تاپیک جامع تحولات شرق آسیا آیا ژاپن از انزوای نظامی خارج می شود؟ ( تاپیک جامع تحولات شرق آسیا )
توسط
MR9, در در اخبار تحلیلی
Recommended Posts
لطفا وارد سیستم شوید برای ارسال نظر
شما قادر خواهید بود بعد از ورود به سیستم این نظر را ترک نمایید
ورود به سیستم
-
مطالب مشابه
-
-
توسط Sorena_Noshad
به نام ایزد توانا
شن یانگ J-11 (نام کامل:Jianji-11 یا Jian-11) کپی چینی جنگنده برتری هوایی Su-27 (نام گذاری ناتو:فلانکر) ساخت روسیه است که توسط شرکت هواپیمایی شن یانگ چین توسعه داده شده است.نمونه های اولیه جنگنده J-11 از کیت ها و تجهیزات روسی به کار رفته در جنگنده Su-27SK استفاده می کند.نمونه چند منظوره و بهینه سازی شده این جنگنده که با نام J-11B شناخته می شود بر اساس بدنه جنگنده های Su-27SK و نمونه اولیه یعنی Jian-11 طراحی و ساخته شده است اما از سامانه ها و سیستم های خودکار الکترونیکی و همینطور تسلیحات ساخت چین بهره می برد.به احتمال زیاد به غیر از نمونه های اولیه دیگر نمونه های جنگنده J-11 از موتور جت توربوفن بومی FWS-10A (تایهانگ) استفاده می کنند.
J-11
در سال 1992 چین به جمع کاربران جنگنده سوخوی Su-27 پیوست.در سال 1995 روسیه و چین بر سر تولید تحت لیسانس جنگنده تک سرنشینه Su-27SK در چین به توافق دست یافتند.در همان سال شرکت های سوخو و شن یانگ قراردادی را به ارزش 2.5 میلیارد دلار به منظور تولید تحت لیسانس 200 فروند جنگنده Su-27SK با نام J-11 امضا کردند.بر اساس شرایط این توافق نامه شرکت های سوخو و KnAAPO مسئول ساخت و تحویل کیت ها به شرکت شن یانگ هستند و این شرکت نیز مسئولیت مونتاژ آن ها را دارد.روسیه و چین همچنین توافق کرده اند که روسیه اجازه دهد که به صورت تدریجی از برخی سامانه ها و سیستم های چینی در جنگنده J-11 استفاده شود.طبق گزارشات شرکت شن یانگ توانسته است با استفاده از شرایطی که در قرارداد ذکر شده است به این توانایی دست یابد تا جنگنده های J-11 را به صورت مستقل و با تجهیزات چینی تولید کند.اولین جنگنده J-11 در سال 1998 پس از مونتاژ در چین وارد خدمت شد اما به دلیل مشکلات فنی تولید انبوه آن از سال 2000 شروع شد.منابع روسی تایید کرده اند که تا سال 2002 ، 48 فروند جنگنده J-11 تولید شده بود و یک منبع دیگر اظهار می دارد که 48 فروند دیگر در بین سال های 2002 و 2003 تولید شده است.با این حال شرکت شن یانگ اعلام کرد به زودی همه 200 فروند ساخته و تحویل ارتش چین می شود.در نوامبر 2004 رسانه های روسی گزارش دادند که تولید جنگنده J-11 پس از ساخت حدود 100 فروند از آن متوقف شده است.در این گزارشات آورده شده است که طرف چینی از شرکت سوخوی درخواست کرده است که ارسال کیت های این جنگنده را برای مونتاژ متوقف کند.بر اساس گفته های یک منبع در داخل نیروی هوایی چین این توقف به آن دلیل است که جنگنده Su-27SK یاJ-11 نمی تواند الزامات و خواسته های نیروی هوایی چین را بر آورده کند.
