انجمن بزرگ میلیتاری

توپولوف 95 رو جا انداختی. تا منظورت از بهترین چی باشه؟ سقف پرواز بالا؟ توان حرکت پنهانی؟ حجم محموله؟ برد زیاد؟ مطمئن باش که حالا حالا ها نمی شه یه بمب افکن ساخت که تمام فاکتورها رو در حد عالی داشته باشه. می تونه توی یه فاکتور عالی و توی بقیه خوب یا متوسط باشه. به هر حال مطالب جامعی بود . دستت درد نکنه

خیلی خوب بود و مفید من فقط یه نکته رو تذکر بدم بعضی از موارد جزء جنگهای میکروبی محسوب می شوند نه جنگهای شیمیایی مثه استفاده از میکروب طاعون و اینها....

سعید جان حیوانات هم همدیگرو می کشن. بعضی هاشون هم هم نوع خوار هستند. به هر حال خشونت قسمتی از طبیعت هست و نمی شه جلوش رو گرفت. حالا توی آدما این خشونت یه خورده جنبه تکنیکی به خودش گرفته. چه می شه کرد؟! قسمت بد مسئله اینه که اونهایی که بیشتر از همه دم از حقوق بشر می زنند این جور کارها رو بیشتر انجام می دهند تا ما جهان سومی های (به قول اونها بربر) حالا...

کالیبر: 40 میلیمتر برای راکت انداز و 40،70و 105 میلیمتر برای سرجنگی نوع: بدون عقب نشینی به علاوه خرج پروازی طول کلی: 650 میلیمتر وزن: بدون موشک 6.3 کیلوگرم به همراه تلسکوپ پی جی او 7 برد موثر: 200-500 متر بسته به نوع راکت آرپی جی 7 مدل توسعه یافته راکت اندازهای قدیمی تر آرپی جی 2 می باشد. اولین نوع آن که توسط شوروی سابق در سال 1961 ساخته شد به نام آرپی جی 7 وی معروف شد و به طور گسترده ای تا کنون توسط روسیه و بیش از 50 کشور بکار می رود. برای سالها آرپی جی 7 به عنوان یکی از موفق ترین راکت انداز های ضد تانک مطرح شده است. ناگهان از میان یک سلاح ضد زره، سلاحی چند منظوره پدید آمد که با توجه به انواع نراکتهایی که برایش طراحی شد، می توانست در ماموریتهای گوناگونی مانند ضد پیاده نظام شرکت کند. راکتهای ویژه آرپی جی 7 راهی طولانی را پیموده اند. از راکت اصلی پی جی 7 وی با قدرت نفوذ 260 میلیمتر تا نارنجک پی جی 7 وی ال که در سال 1977 ساخته شد و توان نفوذ 500 میلیمتر در زره یا در دیواری آجری به قطر 1.5 متری را دارد. در دهه 80 پی جی 7 وی آر (دوزمانه) ساخته شد. این نارنجک دارای دو سر جنگی بود و برای مقابله با تانکهای مدرن که از زره های واکنشی منفجر شونده پوشیده شده اند؛ ساخته شده است. سرجنگی جلویی، زره واکنشی را از کار می اندازد و سر جنگی بعدی می تواند تا 600 میلیمتر در زره نفوذ کند. آرپی جی 7 راکت انداز ای است که از شانه شلیک می شود، فقط به صورت تک تیر کار می کند و فاقد خان است. راکت از جلو داخل لوله می شود و در انتهای لوله نیز مجرای واگرا(وانتوری) قرار دارد. در این نوع طراحی منطقه پشت سلاح در هنگام شلیک تا حدود 20 متر خطرناک است. راکتها دارای خرج ترکیبی- خرج پرتابی و پروازی به همراه هم- هستند. راکت از خرج پرتابی بدون دود بهره گیری می کنند. وقتی راکت به فاصلی ایمنی از شلیک کننده (حدود 10-20متر) می رسد، خرج پروازی روشن می شود وبه سرعت راکت افزوده می شود که برد موثر را برای راکتهای معمولی تا 500 متر و برای راکتهای سنگینتر تا 200 متر افزایش می دهد. به خاطر افزایش برد راکت در آرپی جی 7 از دستگاه نشانه روی تلسکوپی با بزرگنمایی ثابتX2.7 به نام "پی جی او 7 " استفاده شده است. دستگاه نشانه روی دارای مقیاس فاصله سنجی برای اهداف معمولی(تانک) به ارتفاع 2.7 متر و تنظیم مقیاس برای جلوگیری از انحراف راکت توسط باد است. همچنین یک چشمی معمولی آهنی برای پشتیبانی در آرپی جی 7 بکار رفته است. آر پی جی 7 از سیستم آتش مکانیکی که چخماق توسط شصت عقب کشیده می شود و با یک فشار ماشه ضربه می زند بهره می برد. راکت باید بلافاصله پس از سوار شدن بر روی نارنجک انداز به صورت صحیح تراز شود. هر راکت ای تی(?) شامل سر جنگی بزرگی به همراه فیوز است با خرج پروازی به قطر 40 میلیمتر در انتهایش. خروجی خرج پروازی در جلوی آن؛ در نزدیکی سرجنگی قرار گرفته است. انتهای آن، پره های تثبیت کننده خم شونده قرار دارند که پس از شلیک باز می شوند. خرج پرتابی از باروت ساخته شده است که در لوله ای از مقوای قابل سوختن ریخته شده است و قبل از شلیک در انتهای راکت تعبیه می شود. راکت و خرج پرتابی در کوله هایی مخصوص حمل می شوند. در استاندارد شوروی سابق نارنجک انداز 2 و کمک او 3 نارنجک حمل می کنند. در شوروی سابق و روسیه چند طراحی برای به روز رسانی آر پی جی 7 انجام شده اند که مهمترین آنها آرپی جی 7 دی -با لوله دو تکه- مخصوص نیروهای هوابرد است. از زمانی که آرپی جی 7 تولید شد – که هنوز هم در بعضی کشورها مانند بلغارستان، رومانی و چین ساخته می شود- مقدار زیادی تغییرات بر روی آن و نیز نارنجکهایش انجام شده است. آر پی جی 7 سلاحی است ساده و ارزان که هنوز سلاحی موثر در برابر خیلی از تانکهای مدرن بحساب می آید و نیز می توان آن را در چند نقش بکار گرفت تا جاییکه سربازی را به توپخانه ای کوچک بدل سازد. بعضی از نارنجکهای سلاح آرپی جی 7 که توسط شوروی سابق و روسیه طراحی شده اند: پی جی 7 وی پی جی7 وی ال پی جی 7 وی آر تی بی جی 7 وی او جی 7 وی سال ساخت 1961 1977 1988 1988 1999 کالیبرسرجنگی 85 93 64/105 105 40 وزن(کیلوگرم) 2.2 2.6 4.5 4.5 2 برد موثر(متر) 500 500 200 200 350 نفوذ در زره(میلیمتر) 260 500 +600ERA - - منبع: http://world.guns.ru/grenade/gl02-e.htm ترجمه رضاکیانی موحد(باقیش هم از همین سایت ترجمه کردم) آرپی جی7 به همراه دوربین PGO-7 و راکت PG-7VM که خرج پرتابی روش نصب شده. آرپی جی 7 کماندویی در حالت بازشده تصویر برش خورده از راکت PG-7VM HEAT راکت PG-7VL HEAT راکت دو زمانه PG-7VR tandem این یکی عشق آقا سامانه راکت ترموباریک TBG-7V راکت ترکش شونده ضد نفر OG-7V

