بسم الله........ 18 خرداد 1398 مسلحین از دیروز عصر یک سری نبرد را با اسامی گوناگون (هر گروه یک عنوان ) در شمال غرب حماه این بار در حد فاصل شهرکهای محرده و کرناز شروع کردن . قبل از حمله نزدیک به 500 راکت وگلوله توپ به سوی مواضع ارتش پرتاب شده در مرحله بعد نیروهای خط شکن حملات را شروع کرده اند . در ساعات اولیه مهاجمین موفق شدن روستاهای جبین تل ملاح و کفر هود را به کنترل خود درآورده و درگیریها به منطقه ترمیسه کشیده شد. همزمان راکت باران شهرک محرده هم آغاز گردید .در حملات مسلحین پیکر چند تن از شهدای سوری در منطقه نبرد باقی مانده یک نفر هم به اسارت مسلحین در امده . از لحاظ غنائم هم تا این لحظه بجز چند قبضه سلاح و یک توپ اس پی جی تصویر ی منتشر نشده است. نیروهای سوری بعد از ساعاتی گلوله باران های شدید منطقه رو آغاز کردن و نیروهای کمکی به سوی خطوط درگیری روانه شدن. با شروع صبح ضد حملات ارتش آغز شده و تا این لحظه کفر هود و تل ملاح از مسلحین پاکسازی شده البته تل ملاح همچنان نا امن است و تقربا خالی ازمسلحین و همراه با حضور ارتش . اما گروههای جهادی هم بیکار ننشسته و دور جدید حملات را با نام نبرد فتح المبین برای عقب راندن ارتش و پیشروی به سمت کرناز شروع کردن یکی از عوامل انتحاری هم پست ارتش در حومه کرناز را مورد هدف قرار میدهد که به نظر میرسد نیروهای حاضر در این مقر فرصت فرار پیدا میکنند حملات مسلحین تا این لحظه دفع شده است . ظهر امروز هم یک موشک دوش پرتاب به سمت جت سوخو 22 ارتش پرتاب میشود که با وجود اصابت و کنده شدن بخشی از بدنه وبال جنگنده مذکور خلبان موفق میشود در فرودگاه حماه فرود اضطراری کند. در این درگیری مسلحین حجم زیادی از نیروهای خود را وارد کرده و به نظر میرسد برنامه ریزی دقیق تری انجام داده اند اما همچنان در این گونه حملات بازنده اصلی هستن . تلفات مهاجمین در 24 ساعت گذشته بنا بر گفته خودشان نزدیک به 50 کشته است 2 تن از نیروهای تحریر الشام هم به اسارت در امده اند البته امارهای هم در مورد تلفات ارتش بیان میکنند که مورد تایید نیست همانطوری که آمار ارتش درمورد تلفات مسلحین مورد تایید نیست با توجه به تصاویر نزدیک پیکر 10 تن از نیروهای ارتش در اختیار مسلحین قرار دارد. ساعتی پیش هم یک نفربر مسلحین در حومه کرناز با موشک ضد زره منهدم شد حملات مسلحین پیکر شهدای ارتش + سرباز اسیر شده سوری حمله انتحاری در اطراف کرناز تروریستهای کشته شده + نفربر منهدم شده مهاجمین + به اسارت درآمدن دو تن از نیروهای تحریرالشام تصاویر پنج فرد مسلح کشته شده هم هست که چون بصورت اسکلت درامدن نمایش داده نمیشه بخشی از بدنه بمب افکن سوخو 22که بر اثر اصابت موشک دوش پرتاب کنده شده

