با تشکر از دوستان به خاطر توجهشون به این تاپیک میخواهیم باهم نکات مثبت ومنفی مقاله رو مرور کنیم و مثال های نقض رو پیدا کنیم در این قسمت از مقاله آقای تام کوپر اذعان میکنه ما توانایی انجام بهینه سازی موشک استاندارد رو داریم( بماند علت عدم تامین این خاصه توسط ایران همواره عدم مدیریت صحیح یا عدم ارایه بودجه عنوان شده و البته سطح این بهینه سازی رو هم عنوان نمیکنه)اما این یعنی آنها در بحث الکترونیک و مخابرات به توانایی های ما اعتماد دارند در واقع ایشون توانایی ساخت موتور موشک و...رو از توانایی های ما حداقل به تنهایی نمیدونه 1-پس تا اینجا آقای کوپر میگه ما توانایی ساخت سیکر موشک پدافندیو داریم خوب این موضوع جدیدی نیست سالهاست در نمایشگاه توانمندی های صنایع دفاع توسط شرکت های دانش بنیان این مورد ارایه شده که حداقل دارای برد 40کیلومتر در حالت فعال است به راحتی این سیکر ها به ماتوانایی ساخت موشک های پدافندی بابرد های بیشتر میده حالا استفاده از رادار مادر برای رسیدن موشک در نزدیکی هدف و سپس روشن شدن خود رادار موشک 《مورد دوم در موشک های محراب-1 / صیاد-2 که بسیار تبلیغ شده بودند، بکار گیری شد ،در واقع بهینه سازی شامل تعمیرات اساسی استانداردهای RIM-66B ساخته شده توسط ایالات متحده بود که در اواسط دهه 1970 به ایران داده شده بود》 2-جناب کوپر به وضوح موشک صیاد 2 رو محراب و یا استاندارد معرفی میکنه در حالی به وضوح این دوتا موشک چ از لحاظ موتور و بدنه و اندازه نوع بالک و... متفاوت هستند و این دوست عزیزمون از ما بهتر میدونه که موتور سوخت جامد موتور سوخت مایع نیست که موتور رو حفظ کنیم و سوخت رو اضافه کنیم تا برد بیشتر بشه و این نشون میده ما بحمدالله توانایی ساخت و طراحی موتور سوخت جامد موشک ها ی پدافندی روپیدا کردیم حالا هرچند کمک خارجی هم باشه البته ما قبلا این موتور هارو تو موشک های آفندی بدست آورده بودیم اما به هر حال نوع طراحی و تفاوت این دو به علت عدم نمایش اجزای داخلی مشخص نیست انشالله ادامه دارد منتظر نظراتودوستان هستم رضا غلام نژاد

با سلام "قدرت دریایی یا قدرت هوایی" مساله این است !!!!!! با ورود هواپیما به سازمان رزم ارتشها در اواخر جنگ نخست جهانی و بخصوص ارتش ایالات متحده ، همواره یک جنگ قدرت پنهان و در عین حال بسیار پر شدت ، میان نیروی زمینی ( بعنوان نخستین سازمان مسلح بکار گیرنده هواپیما در قالب سپاه هوایی نیروی زمینی ) و نیروی دریایی ، بعنوان یک نیروی مسلح قدیمی و در عین حال پر نفوذ در سلسله مراتب فرماندهی ، وجود داشت و هریک می کوشیدند تا با راندن حریف به گوشه رینگ مبارزه ، بیشتین بودجه و توجهات را بخود جلب کنند . در این میان ، سرهنگ ویلیام میچل ، بعنوان یکی از پرشورترین هواداران قدرت هوایی ، برای اثبات تاثیر گذاری این نیروی جدید ( نیروی هوایی ) نسبت به نیروی دریایی ، علیرغم مخالفت شدید فرماندهان پرنفوذ نیروی دریایی ، آزمایشی را به سال 1921 ترتیب داد که موجب وحشت و نگرانی عمیق سلسله مراتب نظامی در نیروی دریایی شد . در ژوییه 1921 ، شناور رزمی "اس .ام. اس اوستفریزلند " ( Helgoland class )که از نبرد ژوتلند (1916) جان سالم به دربرده و پس از شکست آلمان تسلیم نیروی دریایی آمریکا شده بود ، توسط ویلیام میچل ، بعنوان یک هدف برای پرنده های رزمی سپاه هوایی ، انتخاب شد . بمب افکن ها مامور شدند تا حداقل در دو "راید " به این شناور ( که در آن زمان در دهانه ویرجینیا شناور بود ) حمله کرده و آن را با استفاده از 2000 پاوند مهمات غرق کنند . این ماموریت طبق برنامه ریزی های قبلی ، انجام شد و می توان گفت که این رویداد آغازی بر افول نسبی نفود نیروی دریایی در تصمیم گیری های راهبردی دولت ها مستقر در واشنگتن گردید.

