ممنون سیاوش جان عالی بود :rose:     کالیبر 39 هویتزر AS-90  قابل قیاس با هویتزر رعد 2 ام است. رعد به نسبت این هویتزر برتری ها و ضعف هایی دارد ، جهت مقایسه :  

بخش پنجم   خودروهای زرهپوش  Ejder Yalçın ، ILGAZ  و Ejder 4x4 خودروهای Ejder Yalçın و ILGAZ  از محصولات صنایع Nurol Makina و از دسته خودروهای امنیت داخلی این شرکت هستند که جهت تامین الزامت نیروهای نظامی و امنیتی در نبرد در محیط های شهری و غیر شهری ساخته شده اند. Ejder Yalçın و ILGAZ خودروهایی چابک ، تطبیق پذیر و چند منظوره با هزینه پایین تعمیرات و نگهداری هستند که سطح مناسبی از حفاظت در برابر تهدیدات بالستیک (اصابت گلوله) و انفجاری (مین و بمب های کنار جاده ای) را تامین میکنند.   این خودرو ها با توجه به تجهیزات و تسلیحات نصب شده بر روی آن ها، امکان ایفای نقش های متفاوت از جمله خودروی فرماندهی ، شناسایی و ......... را دارند.ظرفیت حمل خودروی Ejder Yalçın حداکثر 11 نفر و خودروی ILGAZ حداکثر 9 نفر است. این دو خودرو به ترتیب از پیشرانه های 300 و 272 اسب بخاری بهره میبرند. در نمایشگاه IDEF 2013 صنایع Nurol Makina نمونه جدیدی از این کلاس خودروها را با نام Ejder 4x4 رو نمایی کرد. این خودرو به جهت ویژگی های طراحی (همچون تطبیق پذیری ، تحرک بالا و .......) مشابه  دو خودروی معرفی شده بوده و صرفا از جهت مشخصات فنی تفاوت دارد.   Ejder Yalçın     Ejder 4x4     ILGAZ     خودروی زرهپوش BMC-250-10 Z خودروی زرهپوش حامل تسلیحات (WCV) محصولی از صنایع BMC است که امکان به کارگیری به عنوان خودروی چند منظوره زرهی (MPAV) را نیز دارد. این خودرو دارای بدنه ای محافظت شده با قابلیت مقاومت در برابر اصابت مهمات کالیبر 7.62 است و ظرفیت حمل 7 الی 9 سرباز کاملا مجهز (به جز راننده و فرمانده) را دارد.     خودروی زرهپوش Pit-Bull VX این خودرو محصولی از صنایع زرهی Alpine ایالات متحده بر پایه خودروی Ford F-550 XL است که به صورت تحت لیسانس توسط صنایع Katmerciler ترکیه به ساخت رسیده. بدنه این خودرو از صفحات فولادی ساخته شده و در برابر اصابت مهمات کالیبر 7.62 مقاوم است. بخش هایی همچون پیشرانه و باک سوخت خودرو نیز توسط صفحات زرهی محافظت شده اند. جهت مقابله با تهدیدات انفجاری نیز صفحه تقویت شده تحتانی بر روی خودرو نصب شده است.   شیشه های خودرو به قطر 40 میلیمتر از جنس پلی کربنات بوده و در برابر اصابت های چندباره مقاوم اند. خودروی Pit-Bull VX با ظرفیت حمل 9 سرنشین (با احتساب راننده) ، به پیشرانه دیزلی 300 اسب بخاری و جعبه دنده خودکار شش سرعته مجهز است. این خودرو را میتوان به جایگاه های تسلیحاتی مختلف مجهز به انواع تیربار ، نارنجک انداز و ........ تجهیز کرد. لازم به ذکر است که در سال 2013 صنایع Katmerciler به دنبال ارائه این خودرو به کشور آذربایجان جهت تجهیز نیروهای مرزبانی این کشور بود.     نفربر İzci نفربر زرهی İzci با پیکربندی 4×4 یکی از جدیدترین محصولات صنایع Nurol Makina   است که در طی مراحل توسعه قرار دارد. این نفربر با ظرفیت حمل 8 سرباز به عنوان یک گزینه نسبتا ارزان جهت استفاده نیروهای نظامی و امنیتی با ارائه سطح مناسبی از حفاظت مطرح است. از نظر برخی از ویژگی های طراحی از جمله نحوه قرارگیری پیشرانه ، این نفربر را میتوان با نفربر ایرانی طلائیه مقایسه کرد.     خودروی مفهومی GEKO خودروی مفهومی GEKO توسط صنایع Temsa ترکیه و جهت دستیابی به خودرویی چابک در عین برخورداری از سطح حفاظت بالا ، طراحی و ساخته شده است. بخش طراحی و توسعه و مرکز تکنولوژی های صنایع  Temsa در فاز اول پروژه این خودرو در حدود 2 سال زمان جهت دستیابی به تکنولوژی صفحات زرهی کامپوزیتی (ترکیبی) پیشرفته با وزن پایین و مقاومت بالا و توسعه این صفحات صرف کرده اند. صفحات تولید شده این شرکت جهت کسب گواهینامه های حفاظتی توسط موسسات معتبری مورد بررسی و آزمایش قرار گرفته اند و نتایج مناسبی از آن ها حاصل شده است. خودروی مفهومی GEKO به گونه ای طراحی شده که امکان نصب صفحات زرهی افزودنی و بهبود سطح حفاظت را نیز داشته باشد که این قابلیت در فاز دوم توسعه پروژه خودروی GEKO در حال پیگیری است.  

