تغییرات ساختاری بر روی ناوشکن های کلاس آرلی بِرک فلایت 2 به خدمت گرفت.   این لیزر از نوع حالت جامد با قدرت خروجی 150 کیلووات خواهد بود و قادر است با هواپیماها ، بالگردها ، موشک های کروز و پرنده های بدون سرنشین درگیر شود.پیش از این و در سال های 2010 و 2011 نیز نمونه اولیه این لیزر موفق شده بود تا در چندین آزمایش میدانی ، اهداف گوناگونی را منهدم کند.       http://www.globenewswire.com/newsarchive/noc/press/pages/news_releases.html?d=10158731 http://www.northropgrumman.com/Capabilities/SolidStateHighEnergyLaserSystems/Documents/MLD_Datasheet.pdf http://www.northropgrumman.com/Capabilities/SolidStateHighEnergyLaserSystems/Documents/Datasheet_MLWS.pdf

روز گذشته دفتر پژوهش های دریاییِ نیروی دریایی آمریکا خبر داد که کمپانی نُرثرُپ گرومن را به عنوان سازنده اثباتگر سامانه سلاح لیزری یا LWSD انتخاب کرده است. در این رقابت گروه های صنعتی دیگری چون ریتئون ، لاکهیدمارتین ، بوئینگ ، جنرال اتُمیکز و بی اِی ای نیز شرکت داشتند.   کار بر روی این پروژه در 3 مرحله انجام خواهد شد و طراحی ، ساخت ، سازگاری و یکپارچه سازی به همراه پشتیبانی فنی این سامانه لیزری تا اواخر سال 2018 به طول می انجامد . مبلغ اولیه پرداختی برای این برنامه 53 میلیون دلار ذکر شده که در مدت یک سال پرداخت میشود و به مبلغ 91 میلیون دلار تا 34 ماه افزایش خواهد یافت.   هزینه هر شلیک این لیزر برابر با هزینه یک گالن سوخت دیزل عنوان شده. این سامانه قرار است بر روی کشتی آزمایشی دفاع از خود (SDTS) با نام یو اس اس پال اف.فاستِر نصب شود. این شناور به عنوان بستر آزمایشی کم هزینه و موقتی انتخاب شده به طوری که در آینده میتوان این سلاح تدافعی لیزری را با کمترین هزینه و تغییرات ساختاری بر روی ناوشکن های کلاس آرلی بِرک فلایت 2 به خدمت گرفت.   این لیزر از نوع حالت جامد با قدرت خروجی 150 کیلووات خواهد بود. پیش از این و در سال های 2010 و 2011 نیز نمونه اولیه این لیزر موفق شده بود تا در چندین آزمایش میدانی ، اهداف گوناگونی را منهدم کند.       http://www.globenewswire.com/newsarchive/noc/press/pages/news_releases.html?d=10158731 http://www.northropgrumman.com/Capabilities/SolidStateHighEnergyLaserSystems/Documents/MLD_Datasheet.pdf http://www.northropgrumman.com/Capabilities/SolidStateHighEnergyLaserSystems/Documents/Datasheet_MLWS.pdf

  الحمدلله که بنده جزو اون دسته از کاربرانی نیستم که به تبلیغات برای کشوری خاص معروف هستند. لعنت خدا و رسولش بر هر منافق رذلی که به تبلیغات برای دشمنان اسلام و مسلمین با هر ملیّت و نژاد و جایگاه و عقیده ای مشغول هست.   کلّیت فناوری وسایل کُشنده برخوردی و انرژی جنبشی اگر مورد تایید نبود ، کشورهایی مثل چین و روسیه و ژاپن و فرانسه به دنبال اون نبودند. این دقت سانتیمتری رو چیینی ها هم در چند سال گذشته حداقل در 3 مورد ثابت کرده اند و درباره روسیه هم بحث هایی در این زمینه موجود است.   برای این که بیشتر از این باعث کدورت خاطر و رنجش شما برادر مهربان نشوم ، از ادامه بحث خودداری میکنم. یا حق.