تعدادی از فرضیه ها می تواند به درک چرایی توقف تولید جنگنده J-11 کمک کند.اول این که قراداد امضا شده بین روسیه و چین باعث شده است چین نتواند از موتورهای ساخت داخل بر روی این جنگنده استفاده کند و به همین دلیل برای تامین موتور جنگنده های خود به روسیه وابسته است.فرضیه دوم سیستم کنترل آتش روسی جنگنده J-11 است که با موشک های چینی سازگار نیست ، در نتیجه چین مجبور به واردات موشک های روسی R-27 و R-73 به منظور پشتیبانی از جنگنده های J-11 خود می شود.فرضیه سوم این است که جنگنده Su-27SK یا J-11 صرفا به منظور انجام ماموریت های برتری هوایی و درگیری های هوایی ساخته شده است و به همین دلیل توانایی پایینی در انجام عملیات های ثانویه مانند حمله به اهداف زمینی دارد ، این موضوع زمانی بیشتر محرز می شود که بدانیم این جنگنده تنها می تواند بمب های سقوط آزاد یا راکت های غیر هدایت شونده را به منظور حمله به اهداف زمینی با خود حمل کند.شرکت سوخو در سال 2003 توانست موفقیت های چشمگیری در بازار صادرات با هواپیمای Su-27SKM به دست آورد.در مدل Su-27SKM که بر اساس مدل Su-27SK ساخته شده است این جنگنده به یک جنگنده چند منظوره تبدیل شده و توانایی های آن بهبود چشمگیری داشته است.از جمله این بهینه سازی ها می توان به بهبود رادار کنترل آتش Zhuk-27 (یا در نوع بعد N001VEP) و به روز رسانی کابین خلبان با نمایشگر های چند منظوره مانند جنگنده Su-30MK اشاره کرد.با این حال این جنگنده توسط نیروی هوایی چین و به نفع جنگنده J-11 رد شد.
J-11B
در اواسط سال 2002 شرکت شن یانگ از تصمیم خود برای ساخت نمونه ای چند منظوره و بهینه شده از جنگنده J-11 با نام J-11B که توانایی حمل طیف وسیعی از تسلیحات هوا به هوا و هوا به زمین را داشت پرده برداشت.در این هنگام منابع روسی نیز تایید کردند که شرکت شن یانگ در حال کار بر روی نمونه ای از جنگنده J-11 با نام J-11B است که اکثر سامانه ها و سیستم های آن چینی هستند.حداق سه نمونه از این جنگنده (با کدهای:#523 - #524 - #525) تولید شده است.در سال 2006 نمونه های ساخته شده آزمایش های پروازی مختلفی را پشت سر گذاشتند.این جنگنده بر اساس جنگنده Su-27SK یا J-11 ساخته شده است اما دارای تفاوت هایی است مانند:
- استفاده از رادار کنترل آتش پالس داپلر چند منظوره بومی با توانایی رهگیری 6 تا 8 هدف و درگیری همزمان با 4 هدف
- سیستم کنترل پرواز دیجیتال بومی
- کپی چینی سامانه جست و جو و ردیابی اپتیکی OEPS-27
- سامانه ناوبری INS و GPS
- کابین خلبان دارای چهار نمایشگر چند منظوره (MFD) ، دید عالی و نمایشگر سر بالا (HUD)
این جنگنده می تواند موشک هوا به هوای کوتاه برد PL-8 (کپی چینی موشک اسرائیلی Python-3) و موشک هوا به هوای برد متوسط PL-12 با هدایت آشیانه فعال راداری را با خود حمل کند.در حالی که نیروی هوایی چین با جنگنده های Su-27/-30 خود می تواند به صورت همزمان تنها با 2 هدف و به وسیله موشک های R-77 درگیر شود ترکیب موشک های PL-12 و جنگنده J-11B باعث می شود که این جنگنده ها بتوانند به صورت همزمان با اهداف بیشتری درگیر شوند.علاوه بر توانایی های خوب جنگنده J-11B در نبردهای هوایی ، انتظار می رود این جنگنده توانایی های خوبی نیز در حملات دقیق به اهداف زمینی با استفاده از طیف وسیعی از تسلیحات هوا به زمین شامل : بمب هدایت لیزری LT-2 ، بمب هدایت شونده LS-6 ، موشک ضد رادار YJ-91 (کپی چینی Kh-31P) و موشک هوا به زمین KD-88 داشته باشد.در جریان ششمین نمایشگاه هوایی Zhuhai در چین که بین 31 اکتبر تا 5 نوامبر 2006 برگزار شد ، چین به صورت رسمی جزئیاتی را از موتور توربوفن بهینه سازی شده بومی FWS-10A منتشر کرد.این موتور در گذشته با موفقیت بر روی جنگنده جنگنده Su-27K و احتمالا J-11 تست شده است.از این موتور چنان بر می آید که دارای طراحی و عملکرد مشابهی با موتور توربوفن روسی AL-31F است و احتمال می رود که از آن الگوبرداری شده باشد.با این حال هنوز مشخص نیست که از موتور FWS-10A در جنگنده J-11 استفاده می شود یا نه.
