امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

اگر بخای دقیق کارایی جنگنده ها را حساب کنی همینی است که در مقاله ذکر شده ولی جنگنده های دشمن را هم باید در نظر بگیری . دشمن ما تجهیزات و توانایی نظامیش به روزه !!!!! Su-25 درسته که توانایی نابودی یک گردان زرهی رو داره ولی گردان زرهی هم توانایی دفاع نزدیک و متحرک هوایی داره ( هم کالیبر هم موشک ) . در مورد Su-20 و Su-22 هم موافقم اگر اسکورت موثر و ممتاز هوایی داشته باشند می توانند بر ضد اهداف سطحی بخصوص دریایی و پاهگاهها خوب عمل کنند ولی باید حداقل به سیستم های جنگ الکترونیک پیشرفته مجهز باشند تا بتوانند به محدوده شلیک سلاح خود برسند . دور از انتظار نیست اعداد و جملات این مقاله ولی باید به فکر به روز رسانی توانایی نظامی کشور بود . از تجهیزات انفرادی گرفته تا زرهی و هوایی !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نیروی هوایی ما در شرایط حاضر بیشتر شبیه به کبوتر پنهان می خوره تا اژدها! icon_biggrin البته حساب خلبان های ما جداست و اصلا حرفی درش نیست که خلبان های ایرانی بهترین در جهان هستند! انصافا باید قبول کرد که ناوگان هوایی ما واقعا افتضاحه و باید یک فکری براش کرد! الان تمام تمرکز ما در صنایع دفاعی در تولید موشک هست و ظاهرا نیروی هوایی ول شده!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همین چند روز پیش هم وزیر دفاع و پشتیبانی رفته مشهد و بعد از بازدید از پایگاه هوایی مشهد گفته آمادگی نیروی هوایی تحسین بر انگیزه...البته این سخن در مورد کارکنان و خلبانان صدق می کنه ولی در مورد جنگنده ها و...
مثل این می مونه که خودمون ، خودمونو ...، icon_biggrin بگذریم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]همین چند روز پیش هم وزیر دفاع و پشتیبانی رفته مشهد و بعد از بازدید از پایگاه هوایی مشهد گفته آمادگی نیروی هوایی تحسین بر انگیزه...البته این سخن در مورد کارکنان و خلبانان صدق می کنه ولی در مورد جنگنده ها و...
[/quote]

نه داداش من درست گفته.

واقعا با اين تحريم ها و اين بودجه! و اين توجه! و اين عمر ناوگان. . . . سرپا نگه داشتن اين هواپيماها و پريدن باهاشون تحسين برانگيزه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]در مورد سوخو 27 و ميگ 31 صحبت هاي زيادي هست ولي نميشه به كل منكر وجودشون شد!
(روزي كه رسما داشتن اين هواپيما ها اعلام بشه خيلي دوست دارم چهره بعضي ها رو ببينم)[/quote]

دوستان در جریان باشن آقا رضا بنده رو میگن! :mrgreen:
آخه دوست من، برادر من، پسر خوب، اگه این دو عزیز تو ایران تشریف داشتن یه بار برای دوا یکی می بایست اونا رو ببینه نه؟
حالا ممکنه یکی دوتا داده بودن که ایران تست کنه و اگه دلش خواست سفارش بده که حتماً اونا رو هم تا حالا پس گرفتن.

ضمناً دوستان عزیز توجه کنن احتمالاً بنده و یکی دو نفر دیگه از اعضا محترم یه چند روزی باید بریم بَن بِن بُن بشیم.(به علت به مسخره گرفتن مقاله ادمین سایت! icon_biggrin ) لذا از همینجا از کلیه دوستان حلالیت طلبیده و خداحافظی می نمایم!

داش سعید ببخشید به خدا نمی دونستیم icon_biggrin :rose: :!: !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوستان در جریان باشن آقا رضا بنده رو میگن! [/quote]

نه برادر من كي با شما بود؟

منظورم اين نيروهاي به اصطلاح ائتلاف و اسراييلي هاي . . . بود.
فكرش رو بكن به هواي اينكه با آذرخش و موشك سايدوايندر مواجه ميشن با فالكن ها و ايگل هاشون ميان سمت ما اما يكهو با فاكس هاوند و فلنكر مواجه ميشن icon_biggrin و اونوقته كه قيافه خلباناشون ديدنيه icon_biggrin و همچنين قيافه فرماندهانشون كه در اتاق جنگ عمليات از پيش بردشون رو نابود شده ميبينند!

