انجمن بزرگ میلیتاری

حامد جان توی جنگ با عراق برو بچه های رزمنده این ابتکارات و بهترش رو انجام دادند ولی متاسفانه به دو دلیل اینها از چشم دور مانده 1- متاسفانه کم دقتی و بی توجهی مسئولین در معرفی اونها(البته شاید فکر کردند که بتونند از این ابتکارات بعدا هم استفاده کنند و واسه همین صداشون رو درنیاوردند.) 2- قضیه غاز بودن مرغ همسایه که سبب میشه جوونها کمتر به دنبال خواندن مطالب جنگ ایران-عراق بروند. حالا من یکی اش رو که تازگی خوندم می نویسم که حال کنید. زمانی که فاو سقوط کرد نقشه های لوله های نفتی عراق به دست بچه های سپاه افتاد. زمانی که انجام عملیات کربلای 3 (حمله به سکوی العمیه عراق در دهانه اروندرود) تصویب شد بچه های مهندسی سپاه یه طرح جالب برای به آتش کشیدن سکوی البکر (که در کنار العمیه قرار داشت) دادند. اونها چون مسیر لوله های نفتی رو داشتن از سر لوله ها که در خاک فاو قرار داشت به فشار خیلی زیاد نفت رو وارد لوله ها کردند. در نتیجه شیرهای نصب شده در انتهای سکو که بر روی اسکله البکر بود شکست. بعدش با پمپاژ نفت خام به روی سکو و استفاده از آتشبارهای 155 میلیمتری سکوی رو به آتش کشیدند و قسمت عمده اون در آتش سوخت و برای عراقی ها غیرقابل استفاده شد. عراق از این دو تا سکو برای گرادادن به هواپیماهای جنگی اش در زمان جنگ نفتکشها استفاده می کرد و با نصب رادار اونها رو به صورت یه پست هدایت خط مقدم بر علیه کشتی رانی ایران درآورده بود.

برنای عزیز سلام ما از لطف شما بسیار بسیار متشکریم ولی این رضاکیانی که نام بردید تا اونجا که من میشناسمش اصلا استادنیست. البته شاید در یه چیزهایی استاد باشه ولی مسلما نه در این مبحث. اطلاعات من هم درباره شوالیه های معبد برمی گرده به همین کتابی که آقامصطفی عزیز معرفی کردند با نام "جنگهای صلیبی" . یه تاپیک درباره جنگهای صلیبی داشتم که به صورت خلاصه همین مطالب رو توش آورده بودم. چیز بیشتری نمی دونم و فکر هم نکنم که دونستن خیلی بیشترش واقعا به دردی بخوره و بتونه گره ای رو باز کنه. البته این نظر من هست. شایدهم ادامه دادن این بحث مفید باشه. به هرحال اگر کسی چیزی به این مطالب اضافه کرد خوشحال می شیم. با تشکر برادر کوچک شما رضاکیانی

اگر خدایان بر آن باشند که برای ناپاکی تن آلوده شده به خون، نیایشم را نپذیرند، باک ندارم و چاره ای دیگر ندانم. پس ، نیایشم را بی نگرانی از پاکی و ناپاکی انجام دهم. گرچه گویند که خدایان ناپاکی را دوست نمی دارند، من همچنان بر اندیشه ی خود باشم. هرگز ای نیایش روزانه ام باز نماننم. همان در هنگام به خون کشیده شدن در میدان جنگ یا پای نهادن بر کالبد کشتگان در هنگامه ی کارزار، باز در باورم به بهره ی نیایش به آسمان در پیروزی و عمر دراز استوار باشم.

ارتش عراق تا آخر جنگ هم نتونست چیزی رو پیداکنه که بتونه از پس ام109 بر بیاد.

در حقیقت اینها دو مدل ناوهواپیمابر برای دو کاربرد جداگانه بودند. نمونه اول که منجنیق یا کاتاپولت داشتند برای مقابله با فوکه ولف 200 از شکاری استفاده می کردند ولی این شکاری های در حقیقت یه بار مصرف بودند و اگر دو تا بمب افکن با فاصله زمانی مثلا نیم ساعت حمله می کردند در برابر دومی کاری از دستشون بر نمی آمد. نمونه دوم برای حفاظت کاروانهای دریایی در برابر حملات زیردریایی ها طراحی شده بودند. هواپیمای سواردفیش که در نمونه دوم از اونا بهره گیری می شد یه هواپیمای دوباله مجهز به اژدر هست که سابقه خوبی در غرق کشتی های دشمن از خودش بجا گذاشت. مهمترین سابقه شون غرق نبردناو معروف بیسمارک هست. منتظر توضیح بقیه دوستان هم هستیم. پی نوشت: ما همگی شما رو دوست داریم حالا چه خجالت بکشید، چه نکشید. رضا

پیش از آغاز گردهمایی و داوری، نخست جدا با هر یک از مردم درگیر در کار گفتگو کن، و آنگاه کسانی را که باید رأیشان را بپرسی گرد آور، و پس از آن تصمیم بگیر. اگر جز این کنی، ناگزیر کسانی باشند که از رأی تو ناخشنود مانند. و نیز، هرگاه که بحث گروهی و مجمع مهمی در پیش باشد، باید که پنهانی از کسانی که سود و زیان مستقیم در آن کار ندارند نظر بخواهی. از آنجا که این رایزنان سود و غرضی در کار ندارند تا دل نگران آن باشند، بسا که راه چاره را درست بیابند. اگر با کسانی که در کاردرگیرند مشورت کنی، باشد که به سود خود سخن گویند. رأی جستن از اینان چندان کارساز درنیاید.