کالیبر: 40 میلیمتر لوله و 82 میلیمتر سرجنگی نوع: بدون عقب نشینی طول کلی: 650 میلیمتر وزن خالی:2.83کیلوگرم وزن با نارنجک: 4.67کیلوگرم برد موثر: 100-150 متر نفوذ در زره: 200 میلیمتر در سال 1949 موشک انداز ضدتانک آرپی جی 2 توسط ارتش شوروی سابق بکاربرده شد. در طی دهه 60 این موشک انداز به تدریج با موشک انداز موثر تر آرپی جی7 جایگزین شد و بعدتر به صورتی گسترده به کشورهای پیرامون شوروی سابق صادر شد. آرپی جی2 در درگیریهای زیادی در ویتنام و خاور میانه دیده شده است. همچنین در چند کشور تحت لیسانس ساخته شده است. تنها راکتی که توسط آرپی جی 2 پرتاب می شد "پی جی 2 هیت" بود. یک خرج پرتابی -ساخته شده از باروت- در بدنه ای کاغذی، قبل از پرتاب به راکت متصل می شد. راکت به همراه خرج متصل شده، از جلو به داخل لوله سلاح وارد می شد. برای آتش کردن راکت باید - توسط شصت - چخماق را به عقب کشید و با چشم نشانه روی کرده و ماشه را کشید. در حین پرتاب 6 پره تثبیت کننده از راکت بیرون می آید. برد موثر در حدود 150 متر و قدرت نفوذ در زره 20 میلیمتر است. آرپی جی 2 را توسط یک نفر می توان بکار برد؛ اما خدمه استاندارد 2 نفر هستند: راکت انداز که سلاح را به همراه کیف مخصوص حمل سه راکت حمل می کند و کمک او که سه راکت را به همراه یک تفنگ هجومی حمل می کند.

عرضم به خدمت شما که این اولین مطلب نظامی هست که این حقیر ترجمه کردم. البته غیر از کتاب هنر جنگ که اون حسابش از تمام دنیا سواس. درباره استفاده از لفظ "راکت" حق به جانب شما است سعید جان ولی چون اولاش ترجمه کلمه به کلمه می کردم از نارنجک استفاده کردم. درباره اینکه این سلاح عتیقه است حق با شما است آذرخش خان ولی یه خورده صبر کنی می خوام برم سراغ زوبین و نیزه و بومرنگ انشالله. هانس عزیز مرسی از توجه شما. این مطلب شامل 4 مدل راکت انداز شانه پرتاب هست. اونی که شما می گید به تولید انبوه نرسید وگرنه در خدمت بودیم. به هرحال...

