این چه حرفیه دوست من؟! همه ما اینجا هستیم تا از معلومات یکدیگر استفاده کنیم. مسلما هیچ کس از ابتدا تمام مسائل را نمیداند. icon_frown

تاپیک بسیار خوبی است. البته ذکر این نکته ضروری است که چون جنگ کلاسیک نخواهد بود پس مقایسه کلاسیک کار اشتباهی است. جنگ از نوع غیر کلاسیک و بدون استفاده از استراتژی و تاکتیکهای متداول در دیگر ارتشها خواهد بود.

گویا در اصفهان هاوک و اس-200 مستقر شده که با تور تقویت شده اند و قرار است در آینده ای نزدیک کل کشور با پدافندهای دوربرد مثل اس-300 پوشش داده بشه.

اگر میگ-29ها به مدل SMT ارتقا یافتند پس باید موشک R-77 هم داشته باشیم.

استاندارد SMT توانایی حمله به اهداف زمینی را هم دارد. اگر میگ-29ها به این مدل ارتقا یافته اند پس حتما میتوانند به اهداف زمینی با استفاده از موشکها و بمبهای هدایت شونده حمله کنند. در این مدل دیگر نیازی به استفاده از دو موشک سنگین R-27R نیست و بجای آن میتوان از 6 موشک R-77 استفاده جست. همچنین امکان نصب یک پایلون اضافی در زیر بال وجود دارد که فعلا لازم نیست. ایران که میگ-31 ، سوخو-30و27 ندارد. یعنی رسما تائید نشده است.

قرار هم نیست شما چیزی ببینید. نیروگاه بوشهر مجهز به پدافند S-300PMU1 هست که برد رهگیری این سیستم 150 کیلومتر میباشد. بنابراین احتیاجی نیست که در خود بوشهر این پدافند مستقر شود و در جایی استقرار یافته است که هیچ اطلاعاتی از مکانش موجود نیست؟

ولی فکر کنم ما توان ساخت پایگاه جدید را در مدت چند سال داریم. از سال 2001 تاکنون صدها و شاید هزاران پایگاه جدید که اکثرا ناشناخته هستند ساخته شده و یه چیزی شبیه پایگاههای حزب الله منتهی در مقیاس بزرگتر هستند. همچنین در حدود 50 پایگاه هوایی جدید بصورت رزرو ساخته شده است. در برابر ترکمنستان ما مشکل خاصی نداریم. کار اصلی زمینگیر کردن نیروی هوایی و زرهی این کشور است که با امکانات ما کاری سختی نباید باشد. موشکهای دقیق فاتح-110 میتوانند پایگاههای هوایی و پادگانهای نظامی را با دقت بسیار زیاد نابود کنند. جنگنده های سوخو-24 و اف-4 با چند سورتی پرواز کار نیروی هوایی دشمن را بر روی زمین تمام میکنند. موشکهای ضد زره ما هم که نیاز به تعریف ندارند و همه نوع موشک تولید میکنیم از سبک گرفته تا فوق سنگین که تانکهای مرکاوا-4 رو به تلی از خاکستر تبدیل کردند. درباره همکاری نظامی با قرقیزستان خبری ندارم. ----------------------------------------- خوب بحث درباره آذربایجان رو شروع میکنیم. دوستان لطفا نظراتشون رو بیان کنند؟

ما از لحاظ پدافند ضد هوایی چندان مشکلی نداریم. برخی از مناطق حساس کشور آنچنان پدافند سنگینی دارند که توانایی مقاومت در برابر حملات فوق سنگین هوایی و موشکی را داشته و میتوانند هواپیماهای دشمن را به عقب برانند. البته در بعضی مناطق هم پدافند خوبی نداریم! icon_frown

حقیقت این است که در حال ارتقای جنگنده های MiG-29A به استاندارد SMT است و اگر مشکلی پیش نیاید احتمال خرید مجدد یا مونتاژ این جنگنده در کشور وجود دارد. البته تاکنون بر اثر فشارهای آمریکا روسیه با احداث کارخانه مونتاژ میگ-29 در ایران موافقت نکرده است.

درجه آقای korosh به استوار ارتقا یافت. با امید افزایش فعالیت دیگر کاربران سایت و ارائه درجات بیشتر در هر هفته.

تشکر مطلب جالب و مفیدی بود.