رضاکیانی موحد هنگامی که طلیعه جنگ جهانی دوم در قاره کهن دمیده می شد در آن سوی اقیانوس اطلس وزارت جنگ ایالات متحده به دنبال یک خودروی سبک شناسایی با توانایی عبور از زمین های سخت می گشت. پس از انتشار خصوصیات خودروی مورد نیاز ارتش، کارخانه های خودروسازی آمریکا نمونه های گوناگونی از خودروهای سبک خود را به ارتش ارائه دادند. در روز 23 سپتامبر 1940 شرکت خودروسازی "آمریکن بانتام" نمونه ای را ارائه داد که می توان آن را اولین پیش نمونه آنچه که بعدها جیپ نامیده شد دانست. رقبای اصلی بانتام شرکت "ویلیس" و غول اتومبیل سازی آمریکا ،شرکت فورد، بودند. در نهایت و پس از اتمام آزمایش های نیروی زمینی، ضرورتهای جنگی سبب شد که هر 3 خودرو به عنوان برنده طرح شناخته شوند و هر کدام موظف شدند که 1500 دستگاه خودرو به ارتش تحویل دهند. نیروی زمینی در مرحله دوم سفارش تصمیم گرفت که از یک خودروی استاندارد به جای 3 نمونه قبلی استفاده کند. سفارش بعدی 16000 دستگاه بود و شرکت ویلیس به دلیل استفاده از موتور قوی تر برنده آن شد. در اکتبر سال 1941 معلوم شد که توان شرکت ویلیس برای ساخت این تعداد خودرو کافی نیست و نقشه های خودروی جدید به کارخانه فورد فرستاده شدند تا قسمتی از بار تولید بر دوش فورد بیافتد. این خودرو همانی است که امروزه به نام جیپ شناخته می شود و فورد و ویلیس ، به صورت مشترک، در حدود 648000 دستگاه از آن را در طی سالهای جنگ جهانی دوم تولید کردند. جیپ خودروی کوچک چندکاره و پرقدرتی از کار درآمد. نام جیپ از حروف اول کلمه “general-purpose” (g.p.) گرفته شده است و نشان می دهد که این خودرو توانایی هایی بیش از خودروهای عادی دارد. توانایی عبور از زمینهای سخت یک تراکتور و سرعت و قدرت مانور یک اتومبیل معمولی در جیپ جمع شده اند. جیپهای اولیه جنگ جهانی دوم توسط سربازان آمریکایی "پیپ" نام گرفته بودند. این جیپها 3متر طول و 1.5 متر عرض داشتند و می توانستند 6 سرباز را در خود جای دهند. سرعت جیپهای این دوران به 105 کیلومتر بر ساعت می رسید. نکته ممتاز جیپ ها موتور قدرتمند و توانایی نیرو دادن به هر دو محور خودرو است. این ویژگی ها ،به همراه چرخهای پهن، به جیپ اجازه می دهند که توانایی خارج از جاده بالایی از خود به نمایش گذارد. در طی جنگ جهانی دوم ،وبه دلیل نیازهای جنگی، تولید جیپ با سرعت هر چه تمام تر دنبال شد. ارتش آمریکا با سخاوتمندی جیپهایش را به ارتشهای هم پیمان خود نیز واگذارکرد. حتی 51000 دستگاه از جیپها به ارتش سرخ تحویل داده شد تا در جبهه روسیه دربرابر آلمانها بکارگرفته شوند. ژنرال آیزنهاور ،فرمانده نیروهای متفقین در اروپای غربی، جیپ را یکی از سلاح های اساسی می دانست که تأثیری به سزا در به پیروزی رساندن متفقین داشتند. پس از پایان جنگ جهانی دوم شرکتهای اتوموبیل سازی زیادی به ساخت خودروهای مشابه جیپ روی آوردند. خودروهایی مثل لندرور انگلیسی یا لندکروزر ژاپنی نمونه های معروف کپی برداری شده از شمایل جیپ می باشند. در میان کشورهایی که به ساخت یا مونتاژ جیپ روی آورده اند می توان از کشورهای آرژانتین، استرالیا، اسرائیل، ایتالیا، اسپانیا، ایران، بلژیک، برزیل، پرتغال، ترکیه، چین، ژاپن، فرانسه، فیلیپین،کانادا، کلمبیا، کره جنوبی،مصر، مکزیک، هلند و هندوستان نام برد. در سال 1965 برای نیروی زمینی آمریکا ،که درگیر جنگ ویتنام شده بود، جیپ جدیدی با نام "ام715" طراحی و ساخته شد. این جیپ کارکرد بسیار موفقیت آمیزی داشت و تحت لیسانس در کشورهای زیادی ،از جمله ایران، تولید شد. امروزه این جیپ در ایران با نام "آهو" یا "سیمرغ" شناخته می شود. جیپهای مدرن امروزی می توانند با سرعتهای بالا و بارسنگین به راحتی در جاده و خارج از جاده حرکت کنند. امروزه انواع گوناگونی از این خودرو برای مصارف شخصی و نظامی ساخته شده و در تمامی جهان پخش شده اند. جیپ به اندازه ای در فرهنگ آمریکایی ها تأثیر گذاشته که حتی از کلمه جیپ واژه هایی گرفته شده و در مکالمات روزمره بکارمی رود. مثلا فعل "جیپی" یعنی رانندگی در زمینهای سخت و ناهموار یا "جیپر" یعنی صاحب جیپ. دنیای نظامی و غیرنظامی هیچگاه جیپ ها را فراموش نخواهندکرد. طراحی خودرویی با الگوی متفاوت و کارآیی بهتر از جیپ و ساختمان ساده تر از آن، حداقل در آینده نزدیک، بسیار دور از ذهن می نماید. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/120px-1942Jeep.jpg[/img]

چون کسی را نگون بختی روی آورده باشد، اگر با سست دلی در آرام کردنش بکوشیم و بگوییم:" چه ماتم بزرگی! چه اندازه اندوهگینم!" جز آن نخواهد بود که به ناروا، بر پریشانی او بیافزاییم. درست آن است که در این هنگام چنان رفتار کنیم که گویی چیزی روی نداده است: بکوشیم تا اندیشه ی بلادیدگان را از ان گرفتاری بگردانیم، و بگوییم که کارها، از یک روی ، بهتر هم شده است. با این کار، مرد پریشان روزگار سرانجام شور و سرزندگی خود را بازخواهد یافت. براستی که در این جهان بی اعتبار: نباید خورد چندین غم بباید زیستن خرم که از ما اندرین عالم نخواهد ماند جز نامی

این سخن از امیر جوچو به دامادش در یاد مانده است:" اکنون همان لحظه ی سرنوشت است و آن هنگام، هم اینک است." ما پنداریم که زندگی هر روزمان جز آن لحظه ی خطیر سرنوشت است، و از این رو، چون هنگام در درسد آماده نباشیم، و آنگاه که امیر ما را بخواهد یا پی کاری فرستد، درمانیم و ندانیم که چه گوییم و چه کنیم. این رفتار نشانه ی آن است که ما در دل و اندیشه ی خود "لحظه ی سرنوشت" را از "حال" جدا می دانیم. دریافتن معنی "آن هنگام هم اینک است" یعنی پروردن اندیشه و دل و آماده ساختن خود برای چنین هنگام. اگر سامورایی در زندگی سلحشوری اش یکبار هم نزد امیرخوانده نشود، باز باید آماده باشد تا سخنش را روشن و شمرده به امیر یا بزرگان دستگاه او یا به خود سپهسالار بگوید. این آمادگی درونی در هر کار بایسته است. در پرداختن به فنون سلحشوری یا کارهای دیوانی نیز باید چنین بود.

