انتقال پول با چمدان ؟؟؟؟!!!!!  میدونید 4 میلیارد دلار چند کیلو طلا یا پلاتین میشه ؟ یا اصلا پالادیوم که خود روسیه بزرگترین تولید کنندش هست ؟

 عجب !!!!  خدا هدایتشون کنه که چنین تفکر باطل و خنده داری دارن. از توضیح شما ممنونم. 

خواهش میکنم برادر، شما صاحب بحث هستی .  ممنون از توضیحات شما. والا یه چند وقتیه که مقالات این مقوله رو خیلی جدی دنبال میکنم. یعنی بحث موشک ها و تسلیحات ضد رادار که از تکنیک های مختلفی برای تشخیص منبع ارسال امواج استفاده میکنن که HOME ON JAM هم شامل میشه. و از اون طرف تکنیک ها روش های مقابله با این تسلیحات و شیوه های فریب و ایمن موندن از خطر اونا.   جالبه بدونید هر چی بیشتر تحقیق میکنم و میخونم ، به این نتیجه میرسم که دنیا داره به سمتی میره ( یا همین الان رفته ) که دیگه اصلا موشک های ضد رادار کارایی قبلی خودشون رو ندارن و روز به روز دارن بی مصرف تر میشن. الان دیگه رادارهایی استفاده میشن و یا در آینده نزدیک عملیاتی میشن که به قول یه بنده خدایی ، خود سازندگانشون هم نمیتونن با یه سلاح ضد رادار روش قفل کنند.    حالا اگر ما به نقطه ای رسیدیم که میتونیم یه سیکر آشیانه یاب راداری مثل هارم بسازیم که دیگه بحثی نمیمونه .

شما مطمئنی ؟؟ آخه چرا سلمان فارسی ؟؟!!

با تشکر فراوان از برادر 7mmt به خاطر این موضوع ناب و جذاب. واقعا تفکر درخشانی پشت این کانسپت قرار داره  و به طرز غیر قابل باوری آینده نگرانه هست. مثل اینه که دارید درباره سلاح های یه فیلم علمی-تخیلی بحث میکنید. سطح هوشمندی و کاربردی خیلی بالاست.  در تکمیل مطالب ، یه مقدار توضیحات میدم.   مسئولان MBDA اعلام کردند که 3 مدل کالیبر رو برای این ایده در نظر گرفتند.   اول کالیبر 180 میلیمتری با دو طول متفاوت ،  1.8 متر  و  3 متر.   دوم کالیبر 350 میلیمتری  با طول  3.5 متر.   سوم کالیبر 450 میلیمتری با طول  5.5 متر.   مسئولان شرکت اضافه کردند که آنها امسال بر روی توسعه نمونه 180 میلیمتری به عنوان شاخص این خانواده موشکی تمرکز کرده اند .   نمونه 180 میلیمتری در 5 نوع پیکربندی ارائه خواهد شد. در نقش هوا به زمین ، از گونه با طول 1.8 متری استفاده میشود و در نقش هوا به هوا از گونه با طول 3 متر.همچنین میتوان از ترکیبی از چند پیکربندی متفاوت نیز بهره برد.   پیکربندی ها شامل موارد زیر میشود :   1 - موشک ضد تانک  با طول 1.8 متر.   2 - موشک برد متوسط تهاجمی با طول 1.8 متر .   3 - موشک هوا به هوای با برد بسیار کوتاه با طول 1.8 متربه منظور درگیری و نابودی تهدیدات هوایی کمتر پیچیده مانند پهپادهای ساده ارتفاع متوسط و بدون نیاز به تهیه موشک های هوا به هوای گرانتر.   4 - یک موشک هوا به هوای برد بلند با طول 3 متر و با پیشرانه توربو راکتی هواسوز و سرعت بیش از 2 ماخ   5 - موشک هوا به هوای با توانایی تغییر نقشِ کوتاه برد با سرجنگی انفجاری ترکش شونده با طول موتور کامل.    خانواده فلکسیس قادر خواهد بود با توجه به نوع تهدیدات و نیازهای نیروهای مقابله کننده با ترکیب کردن بخش های مختلف ، تسلیحات با بردهای متنوع برای نقش های هوا به هوا و هوا به سطح فراهم آورد. همچنین موشک های بدون استفاده در هر نبرد را ، قطعات کاملا ماژولار آنها را دوباره از همدیگر باز کرد و به منظور ساخت سلاح با پیکربندی مورد نیاز در ماموریت ها و عملیات های آینده استفاده کرد.   مسئول بخش پیشرانه شرکت هم اضافه کرده ، برای انواع 1.8 متری و 3 متری از یک نوع موتور کاملا مشابه استفاده میکنند ، اما در مدل 3 متری از 2 عدد موتور راکتی در پشت هم استفاده خواهد شد. و این ایده از آنجا نشات میگیره که بتوان یک موشک هوا به هوا با برد بسیار کوتاه را سریعا به نوع کوتاه برد تغییر نقش داد ، آن هم فقط با اضافه کردن 2 عدد موتور و تغییر حسگر دماغه.   انواع با کالیبر 180 میلیمتر به منظور کاهش هزینه های تطبیق دهی و بدون در نظر گرفتن نقش آن ، همگی از یک نوع شکل و ظاهر آیرودینامیک استفاده میکنند .   در مسیر این برنامه ، تحقیق و توسعه فناوری های جانبی دیگری نیز پیگیری خواهد شد که لازمه اصلی چنین ایده ای هستند . مانند ارتباطات و واسط های جامع بدون تماس ، سامانه ارتباطی و تامین نیروی عمومی ، شاسی های پیشرفته با فناوری پردازش سیمکشی داخل کامپوزیت به منظور جایگیری و یکپارچه شدن بخش های رابط بدون تماس و تامین نیرو با بدنه اصلی موشک.   این سیستم پردازشی هوشمند ، تمامی زیرسامانه ها را بررسی کرده و از سلامت و صحت عملکرد آنها با خبر میشود.  که این توانایی بسیاری از هزینه های تعمیر و نگهداری و انبارداری و بررسی سلامت در طول عمر سلاح را کاهش میدهد. همچنین عمر موشک ها بسیار افزایش میابد و در هر لحظه میتوان محاسبه کرد که هر بخش مجزا چقدر ساعات پروازی داشته و چه اندازه از عمر باقی مانده.   فناوری کلیدی دیگری که بر روی آن کار خواهد شد ، واحد کنترل پیکربندی میباشد. این واحد ، تمامی بخش های مونتاژ شده بر روی بدنه اصلی را تشخیص میدهد و نقش آنها را با نقش اصلی سلاح تطابق میدهد و مطمئن میشود که همگی اجزا ، آزمایش شده و مورد اطمینان هستند.    وظیفه دیگر این واحد ، ارتباطات مستقیم موشک با موشک های دیگر در حال پرواز هست. مثلا یک موشک هدف خودش رو نابود کرده و پیامی به موشک دیگه داده میشه تا اون به سراغ یک هدف دیگه بره. و یا مختصات دقیق اهداف میان خود موشک ها رد و بدل میشه.   این ایده تا اجرایی شدن فاصله بسیار زیادی دارد و برای 20 سال آینده یعنی 2035 در نظر گرفته شده.      ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++     جالبه بدونید در آمریکا ، دارپا به همراه بوئینگ و ریثیان 8 سال ( از سال 2007 ) هست که بر روی ایده ای بسیار مشابه ، در پروژه موشک T3 ، کار میکنند و ظاهرا به نتایج خوبی هم رسیدند. ولی  تاکنون صحبتی از تاریخ عملیاتی شدن این سلاح به میان نیامده.   و تازه این برنامه هم مکملی برای برنامه موشک هارم با برد افزایش یافته بوده که قرار بود موتور راکتی هارم با یک موتور راکت رمجت ساخت کمپانی آئروجت راکتداین ، جایگزین بشه و بردش به 250 کیلومتر برسه. ویژگی های ماژولاریتی هم به میزان زیادی مد نظر بوده. اتفاقا در سال 2008 هم آزمایش پروازی اون هم انجام شد و بسیار موفق هم ارزیابی شد.   ولی به شکل عجیبی دیگه هیچ خبری از این پروژه یا پروژه مشابه نشد تا سال بعد یعنی 2009 که دارپا T3 رو رسما اعلام کرد.   http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:33_ZzUUyJVsJ:www.janes.com/article/52218/paris-air-show-2015-mbda-unveils-flexis-fully-modular-missile-concept+&cd=2&hl=en&ct=clnk&gl=ir   http://www.defenseindustrydaily.com/T3-DARPA-Looks-for-a-Triple-Target-Terminator-06645/ http://defense-update.com/products/h/hsad.html http://www.rocket.com/Innovative%20Aerojet%20Propulsion%20System%20Powers%20High-Speed%20Anti-Radiation%20Demonstration%20(HSAD)%20Flight%20Vehicle

  البته مهمات مورد استفاده در SADARM خیلی قدیمی تر از CBU-97 هست و به دلیل مشکلات زیادش در مرحله تولید و آزمایشات میدانی ، اصلا به مرحله تولید انبوه نرسید و الان هم وضعیت و جایگاهش در نیروی زمینی آمریکا کاملا نامشخص هست.   بنده منبعی درباره قدرت نفوذ ریزبمبهای CBU-97  پیدا نکردم ولی منطق میگه که این مهمات به دلیل جدیدتر بودن و سرلوحه قراردادن و استفاده از درسها و تجربیات به دست آمده در برنامه  SADARM ، بهینه سازی هایی روی اون انجام گرفته باشه که عملکردش رو در خیلی از موارد از جمله قدرت نفوذ ، افزایش داده باشه.   توی همین جدولی که شما زحمت کشیدی و گذاشتی ، برای مهمات SADARM گفته  نفوذ 135 میلیمتر در زره RHA و از ارتفاع 100 متری . درسته برای زره چندلایه و کامپوزیتی کمه ، ولی این هم چاره داره.    همین منبع گفته که در ارتفاع 130 تا 165 متری هدف خودش رو جست و جو میکنه و بعد از شناسایی و هدایت به سمتش در حین کاهش ارتفاع ، در 100 متری منفجرمیشه . و قطعا این میزان نفوذ با کاهش ارتفاع و نزدیک شدن به زره ، ارتباط معناداری باید داشته باشه. میشه فیوز سیستم هدایت این ریزبمب ها رو که از نوع لیزری و فروسرخ همزمان هست ، طوری تنظیم کرد که در ارتفاع پایین تری مثلا 10 تا 20 متری  بالای هدف منفجر بشن تا نفوذ بیشتر بشه.   یا حتی میشه از ریزبمب های بزرگتر و قدرتمندتری استفاده کرد. به هر حال این نوع مهمات ، در میان مهمات هوشمندِ هدایت شونده ، ارزان ترین و موثرترین راه برای شکست دادن سیستم های دفاع فعالی همچون تروفی و AMAP و غیره در حال حاضر است. 