با تشکر از نظرات دوستان. با توجه به توان نظامی ترکمنستان و نیروها و پایگاههای ایران در مجاورت با این کشور فکر کنم راهکارهای زیر برای مقابله با خطرات از جانب این همسایه شمالی مناسب باشد: 1- احداث دو پایگاه هوایی فعال دیگر در شمالی شرقی کشور به همراه پنج پایگاه هوایی صحرایی و غیر فعال برای استفاده در شرایط ضروری مثلا افزایش تعداد نیروهای آمریکایی در این کشور. 2- افزایش کمیت و کیفیت هواگردها در شمال شرقی کشور به حداقل سه اسکادران عملیاتی شامل میگ-29 و سوخو-24 3- افزایش توان ضد زره در شمال شرقی از طریق مستقر کردن بالگردها و جنگنده های ضد تانک مانند کبری ، میل-28 و سوخو-25 4- افزایش نیروی زرهی مدرن تا هزینه ها کاهش یابد. بهترین تانک برای اینکار ذوالفقار-3 میباشد. 5- استقرار یک گردان اس-300 تا خیالمان از هر بابت راحت شود. و ... بطور خیلی کلی اگر نتیجه گیری کنیم ترکمنستان خطری برای ما ندارد و تنها خطر موجود از جانب نیروهای بیگانه مستقر در خاک آن کشور است. نیروی دریایی این کشور فقط به پنج فروند قایق گشتی مجهز است که بود یا نبود آنها تاثیری در روند جنگ نخواهد داشت. نیروی هوایی آن هم فقط به 89 جنگنده عملیاتی مجهز میباشد که سه اسکادران جنگنده و رهگیر برای مقابله با آنها کافی است. تنها مشکل نیروی زرهی این کشور است که نسبتا قدرتمند بوده و در صورت نبود بالگردهای ضد تانک میتواند برای ما دردسر ساز شود البته فقط برای مدتی محدود چون ارتش این کشور پرسنل کافی برای بیش از یک هفته جنگ در اختیار ندارد! در بخش موشکی این کشور فقط به راکت اندازهای غیر هدایت شونده مجهز است که برد آنها نباید بیش از 30 کیلومتر باشد پس از این بابت هم خطری نداریم. پدافند ضد هوایی آن هم قدیمی و محدود میباشد که در برابر جنگنده های مدرن امروزی کارایی چندانی نخواهد داشت. تعداد پایگاههای هوایی آن فقط شش تا هست که بوسیله 18 فروند سوخو-24 یا اف-4 میتوان آنچنان بمبارانشان کرد که تا ماهها نتوانند عملیاتی شوند. بخش ضد زره این کشور هم اصلا توانایی خاصی ندارد و حتی از توپهای قدیمی از رده خارج ضد تانک استفاده میکند! در حالت کلی کار ترکمنستان با استفاده از 60 فروند جنگنده ، 20 فروند بالگرد هجومی و هجوم 3 لشکر پیاده و یک لشکر زرهی در عرض یک هفته تمام است. --------------------------------------- بحث بعدی بررسی تواناییهای نظامی کشور آذربایجان میباشد. بعد از آن هم ارمنستان و سپس ترکیه را مورد بررسی قرار خواهیم داد. icon_frown

چه سوالاتی؟ لطفا در بخش "پیشنهادات و انتقادات" یک تاپیک برای آن ایجاد کنید تا بحث شود.

دوستان یک زحمتی به خودشون بدن بحث ترکمنستان رو تموم کردیم. فقط مونده اطلاع از نیروها و پایگاههای ایران در مجاورت این کشور تا یک نتیجه گیری کلی بکنیم. icon_frown

توان نظامی ترکمنستان از دید آماری در سال 2006 : 702 دستگاه تانک 1941 دستگاه زرهپوش شامل: 170 دستگاه خودروی شناسایی ، 942 دستگاه نفربر رزمی و 829 دستگاه نفربر 269 قبضه توپ صحرایی 40عراده توپ خودکششی 97 قبضه خمپاره انداز 65 دستگاه راکت انداز 100 سلاح ضد تانک هدایت شونده 72 قبضه توپ ضد تانک 70 قبضه توپ ضد هوایی 50 موشک زمین به هوا 89 جنگنده عملیاتی (در کل بیش از 200 فروند) 5 فروند ناو کوچک بودجه نظامی 90 میلیون دلار در سال 1999 برابر با 3.4% تولید ناخالص داخلی icon_frown

فکر نکنم نیروی دریایی ترکمنستان چیزی داشته باشد چون با 700 نفر پرسنل ... :x با این پرسنل حتی نمیتوان قایق تندرو داشت! icon_frown در بخش موشکی نیز گویا این کشوری حرفی برای گفتن ندارد و میماند نیروی زمینی که باید بدان توجه کرد. کلا این کشور در هنگام درگیری از طریق هوا و زمین با ما درگیر میشود تا دریا و موشکی.

اون قسمت زیاد مهم نیست و مخصوص کاربران رسمی سایت است که بصورت زمانی در سایت عضو میشوند. بیشتر به درد سایتهایی که حق عضویت دریافت میکنند یا اعضای ویژه و متخصص دارند میخورد.

