به گزارش شفاف به نقل از ایرنا؛ سخنگوی وزارت امورخارجه اعلام کرد: نامه یا محتوای نامه آمریکایی‌ها در رابطه با تنگه هرمز از طریق رییس جمهوری عراق؛ سفیر آمریکا در سازمان ملل و سفیر سوییس در تهران به جمهوری اسلامی ایران ارسال شده است. رامین مهمانپرست بعد از ظهر یکشنبه پس از سخنرانی در جمع کارکنان منطقه ۹ آموزش و پرورش در گفت‌و‌گو با خبرنگاران افزود: در اخبار و رسانه‌ها اینگونه منتقل شد، آمریکایی‌ها مطالبی را که برای جمهوری اسلامی ایران ارسال کرده‌اند در سفر وزیر خارجه ترکیه به تهران و به واسطه آن‌ها انجام شده که این گونه نبوده است. وی با بیان اینکه آمریکایی‌ها از سه طریق مختلف این نامه و یا محتوای آن را برای جمهوری اسلامی ایران ارسال کرده بودند؛ تصریح کرد: سوزان رایس نماینده آمریکا در سازمان ملل نامه‌ای را به «محمد خزایی» نماینده جمهوری اسلامی ایران داده بود؛ سفیر سوییس در تهران نیز این مطلب را انتقال داد و همچنین جلال طالبانی رییس جمهوری عراق این مطلب را به مقامات جمهوری اسلامی ایران منتقل کرده است. مهمانپرست در پاسخ به این سوال که آیا جمهوری اسلامی ایران به این نامه پاسخی داده است یا نه؟ تاکید کرد: این نامه در حال بررسی است و در صورتی که لازم باشد به آن پاسخ داده خواهد شد. http://www.shafaf.ir/fa/news/94026/نامه-آمریکا-چگونه-وارد-ایران-شد

مرصاد که هم حجمش خیلی زیاده هم بردش خیلی بیشتر از نیاز یه سیستم CIWS هست ! موشکهایی که در این سیستمها استفاده میشن باید خیلی مانورپذیر باشن در عین حال بردشون هم حداکثر 7-8 کیلومتر ، نه 30 کیلومتر ! بنظرم اگر بخوایم سیستم ترکیب موشک و تیربار داشته باشیم (مثل Kashtan) بهتره روی یک موشک برد کوتاه و مانورپذیر هوا به هوا ترجیحا از نوع All aspect مثلا AIM-9 Sidewinder کار کنیم و یک مدل زمین پایه ازش بیاریم بیرون. برای تیربار هم که خب تجربه نشون داده گتلینگ ها بخاطر نرخ آتش وحشتناکشون بهترین گزینه برای این سیستمها هستند . بغیر از گزینه ی M61 که علی آقا مطرح کردند بنظرم توپ گتلینگ Shipunov GSh-6-23 که روی جنگنده های حمله ی زمینی سوخو-24 ما نصب هستند هم گزینه ی فوق العاده مناسبی هستند ، این توپ دارای گلوله های 23 میلیمتری هست که 3 میلیمتر از گلوله های توپ M61 بزرگتر و سنگینتر هست (البته سرعت گلوله در ولکان بیشتره) ، توپ بر مبنای سیستم گازی ساخته شده که چند ماه پیش (در یک مقایسه ای که بین همین دو توپ بود ، یادم نیست در کدوم تاپیک) مزیتهاشو نصب به سیستم هیدرولیکی با منبع تغذیه الکتریکی خارجی Vulcan عرض کردم و اینجا هم متناسب با بحث برخی مزیتها و معایبش رو تکرار میکنم : - توپهای گازی عموما دارای نرخ آتش بالاتری نسبت به توپهای الکتریکی منبع خارجی هستند ، دراینجا هم توپ GSh-6-23 دارای نرخ آتش 9000 تا 10000 گلوله در دقیقه هست که یک و نیم برابر نرخ آتش 6000 گلوله در دقیقه ای M61 هست . - همچنین توپهای گازی دارای زمان دورگرفتن لوله ها (موسوم به زمان Spin Up) کمتر نسبت به توپهای الکتریکی مثل Vulcan هست که این به معنی واکنش سریعتر هست که در CIWS ها سرعت عمل بسیار مهم هست . علاوه بر موارد ذکر شده ، توپ Gsh-6-23 دارای وزن و ابعاد کمتری نسبت به M61 Vulcan هست که با توجه به اشاره ای که دوستان مبنی بر کم حجم بودن سیستم کردند ، از این لحاظ هم به Vulcan برتری داره . وزن ، طول و قطر توپ Gsh-6-23 بترتیب 76 کیلوگرم ، 1.4 متر و 18 سانتیمتر هست که این ارقام در توپ ام61 ، 112 کیلوگرم و 1.8 متر هست . (لازم به ذکر است که یکی از دلایل برتری سیستم کاشتان بر بقیه CIWS ها ، استفاده از توپ GSh-6-30 است که از ساختار مشابه توپ Gsh-6-23 استفاده میکند و تنها تفاوت آن ، کالیبر گلوله ها است)

با تشکر از دوست عزیز نازعات ، با توجه به اینکه برد این سیستم ارتقا یافته رو در هیچ جا اعلام نکرده اند (!) به احتمال زیاد برد سیستم به اندازه ی نمونه ی اصلی (AN/TPQ-36) هست ، در مقایسه با سیستم ZOOPARK-1 ، برد هدفیابی توپخانه ای این سیستم دو کیلومتر بیشتره اما در برای هدفیابی موشک اندازها (MLRS) و موشکهای بالستیک تاکتیکی 6-7 کیلومتری کمتر برد داره . برد هدفیابی AN/TPQ-3 برای توپخانه 17 کیلومتر و برای موشک اندازها 24 کیلومتر هست . برد هدفیابی خمپاره ها ذکر نشده .

