امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

این عین متن مقاله "تام کوپر" هست:
" موشک اسپارو سوار بر فانتوم های ایرانی گواه این حقیقت است که رادارهای AN/APQ-120 هواپیماهای فانتوم ایرانی هنوز هم مشکلی برای شلیک این موشک ها ندارند و مشکل قطعات یدکی این رادارها ظاهراً حل شده است. این مسئله مهر تاییدی بر توانایی های بومی ایرانی است، چرا که بیشتر منابع غربی بر این باور بودند که فانتوم های ایرانی دیگر به دلیل مشکل قطعات یدکی رادار قادر به شلیک موشک های اسپارو نیستند. اگر وجود موشک های اسپارو زیر بال های فانتوم های ایرانی حقیقت داشته است، پس پرواز تامکت های ایرانی مسلح به موشک های کشنده فینیکس نیز نمی تواند دور از انتظار باشد. رویارویی بین هواپیماهای دو طرف اگرچه در بیشتر دفعات شامل مانورهای تهاجمی و جسورانه از هر دو طرف بوده است، اما همیشه با صلح و آرامش پایان یافته است. از یکی از این مواجه ها می توان به رویارویی یک فروند F-4E نیروی هوایی ایران که به وسیله یکی از جوانترین و جسورترین خلبانان ایرانی هدایت می شد و یک فروند F/A-18 نیروی دریایی آمریکا اشاره کرد که در طی این درگیری بدون قربانی، فانتوم ایرانی سعی کرد هواپیمای آمریکایی را به داخل خاک ایران کشانده و به یکی از سایت های پرتاب موشک های زمین به هوای SAM ایران نزدیک کند که البته این تلاش برای هواپیمای ایرانی ناموفق بود. "

فقط چیزی که برای من جالبه اینه که کوپر از کجا فهمیده خلبان فانتوم جوان بوده؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]کاش وجود این جنگنده ها حقیقت بود.در این صورت نیروی هوایی ایران در خاور میانه بی رقیب میشد.حتی اسرائیل هم لحظه ای جرئت نمی کرد تا خواب حمله به ایران رو هم ببینه.[/quote]

اسراییل الانم خوابشو نمیبینه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]کاش وجود این جنگنده ها حقیقت بود.در این صورت نیروی هوایی ایران در خاور میانه بی رقیب میشد.حتی اسرائیل هم لحظه ای جرئت نمی کرد تا خواب حمله به ایران رو هم ببینه.[/quote]

اسراییل الانم خوابشو نمیبینه[/quote]

البته خوابش رو میبینه،ولی جرئت عملی کردنشو نداره.اگه داشت تا حالا 20 بار این کارو کرده بود.خودشم میدونه که عبور اولین هواپیماش از مرز ایران= نابودی اسرائیل هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][quote]کاش وجود این جنگنده ها حقیقت بود.در این صورت نیروی هوایی ایران در خاور میانه بی رقیب میشد.حتی اسرائیل هم لحظه ای جرئت نمی کرد تا خواب حمله به ایران رو هم ببینه.[/quote]

اسراییل الانم خوابشو نمیبینه[/quote]

البته خوابش رو میبینه،ولی جرئت عملی کردنشو نداره.اگه داشت تا حالا 20 بار این کارو کرده بود.خودشم میدونه که عبور اولین هواپیماش از مرز ایران= نابودی اسرائیل هست.[/quote]

اصلا رد بشه برگشتنی کجای اسراییل میخواد فرود بیاد؟ icon_wink

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من، ایران اگر واقعا به دنبال ساخت یک جنگنده آبرومند میگرده باید یک سری اصول و اهدافی رو برای خودش مشخص کنه:
1- وسعت کشور
2- وظایف محوله به جنگنده مورد نظر
3-توانایی و قابلیت های دشمنان در صورت مواجهه
-------------------------------------------------------