تا اونجا که من می دونم قاچاقچی ها از نظر وضعیت تجهیزات خیلی عالی هستند. علتش هم اینه که محدودیت بودجه وفرستادن اون به مجلس و رای گیری و اینها رو ندارند. هر چیزی که رو که نیاز داشته باشند به راحتی از قاچاقچی های اسلحه می خرند و پولش رو هم نقدی می دهند.

در یکی از جنگها، لشکر امیر ایائسو توکوگاوا با سپاهی پرشمار رویاروی شد. گفته اند که بعدها مردم از شکست او در این جنگ با ستایش یاد می کردند و می گفتند:" ایائسو فرماندهی بزرگ و دلاوری بی همتاست. از سامورایی های تو که در این جنگ نابرابر به خاک افتادند، یکی نیز دیده نشد که پشت به دشمن باشد. آنها همه رو به دشمن داشتند." روحیه سامورایی پس از مرگ او هم خود را نشان می دهد.

آقا جان این جریان میراژ چیه؟ تعریف کنید ما هم بدونیم!!!

نویسنده:رضاکیانی موحد منبع ماهنامه جنگ افزار بی ام دی-1 زرهپوش هوابرد بی ام دی-1،در مقایسه با دیگر زرهپوشها و نفربرهای زرهی ساخت بلوک شرق، در تعدادی اندک ساخت شده است. این زرهپوش اولین بار در سال1970 توسط ناظران نظامی دنیای غرب دیده شد. بی ام دی-1 زرهپوشی با حفاظت اندک و قدرت آتشی محدود بود اما می توانست برای پشتیبانی از چتربازان در اولین مرحله عملیات هوابرد بکاررود. در سال 1973 بی ام دی-1 در واحدهای چترباز اتحاد جماهیر شوروی کاملا جایگزین توپ هجومی آاس یو-57 گردید. زمانی که بی ام دی-1 به خدمت ارتش سرخ درآمد در جهان هیچ مشابه و هماوردی برایش وجودنداشت. آشکار است که طراحان بی ام دی-1 تحت تأثیر تانک موفق آبی-خاکی پی تی-76 و نفربرزرهی بی ام پی-1 بوده اند. در حقیقت، بی ام دی-1 برجک و سلاح های زرهپوش پرآوازه بی ام پی-1 را وام گرفته است. در بی ام دی-1 ،مانند پی تی-76، صندلی راننده در جلو زرهپوش قرارگرفته است. جایگاه خدمه در وسط و موتور در عقب زرهپوش قراردارند. در نتیجه این چیدمان غیرعادی ،برای یک نفربر، بی ام دی-1 دارای در پشتی نیست و سربازان باید برای سوار و پیاده شدن از یک دریچه سقفی در پشت برجک استفاده کنند. لازم به تأکید نیست که این وضعیت حالت خطرناکی برای سربازان در میانه نبرد ایجاد می کند. علاوه بر اشکال بالا، نقطه ضعف دیگر بی ام دی-1 طراحی تنگ قسمت حمل سربازان است. اگرچه این زرهپوش توانایی حمل 4 سرباز را دارد ولی درعمل نمی تواند بیش از 3 سرباز را با خود حمل کند. سینه بی ام دی-1 کوچکتر از نفربر زرهی بی ام پی بوده و قسمت بالای بدنه شکلی متفاوت با بی ام پی دارد. چرخهای شنی از 6 به 5 عدد کاهش یافته اند و دریچه خروج پشتی برای سربازان در بی ام دی-1 برداشته شده است. اما در مجموع زرهپوش هوابرد بی ام دی-1 شباهت زیادی با زرهپوش بی ام پی دارد هرچند که به صورت قابل توجهی کوچکتر است. طراحان بی ام دی-1،با توجه به تجربه پی تی-76، از دو دستگاه جت آبی برای حرکت بی ام دی-1 در آب استفاده کردند و نتیجه کار زرهپوش هوابردی بود که می توانست در عملیات آبی-خاکی نیز بکاربرده شود. بی ام دی-1 را می توان با چتر مخصوص از هواپیما بیرون انداخت و سیستم تعلیق آن به گونه ای طراحی شده تا با کم کردن ارتفاع زرهپوش بتوان آن را در فضای محدود داخل هواپیماهای باری جای داد. هواپیماهای آنتونوف-12، آنتونوف-22،آنتونوف-124 و ایلوشین-76 و هلیکوپترهای میل می-6 و میل می-26 توانایی حمل بی ام دی-1 را دارند. سلاح اصلی بی ام دی-1 یک قبضه توپ 73 میلیمتری بدون خان است که یک قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری به صورت هم محور در کنار آن قرارگرفته است. یک قبضه موشک انداز ساگر بر روی توپ اصلی نصب شده است تا حفاظت زرهپوش را در برابر تانکهای سنگین تأمین کند. دو قبضه مسلسل دیگر نیز در دو طرف سینه زرهپوش نصب شده اند. بی ام دی-1 توسط چتربازان شوروی سابق به صورت گسترده ای در افغانستان بکارگرفته شد. این زرهپوش برای درگیر شدن با نیروهای زرهی دشمن در میادین آلوده به عوامل ش.م.ه طراحی شده بود و به همین دلیل نتوانست در سرزمین کوهستانی افغانستان بدرخشد چرا که دشمن اصلی اش در افغانستان نه واحدهای زرهی بلکه مینها و بمبهای کنارجاده ای و راکتهای شانه پرتاب ضدتانک بودند. در این جنگ تلفات سنگینی به زرهپوشهای ارتش سرخ واردشد. بی ام دی-1 در جنگ اول و دوم خلیج فارس، جنگهای داخلی آنگولا، چچن و جنگهای بالکان نیز جنگیده است. باوجود برنامه های نوسازی ارتش روسیه، این نیرو کماکان در حدود 700 دستگاه از این زرهپوشهای قدیمی را در اختیار دارد. طرح بی ام دی-1 پایه ای برای ساخت انواع ادوات زرهی شد و در نتیجه، زرهپوشهای فرماندهی، خمپاره اندازخودکششی، راکت اندازخودکششی و همچنین نفربر زرهی بی تی آر-دی از دل بی ام دی-1 بیرون آمدند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_740px-BMP1_Training_Turret_Parola_2.jpg[/img] برجک بی ام دی-1 که از نفربر بی ام پی-1 به عاریت گرفته شده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_BMD-1_in_Afganistan.JPG[/img] بی ام دی-1 در خیابان های کابل [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_273b-BMD-1.jpg[/img] برگه شناسایی بی ام دی-1 که برای ارتش آمریکا تهیه شده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_bmd1.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Bmd-1_ifv.jpg[/img] ( مشخصات فنی در آخر ارائه خواهد شد)