نیروهای سوری توی این دو سه روز اخیر موفق شدن روستاهای طویبه رجم المشرف مشرف الخنیز ام صهریج و ایستگاه قطار ان رسم العبید الفحیل الرویبده و المشرفیه رو در استان ادلب پاکسازی کنند فعلا که مخالفین زیر حملات نمر هستن زمینهای مسطح و عدم پوشش گیاهی مناسب دفاع رو برای مخالفین سخت کرده انجام ضد حمله به مناطق از دست رفته با توجه به شرایط بالا و نبود اتش پشتیبانی مناسب نسبت به سوریها کار نسبتا بیهوده ایی به نظر میرسه مگر فشار اصلی رو به نقاطی غیر از مناطق اصلی درگیری متمرکز کنند در حرستا هم درگیریها بشدت ادامه داره مسیر بین اداره مرکبات و دمشق قطع شده نیروهای محاصره شده در اداره مرکبات هم تا حالا خوب دفاع کردن با رسیدن نیروهای کمکی و گارد از صبح ضد حمله اصلی سوریها شروع شده تا حالا چندین ساختمان در نزدیکی مسجد ابوبکر حدفاصل ساختمان شهرداری حرستا و دمشق بازپسگرفته شد

با سلام در لینک زیر می توانید تصاویر بیشتری را ببینید، به همراه ویدیو http://www.thedrive.com/the-war-zone/16541/here-are-the-photos-of-north-koreas-monster-missile-youve-been-waiting-to-see به این دو تصویر دقت کنید تا ببینید چه غولیه! http://imagesvc.timeincapp.com/v3/foundry/image/?q=60&url=https%3A%2F%2Fs3.amazonaws.com%2Fthe-drive-staging%2Fmessage-editor%2F1512004741557-screenshot2017-11-29at4.44.21pm.png و مقایسه هوسانگ 14 با 15 http://imagesvc.timeincapp.com/v3/foundry/image/?q=60&url=https%3A%2F%2Fs3.amazonaws.com%2Fthe-drive-staging%2Fmessage-editor%2F1512002562607-screenshot2017-11-29at4.24.11pm.png گمانه زنی ها حاکی از آن است که موتور اصلی مرحله ی اول دو نازل دارد.

باسلام ببخشید کمی دیر جواب دادم بله عرض شما درسته در اصل مقاله کلمه انگلیسی آن The Titan II was the largest and heaviest missile ever built by the US, and was capable of carrying a 9-mega ton nuclear warhead 15,000 نمیدونم چرا وات ترجمه. کردمش به هر حال بازهم متشکرم

عملیات نظامی علیه یمن (روز 283+2y) 1) قبایل عنس (ساکن در دو مدیریت عنس و میفعه عنس از استان ذمار)، روز دوشنبه اول ژانویه 2018 گرد هم آمده و علیه نیروهای انصارالله بیانیه شدیداللحن صادر کرده اند. در این گردهمایی بزرگ، شیوخ و بزرگان و اعیان 24 قبیله زیرمجموعه عنس حضور یافته و بیانیه را امضاء کرده اند. ماجرا از روز یکشنیه آغاز شد زمانی که چند تیم مسلح (طقم) انصارالله وارد یکی از روستاهای قبیله عنس شده و قصد داشتند بزرگان روستا را دستگیر و با خود ببرند. پیش تر انصارالله یکی از افراد روستا را احضار کرده بود اما بزرگان روستا از تحویل دادن شخص موردنظر خودداری کرده بودند (لینک خبر). در بند دوم بیانیه آمده چنانچه نیروهای انصارالله تحت هر عنوان و بهانه ای وارد مناطق و سرزمین قبیله عنس شوند مهدور الدم بوده و تجهیزاتشان غنیمت محسوب می شود. 2) رسانه های سعودی اعلام کردند روز دوشنبه سه سرباز سعودی در درگیری های مرزی منطقه جازان کشته شده اند. همچنین در منطقه نجران، درگیری میان انصارالله و نیروهای ارتش سعودی جریان دارد. مناطق مرزی سعودی زیر آتش سنگین توپخانه و موشکهای انصارالله قرار دارد. 3) طارق (برادرزاده صالح) پس از سه روز مخفی شدن در صنعاء، از معرکه گریخته و به همراه سه معاونش به سنحان رسیده و از آنجا با کمک شیوخ قبیله خولان و بنی ضبیان با گذر از راه های کوهستانی وارد مأرب شده و اکنون در امارات حضور دارد. عربستان و امارات تلاش می کنند دوباره او را به صحنه برگردانند. 4) سید حسن نصرالله محور مقاومت را شامل ایران، فلسطین، سوریه و لبنان دانست و گفت: «یمن نیز آماده پیوستن به این محور است... به دلیل اقدام عربستان سعودی در یمن هیچ چشم اندازی برای راه حل سیاسی وجود ندارد... سعودی ها به دنبال راه حل نیستند و فقط به دنبال تسلیم هستند... یمنی ها اهل تسلیم نیستند و سعودی ها یک پیروزی خونین به هر قیمتی که باشد، می خواهند... انصارالله آمادگی پذیرش حکومت وحدت ملی و ارتش یکپارچه را از طریق انتخابات دارد، اما عربستان سعودی این امر را رد می کند... جهان عرب و کشورهای اسلامی در قبال کشتارها و قتل عام های ائتلاف سعودی در یمن در سکوتی مرگبار به سر می برند». (لینک) 5) درگیری شدید میان نیروهای انصارالله و ائتلاف در جاده حیس ـ النجیبه جریان دارد. پس از حملات و کمینهای متعدد انصارالله در سه هفته گذشته، ائتلاف تلاش می کند آسیب پذیری نیروهایش در شرق جاده المخاء ـ الخوخة را کاهش دهد. شیعیان یمن | محمود پیربداغی

