بسم الله.......... 11 مرداد 1398 رونمایی نیروهای محور مقاومت در یمن از موشک برکان 3 این موشک منطقه دمام عربستان در ساحل خلیج فارس را مورد حمله قرار داد حمله موشکی و پهپادی رزمندگان مقاومت به مراسم رژه نیروهای ائتلاف در عدن در این حمله 43 نفر از جمله یکی از فرماندهان بلند پایه هوادار امارات کشته شدن به اسارت در آمدن نزدیک به 40 تن از عناصر یمنی وابسته به عربستان در مرزهای این کشور با یمن حمله موشکی انصارالله به پادگانی در نجران عربستان

سلام علیکم این نظر یکی از کابران سعودی یکی از انجمنهای عربی نظامی است. می گوید: بنده نظامی نیستم ولی واقعیت را می شناسم. عملیات در همه جبهه ها متوقف شده است جز جبهه صعده که عملیات به صورت پیشروی -عقب نشینی است. کسی در یمن جز کشور سودان با ما نمانده است. اماراتی ها عقب نشینی کردند و اولین اتفاق بعد از این عقب نشینی ، هجوم دیروز انصار الله به رژه نظامیان تحت حمایت امارات و حمله امروز القاعده به یک پادگان نظامی است. فرصت را برای تمام کردن ماجرا به صورت نظامی از دست دادیم . می ترسم روزی بیاید که برای امنیتمان با انصار الله مذاکره کنیم و به پیشواز آنها در ریاض برویم. مشکل دوم این است که اصلا دولت قانونی وجود ندارد... نیروهای قانونی (از نظر سعودی ها) همه شان گروههایی هستند تحت رهبری " احمر" و " مقدشی" ... اگر عقب نشینی کنیم یا حضورمان را کم کنیم ، مناطق آزاده شده سقوط خواهند کرد و حوثی ها بر یمن سیطره پیدا خواهند کرد. در حقیقت بنده بسیار ناامید و مایوسم. نیروهای فعالی داریم ولی در مدیریت جنگ به شکل مناسب ، شکست خوردیم. پی نوشت: سلامتی رزمندگان اسلام صلوات

کاتالوگ سری توفان توفان در عراق ویمن البته بصورت گسترده ای در سوریه استفاده شده دراگون یا صاعقه در عراق ویمن یمن سیستم پیروز pg][/url]

بسم الله الرحمن الرحیم تاریخچه مختصر نوراد - فرماندهی دفاع هوایی [پدافند] امریکای شمالی North American Aerospace Defense Command ساخت یک دفاع هوایی امریکای شمالی با آغاز جنگ سرد کارشناسان دفاعی و رهبران سیاسی امریکایی شروع به برنامه ریزی و اجرای یک سپر دفاع هوایی نمودند ، که به اعتقاد آن ها برای دفاع علیه حمله احتمالی بمب افکن های دوربرد شوروی لازم بود فرماندهی پدافند هوایی ADC در زمان تاسیس در سال 1947 بشکل قطعی به عنوان یک سرویس (نیروی) جداگانه تایید شد که نیروی هوایی در نقطه کانونی این نیرو قرار داشت فرماندهی دفاع هوایی اولین بار در سال 1948 تشکیل شد و در سال 1951 در پایگاه هوایی Ent سازماندهی مجدد شد و زیر نظر نیروی هوایی مسئولیت دفاع از مناطق مختلفی از امریکا (به فرماندهی دفاع هوایی) داده شد Air Defense Command - ADC پایگاه هوایی Ent (روز تاسیس ADC ) در سال 1954 با تشدید نگرانی ها در مورد قابلیت های شوروی ، یک فرماندهی واحد متشکل از چند نیروی مختلف شامل نیروی دریایی ، ارتش (نیروی زمینی) و واحد های نیروی هوایی ایجاد شد (فرماندهی دفاع هوایی قاره ای کوناد) the Continental Air Defense Command - CONAD رهبران نیروی هوایی به ویژه ژنرال بنجامین چیدلاو و ژنرال ارل پاتریج برنامه پدافند هوایی و برنامه ریزی ها را در میانه دهه 50 هدایت کردند بنجامین چیدلاو ژنرال ارل پاتریج طی سال ها نیروی هوایی پرنده های رهگیر را تدارک و بروز رسانی های مورد نیاز را برنامه ریزی میکرد ، همچنین نیروی هوایی بصورت گسترده رادار ها و سامانه های پیش اخطاری را توسعه داده و بکار برد که به شکل خودکار (تریپ وایر) مقابل حملات هوایی عمل میکرد سامانه های هشدار و ارتباطی پیشرفته برای هشدار در زمان مورد نیاز و همینطور فرماندهی و کنترل نیرو ها لازم بود که شامل بخش عمده نیروی هوایی می شد ، روندی که ادامه پیدا کرده و به دفاع هوا - فضای امریکا انجامید با توسعه طرح ها توسط نیروی هوایی و مطرح شدن برنامه سامانه های هشدار دهنده ، سران نیروی هوایی نسبت به نیاز منطقی برای گسترش همکاری با همسایه قاره ای امریکا [کانادا] متقاعد شدند روابط دفاعی امریکا /کانادا به جنگ دوم جهانی بر میگشت زمانی که رهبران سابق دو کشور (فرانکلین روزولت و ویلیلم لیون مکنزی کینگ) برای مشارکت نظامی در اوایل 1940به توافق رسیدند ( توافقنامه اوگدنزبورگ ) این پیوند ها در سایه افزایش قابلیت های نظامی شوروی و روند رو به رشد ناپایداری های بین المللی مانند ظهور یک اروپای تقسیم شده و جنگ کره در اواخر دهه 1940 با اشتراک بیشتر برنامه های دفاعی تجدید شد در اوایل دهه 50 توافقنامه دفاعی بین کانادا و امریکا روی ساخت شبکه راداری در سراسر کانادا (محور میانی کانادا) معروف به حصار مک گیل ، محور درخت کاج و خط معروف پیش اخطار دور (The Distant Early Warning Line) متمرکز شده بود خطوط گیرنده های راداری در کانادا این همکاری ها منجر به گسترش طبیعی گفتگو ها در مورد ادغام و اجرای نقشه های دفاع هوایی شد. درسال 1957 جزئیات مورد بررسی قرار گرفته و مقامات ارشد دفاعی دو کشور تشکیل فرماندهی پدافند هوایی امریکای شمالی را تصویب کردند ، که در پایگاه هوایی Ent در کلرادو محل فرماندهی دفاع هوایی قاره ای ایالات متحده CONAD و زیرمجموعه هایش شامل فرماندهی دفاع هوایی نیروی هوایی ADC برپا شد ژنرال نیروی هوایی ارل پاتریج که همزمان فرمانده مرکز فرماندهی پدافند نیروی هوایی و مرکز فرماندهی پدافند قاره ای امریکا بود به عنوان فرمانده فرمانده پدافند امریکای شمالی (نوراد) منصوب شد وارتشبد هوایی روی اِسلِمان افسر ارشد نیروی هوایی پادشاهی کانادا که نماینده اصلی کانادا در مذاکرات همکاری بود به عنوان قائم مقام فرماندهی نوراد منصوب شد مارشال هوایی روی اِسلِمان نه ماه پس از عملیاتی شدم فرماندهی در دوازدهم ماه می 1958 دو کشور اعلام کردند که یک منظومه پدافند هوایی مشترک را در قالب یک توافق دوسویه دفاعی در سطح ملی ایجاد کرده اند که که توافق نوراد NORAD نامیده میشود توافق نوراد و شرایط مرجع آن (پیوست های توافقنامه) ، روابط سیاسی را فراهم می آورد که طول عمر روابط دفاع هوایی کانادا – امریکا را در سال های آتی امکانپذیر می نماید توافقنامه نوراد با الزام آن به بازبینی های دوره ای انعطاف پذیری را برای سازگاری با شرایط دفاعی متغیر تضمین میکند، مانند وقایعی که فرماندهی تازه تاسیس بزودی با ان روبرو میشود ان شاالله ادامه دارد... پ.ن1: برای میلیتاری پ.ن2: لطفا عکس ها منتقل شوند پ.ن3: پایگاه هوایی Ent

