موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد آرمان در جریان نمایشگاه امنیتی-دفاعی IQDEX-2024 بغداد موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد آرمان (ابابیل سابق) در دو نسخه هدایت اینرسی - ماهواره‌ای (GPS - GLONASS) و نسخه هدایت اینرسی - ماهواره‌ای - اپتیکی (برای هدایت در فاز نهایی) به نمایش درآمد. نسخه اول این موشک با برد 86 کیلومتر، طول3.7 متری و وزن کل 240 کیلوگرم حامل 45 کیلوگرم سرجنگی است. نسخه دوم با سیستم هدایت اپتیکی با ابعاد نزدیک به نسخه اول، دارای برد 60 کیلومتر دارای وزن کل 230 کیلوگرم است که 35 کیلوگرم از آن را سرجنگی تشکیل می‌دهد. خودروی حمل و پرتاب (پرتابگر خودکششی) این موشک نیز که پیش‌تر در نمایشگاه آرمی-2023 روسیه به نمایش درآمده بود، با مشخصات حداکثر سرعت در آزادراه و مسیر شنی به ترتیب 70 و 40 کیلومتر بر ساعت (در وضعیت لود کنیستر به‌همراه موشک)، به‌همراه کنیسترهای هشت فروندی حامل موشک دارای وزن 28 تن است. وزن تقریبی کنیستر به‌همراه موشک‌های آرمان/ابابیل 6.5 تن اعلام شده است. @Projectmeshkat

مشخصات فنی موشک‌های پدافندی 9 دی مشخصات فنی موشک 9 دی با جستجوگر راداری نیمه‌فعال: سیستم هدایت: جستجوگر نیمه فعال راداری به همراه اینرسی حداکثر برد درگیری: 20 کیلومتر حداکثر ارتفاع درگیری 10 کیلومتر حداکثر سرعت موشک 1300 متر در ثانیه وزن سرجنگی: 30 کیلوگرم وزن موشک: 250 کیلوگرم مشخصات فنی موشک 9 دی هدایت فرمانی: سیستم هدایت: فرمانی حداکثر برد درگیری: 20 کیلومتر حداکثر ارتفاع درگیری: 10 کیلومتر حداکثر سرعت موشک: 1300 متر در ثانیه وزن سرجنگی: 30 کیاوگرم وزن موشک: 240 کیلوگرم @Military_Tweet

مشخصات موشک بالستیک زُهیر مشخصات فنی: برد: 525 کیلومتر طول موشک: 7434 میلی‌متر وزن موشک: 1875 کیلوگرم وزن سرجنگی: 305 کیلوگرم نوع هدایت: ترکیبی از هدایت اینرسی (INS) + هدایت جی‌پی‌اس و گلوناس (GG) بدنه پیشران: کامپوزیتی موشک بالستیک زهیر در مسیر بهینه شدن موشک بالستیک سوخت جامد زهیر با سرجنگی جداشونده نیز که در نمایشگاه آرمی-2023 روسیه حضور یافته بود، در نمایشگاه امنیتی-دفاعی IQDEX-2024 نیز به‌نمایش درآمده است. از جمله مشخصات اعلام شده برای موشک بالستیک زهیر می‌توان به برد 525 کیلومتر، طول 7434 میلی‌متر و وزن کل 1875 کیلوگرمی اشاره کرد که 305 کیلوگرم آن را سرجنگی تشکیل داده است. این موشک نیز با استفاده‌ سیستم هدایت اینرسی در کنار سیستم هدایت ماهواره‌ای (GPS - GLONASS)، امکان هدایت تا هدف را داراست. از جمله تفاوت‌های نسخه به نمایش درآمده در نمایشگاه بغداد با نسخه به نمایش درآمده در نمایشگاه روسیه می‌توان به افزایش برد 25 کیلومتری، افزایش طول 23 میلی‌متری، افزایش وزن کل 15 کیلوگرمی و کاهش وزن سرجنگی از 320 به 305 کیلوگرم اشاره کرد. @Projectmeshkat @Military_Tweet

● حضور سامانه زوبین در یکی از مواضع پدافندی • طبق تصاویر ماهواره‌ای، شاهد حضور یک‌تلار (TELAR) سامانه پدافند هوایی زوبین در یکی از مواضع پدافندی استان تهران هستیم. • باتوجه به‌عدم بارگذاری موشک برروی سامانه و حضور موقتی در این موضع پدافندی، احتمالا این تلار سامانه زوبین برای گذراندن تست زیرسیستم‌ها و کالیبره‌شدن در این موضع پدافندی حضور داشته است. • سامانه پدافند هوایی زوبین یک‌سامانه کوتاه‌برد تاکتیکی است که تمام اجزاء‌سامانه یعنی رادار، بخش فرماندهی و کنترل و پرتاب‌گر موشک‌ها در یک‌خودرو تجمیع‌شده است. • رادار آرایه‌فازی سامانه قابلیت پایش ۳۶۰ درجه را دارد و می‌تواند ۱۰۰ هدف را در ۳۰ کیلومتری کشف و با ۸ هدف در ۲۰ کیلومتری درگیر شود. موشک‌های سامانه عمود‌پرتاب هستند و در نتیجه امکان درگیری با اهداف، در تمام جهات را به‌سامانه می‌دهند. • نسخه دریایی سامانه زوبین، با نام «سامانه پدافند هوایی نواب» در شناورهای تندرو کلاس ذوالفقار و شناورهای گشتی-رزمی کلاس شهید سلیمانی نصب و عملیاتی شده است و طبق وعده فرماندهان نیروی دریایی ارتش، قرار است در چند شناور از شناورهای کلاس موج این نیرو نیز شاهد عملیاتی‌شدن این سامانه باشیم.