چند ارتش در طی جنگ دوم جهانی با تشخیص احتیاج به یک سلاح ضد تانک انفرادی که درمسافت کوتاه عمل کند دست به توسعه انواع جدیدی از سلاح زدند که نارنجک انداز های ضدتانک نام گرفتند. این سلاح ها مخصوصا برای شلیک نارنجکهایی با سرجنگی قوی و کالیبر بالا طراحی شدند؛ چون اثر این گونه خرجها رابطه مستقیمی با کالیبر و در نتیجه وزن خرج دارد. اولین گونه این نوع سلاح ها مانند ام1 بازوکا ، پیات ، و یا پانزرفاست/پانزرشرک ؛ در سالهای 44-1942 به دست نیروهای آمریکایی، انگلیسی و آلمانی رسید. پانزرفاست نارنجک انداز ضدتانک آلمان در طی جنگ دوم جهانی شوروی سابق اولین نارنجک انداز ضدتانک خود را در سال 1947 ساخت و در سال 1961 شاید معروف ترین و موثرترین سلاح در این رده یعنی آرپی جی 7 را تولید نمود. سربازی در حال نشانه روی با آرپی جی 7 اغلب این سلاح ها از بالای شانه شلیک می شوند و عقب نشینی ندارند که نوعا شامل یک لوله بدون خان با دوسر باز، قبضه به همراه ماشه، ضامن و واحد شلیک و انواع مختلف دستگاه نشانه روی می باشند. نارنجکها به سه دسته کلی تقسیم می شوند: 1. RCL تایپ که از خرج پرتابی -که درون لوله ای قرار گرقته و به انتهای نارنجک متصل شده است- استفاده می کنند. چون لوله سلاح از هر دو طرف باز است؛ عکس العمل خروج گازهای مخترق شده از انتهای لوله؛ نارنجک را به سمت جلو پرتاب می کند. نکته منفی این سیستم، گاز داغ پشت تیر انداز در هنگام شلیک است که منطقه خطری بزرگ -تا حدود 20متر - در پشتش ایجاد می کند. برای کم کردن این مشکل، بعضی سیستمها -مانند پانزرفاست3 آلمانی- به سیستم تفنگهای بدون عقب نشینی اختراع شده توسط کلاند دیویس (؟)-در قبل از جنگ اول جهانی- بازگشتند. 2. راکتها که دارای خرج پروازی کوچکی مانند موشک هستند که به انتهای نارنجک متصل شده است. بعضی وقتها این موشک سوختش را کاملا درون سلاح می سوزاند و گاهی روشن بودن این موشک بیشتر طول می کشد. در این مورد تیرانداز باید از آتش خروجی موشک توسط وسایل محافظتی ویژه، حفاظت شود. 3. مدل های ترکیبی که از هردوخرج پرتابی و پروازی بهره گیری می کنند. خرج پرتابی کوچک، نارنجک را از لوله سلاح به بیرون شلیک می کند و پس از طی شدن فاصله ای مناسب -10تا 30 متر- توسط نارنجک ؛ خرج پروازی روشن شده و به نارنجک شتاب می دهد که برد موثر سلاح را بسیار بیشتر می کند. بدیهی است که نارنجک انداز های ضدتانک، سلاح هایی ساده و ارزان هستند و مهمترین قسمت پیچیده سیستم، خود نارنجک و در سیستمهای مدرنتر دستگاه نشانه روی می باشد. مدلهای اولیه و ساده از نشانه روی چشمی با ردیفی از مقیاسها برای فاصله های گوناگون استفاده می کردند. در دهه 60 بعضی از نارنجک اندازها – به صورت برجسته آرپی جی 7- با دوربینهای موثرتری عرضه شدند که دارای مقیاس فاصله یابی و شبکه نشانه روی مختلط بودند. آخرین اختراع این عرصه، دستگاه های نشانه روی الکترونیکی و لیزری با دستگاه نشانه روی خودتصحیح می باشد. نارنجکهای اولیه از خرجهایی با مواد منفجره استاندارد مانند تی ان تی استفاده می کردند. نارنجک های مدرن برای از کارانداختن زره های بسیار ضخیم تانک ها -که از مواد کامپوزیت ساخته می شوند- و اغلب توسط زره های منفجرشونده واکنشی پوشیده می شوند؛ طراحی شده اند. آنها از دو سرجنگی و مواد منفجره مختلط و بسیار موثر استفاده می کنند. در این گونه نارنجکها، سرجلویی کوچکتر بوده و زره واکنشی را از کار می اندازد و سر دوم که بزرگتر است به زره اصلی تانک ضربه می زند. برای کمک به بسط توانایی موشک اندازهای ضدتانک، نارنجک های با سر جنگی قوی با سرجنگی دیگری مانند دودزا ، خردکننده با قدرت انفجاری بالا - برای استفاده ضد نفر- ؛ آتش زا - برای مقابله با اهداف نرم مانند مخزن یا افراد در سنگر پناه گرفته - تکمیل می شوند. به این نکته باید توجه شود که فقط قدرتمندترین نارنجکهای ضدتانک، تانکهای مدرن را می توانند از جلو هدف قرار دهند. به هرحال، زره تانکها در قسمت عقب وپهلوها نازک تر و دربرابر نارنجکهای ضدتانک(توپخانه ضد تانک فقیرانه) آسیب پذیرتر هستند.آخرین عملیات ارتش آمریکا در عراق و روسیه در چچن ثابت کرد که نارنجک انداز های ضد تانک – مخصوصا مدل قدیمی آرپی جی 7 – اگر به درستی استفاده شوند، هنوز هم کاملا موثر می باشند. منبع مجله جنگ افزار مترجم رضاکیانی موحد

هرچند که راه میانه در هر چیز و هر کار بهتر است، بازسامورایی به جوهر سلحشوری نرسد مگر آنکه هر روز و همواره اندیشه دارد که از دیگران برتر و فراتر شود. این سخن را از سلحشوری پیر شنیدم:" اگر سامواریی را سری پراندیشه و دلی پرشوق باشد و هدف و همت را بر سرآمدن شدن بر رزمندگان نامدار و در افکندن دشمنان شکست ناپذیر نهد، او همان نمونه ی سلحشوری، نیرو و شور و خروش است." در زندگی روز مرده نیز باید چنین منش و عزمی داشت.