  سلام علیکم . حاج آقا بنده نه جنابم و نه عالی . یه کاربر ساده هستم که افتخار دوستی و هم صحبتی با دانش پژوهانی مثل شما رو دارم.    در مورد اختلاط مباحث فنی و سیاسی و تحلیل استراتژی و دکترین ، بسیار کم سوادتر از اون هستم که نظر کارشناسی بدم . فقط یک سری کلیات و بدیهیات رو در چند منبع مطالعه کرده بودم و بازتابش دادم. قطعاً برادران عزیزی مانند MR9 و حاج ابراهیم خیلی بیشتر و بهتر از بنده میتونند این مورد رو بشکافند و توضیح بفرمایند.   در مورد انتقال فشار سیاسی و روانی فقط همین رو بگم که اگر شوروی سابق و روسیه کنونی هم قادر بودند تا نسخه دریاپایه سامانه A-135 رو عملیاتی کنند و اون رو در تمام آبهای جهان از جمله مناطق بیخ گوش آمریکا مستقر کنند ، فشار سیاسی و روانی وارد شده بر آمریکا و متحدینش رو خیلی بهتر میتونستیم حس کنیم.   در اون پروژه لغو شده مورد اشاره شما ، قرار بود 10 تا دونه موشک مشکل دار و ناموفق GBI در لهستان و یک رادار باند اکس غول پیکر ولی بی خاصیت GBR با میدان دید بسیار محدود 20 درجه ای در جمهوری چک مستقر بشه . خود آمریکایی ها به بی مصرفی و عدم توانایی این طرح پی بردند و اون رو قبل از این که خیلی دیر بشه و هزینه های نجومی برای اون حروم بشه کنسل کردند.   اون پروژه های مربوط به رهگیرهای فضاپایه مثل بریلیانت پِبِل و لیزر و.... هم که سر تا پا خیالبافی و بلند پروازی بوده و ناشی از توهمات ناشی از دیدن چندین و چند باره فیلم های STAR WARS توسط یه نفر به اسم رونالد ریگان . خود مسئولان مستقیم این پروژه ها هم به خوبی و روشنی میدونستند که در اون زمان ، سطح فناوری به اندازه ای نرسیده که آن چنان طرح هایی عملی بشه و در واقع پیشبُرد اون برنامه ها در راستای به بلوغ رسیدن فناوری های جانبی دنبال میشد. البته نتیجه دلخواه رو تا حدودی گرفتند.   در مورد AEGIS ASHORE هم کاملا حق با شماست . اتفاقا همین چند روز پیش بود که سایت رومانی به بهره برداری فنی رسید و احتمالا تا اواسط سال آینده میلادی با سامانه یکپارچه دفاع موشکی اروپا هماهنگ میشه و مدیریت و کاربری اون به رومانی تحویل داده میشه.   ولی بنده نمیتونم سامانه ای رو که با سرجنگی هسته ای اهداف خودش رو نابود میکنه با یک سامانه که دقت سانتیمتری داره و با سرجنگی برخوردیِ هوشمند با اهداف مقابله میکنه مقایسه کنم. هر چند که ذات و ماهیت هر دو یکی باشه یعنی ضدبالستیک.   با تشکر از عنایت و توجه شما . یا علی مدد.

تکمیل آزمایشات رهگیری سامانه دیوید اسلینگ   سازمان دفاع موشکی اسرائیل با همکاری آژانس دفاع موشکی آمریکا از تکمیل و پایان سلسله آزمایشات سامانه دفاع موشکی دیوید اسلینگ خبر دادند. این آزمایشات در 4 مرحله انجام گرفت که در هر مرحله چندین هدف رهگیری و نابود شد. پس از پایان موفق آخرین مرحله این آزمایشات با نام DST-4 که در چند روز گذشته و در صحرای نِگِو اسرائیل صورت گرفت ، چندین موشک استانِر توانستند اهداف بالستیک خود را رهگیری کنند.   در این آزمایش ثابت شد که این سامانه میتواند با حملات پُر تعداد و سنگین راکت های بُرد بلند و موشک های بالستیک تاکتیکی به خوبی مقابله کند. مسئولان ارزیابی کننده این آزمایش از موفقیت خیره کننده و دستیابی به تمامی اهداف از پیش تعیین شده خبر دادند. از آغاز آزمایشات میدانی این سامانه ، سازندگان و کاربران سامانه دیوید اسلینگ به طور دائم از توانایی های بیش از انتظار آن سخن گفته بودند.   