[quote]آخه دوست من، برادر من، پسر خوب، اگه این دو عزیز تو ایران تشریف داشتن یه بار برای دوا یکی می بایست اونا رو ببینه نه؟ [/quote]


البته يك سري اطلاعات دارم اما چون ميترسم باز به جرم اشاعه شايعات و اخبار كذب و قص علي هذه بلايي سر ما بيارند از گفتنش خودداري ميكنم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]البته يك سري اطلاعات دارم اما چون ميترسم باز به جرم اشاعه شايعات و اخبار كذب و قص علي هذه بلايي سر ما بيارند از گفتنش خودداري ميكنم.[/quote]
آقا رضا شما هم بعله... icon_biggrin .این اطلاعات رو از کجا میاری؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من یک سوال ابتدایی دارم چرا ایران 50 تا میگ 29 یا 31یا سوخو 27 نمی خره icon_biggrin
گرونه یا به ایران نمیدن icon_biggrin
اگه گرونه که معنی نداره باید برای حفاظت از ایران خرج کردش :!:
اگه نمیدن چرا در دوره های پیشین ما خریدیم و دادن :mrgreen:
قیمت هر فروند میگ 29 و 31 و سوخو 27 چند هستش icon_eek
اگه نمیدن چرا از اکراین نمیخریم شنیدم هواپیما های مازاد زیاد داره با قیمت مناسب میشه خرید :rose:
چرا روی صاعقه و شفق کار نمیشه حداقل سالی 20 تا تولید کنن که ادم دلش خوش باشه بیشتر خرج کنن زود تر نتیجه بگیرن چرا با قیمت بالا از هر هواپیمایی یک دونه نمیخرن به هر طریقی مهندسی معکوس روش انجام بدن نخبه هم که کم نداریم
چرا توانایی ساخت موتور در داخل رو نداریم
در صورت حمله هوایی باید با هواپیما جواب داد نه موشک اون موقع دیگه نمیتونیم سرمون رو بالا بگیریم
چرا روی موشک های برد بلند روسی با 300 و 400 کیلومتر برد کار نمیکنیم
چرا از سوئد و اروپا هواپیما نمیگیرم هواپیما های خوبی دارن که
شرمنده این قدر سوال کردم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان چند نكته :
1-ايران ميگ 31 سوخو 27 ميگ 27 توپولوف 16 و22 ندارد!3
2-ايران هواپيما نميخره .حالا پول ندارن يا برش سياسي - ولي دليل اصليش ميتونه اين باشه :
تاكتيك هاي نظامي ايران بر پايه نبرد نا متقارن هست. و همينطور فرماندهان ما حتما ميدونن هرچقدر هزينه كنن به پاي قدرت هوايي دشمنان نميرسن (به خاطر هزينه و تحريم).
پس اگه ما ميخواهيم دلار و يورو آتيش بديم بايد هواپيما بخريم! icon_biggrin
فرماندهان ما به گفته خودشون ميدونن از لحاظ تسليحات و كيفيت نيروي هوايي به پاي دشمنان(امريكا و اسراييل) نميرسن.
پس تو سيستم جنگ هوايي هم ايران دفاع هوايي رو(بازم ميگم به دليل تحريم-بي پولي-وقدرت مضاعف دشمن در اين نيرو) انتخاب كرده.يعني دفاع موشك زمين به هوا.(يه جور نبرد نا متقارن)
در عين حال اتخاذ تاكتيك هايي كه از حملات هوا به زمين كمترين ضربه رو بخوره.
و همينطور ارتقا و حفظ و نگهداري ناوگان فعلي.
براي اينكه بهتر منظورم رو بفهمونم يه مثال ميزنم :