واقعا جاسوس خبره ای بود ، تنهایی با گروهش کل پروژه ی آلمانی ها برای ترور رهبران متفقین تو ایران رو خنثی کرد ! مصاحبه ی دو سال پیشش با شبکه ی Russia today رو هنوز یادمه ...

HMS daring تازه دیروز (چهارشنبه) از بندر Portmouth راه افتاده . بنظر منم یه تهاجم الکترونیکی یا الکترومغناطیسی به این ناو در بدو ورودش به خلیج فارس بهترین و به صرفه ترین راه برای برگردوندن جو روانی اعزام این ناو به خلیج فارس به نفع ماست . علاوه بر اینکه جنگ الکترونیک اقدام جنگی هم به اون صورت تلقی نمیشه ...

دوستان درست میگن ، وزارت اطلاعات انقدر پرسنل و امکانات نداره که از این همه دانشمند و نیروی انسانی حفاظت کنه ... ولی من همون زمانی که استاد شهریاری هم ترور شدند و دوستان باز همین حرفها رو زدند این رو گفتم ، کشور ما کشور وسیعیه و پرسنل مراکز حساس هم خیلی داریم ... نمیشه از همشون که توی همه ی شهرها پخش هستند و هر کدوم یجان محافظت کرد ! باید از تجربه ی KGB در حفاظت از پرسنل مراکز حساس استفاده کرد ... باید در هر استان (بخصوص کنار مراکز حساس) شهرهای کوچک و بسته (Closed city) بسازیم و همه ی کارکنان مراکز حساس ، دانشمندان هسته ای و نظامی مهم کشور رو ببریم اونجا ، مسئولیت حفاظت و امنیت شهر رو هم بدیم دست سپاه ، ورود و خروج هر شخص به شهر هم فقط با مجوز رسمی وزارت اطلاعات انجام بشه ... موقعیت این شهرها و جاده ها نباید روی هیچ نقشه ای (بجز نقشه های طبقه بندی) درج بشه و در بزرگراهها هم نباید تابلوی این شهرها باشه و ... مطمئن باشید اینطوری خیلی درصد امنیت این عزیزان خیلی بالاتر میره ... کسی که تو این مراکز حساس کار میکنند نباید انتظار داشته باشند هم امنیتشون تامین بشه هم هیچ محدودیتی از نظر زندگی روزمره نداشته باشند . البته این محدودیت ها رو هم میشه با احداث امکانات رفاهی خوب در اون شهر برطرف کرد .

حالا که بحث فنی در مورد این ناو گسترده تر شد منم یک نکته ی دیگه در مورد رادار مراقبت هوایی این ناو موسوم به SAMPSON بگم ... نکته ای که بعضی جاها در مورد این رادار ذکر کرده اند اینه که رادار SAMPSON برخلاف رادار AN/SPY-1 سیستم Aegis که با استفاده از چند آرایه راداری ثابت (که روی بدنه ی ناو نصب شده ند) در جهت های مختلف ، بصورت مداوم پوشش 360 درجه ی هوایی رو تامین میکنه . همانند رادارهای متعارف از دو آرایه راداری استفاده میکنه که در آن واحد تنها بخشی از منطقه ی هوایی رو پوشش میده و برای پوشش 360 درجه ای ، این دو آرایه با سرعت 30 در در دقیقه میچرخند . این موضوع به این معنی هست که هر نقطه از منطقه ی اطراف بطور متوسط 1 ثانیه زیر پوشش رادار نیست ...

بنظر من درسته که بعضی حرفهای بدون پشتوانه و تحلیل از توانایی های نظامی ایران فاقد ارزش هست ، اما متاسفانه بعضی دوستان هم دارن از این طرف بام میوفتن ! ... برادر مبارز ، عزیز من ، انگلیس که دیگه همیشه ی خدا با آمریکا تو یه جبهه بوده ! یعنی اگر انگلیس این ناو رو نمیفرستاد شما فکر میکردی در جنگ احتمالی علیه ایران شرکت نمیکردند ؟! انگلیسی که سال 2003 با وجود مجوز ندادن شورای امنیت به حمله به عراق ، اولین کشوری بود که با آمریکا رفت حمله کرد به عراق فکر کنم موضع احتمالیش در جنگ علیه ما مشخص باشه و مسلما [b]"جامعه ی جهانی" انگلیس و آمریکا نیست [/b]. بدبختی ما اینه که همیشه برامون مرغ همسایه غاز هست ! آمریکا و چندتا متحد اروپاییش رو "جامعه ی جهانی" میبینیم ولی اینطرف که چین - دومین قدرت اقتصادی و سومین ارتش جهان- که تاحالا 2-3 بار علنا حمایت نظامی خودش رو از ایران (حتی در صورت وقوع جنگ جهانی سوم) اعلام کرده و تا جایی رفت که به نیروی دریاییش آماده باش جنگی داد (و فکر کنم چندتا ناوش رو هم به نزدیکی های ایران فرستاد) اصلا در نظر نمیگیریم ! یا اون توافق روسیه و چین که در بولتن وزارت دفاع روسیه چاپ شد مبنی بر اینکه در صورت اقدام نظامی علیه ایران ، این دو کشور (کشورهای دوم و سوم جهان از نظر قدرت نظامی) مطمئنا درگیر خواهند شد ... از اونجاییکه این دو کشور لیدر اتحاد نظامی شانگهای هم هستند ، بعید نیست کل اتحاد شانگهای درگیر جنگ بشه . میتونم از الان جوابهای دوستان رو به بند بالایی حرف هام حدس بزنم ... [i]"روسها و چینی های کثیف فقط به فکر منافع خودشونن و پاش بیافته خودشون به ایران حمله میکنند!" [/i]... خب عزیز من هیچ گربه ای واسه رضای خدا موش نمیگیره ! بله همونطور که منافع اروپا و آمریکا در جلوگیری از قدرتمند شدن ایران و محور مقاومت در خاورمیانه هست ، منافع چین و روسیه هم تقویت این محور به سرکردگی ایران هست . مهم اینه که در حال حاضر حمایت شرقی ها نسبت به ما قابل حساب باز کردن روش هست ... نمیگم محتاط نباشیم ، اما انقدر بزرگنمایی اغراق آمیز از دشمن بیشتر باعث یاس جبهه ی خودی میشه ، نیمه ی پر لیوان رو هم نگاه کنید ! موقعیت استراتژیک ما ، حمایت کشورهایی که در ایران منافع دارند (در راسشون چین و روسیه) ، تضعیف اقتصادی شدید غرب که دستش رو برای اقدام نظامی علیه ایران بشدت بسته (همین چند روز پیش اوباما در استراتژی جدید نظامی آمریکا رسما اعلام کرد آمریکا دیگه توانایی درگیر شدن همزمان در دو جنگ رو نداره) ....