این وسیله بی سرنشین زیر ابی رو چند روز پیش حوثی ها در ساحل یمن به غنیمت گرفتن (احتمالا متعلق به نیروی دریایی امریکا باید باشه ) : از نوع REMUS 600 AUV ساخت شرکت Kongsberg نروژ . https://www.km.kongsberg.com/ks/web/nokbg0240.nsf/AllWeb/F0437252E45256BDC12574AD004BDD4A?OpenDocument

از نیروی هوائی سوریه چه باقی مانده است ؟ پس از 5 سال جنگ ، بازوی هوائی آسیب دیده هنوز زنده است . به تاریخ : یازدهم مه 2016 نویسنده : تام کوپر ترجمه :عبدالمهدی با کمی اصلاح رضا غلامنژاد در آغاز جنگ های داخلی در سال 2011 ، نیروی هوائی ارتش سوریه از سوی اکثر ناظران خارجی " عملیاتی " عنوان می شد . اما با وجود فرسایش شدید در خلال چند سال گذشته ، هنوز به شکل غافلگیر کننده ای نشان از حیات و سر زندگی از خود بروز می دهد . اکنون سئوال منطقی اینجاست : چه چیزی از نیروی هوائی سوریه باقی مانده است ؟ از دیدگاه بیطرفانه ، جنگ داخلی در سوریه به آرامی شکل گرفت . بیشتر مدت سال 2011 و 2012 تمام افسران سنی مذهب و سایر درجات در پایگاه های خود زمینگیر و یا در عمل قفل شده بودند. بخش عمده ای از ناوگان بالگردی و هواپیماهای جنگی سوریه که تعداد آن بیش از 500 فروند تخمین زده می شود نیز زمینگیر شده بود. گونه هایی مانند میکویان MiG-23MS و MiG-25P/PDS/PU/RB و نیز بمب افکن های سوخوی Su-20 هم از سال 2000 از خدمت خارج شده بودند. حدود 50 درصد از ناوگان بالگردهای میل Mi-8/17 و MiG-21MF/bis/UM و MiG-23MF/ML و بمب افکن های سوخوی Su-22 نیز اگر نیاز به جایگزینی نداشتند ( لااقل ) نیازمند اورهال سنگین بودند . در طول مدت فوق تنها تعداد اندکی بالگرد آن هم برای ارسال نیروی کمکی و تجهیزات به پادگان ها و پایگاه هائی که ارتباط آنها توسط شورشیان با دیگر مناطق قطع شده بود مورد استفاده قرار می گرفتند. پیشروی شورشیان در اواخر جولای سال 2012 در شهر حلب و سایر شهرهای بزرگ سوریه ، نیروی هوائی را مجبور ساخت تا وارد جنگی همه جانبه شود. در بیشتر دوران نیمه دوم سال 2012 و تقریبا تمام مدت سال 2013 ، نیروی هوائی سوریه با تمام توان جنگید . جنگنده ها و بمب افکن های این نیرو مرتبا اهدافی را از سلماء در نزدیکی مرز ترکیه تا دیرالزور در شرق سوریه و از حلب تا درعا را مورد حمله قرار می دادند. نیروی هوائی سوریه به عنوان جوخه آتش رژیم ، حتی انواع هواپیماهای رهگیر خود مانند MiG-23MF, MiG-23ML و حتی MiG-29 را مجبور به انجام حملات زمینی نمود که با این حساب مجموعا 230 سورتی پرواز در روز انجام می شد. بیشترین فعالیتها برفراز منطقه دمشق و حمص بود ، جائی که از نوامبر 2012 تا آوریل 2013 حدود 2000 سورتی پرواز تنها توسط جنگنده های MiG-21bis و MiG-23BN صورت گرفت . گونه های دیگر هواپیماها نیز فعالیت چشمگیری را به خود دیدند . در واقع بر اساس نمونه های فراوان مشاهده شده ، ناوگان 19 فروندی بمب افکن های سوخوی Su-24M2 سنگین ترین فعالیت ها را در نیروی هوائی به اجراء گذاشتند . اما انجام عملیات وسیع ضرورتا خسارات سنگینی هم به دنبال داشت . بموجب دستورات حزب بعث در دمشق ، از خلبانان خواسته شده بود تا به صورت آگاهانه (؟!) غیر نظامیان را در مناطق تحت کنترل شورشیان هدف قرار دهند که این امر سبب بروز فرار گسترده از این مناطق گردید . مجموعه عوامل فوق سبب شد تا نیروی هوائی سوریه در زده های مختلف به سختی تضعیف شود . بین جولای 2012 تا جولای 2013 نیروی هوائی سوریه با از دست دادن حداقل 45 بالگرد و 30 جت جنگنده سخت ترین فرسایش را در جریان درگیری ها تجربه نمود .(( سرنگونی این هواگردها به تائیدنیرو هوایی سوریه رسیده است ). همچنین حدود 375 خلبان و یا سایر پرسنل نیروی هوائی از دست رفتند که 36 نفر از آنها باسارت درآمده و 40 نفر دیگر هم مفقود شدند . در اوایل سال 2014 تعداد هواگردهای در خدمت به زحمت به 60 بالگرد و کمتر 150 جنگنده بمب افکن می رسید که تقریبا تمام آنها یکبار دیگر به اورهال نیاز داشتند. ممانعت غربی ها از ارسال سامانه های دوش پرتاب پدافند هوائی وبرداشتن محاصره حلب در اکتبر سال 2013 در نهایت منجر به ادامه بقای نیروی هوائی بشار الاسد رئیس جمهوری سوریه گردید . در نتیجه تلفات نیروی هوائی به شکل چشمگیری کاهش یافت و امکان دسترسی مجدد به تاسیسات بسیار