-با توجه به وسعت کشورمون به نظر من ساخت یک جنگنده سبک وزن که طبیعتاً در زمینه شعاع رزمی و تسلیحات قابل حمل دارای محدودیت خواهد بود برای ما مناسب نیست. ساخت یک جنگنده سنگین هم ملزوماتی داره که فعلا برای ما میسر نیست از جمله ساخت موتورهای قوی...یک جنگنده میان وزن با حداقل 9 جایگاه تسلیحات و شعاع رزمی 900 کیلومتر.
-در مورد دوم هم بهتره که به سراغ یک جنگنده-بمب افکن چند منظوره بریم تا تمام نیازهای رزمی ما در قالب یک پرنده تامین بشه. بودجه اقتصادی و توانایی های صنعتی ما این اجازه رو نمیده که یک جنگنده رهگیر مثل تامکت برای پوشش هوایی تولید کنیم و یک بمب افکن مانند سوخو-24 برای تهاجم. بهتره جنگنده آتی بومی یک جنگنده چند منظوره با قابلیت هوا به هوا و نبرد فراتر از میدان دید و همزمان قابلیت حمله به اهداف زمینی با استفاده از مهمات دقیق و هوشمند باشه. از قبیل بمب های هدایت لیزری و هدایت تلویزیونی و موشک های سطح به سطح و احتمالا موشک های ضد رادار...
-در مورد سوم هم با توجه به توانایی های دشمنان ما، باید در زمینه رادار و الکترونیک پروازی کاملا مستقل باشه تا برای دشمنان ناشناخته و مبهم بمونه و همچنین تکنولوژی بکار رفته کپی و یا شبیه به نمونه های غربی نباشه.

رویهم رفته و با فاکتورهایی که بهش اشاره کردم جنگنده فرضی ما باید حداقل چیزی در حد Mirage 2000-5 Mark 2 باشه تا بتونه نیازهای ما رو برآورده کنه، که با توجه به توانایی های داخلی میسره اما نیاز به برنامه ریزی و تحقیقات و استمرار در آزمایشات داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]حالا ما فرض کنیم 70 تا سوخو 27 داریم
پنهان کردنش چه دردی از ما دوا میکنه؟؟
[/quote]
پس یعنی اون 79 تامکت هم هیچ کمکی تو جنگ تحمیلی نکرد؟؟
من از مدیران محترم می خوام که این تاپیکم قفل کنند چون بعضیا هستند جز ایه یاس خوندن کار دیگه ای یاد ندارند ........
برای اخرین بار می گم
پس از تحویل 18 فروند میگ 29 طی یک ازمایشی که در اون یک میگ 29 به مصاف تامکت میره مسئولین محترم نیروی هوایی مخصوصا شهید ستاری وشهید یاسینی متوجه نقطه ضعف های میگ 29 شدند وبا توجه به علاقه ی زیاد این دوشخص به هوایما سوخو سو -27 ادامه تحویل میگ ها لغو شد
و قرار برای تحویل 50 فروند سو -27 گذاشته شده است . که همگی در بالاترین شرایط عملیاتی هستند و شب پرواز و تعداد محدودی میگ 31 نیز برای اسکورت هواپیما رهبر معظم انقلاب و عملیات های ضد اواکس خریداری شده است اما در سوخو سو -30 ها خبر خاصی فعلا نیست ولی....[/quote]

دوست عزیز آیه یاس کجا خوندیم؟
من میگم اگه داشتیم لازم نبود قایم کنیم،چون مخفی کردنشون به نظر من بی دلیل هست
کسی هم نگفت که به درد نمیخورن یا تامکت به درد نخورد و ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]فقط چیزی که برای من جالبه اینه که کوپر از کجا فهمیده خلبان فانتوم جوان بوده؟

[/quote]

خلباني كه بعد از اونهمه آموزش سعي ميكنه با جنگنده نسل 3 خودش در مقابله يك جنگنده بهسازي شده نسل چهار بازي كنه ميتونه با تجربه باشه؟؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]

خلباني كه بعد از اونهمه آموزش سعي ميكنه با جنگنده نسل 3 خودش در مقابله يك جنگنده بهسازي شده نسل چهار بازي كنه ميتونه با تجربه باشه؟؟؟؟[/quote]