<a href="https://uupload.ir/" target="_blank"><img src="https://s4.uupload.ir/files/img_20220101_235253_364_iqie.jpg" border="0" alt="آپلود عکس" /></a> <a href="https://uupload.ir/" target="_blank"><img src="https://s4.uupload.ir/files/img_20220101_235444_426_cb9y.jpg" border="0" alt="آپلود عکس" /></a> <a href="https://uupload.ir/" target="_blank"><img src="https://s4.uupload.ir/files/img_20220101_235441_515_vpe3.jpg" border="0" alt="آپلود عکس" /></a> <a href="https://uupload.ir/" target="_blank"><img src="https://s4.uupload.ir/files/img_20220101_235434_009_psf0.jpg" border="0" alt="آپلود عکس" /></a> نگاهی به تسلیحات انفرادی نزسا در رزمایش #پیامبر_اعظم۱۷ - درحال حاضر اسلحه اصلی مورد استفاده یگان های منتخب نیروی زمینی سپاه از جمله صابرین،تفنگ آ.کا ۱۰۳ روسی و نمونه تولید داخلی تحت لیسانس آن با نام آ.کا ۱۳۳ (تولید صنایع شهید کریمی تبریز) است؛ این اسلحه گاها بصورت کاستومایز شده توسط صابرین و فاتحین تهران استفاده میشود که در این رزمایش نیز چراغ قوه و نشانه گذار لیزری و رد دات روی برخی سلاح ها مشاهده شد. رد دات مورد استفاده RU-03 نام دارد که از تولیدات صا ایرانه و چندسالی هست که در نیروی زمینی سپاه درحال فراگیر شدنه - اسلحه صیاد۵.۵۶ ( CQ5.56 نورینکو ) دیگر اسلحه مورد استفاده بود. این اسلحه مدتی بعنوان سلاح سازمانی خدمت میکرد. اما بعلت کیفیت نامطلوب چند سالی است که جمع آوری شده. و سری آکا103 جای آن را گرفته. اما در این رزمایش مجددا دیده شد. - اسلحه دیگر استفاده شده در رزمایش تیربار ثعبان بود. ثعبان همان تیربارسبک آر.پی.دی دگتریف است که توسط جهادخودکفایی نزسا مورد بهینه سازی قرار گرفته و اخیرا بصورت انبوه تحویل یگان‌های منتخب نزسا شد (متاسفانه عکس خوبی تو این رزمایش ازش پیدا نکردم) - تیر بار پی.کا.ام، جز جدایی ناپذیر خاورمیانه (غرب‌آسیا) هم که معرف حضور همه هست و نیاز به توضیح ندارد. این تیربار سالهاست که در نیروهای مسلح استفاده میشه و نمونه داخلی اون هم در خط تولید قرار داره. تیربار در یگان صابرین بهینه سازی شده و در این رزمایش سایت‌های نشانه روی حرارتی (ترمال) روی این تیربار استفاده شد. - اس.وی.دی دراگانوف هم تک تیرانداز سبک کالیبر ۷.۶۲ جدایی ناپذیر نزسا (و کل نیروهای مسلح) است که مثل همیشه در این رزمایش هم حاضر بود. - بطور کلی در این رزمایش، وضعیت تسلیحات تکاوران سپاه به نسبت گذشته چند پله رشد داشت و هنوز جای امیدواری هست که وضعیت بهتری رو هم شاهد باشیم

جمع‌بندی نکات مرحله آخر رزمایش با بررسی تصاویر با کیفیت از مرحله نهایی رزمایش پیامبر اعظم-١٧ که توسط "ایما مدیا" منتشر شده نکات جالب توجهی بدست می‌آید. همانطور که قبلا گفته شد، با توجه به توضیحات سردار حاجی‌زاده این ١۶ موشک پرتاب شده به سمت یک هدف نبوده است بلکه ١٢ موشک کوتاه‌برد و میان‌برد (از خانواده فاتح) در عملیات ترکیبی با پهپاد به سمت هدف شبیه‌سازی شده از نیروگاه اتمی دیمونا و ۴ موشک دوربرد از کلاس قدر و عماد و سجیل به سمت هدف یا اهداف متفاوتی پرتاب شده‌اند که احتمالا بخاطر مسائل حفاظتی علی‌الخصوص بدلیل استفاده از سرجنگی جدید مانورپذیر، تصویری از اصابت این موشک‌ها منتشر نشده است. در تصاویر پایین ١٢ اصابت موشکی صورت گرفته به هدف شبیه‌سازی شده نیروگاه هسته‌ای دیمونا را مشاهده می‌کنید. نکته جالب توجه اینکه جهت اصابت ٨ موشک اول متفاوت از جهت اصابت ۴ موشک آخر هست. با دقت در تصاویر منتشر شده، مشاهده می‌شود که ٨ موشک از کلاس ذوالفقار و دزفول در یکی از محل‌های پرتاب موشک حاضر بوده‌اند. نکته جالب توجه اینکه طی گزارش منتشر شده سپاه‌نیوز از رزمایش علاوه بر موشک‌های دزفول و ذوالفقار به موشک زلزال نیز اشاره شده است در نتیجه میتوان گفت علاوه بر ٨ موشک ذوالفقار و دزفول که تصاویر