حیاتی تعمیر و نگهداری در پایگاه هوائی نیرب که بخشی از فرودگاه بین المللی حلب بود ، به نیروی هوائی امکان داد تا در سالهای اخیر حدود 20 هواپیما را اورهال نماید. علاوه بر این با کمک های مستشاری و مالی ایران ، تاسیسات اورهال دیگری در در سایر پایگاه های هوائی تاسیس شده است . با استفاده از هواپیماهای غیرعملیاتی و قطعات یدکی بدست آمده از آنها ، خدمه زمینی توانسته اند حدود دوجین هواپیمای کاملا عملیاتی را آماده سازند. با این اقدام نه تنها هواپیماهای از رده خارج یا از دست رفته جایگزین می شوند ، بلکه بقای نیروی هوائی ارتش سوریه به عنوان یکی از یگان های انگشت شمار وفادار به رژیم الاسد تضمین خواهد شد . تلفات هواپیماها ، چه بر روی زمین منهدم و یا در آسمان هدف قرار گرفته شوند ، غیر قابل اجتناب است علی الخصوص با توجه به اینکه استانداردهای امنیتی بدلیل ادامه نبردها و طولانی شدن آنها به نحو چشمگیری کاهش یافته است . هواپیماها اغلب با حداقل سامانه های عملیاتی خود به ماموریت اعزام می شوند . موجودی انبارهای مهمات به سطحی کاهش یافته که اکنون نیروی هوائی ارتش سوریه مجبور به استفاده از بمب های طراحی و ساخته شده بومی است که بر اساس طرح های منسوخ روسی ساخته شده اند. این بمب ها عملکرد ضعیفی را از خود برجای گذاشته اند . تعدادی از آنها منفجر نشده اند . برخی دیگر منفجر شده اند ، اما نا بهنگام و سبب نابودی هواپیماهای ارزشمند و کشته و مجروح شدن خدمه زمینی شده اند. و تعدادی از خلبانان هم دچار سهل انگاری شدند. بمب افکن Su-24MK2 ای که توسط سامانه موشکی پاتریوت PAC-2 در تاریخ 23 سپتامبر سال 2014 بر فراز بلندی های جولان سرنگون گردید سامانه جنگ الکترونیکش توانایی اقدام متقابل را نداشت(منظور نویسنده خرابی سامانه است ) ( قادر به فعال کردن سامانه جنگ الکترونیک خود نشد وبه فضای هوایی کنترل شده اسرائیل در ارتفاع های جولان پرواز کرد) دخالت نظامی روسیه در سوریه که در سپتامبر سال 2015 آغاز شد ، که این دخالت چندان دور از دهن نبودو باعث افزایش خوش بینی به آینده برای نیروی هوائی سوریه شد وهمچنین نیروهای سوری هم درس هائی از تعمیرات سنگین را آموختند زیرا حجم کار سنگین نیروهای سوریه تا حدودی کاهش یافت . در جریان 5 سال جنگ داخلی ، نیروی هوائی الاسد تلفات تائید شده ای شامل 55 هواپیما و 57 بالگرد سرنگون شده را متحمل شده بود و 51 هواپیمای دیگر هم بر روی زمین از رده خارج شدند که البته بخش عمده ای از آنها در وضعیت غیر عملیاتی قرار داشتند. اعداد فوق شامل حدود دوازده فروند L-39 ، هفت فروند MiG-23 از گونه های مختلف ، حداقل چهار فروند Su-22 و چهار فروند Su-24MK2 می شود. همچنین حداقل ده فروند MiG-21bis از گردان 679 مستقر در حماء را نیز شامل می شود. خسارات وارده به این یگان سبب شد تا نیروی هوائی ارتش سوریه اقدام به اعزام هواپیماهای دو سرنشین آموزشی MiG-21UM را به میدان نبرد اعزام و گردان جنگنده های رهگیر MiG-23ML را مجددا در حماء مستقر نماید . در وضعیتی مشابه ، استفاده گسترده از MIG-29 در نقش پشتیبانی زمینی نیروی هوائی سوریه را مجبور ساخت تا دو فروند MiG-25PDS را اورهال نموده و آنها را به وضعیتی شبه عملیاتی بازگرداند . اگرچه این هواپیماها به ندرت پرواز می کردند ، اما به صورت مداوم در پایگاه هوائی تیاس در وضعیت آلرت قرار داشتند. ظاهرا آنچه که از نیروی هوائی ارتش سوریه باقیمانده در 5 پایگاه هوائی اصلی متمرکز شده اند و هر کدام از این پایگاه ها آشیانه واحد هایی بودند که هر کدام کمتر از دوازده فروند هواپیما را شامل می شدند. سه اسکادران در حماء ، سه اسکادران در شعیرات ، چهار اسکادران در تیاس ، سه اسکادران در السین و چهار اسکادران در دمیر مستقر هستند. تعداد کمی از سایر واحدها با اندازه های کوچکتر در پایگاه های هوائی کویرس ، دیرالزور ، مرج رحیل ، بلی و خلخله مستقر هستند و در عین حال پایگاه المزه و فرودگاه بین المللی دمشق کماکان به عنوان پایگاه اصلی بالگردی و هواپیماهای ترابری محسوب می شوند . توضیحات مترجم : تمام تصاویری که مشاهده می فرمائید توسط اینجانب در متن گنجانده شده اند. هیچکدام از تصاویر موجود در متن اصلی باز نشدند . « اللهم ارزقنا زيارة الحجة بن الحسن » « لعنة الله علی عدوک یا علی »

