انجمن بزرگ میلیتاری

در مورد نیروی هوایی ، صحبت زیاد شده و بازهم با استدلال و منطق علمی / نظامی بیشتر گفته خواهد شد . این تنها راه کار ما ، یعنی زمانی که فاقد اثر گذاری عملی روی ساختار نظامی هستیم ، خواهد بود . این مساله در زمان پهلوی هم بوده و مساله جدیدی نیست . یعنی درست در زمانی که ارتش ایران یکه تاز منطقه بود ، با انتقال یک اتشبار راپییر ، حداقل 5 فروند جت عراقی شامل دو فروند سوخو-7 و یکفروند توپولف -16عراقی رادر همین کردستان عراق به زیرکشید . در نتیجه این شیوه در ماهیت خودش درست بوده ولی نقطه ضعف ماجرا اینجاست که بدلیل ضعف در دیپلماسی ( که این خودش بدلیل حلقه بسته مدیریتی ، عدم توجه به نیروهای باانگیزه و جوان و اتکاء به کادر سیاسی از رده خارج و ناتوان ، بوجود امده ) نمی توانیم از اثار این تاکتیکها در حداکثر شرایط خودش استفاده کنیم . در نتیجه حاج قاسم و دوستان ارتش ، کار و ماموریت محوله را در کمال صحت و درستی انجام دادند ولی ضعف ساختاری ما ، مانع از استفاده از پوئن های بدست امده می شود و این در جای جای ساختار کشور دیده میشود و متاسفانه هیچ کاری برای بهبود شرایط در دست اقدام قرار ندارد . پی نوشت : جمله رنگی شده به معنای تایید همه سیاستهای اتخاذ شده در دوره پهلوی دوم نیست ، بلکه هدف یاداوری این نکته است تاثیر یک نیروی نظامی آماده و مسلح به فناوری روز ، چقدر می تواند بلحاظ تبلیغاتی بر منافع ملی تاثیر گذار باشد .

سلام علیکم البته از قدیم گفتند ، الصبر مفتاح الفرج ولی دشمن منتظر نخواهد ماند که ما بالاخره یک روزی در یک اینده نامعلوم و با این همه تجارب ناراحت کننده در طول جنگ با عراق ، تصمیم بگیریم که یک چیزی به اسم نیروی هوایی هم در سازمان رزم نیروی مسلح وجود داشته باشد . { در کشور ما باید استغفار کرد که اسم نیروی هوایی را ببریم ، چون چنین چیزی در کشور ما باید دوباره کشف بشود } با این ساختارهاو سلسله مراتب قدیمی ، کُند ، بوروکراسی فزاینده ، پروژه های تبلیغاتی ، موازی ، هدررفت بودجه های محدود ، وضعیت معیشتی نامناسب نیروهای مسلح ، اقتصاد نیمه ویران ورشکسته به تقصیر ، عدم توجه به نیروهای جدید ، فکرهای تازه مولد و جوان ، نگاه های سنگین و محافظه کارانه مقامات مسئول به نسل فعلی ، فراری دادن عمدی یا غیر عمدی نخبگان بواسطه برخوردهای نامناسب و صدها عامل دیگر ، فقط باید دست به دعا برداشت که یک مقدار منطق ، چاشنی کار دوستان در ساختار نیروهای مسلح بشود که بعد مجبور نباشند برای پوشاندن ضعف شدید ساختاری ، نرم افزاری و سخت افزاری ، یک برنامه ای را در رسانه ملی پخش بفرمایند که صدها سال دانش نظامی را زیر سئوال ببرد .

