بسم الله........... وضعیت فعلی درعا توی این دو روز دو شهرک السیفره و الجیزه به کنترل ارتش دراومده در مناطق بصری الشام هم با تحویل سلاح های خودشون اماده تسلیم شدن هستن و بزودی ارتش در این منطقه مستقر میشه دو شهرک داعل وابطع هم که از دو سال پیش به نوعی در اتش بس با ارتش بود با ورود نیروهای سوری و تسلیم مسلحین پاکسازی شد .اما در این دو روز بیشترین درگیری ها بر سر شهرک طفس و همچین گردان دفاع هوایی در مرز با اردن بوده حمله به این دو منطقه توسط واحدهای گارد ریاست جمهوری صورت گرفته دو سه منطقه در اطراف گردان دفاع هوایی پاکسازی شده اما ارتش هنوز حملات اصلی رو به گردان دفاع هوایی و شهرک طفس شروع نشده و مسلحین چند زرهپوش ارتش رو در این مناطق شکار کردن یه تانک ارتش هم با چپ کردن از روی یه ارتفاع کلا کله پا شد . در طفس گفته شده مسلحین این منطقه با نیروهای داعش همپیمان شدن طفس در مجاور ت مناطق تحت کنترل داعش ( هواداران داعش)قرار داره ادوات منهدم شده ویا به غنیمت گرفته شده از مسلحین در شرق درعا تلفات زرهی ارتش در درعا سه تانک شکار شده یکی هم احتمالا چپ شده

با سلام تسلیح "میشا" به پنجه های دوربرد اتمام فرآیند تستهای رسمی مهمات جدید برای سامانه های پدافند هوایی اس-400 به گزارش خبرگزاری رسمی روسیه ( تاس) ، سرانجام آزمایش های رسمی (دولتی ) با هدف استاندارد سازی مهمات زمین به هوا (موشک ) برد بلند 40N6E متعلق به سامانه اس-400 که قرار است برای ارتش روسیه تولید گردد ، با موفقیت به اتمام رسید. در این گزارش آمده است: "آزمایشات دولتی موشک دوربرد 40N6E متعلق به سامانه پدافند هوایی اس-400 در سایت موشکی کاپوشتین یار به انتهای خود رسید و کمیسیون اداری مسئول این آزمایشات ، موفقیت تستها را تایید نمود . طبق برنامه ریزی های انجام شده ، این موشک جدید تاپایان تابستان سال جاری میلادی (2018) وارد خدمت رزمی در ارتش روسیه خواهد شد " طبق اطلاعات منتشر شده ، این موشک جدید روسی ، با برد رزمی در حدود 400 کیلومتر و ارتفاع عملیاتی 185 کیلومتر به احتمال بسیار زیاد خواهد توانست تا موشکهای بالستیک مهاجم را در فاز ترمینال رهگیری و مورد اصابت قرار دهد . گفته میشود ، نمونه آزمایشی این موشک در اواخر سال 2013 طراحی و تولید گردید و دوسال بعد ، در سال 2015 وزارت دفاع روسیه برای اولین بار شلیک آزمایشی این موشک را برضد یک هدف هوایی اعلام نمود. در مقایسه با مهمات سامانه اس-300 که توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق توسعه یافته بود ، سامانه دفاع هوایی اس-400 با مسلح شدن به این موشکهای جدید می تواند با طیف گسترده ای از تهدیدات که سرعت پیمایش آنها به 4800 متر برثانیه نیز می رسد ، مقابله نماید و این بدان معناست که توانایی استفاده بر علیه موشکهای بالستیک میان برد با بردی درحدود 3500-3000 کیلومتر نیز در ردیف ویژگی های این جنگ افزار روسی قرار دارد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم الله ........... حمله به نیروهای فرانسوی در کشور مالی کشته شدن شش سرباز فرانسوی در این حملات / البته برخی از منابع هم 2 یا چهار سرباز کشته شده رو عنوان کردن ------- توی خبرهای از حمله انتحاری صحبت شده یه سری تصویری هم منتشر شده از انفجار در محموطه تعدادی ساختمان (احتملا پایگاه ) که اثری از زرهپوش های منهدم شده نیست کلا با تصاویر بالا فرق داره . هرچی هست تصاویر بالا مربوط به انهدام ویا اسیب اداوت ارتش فرانسه در حملات شورشیان است