با سلام ضمن عذر خواهی از صاحب تاپیک بابت انحراف موضوع توجه شما را به موارد زیر جلب می کنم. می توانید اگرهای دیگری را هم در نظر بگیرید، بطور مثال: اگر در موج اول حمله، نیروهای ایرانی توان ارسال 1000 پهپاد و موشک کروز را به سمت اهداف دشمن داشته باشند ، آیا پدافند و نیروی هوایی مقتدر آنها ( توان مقابله پیش کش) توانایی مدیریت صحنه ی نبرد را خواهد داشت؟! اگر نیروهای ایرانی توانایی شلیک موشکهای بالستیک با قابلیت اجرای مانور در فاز میانی و با سرعت 5 ماخ یا بیشتر در فاز پرواز ترمینال( فاز شیرجه و نهایی) را داشته باشند، آیا دفاع ضد بالستیک از عهده ی مقابله برخواهد آمد؟! در صورتیکه سر جنگی موشک بالستیک ایرانی که به فاصله ی 300 کیلومتری شلیک می شود، گنجایش 5 تنی داشته باشد!!! چه تمهیداتی را می توان برای آن در نظر گرفت تا از سد پدافند دشمن بگذرد؟ روتین شده فکر نکنید و ذهنتان را آزاد بگذارید.

بله و البته باید همزمان چند روش را دنبال کرد. دشمن با توان مالی و تکنولوژیکی بالایی که داره و در موارد متعدد با همکاری غول های صنعت نظامی ( همکاری ر صهیونیستی و آمریکا در این مورد خاص ) و با تمرکز ویژه بر همین امکانی که با تحریم و تهدید و محاصره نتونسته مانعش بشه تا حدودی ( در مقایسه با پرنده های نظامی و موشک های کروز و ... )، به دنبال خنثی سازی کامل و جامعش هست و در مقابل هر حرکتی بدلش را به سمتش میره ( فشارهای فعلیش هم بعد از تحریم های سنگین حتی تجهیزات با کاربری دو گانه و مثلا حتی تست و آزمایش ها با تهدید و تحریم برای جلوگیزی از پیشرفت و استفاده از داده های به دست آمده از این قبیل اقدامات بوده تا در مقابل دستاوردهای جدید ضد موشکیش ایران قدمی در ارتقا و بهبود سیستم هاش نتونه برداره تا زمانیکه تهدید فعلی هم کاملا خنثی بشه تا حرکت بعدیش ) بنابراین باید به فکر روش های مبتکرانه هم بود و البته به طور موازی تقویت پدافند هر چه بیشتر، چون یکی از ابعاد مقابله مثلا در مواجهه با عامل کمیت و همین نرخ شلیک ها و در نتیجه کلاهک های بیشتر تکیه بر توان کروزی و هواییشون هست برای هدف قرار دادن هر چه بیشتر سکوهای ثابت و متحرک ما. در پدافند هم به نظر با تشخیص درست هر چند کارهای خوبی شده ولی لازمه هر چه زودتر طرح هایی مثل باور که متاسفانه معلوم نیست چرا کند شده تکمیلش ( شاید اقتصادی و شاید حتی ترس از فشارها چون دیدیم که در دولت ترامپ با رصد رزمایش پدافندی هم حتی آمریکا باز در روزنامه ها و افکار عمومی جنجالی عجیب به راه انداخت مبنی بر شلیک موشک!! ) و البته میانبردهایی سپاه و وزارت دفاع با جدیت دنبال بشند و سراغ سامانه های مشابهی چون پانتسیر و تور-ام هم بریم هر چه زودتر برای دفاع نزدیک از سامانه های موشکیمون.

