Recommended Posts

یک محموله صد کیلوگرمی میتونه شامل 10000 ساچمه 10 گرمی تنگستنی باشه. هیچ نیازی به سامانه های کشف و رهگیری ماهواره ها، رانش، توان و ...  نیست فقط کافیه این گلوله ها در مسیری چپگرد در اون مدار آزاد بشن!

دیگه توضیح نمیدم که یک گلوله 10 گرمی با سرعت 7.5 کیلومتر در ثانیه وقتی با هدفی که با سرعتی معادل ولی به صورت برعکس برخورد می کنه معادل قدرت تخریب چه کالیبری بر روی زمین میشه!!!

  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک محموله صد کیلوگرمی میتونه شامل 10000 ساچمه 10 گرمی تنگستنی باشه. هیچ نیازی به سامانه های کشف و رهگیری ماهواره ها، رانش، توان و ...  نیست فقط کافیه این گلوله ها در مسیری چپگرد در اون مدار آزاد بشن!

دیگه توضیح نمیدم که یک گلوله 10 گرمی با سرعت 7.5 کیلومتر در ثانیه وقتی با هدفی که با سرعتی معادل ولی به صورت برعکس برخورد می کنه معادل قدرت تخریب چه کالیبری بر روی زمین میشه!!!

حالا قدرت تخریب زمینیش رو میگفتی تا ما یه ذهنیت پیدا میکردیم بد نبود

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حالا قدرت تخریب زمینیش رو میگفتی تا ما یه ذهنیت پیدا میکردیم بد نبود

صرفا جهت کمک.

میشه 281250 ژول انرژی، حالا خودتون با انرژی هرچی دوست دارید مقایسه کنید. برای مثال اگر انرژی گلوله های 120 یا 125 میلی متری تانک (مخصوصا گلوله های انرژی جنبشی) رو میدونید با اون مقایسه کنید. من فقط میدونستم گلوله ی کلاش حدودا 2000 ژول انرژی داره و ژ3 حدود 3000 ژول.

منبع: http://www.1728.org/energy.htm

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

صرفا جهت کمک.

میشه 281250 ژول انرژی، حالا خودتون با انرژی هرچی دوست دارید مقایسه کنید. برای مثال اگر انرژی گلوله های 120 یا 125 میلی متری تانک (مخصوصا گلوله های انرژی جنبشی) رو میدونید با اون مقایسه کنید. من فقط میدونستم گلوله ی کلاش حدودا 2000 ژول انرژی داره و ژ3 حدود 3000 ژول.

منبع: http://www.1728.org/energy.htm

 

انرژی شی ای که با همون سرعت ولی در خلاف جهت نزدیک میشه رو هم در محاسبه دخیل کن!

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

انرژی شی ای که با همون سرعت ولی در خلاف جهت نزدیک میشه رو هم در محاسبه دخیل کن!

بله کاملا درسته جواب من برای مقایسه ی بین انرژی اون ساچمه 10 گرمی با یک گلوله در روی زمین بود. اما انرژی حاصل از برخورد شامل انرژی خود ماهواره مورد اصابت هم میشه. مثلا اگر یک ماهواره 1 تنی مورد اصابت قرار بگیره، انرژی برخورد میشه 281250 ژول به علاوه ی 28125000000 ژول. خود انرژی ماهواره (اگر 1 تن وزن داشته باشه) معادل میشه با انفجار 6.722 تن تی ان تی، که بعد خود ماهواره تبدیل به قطعات کوچکی میشه که بازهم میتونن ماهواره ای رو نابود کنن. به طور خلاصه مدار کثیف و غیر غابل استفاده میشه و چون در فضا استحکاک وجود نداره تقریبا مدت زمان غیر قابل استفاده بودن اون مدار برابر میشه با کمی بیشتر از عمر مدار بعد از آخرین برخورد. کار بزرگیه به نظرم از قدرت بازدارندگی بمب اتم بهتره.

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جمهوری اسلامی ایران هرگز چنین کاری رو انجام نمیده، مطمئن باشید. (اخلال اینچنینی در مدار ژئو)

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جمهوری اسلامی ایران هرگز چنین کاری رو انجام نمیده، مطمئن باشید. (اخلال اینچنینی در مدار ژئو)

هیچ کشوری هرگز چنین کاری رو انجام نمیده مگر اینکه بخواد تمام دنیارو در مقابل خودش قرار بده ولی توانایی و تهدید به انجام این کار پاسخی فراتر از تهدید به حمله اتمی از جانب بیگانه است!

