nozheh

Members
  • تعداد محتوا

    688
  • عضوشده

  • آخرین بازدید

پست ها ارسال شده توسط nozheh


  1. [quote]اینکه چیز مهمی نیست ما خودمون تیپ هکری سپاه رو داریم[/quote]

    دوست عزيزم

    شما ميخواي تيپ هكري سپاه رو با ارتش الكترونيك چين مقايسه بكنيد؟ icon_wink

    شوخيش هم خوب نيست. اگر در فروم هاي خارجي فعاليت ميكنيد اين جمله رو همينجا از ذهنتون پاك كنيد كه فردا بهمون نخندن با اين مقايسه. :lol: :lol:

  2. [quote]راستی سپهر جان شما چه چیز جدیدی تو کاکپیتش دیدی؟؟!
    [/quote]

    دقت كن. تفاوت هاي زيادي ميبيني.

    اولين تفاوتش فرق هوك؟ دوك ؟ توك؟ ( همون فرمان هواپيما icon_wink ) هست با ساير

    هواپيماها.

    دوم يه دوربين مانندي روبه روي خلبان وجود داره كه من نميفهمم چه كاربردي داره؟

  3. من هم از روسیه و آمریکا و ژاپن و انگلیس و فرانسه و اسپانیا و کانادا و آلمان و چین بدم میاد یعنی میشه گفت ازشون نفرت دارم .




    اونها هم از شما بدشون مياد يعني ميشه گفت ازتون نفرت دارن icon_wink

    اما دليل نفرتتون چيه؟ اينكه مردمشون در آرامش و آسايش كامل هستن شما رو ناراحت ميكنه؟
    اينكه ابر قدرت هستند شما رو ناراحت كرده؟ اينكه ما ميريم هواپيماي دست 20 ميخريم شما رو
    ناراحت كرده؟ بهتره به جاي اينكه از اين كشورها منتفر باشيم از عقب ماندگي و جهان سوم بودن كشورمان منتفر باشيم و خجالت بكشيم و راهي براي پيشرفتش جلوي مسئولين قرار دهيم.

    تشكر

  4. [quote]همچنين توسعه تکنولوژي فضايي در کشور و اتکا به ماهواره‌هاي ملي نظير زهره، مصباح و سينا مي‌تواند درجه بالايي از امنيت و ايمني اطلاعات را در کشور فراهم نمايد.[/quote]

    ممنونم ازت پايلوت عزيز

    چرا اسمي از اميد به ميان نياوردن؟

    ما كه آخرش نفهميديم اميد چيكار كرد. icon_wink

    تشكر

  5. [quote]بچه ها يه كم فكر كنين ببينيم چه جوري بايد سلاح اصلي صهيونيستها(نيروي هوايي) رو از كار بندازن به نظر من راهش همونيه كه گفتم يعني موشك باران مداوم فرودگاهها. اگه دوستان نظر بهتري دارن بگن.[/quote]

    من فكر ميكنم با استفاده از عوامل نفوذي حزب الله يا ايران برج مراقبت فرودگاهاي تلاويو رو بمب گذاري كنيم خيلي بهتر و كار آمد تره.

    موشك باران فايده چنداني نداره. پدافند اسرائيل رو بايد مد نظر قرار بديم.

  6. مولف «تاريخ نوابغ نظامي» كه كتابي به زبان انگليسي است، روز درگذشت سپهبد بهرام مهران (بهرام چوبين) ژنرال معروف و نابغه نظامي قرن ششم ميلادي ايران را پنجم ماه مه سال 592 ميلادي ذكر كرده است. وي كه در «ري» به دنيا آمده بود در خراسان خاوري درگذشت.

    به نوشته برخي از تاريخ نگاران، سامانيان که باعث احياء زبان فارسي و فرهنگ ايراني شدند از نسل بهرام چوبين بوده اند.

    مخالفت بهرام چوبين با پادشاه شدن خسرو پرويز كه مآلا به پايان عمر امپراتوري ايران در عهد باستان انجاميد از فصول آموزنده تاريخ عمومي است.

    خسرو پرويز هنوز پايه هاي سلطنتش را استوار نكرده بود كه با ضديت ژنرال بهرام چوبين رو به رو شد زيرا كه بهرام شنيده بود خسرو پرويز بر ضد پدرش كودتا كرده بود. خسرو پرويز چون ياراي ايستادگي در برابر ژنرال بهرام را نداشت 23 نوامبر سال 589 ميلادي به قسطنطنيه فرار كرد تا از موريس امپراتور روم شرقي كمك بخواهد.

    موريس كه در انتظار چنين فرصتي بود يك سپاه كامل در اختيار خسرو دوم قرار داد و خسرو با كمك اين سپاه و هواداران داخلي اش در نبرد سال 591 ميلادي پيروز شد و بر تخت نشست، بهرام به خراسات رفت و بعدا در همانجا درگذشت.

    مورخان تاريخ جنگها، جنگ بلخ در سال 588 را كه فاتح آن بهرام چوبين بود، نبردي بي سابقه توصيف كرده اند زيرا در آن، نوعي موشك بكار رفت و به علاوه، يك سپاه كوچك از لحاظ شمار افراد، يك ارتش بسيار بزرگ را شكست داده بود. به نوشته اين مورخان، 28 نوامبر سال 588 ميلادي در بلخ، ارتش ايران به فرماندهي ژنرال بهرام مهران در جنگ با خاقان «شابه» امپراتور سرزمين هاي شمال غربي چين كه به خراسان بزرگتر دست اندازي كرده بود از سلاح تازه اي که در آن نفت خام بکار رفته بود استفاده کرد.

    خاقان شابه (خاقان = خان خانها ـ امپراتور، اين واژه با تلفظ خاگان هنوز در مغولستان بكار مي رود) زماني از لشکر کشي ايران آگاه شد که بهرام تنها چهار روز تا بلخ فاصله داشت، و چون شنيد كه بهرام با كمتر از 13 هزار نفر آمده است چندان نگران نشد و با تمامي مردان قادر به حمل سلاح خود که مورخان يکصد تا سيصد هزار تن گزارش کرده اند به مقابله با بهرام شتافت.