سلام خسته نشدید از بازی کردن این نقش دانای کل ؟

شکستها و پیروزیها در جبهه مقاومت برا همه هستش، به قول آقای سید سیدحسن نصرالله سرنوشت ما به هم گره خورده. پیروزی و مقاومت جانانه در شیخ مسکین با کمک و همراهی فاطمیون و حزب الله و ارتش سوریه محقق شد. در ناکامی عملیات بصرالحریر هم همه سهم داشتند از ارتش سوریه بگیر تا نیروهای قهرمان سپاه و حزب الله و فاطمیون دلیر. اینطور نیست که پیروزیها با درایت و کاردانی ما باشه و شکستها با کوتاهی و کمکاری متحدان ما.

با سلام نگفتم! (جبهه مقاومت) ازسوریه خارج می شود! مشکلات بازار، شوری آب، دلار، دولت در سایه.. همه بهانه است، موضوع خواسته ارباب صهیون است! آه! از روزی که چپ و راست ایران، ناگهان زده بشه!! تابستان گرمی رو در پیش داریم! این همه آشوب پیش آهنگ انتخابات های گرم و داغی است که پیش رو داریم!اینقدر گرم و مصمم هستند، خواستار عزل هستند، تا کار رو خیلی سریع به مرحله نهایی و فینال برسه! از اول انقلاب در فکر بودن و کار کردن! موضوع پذیرش آرمان صهیونیسم است برادر! همین و تمام!!! اما با توکل به قدرت الهی! گندم ری را نخواهند دید چه برسد به برداشت آن!

تصویری زیبا از سامانه سوم خرداد در جاده ملارد...استتار سامانه در عکس بسیار بهتر از استتارهای قبلی هست ....دوستان یک سوال داشتم ایا ایران در جزایری نظیر ابوموسی یا دیگر جزایر نزدیک به کشورهای جنوب خلیج فارس سامانه پدافند هوایی قابل اطمینانی دارد یا نه

سلام علیکم- این جمله را فرمودید و به شکل کاملا اتفاقی به یک مورد مشابه برخورد کردم الان دارم روی متن سخنرانی ژنرال فون اشتولپناگل ( فرمانده وقت نیروی زمینی ) در اوایل فوریه 1924 کار می کنم ، این بنده خدا در میان جمعی از افسران ستاد نیروی زمینی صحبتهایی را کرد که به نظرم الان تحلیل عبارت شما را بیشتر توضیح می دهد این آدم معتقد بود : برای رها شدن از قید و بند پیمان ورسای ( در اینجا تحریم ها ) ، دولت چاره ای ندارد تا استراتژی خودش را در چهارچوب حضور همه جانبه ملت ( مردم ) بنا کند ، هشدار اشتولپناگل به دولت ( دراینجا جمهوری وایمار ) این بود که اگر دولت نتواند و یا نخواهد این راهبرد را دنبال کند ( تقویت روحیه اخلاقی مردم که در اینجا شاید بشود ان را با مفهوم "اعتماد" تعریف کرد ) هیچ امیدی برای پایداری در یک جنگ مدرن ( در اینجا مجموع تهدیدات جنگ نرم ، نیمه سخت و سخت ) نباید داشته باشد . تحلیل بنده این هست ، راز ماندگاری جمهوری اسلامی تا الان ، اعتماد مردم به ساختار نظام هست ولی برخی عملکردها در دوره های مختلف باعث شده این اعتماد کاهش پیدا کند و خطر این وضعیت برای نظام بسیار بیشتر از تحریم و جنگ هست . حالا اینکه ساختار چه شکلی می تواند این اعتماد را ( فارغ از تحلیل هایی که رنگ و بوی جناحی دارند و به هیچ جایی هم نمیرسند ) بازسازی کند ، به نظرم مهمترین پرسشی هست که دوستان در رده های ارشد باید به ان پاسخ دهند .