J-11BS
حدس زده می شود که شرکت شن یانگ در حال توسعه نمونه دو سرنشینه جنگنده J-11B با نام احتمالی J-11BS است.این جنگنده از طراحی و ساختاری شبیه جنگنده Su-27UBK برخوردار است اما دارای موتور و سامانه های الکترونیکی و خودکار و تسلیحات ساخت چین است.
مشخصات
خدمه: 1 نفر (خلبان)
طول :21.9 متر
عرض : 12.9 متر
طول بال ها: 14.70 متر
ارتفاع: 5.92 متر
وزن خالی: 16,380 کیلوگرم
بیشینه وزن بارگذاری شده: 23,926 کیلوگرم
رادار: رادار کنترل آتش روسی Zhuk-27 یا رادار پالس داپلر چینی
موتور: موتورهای توربوفن روسی AL-31F یا چینی FWS-10A (دو عدد)
بیشینه سرعت: 2.35 ماخ (2,500 کیلومتر در ساعت)
برد:3,350 کیلومتر
سقف ارتفاع پروازی: 18,500 متر
تسلیحات:
موشک های هوا به هوای PL-12 و PL-8 یا R-77 ، R-27 و R-73
بمب های هدایت شونده LT-2 و LS-6 و راکت ها و بمب های غیر هدایت شونده
موشک ضد رادار YJ-91 (کپی چینی Kh-31P)
موشک هوا به زمین KD-88
کاربران : نیروی هوایی چین - نیروی دریایی چین
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
مترجم : سورنا نوشاد
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
منبع
هرگونه برداشت از مطلب تنها با ذکر نام مترجم و منبع امکان پذیر است!
منتقل شده به " هواپيماهاي نظامي "
REZAT1980
-
توسط super_comando
آفتاب: فرمانده واحد پدافند موشکی نیروی هوایی روسیه گفته‌است که جدیدترین سیستم پدافندی این کشور موسوم به S-400 از هفته آینده در اطراف مسکو مستقر شده و تا پایان سال 2015 حراست از اتمام مراکز مهم اقتصادی و سیاسی روسیه را بر عهده‌دار شده و شانس وقوع هرگونه حمله پیش دستانه خارجی را به حداقل خواهد رساند . به گزارش خبرگزاری ریانووستی، سرتیپ الکساندر گورکوف روز پنج‌شنبه با اعلام این خبر گفت: «اولویت اول، حراست از حریم هوایی مسکو است و به همین منظور این سیستم از هفته آینده در مراکز مهم اطراف مسکو مستقر خواهد شد. بعد از آن S-400 در دیگر مناطق کشور نیز مستقر خواهد شد». وی افزود که این سیستم جدید طی دو مرحله در اختیار نیروی هوایی روسیه قرار خواهد گرفت، به گونه‌ای که تا آغاز سال 2010 شهرهای بزرگ و مناطق اطراف آنها را شامل می‌شود و در مرحله دوم یعنی تا سال 2015 پوشش هوایی بقیه مناطق کشور را نیز در بر خواهد گرفت. به گفته گورکوف به غیر از S-400، نمونه‌های مدرنیزه شده بقیه محصولات صنایع نظامی روسیه نیز به‌زودی در اختیار واحد پدافند ضدموشکی قرار خواهد گرفت. وی گفت که این تسلیحات شامل سیستم‌های پدافندی با برد کوتاه، متوسط و دور می‌شود. به ادعای تحلیلگران نظامی روسیه سیستم پدافند موشکی S-400 قابلیت انهدام همه اجسام پرنده از جمله هواپیما، هواپیماهای بدون سرنشین و موشکهای بالستیک با هر سرعتی را دارا است . حداکثر برد این موشک‌ها از نظر مسافت 400 کیلومتر و از لحاظ ارتفاع 30 کیلومتر است. تفاوت عمده S-400 نسبت سیستم‌های مشابه آن است که کلاهک موشکهای این سیستم به ابزارهای نشانه‌روی خودکار در آسمان مجهز شده‌اند. گفتنی است موضوع استقرار سپر دفاع موشکی آمریکا در اروپای شرقی باعث تکاپوی شدید فرماندهان ارتش روسیه شده‌است. روس‌ها می‌گویند که استقرار این سیستم موازنه استراتژیک کنونی در قاره اروپا را از بین برده و قابلیت پیش‌دستی آمریکا در هر برخورد نظامی احتمالی را افزایش میدهد.