بی تی آر-دی یک نفربرزرهی چندمنظوره بود که طرح آن مستقیما از بی ام دی-1 گرفته شد. این نفربرزرهی هوابرد در سال 1974 به خدمت ارتش سرخ درآمد. بی تی آر-دی اولین بار در افغانستان دیده شد و توسط ناتو با نام بی ام دی-ام1979 شناخته می شد. بی ام دی-1 فضای خیلی محدودی برای سربازان داشت و هدف اصلی از طراحی بی تی آر-دی حل این مشکل بود. با حذف برجک اصلی، بی تی آر-دی می تواند 12 سرباز مسلح را حمل کند که بازهم برای ورود و خروج به نفربر باید از دریچه های سقفی استفاده کنند. بدنه بی تی آر-دی کشیده تر از بی ام دی-1 طراحی شده و یک چرخ به شنی آن اضافه شد. تعدادی پنجره در بدنه نفربر تعبیه شده است که سربازان می توانند از درون آنها به سوی دشمن شلیک کنند. زره این نفربر از آلومینیوم جوشکاری ساخته شده بود تا وزن آن کم شود ولی این امر سبب شد تا حفاظت از دست برود و سرنشینان داخل آن تنها در برابر آتش سلاح های دستی کوچک در امان بودند. تنها سلاح بی تی آر-دی عبارت است از 2 قبضه مسلسل سبک که در سینه نفربر نصب شده اند و توسط سربازان داخل آن شلیک می شوند. بعدها نمونه های گوناگونی از این نفربر ساخته شد که یکی از آنها به برجک نیز مجهز شد و سلاح های گوناگونی بر روی آن نصب گردید. بی تی آر-دی ،مانند دیگر خودروهای بررسی شده در این مقاله، یک خودرو کاملا آبی-خاکی است و در ضمن می توان آن را در هرگونه هواپیمای باری متوسط سوار کرد. بی تی آر-دی ،خود، پایه ای برای ساخت ادوات زرهی دیگری چون زرهپوش دیده بان توپخانه، توپ 120 میلیمتری خودکششی (معروف به 2اس9نونا)، زرهپوش فرماندهی، توپ ضدهوایی خودکششی،خودروی پرتاب پهپاد،آمبولانس زرهی، فرستنده-گیرنده ماهواره ای و زرهپوش تعمیراتی قرارگرفت. هنوز هم در حدود 500 دستگاه بی تی آر-دی در واحدهای چترباز ارتش روسیه خدمت می کنند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_btr-d01.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_btr-d.jpg[/img] ضدهوایی خودکششی بر روی بدنه بی تی آر-دی [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_btr_d.jpg[/img]

در راه که میرفتم این اندیشه در سرم آمد که آدمیان را چه هنرمندانه چون عروسکهای خیمه شب بازی ساخته اند؛ هر چند که مردمان از تارهای نخ نیاویخته اند، باز می توانند راه بروند و بدوند و بجهند و سخن گویند؛ آب و گل آنها را استاد ازل چه جادویی سرشته است. اما، باز همه فانی باشند، و بسا که تا موسم جشنواره مردگاه در رسد، بسیاری در گذشته باشند و روحشان به دیدار ما آید. این کوزه گر دهر عجب جام لطیف می سازد و باز بر زمین می زندش اما پنداری که مردمان هرگز این معنی را درنیابند.

مثلی است که می گوید:" چون رود بیاشوبد و آب بالا آید، زورق هم اوج گیرد." به سخنی دیگر، آدمی در رویارویی و نبرد با دشواری ها، آزموده و کارآمد شود. مردان باهنر و کارآمد هرچه که بیشتر سختی آزمایند و دشواری بینند، جان و جوهرشان را پرورده تر و بارورترسازند. هراسیدن و رنجه شدن از دشواریها، گمراهی و ناپایمردی باشد.

بی ام دی-4 زرهپوش بی ام دی-4 در سال 2004 معرفی شد و در سال 2005 به خدمت واحدهای هوابرد روسیه درآمد. این زرهپوش از بدنه بی ام دی-3 استفاده کرده بود اما قدرت آتش آن به صورت معناداری بهبود یافته بود تا جاییکه در بعضی موارد می توان آن را مانند یک تانک بکارگرفت. کیفیت بی ام دی-4 به اندازه ای خوب بود که درحالیکه تولید آن با نرخی اندک ادامه داشت بعضی از بی ام دی-3 ها به استانداردهای بی ام دی-4 ارتقا یافتند. بی ام دی-4 از 1 قبضه توپ 100 میلیمتری به همراه یک قبضه توپ 30میلیمتری هم محور استفاده می کند. توپ اصلی توان شلیک موشکهای ضدتانک هدایت لیزری را دارد. این موشکها 5500 متر برد دارند و می توانند بر علیه هواگردهای کم سرعت نیز بکارروند. گلوله های این توپ 7000 متر برد دارند و گلوله گذاری آنها به صورت خودکار انجام می شود. نرخ آتش این توپ 10-15 گلوله در دقیقه است. مانند زرهپوشهای پیشین، یک قبضه موشک انداز ضدتانک بر سقف زرهپوش قرارگرفته است. 2 قبضه مسلسل و یک نارنجک انداز خودکار ،مانند بی ام دی-3، تسلیحات این زرهپوش را تکمیل می کنند. از نظر قدرت آتش بی ام دی-4 قدرتمندترین زرهپوش جهان در کلاس خود می باشد. بی ام دی-4 توانایی های هوابرد و آبی-خاکی بی ام دی-3 را حفظ کرده و می تواند در حالت شناوری نیز تمامی سلاح هایش را شلیک کند. تعداد اندکی از این زرهپوش ها به سیستم هدایت آتش جدیدی مجهز شده اند و با نام بی ام دی-4ام به خدمت ارتش روسیه درآمده اند. سیستم هدایت آتش یکپارچه با دستگاه نشانه روی روز/شب، تلویزیون پانوراما برای فرمانده، کامپیوتر دیجیتال بخشی از تجهیزات بی ام دی-4 را تشکیل می دهند که برای فرمانده آن توانایی شلیک به اهداف خارج از خط دید را به ارمغان می آورند.درحال حاضر واحدهای هوابرد روسیه 30 دستگاه بی ام دی-4 در اختیار دارند و احتمالا تفنگداران دریایی نیز به این زرهپوشها مجهز خواهند شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_bmd4_turet.jpg[/img] برجک بی ام دی-4 به همراه توپهای 100 میلیمتری و 30 میلیمتری [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_mbd4-06.jpg[/img] آماده سازی ام بی دی-4 پس از فرود. قسمتی از چهارچوب مخصوص فرود در عکس به خوبی دیده می شود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_bmd4.jpg[/img] دوستان برای مطالعه بیشتر می تونند به اینجا هم مراجعه کنند: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3961

