تبارشناسی جریان تکفیر و جهادگرائی تکفیری

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

 

در قرن هیجدهم میلادی عربستان تحت قلمرو وسیع امپراطوری عثمانی در خاورمیانه بود. اما کنترل و سلطه عثمانی ها بر عربستان تنها به نوار غربی عربستان یعنی حجاز ختم می شد.

از این رو صحرای وسیع نجد، در مرکز عربستان، منطقه ای صعب العبور و غیر قابل دسترس برای عثمانی ها به شمار رفته و آنها نیز زحمت اعمال سلطه بر آن را نمی کشیدند و نه حتی از این کار پرهزینه ، سودی عایدشان می شد.

 

نقل قول

لذا نجد در قرن هجدهم ، موطن  و سکونتگاهقبایلی بود که زیر پرچم و سلطه کسی نبودند.

 

آن چنان که پژوهشگر عربستانی فواد ابراهیم نقل میکند در اثر عدم استقرار موجود در نجد تنها مصدر اقتصادی منطقه [که عمدتا محل عبور کاروانهای تجاری بود] ، نیز دست خوش غارت برخی قبایل و در نتیجه راکد بود.

همچنان اضافه میکند که تا آن زمان ، هجوم به منطقه حجاز برای برخی از قبایل نجدی به نوعی وسیله کسب رزق و روزی بود.

 

حمید الگر نیز با بررسی جغرافیا و تاریخچه فکری نجد در تاریخ اسلامی به این نتیجه می رسد که :

نقل قول

شرایط و جغرافیای سخت این منطقه ، همواره بر کیفیت روشنفکری آن تاثیری منفی گذاشته است.

 

در چنین فضایی ، و در اواسط قرن هجدهم میلادی ؛ واعظ دینی به نام محمد ابن عبدالوهاب تفسیری از دین اسلام ارائه می دهد که در پس آن ، شرایط سیاسی اجتماعی منطقه خاورمیانه را تا به امروز دچار تغییر و تحول میکند.

 

 

4-1 : پیوند تاریخ ساز دو شیخ

 

ابن عبدالوهاب ) ۱۷۰۳ - ۱۷۹۲ م(  در خانواد های حنبلی و در یکی از روستاهای نجد به نام العیینه به دنیا آمد. او در مدینه از طریق معلمان دینی خود عبدالله بن ابراهیم ابن سیف نجدی و محمد حیات سندی با افکار ابن تیمیه آشنا شد.

نقل قول

تحصیلات دینی ابن عبدالوهاب، در اسناد مختلف، تحصیلاتی سطحی و فهم او از فقه اسلامی بسیار محدود ذکر شده است.

 

او در هیچیک از معدود کارهایی که از خود به جا گذاشت ؛ وارد مسائل فقهی نشده و وهابیت )منتسب به محمد عبدالوهاب( تا به امروز هرجا که میراث فقهی ابن تیمیه کم بیاورد ، در معدود مسائل فقهی باقیمانده به مکتب حنبلی رجوع میکند.

از این رو آن چه که به مذهب وهابیت معروف است بیشتر یک انتساب اسمی به رهبر جنش وهابیت یعنی محمد عبدالوهاب است.

 

مشرب فقهی و رویکرد مذهبی وهابیان در فهم دین، آن چنان که خود به آن اذعان دارند، سلفیت ابن تیمیه و پیروی از سلف صالح است. تاثیرپذیری ابن عبدالوهاب از ابن تیمیه، به خصوص در بعد تکفیری و تطهیرگرایانه، تا حدی است که برخی به اشتباه او را شاگرد ابن تیمیه دانسته اند.

 

نقل قول

از این رو، ادعای این که وهابیت در حقیقت نخستین جنبش وسیع سلفی در تاریخ است، ادعای عبث و بیهوده ای نیست.

 

 

نخستین کسانی که با افکار ابن عبدالوهاب مخالفت کرده و آنها را خارج از عرف اسلامی قلمداد کردند پدر او و برادرش سلیمان بودند. او پس از مرگ پدر در حریملا و سپس العیینه به عنوان قاضی مشغول به کار شد. آنجا برخی از قبوری که مردم آن ها را زیارت می کردند خراب کرد و زنی را سنگسار کرد.

مردم به ستوه آمده از رفتارهای ابن عبدالوهاب حتی طرح قتل شبانه او را نیز کشیدند.

 

ابن عبدالوهاب پس از این واقعه به درعیه، دهکده ای دیگر در نجد رفت.

 

نقل قول

درعیه قلمرو محمد بن سعود بود که رئیس و شیخِ اطرافیان خود به شمار می رفت.

 

آنجا بین محمد بن سعود که همواره رویای تسلط بر قلمرویی فراتر از درعیه را در سر می پروراند و ابن عبدالوهاب که قصد نشر یافته های دینی اش را داشت پیمانی بسته شد.

 

در این پیمان ابن سعود در تائید افکار و خواسته های ابن عبدالوهاب می گوید:

«این دین ]دینی که محمد عبدالوهاب از آن برای ابن سعود گفته بود[ دین خداوند و پیغمبر آن بوده و شکی در آن نیست، پس بشارت می دهم به تو و به آن چه که امر کردی و جهاد را علیه مخالفان توحید به راه خواهم انداخت.»

ابن عبدالوهاب نیز در پاسخ به ابن سعود او را به «اطاعت» و «پیروزی» بشارت داد.

 

در پس این توافق ، یک درگیری خونین جهادی در عربستان به پا شد که بیش از دو قرن به درازا کشید و در سال ۱۹۳۲ م و با شکل گیری عربستان سعودی به عنوان یک کشور خاتمه یافت.

 

نقل قول

همچنین، در پی این توافق ، نوادگان محمد بن سعود، معروف به آل سعود، زمام امور سیاسی را در عربستان به دست گرفته و نوادگان محمد بن عبدالوهاب، معروف به آل شیخ، زمام امور دینی آن کشور را تاکنون در دست دارند.

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

ویرایش شده در فروردین 1 توسط mehran55

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

 

ابن عبدالوهاب مانند ابن تیمیه نطق تشهد را برای اسلام آوردن کافی نمی دانست، حال آنکه نطق تشهد «تنها شرطی بود» که پیامبر اسلام در مدینه برای اسلام آوردن قرار داده بود.

 

نقل قول

تاکید ابن عبدالوهاب  بر مفهوم توحید بود. همان گونه که عنوان مهم ترین کتابش نیز چنین است.

 

او معتقد بود مسلمانی که تشهد می گوید باید معنی آن را هم بداند و معنی آن شریک ندانستن هیچکس با خداوند است. همه طاعات و عبادات فقط و فقط باید متوجه خداوند باشد و شریک و مقدس دانستن هر چیزی با خداوند شرک به شمار آمده و با مفهوم توحید در تناقض است.

 

از این رو، وهابی ها تقدس ائمه توسط شیعیان، زیارت قبور و واسطه و شفیع قرار دادن اولیاء ، برگزاری موالید برای سال روز پیامبر که علاوه بر شیعیان در بین مذاهب چهارگانه اهل سنت نیز رواج دارد، استفاده از آلات موسیقی توسط صوفیان و بسیاری موارد دیگر از جمله آویزان کردن تصاویر در خانه ها و بنای مجسمه ها را از مظاهر شرک دانسته و کسانی را که به این گونه امور اعتقاد دارند مشرک می دانند.

 

نقل قول

مبارزه با آن چه که ابن تیمیه آن را «بدعت» خواند ، نیز در قلب باورهای مکتب وهابیت نهفته است.

 

مفهوم جهاد نیز در آموزه های ابن عبدالوهاب یک مفهوم حاشیه ای در اسلام نیست و آنان معتقدند که جهاد «بهترین اعمال» است.

 

گرچه ابن تیمیه سابقه ای جدید و تعریف فقهی نامتعارفی در باب جهاد از خود باقی گذاشت، ابن عبدالوهاب بسیار فراتر از ابن تیمیه این مفهوم را به خارج از مفهوم متعارفش برد.

