يعنى ديگه اصلاً به درد نمى خوره؟؟!! شايد بشه يك كاريش كرد ها!!!

جناب MOHAMMAD اگر آن رادارى كه فرموديد(لامپ گاما) رو داشته باشيم كه ديگه لازم نيست جنگنده هامون رو براى مقابله بفرستيم!؟ وقتى هويت تهاجمى هواگرد ناشناس مشخص شد٬ دوز اشعه رو اون قدر بالا مى بريم كه چشماى خلبان دربياد!! به دور از شوخى٬ آيا امكان تنظيم دوز امواج٬ به صورت دلخواه هست؟ اگر اين طور باشه كه خوش به حالمونه!

با اجازه از محضر بزرگان! ببينم رابطه مون با ژاپن چطوره؟! از اين اژدرها به ما هم مى دن؟

كركس خان شما مطمئنى [b]توربو شارژر [/b]تو هواپيماهاى [i]جت[/i] كاربرد داره؟ آخه من اين رو فقط براى پيستونى ها شنيدم...

اون هواپيماهاى زمين گير ايرانى٬ براى چى به اين روز درآمده اند؟!

از مهمترين مشخصاتى كه باعث مى شه كاربرى ترابرى يك مدل هواپيما به كاربرى مسافربرى اش ترجيح پيدا كنه چيه؟

در حادثه اى كه رخ داد(هدف قرار گرفتن بوئينگ) ٬ چرا اتهامات به سمت اين هواپيما سرازير شد؟! منظورتون اين بود كه خلبانش خود سرانه شليك كرده؟(نمى دونستيم شوروى هم مثل آمريكا٬ كه ايرباس ما رو انداخت٬ بلده هواپيماى مسافربرى بزنه...) به نظر مى آد هواپيما قابليت تنظيم ارتفاع ارابه ى فرود جلويى(دماغه) رو جهت افزايش زاويه حمله براى بلند شدن رو ٬ داشته؛ توى بعضى از تصاوير انتهاى هواپيما به صورت افراطى به زمين نزديكه.