مالک خان مرسی. نوژه عزیز البته یه جورایی راس میگه. خوب مطلب وقتی که طولانی باشه خود من هم حوصله ام نمی گیره که بخونم و کپی اش می کنم توی ورد تا بعدا سرفرصت برم سراغش. البته این دوستمون اگر درست یادم باشه خداحافظی موقتی با سایت کرده که انشاالله هر جا هست خدایا به سلامت دارش اما مورد ششم: استالین کلا آدم شکاک و بدبینی بود و خیلی سخت به افراد دور و برش اعتماد می کرد. این بی اعتمادی هم بدجوری کار دستش داد. مثلا قبلا از حمله آلمان به روسیه خبر این حمله رو خیلی از جاسوسان روسی بهش اطلاع داده بودند ولی استالین حرف اونها رو باور نکرد. جالب اینه که بعد از پایان جنگ خیلی از این جاسوسان به شوروی سابق فراخوانده شدند و اونجا به جرم های خیالی بازداشت و دست آخر همگی اعدام شدند. بعد از جنگ هم خیلی از اسرای روسی به کشورشون بازگشتند ولی متاسفانه تقریبا همگی توسط سیستم پلیسی استالین اعدام شدند. اصولا حزی نظر خوبی به اسرا نداشت و اونها رو همکار دشمن می دونست و از سربازان ارتش سرخ انتظار می رفت که تا آخرین نفس بجنگند. یه نامه از مارشال ژوکوف ، فاتح استالینگراد و برلین، پیداشده که مربوط به محاصره لنینگراد هست. در این نامه به فرماندار نظامی شهر دستور داده شده که هر سرباز روسی که اسیر شد باید خانواده اش اعدام بشوند. به هر حال.... اینها چیزهایی بود که من خونده بودم ولی شاید هم اطلاعاتم غلط باشه. اگر کسی اطلاعات کاملتری داره خوشحال می شم به ما هم بگه. حق پشت وپناهتون. 1. ارتش آمریکا اولین بار در دهه 60 از پهپادهای شناسایی برای شناسایی خاک ویتنام، چین و کره شمالی استفاده می کرد. 2. در روز 21 آگوست 1998، یک فروند پهپاد به نام "لیما" توانست برای اولین بار عرض اقیانوس اطلس را بپیماید. این سفر 26 ساعت به طول انجامید. 3. آمریکا برای کنترل مرز مشترک خود با مکزیک از پهپادهای "پریدیتور" استفاده می کند. این روباتهای پرنده در طی 6 ماه خدمت خود توانستند از ورود غیرقانونی 2000 نفر به آمریکا جلوگیری کنند و 4 تن حشیش را کشف نمایند. 4. در دهه 50 و 60، آمریکا و شوروی سابق به دنبال طراحی و ساخت بمب افکنهایی بودند که مجهز به پیشرانه اتمی باشد. با توسعه تکنولوژی موشکی هر دو کشور این پروژه را کنار گذاشتند. 5. بر اساس تحقیقات "موسسه بین المللی صلح استکهلم" بودجه نظامی عربستان سعودی در سال 2005 از کشورهایی چون روسیه، هند، اسرائیل و اسپانیا بیشتر بوده است. 6. کوچکترین ارتش دنیا متعلق به جزایر "آنتیگوا و باربودا" است. پرسنل کادر این ارتش 170 نفر و پرنسل ذخیره آن 75 نفر می باشند. 7. در حال حاضر 24 کشور در دنیا وجود دارند که دارای هیچ نیروی نظامی نیستند. 8. تعداد تانکهای ارتش اسرائیل در حدود 9 برابر ارتش بریتانیا است. 9- آمریکا، روسیه، هندوستان، فرانسه و پرو تنها کشورهایی هستند که هنوز از رزمناو استفاده می کنند.

در پاریس دو سخنگوی وزارت دفاع و وزارت خارجه فرانسه کنفرانس مشترکی داشتند که عنوان ومحتوای آن ارائه آمارو اطلاعات به پارلمان فرانسه نام داده شده بود. در جزوه ای در همین ارتباط ، مقدمه ای از آقای هروه مورن مزیر دفاع به چشم میخورد که در بخشی از آن میخوانیم نهمین گزارش در مورد صدور اسلحه در سال ۲۰۰۷ اینبار با این هدف ارائه شده تا اهمیت صادرات ونیز تاثیر اقتصادی ان مشخص گردد وبا نگاه به همه زوایا جزوه پاسخگوی ابهامات باشد.در سال گذشته فرانسه نزدیک به پنج ونیم میلیارد یووروسفارش دریافت کرد و توانست پنج میلیارد یوورو از این رقم را تحویل بدهد . وزیر دفاع فرانسه میگوید که به ابتکار او طرحی شامل بیست ماده پیش بینی شده تا بازار فروش تسلیحاتی فرانسه را در سظح بین المللی هموارتر سازد وبر اساس همین طرح کار کنترل و جابجائی سلاح های خریداری شده بیشتر می شود ، به گفته وزیر دفاع ، فرانسه همواره به توازن بین المللی توجه دارد و با تعهد به وفاداری به همین اصول شناخته شده در مبارزه با گسترش تولید سلاح کشتار جمعی نقش فعالی دارد . در جزوه ای که در این کنفرانس در اختیار روزنامه نگاران قرار گرفت به فصل هائی نظیر بازار رقابت در فروش تسلیحات دفاعی ، صدور آنو نقش دولت درحمایت از این صنعت وعاقبت کنترل مسیر و مقصد نهائی تجهیزات فروخته شده را مشاهده میکنیم .فرانسه چهارمین صادر کننده تسلیحات نظامی در جهان است و در فهرست نام کشورهای خریدار، در بخشی که نام افغانستان ، پاکستان ، عراق و یا اسرائیل درج شده نامی از ایران مشاهده نمی شود ، آگاهان دلیل آن را قوانین تحریم میدانند ، امری که دولت جمهوری اسلامی برای از میان برداشتن آن تلاشی نشان نداده است .بودجه نظامی در جهان رقمی نزدیک به نهصد میلیارد دلار است که دویست و هفده میلیارد دلار آن شامل تسلیحات نظامی میشود ، البته بازار دومی بنام تسلیحات دست دوم وجئد دارد که معمولا در آمارگیری ها به آن اشاره نمیشود . در عوض آمار میگوید فروش تسلیحات برای دول فروشنده ، حدود پنجاه هزار نفر را به کار میگیرد . در آمارگیری ها درسطح قاره ای ومنطقه متوجه میشویم که خاورمیانه ۴۳ درصد فروش تسلیحات را به خود اختصاص داده و در پی آن اروپا ۲۰درصد وکشورهای اسیائی ۱۱ درصد تسلیحات فرانسه را خریداری کرده اند .واما در ابتدای کنفرانس آقایان فدریک دزآنیو سخنگوی وزارت خارجه ولوران ته زیر سخنگوی وزارت دفاع بعد از توضیحات جداگانه شان از روزنامه نگاران دعوت کردند هر گونه سئوالی را لازم میدانند مطرح کنند . آنها گفتند فروش تسلیحات از رعایت تحریم گرفته تا مسائلی نظیر محیط زیست ، حقوق بشر ویا رفتار دول خریدار در برابر مسئله تروریزم راهمواره در نظر داشته اند . سخنگوی وزارت دفاع گفت صدور تسلیحات نسبت به سالهای پیش فزونی داشته و برای مثال عربستان ، امارات ویا اسپانیا خریدهای بیشتری داشته اند به گفته این مقام سفارشات معمولا بین پنجاه تا صد و پنجاه میلیون یوورو تخمین زده میشود.در بخش پرسش و پاسخ پرسیده شد که امسال چین ولیبی در پاریس قراردادهائی داشتند آیا در معمله با آنا در باره حقوق بشر هم سخن رانده شدآقای دزآنیو سخنگوی وزارت خارجه گفت آنچه که فرانسه تا کنون انجام داده تماما با شفافیت بوده و به اخلاق فرانسه تکیه داشته وسپس سخنگوی وزارت دفاع اضافه کرد که بهمین دلیل ۱۰۸ پرونده از نظر انها مردود شناخته شده است منبع: http://enews.voanews.com/t?r=218&c=1486983&l=1783&ctl=1EF31D0:7E0576BB5BB25A528D879F109BB300D459A7771E6324567D&