سلام علیکم و رحمت ا... تفکری که دنبال مبحث خودمختاری ، استقلال و جدا شدن کردستان از عراق هست ، هدف بزرگتری را دنبال می کند . در جغرافیای سیاسی ، واحدهای سیاسی محاط ، به تقریب ، بدترین دسته کشورها بلحاظ موقعیت جغرافیایی هستند . مرزهای زمینی و هوایی این کشورها ، بطور کامل در کنترل کشورهای همسایه قرار دارد ، اقتصاد ضعیفی را خواهند داشت و همواره مورد تهدید همسایگان قرار خواهند گرفت . ساختار امنیتی این کشورها ، بطور کامل با چالش روبرو میشود و در مجموع ، این کشورها همواره از بی ثباتی امنیتی ، اقتصادی و سیاسی برخوردار هستند و هرگز روی آرامش را نخواهند دید . امثال بازرانی ها ، بهتر می دانند که کردستان خودمختار ، بدون همکاری ترکیه ، ایران ، عراق و سوریه ، نتوانسته ، نمی تواند و نخواهد توانست به شکل پایدار و مداوم و رو به جلو حرکت کند . از یک نظر ، حضور یک کردستان بدون دسترسی به دریا ، تقریباً مضحک ترین واحد سیاسی در منطقه پرآشوب آسیای جنوب غربی را رقم می زند و این نه تنها بی ثباتی امنیتی را تشدید می کند ، بلکه کشورهای همسایه ( هراندازه هم به اندازه ترکیه جاه طلب باشند ) راهم دچار عدم ثبات امنیتی خواهد کرد و به شکل قطع هیچکدام از این کشورها ، حتی به قیمت کنار گذاشتن موقت اختلاف ها و همکاری با هم ، اجازه نمی دهند تا چنین اتفاقی ، حتی در یک مقیاس اندک رخ دهد . به نقشه دوم دقت کنید . حتی اگر جاه طلبی بارزانی ها در ضمیمه نمودن بخش هایی از خاک ایران ( هدفی که حتی شخصیتی ابر جاه طلب نظیر صدام حسین ، جانش را پای آن گذاشت ) را در نظر بگیریم ، واحد سیاسی متولد شده ، یک فرزند ناقص الخلقه و مبتلا به " سندرم داون" ( نشانگان داون ) خواهد بود ، چرا که هر چهار کشور همسایه ، به دشمنان سرسختی برای آن تبدیل شده و عملاً قبل از هر اتفاقی ، نه تنها دچار فروپاشی از درون شده ، بلکه برای دهها سال ، منطقه را به صحنه کشمکش قدرتهای منطقه ای و فرا منطقه ای می کند . با این حال ، تنها یک استراتژی جدی از سوی کشورهای ذینفع می تواند این دام را به یک چالش برای بانیان طرح استقلال تبدیل کند . پی نوشت : 1- در این میان ، ایران ( چه در دوران پهلوی و چه بعد از انقلاب اسلامی ) شاید هوشمندانه ترین راه کار را در خصوص این مساله دنبال کرد ( هر چند یکسری سیاست گذاری های امنیتی در دوره پهلوی و هم در دوران بعد از انقلاب ، موجبات خسران هایی شد ) اما ، بازرانی ها باید یک هشدار قاطع را در این خصوص دریافت کنند تا خیالبافی ها ایجاد شده در طول 3 دهه اخیر که ناشی از وجود یک خلاء قدرت در عراق و سوریه ( دهه چهل میلادی تا کنون در عراق و خلاء قدرت در سوریه از 5 سال گذشته تا کنون ) و همچنین بازی کردن ترکها در پازل کشورهای فرامنطقه ای ، بطور کامل از میان رود. 2- البته مقداری از بحث دور هست ، اما حضور مقتدرانه نظامی ایران ( بعنوان مثال اجرای ماموریتهای شناسایی رزمی بصورت آشکار توسط نیروی هوایی ) در این منطقه ، این درک را در مخاطب خاص بوجود خواهد آورد که هر گونه تحرک غیر عقلانی ، تبعات سختی برای برهم زنندگان ثبات خواهد داشت . دقیقاً به مانند شبه عملیات نظامی که در دهه نود میلادی ، شهید " حاج احمد کاظمی " فرماندهی آن را در درون خاک عراق ، بر علیه این دار و دسته بر عهده داشت . ه.س.س.ق.ا.گ MR9

سلام علیکم چند روز پیش و ثانیه هایی قبل از اینکه انجمن مجدداً دچار اختلال شود ، متن مفصلی را ارسال کردم که متاسفانه از بین رفت ، با این حال باید شیوه نفوذ روسها در آسیای جنوب غربی را باید بصورت علمی تبیین کرد در یک گستره مشخص ، نفوذ نرم را میشود به شکل زیر مورد بررسی قرار داد : گام نخست : رخنه و سرپل گیری گام دوم : ارتباط گیری و جایگزینی گام سوم : تخریب ارزشها از درون این سه گام خودش از ویژگی های مشخصی نظیر " پنهان بودن ، تسری یافتن در لایه های مختلف اجتماعی ( عوام و نخبگان ) ، داشتن روندی آرام و تدریجی ( در بازه زمانی ده تا بیست سال و بیشتر ) و... برخوردار است . با توجه به این موضوع ، و با توجه به سابقه روسها در این حوزه جغرافیایی ( مصر ، عراق ، ایران ، سوریه و تا حدی لبنان ) یک وضعیت قابل تحلیل هست . روسها متوجه شدند که حضور صرفاً نظامی / اطلاعاتی یا صرفاً فرهنگی یا صرفاً اقتصادی ، به هیچ عنوان کار گشا نیست و باید از این موارد بصورت هماهنگ استفاده نمود . این مساله مشخصاٌ ناشی از مزاج و رفتار غیر قابل پیش بینی مردمان این منطقه هست . بعنوان مثال ، روسها حضور صرفاً نظامی / اطلاعاتی گسترده ای در مصر در دهه 50 و 60 داشتند تا جایی سامانه های حساسی نظیر سام-4 یا جتهای ویژه رزم اطلاعاتی tu-16 به مصر اعزام کردند ( و حتی سرمایه گذاری برای ساخت سد آسوان ) ولی در یک چرخش غیر قابل پیش بینی ، انور سادات همه روسها را قبل از جنگ اکتبر 73 از مصر بیرون ریخت یا رفتار دولت وقت عراق با کمونیستهای عراقی در همین دهه و بعد چرخش آشکار این وضعیت در اثنای روی کار آمدن صدام حسین و مواردی از این قبیل . با توجه به موارد فوق الذکر ، روسها هنوز در اجرای تاکتیکهای نفوذ نرم ( زرنگ بودن به فرموده شما ) در ابتدای راه قرار دارند ولی بنا بر شواهد ، یک کار سیستماتیک و بلند مدت را در دستور کار قرار دادند واین دقیقاً نقطه ضعف ماست . پوئن ها و امتیازات ما در سوریه ، چربش آشکاری بر روسها دارد ولی شیوه استفاده درست از این امتیازات در دسترس نیست ( حداقل بنا بر وضعیت امروز ) و این ناشی از گرفتاری های داخلی ما در حوزه های گوناگون است . تا زمانی که این گرفتاری ها حل نشود ، هر گونه دستاوردی در حوزه سیاست خارجی ( در اینجا سوریه ) ، یک دستاورد تاکتیکی و نه راهبردی تحلیل میشود و طبیعتاً در چهارچوب تبیینی ( خودی ، رقیب ، حریف ، دشمن ) ، سه پدیده آخر ، از فرصت ایجاد شده توسط ما به بهترین شیوه استفاده می کنند و ما صرفاً نظاره گر آنها خواهیم بود ، مگر آنکه یک تجدید نظر جامع در شیوه های خودمان صورت دهیم و این نیازمند ورود افکار جدید در گلوگاه های تصمیم ساز و تصمیم گیر نظام خواهد بود .