-
توسط DeAtH-EaGlE
هواپيماي جنگنده پشتيبان F-2 براي نيروي دفاع هوايي ژاپن نتيجه برنامه توايد مشترك امريكا و ژاپن است.
صنايع سنگين ميتسوبيشي به عنوان طرف اصلي قرارداد و شركت هوانوردي لاكهيد مارتين امريكا به عنوان طرف دوم قرارداد.
F-2A مدل تك سرنشين و F-2B مدل دو سرنشين اين جنگنده است.
آژانس دفاعي ژاپن برنامه توليد 130 فروند F-2 كه 83 فروند آن از مدل A و 47 فروند آن از مدل B است را دارد كه تا سال 2010 تحويل آنها انجام ميشود.
گرچه آينده برنامه نامعلوم است ولي تاكنون 76 فروند تحويل شده است.
در سال 1987, نيروي دفاع هوايي ژاپن نوعي از هواپيماي F-16C را به عنوان FS-X ژاپن براي جايگزيني با هواپيماي F-1 ميتسوبيشي را انتخاب كرد و در سال 1988 ميتسوبيشي به عنوان پيمانكار اصلي براي هواپيمايي كه به نام F-2 شناخته ميشود انتخاب شد.
اين برنامه شامل انتقال تكنولوژي از امريكا به ژاپن ميشود و سهم امريكا در اين قرارداد 40% است.
چهار نمونه آزمايشي ساخته شد كه دو نمونه آن براي آزمايشات استاتيكي و دونمونه ديگر براي آزمايشات فرسودگي استفاده شد.
پروازهاي آزمايشي اين نمونه ها در سال 1997 كامل شد و هواپيما در سال 1998 وارد مرحله توليد شد.
اولين توليدات در سپتامبر 2000 به آژانس دفاعي ژاپن تحويل شد كه بيش 49 فروند را شامل ميشد.
اين جنگنده در تاسيسات كوماكي ميتسوبيشي در ناگويا مونتاژ ميشود.
طراحي
كاوازاكي مسئوليت توليد قسمت مياني بدنه, درهاي چرخها و موتور را بر عهده دارد. ميتسوبيشي قسمت جلويي بدنه و بالها را توليد ميكند. ميتسوبيشي همچنين طراحي ساختار جعبه بال-پاييني كه شامل پوسته پاييني, تيرك, دنده ها و سري است و از چند سازه گرافيت اپوكسي ساخته شده را انجام داده است. كه اين اولين بار است كه در يك جنگنده تاكتيكي از اين تكنولوژي استفاده ميشود.
شركت فوجي ساخت سطح بالايي بالها, پوشش رادار, فلپ ها و ورودي هواي موتور به همراه قسمت انتهايي را انجام ميدهد و شركت لاكهيد مارتين نيز طراحي و ساخت قسمت انتهايي بدنه و باله هاي پاياني و لبه جلويي فلپ ها را انجام ميدهد.
كابين
كابين به سه نمايشگر چند كاره و يك نمايشگر كريشتال مايع ساخت شركت يوكوگاوا مجهز شده است. HUD نيز توسط شركت شيمادزو ساخته شده است.
