هواگرد پیش اخطارهوابرد بریف ای-50 مین استی هواگرد پیش اخطارهوابرد بریف ای-50 مین استی ( Beriev A-50/Mainstay)

[EBRAHIM 153]

بسمه تعالی

 

مقدمه:
هواپيماي پيش اخطار A-50 موسوم به Mainstay در دهه هفتاد و به منظور جايگزيني هواپيماي قديمي و ناتوان Tu-126 Moss طراحي شد و اولين نمونه از آن در سال 1980 اولين پرواز خود را به انجام رساند و تا سال 1992 بطور کامل جايگزين Tu-126 هاي قديمي شد، اين هواپيما که به مراتب توانمند تر از Tu-126 مي باشد توسط شرکت بريو روسيه برپايه هواپيماي ترابري ايليوشين 76 طراحي شد، علت اينکه ايليوشين 76 بعنوان هواپيماي پايه براي انجام ماموريت پيش اخطار انتخاب شد اولا کاهش هزينه پروژه بود که نياز به طراحي هواپيماي جديد را برطرف مي ساخت (مانند E-3 Sentry) و همچنين از ميان هواپيماهاي آن زمان شوروي ايليوشين 76 بواسطه ويژگي هاي پروازي (نظير سرعت، برد، وزن محموله و...) مناسبترين گزينه بود.
جديدترين نمونه از A-50 با نام A-50U است که از سيستم راداري Schnel-M بهره مي برد که توانايي هاي گسترده تري به اين نوع از Mainstay مي دهد، نيروي هوايي روسيه قرار است طي برنامه اي تمام A-50 هاي خود را به اين استاندارد ارتقا دهد که باعث مي شود اين پيش اخطار ها بتوانند تا سال 2020 در خدمت باقي بمانند.

کارايي:
A-50 توانايي انجام ماموريت هاي گشتي در ارتفاع 5000 تا 10000 متر را دارا است، اين هواپيما مي تواند حدود هفت ساعت به پرواز ادامه دهد و با يک بار سوخت گيري هوايي مي تواند حدود چهار ساعت ديگر نيز به پرواز ادامه دهد. حد اکثر برد اين هواپيما حدود 5000 کيلومتر مي باشد و در مسيري بطول 2000 کيلومتر مي تواند به مدت يک ساعت و بيست و پنج دقيقه در حالت گشتي باقي بماند. خدمه هواپيما نيز پانزده نفر شامل پنج نفر خدمه پرواز و ده نفر خدمه عمليات مي باشد.

 

سيستم هاي راداري:
عمده تفاوت A-50 و IL-76 حذف قسمت شيشه اي دماغه هواپيما و رادوم بزرگ بالاي بدنه است، اين رادوم در مدل هاي اوليه سيستم راداري Flat Jack و در مدل U سيستم Schnel-M ساخت وگا را در خود جاي داده است، اين سيستم شامل قسمت هاي زير مي باشد:
ايستگاه رادار
سيستم کاهش داده
سيستم انتقال مکالمات و انتقال علائم
مجموعه ديجيتال کامپيوتري
ابزار شناسايي دوست و دشمن
سيستم هدايت صوتي براي هدايت جنگنده ها
سيستم رمزگشايي ارتباطات
ابزار ارتباطي راديويي
ابزار مسافت ياب
ابزار ثبتي

برد اين سيستم 800 کيلومتر مي باشد و توانايي کشف و رديابي 50 تا 60 هدف را داشته و مي تواند 10 تا 12 جنگنده را بطور همزمان هدايت کند، گفته مي شود اين سيستم که توانايي کشف اهداف هوايي، زميني و دريايي را دارد از سيستم هاي بکار رفته در E-3 Sentry نيز قوي تر است، هرچند بسياري نيز با اين نظر مخالفند.

سيستم هاي عمل و ضد عمل الکترونيک:
A-50 مجهز به يک مجموعه کامل از سيستم هاي الکترونيکي است که مي تواند ضمن منحرف ساختن تسليحات هدايت شونده دشمن در برابر اقدامات الکترونيک آنها نيز مقاومت نموده و به انجام اقدامات الکترونيک بر عليه دشمن نيز بپردازد. سيستم هاي ارتباط راديويي بکار رفته نيز در برابر اقدامات الکترونيک دشمن کاملا قابل اعتماد اند و کمتر دچار مشکل مي شوند.
با اين وجود يکي از راه هاي حفاظت از آواکس نيز همراهي ديگر جنگنده ها است، چرا که هواپيماي بزرگي به مانند A-50 هر قدر هم که از سيستم هاي الکترونيکي پيشرفته اي بهره ببرد باز هم در برابر تجهيزات پيشرفته نمي تواند چندان مقاوم باشد.