يه راننده پيكان هرچقدر با تجربه و شجاع باشه نمي تونه از يه بنز جلو بزنه(مقايسه نيروي هوايي ايران و دشمنان) icon_biggrin .
پس ايران صورت مسله رو حذف كرده مسابقه نميده به جاش ميخ ميزاره جلو لاستيك بنز تا پنچر بكندش!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
در اخر بايد بگم من هم مثل همه دوستان ارزوي يه نيروي هوايي قدرتمند رو دارم ولي شرايط خودمون و دشمن و همينطور تاكتيك هاي مورد استفاده اين اجازه رو نميده.
اگه اشتباهي دارم از بزرگتر هاي سايت و صاحب نظران درخواست مي كنم من رو راهنمايي كنن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خوبه، حالا کم کم بحثها روی این شیر پیر(نیرو هوایی رو می گم) داره جدی میشه، سوالهای خوبی هم پرسیده شده .
[quote]من یک سوال ابتدایی دارم چرا ایران 50 تا میگ 29 یا 31یا سوخو 27 نمی خره
گرونه یا به ایران نمیدن
اگه گرونه که معنی نداره باید برای حفاظت از ایران خرج کردش
اگه نمیدن چرا در دوره های پیشین ما خریدیم و دادن [/quote]
جواب سوال شما یه کم طولانیه ولی خلاصه می کنم:
چون روسها دارن دودوزه بازی می کنن، یعنی یکی به نعل ، یکی به میخ، هم می خوان ما رو بدوشن، هم از آمریکایی ها باج بگیرن، آخرش هم مطمئن باشید چیزی گیرشون نخواهد آمد اما در کوتاه مدت یه کم شرایط رو برای ما سخت می کنه و دست آمریکایی ها رو در فشارهای نرم(از زیر مجموعه های جنگ نرم!) بازتر می ذاره. این هواپیماها گرون نیستن ولی این روسهای فلان فلان شده به ما گرون میدن و میگن چون شما تحریم تسلیحاتی هستید و یه جورایی مجبورید از ما خرید کنید ما هم به قیمت خون باباهای سبیل درازمون بهتون میدیم می خواین بخواین نمی خواین برید مثلاً اف 22 بخرین!!
مثلا سوخو 35 بی ام (آخرین هواپیما از خانواده سوخو 27)که به قول بچه ها دیگه آخرشه و همه فن حریفه و به اذعان دوست و دشمن از میگ 31 و 29 و تمام هواپیماهای غربی سرتره و حتی در نبرد فامد(فراتر از میدان دید) از اف 22 هم برتره ،تو بازارهای جهانی حدود 40 میلیون دلار قیمت خورده در حالی که چند سال پیش روسها پیشنهاد فروش سوخو 27 پایه رو به ایران دادن با قیمتی بیش از 70 میلیون دلار!!! با همون استدلالی که ذکر شد.
دوره های پیش هم دلایل خاص خودش رو داشت و یه سری مسائلی که شاید نشه عمومی بیان کرد.
بله باید برای حفاظت از ایران خرج کرد ولی نه هر جنس گرونی رو خرید. با پول یه دونه سوخو 27 به قیمت پیشنهادی همون چند سال پیش میشه حداقل 10-12 تا آذرخش یا صاعقه ساخت.
اگه هم می خوای بدونی توانایی آذرخش و صاعقه در چه حدیه می تونی به تاپیکهای مربوط به اونها در سایت مراجعه کنی و یه تاپیک مقایسه ای که در قسمت متفرقه نیروی هوایی هست.
امیدوارم جوابتون رو داده باشم با این حال در خدمتم. ببخشید بضاعت ما ناچیزه.