دوستان به سادگی از این عکسها عبور نکنید! خیلی هاشون دارند با آدم حرف می زنند. نوع تجهیزات، سلاح ها و در نتیجه تاکتیکها رو می شه از روی بعضی از عکسها تشخیص داد. مثلا چند جا وانتهای مسلح به دوشکا رو می بینید که عکس از پشت انداخته شده و به وضوح آرم تویوتا در پشت ماشینها دیده می شه. جلیقه ضدگلوله در هیچ عکسی دیده نمی شه( تا اونجا که من دقت کردم) اکثر سربازهای وظیفه دارای سنی پایین (18-20) هستند و افراد مسن در عکسها به ندرت وجود دارند. سربازهای واحد پیاده به وضوح چهره شرقی دارند( تاجیک، ازبک، قرقیزو...) و سربازان واحدهای زرهی یا مکانیزه اغلب چهره غربی ( اسلاو) دارند. به هرحال عکسهای جالبی هستند. از کلنل باید تشکر نمود.

سامورايي بايد كه روح سلحشوري خود را بسي ارجمند دارد. عزم والاي او بايد آن باشد كه چون رزمنده اي غيور بميرد. او بايد به نهايت در خودسازي بكوشد چندان كه پندار و گفتار و كردار هر روزه اش همه نيك و پاك و صافي باشد. سلحشور بايد كه براي خدمت شايسته تر به امير از دانايان راي جويد و دركارهاي مهمتر از داننده اي رهنمود خواهد كه خود در گير آن كار نيست. سامورايي در سراسر زندگي سلحشوري خود به چيزي جز خدمت به ديگران نينديشد و بهتر آن اس كه هر انچه كه به كار او نيايد نپرسد ونداند.

تجربه بکارگیری بی ام دی-2 در افغانستان نشان داد که برجک دونفره کارآیی بیشتری نسبت به برجک تک نفره دارد. به علاوه، بی ام دی-2 برای نصب توپ 30 میلیمتری خیلی سبک بود و شلیک توپ تمام بدنه زرهپوش را به لرزه وامی داشت. بهبودهایی که منجر به ساخت بی ام دی-2 شده بودند بیهوده از کاردرآمدند چراکه نیازهای رزمی از بهسازی های صورت گرفته بر روی بی ام دی-1 سبقت گرفته بودند. در حقیقت، پروژه بی ام دی-2 راه حلی موقتی بود تا زرهپوش بزرگتری برای نصب برجک نفربرزرهی بی ام پی-2 ساخته شود. تجربه جنگ افغانستان این حقیقت را آشکار کرده بود که درنهایت باید زرهپوش جدیدی طراحی شود تا جانشین بی ام دی-1 و بی ام دی-2 گردد. در نتیجه، سومین نسل از زرهپوشهای هوابرد شوروی سابق با نام بی ام دی-3 ساخته شد و در سال 1990 و پس از پایان جنگ افغانستان به ارتش سرخ پیوست. بدنه این زرهپوش کاملا جوشکاری شده است و می تواند سرنشینانش را در برابر ترکشها و آتش سلاح های سبک محافظت کند. بدنه بی ام دی-3 از یک طرح کاملا جدید و از برجک دونفره زرهپوشهای بی ام پی-2 بهره برده است. 6قبضه نارنجک انداز برای شلیک نارنجکهای دودزا در دو طرف این برجک نصب شده اند. قدرت آتش بی ام دی-3 نسبت به زرهپوشهای قبلی کاملا بهبودیافته است. برد مؤثر مهمات ضدزره توپ اصلی آن 2000 متر و برد موثر مهمات با قدرت انفجاری بالا تا 4000 متر می رسد. یک قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری به صورت هم محور با توپ اصلی قراردارد. یک قبضه موشک انداز ضدتانک آتی-4 یا آتی-5 سلاح اصلی ضدزره بی ام دی-3 را تشکیل می دهند و یک قبضه نارنجک انداز خودکار 40میلیمتری جای یکی از مسلسلها را در سینه زرهپوش گرفته است. باوجود وزن بیشتر، بی ام دی-3 خصوصیات آبی-خاکی بهتری نسبت به زرهپوشهای هوابرد قبل از خود دارد. توانایی شناوری بی ام دی-3 فوق العاده است. علاوه بر اینکه بی ام دی-3 آماده است تا هر زمان به آب بزند، حتی اگر 30 درصد از حجم آن را آب فرابگیرد باز هم غرق نمی شود. پیشرانه بی ام دی-3 در آب توسط 2 دستگاه جت آبی تأمین می شود. چند دستگاه پمپ آب نیز وظیفه تخلیه آب را در صورت صدمه دیدن بدنه شناور برعهده دارند. همچنین در طراحی جدید، فضای داخلی بی ام دی-3 ،نسبت به زرهپوشهای قبلی، افزایش یافته است. این زرهپوش می تواند 5 سرباز مسلح (و در وضعیت اضطراری) 8 سرباز را در خود جای دهد. بی ام دی-3 از یک موتور به قدرت 450 اسب بخار استفاده می کند که توانایی حرکتی آن را به صورت معنا داری افزایش داده است. سیستم فنربندی آن به صورت هیدرولیکی قابل تنظیم است. بزرگترین تفاوت بی ام دی-3 با زرهپوشهای سابق در این است که برای پرتاب بی ام دی-1 و بی ام دی-2 مجبور بودند که خدمه را به صورت جداگانه و خارج از زرهپوش پرتاب کنند. بنابر این خدمه ناچار می شدند تا زمان حیاتی زیادی را صرف این کنند که در میانه جبهه نبرد زرهپوش خود را پیداکنند و آن را آماده انجام عملیات کنند. اما در بی ام دی-3 می توان خدمه را سوار بر زرهپوش کرد و از هواپیما به بیرون پرتاب کرد. سیستم پرتاب جدید و چتر این زرهپوش از زرهپوشهای هوابرد قبلی قابل اطمینان تر بوده و به سادگی می توان از آن اسفتاده کرد. این امر سبب می شود که بی ام دی-3 در میدان جنگ سریعتر از زرهپوشهای سابق به وضعیت عملیاتی دربیاید چرا که خدمه نیازی ندارند که زرهپوش خود را پیداکرده و سپس سوار آن شوند. بی ام دی-3 را می توان ،مانند زرهپوشهای قبلی، از هر گونه هواپیمای باری متوسطی پرتاب کرد. پس از موفقیت طرح جدید، بی ام دی-3 خود نیای ادوات زرهی جدیدی شد. انواع نفربرزرهی بدون برجک،زرهپوش شناسایی در محیط آلوده به عامل شیمیایی،تانک سبک و درنهایت زرهپوش پیشرفته بی ام دی-4 بر اساس بدنه بی ام دی-3 ساخته شده اند. امروزه 103 دستگاه بی ام دی-3 عملیاتی در نیروهای مسلح روسیه خدمت می کنند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd_3.jpg[/img][/img] بی ام دی-3 مجهز به برجک 2 نفره نفربرزرهی بی ام پی-2 [img]gallery.military.ir/albums/userpics/bmd_3_l4.jpg[/IMG][/img] بی ام دی-3 پس از پرتاب از هواپیما. سیستم ضربه گیر مخصوص پرتاب در زیر زرهپوش دیده می شود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd_3_l3.jpg[/img][/img]