 

 

 

4-2 : آراء و دیدگاه های محمد ابن عبدالوهاب

 

مفصلترین شرح ابن عبدالوهاب در باب جهاد در کتاب الدرر السنیة که از او به جا مانده یافت می شود. او در این دست نوشته تمام کسانی را که به فراخوان او برای اعلام جهاد در درعیه نپیوسته بودند «بدون شک بزر گترین مرتدین» می شمارد.

 

نقل قول

ابن عبدالوهاب این تقسیم بندی را «دار الاسلام» ، یعنی درعیه و باورمندان به وهابیت که در آن زندگی می کردند و «دار الکفر» که در واقع تمامی دنیای خارج از درعیه بود، نامید.

 

ابن غنام، زندگی نامه نویس مورد اعتماد ابن عبدالوهاب، در کتاب تاریخ نجد از تمامی حملاتی که وهابی ها از درعیه به دیگر مناطق نجد و عربستان کرده اند به عنوان «غزوه» یاد میکند.

در مقدمه این کتاب نیز دلایل جاهلی و به دور از اسلام بودن ملتهای «عربستان، عراق، سوریه، شام، کردستان، بحرین، یمن و مصر» ؛ وجود داشتن قبور اولیاء در آن سرزمین ها عنوان شده که مردم آنها را زیارت میکنند. ابن غنام از این واقعیت به عنوان سندی برای برحق بودن جنبش ابن عبدالوهاب برای احیای اسلام نیز یاد میکند.

 

نقل قول

سه قرن بعد ابوبکر بغدادی، رهبر داعش، برای توصیف جهاد به عنوان «بهترین اعمال» خطابه ها اختصاص داد.

او هم چنان در خطابه «انفرو خفافا و ثقالا» از «مسلمانان» خواست تا به دعوت او برای جهاد لبیک گفته و به خلافت او در سوریه و عراق بپیوندند.

 

 

اکنون که از دیدگاه ابن عبدالوهاب تمام مسلمانان زمانش مشرک و کافر بودند، برای دعوت این مشرکان به آیین خود معنای تازه ای نیز به کل مفهوم «دعوت به اسلام» اضافه کرد و آن را «الدعوه» نامید.

 

نقل قول

مفهوم امروزی دعوت در اسلام عبارت است از دعوت غیرمسلمانان به اسلام.

 

اما ابن عبدالوهاب ، همان طور که در کتاب کشف الشبهات او آمده است ؛ مسلمانان زمان خود را «همانند مشرکین زمان پیامبر» میداند، بلکه آن ها را از مشرکین زمان پیامبر «بدتر» دانسته و لذا «همان طور که پیامبر با مشرکین زمان خود جهاد و نبرد کرد باید با مشرکین امروزی نیز جنگید.»

 

او «مال و زنان و کودکان» مشرکین را بر مسلمانان (در واقع وهابیان و طرفدارانش( مباح دانست.

 

از این منظر تمام حمله های وهابیان به دیگر شهرهای عربستان از نیمه قرن هجدهم گرفته تا اوایل قرن بیستم تحت عنوان جهاد صورت گرفت و اموال به دست آمده از این تاراج ها به عنوان غنیمت بین آنان تقسیم شد که ابن عبدالوهاب )تا زمان حیات خود( نیز از این غنیمت ها سهم به سزایی داشت.

 

تحلیل دیگری هم که برای اصرار ابن عبدالوهاب بر استفاده از مفهوم جهاد ارائه می شود این است که این رویکرد بخاطر هرچه مثمرثمرتر کردن جنگهای وهابیان با دیگر مردم عربستان بوده است.

 

مثلا فواد ابراهیم معتقد است که ابن عبدالوهاب با اعطای عنوان جهاد به تاراج هایش به آن رنگ و لعابی مقدس داده و از آن یک حربه بسیار قوی ساخت. او اضافه میکند داوطلبانی که برای جنگ در کنار ابن عبدالوهاب و ابن سعود آمده بودند واقعا خود را «سربازان فتح» یا به عربی جیش الفتح )اشاره به مسلمانان صدر اسلام( می دانستند.

 

جبهه فتح شام (جبهه النصره سابق)

 

نقل قول

ناگفته نماند ائتلافی که در ماه مارچ ۲۰۱۵ در سوریه شهرهای مهمی چون ادلب و جسر الشغور را از دست نیروهای اسد خارج و به تصرف خود درآورد نیز خود را «جیش الفتح» نامید.

 

این ائتلاف متشکل از هشت گروه جهادگرا با نام های جبهه النصره، احرار الشام، صقور الشام، جند الاقصی، فیلق الشام، لواء الحق فی ریف ادلب، جیش السنه و اجناد الشام بود.

جبهه النصره که شاخه رسمی القاعده در سوریه به شمار می رود نیز بعدها نام خود را به «جبهه فتح شام» تغییر داد.

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

 

 

 

ویرایش شده در فروردین 1 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات تایپی

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

برخی از علمایی که در زمان ابن عبدالوهاب یا پس از او می زیسته اند و در مخالفت با او آثاری به جا گذاشته اند؛ مدعی شده اند که او خود را در هیات یک پیامبر می دید.

اثبات این که در ذهن ابن عبدالوهاب چه می گذشت، کار سختی است. اما از قرائت تاریخی اعمال وی می توان تصور کرد که او سعی در تقلید از پیامبر یا به نوعی اعاده تاریخ او را داشته است.

نقل قول

مثلا او جامعه وقت خود را به جامعه عصر جاهلیت تشبیه کرده است.

 

حتی برای روسای قبایل و سرشناسان حجاز نامه نوشته و پیک و قاصد فرستاد تا آن ها را به «اسلام» دعوت کند.

 

پیش از همه این ها هم، خروجش از عینیه به درعیه را «هجرت» خوانده و وفادارانی را که از دیگر روستاها به او می پیوستند «مهاجر» می نامید.

 

حتی وقتی که وهابی ها به رهبری عبدالعزیز آل سعود موفق شدند که در سال ۱۹۲۴ مکه را تصرف کنند این تصرف را «فتح مکه» نام نهاده و طبق باور خود همان طور که پیامبر پس از فتح این شهر ، بت ها را شکست ؛ وهابی ها هم دست به تخریب و هَدَم [انهدام] قبور اصحاب پیامبر و دیگر اماکن مقدس زدند که جملگی ارزش باستانی داشته و قدمت آن ها به قرن هفتم میلادی می رسید.

 

نقل قول

روایتی نیز در مورد ابن عبدالوهاب ذکر شده که عصای خود را مهم تر از شخص پیامبر دانسته، چرا که با عصا می تواند موجودات مضر را از خود دور کند اما پیامبر شخصی بوده که رسالتی آورده و سپس رفته و دیگر اهمیت و منفعت خاصی از او باقی نمانده است.

 

در صورت صحت این روایت باید گفت که این می تواند یکی دیگر از مجموعه تناقضات آیین وهابیت باشد. زیرا شخصی که امروزه دارای «اهمیت خاصی» نیست، احادیث منتسبش در تمام نوشته ها و ادعاهای وهابیت به عنوان اسنادی بدون چون و چرا مورد استفاده قرار می گیرند.

به خصوص اینکه حِدَت و هجوم به کار رفته در این ادعاها که عمدتا با احادیث پیامبر توجیه می شوند تا سر حد تکفیر و هَدَرِ دَم افراد [مباح دانستن خون افراد] نیز می رسد.

 

 

4-3 : جهادگرایان وهابی

کتاب مدیریت توحش ، نوشته ابوبکر ناجی

مانیفست بسیاری از گروه های جهادی تکفیری نظیر داعش ، بوکوحرام و ... است

 

نخستین گروهی که با نام کفار مورد حملات جهادگرایانه وهابی ها قرار گرفتند ؛ سنی های حنبلی بودند. مذهب حنبلی تا قبل از وهابیت مذهب رایج مردم نجد بود.

دیگر کفاری که جهاد وهابیان متوجه آنان شد : عثمانی ها، شیعیان عراق و الاحساء و همچنین صوفی ها و سنی های حجاز و سوریه بودند. 

 

نقل قول

ارتباط خصمانه وهابی ها با عراق و شیعیانش از اهمیت خاصی برخوردار است.