در قسمت قبل، ماجرای فرار پر حادثه امپراطور تا رسیدن به لویانگ و نیز درخواست کمک از سائو سائو مورد بررسی قرار گرفت. و حالا ادامه ماجرا ...! ----------------------------------------------------------------------------------------- قسمت سیزدهم – انتقال پایتخت به لانه ببر هنگامی که سائو سائو از ماجرای فرار امپراطور از دست فرماندهان غاصب پایتخت خبردار شد، به مشورت با مشاوران خود پرداخت. اگر چه نیک می دانست که این، فرصتی طلایی برای وی خواهد بود، اما ترجیح می داد که نظر مشاورانش را نیز جویا شود. شون یو این را با عملکرد لیو بانگ (Liu Bang یا امپراطور گائوزو، موسس سلسله هان) مقایسه نمود و آن را فرصتی دانست که هر چند قرن یکبار ممکن است رخ بدهد. دیگر مشاورین هم نظر موافق خود را عنوان نمودند. پس سائو سائو به سرعت دست به کار شد و سپاه خود را برای حرکت مهیا ساخت. اما او می دانست که چطور می تواند امپراطور را تحت تأثیر قرار دهد. پس در ابتدا، به شیائو دون (Xiahou Dun – Yaunrang) فرمان داد که در رأس سپاه سواره نظامی 50 هزار نفره، به سرعت به سمت لویانگ حرکت نماید. شیائو دون هنگامی به کاروان امپراطور رسید که آن ها در حال فرار از لویانگ بودند. چرا که سپاه لی جوئه و گوا سی به نزدیکی لویانگ رسیده بودند و دونگ چنگ به امپراطور پیشنهاد کرده بود که به سمت شرق کوهستان خواشان بگریزند. آن ها در ابتدا فکر می کردند که با بخشی از سپاه لی جوئه مواجه شده اند. اما وقتی فهمیدند که سائو سائو، یکی از برجسته ترین ژنرال هایش را برای نجات جان امپراطور فرستاده است، به شادمانی پرداختند. شیائو دون به امپراطور احترام گذاشت و عنوان نمود سائو سائو به محض خبردار شدن از عزیمت امپراطور به لویانگ، من را به عنوان پیشقراول سپاه به نزد شما فرستاد تا قبل از اینکه سپاه آماده حرکت شود، من با جان خود به دفاع از امپراطور بپردازم. به همراه خود، دو تن از قدرتمندترین ژنرال های ارتش سائو سائو را نیز آورده ام : شو چو (Xu Chu – Zhongkang) و دیان وی (Dian Wei) که هماوردی در میدان نبرد ندارند. امپراطور حقیقتاً مدیون سائو سائو شده بود و اشک شوق در چشمانش حلقه زده بود. مدتی نگذشته بود که کاروان امپراطور مشاهده نمود که سپاه عظیم دیگری به سمت ایشان در حرکت است. بار دیگر، هراس کاروان امپراطور را در بر گرفت. اما به زودی فهمیدند که فرمانده این سپاه، کسی نیست جز سائو هونگ (Cao Hong – Zilian)؛ پسر عموی سائو سائو (در کتاب، فیلم ها، سریال ها و انیمیشن های مربوط به عصر سه پادشاهی، از وی به عنوان برادر سائو سائو یاد شده است، ولی در منابع تاریخی، پسر عموی سائو سائو معرفی شده است.). سائو هونگ پس از شرفیابی به خدمت امپراطور و ادای احترام، عنوان داشت که پس از حرکت شیائو دون، سائو سائو نگران شد که شاید سپاه وی برای مقابله با سپاه قدرتمند شیلیانگ کافی نباشد. پس من را در رأس پیاده نظام نزد امپراطور فرستاده است تا خود، با ارتش اصلی به زودی به شما ملحق شود. در کنار من، دو تن از برترین ژنرال های پیاده نظام، لی دایان (Li Dian) و یوئه جینگ (Yue Jing) حضور دارند. امپراطور بار دیگر تحت تأثیر وفاداری سائو سائو و نیز قدرت سپاه وی قرار گرفته بود. در همین هنگام سپاه لی جوئه و گوا سی به نزدیکی محل استقرار کمپ امپراطور رسیدند. پس امپراطور دستور داد که سپاهیان سائو سائو به مقابله با آن ها برخیزند. جناح راست سپاه به شیائو دون و جناح چپ به شو چو سپرده شد. در میانه سپاه نیز سائو هونگ در رأس پیاده نظام قرار گرفت و به دشمن تاختند. سپاه شیلیانگ با این حمله قدرتمند، شکست سختی را خورد و عقب نشینی نمود. سپاهیان سائو سائو نیز به تعقیب دشمن پرداختند. پس از امن نمودن مسیر و به اصرار شیائو دون، کاروان امپراطور، در حالی که سواره نظام او از آن ها محافظت می نمود، به لویانگ بازگشت. روز بعد سائو سائو در رأس سپاهی عظیم، خود را به لویانگ رساند. بار دیگر امپراطور، تحت تأثیر قدرت و توانایی سائو سائو قرار گرفت. وی در کمال ادب و احترام، تمامی آداب شرفیابی نزد امپراطور را به جای آورد (از جمله سه نوبت تعظیم (سجده) نمودن به امپراطور) و با خود، لباس های زیبا و نیز خوراکی مطبوع نزد ایشان آورد. سائو سائو با زکاوت و هوش خود نیک می دانست که این، بهترین هدیه برای کسانی است که ماههاست نه غذایی مناسب خورده اند و نه لباسی خوب بر تن دارند. حالا تمامی دربار، یا نظری مساعد نسبت به سائو سائو داشتند و قدردان وی بودند و یا مرعوب قدرت و توانایی وی شده بودند. عملاً کلام سائو سائو، نظر غالب دربار شده بود. اما در سپاه شیلیانگ، بحث شدیدی بین ژنرال ها درگرفته بود. لی جوئه و گوا سی معتقد بودند که باید شبانگاه به کمپ سائو سائو حمله نمایند و سپاهیانش را تار و مار نمایند. آن ها بیش از اندازه روی توان نظامی سپاه شیلیانگ (که حالا پس از شکست های متعدد بشدت ضعیف شده بود) حساب باز می کردند. اما جیا شو (Jia Xu)؛ مشاور ارشد نظامی لی جوئه، مخالف این حمله بود و اعتقاد داشت تا دیر نشده باید به عقب نشینی بپردازند و به شهر و دیار خود بازگردند. این حرف، موجب خشم لی جوئه شد و شمشیر از نیام کشید تا جان وی را بگیرد. اما با وساطت دیگر ژنرال ها، جیا شو جان سالم بدر برد. اگرچه او شبانه از کمپ گریخت و به روستای پدری خود بازگشت. وی بعدها به خدمت دوان وی درآمد و سپس به ژانگ شیو مشاوره داد تا اینکه سرانجام در پی شکست ژانگ شیو از سائو سائو، تا پایان عمر به خاندان سائو خدمت نمود. صبح روز بعد، سپاهیان سائو سائو و در رأس آن سیصد سوار به فرماندهی سه ژنرال قدرتمند سپاه؛ شو چو، سائو رن (Cao Ren – Zixiao) و دیان وی، به سپاهیان شیلیانگ هجوم آوردند. این سیصد سوار وظیفه داشتند تا نظم و آرایش سپاه را بهم ریخته، سپس عقب نشینی کرده و از سویی دیگر بدان هجوم آورند. در این میان، لی شیان (Li Xian) و لی بیئه (Li Bie)، برادرزاده های لی جوئه به سمت آن ها تاختند تا کارشان را یکسره کنند. اما شو چو، قدرتمندترین ژنرال سائو سائو هر دو نفر را بر خاک افکند و سرشان را پیش کش ارباب خود نمود. سائو سائو که بشدت تحت تأثیر قدرت و توانایی شو چو در از بین بردن بهترین ژنرال های ارتش لی جوئه قرار گرفته بود، وی را با فان کوای (Fan Kuai)؛ قدرتمندترین ژنرال لیو بانگ که عامل پیروزی وی در مهمترین نبردهایش نیز بود، مقایسه نمود. پس از بهم ریختن نظم شیلیانگ، حالا نوبت به سائو سائو بود که خودی نشان دهد. وی جناح راست را به شیائو دون سپرد و جناح چپ در اختیار سائو هونگ قرار گرفت. خود نیز میانه سپاه را عهده دار شد و به سپاه شیلیانگ تاخت. اکثر سپاه دشمن نابود شد و دیگران فراری شدند. سائو سائو نیز خود در رأس سپاه، به تعقیب آن ها پرداخت و تا پاسی از شب، تعقیب و گریز و نبرد ادامه داشت. لی جوئه و گوا سی با پنهان شدن در بیشه ها و کوهستان، توانستند جان سالم به در ببرند و بگریزند. اما دیگر تهدید آن ها از بین رفته بود. سپاه سائو سائو فاتحانه به شهر بازگشت و جشنی بزرگ برپا شد. سائو سائو، حال ناجی تاج و تخت و امپراطور شده بود و بدل به قدرتمندترین فرد دربار شده بود. درباری که البته قدرت سابق را نداشت و حال، کشور در دستان جنگ سالاران تکه تکه شده بود و هر یک، در تلاش برای کسب قدرت به فتح سرزمین های اطراف و یا جمع آوری سپاه مشغول بود. سائو سائو هم به خوبی می دانست که امپراطور، از اختیار کافی برخوردار نیست. اما نقشه های جالبی در سر داشت که به کمک اوامر امپراطور، می توانست آن ها را پیاده نماید. با مشاهده شرایط، یانگ فنگ و هان شیان که روزگاری همراه با شورشیان موج سفید، ناجی امپراطور بوده و فداکاری فراوانی نموده بودند، به خوبی دریافتند که آینده ای در دربار نخواهند داشت. پس به بهانه تعقیب باقیمانده سپاه شیلیانگ، به همراه سپاهیان خود از شهر خارج شدند و در دالیانگ مستقر شدند. در این زمان بود که سائو سائو با یکی از با استعدادترین افراد آشنا شد : دونگ ژائو (Dong Zhao – Gongren). مشاوری ارزشمند و دانا که در گذشته به یوآن شائو و ژانگ یانگ (Zhang Yang – Zhishu) خدمت کرده بود و هنگامی که فهمیده بود امپراطور در خطر است، خود را به وی رسانده بود تا در خدمتگزاری حاضر شود. سائو سائو نیز در شناخت افراد با استعداد، توانایی بسیاری داشت و خیلی زود، استعدادش را کشف نمود و او را متقاعد ساخت که به وی بپیوندد. دونگ ژائو تا پایان عمر خود در خاندان سائو بود و پس از سائو سائو، به سائو پی (Cao Pi – Zihuan. پسر ارشد سائو سائو و اولین امپراطور سلسله وی) و سپس سائو روی (Cao Rui – Yuanzhong. پس ارشد سائو پی و دومین امپراطور سلسله وی) خدمتگزاری نمود. سائو سائو برای سنجیدن خرد وی، به مشورت با او پرداخت. در ابتدا از وی پرسید که با یانگ فنگ و هان شیان چه باید بکند. دونگ ژائو پاسخ داد که آن ها قدرت چندانی ندارند و قابل اعتنا نیستند. سپس از لی جوئه و گوا سی پرسید. او گفت با توجه به اینکه سپاه شیلیانگ عمدتاً از بین رفته است، آن ها توان کافی برای تهدید ندارند. سائو سائو نیز تصمیم گرفت که برای سرشان جایزه تعیین کنید تا زحمت نابودی شان را دیگران بکشند. اما وقتی درمورد پایتخت سوال نمود، پاسخ دونگ ژائو به دل سائو سائو نشست. وی عنوان داشت که با توجه به اینکه پایتخت ویران شده است و در آن آذوقه ای یافت نمی شود، پس بهتر است امپراطور و دربار را به شوچانگ (Xuchang) منتقل نماییم. این شهر، در ایالت یان قرار داشت که در اختیار سائو سائو بود و این، بدان مفهوم بود که امپراطور عملاً در چنگ سائو سائو خواهد بود. اما سائو سائو شادی خود را بروز نداد و در پاسخ گفت که چطور ممکن است این انتقال انجام شود، آنگاه که در دالیانگ، به یانگ فنگ خواهند خورد و از داخل نیز خود امپراطور و دربار، مخالف این انتقال خواهند بود. دونگ ژائو از وی خواست که در نامه ای، دلایل خود برای انتقال پایتخت را به درباریان اطلاع دهد. خود آن ها موافقت خواهند نمود. سائو سائو با دیگر مشاوران خود (از جمله شون یو) نیز به مشورت پرداخت و وی نیز نظری مشابه را ابراز نمود. پس تصمیم به انتقال پایتخت گرفته شد. دربار نیز که مجذوب و یا مرعوب سائو سائو بودند، خود تسهیل گر راه شده و امپراطور را به تغییر پایتخت راضی نمودند. این پیشنهاد، بار دیگر بار غمی را بر دوش امپراطور نهاد. او می دانست که اگر چه تهدید فعلی برطرف شده است، اما هیچ بعید نیست دیگر جنگ سالاران همان مسیری را طی کنند که دو ژنرال شیلیانگ طی نموده بودند. پس وی نیاز به جنگ سالارانی را داشت که وی را محافظت نمایند. ولی رفتن به پایتخت مدنظر سائو سائو، برابر بود با تبدیل شدن به عروسک خیمه شب بازی سائو سائو. ولی گویا سرنوشت امپراطور شیان این بود که همواره این نقش را داشته باشد. روزگاری دونگ ژو، سپس لی جوئه و گوا سی و امروز سائو سائو. کاروان امپراطور حرکت به سمت شوچانگ را آغاز نمود. اما در میانه راه، همانطورکه سائو سائو پیش بینی می نمود، یانگ فنگ راه را بر سپاه سائو سائو بست و عنوان داشت که او، امپراطور را ربوده است. مذاکرات نتیجه ای نداشت و دو سپاه روبروی یکدیگر موضع گرفتند. فرمانده سپاه یانگ فنگ، کسی نبود جز شو خوان. فرماندهی سپاه سائو سائو نیز به شو چو سپرده شده بود. دو ژنرال در نبردی تن به تن در مقابل هم قرار گرفتند. اما شو چوی قدرتمند با گوان دائوی خود، حریف تبر بلند شو خوان نبود و پس از رد و بدل شدن ضربات متعدد، هر دو ژنرال خسته از نبرد به اردوگاه خود بازگشتند. سائو سائو بسیار مشتاق بود که این ژنرال قدرتمند را به خدمت بگیرد. پس ژنرال ها و مشاورین خود را برای مشورت فرا خواند و موضوع را مطرح نمود. من چونگ (Man Chong – Boning)، یکی از ژنرال های سائو سائو که دوستی دیرینی با شو خوان داشت، پیشنهاد نمود که مخفیانه به اردوگاه دشمن رفته و شو خوان را راضی نماید که به وی بپیوندد. اگرچه این نقشه بسیار پر ریسک بود، اما مورد موافقت سائو سائو قرار گرفت. نیمه های شب، در میانه تاریکی من چونگ به اردوگاه یانگ فنگ وارد شد. با احتیاط فراوان خیمه ها را وارسی نمود تا به خیمه شو خوان رسید. وی به جای خواب، بر روی نبرد روز آینده مشغول مطالعه و بررسی بود. پس هنگامی که من چونگ وارد خیمه وی شد، شگفت زده شد. من چونگ به وی توضیح داد که او اکنون در سپاه سائو سائو حضور دارد و از علاقه ارباب خود به قدرت و توانایی وی گفت. شو خوان در گذشته نیز به سائو سائو تمایلاتی داشت، اما علاقه وی به یانگ فنگ، هربار مانع از این شده بود که او را رها ساخته و به سائو سائو بپیوندد. در ابتدای گفتگو نیز باز همین موضع را تکرار نمود. اما من چونگ آنقدر با وی صحبت نمود و استدلال های مختلفی را ارائه کرد تا در نهایت او را راضی به ترک اردوگاه سازد. البته من چونگ علاقه داشت که وی، یانگ فنگ و هان شیان را شبانه به قتل رسانده و سر آن دو را به عنوان هدیه به سائو سائو تقدیم نماید. اما شو خوان این را رسم جوانمردی نمی دانست و قویاً با آن مخالف نمود. پس تنها به همراه چند نفر از یاران خود سوار بر اسب و شبانه از اردوگاه خارج شدند و به سوی اردوگاه سائو سائو حرکت نمودند. اما یانگ فنگ به محض باخبر شدن از این اقدام شو خوان، به سرعت به همراه هزار نفر از سواران خود به دنبال وی براه افتاد و فریاد می زد «آن خائن را بگیرید!». تعقیب و گریز آغاز شده بود. اما طولی نکشید که یانگ فنگ فهمید تمام این ها، نقشه سائو سائو بوده و او در کمینی هولناک گرفتار شده است. سائو سائو با دیدن یانگ فنگ فریاد زد : «خیلی وقت بود منتظرت بودم! تلاش برای فرار بی فایده است!!». همین طور هم بود. علی رغم تلاش یانگ فنگ برای شکستن حلقه محاصره، موفقیتی حاصل نشد. اما در این هنگام، هان شیان به کمک یانگ فنگ شتافته و نبردی سنگین درمی گیرد. در این نبرد، یانگ فنگ موفق به فرار می شود و سائو سائو نیز به تعقیب این دو می پردازد. اما سپاه یانگ فنگ و هان شیان، دیگر یا نابود شده و یا تسلیم سائو سائو شده بودند. پس یانگ فنگ و هان شیان نیز چاره ای ندیدند جز آن که یه یوآن شو بپیوندند. انتقال امپراطور و دربار به شوچانگ، با موفقیت انجام پذیرفت. تمامی دشمنان خرد نیز نابود شده بودند. با این انتقال، سائو سائو به مقام نخست وزیری رسید و دیگر مشاوران و ژنرال هایش نیز مقام هایی رسمی دریافت نمودند. حالا دیگر همه چیز آماده و مهیا بود که به برنامه ای که ماه ها از آن عقب افتاده بود، بپردازد : تسخیر ایالت شو. ----------------------------------------------------------------------------------------- اما چه بر سر فرماندهان شیلیانگ آمد؟ در قسمت دهم اشاره شد، فان چو در سال 195 میلادی به دستور لی جوئه گردن زده شد. پس از وقایع تعقیب و گریز امپراطور، باقیمانده سپاه شیلیانگ با شکست از سائو سائو، راه غرب را در پیش گرفتند. اما دیگر توان چندانی برای ژنرال های شکست خورده باقی نمانده بود که بخواهند خطرناک باشند. گوا سی به شهر می (Mei County) و لی جوئه به شهر چانگ آن رفته و در آنجا مستقر شدند. از طرفی جایزه ای در خور برای سر هر دو دیده شده بود. پس هرکس ممکن بود وسوسه شده و آن ها را به قتل رساند. از طرف دیگر، ژانگ جی نیز تصمیم گرفت که مسیر خود را از این دو جدا سازد. اما هیچ یک از این سه ژنرال پر آوازه، روزگار خوشی را ندیدند. در سال 196 میلادی، ژانگ جی قصد حمله به فرمانداری نانیانگ (که در شمال ایالت جینگ (Jing Zhou) قرار داشت) را نمود. اما در این حمله و در گرماگرم نبرد برای فتح شهر رنگ (Rang County)، با تیری مستقیم کشته شد. گوا سی در سال 197 میلادی، توسط یکی از ژنرال های خود به نام وو شی (Wu Xi) به قتل رسید و و وی به همراه باقیمانده سپاهش نیز به لی جوئه پیوستند. اما خود لی جوئه نیز چندان خوش شانس نبود. تنها چند ماه بعد و در تابستان 197 میلیادی، دوان وی (Duan Wei)؛ یکی از فرماندهان لی جوئه شورش نمود و لی جوئه را به همراه خانواده اش قتل عام نمود و سر وی را تقدیم به سائو سائو نمود. بدین ترتیب هر چهار ژنرال قدرتمند باقیمانده سپاه دونگ ژو و شیلیانگ، در فاصله کمتر از سه سال کشته شده و تهدید شیلیانگ برای همیشه برطرف گردید. =================================================================== پ.ن 1: اگرچه این قسمت آنقدر داستان داشت که شاید می شد آن را در دو قسمت تعریف نمود، اما ترجیح بر این بود که زودتر از این واقعه گذر کرده و به تقابل آینده سائو سائو با لیو بی بپردازیم. چرا که این برهه کوتاه تاریخی آنقدر حوادث ریز و درشتی را به خود دیده است که امکان پرداختن جزئی به تک تک آن حقیقتاً ممکن نیست. پس اگر دوستان پرشی را در داستان مشاهده نمودند، به بزرگی خود ببخشند. البته اگر این پرش، به داستان اصلی آسیبی زده است، بفرمایند تا با توضیح بیشتر، این آسیب تا حد امکان ترمیم گردد. پ.ن 2 : رنگ آمیزی اسامی و شهرها از چیزی که فکر می کردم، سخت تر بود. ولی اگر به بهتر شدن فهم متن کمک می کند، با کمال میل آن را انجام خواهم داد. پس لطفاً دوستان نظرشان را درمورد رنگ آمیزی اسامی و شهرها بفرمایند تا بازخورد مناسب آن را بگیریم. پ.ن 3 : مجدداً از تمامی دوستان بابت این تأخیر طولانی عذرخواهی می کنم. ان شاءالله قسمت بعدی را نیز در اولین فرصت ممکن، تقدیم دوستان خواهم نمود. پ.ن 4 : همچون گذشته، مشتاق خواندن نظرات، نقدها و انتقادات ارزشمند و سازنده دوستان هستم. پس حقیر را در نوشتن هرچه بهتر این داستان یاری فرمایید.