    در روز نبرد، بهرام به واحدهاي آتشبار (نفت اندازان) توصيه کرد که حمله را با پرتاب پيکانهاي شعله ور آغاز کنند و ادامه دهند تا آرايش سپاهيان خاقان بر هم خورد و قادر به تنظيم آن هم نباشند و به سواران کماندار (اسواران) گفت که همزمان با حمله نفت اندازان، با تير چشم فيلها را هدف قرار دهند، و در اين جريان، خود با دو هزار سوار زبده قرارگاه خاقان را مورد حمله قرار داد. خاقان که انتظار حمله مستقيم به مقر خود را نداشت دست به فرار زد که کشته شد، سپاه عظيم او متلاشي گرديد و پسر وي نيز بعدا به اسارت درآمد و جنگ فقط يک روز طول کشيد که از شگفتي هاي تاريخ نظامي جهان است.

    مورخان نظامي درباره نفت اندازهاي ژنرال بهرام چنين نوشته اند: بهرام در زماني که از سوي شاه ايران حاکم چارك شمال غربي بود (يك چهارم قلمرو ايران، از ري تا مرز شمالي گرجستان و داغستان کنوني شامل ارمنستان، آذربايگان و کردستان. در آن زمان، ايران به چهار ابر استان تقسيم شده بود كه هركدام را چارك نوشته اند) هنگام بازديد از محل فوران نفت خام در ناحيه بادکوب (باکو) در ساحل جنوبي غربي درياي مازندران و آگاهي از قدرت اشتعال اين ماده، تصميم گرفت که از آن نوعي سلاح براي واحدهاي رزمي ساخته شود و اين کار به مهندسان ارتش واگذار شد. ظرف مدتي کوتاهتر از يک سال، پيکاني ساخته شد که بي شباهت به راکت هاي امروز نبود و اين پيکان حامل گوي دوکي شکل آغشته به نفت خام بود که از روي تخته اي که بر پشت قاطر قرارداشت با كشيدن زه پرتاب مي شد. طرز پرتاب آن بي شباهت به کمان نبود. دستگاه، از يک زه (روده خشك شده) و چوب گز (نوعي درخت مناطق خشک) ساخته شده بود که آن را بر تخته اي سوار مي كردند و داراي يک ضامن بود و پنج مردخدمه آن را تشکيل مي دادند که دو نفر از آنان کمانکش بودند، نفر سوم نشانه گيري مي کرد و فرمانده اين آتشبار بود، مرد چهارم مامور شعله ورساختن قسمت آغشته به نفت خام (پيکان) بود و مهمات رساني مي کرد و نفر پنجم مواظب قاطر بود و از هر واحد آتشبار، هشت نيزه دار مراقبت مي کردند كه ضمن عمليات مورد حمله قرار نگيرد.

    اين مورخان در اين باره كه چرا بهرام با 12 تا13 هزار مرد به جنگ يك ارتش يكصد تا سيصد هزارنفري شتافت چنين نوشته اند:

    «هرمز» شاه وقت از دودمان ساسانيان، وقتي شنيد كه خاقان «شابه» وارد اراضي ايران در شمالشرقي خراسان (تاجيکستان فعلي و شمال افغانستان امروز) شده، بلخ را مرکز خود قرار داده و عازم تصرف کابل و بادغيس است ژنرالهاي ايران را به تشکيل جلسه اي در شهر تيسفون (مدائن، نزديک بغداد) پايتخت آن زمان ايران فراخواند و تصميم خود را به اخراج فوري خاقان از قلمرو ايران به آنان اطلاع داد و خواست که ترتيب کار را بدهند. هرمز گفت که طبق آخرين اطلاعي که به ارتشتاران سالار (ژنرال اول ارتش ايران) رسيده، «خاقان شابه» داراي 300 هزار مرد مسلح و چند واحد فيل جنگي است.

    ژنرالها پس از تبادل نظر، بهرام چوبين را براي انجام اين کار خطير برگزيدند و او ماموريت را پذيرفت. بهرام از ميان ارتش پانصد هزار نفري «آماده» ايران، حدود 12 هزار مرد جنگديده 30 تا 40 ساله (ميانسال) را برگزيد که اضافه وزن نداشتند و ميهندوستي آنان قبلا به ثبوت رسيده بود و بيش از سايرين قادر به تحمل سختي بودند و در جنگ سواره و پياده تجربه داشتند. وي به هر سرباز سه اسب اختصاص داد و با تدارکات کافي عزم بيرون راندن زردها را از خاک وطن کرد.

    بهرام به جاي انتخاب راه معمولي، از تيسفون به اهواز رفت و سپس از طريق يزد و کوير خود را به خراسان رساند به گونه اي که خاقان متوجه نشده بود. بهرام که در جنگ اعتقاد به روحيه سرباز بيش از هر ابزار ديگر داشت، ضمن راه هر دو روز يک بار سربازان را جمع مي کرد و براي آنان از اهميت وطندوستي و رسالتي که هر فرد در اين زمينه دارد سخن مي گفت و آنان را اميد ايرانيان مي خواند ـ مردماني که مي خواهند آسوده و در آرامش و با فرهنگ خود زيست کنند. بهرام بالاخره با همين سپاه ارتش خاقان را شكست داد.

    و اما درباره درگيري ژنرال بهرام مهران با خسرو پرويز:

    هنگامي که بهرام سرگرم پس راندن خاقانيان به آن سوي کوههاي پامير، و ايجاد استحکامات در مرز سين کيانگ و كاشغرستان امروز بود، شنيد که در پايتخت، پسر شاه (خسرو پرويز) بر ضد پدرش کودتا کرده است که برق آسا خود را به تيسفون در ساحل دجله رساند. خسرو پرويز فرار کرد و به امپراتور روم پناهنده شد و بهرام تا تعيين شاه بعدي زمام امور را به دست گرفت که پرويز فراري با دريافت کمک از امپراتور وقت روم به جنگ او آمد. در آستانه نبرد، قسمتي از ارتش ايران به پرويز پيوستند که بهرام پس از چند زد و خورد مختصر، خروج از صحنه سياست را بر ادامه برادرکشي و قتل ايراني به دست ايراني که امري ناپذيرفتني بود ترجيح داد و به خراسان بازگشت و تا پايان عمر در همانجا باقي ماند.

    نویسنده: دکتر نوشیروان کیهانی زاده


    از دوستان مدير خواهشمند هستم به انجمن مربوطه انتقال دهند.

  7. ضمن تشكر از ارنستو رومل عزيز

    دوستان بهتره بحث پژاك رو بيخيال بشيم و به درگيري هاي احتمالي جمهوري اسلامي ايران و تركيه بپردازيم.

    من يكي كه فكر ميكنم نيروي هوايي تركيه كارآمد تر از نيروي هوايي ما باشد.