[align=center][b][size=18][color=red]سنگين ترين توپ ضدهوايى جنگ جهنى دوّم[/color][/size][/b][/align] در سال 1936 بود كه شركت «رايمنتال» پروژه اى مشهور به گرت 40 را آغاز نمود. هدف از پروژه گرت يك توپ صحرايى قدر بود امّا با وسواس به كار رفته در طراحى آن ٬ يك غول مهيب و سنگين وزن بود.ارتش به دليل سنگينى آن براى حمل و نقل٬ از خير آن گذشتند امّا آتشبارى دهشتناك آن ٬ به فكرشان انداخت تا نمونه ى ضدهوايى آن را به كار بگيرند. خدمه ى «راينمنتال» اين طرح را به توپ 128ميلى مترى ضدهوايى موسوم به FLAK 40 تبديل كردند كه شش نمونه با ارابه حمل و نقل به عنوان نمونه هاى اوّليه توليد كردند. همچنان به دليل سنگينى جابه جايى توپ جزو امورات حضرت فيل محسوب مى شد!! در نهايت چون آلمان فيلى براى جابه جايى آن٬ آن هم در بحبوحه جنگ٬ در دسترس نداشت٬ تصميم شد به عنوان يك سلاح ايستا و مستقر بر زمين استفاده شود! با توجّه به آتش سنگين آن و توان دفاعى بالا٬ از آن براى پدافند نقاط مسكونى مهمى مثل «برلين» و «وين» استفاده شد. از 1942 نمونه ى ساكن اين توپ ساخته شد كه نهايتاً(على رغم پيچيدگى و گران قيمتى) 570 قبضه از آن(تا ژانويه 1945) تحويل «ورماخت» شد كه در پدافند تأسيسات مهم «رايش» به كار گماشته شد. با به كارگيرى FLAK 40 در نبرد استعداد ويژه و صاعقه وار آن ٬ سران ورماخت را مشتاق ساخت كه نگارش جديد اين آتش بار را به خدمت بگيرند. نتيجه٬ تولّد FlakZwilling 40(فلك دوقلو) بود! ضدهوايى با دو قبضه توپ 128 ميلى مترى!! سكوهاى ويژه بلند و بتونى براى استقرار FLAKZwilling 40 ساخته شد كه نتيجه اى خارج از حدّ تصور داشت! هواپيماهاى بلندپرواز متفقين ، با ورود اين توپ ديگر راه را بسته مى ديدند كه از بزرگترين قربانيان اين سلاح مى توان به بمب افكن بلندپرواز B-17 و همچنين به مشهورترين و پرافتخارترين خلبان بمب افكن آمريكا يعنى «رابرت روزنتال» اشاره كرد. على رغم اين كه اين سلاح بسيار مؤثر بود و توانايى و استعداد خاصّى براى به زير كشيدن تمام هواپيماهاى متفقين داشت٬ امّا باز هم پيچيدگى و گران قيمتى آن منجر به توليد محدود آن٬ در حدّ فقط 33 قبضه شد. توپ هايى با كاليبر 150 و 240 ميلى متر در آلمان در دست تحقيق و بررسى بودند كه آلمان را از زير فشار خردكننده و سهمگين بمباران متفقين خارج كند ولى همگى در همين سطح باقى ماندند و حتّى نمونه اوّليه اى از آن ها ساخته نشد. پس از پايان جنگ مشخص شد كه آلمان بر روى طرح FLAK 45 كه يك نگارش جديد از توپ ضدهوايى 128 ميلى مترى بود ٬ كار كرده است كه نمونه اى از آن هم ساخته شده است ولى فتح برلين مجال استفاده از آن را به طراحانش نداده بود؛ خلبانان متفقين مى بايست خوشحال مى بودند كه با اژدهاى جديد سر و كله نزده اند... به علّت خرابى اينترنت اكسپلورر٬ نتونستم لينك و عكسى قرار بدم. مديران يا آقارضاى عكاس باشى زحمت اين يك مورد رو بكشند.. [size=18][b]مشخصات توپ ضدهوايى سنگين FLAK 40[/b] [/size] [color=brown]*كاليبر[/color]:...................................128ميلى متر(04/5 اينچ) [color=brown]*وزن[/color]:....................................در حال حركت با عراده مخصوص 27تن ..........................................در حال استفاده به صورت سيال 17تن ..........................................در حال استفاده به صورت ايستا 13تن وزن گلوله:........................26 كيلوگرم [color=brown]*ابعاد[/color]: طول كلى:.........................15 متر طول كلى لوله:...................8/7 متر ارتفاع:............................4 متر طول قسمت خان دار لوله:.......4/6 متر(!) [color=brown]*داراى قدرت گردش 360 درجه[/color] [color=brown]*بالاترين برد مؤثر[/color]:......................14800 متر(!) [color=brown]*سرعت دهانه[/color]:........................880 متر بر ثانيه [color=brown]*الويشن[/color]:...............................3- تا 87+ درجه ترجمه: ياشا محمّدى رفيع به نقل از: ماه نامه نوآور ٬شماره 39 يك سرى مقاله رو آماده كردم كه به تدريج روى سايت مى گذارم٬ به مناسبت ماه مبارك رمضان و تولّدم!

برد و قدرت كشفش مشخصه؟ به ما هم مى دن؟؟!! آخه ما هم فكر كنم ابراز تمايل كرده باشيم!

منتظر ادامه اش هستيم كه إن شاء الله هر چه زودتر رو بشه و با توفيق روز افزون در جذب نظرات مواجه بشه... حالا با اين اوصاف نيروى هوايى ايران كجاى قصه هست؟! گمونم [b][color=green]كميتِ كيفيت[/color][/b]باشه! چون [color=brown]خلبانامون[/color] كه الحمدلله كار كشته اند٬ (با توجّه به شرايطمون) هواپيماهاى نسبتاً خوبى مثل [color=olive]تامكت[/color] و [color=olive]فولكرام[/color] داريم؛ پس مى شويم همون [b][color=green]كميتِ كيفيت[/color][/b]ديگه!