[quote]این کشتی خیلی هم از این بابت دست بسته نیست: سلاحهای ضد کشتی type 45 : [b]8 لانچر موشک ضد کشتی هارپون ( 2×4)[/b]موشک ضد کشتی Sea Skua نصب شده بر روی بالگرد مستقر ناوشکن[/quote] تا جایی که در منابع مختلف (از جمله وزارت دفاع انگلستان و شرکت سازنده ، BAE systems) تحقیق کردم ، ناوهای Type 45 بصورت پیش فرض مجهز به موشکهای هارپون نیستند . اما استفاده از این موشکها براشون "در نظر گرفته شده" (Fitted but not with) ، همونطور که موشک Tomahawk هم براشون در نظر گرفته شده اما روشون نصب نیست ! http://www.royalnavy.mod.uk/The-Fleet/Ships/Destroyers/Type-45-Destroyers/HMS-Dragon http://en.wikipedia.org/wiki/HMS_Dragon_(D35) برای ناو های Type 45 در برابر انواع تهدیدات هوایی از جمله جنگنده ها ، موشکهای بالستیک و کروز حفاظت در نظر گرفته شده ، اما مقاومتش در برابر ناوها و زیردریایی ها بسیار سبک هست . البته این ناو به تنهایی عمل نخواهد کرد و معمولا در قالب یک گروه متشکل از ناوشکن های دیگر (با توانایی های ضد زیردریایی و ضد سطحی) عملیات خواهد کرد . اما بصورت تکی شانسی جلوی نیروهای سطحی و زیرسطحی نداره .

[i][quote name="marshal1987"]انگلیس قصد دارد قوی ترین ناوشکن خود را به خلیج فارس اعزام کند. به گزارش عصر ایران، روزنامه دیلی تلگراف چاپ لندن با اعلام این موضوع نوشت: نیروی دریایی سلطنتی انگلیس قصد دارد ناوشکن "اچ ام اس درنج" را به خلیج فارس اعزام کند. این ناوشکن از نوع 45 با هزینه ساخت یک میلیارد پوند، مجهز به جدیدترین رادارهای دریایی در جهان، این قدرت را دارد تا با تهدیدات دوگانه همزمان موشکی و جنگنده ها مقابله کند. ناوشکن انگلیسی به عنوان پرقدرت ترین ناوشکن در سطح جهان ....[/i] چقدر اغراق شده در مورد این ناو ! دوستان توجه داشته باشند که این ناو از نوع Type 45 هست ، ناوهای این کلاس در حقیقت "ناوشکن های ضدهوایی" هستند که وظیفه ی اصلیشون مقابله با انواع تهدیدات هوایی هست . البته HMS dragon در وظیفه ی خودش (پدافند ضدهوایی) یکی از بهترین ناوهای موجوده و مجهز به سیستمهای پدافندی و راداری قدرتمندی هست . اما فقط در مقابل تهدیدات هوایی کارآمده ، در مقابل ناوهای دشمن کارایی خاصی نداره ...

همونطور که جناب گوبلز به درستی فرمودند ، سامانه ای که در اون بخش از Call of duty مشاهده کردید (لینک عکس اول ) سامانه ی 2K12 Kub (کد ناتو : سام 6) هست که شباهت زیادی به Buk داره و در حقیقت جد سامانه ی Buk به حساب میاد . برای تشخیص این دو سیستم از هم توجه داشته باشید که سامانه های Buk معمولا 4 موشک در هر لانچر دارند و سامانه های Kub معمولا 3 موشک در هر لانچر دارند . http://0.tqn.com/d/compactiongames/1/0/W/l/1/call_of_duty_modern_warfare_2_scr049.jpg