منظور بنده این نبود که در رابطه با نقض حریم هوایی کشورمان واکنشی نشان ندهیم بلکه در مقابل هواگرد هایی مانند P8 پوسایدون که گفته میشه آن هم حریم هوایی کشور رو نقض کرده و به دلیل ملاحظات سیاسی و دارای سرنشین بودن هواپیما از اسکورت هوایی استفاده میشد بهتر بود.

لانچر دوتایی دهلاویه برای صادرات البته بعد سیستم پیروز لانچر 4تایی دهلاویه(البته پیروز با اپتیک جدید تری نیز دیده شده در عراق) که روی خودرو ارس پیاده شد و انواع اقسام سرجنگی ترموباریک ضد نفر و... برای موشک های سری توفان صاعقه و دهلاویه در سوریه عراق ویمن دیده شده در سالیان اخیر انشا الله به مرور در تاپیک قرار خواهد گرفت (اگر تجمیع نکنن) البته قبلا لانچر دوتایی در نمایشگاهی در ایران وبعدا در دستان حزب الله در سوریه دیده شد

نکته جالب توجه در مورد امرپ های M-ATV نیروهای ائتلاف سعودی در یمن این است که به تازگی آنها به نارنجک های دودزا در بخش جلوی خود مجهز شده اند. کمین های متعدد و موفق نیروهای حوثی بر علیه نیروهای ائتلاف سعودی به یک چالش برای نیروهای متخاصم سعودی تبدیل شده است. به نظر می رسد نارنجک های دودزا بر روی امرپ های M-ATV به این علت بر روی آنها نصب شده است تا به نیروهای گرفتار کمک کند از کمین و آتش نیروهای حوثی با اطمینان بالاتری فرار کنند.

مشخصا به قدری خیالشون راحت هست که حتی قاطها؟شون را هم راحت در دهان دارند و گویا عکس یادگاری دورهمی گرفتند. انصارالله همیشه با اسرا به خوبی رفتار کرده. نکته اینجاست عربستان گرفتار بد مخمصه ای است. اگر همین امروز هم قصد خروج داشته باشه به قول اون کاربر عربی که دوستمون قرار دادند مطلبش را واقعا جنوب یمن بدون حضور عربستان و امارات و کمکهای امریکا آیا میتونه در مقابل حوثی های حالا با تجربه تر از قبل حتی؛ مقاومت کنه تا کل سرزمین یک بار دیگه تحت تسلط انصار الله نباشه؟ یعنی اگر کلیه تجهیزات و نیروهای سودانی و مزدور و پشتیبانی مدام هوایی در کار نباشه چه اتفاقی برای جبهات میفته؟ خب این یعنی عربستان یا باید کامل انصارالله را شکست بده (که شاید تنها با دخالت مستقیم یک یا چند کشور دیگه از جمله امریکا رخ بده اون هم موقتا) یا اینکه حالا حالاها به عنوان یک اشغالگر در یمن حضور داشته باشه و همچنان ارتش سودان و جنوبیها را شارژ مالی و تجهیزاتی کنه. که علاوه بر هزینه مسئولیت های خاص خودش را هم داره.

خبر می رسد که اسرائیل حمله ای موشکی در جنوب سوریه منطقه‌ای در استان القنیطره انجام داده است https://www.tabnak.ir/fa/news/915394/%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D9%86%D9%88%D8%A8-%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87 این خبر رو در کنار خبر دو حمله به شمال عراق بذاریم افزایش سطح درگیری و تجاوزات اسرائیل رو نشون میده با رونمایی سیستم ضد موشکی پیکان 3 و حضور اف 35 یک نمایش قدرت در مقابل ایران و جهان از سمت اسرائیل شاهد هستیم ولی این قدرت نمایی خطر جنگ رو داره بالا میبره و از یک سو عدم پاسخگویی ایران هم خطرناک هست با صحبت های مفسران سوریه دو دلیل برای ایران مطرح هست 1- توسعه حزب الله سوریه و توان موشکی در سوریه 2- تمایل به اینکه خود سوری ها یا عراقی ها پاسخ بدن

ظاهرا یک اکانت روسی علاقمند به به فعالیت های نظامی ایران داشته دنبال اطلاعاتی درخصوص رادار های ایران میگشته ظاهرا به یک شرکت تجاری به اسم دانش سلامت کوثر برخورد میکنه که تجهیزات نظامی ایران رو میفروشه از انواع اپتیک ودوربین های دید درشب تا رادار های مختلف لانچر دوتایی دهلاویه و از همه جالب تر یک دیکوی سر جنگی موشک بود http://www.kowsartrading.com/ انوار 110 جالبتر از این در پاک دیفنس یک ویدئو قرار داده شد از یک شرکت تولید کننده دیکوی امریکایی به اسم لاگارد L'Gardeدر دهه 80 میلادی برای موشک های قاره پیما https://www.youtube.com/watch?v=LxZS_Zrd5NM

