در مورد پیشرانه این دو تصویر (خصوصا بنر) میتونه راهگشا باشه  

این بالگرد متفاوت هست از اون بالگردی که در نمایشگاه نیروی دریایی سپاه حضور داشت           [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_141809.jpg][/url]   این عکس هم جالب از کار درآمد و ترجیح دادم واتر مارک رو بهش اضافه نکنم  

  خواهش میکنم :rose:   صنایع مادو          

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_131422.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_131350.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_131343.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_131331.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_131322.jpg][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_124248.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_124029.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_124025.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123958.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123955.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123823.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123750.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123741.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123731.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123721.jpg][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123704.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123656.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123641.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123535.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123529.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123450.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20151125_123318.jpg][/url]

سلام   کلی عکس از نمایشگاه دارم که سعی میکنم بیشترش رو براتون قرار بدم   جالب ترینشون برای من بالگرد رزمی شاهد 216 بود که صرفا میتونم همین یک عکس رو از کاتالوگش قرار بدم (اگر امکانش باشه خبرگزاری های دفاعی عکس های بهتری منتشر خواهند کرد و بنده از ارائه تصاویر بیشتر معذروم)  

اسپم هست ولی خوب جهت تلطیف فضا بد نیست ;)   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/3333~1.jpg][/url]

  با AIM-9 زدن عزیز ، جنگال یا غیر جنگال فرقی نداشته

اگر نقض حریم هوایی ترکیه در کار باشه قضیه به مراتب متفاوت از این هست که بمب افکن روسی در حریم هوایی سوریه هدف قرار بگیره   در صورت نقض حریم هوایی ، ترک ها حق واکنش رو دارند ولی خوب این واکنش هم معمولا حد مشخصی داره و تا حرکات خصمانه مثل هدف قراردادن جنگنده های طرف مقابل پیش نمیره صرفا رهگیری و اسکورت جنگنده تا خارج از حریم هوایی صورت میگیره   همین ترکیه در طول دهه هفتاد (ه.ش) اگر اشتباه نکنم بارها حریم هوایی ما در شمال غربی کشور رو نقض کرد و حتی یکبار پست مرزی ما رو هدف قرار دادن ، واکنش ما چی بود انتقال میگ 29 به تبریز و رهگیری چندباره جنگنده های ترکیه دیگه هدف قراردادن اقدام خصمانه ای هست   اگر هم که در خاک سوریه صورت گرفته باشه خیلی ببخشید عذر میخوام باید شلوار زیر اردوغان رو پاپیون کنن روی گردنش البته به صورت غیر مستقیم و در دراز مدت این کار صورت میگیره

  به همین دلیل تاو برای تی 90 به مراتب کشنده تر هست از موشک های هدایت لیزری روسی   چون هیچ تابش لیزری به سمت هدف نداره و چنانچه از کناره یا عقب به تانک شلیک بشه هیچ راهی برای شناسایی اون نیست و کار تانک رو یکسره میکنه

  من با مقایسه اصولا مشکلی ندارم عزیز   اون بخشی که من باهاش مشکل دارم رو پیشتر خدمت شما و دوستان عرض کردم البته خطابم به شما نبود الزاما   برخی اوقات مقایسه به جای اطلاع از قابلیت های یک سلاح میره به سمت پوشش یک نقطه ضعف در حالی که مثلا قوت تاماهاک یا ضعفش پوشش دهنده ضعف خا 55 نیست

  خوب دقیقا بحث این هست که دو نوع بررسی سلاح وجود داره یکی براساس اطلاعات و موارد مطرح شده در مورد اون و قابلیت هاش یکی دیگه هم در مقایسه   وقتی میگن کروز سری کلاب اطمینان پذریش مثلا 80 درصده دیگه این نیازی به مقایسه نداره الزاما مگر اینکه بخوایم پای یک طرف دومی رو بکشیم وسط تا ضعف یا قوت طرف مد نظر خودمون رو براون اساس پوشش بدیم   وقتی مثلا اطمینان پذیری و درصد اصابت یک موشک به میزان مشخصی عنوان میشه الزاما نیازی نیست مقایسه ای صورت بگیره برای اثباتش مگر اینکه مقایسه برای تشخیص برتری یک موشک بر دیگری باشه

   بنده یک کلمه هم از امریکا نگفتم در پست خودم و در پاسخ به rpg-7 هم عرض کردم مبنا رو مقایسه با آمریکا قرار ندادم پس تعجب میکنم چرا شما مبنا رو مقایسه با آمریکا گذاشتید   کسی اینجا حرف از تاماهاک نزد و کسی هم موشک های روسی رو با این موشک آمریکایی مقایسه نکرد   ولی شما همچنان دارید مقایسه میکنید ، خصوصا که از جهت تکنولوژی (یکی شرقی یکی غربی) ، کیفیت ساخت ، سابقه امریکا و روسیه در استفاده از کروز و ایضا مشخصات موشک ها (که خودتون هم اشاره کردید) نمیشه مقایسه کرد و البته یکسری مسائل دیگر هم هست مثل مشکل جمینگ جی پی اس در موشک های امریکایی که تصور نمیکنم موشک های روسی الان این مشکل رو داشته باشن   آنچه که از عملکرد موشک های روسی و البته نتایج (!) استفاده اش رو دیدم  عرض کردم ، صد البته نه به صورت قطعی بلکه نتیجه گیری شخصی و تخمینی بود   صرفا بخش اول صحبت شما رو میپذریم :     ---------------------------   صرف نظر از صحبت چکا که من رو خطاب قرارداد و نظرش رو مطرح کرد و بدون اینکه منظور بنده پست ایشان باشه :   یک نکته آزاردهنده ای که در مورد خصوصا مباحث مرتبط با روسیه یا آمریکا در انجمن دیده میشه این هست که تا صحبتی از روسیه به میان میاد بدون اینکه حتی صحبتی از مقایسه باشه ، آمریکا در مقابلش مطرح میشه و بلعکس. قرار نیست ضعف یا قوت روسیه با ضعف یا قوت امریکا پوشش داده بشه ، امریکا هم معیار سنجش همه چیز نیست مگر زمانی که صحبت از مقایسه این دو باشه!   اصولا ما حافظ منافع آمریکا یا روسیه نیستیم که در دعوای این دو اگر روسیه مطرح شد امریکا هم مطرح بشه یا بلعکس ، عملکرد هر کشوری رو در ابتدا باید در چهارچوب مختص به خودش بررسی کرد مگر زمانی که حقیقتا بحث مقایسه پیش کشیده بشه   ما هم اینجا به عنوان یک ایرانی داریم نظر میدیم و حافظ منافع خودمون هستیم ، صد البته صحبت بنده در مورد موشک های کروز روسی صرفا نظر شخصی و خارج از مقایسه با هر کشوری بود و جای تعجب هست که برخی از این مسئله اینقدر ناراحت میشن که به پست من منفی هم میدن ،  روس تبار یا روسفیل نیستید که از مطرح کردن یه نقد به روسیه و تجهیزاتش ناراحت بشید ، خصوصا که اینجا کسی در مورد کشور روسیه حرف نزده در مورد تسلیحاتش صحبت کرده   این بحث رو بیش از این ادامه نمیدم تا تاپیک به روند اصلی خودش که خبر رسانی هست ادامه بده