اسرائیل این سامانه را به طور اختصاصی برای مقابله با راکت های دور برد مانند فجر-5 و خیبر و موشک های کوتاه برد مانند فاتح 110 و .... توسعه داده است.   مشاورانی از دو کمپانی ریتئون و رافائِل در این آزمایشات حضور داشته و نیروهای نظامی را در انجام این آزمایشات همراهی میکردند . رَوَند به خدمت گیری این سامانه در یگان های عملیاتی قرار است در اوایل سال 2016 میلادی آغاز شود و در طول سال های آینده تعداد آتش بارهای این سامانه به تدریج افزایش یابد.               ویدیوی آزمایش :   [aparat]LpJSD[/aparat]     http://www.mda.mil/news/15news0012.html http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/air-force/2015/12/21/davids-sling-system-shows-ability-destroy-rockets-missiles/77703938/

موفقیت اسپیس اکس در فرود راکت فالکن 9   برای اولین بار در تاریخ صنعت پرتاب های مداری راکت های ماهواره بر ، شرکت اسپیس اکس موفق شد تا مرحله اول راکت فالکن 9 خود را با موفقیت به زمین برگردانده و به صورت عمودی و با نیروی پیشرانه یکی از موتورهای مرلین خود به زمین بنشیند.   هدف اصلی این پرتاب ، قرار دادن 11 عد ماهواره ارتباطی متعلق به شرکت اُربکام بود که با موفقیت کامل در مدار خود قرار گرفت و هدف ثانویه مورد انتظار فرود و بازیابی مرحله اول راکت بود که محقق شد. پس از شکست پرتاب ماموریت قبلی اسپیس اکس که در جریان پرتاب محموله تدارکاتی به ایستگاه فضایی بین المللی در ماه جون سال جاری یعنی 6 ماه پیش صورت گرفت ، ایلان ماسک رئیس کمپانی اسپیس اکس از اعمال تغییرات وسیع و اساسی در بخش های گوناگونی از راکت فالکن 9 خبر داده بود.   شکست ماموریت قبلی به دلیل عدم استقامت یکی از بازوهای نگهدارنده مخزن هلیوم تحت فشار در مرحله دوم راکت رخ داده بود . این بازوی نگهدارنده یا استرات از مواد با مرغوبیت کافی ساخته نشده بود و به همین دلیل نتوانست بار و فشار زیاد وارده به آن را در هنگام شتاب گیری تحمل کند و با شکستن و برخورد مخزن هلیوم به مخازن سوخت و اکسید کننده طبقه بالایی راکت ، باعث نشت و انفجار آن شد.   اما در این 6 ماه تغییرات و بهینه سازی های بسیاری انجام شد . از جمله تغییر کامل استرات ها ، افزایش طولی راکت ، افزایش نیروی پیشران موتورهای مرحله اول و رسیدن به قدرت حداکثر 100% ، مخزن اکسیژن مرحله دوم با فشار بیشتر و دومای پایین تر و در نتیجه میزان بیشتر اکسیژن مایع ، مخزن سوخت بزرگتر ، سامانه کنترل وضعیت گاز سرد راکت و......   افزایش نیروی پیشران موتورهای مرحله اول کمک میکند تا در پرتاب های به مدار زمین آهنگ ، سوخت و اکسیژن کافی برای انجام مانور برگشت به زمین و روشن شدن مجدد موتورهای مرحله اول باقی بماند.   شرکت اسپیس اکس امیدوار است تا با بهبود دادن و سرعت بخشیدن به فرایندهای آماده سازی مجدد راکت بازگشتی ، بتواند آن را چندین بار در پرتاب های مداری استفاده کند و هزینه های پرتاب را به طرز چشمگیری کاهش دهد. به گفته ایلان ماسک هزینه ساخت یک راکت فالکن 9 حدود 16 میلیون دلار است ولی هزینه سوخت و اکسیدکننده فقط 200 هزار دلار.   بنابر این با بازیافت و استفاده دوباره از مرحله اول به صورت کامل ، میتوان قیمت را برای مشتریان به صورت خارق العاده ای کاهش داد و در بازار رقابت با دیگر شرکت های پرتاب کننده به چیرگی مطلق دست یافت.                       