لطفا به بخش مربوطه منتقل شود توپ 120 میلیمتری ال-44 در اوایل دهه 60 میلادی، یک فرمانده تانک ایرانی به شوروی سابق پناهنده شد و اسرار توپ 105 میلیمتری استاندارد ناتو ،ال-7، را با خود به شوروی برد. ارتش ایران به تازگی به تانکهای ام-60 آمریکایی مجهز شده بود که از توپهای ال-7 بریتانیای بهره می گرفتند. پس از آن، روسها تصمیم گرفتند تا قدرت آتش تانکهای خود را افزایش دهند. در سال 1965، روسها تانک تی-62 ،مسلح شده به یک قبضه توپ بدون خان 115 میلیمتری، را برای اولین بار در معرض نمایش عموم قراردادند. با آنکه ارتش سرخ تی-62 را در سال 1969 به خدمت گرفت بلافاصله کار بر روی تانک جدید تی-64 مجهز به یک قبضه توپ 125 میلمیتری آغازشد و تنها 3 سال بعد بود که تانک تی-72 با همان توپ به ارتش سرخ و کشورهای عضو پیمان ورشو تحویل داده شد. پس از نبرد سلطان یعقوب (لبنان 1982)، اسرائیل ادعاکرد که توانسته 9 دستگاه تی-72 سوریه را با تانکهای مرکاوا-2 منهدم کند. نسلهای اول و دوم مروکاوای اسرائیل از توپ ال-7 استفاده می کردند. روسها در کوبیانکا چند گلوله زره شکاف 105 میلیمتری ساخت اسرائیل را بر روی تی-72 آزمایش کردند و به این نتیجه رسیدند که این گلوله ها توانایی نفوذ به زره جلویی تی-72 ، و نه برجک آن، را دارند. در پاسخ، روسها تی-72ام1 را ارائه کردند که اسرائیل را وادار کرد تا به دنبال یک توپ 120 میلیمتری برای تانکهایش بگردد. از طرف دیگر، آمریکایی ها نیز برای جایگزین کردن ال-7 های تانکهایشان به مشکل برخورده بودند. در سال 1963 آلمان و آمریکا درگیر یک پروژه مشترک برای ساخت تانک جدیدی با نام ام بی تی-70 بودند. قراربود که ام بی تی-70 به یک قبضه توپ 152 میلیمتری با گلوله گذار خودکار مجهز شود که توانایی شلیک موشکهای ضدتانک ام جی ام-51 را نیز داشته باشد. طراحی این توپ بر عهده شرکت راین متال از آلمان (غربی) گذاشته شد. ساخت توپ 152 میلیمتری به مشکلات فنی برخورد کرد و راین متال تصمیم گرفت تا طراحی یک توپ 120 میلیمتری بدون خان را آغازکند. در نهایت، محدودیت های مالی سبب لغو پروژه ام بی تی-70 در سال 1971 شدند. راین متال با نگرانی از ناتوانی ال-7 در برابر تانکهای جدید بلوک شرق، توسعه توپ جدیدش را در سال 1965 آغازکرد. در سال 1967 دولت آلمان دوباره پرونده بهسازی لئوپارد-1 را بازکرد. نمونه های اولیه در سالهای 69 و 70 تکمیل شدند و کمی بعد پروژه به سوی ساخت تانک جدیدی با نام لئوپارد-2 چرخید. اولین نمونه تانک جدید در سال 1972 ساخته شده و به یک قبضه توپ 105 میلیمتری بدون خان مسلح شد. بین سالهای 72 تا 75 تعداد 17 دستگاه لئوپارد-2 آزمایشی ساخته شدند. در سال 1974 ،پس از ده سال پژوهش، ساخت توپ بدون خان راین متال به پایان رسید و 7 دستگاه از لئوپارد-2ها به توپ جدید ،با نام ال-44، مجهز شدند. پس از مراحل مختلف آزمایش تولید انبوه ال-44 در سال 1979 آغازشد. اولین آبرامز مجهز شده به ال-44 در سال 1985 از خط تولید بیرون آمد. کمی بعد، شرکت آمریکایی جنرال دینامیکز لیسانس ساخت ال-44 را خرید و پس از بهسازی آن را با نام توپ ام-256 تولید کرد. اسرائیل نیز در دهه 80 برای نسل جدید تانکهایش ، مرکاوا-3، توپ ال-44 را انتخاب کرد. آنها نیز لیسانس ساخت ال-44 را از آمریکایی ها خریدند و پس از بهسازی های مورد نظرشان آن را با نام ام جی-251 تولیدکردند. تعدادی از ام-60 های ترکیه نیز با گونه ای از ال-44 ،ام جی-253، مسلح شدند. 5.2متر طول لوله ال-44 بوده و وزن لوله آن به 1190 کیلوگرم بالغ می شود. وزن توپ با ملحقات آن به 3317 کیلوگرم می رسد. لوله ال-44 دارای پوششی از فلز کروم است تا طول عمر آن افزایش یابد. در اصل، طول عمر لوله ال-44 بین 400 تا500 شلیک است اما استفاده از خرجهای جدید طول عمر لوله را تا 260 شلیک و حتی در بعضی موارد تا50 شلیک کاهش داده است. سیستم مهار عقب نشینی توپ از 2 کندکننده هیدرولیکی و پنوماتیکی تشکیل شده است. پس از ال-7 بریتانیایی می توان ال-44 را پر طرفدارترین توپ نصب شده بر روی تانکهای غربی دانست. تا کنون ال-44 بر روی تانکهای زیر نصب شده است: آلمان:لئوپارد-1( به صورت آزمایشی)، لئوپارد-2 (همه نمونه ها تا آ-5) آمریکا: ام-1 آبرامز(همه نمونه ها) ژاپن: تایپ-90 کره جنوبی: کا-1آ1 اسرائیل: صبرا(ام-60 بهسازی شده)؛ مرکاوا-3؛ مرکاوا-4 ال-44 می تواند طیف وسیعی از مهمات متعارف یا جدید را شلیک کند. شرکت راین متال و همچنین آمریکا واسرائیل مهمات جدیدی را برای این توپ طراحی کردند. راین متال در ابتدا گلوله دی ام-23 را برای این توپ طراحی کرد که خود بر اساس گلوله اسرائیلی ام-111 ساخته شده بود. دی ام-23 گلوله زره شکاف با مغزی تنگستن بود که با استفاده از انرژی جنبشی در زره تانک نفوذ می کرد. پس از مدتی دی ام-23 با دی ام-33 جایگزین شد. گفته می شود که دی ام-33 می تواند با شلیک از فاصله 2000 متری در یک قطعه فولاد به قطر 56 سانتیمتر نفوذکند. کمی بعد، راین متال با کمک فرانسه گلوله زره شکاف دی ام-43 را ساخت. آمریکایی ها نیز برای ال-44 های بومی خود دست به طراحی مهمات گوناگونی زده اند. مهمات اصلی آمریکایی ها گلوله زره شکاف ام-829 است که از مغزی اورانیوم ضعیف شده استفاده می کند. بعدها نمونه های پیشرفته تر ام-829 نیز ساخته شدند. این گلوله در جنگ اول خلیج فارس با موفقیت بر علیه تانکهای عراقی بکارگفته شد و از سوی سربازان آمریکایی با نام مستعار "گلوله نقره ای" شناخته می شود. در سال 2002 گلوله جدید ام829آ3 ساخته شد که ادعا می شود می تواند در پیشرفته ترین زره های واکنشی-انفجاری ساخت روسیه نفوذکند. ارتش آمریکا از گلوله تخریب کننده ام-908 برای انهدام سنگرها و استحکامات استفاده می کند. ام-908 پس از نفوذ به دیوار سنگر و در داخل آن منفجر می شود و می تواند بیشترین آسیب را به افراد داخل سنگر وارد سازد. گلوله های گوناگون دیگری نیز برای ال-44 ساخته شده اند که از میان آنها می توان به نمونه های زیر اشاره کرد: گلوله ضدزره با قدرت انفجاری بالا و خرج شکل دار گلوله چندمنظوره ام-830 ضدتانک-ضدهلیکوپتر گلوله ضدنفر ام-1028ترکش شونده با گلوله های تنگستن گلوله با قدرت انفجاری بالا و پره های تثبیت کننده موشک هدایت لیزری ضدزره-ضدهلیکوپتر لاهات ساخت اسرائیل توپ 120 میلیمتری ال-55 در دهه 80 توسعه تانکهای جدید روسی مانند تی-80 سبب شد تا کشورهای غربی به افزایش توان رزمی تانکهایشان بیاندیشند. تی-80 از زره جدیدی ساخته شده از مواد مرکب بهره می برد. تی-72ها نیز تحت یک برنامه بهسازی گسترده قرارگرفتند تا به استانداردهای تی-80 ارتقاء پیداکنند. در سال 1985 نسل جدیدی از تی-72 با نام تی-72بی معرفی شد که از سیستم جدید حفاظتی لایه لایه استفاده می کرد. زره به کار رفته در برجک تی-72بی حتی از تی-80 نیز برتر بود و در درجه اول برای حفاظت در برابر موشکهای ضدتانک طراحی شده بود. در سال 1990 کاملا آشکارشده بود که ال-44 به اندازه کافی قدرتمند نیست تا از پس تی-72بی یا تی-80 برآید و برنامه طراحی توپ 120 میلیمتری جدیدی در دستور کار راین متال قرارگرفت. در همان زمان بود که آلمان غربی پروژه لئوپارد-3 را آغازکرد هر چند که پروژه جدید با فروپاشی شوروی در سال 1991 کنارگذاشته شد. در اکتبر همان سال کشورهای سوئیس، هلند و آلمان غربی موافقتنامه ای را در جهت مدرن سازی لئوپارد-2های موجودشان امضاکردند. قسمتی از این برنامه بهسازی، ارتقاء توپهای ال-44 موجود برای صرفه جویی در هزینه طراحی و ساخت یک توپ جدید بود. این توپ باید می توانست با استفاده از مهمات ال-44 به برد بیشتری دست پیداکند. به علاوه، مهمات جدیدی برای این توپ نیز طراحی شد که می توانستند با سرعت دهانه بالاتری شلیک شوند. توپهای جدید ال-55 نام گرفته و بر روی نمونه های جدید لئوپارد-2 نصب شدند. ال-55 تقریبا 25درصد بلندتر از ال-44 بوده و سنگین تر از نیای خود می باشد. ال-55 با سرعت دهانه بالاتر (1750متر/ثانیه) می تواند با استفاده از همان گلوله های ال-44 به برد بیشتر و قدرت نفوذ بهتری دست پیداکند. برای ال-55 گلوله زره شکاف جدید دی ام-53 طراحی شده است که برد درگیری با ال-55 را تا 4000 متر افزایش می دهد. از دید نظری هر تانک مسلح به ال-44 را می توان به ال-55 نیز مسلح کرد. بریتانیا برای برنامه بهسازی تانکهای چالنجر-2 خود توپ ال-55 را مورد ارزیابی قرارداده است. امروزه تانکهای لئوپارد-2آ6 و کا2 کره ای به ال-55 مجهز شده اند. اسپانیا و یونان نیز تانکهای لئوپارد-2 خود را با ال-55 ارتقاء دادند. احتمالا ال-55 تا سالها در خدمت باقی خواهدماند و طرفداران بیشتری خواهدیافت. پي نوشت: متاسفانه عكس اين توپها رو نداشتم اگر كسي از دوستان عكس اين توپهاي رو داره (البته عكس بر روي تانك يا برجك رو نمي خوام فقط عكس توپ خالي) لطف كنه و در تاپيك قرار بده. نويسنده:رضاکیانی موحد منبع: ماهنامه جنگ افزار