  عجیبه واقعا که شما آمریکا رو مطرح میکنی در حالی که بنده عملکرد روس ها بدون مقایسه رو عنوان کردم پس اینجا بحث امریکا چیه؟   ما داریم در مورد روسیه صحبت میکنیم هر عملکردی که داشته باشه مشخصا به اسم خودش ثبت میشه این مسئله در مورد آمریکا هم صدق میکنه   فرمودید تعدادی خیلی زیادیش فیل شد ، صرف نظر از بررسی صحت  صحبت شما توجه داشته باشید که چه تعداد موشک شلیک شده و چه تعدادش فیل شده و اینکه بی دقتی موشک های امریکایی در عراق یک دلیل مهم داشت صرف نظر از دقت موشک و اون هم استفاده عراق از اخلالگر های جی پی اس بود ولی شواهدی از استفاده چنین چیزی اونم از نوع گلوناسش توسط داعش هست؟!   https://en.wikipedia.org/wiki/Tomahawk_%28missile%29

شلیک کروز های روسی حالا صرف نظر از هدف کار و نتیجه اش مشخص کرد که وضعیت کروز های روسی از نظر اطمینان پذیری خرابه ، از سقوط در ایران تا انفجار در هوا و خطا در اصابت (یک نمونه در کروز های شلیک شده به سمت رقه که تعدادی در ناحیه بیابانی اصابت کرده بودن که البته تصاویرش پیشتر در انجمن قرار داده شد)

    داستان عجیب و غریب و پر فراز و نشیبی دارن این چیفتن ها   از زمانی که طی یک قراداد سیاسی توسط شاه از انگلیس خریداری شدن ، تا به کارگیری در جنگ علیه عراق ، به غنیمت گرفته شدن توسط عراق ، تحویل چندین دستگاه به منافقین و تشکیل یگان چیفتن در زرهی عراق با خرید یکسری قطعات و ایضا خودروی پشتیبانی ،  غیر عملیاتی شدن عمده تانک ها در ارتش عراق پس از گذشت چند سال از جنگ تحمیلی ، استفاده از صفحات زرهی شاسی در ساخت بلوک های زره تانک انیگما ،  حمله امریکا به عراق و بعضا استفاده از چیفتن ها به عنوان سیبل (!) نیروهای امریکایی ، تغییر حکومت و پس از یک دهه تهاجم داعش و تشکیل حشد شعبی و مسئله تجهیز اون که باز چیفتن های ایرانی رو در معرض توجه قرارداد و حالا هم بازیابی این تانک ها           در حقیقت چیفتن چرخه ای رو طی کرده که از به خدمت گرفته شدن در جهت منافع ایران (توسط ما) و بر خلاف منافع ایران (توسط عراق و منافقین) مجددا در جهت منافع ما داره استفاده میشه   از نظر زره که افتضاح هست عراقی ها عاقل باشند از دقت آتش این تانک استفاده میکنن و در عقبه میدان از طریق این تانک ها به پشتیبانی اتش میپردازن ، البته محدودیت تعدادش هم باعث میشه این تانک اثر بخشی چندانی نداشته باشه در میدان نبرد

دیدن این تصویر خالی از لطف نیست ؛ محفظه تسلیحات Tu-22M3   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/url~33.jpg][/url]

  از نظر برد به دوش پرتاب هایی مثل آر پی جی برتری داره تا حدودی از نظر نفوذ هم (400 الی 550 میلیمتر) با برخی انواع آر پی جی قابل رقابت هست   منتهی سلاح از رده خارجیه عملا ، عمده کاربریش ضد زره هست اونم به صورت محدود (مشکلات هدفگیری و تحرک و ..................... داره)   همان بخش کاهش هزینه رو شما در نظر بگیر

  راکت اس پی جی 9

اینی که دیدیم سطحی از تمرین بود ، البته رزمایش هم نوعی تمرین هست منتهی سطح کار از اینی که دیدیم باید بالاتر باشه خصوصا در مبحث شبیه سازی میدان نبرد نیازی هم نبود نام رزمایش بهش اطلاق بشه و اصلا رسانه ای بشه ، یکی از اهداف برگزاری رزمایش نمایش قدرت و ترساندن دشمن هست که این حرکت ارتش که دیدیم داعش رو هم به ترس نمی ندازه! (از این قبیل حرکات در سوریه زیاد دیدن) اگر بخوایم این حرکت رو از تمرین وارد فاز رزمایش تمام عیار بکنیم عملکرد ارتش زیر سوال میره! پس بهتره همان تمرین در نظر بگیریم! ارتش یکسری نکات رو رعایت نمیکنه که واقعا تعجب برانگیز هست مثلا تی 72 رو فرستادن به میدان تمرین یا رزمایش آنوقت پوشش برزنتی تیربارش رو باز نکردن (همانطوری که در پارکینگ لشکر بوده برداشتن آوردن) یعنی سلاح شما آماده نیست ، اینکه بگیم این مسئله برای ابتدای تمرین یا رزمایش بوده و تی 72 هنوز اماده نشده بوده هم حرف قابل قبولی نیست چون تانک داره در موضع شلیک میکنه ، این نشان بی نظمی هست! http://img7.irna.ir/1394/13940826/2986181/n2986181-4650840.jpg یا مثلا این ستون کشی جاده ای وسط میدان نبرد چه معنی داره؟ حالا براش دو مورد انفجار هم تدارک دیدن بگن کمین هست؟ حالا ما خودروی مقابله با کمین هم داریم؟ با بی تی آر 60 میخوان مقابله کنن با کمین؟(حکایت ارتش در این تصویر شده بازیگر فیلم های درجه 3) http://img7.irna.ir/1394/13940826/2986181/n2986181-4650831.jpg لاستیک روی برجک؟؟ http://img7.irna.ir/1394/13940826/2986181/n2986181-4650818.jpg اگر در میدان نبرد هم همین کار رو بکنن که!!!! کافیه لاستیک آتیش بگیره همون نیمچه دید پریسکوپ های برجک بی تی آر 60 هم از بین میره! مثلا اینجا خواستن حالت شاسی پنهان یا Hull down رو شبیه سازی کنن منتهی موقعیت قرارگیری تانک بیش از حد بالا هست! (یکم دیگه باید میکندن) http://img7.irna.ir/1394/13940826/2986181/n2986181-4650822.jpg مواردی که گفتم نکات خیلی پیش پا افتاده ای هست یعنی کسی که اینها رو هم رعایت نکنه انتظار بالاتر نمیشه ازش داشت یک کلام از ارتش آشخور توقع نداشته باشید ، هر وقت ارتش حرفه ای دیدید یقه اش رو بگیرید و ازش حرفه ای بودن و به روز بودن رو مطالبه کنید