اینکه نشد دلیل برادر من. به هزار و یک دلیل این کار انجام میشه. یکیش انجام وظیفه و ماموریت محوله برای جلوگیری از ورود هواپیمای بیگانه هست، دوم انگیزه شخصی برای ضرب شصت نشان دادن به نیروی بیگانه..
سوم ...شما اگه دستت یه تفنگ بادی باشه و دشمن با ام-4 بیاد تو خونه ات چون اسلحه ات ضعیف تره کاری نمی کنی؟ یا اگه کاری بکنی یعنی جوونی و بی تجربه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]

خلباني كه بعد از اونهمه آموزش سعي ميكنه با جنگنده نسل 3 خودش در مقابله يك جنگنده بهسازي شده نسل چهار بازي كنه ميتونه با تجربه باشه؟؟؟؟[/quote]

اینکه نشد دلیل برادر من. به هزار و یک دلیل این کار انجام میشه. یکیش انجام وظیفه و ماموریت محوله برای جلوگیری از ورود هواپیمای بیگانه هست، دوم انگیزه شخصی برای ضرب شصت نشان دادن به نیروی بیگانه..
سوم ...شما اگه دستت یه تفنگ بادی باشه و دشمن با ام-4 بیاد تو خونه ات چون اسلحه ات ضعیف تره کاری نمی کنی؟ یا اگه کاری بکنی یعنی جوونی و بی تجربه؟[/quote]