دوست عزیز IRIAF با صحبتهای شما موافقم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]خوبه، حالا کم کم بحثها روی این شیر پیر(نیرو هوایی رو می گم) داره جدی میشه، سوالهای خوبی هم پرسیده شده .
[quote]من یک سوال ابتدایی دارم چرا ایران 50 تا میگ 29 یا 31یا سوخو 27 نمی خره
گرونه یا به ایران نمیدن
اگه گرونه که معنی نداره باید برای حفاظت از ایران خرج کردش
اگه نمیدن چرا در دوره های پیشین ما خریدیم و دادن [/quote]
جواب سوال شما یه کم طولانیه ولی خلاصه می کنم:
چون روسها دارن دودوزه بازی می کنن، یعنی یکی به نعل ، یکی به میخ، هم می خوان ما رو بدوشن، هم از آمریکایی ها باج بگیرن، آخرش هم مطمئن باشید چیزی گیرشون نخواهد آمد اما در کوتاه مدت یه کم شرایط رو برای ما سخت می کنه و دست آمریکایی ها رو در فشارهای نرم(از زیر مجموعه های جنگ نرم!) بازتر می ذاره. این هواپیماها گرون نیستن ولی این روسهای فلان فلان شده به ما گرون میدن و میگن چون شما تحریم تسلیحاتی هستید و یه جورایی مجبورید از ما خرید کنید ما هم به قیمت خون باباهای سبیل درازمون بهتون میدیم می خواین بخواین نمی خواین برید مثلاً اف 22 بخرین!!
مثلا سوخو 35 بی ام (آخرین هواپیما از خانواده سوخو 27)که به قول بچه ها دیگه آخرشه و همه فن حریفه و به اذعان دوست و دشمن از میگ 31 و 29 و تمام هواپیماهای غربی سرتره و حتی در نبرد فامد(فراتر از میدان دید) از اف 22 هم برتره ،تو بازارهای جهانی حدود 40 میلیون دلار قیمت خورده در حالی که چند سال پیش روسها پیشنهاد فروش سوخو 27 پایه رو به ایران دادن با قیمتی بیش از 70 میلیون دلار!!! با همون استدلالی که ذکر شد.
دوره های پیش هم دلایل خاص خودش رو داشت و یه سری مسائلی که شاید نشه عمومی بیان کرد.
بله باید برای حفاظت از ایران خرج کرد ولی نه هر جنس گرونی رو خرید. با پول یه دونه سوخو 27 به قیمت پیشنهادی همون چند سال پیش میشه حداقل 10-12 تا آذرخش یا صاعقه ساخت.
اگه هم می خوای بدونی توانایی آذرخش و صاعقه در چه حدیه می تونی به تاپیکهای مربوط به اونها در سایت مراجعه کنی و یه تاپیک مقایسه ای که در قسمت متفرقه نیروی هوایی هست.
امیدوارم جوابتون رو داده باشم با این حال در خدمتم. ببخشید بضاعت ما ناچیزه.