بسم الله........ 15 خرداد 1398 نیروهای ارتش سوریه از سه روز پیش تا کنون موفق شدن روستاهای قصابیه قاروطیه الحمیرات والقیراط را پاکسازی کنند . بنا بر گفته منابع مخالفین در درگیریهای قصابیه 25 و در درگیریهای سه منطقه دیگر 12 فرد مسلح کشته شدن ادامه بمبارانهای حماه وادلب چند روز گذشته نیروهای تحریر الشام حملاتی را بر تصرف روستای الحویز در سهل الغاب ترتیب دادن . مدافعین این روستا لشگر فلسطینی قدس بوده بعد از ساعاتها درگیری مسلحین مجبور به عقب نشینی شدن در این درگیریها 20 تن از اعضای لشگر قدس به شهادت میرسند مسلحین هم بین 30 تا 35 نفر از اعضای خود را از دست میدهند دست کم 15 تن از تلفات تروریستها ناشی از برخورد یک موشک ضده زره به محل تجمع آنها بوده در لاذقیه و منطقه کبانی هم طبق معمول حمله ضعیف ارتش با شکست روبرو میشود در این درگیری 4 تن از نیروهای سوری و 7 تن از تروریستها کشته می شوند کشف انبار دیگه از سلاح های گوناگون در جنوب سوریه چند روز قبل از حمله صیهونیستها به فرودگاه تی 4محموله هایی از مقصد تهران به وسیله هواپیما در این فرودگاه تخلیه شد انهدام تانکر سوخت قاچاق توسط موشک جاولین اکراد تحت حمایت آمریکا انهدام توپ خود کشی آکاتسیا 2s3 توسط موشک کورنت اولین تصاویر ثبت شده از شکار این توپ توسط موشک ضد زره در درگیریهای سوریه است البته به لطف حماقت نیروهای سوری انتقال خودروهای آبی خاکی pt2 (احتمالا) به لاذقیه