اولا خودكشي تو هر اييني حرام و منفوره به جز شيطان پرستي icon_wink
دوما خدايي اين مثال بود زدي ؟كجاي اف 4 باديه در مقابله هورنت؟منظورم اينه كه راههاي بهتري هم هست كه از طعمه قرار دادن يك خلبان كه كلي هزينه اموزشش شده ارزون تر باشه.اصلا اين هم شد روش كه چون ضعيف تره خودشو طعمه كنه.از شما انتظار نداشتم كه از
اين حركت اينطوري دفاع كنيد لا اقل يه چيزه ديگه مينوشتين كه حركت اين خلبان بهتر توجيح بشه.
يا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر من شما مثل اینکه منظور منو متوجه نشدی. اگه به این قضیه به دید خودکشی نگاه میکنی ، پس تمام اقدامات ما در جنگ تحمیلی خودکشی بود! چون در اکثر موارد از لحاظ کمیت و کیفیت تجهیزات ما در مضیقه بودیم و دشمن تا دندان مسلح.
شما فرض کن وضعیتت همینه که الآن هست و یه اف-4 دستته و یه جنگنده بیگانه از نوع هورنت وارد حریم کشورت شده، چیکار میکنی؟ میگی صبر کن تا من برم یه جنگنده بومی خوب بسازم بعد بیام جلوت وایسم؟ مجبوری با همون چیزی که در اختیارت هست بری جلو و به یه نحوی دشمن رو تادیب کنی. غیر از اینه؟
پاسخ شما هیچ راه حل دیگه ای ارائه نمیکنه فقط کار اون خلبان رو مورد انتقاد قرار میده، کاری که متاسفانه الآن تو مملکت ما باب شده. همه دست به انتقادشون خوبه و یه پا اوستا هستن! بدون اینکه خودشون راه مناسب تری رو در نظر داشته باشن.
در اون لحظه شما چیکار میکردی؟ هورنت دشمن اومده تو حریم کشورت و تو هم یه فانتوم داری با تکنولوژی 40 سال پیش. یه راه حل بده ما هم یاد بگیریم، به مسئولین نیروی هوایی هم بگیم که راهکارت رو در نظر داشته باشن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اولا اون چيزي كه تو اين مملكت بابا شده طرفداري بي مورد از حركات اشتباه خيلي هاست كه نمونشو داريم ميبينيم.اسمه طرفو نگم بهتره و الامشاا...
دوما شما در حدي نيستيد كه راهكاري رو به مسئولين نيروي هوايي بگيد .(گفتن دستوريه ولي پيشنهاد دادن خير)
سوما باز هم ميگم شديدا با اين عمل خلبان مخالفم.مثل اينكه شما استاد مثال هاي بي ربط هستين اينم از مثاله زمانه جنگتون كه ايران داراي پيشرفته ترين تجهيزات ساخت امريكا بود.اما كميت درسته و من هم با شما موافقم اونم به دليله فرسايشي شدن جنگ بود.
و اما راه كار:
وقتي جنگنده اي از نسل پايين تر با جنگنده اي از نسل بالاتر روبه رو ميشه فقط يك راه حل وجود داره و اون هم افزايش تعداد جنگنده قديمي تره.حمله از جناحين.حتي تحديد از روبرو كه در نبردهاي امروزي كم پيدا ميشه.خلاصه با افزايش به سه فروند ميشد كاري كرد كه جنگنده هورنت حتي به فكر قفل روي يكيشون هم نباشه چون احتمال درگيري با اون دوتاي ديگه بالاميره و حتي ممكنه جنگنده اول هم با اولين موشك هورنت از پا در نياد.تاكيد ميكنم كه جنگنده ها بايد از جهت هايي حمله يا تهديد رو شروع كنن كه پترن راداره هورنت تمامه اونها رو پوشش نده.
يا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اولا اون چيزي كه تو اين مملكت بابا شده طرفداري بي مورد از حركات اشتباه خيلي هاست كه نمونشو داريم ميبينيم.اسمه طرفو نگم بهتره و الامشاا...
دوما شما در حدي نيستيد كه راهكاري رو به مسئولين نيروي هوايي بگيد .(گفتن دستوريه ولي پيشنهاد دادن خير)
سوما باز هم ميگم شديدا با اين عمل خلبان مخالفم.مثل اينكه شما استاد مثال هاي بي ربط هستين اينم از مثاله زمانه جنگتون كه ايران داراي پيشرفته ترين تجهيزات ساخت امريكا بود.اما كميت درسته و من هم با شما موافقم اونم به دليله فرسايشي شدن جنگ بود.
و اما راه كار:
وقتي جنگنده اي از نسل پايين تر با جنگنده اي از نسل بالاتر روبه رو ميشه فقط يك راه حل وجود داره و اون هم افزايش تعداد جنگنده قديمي تره.حمله از جناحين.حتي تحديد از روبرو كه در نبردهاي امروزي كم پيدا ميشه.خلاصه با افزايش به سه فروند ميشد كاري كرد كه جنگنده هورنت حتي به فكر قفل روي يكيشون هم نباشه چون احتمال درگيري با اون دوتاي ديگه بالاميره و حتي ممكنه جنگنده اول هم با اولين موشك هورنت از پا در نياد.تاكيد ميكنم كه جنگنده ها بايد از جهت هايي حمله يا تهديد رو شروع كنن كه پترن راداره هورنت تمامه اونها رو پوشش نده.
يا حق[/quote]