سلام علیکم ابداع جدیدی نیست ، فقط بدلیل ما ایرانی ها "تاریخ نظامی" را بیشتردر حد رمان و داستان ارزیابی می کنیم و نه یک مفهوم و پدیده جدی ( مخصوصاً در نیروهای مسلح ) این شکل تصاویر برای ما تازگی دارد . ورماخت در جنگ دوم جهانی ، ایده پانزر بانکر را ارائه داد که بعد ها توسط روسها به شکل گسترده در سواحل گسترده خودش ( شبه جزیره کولا و.... ) مورد استفاده قرار گرفت ، برجک تایگر روی پایه بتونی برجک پانتر حداقل 50 سال بعد ، نیروی دریایی سپاه در جریان عملیات کربلای 3 ، حداقل یکدستگاه تی-62 ، دو یا سه قبضه مینی کاتیوشا و حداقل 4 تا 5 قبضه خمپاره انداز 120م.م را روی یک وینچ دریایی به شمال خلیج پارس ( بویه 8 از مبداء سواحل خورعبدا... ) منتقل کرد تا پشتیبانی آتش را برای این عملیات فراهم کند . پی نوشت : ملتی که قصد نداشته باشد تا تجربیات نظامی خودش را مدّون کند و به نسل بعد منتقل نماید ، مستحق تحقیر شدن توسط دشمن هست !!!!

با سلام پیکان در برابر فلاگر نبردهای دریایی میان ایران و عراق در طول جنگ فرسایشی (1988-1980) ، شاید از یک نظر ، گمنام ترین بخش جنگ بشمار می رود و روایتهای محدودی از نبرد میان شناورهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی و نیروی دریایی و هوایی عراق در شمال خلیج پارس تاکنون به رشته تحریر درآمده است . با این حال ، یکی از جذاب ترین روایتها نبردی بود که میان شناور رزمی همیشه جاوید پیکان با جنگنده/ بمب افکن های MIG-23BN عراقی در همان اوایل جنگ رخ داد . در تاریخ 9 آبان 1359 ، به شناورهای رزمی پیکان ، گردونه و جوشن در قالب گروه رزمی 421 دستور داده شد تا سکوهای نفتی البکر و الامیه در شمال خلیج پارس که نقش آنها در جمع آوری اطلاعات جاسوسی از تحرکات نیروی دریایی و هوایی غیر قابل چشم پوشی بود را منهدم نموده و از میان بردارند . این گروه رزمی که توسط دو فروند جنگنده / بمب افکن F-4E نیروی هوایی و بالگردهای سی کینگ نیروی دریایی پشتیبانی می شدند ، ماموریت خود را آغاز نموده ولی با واکنش نیروی دریایی و هوایی عراق مواجه شدند . در این میان ، فانتوم ها با توجه به مجهز بودن به سامانه قدرتمند " درخت جنگی " ، در پیش بودن خطر هوایی ، شامل حداقل دو فروند MIG-23BN عراقی را به شناورهای نیروی دریایی اطلاع داده و ماجرا از همین جا آغاز شد . میگهای عراقی بسرعت وارد منطقه شده و با گرفتن سمت و ارتفاع مناسب ، آماده حمله به شناورهای ارتش شدند . اما ناوچه پیکان که با دراختیار داشتن سامانه دفاع هوایی دوش پرتاب سام-7 ماموریت دفاع هوایی رابرعهده داشت ، وارد منطقه شد و بلافاصله مبادرت به آتش نمودند . در این میان ، میگهای عراقی که دچار غافلگیری شده بودند ، قصد افزایش ارتفاع را داشته ولی یکی از میگها در برد آتش توپ اتوملارا 76 م.م پیکان قرار گرفت و بلافاصله منهدم شد . بعدها ، عراقی ها متوجه شدند که میگهای فق الذکر به هیچ عنوان توانایی اجرای عملیات رزمی بر فراز آب را ندارند و به همین علت ، این جتهای مجدداً به پایگاه های مبداء خود باز گشتند . این امر مقدمه ای شد برای ورود جنگ افزارهای فرانسوی ( سوپر اتاندارد و میراژ F-1) که این سخت افزارها ، در زمان خود ، مقهور قدرت تامکتهای نیروی هوایی ارتش شدند .