اونوقت این خبرگذاری کامرسانت نگفته که تا الان چند مورد رویارویی موشک اسکندر با سیستمهای ضدموشکی و راداری رو سراغ داره که توی این موارد نتونسته باشن رهگیریش کنن ؟؟؟؟!!!!! وقتی چنین ادعایی رو مطرح میکنه یعنی در یک زمان هایی و یک مکان هایی ، اسکندر به سمت جایی پرتاب شده که سیستم ضدموشکی اونجا بوده و اون سیستم موفق نشده و ....... خوب به همه بگن و راهنمایی کنن تا ما هم روشن بشیم. شاید فقط خودشون خبر دارن و چیزی نمیگن که ریا نشه ؟؟!! کلاً این کامرسانت یه جورایی منو ه یاد دبکافایل اسرائیل میندازه. دو تاشون پرت و پلا زیاد میگن. البته اصل خبر خریداری ممکنه کاملا صحت داشته باشه. توی این دنیا همه چیز ممکنه.

بله اتفاقا فکر خیلی خوبیه . فقط باید اول هزینه-فایده بررسی بشه تا قیمت یک عدد از این پرتابه های خرج دار و راکتی به دست بیاد. شاید در تعداد و حجم پایین اصلا به صرفه نباشه که پرتاب بشن و حتما باید در تعداد بالا و یکباره به سمت زرهی و خودروها پرتاب بشن. همه اینا فرض و احتمالات هست که پروسه طولانی مطالعاتی و تحقیق و توسعه رو طلب میکنه اون هم در مورد نیروهای مسلح ما و نیازهاشون و تهدیداتمون.

  تعریف من اینه که چیزی ساخته بشه که واقعا کار بکنه و در حد یک ماک آپ و مدل پروتوتایپ و نهایتا نمونه آزمایشی نباشه. به تولید انبوه برسه و از همه مهمتر قابل اطمینان و اعتماد ، بقاپذیر ، موثر و با هزینه معقول باشه. این تعریف من از تکنولوژیه که خیلی معانی رو توی خودش میگنجونه.   در ضمن اگر شما هم چنین توانایی و دسترسی هایی دارید ، پس چرا معطل کردی ؟ صنایع نظامی ما به نخبگانی مثل شما نیاز اساسی داره.

  متاسفانه این اشتباه رایجی هست که امروزه تقریبا دیگه جا افتاده و همه به عنوان واقعیت قبولش کردند. درست این واژه همون هُرموز هست و از نام سلسله حاکمان محلی هرموز یا اُرموس گرفته شده که در فاصله قرن چهارم تا یازدهم هجری قمری در حاشیه این تنگه زندگی و حکم رانی میکردند و در هر دوره ای ، از خودمختاری و استقلالِ نسبی و محدودی از جانب سلسله های مرکزی و حاکمان و خاندان های اصلی قدرتمند ایران ، بهره مند بودند.   http://www.1902encyclopedia.com/O/ORM/ormus.html http://www.mapandmaps.com/en/archived-maps/2277-persian-gulf-kingdom-ormus-iran-antique-map-by-bellin-1746.html http://www.snipview.com/q/Ormus   و هرموز و بقیه موشک های ضد تشعشع و آشیانه یاب راداری هم چیزی نیست که به ذهن طراحان و سازندگان اون نوع رادارها نرسه. ( ماجرای مرغ و تخم مرغ که به گوشت خورده ؟! )   و شما فرض رو بر این گذاشتی که سیکر موشک تونسته پرتوهای رادار رو دنبال کنه و گمراه و منحرف نشه و سرعت آهسته کشتی و قدرت مانورش هم قطعا کمکی نمیکنه. ولی من میخوام روی همون فرض شما بحث کنم. شما چند درصد احتمال میدی که هرموز بتونه روی رادارهای مورد اشاره ، قفل کنه ؟

  متاسفانه فرض شما ناقص هست. اول باید ببینیم که اصلا موشک فجر-5 از چه نوع سیستم هدایتی استفاده میکنه که به اون توانایی درگیری با یک هدف متحرک رو میده. EO ، IIR ، ARH ، SAL ؟؟؟ چون اگر فقط از هدایت اینرسیایی درونی استفاده کنه که اصلا نمیتونه با یک هدف متحرک درگیر بشه.   سیستم دفاع فعال هم به احتمال خیلی زیاد ، نمیتونه هیچ کاری جلوی چنین هدف بزرگی انجام بده و سرجنگی فجر رو پیش از برخورد منفجر کنه. و احتمالا مستقیما به تانک برخورد میکنه. ولی واقعا نمیدونم که چه بلایی میتونه سر تانک بیاره.   سوال دوم شما هم نشدنی نیست. وقتی این بمبلت ها توی یک بمب سقوط آزاد جا بشن ، به تعداد و در حجم کمتر هم میتونن در یک موشک کروز جا بگیرن. ولی نکته اساسی اینه که آیا ما تکنولوژی ساخت چنین بمبلت هایی رو داریم یا نه . خود فرایند رهاسازی این بمبلت ها از بمب مادر و پخش شدن و بازشدن چتر و بقیه مراحل ، پیچیدگی خاص خودش رو داره . در ضمن نمیدونم نمونه روسی یا چینی چنین تسلیحاتی در ایران قابل دسترسی هست یا نه .

با توجه به این که اطلاعات در مورد پرتابه های این سیستم ها بسیار محدود هست و در موردشون طبقه بندی شدیدا رعایت میشه ، حدس زدن نوع و نحوه کار کردش واقعا سخته. اون سیستم EPFCG که یکی از دوستان اشاره کردن ، فکر میکنم هنوز خیلی جای کار داشته باشه تا بتونه به صورت عملی روی یک خودرو استفاده بشه ، چون خیلی پیچیده و گران باید باشه ، نیروی زیادی طلب میکنند و حجم زیادی هم دارن.   این یه مقاله خوب درباره این نوع سیستم است : https://www.fas.org/sgp/othergov/doe/lanl/pubs/00326620.pdf   تا اونجایی که بنده اطلاع دارم ، نیروی زمینی آمریکا فعلا هیچ برنامه ای برای خرید و به خدمت گرفتن سیستم IRON CURTAIN بر روی وسایل نقلیه خودش نداره و به کمپانی " آرتیس " سازنده این سیستم در همکاری با دارپا ، هنوز هیچ سفارش تولید و خریدی از مشتریان خارجی هم داده نشده.   همین مساله ، یه دلیل خیلی روشن و قوی در اثبات ناپخته بودن این نوع سامانه دفاع فعال در حال حاضر هست. نظر شخصی من اینه که هر وقت یه ارتش پولدار و ولخرج مثل آمریکا این نوع سیستم هارو به صورت گسترده خرید و عملیاتی کرد ، باید منتظر باشیم تا کشورهای دیگه هم ، این روند و راه رو در پی بگیرن. حساب اسرائیل هم از بقیه جداست ، چون اون مجبوره به هر قیمتی و با هر سطحی از اثربخشی ، سیستم های دفاع فعال رو استفاده کنه. که البته موفق هم بوده.   یکی از برادرا در مورد راه چاره برای این نوع سیستم ها پرسید. نظر و علاقه شخصی من بمب CBU-97 SFW هست .   بمبلت هوشمند در ارتفاع و بالای سر تانک و خودرو  منفجر میشه و احتمالا رادار این سیستم ها حتی نمیتونه نزدیک شدن و فرود اومدن چنین بمبلت کوچکی رو ، در بالای سر خودش تشخیص بده. و اگر هم تشخیص بده ، بُرد پرتابه هاشون به اون بمبلت ها نمیرسه.   https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=12&cad=rja&uact=8&ved=0CFMQFjAL&url=http%3A%2F%2Fwww.textronsystems.com%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fpdfs%2Fproduct-info%2Fsfw_datasheet.pdf&ei=YBiLVefVHcOksgGg1p-oAw&usg=AFQjCNFKYRGTK56hb32d_mqIE5F9MToxKQ&sig2=taw-fjLzfxnMXuF4Mpg0SA&bvm=bv.96339352,d.bGg  

  برادر عزیز ، فکر میکنم شما اصلا عرائض بنده رو درست و کامل نخوندی و سریع ازش عبور کردی. به ترتیب نقل قول جواب میدم :   شما یک جا به من نشون بده که من ادعا کرده باشم فالانکس میتونه با اهداف با زاویه فرود زیاد و عمودی درگیر بشه. اصلا قبول. فالانکس به هیچ دردی نمیخوره  و یه شیئ تزئینی روی عرشه هست فقط برای خالی نبودن عریضه.   بنده هرگز و هرگز ، حرف های هیچ طرفی رو به طور مطلق مدنظر قرار نمیدم . چه این وری ، چه اون وری.   کاملا درسته بنده دید مطالعاتی دارم و همه تلاش خودم رو میکنم تا دید جنگی هم پیدا کنم. ولی چون در فضای جنگ واقعی نبودم و نحوه کار این تسلیحات و سیستم ها رو ندیدم ، ممکنه مثل هر انسان دیگه ای ، دچار اشتباه بشم. با این حساب ، تعداد افرادی که توی این سایت ، دید جنگی دارن رو واقعا نمیشه محاسبه کرد.   لیزر هم نیاز به زمان داره و صحبت در موردش زیاده که این تاپیک جایی نیست که مناسب توضیحات بیشتر باشه.انشاالله در یک تاپیک جامع ، مصدع اوقات عزیزان خواهم شد.   و دوباره شما یک جا به من نشون بده که من از SM-3 برای مقابله با موشک های ضد کشتی صحبت کرده باشم. صحبت از SM-3 برای چنین منظوری کاملا غیرعقلانی و خنده داره. من گفتم SM-6 و این موشک دقیقا برای درگیری با موشک های کروز مافوق صوت سینه مال و با توانایی مانور بالا طراحی شده. منابع توی اینترنت و همین سایت به اندازه کافی درباره این موشک وجود داره. و بعدش گفتم ESSM یا همون RIM-162 که اون هم به طور تخصصی برای اهداف توضیح داده شده ، طراحی و به خدمت گرفته شده.    ولی با وجود همه این توضیحات ، شما درست میفرمایی. هیچ چیز ساخت دست بشر وجود نداره که 100% و مطلق کار کنه و حتما در زمان و مکانی دچار اشتباه و نقص میشه که نقص خصیصه اصلی دنیای مادی و فانی ماست.