 

عراق برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ میلادی مورد آماج حملات و بمب گذاری های سلفی های القاعده قرار نگرفت. بلکه در اوایل قرن نوزدهم ، وهابی ها با حمله به عراق تا شهر کربلا پیش رفته، چیزی در حدود ۸ هزار شیعه عراقی را قتل عام کرده، زیارتگاه های مقدس شیعیان را در کربلا ویران کرده و جواهرآلات موجود در آنها را به تاراج و غنیمت برده و بین خود تقسیم کردند.

 

نقل قول

استفان شوارتز معتقد است که در این حمله علاوه بر شیعیان، سنی های حنفی عراقی نیز در زمره قربانیان بودند.

 

تصرف شهر طائف در حجاز نیز توسط وهابیان داستان غم انگیزی دارد. آن ها پس از حملات متعدد نتوانستند این شهر را به تصرف خود درآورده و درنتیجه آن را محاصره کردند.

مردم طائف که از کمبود آب و آذوقه به ستوه آمده بودند در پی آن برآمدند که به شرط در امان ماندن، وهابی ها را به شهر راه دهند، وهابی ها نیز این شرط را پذیرفتند. اما به محض ورود به شهر، مردم بیگناه را قتل عام کرده، طوری که بسیاری از  زنان و کودکان نیز در زمره قربانیان بودند.

 

نقل قول

[جالب است که دو قرن بعد و در قرن بیست و یکم ، جهادگرایان تکفیری در سوریه ؛ همین امان نامه را به ساکنان شهرک های نُبل و الزهراء و فوعه و کفریا هم دادند که با توجه به تجربه طائف ، شیعیان این شهرک ها از پذیرش امان نامه و تسلیم شدن خودداری کردند]

 

 

نقل قول

جنبش وهابی به رهبری عبدالعزیز سرانجام در سال ۱۹۳۲ موفق به تشکیل کشور عربستان سعودی میشود.

 

به دلیل رویکرد و خوی آنارشیستی ایدئولوژی جهادی، کنترل این پدیده و افرادی که با استناد به آن به نبرد با دیگران می پردازند امری بسیار دشوار و در بسیاری از موارد غیرممکن است. یکی از احتمالات این امر این است که آن ها ممکن است هر آن حتی بر پشتیبانان خود هم طغیان کنند.

عبدالعزیز آل سعود دقیقا با چنین مشکلی در بحبوحه زایش عربستان سعودی برخورد کرد.

 

وهابی ها، که به «اخوان» معروف بودند، با ایده تشکیل دولت و ملزم بودن به مرزهای بین المللی مخالفت داشتند. درحقیقت کل این تفکر را که زاییده قوانین بشری بود شرک می نامیدند.

آنها می خواستند هم چون دو قرن پیش ، به جهادی فراتر از مرزهای بین المللی که اینک برای آنها تعیین شده بود ادامه داده و به «غزوات» خود به سمت کویت و عراق ادامه دهند.

 

اما عبدالعزیز که اینک نخستین پادشاه عربستان سعودی شده و از التزامات بین المللی خود آگاه بود، اخوانی را که خواهان جهادی فراتر از مرزهای تعیین شده برای عربستان در سال ۱۹۳۲ بودند سرکوب کرد.

 

 

آن چه قابل استنتاج است این است که جنبش وهابیت تنها ؛ احیا کننده سلفیت به فراموشی سپرده شده در قرن چهاردهم نیست. بلکه وهابیت بر سنگ بنای تئوری های ابن تیمیه ، ایده ها و ویژگی های تازه تری بنا کرده و این ایدئولوژی را در سیر تکاملی اش وارد مرحله تازه تری کرد.

 

نقل قول

به کارگیری واژه «ایدئولوژی» در اینجا یادآور ویژگی های یک سیستم ایدئولوژیک است که در کالبد «جهادگرایی» دیده می شوند.

 

در نهایت، جنبش وهابی و حتی سلفیت مطرح شده از سوی ابن تیمیه، [آنچنان که در بخش مرتبط با ابن تیمیه در این تاپیک گفته شد] خارج از کشمکش های سیاسی برای رسیدن به قدرت نبود.

 

نقل قول

ورای گفتمان خشن و تطهیرگرایانه وهابیت، منافع اقتصادی به شکل تاراج و غنایم، حذف رقبا، گسترده کردن قلمرو سلطه و اجمالا یک پروژه کامل سیاسی نهفته بود که به تشکیل دولتی با نام عربستان سعودی ختم شد.

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

[MF44 5,972]

17 hours قبل , mehran55 گفت:

وقتی که وهابی ها به رهبری عبدالعزیز آل سعود موفق شدند که در سال ۱۹۲۴ مکه را تصرف کنند این تصرف را «فتح مکه» نام نهاده و طبق باور خود همان طور که پیامبر پس از فتح این شهر ، بت ها را شکست ؛ وهابی ها هم دست به تخریب و هَدَم [انهدام] قبور اصحاب پیامبر و دیگر اماکن مقدس زدند که جملگی ارزش باستانی داشته و قدمت آن ها به قرن هفتم میلادی می رسید

سلام شاید حکمت پنهان ماندن مزار حضرت فاطمه (س) طی چهارده قرن را باید در چنین رفتارهای توهین آمیزی جستجو کرد که بعدها در عراق و سوریه تکرار شدند                                                                                               بسم الله الرحمن الرحیم : وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۚ أُولَٰئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَىٰ رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الْأَشْهَادُ هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ  آیه شریفه18 سوره مبارکه هود 

ویرایش شده در اردیبهشت 1 توسط MF44

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

به نظر می رسد، «حُکام محلی نجد» در زمره نخستین کسانی بودند که با وهابیت مطرح شده از سوی ابن عبدالوهاب ؛ حربه ای برای حذف رقبا پیدا کردند و قلمروشان را توسعه داده و قدرتشان را تثبیت کردند.

 

آنچنان که گفته شد، برادر عبدالوهاب، سلیمان و پدر او در زمره نخستین کسانی بودند که با عقاید او مخالفت کردند.

نقل قول

محمد عبدالوهاب پس از مرگ پدر ، عقاید خود را ابراز یا طبق روایت ابن غنام «نشر دعوت» خود را آغاز کرد.

 

 

4-4 : نشر دعوت !!!

 

نخستین شخص موثری که به عقاید ابن عبدالوهاب توجه کرد عثمان بن حمد بن معمر، حاکم العیینه بود. او ابن عبدالوهاب را که در حریملا اقامت داشت به العیینه دعوت کرد و به او آزادی عمل داد تا در کنار «نشر اسلام» پیروانش را گرد آورد و از قلمرو عثمان نیز حمایت کند.

 

در نتیجه و آن چنان که ابن غنام یاد می کند:

نقل قول

«هیچ بتی در قلمرویی که تحت سلطه «عثمان بن معمر» بود باقی نماند که شکسته نشود و در نتیجه کلمه حق به برتری رسید و سنت پیامبر احیا شد».

از مجموعه «بت های» شکسته شده به دست خود ابن عبدالوهاب ؛ مزار صحابی پیامبر، زید فرزند عمر ابن الخطاب بود.

 

مردم العیینه که کاسه صبرشان از اعمال ابن عبدالوهاب روز به روز لبریزتر می شد، به شیخ شهر بزرگ و پررونق الاحساء، واقع در شرق عربستان، نامه های متعددی نوشته و او را بر حذر داشتند که اگر دخالتی در العیینه نکند، ملک خود او نیز در خطر خواهد بود.

 

سرانجام و پس از سنگسار زنی به دستور ابن عبدالوهاب در العیینه، شیخ سلیمان آل محمد، رئیس الاحساء، به عثمان بن معمر نامه نوشته و او را تهدید کرد که اگر ابن عبدالوهاب را به قتل نرسانده یا او را بیرون نکند خراج عثمان را پرداخت نمی کند و اموال او را در الاحساء مصادره میکند.

عثمان نیز به این تهدیدها تن داد و ابن عبدالوهاب را وادار کرد که العیینه را به قصد درعیه که در سلطه محمد ابن سعود بود ترک کند.

 

 

محمد ابن سعود که پیشتر درباره ابن عبدالوهاب شنیده بود به همراه دو تن از برادرانش با گشاده رویی از او استقبال کرد.