پرتاب آن‌ها منتشر شده ۴ موشک دیگر (احتمالاً از خانواده زلزال) از جای دیگری شلیک شده‌اند که تصویر پرتاب آن‌ها منتشر نشده و این ۴ موشک همان‌هایی هستند که با زاویه متفاوت به هدف شبیه‌سازی شده نیروگاه هسته‌ای دیمونا برخورد کرده‌اند. با انتشار تصاویر اولیه از مرحله آخر رزمایش توسط صداوسیما، صحبت‌هایی مبنی شکست پرتاب یک موشک سجیل مطرح شده است و اینطور بیان شده که با توجه به نام رزمایش یعنی پیامبر اعظم-١٧ تعداد ١٧ موشک در نظر گرفته شده بود که یکی از موشک‌ها عمل نکرده است ولی طی بررسی تصاویر باکیفیت منتشر شده توسط "ایما مدیا" مشاهده می‌شود که این فرضیه غلط هست. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید حداقل ٧ موشک از کلاس قدر و عماد و سجیل در یکی از محل‌های پرتاب مهیا بوده‌اند پس تعداد موشک‌های حاضر در رزمایش ١٧ عدد نبوده است. با توجه به اینکه سناریو و هدف در نظر گرفته شده برای موشک‌های کلاس قدر و عماد و سجیل رسانه‌ای نشده است پس نمیتوان در این باره نظر قطعی داشت مثلاً یک فرضیه قوی که میتوان مطرح کرد این است که سناریوی در نظر گرفته شده برای موشک‌های کلاس قدر و عماد و سجیل بصورت پرتاب ۴ موشک و همراهی تعدادی موشک ذخیره برای این پرتابها بوده است و موشکی که عدم شلیک آن در تصاویر اولیه رسانه‌ای شده بود دلیلی مبنی بر نقص فنی آن نیست بلکه این موشک به همراه مواردی که در تصاویر بالا مشاهده می‌شود بصورت رزرو برای ۴ پرتاب اصلی در محل رزمایش در نظر گرفته شده‌اند بودند. @iranian_defensive_power

https://www.aparat.com/v/lsUwB https://www.aparat.com/v/nLiwt

مجید یک سامانه پدافندی برد کوتاه و ارتفاع پست با تحرک بالا است.تمام اجزای آن شامل سیستم کشف،کنترل آتش، موشک ها،مولد برق و سایر زیرسیستم ها روی یک شاسی خودرو ارس2 منصوب هستند و احتمالا یک خودرو دیگر بعنوان اتاقک هدایت وکنترل سامانه نیز در نظر گرفته شده. سامانه مجید برای کشف اهداف از یک سیستم الکترواپتیک متشکل از دو دوربین حرارتی و زیرسیستم های مربوطه مشابه سامانه کشف سراج-1 استفاده میکند با این تفاوت که فاصله یاب لیزری و حسگر TIC-S-2 و اتاقک کنترل حذف شدند. سامانه اپتیکی سراج بجای رادار اسکای گارد با توپهای ۳۵ میلی متری پدافند(یا نمونه متحرک با نام حائل) لینک میشود سامانه ای مشابه با کمی تغیر در شناورهای نیروی دریایی ارتش هم بکار گرفته میشود دوربین های حرارتی بکار رفته در این سامانه در طیف وسیعی از سامانه های کشف پسیو ایرانی مانند رعد1 و2،صافات و خانواده سداد بکار رفته اند.بر اساس مشخصات سامانه IRSS-I-6،این دوربین ها کروز را از 17ک.م،بالگرد را از 30ک.م . جنگنده ها را از 50ک.م کشف میکند.البته در تعداد دوربین ها تفاوت وجود دارد که بیشتر مربوط به میدان دید و وضوح تصویر خروجی می باشد.با همه این تفاسیر سامانه اپتیکی مجید نیز مشخصات مشابه یا نزدیکی داردسامانه مجید از رادار کاشف 99 نیز استفاده میکند که البته بعنوان جز اصلی سامانه معرفی نشده.این رادار جهت شناسایی ریزپرندها توسعه یافته و برد 12 ک.م دارد.عنوان شده کاشف 99 توانایی کشف حداکثر 300 هدف را دارد.تاکنون صحبتی از توانایی رهگیری اهداف درکاشف 99 به میان نیامده بعدها در جای دیگر ادعا شده کاشف 99 توانایی کشف موشک کروز با سطح مقطع 0/1m² و با سرعت ۲ ماخ را در برد ۳۰ کیلومتری دارد...سامانه مجید از یک موشک جدید مجهز به سیکر تصویرساز استفاده میکند. تصویر از مقایسه پیکربندی موشک مجید،شفق و سایندرو بی(به ترتیب از بالا به پایین) - نسبت اندازه موشک ها در تصویر رعایت نشده این موشک از نوع هیت تو کیل(Hit-to-Kill)یا اصابت دقیق است و بر اساس مشخصات اعلامی 8 کیلومتر برد و ارتفاع درگیری 6 کیلومتری دارد.احتمالا هر واحد سامانه 4 یا 8 موشک آماده به شلیک دارد -امکان نادرست بودن مشخصات اعلامی وجود دارد مهم ترین نکته استفاده از این موشک در سایر پلتفرم ها می باشد.