دوست عزیز IRIAF با صحبتهای شما موافقم.[/quote]

اخرش یکی مارو جدی گرفت مسله من اینه نه می خرن نه میسازن
اون دوست خوبی که گفت جوابشونو با جنگ نا متقارن میدیم اون وقت به راحتی توی اسمونه ما جولون بدن ما موشک بزنیم
از پدافند نگیم که الان وضعش خرابه بهترنشون اس 200 هستش که امیدی بهش نیست
اون موقع چه طوری نیروی هوایی سرشو بالا بگیره icon_biggrin
چرا از اکرایین هواپیما نمی خریم یا از سوئد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
حسین آقا ناراحت نباش من خودم در خدمتت هستم.
[quote]مسله من اینه نه می خرن نه میسازن[/quote]
چرا میسازن همین چند روز قبل 5 تا صاعقه به ناوگان نیروی هوایی اضافه شد.

[quote]اون دوست خوبی که گفت جوابشونو با جنگ نا متقارن میدیم اون وقت به راحتی توی اسمونه ما جولون بدن ما موشک بزنیم[/quote]
به اون راحتی که شما میگی هم نیست برادر. جوابت خیلی طولانی میشه اگه بخوای میشه تو پی ام بحث کرد.

[quote]از پدافند نگیم که الان وضعش خرابه بهترنشون اس 200 هستش که امیدی بهش نیست[/quote]
ببخشید بنده اهل تیکه انداختن نیستم ولی یه کم اطلاعاتتون رو از سیستم های پدافندی ایران بیشتر کنین. الان استراتژی پدافندی ما دفاع نقطه ایه نه منطقه ای.
شما سیستم تور ام یک رو فراموش کردی؟
یا صیاد 2 (HQ-2) رو که فقط بدنه اش شبیه سام 2 هست و کلاً سیستمش متفاوته و پیشرفته هست؟
یا FM-80؟
یا همین موشک اخیرا تست شده شاهین(نمونه فوق پیشرفته هاوک مجهز به رادار آرایه فازی و برد 40 کیلومتر)؟
و. . .
از توپها هم نگیم بهتره چون خیلی زیادن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]حسین آقا ناراحت نباش من خودم در خدمتت هستم.
[quote]مسله من اینه نه می خرن نه میسازن[/quote]
چرا میسازن همین چند روز قبل 5 تا صاعقه به ناوگان نیروی هوایی اضافه شد.

[quote]اون دوست خوبی که گفت جوابشونو با جنگ نا متقارن میدیم اون وقت به راحتی توی اسمونه ما جولون بدن ما موشک بزنیم[/quote]
به اون راحتی که شما میگی هم نیست برادر. جوابت خیلی طولانی میشه اگه بخوای میشه تو پی ام بحث کرد.

[quote]از پدافند نگیم که الان وضعش خرابه بهترنشون اس 200 هستش که امیدی بهش نیست[/quote]
ببخشید بنده اهل تیکه انداختن نیستم ولی یه کم اطلاعاتتون رو از سیستم های پدافندی ایران بیشتر کنین. الان استراتژی پدافندی ما دفاع نقطه ایه نه منطقه ای.
شما سیستم تور ام یک رو فراموش کردی؟
یا صیاد 2 (HQ-2) رو که فقط بدنه اش شبیه سام 2 هست و کلاً سیستمش متفاوته و پیشرفته هست؟
یا FM-80؟
یا همین موشک اخیرا تست شده شاهین(نمونه فوق پیشرفته هاوک مجهز به رادار آرایه فازی و برد 40 کیلومتر)؟
و. . .
از توپها هم نگیم بهتره چون خیلی زیادن.[/quote]

خوشحال میشم که منو راهنمایی کنید
5 تا بعد از 10 سال کار کردن با این همه بودجه اگه ترکیه بود الان 50 تا ساخته بودش
من اس 200 رو مثال زدم من خودمو می زنم به نفهمیدن یعنی بیان شهرامونو شخم بزنن با سد ها و نیرو گا ها اون وقت چند تا پدافند جا های مهم بزاریم بقیه بی خیال پس نیروی هوایی چیه این جا
icon_biggrin
شاید چیز هایی باشه که من خبر نداشته باشم امیدوارم که جنگی روی نده اصلا که کارایی دستگا هامون اونجا مشخص بشه اما امیدوارم رو سفید مون کنن چون دیگه اون وقت نمیشه کاری کرد
زمان جنگ یادتونه همه میگفتن جواب موشکو با موشک بدین و به هواپیما های خودمون میگفتن ایران پیما icon_biggrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بعد از 10 سال نه، شما از بعد از جنگ حساب کن. ولی باز هم خیلی خوبه آخه ما از صفر شروع کردیم. نمی خوام تاپیکو منحرف کنم ولی می دونی همین ترکیه اگه الان آمریکا مستشاراشو از اونجا خارج کنه بعد از یک ماه حداقل 5 تا اف 16 به علت نقص فنی در حین پرواز از دست میده؟
اونوقت ما تمام 8 سال جنگ و 22 سال بعد از اونو توی سخت ترین شرایط تحریم گذروندیم بدون یه مورد این چنینی؟
صبر داشته باش. نقاط امید خیلی زیاده.
[quote]من اس 200 رو مثال زدم من خودمو می زنم به نفهمیدن یعنی بیان شهرامونو شخم بزنن با سد ها و نیرو گا ها اون وقت چند تا پدافند جا های مهم بزاریم بقیه بی خیال پس نیروی هوایی چیه این جا[/quote]
به این راحتی هم نیست .یه سری به این تاپیک و تاپیکهای مشابه بزنی بد نیست:

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=9269


[quote]شاید چیز هایی باشه که من خبر نداشته باشم امیدوارم که جنگی روی نده اصلا که کارایی دستگا هامون اونجا مشخص بشه اما امیدوارم رو سفید مون کنن چون دیگه اون وقت نمیشه کاری کرد[/quote]
بله همینطوره 90 درصد برنده جنگها خارج از میدان جنگ مشخص میشه.