اینجا چند تا مسئله هست اولا که من متخصص نیستم و اگر هم نظری بدم سلیقه ای هست. دوما که سوال شما دوقسمت هست سوال اول اینکه کدوم نارنجک انداز برتر از بقیه هست؟ سوال دوم هم اینکه کدوم از نظر اقتصادی به صرفه هست؟ جواب سوال اول(سلیقه ای) به نظر من اونی برتر هست که اختصاصی تر ساخته شده. یعنی نارنجک اندازی که وظیفه اون صرفا نارنجک انداختن باشه. مثه اون دو تا عکس آخری. مخصوصا که الان به سمت ساخت نارنجک اندازهای پیشرفته ای داریم می ریم که نارنجک رو بالای سر سنگر دشمن منفجر می کنند تا بیشترین تلفات به دشمن وارد بشه. این نارنجک اندازها دارای فاصله یابهای لیزری و کلی تشکیلات مدرن هستند. جواب سوال دوم(بازهم سلیقه ای) نارنجک اندازهایی که زیر تفنگ می بندند از نظر اقتصادی به صرفه هستند. چون یه سرباز با یک سلاح می تونه 2 تا کار انجام بده. البته خوب کیفیت کار با هر دوتا هم پایین خواهد آمد. در موارد خاص مثه نیروهای ویژه و ضدشورش و اینهاباید به جواب سوال اول توجه کرد و در موارد عمومی مثه سربازان میدان نبرد به جواب سوال دوم.

1. زمانی که در سال 1940 گلایدرهای سنگین "مستراشمیت 321 و 322" عرضه شدند، هیچ هواپیمای آلمانی قدرت کافی برای به دنبال کشیدن آنها را نداشت. برای یدک کشیدن آنها نمونه ای از هواپیمای بمب افکن "هاینکل111" را با نام "هاینکل 111زد" تولید کردند. 2. آلمان غربی در ماه می 1955 به پیمان نظامی "ناتو" پیوست. 3. در "جنگ اول خلیج فارس"، عراق از 35 نوع تانک و خودرو زرهی در ارتش خود استفاده می کرد. 4. در سال 1952 و 7 سال پس از تسلیم ژاپن در "جنگ جهانی دوم"، پیمان صلح بین کشورهای آمریکا و ژاپن منعقد شد. 5. امپراطوری عثمانی دوبار در سالهای 1529 و 1683 توانست تا "وین" پیش رفته و آن شهر را در محاصره بگیرد. 6. تمام اسرای روس که پس از پایان "جنگ دوم جهانی" از آلمان به شوروی بازگشتند به دستور "استالین" اعدام شدند. 7. رزمناو هسته ای "کالیفرنیا" در سال 1971 به آب انداخته شد و در سال 1999 از خدمت بازنشسته شد. به این ناو لقب "خرس طلایی" داده شده بود. 8. نیروی دریایی آمریکا 72 فروند زیردریایی، 12 فروند ناوهواپیمابر، 27 فروند رزمناو، 55 فروند ناوشکن و 35 فروند ناوچه، 41 کشتی فروند آبی-خاکی، 200 لندینگ کرافت و 100 کشتی لجستیکی در اختیار دارد. 9. نیروی دریایی روسیه 53 فروند زیردریایی، 1 فروند ناو هواپیمابر، 7 فروند رزمناو، 14 فروند ناوشکن، 88 فروند ناوچه گشت ساحلی، 22 فروند کشتی آبی-خاکی و در حدود 435 کشتی لجستیکی در اختیاردارد. 10. اولین نمونه آزمایشی هواپیمای "هرکولس" در اکتبر 1960 در یک پایگاه هوایی آمریکا اوراق شد. 11. مارشال "رومل" جزوه ای در تاکتیکهای پیاده نظام به نام "یورش پیاده نظام" نوشته بود که این نوشته باعث شد هیتلر به او علاقمند شود و در زمان اشغال "سودتنلند" او را به فرماندهی گردان محافظانش منصوب کرد. رومل در آن زمان عضو حزب نازی نبود و هیچ گاه نیز عضو آن حزب نشد.

گونه ای منش ورفتار آن است که آن را "رفتار رگباری" گویند. کسی که در رگبار ناگهانی گرفتار شده است، اگر که نخواهد در باران خیس شود، هر چه تندتر می دود یا می کوشد تا خود را به زیر ایوان خانه های کنار راه برساند. با این همه او خیس می شود. اگر اندیشه مان را از پیش برای خیس شدن در باران آماده سازیم، در چنین پیشامدی کمترین پریشانی نمی یابیم. این منش در هر کار و هر وضعی بهتر و برتر است.

کسی کپی کاری رو مسخره نمی کنه! جانم واست بگه که بعضی ها حرفشون اینه که حالا که قراره کپی کنیم بریم بگریدم بهترین رو پیداکنیم وکپی کنیم. یعنی دقیقا همون کاری که روسا وآمریکایی ها با طرح و نقشه های آلمان کردند. نه اینکه هی بریم جنسهای بنجل بیاریم و بعدش شروع کنیم به کپی کردن..... خودت که بهتر می دونی.