 

کنترل پرواز و ناوبري:
A-50 از سيستم ناوبري و کنترل پرواز NPK-T استفاده مي کند، اين سيستم امکان ناوبري هواپيما در تمام ساعات شبانه روز و در هر نقطه اي از جهان را فراهم مي کند. بعلاوه داده هاي اين سيستم توسط سيستم هاي عملياتي نيز قابل استفاده است.

با وجود تمام ويژگي هاي مناسب A-50U و سيستم Schnel-M دو کشور هند و چين که اميد مي رفت A-50 را بعنوان پيش اخطار هوابرد خود انتخاب کنند سيستم اسرائيلي Phalcon را ترجيح دادند، اين امر نشان مي دهد که دو کشور هند و چين سيستم اسرائيلي فالکن را بر سيستم هاي موجود در A-50U ترجيح داده و آن را مناسب تر دانستند، هند قراردادي را بطور رسمي به مبلغ 1/1 ميليارد دلار با اسرائيل به امضا رساند و طي آن قرار شد سه سيستم فالکن روي هواپيماي اليوشن 76 نصب شده و به نيروهاي هندي تحويل شوند، چين نيز پس از لغو برنامه توليد A-50I تحت فشار آمريکا، تکنولوژي هاي اين سيستم را تا حدودي از اسرائيل بدست آورد و در KJ-2000 بکار گرفت.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
منبع اصلي:www.army-technology.com
منبع كمكي:http://www.fas.org
منبع برداشت:انجمن هوا فضا نوشته alishahrag

[karkas 834]

براي دوستگرامي General

اين پست در مورد آواكس هاي روسيه هست .

سرنشینان : 15 نفر
طول : 49.59m
طول بال ها : 50.50 m
ارتفاع : 4.80 m
وزن بدون بار : 75,000 kg
وزن همراه با بار : 170,000 kg
سرعت : 800 km در ساعت
نیروی حرکت : 6,400 km بدون سوختگیری
تعداد : حدود 19 فروند از این هواپیما در خدمت هستند .
نمونه های مختلف این هوایپما البته در روسیه :
A-50M
A-50U
A-50I
A-50E/
KJ-2000
سیستم های راداری :
3D Pulse-Doppler radar
IFF system
سیستم های فرماندهی و هدایت تجهیزات
و .....

در روسی به این هواپیما ها Шмель می گویند که البته در سال 1984 وارد به خدمت در نیروی هوایی روسیه شد که البته در سال 1984 40 فروند به این ناوگان اضافه شد که بعد از گذر زمان و فرسودگی این هواپیما تعدادی از اون ها از رده خارج شدند .

[najaf47 2,512]

بسمه تعالی
با سلام



 

به نقل از يكي از كمپانيهاي الكترونيكي روسيه، روسيه كار تستهاي رسمي طرح مدرن سازي آواكسهاي A-50M خود را آغاز كرده است. A-50 هواپيماي هشدار و كنترل هوائي بر پايه هواپيماي ترابري Ilyushin Il-76 ميباشد. نيروي هوائي روسيه در سال 1984 هواپيماهاي فوق را وارد خدمت نمود و بنا به پاره گزارشات هم اكنون داراي 16 تا 20فروند ميباشد.

بنا به گفته Vladimir Verba، مدير Vega Radio Engineering Corp، تستهاي مربوط به مدرن سازي A-50 با موفقيت همراه بوده است. هم اكنون اين هواپيما در حاي سپري كردن تستهاي رسمي خود ميباشد و تا كنون قابليتهاي بسيار عالي را به نمايش گذاشته است. در پروژه مدرن سازي A-50M سيستمهاي آنالوگ و قديمي جاي خود را به سيستمهاي الكترونيكي خواهند داد.

Verba در گفتگو با نووستي اظهار داشت كه پردازش اطلاعات به نحو چشمگيري بهبود پيدا كرده و در عوض زمان پردازش اطلاعات بسيار كاهش يافته است. از جنبه هاي مختلفي A-50 با E-3 Sentry نيروي هوائي آمريكا قابل مقايسه ميباشد. A-50 قادر به شناسائي اهداف تا 400 كيلومتر (250 مايل) و مجهز به سيستم سوختگيري هوائي و سيستم جنگ الكترونيك است.