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Pheonix.jpg[/img] سیستم مراقبت اپتیکی Pheonix (ققنوس) یکی از محصولات شرکت دو ملیتی Interstate defence systems میباشد که وظیفه ی کشف ، ردیابی و شناسایی دقیق کوتاه برد اهداف مختلف زمینی (تانکها ، قایق های تندرو) و اهداف هوایی (هواپیماها ، موشکهای کروز ضد کشتی ، هلیکوپترها) با استفاده از حسگرهای قدرتمند حرارتی (IR) را بر عهده دارد . سیستم Pheonix با استفاده از این حسگرها نه تنها قابلیت کشف و Track کردن اهداف بلکه توانایی شناسایی و تفکیک اهداف از یک دیگر را نیز داراست . حسگرهای این سیستم بطور کلی روی باند مادون قرمز (Infrared) کار میکنند و میتوان به عنوان یک سیستم مراقبتی مستقل برای لینک شدن با بقیه سامانه های پدافندی یا بصورت یکپارچه شده با موشکهای کوتاه برد مورد استفاده قرار گیرد که نمونه ی یکپارچه شده ی تولید شده ی آن بر پایه ی شاسی خودروی چند منظوره ی چابک GAZ-3937 ساخته شده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pr_feniks.jpg[/img] برد این سیستم برای هواپیماهای تاکتیکی 15 تا 18 کیلومتر ، برای هلیکوپترها 8 تا 9 کیلومتر و برای موشکهای کروز و هواپیماهای بدون سرنشین 5 تا 7 کیلومتر است . این سیستم دارای پوشش 360 درجه بوده میتواند تا 50 هدف را بصورت همزمان کشف کند . سیستم Pheonix بدلیل استفاده از اثرات حرارتی اهداف ، میتواند با نصب روی خودروها بصورت یک ایستگاه شناسایی سیار استفاده شود . همچنین در شرایط جمینگ الکترونیکی و سرکوب رادارها ، این سیستم به دلیل ایمنی از اختلال ، موثر است . منبع : http://www.defensys.ru/proizvodstvo21_eng.html http://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=web&cd=2&ved=0CDYQFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.roe.ru%2Fcataloque%2Fair_def%2Fair_def_cont.pdf&ei=hxvzTtndFoqO4gSKvtGNCA&usg=AFQjCNGwaRNwYGr0t4Un74etku2Soo22tw مترجم و گردآورنده : Cheka

[quote][color=blue][align=center]با تشكر از جناب چكا نمونه مشابه سامانه دریاپایه GHIBKA [/align][/color][/quote] با تشکر از دوستان بخاطر عنایت به مقاله ی بنده و تشکر از جناب گوبلز برای سامانه ی Ghibka که معرفی کردند . همونطور که میدونید ، سامانه ی دریاپایه ی Ghibka محصول مشترک شرکت روسی Ratep JSC و انستیتو تحقیقاتی رادیوالکترونیک Altair که زیرمجموعه ی شرکت "Almaz-Antey" (که بخاطر ساختن سیستمهای پدافندی سری S-300 و S-400 معروف است) ساخته شده . اما نکته ای که باید توجه داشت اینه که طبق اطلاعات هر دو شرکت سازنده ، [b]"سامانه ی Ghibka یک سامانه برای لانچ اتوماتیک و هدایت موشکهای Igla به سمت اهداف هست" [/b]، در حقیقت سامانه ی Ghibka برخلاف Pheonix ، دارای تجهیزات اپتیکی برای مراقبت هوایی و کشف و ردیابی اهداف نیست و فقط یک لانچر موشکهای ضدهوایی هست که بصورت پیش فرض اطلاعات مورد نیاز از اهداف رو یا بصورت دستی (توسط اپراتور سیستم که اهداف رو بصورت بصری ردیابی کرده) و یا توسط رادارهای دریاپایه ی FURKE ، FREGAT و POSITIV بدست میاره ، لذا این سیستم (لانچر) با سیستم مراقبت اپتیکی Pheonix قابل مقایسه نیست . اما با توجه به تناسب برد موشکهای Ghibka با برد مراقبت و کشف سیستم اپتیکی Phoenix و همچنین کارایی اثبات شده ی موشکهای Igla، ترکیب این دو دو سیستم در شناورهای دریایی کاملا موثر خواهد بود . برد سیستم ضدهوایی Ghibka بر اساس اطلاعات ردیابی بصری (اپراتور) برای هواپیماها 15 کیلومتر و برای موشکهای ضدکشتی 8 کیلومتر است . لینک شرکتهای سازنده سیستم Ghibka : http://www.altair-navy.ru/eng/catalogue/6/12/ http://ratep.ru/index.php?option=com_content&view=article&id=354:turret-launcher-for-igla-air-defence-portable-missile-system-ghibka&catid=53:military-products&Itemid=274 در ادامه ی مبحث این تاپیک عرض کنم که سیستم Pheonix قابلیت نصب بر روی انواع تجهیزات از جمله خودروها و شناورهای دریایی را داراست .

[quote]اون یکی کشوری که این شرکت دو ملیتی رو تاسیس کرده کیه؟[/quote] این شرکت روسی-بلاروسی هست . در وبسایت خود شرکت (لینک منبع اول مقاله)

[quote]یک سوال: این کلمه ی PHOENIX به معنای ققنوس ، کپی رایت نداشته؟ همه استفاده میکنن؟[/quote] اینطور که معلومه زبان روسی هم کلمه ی ققنوس رو بصورت کمپلت از اروپا وارد کرده ، بطوریکه در روسی ، معادل ققنوس کلمه ی Феникс هست که همان تلفظ "فنیکس" رو داره . وبسایت شرکت سازنده ی سیستم به زبان روسی (به استفاده از کلمه ی Феникс دقت کنید) : http://www.defensys.ru/proizvodstvo21.html

بنظر من انقلابهای جنس سوسیالیستی (نه از نوع شدیدش که مارکسیستی هست) در کشورهای صنعتی به وقوع خواهد پیوست . البته شرایط پیشگویی مارکس برای انقلاب مارکسیستی در کشورهای سرمایه داری الان تقریبا مساعد شده .