در این که از نارضایتی مردم عوامل مخالف خارجی مثل مجاهدین بهره برداری و سوئ استفاده می کنند بحثی نیست اما اصل موضوع رو شما با زیرکی ازش فرار می کنید و اونم خواسته مردمه. من سوالم اینه و اگر یک بار هم شده مثل یه مرد بهش جواب بدید و ازش فرار نکنید. اگر اکثریت این مردم ( مثلا بالای 70 یا 75 درصد ) با سیاست هایی که مملکت رو به این نقطه رساند مخالف باشند و خواهان تغییر اساسی در این سیاست ها باشند ( چه از جنبه داخلی و چه خارجی ) آنوقت چه جوابی دارید که بدید؟ سوال کاملا واضحه و خواهشا حرف های حاشیه ای و روضه خونی تکراری رو بگذارید کنار و اینقدر ادعاهای اینکه منطقی صحبت می کنید اما طرف مقابل نه رو جلوی ما درنیارید! اگر جواب دارید بفرمایید!!

دوران خاتمی یکی از پر رونق ترین دوران کشور پس از انقلاب بود با وجود اینکه قیمت نفت بسیار پایین بود. حجم سرمایه گذاری خارجی و نیاز به نیروی کار بسیار بالا بود به طوری که مهاجرت رو برای نیروهای متخصص معکوس کرد. نمونه اش پروژه های پارس جنوبی. من اون موقع عسلویه بودم و صبح که میخواستی بری سر کار به حدی خیابانها و جاده ها به واسطه عبور و مرور اتوبوس ها و ماشین های سنگین پر ترافیک میشد که همیشه در ترافیک میموندی. حالا پروژه های مپنا، فراب ، ..... در جاهای دیگر بماند. نگذاشتند مملکت رشد کنه.... یه بار با آمار وزیر نفت حساب کردم دیدم ضرری که ایران از عدم سرمایه گذاری، تاخیر بهره برداری و عدم کفایت پیمانکارای ایرانی پروژهای پارس جنوبی به آن تحمیل شد ( با توجه به مشترک بودن این میادین با قطر ) سرانگشتی چیزی حدود 100 میلیارد دلار بوده!!! جالبه بدونید گرانترین سازه بشر که ایستگاه فضایی بین المللی هستش و توسط چندین کشور ثروتمند و پیشرفته ساخته شده همین قدر آب خورده... تازه این فقط یه نمونه اشه.