به نام خدا   با سلام     یکی از مهمترین بخش های توسعه صنایع نظامی عراق در زمان حکومت بعثی شامل پروژه های مرتبط با سیستم های موشکی و راکت انداز بود. به عنوان نمونه میتوان از ساخت مدل های توسعه یافته Luna-M (FROG-7A) با افزایش برد از 70000 الی 90000 متر نام برد. از دهه هشتاد تا زمان تهاجم نیروهای ائتلاف به عراق و اشغال این کشور در سال 2003 ، صنایع نظامی عراق چندین پروژه در زمینه ساخت و ارتقای راکت ها و سیستم های راکت انداز را تجربه کرد که حاصل آن شامل شش تا هشت نمونه راکت یا راکت انداز مختلف میشود.   بخشی از این پروژه ها با استفاده از ترکیب سیستم ها و اجزای ساخت عراق با تکنولوژی هایی بود که این کشور از نقاط مختلف دنیا جهت ساخت و تولید انبوه تسلیحات موشکی و راکتی گرد آورده بود. ابابیل 50 نمونه قابل توجهی از تلاش های عراق برای ساخت یک راکت انداز مدرن در دهه هشتاد است که در همکاری با یوگسلاوی صورت گرفت.   این پروژه همچنین موجبات الگو برداری عراقی ها از طرح راکت سوخت جامد ، ساخت راکت انداز ابابیل 100 و در ادامه توسعه سیستم های موشکی سوخت جامد توسط عراق شد.چنانچه پروژه های ساخت راکت و سیستم های راکت انداز عراق را همچون یک تاج بدانیم ، سیستمی همچون ابابیل 100 جواهر میان تاج است. ساخت این سیستم در ابتدا براساس راکت انداز ابابیل 50 و به عنوان نمونه ای توسعه یافته از آن دنبال شد اما در نهایت با اعمال تغییرات و ایضا تغییر نام به الفتح در قالب یک پروژه موشکی ادامه یافت.   فراگ عراقی     پروژه ابابیل 100 در طول دهه نود و در ابتدا جهت ارائه یک راکت انداز کالیبر بالا که قابلیت دستیابی به برد 100 کیلومتر را داشته باشد ، کلید خورد.در نهایت این پروژه تا سال 2002 ادامه یافت و چندین سامانه موشکی از آن حاصل گردید. راکت انداز 400 میلیمتری ابابیل 100 دارای یک پرتابگر چهارگانه بود.   هر کدام از راکت های این سامانه از امکان حمل و رها سازی حدود 300 عدد ریزمهمات ضد تانک  برخوردار بودند و در حدود 100 کیلومتر برد داشتند. البته بنا بر گزارشات سازمان ملل متحد که حاصل بازرسی های برنامه موشکی عراق بود ، از طراحی ابابیل 100 برای دستیابی به برد 130 الی 140 کیلومتر صحبت به میان آمده است که البته با انچه که عراقی ها به آن دست یافتند (برد حدود 100 کیلومتر) به میزانی متفاوت است. علاوه بر این بنا بر گفته یکی از بازرسان سابق سازمان ملل ، ابابیل 100 به عنوان یک راکت انداز به مرحله آزمایش پروازی نرسیده و در نهایت نمونه موشکی آن بوده که مورد آزمایش واقع شده و نسخه راکت انداز صرفا مراحل تست و آزمایش زمینی را پشت سر گذاشته است.   ابابیل 100       در حدود ماه اوت سال 1991 ، عراق یک پروژه سری جهت ساخت موشکی سطح به سطح با نام J-1 را آغاز کرد. این پروژه در ابتدا بدون اطلاع کمیسیون ویژه سازمان ملل متحد بود ، کمیسیونی که بر طبق قطعنامه شورای امنیت میبایست از پروژه های موشکی عراق مطلع می شد. مابین پروژه J-1 و پروژه موشک فهد که پیش از قطعنامه 687 شورای امنیت در سال 1991 در عراق در حال توسعه بود ، شباهت های مهمی وجود داشت به صورتی که بعد ها پس از آشکار شدن برنامه J-1 تصور بر این بود که این برنامه در حقیقت ادامه پروژه موشک فهد است.   ساخت و توسعه موشک J-1 برپایه موشک زمین به هوای سام 2 صورت پذیرفت و در این راه تغییرات زیادی اعمال شد که شامل پیشرانه و سیستم هدایت و کنترل موشک بود. در زمانی که عراق پروژه توسعه این موشک را دنبال میکرد ، انچه که در نهایت به بازرسان سازمان ملل از سوی عراقی ها گفته شد این بود که این کشور به دنبال توسعه موشکی با برد محدود براساس راکت انداز ابابیل 100 است موشکی که شامل محدودیت های سازمان ملل نمیشود.   عراق پروژه دو سیستم موشکی بالستیک برد کوتاه (SRBM) با بردی کمتر از 150 کیلومتر را که شامل ممنوعیت سازمان ملل نمیشد کلید زد ، که یکی سوخت جامد با نام ابابیل 100 (بعد ها به الفتح تغییر نام یافت) و دیگری سوخت مایع با نام الصمود بود. متخصصینی که پیشتر در پروژه موشک  Condor II/بدر 2000 کار میکردند در پروژه ابابیل 100 به کار گرفته شدند. تاسیسات و زیرساخت های اساسی تولید موشک بدر 2000 در جریان نبرد با نیروهای ائتلاف مورد هجوم قرار گرفته و شدیدا آسیب دیده بودند در کنار انکه پروژه این موشک بعد از جنگ در محدودیت تعیین شده از سوی سازمان ملل قرار گرفته بود ، بدین جهت عراق از متخصصین این پروژه در پروژه های دیگر خود بهره گرفت.   عراق با بهبود شرایط اقتصادی و تحریمی این امکان را داشت که پروژه ابابیل 100 و موشک 150 کیلومتری خود را در ابعاد گسترده تر و با بردی به مراتب بیشتر دنبال کند چرا که با بهوبد وضعیت از سطح تمرکز و حساسیت سازمان ملل و بازرسی های آن نیز کاسته میشد. در 25 اوت سال 2000 سخنگوی آژانس اطلاعات فدرال (BND)- سازمان اطلاعاتی خارجی آلمان- ادعا کرد که در حدود 250 متخصص عراقی در حال حاضر در پروژه ابابیل 100 در صنایع المامون (واقع در جنوب غربی بغداد) مشغول به کار هستند.   پنهانکاری ابتدایی عراق در پروژه J-1 و ابابیل در حالی بود که پس از مدتی اطلاع و تمرکز سازمان های اطلاعاتی غرب بر این فعالیت ها قرار گرفت ، صحبت های سخنگوی سازمان اطلاعات آلمان خود گویای این مسئله است. در اواخر دهه 90 میلادی شماری از سیستم های راکتی موجود در زرادخانه عراق از جمله راکت های FROG-7 (LUNA)  به پایان عمر عملیاتی خود رسیده بودند در کنار انکه عراقی ها توسعه برخی سیستم های موجود از جمله راکت انداز ابابیل 50 را مد نظر داشتند با توجه به اینکه عراق تحت تحریم ، امکان جایگزینی این سامانه ها و ایضا دریافت کمک برای به روزرسانی و توسعه آن ها را نداشت ، تکیه بر توان داخلی را در دستور کار قرار داد.   در سال 2000 الی 2001 ، عراق یک پروژه بازیابی برای راکت های FROG-7 به اجرا درآورد که شامل جایگزینی پیشران سوخت جامد دو پایه با پیشران سوخت جامد مرکب بود. این تغییر ، راکت انداز ابابیل 50 را نیز شامل میشد البته با این تفاوت که ابابیل 50 به جهت تعداد اندک تاثیر عملیاتی خاصی نداشت و تغییر رانشگر آن صرفا یک پروژه توسعه محسوب میگردید در حالی که عراق تعداد قابل توجهی راکت FROG-7 در اختیار داشت که تغییر در رانشگر و بازیابی عملیاتی آن ها برای عراق موثر و سودمند بود. با انجام این پروژه راکت انداز ابابیل 50 با نام گذاری جدید النداء نامیده شد و راکت FROG-7 نیز الرعد نام گرفت. بد نیست بدانید که پیشران‌ها یا سوخت‌های جامد به دو دسته اصلی پیشران‌های "دوپایه - Double Base"  و "مرکب -Composite" تقسیم می‌شوند.   پیشران‌های دوپایه از دو ماده پرانرژی و کم‌انرژی که هردو به‌ تنهایی قابلیت انجام واکنش را دارند تشکیل شده‌اند. اما در پیشران‌های مرکب، سوخت و اکسیدکننده (که هیچ یک به تنهایی قابلیت واکنش ندارند) به صورت بلورها یا دانه‌های مجزا در یک شبکه (ماتریس) در کنار هم قرار گرفته‌اند و در آغاز زنجیره واکنشی شروع به ترکیب شدن می‌کند. امروزه در اغلب موشک‌ها، راکت‌های پرتابگر فضایی و موتورهای فضایی از پیشران‌های جامد مرکب استفاده می‌شود که کارایی و ایمنی بالاتری نسبت به پیشران‌های دوپایه دارند. پروژه عمردهی به راکت های فراگ و توسعه راکت های ابابیل 50 موجبات رشد صنایع مرتبط با تولید سوخت جامد و ایضا افزایش تجربه عراق در این زمینه شد.   