بازوي صادرات نظامي روسيه، , Rosoboronexport, روز دوشنبه اظهار داشت كه شركتهاي روسي خدمات پس از فروش 3 فروند A-50EI AEW فروخته شده به هند را تامين ميكنند. مدل صادراتي مجهز به رادار اسرائيلي Phalcon ميباشد.


منبع:بخش انگليسي rian.ru / محفوظ
20 شهریور 87

[SAEID 2,833]

A-50M یک آواکس قدرتمند و مناسب برای هر کشوری است و با مدرنیزه شدن توانائیهای بهتری برای شرکت در میادین جنگی قرن 21 بدست خواهد آورد. اما این آواکس یک ایراد بزرگ دارد و آن کوچکتر بودن نسبت به E-3 و در نتیجه مداومت پروازی کمتر است که برای کشوری با اندازه روسیه این امر یک نقطه ضعف محسوب میشود. این آواکس بدون سوختگیری هوایی و با سرعت کروز تا 9 ساعت مداومت پروازی دارد. در شرایط رزمی و با یک پرواز و رفت و برگشت 1000 کیلومتری زمان حضور در منطقه نبرد به 4 الی 5 ساعت کاهش میابد. روسیه به آواکسی نیاز دارد که با یک بار سوختگیری هوایی تا 18 ساعت مداومت پروازی داشته باشد.

[najaf47 2,512]

A-50M یک آواکس قدرتمند و مناسب برای هر کشوری است و با مدرنیزه شدن توانائیهای بهتری برای شرکت در میادین جنگی قرن 21 بدست خواهد آورد.

اما این آواکس یک ایراد بزرگ دارد و آن کوچکتر بودن نسبت به E-3 و در نتیجه مداومت پروازی کمتر است که برای کشوری با اندازه روسیه این امر یک نقطه ضعف محسوب میشود.

این آواکس بدون سوختگیری هوایی و با سرعت کروز تا 9 ساعت مداومت پروازی دارد.

در شرایط رزمی و با یک پرواز و رفت و برگشت 1000 کیلومتری زمان حضور در منطقه نبرد به 4 الی 5 ساعت کاهش میابد.

روسیه به آواکسی نیاز دارد که با یک بار سوختگیری هوایی تا 18 ساعت مداومت پروازی داشته باشد.

 

بسمه تعالی
با سلام

سعید جان توو متن خبر که اومده مجهزند به سیستم سوخت گیری هوایی و مشکلی از این بابت دیگه ندارن و علاوه بر اون سیستمهای جنگ الکترونیکشون هم ارتقا پیدا کرده.

 

[Shahryar 0]

دوست گرامي najaf47 عزيز شما كه اين خبر را با كليه منابعش (به غير منبعي كه خبر رو از آن استفاده كرديد) ارسال كرديد زيبنده تر آن بود كه منبع اصلي رو كه سايت سنترال كلابز است رو هم ذكر ميكرديد. http://www.centralclubs.com/viewtopic.php?t=47197

[skywave 18]

ببينيم..چطور هواپيماهاي به اين بزرگي كه توي شرايط باري..توانايي حمل تانك هم دارند...نميتونند براي استفاده به صورت هواپيماهاي آواكس باك سوخت اونا رو بزرگ كنند كه بتونن 18 ساعت مداومت پروازي داشته باشند؟؟ يعني اين همه جاي بار اين هواپيماي غول پيكر صرف چي شده؟ دستگاههاي الكترونيكي ؟‌خب اونها كه اينهمه جا نميخواد .. يعني هيچ جايي براي باك سوخت بزرگتر باقي نميمونه؟! كسي هيچ عكسي از داخل اين هواپيماهاي آواكس داره؟ديده؟

[navid_missile 4]

اسكاي ويو عزيز بنده اطلاعات كاملي ندارم ولي فكر ميكنم بيشتر فضاي يك اواكس را تجهيزات الكترونيكي در بر ميگيره و به خاطرهمينه كه يه اواكس ميتونه اين همه جا رو پوشش بده البته يه چيز ديگه هم هست و اون هم اينكه اواكس ها به علت حجم بزرگي كه دارن وزن زيادي هم دارن به همين خاطر نيازمند موتور هاي قدرتمندي هستند تا بتونه اين وزن رو از رو زمين بلند كنه و به همين علت سوخت زيادي هم مصرف ميكنن