به یاد جنگاور افسانه ای لو بو

به خاطر اینکه تاپیک منحرف نشه ، چون به زیبایی داشت به صورت تکنیکی پیش میرفت .... جوابم رو خلاصه میکنم در توضیح دو کلمه : سازمان یادگیرنده : سازمانی است که با استفاده از ساختار و استراتژی، امکان یادگیری برای اعضا را فراهم کرده و به‌طور مداوم خودش را متحول می‌کند. این نوع سازمان توانایی ایجاد، کسب و انتقال دانش را دارد. سازمان یادگیرنده رفتارهای خود را طوری تعدیل می‌کند که منعکس‌کننده دیدگاه‌های جدید باشند.دلیل توسعه این نوع سازمان‌ها فشارهای وارده بر شرکت‌ها در دنیای مدرن (بخوانید پیچیده شدن جنگ های مدرن) و تلاش آن‌ها برای رقابتی ماندن در فضای کسب و کار ( بخوانید حفظ برتری) است.

خیر تا ترس از جنگ ایجاد نشه، ادم های دیوانه فضا رو به جنگ نزدیک می کنن و ناگاه وارد فرآیندی غیر قابل اجتناب میشیم نکته دوم بهم خوردن تمامی محاسبات آمریکا و ارتش های کشورهای همسایه بود که چیزی که شما در آینه می بینید از آنچه فکر می کنید قوی تر و نزدیک تر است نکته سوم این بود که ایران از جنگ نمیترسه و آمریکا به خط قرمز ایران رسیده

به نظر بنده یکی از نکاتی که در مورد ارتقا تایگر ها باید توجه بشه اضافه کردن یک سامانه FLIR به زیر یا روی دماغه اساستبه ویژه زیر دماغه برای درگیری بهتر با اهداف زمینی) مانند A10 به قسمت اضافه شده زیر کابین دقت کنید F35 سامانه EOTS جنگنده اف 35 که قابل مقاسه با پاد های لایتینگ است Mig 29 Rafael اینگونه توانایی هدف گزاری لیزری را هم دارا می باشد Mig35 پاد OLS-k (به زیر ورودی هوای سمت راست دقت کنید) F15-E سامانه Tiger Eyes با توانایی بلقوه برای در گیری های هوایی Scorpion این هواپیما برای پوشش بیشتر و بهتر مجهز به دو سامانه FLIR است Su35 البته تمام اعضای خانواده فلانکر و فالکروم مجهز به ایگونه سیستم ها می باشند با اضافه همین یک سامانه که نمونه های قدیمی آن در کشور موجوده و با توجه به پیشرفت های صورت گرفته در حوزه اپتیک انعطاف عملیاتی تایگر رشد چشمگیری می کنه