[quote]زمان جنگ یادتونه همه میگفتن جواب موشکو با موشک بدین و به هواپیما های خودمون میگفتن ایران پیما[/quote]
خب ما اون موقع اصلاً موشک نداشتیم(یعنی تو استراتژی نیروی هوایی زمان شاه جایی نداشت لذا نخریدن) تا اینکه بعدا از لیبی و سوریه خریدیم و الان که دیگه الی ما شا الله خودمون یه پا صادر کننده هستیم . ضمناً این دیگه بی انصافیه که به هواپیماها می گفتن ایران پیما. حداقل بیش از نیمی از ماموریتهای نیروی هوایی در شرایطی انجام شد که شما اگه یه خلبان AF رو بکشی محاله زیر بار اون بره. حمله به هدف بدون سرکوب پدافند هوایی؟ در جریان جنگ اول و دوم خلیج فارس با اینکه پدافند موشکی بعثی ها کاملا از کار افتاده بود اما خلبانهای AF و نیروهای اتحادجرأت نمی کردن از 25000 پایی پایینتر بیان چون از 3000 توپ ضد هوایی در بغداد واقعا می ترسیدن! اما خلبانهای ما می زدن به دل همین شهر شلوغ پر پدافند! اون هم مثلا در ارتفاع 40 پایی!!
از این بحثها تو این سایت خیلی شده معمولاً هم هیچ کدوم از دو طرف بحث از حرف اون یکی قانع نمیشن روی اونها یه. نگاهی بندازی بد نیست

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با اجازه دوستان نظر بنده به اين شرحه icon_biggrin

1- درسته كه ما از هيچ شروع كرديم و به دانش ساخت آذرخش و صاعقه رسيديم كه اين خودش جاي بسي خوشحالي و تبريك به متخصصين متعهد و سخت كوش داره اما واقعا ايا در يك جنگ با نيروي خارجي مثل ناتو اين جنگنده ها به كار ميان؟ مسلما نه!
پس نتيجه ميگيريم كه هرچند اين عمل در جاي خود به عنوان سكوي پرتاب به سمت ساخت جنگنده هاي جديدتر بسيار با ارزش و ستودنيه اما خلاء ناشي از نبودن يك رهگير قوي يا چند منظوره رو پر نميكنه پس بايد به فكر اين نوع هواگردها هم باشيم حالا بعضي ها ميگن به هر قيمتي بعضي ها ميگن نه.

2- استراتژي دفاع نقطهاي با اين بضاعت براي دفاع از نقاط كليدي بسيار لازم و منطقيه اما در نبرد واقعي براي حمايت از تاسيسات زير بنايي مثل سد ها و نيروگاه ها و پل ها و . . . مسلما ناكارآمده.(در ضمن در جنگ مردم وضعيت خودشون رو ميبينند و كاري به بضاعت يا استراتژي نيروهاي مسلح ندارند و از اونها ميخواهند كه جونشون رو حفظ كنند نه اون نقاط حساس رو البته همه مردم اينطوري نيستند به عنوان مثال هم اون خاطره از شهيد خلعتبري رو به ياد بياريد)

3- فكر نميكنم با وجود سلاح هايي مثل موشك هارم بتونيم خيلي روي موشك هاي پدافنديمون حساب باز كنيم.(البته راهكارهايي براي مقابله باهاش هست اما همشون در حد تئوريه و هنوز به اثبات در عمل نرسيده)

4- اصولا هر چيزي جايگاه خودش رو داره و نه موشك ميتونه كار جنگنده رو بكنه و نه جنگنده از پس مسئوليت موشك بر مياد. پس هر چيز سر جاي خود نيكوست و قدرت يكي نبايد موجب ضعف ديگري بشه.

5- با توجه به تجربيات جنگ اول خليج فكر نكنم بدون پوشش مناسب هوايي بشه موشك هايي مثل شهاب رو شليك كرد. پس نياز به جنگنده هاي برتري هوايي كماكان حس ميشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.