مطلب مفید و خوبی بود. ذکر این نکته ضروری است که یکی دو سال هست که روسها برخی تغییرات بزرگ در این جنگنده ایجاد کرده اند از جمله نصب یک سیستم جنگ الکترونیکی ناشناخته که باعث بزرگتر شدن دم آن شده است. همچنین گزارشاتی وجود دارد مبنی بر برد 300 کیلومتری رادار هوا به زمین این جنگنده! icon_frown

بله منع قانونی دارد و اگر گیر بیفتی بقیش رو خدا عالم است. ولی میتوان پرنده های سبک کنترل از راه دور طراحی و ساخت که مشکلی پیش نیاید. البته باز هم به پرواز در آوردن در همه جا مقدور نیست.

بهتر است به بحث اصلی بازگردیم. ترکمنستان. کسی اطلاعاتی از وضعیت پایگاهها و هواپیماهاشون داره؟

البته اگر امکان نصب رادار ژوک و موشک آر-77 بر روی اف-15 فراهم گردد این جنگنده از هر لحاظ بجز قدرت مانور و حمل 12 موشک هوا به هوا icon_frown بر سوخو-30 برتری دارد. در زمان حال که امکان خرید از بوئینگ مقدور نیست پس باید به فکر جنگنده ای دیگر باشیم. شاید بتوان با صرف هزینه ای بیشتر سهام یکی از شرکتهای نیمه آمریکایی را خریداری کرد و بدین ترتیب با شرکتهایی مثل بوئینگ یا لاکهید شریک شد که مشکلی هم در تحریم پیش نیاد. با چنین کاری میتوان سوخو-30 روسی را به صورتی که لازم داریم بسازیم. هند با صرف فقط 6 میلیون دلار بیشتر یعنی با 27 میلیون دلار به ازای هر فروند توانست Su-30MK را به سطح MKI ارتقا دهد بطوریکه از هر لحاظ نسبت به F-15E برتری دارد. و یا چین توانست همان جنگنده را به استاندارد MKK3 ارتقا دهد که مخصوصا برای حمله به ناوهای هواپیمابر آمریکا ساخته شده و رادار آن میتواند یک فروند ناو هواپیمابر را از 300 کیلومتری شناسایی کند. ما هم میتوانیم چنین کاری انجام دهیم چون سوخو-30 جنگنده ای انعطاف پذیر است (بر خلاف سایر محصولات روسی) و میتوان بر حسب نیاز آنرا ارتقا داد.

با تشکر از مطلب جالب آقا رامتین.

دوستان لطفا علت پاک یا ویرایش پستها را در پیغام خصوصی از مدیر همان بخش جویا شوند. آقای گلدن کراون منبع شما چیست؟ اصلا این آماری که گفتید وجود خارجی ندارد. 450 فروند میگ-25 کجا بود؟ این جنگنده ها در سال 1991 بصورت محدود عملیاتی بودند و اکثرا بازنشسته شدن بودند.