ویدیوی لحظه فرود مرحله اول راکت :   [aparat]tC1pj[/aparat]     www.spacex.com/webcast/ http://spacenews.com/falcon-9-launches-orbcomm-satellites-first-stage-lands/ http://www.spaceflightinsider.com/organizations/space-exploration-technologies/christmas-comes-early-for-spacex-falcon-9-returns-to-flight-with-orbcomm-og2-mission/ http://spaceflight101.com/falcon-9-orbcomm-flight2/spacex-falcon-9-achieves-first-booster-landing/ http://www.universetoday.com/124020/successful-spacex-launch/ http://www.planetary.org/blogs/jason-davis/2015/20151221-spacex-rtf-sticks-landing.html?referrer=https://www.google.com/ https://spaceflightnow.com/2015/12/23/spacex-rocket-landing-applauded-but-experts-say-implications-tbd/

    سلام علیکم . مجموعه ای از فرمایشات شما رو به صورت یکجا نقل قول کردم تا مخاطبانِ بحث متوجه یک نکته مهم بشوند . آن هم این که :   متاسفانه در تمامی طول مباحثه شما موشک SM-6 رو با موشک SM-3 اشتباه گرفته اید . همچنین در چند جا دچار سوء استنباط مفهومی شده اید. حالا به صورت موضوعی و پراکنده توضیح میدم و امیدوارم که باعث سردرگمی و خستگی فکری شما نشوم.   ببینید سامانه ایجِس به هیچ عنوان یک سامانه از پایه و اساس ضدبالستیک نیست ، نبوده و نخواهد بود. در اواخر دهه 70 میلادی که این سامانه در حال توسعه بود ، آمریکا اصلا و ابدا هیچ گونه توانایی ضد بالستیکی دریاپایه ای نداشت که بخواهد یک سامانه یکپارچه رو فقط برای این منظور توسعه دهد.   تنها توانایی ضدبالستیک آمریکا که آن هم به صورت زمین پایه و در مدت زمانی بسیار کوتاه و با کارایی نه چندان رضایت بخش عملیاتی شده بودند ، موشک های اسپرینت و اسپارتان بود که مجموعا 9 ماه خدمت کردند و بعد پرچیده شدند.   سامانه ایجِس همون طور که شما هم اشاره فرمودی یک سامانه هوشمند یکپارچه ساز است که زیرسامانه های تسلیحاتی ، مخابراتی ، الکترونیک ، حسگرها و ..... رو در یک اَبَر نرم افزار پیچیده با چند صد میلیون لاین برنامه ، به مانند اعضای مختلفِ بدن هماهنگ و سازگار میکنه. در واقع یک مغز متفکرِ مرکز محورِ بسیار پیچیده است . این سامانه در آغازِ کار خود فقط و فقط نقش ضد هواگرد و ضدسطحی داشته زیرا همون طوری که اشاره کردم آمریکا اصلا در اون زمان هیچ موشک دریاپایه با توانایی ضدبالستیک در اختیار نداشته .   جالب اینجاست که در زمان توسعه سامانه ایجِس اصلا هیچ نهاد یا ارگانی با نام MISSILE DEFENSE AGENCY یا MDA یا آژانس دفاع موشکی در آمریکا وجود نداشت .    در زمان توسعه ایجِس سازمان SDI یا STRATEGIC DEFENSE INITIATIVE مسئول روند پژوهش و پرورش توانایی های ضد موشکی بالستیک بوده و پس از اون سازمانی به نام BMDO یا BALLISTIC MISSILE DEFENSE ORGANIZATION به وجود اومد و جایگزین سازمان قبلی شد.   بعد از BMDO هم نوبت به MDA رسید. حالا باز هم به همون نکته اولیه میرسیم که : سامانه ایجس عملا تا سال 2003 هیچ گونه توانایی ضد بالستیک معناداری نداشت و به همین دلیل بود که سازمان های نام برده هیچ نقشی در توسعه سامانه های آن نداشته اند.   ولی پس از رخ دادن تحولات فراوان در رویکردهای کلان دفاع موشکی آمریکا که طبعاً بر روی نیروی دریایی هم اثر گذاشته بود ، آغاز کار بر روی موشک SM-3 در دستور کار قرار گرفت و آزمایشات آن شروع شد.       با گذشت زمان و رسیدن به سال 1999 بعد از چندین نوبت تغییر و تحول و اصلاحات و تغییرات اساسی در استراتژی ها و تاکتیک های کلان آمریکا در زمینه دفاع موشکی بالستیک ، مقامات وزارت دفاع به این فکر افتادند که آخرین گونه از موشک SM-2 یعنی RIM-156 رو به سطح توانایی ضد بالستیک در خارج از اتمسفر و درون فضا برسانند.   