نابخردي باشد اگر كه تا بيمار نشده ايم به تندرستي خود نرسيم و نينديشيم. چون به ناخوشي گرفتار آييم رهايي از آن بسيار دشوار باشد. بر پايه ي قانون بودايي تقصير و جزا بسيار طبيعي است كه هركس كه خوب به تندرستي خود نرسيد بيمارگردد. گرچه پيداست كه پزشكان نيز ندانند كه ناخوشي را بايد پيش از جايگيرشدن جلوگرفت من راز كار را به تجربه خوب دريافته ام. بهترين راه پيشگيري بيماري اندازه نگه داشتن در خوردن و نوشيدن و آ م ي ز ش جنسي و نيز سوزاندن برگ موكسا بر پشت اس.... اندرزم به پزشكان اين است كه بيمارانشان را وادارند كه شش ماه يك سال و يا اگر زياد بكشد دو سال در اين چيزها پرهيز و خويشتند داري كنند تا مايه ي درد و ناخوشي آنها خود به خود از ميان برود. پي نوشت 1: موكشا گياهي است كه در طب سنتي ژاپن براي درمان روي پوست بيمار دود مي دهند پي نوشت2: داريا خان! اگر از استثناها بگذري (اسكندر مقدوني رومل شاه اسماعيل اول و...) اصولا كساني كه سنشان زياد است از كم سن تر از خودشان حرف شنوي ندارند. بعدش هم يه چيزهايي هست كه شما اگر نابغه هم باشي بايد سني ازت بگذره تا بتوني اونها رو هضم كني. اينو كسي بهت مي گه كه تقريبا دو برابر شما سن داره. راستي ارنست گالوا رو مي شناسي؟