    نظر شما چيست؟

  8. به هرحال بنده در کردستان به مدت طولانی زندگی نکردم و شما بهتر می دونید دوست عزیزم، ولی امیدوارم یکسان بودن نژاد باعث ترحم و یا طرفداری شما از این گروه که جنایت های بسیاری بر علیه ملت ایران و کردهای عزیز انجام دادند نشه



    ليچ عزيزم

    خيلي ممنونم از توضيحاتت. استفاده كردم.

    اما بنده هيچ وقت از هيچ گروهي تروريستي حمايت نكردم و نخواهم كرد. و مطمئنا دولت

    جمهوري اسلامي شديدترين بلاها رو سر گروههاي جدايي طلب خواهد آورد.انشالله


    ارنستو رومل عزيز

    ممنون ميشم اگر اطلاعاتت رو راجع به گروهك پژاك برام پي ام كني. خيلي كنجكاو شدم. يه لحظه با گروهك ريگي مقايسش كردم و خندم گرفت. چون عبدالمالك ريگي حرف زدن بلد نيست و به زور ميتونه از روي يك متن از قبل تهيه شده مطالعه كنه. اما اينطور كه ميفرماييد اين پژاكي ها همشون تحصيل كرده هستن.

    منتظر اطلاعاتت هستم.
    تشكر


  9. خيلي ممنونم از نظرات دوستان

    مخلص ارنستو رومل عزيز هم هستيم. icon_wink

    دوستان پ.ك.ك رو دست كم نگيريد. اين گروه استاد جنگ هاي نامتقارن و پارتيزاني هست و اگر ما در عملياتي موفق به شكست پژاك شديم به اين خاطر هست كه خودمون تو اين شيوه نبرد حرفي براي گفتن داريم.

    تشكر


  10. نیروی زمینی


    قسمت پایانی:

    واحدهای نظامی نیرو زمینی ترکیه به صورت زیر سازمان دهی شده است:

    1 - فرماندهی واقع در استانبول
    2 - فرماندهی واقع در مالاتیا
    3 - فرماندهی واقع در ارزینكان
    4 - فرماندهی دریایی اژه واقع در ازمیر
    5 - فرماندهی مستقر در شمال قبرس
    6 - فرماندهی هوانیروز
    7 - فرماندهی آموزش
    8 - فرماندهی لجستیك
    این تعداد تیپ و لشکر در 10 سپاه گرداوری شده است.
    4 لشکر مکانیزه -2 لشکر پیاده
    14 تیپ مکانیزه پیاده-14 تیپ زرهی-12 تیپ پیاده-5 تیپ تکاور-5 تیپ اموزشی باشند.تیپهای مکانیزه عبارتند از:
    یک گردان زرهی ، دو گردان مکانیزه، یک گردان توپ خانه به اضافه یک گردان شناسایی، تیپهای پیاده نظام نیز شامل چهار گردان پیاده نظام و یک گردان توپخانه و هر تیپ تکاور نیز شامل سه گردان تکاور و یک گردان توپ خانه سبک میباشد.ترکیه به چهار منطقه جغرافیایی از دیدگاه نظامی تقسیم شده که فرماندهی (ستاد مشترک) در پایتخت آنکارا قرار دارد.اولین ناحیه نظامی ترکیه در استانبول که در ناحیه اروپایی ترکیه می باشد قرار دارد که به همراه فرماندهی دریایی اژه وظیفه حفاظت از تنگه استراتژیک بوسفور را بر عهده دارد.ناحیه دوم در جنوب شرقی ترکیه از نواحی همسایه با سوریه، ایران و عراق محافظت میکند.ناحیه سوم در Erzican مستقر است که در مرز ارمنستان و گرجستان قرار دارد که این منطقه مسئول حفاظت از دره های عمیق و کوه های بلند مرزی با این دو کشور میباشد.با اغاز جنگ خلیج فارس و حمله متحدین به عراق در سال 1991و جدا شدن کردستان عراق از دولت مرکزی صدام منطقه چهارم نیز در شمال عراق تشکیل شد.بزرگترین نیروی مستقر ترکی در خارج از سرزمین اصلی ترکیه در بخش ترک نشین قبرس مستقر هستند که در سال 1995 بالغ بر 30000 سرباز با حدود 407 تانک سنگین در این جزیره مستقر بودند که البته رفته رفته از تعداد این نیروها کاسته شده.همچنین در سال 1994 در حدود 1500 سرباز ترک در بوسنی و هرزگوئین و 300 سرباز در سومالی تحت رهبری نیروهای سازمان ملل حضور داشتند.تا سال 1993 فرماندهی نیروهای مستقر در سومالی از طرف سازمان ملل متحد در اختیار ترکها بود اگر چه امروزه دیگر نیروهای ترکی در بوسنی و هرزگوئین و سومالی حضور ندارند.
    با افزایش تنش بین ترکیه و یونان در دهه 1970 ترکیه دست به خرید تجهیزات نظامی برای تقویت بنیه دفاعی خود زد.از این رو این کشور در دهه 1970 دست به خرید تانکهای M-60 از امریکا و لئوپارد1 از آلمان زد.همچنین طی برنامه ای در دهه 1980 این کشور برنامه بهسازی گسترده ای برای حدود 3000 تانک قدیمی M-48 امریکایی را اجرا کرد که تا آن زمان بزرگترین برنامه ارتقا تسلیحات در ترکیه به حساب می آمد.با این بهسازی ها تانک M-48تا استاندارد تانکهای M60A1 رسیدند.در سال 1994 ترکیه با همکاری امریکا تلاش کرد تجهیزات نظامی خود را با استاندارد روز ناتو هماهنگ کند که این برنامه بهسازی جنگنده های F-4 وF-16 و رزم ناوهای ترکی را در بر میگرفت.از آنجایی که ترکیه عضو ناتو است بیشتر تجهیزات خود را از غرب به ویژه امریکا تهیه میکند.البته ترکها از روسیه و در زمان جنگ از شوروی نیز تجهیزاتی را دریافت میکردند.ترکها در دهه 1970 توانستند نفربرهای BRT-60 را از روسیه تهیه کنند و در سال 1994 برای جایگزینی این نفربرها از روسیه 110 فروند BRT-80 خریداری کردند.