موشک مذکور پتانسیل خوبی جهت توسعه نمونه رزم هوایی(چیزی مشابه یا بهتر از آر-73/پی ال-5/پی ال-7 و...)دارد.همچنین می توان با تغییر اندک سامانه نمونه دریاپایه آن(با کارایی مشابه با ریم-116) راهم ساخت نکته منفی سامانه مسئله مولد برق آن است.در فیلم از یک موتور برق تجاری استفاده میشود که بصورتی نامناسب بر روی خودرو سوار شده.امیدوارم که در انتهای پروژه مولد برق مناسب طراحی شده باشد یا حداقل محل نصب بهتری برای مولد برق در نظر گرفته شود بطور کلی این سامانه علاوه بر تحرک پذیری مناسب، از استقلال بالایی برخورد دار است و مقاومت بالایی در مقابل جنگ الکترونیک دارد.جای خالی این سامانه مدت ها احساس میشد.با توجه به اینکه اکثر اجزای آن از قبل در کشور تولید میشدند،مانعی برای تولید انبوه این ساماه ارزشمند وجود ندارد

‏به ادعای روزنامه کلمبیایی سمانا بر اساس یک سری "اسناد لو رفته" ایران تسلیحات قابل توجهی‌ به ونزوئلا منتقل کرده است. در بین این تسلیحات، تسلیحاتی که از مبدا آمریکا هم هستند دیده میشوند. در واقع ونزوئلا در قالب برنامه دفاعی خود تسلیحاتی از کشور‌های ایران، روسیه، چین و حتی ‏از مبدا آمریکا در بازار سیاه خریداری کرده است. ونزوئلا به تازگی یک زرادخانه قدرتمند از ایران از جمله موشک، بمب، رادار و سیستم های دفاع هوایی به دست آورده است. در 21 ژوئن گذشته، یک هواپیمای باری بوئینگ 747-200F شرکت هواپیمایی ایرانی فارس ایر قشم، تحت کنترل ماهان ایر، در بزرگترین پایگاه نظامی ونزوئلا، ال لیبرتادور (بائل)،‏واقع در پالو سیاه ماراکای، از ایران فرود آمد. این یک فصل مهم در مسابقه تسلیحاتی است که مادورو چهار سال پیش آن را طراحی‌ کرد.‏ آژانس های اطلاعاتی حداقل 12 تا 17 پرواز مشابه این پرواز را شناسایی كرده اند. در مجموع 1050 موشک، 400 بمب، 500 راکت، 30 کانتینر و 35 رادار ارسال شده ا‌ند. همه این تسلیحات در قالب بخشی از عملیات موسوم به عملیات سپر بولیواری 2021 است.

آیا کریدور زنگزور، دالان نفوذ ناتو در منطقه می‌شود؟ تسنیم: مسئله احداث کریدور زنگزور که دو بخش، جمهوری آذربایجان را از طریق خاک ارمنستان و در نزدیکی مرز جمهوری اسلامی ایران به یکدیگر وصل می کند با توجه به یک سری تبعات و پیامدهای آتی می تواند به موضوع بسیار جدی برای برخی از کشورهای منطقه از جمله روسیه، ایران و حتی خود ارمنستان تبدیل شود. پس از پایان جنگ دوم قره باغ و توافقاتی که بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان با میانجیگری روسیه حاصل شد در محافل رسانه ای گمانه زنی هایی درباره احداث کریدور و یا کریدورهایی از طریق خاک ارمنستان مطرح شد که هر چند برخی از طرف ها در مواقعی به تکذیب این مسئله پرداختند و ادعا کردند که ایجاد چنین کریدور و یا کریدورهایی از طریق خاک ارمنستان مطرح نیست، اما با گذشت چند ماه از جنگ و بروز برخی نشانه ها بنظر می رسد که احداث این کریدور بشدت مورد توجه طرف‌هایی نظیر جمهوری آذربایجان، ترکیه و رژیم صهیونیستی است. هر کدام از این کشورها و طرفین بنا به منافع خودشان حامی ایجاد چنین کریدوری هستند. رژیم صهیونیستی از طریق این کریدور براحتی خواهد توانست وسایل و تجهیزات مورد نیاز خود برای جاسوسی از کشورهای منطقه را منتقل کند. رژیمی که اخیراً الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان به استفاده از پهپادها و جنگ افزارهای خریداری شده از آن در جریان جنگ قره باغ به آن اذعان کرد. به بیان دیگر، موافقت ارمنستان با احداث چنین کریدوری در واقع نوعی خودزنی محسوب خواهد شد؛ هرچند که ممکن است جمهوری آذربایجان و ترکیه با مشارکت دادن ارمنستان در یک سری از پروژه های اقتصادی و یا حتی تامین انرژی مورد نیاز این کشور با قیمت ارزان، رضایت ایروان را جلب کنند. شاید پس از احداث چنین کریدوری تامین امنیت آن به نیروهای روسی و یا نیروهای مشترک واگذار شود تا از