با سلام ترکیب آموزش / سخت افزار ، تعیین کننده برتری هوایی به سختی می توان تاثیر قاطع برتری هوایی را در نبردهای صورت گرفته در قرن گذشته میلادی، انکار نمود . این مساله بخصوص در جریان مراحل نخست جنگ فرسایشی ایران- عراق (1988-1980) بوضوح قابل مشاهده است ، در حالی که نیروی هوایی ایران بشدت از تصفیه های بعد از انقلاب ، تضعیف شده بود ، اما با بازگشت پرسنل آموزش دیده که بعضاً بدون علت خاصی ، بازداشت شده بودند ، نفس نیروی هوایی عراق از همان ابتدا گرفته شد . بعنوان مثال ، در تاریخ 1359/7/8 ، در حالی که فقط هشت روز از شروع رسمی تجاوز عراق به حریم جمهوری اسلامی ایران می گذشت ، دو فروند جنگنده/ بمب افکن F-4E نیروی هوایی مسلح به 6 تیر مهمات مارک -82 ، یک زاغه مهمات عراقی را در فاصله 11 مایلی (20 کیلومتری اهواز) هدف قرار داده و منهدم نمودند . اما نکته جالب این ماجرا در انهدام این هدف نبود ، چرا که به شکل تصادفی ، یک خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز که با تاکسی در امتداد بخش غربی اروند رود در حال حرکت بود ، بوضوح متوجه یک فروند فانتوم ایرانی شد که در ارتفاع 30 متری سطح زمین پرواز می کرد . هواپیما دور زد و به شکل روشن تلاش کرد تا تاکسی را در راید دوم ، از هستی ساقط کند، اگر چه این داستان عجیب به نظر می رسد ، اما در عین حال آزادی عمل فانتوم های ایرانی را بر فراز جبهه های نبرد بخوبی اثبات می نمود .

به جای اینکه به مانند یکسری ، دائماً تمامی حرکات و سیاست گذاری ها و... را مسخره تصور کنید ، دنبال کنید و بررسی کنید که به چه شکلی انها انقدر قدرتمند شدند که توانایی اعمال چنین حرکاتی را برما دارند و ما علیرغم های و هوی بسیار زیاد ، نه تنها در چنبره سیاست گذاری های انها قرار گرفتیم ، بلکه منافع ملی ما تحت تاثیر این شرایط قرار گرفته . وضعیت و حال و روز ما مصداق این جمله هست ز دیگ پختِگان ناید صدایی............ خروش از مردمان خام خیزد

با سلام بازگشت وحشت هسته ای دریافت قرارداد توسعه موشکهای کروز با سر جنگی هسته ای توسط کنسرسیوم مشترک لاکهید- ریتئون مهمات دورایستای هواپرتاب (LRSO) سالهاست که ارتش ایالات متحده برنامه مهمات دورایستای برد بلند را برای نیروی هوایی به منظور جایگزین نمودن تمامی موشکهای کروز هسته ای هواپرتاب AGM-86 که به شکل خاص از بر روی بمب افکن های B-52H استراتوفورترس قابل استفاده است را دنبال می نماید . این موشکهای کروز هواپرتاب (ALCM) با توانایی های هسته ای ، تنها مهمات هواپرتاب غیر متعارفی بودند که پس از بازنشستگی موشکهای کروز توماهاوک هسته ای زمین پایه ، در فهرست موجودی ارتش آمریکا قرار داشتند . مدل خاصی از مهمات AGM-86 که با شناسه AGM-86B شناخته می شود ، با در اختیار داشتن کلاهک هسته ای W-80 به قدرت 200 کیلوتن استخوان بندی قدرت هسته ای هوا-پرتاب ارتش آمریکا را تشکیل می دهد . AGM-86B مهمات دورایستای هواپرتاب (LRSO) بر روی سه گونه از حامل های هوایی شامل بمب افکن های کهنسال B-52H و همچنین بمب افکن های پنهانکار B-2 و درنهایت بمب افکن B-21 که هم اکنون در حال طی مراحل توسعه خود است ، قابل حمل خواهد بود . سلاح جدیدی که به گفته دیفنس بلاگ در حال گذراندن مراحل طراحی خود است ، عمدتاً برای جایگزینی تمامی موشکهای AGM-86B که از روی بمب افکن های B-52 شلیک می شود ، در نظر گرفته شده . براساس اظهارات افسران ارشد نیروی هوایی ، مهمات AGM-86B عمری بیش از چرخه استاندارد در نظر گرفته شده برای آن را طی نموده . این موشک هسته ای از اوایل دهه 80 میلادی تا کنون در خدمت این نیرو قرار دارد ، در حالی که فقط برای 10 سال خدمت رزمی طراحی شده بود . به همین دلیل و برای تسهیل استفاده از آن در حامل های متنوع هوایی ، پیکر بندی LRSO به گونه ای خواهد بود که نیروی هوایی بتواند از آن بر روی بمب افکن های B-2 و B-21 نیز استفاده نماید . کلاهک گرما- هسته ای W-80 مقامات نیروی هوایی براین مساله تاکید دارند که مهمات ALCM در دپوهای این نیرو با بالاترین استاندارد ممکن ، نگهداری میشوند ولی با توجه به تغییر تهدیدات ، می بایست بسرعت آنها را جایگزین نمود . پیشرفت سریع شبکه های دفاع هوایی دیجیتالی در حوزه های برد و مانورپذیری ، میتوانند یک تهدید جدی را برای حامل های هوایی پنهانکار ایجاد نمایند . سامانه های دفاع هوایی نوظهورمحصول روسیه ، نظیر آخرین گونه های اس-300 و اس-400 مجهز به رادارهای نظارت با فرکانس پایین که قادرند تا به سادگی پرنده های متخاصم را شناسایی و بسرعت و با استفاده از رادارهای درگیرشونده ، در محدوده باندهای L ، UHF و X ضربه خود را وارد آورند . به همین علت ، نیروی هوایی قصد دارد تا تولید LRSO را از سال 2030 آغاز نمایند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام ژست ضد زره به شیوه ورماخت خدمه یک قبضه توپ ضد تانک کالیبر 50 م.م PAK-38 در جبهه روسیه که پس از انهدام یکدستگاه تانک T-34 (سمت چپ تصویر ) ، شادمانی می کنند . این توپ ضد تانک ، یکی از مهمترین و در عین حال تنها جنگ افزار ضد زره ورماخت (قبل از ظهور راکت ضد تانک پانزرفاوست ) بود که می توانست زره شیبدار تانک تی -34 را از هم دریده و بداخل بدنه نفوذ کند .بعدها با ضخیم تر شدن زره تانکهای روسی بویژه در تانکهای فوق سنگین سری KV ، این وضعیت مقداری نگران کننده شد ولی با معرفی مهمات با هسته تنگستنی ( که تولید ان بسیار گران نیز بود ) ورق مجدداً برگشت و خدمه تانکهای روسی (البته پس از توپ افسانه ای 88 م.م ) بشدت از مواجه با این هیولاهای زمینی واهمه داشتند . پی نوشت : خدمه آلمانی به شکلی شادی می کنند که در یک مسابقه فوتبال ، گلی را وارد دروازه حریف کردند