این آقا بابک ما نرم افزار نیس. یه جور سخت افزار مخصوصه که خدا آفریدتش تا بی ایمانها به قدرتش ایمان بیاورند. ولی خداوکیلی سخت افزار خیلی بدرد بخوریه. ما که ازش خیلی داریم استفاده می کنیم. عمرش دراز باد!!!!!!!!1

عالی است

در دیدار دوستی سوگوار، آنچه که برای دلداری او می گوییم بسیار مهم است. او می تواند احساس و انگیزه ی نهانی ما را در سخنانمان بخواند. سامورایی راستین نیز هرگز نباید که پژمرده دل و افسرده جان بنماید. مرد باید که بادلی پرشور و جوش پیش تازد، چنان که یقین می داند که بر همه پیروز خواهد شد. جز با چنین روحی ودلی، سامورایی به هیچ کار نیاید. راز دلداری دادن به یار اندوه دار نیز در همین نکته است.

مشابه همین تاپیک تقریبا 6 ماه پیش زده شده. از مدیران سایت تقاضا می شود مطالب این تاپیک به اونجا منتقل بشه.

عجب بلبشویی بوده. تانکهای عراقی تا عقبه نیروهای ما اومده بودند اونهم نه یکی دوتا . تقریبا دو تیپ زرهی از پشت اومدن اون وقت هیچ کی نفهمیده. ببین جنگ رو دست چه آدم های کار بلدی داده بودیم؟ پس وظیفه حفاظت از جناح های این لشکر با کدوم واحد بوده؟ این واحد چه چوری رفته جلو که هیچ واحد دیگری جناح هاش رو پوشش نداده تا به این راحتی دخلش بیاد؟ ای خدا.....

خداوند رحمتشان کند. ملت ایران خیلی شانس آورده و خودش خبر نداره. به هر حال....

میلجم مخفف کلمات "ملی جمی" است که به زبان ترکی "ناو ملی" معنی می دهد. این ناوچه شناوری برای جنگهای ساحلی است و با استفاده از توانایی های بومی طراحی و ساخته شده. در طراحی آن سعی شده تا از توانایی حرکت پنهان و رادارگریزی استفاده شود. ساخت اولین نمونه از این کلاس با نام "هیبلیادا" در ماه جولای 2005 آغاز شد و این شناور پس از اتمام ساختمان در روز 27 سپتامبر 2008 به آب انداخته شد. قرار است که این شناور در سال 2010 رسما به نیروی دریایی ترکیه بپیوندد. نیروی دریایی ترکیه انتظار دارد که 12 فروند از این شناورها را دریافت کند و درضمن بازار خارجی خوبی برای آن پیش بینی می کند. زمانی که اولین قدمها برای ساخت یک شناور رزمی بومی در ترکیه برداشته شد قرارشد که ناوچه های آلمانی "آ-100 مکو" تحت لیسانس شرکت "بلوهم+فوس" در ترکیه ساخته شود. در ماه جولای سال 2000 شراکت با آلمانها به قفسه های بایگانی سپرده شد و نیروی دریایی ترکیه تصمیم گرفت تا ناوچه های جدید را با استفاده از توانایی های داخلی طراحی و تولید کند. در روز 12 مارس 2004 فرماندهی دریایی استانبول درگیر طراحی و ساخت شناورهای جدید شد. طرح و ماموریت های ملیجم شباهی زیادی با شناورجدید ایندیپندنس آمریکایی -که در همین سری مقالات معرفی شد- دارد. قرار است که 8 نمونه اولیه این شناور در کلاس کوروت رده بنده شوند و 4 نمونه آخر در کلاس ناوچه رده بندهی شده و با نام کلاس "اف-100" معرفی شوند. اف-100 کمی بزرگتر از شناورهای میلجم طراحی شده است و قرار است به موشک انداز عمودی مارک41 مسلح شود. توانایی های اف-100 به عنوان یک شناور چند منظوره بیشتر از شناورهای میلجم است. موشک انداز "مارک41" نصب شده بر روی اف-100 را می توان برای شلیک موشک "سی اسپارو"، موشک "استاندارد" یا موشکهای ضدزیردریایی "ولا" به کارگرفت. بدین سان اف-100 به یک شناور آزمایشی برای نسل آینده ناوچه های پدافندهوایی نیروی دریایی ترکیه تبدیل خواهدشد. این ناوچه های جدید که "تی اف-2000" نام گرفته اند بر اساس تجربیات حاصل از میلجم و اف-100 طراحی و ساخته خواهند شد و پس از سال 2023 به نیروی دریایی ترکیه خواهند پیوست. نیروی دریایی پاکستان نسبت به خرید 4 فروند ناوچه میلجم ابرازعلاقه کرده است. مذاکرات بین 2 کشور در سال 2007 آغاز شده و پاکستان امیدوار است که بتواند 3 فرونداز این ناوچه ها را درکشور خود مونتاژ کند. میلجم توانایی حمل 1 فروند هلیکوپتر "سی هاوک" را دارد. سی هاوک توانایی حمل و شلیک موشکهای هلفایر، پنگوئن و اژدرهای "مارک 54" را داشته و می تواند توان ضدزیردریایی میلجم را تا اندازه زیادی افزایش دهد.

نیروی دریایی عثمانی اولین نیروی دریایی است که اقدام به شلیک اژدر از یک زیردریایی در زیر آب کرده است. نام زیردریایی سلطان عبدالحمید و ساخت بریتانیا.