 

به نقل از ابن غنام ، زندگینامه نویس ابن عبدالوهاب :

نقل قول

«در آنجا شیخ درباره سیرت پیامبر با او ]ابن سعود[  سخن گفت و آنچه که مردم را به آن دعوت میکرد.

درباره سیرت صحابه پیامبر نیز با او سخن گفت و آن چه که به آن امر کرده و آنچه که مردم را از آن نهی میکردند و اینکه بدعت گمراهی است و این که خداوند آنها را به وسیله جهاد در راهش عزیز و غنی می کند و همه آن ها را با هم برادر.

درباره گمراهی مردم نجد با او سخن گفت و مخالفت آن ها با شرع خدا و سنت پیامبرش و این که آنان به خدای باریتعالی با بدعت و اختلاف و ظلم شرک می ورزند».

 

در پس این زبان کاملا دینی که در آن زمان بین افراد آن منطقه جغرافیایی مرسوم و قابل فهم بود، ابن عبدالوهاب سه نکته سیاسی به ابن سعود پیشنهاد کرده است:

یک - می توان در برابر مردم نجد جنگید و پیروز شد.

دو - در این جنگ سود سرشاری است و خداوند در پس آن برادری، من و تو را عزیز و غنی خواهد کرد.

سوم - این که من توجیه کافی برای انجام دو نکته اول دارم.

 

ابن سعود با خوشحالی بسته پیشنهادی ابن عبدالوهاب را پذیرفته و او را بشارت می دهد به جهاد علیه کسانی که با «توحید» مطرح شده از سوی ابن عبدالوهاب مخالفت کنند.

 

عبدالعزیز آل سعود - بنیانگذار پادشاهی سعودی

 

اما گو این که او از تجربه های عثمان بن معمر حاکم العیینه درس گرفته باشد، دو شرط برای ابن عبدالوهاب تعیین میکند :

شرط نخست این که ابن عبدالوهاب ؛ ابن سعود را به قصد پیوستن به حاکم دیگری ترک نکند.

شرط دوم این بود که ابن عبدالوهاب ؛ با ابن سعود ، در اخذ مالی که از مردم درعیه جهت «حمایت» می گرفت، مخالفت نکند.

 

ابن عبدالوهاب شرط نخست را می پذیرد و در رابطه با شرط دوم به ابن سعود اطمینان می دهد که آن قدر از برکت جهاد غنیمت عایدش می شود که از این مالیات بی نیاز خواهد شد.
 

نقل قول

پژوهشگر عربستانی، خالد الدخیل معتقد است که این توافق اساس و بنیان دولت عربستان سعودی را تشکیل میدهد.

او می گوید که وهابیت یک پدیده دینی صرف نبود، بلکه فرهنگ و ایدئولوژی مورد نیاز را برای شکل گیری دولت عربستان سعودی فراهم کرد.

 

از این رو به باور الدخیل، وهابیت به همان اندازه که یک پدیده دینی است، یک پدیده سیاسی نیز هست.

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

کاخ عبدالعزیز / ریاض عربستان / سال 1917 میلادی

می توان به این نتیجه رسید که جنبش وهابی، در همان وهله نخست، بدون مورد توجه قرار گرفتن از سوی حکام محلی، جهت پیش برد اهداف سیاسی و توسعه قلمرو خود، نمی توانست به عنوان یک جنبش پایگاهی اجتماعی کسب کند.

 

نقل قول

«فرو» معتقد است که «حربه تکفیر در ایدئولوژی وهابی» علیه تمام دشمنان این جنبش به کار می رفت.

 

در این رابطه، از عثمانی ها گرفته تا مردم حجاز تا حاکم ریاض و وفاداران به او که راضی به اطاعت از تشکل سیاسی موجود در درعیه نبودند، در زمره کفار بوده و جهاد علیه آنان واجب بود.

حتی وقتی که ریاض نیز جزو قلمرو متصرفه آل سعود شد، دو برادرِ متخاصمِ حاکمِ بر درعیه و ریاض با تکفیر یکدیگر ؛ علیه هم به نبرد پرداختند که گویی در نهایت، حاکم درعیه بر دیگر برادر خود که حاکم ریاض بود پیروز می شود.

 

نقل قول

اما این جنبش دشمنی قدرتمند به نام امپراطوری عثمانی نیز داشت.

 

درحقیقت نخستین گسترش قلمرو وهابیان در عربستان، که آن را «پادشاهی نخست» نیز می نامند، با ارسال ارتشی از سوی محمد علی پاشا، حاکم مصر سرکوب و قلع و قمع شد.

 

 

 

4-5 : بریتانیا و جنبش وهابی

ناهار « وینستون چرچیل » با « عبدالعزیز » در هتل « اوبرگ دولاک » ( « فیوم » مصر / سال 1945 )

 

از نیمه دوم قرن نوزدهم به بعد؛ بریتانیا ، جنبش وهابی را به عنوان حربه ای علیه رقیب خود، یعنی امپراطوری عثمانی، تقویت کرد.

 

به باور حمید الگر، دومین عزم جنبش وهابی برای توسعه قلمرو به سمت عمان، در سال ۱۸۳۲ ، توجه بریتانیا را جلب کرد که علاوه بر تضعیف عثمانی ها ، انگیزه تسلط بر منطقه خلیج فارس را نیز داشت.

 

نقل قول

نخستین تماس بریتانیا با آل سعود، در راستای اهدافش در سال ۱۸۶۵ بود.

 

اما اوج رابطه این دو در بحبوحه جنگ جهانی اول شکل گرفت که از قضا بریتانیا در آن جنگ تا مرز اشغال قلب امپراطوری عثمانی یا همان ترکیه کنونی پیش رفت.

 

در سال ۱۹۱۵ آل سعود و بریتانیا معاهده «دوستی و همکاری» با یکدیگر امضا کرده و از سال ۱۹۱۷ به بعد خانواده سعود ماهانه پنج هزار پوند از بریتانیا دریافت میکرد.

 

نقل قول

تا سال ۱۹۰۲ عبدالعزیز ابن سعود به جز زادگاه خود درعیه و مناطق کوچک دیگری در نجد، قلمرو قابل ذکر دیگری در اختیار نداشت.

 

نقل قول

در آن زمان خاندان الرشید که به عثمانی ها وفادار بودند سلطه ریاض را در دست داشته و خاندان هاشمی^(*) ، معروف به اشراف، سلطه حجاز را در اختیار داشتند.

 

به تشویق و حمایت تسلیحاتی و مالی بریتانیا، عبدالعزیز اقدام به تصرف دیگر مناطق شبه جزیره عربستان کرده که با تصرف ریاض در سال ۱۹۰۲ شروع شد.

پس از ریاض منطقه الاحسا در شرق، عسیر در جنوب و سپس حجاز در غربِ این قلمرو مورد تاخت و تاز عبدالعزیز بن سعود و جنگجویان وهابی اش، معروف به «اخوان» ، قرار گرفتند.

 

نقل قول

این اخوان نباید با مختصر اخوان المسلمین اشتباه گرفته شوند، بلکه آنان جنگجویانی از قبایل بدوی نجد بودند که به تعصبِ وهابی و اعمالِ فوق العاده خشن شهرت داشتند.

 

عبدالعزیز در کنار سر پرسی کاکس (نفر سوم سمت راست) و شماری از مستشاران نظامی بریتانیا در خاورمیانه

 

این فتوحات در سال ۱۹۲۴ و با فتح مکه به اتمام رسید.

 

نقل قول

شوارتز ؛ تلفات حاصل از کل این پروسه 23 ساله را ، نیم میلیون قربانی و یک میلیون آواره ارزیابی کرده است.

 

سرانجام [علی رغم اینکه بریتانیا حکمرانی عربستان را به خاندان هاشمی ^(*) وعده داده بود] ، عربستان سعودی در سال ۱۹۳۲ و با حکمرانی آل سعود به شکلی رسمی به عضویت جامعه بین الملل درمی آید.

این سال با آغاز استخراج و فروش نفت در این کشور نیز همراه بود.

 

برخی از فرماندهان اخوان در سال ۱۹۲۷ خواهان برخی امارتهای تصرف شده برای حکمرانی شدند.

برخی نیز خواهان ادامه جهاد به قلمروهای فراتری مانند کویت و عراق بودند.