  سلام به برادر قادر گرامی. چون به شما توی تاپیک نمایشگاه صنایع دفاعی استانبول ، قول داده بودم که تاپیک موشک جیریت رو بررسی کنم و نظر بدم ، الان میخوام یه نکته ای رو بگم.   این قسمتی که نقل قول کردم رو سازندگان جیریت اشتباه کرده اند ( بخوانید دروغ گفته اند ) چون که نگفته اند این برد در چه ارتفاعی به دست میاد و احتمالا یه میانگین گرفتن و با اعتماد به نفسی عجیب و غریب و وقاحتی مثال زدنی اعلام کردن که ما رکورد زدیم :   http://www.roketsan.com.tr/en/urunler-hizmetler/hassas-gudumlu-fuzeler/cirit-275-lazer-gudumlu-fuze/     موشک DAGR ساخت لاکهیدمارتین دارای برد 6 کیلومتر در سطح دریا و 12 کیلومتر در ارتفاع 6000 متری هست ( آپاچی ) .    https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&cad=rja&uact=8&ved=0CC4QFjAC&url=http%3A%2F%2Flockheedmartin.com%2Fcontent%2Fdam%2Flockheed%2Fdata%2Fmfc%2Fpc%2Fdagr%2Fmfc_dagr-pc.pdf&ei=LreKVYDJLYT6ygOez4gw&usg=AFQjCNEN72Sqdvy7vT0U4-SwEBZVMZNQMQ&sig2=tQBebdZx7CgROekiZJHkuw&bvm=bv.96339352,d.bGQ   موشک GATR هم که ساخته مشترک کمپانی های اوربیتال اِی تی کِی و البیت سیستمز هست ، گفته شده اگر از هلیکوپتر پرتاب بشه دارای برد 8 کیلومتر و از هواپیما ، برد 15 کیلومتر هست. https://www.orbitalatk.com/defense-systems/armament-systems/gatr/docs/GATR_Fact_Sheet.pdf   و جالبه که بدونید ، موشک های DAGR و GATR چندین سال قبل از جیریت آزمایش شده اند و به این بردها دست پیدا کردند . پس سازندگان جیریت دیگه بهانه ای ندارن و نمیتونن بگن زمانی که ما به برد 8 کیلومتر رسیدیم ، بیشترین برد رو داشتیم و رقیب دیگری وجود نداشت. این جور ادعاها فقط به درد همون مردم ترکیه میخوره و بس و البته تورکُ فیل ها که اصلا ازشون انتظاری نمیشه داشت.   پس این ادعای سازندگان جیریت هم توخالیه . ( مشت نمونه خروار هست و این فقط یه نمونه کوچیک . نه وقت دارم و نه حوصله و علاقه ای که پته بقیه محصولات ترکیه رو بریزم روی آب ) البته دیگه نخواستم اینجا اون مسائل مطرح شده توی اون تاپیک نمایشگاه رو دوباره تکرار کنم. فکر میکنم همه عزیزان ، به اندازه کافی با همون تاپیک روشن شده باشند و خیلی از قضایا رو الان دیگه یه جور دیگه ببینند.   تاپیک خوب و مفیدی بود . موفق باشید. 

    رادار ULTRA-C1 در حقیقت اصلا چیز جدیدی نیست و قبلا با نام ELTA ELM-2090U ساخته میشد. این چینش جدید برای اولین بار ، امسال در نمایشگاه هوایی پاریس معرفی شد.   این رادار از نوع AESA هست و در باند UHF کار میکند و برد 500 کیلومتر برای مدل تک مدولی یا همان C1 دارد.   این رادار در چینش های متفاوتی میتونه برای مقاصد و نیازهای متفاوتی کنار هم قرار بگیره. از چینش 6 تایی تا 22 تایی.   هر واحد مستقل که ابعاد 3×3 متر داره C1 گفته میشه و نوع C22 از 2 ردیف 11 تایی از این مدول ها تشکیل شده که ابعاد 10×30 متر و وزنی برابر با 300 تُن دارد و به منظور رصد و ردگیری زبا له ها و اجسام مداری و تهیه نقشه از آنها استفاده خواهد شد.   این خانواده راداری دارای زاویه دید افقی 60+/- یعنی 120 و عمودی 40 درجه میباشد که تا 30 درجه امکان تغییر جهت مکانیکی در محور عمودی وجود دارد و زاویه دید 70 درجه عمودی را فراهم میاورد.   همچنین با توجه به این که رادار با چرخ بر روی یک ریل دایره ای شکل قرار میگیرد که توانایی چرخش تا زاویه 100-/+ دارد ، زاویه دید نهایی رادار به 320 درجه میرسد.    مدل C1 بر روی خودروی سنگین حامل کشیده میشود و توانایی چرخش 360 دارد.   این رادار مکمل رادار سوپر گرین پاین است و در کشف و ردگیری اهداف با سطح مقطع راداری بسیار پایینِ آهسته و بسیار سریع مانند موشک های بالستیک ، کاربرد دارد.   عکس متعلق به رادار ULTRA-C4 میباشد.         http://www.iai.co.il/2013/34481-46340-en/IAI.aspx http://www.iai.co.il/2013/32981-46466-en/MediaRoom_News.aspx http://www.ainonline.com/aviation-news/defense/2015-06-18/iai-unveils-uhf-radar http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:DXYIQA1cTL8J:www.janes.com/article/52121/iai-unveils-uhf-early-warning-radar-family+&cd=5&hl=en&ct=clnk&gl=ir http://aviationweek.com/paris-air-show-2015/iai-unveils-uhf-radar-tracks-stealth    

به طور اتفاقی این تاپیک رو دیدم و به دلیل جذابیت زیاد تصمیم گرفتم یه نظر مختصری بدم.   با تشکر از توضیحات مفید برادر کریزی داکتر .   موشک هرموز به دلیل دماغه تیزی که داره و حالت خاصی که در 2 مرحله قطرش کم میشه ، خیلی شبیه اسکندر هست . در ضمن شکل ظاهری سرجنگی هرموز منو خیلی به یاد پرشینگ 2 میندازه که البته اون از هدایت راداری فعال استفاده میکرد مثل هرمز2 (فاتح) .   تا اونجایی که بنده اطلاع دارم و گزارشات و خبرها رو پیگیری کردم ، در هیچ منبعی گفته نشده که زلزال بارشی ( بارانی ؟ ، خوشه ای ؟ ) ، در چه ارتفاعی بمبلت هاش رو رها میکنه . اگر بالای 25 تا 30 کیلومتر رها کنه ، میتونه خیلی تاثیر گذار باشه ، ولی اگر زیر این ارتفاع باشه ، خطر موشک هایی مثل PAC-3 در زمین و SM-6 در دریا تهدیدش میکنه. ( دوستان در جاهایی صحبت از مقابله سامانه های دفاع بسته ناوها مثل فالانکس با موشک های بالستیک مورد اشاره ما کردند که لازمه توضیح بدم ، فالانکس و امثال اون اصلا و ابدا برای درگیری و انهدام چنین اهدافی ساخته نشده اند و اینکه این نوع سیستم ها به صورت بدیهی چنین قابلیتی ندارند ، هیچ چیزی از ارزش های سیستم های دفاع بسته کم نمیکنه )   منتهی رهاسازی بمبلت در ارتفاع بالا ، به دلیل این که اونها رو در مساحت و گستره وسیع تری پراکنده میکنه ، CEP پایین میاد و دقت برخورد با هدف رو شدیدا کاهش میده.   توی ویدیویی که در همین نمایشگاه نشون داده میشه ، به نظر میرسه که در ارتفاع خیلی پایینی رها میکنه . و هنگام جدایش ، کانارد ها زاویه دار میشن تا به موشک در محور غلطش ، حرکت چرخشی بدن و با این گردش سریع و ایجاد نیروی گریز از مرکز ،  بمبلت ها از داخل موشک خارج شده و در محدوده وسیع تری پخش میشن.   اگر سرجنگی به همراه بخش هدایت و کنترل ، از نوع جداشونده باشند ، خیلی بهتر میشه . چون این قسمت از نظر ابعاد و جثه ، خیلی کوچک تر از تمام موشک هست و سطح مقطع راداری اون طبعا کوچک تر میشه و رهگیریش سخت تر. درضمن میتونه مانور جانبی با نیروی گرانش بیشتری رو انجام بده.    در مورد موشک هرموز هم که گفته شده که از هدایت راداری پسیو ( یا HOME ON JAM ) استفاده میکنه و منشا و فرستنده پرتوهای راداری رو جستجو و رهگیری میکنه و برای درگیری با رادارهایی مثل AN/TPY-2 یا SPY-1 استفاده خواهد شد ، یه نکته خیلی مهم وجود داره.    رادارهای مورد اشاره در هر ثانیه تا چند هزار بار فرکانس خودشون رو تغییر میدن و در ضمن از جمینگ غیرمتمرکز و غیر مداوم و شیوه فریب CROSS EYE استفاده میکنند و فکر نمیکنم یه موشک با هدایت راداری پسیو ، کار راحتی در ردگیری و قفل کردن بر روی این ها داشته باشه. منطق هم میگه که یه رادار چند صد میلیون دلاری ، قاعدتا باید چین نقاط ضعفی رو مرتفع کرده باشه.   رادارهای نسل فعلی ناوهای هواپیمابر هم به دلیل این که از رادارهای نسبتا قدیمی استفاده میکنند ، آسیب پذیری بیشتری دارند ولی باز هم کار بسیار سخته. البته برای درگیری با ناوهای هواپیمابر، میشه با موشک خلیج فارس (هدایت EO ) هم درگیر شد که در این صورت نیازی به موشک هرموز نیست و فلسفه وجودیش رو درک نمیکنم.   ولی رادارهای ارزان تر و ساده تری مثل : AN/MPQ-53/65 سامانه پاتریوت ، AN/MPQ-64 سنتینل و AN/TPS-59 و AN/FPS-117 و نوع متحرک آن یعنی AN/TPS-77 ، احتمالا باید آسیب پذیری بیشتری نسبت به این موشک داشته باشند.    رادارهای دیگری که در منطقه ما وجود داره و میتونن اهداف بالقوه موشک هرمز باشن ، فهرست شلوغی دارن. در مورد ویژگی های عملکرد امواج و پیچیدگی نرم افزاری رادارهای اسرائیلی از جمله گرین پاین و سوپر گرین پاین ، رادار سیستم های آیرِن دُم و دیویدسلینگ هم ، تقریبا هیچ اطلاعاتی منتشر نشده و بقیه رادارها مثل انواع ساخت کمپانی های BAE ،تالِس ، ساب ، سلِکس و میتسوبیشی هم در تکنولوژی های الکترونیک راداری ، چندین سال از رقبای آمریکایی خودشون عقب تر هستن.   رادار سامانه های رعد2 ، طبس و سوم خرداد و بشیر هم مشخص نشده که از نوع PESA هست یا AESA . چون یه اشاره ای هم به رادار نجم شد . اگر دوستان میدونند ، لطفا راهنمایی کنن.     البته این تاپیک موشک هرموز رو هم همین الان پیدا کردم. اگر مدیران عزیز صلاح دیدن نظرات مرتبط رو به اونجا منتقل کنند. http://www.military.ir/forums/topic/27610-%D8%B1%D9%88%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D8%B6%D8%AF-%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%87%D8%B1%D9%85%D8%B2-%DB%8C%DA%A9-%D9%88-%D8%B6%D8%AF-%D9%86%D8%A7%D9%88-%D9%87%D8%B1%D9%85%D8%B2-%D8%AF%D9%88/    