بحث شده در این مورد دست نیروهای اطلاعاتی ایران لااقل از لحاظ نیروی انسانی کاملا بسته است. حتی در مورد خود ایران دشمن فرضا هر چه نیاز داره نیروی انسانی به عنوان مزدور (دشمنی با جمهوری اسلامی، دشمنی با نظام، مخالف سیاسی و حتی ضدایرانی امثال منافقین و تجزیه طلبان که با کمال میل عملیات انجام میدند (مهمترین ترورهای اخیر را فراموش نکنیم توسط چه گروه هایی در ایران انجام شدند) و تا افرادی که با یک ویزا (اطلاعات دانشمندان هسته ای) و پول و ... تطمیع میشند تا احتمالا افرادی که توسط تکنولوژی براشون دام حیثیتی پهن میشه و مجبور به همکاری میشن ) در یک کشور با این وسعت احتملا در دسترس هست ولی در مورد پادگان! سرزمینهای اشغالی که چند دهه به خاطر درگیریها تقریبا وجب به وجبش توسط نیروهای اطلاعاتی تحت پوشش و کنترل هست و تهیه یک اسلحه هم برای افراد باقی مانده فلسطینی به دشواری انجام میشه و تقریبا هیچ کدوم از گروه های هدف نامبرده در مورد ایران هم با ازادی اختیار! وجود نداره در موردش، طرح ریزی یک عملیات ترور که نیاز به جمع اوری اطلاعات و تمرین و منابع داره تقریبا غیرممکن هست. حالا کمک نیروهای اطلاعاتی سایر کشورها بهشون به کنار. این رژیم به نظر در طول تاریخ از مزیتهای منحصر به فردی برخوردار هست که خب مقابله باهاش هم سخت تر و از راه های ویژه تر و خلاقانه تری باید صورت بگیره.