این طریق خیال روسیه نسبت به خطرات احتمالی این کریدور برای مسکو آسوده شود. اما باید گفت که قرار نیست نیروهای روسیه تا آخر در این کریدور حضور داشته باشند و پس از مدت معینی شاید 5 سال و شاید هم بیشتر در نهایت نیروهای روسی از این کریدور خارج می شوند. دسترسی سریع، ارزان، کم هزینه، کم خطرتر و راحت تر ترکیه به جمهوری های قفقاز و آسیای میانه و همچنین احداث کریدور مذکور از آرزوهای بلندمدت تقریباً همه رهبران جمهوری ترکیه بوده است که هر کدام به نوبه خود تلاش کرده اند که در اجرای این پروژه طولانی مدت نقش داشته باشند و به نوعی بخش هایی از این پروژه را تکمیل کنند. در شرایط کنونی نیز بنظر می رسد که ترکیه به تحقق این آروزی رهبران خود بیش از پیش نزدیک تر شده است. ایجاد کریدور زنگزور علاوه بر اینکه خطراتی را متوجه استقلال و تمامیت ارضی ارمنستان خواهد کرد، پیامدهای بسیار جدی برای روسیه نیز خواهد داشت؛ چرا که هیچ تضمینی نیست که این کریدور با گذشت زمان به کریدور نفوذ ناتو در منطقه قفقاز و آسیای میانه تبدیل نشود تا از این طریق محاصره روسیه توسط ناتو تکمیل تر شود. احداث کریدور علی رغم برخی منافع اقتصادی می تواند برای چین هم خطراتی در پی داشته باشد. چرا که یک کشور مهم عضو ناتو قرار است از طریق این کریدور به کشورهای آسیای میانه دسترسی سریع تر و آسان تر داشته باشد. احداث و تکمیل کریدور زنگزور بدون شک قدرت نفوذ ترکیه در کشورهای قفقاز و جمهوری آسیای میانه را افزایش خواهد داد که این مسئله به نوبه خود قدرت چانه زنی ترکیه در برابر روسیه را نسبت به تحولات منطقه ای از جمله شبه جزیره کریمه و اوکراین افزایش خواهد داد که این سیاست ترکیه با سیاست های ناتو همخوانی کامل دارد. به معنای دیگر کلمه، احداث کریدور زنگزور به اندازه ای که به نفع ترکیه و جمهوری آذربایجان است، به همان اندازه برای دیگر کشورهای منطقه نظیر روسیه، ایران و حتی چین می تواند آسیب هایی در پی داشته باشد.

انتشار مشخصات رسمی راکت فجر-۴ پیش از این گفته شده بود که مشخصات این راکت بصورت رسمی منتشر نشده و صرفا کالیبر ٣٣٣ میلیمتری این راکت مشخص شده بود. نکته قابل توجه اینکه در راکت فجر-۴ وزن زیادتر سرجنگی (٣٠٠ کیلوگرم) این راکت میباشد و اینطور به نظر میآید که قدرت تخریب بیشتر در توسعه این راکت مدنظر بوده است. انتشار مشخصات رسمی راکتهای فجر-۴ و فجر-۵ هدایت شونده مشاهده میشود که در گونه هدایت شونده راکت فجر-۴ نیز سنگینتر بودن سرجنگی راکت علیرغم برد کمتر، در توسعه این محصول مورد توجه بوده است. یکی دیگر از محصولات جدید در حوزه راکتهای ١٢٢ میلیمتری، راکت مین ریز هست که بجای سرجنگی، دارای ۴ مین ضدتانک بوده و برای مین ریزی در منطقه پیشروی دشمن بکار میرود. از نمونه های مشابه خارجی برای این راکت میتوان به راکت 9M28K و Type-84 اشاره کرد. راکت ٢۴٠ میلیمتری هدف محصول جدید معرفی شده در حوزه راکتهای ٢۴٠ میلیمتری راکت هدف هست که برای بررسی عملکرد سیستمهای پدافندی استفاده میشود. در این راکت بجای سرجنگی از بازتابنده راداری بمنظور تطبیق سطح مقطع راداری آن با اهداف هوایی مختلف استفاده شده است. @iranian_defensive_power

امشب میخوام سراغ یکی دیگر از جنایت‌های صورت گرفته در طول جنگ جهانی دوم بروم که پست آن حدود ۴ سال قبل در کانال قرار گرفته است و امشب بازنشر میشود. یونیت ۷۳۱ بخش اول به طور قطع جنایتکار ترین کشور در جنگ جهانی دوم ژاپن بود ارتش امپراطوری ژاپن ۱۰ میلیون چینی را در طول جنگ دوم جهانی قتل عام کردن ولی وحشتناک ترین جنایات واحد ۷۳۱ ژاپن بود پزشکان حاضر در این واحد بسیار قسی القلب بودند. واحد ۷۳۱ در شهر هاربین چین که تحت اشغال ارتش ژاپن بود احداث شده بود پیشبینی میشود در بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ بین ۳۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰ هزار نفر از مردم چین را