به نام خدا   با سلام   عکس تزئینی   پروژه موشک العبور (Al 'Ubur) احتمالا مابین سال های 1999 الی 2000 و پس از کاهش نظارت های کمیته ویژه سازمان ملل و ایضا با افزایش بودجه در دسترس عراق اغاز شد. هدف اصلی این پروژه ساخت یک سامانه موشکی سطح به هوای برد با الگوبرداری احتمالی از سامانه اس 300 روسی بود ، سامانه ای که امکان مقابله با چند هدف در برد بلند را داشته و با الزامات به روز میادین نبرد مطابق باشد.   عراق برای تحقق این هدف ، چالش های مختلفی در پیش رو داشت. چالش نخست در نبود تکنولوژی های لازم برای ساخت و توسعه اجزای سامانه پدافندی برد بلند بود. عراق تا زمان آغاز پروژه موشک العبور ، پروژه بومی قابل توجهی در زمینه ساخت و توسعه سامانه های راداری و پدافندی ارائه نکرده بود. عمده فعالیت عراقی ها در ارتقای سامانه های موجود از جمله سام 2 و سام 6 آن هم در طی پروژه های تحقیقاتی بود که بعضا به مرحله عملیاتی نرسیدند.   به عنوان نمونه یکی از تلاش های عراق نصب جستجوگر حرارتی موشک R60 بر روی موشک سام 6 بود. سطح این پروژه های تحقیقاتی با سطوح مورد نیاز برای ساخت یک سامانه برد بلند پدافندی تفاوت بسیاری داشت. در آن روزگار کشورهای معدودی از جمله شوروی/روسیه توان تکنولوژیکی لازم برای ساخت یک چنین سیستمی را داشتند. البته برخی از مقامات عراقی دخیل در پروژه از دسترسی به اجزای سامانه اس 300 روسی سخن گفته اند.   موشک سام 6 عراقی مجهز به جستجوگر حرارتی موشک هوا به هوای R60     در صورت صحت این مطلب سوالاتی مطرح میشود از جمله اینکه این دسترسی توسط سازنده اصلی (روسیه) ایجاد شده یا از طریق ایجاد کانال های ارتباطی با اقمار شوروی سابق صورت گرفته. به عنوان نمونه کشور بلاروس از جمله دارندگان سامانه اس 300 بود و در کنار آن سابقه همکاری در پروژه های موشکی عراق (از جمله تامین سامانه های هدایتی) را داشت. این کشور به عنوان یکی از اصلی ترین گزینه های مطرح برای دسترسی عراق به اجزای سامانه اس 300 مطرح میشود.   سوال دیگری که میتوان عنوان کرد آن است که به صرف دسترسی به اجزای سامانه ، نمیتوان به آسانی از آن نمونه سازی (مهندسی معکوس) کرد و این کار نیازمند سطحی از دانش فنی و وجود زیرساخت های لازم است که مشخصا فراتر از دانش فنی و زیرساختی عراقی ها در آن زمان بود. مشکل دیگری که عراقی ها در زمینه ساخت سامانه برد بلند پدافندی داشتند ، تحریم های همه جانبه تسلیحاتی علیه عراق پس از تهاجم به کویت و عدم دسترسی به فناورهای مورد نیاز و نبود شریک تکنولوژیکی بود.   پیش از این تحریم ها البته عراقی ها ارتباطات گسترده ای را شکل داده بودند و از امکان انتقال و اشتراک انواع تکنولوژی های نظامی برخوردار بودند. چالش دیگر مشکلات مالی و ضعف شدید اقتصادی را شامل میشد. عراق از بودجه کافی برای توسعه فناورها و ایضا ایجاد زیرساخت های تولیدی برای یک چنین سامانه ای برخوردار نبود و صرفا در صورت تامین الزامات تکنولوژیکی ، قادر به ساخت سامانه به صورت نمونه بود. در گزارشی که توسط گروه بازرسی عراق (ISG) از این پروژه تهیه شد ، به عدم توانایی کافی عراق در پیش برد این پروژه و فراتر بودن آن از حد قابلیت های تکنولوژیکی این کشور اشاره شده است. ضمن انکه تمایل عراقی ها به استفاده از موشک العبور به عنوان یک موشک زمین به زمین نیز مورد اشاره قرار گرفته.   