[SAEID 2,833]

در قسمت بار هواپیمای ترابری تبدیل شده به آواکس جایی برای نصب مخزن سوخت وجود ندارد و تمام آن پر شده است از دستگاههای کامپیوتری و الکترونیکی و خدمه ای که وظیفه کنترل آسمان و ناوبری هواپیماهای خودی را دارند. مثل یک برج مراقب زمینی. درباره سوختگیری هوا به هوا یک مشکل کوچک ولی بزرگ! وجود دارد و آن ایجاد توربولانسهای بسیار شدید حین سوختگیری در اطراف رادوم آواکس است که حتی ممکن است باعث از کار افتادن آن شود! این مشکل تاکنون حل نشده است و در عمل سوختگیری هوایی یک آواکس در تمام شرایط ممکن نیست مگر اینکه در هوای صاف و با سرعت کم سوختگیری کرد.

[skywave 18]

ممنون. پس فكر ميكنم با اين اوصاف هواپيماهاي سري بويينگ براي تبديل شدن به آواكس قابليت بهتري دارند چون جاي بيشتري ميتونن داشته باشند.

[SAEID 2,833]

مساله فضای داخل هواپیما نیست و یک آواکس در واقع همان هواپیمای عادی است با مقدار یکسانی سوخت که حتی ممکن است بخاطر نصب تجهیزات بیشتر از حجم مخازن سوخت کاسته شود! اما وجود یک آواکس غول پیکر با راداری قوی و مداومت پروازی زیاد در شرایط بحرانی نبرد به کار هر کشوری منجمله آمریکا و روسیه و چین خواهد آمد. فکر کنم هواپیمای An-22 گزینه بهتری برای این منظور باشد. البته از امکانات فنی این هواپیما و اینکه تبدیل آن به آواکس عملی است یا نه اطلاعی ندارم.

[marshal1987 338]

هواپيماي پيش اخطار A-50 موسوم به Mainstay در دهه هفتاد و به منظور جايگزيني هواپيماي قديمي و ناتوان Tu-126 Moss طراحي شد و اولين نمونه از آن در سال 1980 اولين پرواز خود را به انجام رساند و تا سال 1992 بطور کامل جايگزين Tu-126 هاي قديمي شد، اين هواپيما که به مراتب توانمند تر از Tu-126 مي باشد توسط شرکت بريو روسيه برپايه هواپيماي ترابري ايليوشين 76 طراحي شد، علت اينکه ايليوشين 76 بعنوان هواپيماي پايه براي انجام ماموريت پيش اخطار انتخاب شد اولا کاهش هزينه پروژه بود که نياز به طراحي هواپيماي جديد را برطرف مي ساخت (مانند E-3 Sentry) و همچنين از ميان هواپيماهاي آن زمان شوروي ايليوشين 76 بواسطه ويژگي هاي پروازي (نظير سرعت، برد، وزن محموله و...) مناسبترين گزينه بود.

جديدترين نمونه از A-50 با نام A-50U است که از سيستم راداري Schnel-M بهره مي برد که توانايي هاي گسترده تري به اين نوع از Mainstay مي دهد، نيروي هوايي روسيه قرار است طي برنامه اي تمام A-50 هاي خود را به اين استاندارد ارتقا دهد که باعث مي شود اين پيش اخطار ها بتوانند تا سال 2020 در خدمت باقي بمانند.

کارايي:

A-50 توانايي انجام ماموريت هاي گشتي در ارتفاع 5000 تا 10000 متر را دارا است، اين هواپيما مي تواند حدود هفت ساعت به پرواز ادامه دهد و با يک بار سوخت گيري هوايي مي تواند حدود چهار ساعت ديگر نيز به پرواز ادامه دهد. حد اکثر برد اين هواپيما حدود 5000 کيلومتر مي باشد و در مسيري بطول 2000 کيلومتر مي تواند به مدت يک ساعت و بيست و پنج دقيقه در حالت گشتي باقي بماند. خدمه هواپيما نيز پانزده نفر شامل پنج نفر خدمه پرواز و ده نفر خدمه عمليات مي باشد.