این سیستم موتور جدید با نام تجاری جدید دارد Hwasong-14،که قبلا پیشرفته ترین ICBM کره شمالی بود،از یک موتور اصلی با چهارموتور متحرک کنترل کننده تراست برای هدایت موشک استفاده می کند در رو نمایی سه شنبه به نظر می رسدموشک از دو موتور (بدون هیچ گونه وسیله کنترل تراست جانبی اضافی) استفاده میکند . Schmerler گفت: "این قطعا یک تنظیم بزرگ است." "این بدان معنی است که آنها احتمالا از سیستم gimbaled در موتورها استفاده کرده اند ... چیزی که ما در کره شمالی ندیده ایم." او گفت: "Gimbaling چیزی است که ما قبلا در کره شمالی ندیده ایم (اگر حق داریم)، این امر می تواند نام برند جدید ی برای کره شمالی باشد." در یک سیستم Gimbaling، به جای استفاده از باله یاموتورمتحرک کمکی کنترلر تراست، نازل اگزوز موتور اصلی خود می تواند از طریق حرکت به طرفین موشک را هدایت می کند، موشک های بالستیک بین قاره ای کره شمالی (ICBMs)، Hwasong-15 (چپ) و Hwasong-14. او گفت: "Gimbaling چیزی است که ما قبلا در کره شمالی ندیده ایم (اگر حق داریم)، این امر می تواند نام برند جدید ی برای کره شمالی باشد." در یک سیستم Gimbaling، به جای استفاده از باله یاموتورمتحرک کمکی کنترلر تراست، نازل اگزوز موتور اصلی خود می تواند از طریق حرکت به طرفین موشک را هدایت می کند، https://spaceflightsystems.grc.nasa.gov ... mbaled.gif [FLASH=425,350]https://spaceflightsystems.grc.nasa.gov ... mbaled.gif[/FLASH] https://spaceflightsystems.grc.nasa.gov ... /pitch.gif Schmerler گفت که در حالی که تمام کشورها به برخی از طرح های خارجی برای سیستم های سلاح های خود دست می یابند و او از آنچه رقبا و متحدان انجام می دهند یاد می گیرند، این نشان دهنده پیشرفت بزرگ برای برنامه موشکی داخلی کره شمالی است. دوستان اکانت گالری من بلاک شده اگه میتونن تصاویر رو منتقل کنند رضا غلام نژاد « اللهم ارزقنا زيارة الحجة بن الحسن » « لعنة الله علی عدوک یا علی »

ای جان که امروز چقدر رهبری کوبوند سعودی ها رو دلم خنک شد... مخصوصا که اونجایی که گفت حالا یه کشور عقب افتاده میگه اگه اینجوری باشه ما هم غنی سازی میخوایم،خب اگه میتونید برید بکنید :mrgreen:   خوب کوبوندشون و یه جورایی هم به نظرم تهدید کرد... خدا سایشو از سرمون کم نکنه