چندین نوع فناوری انقلابی تا اون زمان به سطحی از بلوغ و کارآمدی رسیده بودند که این خواسته نیروی دریایی را برآورده کنند . از جمله سرجنگی انرژی جنبشی LEAP و موتورهای راکتی سوخت جامد دابل تراست و مالتی پالس  و سامانه های ارتباطی GPS و.......   نقش اصلی و اولیه موشک SM-6 ، ضد هواگردهای بال ثابت و متحرک ، ضد کروز ضدکشتی و ضد سطحی هست و تنها در INCREMENT2 یاز فاز دوم توسعه این موشک ، به آن توانایی ضد بالستیک نیز اضافه شده که با نام SM-6 DUAL1 شناخته میشود.   پس تصور این که توانایی ضد کروز نقش جانبی آن محسوب میشود کاملا غلط است. در ضمن حداکثر بُرد ضد بالستیک این موشک هم به زحمت به 40 کیلومتر میرسد و اون برد 380 کیلومتری مربوط به توانایی ضدهواگرد این موشک است.   اما موشک SM-3 به هیچ عنوان و در هیچ شرایطی توانایی ضد کروز و ضدهواگرد را ندارد و عملا نمیتواند با اهداف زیر ارتفاع حدود 70 کیلومتر درگیر شود. به دلیل حسگر فروسرخ سردشونده و بدون حفاظت. ( بر خلاف موشک تاد که حسگر فروسرخ غیر سردشونده و با محافظت حرارتی دارد و میتواند تا حداقل ارتفاع 40 کیلومتری با اهداف بالستیک یا کروز درگیر شود )   موشک SM-6  هم دقیقا و در اصل برای ایفای نقش در سامانه ایجِس طراحی شده و در حال حاضر هیچ سامانه ای با هیچ نوع سیلوی پرتاب و هیچ نوع نرم افزار و سخت افزاری به غیر از ایجِس ، نمیتواند این موشک را پرتاب کند.   از نظر تئوری موشک های ضدبالستیک با سرجنگی انرژی جنبشی با سامانه هدایتی فروسرخ ، اصلا و ابدا نمیتوانند با اهداف پرنده و کروز که در ارتفاع زیر مزوسفِر پرواز میکنند درگیر شوند . مثالش رو هم برای شما زدم که موشک تاد هست و اون هم قابلیت محدود در ارتفاع 40 کیلومتری داره و نقش اصلی اون در ارتفاعات بیش از 150 کیلومتر هست. در SM-3 هم که اشاره کردم که حداق ارتفاع 70 و حداکثر 700 کیلومتر هست.     در پایان باز هم اشاره میکنم که تمامی این اشتباهات سهوی به دلیل یک اشتباه ساده میان موشک SM-6 و SM-3 اتفاق افتاد که باعث نتیجه گیری های به کلی اشتباه شده.   اما یکی از اشتباهات اساسی دیگه اینه که یک سامانه زمین پایه رو با نوع دریاپایه مقایسه کنیم.   اولویت های یک سامانه ضدبالستیک زمین پایه : دفاع از مراکز حساس شهری که جمعیت بسیار زیادی دارند ، مراکز سیاسی ، نظامی ، اقتصادی ، صنعتی ، فرهنگی و.......   دفاع از دارایی های ساکن و ثابت .  دفاع در دورترین فاصله ممکن یعنی تهدیدات در بیشترین فاصله از دارایی ها نابود شوند.   اولویت های یک سامانه ضدبالستیک دریاپایه :   دفاع از خود در درجه اول . دفاع از ناوگان همراه و ناوگروه ناوهای هواپیمابر . فاصله و ارتفاع درگیری و انهدام موشک مهاجم در محیط دریا به هیچ عنوان مهم نیست زیرا در دریای بیکران هیچ گونه دارایی ملی و با اهمیتی برای دفاع وجود ندارد.   انتقال فشار روانی و سیاسی پوشش چتر دفاع موشکی به نقاط دلخواه در آبهای آزاد و تحت فشار قرار دادن کشورهای رقیب برای کسب امتیازات سیاسی-نظامی. ( هدف اصلی توسعه موشک های SM-3 IB و SM-3 IIA )   در بعضی موارد حفاظت محدود از مناطق داخل خشکی نزدیک به آبهای حوزه ماموریتی مانند منطقه شرق و جنوب شرق آسیا و دریای مدیترانه.   پس با احتساب و ارزیابی همین اولویت ها و تعاریف ماموریتی میتونیم متوجه بشیم که انتظارات و توقعات و نیازهای مورد مطالبه از سامانه های دریا پایه و زمین پایه بسیار متفاوت و غیرقابل قیاس است.   با تشکر از توجه و عنایت شما . یا علی .