    تجهیزات سبک

    ترکیه از دهه 1970 دست به تولید تحت امتیاز برخی سلاح های انفرادی ساخت کمپانی هکلر کخ آلمان زده است که عبارتند از:
    سلاح تهاجمی G-3، مسلسل دستی Mp-5، مسلسل نیمه سنگین MG-3 ، سلاح تهاجمی HK-33 با کالیبر 5.56×51 ناتو برای جایگزینی سلاح G-3.
    همچنین دیگر ساح های موجود در ارتش ترکیه عبارتند از:
    مسلسل نیمه سنگین FN MAG با کالیبر 7.62 ناتو، مسلسل سبک FN MINIMI با کالیبر 5.56، کارابین M4 با کالیبر 5.56 برای نیروهای ویژه و تکاور، سلاح تهامی M-16 با کالیبر 5.56 برای نیروهای مخصوص و تکاور، نارنجک اندازهای M203، T40، MK19 با کالیبر 40 میلیمتر ، تیربار سنگین برونینگ M3 با کالیبر 12.7 میلیمتر، انواع سلاح های تک تیرانداز Kalekalp308، Gepard و دراگانوف و سلاح تهاجمی AK-47 باری برخی واحدهای پلیس.

    برنامه های آینده

    یکی از برنامه های اینده ارتش ترکیه جایگزین تانکهای قدیم بهسازی شده M-48 است که در اوج خدمت در حدود 3000 عدد از آنها را در خدمت داشت.بهسازی این تانکها در دهه 80 میلادی برای ارتقا به استاندارد M-60 آغاز شد.ولی امروزه ارتش ترکیه خواهان به خدمت گرفتن تانک سنگین جدید برای جایگزینی تانک M-48 و در اینده نه چندان دور M60 های خود است.
    در اوائل دهه 1990 ارتش ترکیه اقدام به خرید تانک لئوپارد2 کرد.
    این تانک طی یک رقابت سخت با تانک آبرامز امریکایی خریداری شد.یکی از دلایل انتخاب لئوپارد2 به جای ابرامز در خدمت داشتن تانک لئوپارد1 پیش از این بود.ارتش ترکیه خواهان ساخت حداقل 300 تانک لئوپارد2A6 در داخل و بهسازی لئوپاردهای2 موجود با تا این استاندارد است.
    (توضیح ارنستو رومل: فکر کنم منظورش لئوپارد1 بوده باشه و لئوپارد 2 ایی که نوشته اشتباهه.)
    ارتش آلمان(بازم اشتباه نوشته فکر کنم! چون از متن اینطور به دست میاد که منظورش ترکیه است و نه آلمان.) در حال بهسازی تانکهای M60 خود نیز میباشد ولی رییس ستاد مشترک ارتش ترکیه نیاز به یک تانک مدرن برای تقویت ناوگان تانکهای فرسوده این کشور را یک نیاز راهبردی در دراز مدت خوانده.ارتش ترکیه تا سال پیش قصد به خدمت گرفت تانک مرکاوا اسرائیلی را داشت ولی بعد از جنگ33 روزه بین حزب الله و رژیم صهیونیستی و نابودی چند دستگاه از این تانک این برنامه با متوقف ماند و از طرفی طرح بهسازی نفربرهای M-113 توسط رژیم صهیونیستی لغو و از قرار معلوم به یک پیمانکار داخلی سپرده شده است.(البته حتی در آن زمان نیز قراردادی برای بهسازی بسته نشده بود و تنها رژیم صهیونیستی پیشنهادهایی داده بود.)
    ولی یکی از پر سر و صداترین برنامه های نیروی زمینی ترکیه خرید 50 فروند بالگرد ضد تانک است.این برنامه دیرینه، مربوط به اوائل دهه 1990 است که ارتش ترکیه خواهان به خدمت گرفتن بالگرد ضد تانک نوینی بود.حداقل دو بار در این برنامه دو بالگرد برای تولید انتخاب شد.اول بالگرد روسی کاموف52 و بار دوم بالگرد امریکایی AH-1Z زولو کبرا.ترکیه در بار نخست خواهان تولید تحت امتیاز بالگرد روسی کاموف 52 مدل دو سرنشینه کاموف 50 بود و حتی مدل ویژه ای را از این بالگرد با کابین پشت سر هم برای ترکیه تدارک دیده شده(در کاموف 52 استاندارد خدمه در کنار هم قرار میگیرند.).
    در نهایت این برنامه کنار گذاشته شد و قرار شد بالگرد کبرا در این کشور تولید شود ولی این برنامه نیز لغو شد تا اینکه در سال 2006 ارتش ترکیه رسما بعد از 13 سال بالگرد ایتالیایی اگوستا ویستلندT129 را برای تولید در داخل اتخاب کرد.قرار است 50 فروند از این بالگرد توسط ترکیه به خدمت گرفته شود که 41 فروند از ان در داخل ساخته می شود.این بالگردها مجهز به انواع موشک های ضد تانک هلفایر و تاو خواهد بود و می تواند موشکهای استینگر را برای دفاع از خود حمل کند.همچنین ترکیه در حال مذاکره برای تولید تحت امتیاز سلاح تهاجمی G-36 باری جایگزینی با دو سلاح G-3 و Hk-33 است.ترکیه از دهه 1960 تا اواخر دهه 1990 سلاح G-3 و از اواخر دهه 1980 سلاح HK-33 را برای جایگزینی G-3 تولید کرده و قصد دارد با تولید داخلی G-36این دو سلاح را از خدمت خارج کند.


    توپهای ضدهوایی

    توپ40 میلیمتری L/70 (تعداد: 300)
    توپ40 میلیمتری L/60 (تعداد:600)

    توپهای دو لول:

    توپ 35میلیمتری امریکایی ارلینگGDF-003(تعداد:120)
    توپ 35 میلیمتری امریکایی ارلینگGDF-001(تعداد:100)
    توپ35 میلیمتری امریکایی ارلینگ GDF-D01(تعداد:440)
    توپ20 میلیمتری Rh202 Rhmeinetal Mk.20 (تعداد:300)
    توپ40 میلیمتری امریکاییM42 (تعداد:110)

    توپ چهار لول:

    مسلسل 12.7 میلیمتری، M-55 (تعداد:900)

    توپخانه راکتی

    TR-300 Kasuga WS-1A (تعداد:5)
    توضیح: راکت انداز 4 لول 302 میلیمتری با برد 80 کیلومتر

    TR-300 Kasuga WS-1B (تعداد:25)
    توضیح: راکت انداز 4 لول 302 میلیمتری با برد 180 کیلومتر

    موشک امریکایی MGm 140 Block IATACMS (تعداد:72)
    توضیح:موشک نیمه بالستیک با کلاهک خوشه ای با برد 160 کیلومتر

    M-270 MLRs (تعاداد:12)
    توضیح: راکت انداز 12 لول 222 میلیمتری با برد 70 کیلومتر

    T-22 MLRS (تعداد:50)
    توضیح:راکت انداز 122 میلیمتری ، 40 لول با برد 40 کیلومتر
    TR-107 MLRS(تعداد:48)
    راکت انداز 12 لول 107 میلیمتری