دوست عزیز
در مورد کیفیت و کمیت تسلیحات چیزی که من گفتم خیلی واضح بود اما شما متوجه نشدید. مثلا همه میدونیم که ترکیب تامکت و فونیکس کشنده و توانا بوده، اما در سالهای آخر جنگ که موشک های فونیکس به پایان عمر عملیاتی خودشون نزدیک شده بودند و نیاز به تعویض چند قطعه حساس داشتند، چندین مورد شلیک فونیکس داشتیم که درست عمل نکرده. در حالی که میراژهای عراقی با موشک های ماژیک مشکلی نداشتند. آیا در این مورد نمیشه گفت که در اون دوره کیفیت تجهیزات عراق بهتر بوده؟حفظ کیفیت تجهیزات ارتباط مستقیم داره با نگهداری و لجستیک و تعمیرات اساسی بر اساس برنامه نوسازی. ما در سالهای آخر جنگ از این مورد به شدت رنج میبردیم. برهمین اساس گمان نمی کنم جمله من بیربط تر از جمله ی شما باشه. لطفا اگر چیزی رو درست متوجه نشدید بهتره که دست به تمسخر و تیکه پرانی نکنید، اینکار رو همه بلدیم اما اینجا جای این بچه بازیها نیست.
جمله ی من در خصوص گفتن به مسئولین نیروی هوایی کنایه به گفته های نادرست شما بود که خودتون رو بالاتر از اونها دیدید. یعنی الآن شما میدونی که با 3 فروند جنگنده و حمله از جناحین میشه هورنت رو در موضع ضعف قرار داد اما فرماندهان نیروی هوایی نمیدونند؟ الآن کی داره مسئولین نیروی هوایی و توانایی و ابتکار پرسنل نهاجا رو کوچیک جلوه میده؟ شما اصلا در نظر نمیگیری شرایط و موقعیت اون لحظه ی اون پایگاه خاص و توان عملیاتی جنگنده هاش چطور بوده؟ شاید در اون زمان خاص تنها یک فانتوم عملیاتی آلرت موجود بوده و شاید هزار مورد دیگه محدودیت ایجاد کرده که قطعا من و شما نمیدونیم.
از راهکاری که ارائه دادید خیلی لذت بردم. اینکه فرض کردید این راهکار ابتدایی و بدیهی که برای شما مسلم و مشهوده برای نیروی هوایی و پرسنل باتجربه و متخصص اش نادانسته است؟ پیشنهاد میکنم این طرح رو به مسئولین پیشنهاد بدین.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آقا آرمان گل حرف آقای اوپس هم صحیحه در واقع پرسنل نهاجا به این دلیل عموما فانتوم رو با فرمیشن تک فروندی پرواز نمیدن.در واقع گاهی تک و توک فالکروم ها یا تامکتها تک فروندی پرواز میکنن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اولا من به هيچ عنوان تيكه پراني و تمسخر نكردم اون حرفها كاملا جدي بود كه با اين حساب فكر كنم شما بايد بيشتر ناراحت بشيد چون تا الان فكر ميكرديد من دارم تيكه ميندازم اما ابدا بنده كاملا جدي بودم.
دوما اون حركت يك حركت اشتباه بوده فرستادن يك جنگنده به عنوانه طعمه اون هم در شرايطه صلح و نبودن در وضعيت حتي زرد يك عمل اشتباهه اما شما دائما و كوركورانه داريد طرفداري ميكنيد.اصلا اگر پايگاهي در يك زمان فقط يك جنگنده الرت داشته باشه بنده صريحا به عنوانه يك ماليات دهنده ترجيح ميدم دره اون پايگاه نا ابد گل گرفته بشه.
در مورده جنگ تحميلي هم شما همون حرفهاي بنده رو از زبونه خودتون نوشتين با اين تفاوت كه به كلمه فرسايشي بنده توجهي نكردين.
ديگه نميدونم چي بگم تا شما از طرفداري اين حركته اشتباه دست برداريد....
اخه چرا تو اين سايت برگردوندن نظره اشتباه يك نفر انقدر غيره ممكن شده.انگار قراره كسي تحقير بشه يا موضوع بر سره كل كله.اخه كجاي دنيا در شرايطه صلح از آخرين راهكاره جنگيدن يعني طعمه بزرگ و هدف كم ارزش استفاده شده كه ما بكنيم...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست عزیز شما و من جزییات اون موقعیت و شرایط رویارویی رو نمیدونیم و نمیتونیم با قطعیت صحبت کنیم و در مورد اشتباه یا درست بودنش نظر بدیم. تمام حرف من اینه که خیلی از تصمیمات خاص و در ظاهر غیر عقلانی تحت شرایط خاصی که بجود اومده گرفته شدن و در زمان خودشون موجه بودند.
در زمینه این موضوع هم، من و شما نمیدونیم که اون حالت عادی بوده یا نه. شاید این دست اندازی و ورود به حریم در یک بازه زمانی به کرات اتفاق افتاده و لازم بوده که به هر نحوی یک واکنش نشون داده بشه.
اتفاقا این بحث ثها هرچیزی نداشته باشه یه نتیجه خوب واسه خود من داشته که یاد گرفتم هرگز در مورد چیزی که نمیدونم با قطعیت صحبت نکنم و نظر ندم. شاید شما جزییات رو میدونید و بر موضوع حادث شده اشراف کامل دارید!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.