با سلام سالها پیش شنیده بودم که تام کوپر ( نویسنده اتریشی/صرب ) که سه گانه وی در خصوص نیروی هوایی ایران بسیار مشهور هست ، تعّصب خاصی نسبت به نیروی هوایی ایران و بخصوص گردان های تامکت نیروی هوایی دارد و از کامنتهای این شخص در انجمن های مختلف در فضای مجازی می شود این مساله را بوضوح تشخیص داد ولی این یکی را تا الان ندیده بودم که علی الحساب امروز رویت شد ( داخل کادر قرمز ) با این حال انصاف نیست که یک نویسنده غیر ایرانی ، حالا باتمام نواقصی که در کتابهایش موجود هست ، تا این حد به این موضوع علاقه داشته باشد ولی در داخل کشور ، حتی در درون سلسله مراتب نیروی هوایی ، چنین توجهی به داشته های موجود و تلاش برای حفظ و نگهداری انها وجود نداشته باشد !!!!!!

سلام علیکم ورحمت ا... اتفاقاً قبل از اینکه نمودارها را تهیه کنم ، همین فکر به ذهن بنده خطور کرد ، ولی بحث بسیار مهم جستجو و بدست آوردن نرخ برابری دلار در برابر ریال ایران ( البته درست تر ، مرحوم مغفور ریال ایران ) در آن سالها بود که خوب ، هر اندازه جستجو کردم که این نرخ را به شکل دقیق و سال به سال پیدا کنم ( از دهه 30 شمسی به ترتیب تا حال حاضر ) نشد و با توجه به اتخاذ سیاستهای متناقض اقتصادی در سالهای گذشته در خصوص ارز تک نرخی یا چند نرخی ، عملاً تبدیل این ارقام به دلار میسر نشد ، چون نیاز مند مطالعه بیشتری در این حوزه بود که در حوزه تخصصی بنده (اقتصاد ) نیست . هرچند می شود این کار را با صرف وقت بیشتری (البته بطور نسبی ) انجام داد . انشا... بتدریج زمانی که نمودارها به زمان حال نزدیک تر شد ، می شود یک برآورد دقیق تر نسبت به شایعات رسانه های داخلی در خصوص کم شدن سرانه دفاعی در یک دوره خاص در اختیار داشت .

با سلام سیبرهای ایرانی در پاکستان در اوج روابط ایران و پاکستان ، نیروی هوایی ارتش پاکستان که در جنگ 1965 بخش قابل توجهی از سازمان رزم خود را از دست داده بود ، در قالب اسکادران هفدم ، نمایش هوایی قابل تحسینی را به مناسبت روز نیروی هوایی در برابر دیده گان پهلوی دوم برگزار نمود ( اکتبر 1966 / مهر 1345) نمود . این نمایش نه تنها ، تشکر کوچکی از ایران برای پشتیبانی های پیدا و نهان از این کشور در برابر هند بود ، بلکه بیشتر بدان خاطرصورت گرفت که دست و دلبازی قابل توجه پهلوی به نحوی جبران شود . نیروی هوایی پاکستان بدلیل ضربات قابل توجهی که در برابر هند متحمل شده بود ، برای بازسازی نیروی هوایی خود دست به دامان ایران شد و بدلیل حضور در پیمان سنتو ، از شانس خود بخوبی بهره برداری نمود . در این زمان نیروی هوایی ایران درصدد بود تا تمامی سیبرها و تاندرجتهای خود را بازنشست نموده تا شرایط برای جذب تعداد بیشتری از جتهای جدید F-5A فراهم گردد . به همین بهانه ، ایران به شکل صوری ، به سال 1966 تعداد 90 فروند جت کاناداایر F-86 MK.6 را بواسطه یک شرکت سویسی خریداری نمود و به بهانه کمبود تاسیسات فنی جهت بازبینی و ارتقاء این جتها ، همه آنها را به پاکستان ارسال نمود . با این خرید غیر قابل باور ، نیروی هوایی پاکستان موفق شد در اوج تحریم ها ، سه اسکادران هفدهم ، هیجدهم و نوزدهم خود را بازسازی نماید و این هواپیماها در جنگ بعدی با هند ( 1971) نقش غیر قابل تصوری را ایفا نمودند .