  برادر امیرسپاه جسارتا باید خدمت شما عرض کنم که فلسفه وجودی سیستم های دفاع بسته مثل فالانکس و میلنیوم و گولکیپر و.... دقیقا برای درگیری با اهداف مانور دهنده هست و برای این منظور طراحی شده اند. نرخ آتش بالا که به بیش از 100 گلوله در ثانیه میرسه ، قطعا برای نابودی هدفی که در مسیر مستقیم حرکت میکنه نمیتونه باشه .    حالا به تازگی کمپانی ایتالیایی اوتوملارا هم اومده برای توپ دریایی معروف 76 میلیمتری ساخت خودش به نام استرالس ، یک نوع گلوله جدید هدایت شونده به نام DART طراحی کرده که با نرخ آتش فقط 2 گلوله در ثانیه ، میتونه با اهداف با توانایی مانور بسیار بالا ، درگیر بشه و حتی به صورت برخورد مستقیم اونها رو نابود کنه.  http://www.otomelara.it/products-services/guided-ammunition/dart-1 http://www.otomelara.it/-/dart-strales-76mm   بقیه سیستم ها هم شدیدا بر علیه موشک کرم ابریشم کاربرد دارند. پیشنهاد میکنم در مورد سامانه دفاعی ناوگان ایجس بیشتر مطالعه بفرمایید تا به توانایی اونا پی ببرید.    موشک SM-6 میتونه اهداف اصلی خودش مثل کلاب و اونیکس و براهموس رو در فواصلی معادل نصف برد موشک های هدف نابود کنه. البته این کار در اولویت قرار نداره و یه موشک 4 - 5 میلیون دلاری رو برای نابودی اینا خرج نمیکنند.   در فاصله کوتاه برد هم موشک ESSM هست که از اساس و بنیان برای درگیری با موشک های کروز با مانور جانبی سنگین طراحی شده اند و تا سال 2020 مدل جدیدش با هدایت راداری فعال عملیاتی میشه و سرعت و قدرت مانور بیشتری هم خواهد داشت. با قیمت 1 تا 1.5 میلیون دلار هم برای استفاده بر علیه موشک های ضدکشتی ذکر شده در بالا ، کاملا مناسب هست.   ناوهای هواپیمابر هم که با موشک های RAM بلاک 2 ، توانایی دفاعی مناسبی دارند.   از همه اینا گذشته ، تا حدود 7 سال دیگه ، سلاح های لیزری با قدرت 100 تا 500 کیلووات بر روی ناوگان دریایی آمریکا عملیاتی خواهد شد و در اون صورت باید موشک های کروز ضدکشتی امروزی رو رسما فراموش کرد و به فکر جایگزین بهتری برای مقابله با کشتی های جنگی آمریکا باشیم.   راستی در آخر اضافه کنم که ، تا به حال جایی ندیدم که حتی چینی ها در مورد موشک DF-21 خودشون از عبارت " فاتح مطلق نبردهای دریایی " استفاده کنند. اگر یه کمی هم فروتنی داشته باشیم ( حداقل در مورد کرم ابریشم ) فکر نمیکنم به جایی بر بخوره یا از توان واقعی کشورمون کم بشه.

دولت آمریکا مجوز صادرات رادار AN/TPY-2 نوع جلو پایه را صادر کرد   دولت آمریکا اجازه فروش و انتقال رادار باند ایکس دفاع موشکی AN/TPY-2 را به کشورهای متحد و شرکای امنیتی آمریکا صادر کرد. در حالت فوروارد بیسد یا جلو پایه ، این رادار در نزدیکی مرزهای کشورها و مناطق متخاصم و دشمن مستقر میشوند و موشک های بالستیک را در مرحله ابتدایی برخاست و بلافاصله بعد از پرتاب ، کشف ، ردگیری و با تمیز دادن آن را نشان گذاری میکنند.سپس اطلاعات حیاتی به تصمیم گیرندگان منتقل میشود.   این رادار تا پیش از این در کشورهای اسرائیل ، ژاپن ، ترکیه و قطر مستقر شده بود. ولی مالکیت آن در اختیار آمریکا بوده و کشورههای میزبان هیچ نقشی در اداره آن نداشتند و با صدور این مجوز کشورهای بسیار دیگری که در نزدیکی و همسایگی کشورهای متخاصم دارای توان موشکی بالستیک هستند ، میتوانند این رادار 180 میلیون دلاری را بخرند.   گونه ترمینال مود پیش از این به عنوان رادار کنترل آتش سامانه تاد ، اجازه فروش و صادرات به کشورهای خارجی را دریافت کرده بود و امارات متحده عربی در حال حاضر تنها خریدار این گونه میباشد.   گونه فوروارد بیسد و ترمینال مود از لحاظ فیزیکی کاملا مشایه یکدیگر هستند و تفاوت کلیدی آنها در نوع فرم و شکل دهی پرتوهای رادار توسط نرم افزار این سامانه بسته به نیازهای ماموریت مورد نظر میباشد.   رادار AN/TPY-2 با داشتن مساحت آرایه معادل 9.2 مترمربع ، دارای بردی نزدیک به 1500 کیلومتر میباشد.   http://raytheon.mediaroom.com/2015-06-15-Allies-may-acquire-advanced-ballistic-missile-defense-radar