 

مطالباتی که عبدالعزیز با هیچکدام از آن ها موافقت نکرد.

 

فواد ابراهیم معتقد است که عبدالعزیز از همان ابتدای امر با تصور این که در نهایت کنترل اخوان را به دست خواهد گرفت، از آنها به عنوان حربه نظامی استفاده کرد.

 

نقل قول

چنین اشتباهی پس از عبدالعزیز ، بارها و بارها از سوی دیگران تکرار شد.

 

در نهایت امر ، اخوان ؛ علیه عبدالعزیز شورش کردند.

 

عبدالعزیز - نشسته مابین آنتونی ایدن (وزیرخارجه بریتانیا) و وینستون چرچیل (نخست وزیر بریتانیا) / فیوم مصر

 

اما این شورش با کمک نیروهای بریتانیایی، [از جمله با کمک نیروی هوایی آن ها] سرکوب شد و عبدالعزیز نه تنها پادشاهی آل سعود را بنیان گذاشت بلکه آن را برای پادشاهان پس از خود [که فرزندانش بودند] مستحکم کرد. 

 

 

 

پاورقی:

-----------------------------------------------------------

(*) : سلسله هاشمی (معروف به اشراف) ، سلسله‌ای از حکمرانان عرب سنی در «عربستان» و «اردن» و «عراق» است که خود را منسوب به قبیله قریش و پیامبر اسلام می‌دانند. 

این سلسله فرزندان «حسین الهاشمی» [معروف به شریف حسین] محسوب می‌شوند که امیر و حکمران حجاز بود. 

بعد از جنگ جهانی اول [که با تجزیه عثمانی ، سرزمین های عراق و اردن و فلسطین زیر قیومیت انگلیس قرار گرفت] ؛ فرزندان شریف حسین با حمایت انگلیس، دولت‌های جدیدی را در دو کشور عراق و اردن پایه‌ریزی نموده و حکمرانی کردند.

 

پسر ارشد وی «شریف علی» مدتی امیر و حکمران حجاز بود.

 

ملک عبدالله اول [ بنیانگذار عربستانی پادشاهی هاشمی در کشور اردن ] در کنار  عبدالعزیز بن سعود

 

دو پسر دیگر او «ملک عبدالله اول» [پدربزرگ پادشاه فعلی اردن] و «ملک فیصل» به عنوان پادشاه بر اردن و عراق حکومت کردند.

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

 

در رابطه با نقش اسلام گرایی [در انواع مختلف آن] ، در تاریخ معاصر روابط بین الملل ، آن چه را که باید مد نظر داشت ؛ این است که این پدیده در زمان جنگ سرد هیچگاه در کمپ سوسیالیستی قرار نداشت.

 

نقل قول

پس از افول بریتانیا، به عنوان یک قدرت جهانی، ایالات متحده آمریکا به متحد قدرتمند عربستان در عرصه بین المللی تبدیل شد.

 

«نیاز شدید ایالات متحده آمریکا به نفت» در اوایل دهه چهل میلادی، «تضمین ارائه همیشگی این محصول» و همچنین «کنترل قیمت آن در بازارهای جهانی» نقشی محوری در روابط استراتژیک ایالات متحده آمریکا با عربستان، که بزرگترین منابع زیرزمینی نفتی را در جهان دارد، ایفا میکند.

 

شرکت عربستانی-آمریکایی آرامکو در این راستا، با بالاترین ظرفیت استخراج نفت در جهان، تنها شرکت نفتی در عربستان است. از طرفی، عربستان سعودی برای حفظ امنیت بر هم پیمان خود آمریکا تکیه میکند.

 

در فاصله زمانی بین دهه ۶۰ تا ۸۰ میلادی هدف دیگری که همانا رویارویی با گسترش کمونیسم در جهان بود، این دو «هم پیمان» را وارد شراکتی تازه کرد.

 

 

 

4-6 : وهابیت به عنوان یک پروژه بین المللی (بخش نخست)

 

عربستان در دهه ۶۰ میلادی با در اختیار گذاشتن منابع عظیم موسساتی و مالی ، به رجال دین خود تصمیم می گیرد تا پروژه بسط و تبلیغ وهابیت را خارج از مرزها و در سطح جهان توسعه دهد.

 

دو انگیزه برای اتخاذ چنین تصمیمی از سوی رژیم عربستان ذکر شده که هر دو می توانند درست باشند:

نقل قول

انگیزه نخست این است که دولت عربستان در پاسخ به جمال عبدالناصر و برای برون رفت از عزلتی که آرمان های ملی گرایانه ناصر برای آنان در میان اعراب ساخته بود، دست به چنین اقدامی زده است.

 

در دهه شصت و تحت رهبری ناصر، مصر مرکز جهان عرب و رهبر آن به شمار می رفت. ناصر همواره شیوه حکومت داری آل سعود را «ارتجاعی» خوانده و آنها را به دلیل هم پیمانی با غرب به توطئه علیه منافع کشورهای عربی متهم میکرد.

او در این راستا تا مرز رویارو شدن با عربستان در یمن، پیاده کردن نیرو در طائف عربستان برای سرنگونی فیصل  )پادشاه وقت عربستان( و حمایت از تشکل «امرای آزاد» که مخالفان عربستانی فیصل بودند، پیش رفت.

 

از این رو بنجامین شوارتز سیاست بسط منطقه ای و جهانی وهابیت را به عنوان سیاستی بازدارنده علیه ناصر این گونه توصیف می کند:

نقل قول

«پاسخ آل سعود به اتهامات ناصر مبنی بر نامشروع بودن رژیم آنها این بود که برای نخستین بار در تاریخ هزار و چهارصد ساله اسلام، عربستان را به عنوان مرکز جهان اسلام احیا کنند».

 

جمال عبدالناصر و فیدل کاسترو - دو رهبر متحد اردوگاه شرق (نیویورک/حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل)

 

در همین رابطه، ذکر این نکته نیز ضروری است که رژیم جمال عبدالناصر در مصر ، از سوی ایالات متحده آمریکا رژیمی تلقی می شد که در کمپ سوسیالیستی و علیه آمریکا و هم پیمانانش قرار دارد.

تسلط چنین رژیمی بر منابع نفتی عظیمی که برای آمریکا اهمیتی استراتژیک داشت، قطعا غیر قابل قبول بود.

 

نقل قول

انگیزه دوم نوعی «جبران خسارت» ذکر شده است.

 

از این رو آل سعود با بیم «نارضایتی موسسات دینی» از «کوتاه شدن دست شان در امور داخلی» و تصمیم گیریهای این کشور، بر آن شدند تا با سپردن تبلیغ وهابیتِ خارج از مرزها به ایشان ، دل آن ها را به دست بیاورند.

 

تشویق یا پشتیبانی اسلام گرایی از سوی آمریکا نیز در بحبوحه جنگ سرد یکی از وسایل بازدارنده علیه بسط کمونیسم به شمار می رفت. (استراتژی کمربند سبز)

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

ویرایش شده در اردیبهشت 1 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات تایپی

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

 

 

4-7 : وهابیت به عنوان یک پروژه بین المللی (بخش دوم)

«ذاكر نايك» یکی از تندروترین رهبران سلفی هند / موسس سازمان تحقیقات اسلامی هند و شبكه تلویزیونی «صلح»

 

عربستان سعودی در سال ۱۹۶۲ مجمع مسلمانان جهان را تاسیس میکند که شاخه های مختلفی نیز در نقاط مختلف دنیا دارد.

حمید الگر در وصف این مجمع می نویسد:

نقل قول

«مجمع مسلمانان جهان با تشکیل شاخه های مختلفی در جهان، از جمله اروپا ، جنوب و جنوب شرق آسیا و به خصوص آفریقا، تمام سعی و تلاش خود را کرد تا مطابق عنوان خود ظاهر شود».

 

جای تعجب نیست که این مجمع که از بودجه هنگفتی نیز برخوردار است و یکی از فعالیت های آن اعطای کمکهای مالی به کشورهای دیگر است، رویکردی وهابی دارد. مفتیانِ بالارتبه عربستان همواره نقشی کلیدی در ریاست و تصمیم گیری های این مجمع دارند. 