با سلام چالش های شیوه فرماندهی در نیروهای مسلح فرماندهی ، از یک نظر ، چالش برانگیز ترین مساله در ساختار سلسله مراتبی یک سازمان مسلح بشمار می رود . به شکلی که می توان با بررسی این مفهوم ، سازمان های مسلح را حداقل به شش موج تقسیم نمود . با این وصف ، تفاوت میان ساختار فرماندهی یک سازمان مسلح موج دومی با ساختار فرماندهی یک سازمان مسلح موج سومی را در قالب دو شکاف اصلی بررسی نمود . شکاف نخست ، تفاوت در ماهیت تفسیر از صحنه رزم آینده بشمار میرود ، جایی که به اعتقاد محققان ، نقطه گلوگاهی در انتخاب مسیر درست و نادرست قرار دارد . شکاف دوم ، به شکل طبیعی ، تفاوت در ماهیت روّیه ها است ، بدین معنی که اتخاذ یک رویه درست ، بصورت نظام مند با دو سری عوامل ( برون سیستمی و درون سیستمی ) ارتباط خواهد داشت که در نهایت به اجرای صحیح یک عملیات رزمی موفق خواهد انجامید . پی نوشت : 1- "چیزی که امروز به عنوان دانش نظامی در دنیا وجود دارد ، متعلق به یک ملت خاص ، دولت خاص و یک جناح خاص نیست ، این ذخیره تمدن و فرهنگ طولانی بشری است " 2- به عوامل برون و درون سیستمی بیشتر دقت کنید .

سلام ضمن تشکراز پاسخ شما پیشنهاد می کنم تجربیاتی که از دوران آموزش در ایالات متحده دارید را در قالب تاپیکهای دانشنامه در اختیار همه قرار دهید ( البته اگر صلاح می دانید )

سلام علیکم منبع مورد استفاده کتاب خاطرات ویلیام سولیوان ( آخرین سفیر ایالات متحده در ایران ) هست . در متن توضیح داده شد که بدلیل فشار کنگره سفارش 10 فروندی به 7 فروند کاهش پیدا کرد و ازاین 7 فروند ، 4 فروند در اثنای انقلاب در حال تولید بود که بعدا" به عربستان تحویل داده شد . اگر منبع مستند تری دراختیار دارید ، معرفی بفرمایید تا به آن مرا جعه شود