ممنون سیاوش جان   عالی بود :rose:   تاپیک مرتبط :   T-55AGM ققنوسی برخاسته از خاکستر!   چنانچه تانک های تی 55 را به استاندارد AGM هم ارتقا بدهیم همچنان یک تانک پشتیبانی خواهیم داشت و نه تانک اصلی میدان نبرد

پیش از اینکه مطالب رو ادامه بدیم لازمه که توضیحی در مورد پیکربندی ها خدمت دوستان ارائه کنم   پیشتر هم در تاپیکی خدمت دوستان عرض شد که به طور کلی دو نوع پیکربندی به جهت انتقال نیروی پیشرانه به چرخ ها در مورد خودروهای زرهی داریم 1-پیکربندی ثابت با چرخ هایی کاملا محرک 2- پیکربندی متغیر با ترکیب چرخ های محرک و غیر محرک   در بحث هدایت پذیری چرخ ها و انتقال فرامین حرکتی نیز پیکربندی هایی وجود دارد از جمله 1-محور اول و دوم هدایتگر(با گردش در یک جهت) 2-محور اول و چهارم هدایتگر (با گردش در دو جهت و به صورت خلاف هم)   حالا یک پیکربندی خاص دیگر هم در بحث هدایت چرخ ها هست پیکربندی با محورهای تماما هدایتگر که این نوع ، قابلیت هدایت و مانور خودرو را به شدت افزایش میدهد   ---------------   در مورد پیکربندی ثابت با چرخ های کاملا محرک (انتقال نیروی پیشرانه به تمامی چرخ ها) داریم :   N = تعداد چرخ ها   N/2 = تعداد محورها یا دیفرانسیل ها   N×N = پیکربندی خودرو = انتقال نیروی تولیدی پیشرانه به تمامی چرخ ها (N)   -------------   در مورد پیکربندی متغیر با چرخ های محرک و غیر محرک داریم :   N1 = تعداد کل چرخ ها   N2 = تعداد چرخ های محرک   N1×N2 = پیکربندی خودرو   -------------   در مورد پیکربندی با محورهای تماما هدایت پذیر (انتقال فرامین هدایتی به تمامی چرخ ها) داریم :   N1 = تعداد کل چرخ ها   N2 = تعداد چرخ های محرک   N3 = تعداد چرخ های هدایت پذیر   این پیکربندی به این شکل میشه : N1×N2×N3   به عنوان مثال دو نفربر PARS و AV8 با این نوع از پیکربندی قابل ارائه هستند (در این خودرو ها چرخ های دو محور اول به یک جهت و چرخ های دو محور آخر به جهت مخالف گردش میکنند)       این خودرو دارای پیکربندی 8×8×8 است یعنی دارای 8 چرخ ، انتقال نیروی پیشرانه به تمامی 8 چرخ و دارای 8 چرخ هدایت پذیر

  عجب! چون برخی گزینه هایی که شما به میان آوردید تصور دیگری ایجاد میکند در ذهن   چون بعضا این موارد رو :       ما در مورد ترکیه توان تامین (حالا به صورت درصدی) داریم (به خصوص در دفاع در خاک خودمان)   اگر در مورد کشوری مثل ترکیه این توان را نداشته باشیم که دیگه در مقابله با امثال امریکا ....................       این ها هم تهدید هستند   بلایی که به سر زرهی سوریه آمد باید درس عبرتی باشه برای ما   زرهی سوریه از زرهی ایران مجهز تر بود ولی دیدیم و دیدید که چه بلایی به سرش آمد

جناب حیدری تمامی مسائلی که شما مطرح میکنید در برابر دشمنی مثل آمریکا است و بنده هم عرض کردم تهدید علیه ما الزاما آمریکا نیست   مسئله مالی که فرمودید بحث مهمی است ولی باز هم از اهمیت زرهی برای ما نمی کاهد هر چند ممکن است زرهی اولویت اول ما نباشد ولی از اهمیتش کم نمیشود   ضمن اینکه خیلی مسائل که میتواند در زرهی ما تاثیر داشته باشد الزاما هزینه سنگین و بودجه نجومی نمیخواهد انشالله در ادامه تاپیک اشاراتی خواهد شد. این مسئله مثل مسئله نخ نما شده بودجه و نیروی هوایی است تا میفرمایند که چرا جنگنده زیر آفتاب دارد نابود میشود میفرمایند بودجه نداریم   برخی تجهیزات ساده و نسبتا ارزان مثل زره قفسی ، یک زره واکنشگر مناسب و امثالهم میتواند تاثیر گذار باشند در کنار اینکه هزینه زیادی هم تحمیل نمیکنند   در مورد سایر مسائل هم عرض کردم دیدگاه خودتان در تعیین تهدید را باید عوض کنید تهدید الزاما آمریکا نیست   با همین دیدگاه مرزبانی ما الان از مرزبانی افغانستان وضعیتش بدتره ، یک گروه با کلاش و آر پی جی 7 در شرق کشور میان و تلفات زرهی میگیرن از ما (که با یک زرهی قفسی یا واکنشگر روی نفربر حل میشد مسئله)   در مورد شما عرض نمیکنم جناب حیدری ولی عادت کردیم خودمان رو گول بزنیم ، همیشه پشت یکسری مسائل مثل بودجه ، جنگ نامتقارن و امثالهم ضعف ها رو پنهان کنیم

  به هیچ وجه اینطور نیست ، هر چند ممکن است استراتژی متفاوت باشد اما همچنان نقش و اهمیت زرهی برای هر دو کشور مطرح است   به عنوان مثال در شرایط فعلی برای ما در مقابله با گروهک های معاند (شرق و غرب کشور) و برای ترکیه در مقابل امثال پ.ک.ک   در استراتژی های به اصطلاح نامتقارن ما نیز زرهی نقش ایفا میکند ولی متاسفانه آنطور که باید بدان پرداخته نشده   اینطور نیست که چون ما سرمایه گذاری درستی انجام نداده ایم ، از برخی قابلیت ها و ویژگی های زرهی غافل مانده ایم و استراتژی نبرد نامتقارن رو در پیش گرفته ایم ، زرهی کاربردی برای ما نداشته باشد   ضمن اینکه نبرد نا متقارن عمدتا در مقابله ما در برابر دشمنان قدری مثل آمریکا تعریف شده ولی خوب تهدیدعلیه ما صرفا آمریکا نیست و ما هم در صورت بروز نبرد با غیر از آمریکا الزاما در جایگاه دفاع نخواهیم بود و در صورت تهاجم زرهی ارزش خودش را نشان میدهد هر چند که زرهی در جایگاه دفاعی نیز ارزش بالایی دارد