عام الفیل آل سعود سال گذشته وقتی آمریکایی ها پس از ۱۱ سال دست و پا زدن برای اشغال عراق دمشان را روی کولشان گذاشتند و رفتند، اغلب اندیشکده های راهبردی ایالات متحده بر سر یک تابو متفق القول بودند: «جنگ را ما کردیم اما عراق به ایران رسید!» البته این جمله معترضه یک وجه پنهان داشت که خوی اشغالگری یانکی ها را در مقابل انگیزه آزادیبخش ایران قرار می داد و غرض اصلی آن پایان اشغال عراق توسط آمریکا بود نه اشغال آن توسط یک نیروی جدید. نخستین بار ۵ سال پیش«پیتر فان بارن» کهنه سرباز و قهرمان جنگی یانکی در مقام یک تحلیلگر برجسته مسائل نظامی مقاله ای معروف با این عنوان نوشت که در حقیقت زبان حال اغلب دیپلمات های جمهوریخواه یا دموکرات بود: «چه کسی جنگ عراق را برد؟ ایران!» از آن پس بود که سیلی از تحلیل ها و گزارش ها در رسانه ها و اتاق های فکر غربی روی این تابو متمرکز شده بود البته هنوز مانده بود که در پی تاخت و تاز بربرهای داعشی، آنها اتحاد تاریخی ۲ همسایه را پس از قرن ها در جهاد بزرگ در آمرلی و صلاح الدین علیه مزدوران نیابتی آمریکا، عربستان و اسرائیل مشاهده کنند. حال، سعودی های آشفته از میراث سلطنتی بیمار، در دوازدهمین سالگرد حمله مارس ۲۰۰۳ آمریکا و ائتلاف آنگلو- ناتویی اش به عراق، راهی را می روند که اربابشان به تازگی نادم و شکست خورده از آن بازگشته است. سوال اینجاست که پس از تجربه های تلخ پنتاگون در عراق و افغانستان، آل سعود با ارتشی سنگین، بی انگیزه و عمدتا مزدور که در این سال ها از پس قبایل و گروهک های شبه نظامی هم بر نیامده است و با اتکا به ائتلافی آبکی موسوم به ناتوی عربی می خواهند چه شاهکاری در یمن بزنند که مجهز ترین ارتش جهان با لشکر ۴۰۰ هزار نفری آمریکایی-آنگلو-ناتویی، شامل قوای بریتانیایی، کانادایی، استرالیایی و لهستانی، ظرف ۱۲ سال و صرف بیش از ۳ تریلیون دلار و تلفات سیاسی و اجتماعی سنگین تر از عهده اش برنیامد. عربستان چرا خود را به چاهی می اندازد که از چاه بین النهرین هم عمیق تر است؟ حتی اگر جنون بوش و نومحافظه کاران در حمله به عراق را به خاطر بوی نفت خام بدانیم، در انتهای چاه یمن تنها آتش ناآرامی در مرزهای جنوبی انتظار شاه تازه به تاج و تخت رسیده سعودی و پسر پر سودایش محمد بن سلمان را می کشد. ارتش بی اراده عربستان که لایه های بالایی اش را چندین ردیف مستشار آمریکایی و حتی اسرائیلی، درجه دارانش را شکم گنده های سعودی که هیچ گاه در هیچ جنگ واقعی محک نخورده اند و نیروی پیاده نظامش را مزدوران دیگر کشورهای عربی و همین طور آفریقایی ها و پاکی ها و بنگالی ها تشکیل می دهند، طی بیش از یک دهه همه توان خود را برای سرکوب جنبش حوثی که در ابتدا یک نیروی قبیله ای محدود در شمال یمن بود گذاشت و حتی با وجود اشغال بخش هایی از استان های شمالی و همراهی کامل ارتش یمن در دوران دیکتاتوری صالح نتوانست این شیعیان نحیف و آفتاب سوخته اما پرخروش و سینه سوخته را متوقف کند طوری که حالا از پی ۵ دوره جنگ مستقیم با ریاض (۲۰۱۰-۲۰۰۴) و ۲ انقلاب متوالی در صنعا، آنها با جنبش فراگیر انصارالله تقریبا تمام شهرهای اصلی یمن را تحت کنترل خود و ارتشی می بینند که کاملا ملی شده و برای نخستین بار از زمان تشکیلش در ظهور جمهوری عربی (مصر،سوریه و یمن) دیکتاتوری بالای سرش نیست. طی ۲ هفته ای که از تجاوز ائتلاف سعودی و همپیمانان پیدا و پنهانش به یمن می گذرد، برآورد پادشاه در سایه ریاض- پسر جاه طلب سلمان- مبنی بر اینکه هدف آسانی مثل یمنِ درگیر انقلاب و کشمکش داخلی، بهترین فرصت را برای معرفی ناتوی عربی- اسرائیلی به رهبری عربستان به دست می دهد، یکسره به خیالی خام تبدیل شده است. در پس حملات هوایی کور به غیرنظامیان، مناطق مسکونی، جاده ها، ژنراتورها، بیمارستان ها، پمپ بنزین ها، کارخانه ها و انبارهای مواد غذایی، کابوس جنایت های اسرائیل در غزه و لبنان با طعم خاطرات جنایات و مکافات آمریکایی ها در جنگ ویتنام به طور یکجا به سراغ آل سعود و شرکای بندانگشتی و دست نشانده شان در خلیج فارس آمده است. دیدار رهبران ائتلاف در شرم الشیخ با شرمساری کامل آنها در جوامع عربی و مسلمان قرین شد وقتی که روزنامه اسرائیلی هاآرتص خبر داد فرمانده نیروی هوایی عربستان ابراز غرور کرده از اینکه اف-۱۸ اسرائیلی از فراز سرش پریده و حوثی ها را بمباران کرده است. دیکتاتورهای ممالک بزرگ تر آلوده به ائتلاف هم که قرار بود ستون اتکای اصلی این ناتوی عربی- اسرائیلی باشند، مثل مصر، پاکستان و ترکیه، قبل از اینکه کاملا آلوده این تجاوز ننگین یک طرفه شوند هر یک به دنبال بهانه ای برای خروج از قائله ای هستند که می دانند در انتهای آن آل سعود با دستان و دشداشه های خونین با بحران مشروعیتی که از مرزهایشان فراتر خواهد رفت تنها می مانند. در حالی که سفرنامه رئیس جمهور ترکیه به تهران حکم ندامتنامه او از همراهی این ائتلاف کودک کش- لقبی که روزی رجب طیب اردوغان به همتای اسرائیلی اش می داد- را دارد، ژنرال السیسی به وضوح از حضور نیروهای زمینی مصری در خاک یمن طفره می رود و مشابه همین داستان را در اسلام آباد هم شاهد هستیم که نواز شریف، غلام خانه زاد دربار سعودی، زیرکانه و تدریجی ارتش پاکی را با آگاهی از ماهیت ناپاک این تجاوز و به بهانه نظر مخالف پارلمان از مرزهای جنوبی فرا می خواند. مصر، پاکستان، سودان و ترکیه به خاطر خوش خدمتی شان به ملک سلمان تا همین جا از کمک های اقتصادی بهره مند شده اند و انگیزه بیشتری ندارند. تکلیف بقیه ائتلاف هم روشن است؛ شیخ نشین ها که به یک موج خلیج فارس هراسان می شوند و مدال ها و سردوشی های پادشاهان اردن و مراکش هم که تزئینی است. پس اگر هم به فرض، های و هوی سعودی ها را برای اشغال زمینی یمن جدی بگیریم و کابوس یک دهه ای آنها از جنگ با چریک های انصارالله (حوثی ها) در کوهستان های صعده را فراموش کنیم، تنها شریک عربستان در این جنگ از پیش باخته همان نیروی نیابتی آل سعود و غرب یعنی تروریست های تکفیری داعش، القاعده و به اصطلاح جیش الاسلام هستند که در ماه های گذشته با کشتی های ناتوی اصلی (آمریکا، ترکیه، انگلیس و اسرائیل) و ناتوی عربی (مصر، عربستان و سودان) به سواحل جنوبی و غربی یمن گسیل شده اند. در حقیقت تنها بخت عربستان برای اشغال یمن همین جنگ تروریستی نیابتی است که البته رقبای قدری مثل انصارالله و دیگر انقلابیون یمنی دارد. آل سعود در نهایت بی خردی بدترین زمان را برای به راه انداختن جنگ تکفیری در خاک همسایه جنوبی شان انتخاب کرده اند. مردم شهرهای بزرگ یمن که در ۴سال اخیر ۲ انقلاب را از سر گذرانده اند، به سادگی خام انقلاب دروغین داعشی- وهابی نمی شوند. حتی جنوبی ها (بویژه در عدن) که دنبال تجزیه از یمن واحد بودند در نهایت وقتی پای داعش و القاعده به میان آمد وحدت را ترجیح دادند. فقط برخی مناطق قبایلی که از دیرباز چندان تحت نفوذ حکومت های صنعا نبوده اند، مثلا حضرموت، به تروریست های مورد حمایت عربستان و متحدان غربی اش روی خوش نشان داده اند که تکفیری ها در آنجا ها هم به تدریج دچار همان سردرگمی و ریزشی می شوند که داعشی ها در موصل و الرقه تجربه می کنند و نمی توانند دایره حملاتشان را به سراسر یمن بسط دهند که تازه در این صورت غرب از چنین هرج و مرجی در جوار تنگه باب المندب خوشش نمی آید، چون بهانه را به دست قدرت های شرقی می دهد تا یقه اش را در این گلوگاه حساس جهان بگیرند. در نهایت سرنوشت جنگ یمن به پیش بینی سیدحسن نصرالله نزدیک می شود و این انصارالله است که جنگ نکرده پیروز خواهد شد. آنها وقتی راهبرد جنگی سعودی ها روی هوا بود شکیبایی به خرج دادند و به جای مقابله به مثل با حملات بی هدف متجاوز خارجی، پایشان را در خاک خودشان مستحکم کردند. آنها درایتی کم نظیر از خود نشان دادند و صبر کردند تا عربستان با غرق شدن هر چه بیشتر در گرداب جنایت های بشری اش در یمن در وضعیتی شبه ویتنامی گرفتار شود و تنها بماند. جنگ یمن شاید اولین و آخرین جنگ خاندان سعودی باشد که در شرایط آشفته داخلی، اطراف خود را هم آشفته ساخت. ۱۴۴۷ سال پس از عام الفیل، سپاه ابرهه در مسیری معکوس این بار از حجاز به یمن حرکت کرد و زمینگیر شد. حالا آل سعود باید منتظر عام الفیل محتوم خود بماند.