بسم الله الرحمن الرحیم در سرمقاله مجله AIR FORCE متعلق به انجمن نیروی هوایی آمریکا در مورد ساقط شدن گلوبال هاوک اینطور آمده : Game Changers تغییردهنده بازی موشک پدافندی که در ماه ژوئن یک پهپاد نیروی دریایی ایالات متحده را منهدم کرد تنش ها با ایران و سراسر منطقه را افزایش داد. مهم تر اینکه، این تصور را نابود کرد كه هواپیماهای آمریكایی طراحی شده برای عملیات در حریم مجاز هوایی ( فضای هوایی فاقد تهدید موشكهای پیشرفته سطح به هوا ) می توانند با مصونیت از مجازات در هر كجا و در هر زمان عملیات كنند. بگذارید این یک صدای بیدار باش باشد . شاید سپاه پاسداران ایران با این کار به ایالات متحده لطف کرد. چیزی که ایران ساقط کرد یک هواپیمای تجسس دریایی مساحت وسیع (BAMS)کنترل از راه دور و غیر مسلح نیروی دریایی ایالات متحده ، یک نوع از گلوبال هاوک نیروی هوایی ، با عرض بال های یک بوئینگ 737 و بدنه ای به اندازه یک V-22 ، مجهز به دوربین و سنسورهای جمع آوری اطلاعات بود. عملیاتی که در مرز هوایی بین المللی در ارتفاع حدود 50،000 پا انجام میشد ، تهدید مستقیمی برای ایران نبود. ولی به هر حال سپاه به طرف آن شلیک کرد.این امر چالش های بحرانی در سیاست ، استراتژی و تجهیزات امنیتی به وجود می‌آورد. فقدان یک سیاست روشن به چگونگی پاسخگویی در حمله به هواپیماهای بدون سرنشین، ایالات‌متحده را در تنگنایی قرار می دهد تا یک حمله تلافی جویانه با احتمال کشته شدن ده‌ها نفر طراحی نماید.با بکارگیری اصل تناسب در لغو این ضد حمله، این پرسش مطرح میشود که حملات آتی چگونه در واشنگتن تفسیر می‌شوند؟ آیا صرفا ایران استثنا بود یا خیر ؟ آیا با رقیبی دیگر هم یکسان رفتار میشود؟ این واماندگی ریسک آشکاری برای هواپیماهای غیر مسلح و بدون سرنشین است که در فضای هوایی بین‌المللی عملیات می‌کنند. از نظر استراتژیک ، یکی از مزیت های نامتقارن آمریکا برتری آگاهی موقعیتی ( Situation awareness) است که با ترکیبی از دارایی های جاسوسی هوایی ، سایبری ، دریایی و مبتنی بر فضا امکان پذیر است. عدم محافظت از آن دارایی ها ، به ویژه دارایی های بدون سرنشین ، این مزیت را نسبت به دشمنان کوچکتر به خطر می اندازد.برای بازداشتن دشمن ، آن‌ها باید ببینند که هزینه حمله به یک دارایی ISR آمریکایی بیشتر از سود آن است . این تهدیدها به هواگردهای ISR محدود نمی‌شوند . این که ایران MQ-4C را با شلیک موشک سامانه بومی سوم خرداد ، سرنگون کرده است یا با سیستم دیگر ،به اندازه اینکه ثابت کردند جسارت انجام آن را دارند اهمیت ندارد : ساقط کردن یک هواپیمای با سرعت متعارف که در ارتفاع نسبتا بالا عملیات می‌کند . مطمئنا ، RQ - ۴ سرعت کمتری نسبت به F - ۱۶ یا اف - ۱۸ دارد، اما اگر آن‌ها بتوانند یکی را سرنگون کنند، یاد خواهند گرفت که موارد دیگر را نیز ساقط کنند ، در این جا صرفا مساله زمان مطرح است . شورشیان حوثی یمن در ماه ژوئن یک MQ-9 ایالات متحده را سرنگون کردند. در حالی که احتمالاً ایران در آن حمله نقش داشت ، نمونه دیگری از آسیب پذیری سیستم های ISR محافظت نشده و بدون دفاع (unprotected/undefended ISR systems) ، اگر هیچ عواقبی برای سرنگون کردن سیستم های نظارتی بدون سرنشین وجود ندارد ، بعد از این نوبت چیست؟ ماهواره های نظارتی آمریکا؟ اینکه ایران می تواند با موفقیت هواپیمای بدون سرنشین نیروی دریایی را ساقط کند نشان می دهد نیروهای آمریکایی نه تنها با سیستم های پدافند هوایی یکپارچه و پیشرفته رقبا[هم سطح] ، بلکه در بین قدرت های متوسط و همانطور که حوثی ها نشان دادند ، در سطح تهدیدات شورشی نیز با چالش هایی مواجه است.ایالات متحده باید به تهدیدات فزاینده سیستم های پیشرفته پدافند هوایی پاسخ دهد. برای حفظ برتری ISR، آمریکا باید تهدیدات ضد هوایی و ضد فضایی را از طریق استفاده ترکیبی از اخلالگرهای هوابرد پنهانکار و افزایش ماهواره‌های مدار پایین( که خود توسط دفاع فضایی محافظت می‌شود) مقابله کند. ازین رو , تعداد زیادی از هواپیماهای بدون سرنشین ارزان قیمت در هماهنگی با یکدیگر می‌توانند این تهدیدات نوظهور را با تعداد انبوه خود درهم بشکنند . به جای استفاده از یک هواپیمای بدون سرنشین بزرگ ،کم سرعت ، غیر پنهانکار ، با یک الگوی پرواز قابل‌پیش‌بینی , ایالات‌متحده می‌تواند توده انبوهی از هواپیماهای بدون سرنشین کوچک‌تر را که به صورت مستقل عمل میکند به خدمت بگیرد . ایران می‌تواند برخی از آنها را ساقط کند , اما نمی‌تواند با این حجم مقابله کند . در پایان ، ایالات متحده باید سرمایه گذاری خود را درتکنولوژی های پنهانکاری ، سرعت و جمینگ که می توانند بر پدافند هوایی غلبه کنند افزایش دهد. F-35A در مقایسه با یک هواپیمای بدون سرنشین از نوع BAMS ، مانند یک پشه است که برای یک سایت پدافندی تقریباً نامرئی است و قابلیت های ISR ذاتی آن به معنای این است که می تواند خلا اطلاعات را با چابکی ، غیرقابل مشاهده بودن و سر بودن خود جبران کند.سرمایه گذاری پایدار در F-35 ، بمب افکن B-21 و نسل بعدی سیستم های هواپایه همه ضروری است. این هواپیماها بیشتر از یک جنگنده و بمب افکن صرف هستند. هر یک از آنها به واسطه حسگر های متعدد در یک پلتفرم ISR بسیار مؤثر خواهند بود. در برابر تکمیل سیستم‌های با سرنشین ، نیروی هوایی باید در پهپاد های کم پنهانکار و در سیستم‌های حفاظت خودکار پیشرفته برای خنثی کردن پدافند هوایی دشمن سرمایه‌گذاری کند . استفاده برخی از هواپیماهای ISR از حفاظت الکترونیکی ، مانع بزرگی برای دشمنان خواهد بود. در نهایت، در حوزه فضا، کاهش اندازه ماهواره‌ها و کاهش هزینه استقرار آن‌ها، امکان ایجاد صورت‌های فلکی تشکیل شده از ماهواره‌های متراکم با ارتفاع مداری پایین را فراهم میکند. این صورت های فلکی چالش هایی را برای کسانی که به دنبال مقابله با دارایی های ایالات متحده در فضا هستند ، به وجود می آورد. توده های انبوه هواپیماهای بدون سرنشین و صورت های فلکی متشکل از صدها ماهواره ISR یک مشکل بسیار پیچیده تری را برای کسانی که به دنبال مقابله با برتری ایالات متحده در فضا هستند ، به ارمغان خواهد اورد.ممکن است چین بتواند ده ها ماهواره یا بیشتر را نابود کند ، اما نابود کردن یک صورت فلکی بسیار دشوار است.در همین حال ، اکنون فناوری هایی وجود دارد که هزینه و امکان استفاده از لیزرها در فضا برای دفاع از آن ماهواره ها را محقق میکنند . ایالات متحده سیاست خود را مدتها پیش بر در اختیار داشتن نیرویی برتر از نظر فناوری ، آموزش ، تعلیم و نظم در جهان بنا کرد. اگر اولویت اول (فناوری) در حال نزول باشد ، سه مورد دیگر اهمیت نخواهد داشت. رقبای آمریکا در حال پیشرفت هستند. دو دهه تعدیل ساختار نیرو و تأخیر در سرمایه گذاری ، نیروهای هوایی و فضایی ایالات متحده را از منابع مورد نیاز برای حفظ برتری فناوری محروم کرده است. زمان آن فرا رسیده روند را معکوس کنیم. پ ن : تمامی تصاویر خارج از سند هستند.