با سلام تایید فروش سامانه های راکتی توپخانه ای پُرتحرک هیمارس به رومانی براساس اطلاعیه منتشرشده از سوی آژانس همکاری امنیتی / دفاعی وزارت امور خارجه ، این وزارتخانه ، فروش سامانه های راکت انداز توپخانه ای HIMARS به ارزش 1.25 بیلیون دلار را به ارتش رومانی تایید نمود . این وزارتخانه ، پنج شنبه شب گذشته ، تایید این فروش تسلیحاتی را به کنگره اطلاع داده و معامله فوق در انتظار تایید این بخش است . پیش از این ، نیروی زمینی ارتش رومانی ، در خواستی مبنی بر خرید 54 دستگاه پرتابگر HIMARS و 81 دستگاه سامانه راکتی هدایت شونده چندگانه (GMRLS) به همراه 81 کلاهک اضافی را به ایالات متحده تسلیم نموده بود . این درخواست در زمانی صورت می گیرد که ارتش رومانی ، برای ارتقاء توان آتش بالستیکی خود ، 54 سامانه موشک انداز تاکتیکی (ATACMS) و 24 دستگاه سامانه اطلاعات تاکتیکی توپخانه صحرایی پیشرفته (AFATDS) که درحقیقت سامانه پایش آتش HIMARS بشمار می آید را سفارش داده بود . علاوه براین ، بسته خرید فوق ، شامل 15 دستگاه خودروی زره پوش همه کاره هاموی M1115 A.1 و 15 دستگاه دیگر از این خودرو با افزونه های مدولار زرهی به همراه مجموعه ای قابل توجه از تجهیزات و قطعات پشتیبانی نیز می گردید . پیمانکار اصلی این معامله ، شرکت لاکهید-مارتین ، قصد دارد تا تولید این تجهیزات را در" گراند پری" تگزاس و " کامدن" آرکانزاس ، آغاز نماید . سفارش ارتش رومانی موجب شد تا این شرکت تصمیم خود مبنی بر بازگشایی خط تولید سامانه راکت انداز هیمارس برای تامین نیازمندی های امارات متحده عربی و رومانی را اعلام نماید . ژنرال " بن هودج" ، فرمانده واحدهای رزمی ارتش آمریکا در اروپا ژنرال " بن هودج" ، فرمانده واحدهای رزمی ارتش آمریکا در اروپا ، درجریان رزمایش موسوم به " شمشیر محافظ" به خبرنگاران اعلام نمود که انتظار می رود تا رومانی از سال جاری ، حداقل 2 درصد از تولید ناخالص ملی خود را به حوزه دفاعی اختصاص داده تا عضویت کامل را در ناتو بدست آورد . خرید تسلیحات تهاجمی توسط کشورهای شرق اروپا ، به شکل عمده ، پاسخی است در برابر نیات تهاجمی روسیه در اروپای شرقی ، چرا که به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، ایالات متحده به تنهایی نمی تواند شرایط لازم رابرای مقابله با روسها فراهم نماید . به اعتقاد این ژنرال ارشد ، قابلیتهای آتشباری ارتش آمریکا دریک بازه طولانی ، بدلیل تمرکز بیش از حد بر روی عملیات نظامی در عراق و افغانستان ، بشدت کاهش یافته و خریدهای کشورهای این حوزه ، موجب خواهد شد تا شکاف حاصله بسرعت ترمیم گردد . در سال گذشته میلادی ، عناصر نیروی زمینی ارتش رومانی ( گردان 5 گارد ) مسلح به آتشبارهای راکتی 155م.م ، درجریان یک تمرین مشترک با واحد آتشبار 113 کارولینای شمالی ارتش آمریکا در مرکز آموزش مشترک ملی (JNTC) ، با سامانه هیمارس آشنا شدند و علاقه فرماندهان ارتش رومانی از همین نقطه آغاز گردید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام برنامه " فریگیت آینده " نیروی دریایی استرالیا فریگیت تایپ -26 شرکت BAE سیستمز به گزارش دیفنس آپدیت ، نیروی دریایی استرالیا در نظر دارد تا کلاس جدیدی از فریگیتهای رزمی با شناسه SEA.5000 فاز یکم ، را در دهه آینده وارد سازمان رزم خود نماید . با توجه حضور روزافزون زیردریایی های رزمی در منطقه اقیانوس آرام ، این فریگیتهای رزمی ، عمدتا" قابلیتهای بیشتری در حوزه رزم ضد سطحی را برای نیروی دریایی این کشور ایجاد خواهند نمود . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، این شناورهای رزمی جدید ، در اواخر سال 2020 بتدریج وارد عملیات رزمی خواهند شد . براساس اطلاعات منتشر شده ، حداقل 9 فروند فریگیت با بودجه ای معادل 35 میلیارد دلار برای نیروی دریایی استرالیا تولید خواهد شد که بدلیل کارایی بالا و پایایی رزمی بیشتر ، سراسر منطقه جنوب شرق آسیا را پوشش خواهد داد و علاوه بر آن و برحسب نیاز ، این شنارو خواهند توانست از پایگاه های خط مقدم این نیرو در آسیای جنوب غربی نیز مبادرت به عملیات رزمی نمایند . با توجه به ماموریت خطیری که برای این شناورها در نظر گرفته شده ، سرفرماندهی نیروی دریایی این کشور ، اصرار دارد تا ناوهای جدید ، به آخرین سامانه های تهاجمی و دفاع از خود مجهز گردد. این فریگیتهای جدید ، در تاسیسات نیروی دریایی مستقر در استرالیای جنوبی ( آدلاید ) ساخته خواهند شد و به شکل خاص ، سامانه های راداری آرایه فازی CEA که محصول بومی این کشور است ، بعنوان بستر سامانه های تهاجمی / تدافعی این شناورها استفاده خواهند شد . فریگیت F-100 این پروژه ، به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، یکی از مهمترین برنامه های نیروی دریایی استرالیا بحساب می آید تا این اطمینان حاصل شود که این کشور ، توانایی ویژه بومی خود ، برای طراحی ، ساخت و نگهداری شناورهای رزمی پیشرفته را ایجاد و حفظ خواهد نمود . طبق یک فرآیند استاندارد ، سه تامین کننده اصلی شامل BAE Systems با فریگیت تایپ -26 ، Fincantieri با فریگیت FREMM و شرکت Navantia با فریگیت باز طراحی شده F-100 برای شرکت در مرحله نهایی انتخاب شدند که در نهایت شده Navantia پس از انجام مذاکرات طولانی که از اوت 2015 آغاز شده بود ، به شکل رسمی بعنوان برنده معرفی شد . طبق قرارداد ، این شرکت تعهد نمود که حداقل دو فروند شناور پشتیبانی آبخاکی و حداقل سه فروند ناوشکن مجهز به سامانه های پدافند هوایی ، شامل HMAS “Canberra ، HMAS “Adelaide و HMAS “Hobart” رابراساس پلتفرم فریگیت F-100 طراحی نماید . علاوه براین ، شرکت فوق می بایست شرکتهای پایین دستی لازم رابرای اجرای عملیات لجستیکی برای نیروی دریایی این کشور ایجاد نماید . تولید و بکارگیری این 9 فروند فریگیت جدید ، بخشی از یک برنامه 89 میلیارد دلاری دولت استرالیا برای ایجاد یک زیرساخت قدرتمند کشتی سازی پایدار در این کشور بشمار می آید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم برای روشن شدن اذهان 1- اصل 143 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران "ارتش جمهوری اسلامی ایران پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی کشور را بر عهده دارد" 2- اصل 150 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران "سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در نخستین روزهای پیروزی این انقلاب تشکیل شد، برای ادامه نقش خود در نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن پا بر جا می‌ماند. حدود وظایف و قلمرو مسئولیت سپاه در رابطه با وظایف و قلمرو مسئولیت نیروهای مسلح دیگر با تأکید بر همکاری و هماهنگی برادرانه میان آن‌ها به وسیله قانون تعیین می‌شود" 3- اصل 151 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران "به حکم آیه کریمه "وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ" (سوره انفال آیه 60) دولت موظف است برای همه افراد کشور برنامه و امکانات آموزش نظامی را بر طبق موازین اسلامی فراهم کند، به طوری که همه افراد همواره توانایی دفاع مسلحانه از کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران را داشته باشند، ولی اجازه داشتن اسلحه باید با اجازه مقامات رسمی باشد" 4- براساس گردشکار شماره .....مورخ 1369/11/2 فرماندهی کل قوا " پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طبق ماده 54 قانون آجا برای ادامه تحصیل به دانشگاه علوم استراتژیک آجا اعزام می شوند " منابع : 1- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران 2- قانون مقررات استخدامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، ستاد مشترک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی - معاونت طرح و قوانین پی نوشت : این شکل مباحث بی فایده را دنبال نکنید