سيستم هاي راداري:

عمده تفاوت A-50 و IL-76 حذف قسمت شيشه اي دماغه هواپيما و رادوم بزرگ بالاي بدنه است، اين رادوم در مدل هاي اوليه سيستم راداري Flat Jack و در مدل U سيستم Schnel-M ساخت وگا را در خود جاي داده است، اين سيستم شامل قسمت هاي زير مي باشد:

ايستگاه رادار

سيستم کاهش داده

سيستم انتقال مکالمات و انتقال علائم

مجموعه ديجيتال کامپيوتري

ابزار شناسايي دوست و دشمن

سيستم هدايت صوتي براي هدايت جنگنده ها

سيستم رمزگشايي ارتباطات

ابزار ارتباطي راديويي

ابزار مسافت ياب

ابزار ثبتي



برد اين سيستم 800 کيلومتر مي باشد و توانايي کشف و رديابي 50 تا 60 هدف را داشته و مي تواند 10 تا 12 جنگنده را بطور همزمان هدايت کند، گفته مي شود اين سيستم که توانايي کشف اهداف هوايي، زميني و دريايي را دارد از سيستم هاي بکار رفته در E-3 Sentry نيز قوي تر است، هرچند بسياري نيز با اين نظر مخالفند.



سيستم هاي عمل و ضد عمل الکترونيک:

A-50 مجهز به يک مجموعه کامل از سيستم هاي الکترونيکي است که مي تواند ضمن منحرف ساختن تسليحات هدايت شونده دشمن در برابر اقدامات الکترونيک آنها نيز مقاومت نموده و به انجام اقدامات الکترونيک بر عليه دشمن نيز بپردازد. سيستم هاي ارتباط راديويي بکار رفته نيز در برابر اقدامات الکترونيک دشمن کاملا قابل اعتماد اند و کمتر دچار مشکل مي شوند.

با اين وجود يکي از راه هاي حفاظت از آواکس نيز همراهي ديگر جنگنده ها است، چرا که هواپيماي بزرگي به مانند A-50 هر قدر هم که از سيستم هاي الکترونيکي پيشرفته اي بهره ببرد باز هم در برابر تجهيزات پيشرفته نمي تواند چندان مقاوم باشد.

 

کنترل پرواز و ناوبري:

A-50 از سيستم ناوبري و کنترل پرواز NPK-T استفاده مي کند، اين سيستم امکان ناوبري هواپيما در تمام ساعات شبانه روز و در هر نقطه اي از جهان را فراهم مي کند. بعلاوه داده هاي اين سيستم توسط سيستم هاي عملياتي نيز قابل استفاده است.



با وجود تمام ويژگي هاي مناسب A-50U و سيستم Schnel-M دو کشور هند و چين که اميد مي رفت A-50 را بعنوان پيش اخطار هوابرد خود انتخاب کنند سيستم اسرائيلي Phalcon را ترجيح دادند، اين امر نشان مي دهد که دو کشور هند و چين سيستم اسرائيلي فالکن را بر سيستم هاي موجود در A-50U ترجيح داده و آن را مناسب تر دانستند، هند قراردادي را بطور رسمي به مبلغ 1/1 ميليارد دلار با اسرائيل به امضا رساند و طي آن قرار شد سه سيستم فالکن روي هواپيماي اليوشن 76 نصب شده و به نيروهاي هندي تحويل شوند، چين نيز پس از لغو برنامه توليد A-50I تحت فشار آمريکا، تکنولوژي هاي اين سيستم را تا حدودي از اسرائيل بدست آورد و در KJ-2000 بکار گرفت.

[cheka 15,067]

اولین فروند از آواکسهای ارتقا یافته ، موسوم به A-50U وارد خدمت در ارتش روسیه شد .

به گزارش خبرگزاری ریانوستی ، نیروی هوایی روسیه اعلام کرد اولین فروند از آواکس ارتقا یافته ی A-50U وارد خدمت شده است . این آواکس جدید دارای سیستم کامپیوتری جدید ، سیستم ارتباط ماهواره ای و سیستمهای راداری ارتقا یافته است که قادر هستند انواع اهداف ، از جمله هلیکوپترها ، موشکهای کروز و هواپیمای با سرعت چندین برابر صوت را کشف کند .