الان مهمترین بازدارنده ما در سوریه، ابزار گسترش حملات توسط رژیم صهیونیستی است. یک کشور زخم خورده و که هنوز در لااقل سه نقطه (درگیریهای پراکنده با داعش، درگیری با تروریستهای تا دندان مسلح در ادلب و کردها در شمال) درگیر جدی جنگ هست و هر لحظه احتمال یورش وجود داره به کلیت کشور و همچنین بهانه جویی های آمریکا در تنف و شمال برای حملات نقطه ای و خود وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور، نمیتونه پذیرای یک سلسله حملات مداوم به مراکزی باشه که عمدتا از جنگ تقریبا جون سالم به در بردند مثل برخی نقاط دمشق و حلب و کلیت لاذقیه و طرطوس. خصوصا مراکز حکومتی و باقیمانده مراکز اقتصادی. این مهمترین عاملی هست که دست ما را به شدت در سوریه بسته است. در چه شرایطی؟ در شرایطی که دشمن میدونه دست خودش باز هست برای تشدید حملات ولی دست ما و سوریها بسته. اون هم در یک حالت هجومی. قاعدتا نیروی هوایی که باید کنار گذاشته بشه با توجه به بنیه پدافندی دشمن. ( برای همین عنوان شد اگر ذخایر موشکی در سوریه به حدی برسه که به عنوان یک عامل بازدارنده (خیلی جدی تر از غزه و شاید در حد حزب الله و بیشتر) در هرگونه گسترش درگیری بشه روش حساب کرد اونوقت شاید بشه این تعادل در «زدی ضربتی، ضربتی نوش کن» را لااقل بوجود اورد. دست پدافند برای ایجاد این تعادل بسته است. هم با توجه به توان دشمن در حالت تهاجمی و هم میزان نیرو و هزینه و لجستیک برای گسترش یک چتر پدافندی بازدارنده. ولی مثل خود ایران ابتدا ایجاد یک ذخیره تهاجمی مناسب و ارزان و در دسترس تر (موشکها) بعد(یا موازی) پرداختن به پدافند شاید بهتر جواب بده. اینطور چتر پدافند در یک حالت بازدارندگی طور بهتر میتونه گسترش پیدا کنه و تکمیل بشه.

رزمایش حریم ولایت 96 برای تصاویر واضح تر (کلیلک کنید)

همانطور كه در حملات ما پدافند اسراييل جا ميمونه پدافند ما هم جا خواهد ماند استراتژي رژيم صهيونيستي زدن مركز حمله و انتقام گيري هست خب دست ما در زدن پايگاه هاي حمله كننده باز هست و اين كار بايد اتوماتيك صورت گيره و دوم انتقام گيري كه بحثش باز هست و طولاني ولي چيزي كه از همه اين ها مهمتره ادامه نقشه و برنامه اصلي است تا أهداف كامل محقق بشه و اين اصل هدف است چون جملات دشمن براي ناكام كردن هدف اصلي هست و كمتر بحث تبليغات و شو

اگر رزمایشی داشتیم تست موشکهای قدیمی شاید معنادار میبود ولی وقتی تحت عنوان «تست» شلیک داشتیم اون هم بدون اعلامش میشه حدس زد برای بهبود و تست یک سری مشخصات جدید بوده و اگر هم این احتمالات صهیونیستها در مورد نوع موشکها صحت داشته باشه لااقل از گونه های جدید یا مشخصات متفاوتی برخوردار بودند. مگر اینکه طی یک رزمایش مخفی و برای تمرین تاکتیکی و دلایل دیگه رخ داده باشند.