    RA-7040 MLRS (تعداد:24)
    توضیح: راکت انداز 40 لول 70 میلیمتری

    TOROS 230A (تعداد: ؟)
    توضیح: راکت انداز 8 لول 230 میلیمتری با برد 65 کیلومتر

    TOROS 260A ()
    تعداد: ؟
    توضیح:راکت انداز 8 لول 260 میلیمتری با برد 110 کیلومتر


    توپ خودکشی

    T 155 Firtna(K9T) (تعداد: 350)
    توضیح:155 میلیمتری ، سفارش داده شده

    توپ امریکایی M110 (تعداد : 219)
    توضیح: 203 میلیمتری

    M107 (تعداد:36 )
    توضیح: 177 میلیمتری

    توپ امریکایی M55 (تعداد : 9)
    توضیح:203 میلیمتری

    توپ امریکایی M-44T (تعداد: 222)
    توضیح:بهسازی شده ، 155 میلیمتری

    توپ امریکایی M-52T (تعداد: 356)
    توضیح: بهسازی شده، 155 میلیمتری

    توپ امریکاییM-108T (تعداد:26)
    توضیح:بهسازی شده، 155 میلیمتری

    توپ کششی

    T155 panter (155mm) (تعداد: 400)
    توضیح:سفارش داده شده

    M-101(105mm) (تعداد:825)
    M-114(155mm) (تعداد:532)
    M-115(203mm) (تعداد:162)
    M-116(75mm) (تعداد:175)
    M-59(155mm) (تعداد:171)
    توپ اسکودا (155mm) (تعداد: 128)

    توپهای صحرایی بدون لگد:
    توپM-40A(106mm) (تعداد:2135)
    توپM-20(75mm) (تعداد:1000)
    توضیح:انبار شده
    توپM-18(57mm) (تعداد:850)
    توضیح:انبار شده

    خمپاره انداز

    HY-12DI(120mm) (تعداد:578)
    UT-1(81mm) (تعداد:352)
    MI/M29(81mm) (تعداد:3175)
    M-30(107mm)(تعداد: 1265)
    M-16(60mm0(تعداد: ؟)