آواکس A-50 ساخت شوروی اولین بار 1978 پرواز کرد و در حال حاضر تمامی 24 فروند آواکس عملیاتی ناوگان ارتش روسیه به ارتقای A-50M (با قابلیت سوختگیری هوایی) مجهز هستند . طبق اطلاعات وبسایت Avia.ru ، کار روی توسعه ی دو ورژن بهبود یافته رادار برای نصب روی این آواکس ، موسوم به "زنبور عسل-2" و "زنبور عسل-ام" در حال جریان است که انتظار میرود دارای قابلیتهای کشف و ردیابی بیشتری نسبت به رادار مدل پایه A-50 باشند .

http://en.rian.ru/mlitary_news/20111031/168297656.html
http://www.avia.ru/news/?id=1312888153

[hamidz65 13,503]

 

A-50 توانايي انجام ماموريت هاي گشتي در ارتفاع 5000 تا 10000 متر را دارا است، اين هواپيما مي تواند حدود هفت ساعت به پرواز ادامه دهد و با يک بار سوخت گيري هوايي مي تواند حدود چهار ساعت ديگر نيز به پرواز ادامه دهد. حد اکثر برد اين هواپيما حدود 5000 کيلومتر مي باشد و در مسيري بطول 2000 کيلومتر مي تواند به مدت يک ساعت و بيست و پنج دقيقه در حالت گشتي باقي بماند. خدمه هواپيما نيز پانزده نفر شامل پنج نفر خدمه پرواز و ده نفر خدمه عمليات مي باشد.

A-50 مجهز به يک مجموعه کامل از سيستم هاي الکترونيکي است که مي تواند ضمن منحرف ساختن تسليحات هدايت شونده دشمن در برابر اقدامات الکترونيک آنها نيز مقاومت نموده و به انجام اقدامات الکترونيک بر عليه دشمن نيز بپردازد. سيستم هاي ارتباط راديويي بکار رفته نيز در برابر اقدامات الکترونيک دشمن کاملا قابل اعتماد اند و کمتر دچار مشکل مي شوند.
با اين وجود يکي از راه هاي حفاظت از آواکس نيز همراهي ديگر جنگنده ها است، چرا که هواپيماي بزرگي به مانند A-50 هر قدر هم که از سيستم هاي الکترونيکي پيشرفته اي بهره ببرد باز هم در برابر تجهيزات پيشرفته نمي تواند چندان مقاوم باشد.

با وجود تمام ويژگي هاي مناسب A-50U و سيستم Schnel-M دو کشور هند و چين که اميد مي رفت A-50 را بعنوان پيش اخطار هوابرد خود انتخاب کنند سيستم اسرائيلي Phalcon را ترجيح دادند، اين امر نشان مي دهد که دو کشور هند و چين سيستم اسرائيلي فالکن را بر سيستم هاي موجود در A-50U ترجيح داده و آن را مناسب تر دانستند، هند قراردادي را بطور رسمي به مبلغ 1/1 ميليارد دلار با اسرائيل به امضا رساند و طي آن قرار شد سه سيستم فالکن روي هواپيماي اليوشن 76 نصب شده و به نيروهاي هندي تحويل شوند، چين نيز پس از لغو برنامه توليد A-50I تحت فشار آمريکا، تکنولوژي هاي اين سيستم را تا حدودي از اسرائيل بدست آورد و در KJ-2000 بکار گرفت

 

.

[MR9 119,557]

بسم ا...  

 

فصل شکار پیش اخطارها

ماجرای ای وکس نیروی هوایی روسیه و دفاع هوایی ارتش اوکراین

 

 

شرح ماجرا :

در میانه ژانویه 2024 و سکون نسبی صحنه نبرد اوکراین ، پدافند هوایی ارتش کیف مدعی شد که یک فروند پرنده پیش اخطار هوابرد آ-50 را برفراز دریای آزوف ساقط کرده و به یک فروند پست فرماندهی پرنده ایلوشین-22 نیز آسیب شدیدی وارد نموده است. پس از چند ساعت سکوت رسانه های روسی ، تصویری از سکان عمودی ایلوشین-22 منتشر گردید که گفته می شود به سختی و در شرایط کاملاً اضطراری در فرودگاه آناپا ( شمال غربی نووروسیسک و شرق تنگه کرچ ) فرود آمده بود انتشار یافت که به ادعای ارتش اوکراین تا حدودی اعتبار می بخشید . از سویی دیگر ، ای وکس روسی نیز درست برفراز دریای آزوف از صفحه رادارهای ارتش روسیه محو شد و از آن پس دیگر مشاهده نگردید . این زدو خورد بخشی از نبرد بزرگتری میان مسکو و کیف برای بدست گیری برتری هوایی برفراز شرق اوکراین است که همزمان با بن بست عملیاتهای زمینی روز به روز برشدت آن افزوده می شود.