 

یکسال بعد(1963 میلادی)، انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا در همکاری با مجمع مسلمانان جهان در آمریکا تاسیس شد.

 

در سال ۱۹۶۶ میلادی فدراسیون دانشجویان مسلمان در آمریکا و اروپا تاسیس شد که با مجلس جوانان مسلمان جهان در ریاض )تاسیس شده در ۱۹۷۲ (در ارتباط است.

 

الگر اشاره می کند که مجمع مسلمانان جهان در آمریکا و کانادا نوشته های محمد عبدالوهاب را به عنوان «منابع اندیشه اسلامی» منتشر میکرد. از این رو جای تعجب نیست که در فرهنگ لغت سازمانهای یاد شده مسلمانان دیگر با عنوان «اهل بدعت» خوانده شوند. 

 

 

تمامی جذب شدگان کانون های تبلیغ وهابیت در غرب «غیرمسلمان» نبودند.

نقل قول

بلکه بسیاری از کسانی که به این کانونها جذب میشدند جوانان مسلمانی بودند که تابع اسلام سنتی خانواده های خود بودند و در اثر آشنایی با این کانونها به گرایش سلفی روی آوردند. 

 

الیسون پارگتر در پژوهش خود که متمرکز بر جهادگرایی در اروپا است، پرده از فعالیتهای دیگر انجمن ها و موسسات امور خیریه مرتبط با عربستان در اروپا برمیدارد.

 

این فعالیت ها شامل «جذب افراد فقیر در آلمان و فرانسه» توسط کانونهای تبلیغ سلفی است که «در بعضی موارد» ، این افراد با بورس های «تحصیل دین» که از سوی عربستان فراهم شده به این کشور سفر میکنند. 

نقل قول

یافته های پارگتر نشان می دهد که این افراد پس از اتمام یک دوره دینی با ذهنیتی به مراتب افراطی تر از گذشته به کشورهای خود بازگشته اند.

 

برخی از این فعالیت ها ، متمرکز بر زندانی های محبوس در زندانهای فرانسه بود که از آن جا سرنوشت تعدادی از زندانیان به افراطی گری ختم شد.

بسیاری از این افراد بعدها یا در عملیات تروریستی در کشورهای اروپایی شرکت کرده و یا جذب جهاد در کشورهایی مانند الجزایر، افغانستان و بوسنی شدند. 

 

بنابراین، قابل فهم است وقتی که «مسلمانان بلژیک» در پاره ای از اعتراضات خود علیه عملیات تروریستی پاریس در نوامبر ۲۰۱۵ ، خواهان عدم دخالت عربستان سعودی در مدیریت مساجدشان باشند.

نقل قول

فرآیند به افراط کشیدن مسلمانان توسط «مدیریت عربستانی» مساجد در بلژیک ؛ در حالی صورت می گیرد که پادشاه بلژیک رسما اداره مساجد این کشور را به عربستان سعودی واگذار کرده است. 

 

 

اعطای کمک های مالی به دیگر کشورهای نیازمند برای تبلیغ و تدریس وهابیت اهمیت به سزایی در گسترش ایده های سلفی در این کشورها داشته است. این روند از کشورهای آفریقایی مانند نیجریه و سومالی آغاز و تا پاکستان، بوسنی و چچن و کشورهای جنوب شرق آسیا مانند اندونزی ادامه داشته است.

رضا اصلان در این باره می گوید:

نقل قول

«پذیرش وهابیت شرط لازم از سوی عربستان، برای پرداخت کمک های مالی بوده است».

 

فواد ابراهیم در کتاب سلفیت جهادی در عربستان، بر نقش مجموعه های سلفی عربستان در کشورهای همجوار مانند عمان و کویت تمرکز کرده است که این گونه فعالیت ها نه تنها شامل «تبلیغ» بلکه «سازماندهی برای تخریب» نیز میشد.

 

 

ادامه دارد ...

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.  

ویرایش شده در اردیبهشت 1 توسط mehran55

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

 

فصل نخست

بخش چهارم : تکفیر ؛ ایدئولوژی حکومت

 

روی هم رفته و در راستای حمایت از این گونه اقدامات گفته شده در پست قبل ، حتی کارنامه «پادشاه فهد» (ملک فهد) [که نام او بیشتر با قماربازی توام بود تا التزام اسلامی] از این قرار است:

نقل قول

هزینه کردن ۸۵ میلیارد دلار از بودجه دولت عربستان برای ۲۱۰ مرکز اسلامی، ۱۵۰۰ مسجد، ۲۰۲ دانشکده و ۲۰۰۰ مدرسه در کشورهای مختلف مانند پاکستان، نیجریه، بوسنی، چچن، کانادا، آمریکا، بریتانیا

 

این رویکرد در زمان پادشاهی عبدالله هم رو به افول نرفت.

 

در سال ۲۰۱۳ مطبوعات هند گزارش دادند که عربستان فقط و فقط مبلغ ۳۵ میلیارد دلار برای ساخت مساجد و مدارس در اقصا نقاط آسیای جنوبی )یعنی یکی از پرجمعیت ترین نقاط جهان اسلام( هزینه کرده است.

 

 

4-8 : وهابیت به عنوان یک پروژه بین المللی (بخش سوم)

سرمایه گذاری هنگفت مبلغین وهابی بر روی مردم جمهوری های تازه تأسیس نظیر کوزوو و رژیم باکو

 

با «افزایش بهای نفت» در دهه ۷۰ میلادی و «انقلاب ایران» در سال 1979 میلادی ، اهمیت نقش سازمان های شبه دولتی مانند مجمع مسلمانان جهان در سیاست های خارجی عربستان دو چندان شد.

 

ظهور پدیده ای به نام «جمهوری اسلامی» در ایران و مطرح شدن ایده «امامت امت اسلام» از سوی انقلابیون جوان ایران ؛ به خودی خود برای رژیم عربستان که مشروعیت خود را از عنوان «خُدامِ حرمینِ شریفین» و نتیجتاً ادعای «رهبری جهان اسلام» داشت ؛ تبدیل به چالشی بسیار بزرگ شد.

 

نقل قول

این رقیب و چالش گر جدید ، از قضا شیعه نیز بود !!!

 

نا آرامی های بوجود آمده در مناطق شیعه نشین عربستان در سالهای ۷۹ و ۸۰ میلادی ، مزید بر علت شد تا عربستان «شبکه سلفی» خود را علیه ایران و شیعیان، به خصوص در پاکستان، افغانستان و جهان عرب به کار گیرد.

نقل قول

یافته های ستینبرگ نشان میدهد که حمایت مالی سازمان های شبه دولتی مانند مجمع مسلمانان جهان و برخی  سازمان ها وافراد دیگر از «گروه های مسلح سلفی» در پاکستان و افغانستان نقش عمده ای در شروع خشونت علیه شیعیان این دو کشور داشته است.

 

اقدامات ضد ایرانی عربستان اما ، در زمان جنگ ایران و عراق به اوج میرسد.

عربستان با حمایت ۳۰ میلیارد دلاری از رژیم صدام حسین در زمان جنگ، بزرگ ترین حامی او در جنگ علیه ایران قلمداد می شود. حال آنکه حمایت مالی دیگر کشورها مانند کویت و امارات متحده عربی تنها تا مرز 7 میلیارد دلار می رسد.

 

در سال 86 عربستان مقداری مواد منفجره بسیار قوی در چمدان های برخی از حجاج ایرانی کشف میکند که گویی آن ها از این ماجرا بی اطلاع بوده و جریان از سوی یکی از نهادهای ایران برنامه ریزی شده بود.

 

یک سال بعد به فرمان امام خمینی ، حجاج ایرانی در مکه راهپیمایی موسوم به «برائت از مشرکین» را برگزار کردند. [خود این راهپیمائی ، نوعی تکفیر  مشرکین توسط پیامبر اسلام بود]

در نتیجه سرکوب خشونت بار این راهپیمائی توسط پلیس عربستان،  ۲۷۵ تن از حجاج ایرانی و ۸۵ فرد عربستانی که برخی از آنها در زمره نیروهای پلیس بودند، جان خود را از دست می دهند.