[quote]رفتم تو منابع دیدم آره آقای چکا درست میگه این آمریکاییها هم از این سوخت های سمی زیاد استفاده کردن ولی روسها خداییش بیشتر پرتابگر با سوخت های مخرب محیط زیست تولید کرده اند الان دیگه باید این جور پیشرانه ها به کار گرفته نشه و به سمت سوخت های پاک کرایوژنیک مثل هیدروژن-اکسیژن مایع و یا تماما سوخت جامد مثل موشکهای MINOTAUR و TAURUS و PEGASUS رفت که آمریکا نسل آینده پرتابگرهاش بر اساس همین سوخت های جامد خواهند بود. کلا لعنت بر پدر و مادر کسی که در این مکان ( کره زمین ) آشغال بریزد هر کس که محیط زیست رو نابود میکنه آخرش به زمین گرم میخوره حالا هر کی میخواد باشه یه کره زمین که بیشتر نداریم.[/quote] درسته ، الان هم همه ی کشورها دارن به سمت استفاده از سوخت های پاک تر مثل ترکیبات اکسیژن مایع میرن ، روسیه هم از بقیه کشورها مستثنی نیست و تولید موتور قدرتمند RD-180 توسط شرکت NPO Energomash که با ترکیب Kerosene و LOX (اکسیژن مایع) کار میکنه نشون دهنده ی تلاش این کشور برای رفتن به سمت پیشرانه های پاک هست . لازم به ذکره که موتور RD-180 بدلیل قدرت پیشرانه ی بالا (4,152 کیلونیوتون) و کاهش قابل توجه اثرات زیست محیطی ، در ماهواره برهای ATLAS III و ATLAS V ناسا (که در حال حاضر عملیاتی هستند) استفاده میشود . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/300px-RD-180_test_firing.jpg[/img] [i]موتور RD-180 در حال تست در مرکز فضایی مارشال[/i] اما به هر حال هنوز هم اکثر موشکهای ماهواره بر کشورهای جهان ، چه Soyuz روسی ، چه Shuttle آمریکایی و چه Ariane-5 اروپایی در پیشرانه هاشون از ترکیبات سمی هیدرازینی (UDMH و MHH) استفاده میکنند . RD انگلیسی شده ی کلمه ی مخفف "РД" هست که مخفف عبارت روسی Ракетный Двигатель به معنای "موتور راکت" میباشد .

شاید پروژه ی بلند پروازانه ای باشه ، اما فکر نکنم بزرگترین تسلکوپ رادیویی دنیا بشه ... همونطور که میدونید ، در تلسکوپهای رادیویی ، چندتا دیش کوچک هماهنگ شده (لینک شده) که با فاصله ی R نسبت به هم قرار گرفته باشند ، بصورت مجازی توان دریافت امواج به اندازه ی یک دیش بزرگ به شعاع R رو دارند . یعنی پروژه ی SKA به اندازه ی یک تلسکوپ رادیویی 1 کیلومتر مربعی سیگنال دریافت میکند . اما موضوع اینه که این پروژه روی زمین داره انجام میشه و همه ی گیرنده ها روی زمینند . در حالیکه در حال حاضر و با توجه به مطلبی که بالا گفتم . لینک یک رادیوتلسکوپ فضایی با چند تلسکوپ در زمین باعث ایجاد یک تلسکوپ مجازی به شعاع فاصله ی تلسکوپ فضایی از زمین میشه که در صورت تنظیم ، میتونه شعاعی چندین برابر کره ی زمین داشته باشه ! مثل رادیوتلسکوپ فضایی Radio astron http://www.nightskyobserver.com/bitmap/RadioAstron.jpg

[quote]من رو ماهواره برها و کلا موشکهای روسی یه اسم دیگه گذاشتم : مخازن عظیم سموم شیمیایی اونم از کشنده ترینشون. الان دیگه استفاده از مشتقات کروزن و یا [b]سوختی مثل UDMH[/b] منسوخ شده ولی انگار روس ها خیال ندارن دست از سر این سموم آفت کش که برای محیط زیست و اتمسفر بسیار مخرب و مرگبار هست بردارن.جالبه خیلی علاقه دارن تو همه چیشونم به کار ببرن مثل همین به اصطلاح کاوشگرشون که قرار بیفته رو سر مردم بیچاره.خوب شد نیومدن به جای بنزین و گازوییل تو ماشیناشون از این سموم بریزن .[/quote] دوست عزیز ، اولا که سوخت UDMH (دی متیل هیدرازین) و ترکیب مشابه اون ، مونو متیل هیدرازین (که به MMH) معروف هست به دلیل قابلیت انبار شدن و پایداری بالا ، هم در موتورهای فضایی روسی و هم در موتورهای فضایی آمریکایی (در موتورهای مانور مداری و در موتورهای کنترل واکنش) مخصوصا در فضاپیماهای مرحوم Shuttle متعلق به ناسا (که تا همین چند ماه پیش عملیاتی بودند) استفاده میشدند ! [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/64/Monomethylhydrazine.png/150px-Monomethylhydrazine.png[/img] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a2/1%2C1-Dimethylhydrazin.svg/150px-1%2C1-Dimethylhydrazin.svg.png[/img] همچنین در بوسترهای سوخت جامد فضاپیمای شاتل هم از سوخت APCP استفاده میشد که عنصر اصلی این سوخت فلز آلومینیوم هست و ترکیب هیدروژن کلرید موجود در این سوخت قابلیت حل شوندگی شدیدی در آب داشته و با حل شدن در آب باعث تولید هیدروکلریک اسید میشود که ترکیب سمی بوده و چه تنفس آن بصورت بخار و چه تماس مستقیم با پوست باعث آسیب به بافتهای زنده ی بدن میشود !