[quote]بله!! سامانه ی فرود شبیه به KZOهست!! [/quote] حالا اين KZO كه فرموديد ديگه چه صيغه ايه؟! باباجون من چند بار بگم:زير سيكل حرف بزنيد ما هم بفهميم!!

از SuperHind كه تصويرش در «تصويرپس زمينه» نظامى گذاشته شده٬ اطلاعاتى در دست هست؟

بابا اين عكسه كه تخيلى نيست؟! F-117 NightHawk خودمونه! مگر نگفتيد توپولف ورشكست شده و حقوق و وظايفش بين آنتونوف و يه جاى ديگه تقسيم شده؟ پس چى شد اين توپولفى ها كه هنوز دارن ابراز وجود مى كنند؟! يه سؤال: اين توپولفى ها نمى خوان يك كم رژيم بگيرن ٬ از اين «توپولى» در بيان؟! بشن لاغرف؟!!

تو تصوير اوّلى زير و پشت موشك(=هواپيما) ٬ دقيقاً بغل اون حلقه آويزونه كه شبيه حلقه ى ضامن نارنجكه٬ يك چيزى ديده مى شه كه بايد چهارمين باله باشه؟ بعدش هم من كه هيچى عكس ندارم٬ بايد سفارش تصوير رو به آقاى رضاى عكاس باشى بدى!

سامانه فرودش خيلى جالبه! اون طورى عكس آخرى آقا رضا نشون مى ده اوّل با يك چتر مى آد پايين بعد چند تا بالشتك هوا(طبق تصوير يكى مونده به آخر آذرخش خان) رو زمين مى شينه! درسته؟ ولى تو همون عكسى كه با بالشتك ها روى زمين نشسته ٬ ما 3 باله انتهاى پهپاد مى بينيم٬ در حالى كه در بقيه تصاوير هواپيما(همون موشك!) داراى چهار باله هست! در عكس پايانى آذرخش خان هم كه مى بينيم هيچ باله اى در كار نيست!!! اينجورى كه نشد!! يكى بياد بگه كدومش رو باور كنيم!

اون بخش سوانح فقط مختص ايران بود؟ يعنى بقيه كشورها بهيچ مشكلى باهاش نداشته اند؟! يك مسئله ديگه: به عكس كابين خلبان نگاه كنيد! براى خلبان ها دو تا پنكه كوچيك(از اونا كه تو تاكسى هامون مى ذاريم) گذاشته اند!!! يعنى كابين خلبان سامانه تهويه مطبوع نداره؟!! آخرين سؤال: كسى خبر نداره با اين موتورهاى جديد(Soloviev D-30KU ) مصرف سوختش نسبت به بوئينگ727 در چه جايگاهى هست؟

[quote]اين نفربر زرهي قادر به حمل [b][color=darkblue][u]راننده[/u][/color][/b] ،فرمانده ،تيرانداز و هفت سرباز كاملا مسلح ...[/quote] چه جالب! فكر مى كردم نمى تونه راننده اش را حمل كنه و راننده مى بايست دنبال نفربرش بدود!! [quote]بدنه آلومينيومى؟ جل الخالق!! اگه سرانفجارى هيت بهش بخوره ازش چيزى مى مونه؟[/quote] شما نگران نباش! فكر كنم جاسوئيچى اش بمونه!! اين ها وقتى مى آن نفربرى كه قراره سربازاى خودشون توش بشينند رو آلومينيومى بسازند٬ حتماً به فكر حفاظت و بقاپذيريش هم بوده اند. آلومينيوم نسبت به آهن(فولاد) نرم تر هست ولى يك كارهايى با آلياژهاى آلومينيوم مى كنند كه روى فولاد رو كم مى كنه!! بعد از تركيب با منيزيم آلياژ بسيار عالى(از نظر مقاومت و تحمل بالا) ساخته مى شه كه از اون در ساخت موتور خودرو هم استفاده مى شود. از سبك شدن بدنه و چابك شدن نفربر هم نبايد گذشت. شايد هم اگر Heat بهش بزنن بپوكه(قرار نيست كه در مقابل همه چيز مقاوم باشه!) ولى آلومينيوم رو دست كم نگيريد. البتّه استاد كيانى ما رو عفو كنيد كه در خدمت شما جسارت مى كنيم ولى به هر حال اين نظر من بود...