در پنجم ژوئن چین از یک پلت فرم شناور دریایی توسط راکت لانگ مارچ 11 هفت عدد ماهواره در فضا قرار داد این پرتاب از یک پلت فرم شناور در دریای زرد استان شاندونگ صورت گرفت 7 عدد ماهواره با راکت LM-11 WEY’ به فضا پرتاب شد این 7 ماهواره شامل 2 ماهواره Bufeng-1A و Bufeng-1B توسعه داده شده توسط اکادمی تکنولوژی پرواز فضایی چین برای هواشناسی ماهواره Xiaoxiang-1-04 با قابلیت تهیه تصاویر به وضوح 5 متر در عرض رسد 80 کلیومتر ماهواره تحقیقاتی Tianqi-3 و 2 ماهوارهZhongdianwangtong-1A and Zhongdianwangtong-1B تست ارتباطی باند کاآ در اخر ماهواره Jilin-1 High Resolution 03A با وزن 42 کیلگرم وضوح 1 متر در عرض رصد 17 کیلومتر در ارتفاع مداری 579 کیلومتر منظومه ماهواره ای Jilin در سال2020 با تعداد 60 ماهواره به رصد زمین میپردازد هر 30 دقیقه تصاویر اپدیت میشوند و تا سال 2030 با تعداد 138 ماهواره اپدیت تصاویر به 10 دقیقه میرسد در هرگونه شرایط جوی راکت cz11 یا لانگ مارچ 11 یک راکت 4 مرحله سوخت جامد بارتفاع 20.8 متر وعرض 2متر قدار پرتاب محوله تا700 کیلو گرم به مدار leo و 350 کیلو گرم به مدارsso این هفتمین پرتاب موفق این راکت که از 2015 وارد سرویس دهی شده بود پلت فرم شناور به طول تقریبی 110 متر وعرض تقریبی 80 متر که روی ان یک tel با ارتفاع 15.5 متر نصب شده بود تصاویر مصاحبه با مسولین توسعه راکت cz11 , وپرتاب ان https://www.aparat.com/v/JA4uw و https://www.aparat.com/v/GOlIb منبع https://www.nasaspaceflight.com/2019/06/china-first-sea-launch-long-march-11-seven-satellites/ https://en.wikipedia.org/wiki/Long_March_11

دوست گرامی میلاد۱۱۰ (iranian_defensive_power) در این دو پست پیج اینستاشون نمونه های مختلف تولیدی از پهپاد RQ-170 (در مقیاس های ۱۰۰،۶۰،۴۰،۱۵ درصد) رو مورد بررسی قرار داده که حاوی نکات ارزنده ای هست. از مهمترین نکات میشه به مقیاس ۴۰ درصد بودن پهپاد وارد شده به حریم هوایی رژیم اسرائیل اشاره کرد که پیش از این بنده تصور میکردم مقیاس ۱۵ درصد باشه! با این یاغته جدید و با توجه به ناکامی صهیونیست ها در رهگیری و انهدام این پهپاد (که سایز بزرگی داشته و ملخی هم هست) به وسیله پدافند هوایی (که نهایتا با سیستم اپتیکی بالگرد آپاچی شکار شد) ، میشه گفت که نمونه های ۶۰ درصد که با اسامی شاهد۱۶۱ و شاهد۱۹۱ معرفی شدن شانس بالایی در پنهانکاری و موفقیت عملیات تهاجمی دارند که مصداقش حمله این پهپادها به دیرالزور سوریه بدون واکنش آمریکایی ها بود که در نزدیکی اهداف قرار داشتند و از تهاجم هم بی خبر بودند! این پهپادها یک توانمندی جدید و بسیار ارزشمند در اختیار نیروی هوافضای سپاه هست که در ساعات اولیه جنگ میتونه تمام سیستم های پدافند هوایی و ضد بالستیک دشمنان منطقه ای رو (با استفاده از بمب های نقطه زن) خنثی کرده و پس از این مرحله و در فاز دوم موشک های بالستیک در امنیت بالاتری مورد استفاده قرار می گیرند و به این ترتیب همان چند درصد شانس پاتریوت و تاد هم از بین خواهد رفت.

گفته شد بعد از سقوط جت فالکون عبری ، توسط پدافند سوری ، همه افراد حاضر در آتش بار شلیک کننده در یک انفجار اتومبیل کشته شدند تصور میکنم (متاسفانه) دست سوریه و ایران در سرزمین های اشغالی خیلی باز نیست ، وگرنه ترور هایی از این دست اگر چه قابل پیگیری مستقیم نیست ، پیام آشکار و روشن برای رژیم غاصب هست که هر حمله ای تبعات و هزینه ای داره (خصوصا اینکه برای این رژیم نیروی انسانی در الویت هست) ، بدون تبعات هزینه حمله های نظامی (دفاعی بحق) که در رسانه های یکسویه به عنوان تجاوز و نه دفاع قلم داده میشه تا زمانی که توان ضربت متقابل سوریه در عیان بحد مطلوب و بازدارنده برسه ، این روش میتونه کارگشا و مفید باشه

عرض سلام و ادب خدمت دوستان عزیز و گرامی. ابتدا بابت وقفه تقریباً دو ماهه ای که برای آپدیت تاپیک پیش آمد صمیمانه پوزش می طلبم. در حقیقت فرصت کافی، برای انسجام فکر و نگارش متن در این مدت وجود نداشت. امید این بود تعطیلی رحلت حضرت امام (ره) و عید فطر، فرصت کافی برای نگارش بدست بدهد که اگرچه مسائل متعدد، عملاً مانع از این شد که از این فرصت، استفاده بهتری شود، لکن تلاش شد که به هر شکل ممکن، قسمت سیزدهم آماده شود. ان شاءالله طی این یکی دو روز، قسمت سیزدهم با عنوان «انتقال پایتخت به لانه ببر» تقدیم حضور دوستان خواهد شد. در این قسمت، داستان نبرد سائو سائو با سپاه لی جوئه و گوا سی، انتقال پایتخت به شوچانگ و نیز وقایع پس از آن را خواهید دید. از بابت این تأخیر عذرخواهی می کنم.