[quote]چه خبرشه چین؟!این دومین ناو هواپیمایی که امسال ساخته می شه . راستی اون ناوی که چند وقت پیش تو تاپیک سایت بود و تو یه دریاچه ساختنش چه هوایماهایی روش عملیاتی شدن؟؟[/quote] دوست عزیز ناو واریاگ اولین و تنها ناو هواپیمابر ساخته شده توسط ارتش چین تا امروز هست، همه ی عکسها از جمله اون عکس بازسازی ناو در دریاچه مربوط به همین ناو هست . هیملر جان اگر بخوایم کلی نگاه کنیم ، برای یک ناوهواپیمابر همه جانبه که میخواد از هواپیمای سبک تا مینی آواکسها رو بپرونه . روش کاتاپولت موثرتره (هر چند پیچیدگی فنیش بیشتره و ایمنیش کمتره) . اما برای یک ناوهواپیمابر که فقط جنگنده های STOVL داره و برای عملیاتهای ضربتی هوایی طراحی شده ، روش Ski jump برتری بی چون و چرا داره . هر کدوم در نقش کاربردی خودشون بر دیگری برتری دارند ، بهمین دلیله که ارتش آمریکا الان داره در کنار ناوهای غول پیکر کاتاپولتی که داره ، داره روی ناوهای هواپیمابر کوچک با عرشه ی Ski jump مخصوص عملیاتهای STOVL بر پایه ی جنگنده ی F-35B کار میکنه .

بنظر من روسیه خودش مخصوصا این کبریت بی خطر (پیش نویس قطعنامه ی ضد سوریه که نه تحریمی توش هست نه هیچی) رو ارایه کرده که هم یکم از فشارهای غرب علیه سوریه و روسیه (برای دست کشیدن از حمایت از سوریه) کم بشه و هم به سوریه فشاری نیاد و هم ابتکار عمل قطعنامه دادن از دست آمریکایی ها در بیاد .

[quote][size=13]یکی از دوستان بیاد مقایسه کنه بین عملکرد ناو های هواپیما بر مجهز به کاتاپولت و ناو های با سطح شیبدار که کدام بهتر است؟ [/size][/quote] هیملر جان خدمت شما عرض کنم که هیچکدوم از این دو سیستم برتری مطلقی نسبت به هم ندارند . هر کدام از این سیستمها بنابر اقتضا و شرایط برتر هستند و ضعف و قوت دارند . همونطور که میدونید عرشه های Ski Jump اولین بار توسط انگلیسی ها و برای پرتاب هواپیماهای سبک و STOVL مثل Harrier طراحی شد . در این عرشه ها ، هواپیما هنگامی که در مرحله ی آخر Take off روی سطح شیبدار حرکت میکنه ، نیروی پیشرانه ی هواپیما در راستای عمود قرار میگیره و نتیجتا هواپیما به سرعت ارتفاع میگیره . این روش Take off نسبت به بقیه روشها (از جمله روش کاتاپولت) چندین مزیت داره : اولین برتری این روش اینه که [b]نرخ ارتفاع گیری هواپیما در این قطعی و بسیار بیشتر از روشهای دیگر Take off هست [/b]و احتمال سانحه (برخورد با نوک ناو یا ..) ناشی از کاهش ارتفاع ناگهانی هواپیما در زمان بلافاصله پس از Take off تقریبا به صفر میرسه ، اگر شما Take off هواپیماهای آمریکایی از ناوهای کاتاپولتی رو با زاویه مناسب ببینید کاملا متوجه میشید که هواپیما در چند لحظه ی بعد از کنده شدن از عرشه ی ناو افت ارتفاع خطرناکی داره که یک لحظه غفلت خلبان در بالا کشیدن هواپیما (یا Fail شدن موتور) منجر به سانحه میشه . پس روش Ski jump دارای ایمنی بالاتر نسبت به بقیه روشها بوده و بار روانی روی خلبان در زمان Take off هم بسیار کمتره . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Russian-Su-33-carrier-based-fighter-aircraft-on-take-off.jpg[/img] [i]Su-33 ارتش روسیه در حال Ski jump [/i] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/f1takoff.jpg[/img] [i]F-18 ارتش آمریکا در حال Take off با کاتاپولت[/i] دومین برتری روش Ski jump ، صرفه جویی در زمان و سوخت هست . همونطور که اشاره کردم ، ناوهای هواپیمابر استفاده کننده از این روش اصولا در کلاس STOBAR و STOVL ، یعنی ناوهای هواپیمابر پرواز کوتاه (Short take off) قرار میگیرند . Take off یک هواپیما با استفاده از روش Ski jump سریعتر از روشهای دیگه مثل کاتاپولت انجام میشه و نیاز به طول باند کمتری هم داره (بهمین دلیل عرشه ی ناوهای Ski jump ، مثل کوزنتسوف و واریاگ به طویلی ناوهای هواپیمابر آمریکایی نیستند) . [b]پس Ski jump در مواقع ضربتی و برای هواپیماهای STOVL سریعتر از دیگر روشهاست [/b]. علاوه بر این ، در این روش سوخت کمتری از هواپیما مصرف میشه ، همچنین این روش پیچیدگی های ساختاری و فنی سیستم کاتاپولت رو نداره . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ins-vikramaditya-comparado-1.jpg[/img] [i]مقایسه ی طول عرشه ی عرشه ی چند ناو Ski jump با عرشه ی ناو Gerald Ford آمریکا (کاتاپولتی)[/i] اما Ski jump ضعف هایی هم نسبت به روش Catapault داره ، اولین و بزرگترین ضعف این روش اینه که [b]کارایی این روش بطور مستقیم به اندازه ، وزن و قدرت موتورهای هواپیما بستگی داره [/b]. هواپیماهای سنگین و کندی مثل E-2 Hawkeye قابلیت Take off با این روش رو ندارند . همچنین به دلیل اینکه بخشی از نیروی پیشرانه ی هواپیما در هنگام Take off بجای سرعت گرفتن ، صرف افزایش ارتفاع شده که این یعنی کاهش سرعت پرواز هواپیما هنگام کنده شدن از عرشه به حدود 130-140 کیلومتر برساعت . [b]جنگنده هایی که سازه و موتور آنها تحمل پرواز در چنین سرعتی را نداشته باشد و Stall کند ، قابلیت Take off با این روش را نخواهند داشت .[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/e-2c_hawkeye_kh0271m.jpg[/img] [[i]هواپیمای اخطار زودهنگام E-2 Hawkeye در حال آماده شدن برای Take off [/i] ضعف دیگر روش Ski jump اینست که بعلت شیبدار بودن بخشی از عرشه ، ظرفیت کلی عرشه ی ناو برای فرود هلیکوپتر کاهش میابد . در ناوهای عرشه صاف تعداد بیشتری هلیکوپتر قابلیت فرود دارند تا ناوهای با عرشه ی شیبدار .