 

 

اما نکته مهم دیگری که استینبرگ به آن اشاره کرده و از آن دوره تا شیوع درگیریها در عراق، سوریه و یمن به قوت قابل مشاهده است، این است که

نقل قول

«به نظر می رسد در سطح ایدئولوژیک، دولت عربستان به علمای وهابی خود چراغ سبز نشان داده تا کمپین تبلیغات مذهبی خود را علیه ایران و شیعیان راه بیاندازند».

 

آن چنان که در بندهای بعدی اشاره خواهد شد، این «کمپین» تنها دارای منابر مذهبی ساده در مساجد نبوده، بلکه از شبکه های رسانه ای و منابع عظیم مالی نیز برخوردار بود.

نقل قول

استینبرگ معتقد است که علی رغم حدت و شدت عقاید تطهیرگرایانه و تکفیری محمد ابن عبدالوهاب علیه شیعیان ، علمایِ وهابیِ پس از او ، مواضعی به مراتب حادتر و خشن تر علیه شیعیان نشان داده اند.

 

مراسم حج که سالیانه میلیون ها مسلمان را از اقصاء نقاط کشورهای اسلامی و غیر اسلامی روانه عربستان میکند یکی دیگر از منابع تبلیغ وهابیت در عربستان است.

 

علاوه بر شمار افرادی که پس از مراسم حج با ایده های مذهبی افراطی به کشورهای خود از جمله عراق بازگشته اند، نشر «مقدمه ای بر قرآن» و کتب دینی با رویکرد سلفی که از جمله بر «جهاد» به عنوان یکی از اصول دین تکیه می کنند، نمونه ای از این شگردهاست. این گونه کتابها معمولا به شکلی مجانی میان حجاج پخش می شوند.

 

عدنان درخشان در این زمینه کتابی دارد تحت عنوان آسیب شناسی کتب اهدایی وهابیان در ایام حج که در آن به مجموعه ای از این کتب اشاره و آنها را بررسی کرده است.

 

تحت فشارهای بین المللی ، پادشاهی سعودی در سال ۱۹۶۲ میلادی به قانونی بودن برده ‌داری در این کشور پایان داد

 

علاوه بر مجموعه اجتماعی بزرگ حج، برخی از تحلیلگران ، به «کارگران خارجی» که عمدتا از کشورهای فقیر به عربستان سعودی رفته اند تا در آن جا به کار و کسب درآمد مشغول شوند نیز به عنوان منبعی اجتماعی برای رادیکالیزه کردن افراد توسط مجموعه های سلفی اشاره میکنند. [در عربستان حدود 9 میلیون کارگر خارجی مشغول به کار هستند]
 

نقل قول

با نگاهی به فهرست کشورهای فوق الذکر می توان دریافت که برخی از این کشورها و مناطق مانند سومالی، چچن، پاکستان و افغانستان، یا خود دچار جنبش های سلفی-جهادگرا مانند الشباب و طالبان هستند یا صادرکننده «مجاهد» به مناطق پرالتهابی مانند سوریه و عراق.

 

تمام افرادی که از کشورهای مختلف جهان از جمله کشورهای غربی، عزم جهاد می کنند به محض ورود به سوریه با دکترین جهادی آشنا نمی شوند. بلکه بسیاری از آنان در کشورهای مبدا با این دکترین آشنا بوده یا در اصل از کشورهایی می آیند که گروه های سلفی آنجا ، دهه هاست به تبلیغ و جذب افراد پرداخته بودند.

 

نقل قول

اضافه بر این، می توان از عوامل تکنولوژی، اینترنت و شبکه های اجتماعی برای آشنایی و جذب به دکترین جهاد یاد کرد.

 

 

... پایان

 

نقل قول

با توجه به اینکه ظاهرا تاپیک برای اکثر دوستان دچار عدم جذابیت شده (برخلاف تصور اولیه خودم) ، فکر می کنم دیگه ادامه دادن تاپیک فقط و فقط باعث شلوغ شدن اسکرول میلیتاری میشه.

برای همین در این پست و با پایان یافتن بخش مربوط به وهابیت ، مناسب ترین زمان برای خاتمه دادن به این تاپیک است.

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

ویرایش شده در اردیبهشت 1 توسط mehran55

[MF44 5,972]

12 hours قبل , mehran55 گفت:

پایان

؟؟؟؟؟

 

12 hours قبل , mehran55 گفت:

با توجه به اینکه ظاهرا تاپیک برای اکثر دوستان دچار عدم جذابیت شده (برخلاف تصور اولیه خودم) ، فکر می کنم دیگه ادامه دادن تاپیک فقط و فقط باعث شلوغ شدن اسکرول میلیتاری میشه.

برای همین در این پست و با پایان یافتن بخش مربوط به وهابیت ، مناسب ترین زمان برای خاتمه دادن به این تاپیک است

سلام و خداقوت - چطور متوجه می شوید که تاپیک جذابیت ندارد ؟ آیا نظرسنجی برگزار شد؟ اسکرول میلیتاری به شما اعتراض کرد ؟ بعضی مطالب تاپیک شما توسط بنده در فضای مجازی به اشتراک گذاشته شد و بازخورد خوبی هم داشت و باعث تامل ، تفکر و پرسشگری مخاطبین شد 

[majid363 3,578]

11 hours قبل , mehran55 گفت:

با توجه به اینکه ظاهرا تاپیک برای اکثر دوستان دچار عدم جذابیت شده (برخلاف تصور اولیه خودم) ، فکر می کنم دیگه ادامه دادن تاپیک فقط و فقط باعث شلوغ شدن اسکرول میلیتاری میشه.

 

با تشکر از شما 

من خودم کلی سوال دارم اما سعی می کنم بعد از اتمام مطالبتون بزارم ریشه های وهابیت بر میگرده به صدر اسلام و برخی صحابه 

توسل تو برخی اهل سنت هم هست اما باعث تکفیر اونها نمیشه  یکی از اصلی ترین تفاوت های اهل سنت با تشیع بحث عدالت صحابه هست 

 

[mehdipersian 23,300]

ایده ی وهابیت در اصل یک ایده ی منحرف بود که هیچ کس محلی به آن نمیگذاشت. 

 

ولی با کمک انگلیس به حاکم عربستان تبدیل شد(با مزدوران دیگه ای به نام خاندان منحوس سعود) تا حاکمیت مکه و مدینه غیر مستقیم در دست انگلیس و بعد آمریکا باشد. 

 

اگر سابقه ی تاریخی آل سعود را ببرسی کنیم میبینیم اول علیه عثمانی قیام کردند و عثمانی را تجزیه کردند تا دشمن انگلیس تجزیه شود. 

 

هیچ وقت به طور واقعی و جدی بر علیه اسرائیل حرکتی نکردند و دشمن عراق صدام(البته به جز زمان جنگ با ایران) و مصر عبدالناصر بودند به این خاطر که تفکرات ناسیونالیسی و سوسیالیستی نزدیک به شوروی داشتند.(سعودی ها نوکر آمریکا بودند و هستند) 

 

و با دستور کاخ سفید مدارس و مساجد وهابی را اول برای مقابله با شوروی و بعد برای مقابله با ایران ساختند و بودجه دادند. 

 

و پول پاشی های گسترده انجام دادند که تا آنجایی که میتوانی از هر لحاظی به ایران ضربه بزنند. 

 

در کل به جز نحسی و جنگ و بدبختی برای منطقه و اسلام چیز دیگه ای نداشتند. 

 

بهترین توصیف برای وهابیت حدیثی از پیامبر است که  پیامبر منطقه ی نجد(محل تولد وهابیت) در شرق مدینه را منطقه ی " شاخ شیطان "می نامد. 

[zed 4,791]

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

بسیار عالی و حیف است که تاپیک به این زودی به پایان برسد . به خصوص در زمانی که تکفیری ها برای داخل کشور ما هم برنامه های زیادی تدارک دیده اند ریشه یابی و روشنگری در خصوص این تفکر منحوس بسیار لازم و مورد نیاز می باشد . امیدوارم ادامه داشته باشد .