در مورد کلاهک قابل استفاده ابابیل 100 در اسناد سازمان ملل صرفا به کلاهک های حامل ریز مهمات (به طور کلی خوشه ای) اشاره شده است حال انکه در پرونده تسلیحات کشتار جمعی عراق که در سال 2002 توسط بریتانیا منتشر شد ، نظر مقامات بریتانیای در این مورد بر توانایی عراق بر توسعه انواع کلاهک های متعارف و ایضا غیر متعارف شیمیایی و بیولوژیک برای ابابیل 100 بود. هر چند که به طور قطع مشخص نبود عراق در پروژه ابابیل ، بخش یا بخش هایی برای توسعه کلاهکهای نامتعارف در نظر گرفته بود یا خیر. قضاوت مقامات بریتانیایی در این مورد براساس پروژه های دیگر عراق و تجربیات این کشور در زمینه سلاح های شیمیایی وبیولوژیکی صورت گرفت.   یکی از موارد مورد بحث و شک پیرامون پروژه ابابیل ، توانایی عراق در تولید سوخت جامد و احتمال افزایش برد ابابیل یا ساخت موشکی جدید با برد به مراتب بیشتر بود. البته تولید سوخت جامد برای پروژه ابابیل در زمانی صورت گرفت که این پروژه در قالب ساخت راکت غیر هدایت پذیر مطرح بود و به فاز موشکی ورودی نداشت. با این حال بنا بر برخی گزارشات عراق به دنبال برنامه افزایش برد راکت ابابیل به میزانی در حدود 200 کیلومتر بوده است که حداقل بحث توسعه ابابیل در بخش برد را تایید میکند.   الفتح با وجود محدودیت های اعمالی از سوی سازمان ملل و تحریم های بین المللی تسلیحاتی در کنار مشکلات شدید اقتصادی ، عراق از قابلیت تولید و توسعه داخلی موشک های سوخت جامد ترکیبی الفتح برخوردار بود. هدف اصلی از پروژه الفتح که در ماه ژوئن سال 1997 آغاز شد ، ساخت و توسعه سامانه موشکی سوخت جامد با قابلیت حمل کلاهکی 300 کیلومتری در برد 150 کیلومتر و با دایره خطای احتمالی (CEP) در حدود 150 متر بود. البته این میزان خطا برای نمونه هدایت شونده الفتح تعریف شده بود و خطای مد نظر برای نمونه غیر هدایت شونده (که در حقیقت نسخه ای از راکت ابابیل 100 بود) در حدود 750 متر تعیین گردیده بود.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/al-fathdiagram_isg2004~0.jpg][/url]   هر چند پروژه الفتح در سال 1997 کلید خورد اما اساس آن را میبایست در پروژه  ابابیل 100 در اواسط دهه نود جستجو کرد.در سال 1994 پروژه ابابیل 100 به دو بخش سوخت مایع و سوخت جامد تقسیم شد. بخش سوخت جامد در ابتدا با نام ابابیل 100 دنبال شد و بعد ها به الفتح تغییر نام یافت.بنا بر گزارش گروه بازرسی عراق (ISG) ، برای این موشک دو کلاهک یکپارچه شدیدالانفجار و خوشه ای (یا حامل ریز مهمات) در نظر گرفته شده بود ، ضمن انکه مدرکی در اثبات توسعه کلاهک غیر متعارف (شیمیایی و ....) نیز برای حمل توسط آن یافت نشد. لازم به ذکر است که گروه بازرسی عراق هیأتی حقیقت‌ یاب بود که توسط نیروهای چندملیتی پس از اشغال این کشور در سال 2003 برای یافتن تسلیحات کشتار جمعی به عراق اعزام شد.     الفتح یک موشک کوتاه برد سوخت جامد با وزنی در حدود 1200 کیلوگرم بود. بدنه این موشک در کل 6.7 متر طول داشت و قطر آن در بخش میانی در حدود 0.5 متر و در بخش عقبی (با در نظر گرفتن بالک های تثبیت کننده) در حدود 1.4 متر بود. بخش اصلی بدنه الفتح (شامل بخش میانی و محفظه سوخت پیشران) از صفحات فولادی آلیاژ 30CrMoV9 با قطر 4 میلیمتر ساخته شده بود.با توجه به اینکه این آلیاژ فولادی از شکل پذیری پایینی برخوردار است ، عراقی ها در نبود فولاد مارایجینگ مجبور به استفاده از آلیاژ آلومینیوم در ساخت کلاهک و بخش انتهایی (شامل بالک های تثبیت کننده) موشک شدند.     لازم به ذکر است که فولاد مارایجینگ از آلیاژهای آهنی می‌باشد که بدلیل دارا بودن استحکام بالا بدون از دست دادن قابلیت شکل پذیری و چکش‌خواری ، معروف است. مجموعه حامل پرتابگر موشک الفتح ، براساس سامانه پرتابگر موشک زمین به هوای سام 2 ساخت شد که شامل یک بخش جعبه شکل (محفظه اجزا و سیستم های پرتابگر) و یک ریل پرتاب بود.  در بخش پیشران ، موشک الفتح از رانشگر سوخت جامد با وزنی مابین 770 الی 856 کیلوگرم بهره میگرفت. تفاوت در وزن مجموعه پیشران از نظر گروه بازرسی عراق ، در عدم تثبیت طرح نهایی موشک الفتح و امکان توسعه برد آن با افزایش سوخت بود ، در حالی که دلیل اصلی چالش ها و مشکلاتی بودند که عراق در زمینه تولید موشک الفتح با آن ها مواجه بود.   یکی از این مشکلات در عدم دسترسی یا ناتوانی در تامین میزان مورد نیاز از آلیاژهای مناسب  و مطلوب برای ساخت بدنه و محفظه سوخت موشک بود. عراق در نبود فولاد مارایجینگ از الیاژ فولادی 30CrMoV9 برای ساخت بخش میانی بدنه و محفظه سوخت موشک الفتح استفاده میکرد. به دلیل شکل پذیری پایین این آلیاژ در مقایسه با فولاد مارایجینگ ، عراقی ها در شکل دهی و ساخت محفظه سوخت و بدنه سیلندر شکل موشک از این آلیاژ دچار مشکل بودند و در نهایت نمونه های ساخته شده به میزانی از نظر قطر تفاوت داشتند در نتیجه میزان سوخت قابل ذخیره سازی در آن ها نیز متفاوت بود.     این مسئله توسط یکی از مقامات ارشد برنامه موشکی عراق نیز تایید گردیده است. مشکل بعدی عراقی ها در تهیه سوخت بود. عراق فاقد ظرفیت و تجهیزات لازم جهت تهیه مخلوط سوخت موشک بود ، در اواخر دهه هشتاد به منظور تحقق پروژه موشک بدر 2000 عراق به مخلوط کن های سوخت جامد موشک دست یافت اما این تجهیزات پس از تهاجم به کویت و نتایج آن (از جمله محدودیت های اعمال شده بر روی عراق) دیگر در دسترس نبود در نتیجه عراقی ها مجبور به استفاده از مخلوط کن های بومی با چهار یا پنج کاسه کوچک 30 گالونی بودند که در نهایت با یکپارچه سازی مخلوط تولیدی ، سوخت مورد نیاز صرفا یک موشک را تامین میکرد.     تامین سوخت پیشران موشک ها به این روش ، موجب تفاوت در مقدار و کیفیت سوخت ریخته گری شده برای هر موشک و در نتیجه  تفاوت در وزن سوخت موشک ها بود. ضمن انکه از کیفیت کار نیز میکاست. بنا بر گفته یکی از مقامات ارشد برنامه موشکی عراق ، تولید سوخت جامد به این روش با وجود اثربخشی ، باعث انفجار یک پیشران از هر ده پیشران تولیدی در زمان شلیک موشک ها میشد. کمبود و ضعف در بخش تجهیزات تولید سوخت ، علاوه بر کاهش کیفیت و تفاوت در مقدار و وزن سوخت موشک ها ، موجبات بروز محدودیت برای عراقی ها در ریخته گری سوخت چندین موشک به صورت همزمان بود ، در نتیجه تولید پیشران موشک الفتح به کندی پیش میرفت.     در پروژه الفتح ، ساخت دو نوع موشک با قابلیت هدایت و فاقد قابلیت هدایت برنامه ریزی شده بود. نمونه فاقد قابلیت هدایت صرفا دارای بالک های تثبیت کننده بود در حالی که نسخه هدایت پذیر از یک سیستم کنترلی نسبتا پیچیده از ترکیب کانارد ، سیستم هدایت اینرسیایی همراه با کامپیوتر پرواز توسعه یافته به صورت بومی و ژیروسکوپ و شتاب سنج های وارداتی بود. دقت سیستم اینرسیایی مورد استفاده عراقی ها در حدود 1 درجه در هر ساعت رانش تخمین زده میشود. به جز سیستم هدایتی اینرسیایی و داخلی ، متخصصین عراقی در فکر استفاده از سیستم موقعیت یابی جهانی یا جی پی اس نیز بودند که البته این مورد به نتیجه مشخصی ختم نشد.   