[quote name="Goebbels"][quote]در ضمن ناوهای امریکایی هم اصلا دست و پا بسته نیستند و در شرایط خطر امکان دفاع از خودشون رو دارند[/quote] گوبلز عزیز ، با مقایسه ی تسلیحات نصب شده روی ناوهای دو طرف کاملا میتونین متوجه بشین که همچین چیزی هست ! ناوهای هواپیمابر آمریکایی تنها سلاحی که دارند سیستمهای دفاع نزدیک پدافندی (CIWS) برای رهگیری موشکهای کروز هست . اما ناو هواپیمابرهای طراحی شرقی به تمام تسلیحات برای مقابله با انواع تهدیدها مجهز هستند (از زیردریایی تا موشکهای کروز و جنگنده ها) برای همین هم هست که مثلا ناوهواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف روسیه رو در کلاس Aircraft carrier و همسان با ناوهای هواپیمابر آمریکایی قرار نمیدن ، بلکه در کلاس heavy aircraft carrying missile cruiser (رزمناو سنگین هواپیمابر) قرار میگیرند . بهمین دلیل هست که معمولا هر ناو هواپیمابر آمریکایی رو چندین ناوچه محافظ همراهی میکنند ، اما ناوهای هواپیمابر روسی به اسکورت ناوها نیازی نداشتند .

[quote]ITNOG [size=18]حمایت میکنیم اما به شیوه خودمان[/size] [color=blue]اگر فکر میکنید در جنگ با آمریکا در کنر هر سرباز ایرانی ، 1 سرباز چینی می بینید سخت در اشتباهید.[/color] قرار نیست جنگ حتی به فاصله 500 کیلومتری از مرزهای چین کشیده شود . جنگ در خاورمیانه محدود خواهد شد. دو مثال برای شرکت کشور ثالث در جنگ وجود دارد. [color=red]جنگ کره و جنگ ویتنام[/color] همانطور که در جنگ کره می دانید آمریکا با چین درگیر شد . چین به نفع کره شمالی وارد جنگ خونباری شد. [color=red]اما مهمترین دلیلی که باعث درگیری چین و آمریکا شد به خاطر آن بود که آمریکایی ها بدون توجه به اخطار چینی ها به طور خطرناکی به مرزهای چین نزدیک شد[/color] . (ترسی که باعث حمله پیش دستانه چینی ها به آمریکایی بود ) [color=blue]پس دلیل چین برای ورود به درگیری . جنگ در نزدیکی مرزهایش بود .[/color] در جنگ ویتنام شوروی به عنوان کشور ثالث در جنگ حضور داشت اما حضور آنها کمی متفاوت بود. همانطور که میدانید سامانه های SA-2 در اویل جنگ تلفات بسیار زیادی از هواپیما های نیروی دریایی گرفت اما آمریکایی تمایلی برای حمله به این سایتها از خود نشان نمی داد زیرا شوروی ها در این سایتها حضور داشتند و آمریکا می ترسید مانند جنگ کره شوروی به طور مستقیم وارد جنگ بشود. و [color=blue]شوروی ها بدون آنکه درگیری مستقیم با دشمن شماره 1 خود داشته باشد . به قتل عام آنها مشغول بود.!!![/color] اما منظور از این 2 مثال چیست؟ [u][color=blue]آیا ایران مرز مشترک با چین دارد ؟ یا قرار است ایران جنگ را به جزیره ویتنام بکشد ؟! مسلما نه پس حمایت به شیوه حمایت تسلیحاتی و اطلاعاتی و در 1 سطح بالاتر با اعزام مستشار خواهد بود. اما بیشتر از این به هیچ عنوان برای چین معقول نیست.[/color][/u] ITNOG[/quote] دوست عزیز بنظر من تحلیل شما از نبردهای صورت گرفته در دوران جنگ سرد یکم اشکال داره . اگر فقط تهدید نزدیک شدن آمریکا به مرزهای چین بود ، چینی ها میتونستن با اقدامات دیگه ای مثل متمرکز کردن نیروها در مرز ، آماده باش نظامی یا ... واکنش نشون بدن . اما اینکه چرا چینی ها در کنار شوروی حاضر نشدند کره ی شمالی زیر فشار کشورهای غربی تسلیم بشه این بود که کره ی شمالی یه کشور خط مقدم (Front line) برای چین و شوروی در مقابل آمریکا به شمار میره . یه چیزی مثل لبنان برای ایران ! این موضوع در حمایت مداوم و بی وقفه ی چین از کره ی شمالی (حتی 50 سال بعد از جنگ کره) واضحه . بعد چند وقت پیش یکی از مقامات چینی هم به همین موضوع اشاره کرده بود و گفته بود "کره ی شمالی برای ما (چین) مثل آلمان شرقی برای شوروی است . به خاطر دارید وقتی آلمان شرقی از بین رفت چه اتفاقی افتاد ؟ .... شوروی فروپاشید !" ، در حال حاضر چه خواسته و چه ناخواسته ، ایران هم به یکی از رکن های قدرت و به عبارتی ، خط مقدم چین و روسیه در مقابله با گسترش ناتو تبدیل شده است . لذا اهمییت ایران برای این دو کشور فراتر از یک تامین کننده ی نفت یا طمع های اقتصادیه . نگه داشتن ایران در مقابل غرب برای چین و روسیه حکم امنیت ملی رو داره . اما در مورد نحوه ی حمایت چین و روسیه از ایران در یک جنگ احتمالی هم باید بگم شاید در ظاهر ایران با چین مرز مستقیم نداشته باشه (با روسیه که کریدور امنی بنام دریای خزر هست !) ، اما توجه داشته باشید که در حال حاضر [b]اتحاد امنیتی-نظامی شانگهای [/b]با عضویت چین ، روسیه و کشورهای آسیای مرکزی ، از هر دو طرف دریای خزر تا مرزهای شمالی کشور ما کشیده شده و حتی در صورت محاصره ی دریایی چین توسط ارتش آمریکا ، نیروی زمینی و هوایی چین میتونه از مسیر قزاقستان - دریای خزر - ایران ، نیرو به ایران بفرستند . (جالبه بدونید که در حال حاضر نیروی واکنش سریع این اتحاد نظامی که متشکل از چند لشگر روسی هست ، طبق مفاد اتحاد شانگهای قابلیت تحرک در خاک تمامی اعضای عضو پیمان رو داره که در صورت لزوم این نیرو با ملحق شدن واحدهای ارتش چین قابل تقویت هست) [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/SCO_%28orthographic_projection%29.svg/541px-SCO_%28orthographic_projection%29.svg.png[/img] کشورهای سبز رنگ عضو اتحاد شانگهای و کشورهای آبی رنگ عضو ناظر این اتحاد هستند . علاوه بر این ، پایگاههای ارتش روسیه در ارمنستان ، آذربایجان و بقیه کشورهای همسایه ی شمالی ایران و همچنین نقشه های عجیب غریب این روسها و چینی ها برای انتقال نیرو به جایی که میخوان رو هم از یاد نبرید ! (عملیات آنادیر - انتقال ارتش کوبا به آنگولا برای حمایت از کمونیستها)