شامل میشدند افراد تحت آزمایش را به‌گونه‌ای انتخاب می‌کردند که نماینده‌ای از همهٔ طبقات اجتماعی باشند از جمله مجرمان، راهزنان به‌دام افتاده، پارتیزان‌های ضدژاپن، زندانیان سیاسی و مردم عادی که به جرم «فعالیت‌های مشکوک» توسط «کمپئیتای» (پلیس نظامی ژاپن) دستگیر می‌شدند. حتی شیرخواران، افراد مسن و زنان حامله هم در میان این افراد دیده می‌شدند. زندانیان، از جمله یک اسیر جنگی آمریکایی را بدون انجام بیهوشی، زنده‌شکافی می‌کردند. ابتدا آنها را با میکروب‌های گوناگون آلوده می‌کردند و سپس بدن‌شان را می‌شکافتند و اعضاء داخلی بدن را خارج می‌کردند تا اثر بیماری‌ها را بر روی آنها بررسی کنند. این کار را بر روی افراد زنده انجام می‌دادند؛ چراکه تصور می‌شد پس از مرگ، فرایند تجزیه جسد، نتیجه تحقیقات را دگرگون خواهد کرد. این زندانیان شامل مردان، زنان، کودکان، شیرخواران و زنان بارداری می‌شد که توسط جراحان ژاپنی، وادار به حاملگی اجباری شده بودند. دست‌وپای زندانیان را قطع می‌کردند تا اثرات ازدست‌رفتن خون را بررسی کنند. اندام‌های بریده‌شده را گاهی به سمت مخالف بدن، پیوند می‌زدند. اندام برخی زندانیان را منجمدکرده و سپس قطع می‌کردند. گاهی هم، اندام را منجمد کرده و سپس آنرا گرم کرده و یخش را آب می‌کردند تا اثرات قانقاریای (سیاه‌مردگیِ) درمان‌نشده را بررسی کنند. در برخی زندانیان، معده را بریدند و مری را مستقیماً به رودهٔ کوچک وصل کردند. در برخی دیگر، بخش‌هایی از مغز،ریه‌ها، کبد (جگر) و غیره را بریده و جدا کردند. برخی ژاپنی‌ها توجیه می‌کنند که آزمایش‌های آنان که منجر به «کشفِ شیوه‌های درمانی جدیدی در یخ‌زدگی» شد، در اصل توسط تجربیاتِ بدست‌آمده از آزمایش‌های انسانی «واحد ۷۳۱» امکان‌پذیر گردید. در آن دوران، ژاپن خود را برای جنگ قریب‌الوقوع با اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی آماده می‌کرد و «این بدان معنا بود که ارتش ژاپن باید خود را برای وقوع یخ‌زدگی در تعداد بی‌شماری از سربازانش آماده می‌ساخت». فیزیولوژیستِ ژاپنی «یوشیمورا هیساتو»، آزمایش‌های گوناگونی را در این زمینه انجام داد. او اسرا را به محیط سردِ بیرون برده، اعضاء مختلف بدن را درون آب فرو کرده و صبر می‌کرد تا یخ بزنند. وقتی انجماد صورت می‌پذیرفت، و این انجماد - آنگونه که بعدها یک افسر ژاپنی اعتراف کرد، از طریق زدن یک تکه چوب کوچک بر روی عضوِ منجمدشده و شنیدن صدایی شبیه به کوبیدن چوب بر روی یک تخته‌چوب شناسایی و تأئید می‌شد - یخِ روی آن را می‌تراشید و رویش آب می‌ریخت. تأثیر آب ریخته‌شده با حرارت‌های گوناگون را با کتک زدن بیمار با استفاده از چماق بررسی می‌کردند تا ببیند هنوز جایی از بیمار یخ‌زده باقی‌مانده یا خیر. شیوه‌های دهشتناکی از این آزمایش‌های را به طرق مختلف روی اسرا پیاده می‌کردند. در میان تمامیِ بیماری‌های آمیزشی، هیچ‌یک به اندازهٔ سیفلیساهمیت نداشت. پیدا کردن روشی برای درمان و توانبخشی سربازانِ مبتلا که «شیوع سیفلیس در آنان به واسطه تجاوز سیستماتیک به زنان و استفاده گسترده از بردگان جنسی بسیار زیاد بود»، حیاتی و ضروری بود. با این حال، با آنکه سرمِ آلوده‌کننده به بیماری‌هایسل، آبله مرغان و سایر عوامل بیماری‌زای مُسری به‌آسانی تولید می‌شد، سیفلیس را نمی‌توانستند به راحتی و از طریق تزریق ایجاد کنند. از این رو، پزشکان با ترتیب‌دادنِ سکس‌های اجباری، زندانیان مبتلا به سیفلیس را وامی‌داشتند تا به زندانیان غیرمبتلا تجاوز کنند. پس از آنکه قربانیان آلوده می‌شدند، آنها را در مراحل گوناگون عفونت، زنده‌شکافی می‌کردند تا پیشرفت بیماری و اثرات آن را بر احشاء داخلی و اندام بیرونی بدن مشاهده کنند. آنچه بیشتر باعث سردرگمی می‌شود این است که در برخی اعترافاتِ زندان‌بانان، زنان را به روشنی، میزبانِ عفونت میکروبی سیفلیس قلمداد کرده‌اند، حتی با آنکه می‌دانستند، خودِ این زنان، با زور و اجبار مبتلا به سیفلیس شده بودند. نگهبانان زندان، اعضاء تناسلی زنان مبتلا به سیفلیس را «نونِ مربادار» می‌نامیدند. به غیر از اثرات سیفلیس در بالغین، پزشکان واحد ۷۳۱ می‌خواستند بدانند که عوامل بیماری‌زا چه تأثیری بر خردسالان دارند. یک پرسنل «سپاه جوانان» که در واحد ۷۳۱ آموزش می‌دید، به خاطر می‌آورد که یک گروه از افرادی را که قرار بود تحت آزمایش‌های سیفلیسی قرار بگیرند، دیده است. «یک زن چینی با شیرخوارش و یک زن سفیدپوست روسی با یک دخترک چهار یا پنج ساله».