گروه بازرسی عراق ،  خطای موشک های الفتح با سیستم هدایتی مورد اشاره (کانارد ، سیستم اینرسیایی و ....) را در حدود 150 متر در برد 150 کیلومتر تخمین زد.به منظور تامین سیستم هدایت و کنترل مورد نیاز برای موشک های الفتح ، عراقی ها علاوه بر تکیه بر توان داخلی به دنبال خرید از منابع خارجی نیز بودند. بنا بر برخی گزارشات ، عراق یک سیستم هدایت اینرسیایی ساده از یوگسلاوی خریداری کرد که این سیستم به جهت تکنولوژی و کارایی پایین ، تامین کننده نیاز عراقی ها نبود. گزارشات دیگری نیز از خرید حدود 50 سامانه هدایت و کنترل از بلاروس وجود دارد که عراق این سامانه ها را پیش از تهاجم ائتلاف و اشغال کشور به دست آورده است.   به طور کلی میتوان گفت که با وجود تمامی مشکلات و تاخیرهای ایجاد شده در مسیر ساخت موشک الفتح ، تامین یا ساخت سامانه هدایت و کنترل آن پیش از حمله نیروهای ائتلاف به خوبی در جریان بوده و به نتایجی رسیده بود. این مسئله را میتوان از دو آزمایش پروازی موشک الفتح در سال 2002 دریافت ، آزمایشاتی که بنا بر گزارشات موجود در حقیقت به منظور بررسی عملکرد سیستم هدایت موشک ها صورت گرفتند. بنا بر گفته یکی از مسئولین ارشد پروژه های موشکی عراق ، این کشور در زمان حمله نیروهای ائتلاف در سال 2003 تا ساخت یک سیستم هدایتی پیشرفته (سیستم اینرسیایی و کانارد) تنها چند هفته فاصله داشته.   در گزارش گروه بازرسی عراق ، عدم حصول عراقی ها به سامانه هدایتی تکامل یافته ، دستور سازمان ملل برای توقف آزمایشات موشکی عراق در سال 2002 و عدم انجام آزمایشات تکمیلی سیستم هدایتی جدید توسط این کشور عنوان شده. مسئله ای که تا زمان حمله ائتلاف و اشغال عراق ادامه یافت و در نهایت عراقی ها را در دستیابی به هدف ناکام گذاشت. برای موشک الفتح دو نمونه سر جنگی در نظر گرفته شده بود که سر جنگی یکپارچه شدیدالانفجار و سرجنگی حامل ریزمهمات (یا سر جنگی خوشه ای) را شامل میشد.     کلاهک مورد استفاده در نسخه سوخت مایع (موشک الصمود) نمونه ای کوچک شده از کلاهک موشک اسکاد بود .این کلاهک که برای نمونه سوخت جامد (الفتح) نیز قابل استفاده بود در حدود 260 الی 300 کیلوگرم وزن داشت که از این میزان 160 الی 170 کیلوگرم ماده منفجره شدیدالانفجار بود. سرجنگی خوشه ای به نسبت سر جنگی شدیدالانفجار یک پارچه ، از محدوده تخریب بالاتری برخوردار بود و در نتیجه نیاز به دقت موشک را به میزان قابل توجهی کاهش میداد. عراق به منظور دستیابی به یک ترکیب مناسب در طراحی سرجنگی خوشه ای موشک الفتح ، تحقیقات و آزمایاشت مختلفی را به انجام رساند و در نهایت به طرحی دست یافت که شامل یک کلاهک خوشه ای با حدود 850 الی 900 عدد ریزمهمات بود.     ریزمهمات مورد استفاده در حقیقت نمونه ای از ریزمهمات KB-1 ساخت یوگسلاوی بودند که در سرجنگی راکت های ابابیل 50 نیز به کار رفته بودند. آزمایشاتی که عراقی ها در ماه اوریل تا اوت سال 2002 انجام دادند ، مشخص ساخت که تعداد 850 عدد از ریزمهمات در صورت رها سازی صحیح ، امکان پوشش محدوده ای به شعاع 600 متر را دارند. ریزمهمات KB-1 از دسته ریزمهمات دو منظوره ضد نفر/ضد زره هستند که از یک ساختار استوانه ای شکل برخوردارند. ترکش زایی و قابلیت ضد نفر این مهمات از طریق پوسته آن ها و قابلیت ضد زره نیز از طریق ریز خرج گودی است که در داخل آن ها قرار داده شده.هر کدام از این ریزمهمات دارای 30 گرم ماده منفجره و یک ریز خرج گود از جنس مس است.     ارتفاع مناسب رها سازی این ریزمهمات توسط موشک الفتح با توجه به آزمایشات عراقی ها در حدود 1500 الی 2500 متر در نظر گرفته شده بود. در مطالعات و تحقیقاتی که توسط گروه بازرسی عراق پس از اشغال این کشور صورت گرفت ، مشخص شد که هیچ یک از دو نمونه کلاهک خوشه ای و یکپارچه موشک الفتح برای حمل مواد بیولوژیک و شیمیایی مد نظر عراقی ها نبوده اند ، خصوصا که ریزمهمات KB-1 از محفظه کوچکی برای جاسازی عناصر شیمیایی برخوردارند در کنار آنکه خرج انفجاری ریزمهمات و دمای تولیدی از آن نیز تهدیدی برای عناصر شیمیایی و بیولوژیک خواهد بود. البته این مسئله را میبایست در نظر داشت که سرجنگی موشک الفتح و نسخه سوخت مایع آن الصمود برگرفته از سرجنگی موشک اسکاد بودند و عراق نیز برای حمل مواد شیمیایی در کلاهک موشک اسکاد  (یا موشک الحسین) برنامه هایی را در دست اجرا داشت.     میتوان گفت که عراق در صورت در اختیار داشتن میزان کافی از عناصر شیمیایی و ایضا متخصصین مورد نیاز ، از امکان ساخت کلاهک غیر متعارف برای موشک الفتح در مدتی در حدود چند هفته برخوردار بود. برنامه آزمایش موشک الفتح مابین سال های 2000 الی 2002 با حدود 50 آزمایش از جمله 17 تست استاتیک و 33 یا 34 تست پروازی دنبال شد. این برنامه جهت تایید عملکرد پیشرانه ، قابلیت های پروازی ، دقت و قابلیت اطمینان موشک الفتح صورت پذیرفت. از اواسط سال 2001 تا اواخر سال 2002 چندین آزمایش پروازی جهت سنجش برد موشک و ایضا کارایی سرجنگی آن با نصب سرهای جنگی خوشه ای و شدیدالانفجار انجام شد.   دو آزمایش پروازی پایانی موشک الفتح ، با استفاده از نمونه غیر هدایت پذیر صورت گرفت که البته ناموفق بوده و به خطای 750 متر نیز دست نیافت. نمونه غیر هدایت شونده موشک الفتح نرخ تقریبا بالایی از عدم موفقیت را در آزمایشات به ثبت رساند که عمده آن در فاز پایانی پرواز و اصابت به محدوده هدف (در حدود 30 درصد) و بخشی از آن مرتبط با انفجار پیشرانه در زمان شلیک بود (تقریبا 10 درصد). عراق در طی آزمایشات موشک الفتح به برد 161 کیلومتر نیز دست یافت و احتمالا در استفاده عملیاتی از این موشک (بر علیه نیروهای ائتلاف) برد موشک های شلیک شده حتی بیش از این میزان نیز بوده است.   در زمینه تامین مواد و تجهیزات ساخت موشک ، گروه بازرسی عراق بر این عقیده است که ساخت موشک الفتح توسط عراق به توانایی این کشور در تولید پیشران آن ها وابسته بوده است. البته مسئله دیگری نیز در مورد تولید موشک الفتح وجود دارد و آن تعداد پایین کلاهک های تولیدی است که این مسئله به عدم نیاز به کلاهک های جنگی در جریان مراحل آزمایشات پروازی مرتبط است. تخمین گروه بازرسی عراق از تعداد موشک های الفتح عراق در حدود 50 الی 60 موشک تا پیش از حمله نیروهای ائتلاف و اشغال این کشور است.     در طول جنگ عراق در حدود 12 الی 16 موشک الفتح به سمت مواضع نیروهای ائتلاف شلیک کرد علاوه بر این در حدود 4 الی 13 موشک نیز در جریان جنگ مورد هدف قرار گرفته یا آسیب دیدند. تعداد 10 موشک نیز توسط نیروهای ائتلاف کشف و مصادره گردید. در اینجا نزدیک به 30 الی 34 موشک وضعیت نامشخصی دارند. عدم اطلاع دقیق از تعداد موشک های الفتح عراق میتواند به دلیل اشتباه در شناسایی این موشک توسط گروه های کشف و نابودسازی تسلحیات ائتلاف و شناسایی اشتباه و نابودی راکت های فراگ 7 یا آستروس به جای موشک الفتح باشد.       ادامه دارد.............   مترجمین : سینا نوریخانی و سورنا نوشاد   هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری به عنوان منبع مجاز است