[size=18][/size]تاریخ: اول اکتبر سال 331 قبل از میلاد محل: نزدیک موصل و اربیل در عراق امروزی نتیجه: پیروزی قاطع اسکندر [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_chart03.JPG[/img] دراین نبرد، اسکندر سومین و آخرین پیروزی خود بر ارتش ایران را بدست آورد که نتیجه آن، پایان حکومت داریوش بر ایران بود. شرایط عوارض زمین در این نبرد برای هر دو طرف یکسان بود و کسی نمی توانست ادعا کند که تنها این شرایط سبب پیروزی اسکندر بوده اند. داریوش زمین مسطحی را انتخاب کرد که بتواند از برتری عددی خود به خوبی استفاده کند و مانند نبرد ایسوس دچار کمبود فضای کافی برای مانور نیروهایش نگردد. اگرچه سپاه داریوش بر یونانی ها برتری عددی خردکننده ای داشته است اما از نظر تجهیزات و کیفیت در سطح پایین تری نسبت به مقدونی ها قرارداشتند. فالانکسهای مقدونی از نیزه های بلند 6 متری استفاده می کردند درحالیکه مزدوران یونانی و ارمنیها (که احتمالا به شیوه مزدوران یونانی می جنگیدند) نیزهای 3متری داشتند و گارد جاویدان از نیزه های 1.2متری استفاده می کردند. این نیروهای زبده از زره سنگین استفاده می کردند اما دیگر نیروهای پیاده ایران بیشتر پیاده سبک بودند که از تیروکمان استفاده می کردند. داریوش بهترین سواره نظام خود را از ساتراپهای شرقی ایران فراخوانده بود و از سواره نظام متحدین سکایی خود نیز بهره می گرفت. او دستور داده بود تا قبل از نبرد بوته ها و درختچه های میدان را بکنند تا فضای مناسبتری برای مانور ارابه هایش فراهم شود. یکی از مقدماتی که می توان برای این نبرد در نظر گرفت این است که جزئیات زیادی از فرآیند برنامه ریزی وجود داشته است که متاسفانه هیچ منبعی آنها را شرح نداده است اما تمام منابع بیان می کنند که قبل از آغاز نبرد یک شناسایی حرفه ای انجام شد که اسکندر در تمام عملیات خود از آن بهره گیری کرد. این امر قبل از جنگ و در میانه آن معنای بسیار مهمی در برداشته است. او کاملا زمین و ظرفیتهای حریفش را می شناخته است. با وجود اینکه اسکندر تنها چند عنصر شناخته شده تاکتیکی پارسها را از کتاب گزنفون (مانند استفاده از ارابه) فراگرفته بود نقشه ای کشید و بیشتر عوامل اصلی را پیشبینی کرد و توسط هیچ کدام از خدعه های داریوش غافلگیر نشد. او مانند دفعات قبل مستقیما حمله نکرد و از هیچ نقشه سنتی نیز استفاده نکرد و به همین دلیل رفتارش برای دشمن غیرقابل پیش بینی بود. هنگامی که سپاه پارسیان را در دوردست دید به سپاهیانش دستور توقف داد و آنها همانجا اردو زدند. مرحله اول [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gaugamela1.gif[/img] موقعیت اولیه دو طرف بسیار شبیه چیزی است که در تصویر بالا به نمایش درآمده است غیر از اینکه سپاه اسکندر نصف طول سپاه ایران را داشته است. در ابتدا اسکندر مشاهده کرد که زمین بسیار صاف و مناسب برای حملات ارابه ها است. داریوش فکر می کرد که اسکندر مانند دو نبرد پیشین خود شروع خواهد کرد و یک حمله مستقیم را به جناح روبروی خود انجام خواهد داد. اسکندر مجددا نیروهایش را به صورت آرایش اریب مرتب کرد در حالیکه جناح راستش قوی تر بود. دوباره پارمنیون مجبور بود تا تنها جلوی نیروی دشمن را سدکند و حمله اصلی توسط اسکندر انجام می گرفت. تعداد سپاهیان ایران به قدری بیشتر بود که اسکندر تصمیم گرفت تا تاکتیک خود را عوض کند. به جای حمله سریع، او مستقیما به جلو رفت. همچنین در بعضی منابع آمده که موانعی توسط ایرانی ها بر روی زمین درست شده بود که باید جلوی حمله سریع اسکندر را می گرفتند. این موانع در جلوی صفوف ایران در نقشه آمده است. مرحله دوم [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gaugamela2.gif[/img] هنگامی که مسیر اسکندر بر روی زمین صاف مسدود شد، داریوش تصمیم به حمله گرفت چرا که پس از چند لحظه ارابه هایش در زمین نامناسب بلا استفاده می شدند. ارابه ها همگی به سمت مرکز سپاه اسکندر که فالاکنسها در آن موضع گرفته بودند حمله کردند(پیکانهای قهوه ای در مرکز). فالانکسها برای مقابله با ارابه ها تاکتیک موثری را توسعه داده بودند. آنها به محض رسیدن ارابه ها در صفوف خود دالانی باز میکردند که باعث می شد ارابه ها بدون برخورد از میانشان عبورکنند. پس از آن از پشت راه آنها را بسته و دیگر نیروهای پیاده نظام به ارابه ها حمله می کردند. داریوش سواره نظام جناح راست خود را جلوتر فرستاد و قسمتی از سوراه نظام جناح چپ را برای متوقف کردن اسکندر استفاده کرد. بسوس که فرماندهی جناح چپ ایران را برعهده داشت یک وظیفه مخصوص داشت. او باید جناح راست اسکندر را دور می زد و به فالانکسها از پشت سر حمله می برد. اسکندر جناح راستش را به سمت راست گسترش داد تا از این حمله محافظت کند. سواره نظام ایران متوقف شد و مجبورشدند تا فالانکسها را بشکافند. مرحله سوم [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gaugamela3.gif[/img] در میان نیروهای داریوش چند سوءتفاهم اتفاق افتاد و تقریبا تمام سواره نظام جناح چپ ایران به سمت جناح راست حرکت کردند درحالیکه داریوش در حقیقت می خواست قسمتی از آنها را در موضعشان نگه دارد تا بعدا به مقابله با حمله اسکندر بفرستد. لاوی های جوانی که باید فاصله بین صفوف ایرانی ها پرمی کردند جناح چپ داریوش را به خوبی پوشش ندادند. اسکندر مترصد چنین فرصتی بود و سواره نظام نخبه او به سرعت مانند گوه در فاصله ایجاد شده در صفوف ایرانی ها فرورفت(پیکان شماره1 در سمت راست نقشه). درضمن، پیاده های نخبه او و 4 گردان از فالانکسها به سمت مرکز نیروهای داریوش حرکت کردند(پیکانهای آبی در مرکز نقشه). فاصله ای بین نیروهای متحد ایجاد شد و ایرانی ها راه خود را به داخل اردوگاه اسکندر گشودند(پیکان های قهوه ای در مرکز نقشه). مرحله چهارم دسته های دخیره فالانکسها که در عقب بودند در برابر سواره نظامی که خط را شکسته بود مقاومت کردند(پیکانهای آبی در مرکز نقشه). اسکندر با سواره نظام نخبه خود به مرکز نیروهای داریوش حمله برد (پیکان آبی در بالای نقشه)و در نتیجه پادشاه ایران فرار کرد(پیکان قهوه ای در مرکز نقشه). پیاده نظام ایرانی ها سعی کردند تا از پشت به اسکندر حمله برند(پیکان شماره1 در نقشه) اما آگرینها عقبه اسکندر را پوشش دادند(پیکان شماره2در نقشه). [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gaugamela4.gif[/img] مرحله پنجم [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gaugamela5.gif[/img] در این زمان اسکندر به تعاقب داریوش نپرداخت و به جای آن دور زده و جناح راست خود را از دشمن پاکسازی کرد و آنها را مجبور به عقب نشینی نمود(پیکان آبی در سمت چپ و بالای نقشه). پس از آن پیام معروف پارمنیون به او رسید که از اسکندر تقاضای کمک می کرد. سواران نخبه برای کمک به پارمنیون به جناح چپ رفتند(پیکان بلند در مرکز نقشه) و سواره نظام ایران را به عقب راندند. کمی پس از آن، اسکندر شروع به تعقیب داریوش کرد اما دیگر برای گرفتن او خیلی دیر شده بود. یکی از نکات مهم این نبرد استفاده از تاکتیک آرایش اریب است. اما مهمتر از آن استفاده اقتصادی اسکندر از نیروهایش بود. او مجبور بود که سپاه بیشمار دشمن را از فالانکسهایش دور نگه دارد تا وضعیت میدان به او فرصت حمله را بدهد. بدین سان بود که اسکندر مقدونی در حالیکه تنها 24سال داشت توانست در پرشی 3گام خود را به اوج شهرت و افتخار برساند و بلندترین قله های موفقیت را زیر پا بگذارد. او در جنگهایی با ایرانی ها درگیر شد که برتری عددی با دشمن بود ولی مانورهای به موقع و زمان سنجی و تاکتیک برتر اسکندر او را پیروز میدان کردند. خلاصه نبرد اربیل [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gaugamela0.gif[/img]