 

وقتی پازل های این پروژه رو کنار هم میچینیم چیزی جز یک سلاح جنگ ستارگان رو تداعی نمی کنه!

 

اصرار بر سوخت جامد بودن!

پرتاب سریع از نقاط دور افتاده و حتی سیلوهای زیرزمینی و مخفی از دید دشمن

 

محموله سبک و کوچک!

کاهش هزینه و زمان طراحی و توسعه پرتابگر

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک دیدی از کمربند ژئو ارائه بدهم:

کمیته هماهنگی بین-آژانسی زباله‌های فضایی (Inter-Agency Space Debris Coordination Committee) ناحیه زمین‌همزمان (geosynchronous) را به این صورت تعریف کرده است:

بخش از یک گوشته استوانه‌ای که شعاع بزرگتر آن معادل ارتفاع زمین‌ایست‌ور (geostationary) بعلاوه 200 کیلومتر و شعاع کوچکتر معادل ارتفاع زمین‌ایست‌ور منهای 200 کیلومتر است، و از بالا و پایین به 15± درجه نسبت به استوا محصور شده است. ارتفاع زمین‌ایست‌ور 35786 کیلومتر از سطح زمین تعریف می‌شود.

 

protection_zone_eng.jpg

در تصویرفوق، (که البته مقیاسش واقعی نیست) ناحیه دونات‌شکل آبی به عنوان 300 +/- کیلومتر از

مدار زمین‌ایست‌ور تعیین شده و مدار قبرستان (جایی که برای فرستادن ماهواره‌ها پس از اتمام عمرشان بدان‌جا تعریف شده است) فراتر از آن قرار می‌گیرد.

ناحیه سبز‌-رنگ نماینده ناحیه مدار زمین‌ایست‌ور است. +

 

p1097_18c3b61fcf880544c2a57d9d9b7c513cfe

http://www.cnes.fr/web/CNES-en/1097-some-classic-orbital-manoeuvres.php

 

اتحادیه جهانی مخابرات (ITU) به منظور جلوگیری از تداخل ماهواره‌ها، نواحی خاصی برای آنها تعریف کرده که باید در طول سرویس‌دهی در داخل نواحی باقی بمانند. این نواحی اصطلاحا اسلات‌ها (slots) نامیده می‌شود. در آمریکای شمالی میزان جدایی این اسلات‌ها دو درجه در طول جغرافیایی، و معادل 1470 کیلومتر در کمربند ژئو است.

هر ناحیه اسلات معمولا یک جعبه فرضی با طول 0.1 درجه (حدود 70 کیلومتر) است که ماهواره داخل آن واقع می‌شود. البته اپراتورهای ماهواره‌ای گاهی چندین ماهواره را داخل یک اسلات به کار می‌گیرند که یک خوشه (Cluster) نامیده می‌شود.

 

نکته اینکه اگر ماهواره‌ها به حال خود رها شوند و مانورهای نگهداری مداری در کار نباشد، آنها به تدریج از نواحی معین خارج می‌شوند. و دلیل این امر، نیروهای طبیعی موثر در ناحیه ژئو است. به این امر آشفتگی‌های ژئو (perturbation) گفته می‌شود. سه عامل عمده برای این آشفتگی‌ها ذکر شده است: اول اینکه کره زمین یک جرم یکنواخت نیست و شدت جاذبه در طول‌های جغرافیایی مختلف اندکی متفاوت است. دوم، کنش گرانشی ماه و خورشید، و سوم، انحراف به سبب فشار تابشی خورشید.

 

آمار ماهواره‌های ناحیه ژئو در ارسال قبلی گفته شد، اما تعداد کل اشیاء بیشتر است و بر اساس گزارشی در سال 2010 مجموع 1238 شیئ شناخته‌شده ذکر شده است. (یعنی حدود 2 برابر تعداد ماهواره‌های فعال) توجه به این نکته نیز لازم است که در زمان ارائه آن گزارش، سیستم آگاهی پیرامونی فضایی (SSA) تنها قادر به شناسایی اشیایی بزرگتر از توپ بسکتبال در ژئو بوده است. +

 

همانطور که در بالا عرض شد، ماهواره‌های ژئو با وجود اینکه در یک کمربند واقع شده‌اند اما دقیقا در یک خط واقع نیستند. 