تشکر از بابت ایجاد این تاپیک ضروری و مطالب که بیان کردید. به نظر این بنده حقیر باید ابتدا خصوصیات یک جنگنده مورد نیاز برای نیروی هوایی را تخمین زده و بررسی کنیم. بطور مثال و خلاصه خصوصیات یکی از جنگنده های مورد نیاز را بررسی میکنیم. جنگنده ای جهت جایگزینی فانتومهای قدیمی باید دارد مشخصات زیر باشد: سرعت، مقوله سرعت برای یک بمب افکن شاید چندان مهم نباشد بخصوص اینکه در اکثر بمبارانها سرعت باید مادون صوت باشد تا دقت حداکثر شود. ولی سرعت زیاد یک جنگنده - بمب افکن به آن این امکان را میدهد که راحتتر و سریعتر ماموریت خود را انجام داده و از چنگ پدافندهای دشمن خلاصی یابد. بدین منظور به سرعت عملیاتی 1.6 الی 2 ماخ و سرعت نهایی 2.2 الی 2.5 ماخ نیاز است. در ارتفاع پست نیز به سرعت 1 الی 1.5 ماخ نیاز است. ارتفاع پرواز، این مقوله بخصوص در زمان قبل و بعد از بمباران هدف بسیار مهم تلقی میشود و سقف پروازی زیاد یا امکان پرواز درارتفاع کم با سرعت مافوق صوت به جنگنده شانس بیشتری برای موفقیت در انجام ماموریت خواهد داد. این نکته هم نباید فراموش شود که اگر جنگنده ای دارای این خصوصیات باشد یعنی پرواز مافوق صوت در ارتفاع پست و پرواز در ارتفاع زیاد به آن این امکان داده میشود که بتواند براحتی از تیررس موشکهای دوربرد زمین به هوا در امان باشد. بطور مثال سیستم اس-300 دارای حداقل برد 13 کیلومتر میباشد که اگر تا این فاصله جنگنده ای رسیده باشد بعد از میتواند در ارتفاعات بیشتر و با آسودگی بیشتری پرواز کند. ارتفاع پرواز عملیاتی برای این جنگنده مفروض باید بین 10 متر الی 50000 پا باشد. برد عملیاتی، شرایط امروز با سال 1979 بسیار تفاوت دارد و اگر در آن روزگار قرار بود فانتومهای ما با یک سوختگیری هوایی به شعاع عملیاتی 1500 کیلومتری دست یابند هم اکنون باید بدون سوختگیری هوایی به این مهم دست یابیم. برای رسیدن به خاک اسرائیل و نواحی غربی ترکیه نیاز به جنگنده ای داریم که با سرعت 1 الی 1.5 ماخ در ارتفاع پست و بدون سوختگیری هوایی با 70% بارگذاری 3000 کیلومتر طی مسیر کند. این جنگنده باید با حمل دو مخزن سوخت 1500 گالنی و یک بار سوختگیری هوایی به اضافه بارگذاری 50% به شعاع عملیاتی 2500 کیلومتر دست یابد. در حالت کلی به هواپیمائی با حداکثر برد عبوری 7000 الی 8000 کیلومتر با سرعت 1 ماخ نیاز داریم. قدرت موتور، موتور عامل اساسی در میزان سرعت و برد و ارتفاع پرواز جنگنده است و بنابراین میتوان گفت 50% کار طراحی یک هواپیما ساخت موتوری مناسب برای آن است. ما به موتوری نیاز داریم که مصرف سوختی کم ولی قدرتی زیاد داشته باشد. این موتور نباید شعاعی بیش از 1200 میلیمتر و قدرتی کمتر از 70 کیلو نیوتن بدون پس سوز داشته باشد. حداکثر قدرت آن با احتساب پس سوز باید به 120 الی 130 کیلو نیوتن برسد. البته در شرایط بهتر موتوری با قدرتهای 90 و 150 کیلو نیوتن مناسبتر خواهد بود. بارگذاری تسلیحات، ما به حمل مقدار بیشتری نسبت به سال 1979 نیاز داریم و باید جنگنده ای در اختیار داشته باشیم که بتواند بیش از 8000 و الی 10000 کیلوگرم تسلیحات به همراه دو تانک سوخت 1500 گالنی حمل کند. انعطاف پذیری در ترکیب بارگذاری تسلیحات هم بسیار مهم میباشد و باید امکان حداکثر استفاده از امکانات موجود مهیا باشد. این یعنی اینکه ما به 12 جایگاه حمل تسلیحات بصورت 6 عدد در زیر بالها ، 4 عدد در زیر بدنه و 2 عدد در انتهای بالها نیاز داریم. باید امکان بارگذاری حداکثر بر روی هر آویزگاه وجود داشته باشد بطور مثال در آویزگاههای شماره یکو دو زیر هر بال 3 فروند موشک ماوریک نصب گردد. رادار، به راداری چند منظوره با توانایی نگاه و شلیک به پائین و نقشه برداری از عوارض زمین با برد 250 کیلومتر نیاز داریم. رادار مفروض باید توانایی شناسایی سطوح مقطع کم راداری از فواصل بیش از 100 کیلومتر را دارا باشد. توانایی شناسایی همزمان 12 الی 18 هدف و درگیری همزمان با 6 الی 8 هدف باید از دیگر تواناییهای این رادار باشد. سطح مقطع راداری، باید کمتر از 1 متر مربع بدون استفاده از پس سوز و حداکثر 3 متر مربع با استفاده پس سوز باشد. هزینه تولید، نباید بیشتر از 10 میلیون دلار در شرایط تولید 100% داخل و یا بیشتر از 30 میلیون دلار در صورت مشارکت شرکتهای خارجی باشد. icon_frown

با تشکر از نظرات دوستان. همانطور که گفتم ما در این تاپیک درباره تمام کشورهایی که برای ایران خطرناک هستند بحث خواهیم کرد حال این خطر بالفعل باشد یا بالقوه فرقی در مباحث ایجاد نمیکند چون ما همه را از نقطه نظر بالفعل یعنی "خطر فوری" بررسی خواهیم نمود. ترکمنستان کشوری است که نیروی دفاعی ما در مرزهای مشترک با آن مناسب نیست و میزبان نیروهای بیگانه آمریکا و روسیه هم میباشد. پس باید میزان تهدید علیه کشورمان را از ناحیه شمال شرقی حساب کنیم.