نبود استاندارد مشکل اصلی ماست در کنار دانش روز فرماندهی اینجا نقش ستاد کل بارز است که ظاهرا خواب هستن مشکل اینه وقته استاندارد و دکترین ندارید همه کامیون میسازن همه توپ تانک میسازن همه اسنایپر ساز میشن پول بیشتری کسب کنن و صرف کاری دیگر در سازمان رزم خود کنند بدیهی است بنجل خریداری میکنن وفساد زیاد به همراه میاره هزینه موازی کاری هزینه گوناگونی تجهیزات غربی و شرقی و بحث ماژولار نبودن تجهیزات و سیستم تولیدی ما بحث تحرک ولجستیک و... مشکل نه پول کم ماست نه دو نیرویی بودن ما نه حتی میتوانیم بحث کنیم سیستم شرقی وغربی بودن این دو نیرو مدیریت و فقط مدیریت 2 نبود دیپلماسی حقوقی و دفاعی در کشور 3 بحث تبلیغات و جنگ روانی هر چند حرکت هایی زده شده big 5 هلیکوپتر اپاچی 64 - هلی کوپتر یو اچ 60 بلک هاوک - تانک ابرامز - نفربر بردلی -و سیستم پاتریوت جز اصلی سازمان رزم ارتش امریکا از دهه 80 میلادی https://www.army.mil/article/86839/amc_developed_weapons_remain_vital_to_army استاندارد نظا می ناتو اگر واقعا بحث نهضت مردمی در منطقه موفق بشه بهش نیاز مبرم خواهیم داشت https://en.wikipedia.org/wiki/Standardization_Agreement

بعثت، دروازه ورود ایران به ساخت زیردریایی‌های سنگین بر اساس طراحی اولیه زيردريايی بعثت طولی در حدود 60 متر، توان عمليات در عمق 300 متری، سرعتی بین 12 تا 20 نات دریایی را دارد و اولین زیردریایی ایرانی است که می‌تواند موشک‌های دریایی را شلیک کند. http://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1396/10/6/7301510_412.jpg http://www.yjc.ir/fa/news/6313220/قدرت-روی-آبی-که-زیر-آب-هم-وجود-دارد

در خصوص بحث دریایی فرمانده سپاه صحبتی کوتاه در مورد پایگاه های زیردریایی داشت که پایگاهی در زیر دریا برای نیروی دریایی سپاه هست این رو باید جز موارد دفاع دریایی خود بدانیم در مورد زیردریایی ها هم متاسفانه بحث بودجه در کنار ضعف در ساخت بدنه زیردریایی باعث تاخیر زیادی در مسیر ساخت زیر دریایی برای ما شده

کسی در مورد موشک بینا خبری داره ، الان فیلم تستش رو دیدم نمی دونم چرا یادم نمی آید کسی تو سایت در موردش بحث کرده باشه شبیه ماوریک هست ولی اصلا بحثی در موردش به خاطرم نمی آید ولی باید بحث کرده باشیم http://www.khabaronline.ir/detail/741765/multimedia/movie https://fa.wikipedia.org/wiki/موشک_بینا