  11. نیروی هوایی

    تاریخچه نیروی هوایی ترکیه به سال 1909 و سازمان هوایی رزمی امپراطوری عثمانی بر میگردد که در آن زمان یکی از بزرگترین دارندگان هواپیماهای رزمی به شمار می آمد.
    در آن سال با بازدید دو تن از نظامیان ترک از همایش هوا نبرد در پاریس امپراطوری علاقه مند شد که به نیروی هوایی مجهز شود ولی تلاش در این راستا تا سال 1911 یعنی سالی که امپراطوری عثمانی با فرانس پیمانی برای خرید هواپیما و آموزش خلبان امضا کرد به نتیجه ای نرسید.
    با فروپاشی امپراطوری عثمانی و تشکمیل جمهوری ترکیه باقیمانده نیروهای هوایی نوین ترکیه تاسیس شد که در بدو تاسیس از سال 1924 کارکنان این نیروی هوایی جدید برای آموزش به خارج اعزام شدند.یک سال بعد اولین دانشکده پرواز نیروی هوایی در ایسکی تاسیس شد و همان سال اولین گروه از دانشجویان در این دانشکده فارغ التحصیل شدند.با وجود این همچنان تا سال 1930 برخی از پرسنل برای آموزش به آمریکا، ایتالیا، فرانسه و انگلستان فرستاده می شدند.از سال 1933 نیروی هوایی خود مسئول آمزوش پرسنل این نیرو شد.در سال 1940 نیروی هوایی ترکیه دارای 500 فروند هواپیمای رزمی بود که بزرگترین نیروهای منطقه بالکان و خاور میانه محصوب می شد.با وجود داشتن این نیروی هوایی بزرگ ، ترکیه در جنگ دوم جهانی بی طرف باقی ماند ولی ارتش این کشور تا سال 1945 همواره درآماده باش کامل بود.البته در این مدت نیروی هوایی ترکیه چندان بیکار نبود.با اشغال بلغارستان و یونان توسط آلمان و اتحاد ایتالیای فاشیستی با آلمان این کشور از شمال شرق تا جنوب تحت محاصره بود و نیروی هوایی ترکیه دست به پروازهای شناسایی بر فراز یونان ، بلغارستان و دریای مدیترانه و سیاه برای اطلاع از وضعیت نیروهای المانی می زد.در این دوره شهرهای مرزی ترکیه توسط واحدهای رزمی ارتش اداره میشد و غذای بسیاری به عنوان آذوقه برای بدترین حالت ممکن در این شهر ذخیره شده بود.ترکها خوب میدانستند در صورت شکست روسیه هدف بعدی المان ترکیه خواهد بود و از این رو در این سالها مبالغ بسیاری را صرف خرید تجهیزات نظامی برای روز مبادا کردند.در این دوران نیروی هوایی ترکیه هواپیماهای بسیاری عمدتا از انگلستان مانند: اسپید فایر، کروتس فالکن، فری باتلی، اروانسنفهاوکر هاریکن و هواپیماهای آمریکایی P40 تماهاوک، B-24، B26، p47تاندربلت و......را خریداری کرد.ولی با وجود این اقدامات از شانس خوب ترکها آلمان پشت دروازه های مسکو شکست خورد و دیگر به ترکیه نرسید.
    بعد از جنگ در سال 1950 نیروی هوایی ترکیه تصمیم به تجهیز نیروی هوایی خود به جتهای جنگی گرفت و از این رو در این سال 8 خلبان خود را برای طی دوره پرواز با هواپیماهای جت به امریکا فرستاد که یک سال بعد فارغ التحصیل شدند.اولین اسکادران نیروی هوایی ترکیه مجهز به جت در سال 1952 با نام اسکادران 9 شکاری با گردانهای عملیاتی 191/192/193 تاسیس شدند.از سال 1957 با تاسیس مرکز آموزش های هوایی تمامی دوره های پروزای جت برای خلبانان در ترکیه برگزار شد و از این رو اعزام خلبان به امریکا برای آموزش متوفق شد.
    نیروی هوایی ترکیه از سال 1957 به 2 منطقه تاکتیکی تقسیم شد که یکی از اصلی ترین دلائل تشکیل آن همکاری بیشتر با ناتو بود.فرمانده ای منطقه ای اول در شهر Eskisehir مستقر است و وظیفه حراست از غرب کشور و تنگه بوسفور را دارد که در 4 پایگاه هوایی مستقر می باشد و منطقه دوم در Diyarbakir قرار دارد.نیروی هوایی ترکیه دارای 16 اسکادران شکاری، یک اسکادران سوخت رسان، یک اسکادران شناسایی،6 اسکادران آموزشی ، 6 اسکادران ترابری حمل و نقل ، 8 اسکادران موشک پدافندی است که در 8 پایگاه هوایی جمع شده اند.تا سال 2005 میلادی حداقل دو اسکادران شکاری وسه تا چهار اسکادران ترابری در اختیار ناتو بوده اند که در عملیات متحد ناتو شرکت داشته اند.همچنین تا سال 1994 اصلی ترین موشک پدافندی ارتش ترکیه که 6 اسکادران کامل را تشکیل میداد انواع قدیمی و از رده خارج شده نایت هرکولس ساخت امریکا بود که با دریافت موشکهای آمریکایی هاوک، موشکهای ثابت هرکولس به تدریج از خدمت خارج شدند.
    حداقل دو اسکادران نیز به موشکهای راپیر انگلیسی اختصاص داده شده است.ارتش ترکیه در دهه 1950 برای افزایش توان شکاری خود اولین اسکادران های جت جنگی خود را از نوع T-33 تحویل گرفت و از سال 1952 تعدادی از F84G و F86 و در اواخر دهه 1950 جتهای جنگی مافوق صوت F100D را از امریکا خریداری کرد.
    نیروی هوایی ترکیه در مجموع 206 فروند F100C/D را تحویل گرفت و با افزوده شدن این جنگنده این نیرو در دهه 1960 تبدیل به ششمین نیروی هوایی بزرگ ناتو شد.از سال 1963 نیروی هوایی ترکیه 144 فروند شکاری مافوق صوت F-104G تحویل گرفت که تا سال 1955 همچنان در خدمت بودند.همچنین این نیرو طی دهه 1960 تا 1970 حدود 200 فروند F5A/B را تحویل گرفت بادریافت 72 فروند F4E فانتوم2 در سال 1971 و تحویل 110 فروند F4E مازاد ارتش امریکا در سال 1973 کارایی نیروی هوایی ترکیه افزاش چشمگیری پیدا کرد.از اوائل دهه 980 ارتش ترکیه برای جایگزین کردن جنگنده های قدیمی F5 و F-104 دست به تولید تحت امتیاز جنگنده جنگنده بمب افکن های F-16 ساخت لاکهید مارتین در داخل زد.این برنامه که بزگترین برنامه تولید F-16 در خارج از امریکا و بزرگترین برنامه نظامی ترکیه بود شامل تولید F-16 در دو دروه که شامل دوره اول 160 فروند و در دوره دوم 52 فروند می شد.این برنامه شامل تولید F-16C و F16 D بلوک 30 می شد که البته تمامی آنها با استاندارد بلوک 40 ساخته شدند.این نیرو در سال 1994 دارای 56400 نفر پرسنل بود که این تعداد در سال 2006 میلادی با اندکی رشد به 60000 نفر رسیده است.
    از دهه 1980 با تاسیس مرکز تولید TAI در ترکیه به کمک امریکایی ها برای تولید هواگرد در ترکیه این کشور توانست تجهیزات پرنده نیروی هوایی خود را تولید کند.این تاسیسات تاکنون 216 فروند جنگنده بمب افکن F16C/D را در داخل برای ترکیه ساخته و در حال اسخت 30 فروند دیگر نیز میباشد.سری اول این جنگنده ها که شامل 160 فروند F16C/D بلوک 30 بود بین سالهای 1987 تا 1996 تحویل نیروی هوایی ترکیه شد که شامل 136 فروند F16c (نمونه تک نفره رزمی) و 24 فروند F16D(نمونه دو نفره اموزشی با توان رزمی مشابه مدل C) بود.
    جنگنده های بلوک 30 مجهز به رادار APG-68V و بلوک 50 مجهز به رادار APG-68V5 بودند و هر دو سری از موتورهای جنرال الکتریک F-110-GE که آن نیز در ترکیه مونتاژ می شود بهره میبرند.
    آخرین برنامه تولید F16 در این کشور شامل سفارش 30 فروند دیگر در سال 2005 با استاندارد بلوک 50 برای تولید در داخل است.در حال حاضر ترکیه بعد از امریکا (سازنده F16) ، رژیم صهیونیستی و مصر بزرگترین کاربر f16 در جهان به حساب می ایدو این هواپیما اصلی ترین جنگنده نیروی هوایی ترکیه می باشد که به طور گسترده ای جایگزین جنگنده های F5/F4/F104 شده است.
    همچنین در این تاسیسات 50 فروند هواپیمای ترابری CN-235 و 34 فروند هواپیمای Sf-260D برای ترکیه تولید شده است و قرار است بالگردهای ضد تانک T-19 نیز در این تاسیسات تولید شود.این نیرو هم اکنون در حال بررسی برای تولید هواپیماهای ترابری C130J هرکولس برای جایگزینی هواپیماهای پا بهسن گذاشته C130B/E می باشد اگر چه ترکیه در حال بهسازی هواپیماهای C130E خود با همکاری یک پیمانکار از رژیم صهیونیستی می باشد.ولی بزرگترین برنامه آینده ارتش ترکیه تولید و به خدمت گرفتن جنگنده مدرنF35 می باشد.جنگنده مشترک F35 ساخت لاکهید مارتین امریکا که به طور مشترک توسط امریکا و انگلستان برای جایگزینی جنگنده A10، F16 و هارپیر ساخته شده امروزه برای دارندگان جنگنده های F16 که میخواهند این جنگنده را تا دهه آینده جایگزین کنند یک فرصت خوب است.
    ترکیه نیز به عنوان چهارمین دارنده F16 از سال 2002 به عنوان هفتمین شریک این پروژه خواهان تولید F35 در داخل شد.قبل از ترکیه کشورهای انگلستان ف ایتالیاف هلند،دانمارک،کانادا و نروژ نیز جزئ این برنامه بوده اند.در سال 2007 میلادی قراداد مشارکت در این طرح برای ترکیه به تولید داخلی این جنگنده تبدیل شد و نیروی هوایی ترکیه قصد دارد 100 فروندF35A را با قیمت 11 میلیارد دلار در مرکزTAI تولید کند.نیروی هوایی ترکیه با جایگزینی جنگنده F35 در خط تولید با f16 کارایی این نیرو را به شدت بالا خواهد برد.


    هواپیماها..........