یکسری سند هم در مورد پروژه موشک ابابیل پیدا کردم که حسن ختام تاپیک هست   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_56977586___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_56977587___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B3.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_56977588___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B4.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_61932166___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B12.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_74970515___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B11.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_71221988___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B10.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_67830464___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B8.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_64747258___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_83790574___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B9.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_94962643___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_94962653___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B12.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_101745695___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B7.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_712219858___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B6.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_237406617___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B5.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_158271093___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B13.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/216254_142443984___10413B__10773B__10793B___10853B__10723B__10893B__10833B__10863B__10743B__10723B14.jpg][/url]   موارد جالبی در این اسناد مطرح شده

یک مسئله ای رو فراموش کردم در مورد موشک الفتح ذکر کنم اینکه در جریان تهاجم امریکا به عراق موشکی به مقر تیپ دوم از لشکر سوم پیاده نظام امریکا اصابت کرد که در ابتدا تصور میشد که راکت فراگ است اما در نهایت مشخص شد که موشک الفتح بوده. اصابت این موشک به پایگاه آمریکایی ها موجب کشته شدن 3 سرباز و دو خبرنگار ، زخمی شدن 14 سرباز و آسیب دیدگی و انهدام در حدود 22 دستگاه خودرو (از جمله هاموی و کامیون های نظامی) شد.     یکسری تصویر جهت تکمیل تاپیک   مقایسه اندازه الصمود-1 و الصمود-2 : الصمود-1:   موتور موشک الصمود :     نازل موشک ابابیل-100:  