تمامی اطلاعات بمب افکن B-2 در 2 تصویر منبع : مجله AIR FORCE MAG

قسمت دوازدهم از ترجمه سند  توصیه هایی برای استراتژی کلان ایالات متحده در برابر چین برقراری دیپلماسی سطح بالا با پکن به دلیل اینکه دو کشور کلان استراتژی های تقابلی و ناسازگاری را دنبال می کنند ایالات متحده باید دیپلماسی سطح بالایی را با چین به کار گیرد تا تلاش کند تنش های ذاتی و عمیق را کاهش دهد و به متحدان و دوستان خود در آسیا و جهان اطمینان دهد که واشنگتن در حال انجام هر کار ممکنی برای جلوگیری از یک رویارویی با پکن است. علی‌رغم اهداف بی‌ثبات کننده استراتژی کلان چین در آسیا و همچنین توصیه‌ سیاستهای سیستماتیک در این گزارش برای پاسخ آمریکا به افزایش قدرت چین, ایالات‌متحده مسئولیت‌های عمده‌ای را برای ارتقای ثبات, رفاه و صلح در آسیا و سراسر جهان به عهده دارد.در این زمینه ،در نظر بگیرید ،اگر ایالات متحده و چین روابط خود را به درستی اداره نکنند ، باعث ایجاد چه چالش های عظیم داخلی در هر دو کشور خواهد شد. تأثیرات پرآشوب بر اقتصاد جهانی را تصور کنید. افزایش چشمگیر تنش در سراسر آسیا را در نظر بگیرید و این واقعیت را که هیچ کشوری در این منطقه پهناور نمی خواهد بین چین و ایالات متحده مجبور به انتخاب شود. تاثیرات تباه کننده این نوع از رابطه ایالات متحده و چین در تغییر را اوضاع تصور کنید. نابود شدن تلاش ها برای مقابله با برنامه های تسلیحات هسته ای کره شمالی و ایران را مجسم کنید. با توجه به این موضوع، گفتمان آمریکا و چین باید بیش از حد صریح، سطح بالا، و خصوصی تر از روش های فعلی باشد.مقامات در بوروکراسی موجود راغب هستند امروز کاری را انجام دهند که دیروز انجام دادند و آرزو می کنند فردا آنچه که امروز انجام دادند ، انجام دهند. بنابراین اجتناب ناپذیر است که نمایندگان واشنگتن و پکن مرتباً لوایح کیفرخواست را در مورد طرف مقابل طرح کنند. همه با این گفتگوهای پیوسته و تکراری آشنا هستند.همانطور که ضرب المثل چینی می گوید: "زیاد حرف زدن شما را به جایی نمی رساند ، همچنانکه برای گرفتن ماهی ، از درخت بالا بروید." برای اینکه چنین گفتگوی دوجانبه سطح بالایی بین واشنگتن و پکن ثمربخش باشد ، باید در درجه اول از تمرکز بر اقدامات نابکارانه طرف مقابل جلوگیری کرد.به عنوان مثال، محکومیت اقدامات حقوق بشری چین توسط آمریکا چه خصوصی و چه در افکار عمومی ، تاثیری بر سیاست‌های پکن ، از جمله بر هنگ‌کنگ ندارد، و همچنین شکایات چین باعث نخواهد شد آمریکا به تضعیف اتحادهای منطقه ای که برای حفاظت از منافع ملی ضروری هستند راضی شود. همچنین احتمالاً هیچ یک از طرفین استراتژی کلان طرف مقابل را قبول نخواهند کرد. در هر صورت ، مشاجرات ذاتی با گذشت زمان منجر به مختل شدن سیستم روابط دو جانبه ایالات متحده و چین و در نهایت به بروز پیامدهای ویرانگر ذکر شده در بالا منتهی خواهد شد. در عوض ، پس از مشورت کامل با متحدان آسیایی ، ایالات‌متحده باید متعهد به هم‌کاری با چین در دو یا سه موضوع شود که مشارکت مثبتی در روابط دو جانبه و امنیت بین‌المللی خواهد داشت . پس از نشست نوامبر ۲۰۱۴ آمریکا و چین در پکن ، امنیت آسیایی موضوع خوبی خواهد بود که باید آغاز شود .به عنوان مثال ، موضوعاتی مثل اکتشاف مشترک می تواند امکان ایجاد نسخه سازمان امنیت و همکاری در اروپا برای آسیا را فراهم کند ، گسترش مذاکرات با کره‌شمالی به منظور گنجاندن مسایل امنیتی گسترده‌تر در آسیا , یا توافق بر سر افزایش تدابیر امنیتی در دو طرف.برای دمیدن افکار بدیع و ابداعات سیاسی خلاقانه ، بهتر است تا افراد با سابقه به جای اینکه مستقیما در زنجیره فرماندهی امنیت ملی حضور یابند ، تنها نقش هدایت مذاکرات را بر عهده بگیرند . نامزدهای دو حزبی برای چنین تیمی عبارتند Thomas E. Donilon ، مشاور سابق امنیت ملی اوباما ، و Robert Zoellick ، رئیس سابق بانک جهانی و سیاست گذار دولت جورج دبلیو بوش هستند. طرف چینی هم چینش مشابهی خواهد داشت و تمام این افراد به اعتماد رهبران مربوطه خود نیاز دارند. چنین کانالی واقعیتی را به رسمیت می شناسد که اولا سیاست های استراتژیک دو کشور در درجه اول نه توسط وزارتخانه های خارجه و دفاعی بلکه توسط افراد نزدیک به هر رئیس جمهور و انتخاب شده توسط خود رئیس‌جمهور بیان میشود , و دوم اینکه شیوه‌های کنونی تعامل دو جانبه برای این کار کافی نیستند. نتیجه گیری گزارش کارشناسان سیاسی منتقد استراتژی کلان پیشنهاد شده در این گزارش به احتمال زیاد به شش دسته تقسیم خواهند شد : دسته اول استدلال می‌کنند که چین استراتژی کلان ندارد . اگرچه ممکن است کسانی در پکن باشند که با رویکرد استراتژیک فعلی چین مخالف هستند ، اما عناصر سلطه جویانه آن ، یک راز نیستند .مقامات چینی مصرانه ادعا می‌کنند که سیستم ائتلاف آمریکا در آسیا محصول جنگ سرد است و باید منحل شود؛ و اینکه متحدان و دوستان آمریکا باید رابطه با امریکا را کاهش دهند، ناگزیر شکست در اجرای این امر واکنش منفی چین را ایجاد خواهد کرد.تلاشهای آمریكا برای حفظ حضور و قدرت خود در آسیا ابعادی از تلاش آمریكا برای مهار چین است و بنابراین باید محكوم و با آن مخالفت كرد. اعمال قدرت (Power projection) امریکا در منطقه خطرناک است و باید کاهش یابد .(حتی وقتی PLA با هدف خنثی کردن گزینه های نظامی ایالات متحده در منطقه ، توانایی های نظامی خود را تقویت می کند) و اینکه مدل اقتصادی ایالات متحده اساساً استعماری است و هیچ کاربردی در آسیا ندارد پاسخ نویسندگان گزارش _جدی نگرفتن اظهارات رسمی دولت چین در این راستا نیست که چین را جدی نگیریم. اینکه پکن امیدوار نیست در کوتاه مدت به تحقق این اهداف سیاسی بپردازد ، از نیت تضعیف کننده بلقوه آنها در دهه های آینده کاسته نمی شود.به طور خلاصه، اگر چین به اهداف سیاسی موجود در بیانیه‌های رسمی اش دست یابد، به وضوح آمریکا را به عنوان قدرت پیشتاز آسیا کنار خواهد زد. اگر این امر استراتژی کلان حزب کمونیست چین را نشان نمی دهد ، پس چیست؟ دسته دوم استدلال می‌کنند تجزیه ، تحلیل و سیاست های توصیه شده در این گزارش ، بر اساس بدترین ارزیابی موجود از رفتار چین شکل گرفته و بسیار بدبینانه است. پاسخ نویسندگان گزارش _ برعکس ، ما نتیجه‌گیری خود را از اقدامات جاری چین در رابطه با امنیت داخلی و خارجی آن ، همسایگان آن و حضور آمریکا در آسیا استنتاج کردیم.ما صرفا چیزی را که در حال حاضر در سیاست‌های کنونی چین و نیت‌های استراتژیک اش آشکار نیست برجسته کردیم. با این وجود، اگر چین شروع به رفتار مانند اتحادیه جماهیر شوروی کند، این مساله بدترین حالت را نشان می‌دهد، که مستلزم چیزی بسیار گران‌تر از موازنه است.کلمه " مهار " به ذهن می‌رسد ، و ما قطعا آن را در شرایط کنونی در مقابل چین توصیه نمی‌کنیم ، حداقل به این دلیل که هیچ کشور آسیایی به چنین تلاشی ملحق نخواهد شد. دسته سوم استدلال می‌کنند که رفتار بین‌المللی چین برای یک قدرت درحال رشد" طبیعی " است و چین به تدریج در سیستم بین‌المللی حل می‌شود و برای واشنگتن خیلی زود است که از همکاری گسترده و پیمان استراتژیک نسبت به پکن ناامید شود. پاسخ نویسندگان گزارش _ مسئله اینجاست که ایالات متحده چه مدت باید سیاستی را در قبال چین دنبال کند که به وضوح منافع ملی حیاتی ایالات متحده را تامین نمی کند.اگرچه پکن به طور کلی در موسسات مالی بین المللی مسئولیت پذیر عمل کرده است و ممکن است به آرامی به سمت پیشرفت در موضوعات دشوار مانند تغییرات آب و هوایی حرکت کند ، اما Kurt Campbell ، معاون وزیر امور خارجه در امور آسیای شرقی و اقیانوس آرام در دولت اوباما ، اخیراً تأکید کرد. ، "ما همیشه به دنبال همکاری های عمیق تر با چین بودیم و تلاش می کردیم در زمینه هایی همکاری داشته باشیم - به عنوان مثال ، در زمینه کمک های بشردوستانه ، نتوانستیم به نتیجه برسیم . در روابط نظامی و دیپلماتیک نیز دریافت نتایج معنی دار بسیار دشوار بود. " دستیابی به "نتایج معنی دار" در روابط ایالات متحده و چین بسیار دشوار بوده دقیقاً به این دلیل است که چین به دنبال جایگزینی با ایالات متحده به عنوان قدرت پیشرو در آسیا است. و اگرچه ممکن است رفتار کشور چین با یک کشور در حال رشد "عادی" باشد ، اما از تأثیر منفی چین بر موازنه قدرت در منطقه وسیع هند و اقیانوس آرام کاسته نمی شود. و نیاز واشنگتن به تدوین سیاستی برای خنثی سازی چالش افزایش قدرت چین و تضعیف سیستماتیک برتری آمریکا در آسیا را کاهش نمی دهد. دسته چهارم استدلال می‌کنند که ادغام چین در سیستم بین المللی به طور گسترده ای به اهداف مهم ایالات متحده خدمت می کند ، پکن را به یک سیستم مقررات متصل می کند و هزینه های حزب کمونیست چین را برای مقابله با آن افزایش می دهد ، بنابراین باید نگرانی های دیگر ایالات متحده را در مورد رفتار داخلی و خارجی چین نیز برطرف کند. پاسخ نویسندگان گزارش _ما می‌پذیریم که ادغام چین در نهادهای بین‌المللی ادامه خواهد یافت و آمریکا از این فعالیت سود خواهد برد . استدلال ما این است که اساس استراتژی آمریکا بر پایه چنین یکپارچه‌سازی جهانی ، این واقعیت استراتژیک را نادیده می‌گیرد که چین در طول سه دهه گذشته منافع ملی خود را به گونه‌ای افزایش داده‌است که به طور بالقوه منافع ملی آمریکا را در طولانی‌مدت تهدید می‌کند. بنابراین ایالات متحده باید این واقعیت نگران کننده را بفهمد و با سیاست های سخت تر و اعمال قدرت (Power projection) در آسیا به آن پاسخ دهد. دسته پنجم استدلال می‌کنند که متحدان و دوستان آسیایی ایالات‌متحده هرگز با استراتژی کلان طرح شده در این سند همراهی نخواهند رفت. پاسخ نویسندگان گزارش _ این نگرانی به نظر می‌رسد به جای تمرکز بر مزایای رویکرد استراتژیک ما ،در مورد پذیرش آن در منطقه متمرکز است. در هر صورت، آنچه که متحدان می‌خواهند این نیست که روابط با چین را کاهش بدهند، بلکه آنچه که آنها می‌خواهند افزایش توانایی‌های آمریکا در منطقه ، افزایش اطمینان از حفاظت آمریکا از آنها و افزایش حمایت آمریکا برای رشد اقتصادی و امنیت اقتصادی است.استراتژی کلان بیان شده در این گزارش ، همه این اهداف را پیش می برد. علاوه بر این ، نگرانی کنونی در میان همه کشورهای آسیایی در مورد پیامدهای استراتژیک ناشی از رشد قدرت چین کاملا آشکار است.به عنوان نمونه تجاوز اخیر چین به دریای چین شرقی و جنوبی و این اعتقاد که فقط ایالات متحده می تواند با موفقیت مانع از جاه طلبی های استراتژیک مخرب پکن شود. به دلیل رفتار جمهوری خلق چین، کشورهای آسیایی قبل از این شروع به ایجاد تعادل در برابر چین از طریق همکاری های درون آسیایی کرده‌اند اقداماتی كه كاملاً منطبق با استراتژی کلان ایالات متحده است و آن را تقویت می‌کند.در واقع، نگرانی امروز در سراسر آسیا این نیست که آمریکا سیاست‌های سختی را دربرابر چین دنبال میکند؛ بلکه این است که واشنگتن به اندازه کافی از اهداف استراتژیک قطعی پکن در آسیا آگاه نیست،و به طور دوره‌ای به یک گفتگوی دوجانبه با چین جذب می‌شودکه ممکن است برای مقابله موثر با ظهور چین در درازمدت مفید نباشد. این دیدگاههای بسیار نگران کننده در سرتاسر دولت‌های آسیایی زمین حاصلخیزی است که برای کاشت یک استراتژی کلان در برابر چین مناسب است. علاوه بر این، بررسی دقیق دستورالعمل‌های سیاستی در این مطالعه به گونه ای است درصد کمی امکان دارد که کشورهای آسیا از آن استقبال نکنند. اگرچه این اصلاحات بزرگ توسط آمریکا نسبت به چین در طول یک شب حمایت متحدین را به دست نخواهد آورد، با رهبری پایدار و محکم ریاست‌جمهوری آمریکا و نفوذ وسیع ایالات‌متحده در متحدان و دوستان آسیایی اش، این کار زیاد سخت نیست. در نهایت، این استراتژی کلان هیچ نیازی به تضعیف همکاری اقتصادی و سیاسی فعلی ایالات‌متحده و هم پیمانانش با چین ندارد. در عوض ، بر توسعه مؤلفه های ضروری یک همکاری پایدار بین آمریکا و متحدین تاکید میکند .به عبارت دیگر، اگر تعادل قدرت به طور اساسی تغییر کند، همکاری اقتصادی آمریکا و آسیا با چین نمی‌تواند حفظ شود.