                                     بسم الله الرحمن الرحیم                 در سال 2011 کمپانی بوئینگ از طرحی ابتکاری و بی سابقه در عرصه سلاح های زمین پایه رونمایی کرد. GLSDB . این طرح بر پایه استفاده از بمب کم قطر به عنوان جایگزین سرجنگی راکت های M26 در سامانه MLRS استوار بود. کانسپت بسیار ساده ای که به طرز غیر قابل باوری تاکنون و در تاریخ به کارگیری مهمات توپخانه ای و راکتی ، هیچ تلاشی برای توسعه چنین مهماتی صورت نگرفته بود و یا حداقل انگیزه ای برای این کار وجود نداشت.   ماجرا از آنجایی آغاز میشه که آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگه در سال 2008 به معاهده سلاح های خوشه ای می پیوندند. بر اساس این معاهده بین المللی ، هر گونه ساخت ، نگهداری و استفاده از مهمات خوشه ای که مستقیم یا غیر مستقیم به منظور کشتن و یا آسیب رساندن به نیروهای پیاده ساخته شده باشند ، غیر قانونی و غیرمجاز قلمداد میشود.   http://www.clusterconvention.org/files/2011/01/Convention-ENG.pdf http://en.wikipedia.org/wiki/Convention_on_Cluster_Munitions   با پذیرش این پیمان نامه ، کشورهای عضو 10 سال فرصت دارند تا موجودی مهمات خوشه ای خودشون رو نابود کنند و یا اونا رو به انواع غیر خوشه ای و متعارف که سازگار با مفاد پیمان هست تغییر و تطبیق بدهند.   در زرادخانه آمریکا و کشورهای هم پیمان مقایر بسیار زیادی راکت های M26 وجود داره که عمر زیادی هم از ساخت اونا میگذره. با توجه به اینکه همین موجودی قدیمی بدون کمترین میزان اصلاح و بهسازی ، سال های زیادی میتونه در انبارها نگهداری بشه و به خدمت عملیاتی خودش در ارتش های کشورهای دارنده اون ادامه بده ، وزارت دفاع آمریکا از لاکهید مارتین یعنی پیمانکار اصلی سازنده راکت های M26 تا M30 در سامانه MLRS ، درخواست میکنه تا سرجنگی جایگزین برای سرجنگی خوشه ای موجود ، توسعه بده.   برای این منظور لاکهید مارتین هم به سراغ کمپانی ATK میره و سفارش رو به اون میده و نتیجه کار تحت نام ALTERNATIVE WARHEAD میشه یک سرجنگی با هزاران دارت از جنس تنگستن که ریسک خسارت جانبی و به جای ماندن بمبلت های منفجر نشده رو به صفر میرسونه.   این طرح در نوع خودش بسیار جالبه و موضوع تاپیکی هست که به زودی ایجاد میکنم. ولی مشکلش اینه که هیچ نوآوری خاصی در زمینه ماهیت سلاح یعنی راکت با مسیر شناخته شده بالستیک ، ارائه نمیکنه.   از همین جای ماجراست که بوئینگ میبینه اگر بخواد کمی دیر بجنبه ، توی این بازار بزرگ پر پول و سود و منفعت ، سرش بی کلاه میمونه و چیزی عایدش نمیشه. بنا بر این پول پرستی همیشگی صاحبان این کمپانی اونارو بر آن داشت تا فکر چاره ای کنند.   بوئینگ به سراغ نبوغ و خلاقیت طراحان بخش نظامی خودش میره و با مشاوره کارشناسان بخش بازاریابی و فروش خودش به این نتیجه میرسه که ، بهترین راه برای تبدیل کردن یک راکت معمولی یگان توپخانه به یک ابر سلاح واقعی رو همین الان ، خودشون به طرز کاملا اتفاقی در حال تولیدش هستند. و به قول معروف یار در خانه و ما گرد جهان میگردیم.   بله این جوری شد بمبی که از پایه و اساس برای حمل توسط هواپیماهای جنگنده طراحی و ساخته شده بود ، به شکلی بسیار مناسب با محموله سرجنگی راکت M26 قابل انطباق از آب دراومد. بدون کوچک ترین تغییر و یا اصلاح بر روی بمب و یا راکت. جوری که آدم شک میکنه که انگار این بمب اصلا از ابتدا برای سوار شدن روی این راکت طراحی شده باشه.   برای مقاصد صرفا تبلیغاتی و همچنین بازاریابی در نقاط دیگر دنیا از جمله مشتریان اروپایی ، بوئینگ به کمپانی بزرگ تسلیحاتی و نظامی سوئدی ساب SAAB ، پیشنهاد همکاری میده .  (دقیقا همون کاری که کمپانی ریثیان در مورد گلوله توپ اکسکالیبور انجام میده ) ساب به عنوان پیمانکار فرعی و دست دوم ، وظیفه تطبیق دادن بوستر راکت با بمب SDB  رو بر عهده داره و همچنین برای این سلاح بازاریابی میکنه.   راکت M26 اولین نمونه از راکت های ساخته شده برای MLRS هست که در اوایل دهه 80 توسعه داده شد. بردی بالغ بر 32 کیلومتر داره و با وزن 306 کیلوگرم که از این وزن حدود 120 کیلوگرم برای بخش جلویی راکت است که 90 کیلوگرم از آن رو به طور خالص بمبلت های خوشه ای تشکیل میدن.   یک فایل PDF خیلی خوب در مورد این خانواده راکتی: http://www.ausaredstone.org/files/2011/COL%20Rice%20PFRMS%20Revised%20with%20Public%20Release%20Stmt.pdf   با برداشتن این قسمت و جایگزینی اون با یک عدد بمب SDB با وزن 129 کیلوگرم به اضافه یک غلاف رینگی تطبیق دهنده ، تنها اندکی به وزن سر این راکت افزوده شده.   در ماه مارس سال 2015 بوئینگ به همراه ساب در میدان آزمایشات مهمات ویدسل در سوئد اقدام به اولین آزمایش این راکت-بمب پرنده میکنند و با 3 پرتاب متوالی موفق برگی از تاریخ رو رقم میزنند.     همون طور که میدونید بمب های SDB با هدایت جی پی اس به هدف خودشون برخورد میکنند و بوئینگ آخرین نسل از سیستم هدایت جی پی اس با مقاومت بالا در برابر اخلال و گمراه کردن رو، روی بمب های تولیدی بعد از سال 2012 ، نصب کرده. قائم مقام بخش سامانه های تسلیحاتی و موشکی بوئینگ در توصیف این سلاح جدید ، اصطلاح " حمله همه جانبه-همه زاویه " رو به کار برده و این به خاطر ماهیت عملکردی این سلاح هست.   به این ترتیب که پس از پرتاب راکت از داخل لانچر ، بوستر سوخت جامد ( که در این سلسله آزمایشات اخیر توسط کمپانی بزرگ نروژی NAMMO ساخته شده بود ) به مدت زمان 20 ثانیه روشن میشه و به سوزش و تولید نیروی پیشران ادامه میده و راکت رو به سرعت و ارتفاع مناسب میرسونه ، سپس مکانیزم جدایش بمب از بوستر فعال میشه . به نوع و ماهیت مکانیزم جدایش در گزارشات اشاره ای نشده بود. پس از جدایش بمب ، همه چیز مثل شرایطی دنبال میشه که این بمب برای اون شرایط طراحی شده . یعنی درست مانند پروفایل پروازی عادی و  پرتاب از هواپیمای حامل ، بمب بال های خودش رو باز میکنه و با مانورهای مورد نیاز برای رسیدن به هدف مورد نظر در بهترین زاویه و مسیر برخورد ، نقشه راه خودش رو ترسیم میکنه.   تمامی این محاسبات و تصمیم گیری ها بر عهده سیستم IMU و کامپیوتر پرواز هست که از الگوریتم های پیچیده بهره میگیره. داده های حرکتی با سیستم جی پی اس اصلاح میشه تا در نهایت به هدف برسه.   بدیهی است که موقعیت دقیق هدف ، لحظاتی پیش از پرتاب درون سامانه کنترل بمب ذخیره میشه.   نکته بسیار جالب توجه و انقلابی در زمینه عملکرد این سلاح همان توانایی 360 درجه و " حمله به همه زوایا " هست. یعنی شما با این سلاح در یک محیط کوهستانی و متراکم میتونید اهدافی در پشت کوه ها یعنی زوایایی که عملا خارج از دید هستند رو نابود کنید.   ماموریتی که هرگز با سیستم های راکتی و توپخانه ای حتی در هوشمندترین انواع آنها ، قادر به انجام نیستید. حتی در بسیاری موارد حمله هوایی به چنین اهدافی به عنوان مثال غارهای موجود در شیب بسیار تند کوهستانی یا پایگاه های مستقر در دره های کم عرض و عمیق ، بسیار دشوار و پر هزینه هستند.   و نکته دوم انقلابی درباره این سلاح ، توانایی نابودی اهداف در پشت سر جهت پرتاب راکت هست. یعنی پس از جدایش بمب از راکت ، بمب چرخش 180 درجه انجام میده و به اهداف پشت سر خودروی لانچر حمله میکنه.   این قابلیت حتی در مخیله خوش بین ترین طراحان سیستم های راکتی جهان هم نمی گنجید ولی امروز با ظهور این سلاح ، کاملا به آسانی انجام پذیر شده.   به گفته مقامات بوئینگ ، در صورت درگیر شدن با اهداف پیش رو ، این سلاح دارای برد 150 کیلومتر و در صورت درگیری با اهداف پشت سر ، دارای برد 70 کیلومتر هست. یعنی شما از یک راکت با عمر بیش از 30 سال و برد 32 کیلومتر ، سلاحی با این برد و با این سطح از هوشمندی و انعطاف ماموریتی خلق کرده اید. و این یعنی معجزه فناوری به اضافه چاشنی فرصت طلبی و چیره شدن بر بازار.   به گفته برخی کارشناسان ، پس از عملیاتی شدن این سیستم به دست مشتریان ، احتمال به کارگیری بمب های SDB II ساخت ریثیان که از سیستم هدایت سه گانه راداری فعال موج میلیمتری ، تصویرساز فروسرخ ، نیمه فعال لیزری به همراه GPS و INS استفاده میکنه، وجود دارد و با به کارگیری یک غلاف مخروطی محافظ و جداشونده بر روی قسمت سر بمب ، میتوان رفتار آیرودینامیک آن را بهبود داد و به احتمال زیاد هیچ مشکلی برای جایگزینی این بمب با بمب SDB ساخت بوئینگ ، وجود نخواهد داشت.   در آن صورت توانایی این سلاح حتی بسیار بیشتر هم خواهد شد. و توانایی نابود کردن اهداف متحرک هم به قابلیت های این سلاح افزوده میشود.   پرتابگر استاندارد این سلاح بدون هیچ تغییر یا بهسازی همان سامانه MLRS با گنجایش 12 عدد راکت ، و یا HIMARS با گنجایش 6 عدد راکت هست. این لانچرها موبایل هستند و با تحرک بسیار بالا ، توانایی آتش و فرار بسیاری خوبی رو برای یگان های توپخانه ای زمینی فراهم میکنند.   مسئولان این پروژه ، زمان تحویل دادن این سامانه از زمان بستن قرارداد تا رسیدن به سطح کامل عملیاتی رو ، حدود 18 تا 24 ماه عنوان کرده اند و انتظار دارند تا سال 2018 یعنی پایان مهلت خارج کردن راکتهای M26 خوشه ای از خدمت، این سلاح را به مشتریان خود تحویل بدهند.   یکی دیگر از نکاتی که تاکید بسیاری بر روی آن از سوی مدیران این پروژه صورت میگیره ، قیمت بسیار پایین ، نرخ تولید بسیار بالا و موجود بودن و در دسترس بودن تمامی اجزای این سامانه هست. یعنی هیچ نیازی به اعمال هزینه های جانبی تحقیق و توسعه جدید وجود ندارد. 10 کشور مشتری بالقوه این سلاح هستند و تازه این بدون در نظر گرفتن سفارشات به طور معمول عظیم و گسترده نیروی زمینی آمریکاست.     دو عدد ویدیو از آزمایشات این سلاح به همراه منابع جمع آوری: http://bcove.me/by1hwcsp http://www.military.com:80/video/guided-missiles/multipurpose-missiles/ground-launched-small-diameter-bomb-test/4129690395001/ http://www.defensenews.com/story/defense/land/weapons/2015/03/10/boeing-saab-small-diameter-bomber-ground-launch/24705183/ http://saab.com/land/weapon-systems/surface-tosurface-missile-systems/ground-launched-small-diameter-bomb/ http://www.army-technology.com/news/newsboeing-and-saab-conduct-first-test-firing-of-glsdb-4529518   در پایان از همه استادان و مدیران خواهشمندم هر گونه تغییر، اصلاح و دخل و تصرفی که مورد نیاز هست رو در جهت بهتر شدن مقاله متقبل بشوند. با سپاس.   تمام حقوق متعلق به میلیتاری میباشد