  این فرمایش گوبلز عزیز رو بنده چندین و چند بار در میان تاپیک ها و بحث های گوناگون مطرح کرده ام ولی متاسفانه باز هم شاهد این هستیم که یک تفکرِ از بنیان اشتباه مرتبا تکرار میشه و انگار که هیچ اراده ای برای پذیرفتن حقیقت وجود نداره.   برادر مارین عزیز و خلّاق ، سقف ارتفاع درگیری ( در حالت ایده آل ) چند تا از سامانه های ضد بالستیک آمریکایی رو خدمت شما عرض میکنم و از شما تقاضا دارم که برداشت خودتون رو بفرمایید.   موشک TAMIR میتونه راکت ها و موشک های تا برد 100 کیلومتر رو در ارتفاع 2 کیلومتری رهگیری کنه.   موشک PAC-2 GEM/T میتونه موشک بالستیک تاکتیکال رو در ارتفاع 10 کیلومتری رهگیری کنه .   موشک STUNNER میتونه موشک بالستیک تا برد 1000 کیلومتر رو در ارتفاع 20 کیلومتری رهگیری کنه .   موشک PAC-3 میتونه موشک بالستیک تا برد 1000 کیلومتر رو در ارتفاع 20 کیلومتری رهگیری کنه.   موشک SM-6 DUAL1 میتونه موشک های بالستیک تا برد 1000 کیلومتر رو در ارتفاع 20 کیلومتری رهگیری کنه .   موشک PAC-3 MSE میتونه موشک های بالستیک تا برد 1000 کیلومتر رو در ارتفاع 30 کیلومتری رهگیری کنه.   موشک ARROW 2 میتونه موشک های بالستیک تا برد 2000 کیلومتر رو در ارتفاع 60 کیلومتری رهگیری کنه .   موشک ARROW 3 میتونه موشک های بالستیک تا برد 3000 کیلومتر رو در ارتفاع بیش از 100 کیلومتری رهگیری کنه .   موشک THAAD میتونه موشک های بالستیک با برد 3000 تا 5500 کیلومتر رو در ارتفاع بیش از 150 کیلومتری رهگیری کنه.   موشک SM-3 IB میتونه موشک های بالستیک با برد 5500 کیلومتر رو در ارتفاع 300 تا 500 کیلومتری رهگیری کنه.   موشک SM-3 IIA میتونه موشک های بالستیک با برد 5500 کیلومتر رو در ارتفاع 700 کیلومتری رهگیری کنه .   موشک GBI میتونه موشک های ICBM با برد بیش از 10000 کیلومتر رو در ارتفاع 500 تا 2000 کیلومتری رهگیری کنه.     تا سال 2030 ریلگان ها قادر خواهند بود REV موشک های ICBM رو در ارتفاع زیر 10 کیلومتری رهگیری کنند .    --------------------------------------------------------   اگر سرجنگی خوشه ای موشک های بالستیک در ارتفاعی بالاتر از سقف ارتفاع درگیریِ سامانه های ذکر شده در بالا جدا شوند ، موفق خواهند شد تا سامانه های دفاعی را آوت نامبر کرده و در استراتژی خوشه ای -بارانی موفق ظاهر شوند.

  این پاتریوتی که الان داره چپ و راست موشک های هدف خودش رو رهگیری میکنه فقط در نام با پاتریوت سال 91 مشترک هست و در باقی موارد از اساس چیز دیگریست . سامانه امروزی برای مقابله با اسکندر و امثالهم توسعه پیدا کرده .    انشاالله که این زنگ بیدارباش به اندازه کافی بلند و واضح باشه تا اونایی که در خواب غوطه ور هستن ( البته اگر خودشون رو به خواب نزده باشند ) رو از جا بپّرونه. آمین یا رب العالمین.