خوب تقريبا تمام مواردي كه آقا سعيد ذكركردند رو روسها در همان دهه 80 انجام داده اند. از روي بدنه اين زرهوش انواع وسايل زرهي ديگه مثه توپ خود كششي و... ساخته شده كه البته به دليل گسترده بودن بحث در اينجا به اونها نپرداخته ايم. انشالله اگر عمري بود بايد سراغ اونها هم بريم

شركتهاي فوق هادي آمريكا و نورث روپ گرومن اعلام كردند كه در ماه ژانويه 2009 يك آزمايش با باركامل را بر روي اولين موتور الكتريكي مجهز شده به فوق هادي در جهان را انجام داده اند. اين موتور با قدرت 36.5 مگاوات از فوق هداي هاي مخصوص حرارت بالا استفاده مي كند و به عنوان پيشرانه كشتي ها و زيردريايي هاي نيروي دريايي آمريكا ساخته شده است. آزمايش مذكور بنا به اطلاعات سازندگان آن موفقيت آميز بوده است. اين آزمايش در يكي از آزمايشگاه هاي نيروي دريايي در فيلادلفيا صورت گرفته است. سيم پيچ هاي ساخته شده از مواد فوق هادي (اچ تي اس) مي توانند جرياين 150 برابر سيم پيچهاي عادي مشابه خود را عبور دهند. اين تفاوت سبب شده تا موتور جديد (با توان خروجي مشابه) حجمي كمتر از نصف موتورهاي معمول داشته باشد. قرار است تا اين موتورها بر روي ناوشكنهاي فوق مدرن زوم والت نصب شوند . نصب اين موتور 200 تن از وزن اين ناو مي كاهد و فضايي كه در اثر استفاده از آن آزاد مي شود را مي توان براي نصب ساير تجهيزات در نظر گرفت. صرفه جويي سوخت حاصل از اين تغييرات در حدود 1 ميليون دلار آمريكا تخمين زده مي شود. موتورهاي اچ تي اس تحت يك مقاطعه بين دفتر تحقيقات نيروي دريايي و شركتهاي فوق هادي امريكا و نورث روپ گرومن طراحي و توسعه يافته اند تا ارزش بي نظير اين تكنولوژي به عنوان پيشرانه آينده شناورهاي نظامي اثبات شود. اين دو شركت بر اساس يك موافقتنامه تجاري همكاري مي كنند كه در طي آن شركت فوق هادي آمريكا مسوول اصلي مرحله تحقيق و توسعه موتور جديد مي باشد. در سال 2008 نيروي دريايي آمريكا با موفقيت يك سيستم اچ تي اس متفاوت را بر روي ناوشكن يو اس اس هيگينز نصب و آزمايش كرد. اين موتور كه از سيم پيچهاي ساخت شركت فوق هادي آمريكا استفاده مي كند بايد يك آزمايش دو ساله را در طي سفرهاي دريايي از از بگذراند. اين موتورها نيز مي توانند كاهش معني داري در وزن شناور ايجاد كنند. دان مك گاهن معاون مدير عامل شركت فوق هادي مي گويد: آزمايش موفقيت آميز با بار كامل اين موتور فصل جديدي را در تكنولوژي پيشرانه كشتي ها گشوده است. اين موتور يك تغيير اساسي در اندازه توانايي حركت پنهان پشتيباني و بقاپذيري شناور هاي ما ايجاد مي كند و يك مزيت آشكار در سالهاي آتي به نيروي دريايي ما مي بخشد. نيروي دريايي آمريكا تا كنون بيش از 100 ميليون دلار در راه توسعه موتورهاي اچ تي اس هزينه كرده است. موتورهاي اچ تي اس را مي توان در كشتي هاي تجاري و تانكر نيز بكار گرفت. پي نوشت: دوستان براي مشاهده مشخصات ناوشكن فوق مدرن زوم والت به آدرس زير مراجعه كنند http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7114 [color=darkred]منتقل شد. sina12152000[/color]

فرزانه اي گفته است: من جادويي براي در كمند آوردن پيروزي نمي دانم. تنها اندرزي كه دارم اين است كه مرد بايد از هر فرصتي بهره جويد و بخت را (چون درآيد) از دست ندهد. پي نوشت: دارياي عزيز سلام! بهتره اينها رو توي يه فايل ورد كپي پيست كني بعد سرفرصت پرينتشون رو بگيري و مثه يه كتاب بخونيشون تا .... اما درباره اينكه گفتي اينها همشون به درد ما نمي خورند حق با شماست. بعضي هاشون مفيدند و با فرهنگ ما جور درمياد(مثه همين آخري) بعضي ها شون رو هم بايد بندازيم دور. هدف اصلي من از اين تاپيك اينه كه ببينيم سربازاي ژاپن در جنگ جهاني دوم رفتارشون از كجا نشات كرفته بود. اين كتاب اصلي ترين دكترين آموزش اخلاق در نزد سيستم نظامي ژاپن در زمان ابتداي قرن بيستم بوده و شما با تجزيه و تحليل اينها است كه تازه درك مي كني چرا سربازاني اين كشور توي فيليپين تا 20-30 سال بعد از جنگ جهاني داشتند خودشون تنهايي مي جنگيدند و تسليم نمي شدند. درباره اونها هم مطلب دارم به موقعش انشالله اما درباره اين مساله پير و جوان حق با اين بنده خداست. شما خودت نگاه كن همين الان اگر توي دانشگاه يا دبيرستاني كه هستي اگر يه كسي كه سنش از شما كمتر باشه بذارند مبصر با ناظم خود شما ازش حساب مي بري يانه؟ صحبت سر اينه كه اغلب افراد به صورت ناخودآگاه سن و سال رو در نظري كه درباره ديگران مي دهند دخيلي مي دونند. همين مساله سن و سال سبب شد كه خيلي ها از اسامه بن زيد حرف شنوي نداشته باشند. تاريخ صدر اسلام رو يه نيگاه بنداز!!