موفقیت نیروی دریایی آمریکا در رهگیری موشک مافوق صوت توسط SM-6   هفته گذشته در میدان آزمایشات موشکی وایت سندز ایالت نیومکزیکو ، یک فروند موشک استاندارد-6 یا SM-6 از پایگاه یو اس اس دزرت شیپ پرتاب شد و یک هدف برد متوسط مافوق صوت را که نقش یک تهدید ماورای افق را بر عهده داشت ، با موفقیت مورد هدف قرار داد.  هدف از نوع GQM-163 کایوت بوده که توسط کشورهای فرانسه ، استرالیا و ژاپن هم خریداری شده.   این آزمایش ، دنباله سلسله آزمایشات SM-6 برای تطبیق و استفاده از داده های به دست آمده از موقعیت هدف توسط سنسورهای دیگر از جمله رادارهای هواپایه بود و در حقیقت ، این آزمایش ، ارزیابی سامانه یکپارچه سازی تبادل اطلاعات راداری میان ناوگان کشتی ها و عناصر هواپایه مانند هواپیماهای آواکس ، کشتی های هوایی و پهپادها بوده. در جریان یک سناریوی ماورای افق ، کشتی پرتاب کننده موشک SM-6 ، از داده های راداری  به غیر از رادار خود کشتی که در فواصل بسیار دور قرار دارند ، استفاده میکند که شامل سنسورهای خارجی ، کشتی های دیگر ناوگان و سنسورهای هواپایه میشود.   در این وضعیت ، کشتی میتواند بسیار زودتر از آن که هدف به محدوده قابل دید توسط رادارهای موجود در خود کشتی برسد ، موشکِ خود را شلیک کرده و در واقع بسیار زودتر با آن درگیر شود و زمان بیشتری برای دفاع و نابود کردن هدف وجود خواهد داشت ، همچنین منطقه بسیار وسیع تری تحت پوشش دفاعی کشتی قرار میگیرد. اهمیت این توانایی در این است که با گذشت زمان و پیشرفت موشک های کروز مهاجم ، سرعت این تهدیدات به طور پیوسته در حال افزایش است و هر چه سرعت بیشتر شود ، مدت زمان کوتاه تری برای مقابله و نابودی آن در دسترس است.   به عنوان مثال از بالاترین نقطه یک ناو ایجس ، افق قابل دید تنها حدود 35 کیلومتر است و سرعت موشک های مهاجم بیش از 2.5 ماخ.  اگر کشتی مدافع بخواهد صبر کند تا هدف به فاصله قابل دید رادار خود برسد ، فرصت بسیار کوتاهی برای پرتاب موشک خواهد داشت. به همین دلیل سعی میشود تا آنجا که ممکن است هدف سریع تر شناسایی و رهگیری شود.   نیروی زمینی آمریکا قصد دارد تا با استفاده از پوشش وسیع راداری کشتی های هوایی JLENS و با کمک جنگنده های اف-16 نیروی هوایی گارد ملی ( که به رادارهای AESA با توانایی کشف و رهگیری موشک های کروز مجهز خواهند شد ) و موشک های SM-6 زمین پایه و موشک در حال توسعه AMRAAM-ER ، و تشکیل یک شبکه یکپارچه از مرحله کشف تا انهدام ، در گستره کشور آمریکا ، پوشش دفاعی سراسری در برابر موشک های کروز روسیه ، ایجاد کند.   بزرگترین تهدید پیش روی آمریکا موشک کروز هواپرتاب KH-101 روسیه با برد بیش از 2000 کیلومتر ارزیابی میشود.   موشک SM-6 از دو نوع هدایت نمیه فعال و فعال راداری به صورت همزمان با هم و در کنار سامانه هدایت درونی استفاده میکند و دارای بردی در حدود 370 کیلومتر میباشد.همچنین در کنار توانایی دفاع هوایی و موشکی ، از قابلیت حمله به شناورها و ناوگان دریایی نیز برخوردار است و گونه مخصوص مقابله با اهداف بالستیک در سال 2018 وارد خدمت عملیاتی میشود.     http://raytheon.mediaroom.com/2015-06-17-US-Navy-uses-SM-6-to-intercept-medium-range-supersonic-target-from-over-the-horizon http://missiledefenseadvocacy.org/missile-defense-news/navy-network-helps-sm-6-find-kill-supersonic-target-it-cant-see/ http://www.defenseone.com/threats/2015/06/pentagon-building-cruise-missile-shield-defend-us-cities-russia/115723/ http://www.navy.mil/navydata/fact_display.asp?cid=2200&tid=1200&ct=2   منابع درباره دزرت شیپ: http://www.wsmr-history.org/Navy_At_LC-35-19.htm http://www.navy.mil/ah_online/ftrStory.asp?id=81844

احتمال استقرار موشک های کروز تاماهاک زمین پایه آمریکا در اروپا   در سالیان گذشته ، دائما گذارش هایی از سوی نهادهای امنیتی و نظامی آمریکا مبنی بر متعهد نبودن روسیه به پیمان منع به کارگیری موشک های میانبرد یا INF که در سال 1987 میان ریگان و گورباچف به امضا رسید ، منتشر میشد. بر اساس این گذارش ها که از منابع اطلاعاتی مختلفی از جمله CIA و NRO به دست آمدند ، روسیه به شکلی بی وقفه و پیوسته در حال تحقیق ، پژوهش و آزمایش موشک هایی است که به عنوان میانبرد طبقه بندی میشوند.    آزمایشات موشک هایی چون روبژ و اسکندر بالدار که بعدا معلوم شد نمونه ای به روز شده از موشک قدیمی زیر دریایی پرتاب RK-55 میباشد ، بر صحت این اخبار دامن زد.   به دنبال آن و همچنین اتفاقات شرق اوکراین ،هفته گذشته خبرهایی منتشر شد که آمریکا  از قصد این کشور بر تقویت توان آفندی و پدافندی در شرق اروپا خبر داد. و بلافاصله رسانه ها و منابع روسی آن را به منزله استقرار سامانه ای مشابه BGM-109G یا همان تاماهاک زمین پرتاب در کشورهای لهستان ، رومانی و لیتوانی دانستند.   مقامات روسی به شدت واکنش نشان داده و این عمل را نقض آشکار و نابودی نهایی پیمان INF قلمداد کردند و اضافه کردند استقرار موشک های بالستیک اسکندر ، پاسخ مناسبی به این اقدام خواهد بود.  ولی مقامات آمریکایی این خبر را تکذیب کرده و گفته اند بعد از بازنشسته کردن موشک های پرشینگ و تاماهاک زمین پرتاب در پایان جنگ سرد ، هیچ برنامه ای برای توسعه و وارد خدمت کردن چنین تسلیحاتی ندارند.     از نظر کارشناسان ، احتمالا این واکنش مقامات روسیه به خاطر صحبت های 3 ماه پیش وزیر دفاع لهستان بوده که از قصد این کشور برای خرید و عملیاتی کردن موشک های کروز برد بلند در 3 عدد از زیردریایی های این کشور تا سال 2023 خبر داده بود. دولت لهستان به منظور مقابله با قدرت طلبی روسیه در شرق اروپا ، برنامه گسترده و سنگینی برای تقویت نیروی نظامی خود دارد و انتظار میرود قرارداد خرید این موشک ها در سال 2017 امضا شود.   مقامات لهستانی از مذاکره با کشورهای فرانسه و آمریکا خبر داده اند ولی با توجه به اینکه موشک MDCN فرانسوی به تازگی عملیاتی شده و هیچ سابقه رزمی ندارد ، از این رو به احتمال بسیار زیاد ، تاماهاک با سابقه 2000 بار به کارگیری در جنگ  را برنده این رقابت میدانند.   همچنین در سال گذشته ، لهستان اجازه خرید موشک های کروز هواپرتاب JASSM را از دولت و کنگره آمریکا دریافت کرده بود و احتمال فروش نوع برد بلند آن نیز دور از تصور نیست.   http://www.defensenews.com/story/defense/2015/06/11/russia-threatens-consequences-if-us-deploys-missiles/71065006/ http://www.defensenews.com/story/defense/land/weapons/2015/03/14/poland-eyes-cruise-missiles-for-its-submarines-amid-russia-concern/70282278/ http://asia.rbth.com/news/2015/06/05/us_may_deploy_ground-based_tomahawks_in_europe_-_russian_military_expert_46699.html http://www.veteranstoday.com/2015/06/09/us-accuses-russia-of-missile-violations-to-cover-europe-deployment-plans-moscow/  

  در تکمیل این خبر لازم به ذکره که ، این ماهواره ها هر کدام وزنی معادل 150 کیلوگرم و اندازه ای کمی بزرگتر از یک ماشین لباسشویی امروزی خواهند داشت و انتظار میرود به تعداد 4 عدد در روز ساخته شود.    10 عدد اولیه این ماهواره در کارخانه ایرباس واقع در تولوز فرانسه ساخته میشوند و 890 عدد بقیه در جایی نامشخص در آمریکا. از میان این 900 ماهواره تنها 648 عدد همزمان مشغول به کار خواهند بود و 252 ماهواره در حالت رزرو و جایگزین اضطراری در مدار قرار میگیرند.   قرار است برای پرتاب مداری این ماهواره ها از میان رقبای آمریکایی و اروپایی ، مناقصه برگزار شود ولی به گفته ریچارد برانسون مدیر گروه ویرجین ، بیشتر این ماهواره ها توسط سامانه پرتاب مداری  " لانچر وان "  که توسط خود شرکت ویرجین گلکتیک در دست توسعه میباشد ، پرتاب خواهند شد. http://www.virgingalactic.com/satellite-launch/ http://www.virgingalactic.com/satellite-launch/l1-performance/   قیمت هر عدد از این ماهواره در صورتی که نرخ تولید به حداکثر خود دست یابد ، حدود 500 هزار دلار پیش بینی میشود. سرعت 50 مگابایت در ثانیه به عنوان سرعت نهایی این سرویس اعلام شده.    کمپانی ایرباس از میان رقیبان دیگری شامل لاکهیدمارتین ، لورال ، تالس آلنیا و OHB آلمان ، به عنوان سازنده انتخاب شده.    کمپانی دیگری که ارائه دهنده سرویس اینترنت فضایی میباشد و قرار است بر اساس برنامه ریزی ها زودتر از شرکت وان وب ، خدمات خود را آغاز کند ، اسپیس اکس میباشد که 4000 ماهواره آن توسط خود این کمپانی و در مرکز تازه تاسیس تحقیقات و ساخت ماهواره واقع در شهر سیاتل ایالت واشینگتن ، ساخته خواهند شد.   http://airbusdefenceandspace.com/newsroom/news-and-features/airbus-defence-and-space-selected-to-partner-in-production-of-oneweb-satellite-constellation/ http://spacenews.com/airbus-wins-oneweb-contract/ http://aviationweek.com/paris-air-show-2015/oneweb-taps-airbus-partner-internet-satellite-constellation http://spaceflightnow.com/2015/06/15/oneweb-selects-airbus-to-build-900-internet-satellites/