  معدود تصاویری در این مورد منتشر شده از جمله تصویر ذیل :       زد پی تی همان خودروی گشتی زرهی یا APV است     در این مورد به دو نکته باید توجه کرد ، نکته اول این است که بسیاری از خودروهایی که معرفی شدند و خواهند شد در دو دسته هستند یکی دارایی های ارتش ترکیه و یکی محصولات زرهی شرکت های این کشور و بسیاری از این محصولات در زمره دارایی های ارتش این کشور نیستند   نکته دوم این است که برخی از محصولات و دارایی های معرفی شده از قطعات و تجهیزات مشابهی استفاده میکنند که بحث پشتیبانی و نگهداری آن ها را تسهیل میکند. به عنوان مثال خودروی های عقرب ، APV و Shorland S 55 در بسیاری قطعات مورد مصرف مشترک هستند چرا که این خودروها براساس خودروهای لندرور سری مدافع ساخته شدند و این سری از لندرور ها در ترکیه تولید میشه یا خانواده خودروهای ACV که پیشتر معرفی شدند در چندین مدل     -------------   تصاویر بیشتری از خودروی زرهپوش اورال         ------------   خودروهای کبرای ارتش اسلوونی     

  منظور مهمات 12 میلیمتری است (12.7) اشتباها نوشته شده 120   ممنون ، اصلاح شد

از سرنگونی جنگنده اسرائیلی به دست پدافند سوری چه خبر؟ مدرکی؟ چیزی؟

بخش چهارم   نفربرهای BTR-60PB و BTR -80 دو نفربر BTR-60PB و BTR -80 تنها تجهیزات زرهی شرقی هستند که به صورت عمده در اختیار ارتش و ایضا نیروهای پلیس ترکیه قرار دارند. در سال 1990 مابین ترکیه و آلمان قراردادی جهت فروش 300 دستگاه نفربر BTR-60PB (از دارایی های زرهی آلمان شرقی و تحت نام SPW-60PB) منعقد شد که این قرارداد تا سال 1992 به صورت کامل اجرایی گردید.قرارداد دیگری در سال 1993 و جهت خرید 23 دستگاه نفربر دسته دوم BTR-60PB جهت تجهیز نیروهای پلیس با کشور روسیه منعقد گردید که در همان سال اجرایی شد. دو قرارداد دیگر نیز که شامل خرید 180 دستگاه نفربر BTR -80 (حدود 140 دستگاه به صورت دسته دوم) بود در سال 1993 منعقد گردیده و تا سال 1995 اجرایی شدند.   نفربر BTR-60PB نسخه  توسعه یافته ای از نفربر BTR-60PA  است که دارای پیشرانه بهبود یافته GAZ-49B ، سایت جدید هدفگیری برای تیربار  14.5 میلیمتری KPVT ، حفاظت بهبود یافته (با قابلیت مقاومت در برابر اصابت مهمات کالیبر 12 میلیمتری از فاصله 100 متری) ، سیستم تحت فشار حفاظت ش.م.ر ، سیستم کنترل مرکزی تورم تایر ها و ........... است.این نفربر دوزیست از امکان عبور از آب با حداکثر سرعت 9 الی 10 کیلومتر بر ساعت برخوردار است.   نفربر BTR-80 نیز یکی از مدل های نسبتا جدید خانواده نفربرهای BTR است که از نظر پیکربندی بدنه و تسلیحات قابل استفاده به مدل پیش از خود BTR-70 شباهت دارد. بدنه این نفربر در برابر اصابت گلوله کالیبر 12.7 میلیمتری از بخش جلویی و مهمات کالیبر 7.62 میلیمتری در تمام نقاط مقاوم است. عمده تفاوت این مدل با مدل های پیشین برخورداری از یک پیشرانه دیزلی به جای دو پیشرانه بنزینی است. این نفربر نیز همچون اسلاف خود از نوع خودروهای دوزیست است و امکان عبور از آب را دارد.     خودروی رزمی زرهی اژدها خودروی رزمی زرهی (AFV) موسوم به اژدها (Dragoon) از محصولات شرکت Arrowpointe ایالات متحده در دهه هشتاد میلادی است که در ساخت آن شماری از اجزای نفربر M-113 و کامیون های 5 تن مورد استفاده قرار گرفته است. بدنه این خودرو از جنس فولاد جوشکاری شده بوده و حفاظت در برابر اصابت مهمات کالیبر 5.56 و 7.62 را تامین میکند. خودروی اژدها از قابلیت نصب تسلیحاتی با حداکثر کالیبر 90 میلیمتری برخوردار است.   این خودرو از نوع دوزیست بوده و امکان حرکت در آب با حداکثر سرعت 4.8 کیلومتر بر ساعت را دارد. سرعت جاده ای آن نیز 116 کیلومتر بر ساعت است. کشور ترکیه در سال 1991 در حدود 150 دستگاه از این خودرو را که شامل مدل امنیت داخلی Patroller بود خریداری کرد. تعدادی از این خودرو ها در اختیار نیروهای ژاندارمری 2 ترکیه قرار گرفتند. قرار داد بعدی برای خرید این خودروی زرهی توسط ترکیه در سال 1998 و جهت خرید 80 دستگاه منعقد شد. خودروهای خریداری شده در قرارداد دوم در اختیار نیروهای پلیس ترکیه قرار گرفتند.     2- واحد ژاندارمری ترکیه نیرویی است که در حوزه استحفاظی مربوطه و همچنین مناطق خارج محدوده شهری که در آن هیچ گونه تشکیلات پلیسی تعیین نشده است به بصورت نیرویی مکمل نیروهای مسلح در جهت دفاع و برقراری امنیت و آرامش به وظایف خود عمل می‌کند. این واحد با اینکه زیر مجموعه ارتش ترکیه می‌باشد، در زمان صلح وابسته و تحت نظر وزارت کشور ترکیه قرار دارد. ژاندارمری ترکیه مسئول تامین امنیت بیش از ۹۲٪ خاک ترکیه می‌باشد.   خودروی زرهی Commando V-150 خودروی M706 موسوم به کماندو ، یک خودروی زرهی دوزیست با پیکربندی 4×4  است که توسط صنایع Cadillac Gage طراحی و ساخته شده. این خودرو در طراحی بسیار شبیه به خودروی اژدها بوده و دارای یک بدنه مونوکوک (شاسی و بدنه ادغام شده) از جنس آلیاژ مقاوم فولادی است که در برابر اصابت گلوله هایی تا کالیبر 7.62 مقاوم است. سرعت حرکت این خودرو بر روی جاده 100 کیلومتر بر ساعت و در داخل آب حداکثر 5.1 کیلومتر بر ساعت است.   کشور ترکیه این خودرو را اولین بار در سال 1973 و به تعداد 34 دستگاه جهت استفاده نیروهای پلیس و ژاندارمری از آمریکا خریداری کرد. دومین سری خریداری شده شامل 124 دستگاه از جمله مدل V-150S و 20 دستگاه مجهز به سیستم آبفشان ضد شورش برای نیروهای پلیس بود.     خودروی زرهی سبک Shorland S 55 خودروی Shorland S 55 یک خودروی زرهی سبک براساس تقویت شاسی و تعلیق لندرور Defender 110 و نصب یک بدنه زرهی بر روی آن ساخته شده است. بدنه این خودرو از جنس فولاد بوده و بخش های تحتانی آن جهت مقامت در برابر انفجار مین با استفاده از فیبر شیشه مقاوم تقویت شده اند. کابین و شیشه های این خودرو در برابر اصابت گلوله هایی تا کالیبر 7.62 از فاصله 25 متری مقاوم هستند. پیشرانه اصلی این خودرو از نوع بنزینی 3.5 لیتری مدل  Rover V-8 است اما پیشرانه توربو دیزل 2.5 لیتری نیز برای آن قابل ارائه است.   در بخش های جانبی بدنه این خودرو علاوه بر تعبیه بلوک های نظارتی ، درگاه های آتشی نیز در نظر گرفته شده است تا سرنشیان با استفاده از سلاح های دستی خود نسبت به مقابله با اهداف در خارج از خودرو با استفاده از این درگاه ها اقدام کنند. در سال 1988 ترکیه قراردادی جهت خرید 40 دستگاه از این خودروها به امضا رساند که تا سال 1989 به اجرا درآمد.این خودرو ها به نیروهای ژاندارمری و پلیس ترکیه تحویل شدند.   خودروی Shorland S 55     لازم به ذکر است که صنایع اتوکار ترکیه که خودروهای لندرور سری مدافع را به صورت تحت لیسانس تولید میکند ، نسبت به خرید طرح خودروی S 55 و اجرای آن بر روی لندرور های ساخت خود اقدام کرده است که این خودرو ها هم اکنون با نام خودروی گشتی زرهی (به اختصار APV) و با تفاوت هایی نسبت به خودروی S 55 تولید میشوند.   خودروهای گشتی زرهی اتوکار به ظرفیت حمل 8 سرنشین (از جمله راننده) از سطح حفاظتی مشابه خودروی S 55 برخوردار بوده و امکان نصب جایگاه های تسلیحاتی کنترل از راه دور و همچنین جایگاه های تسلیحاتی تک سرنشین را دارند. این خودرو ها را میتوان به تجهیزات و سیستم های مختلفی مجهز  کرده و در نقش هایی نظیر آمبولانس زرهی ، خودروی پست فرماندهی ، خودروی پلیس و خودروی حامل نفرات به کار بست.   APV       خودروی زرهپوش کبرا خودروی زرهپوش کبرا (Cobra) توسط صنایع اتوکار ترکیه و با همکاری صنایع AM General آمریکا (در ارائه شماری از قطعات و سیستم های خودروی هاموی جهت استفاده در خودرو) ساخته شده است.تا کنون بیش از 780 دستگاه از این خودرو به نیروهای مسلح ترکیه تحویل شده .این خودرو  را میتوان موفق ترین محصول زرهی صادراتی ترکیه دانست که به بیش از 10 کشور از جمله پاکستان ، بحرین ، مالدیو ، نیجریه ، اسلوونی و .......... صادر شده است.از این خودرو نمونه جدیدتری با نام کبرا 2 نیز ساخته شده که دارای تفاوت ها و به روزرسانی هایی نسبت به نمونه پیشین است. نمونه ای تحت نام کبرا 2.5 نیز از این خودرو ساخته شده که  یکی از گزینه های صنایع AM General جهت حضور در برنامه خودروی تاکتیکی سبک مشترک (JLTV) بود.برای آشنایی بیشتر با خودروی کبرا به پیوند زیر مراجعه کنید :   کبرای زهردار   کبرا 1       کبرا 2       کبرا 2.5  