 

 

سکان عمودی ایلوشین-22 پست فرماندهی / شنود نیروی هوایی ارتش روسیه

که بدلیل برخورد ترکش حاصل از انفجار سرجنگی موشک ناشناس آسیب دیده 

 

چه اتفاقی برای ای وکس روسی افتاد ؟!!

تا این لحظه ارتش اوکراین اعلام نکرده که از چه سامانه تسلیحاتی برای سرنگون و آسیب رساندن به پرنده های اطلاعاتی ارتش روسیه استفاده کرده ، با این حال ، سرنگونی آ-50 نیروی هوایی روسیه در بیش از 160 کیلومتری خط مقدم و آسیب دیدن ایلوشین-22 که چیزی در حدود 270 کیلومتر دورتر درحال پرواز بود ، شائبه کاربرد توامان اس-200 یا پاتریوت های اوکراینی را تا حدودی تقویت می کند چرا که موقعیت سقوط پرنده های روسی از برد 120 کیلومتری سامانه های SAMP/T ایتالیایی – فرانسوی و همچنین مدل های اولیه سامانه اس-300 اوکراینی فراتربوده  و با توجه به اینکه تعداد پرنده های بزرگ حاضر درآسمان منطقه نبرد بسیار محدود است می توان اعتبار شکار مزبور را به یکی از دو سامانه مذکور نسبت داد . علاوه براین ، الگوی برخورد ترکش و آسیب های وارده به سکان عمودی ایلوشین-22 نیز تا حدودی به سرهای جنگی موشک های اس-300 ، اس-200 و خانواده موشک های پاتریوت پک-2 منطبق است .

 

 

 

  

 

محدوده دریای آزوف ، جایی که گفته می شود روسها برای ایجاد یک تصویر راداری یکپارچه از صحنه نبرد بشدت درآن فعال هستند 

آ-50 و ایلوشین -22 نیروی هوایی روسیه برفراز این منطقه سرنگون شده و هدف قرار گرفتند.

 

https://www.aparat.com/v/rVyXL

 

سامانه اس-200 گرچه در دهه شصت میلادی توسعه پیدا نمودولی به دلیل اینکه از موشکی دومرحله ای استفاده می کند برد قابل توجهی را بخود می بیند ولی اکنون آن چیزی که اطلاعات زیادی در مورد آن وجود ندارد ، تعداد سامانه و موشکهای فعال اس-200 است که پدافند هوایی اوکراین از آن استفاده می کند، با این حال هر تعداد آتشبار عملیاتی نیز در اختیار ارتش کیف باشد ، احتمالا امکان شلیک آن از پست خطوط مقدم و یا حتی از غرب رودخانه دنیپرو وجود دارد . موشک این سامانه گرچه بدلیل سرجنگی به نسبت قدیمی و قدرت مانور پائین در نقش ضدبالستیکی کارایی خاصی را به نمایش نمی گذارد ولی همچنان دربرابر پرنده های بزرگ و کُندپروازموثر است .از سویی دیگر ، پرتابگرهای پاتریوت به نسبت کوچکترو  متحرک تر بوده ولی کیف اکنون ترجیح می دهد ازآنها در اطراف شهرهای اصلی ، بعنوان ستون فقرات شبکه دفاع هوایی استراتژیک خود دربرابر حملات پهپادی و بالستیکی روسیه استفاده کند .

 

 

 

 

حساب کاربری نیروی هوایی و وزارت دفاع اوکراین 

 

 مضاف براین ، سامانه های پاتریوت براساس داده های موجود می توانند در فاصله قابل توجهی از اجزاء کنترل -فرماندهی خود وارد عمل شوند که این ویژگی به کاربر اجازه میدهد تا پرتابگر را جلوتر از بخش های راداری و هدایت که آسیب پذیرتر هستند ، مستقر کند که این به شکل همزمان برد سامانه و قابلیت بقای آن را تا حدودی افزایش می دهد . بدین سان ، شلیک مذکور چه  از سامانه اس-200 یا چه پاتریوت صورت گرفته باشد ، این حقیقت را نمایان می سازد که ارتش اوکراین اکنون توانایی آن را دارد که امضای راداری ای وکس های روسی و همچنین سیگنال های ارتباطی ایلوشین-22 را شناسایی و رهگیری نماید . در این زمینه ، گرچه روسها مدعی اند که آسیب دیدن ایلوشین-22 و سرنگونی ای وکس بدلیل شلیک سامانه های خودی بوده ولی به اعتقاد برخی ناظران نظامی غربی ، مسکو تمایل زیادی به بی کفایت نشان دادن دفاع هوایی خود دارد تا اینکه موفقیت احتمالی اوکراین را بپذیرد.