(منظور اینکه وقتی اون نظام همکاری بین امریکا و اسیا شکل گرفت ، چین متوجه میشه که هرچه هژمونی خود را افزایش بده همکاری منطقه ای با اون کاهش پیدا میکنه ) دسته ششم استدلال می‌کنند که واکنش چین به استراتژی کلان ایالات‌متحده چگونه خواهد بود. آیا ریسک دنبال کردن این استراتژی کلان بیش از حد زیاد نیست؟ پاسخ نویسندگان گزارش _ مطمئناً می‌توان انتظار واکنش قوی چین و سردی مداوم در روابط دو جانبه را در ذهن داشت، از جمله ملاقات کمتر در میان مقامات ارشد، پیشرفت اندک در موضوعات اقتصادی دو جانبه ، فرصت های کمتر برای تجارت آمریکایی ها در چین ، کاهش تعامل نظامی ، کاهش در تبادلات اجتماعی و شاید کاهش دانشجویان چینی در دانشگاه های آمریکایی .ما این احتمال را رد می‌کنیم که چین به اقدامات پیشنهادی در این گزارش با فروش اوراق‌قرضه آمریکا پاسخ دهد.این گام‌ها توسط پکن بی‌اهمیت تلقی نمی‌شوند اما منافع ملی و حیاتی آمریکا را نیز تهدید نمی‌کنند. اگر چین دراین وضعیت سیاست تهاجمی خودرا افزایش دهد احتمال بیشتری وجود دارد که دوستان و متحدان آمریکا در آسیا حتی به واشنگتن نزدیک‌تر شوند. ما فکر نمی‌کنیم که چین یک راه‌حل آسان برای این معضل پیدا کند.علاوه بر این ، این احتمال وجود دارد که پکن همکاری خود را با ایالات متحده در مناطقی که فکر می کند در خدمت منافع ملی چین است ، ادامه دهد - در اقتصاد جهانی ، تجارت بین المللی ، تغییرات آب و هوایی ، ضد تروریسم ، برنامه تسلیحات هسته ای ایران ، کره شمالی و افغانستان. به عبارت دیگر، ما فکر نمی‌کنیم که رهبری چین به گونه‌ای عمل کند که به اهداف سیاسی خود و اعتبار آن در سراسر آسیا آسیب برساند.به طور خلاصه، این تصحیح مسیر استراتژیک در سیاست آمریکا به سوی چین قطعاً موجب ایجاد سیلی از انتقادات از سوی پکن خواهد شد؛ و یک چین بد خلق در شورای امنیت سازمان ملل را پدید خواهد آورد. چرا که این استراتژی هدف اصلی چین برای تسلط بر آسیا را نشانه گرفته . اما بسیاری از جنبه‌های همکاری بین‌المللی چین و آمریکا را که براساس منافع ملی متقابل سازگار است را پایان نخواهد داد.هر چند که در ادامه مسیر پیشنهادی خطراتی وجود دارد، ولی چنین ریسک‌هایی به میزان قابل‌توجهی کوچک‌تر از پیامدهایی هستند که به دلیل پاسخ نامناسب آمریکا به رشد قدرت چین بروز خواهند کرد. سخن پایانی گزارش در هر صورت ، اگر چین به دنبال برهم زدن موازنه قدرت در آسیا نیست ،هیچ دلیلی وجود ندارد نسبت به سیاست مندرج در این گزارش اعتراض کند.و كدام یك از سیاست های مندرج ، برخلاف خواست كسانی است که مایل به ادامه رویكرد فعلی ایالات متحده با چین هستند ، یعنی آنها همکاری را رد می كنند؟ به طور خلاصه ، این اقدامات در برابر چینی که برخی از تحلیلگران آمریکایی به درستی نسبت به آن هشدار می دهند ، به عنوان دشمن برخورد نمی کند. آنها صرفا به دنبال محافظت از منافع حیاتی ایالات متحده و متحدین ، به عنوان یک هدف منطقی و مسئولانه هستند.واشنگتن نمی‌تواند هر دو سیاست را یعنی رفع نگرانی‌های چین در رابطه با اعمال قدرت (Power projection) آمریکا در آسیا و دفاع از منافع ملی را به طور همزمان داشته باشد. البته که , دومی باید هسته استراتژی کلان آمریکا دربرابر چین باشد. به همین معنا ، هیچ چشم انداز واقعی برای ایجاد اعتماد اساسی ، همزیستی مسالمت آمیز ، تفاهم متقابل ، مشارکت استراتژیک یا نوع جدیدی از رابطه بین ایالات متحده و چین وجود ندارد.در عوض،با توجه به اینکه رقابت استراتژیک امریکا و چین به حالت جدید تبدیل می‌شود، بیش‌ترین چیزی که می‌توان انتظار آن را داشت احتیاط و خودداری توسط دو طرف است.هدف دیپلماسی ایالات متحده آمریکا در این شرایط خطرناک ، کاهش و مدیریت تنش های شدید ذاتی بین این دو الگوی استراتژیک متضاد است ، اما نمی توان امیدوار بود که آنها را از بین ببرد. Kevin Rudd نخست وزیر پیشین استرالیا و چین شناس برجسته ، معتقد است که چینی ها هم ممکن است به همین نتیجه رسیده باشند: "شواهدی وجود دارد که نشان می دهد رئیس جمهور شی جین پینگ ، به این نتیجه رسیده است که اختلافات استراتژیک طولانی مدت بین منافع ایالات متحده و چین ایجاد هرگونه تغییر اساسی در روابط را غیرممکن می کند. " دولت اوباما به وضوح یک رویکرد بسیار متفاوت از آنچکه در این گزارش توصیه شده‌است را دنبال کرده‌است. همه نشانه‌ها حاکی از آن است که رئیس‌جمهور اوباما و همکاران ارشد او تشخیص بسیار متفاوتی از اهداف استراتژیک چین در آسیا نسبت به ما دارند. همانند برخی از پیشینیان خود، دولت اوباما به نظر نمی‌رسد درک کند که استراتژی کلان چین در آسیا برای تضعیف منافع ملی آمریکا طراحی شده‌است. به همین دلیل است که تیم اوباما تاکید بیشتری بر همکاری تا مهار دارد.بسیاری از این غفلت ها در سیاست آمریکا به نظر می‌رسد که از یک دولتی گرفته شده که نگران این است که چنین اقداماتی پکن را برنجاند و در نتیجه به امکان تداوم همکاری استراتژیک بین دو کشور لطمه وارد کند، بنابراین تاکید غالب بر همکاری است. این ذهنیت خود مغلوب ساز (self defeating) و این شراکت استراتژیک آمریکایی و چین باید به پایان برسد . این آزمون مهم که افزایش قدرت چین باشد احتمالا در طول چند دهه اینده برای ایالات‌متحده برقرار است. غیر واقعی است که تصور کنیم استراتژی کلان چین نسبت به ایالات‌متحده طی ۱۰ سال آینده به گونه ای متحول خواهد شدکه قدرت و نفوذ آمریکا را به عنوان بخشی از صلح و امنیت آسیایی بپذیرد .بنابراین, سوال محوری در مورد آینده آسیا این است که آیا ایالات‌متحده آمریکا اراده سیاسی خواهد داشت یا نه ؟ اراده ای برای بکارگیری , قابلیت‌های ژئواکونومی, نظامی ، دیپلماتیک و طرح یک استراتژی کلان برای مقابله با چین به منظور حفاظت از منافع ملی. پایان / .... پ.ن : تشکر فراوان از خواندگان تاپیک که حوصله به خرج دادن ، ترجمه ضعیف بنده رو تحمل کردن و مثبت دادند ........ انشالله در پست های بعدی یک مقاله دیگه رو خدمتتون ترجمه میکنیم ......