بعد از مدت ها وقفه بالاخره فرصت شد که این تاپیک رو ادامه بدم   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/Web_F070426IDF01.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/url~20.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/rffa.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/Mideast-Israel-Hezbol_Horo-1.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/lUseG7w.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/JdEL8Xt.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/israeli-tanks-reduced.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/GyHJDel.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/epaselect_mideast_israel_palestinians_conflict111.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/dssa.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/080109_Gaza_tank_ANP-8943408_0.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/1-Israeli-tanks1.jpg][/url]

  گارمین؟

  خیر چنین سیستم در زرهی ایران به صورت عملیاتی وجود ندارد ، عمده زرهی نسبتا جدید ما روسی است که البته این بخش از زرهی ما نیز نه براساس استاندارد ها و مفاهیم جدید زرهی روسیه بلکه مفاهیم منسوخ این زرهی پایه گذاری شده است.به عنوان مثال برای تانک ها و ادوات زرهی ما مدیریت رزم به صورت تک واحدی تعریف شده و صرفا شامل یک تانک یا خودروی زرهی است و نه مدیریت جمعی ادوات به صورت یکپارچه (که روسیه مدت ها قبل با ارائه ادوات زرهی فرماندهی (تانک فرماندهی و ......) و هم اکنون با ارائه سیستم یکپارچه مدیریت نبرد روی ادوات زرهی جدید خود همچون تانک تی 90 اس ام  در جهت دستیابی به آن تلاش کرده)   برای دستیابی به سیستم یکپارچه مدیریت نبرد ، علاوه بر نصب تجهیزات ارتباطی و مدیریتی بر روی تانک ها ، خودروهای رزمی پیاده نظام و نفربر ها ، نیاز به تعریف یکسری ادوات جدید مثل تانک فرماندهی ، نفربر فرماندهی ، خودروی زرهی شناسایی و ........... است (در تعریف دیگر تکمیل زنجیره زرهی)     مسئله مهم محدودیت نفوذ موشک های ضد تانک توپ پرتاب و نمونه هایی است که دشمنان قادر به استفاده از آن ها هستند در کنار اینکه برای رقابت با تانک های نسل جدید صرفا قدرت آتش کافی نیست و در مولفه های دیگر همچون تحرک و حفاظت هم باید به سطح قابل رقابت رسید. در صورت برخوداری از صرفا یک مولفه مثل قدرت آتش صرفا امکان زدن ضرباتی به زرهی حریف وجود خواهد داشت و نه رقابت و البته آن ضربات هم شرایط و وضعیت خاصی میطلبد   فرض کنید شما موشک توپ پرتابی با برد 4000 متر دارید و دشمنات میتواند موشک توپ پرتابی با بردی بیش از 10000 متر در اختیار داشته باشد در اینصورت با وجود برخورداری از موشک ضد زره توپ پرتاب باز هم در این زمینه دشمنان از شما برتر خواهند بود     برخی تانک های ایرانی همچون تی 72 اس از قابلیت موشک توپ پرتاب (همچون موشک تندر) برخوردارند که دارای هدایت لیزری است   با نگاهی به قابلیت نفوذ این موشک و همچنین سطح حفاظت زرهی تانک های پیشرفته ای همچون آبرامز (در مدل های جدید) یا لئوپارد به نتایجی میرسیم اینکه این موشک از بخش های عمدتا در تیررس زره تانک در نبرد زرهی (همچون بخش های جلویی) قابلیت نفوذ آنچنانی ندارد و صرفا از برخی بخش های جانبی و عقبی امکان نفوذ دارد که هدف قرار دادن این بخش ها مستلزم قرارگرفتن تانک خودی و تانک دشمن در موقعیت خاصی است که به راحتی هم به دست نمی آید (پهلوگیری و ..........)