 

 

درس های برگرفته از سرنگونی ای وکس روسی

ساقط شدن آ-50 نیروی هوایی روسیه و وارد آمدن  آسیب شدید به پست فرماندهی پرنده ایلوشین-22 ، سه درس مهم را پیش روی سایر ارتش ها قرار می دهد :

1- نخست اینکه حادثه فوق نشان میدهد که نیروی هوایی ارتش روسیه تلاش های همه جانبه خود را برای سرکوب پدافند هوایی اوکراین ادامه میدهد ولی روسها بلحاظ تاریخی همانند همتایان خود در ارتش های غربی ، سرمایه گذاری اندکی بر روی توسعه سامانه ها الکترونیک و همچنین آموزش خلبانان خود جهت سرکوب دفاع هوایی دشمن کرده اند . درواقع امر ، ماموریتهای ضدتشعشع عملیات بسیار پیچیده ای است که نیازمند هماهنگی بالایی میان نیروی هوایی و شبکه دفاع هوایی زمین پایه و حتی نیروی زمینی دارد . به همین دلیل صرف برخورداری از موشک های ضدرادار کافی نیست و این مساله را نیروی هوایی اوکراین با شکست در سرکوب پدافند هوایی ارتش روسیه ، حتی با دریافت سامانه های ضدراداری غربی نظیر هارم تجربه کرده است.

 

 

 

 

2- درس دوم بطور مستقیم مرتبط به مسکو است . درواقع روسها بدلیل نیازمندی های روزافزون خود جهت بدست گرفتن برتری هوایی برفراز منطقه نبرد ، خطر وارد کردن پرنده گران قیمتی نظیر آ-50 به نزدیکی خطوط مقدم را به جان خریده بودند . پرنده ای نظیر آ-50 و پست فرماندهی همراه آن ( ایلوشین-22) پیش ازاین تنها برفراز بلگورود حضور داشتند و نیروی هوایی روسیه چندان تمایل نداشت تا چنین سامانه هایی را بیش از حد به خطوط مقدم نزدیک کند مگر اینکه  ارتش نیازمند برخورداری از یک تصویر راداری دائم از صحنه نبرد بوده و همین امر نیروی هوایی را وادار کرده تا ای وکس های خود بیش از گذشته به خطوط مقدم نزدیک کنند . از سویی دیگر ، گزارش های مستمر منابع غربی درخصوص تحویل زودتر ازموعد جنگنده های اف-16 به اوکراین ، روسها را تشویق کرده تا با جلوبردن ای وکس های خود از تحرکات احتمالی آنان اطلاع حاصل کنند . درهر صورت ، نیروی هوایی ارتش روسیه اکنون تنها 8 فروند ( 7 فروند ) ای وکس آ-50 در اختیار دارد که با درنظر گرفتن از دست رفتن خدمه آموزش دیده ، می تواند زیان قابل توجهی برای مسکو باشد .

 

 

3- سومین و آخرین نکته ای که می توان از این حادثه برداشت نمود ، تاثیر این شکار برعملیات نیروی هوایی روسیه در آینده و برفراز صحنه نبرد است . جلوکشیده شدن بخشی از شبکه دفاع هوایی اوکراین ، احتمالا روسها را وادار می کند تا مدار پروازهای اطلاعاتی خود را مجددا" عقب بکشد و این به نوبه خود ، زمان شناسایی اهداف اوکراینی را افزایش خواهد داد که در صحنه نبرد اوکراین ، این به معنای از دست دادن یک مزیت قابل توجه خواهد بود . با این حال روسها دست بردار نیستند و خبرهایی مبنی بر پرواز ای وکس های روسی برفراز کراسنودار منتشر شده که نشان میدهد ارتش روسیه همچنان به اطلاعات این پرنده نیاز دارد .

 

پی نوشت :

منبع1

منبع2

منبع3

4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.