یه نکته ای رو الان یادم افتاد . برد موشک های این سامانه دقیقا مانند موشک های 9M100 در سامانه ویتیاز هست . البته در حال حاضر موشک 9M100 در مرحله توسعه قرار داره و هیچ خبری از به خدمت گیریش منتشر نشده. ولی بالاخره پس از آماده شدن ، در ویتیاز استفاده خواهد شد .   سامانه هدایت این موشک از نوع IIR تصویرساز فروسرخ هست که نشون میده روسها تاکتیک دفاعی خودشون رو برای مقابله به تهدیدات آینده تغییر داده اند . یعنی تهدیدات در آینده نزدیک ، شامل موشک های کروز و بمب های پرنده ای میشود که از سطح مقطع راداری بسیار کوچکی برخوردارند و تشخیص و درگیری با آنها عملاً غیرممکن خواهد بود.   پس با انتخاب هوشمندانه هدایت فروسرخ این ضعف را جبران کرده و حداقل ، توانایی محدود در مقابله با موشک های کروز را ( از طریق ردیابی گازهای گرم خروجی از موتور آنها ) خواهند داشت . ولی باز هم بمب های بدون موتورِ پیشران ، خطر بسیار بزرگی برای سامانه های دفاع هوایی با هدایت فرمان رادیویی خواهند بود.   حالا با این توضیحات ، توسعه یک سامانه کاملا جدید برای آینده که از هدایت ابتدایی و البته ارزان قیمتِ فرمان رادیویی استفاده میکند و به موازات و در همپوشانی با کار توسعه موشکی در سامانه دیگر انجام میگیرد ، بسیار تعجب برانگیز است. https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=11&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwiqgemqr97JAhUC7SYKHQhnClcQFghWMAo&url=http%3A%2F%2Fwww.wrk.ru%2Fforums%2Fattachment.php%3Fitem%3D113320&usg=AFQjCNGfkFLm5SDhDE1h08USikxUbRdDbg&sig2=3aHTVXi-B__y6RnDZ9sPtw&bvm=bv.110151844,d.eWE

    جسارتاً روش هدایتی SARH یا SEMI-ACTIVE RADAR HOMING به صورت آشیانه یابی نیمه فعال راداری ترجمه میشه و نه غیر فعال .  آشیانه یابی غیر فعال راداری = PASSIVE RADAR HOMING          دوست گرامی موضوع تاپیک در مورد گونه دریاپایه سامانه S-300 هست و مقایسه اون با پاتریوت از اساس اشتباهه . در یک مقایسه علمی و فنی باید سامانه هایی در نقش ، وظیفه و کلاس شبیه به همدیگر رو در برابر هم قرار بدیم .   حالا با مقایسه بُرد ضد هواگرد موشک های سامانه RIF-M با سامانه ایجِس میتونیم ارزیابی واقعی تری رو انجام بدیم . بُرد موشکهای 48N6 حتی در جدیدترین نوع خود حداکثر 250 کیلومتر هست ، در حالی که موشک SM-6 در سامانه ایجِس بیش از 380 کیلومتر بُرد داره .    تامین پوشش دفاع هوایی-موشکی مستقیما به عواملی مانند محیط خدمت و رزم ، نوع دارایی هایی که باید مورد حفاظت قرار گیرد ، کیفیت و کمیت تهدیدات و .... بستگی داره و مقایسه بُرد یک سامانه دفاعی زمین پایه با دریاپایه با توجه به نوع نیازمندیها و امکانات ، نتایج صحیحی رو در بَر نداره.     اینم یه عکس زیبا از رزمناو کلاس اسلاوا با مشخصات سامانه های راداری و تسلیحاتی :  

با تشکر از برادر الفرد. شما زرنگی کردی و حدوداً 1 ساعت زودتر خبر رو زدی . تازه داشتم تایپش میکردم.    در این برنامه دو شرکت ORBITAL ATK و ریتئون با یکدیگر رقابت میکردند که در نهایت خمپاره XM395 ساخت اِی تی کِی نتوانست در جریان آزمایشات میدانی ، انتظارات فرماندهان را برآورده کند و نهایتاً ریتئون برنده رقابت اعلام شد.   