  بیشتر تفاوت در نقش است   خودروی رزمی پیاده نظام عمدتا براساس پشتیبانی پیاده نظام و پس از آن زرهی در نظر گرفته میشود اما خودروی رزمی سواره نظام با وجود قابلیت حمل پیاده نظام (و پشتیبانی آن) در وهله اول و به صورت پیش فرض جهت پشتیبانی ادوات زرهی دیگر (با وجود پیاده نظام یا بدون وجود آن) در نظر گرفته میشود     این نفربر ها همانطور که بعضا در متن هم اشاره ای شده است شامل طراحی و ساخت مشترک یا داخلی است و اجزایی مثل پیشرانه نیز عمدتا از یک شریک خارجی تامین میشود هر چند برخی صنایع ترکیه امکان تولید داخلی پیشرانه را  نیز دارند (حالا به صورت خرید لیسانس یا مواردی دیگر)     براساس آمار قرارداد های فروش موسسه صلح استکهلم  تا سال 2013 حدود 70 دستگاه صحیح است .منبع امار نیز قرارداد های رسمی و تایید شده (تا سال 2013) در نظر گرفته شده به دلایلی از جمله اینکه برخی قرارداد های منعقد شده با شرکت های ترکیه از 2013 به بعد در وضعیت مشخصی نیست (به جهت رسمی و تحویل محصول و تعداد تحویل شده) به جز چند مورد برای همین تا سال 2013 مد نظر قرار گرفته     البته آمار 2014 به بعد نیز یک مقدار متناقض است   در مورد خرید های گرجستان نیز چندین آمار وجود دارد   خیلی خودتون رو درگیر آمار فروش به دیگر کشورها نکنید مهم امار خرید های خود ترکیه است و اینکه چه ادواتی را در اختیار دارد   آمار صادرات صرفا برای این است که گفته شود فلان محصول تولید ترکیه صادر نیز شده است حالا تعدادش تفاوتی برای ما ندارد     عمده صنایع سازنده این شرکت در ترکیه است هر چند شریک تکنولوژیکی آمریکایی دارد (با 51 درصد سهام در زمان تاسیس) به همین جهت شرکت FNSS ترکیه ذکر شده وگر نه عمده سهام نیز متعلق به FMC آمریکا است از بدو تاسیس

    جناب MR9 به خوبی حق مطلب را ادا کردند اما بنده نیز مطالبی رو عنوان میکنم :   بخش اول فرمایش شما و برتری هواگردی چون هلیکوپتر بر یک خودرو همچون تانک را میتوان پذیرفت اما نتیجه گیری که شما بر اساس این قیاس انجام داده اید غلط است.بالگرد از تانک برتر است اما یک جنگنده نیز از یک بالگرد برتر است و در نهایت بمب اتم نیز از همه این تسلیحات به جهاتی برتر است اما دلیل بر این نمیشود که وجود یکی  دیگری را حذف کرده و به حاشیه براند   هر سلاح در سازمان رزم تعریف و جایگاه خودش را دارد و وجود ضدش منجر به کنار گذاشته شدنش نمیشود. در ارتش های جهان به جای اینکه زرهی (کلیت آن از جمله تانک) را کنار بگذارند نسبت به تطبیق آن با الزامات و شرایط جدید اقدام کرده اند.   به عنوان مثال برای مقابله با تهدید بالگرد ها یگان های زرهی را به سیستم های پدافندی متحرک مجهز کرده اند ، مسئله ای که در زرهی ترکیه نیز به وضوح قابل رویت است :     فرمودید در نقش زرهی اغراق شده باید عرض کنم به هیچ وجه ، نمونه اش نبرد های آمریکا در عراق و روسیه در چچن ، شما دقت کنید از زمانی که امریکا به سمت استفاده از خودرو های محافظت شده رفت سطح تلفات به چه میزانی رسید یا به همین صورت روسیه در چچن ، زمانی که روس ها به جای استفاده از کامیون های معمول به سمت استفاده از کامیون های با کابین زرهی رفتند سطح تلفاتشان در حملات غافگیرانه تا چه میزانی تغییر کرد   مهمترین نقش زرهی حفاظت است و در حال حاضر حفاظت از اصول مهم در میدان نبرد  زمینی است. شما در میدان نبرد همواره به حفاظت نیاز دارید صرفا سطح این حفاظت متفاوت است ( برای همین خودروهای زرهی در کلاس های متنوع و با سطح حفاظت متفاوتی داریم) در نتیجه نقش زرهی نیز متناسب با مزیت های حفاظتی که ایجاد میکند به اندازه خود مهم خواهد بود و در نقش آن اغراقی نشده     به درستی به مدل تانک اشاره کردی سیاوش جان