آزمایش سلاح لیزری توسط MBDA آلمان      در ماه می 2015 ، شاخه آلمانی کمپانی ام بی دی اِی در جریان آزمایش تازه ترین نوع سلاح لیزری ساخت خود با توان 20 کیلووات ، توانست یک پهپاد کوچک را برای اولین بار نابود کند. این پهپاد در حالی که مانوری شبیه به علامت سوال را اجرا میکرد ، در فاصله 500 متری و تنها 3.4  پس از آغاز آزمایش نابود شد. MBDA در سال 2012 نیز موفق شده بود یک خمپاره را در فاصله 2.5 کیلومتری توسط لیزر منهدم کند.      رشد سریع استفاده از پهپادهای کوچک ، صنایع نظامی جهان را به فکر یافتن چاره ای برای این نوع تهدیدات ترغیب میکند. سال گذشته در جریان سخنرانی خانم آنگلا مرکل ، دنیا شاهد یک نمونه از این تهدیدات بود.   این لیزر از 4 عدد لیزر جدا از هم به قدرت 10 کیلووات تشکیل شده که به کمک یک آینه ( مانند یک تلسکوپ نیوتونی ) ترکیب و مجموعا تشکیل یک پرتوی واحد با 40 کیلووات توان را میدهند. در جریان نمایشگاه هوایی پاریس امسال ، مسئولان سازنده این لیزر عنوان کرده اند که محصول ساخت آنها میتواند پهپاد را در فاصله 3 کیلومتری منهدم کرده و بعد از 5 سال کار و عملیاتی شدن کامل آن در فاصله 5 کیلومتری با اهداف درگیر میشود.   بازدهی این لیزر 30% عنوان شده و با نیروی باتری به توان 400 تا 500 کیلووات میتواند لیزری با قدرت 100 تا 120 کیلووات را تهیه کرد. این لیزر را در آرایش 4 ، 6 و 8 عددی میتوان ساخت ولی 4 و 6 تایی به دلیل کاهش حجم ، بیشترین کاربرد را خواهد داشت. برنامه هایی وجود دارد تا نوع 4 تایی 100 کیلوواتی برای حفاظت از سامانه میدز ، ساخته و به کار گیری شود.   شاید مهم ترین نقش این سلاح ، C-RAM و مقابله با راکت ، گلوله توپ و خمپاره باشد ولی در عین حال انتظار میرود یک لیزر 5 تا 20 کیلوواتی ، یک بمب کنار جاده ای را در فاصله 500 متری نابود کند و برنامه های دیگری برای کور کردن حسگرهای پهپادها و مقابله با دزدی دریایی برای این سلاح وجود دارد.   انواع متحرک بر روی خودروهای رزمی ، ثابت پایگاهی و دریاپایه ، از بسترهای مورد نیاز و قابل به کارگیری این سامانه عنوان شده.    کمپانی راین متال آلمان نیز بر روی یک سلاح لیزری مشابه کار میکند و در سال های گذشته آن را آزمایش کرده ولی این دو سازنده هیچ گاه از همکاری با یکدیگر سخنی به میان نیاورده اند.   http://www.mbda-systems.com/mediagallery/#/news/3511 http://www.defensenews.com/story/defense/show-daily/paris-air-show/2015/06/17/paris-air-show-mbda-germany-seeks-to-target-mini-uavs-with-laser/28854747/ http://aviationweek.com/paris-air-show-2015/mbda-could-deliver-weapon-destroy-small-uavs-end-decade

با سلام به همگی برادران عزیز. ما جدا به عزیزانی مثل برادر امیرسپاه نیاز داریم. هم توی فضای مجازی و هم در دنیای واقعی. ممنون از روشنگری های شما.   حقیقتا دیگه نمیخواستم بیشتر از این ماجرا رو کش بدم. ولی چون برای برادر aboshaban و علم و دانش و فروتنی ایشون ، احترام خاصی قائل هستم ، آخرین ارسالم رو توی این تاپیک میدم و اگر ادامه بحث برای هر عزیزی جالب بود ، در پیغام خصوصی در خدمتش هستم. تا همینجاش هم مطمئن شدم که یه چیزایی رو نباید میگفتم با اینکه میدونستم دارم اشتباه میکنم.   برادر وایزمن هم چون به خاطر صحبت های بنده ، از خنده روده بُر شدن و سَرشون سوت کشیده ، فکر میکنم الان حال و اوضاع خوبی نداشته باشند و مزاحمشون نمیشم. انشاالله یه سفر میرن آنتالیا پیش ترک های مامانی ، حالشون خوب خوب میشه.         برادر گرامی ، باور کردن یا نکردن و شک داشتن یا نداشتن ، 100% بر دوش خواننده است و بنده هیچ اصراری بر تکرار ندارم. و همون طور که خدمت شما عرض کردم به قول خودتون این مطالب بحث برانگیز در هیچ کجای دنیای وب و یا رسانه های آزاد و یا نشریات کثیرالانتشار و یا حتی درون سازمانی نیروهای مسلح و دولتی کشورها ، وجود ندارد.   در ضمن بنده هم به عنوان کمترین ،  کوچکترین و بی سوادترین یک توصیه برادرانه به شما دارم.    به هیچ عنوان تصور نکنید که در صورت صحیح بودن گفته ای یا مساله ای ، الزاما ، ضرورتا ، منطقا ، قاعدتا ، حتما ، مطمئنا ، وجدانا ( و بسیاری دیگه از این کلمات تنوین دار ) ، باید منابعی در فضای اطلاعاتی قابل دسترسی برای عموم مردم ، وجود داشته باشه.   قبول کردن و یا نکردن این حقیقت تلخ هم بر عهده همون عاقلانی که توی ارسال قبلیم ، شعر مولانا بهشون اشاره کرده. توی زمانه و دنیای سیاه و کثیفی داریم زندگی میکنیم  که سیاهی و کثیفیش توی سیاست و نظامی گری و روابط پول پرستانه یک مشت اسفل السافلین ، بیشتر هم هست. انشاالله که یکی قراره بیاد و کسانی رو که تا خرخره توی این سیاهی ( علی رقم رنگ و لعاب براق و خوشگلش )  فرو رفتند رسوا کنه.     و اما برای عزل ها. " آقای مراد بایار " و دار و دسته و تیم و دور و بری های ایشون در صنایع نظامی و نیروهای مسلح ترکیه ، معروف بودند و هستند و فکر میکنم ایشون رو برادر قادر باید بشناسن. منابع زیر مشتی نمونه خروار هست :   http://www.todayszaman.com/columnists_did-china-missile-deal-trigger-dismissal-of-top-official_344057.html http://www.todayszaman.com/diplomacy_china-missile-talks-may-continue-further_346197.html http://www.hurriyetdailynews.com/turkeys-top-defense-procurement-chief-removed-from-office.aspx?PageID=238&NID=64217&NewsCatID=341 http://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=16&cad=rja&uact=8&ved=0CD0QFjAFOAo&url=http%3A%2F%2Fwww.worldtribune.com%2F2014%2F04%2F15%2Fturkey-fires-defense-chief-amid-wiretapping-scandal%2F&ei=TcCHVbyALISsswGZ-4JQ&usg=AFQjCNFghxhSEaoIZHQMMgMoJ65pZ8jB2A&bvm=bv.96339352,d.bGg http://thediplomat.com/2014/05/why-turkey-may-not-buy-chinese-missile-systems-after-all/ http://www.defencereviewasia.com/articles/352/Turkey-may-scrap-Chinese-missile-deal http://www.worldbulletin.net/haber/132223/turkey-sacks-defence-official-involved-in-china-missile-talks http://www.trdefence.com/2014/05/08/why-turkey-may-not-buy-chinese-missile-systems-after-all/ http://www.eurasianet.org/node/68248 http://muftah.org/turkish-missile-dilemma/#.VYfCdfsQKMF  