بیا برای توصیف محدوده ژئو، یک چنبره‌ با سطح‌ مقطع دایره‌ و به شعاع مثلا 50 کیلومتر فرض کنیم. ماهواره‌ها داخل آن واقع هستند. مساحت مقطع چنبره، 7 میلیارد و 850 میلیون متر مربع خواهد بود. با فرض ده هزار ساچمه به صورت یکنواخت، سهم هر ساچمه پوشش 785 هزار متر مربع می‌شود. و در یک نگاه ساده، احتمال برخورد، چند ده برابر معکوس آن عدد خواهد بود زیرا ابعاد ماهواره‌ها در حدود چندین متر است. و آن عدد، در نگاه اول عدد کوچکی به نظر می‌رسد.

 

بنابراین بدون انجام محاسبه و مدل‌سازی و شبیه‌سازی، به نظرم نمی‌توان به سادگی اظهار نظر قطعی کرد.

از طرف دیگر موضوع نحوه رفتار زباله‌های برخوردی‌ هم مطرح است. در این مورد توجه شما را به آزمایش ضد ماهواره 2007 چین و نحوه رفتار زباله‌های ناشی از آن جلب می‌کنم:

 

thumb_2e5851f78ebf4f41a158cfda89a7a60e.j thumb_spacedebris.jpg

 

A geostationary orbit can only be achieved at an altitude very close to 35,786 km (22,236 mi), and directly above the Equator. This equates to an orbital velocity of 3.07 km/s (1.91 mi/s) or a period of 1,436 minutes, which equates to almost exactly one sidereal day or 23.934461223 hours. This ensures that the satellite is locked to the Earth's rotational period and has a stationary footprint on the ground. All geostationary satellites have to be located on this ring

 

very close to = بسیار نزدیک به

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Geostationary_orbit

 

دایره ای به شعاع 50 کیلومتر تعریف علمی مرزهای این محدوده است وگرنه ارتفاع عملی و مورد استفاده همین 35786 کیلومتری هست که در تمام اسناد بهش اشاره شده!

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خیر جانم! به نظر می‌رسد آنچه اشاره کردید، در تئوری قضیه هست، و در عمل به دلیل perturbation ماجرا به شکل دیگری باشد:

 

Geostationary orbits are not achieved precisely in practice and the satellites therefore show a small amount of wander. Also, perturbations from such effects as the gravitational pull of the Sun and Moon cause such a satellite to wander ever further from its assigned position. Before the wandering can go too far astray, small rocket jets are used to perform orbital maintenance by nudging the satellite back to within its proper space.

http://www.vcsp.info/Chapter_8/Geosynchronous-and-Planet-Orbits/Orbit_Parameters_-_Planet_Earth_-_About_Time.aspx

 

 

normal_001~0.png  normal_000.png

Geostationary Orbit Perturbation; Hengnian Li; 21 May 2014; Springer Berlin Heidelberg

http://link.springer.com/chapter/10.1007%2F978-3-642-40799-4_4

 

همانطور که مشاهده می‌کنید در صورت عدم انجام مانورهای اصلاحی در زمانی حدود 160 روز، حتی 20 درجه جابجایی در طول وجود خواهد داشت (20 درجه یعنی حدود 12 هزار کیلومتر!)

جابجایی در ارتفاع و عدم سرویس‌دهی دائمی در ارتفاع دقیق هم دور از ذهن به نظر نمی‌رسد مگر شما منبع علمی و جز ویکی به بنده نشان بدهید که در آن تاکید شده باشد که در عمل ماهواره‌های ژئو را [به هر روشی!] در مدار مورد نظر به صورت فیکس نگاه می‌دارند (البته فیکس که علی‌القاعده ممکن نیست، بلکه نرخ جابجایی را باید برایم مشخص کنید و بگویید مثلا از فلان مقدار کمتر است)

  • Upvote 7
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مطالعه این مطلب مفیده و به نظرم منطقی تر هست

 