این کودکان، به همان روشی که والدین‌شان آزمایش می‌شدند، تحت آزمایش قرار می‌گرفتند، که البته تأکید؛ بیشتر بر آن بود که طولانی‌بودنِ زمان درگیری با عفونت، چه تأثیری بر اثربخشی درمان‌ها دارد. کوتاه آنکه، تعدادی از کودکانی که در درون حصارهای این مرکز نظامی بزرگ شدند، به سیفیلیس مبتلا شدند. زنان زندانی در این مرکز را وادار می‌کردند که برای مقاصد تحقیقاتی باردار شوند. بویژه برایشان مهم بود که احتمالِ انتقال مستقیم از مادر به جنین، در دوران بارداری بررسی شود؛ مخصوصاً دربارهٔ بیماری سیفلیس که تصور می‌شد بر باروری تأثیر داشته باشد. برای محققان واحد ۷۳۱ بسیار جالب بود که بدانند سیفلیس بر اعضای جنسی زنان چه تأثیری دارد و آیا جنین زنده می‌ماند یا خیر. با آنکه تعداد زیادی از نوزادان در اسارت به دنیا آمدند، هیچ مدرکی دالِ بر زنده بیرون‌آمدن زندانیان این مرکز، حتی کودکان، وجود ندارد. گمان می‌رود که زنان و کودکانِ زندانی را کشتند و حاملگی‌ها را [با سقط] پایان دادند. مردان زندانی را بیشتر در آزمایش‌های منفرد بکار می‌برند تا سایر متغیرها، بر روی نتایج آزمایش اثر منفی نگذارد. اما زنانِ زندانی را در آزمایش‌های میکروبی، جسمی و جنسی بکار می‌برند و از آنها بعنوان بردگان جنسی استفاده می‌کردند. از اسرا برای آزمایش انفجار نارنجک در فواصل مختلف آنها استفاده می‌شد. شعله‌افکن‌ها را روی انسان‌های زنده آزمایش می‌کردند. زندانیان را به تیرک‌هایی می‌بستند و از آنها بعنوان اهدافی برای بمب‌های میکروبی، شیمیایی و انفجاری استفاده می‌کردند. برخی زندانیان را از آب و غذا محروم می‌کردند تا ببیند چقدر زنده می‌مانند. برخی دیگر را در اتاقک‌های پُرفشار قرار می‌دادند تا بمیرند و بعد بررسی کنند که ارتباط دما، سوختگی‌ها و زنده‌ماندن انسان چگونه است. اسرا را در داخل دستگاه‌های سانتریفوژ و تا دمِ مرگ می‌چرخاندند. تزریق خون حیوانات به انسان، تشعشع مقادیر مرگبار اشعه ایکس، در معرضِ مواد شیمیایی قراردادن در داخل اتاقک‌های گاز، تزریق آب دریا به افراد (برای آنکه ببیند آب دریا می‌تواند جایگزینی برای سرم نرمال سالین باشد یا خیر)، زنده‌زنده سوزاندن و زنده‌به‌گور کردن، از دیگر آزمایش‌های این واحد پزشکیِ نظامی بود. محققان ژاپنی، آزمایش‌هایی بر روی زندانیان با استفاده ازمیکروب‌های طاعون، وبا، آبله مرغان، بوتولیسم و غیره انجام دادند.این تحقیقات منجر به تولید «بمب‌های برگ‌ریزان باسیلی» و «بمب‌های حاوی کَک» شد که برای گسترش «طاعون خیارکی» در شهرهای چین بکار گرفته شد. در میان اشخاصی که پس از تسلیم ژاپن در سال ۱۹۴۵ میلادی در آن کشور بودند، سرهنگ‌دوم «مورِی سندرز» بود که با ناو آمریکایی «اِستِرجـِس» به آنجا آمده بود و میکروب‌شناسی مشهور و عضو «مرکز تسلیحات میکروبی ارتش آمریکا» بود. مأموریت او، تحقیق دربارهٔ فعالیت‌های تسلیحاتی بیولوژیک ژاپن بود. وقتی او به ژاپن آمد هیچگونه اطلاعی از واحد ۷۳۱ نداشت.