مهران جان از توضیحاتی که دادی سپاسگزارم :rose:   این را بدانید که فعالیت بنده و دیگر دوستان در این تاپیک صرف  نظر از حواشی قطعا ادامه خواهد داشت     با حلوا حلوا کردن دهان شیرین نمیشه   نیروی زمینی قدرتمند شامل نفرات آموزش دیده و ورزیده و تسلیحات مناسب است که در این دو بخش ما ضعف بسیاری داریم به خصوص بخش دومش     شما از چه نظر میفرمایید چیز خاصی ندارد؟ این خاص بودن یا نبودن بالاخره در قیاسی باید مشخص بشه   به عنوان مثال ترکیه تانک لئوپارد 2A4 را در اختیار دارد که در مقایسه با تجهیزات زرهی ایران یک سلاح خاص است چون ما معادلی برایش نداریم و ......   و مثال های دیگری که ذکر نمیکنم و با خواندن این تاپیک قابل برداشت هستند     اهدای تجهیزات زرهی از جانب آمریکا نشان دهنده ضعف ترکیه یا اینکه آمریکا روی این کشور حساب نمیکند نیست صرفا مسئله ای است جهت تقویت هر چه بیشتر یک متحد و بیش از آن تحکیم روابط     صد درصد همینه و شما این حق رو دارید که در این تاپیک نظر بدید و باعث خوشحالی بنده و دیگر دوستان هم خواهد بود

  تصویر دوم صرفا یک عکس تزئینی است

چند بخش از لاشه پیدا شده رو در کنار بخش های مشابه بر روی موشک Popeye مشخص کردم تا نظر دوستان چه باشد         http://en.wikipedia.org/wiki/Popeye_%28missile%29

  خیر امید جان براق نیست بلکه BVP-1 AMB-S خودروی آمبولانس زرهی است     توضیح بیشتر :   http://en.wikipedia.org/wiki/BMP-1_variants

  دوست من چنانچه اینطور باشد بنده خدمت شما جسارت نمیکنم و بلکه عذر خواهی میکنم ، اون جفنگیات هم صرفا خطاب به فالس بود نه دوستی همچون شما

   دوست گرامی    در حال مقایسه ام ولی نظر فعلی بنده اینه که چندان با مخازن سوخت خارجی مورد استفاده جنگنده های اسرائیلی تطبیق نداره   قطعه پیشرانه و امثالهم هم نیست

  خالی بندی مجدد سوری ها ، از جفنگیات فالس نیوز یا واقعیت؟ مسئله این است   http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930916001559   انشالله که اینبار مثل ماجرای پخش کردم اعلامیه روی تلاویو دست به دامن فیلم منتاژی نشن