مأموریت بزرگ فضایی
براساس اطلاعاتی که فرمانده کل سپاه اعلام کرد؛ پروژه شهید طهرانی‌مقدم، یک موشک با سوخت جامد است که برای قرار دادن ماهواره در مدار «ژئو» طراحی شده است. براساس این اظهارات یکی از ماموریت‌های مهم این پروژه بزرگ، مربوط به ارتقای دستاوردهای ایران در صنعت فضایی است. ارسال ماهواره به مدار ژئو نیازمند طراحی و در اختیار داشتن یک سوخت جامد با توانایی حمل طولانی است. ارسال ماهواره به مدار ژئو یکی از برنامه‌های مهم فضایی ایران است. طی سال‌های اخیر بارها و بارها درباره این پروژه اظهارنظر شده بود اما کسی اطلاع نداشت اقدام اساسی و ریشه‌ای برای تحقق این هدف بزرگ فضایی که تنها چند کشور دنیا توانایی و تکنولوژی آن را در اختیار دارند؛ توسط دانشمند شهید طهرانی‌مقدم دنبال می‌شد. طهرانی‌مقدم شهید شد اما پروژه ارسال ماهواره به ژئو ناتمام نماند. شاگردان او پروژه را دنبال کردند تا ارسال ماهواره ایرانی به مدار ژئو محقق شود.

چند روز پس از اظهارات سرلشکر جعفری، مجید بکایی،جانشین سابق وزیر دفاع نیز در این‌باره اظهارنظر کرد و گفت: ایران در طول سال‌های آینده به فناوری ماهواره‌‌های ژئو دست می‌یابد و هم‌اکنون موتور پرتاب این ماهواره طراحی شده است اما ماهواره‌بر یک موتور نیست بلکه مراحل مختلفی از جمله هدایت و کنترل را شامل می‌شود، ساخت موتور ماهواره‌ ژئو گام بزرگی برای رسیدن به نتایج مهم‌تر است. بکایی درباره پرتاب ماهواره‌های جدید از سوی ایران به فضا اظهار داشت: پس از پرتاب ماهواره سفیر تصمیم داریم از این پس هر چند وقت یک بار ماهواره‌های سنگین‌وزن را به مدارهای بالاتر پرتاب کنیم. وی افزود: برنامه‌ریزی 10 ساله‌ای را برای ساخت و پرتاب ماهواره به فضا طراحی کرده‌ایم که 5 سال از آن گذشته و تلاش می‌کنیم ظرف 5 سال آینده به مرحله‌ای برسیم که با ارسال ماهواره به فضا موجود زنده را در مدار زمین قرار دهیم؛ تحقق این امر مستلزم دستیابی به فناوری‌های بالاست که باید توسط دانشگاه‌ها و مراکز مختلف تحقیقاتی به آن دست یابیم اما جانشین سابق وزیر دفاع درباره ماهواره‌های ژئو نیز گفت: ماهواره‌های ژئو در مدارهای ژئواستیشنری قرار دارند یعنی 36 هزار کیلومتر با زمین فاصله دارند و از فناوری پیچیده‌ای بهره‌مند هستند چرا که ماندگاری آنها در این مدار زیاد است.

بکایی ادامه داد: مدار ژئو در 36 هزار کیلومتری کره زمین قرار دارد بنابراین باید سرعت ماهواره‌ای که در این مدار قرار می‌گیرد با سرعت چرخش زمین برابر باشد هنگامی که ماهواره در مدار ژئو قرار گرفت همیشه از روی زمین در یک نقطه مشخص قابل ردیابی است در حالی که این ماهواره با سرعت 11 هزار متر در ثانیه حرکت می‌کند اما سرعت زاویه‌ای آن با چرخش زمین برابر است.

به گزارش «وطن امروز»، چند ماه بعد نیز حمید فاضلی، رئیس سازمان فضایی ایران جزئیاتی از این پروژه را مطرح کرد. فاضلی گفت: ماهواره‌ ایران‌ست 3 در سال 97 با دو ترنسپوندر FSS و BSS در دوازده‌ و نیم درجه شرقی پرتاب خواهد شد و نخستین ماهواره‌ مخابراتی ایران خواهد بود که خدمات شبکه‌های تلویزیونی و اینترنتی ارائه خواهد داد. فاضلی تصریح کرد: برای ثبت مکان این ماهواره در مدار GEO اقدام کرده‌ایم که بزودی پاسخ آن را خواهیم گرفت و کردینیشن‌های آن را با کشورهایی که ممکن است با آنها تداخل فرکانس پیدا کند هماهنگ خواهیم کرد.