سندرز ژاپنی‌ها را تهدید کرد که در صورتِ عدم همکاری و افشایِ اطلاعات مربوط به تسلیحات بیولوژیک‌شان، پای روس‌ها را به ماجرا باز خواهد کرد. ژاپنی‌ها از این موضوع واهمه داشتند و نمی‌خواستند سیستم قضایی روسیه درگیر ماجرا شود. فردای آن روز، سندرز جزوه‌ای را دریافت کرد که در آن به فعالیت‌های بیولوژیک ژاپن اشاره شده بود. سندرز این اطلاعات را نزدِ ارتشبد داگلاس مک‌آرتور برد که فرمانده نیروهای ائتلافی و مسئول بازسازی ژاپن در دوران اشغال آن توسط متفقین بود. او در خفا با جاسوسان ژاپنی بر سر معامله‌ای به توافق رسید: در ازای افشایِ جزئیات تحقیقات و آزمایش‌های انجام شده روی انسان به آمریکا (و نه دیگر نیروهای متفقین)، به فرمانده واحد ۷۳۱ و پزشکان و محققان آن، توسط آمریکا مصونیت قضایی داده می‌شد. مسئولان آمریکایی به دقت فعالیت‌های پرسنل «واحد ۷۳۱» را زیر نظر داشتند و حتی نامه‌های آنان را می‌خوانند و سانسور می‌کردند.آمریکایی‌ها معتقد بودند که این اطلاعات ارزشمند است و بهیچ وجه مایل نبودند به دست سایر کشورها، به‌ویژه اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، بیوفتد. بدین ترتیب در «دادگاه جنایات جنگی توکیو»، تنها یک مورد از آزمایش‌های ژاپنی‌ها، آنهم تزریق «سرم سمی» به یک شهروند چینی مطرح شد، که تازه این مورد هم، بنا به تحریک و تلاش‌های «دیوید ساتون»، دستیار دادستان چین انجام پذیرفت. وکلای مدافع ژاپنی‌ها گفتند این ادعا، مبهم و تائیدنشده است و بدین ترتیب به‌دستور رئیس دادگاه نظامی، «ویلیام وِب»، به‌دلیل فقدان مدرک کافی، از دستورِ کارِ دادگاه خارج شد. شایان ذکر است ارتش امپراطوری ژاپن واحد های دیگری همچون واحد ۱۰۰ و واحد ۸۶۰۴ نیز در ضمینه توسعه و تحقیق در خصوص مواد شیمیایی و سمی در اختیار داشته که در فرصت‌های بعدی به آن پرداخته خواهد شد. منبع کانال پارتیزان ===== کپی متن از وبسایتها،و کانال های فارسی زبان در میلیتاری ممنوع است ( مجدد تکرار نشود ) //// MR9

نخستین بار در بهمن ماه ٩٨ تصاویری از تستهای زمینی موتور آرش-٢۴ بکار رفته در سامانه انتقال مداری سامان بر روی استند تست موتور سوخت جامد منتشر شده بود که در ویدیوی بالا برخی از این تستها به علاوه نمای گرافیکی از مشخصات و نحوه عملکرد این سامانه در انتقال ماهواره از مدار پارکینگ ۴٠٠ کیلومتری به مدار بالاتر ٧٠٠٠ کیلومتری را مشاهده میکنید. فیلم در کانال تلگرامی موجود هست @iranian_defensive_power

‏به نقل از شاهد عیان: در یکی از عملیاتهای تعمیراتی ناو لجستیک خارک در مجتمع ایزوایکو قرار بر تغییر کامل دکوریشن فرسوده شد. بخشی از دکور که از قطعات ساندویچ پنل تشکیل شده بود باز شده و برای تشخیص جزئیات و کیفیت به آزمایشگاه ارسال میشود. (به دلیل عدم وجود مشخصات دقیق در داکیومنتها) ‏پس از تست گرمایی قطعه در دمای ۱۸۰ درجه به مدت ۴۵ دقیقه دیتیلها و درخواست تهیه متراژ لازم از این متریال جهت تعویض دکوریشن برای ن.دریایی ارسال شد. پاسخ چه بود؟ به علت عدم وجود متریال در کشور و قیمت بالای نمونه خارجی دکوریشن با پنلهای MDF بازسازی شود. عدنان مطوری @MilitaryTweet

تصویری از نمایشگاه اخیر وزارت دفاع که نکته جالب توجهی دارد. @iranian_defensive_power در حاشیه این تصویر پوستری مشاهده میشود که احتمالا مرتبط با سامانه پدافند هوایی کمند زمین پایه میباشد. همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید در این پوستر تصویری از موشک آذرخش با بالکهای جدید درج شده که احتمالا در نقش پدافندی برای سامانه پدافند هوایی کمند زمین پایه بکار خواهد رفت. در قسمت پایین تصویر نیز پرتابگری را مشاهده میکنید که احتمالا مربوط به پرتابگر موشکی سامانه کمند زمین پایه میباشد. @iranian_defensive_power نکته جالب توجه شباهت این پرتابگر با پرتابگر ناشناسی هست که چند هفته پیش مشاهده شده بود. مساله جالب توجه اینکه به نظر میآید در دو سمت این پرتابگر دوفروندی نوع متفاوت لانچر وجود دارد. احتمالا بطور همزمان موشک آذرخش و موشک دوش پرتاب از این پرتابگر گرداب میشود و جزئی از سامانه پدافند هوایی کمند زمین پایه میباشد. در واقع میتوان گفت در سامانه کمند زمین پایه هر جزء یعنی توپ، موشک، کنترل آتش، پست فرماندهی و... روی کامیونهای جداگانه‌ای مستقر خواهند بود. @iranian_defensive_power