از سه شنبه شب تا الان، جایی بودم که اینترنت وجود نداشت و ظاهرا به بعضی از عزیزان یه ذره برخورده. من حقیقتا قصدم تمسخر نبود و شاید بشه گفت ، کمی جنبه طنز آمیزش بیش از حد بود.    در ادامه بحث هم ، وقتی نظرات و روشنگری های برادران بزرگوار و دوست داشتنی آرمانی و پرواز رو خوندم ، تقریبا مطمئن شدم که همه حرف ها رو این عزیزان گفتند و چیزی برای من نموند که توضیح بدم. مخصوصا که برادر آرمانی اون اصطلاح به واقع مناسب و کاملا درست  عشاق پاره ترک و شعار دهندگان رو به کار بردند.          برادر aboshaban ، از نوع نوشتار و سطح دانش شما پیداست که اهل مطالعه و تحقیق هستید و با دنیای دانش صنایع دفاعی-نظامی به خوبی آشنایی دارید. منابع موجود در دنیای وب رو حتما به خوبی میشناسید و ایضا منابع دیگر رو از قبیل کتاب و مجله و مقاله و .....  و مطمئن هستم میدونید که بخش بزرگی از اطلاعات حاصله از دستاوردهای این حوزه ، اصلا و ابدا در منابع نامبرده قرار ندارند و و از منابعی به دست میان که ارائه سند و مدرک برای این انواع بسیار مشکل و در مواردی غیر ممکن هست.   پیرو فرمایش شما در مورد ارائه منابع برای مواردی که در بالا از شما نقل قول کردم خدمت شما عرض شود که ، اگر مطالب تمامی دنیای وب رو با 100 زبان زنده دنیا سرچ بفرمایید ، حتی یک کلمه در اثبات ادعای بنده پیدا نخواهید کرد.    منابع بنده ، افرادی هستند که در طول چند سال گذشته و به دنبال بحث و گفتگو در فروم های خارجی و پایگاه های اینترنتی چند تینک تنک غربی و به خصوص آمریکایی ، با اونها آشنا شده ام. و متاسفانه یا خوشبختانه باید عرض کنم که در اکثر موارد ، صحبت های اونها رو از صد تا لینک و منبعی که یه عده از همون عشاق پاره ترک و شعار دهندگان  داخل سایت میلیتاری قرار میدهند ، بیشتر قبول دارم.    این بندگان خدا ، همگی از مخالفان سرسخت سیاست های سیاسی و نظامی آمریکا و غرب هستند و حتی چند تاشون در گذشته در بخش هایی مرتبط با ارگان های نظامی و صنایع وابسته ، سمت هایی داشته و مشغول به کار بوده اند و به قول معروف میلیتاری اینسایدر و دیفنس اینسایدر و اینداستری اینسایدر هستند. فقط به شما همینو بگم که خیلی وقتا از این افراد اطلاعاتی به دست میاد که شاید تو تصور 99% اعضای همین سایت میلیتاری خودمون هم نگنجه.   این افراد که خیلیاشون عملا از جون خودشون گذشتند ،  دائما زیر ذره بین ارگان های اطلاعاتی و امنیتی مثل NSA و غیره هستند و حتی 2 تاشون پناهنده روسیه  و دیگری چین شدند. مطمئن هستم که از من درخواست نام و اطلاعات دقیق تر از اونها رو نمیکنید چون قطعا شرایط رو درک کردید.   ایمیل های چنین افرادی عموما انکریپت هست و متاسفانه حتی کپی ایمیل و دست نوشته اونا رو هم نمیشه نشون داد . پس .......   و برام مثل روز روشن هست که توی همین سایت میلیتاری ، هستند برادران و عزیزانی که با چنین افرادی در تماس هستند و اطلاعات ارزنده ای رو از این طریق به دست میارن که هیچ نیازی نمیبینن در این محیط گفته بشه.   همه این توضیحاتی که میبینید نوشتم ، اولش تصمیم داشتم توی پیغام خصوصی و بسیار سربسته به شما بگم ولی لازم دیدم توی همین تاپیک گفته بشه ، شاید برادران دیگه هم یه نکاتی رو گرفتند و دفعه بعد در مورد درخواست منبع و مدرک ، چند لحظه بیشتر فکر و تامل کنند.   فکر میکنم الان دیگه نیازی به توضیح بیشتر در مورد منابع  SOM و NEB وجود نداشته باشه.    راستی اینو فقط برای چاشنی کار میگم. چند تا مقام گردن کلفت کمپانی تاروس آلمان و سوئد بین سال های 2002 تا 2006 ، برو بیای عجیبی توی ترکیه داشتند. اینم داشته باشید از منابع دم دستی موجود در وب : http://missilethreat.com/missiles/stand-off-missile-som/   و یه چیز دیگه ، چند ماه پیش دولت ترکیه چند تا مقام بلندپایه وزارت دفاع و ارتش رو از سمت عزل کرد. دلیلش این عنوان شد که بر روی انتقال تکنولوژی سیستم FD-2000 چینی به ترکیه اصرار داشتند و در رسانه ها این انتقال تکنولوژی رو به شکل تابلو و ضایعی جار زده بودند. البته از دیگر کمپانی های شرکت کننده در رقابت یعنی ریثیان و یوروسم هم این درخواست رو داشتند که ظاهرا اونا به دلیل زیاده خواهی بیش از حد ترکیه شدیدا عصبانی شده بودند. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:cg4gc2eA9FkJ:www.janes.com/article/49739/turkey-s-t-loramids-technology-transfer-troubles+&cd=1&hl=en&ct=clnk&gl=ir http://www.todayszaman.com/columnist/lale-kemal/turkeys-missile-maneuver_363426.html   عاقلان را یک اشارت بس بُوَد .... عاشقان را تشنگی زآن کی رَوَد     در مورد بخش سوم هم درسته با شما موافقم. هیچ کشوری دوست نداره دستاوردهاشو خیلی راحت و مفت و مجانی به هیچ احدی یاد بده و منتقل کنه. ولی آیا اگر در قبال اون چندین سال زحمت و سرمایه مالی و انسانی ، هزینه ای به مراتب ارزشمندتر و گران بهاتر دریافت کنه چی ؟ باز هم حاضر نیست چنین کاری کنه ؟ فکر میکنید آمریکا و کشورهای اروپایی  که دارن ترکیه رو برای روز مبادا بادش میکنند ، از این ادوات نظامی وحشت دارن و نمیتونن در یک جنگ فرضی از پسشون بر بیان ؟   و اما در مورد قسمت آخری که از شما نقل قول کردم. ببینید برادر گرامی ، این دقیقا اشتباه رایج ، ساده و در عین حال اساسی و بنیادینی هست که بسیاری از علاقه مندان و دنبال کنندگان دنیای علوم نظامی ، مرتکب میشن.    طراحی و ساخت یک بمب هواسر بالدار ، به کلی ، اساسا و مطلقا با طراحی یک موشک کروز که  اون هم بالدار هست ، تفاوت داره. ( به قول معروف از زمین تا آسمون ) و در واقع رفتار آیرودینامیکی بسیار متفاوتی از این دو پلتفورم پروازی دیده میشه.   رمز موفقیت و در واقع معجزه بمب های هواسر نه کیت بدنه و ساختار و متریال بال و به طور کلی خصوصیات ظاهری و فیزیکی ، بلکه نرم افزار های بسیار پیچیده و سنگین با الگوریتم هایی هست که شاید سال ها ناشناخته باقی بمونند.   موشک کروز به دلیل داشتن نیروی پیشران که معمولا به وسیله موتورهای هواسوز و یا راکتی حاصل میشه ، بسیار تحت کنترل و تسلط کاربر و پرتاب کننده اون هست و بسیاری از تاثیرات محیطی و جوی بر روی ویژگی های پروازی و آیرودینامیک این پلتفورم ، کم تاثیر است و پایداری و کنترل متفاوتی داره.   ولی یه بمب بالدار هواسر ، هیچ گونه نیروی پیشرانی نداره که بهش در تغییر جهت و تنظیم و کنترل پرواز کمک بکنه و تنها به نیروی برای ناچیز حاصل از عبور جریان هوا بر روی سطوح بال و بدنه خود اتکا داره.    بحث تفاوت های رفتاری اجسام پرنده پیشران دار و بدون پیشران ، بسیار مفصل و تخصصی هست و توضیح صحیح و علمیش از عهده بنده  که در این حوزه تحصیل نکرده ام ، بسیار دشوار هست و فقط به کمک مطالعات آزاد خودم میتونم شرح بدم. میخوام برای شما یه مثال ساده بزنم. یک موشک کروز وقتی به یک توده هوای طوفانی و بسیار متلاطم برخورد میکنه ، به کمک قدرت نیروی پیشران خودش میتونه در مقابل تندبادها و جریانات مغشوش و توربولنس مقاومت کنه و مسیر خودش رو به هر زحمتی اصلاح و ادامه بده. یعنی نیروی برای اعمال شده بر روی سطوح آیرودینامیکش، عدد بسیار بزرگی هست و کنترلش راحت تر.   ولی یک بمب هواسر در برخورد با همین پدیده ، فقط و فقط میتونه به سامانه هوشمند هدایت و کنترل خودش تکیه کنه و نیروی برا رو بر روی سطوح آیرودینامیک خودش ( که در اکثر موارد بسیار ساده هستند مانند بالک های دم و کانارد ) به صورتی کنترل کنه که حتی در صورت بر هم خوردن تعادل و سقوط ناگهانی ، خودش رو بازیابی کنه و به مسیر درست ادامه بده. مثل یه پرش کننده سقوط آزاد از هواپیما که ممکنه قبل از باز شدن چتر برای لحظاتی تعادل خودش رو از دست بده و صد تا چرخ و معلق بزنه ولی درنهایت تعادل خودش رو به دست بیاره و حرکت تثبیت شده خودش رو ادامه بده.   همون طور که تو ارسال قبلیم هم گفتم میخوام بازم تکرار کنم. در تمام دنیا فقط 3 کشور دارای بمب بالدار عملیاتی هستند ، آمریکا ، اسرائیل و چین ( هند هم ظاهرا چند ماه پیش یه همچین چیزی ساخته و آزمایش کرده ولی جالبه که هیچ عکسی ازش وجود نداره و تحلیل گران غربی هم شک و تردید اساسی روی این مساله دارند.)  در صورتی که بیش از 40 کشور دنیا توانایی علمی و فنی و تجربی ساخت موشک های کروز و یا پرندگانی مشابه کروز رو دارا هستند.   حالا برای کسی سوال پیش نمیاد که چرا این کشورها تا به حال نتونستند بمب هواسر بالدار تولید و عملیاتی کنند ؟؟؟   گزینه عدم نیاز و عدم تطابق با سازمان رزم و......( و حرف هایی از جنس اون گربه که دستش به گوشت نمیرسید و میگفت بو میده ) رو از فرضیات خودتون همین الان پاک کنید ، چون که هیچ فردی با سلامت عقلی کامل رو نمیتونید پیدا کنید که یک بمب بالدار بسیار کم هزینه رو به یک موشک کروز مولتی میلیون دلاری و پیچیده با نرخ تولید پایین ، ترجیح نده.   از توجه شما به عرائض بنده سپاسگذارم و شرمنده ام که خیلی طولانی شد.