    F16C/D بلوک 50 (76 فروند)
    توضیح: ، در حال بهسازی تحت برنامه CCIP

    F16C/D بلوک40 (103 فروند )
    توضیح: در حال بهسازی تحت برنامه CCIP

    F16C/Dبلوک50+ (30 فروند )
    توضیح: در حال تولید

    F16C/D بلوک30( 37 فروند)
    توضیح: در حال بهسازی تحت برنامه CCIP

    F-42020 ترمیناتور(52 فروند)
    توضیح:بهسازی شده تو سط رژیم صهیونیستی

    F4E فانتوم ( 71 فروند)
    توضیح:خارج از سرویس رزمی

    RF-4E(32 فروند)

    F5-2000 (45 فروند)
    توضیح: بهسازی شده توسط رژیم صهیونیستی

    F5A/B(14 فروند)
    توضیح: متعلق به تیم آکروجت نیروی هوایی ترکیه با نام ستارگان ترک

    هواپیماهای ترابری A-400M (10 فروند)
    توضیح:اغاز تحویل سال 2010

    ترابری C-130E (7 فروند)
    توضیح:در دست بهسازی

    ترابری C-130B(6فروند)

    ترابری C-10T(16 فروند)

    ترابری CN-235-100M (50 فروند)
    توضیح: سه فروند مدل VIP

    سوخت رسان KC-135R(7 فروند)

    هواپیمای هشدار زود هنگام E-737-700(4 فروند)
    توضیح: در دست ساخت

    هواپیمای آموزشی پیشرفته T-38A (69 فروند)
    توضیح: با سازه ی بهسازی شده

    هواپیمای آموزشی T37B/c (58 فروند)
    توضیح: باسازه ی بهسازی شده

    هواپیمای آموزشی مقدماتیSf-260D(38 فروند)

    هواپیمای آموزشی مقدماتی T-41(28 فروند)

    بالگرد ترابری AS-532Ul کوگارد(20 فروند)

    بالگرد ترابری UH-1H


    موشک های هوا به هوا


    AIM-120A/B(تعداد:314)
    توضیح:رادار فعال میان برد

    اسپاروAIM-7E(تعداد:367)
    توضیح:رادار نیم فعال میان برد

    AIM-9Xسایدونیدر)junhn:457(
    توضیح: فرو سرخ کوتاه برد.سفارش داده شده

    AIM-9B/L/M/I/S/P3 سایدونیدر
    توضیح:فرو سرخ کوتاه برد

    موشکهای هوا به زمین

    هارمAGM-88(تعداد95)
    توضیح:ضد رادار

    AGM-142(تعداد:99)
    توضیح:کروز

    AGM-84KاسلمER (تعداد:50)
    توضیح:کروز.سفارش داده شده

    AGM-154Aجی سو (تعداد:50)
    توضیح:کروز. سفارش داده شده

    AGM-154Cجی سو(تعداد:54)
    توضیح:کروز.سفارش داده شده

    AGM-65G-1ماوریک (تعادا:275)
    توضیح:ضد سطح

    AGM-65A/Bماوریک(تعداد:500)
    توضیح:هدایت تلویزیونی ضد سطح


    موشکهای پدافندی زمین به هوا



    MIM-140هاوک (تعداد:24)
    توضیح:بهسازی شده با رادار دیجیتال

    راپیر(تعداد:86)
    توضیح:بهسازی شده به همراه 84 فروند موشک

    Zipkin KMS (تعداد: ؟)
    توضیح:موشک استینگر با پرتابگر 4 لول

    FIM-92Cاستینگر(تعداد:108)

    همچنین در حدود 1500 بمب لیزری GBU-8/10/12
    انواع غلافهای هدایت لیزری LANTIRN و spike pave

  12. نیروی دریایی:

    به طور تاریخی همواره نیروی دریایی ترکیه (و همینطور امپراطوری عثمانی) یکی از بزرگرتین نیروهای دریایی مدیترانه بوده است وهسته ی نیروی دریایی ترکیه نیز مانند دو نیروی هوایی و زمینی بر اساس ارتش متلاشی شده عثمانی ساخته شد.اولین تجهیزات نیروی دریایی ترکیه شامل حداقل 6 تا 8 نبردناو متعلق به امپراطوری عثمانی بود که از سال 1923 در نیروی دریایی این کشور به خدمت گرفته شد.همچنین در بین سالهای 1923 تا 1926 تعدادی از رزم ناوها و قایقهای اژدر افکن نیروی دریایی عثمانی دوباره بازسازی و به خدمت نیروی دریایی ترکیه درآمد.
    گفته شده نیروی دریایی عثمانی دارای چند فروند زیردریایی بود که حداقل دو فروند از این زیردریایی ها نیز به نیروی دریایی ترکیه رسید.همچنین این نیرو در سال 1930به بعد تعدادی زیردریایی و رزم ناو از ایتالیا خریداری کرد و از این رو باید نیروی دریایی ترکیه را جزئ اولین نیروهای دریایی جهان نامید که 3 ربع قرن پیش مجهز به زیردریایی بود.
    پس از جنگ جهانی دوم و بر اساس دکترین ترومن نیروی دریایی ترکیه برای تجهیز ناوگان دریایی خود به تجهیزات جدید به سرعت دست به خرید زیردریایی و رزم ناو از امریکا زد.
    در سال 1948 ترکیه 4 فروند زیردریایی کلاس بالو را از امریکا دریافت کرد.همچنین سه زیردریایی دیگر نیز در سال1960 از کلاس گاپی و هفت زیردریایی دیگر نیز در سال 1972 از امریکا دریافت کرد که البته دیگر در خدمت نیستند.همچنین این نیرو بین سالهای 1974 تا سالهای 1983 شش زیردریایی دیگر از آمریکا از کلاس گاپی 3 و Piri Reis-II دریافت کرد.
    در مورد نیروهای سطحی نیز این نیرو در بین سالهای 1949 تا 1950 4 ناوشکن کلاس گلیاویس و در سال 1959 4 ناوشکن انگلیسی M دریافت کرد.
    بین سالهای 1967 تا 69 نیز 5 ناوشکن کلاس فلچر نیز به جمع نیروی دریایی ترکیه اضافه شد.در سال 1971 این نیرو ده فروند ناوشکن کلاس فرام1 به آمریکا سفارش داد که تا سال 1982 تمامی آنها تحویل این نیرو شدند.دو ناوشکن کلاس کارپنتر نیز در سال 1981 به امریکا سفارش داده شد.این نیرو اولین سری ناوچه موشک انداز خود را از سال 1970 به خدمت گرفت.همچنین بین سالهای 1971 تا 1972 دو ناوچه موشک انداز کلاس الن ام سامنر از آمریکا خریداری شد.نیروی دریایی ترکیه از المان نیز خریدهایی داشته که برای نمونه : اتین نیرو در سال 1971 شش زیردریایی کلاس اتیلی را از آلمان دریافت کرد.این زیردریایی ها بین سالهای 1974 تا 1988 تحویل ارتش ترکیه شد.این خریدها با دریافت 4 زیردریایی کلاس پریویز بین سالهای 1993 تا 1998 ادامه داشت.
    آخرین خید زیردریایی از المان به سال های 2002 و 2006 و تحویل 4 زیردریایی کلاس G برمیگردد.همچنین آلمان دو ناوچه موشک انداز کلاس کولن نیز در سال 1983 تحویل ترکیه داده است.در پی طرح بازسازی دوباره ارتش ترکیه در سال 1980 این کشور 4 ناوچه کلاس میکو در سال 1988 از آلمان دریافت کرد.2ناوچه کلاس Barbaros نیز بین سالهای 1994 تا 1997 به ترکیه تحویل داده شد و آخرین سفارش خرید ناوچه مربوط به دریافت 2 ناوچه کلاس Salih reis در سال 1997 می شود که تا سال 2000 هر دو تحویل ترکیه شدند.ترکیه در سال 1990 8 فروند ناوچه کلاس اولیور هازارد پیر به آمریکا سفارش داد که این ناوچه ها تا سال 2003 تحویل ترکیه شدند.همچنین ترکیه بین سالهای 2001 تا 2003 شش فروند رزم ناو کلاس D Estienne Orves از فرانسه دریافت کرد که دارای موشکهای ضدکشتی اگزوست و موشکهای پدافندی استر می باشد.
    تا دهه 1980 اصلیترین توان رزمی ارتش ترکیه را ناوشکن های این کشور تشکیل میداد که از آمریکا در دهه 150 تا 1960/1970 تحویل گرفته بود ولی این ناوشکن ها سه دهه گذشته به طور گسترده ای به وسیله رزم ناوها و ناوچه های مشوک انداز آلمانی و آمریکایی جایگزین شده است.نیروی دریایی ترکیه بر روی رزم ناوها و ناوچه های موشک انداز خود از انواع موشکهای ضد کشتی هارپوم ، اگزوسه ، کونور و موشکهای پدافند هوایی میسترال ، سی اسپارو و استر استفاده می کند.نیروی دریایی ترکیه در سه منطقه ی عملیاتی حضور دارد.
    اولین آن منطقه دریای سیاه است که ستاد مرکزی این منطقه عملیاتی در استانبول قرار دارد.منطقه دوم در دریای اژه است که تخصصی ترین واحدهای زیر سطحی در آن خدمت می کنند.مرکز ستاد این منطقه در ازمیر قرار دارد.منطقه سوم مسئول حفاظت از دریای مدیترانه می باشد.
    نیروی دریایی ترکیه دارای 57000 پرسنل فعال است از این رو ان را باید جزئ 10 نیروی دریایی بزرگ دنا دانست.این نیرو در رجیان جنگ سرد وظیفه خطیر مقابله با نیروی دریایی شوروی مستقر در دریای سیاه را بر عهده داشت ولی با فروپاشی شوروی این خطر کمتر شد اگر چه این کشور همچنان با نیروی دریایی روسیه و اوکراین در دریای سیاه روبرو است.از بعد از فروپاشی شوروی نیروی دریایی این کشور وظایف جدید را بر عهده گرفت که یکی از آنها مراقبت از لوله های نقتی که نفت آسیای میانه و قفقاز را از طریق دریای مدیترانه به وسیله لوله زیر آب منتقل می کند.از طرفی با ایجاد رابطه نظامی مطلوب با روسیه و حتی انجام مانور نظامی مشترک با این کشور در دریای سیاه رقابت با این کشور را تبدیل به همکاری کرده این همکاری ها با کشورهای جدا شده از شوروی نیز بعد از جنگ سرد آغاز شده که برای نمونه امضای پیمانی برای عملیات جستجو و نجات با بلغارستان در سال 1993 نام برد.
    همچنین این نیرو دارای 24 فروند کشتی مین گذار و مین جکع کن در کنار 24 فروند هاورکرافت کلاس C_117 و C_302 می باشد.
    نیوری دریای ترکیه هموارهن قش مهمی در ناتو بازی می کند که هماناجلویگری کردن از نفوذ نیروی دریایی شوروی از دریای سیاه به دریای مدیترانه بود و نیوری دریایی ترکیه این کار را در جنگ سرد به خوبی انجام داد.نیروی دریایی ترکیه که بزرکترین نیروی دریایی مدیترانه است همواره در خط مقابله دریایی با نیروی دریایی شوروی در دریای سیاه و مدیترانه بوده است.حفاظت از تنگه بوسفورکه میتوانست راه دسترسی شوروی به شمال افریقا باشد را به خوبی محافظت کرد.اگر چه که این نیرو تاکنون در هیچ نبرد واقعی شرکت نکرده است ولی دارای پتانسیل عملیاتی بسیاری است.





    زیردریایی



    زیردریایی آلمانی کلاس گئور 4
    زیردریایی کلاس پریویز 4
    زیردریایی کلاسAtilay 6
    زیر دریایی کلاسAIP 6 هنوز تحویل نشده



    ناوچه موشک انداز تندرو





    ناوچه کلاس SalihReis 2
    ناوچه کلاسBarbaros 2
    ناوچه کلاسYavuz 4
    ناوچه کلاسG 8 در دست بهسازی
    ناوچه کلاس کونکس 8 5 فروند بازنشسته شده
    ناوچه کلاسTF-2000 6 هنوز تحویل نشده



    رزم ناو




    رزم ناو کلاس میلگیم 12 در دست ساخت
    رزم ناو کلاس D'Estienne d'Orves (شش فروند)




    هوادریا




    هواپیمای گشت دریایی ATR-500-72 10 در دست ساخت با توان ضد زیردریایی

    هواپیمای گشت دریاییCN-235 6 با توان ضد زیردریایی(ساخت اندونزی)

    بالگرد ضدزیردریاییS-70B سی هاوک 7 17 فروند دیگر سفارش

    بالگرد ضد زیر دریایی بل212 14 دارای نقش فرعی نجات




    قایق سریع موشک انداز ، قایق اژدر افکن





    کلاس KihcII 6 2 فروند تحویل شده

    کلاس KihcI 3

    کلاس yidiz 2

    کلاس Ruzgar 4

    کلاس Dogan 4

    کلاس Kartal 8