عذرخواهی مینکم برای دو پست پشت سر هم. صهیونیستها امروز ادعا کردند که چند موشک پدافندی به سمت سرزمین های اشغالی شلیک شده ولی هیچکدوم به سرزمین های اشغالی اصابت! نکرده و خسارتی نداشته. یک پایگاه صهیونیستی هم مدعی شده معلوم نیست این چند موشک یک هواگرد را هدف داشته یا خیر؟ باید منظتر یک اقدام تحریک آمیز دیگه امشب یا شبای بعد باشیم. از اونجا که این روزها تحرکات و تحریکات و حملات صهیونیستها تشدید شده و اون هم خسارت بار (خصوصا جانی) میشه چند مورد را مدنظر داشت: 1.شکست نتانیاهو در تشکیل کابینه و اشاره شد قبلا شاید نیاز به قدرتنمایی جدید مضاف بر اینکه درخواستش برای تعویق دادگاه فسادش باز هم رد شد. 2.جلسه مرموز و پرابهام پیش روی مشاوران امنیت ملی روسیه*، صهیونیستها و امریکا در سرزمین های اشغالی که گویا ایران بحث اصلی هم هست. 3. فروکش کردن فعلی تنشها در خلیج فارس 4.نشست احتمالی شورای امنیت ضد ایران در مورد فجیره هر کدوم از این عوامل میتونه دلیلی باشه برای افزایش تحریکات صهیونیستها ضد مقاومت تا مقاومت یک حرکتی انجام بده و یک جنجال یا تنش برنامه ریزی شده را استارت بزنند. این چند مورد اخیر همگی به نظر ادعاهای ناقص و بی سندی بودند که همگی منجر به حملات با تلفات بالا و یک مورد خصوصا کمتر اتفاق افتاده در ماه های اخیر حمله به تیفور بوده. *علاوه بر لحن پسابرجامی امروز مکرون و به نظر اماده شدن برای عبور از برجام، پوتین هم امروز گریز بی مبنایی به برنامه موشکی و منطقه ای ایران زد که میشه در راستای همین نشست تحلیلش کرد. ارتباطات پشت پرده قدرتها را نباید از نظر دور داشت با تمام اختلافاتی که به نظر در ظاهر دارند.

انتقال تکنولوژی پهپاد مهاجم 92 به Technical Directorate for Military Productionعراق تحت عنوان رقیب فیلم های مربوط به پهپاد رقیب در عراق https://www.aparat.com/v/7KsFL و https://www.aparat.com/v/oY6O9 http://gallery.military.ir/albums/userpics/10314/IRAN_BM.jpg

سفیر اسراییل نامه به شواری امنیت ارسال نموده در دسامبر 2018 ایران تست خرمشهر رو انجام داده ( 1دسامبر ظاهرا این ازمایش انجام شده نظر شخصی احتمالا تست خرمشهر 2 بوده ) در ایران نامه گفته شده از دسامبر2018 تا فوریه 2019 ایران 7 ازمایش موشکی انجام داده 3 پرتاب موشک ذوالفقار ,یک پرتاب قیام ,یک پرتاب شهاب 3 و یک موشک نامشخص از خانواده اسکاد

نکته ای که در این مورد وجود داره فاصله دو هفته ای است. چندان معقول نیست محموله ای در نقطه ای تخلیه بشه و دقیقا دو هفته در همون مکان و حوالیش باقی بمونه اون هم با علم به رصد 24 ساعته صهیونیستها اون هم این فرودگاه مهم و اون هم پرواز مهم تهران به سوریه و بعد هم این رژیم تصمیم بگیره مورد هدف قرارش بده. یک جای کار میلنگه. نکته بعد در رابطه با حمله این رژیم هم یکی از پایگاه های صهیونیستی بعد از اون حمله راکتی به جولان عنوان کرد به این خاطر روز بعدش انجام شد چون براشون مسجل شده حمله عمدی و دارای پیام بوده. اگر اینطور بوده باشه یک حمله انتقامی بوده و چندان معقول نیست یک محموله را دو هفته معطل بزارند تا در این حمله بزنندش. در مورد سوریه همیشه از بعد پدافندی به ماجرا نگاه کردیم ولی با مختصات سوریه به نظر ابتدا سراغ تقویت پدافند رفتن یعنی همیشه یک قدم عقب بودن و با این حملات گاه و بیگاه همیشه قسمتی از «شبکه ای» که متفق هستیم تا شکل نگیره امکان مقابله نیست مورد هجوم و نقص واقع میشه. به واقع در سوریه هم شاید قدم اول قبل پدافند؛ ایجاد یک بازدارندگی تهاجمی که تنها با موشک ممکن هست؛ خواهد بود مثل لبنان. وقتی ذخایر زیرزمینی و پنهان موشکی به حد معینی رسید (بیش از 160 هزار تخمینی راکت و موشک لبنان حتی) شاید بشه اونوقت با این ذخیره یک بازدارندگی نسبی ایجاد کرد تا بعد سر فرصت شرایط دیگه را مهیا کرد. درسته کارخانه های ساخت تسریع میکنه ولی به خاطر ضعف پدافند شاید کارگاه های زیرزمینی و انتقال زمینی و دریایی موشک و قطعات و مونتاژ راه بهتری باشه. اگر در مساحت بسیار کوچک جنوب لبنان و غزه میشه موشک و راکتها را از حملات (مداوم در غزه خصوصا) پنهان کرد در سوریه هم تا به اون حد معین برسه حتما میشه. ولی تعداد و پراکندگی باید به حدی باشه که بازدارندگی ایجاد کنه چون در سوریه زیرساختها و امکان حکومتی وجود داره که مثل غزه و لبنان بازدارندگی را به شدت تضعیف میکنه.

هفتاد و پنجمین سال 1944-2019 عملیات نورماندی یگان های عمل کننده متفقین برای سرپل گیری در ساحل فرانسه ، ششم ژوئن 1944 پی نوشت : برای تصویر با کیفیت تر ، کلیک کنید صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