خمپاره بازنده رقابت ساخت ATK : https://www.orbitalatk.com/defense-systems/armament-systems/xm395/docs/109493_08%20XM395%20PGK%20for%20Mortars%20(Approved).pdf   خمپاره پِرم از دو بخش حیاتی و اساسی بهره میبرد. یکی سامانه PURE HEART ( درستکار و ساده دل ) که با دارا بودن پردازنده قدرتمند دیجیتال ، نقش مغز متفکر سامانه را دارد و دیگری سامانه هدایت و کنترل بر پایه GPS ساخت ریتئون.   تعداد خمپاره های تحویلی 3113 عدد هست و مدت زمان اجرای قرارداد 5 سال اعلام شده و اولین سفارشات اون در سال 2018 تحویل سپاه تفنگداران دریایی آمریکا میشه .     http://www.marines.mil/News/NewsDisplay/tabid/3258/Article/633790/marine-corps-to-receive-new-precision-guided-mortar-rounds.aspx http://defense-update.com/20151210_perm.html http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:dJuyHq5XJuYJ:www.janes.com/article/56574/usmc-selects-raytheon-for-its-120-mm-perm+&cd=15&hl=en&ct=clnk&gl=ir

  شما سَروَر و استاد امثال بنده هستی و دانش و شخصیت شما برای شخص بنده واجب الاحترام هست .   باز هم عرض میکنم که در طول این 25 سالی که از آزمایشات سامانه های دفاع موشکی آمریکا میگذره ، تا حالا ویدیویی منتشر نشده که صحنه اینترسپت هیت تو کیل موشک های SM-3 ، GBI و THAAD رو با تصویر نور مرئی نشون بده . اگر از دوستان کسی سراغ داره بسیار خوشحال و سپاس گذار میشم که معرفی کنه تا بنده هم مطلع بشوم.    توجه داشته باشید که این آزمایشات توسط چند نهاد دولتی انجام میشه از جمله آژانس دفاع موشکی MDA ، ستاد فرماندهی دفاع موشکی و فضایی نیروی زمینی SMDC و نیروی دریایی . مجموعه های صنعتی مثل لاکهیدمارتین ، ریتئون ، بوئینگ و...... فقط نقش مشاور و ناظر رو ایفا میکنند و بنا بر این نمیتونن نمایش دروغین ترتیب بدن .   در مورد تبلیغات و بازاریابی کاملا حق با شماست ، ولی تا مرحله ای که هنوز تجهیزات نظامی توسط نیروهای مسلح آمریکا خریداری نشده اند . تا اون زمان هر گروه صنعتی داخلی یا خارجی میتونه هر دروغی که خواست بگه و بزرگنمایی کنه تا مشتری خودش رو جذب بکنه.   ولی وقتی پای سرمایه گذاری و اختصاص بودجه در مرحله R&D پژوهش و توسعه و تولید اولیه در مقیاس کوچک LRIP و بعد از اون نوبت به معامله فروش میرسه ، اونجا دیگه خریدارها به قول معروف مو رو از ماست میکشن بیرون و بودجه نظامی خودشون رو که با هزار و یک مشکل و دردسر از طرف دولت ، منقبض و ارائه شده و توسط کنگره تصویب شده ، برای تجهیزات ناکارآمد و بی ارزش حروم نمیکنند.   در صورت فریبکاری سازندگان و پایین بودن سطح کیفی محصول خریداری شده توسط نیروهای نظامی ، به دلیل این که مبالغ هنگفتی از بودجه کشور صرف خرید این سامانه ها  شده ، نیروهای مذکور در مراجع قضایی از اون سازندگان شکایت میکنند.   و تازه این پایان کار نیست ، سازمان حسابرسی دولتی آمریکا GAO  که مسئول رسیدگی به کلّیه فعالیت های نهادهای فدرال و رسمی در آمریکاست ، با دقت و موشکافی باور نکردنی همه فعالیت های مالی نهادهای دولتی رو زیر نظر داره و در موارد بسیاری اُرگان های نظامی رو به دلیل کوتاهی و یا صرف بودجه بیش از حد و بدون نتیجه در حوزه های گوناگون ، بازخواست و مورد پیگرد قضایی قرار داده که در وزارت دادگستری آمریکا به اونها رسیدگی شده.   کُمانچی ، کروسِیدِر ، لوسَت و ... از این موارد هستند و در سایت رسمی سازمان GAO موارد بیشمار دیگه ای  رو میتونید به راحتی پیدا کنید.   یا علی مدد.