عراقی ها پیشتر تجربه توسعه موشک پدافندی سام 2 و به کارگیری آن در قالب موشک زمین به زمین را داشتند (پروژه J-1) و اما اینبار به دنبال کسب تجربه مشابه به صورتی متفاوت بودند (ساخت یک موشک پدافندی و استفاده در نقش زمین به زمین). موشک العبور تنها بخش مهم سامانه پدافندی برد بلند عراق بود که  توسعه آن در زمان تهاجم نیروهای ائتلاف به عراق دنبال میشد. پیشران این موشک براساس پیشران موشک سوخت جامد الفتح  و با تغییر ابعاد آن از 3.5 متر به 4.5 متر ساخته شد. این پیشران در حدود 500 میلیمتر قطر داشت و از نظر ترکیب سوخت و عناصر سازنده بدنه مشابه پیشران مورد استفاده در موشک الفتح بود.   تنها تفاوت عمده این موشک با موشک الفتح در تغییر طراحی نازل متناسب با نقش پدافندی موشک و الزامات آن بود. العبور به عنوان یک سامانه پدافندی برد بلند از ساختاری به شدت پیچیده برخوردار بود که  جستجوگر راداری مستقل برای موشک ، رادار کنترل آتش آرایه فازی ، سیستم های کنترل و ارتباط متقابل هوا به زمین و زمین به هوا (uplinks and downlinks) جهت ارتباط سامانه کنترل آتش با موشک و ............. شامل میشد. وظیفه ساخت رادار و بخش های الکترونیکی به صنایع المیلاد سپرده شد.   در ابتدای مراحل طراحی موشک ، عراقی ها به دنبال تهیه سامانه هدایت اینرسی (جهت هدایت موشک در فاز میانی پرواز) و جستجوگر راداری (جهت هدایت موشک در فاز نهایی) از طریق یک شرکت روسی یا گزینه های دیگر از جمله شرکت هایی در اقمار شوروی سابق بودند که در نهایت به نتیجه ای ختم نشد و صرفا آزمایشات و شبیه سازی هایی بر روی سیستم هدایت و جستجوگر موشک هوا به هوای R-40 صورت پذیرفت. هدف عراقی ها ساخت موشک و سامانه پدافندی با برد 80 الی 90 کیلومتر بود که همین مسئله موشک برد بلند هوا به هوای R-40 را به بستر مناسبی برای تحقیقات تبدیل میکرد هر چند که این موشک و سامانه های هدایتی آن ، تکنولوژی های سطح پایین تری از آنچه که عراقی ها بدان نیاز داشتند را تامین میکرد اما به عنوان یک بستر آزمایشی مفید بود.   موشک هوا به هوای R40     موشک العبور از کلاهکی به وزن 176 الی 180 کیلوگرم از نوع ترکش شونده بهره میبرد که امکان ایجاد آسیب شدید یا انهدام هواگرد ها حتی در صورت انفجار در فاصله از هواگرد را نیز داشت. توسعه و آزمایش پیشران موشک العبور در ابتدا از طریق یک مدل مقیاس متوسط از پیشران این موشک که در حقیقت براساس پیشران راکت ابابیل 50 ساخته شده بود ، صورت پذیرفت. این آزمایشات که با استفاده از ترکیبات سوختی متفاوتی نیز انجام شد در نهایت به ساخت نمونه ای از پیشران موشک العبور در مقیاس اصلی و با ترکیب سوختی مشابه موشک الفتح ختم گردید.   تست پیشران موشک در مقیاس اصلی احتمالا در سال 2002 آغاز شده هر چند که در این مورد گزارشات متفاوتی وجود دارد. در یک گزارش از تست مقیاس اصلی پیشران در 12 ژانویه 2002 صحبت به میان آمده حال آنکه در گزارش دیگری این آزمایش در ژوئن تا نوامبر سال 2002 عنوان شده. آزمایشات موفقیت امیز پیشران موشک العبور موجب شد که مقامات عراقی در فکر استفاده از آن به عنوان یک موشک زمین به زمین باشند ، مسئله ای که توسط یکی از مسئولین برنامه موشکی عراق نیز مورد تایید واقع شده است.   عراقی ها به جهت مشابهت پیشران و ترکیب سوختی موشک العبور با موشک الفتح  ، امکان تولید و توسعه آن به عنوان یک موشک زمین به زمین در برد های مختلف را داشتند. در نهایت پروژه سامانه موشکی پدافندی العبور به جهت وجود چالش های غیر قابل حل برای عراقی ها و ایضا با تهاجم نیروهای ائتلاف به این کشور ، تنها با ساخت پیشران موشک و بدون پیشرفت موثر در بخش هایی همچون رادار و ....... پایان یافت. به جهت نابودی اسناد و نمونه های ساخته شده از پیشران موشک  ، تصویر قابل ارائه ای از پروژه آن در دسترس نیست.   نویسنده و مترجم : سینا نوریخانی   هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری مجاز است