بسم الله........ 7مرداد1398 تخلیه بمبهای سقوط آزاد ارسالی از روسیه در بندر طرطوس

شب گذشته گروه رزمی نمر برخلاف معمول که در روشنایی روز یا اول صبح حملات را آغاز میکرد. در تاریکی شب مواضع مسلحین در منطقه تل ملح را مورد حمله قرار داد. تروریستها که غافلگیر شده بودن بعد از ساعتی مجبور به عقب نشینی شده با سقوط تل ملح مسلحین حاضر در منطقه جبین برای جلوگیری از محاصره شدن این منطقه را هم تخلیه کردن ارتش ساعاتی پیش پاکسازی جبین را هم اعلام کرد تل ملح و جبین نزدیک شصت روز پیش در حمله تروریستها سقوط کرد و اگر دخالت نیروهای نمر نبود مسلحین شاید کفر نبوده را هم در طول این مدت تصرف کرده بودن لازم به ذکر است چهار حمله ارتش سوریه به این دو منطقه پیش از این با شکست مواجه شده بود هر چند مسلحین هم برای حفظ این مناطق بهای سنگینی پرداخت کردن

بسم الله.......... 5مرداد 1398 انهدام نفربر ارتش عربستان در استان جیزان (احتمالا برادلی) https://www.aparat.com/v/LFwyg https://www.aparat.com/v/oDXeE https://www.aparat.com/v/NkB60 https://www.aparat.com/v/9GzKX

یه نکته در مورد سطح مقطع : سامانه های پدافندی مدرن بر اساس برآمدگی سیگنال(مقایسه ساده بازتاب بیشتر یا همون نسبت سیگنال به نویز) به کشف هدف نمیپردازند، این مربوط به رادارهای دهه 70 و قبلتر بود. روش پردازش سیگنال بصورت قیاسی و کشف بازتاب های تکرار شونده ضعیف از میان انبوه نویزهاست. بعبارتی اگر یک هواگرد در برابر رادار در حال پرواز باشد، و بازتاب راداری بسیار بسیار کمی هم داشته باشد، قابل رهگیریست، چرا که این بازتاب ها از الگوی حرکتی مشخصی (اصطلاح راداری stroke) پیروی میکنند و بصورت نویز پراکنده نیستند، . وقتی واحدپردازش سیگنال با چنین بازتاب هایی روبرو شود، اقدام به تقویت و تمرکز سیگنال در ناحیه و سنجش میزان تغییر در سیگنالهای بازگشتی از آن محدوده میکند. بنابراین قادر خواهد بود اهداف با سطح مقطع بسیار کم را آشکار سازی کند. قبلا این کار به پردازنده های قوی نیاز داشت، بصورت زنده(Realtime) قابل اجرا نبود، اما مدرنیزه سازی رادارها، افزایش رزولوشن رادارهای فازی، این امکان رو فراهم کرده. بخصوص اینکه اگر رادار قادر به کشف گونه پرنده بر اساس الگوهای یادگیرنده(شبیه سازی های قبلی و ...) باشد، یه کره از تمام قدرت مانورپذیری هواگرد محاسبه کرده و موشک را در محدوده فرضی قابل کشف در آن کره قرار میدهد. با تشکر از اسکای هاوک بابت این تصویر: البته صرفا برای آشنایی با سطح تکنولوژی موجود، که برخی مدعی هستند اینا رادارهای قدیمی و تکنولوژی دهه 60 آمریکاست که به ایران داده!