[archersarash 1,375]

سلام و وقت بخیر 

برادر مهران عزیز و دانشمند  به خاطر همه مطالب خوب و زیبا و شیوایتان بسیار سپاسگذارم و جا داره به خاطر این موضوع بسیار جذاب و از نظر زمانی به جا یک دست مریزاد حسابی هم خدمتتون عرض کنم 

اونقدر این مطلب و به زیبایی بیان کردین که با وجود گرفتاری زیادم در این یک ماهه ...باید هر روز یه سری به اینجا بزنم و نوشته جدیدتون حتما بخونم ...

برادر گرامی و عزیز کار زیبایی شروع کردین و همه منتظر ادامه  هستیم 

از خدای متعال در این ایام عزیز براتون صحت و سلامت و موفقیت و شادکامی ارزو دارم 

منتظر  هستیم .........

 

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز .

 

19 hours قبل , MF44 گفت:

سلام و خداقوت - چطور متوجه می شوید که تاپیک جذابیت ندارد ؟

بعضی مطالب تاپیک شما توسط بنده در فضای مجازی به اشتراک گذاشته شد و بازخورد خوبی هم داشت و باعث تامل ، تفکر و پرسشگری مخاطبین شد 

 

19 hours قبل , majid363 گفت:

با تشکر از شما 

من خودم کلی سوال دارم اما سعی می کنم بعد از اتمام مطالبتون بزارم

 

16 hours قبل , zed گفت:

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

حیف است که تاپیک به این زودی به پایان برسد.

امیدوارم ادامه داشته باشد .

 

3 hours قبل , archersarash گفت:

سلام و وقت بخیر 

منتظر ادامه  هستیم .........

 

سلام علیکم جمیعا

در وهله اول از اظهار محبت و لطف دوستان بی نهایت ممنونم. 

هر چند دوستان برخی مطالب را گفتند که قطعا در مورد من مصداق نداره و من صرفا یک دانشجوی کم سواد تو میلیتاری هستم و فقط اومدم اینجا که از باقی عزیزان یاد بگیرم.

 

و اما بعد.

خوب اینطور که از فرمایشات دوستان متوجه شدم ، ظاهرا تحلیل من کاملا غلط بوده و دوستان به ادامه یافتن تاپیک دستور دادند.

سمعاً و طاعتاً.

 

به روی چشم. به اتفاق هم تاپیک رو ادامه میدیم

 

 

 

فصل نخست

بخش پنجم: مصر و اخوان المسلمین

 

ناسیونالیسم به عنوان پدیده ای نسبتا جدید که پس از انقلاب فرانسه و جنگ های استقلال آمریکا نمود بیشتری یافته است ، نقشی موثر در انسجام ملی و ملت سازی کشورها بازی نموده است.

 

نقل قول

یکی از دلائل «پایان استعمار کهن» در خاورمیانه هم ، نضج گرفتن احساسات ملی گرایانه [ناسیونالیسم] بود.

 

«نخبگان خاورمیانه عربی» در تلاش بوده اند تا با استفاده از «گفتمان ناسیونالیسم» ؛ هویت های تکه تکه و فرقه ای ، قبیله ای و عشیره ای و حتی افراد و نخبگان سرخورده را گرد هم آوردند و «بنای دولت-ملت خود را» بر آن استوار سازند.

 

اما این بدان معنا نیست که نخبگان عرب خاورمیانه صرفاً و بعد از پایان استعمار به ناسیونالیسم روی آوردند. در واقع تولد احساسات ملی گرایانه ، هم «در عقب نشینی استعمار» و هم «در پایان عصر قیمومیت» ؛ بسیار موثر بود.

 

نقل قول

کشورهای عربی ؛ با توجه به موقعیت بدست آمده و در قالب ناسیونالیسم تلاش کردند هویت جدیدی را برای خود بازسازی کنند که تحت عنوان آن ، خود را از دیگری متمایز سازند.

 

برخی از نخبگان عرب که شعارهای ناسیونالیستی را سرلوحه برنامه قدرت یابی خود قرار داده بودند، از نظامیان و یا گروه های نظامی بوده اند که تلاش داشتند ملی گرائی را به «درون جامعه عربی» تسری دهند تا مسیر دستیابی به قدرت سیاسی را در بستر جامعه هموار کنند و از این روش طرفدارانی در میان جامعه عربی برای برنامه های خود پیدا کنند.

 

ملت های عربی نیز تا حدودی با این هویت یابی و تمایز گذاری همراهی کردند و شعارهای ملی گرائی را مرهمی بر شرایط نامساعد خود می دانستند. شرایطی که میراث دار ناکامی های بسیاری [چه در امپراطوری عثمانی و چه در دوران استعمار] بود.

 

 

 

5-1 : ناسیونالیسم عربی در خاورمیانه

 

مصر ، پیشرو «برنامه های ناسیونالیسم در جهان عرب» بود.

 

«رئیس جمهور ناصر» به عنوان رهبر جنبش ناسیونالیستی ، نه تنها در مصر ؛ بلکه داعیه رهبری تمام جهان عرب را داشت. وی تمام تلاش خود را مصروف استفاده از این «احساسات نیازمند التیام اعراب» کرد.

 

ناسیونالیسم عربی در سوریه و عراق هم ظهور یافت.

این ناسیونالیسم در سوریه تحت رهبری حزب بعث و به رهبری حافظ اسد که فردی نظامی بود رخ داد و در عراق هم تحت رهبری حزب بعث و افسران کودتاچی نمود یافت.

 

نقل قول

از نظر میشل عَفلَق (یکی از رهبران اندیشه بعث عربی) : ناسیونالیسم عرب ، تجلی روح عرب است. در حالیکه زبان ، تاریخ و سنت های مشترک هر چند اهمیت دارند ، اما تنها پیوندهای ظاهری هستند.

 

اما واقعیت این است که ناسیونالیسم ماهیتاً نتوانست ، دستاوردهائی را که در غرب ایجاد کرده بود ؛ در خاورمیانه ایجاد کند.

 

با گذشت زمان ، غلبه کامل «ایدئولوژی ناسیونالیسم عربی» در جهان عرب ، رو به ضعف نهاد و با شکست اعراب در مقابل اسرائیل در سال 1967 این غالب بودن و بی رقیب بودن ؛ به کلی از میان رفت.

 

نقل قول

ملی گرائی نتوانست هویت ملی را برای کشورهای خاورمیانه رقم بزند و فرآیند ملت-دولت سازی و یکپارچگی ملی را تداوم بخشد.

 

 

نقل قول

به همین دلیل برخی ملت های عربی از ناسیونالیسم به بنیادگرائی دینی روی آوردند.

 

از قضاء روزگار ، در سرزمین هائی که شکست ایده ناسیونالیسم عربی در آنان غلبه بیشتری یافته بود (مصر،سوریه،عراق، لیبی و الجزایر) ، این روی آوری به بنیادگرائی دینی شدت بیشتری یافته و پر رنگ تر ظهور و بروز و نمود یافت.

آنهم نه برای «ساختن دولت- ملت» جدید و یا اصلاح ساختارهای سیاسی پیشین ، بلکه برای کسب هویتی جدید و متفاوت از هویت ملی و برای جبران ناکامی های به ارث رسیده از گذشته.

 

نقل قول

همانطور که در ادامه  توضیح داده می شود ، «رشد تفکرات بنیادگراها» را باید در «ناکامی ناسیونالیسم در ساختن هویت ملی» دانست.

(تجربه قابل اشاره دیگر در همین زمینه ، همسایه های شرقی کشورمان یعنی افغانستان و پاکستان است.)

 

اگر چه یکی از مهمترین دلائل این ناکامی را باید در «تاریخ کوتاه استقلال سیاسی» و «مرزهای مصنوعی» دانست که استعمار و فروپاشی امپراطوری عثمانی برای آنها به ارث گذاشته است ، ولی ناتوانی و ضعف دولت و نخبگان در «یکپارچه سازی ملی» (بر اساس گفتمان ناسیونالیسم) را نیز باید مزید بر علت دانست.

 

 

به عبارت دیگر می توان ادعا کرد که در رهیافت جدید خاورمیانه عربی ، هویت ملی هنوز در ابهام است و حتی مرزهای سرزمینی نیز با خطر فروپاشی مواجه هستند.

 

نقل قول

تولد پدیده ای به نام داعش ، تنها یک نمونه از عیان شدن این چالش جدید است

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

ویرایش شده در اردیبهشت 1 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات تایپی