بخش دوم   خودروی زرهی رزمی پیاده نظام (AIFV) و مشتقات آن خودروی زرهی رزمی پیاده نظام به اختصار AIFV ، پلتفرمی چند منظوره و یک خودروی سبک زرهی است که توسط صنایع FMC به طراحی و ساخت رسیده. این خودرو نمونه ای توسعه یافته از نفربر زرهی M113A1 است که از بدنه ای آلومینیومی برخوردار است. حفاظت جانبی و جلویی این خودرو نیز از طریق افزودن صفحات فولادی افزایش یافته. در سال 1988 صنایع FMC آمریکا و صنایع FNSS ترکیه قراردادی به ارزش بیش از یک میلیارد دلار جهت تولید 1698 دستگاه از این خودرو در چندین مدل (شامل 830 دستگاه نفربر زرهی پیشرفته  AAPC ،حدود 48 دستگاه خودروی ضد تانک مجهز به موشک هدایت شونده و 170 دستگاه خودروی حامل خمپاره انداز) را به امضا رساندند.   AIFV     از تعداد مشخص شده در قرار داد در حدود 285 دستگاه در خطوط تولید کشور بلژیک ساخته شده و مابقی در داخل ترکیه و توسط صنایع FNSS  به تولید رسیدند. پس از قرارداد سال 1988 ، قرارداد جدیدی نیز در سال 2000 به امضا رسید که شامل تولید 551 دستگاه دیگر (از جمله نمونه خمپاره انداز) بود. صنایع FNSS براساس توسعه خودروی AIFV ، نسبت به ساخت نمونه های مختلف از آن در کاربری های جدید اقدام کرد که حاصل آن خانواده خودروهایی بود که با نام خودروی رزمی زرهی 15 (اختصارا ACV-15) شناخته میشوند. این خودرو ها شامل مدل هایی از جمله  نفربر زرهی ، خودروی رزمی پیاده نظام ، خودروی فرماندهی ، خودروی تعمیر و بازیابی زرهی ، خودروی حامل خمپاره انداز 120 میلیمتری ، آمبولانس زرهی و ........... است.   ACV-15     شماری از مدل های این خانواده دارای تغییرات و به روزرسانی هایی نسبت به مدل های پایه ای هستند از جمله مدل ACV-300 مجهز به پیشرانه 300 اسب بخاری.لازم به ذکر است که از خودروی ACV-15 نمونه ای نیز با همکاری صنایع Deftech مالزی برای ارتش این کشور ساخته شد که این نمونه عدنان نام دارد ضمن اینکه به جز مالزی ، کشور های امارات متحده عربی و اردن نیز از جمله مشتریان  ACV-15 هستند.   خودروی ACV-15 خود به عنوان اساسی برای توسعه خودروی رزمی زرهی 19 (اختصارا ACV-19) مورد استفاده قرار گرفته است. مهمترین تفاوت ACV-19 در افزایش طول بدنه و به تبع آن افزایش تعداد محور ها به شش محور است. از این خودرو نیز مدل های متنوعی قابل ارائه است از جمله خودروی پشتیبانی مستقیم آتش مجهز به توپ های 90 و 105 میلیمتری ، خودروی پدافند هوایی ارتفاع پست  ،  خودروی رزمی پیاده نظام مجهز به توپ های 25 و 30 میلیمتری و ............ .   ACV-19       طرح های توسعه صنایع FNSS به خانواده ACV-19 ختم نمیشود و این صنایع پلتفرم جدیدی با نام ACV-30 را نیز براساس دو پلتفرم قبلی ACV-15  و ACV-19 ارائه داده است. خودروی ACV-30 یک پلتفرم چند منظوره میان وزن (20 الی 30 تن) با افزایش عملکرد بسته قدرت و بهبود عملکرد سیستم تعلیق نسبت به دو پلتفرم پیشین است. افزایش توان پیشرانه و بهبود تعلیق آن امکان نصب سیستم های تسلیحاتی سنگین بر روی خودرو بدون از دست رفتن تحرک را فراهم میکند. خودروی ACV-30 را میتوان براساس نیازهای مشتری تغییر داده و با کاربری های مختلفی تطبیق داد. تا به امروز یک نمونه سامانه پدافند توپخانه ای خودکششی بر اساس این خودرو با نام Korkut ساخته شده که در نمایشگاه های دفاعی در معرض دید عموم قرار گرفته. نمونه های دیگر این خودرو نیز براساس اعلام نیاز ارتش ترکیه و یا درخواست خرید یک مشتری خارجی امکان ساخت دارند.   ACV-30 (نمونه پدافندی با نام Korkut)         خرید های مرتبط : ترکیه برای تجهیز خودروهای AIFV خود در مدل رزمی پیاده نظام و مدل های ضد تانک ، در سال 1989 به تعداد 135 دستگاه برجک DAF مجهز به سلاح 25 میلیمتری و در سال 1988 به تعداد 48 برجک ضد تانک ALT را از ایالات متحده خریداری نمود. علاوه بر این در سال 1992 تعداد 515 برجک Dragar نیز از فرانسه خریداری شد که پس از تحویل تعدادی از آن ها مابقی (شامل 448 برجک) در داخل ترکیه و از طریق ایجاد خط تولید و انتقال بخشی از تکنولوژی ها تولید شدند.   طرح مفهومی  زره پوش سبک حامل تسلیحات (LAWC-T) خودروی زره پوش سبک حامل تسلیحات ، پلتفرمی است که توسط صنایع FNSS و در پاسخ به نیاز یک خودروی رزمی زرهی چابک با قابلیت ایفای نقش های مختلف از جمله ضد تانک ، پشتیبانی آتش و شناسایی ، توسعه داده شده است. این خودرو را میتوان به تسلیحات و جایگاه های تسلیحاتی مختلف با توجه به نیاز مشتری مجهز کرد. جایگاه های تسلیحاتی که شامل برجک های سرنشین دار و بدون سرنشین با تسلیحاتی همچون توپ های 25 الی 40 میلیمتری و پرتابگرهای موشک ضد تانک هدایت شونده هستند.   این خودرو با نصب سیستم هایی همچون تصویربردارهای حرارتی ، دوربین های برد بلند CCD و فاصله یاب های لیزری  امکان تبدیل به یک خودروی شناسایی برخوررا دارد.در بخش جلویی خودرو یک بلوک نظارتی سرتاسری متشکل از هشت پریسکوپ تعبیه شده است که میدان دید گسترده ای را برای راننده و فرمانده فراهم میکنند ، علاوه بر این دوربین های دید در روز و نظارت حرارتی تمام جهت (all-around ) نیز برای این خودرو در نظر گرفته شده است که بر آگاهی خدمه از محیط اطراف هر چه بیشتر می افزاید. خودروی LAWC-T مجهز به پیشرانه ای دیزلی با امکان ایجاد "حداقل" نسبت قدرت به وزن 25 اسب بخار بر تن است. سیستم تعلیق این خودروی زرهی نیز از نوع فنر پیچشی یا torsion bar است که بر روی تمامی پنج محور خودرو تعبیه شده.   حفاظت بالستیک (اصابت گلوله) این خودرو منطبق بر سطح چهارم استاندارد حفاظتی STANAG 4569 ناتو است که امکان دفع مهمات کالیبر 14.5 میلیمتری تیربارهای سنگین را دارد. با توجه به نوع طراحی بدنه خودرو ، امکان افزودن صفحات زرهی قابل نصب و جداسازی (ماژولار) و بهبود سطح حفاظتی نیز فراهم شده است. حفاظت این خودرو در برابر تهدیدات انفجاری نیز مطابق با سطح سوم استاندارد حفاظتی STANAG 4569 ناتو و در برابر انفجار تا 8 کیلوگرم ماده منفجر تحت هر یک از چرخ هاست (STANAG 4569 Level 3a). خودروی LAWC-T  امکان حمل توسط هواگردهای ترابری نظیر سی 130 را دارد.     آشنایی با استاندارد حفاظتی STANAG 4569 ناتو     تولپار تولپار (Tulpar) در حال حاضر نمونه ای از یک خودروی رزمی پیاده نظام (IFV) است که توسط صنایع اتوکار ترکیه طراحی و ساخته شده است. این خودرو پس از سه سال طراحی و ساخت نمونه اولیه در نهایت در نمایشگاه دفاعیIDEF 2013  در معرض نمایش قرار گرفت. تیم طراحی این خودرو ، طراحی تانک آلتای را نیز بر عهده داشته اند. خودروی رزمی تولپار جهت پشتیبانی آتش از تانک های اصلی میدان نبرد ترکیه و انتقال پیاده نظام در میدان نبرد در نظر گرفته شده است. انتظار میرود ارتش ترکیه در حدود 400 دستگاه از این خودروی زرهی را سفارش دهد ضمن اینکه کشور آذربایجان نیز به خرید این خودرو علاقه نشان داده.   