لااقل در دو حمله اخیر به سوریه که منجر به اصابت شده ( حمله به بهانه هدف قرار گرفتن پهپادشون و حمله دیشب به بهانه شلیک راکت ) صهیونیستها یا وادار شدند یا اینکه ترجیح دادند موقتا از تاکتیک قبلی و خط خبری ای تبلیغیشون فاصله بگیرند. خط خبری و تبلیغاتی ای که به شدت و حتی مسقیم توسط امثال مسئولانشون تبلیغ میکردند: ای مردم سوریه! این ایران و حضورش در سوریه هست که باعث حملات ما به پایگاه هاشون میشه و در ادامه مجبوریم به واکنش پدافند ارتش سوریه هم حمله کنیم و پس دلیل قربانی شدن سوریها پایگاه های ایران هست. در حالیکه در دو حمله اخیر یکی حالا به اذعان خودشون یک واکنش پدافندی مستقل به پهپاد صهیونیستی! و دیگری شلیک راکت از جنوب که معلوم نبوده عمدی بوده یا خیر مقرهایی که هدف قرار گرفتند مقرهای ارتش سوریه بوده مستقیما و خودشون هم ادعا نکردند که پایگاه های ایرانی بوده و سربازان سوری ای که به شهادت رسیدند. پ ن: خب حملات بامداد امروز گویا به همون منوال سابق بود. حمله به تیفور و فرودگاه که اشاره به چند ساختمان، یک انبار مهمات و چند «تجهیزات نظامی» بوده.از دلایل حملات دیشب که در نوع خودش بعد از مدتی بود که تکرار شد میشه به این موارد پرداخت: 1.در حملات دو روز گذشته به مواضع ارتش سوریه که خود صهیونیستها هم اعلام کردند که به دو موضع توپخانه ای و چند ایستگاه اطلاعات و رصد ارتش سوریه بود عمدتا؛ ایستگاه های پدافندی یا راداری در تی فور فعال شده و حملات بامداد امروز برای هدف قرار دادن این موضع پدافندی فعال بوده. خصوصا در اهداف تجهیزات نظامی عنوان شده که در فرودگاه میتونه اشاره به پدافند داشته باشه. 2.به سیاق گذشته حملات با بهانه یا دلیل مرسوم حمله روتین به پایگاه های ایران انجام شده بنا به دلایل بهانه جویی، قدرت نمایی یا واقعا یک جا به جایی یا رصد اطلاعاتی خاص. 3.بعد از انتخابات تا حدی حملات کاهش یافته بود (با این فرض که نتانیاهو نیازی به قدرتنمایی تبلیغاتی نداشته) حالا با وضعیت فعلی نتانیاهو دوباره این نمایش تبلیغاتی را از سر گرفته. 4.اطلاعات تکمیلی این رژیم از شلیکها و منشاشون به مقاومت معطوف شده ( حالا به هر دلیلی) و خواسته پاسخی به مقاومت داده باشه. یک نکته ای وجود داره به نظر نیروهای فعال ایرانی به قراین مختلف در سوریه کاهش پیدا کرده ( به هر دلیلی از جمله عدم نیاز عملیاتی، فراموش نکنیم مهمترین دلیل حضور ایران در تیفور برنامه ریزی حملات پهپادی خصوصا شاهدها ضد داعش در صحرای سوریه بود که همون موقع فعالیت داعش هم اون حمله به تیفور انجام شد و حالا احتمالا شاهدهای ارزشمند دیگه در سوریه نیازی بهشون نیست و نیستند هم، یا به دلیل کاهش ریسک و همچنین دلایل دیگه) و احتمالا در جاهایی که باید الان حضور دارند. نکته دوم که دوستان مطلع احتمالا بهتر واقف هستند تبدیل شدن مضحک «دیده بان حقوق بشر سوریه» به یک منبع خبری منفرد و مرجع برای رسانه های خبری غربی است. یک رسانه تقریبا تک نفره در لندن که اوایل کار یک شبه اکانت هواداری حمایت متعصبانه از النصره و جنایتکاران و تروریستها بود و بعدها که ورق در سوریه کم کم برگشت ادعای بی طرفی کرد و البته مدارش به همون مدار سابق میچرخه و خودش را به عنوان یک مرجع خبری جا زده با مخلوطی از خبرهای درست و نادرست ولی کاملا آشکارا در ضدیت با مقاومت و بعضا خبرهایی از جبهه مقابل.

  تقریبا همان کارکردی که موشک های کروز زمین به زمینی مثل تاماهاوک در ابتدا و موج اولیه حملات دارند! ساخت موشک هرمز نشون میده که ایران به مقابله با سیستم ضد بالستیک دشمن توجه داره (حالا هر چقدر هم که در واقعیت این سیستم ها کارایی داشته باشند) و احتمالا داشتن ورژنی دوربردتر نظیر سجیل هم میتونه مورد توجه باشه که برای چنین موشکی به صورت اختصاصی بالاترین فناوری ها در زمینه هدایت و هدفیابی  و همچنین امکانات فریب سپر دفاع موشکی رو میشه در نظر گرفت! همونطور که اطلاع دارید ما تنوع زیادی در سرجنگی راکتها و موشک های بالستیک داریم و هر کدام هم برای هدف خاصی در نظر گرفته شدن! و البته از نقش ضد ناو و مقابله با ناوگان دشمن در دریایی عمان و اقیانوس هند هم نمیشه غافل شد!

در تاپیک زیر در این رابطه صحبت کردیم. http://www.military.ir/forums/topic/1896-خبرهای-دفاعی-جمهوری-اسلامی-ایران/page-71   محتمل ترین شیوه برای ما استفاده از سیکر اپتیکی/راداری به همراه بهره گیری از سیستم DSMAC برای تطبیق عوارض هست! یعنی چیزی مشابه فناوری دهه 70 و 80 شوروی و آمریکا!   Pershing II     نمونه ای از موشک اسکاد دارای سیکر اپتیکی!     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10299/Scud-VTO_4.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10299/Scud-VTO_2.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10299/Scud-VTO_1.jpg][/url]   ظاهرا در نمونه دی اسکاد و همچنین در موشک OTR-23 Oka هم از سیستم DSMAC استفاده شده.

  چون این راکتها حجم کوچیکی دارن و اونها رو میشه در تعداد بالا در لانچرها نصب کرد برای همین  راکت فجر 5 پیشنها داده شد! فکر میکنم با یک سری اصلاحات میشه تراجکتوری فاتح رو شبیه سازی کرد! مثلا در راکت کاوشگر 3 ما دیدیم که این راکت سایزی مشابه راکتهای سری  نازعات 6 داشت (احتمالا بر پایه همین راکت ساخته شده) و با زاویه ای نزدیک به 90 درجه پرتاب شد و سرعت بسیار بالایی هم داشت و تونست به ارتفاع 55 کیلومتر دسترسی داشته باشه.   حداقلش اینه که با راکت نازعات (لانچر 4 فروندی) میشه اینکار رو انجام داد ولی به نظر فجر 5 ارزان تره و میشه تعداد بیشتری رو در یک لانچر نصب و استفاده کرد که این یک ویژگیه مهم به شمار میاد.      فیلم پرتاب کاوشگر 3: http://media.farsnews.com/Media/8811/Video/881114/881114V0596079.wmv     راکت نازعات: http://www.aparat.com/v/Bd4Nu/فیلم_کامل_تست_راکت_نازعات       http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13921114001891

امکانش صد رد صد هست . منتهی با وجود یک شبکه ی یکپارچه دفاعی حجم چف و فلیر مورد نیاز بسیار زیاده . 

منحنی پرواز و سرعت  این موشک ها با هم متفاوت هست . تفاوتشون به سرعت قابل تشخیص هست