اين SuperHind ديگه چه نرّه غولى هست؟ چيز خوفناكى به نظر مى رسه! مطلبى در مورد وجود داره؟ آقا من پيشنهاد مى دم دوستانى كه زحمت اين عكس ها رو مى كشند٬ اگر توى سايت مطلبى ازش هست٬ لينكش رو بذارند تا با اطلاعات اون ها هم آشنا بشيم. چون يك سرى از پرنده ها به نسبت كمتر شناخته شده اند(براى من!! ) و بهتره حداقل لينك تاپيك معرفى اش را بگذاريم.

بابا تو رو خدا يك چيزى بگذاريد كه ما هم بتونيم شركت كنيم! يك توضيح هم بدم كه سطح سواد من رو بدونيد: نمى دونم فرق G-3 با MP-5 چيه!!

[quote]علاوه بر اينها اين موشك بدليل طراحي بسيار جالب ميتونه تا 30 جي فشار رو تحمل كنه. [/quote] حالا شايد سازه اش در برابر اين شتاب مقاوم باشه ولى بعيد مى دونم تا اين مقدار بتونه خودش مانور بده ها؟! اصلاً لزومى داره چنين مانورى بخواد بده؟؟!! در حالى كه مى دونيم يك هواپيماى فوق چابك٬ با خلبانى يك كاركشته ى كاملاً آماده٬ نهايتاً 10g مى تونى مانور بده.

تاپيك بسيار جامع و عالى اى بود٬ خدا اجرت بده جوون!! سه تا سؤال برام پيش آمد: 1.«توپ هاى دريايى» كه از كاليبرهاى بالايى هم استفاده مى كنند٬ عليه زيردريايى ها هم كاربرد دارند؟ ازش به عنوان راه هاى مقابله با زير دريايى ذكر نكرده بوديد؟ 2.خمپاره هايى كه عكسشون رو گذاشته بوديد چطور شليك مى شدند؟! از همون جا؟! چطورى اين همه خمپاره ى بغل هم رو شليك مى كردند/مى كنند؟ 3.كلاً نبردهاى دريايى و زيردريايى توى چه فاصله اى اتفاق مى افته؟ چرا اين قدر برد سلاح ها كمه؟! به راحتى با افزودن سوخت٬ مى توان تسليحات دوربردترى بسازند.

تشكّر از مطلب مفيدتون... بدون پس سوز به سرعت كروزش مى رسيده؟ الآن كجاست؟ به دليل مصرف سوخت زياد كنار گذاشته شده يا مسئله ى ديگرى داشته؟

دستت درد نكنه. يك سؤال داشتم: تو بعضى فيلم ها ديديم كه ناوها وقتى به نزديكى يك زيردريايى مى رسند يك چيزى شبيه بشكه مى اندازند تو آب ٬ و اين بشكه ها وقتى به نزديكى زيردريايى رسيدن مى تركند. اون چى بيده؟!

اون تصوير كه هواپيماها به صورت قطارى دارن از رو باند بلند مى شوند(هفتمين تصوير)٬ ساختگيه ديگه؟!

اون تورى هاى شبكه اى چى هستند كه انتهاى موشك نصبه؟ روى بعضى ديگر از موشك ها و بمب ها هم اين ديده مى شود.