نمونه رزمی پیاده نظام تولپار در حقیقت اولین خودرو از خانواده خودروهایی است که در کاربری های مختلف امکان تولید داشته و قادر به استفاده خواهند بود از جمله آمبولانس زرهی ، حامل خمپاره انداز 120 ، حامل راکت انداز های 122 و 300 میلیمتری و ............. . حفاظت پایه ای بدنه این خودرو در برابر اصابت گلوله های کالیبر 25 میلیمتری از  بخش جلویی و 14.5 میلیمتری به صورت همه جانبه است. نمونه رزمی پیاده نظام این خودرو مجهز به برجک Mirzak است. این برجک مجهز به توپ 30 میلیمتری ، تیربار کالیبر 7.62 میلیمتری و دارای قابلیت نصب موشک های ضد تانک برد بلند LUMTAS ، از حفاظتی منطبق با سطح دوم استاندارد حفاظتی STANAG 4569 برخوردار است که به معنی حفاظت در برابر اصابت مهمات ضد زره تا حداکثر کالیبر 7.62 میلیمتری است. البته این میزان از حفاظت را با افزودن صفحات ماژولار زرهی میتوان تا سطح پنجم استاندارد STANAG 4569 نیز ارتقا بخشید. بدنه تولپار نیز همچون برجک آن امکان افزودن صفحات ماژولار زرهی را دارد.     با افزودن صفحات و دستیابی به حداکثر حفاظت ، تولپار وزنی در حدود 40 تن خواهد داشت که قابل مقایسه با تانکی همچون تی 72 است. در بالاترین سطح حفاظت ، تولپار در بخش جلویی بدنه قادر به دفع مهمات کالیبر بالا (همچون 90 میلیمتری و  بالاتر) نیز خواهد بود. یکی از مواردی که در حفاظت این خودرو مورد توجه قرار گرفته است تهدیدات تحتانی از جمله مین و بمب های کنار جاده ای بوده اند. با توجه به این مسئله صفحه تحتانی تقویت شده ای برای خودرو در نظر گرفته شده که امکان مقاومت در برابر انفجار تا 10 کیلوگرم تی ان تی را نیز دارد.   لازم به ذکر است که صنایع اتوکار برنامه ای جهت نصب سیستم حفاظت فعال در مدل های آینده تولپار را نیز دنبال میکند که این مسئله به افزایش سطح حفاظت این خودرو کمک شایانی خواهد کرد تولپار 3 سرنشین دارد و از ظرفیت حمل 8 الی 9 سرباز برخوردار است. خودروی رزمی تولپار با توجه به گفته برخی منابع ، با دو پیشرانه DSI 14  یا DSI 16 ساخت اسکانیا قابل تجهیز است. پیشرانه DSI 16 از نوع دیزلی توربوشارژ بوده و از حداکثر توانی معادل با 810 اسب بخار برخوردار است که با اتصال به جعبه دنده SAPA SG-850 امکان حرکت با حداکثر سرعت 70 کیلومتر در ساعت بر روی جاده را برای خودرو فراهم میکند. از جمله سیستم های جانبی این خودروی زرهی میتوان به سیستم حفاظت ش.م.ر ، سیستم تهویه مطبوع ، سیستم ناوبری مبتنی بر GPS و سیستم اطفاء خودکار حریق اشاره کرد. سیستم های همچون واحد قدرت کمکی ، سیستم پیش گرم کن پیشرانه و تجهیزات C4I نیز در صورت نیاز بر روی این خودرو قابل نصب هستند. لازم به ذکر است که خودروی رزمی پیاده نظام تولپار را میتوان با استفاده از هواپیماهای ترابری نظامی همچون Airbus A-400M حمل کرد.     نفربر M-113 خودروی زرهی M113  شامل خانواده ای از خودروهایی است که به عنوان نفربر زرهی از بیشترین میزان تولید و کاربرد در کشورهای غربی برخوردارند. توسعه این خودرو توسط صنایع FMC  و از سال 1956 آغاز گردید و اولین نمونه آن در سال 1957 به تولید رسید. این خودرو از زمان تولید انبوه در دهه شصت میلادی در تعدادی بیش از 32000 دستگاه به ارتش ایالات متحده تحویل شده و تا سال 2001 تولید آن به رقمی بالغ بر 85000 دستگاه رسیده که با این حساب پرتیراژترین خودروی زرهی جهان در کلاس خود است.   این خودرو و تمامی مدل های منشعب از آن تاکنون در بیش از50  کشور جهان مورد استفاده قرار گرفته و کشورهایی نظیر ایتالیا و بلژیک نیز به صورت تحت لیسانس نسب به تولید آن اقدام کرده اند. بدنه M113 از صفحات آلومینیومی تشکیل شده که حفاظت در برابر اصابت گلوله های کالیبر پایین و همچنین ترکش مهمات توپخانه را فراهم میکند. این نفربر از قابلیت های حرکتی مناسبی جهت حرکت در مناطق برفی ، شنی و به طور کلی مناطق صعب العبور برخوردار است.این نفربر از نوع دوزیست یا آبی/خاکی بوده و قابلیت حرکتی آن در آب از طریق گردش شنی ها تامین میشود.   این خودروی زرهی همچون بسیاری از خودروهای زرهی تولید شده در سطح جهان ، جهت تامین الزامات متغیر میدان نبرد در طول سالیان ، به روزرسانی های متعدد و متفاوتی را به خود دیده است به طوری که پس از نمونه پایه ای مدل هایA1/A2/A3  از آن به تولید رسیده اند. نمونه  A1 در سال  1964 به خدمت گرفته شد و عمده تفاوت آن در تغییر پیشرانه و ایضا نصب جعبه دنده خودکار بود. پس از این مدل ، مدل A2  ارائه شد که تولید آن از سال 1979 آغاز گردید. تفاوت این مدل با مدل پیشین در بهبود سیستم خنک کننده پیشرانه و تقویت سیستم تعلیق بود . از نفربرهای  M113 ارتش امریکا در کل 5300  دستگاه از نمونه پایه ای و در حدود 12700 دستگاه از نمونه A1  به استاندارد A2 ارتقا یافتند.   کشور ترکیه در زمره بزرگترین دارندگان این نفربر است. خرید این نفربر با ذکر کشور فروشنده ، زمان امضای قرارداد و تعداد خریداری شده بدین شرح است : از کشور آلمان سال 1974 تعداد 500 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم ، سال 1990 به تعداد 350 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم ، سال 1991 تعداد 137 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم . از کشور ایتالیا سال 1991 به تعداد 100 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم. از کشور آمریکا به سال 1961 در تعداد 1000 دستگاه ، در سال 1964 به تعدادی 581 دستگاه از مدل A1  (تولید شده در خطوط تولید ایتالیا) ، سال 1974 به تعداد 150 دستگاه از مدل A1 ، سال 1990 به تعداد 250 دستگاه از مدل M-113A2 به صورت دسته دوم .در مجموع ارتش ترکیه بیش از 3000 دستگاه از نفربر M-113 را در چندین مدل دریافت کرده است.     صنایع FNSS ترکیه جهت به روزرسانی نفربر های  M-113A1/A2 این کشور ، تامین الزامات رو به تغییر نبرد و افزایش طول عمر عملیاتی  آن ها تا 15 الی 20 سال آینده ، استاندارد M-113A4 خود را ارائه داده است که شامل به روزرسانی در سه بخش مهم حفاظت ، تحرک و قدرت آتش نفربرها است. سیستم ها و زیر سیستم های نفربر M-113 دراین استاندارد از خودرو های زرهی عدنان مالزی (نمونه ای از خودروی ACV برای ارتش مالزی که پیشتر بدان اشاره شد) ، خانواده ACV ارتش ترکیه و ACV-350 ارتش امارات متحده عربی برداشته شده اند.    نمونه ارتقا یافته M-113