[quote name="PersianKing"]اينا پادهاى شليك راكت هواپيما رو از كجا گير آورده اند و روى وانت هاشون نصب كرده اند؟؟! همچنين راكت هاى‌مربوطه رو؟! quote] با توجه به اینکه ارتش لیبی مجهز به 35 فروند هلیکوپتر Mi-24 Hind بوده ، احتمالا با تصرف پایگاههای ارتش ، پادهای موشک غیر هدایت شونده ی S-8 (که پای ثابت آرایش تسلیحاتی نسل اول هلیکوپترهای هایند هست) به دست شورشی ها افتاده . [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r07_09698282.jpg[/img] [i]راکت های (احتمالا از نوع S-5 یا S-8) در یک انبار مهمات ارتش لیبی که به دست شورشیان افتاده / بنغازی ، 1 مارس 2010 [/i] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Krzesiny_82RB.JPG[/img] [i]راکت غیرهدایت شونده S-8 در جایگاه تسلیحات وسط بالچه ی Mi-24 [/i] [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r11_14120482.jpg[/img] [i]راکت های نوع S-8 که روی یک وانت لیبایی نصب شده اند[/i] همونطور که در عکسها هم مشخصه ، این سیستم که روی وانت های لیبیایی نصب شده از موشکهای غیرهدایت شونده ی 80 میلیمتری S-8 که در آرایش 7 تا یا 20 تایی در پادهای سری B نصب شده اند استفاده میکند . برد این موشکها در حالت هواپایه بین 3 تا 4 کیلومتر هست که استفاده از اون بصورت زمین پایه احتمالا بردش رو پایین آورده (مگر اینکه موشکها به بوستر مجهز شده باشند که بعیده) . وانتهای مجهز به این پاد میتونن در نقش خودروی پشتیبانی توپخانه ای سبک برد کوتاه استفاده بشن . ویژگی اصلی که این موشکها رو قابل استفاده توسط شورشیان لیبیایی کرده قدرت پیشرانه ی بالای بوستر سوخت جامد این موشکهاست . البته لیبیایی ها از راکت های غیر هدایت شونده ی 122 میلیمتری S-13 و راکت های قدیمیتر S-5 هم برای تبدیل تکنیکال ها به مینی کاتیوشا استفاده کرده اند ، راکت های 55 میلیمتری S-5 دارای بدنه ی تمام فولادی هستند و برد آنها بین 3 تا 4 کیلومتر است . این راکتها توسط جنگنده ها و هلیکوپترهای ارتش سرخ در جریان جنگ افغانستان استفاده شد که دارای عملکرد ضعیفی بود و شوروی را به ساخت راکتهای جدید و کالیبر بالای S-8 سوق داد . [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r23_19111171.jpg[/img] [i]شورشیان لیبیایی در حال بررسی یک پاد شلیک موشک UB-32 مجهز به موشکهای S-5 [/i] [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r28_RTR2LEB4.jpg[/img] [i]شورشیان لیبیایی در حال لود کردن یک پاد لانچر UB-32 با موشکهای 55 میلیمتری S-5[/i] [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r01_RTR2N10J.jpg[/img] [i]لانچر UB-32 موشک های غیرهدایت شونده ی S-5 که روی یک وانت شورشیان لیبیایی نصب شده [/i] [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r13_RTR2LH8E.jpg[/img] [i]تکنیکال لیبایی در حال شلیک موشکهای S-5 [/i] [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r29_11753832.jpg[/img] اینم یه عکس از تکنیکال زره پوش شده ی شورشیان لیبایی ! مثل فیلم Death Race شده [img]http://cdn.theatlantic.com/static/infocus/libyarebel061411/s_r33_27129610.jpg[/img]