دستاورد امنیت‌آفرین
اکنون و با اعلام خبر به نتیجه رسیدن پروژه بزرگ شهید حسن طهرانی‌مقدم، در واقع بخش مهمی از پروژه ارسال ماهواره به ژئو انجام شده است. در واقع پروژه تهیه سوخت لازم برای ارسال ماهواره به 36 هزارکیلومتری زمین به نتیجه رسیده است و انتظار آن است در سایر حوزه‌ها نیز شرایط برای تحقق این هدف بزرگ فضایی مهیا شود. با این حال اما دستیابی ایران به سوخت لازم برای انتقال ماهواره به 36 هزارکیلومتری مدار زمین، در حوزه دفاعی و امنیتی نیز یک دستاورد بزرگ برای ایران است. این همان نکته‌ای است که سردار رمضان شریف، مسؤول روابط عمومی سپاه نیز به آن اشاره و تصریح کرد که دشمنان دوردست نیز در دسترس مردم ایران قرار دارند و این دسترسی بدون تردید شاخص امنیت ایران را ارتقا خواهد داد. این یک واقعیت است که ایران اکنون با دستیابی به چنین توانایی‌هایی در کنار توانمندی‌های علمی در حوزه دفاعی نیز با یک جهش بزرگ مواجه شده است. دستاوردی که با همت دانشمند شهید حسن طهرانی‌مقدم و شاگردان گمنام او در جهاد خودکفایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی محقق شده است.

منبع: وطن امروز

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام
دوستان در لینک دوم کاربری به نام یاور،گفته که ایران در تکنولوژی موشکی و فضائی ده‌ها سال از کشوری مثل هند جلوست،هندی که چندی پیش ماهواره در مدار مریخ قرار داد!!!!!!!!!!همین حرف رو در ارتباط با پاکستان نیزنه...و در مقایسه ایران و چین گفته که ایران از نظر موشک بالستیک جلوتره!!!!!!!!!!!!!!!!!!اما در فضا چین جلوتره.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!و در پایان اظهار کرده که ایران حتا از انگلیس هم در فناوری موشکی پیشتازه
نمی‌دونم کسی‌ این کاربر رو میشناسه؟؟؟جالبه که خیلی‌ محکم روی حرف‌های خودش ایستاده و با دیگر کاربران بحثشم شده.
یعنی‌ شوخیش گرفته دیگه؟
 

===>+1
India when it comes to missile capabilities is 38 years behind Islamic Republic and when it comes to SLV we head of India by  9 years  ( do not ask me how soon  people will understand  )
and when it comes to manufacturing and technology and facilities and machinery  India is 40 years behind Iran when it comes to missile capabilities is 15 years behind Islamic Republic and when it comes to SLV china is  head of Iran  when it comes to missile capabilities is 25 years behind Islamic Republic and when it comes to SLV we are head of uk
and when it comes to manufacturing and technology and facilities and machinery UK is about 20 years behind Iran

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

حتی میتونیم محموله رو در مدار به صورت نیمه فعال نگه داریم و در زمان لازم تنها با فشردن یک کلید گلوله ها در مدار آزاد بشن. فکر نمی کنم هیچ کشوری جرات اینو داشته باشه که به اون محموله شلیک کنه مگر اینکه بخواد زودتر از موعد گلوله هاش آزاد بشن! در حالا حاضر هم تکنولوژی وجود نداره که بتونه اون محموله رو به صورت سالم شکار و از مدار خارج کنه.

 

یه جور مین فضایی

یا والمرای فضایی
 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

احتمالا منظور دوستان از رها سازی یک جور انفجار اولیه هست که می تونه کار یک شتاب دهنده رو هم انجام بده

 

http://upload7.ir/viewer.php?file=19388715738931995014.png

ویرایش شده در توسط sargnt
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط SAEID
      کاربران میتوانند در این تاپیک اخبار مرتبط با مسائل نظامی ایران را پست کنند. توجه کنید که تنها اخبار مهم را بصورت تاپیک مستقل ارسال کنید و مابقی اخبار را بصورت پست در همین تاپیک قرار دهید. عنوان پست خبری را هم با رنگ قرمز بنویسید تا از سایر پستها متمایز باشد.
    • توسط Parviz
      تحلیلگران درباره دلایل نزديک شدن روسيه به ايران سه سناريو متحمل را ارایه می کنند.

      نخستين سناريو احتمالی به اين گزينه متکی است که روسيه خواهان ايرانی قدرتمند به عنوان متحدی است که می خواهد دربرابر آنچه سياستمداران روسی رويکرد يکجانبه گرايانه آمريکا می خوانند، قرار گيرد.

      سناريو دوم می گويد هيچ حکمرانی در تاريخ سياسی روسيه خواهان ايرانی قدرتمند در کنار مرزهايش نبوده و امروز نيز قادر نيست خود خطر را از ميان بردارد در نتيجه منتظر است تا يک قدرت احتمالی، یعنی آمریکا، اين کار را يرای آنها بدون دردسرانجام دهد.