به نام خدا با سلام عراق در طی جنگ با ایران (سال های 1980 الی 1988 میلادی) پروژه های تسلیحاتی مختلفی را جهت افزایش توان نظامی خود به اجرا درآورد که البته شماری از آن ها به جهت طولانی شدن روند توسعه و تولید و بروز برخی مشکلات هیچگاه در جنگ با ایران مورد استفاده قرار نگرفتند و بلکه هیچگاه عملیاتی نشدند. یکی از این پروژه ها ، پروژه سیستم توپخانه ای خودکششی پیشرفته بود که از سال 1987 و در خلال جنگ ایران کلید خورد. مغز متفکر این پروژه کسی نبود جز دکتر جرالد وینسنت بول. جرالد بول کانادایی متخصص سیستم های توپخانه ای و پرتابه های بالستیک بود ، وی را بزرگترین متخصص توپخانه دنیا میدانند که ابداعاتش مسیر تازه ای در زمینه توسعه و ساخت سیستم های توپخانه ای ایجاد کرد.عراق مدت کوتاهی پس از تحمیل جنگ به ایران و در اوایل سال 1981 ، دکتر بول را به منظور مشاوره و همکاری در زمینه توسعه و تقویت قوای توپخانه ای (و بعضا موشکی) به این کشور دعوت کرد. بول که همکاری با عراق را فرصتی جهت پیاده سازی و تحقق بخشی پروژه های توپخانه ای بلند پروازنه خود میدید ، این همکاری را پذیرفت و عازم بغداد شد. در ابتدای کار عراقی ها از مشاوره بول در جهت خرید تجهیزات توپخانه ای بهره جستند که یکی از نتایج آن خرید سیستم توپخانه ای کششی GC-45 بود که توسط صنایع تحقیقات فضایی بول (SRC) در دهه هفتاد میلادی طراحی شده بود. اما آنچه که عراقی ها از بول انتظار داشتند و ایضا حاصلی که بول از همکاری با عراقی ها در نظر داشت ، چیزی به مراتب بیشتر و فراتر بود. عراق در اواسط دهه هشتاد (در خلال جنگ با ایران) سطح همکاری با بول را به میزان قابل توجهی افزایش داده و وی را از جایگاه مشاوره به عنوان سر طراح و مسئول ارشد برخی از مهمترین پروژه های توپخانه ای و موشکی خود ارتقا داد. همکاری بول با عراق در زمینه توپخانه ای به مراتب گسترده تر از پروژه های موشکی بود که بول در آن ها عمدتا به عنوان اصلاح گر طرح وارد میشد. دکتر بول از 1981 تا زمان ترورش در سال 1990 نزدیک به یک دهه با صنایع دفاعی عراق در زمینه توپخانه و بعضا موشکی همکاری داشت که حاصل آن پروژه های بلند پروازانه ای همچون ابر توپ دوربرد بابل بود.علاوه بر این، بول در یک پروژه مهم توپخانه ای عراق نیز نقش کلیدی را ایفا کرد و آن پروژه ی سیستم توپخانه ای خودکششی پیشرفته عراق بود که در دو فاز دنبال شد. این پروژه چندین هدف را دنبال میکرد ، هدف اول دستیابی عراق به یک سیستم توپخانه ای خودکششی با شاسی چرخ دار و با تحرک بالا بود. در دهه هشتاد سیستم های توپخانه ای خودکششی با شاسی چرخ دار مورد توجه قرار گرفتند و طرح هایی همچون هویتزر G6 از آفریقای جنوبی و DANA از چکسلواکی ارائه شدند. هدف دوم ایجاد زیر ساخت های لازم و فراهم آوردن کانال های ارتباطی مناسب و همکاری با شرکای تکنولوژیکی جهت تولید این سیستم در داخل عراق بود. اما هدف سوم که برخی آن را مهمترین هدف عراق از توسعه سیستم توپخانه ای خودکششی پیشرفته میدانند ، رقابت و مقابله توپخانه ای با ایران بود. ایران از دوره حکومت شاهنشاهی ، توپ های 203 میلیمتری ام 110 (موسوم به 8 اینچی) را در اختیار داشت ، در کنار آن پس از انقلاب و در خلال جنگ تحمیلی نیز نسبت به خرید هویتزرهای 170 میلیمتری کوکسان از کره شمالی اقدام کرد که دست برتری از جهت توپخانه ای برای ایران فراهم میکردند. برد بلند کوکسان و گلوله های مخرب ام ۱۱۰ ، ضربه نیرومند پنجه توپخانه ایران بر پیکره ارتش متجاوز بحثی بودند که عراقی ها را بر آن داشت تا سیستم های توپخانه ای نوینی برای رقابت و مقابله با آن تدارک ببینند و نقش و جایگاه بالاتری برای توپخانه در نظر بگیرند. دکتر بول کانادایی کسی بود که به منظور پیشبرد این هدف توسط عراقی ها به کار گرفته شد و به عنوان طراح اصلی و مسئول ارشد پروژه سیستم های توپخانه ای خودکششی پیشرفته عراق منصوب گردید. کوکسان در خدمت رزمندگان اسلام این پروژه در دو فاز دنبال شد که حاصل آن دو سیستم توپخانه ای خودکششی با شاسی چرخ دار با نام الفاو و المجنون بود.جهت ساخت این هویتزرها به پلتفرم چرخ داری با پیکربندی مناسب نیاز بود ، بول پاسخ را در هویتزر G6 آفریقای جنوبی یافت. بول در پروژه طراحی این هویتزر با صنایع Denel آفریقای جنوبی همکاری داشت و طرح آن را جهت الگوبرداری به منظور ساخت هویتزر عراقی مناسب دید.شاسی هویتزر G6 با پیکبرندی 6×6 توسط صنایع Alvis OMC تولید میشد ، طرح مشابهی از این شاسی تهیه و جهت ساخت شاسی برای دو هویتزر عراقی به صنایع اسپانیایی Tribiland ارائه گردید که در نهایت به ساخت یک شاسی پر تحرک با سیستم های به روز همچون سیستم کنترل مرکزی تورم تایر ها منجر شد. هویتزر G6 ساخت لوله توپ ، تثبیت کننده و سیستم کنترل آتش و سلاح نیز به شرکت های فرانسوی واگذار گردید. پیشرانه مورد نیاز جهت شاسی ها نیز با توان 560 اسب بخار از شرکت مرسدس بنز آلمان تامین میشد. در نهایت تمامی قطعات جهت یکپارچه سازی و ساخت نمونه اولیه به اسپانیا منتقل میشدند. برخلاف تصور ، نمونه های اولیه هویتزهای الفاو و المجنون نه در عراق بلکه در یک کشور اروپایی به ساخت رسیدند و جهت رونمایی به عراق منتقل شدند. پس از پایان روند طراحی در سال 1987 ، ساخت پیش نمونه هویتزر المجنون از سال 1988 آغاز و تا سال 1989 پایان یافت و در نمایشگاه تسلیحاتی بغداد در همان سال رونمایی گردید. المجنون به یک قبضه توپ 155 میلیمتری (استاندارد ناتو) مجهز بود. لوله این توپ در حدود 8 متر طول داشت (با تعداد خان 48) و از امکان تغییر زاویه به میزان 72+ درجه در جهت عمودی برخوردار بود (بعلاوه زاویه گردش 40 درجه ای برجک توپ به طرفین).