تسليحات
سيستمهاي جنگ الكترونيك, كامپيوتر ماموريت, و راداد فاز فعال به وسيله ميتسوبيشي الكتريك ساخته شده است.
يك توپ M61A1 ولكان 20 م م در انتهاي قسمت اتصال بال نصب شده است. اين جنگنده داراي 13 جايگاه حمل سلاح است كه يكي در زير بدنه, 2 عدد در قسمت انتهاي بال و 5 عدد در زير هز بال است.
سيستم حمل سلاح توسط لاكهيد مارتين ساخته شده است.
اين جنگنده داراي 2 ريل پرتاب موشك فريزر نش ايت كه توسط نيپي ساخته شده است.
اين جنگنده فابليت حمل موشك ميانبرد اسپارو, موشك كوتابرد سايدوايندر و موشك كوتاه برد AAM-3 ساخت ميتسوبيشي را دارد.
F-2 ميتواند به موشكهاي ضد كشتي ASM-1 و ASM-2 مجهز شود. اين موشكها كه از سري نوع 80 ساخت ميتسوبيشي هستند در اصل براي F-1 در سال 1980 ساخته شدند.
اين جنگنده همچنين توانايي حمل بمبهاي 500 پوندي, بمبهاي خوشه اي CBU-87/B و پرتاب كننده راكت را دارد.قسمت مركزي و محلهاي داخلي حمل سلاح زير بال توانايي جمل مخزن سوخت 4400 كيلوگرمي را دارد.
آويونيك و كنترل پرواز
لاكهيد مارتين مسوئوليت ساخت سيستمهاي آويونيك را دارد. سيستم پرواز بر روي سيم توسط شركت پرواز الكتريك ژاپن توليد شد و هاني ول نيز تحت يك برنامه مشترك توليد شد.
حالات سيستم پرواز بر روي سيم شامل كنترل افزايشي, تثبيت استاتيكي و كنترل بار در هنگام مانور ميشود.
ارتباطات
سيستمهاي ارتباطي موجود در F-2 يك فرستنده AN/ARC-164 كه بر روي كانال UHF كار ميكند و توسط ريتون ساخته شده, يك فرستنده V/UHF ساخت شركت NEC و سيستم هشدار دهنده دوست از دشمن, يك راديو HF ساخت شركت كوكوساي الكتريك را شامل ميشود.
موتورها
اين جنگنده با يك موتور توربوفن F110-GE-129 جنرال الكتريك با پس سوز مجهز شده است. اين موتور نيروي معادل 131.7 كيلو نيوتن توليد ميكند كه سرعتي معادل 2 ماخ را به اين جنگنده ميدهد.
منبع : Airforce Technology
-
توسط ops
كره جنوبي و اندونزي به طور مشترك جنگنده رادارگريز مي‌سازند.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، روزنامه گلوبال تايمز -چاپ چين- نوشت: بر اساس اعلام اداره خريدهاي وزارت دفاع سئول، مقامات وزارت دفاع كره جنوبي و اندونزي رسما در مراسم افتتاح مركز مشترك تحقيقات دو كشور شركت مي‌كنند.
پروژه همكاري دو كشور براي توليد هواپيماهاي جنگنده رادارگريز است كه اندونزي 20 درصد هزينه تحقيقات توسعه طرح KF- X را كه شامل 10 ميليون دلار است پرداخت ميكند و بر اساس آن 30 تن از محققان اندونزي به كره جنوبي اعزام مي‌شوند و به همراه 100 كارشناس كره‌اي در مدت دو سال طرح را پيش مي‌برند.
طرح اوليه آن سال گذشته امضاء شد كه پس از توليد اين جنگنده قرار است اندونزي 50 فروند آن را بخرد. قرارداد رسمي اين پروژه ماه آوريل سال جاري به امضا رسيده است.
ارتش كره جنوبي از سال 2000 به بعد در حال اعلام و تبليغ پروژه جنگنده رادارگريز خود است و اميدوار است تا سال 2020 اين هواپيما را جايگزين هواپيماي F-4 و F-5 خود كند.
منبع
-
-
مرور توسط کاربر 0 کاربر
هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.