      سناريو سوم براین باور تاکید دارد که روسیه می کوشد تا ایران را از یک سو به عنوان یک خطر بالقوه نشان دهد و از این طریق در عرصه بین المللی و به ويژه در رويارويی با آمريکا، امکان چانه زنی خود را بالا ببرد و از سوی دیگر، ایران را در عمل، در موقعیت ضعف قرار داده، امکان گرفتن امیتاز از این کشور را برای خود میسر کند.

      «آیا روسيه تمايل دارد ايران نابود شود؟»

      مايکل لدين، يکی از چهره های نئومحافظه کار يا نئوکنسرواتيو و عضو موسسه آمريکن اينترپرايز اينسيتو از کسانی است که به سناریوی دوم معتقد است.

      او در زمينه روابط روسيه و ايران قرضيه ای را مطرح می کند که براساس آن مسکو تمايل دارد تا تحريم ها عليه ايران به بن بست برسند.

      مايکل لدين در گفت وگو با راديو فردا می گويد:«اين چيزی که من مطرح می کنم يک فرضيه و گمانه زنی من در اين باره است. من در درون سيستم دولتی روسيه نيستم تا از آن خبر بدهم، بلکه شواهدی را در کنار يکديگر قرار می دهم و از آنها به اين نتيجه ای که می گويم می رسم.»

      آقای لدين می گويد:«اگر من به جای ولاديمير پوتين بودم، به دليل مشکلات ديرينه روسيه با مسلمانان، چه در افغانستان و چه در چچن و از سوی ديگر تلاش ايران برای گسترش قدرت خود در مناطق تحت تسلط مسکو، تمايل داشتم اين رژيم نابود شود.»

      به گفته آقای لدين وجود يک ایران مسلمان، جزم اندیش، زیاده خواه، مسلح به موشک های هسته ای و با حکمرانی که خود را منجی بشریت می پندارند، در کنار مرزهای روسيه، آخرين چيزی است که آقای پوتين و يا هر حکمران روسی ممکن است آرزو کند.

      مايکل لدين تصريح می کند:«اگر من پوتين بودم سعی می کردم که در تحريم ها اخلال ايجاد کنم تا نتيجه ندهند، اگر تحريم ها مثمرثمر شوند، آمريکايی ها به نتيجه دادن تلاش های ديپلماتيک اميدوار می شوند و ديگر به دنبال استفاده از گزينه نظامی نخواهند بود.»

      آقای لدين می افزايد:«اگر من پوتين بودم، آرزو می کردم که آمريکا به ايران حمله کند.»

      اين چهره سرشناس نئوکان ها( محافظه کاران جديد) با اشاره به سفر ولاديمير پوتين و سرگئی لاوروف، وزير امورخارجه روسيه به ايران، می گويد:«مقام های روسی به ايران گوشزد خواهند کرد که نگران آمريکا نباشيد، آمريکايی ها اکنون ضعيفند و دچار چند دستگی شده اند و به شما حمله نخواهند کرد.»

      به باور آقای لدين روسيه خواهد کوشيد تا تنش ميان ايران و روسيه هرچه بيشتر تشديد شود تا آمريکايی به اين نتيجه برسند تنها چاره کار استفاده از گزينه نظامی است.

      آقای لدين يکی از شواهد خود را در اين زمينه اين گونه بيان می کند:«سيستم موشکی که روسيه به ايران فروخته يکی از شواهدی است که نشان می دهد روسيه تمايل دارد ايران مورد حمله قرار بگيرد.»

      او می افزايد:«اين سيستم های موشکی کارايی ندارند و در جريان حمله هواپيما های اسراييلی به هر انچه که در سوريه بود نشان داد قادر نيستند که درست عمل کنند و هواپيماهای اسراييلی توانستند با زدن هدف های خود بدون هيچ مشکلی عملياتشان را موفقيت اميز انجام دهند.»

      به نظر می رسد که می تواند این چنین از اطهارات آقای لدین استنباط کرد که اگر روسیه خواهان صدمه ندیدن این کشورها می بود می بایست سلاح هایی در اختیارشان قرار می داد که بتوانند با آنها از خود دفاع کنند.