این توپ دو نوع مهمات افزایش برد یافته با نام ERFB و ERFB-BB شلیک میکرد که این مهمات توسط دکتر بول توسعه یافته بودند. مهمات ERFB (مخفف تمام کالیبر افزایش برد یافته یا Extended Range Full Bore) دارای برد 30.2 کیلومتر و مهمات ERFB-BB (مخفف تمام کالیبر افزایش برد یافته - بیس بلید یا Extended Range Full Bore-Base Bleed) دارای برد 38.8 کیلومتر بودند. المجنون وزن پرتابه این مهمات در حدود 43 الی 45 کیلوگرم و سرعت دهانه آن ها (muzzle velocity) به ترتیب 900 و 889 متر بر ثانیه بود. هویتزر المجنون امکان اجرای آتش موقت با نرخ 4 گلوله بر دقیقه یا اجرای آتش ممتد با نرخ ثابت یک گلوله بر دقیقه را داشت. به جهت برخورداری از شاسی چرخ دار با پیکربندی 8×8 ، المجنون از قابلیت های مناسبی در عبور از مناطق ناهموار برخوردار بود ضمن آنکه امکان دستیابی به سرعت بالای 90 کیلومتر بر ساعت در حرکت در جاده و 60 الی 70 کیلومتر بر ساعت در مسیر های خارج از جاده را داشت. در حقیقت یکی از مهمترین ویژگی های این هویتزر تحرک و قابلیت انتقال آن بود. المجنون 12 متر طول ، 3.5 متر عرض ، 3.6 متر ارتفاع و 43 تن وزن داشت. طرح دوم در پروژه سیستم توپخانه ای خودکششی پیشرفته عراق ، هویتزر الفاو بود که یک سیستم توپخانه ای برد بلند با کالیبر بالا محسوب میشد. طراحی و ساخت الفاو از سال 1988 آغاز و تا سال 1990 پایان یافت. این هویتزر از جهت شاسی مشابه المجنون بود با این تفاوت که از یک قبضه توپ 210 میلیمتری بهره میبرد. این توپ به طول 11 متر (تعداد خان 64) ، از قابلیت حرکت در زوایای عمودی تا 55+ درجه برخوردار بود و مهمات ERFB و ERFB-BBبا پرتابه هایی به وزن 109.4 کیلوگرمی را شلیک میکرد. مهمات مورد استفاده این هویتزر به ترتیب دارای برد 45 الی 57 کیلومتر و سرعت دهانه 997 و 992 متر بر ثانیه بودند. از نظر نرخ اتش ، هویتزر الفاو مشابه هویتزر المجنون و قادر به شلیک موقت با نرخ آتش 4 گلوله در دقیقه و شلیک مداوم با نرخ اتش ثابت یک گلوله در دقیقه بود.هویتزر الفاو در حدود 15 متر طول ، 3.5 متر عرض ، 3.6 متر عرض و 48 تن وزن داشت. لازم به ذکر است که هر دو هویتزر الفاو و المجنون از قابلیت اجرای اتش به صورت مستقیم (Direct Fire) برخوردار بودند و بدین منظور سیستم هدفگیری ویژه ای برای آن ها تعبیه شده بود (در سمت چپ بخش جلویی برجک و دارای یک درب محافظ). یکی از اهداف عراق در ساخت این دو هویتزر همانطور که پیشتر گفته شد رقابت توپخانه ای با توپ های برد بلند و کالیبر بالای ایران بود اما روند زمانبر طراحی و ساخت هویتزرها و ایضا پایان جنگ هشت ساله با ایران در سال 1988 موجب گردید که عراقی ها از نیل به این هدف باز بمانند. الفاو جرالد بول ، سر طراح و مسئول اصلی پروژه هویتزرهای الفاو و المجنون ، پس از تکمیل روند توسعه این توپ ها و ساخت نمونه اولیه ، به دنبال توسعه انواع مهمات نامتعارف شیمیایی و بیولوژیکی و ارائه قابلیت شلیک این مهمات برای آن ها بود و حتی طرح هایی جهت استفاده از مهمات هدایت پذیر (که در آن روزگار طرحی نواورانه بود) را در ذهن داشت که در نهایت با ترور و مرگش در سال 1990 تمامی این طرح ها به فراموشی سپرده شد. عراقی ها برنامه تولید هویتزرهای الفاو و المجنون را در اواسط دهه نود میلادی در نظر داشتند اما جریاناتی مانع از تحقق این برنامه شد. مهمترین آن تهاجم عراق به کویت در سال 1990 و به تبع آن تحریم تسلیحاتی عراق و قطع همکاری طرف های تکنولوژیکی آن بود. هر چند عراقی ها تولید الفاو و المجنون در داخل عراق و از طریق ایجاد زیر ساخت های لازم را در نظر داشتند اما در نهایت شماری از اجزای کلیدی توپ ها از طرف های تکنولوژیکی غربی تامین میشد که همین مسئله به پاشنه آشیل پروژه توپخانه ای عراق تبدیل شد و در نهایت با قطع همکاری طرف های تکنولوژیکی اروپایی ، عراق از ادامه پروژه بازماند. البته بنا بر گفته برخی منابع ، عراقی ها امکان تامین قطعات اصلی یا نمونه مشابه هویتزر المجنون از طریق بازار سیاه را داشتند چرا که این هویتزر از کالیبر و تجهیزات استاندارد برخوردار بود ، با این وجود مدرک یا سندی از تلاش عراق برای تهیه تجهیزات از بازار سیاه و ادامه پروژه المجنون در دست نیست که البته دلیل عدم این کار به احتمال زیاد مشکلات مالی عراق پس از جنگ با ایران و کویت و هزینه بالاتر در تامین قطعات از بازار سیاه بوده است. در نهایت یک الی دو پیش نمونه (عمدتا بر ساخت یک نمونه تاکید است) از هویتزر الفاو و المجنون به تولید رسید که از سرنوشت الفاو خبری در دست نیست. المجنون اخرین بار در جریان تهاجم آمریکا به عراق در یکی از انبارهای ارتش عراق به صورت اوراق دیده شده و یحتمل جهت نگهداری در موزه های نظامی غرب به خارج از عراق منتقل شده است (هر چند تاکنون در موزه نظامی رویت نشده). پروژه الفاو و المجنون را با وجود تمام قابلیت ها میتوان پروژه ای ناکام و بی حاصل دانست چرا که به هیچ یک از اهدافی که از پیش تعیین شده بود دست نیافت و هیچ گاه در قالب عملیاتی در نیامد. سرنوشت المجنون نویسنده و مترجم : سینا نوریخانی هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری مجاز است