1. در روز 25 جولای 1945، یک فروند بمب افکن "بی 25" به طبقه هفتاد و نهم آسمان خراش "امپایر استیت" برخورد کرد. تلفات حادثه 14 نفر و خسارات وارده 1 میلیون دلار بود. 2. در زمان آغاز شروع درگیری های چریکی "ظفار" در کشور عمان، فرمانده نیروهای نظامی عمان یک سرتیپ بریتانیایی به نام "پرکینز" بود. 3. هشدار خلبان نیروی دریایی آمریکا به خلبان همراهش در ویتنام: "دوموشک سام در ساعت 2 و ارتفاع پایین. به راست به راست." 4. "سی هاریر"های نیروی دریایی انگلیس در جنگ فالکلند در حدود 1400 سورتی پرواز دفاعی و همقطاران نیروی هوایی آنها 150 سورتی تهاجم زمینی انجام دادند. 5. در سال 1988، شوروی سابق دارای 18 لشکر زرهی و 1 لشکر توپخانه در آلمان شرقی بود. 6. در روز 17 می 1915، یک فروند زیردریایی آلمانی کشتی مسافربری بریتانیایی "لوسیتانیا" را هدف قرارداد. 1198 نفر از مسافران کشتی کشته شدند که 128 نفر آنها آمریکایی بودند. آلمان برای جلوگیری از ورود آمریکا به جنگ برای مدتی حملات زیردریایی های خود را لغوکرد. 7. بعضی از نویسندگان باستان، "دژکوب"هایی به وزن 68000 کیلوگرم را در نوشته هایشان شرح داده اند که برای به حرکت درآوردن آنها 1000 مرد لازم بوده است. 8. اولین ارتش ثابت بریتانیا در سال 1645 توسط "الیور کرامول" بوجودآمد. این ارتش دارای 14000سرباز پیاده نظام و 7600 نفر سواره نظام بود. 9. اولین مین روبی دریایی تاریخ به وسیله هلیکوپتر در سال 1950 در بندر "ون سان" کره جنوبی انجام شد. اولین عملیات مین روبی هلیکوپترهای "سی استالیون" در سال 1973در بندر "هایفونگ" ویتنام شمالی انجام شد.

ایتی ایشیدا دانشمند مکتب کنفوسیوسی گفت:" یک مرد بد خط هم اگر دستنویس خوبی را سرمشق سازد و بادقت و پشتکار زیاد از روی آن بنویسند ، خطش بهتر خواهد شد." همچنین، اگر رزمنده ای یک سامورایی خوب را نمونه سازد، بسا که فر و بزرگی یابد. دریغا که این روزها پیرامون ما چنان سامورایی نیست که نمونه ی کامل باشد، پس سلحشور باید که چنین والا مردی را در اندیشه بسازد و در پندار درآورد. راه این کار آن است که او در چندین سامورایی بنگرد و ببیند که هر یک در کدام فضیلت -مانند راستی، دلیری، آداب صحبت، منش درست، وفاداری و تند ذهنی- ممتاز است، تا بتوان والامردی با همه ی این فضیلتها در پندار آورد و با سختکوشی، او را نمونه و کمال مطلوب خود سازد. در هر فن و هنری فراگرفتن منش و روش خوب استاد دشوار است و آموزندگان به گرفتن و دنبال کردن نارسایی های او گرایش دارند. اما پیداست که این کاستی ها و کمبودها به کار آنان نیاید. شماری از مردم آداب رفتار را خوب می دانند، اما ثبات و اصالت شخصیت ندارند. در یادگیری از چنین کسی، باشد که شاگر از او ادب نیاموزد و به جای آن تزلزل شخصیت فراگیرد. چون که آدمی بیاموزد که خوبی ها و فضیلتهای دیگران را بشناسد و دریابد، هر کس برای او معلم و راهنما تواند بود.