      آقای لدين با اشاره به اين که روسيه خواهان قدرت گرفتن يک ايران جزم اندیش، زیاده خواه و مسلح به سلاح هسته ای نيست ، می گويد:«اگر من پوتين بودم، از آنجا که روسيه قادر نيست خود اين مانع را از ميان ببرد، می کوشيدم يک کشور ديگر که احتمالا امريکا خواهد بود با کمترين هزينه برايم اين مشکل را حل کند.»
    • توسط ALI
      با سلام خدمت همه دوستان عزیز
      در این تاپیک قصد داریم با موتورهای تانک و انواع آن آشنا شده و در باره موتور چند تانک مطرح جهان بررسی کنیم
      موتور هر وسیله را میگویند که صورتهای مختلف انرژی را به انرژی مکانیکی تبدیل کند.وسیله تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی موتورهای درونسوز هستند. موتورهای درونسوز به انواع دیزلی بنزینی وانکل هیبریدی استرلینگ و .. تقسیم میشوند. در این نوشتار ما موتورهای دیزلی که در تانکها استفاده میشود را بررسی خواهیم کرد. موتورهای دیزلی به این علت در تانکها و نفربرها استفاده میشوند که اولا گازئیل دارای انرژی بیشتری نسبت به بنزین است (سوخت دیزل (گازوئیل ) چگالی انرژی بالاتری نسبت به بنزین دارد . به طور متوسط ، یک گالن (3.8 L) گازوئیل تقریباً 155x106 j (147,000 BTU), انرژی دارد ، در حالیکه یک گالن بنزین 132x106 j (125,000 BTU) انرژی دارد . این (انرژی بالای گازوئیل) با بازده بالای موتور دیزل تلفیق می شود و این دلیل برتری موتور های دیزل بر موتور های بنزینی است .)ثانیا موتورهای دیزلی دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی نسبت به موتورهای بنزینی دارند.موتورهای دیزلی در صورت نبود گازوییل با بنرین الکل نفت و حتی روغن نباتی هم کار میکند.(این آخریش را خودم امتحان کردم. موتورهای دیزلی با روغن نباتی هم کار میکنند)
      موتور تانک از اجزای مهم یک تانک به شمار میرود. یک تانک هر چقدر دارای زره قوی باشد و تسلیحات دوربرد و قدرتمند باشد بدون داشتن یک موتور مستحکم و قوی نمیتواند در برابر تانکهای دیگر مقاومت کند. طراحان و سازندگان تانک نیز هنگام طراحی موتور تانک به سه مولفه توجه دارند: 1- اندازه کوچک 2- قدرت متناسب با وزن تانک 3 - مصرف بهینه. با این پیش درآمد به سراغ طرز کار موتورهای تانک میرویم.
      موتورهای تانک یا در مجموع موتورهای دیزلی در مرحله مکش برخلاف موتورهای بنزینی که مخلوط هوا و بنزین را مکش میکنند ، تنها هوا را میمکند و در مرحله تراکم هوا را متراکم میکنند. وقتی که هوا متراکم شد دمای آن بالا میرود در این مرحله نازل انژکتور توسط بلانچر باز شده و سوخت را به داخل سیلندر میپاشد و تولید قدرت میکند. یکی از اجزای بسیار مهم موتور تانک توربو شارژ میباشد
      توربو شارژ هوای موجود را به شدت متراکم میکند و در مرحله مکش هوا را به شدت و قدرت تمام وارد سیلندر میکند . به جرات میتوان گفت که موتورهای دیزلی بدون توربو شارژ هیچند. اگر شما حتی به کامیونها و تریلر ها هم توجه کنید در پشت آن یک لوله سیاه رنگ وجود دارد که در واقع هواکش توربوشارژ است. سوپر شارژ هم همان کار توربو شارژ را انجام میدهد ولی با این تفاوت که سوپر شارژ قدرت چرخش خود را بوسیله تسمه از میللنگ دریافت میکند و با این کار اقلا 20 درصد توان موتور را میگیرد ولی توربو شارژ بوسیله توربینهای مخصوص از محل دود حاصل از احتراق مانیفولد میچرخد.
      انشاالله با این پیش درامد ذهنتان آماده شده باشد. حالا برویم سر اصل مطلب

      به تصاویر زیر خوب دقت کنید

      موتورهای دیزلی از نظر آرایش سیلندرها به انواع مختلفی تقسیم میشوند: خورجینی دومیللنگ / V شکل نیم میللنگ / V شکل تمام میللنگ / خطی / دوار / تخت / ...


      موتور وی شکل تانک تی 72 ساخت ایران

      این موتور دارای آرایش وی شکل است و توسط متخصصین داخل طراحی شده است. این موتور همانطوریکه در شکل میبینید دارای 8 سیلندر بوده و دارای 1000 اسب بخار قدرت و بدنه محکمی میباشد. به سوپاپها و فیلرهای سر سیلندر دقت کنید. این فیلر ها سالهای سال کار میکنند ولی عیبی پیدا نمیکنند.
      نمای دیگری از موتور تی 72

      توربوشارژ موتور تی 72 ساخت ایران

      موتور تی 72 دارای دو توربوشارژ کوچک است.اگر به عکس موتور تی 72 دقت کنید میبینید که برای افزایش کارایی موتور از زنجیر به جای تسمه استفاده شده است. چرا که احتمال پاره شدن تسمه وجود دارد ولی زنجیر نه.
      انواع آرایش سیلندر ها را در شکل زیر ببینید
      آرایش وی شکل تمام میللنگ

      آرایش تخت


      آرایش خطی

      دو نوع دیگر از موتورهای وی شکل (عکس دومی متعلق به موتور هامر میباشد)


      عکس از موتور تانک لئوپارد

      تانک لئو پارد دارای موتور 12 سیلندر وی شکل نیم میللنگ است که دارای 1500 اسب بخار قدرت بوده و دارای 2 توربو شارژ متوسط میباشد.این موتور دارای 12 بلانچر و نازل انژکتور و سه پمپ انژکتور میباشد. یعنی به ازای هر 4 سیلندر یک پمپ انژکتور. موتور تانک لکلرک هم کاملا مشابه موتور لئوپارد میباشد با این تفاوت که تمام میللنگ است.
      نازلها و پلانچر های موتور تانک لئو پارد و لکلرک

      تانکهای تی 90 ، چالنجر و آریت هم مشابه تانک لئوپارد بوده و فقط در حجم موتور با هم کمی فرق میکنند.

      تانک مرکاوا (فکر کنم نسل سوم ) از موتور خورجینی استفاده میکند این موتور دارای دو میللنگ بوده و بوسیله دو گرانویل به فلایویل و شافت مرکزی متصل میشود. این موتور دارای مصرف سوخت کاملا بهینه ای میباشد بصورتی که مصرف آن از همه موتورهای بالا کمتر است.این موتور تمام فورجینگی بوده و قدرت و گشتاور فوق العاده ای است. سیستم تزریق سوخت این موتور الکترونیکی است و توربوشارژهای آن تماما دارای تراشه های الکترونیکی بوده و سرعت چرخش توربو شارژ را تنظیم کرده و از ریتارد کردن موتور جلوگیری به عمل می آورد. این موتور (البته به نظرمن) شاهکار طراحی موتور های دیزلی است. متاسفانه هیچ عکسی از موتور این تانک ندارم.

      حالا میرسیم به موتور بحث برانگیز تانک آبرامز
      موتور این تانک از نوع پیستونی نیست و اگر به داخل این موتور توجه کنید متوجه این موضوع میشوید.




      این نوع موتورها را موتورهای وانکل یا دوار (ROTARY) مینامند. تصویر چهارمی روتور موتور وانکل است. این موتور دارای سه روتور گریز از مرکز میباشد. در این نوع موتورها سیلندر و پیستون وجود ندارد بجای پیستون روتور وجود دارد. مزیت این موتور این است که با اندازه کوچکی که دارد قدرت فراوانی تولید میکند. شاید باورش برایتان سخت باشد که موتور تانک آبرامز اندازه ای معادل موتور پزو 405 دارد ولی دارای قدرت 1500 اسب بخار است. ولی عیب بزرگ این موتور هم این است که دارای مصرف سوخت بالایی است و برد تانک را کاهش میدهد. این موتور دارای سوپر شارژ است. نسل چهارم مرکاوا هم از این نوع موتور استفاده میکند.

      سوپر شارژ موتور تانک آبرامز



      شافت خروجی موتور آبرامز(حکم میل لنگ را در موتورهای پیستونی دارد)



      موتور نفر بر برادلی

      موتور این نفربر دارای 6 سیلندر بوده و آرایش خطی دارد (به انژکتورهای نصب شده در سر سیلندر دقت کنید_ قطعات آبی رنگ). قدرتی معادل 750 اسب بخار دارد. این موتور دارای یک توربوشارژ متوسط میباشد. از موتورهای تخت و خطی بیشتر در نفربرها استفاده میشود.

      موفق باشید
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.