سلام علیکم صرف نظر از حاشیه هایی که در زمان تعیین وزیردفاع بوجود می آید ، اینکه بعد از سال 1368 (دوران وزارت جناب جلالی در وزارت دفاع ) که نزدیک به 28 سال (به تقریب 3 دهه ) یک افسر ارتش جمهوری اسلامی ایران ، در راس وزارتخانه حساس دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح قرار می گیرد ، خودش جای تحلیل ها و تحلیل های مختلف دارد و ظاهراً هم مقداری به آن پرداخته شده ، ولی به نظرم و با توجه به اینکه برنامه پیشنهادی ایشان در دسترس قرار دارد ، دوستان در یک تاپیک جداگانه ، بند به بند این برنامه را تحلیل کنند و آن را با روندی که در گذشته (بخصوص در دوران جناب نجار ، جناب وحیدی و جناب دهقان ) طی شده ، مقایسه نمایند . این شکلی در ابتدای دوران وزارت ایشان می شود به یک تحلیل جامع رسید و همین یک مبنایی برای ارزشیابی عملکرد ایشان در دوران وزارت خواهد شد .

سلام علیکم در دو پست قبلی بطور کامل عرض شد و نیازی به تکرار مجدد نیست ، زمانی که شما دست به عملیات تهاجمی می زنید ، به شکل قطع ، ابتکار عمل را در دست دارید و شرایط صحنه رزم را به حریفی که در مقابل شما قرار دارد ، تحمیل می کنید ، بدین معنی که حریف مجبور هست برای مقابله با شما ، در دو حوزه هزینه انسانی و هزینه تجهیزاتی ، سرمایه گذاری بیشتری کند ( احتمالا" باید به ماهیت مفهوم " ابتکار عمل نظامی " بیشتر دقت بفرمایید ) و این دقیقاً 180 درجه برعکس تحلیل شماست . علاوه براین ، زمانی که دشمن شما ، ابتکار عمل را در دست دارد ، شما مجبورید ( یعنی شرایط به شما تحمیل میشود ) که برای مقابله با تاکتیکهای متنوعی که دشمن قرار هست برعلیه شما استفاده کند ، هزینه بیشتری (دقت کنید به واژه " هزینه بیشتر ") را صرف کنید . ( برای نمونه به اظهارات فرمانده محترم قرار گاه پدافند هوایی در خصوص N تعداد نقاط پدافندی در سراسر کشور توجه کنید و این به معنای نیروی انسانی بیشتر ، هزینه های تجهیزاتی بیشتر ، پیچیدگی بیشتر شبکه پدافندی و... هست . این کاراکترها در زمان صلح ممکن هست راضی کننده و قابل کنترل باشد ولی در زمان بحران و با توجه ماهیت تهدیدهای پیش روی ما در طیفهای متنوع و مختلف ، قطعاً آسیب زا محسوب می شود و طبیعتاً هزینه ایجاد و نگهداری به مراتب بیشتری را دارد // مثال بسیار جالب توجه آن هم بحث ساختار شبکه پدافندی عراق هست که اگر در مقایسه ، در اندازه کوچکتری ایجاد شده بود ولی عملکرد آن را در جنگ به شکل کامل مشاهده کردیم ) نتیجه کلی این چند سطر این هست : "در اختیار داشتن ابتکار عمل نظامی ، به معنای کامل آن ، قطعاً معادل اجرای عملیات تهاجمی است و این هزینه های ارتش های مهاجم را نسبت به مدافعان ، کاهش می دهد " مبحث پدافند در حوزه راهبردی نوع نگاه دشمن به ما در یک جنگ احتمالی دقت بفرمایید ، نزدیک به 16 سال هست که از جنگ 33 روزه گذشته و به نظرم باید معقولانه در خصوص این جنگ تحلیل کرد . صرف نظر از علاقه به مجموعه حزب ا... لبنان و شخص سید حسن نصرا... ، بیلان IDF در این جنگ ، نتیجه تاکید لجوجانه و صرف اتکاء بر قدرت هوایی از سمت IDF بود . این دقیقاً مصداق ضرب المثل " افتادن از یک سر پشت بام " هست . بدین معنی که فرماندهان ارشد IDF در آن زمان ( و نه در زمان حاضر) و برمبنای تجربه جنگ با اعراب در گذشته ، معتقد بودند که قدرت هوایی ، به تنهایی می تواند نتیجه جنگ را تغییر دهد ( دقیقاً به مانند تفکری تاریخ مصرف گذشته ای که در کشور ما وجود دارد که اتکاء بر قدرت زمینی می تواند تهدیدات فعلی را به تنهایی خنثی نماید و نیازی به یک نیروی هوایی پیشرفته و مدرن نیست // حداقل عملکرد تصمیم سازان در شرایط فعلی این تحلیل را به ذهن متبادر می کند ) . اما بر خلاف ما که حاضر نیستیم از فاجعه های نظامی و یا بعبارت بهتر ، درسهای نظامی برگرفته از نبردهای گذشته ، استفاده کنیم ، IDF بعلت روبرو بودن مداوم با تهدید ( البته به زعم خودشان ) دائماً مشغول افزایش قابلیتهای موجود خودشان هستند (یا بعبارت بهتر ، از پیروزی های و شکستهای خودشان درس می گیرند و نه بصورت تئوری ، بلکه به شکل عملی آن را در سازمان رزم خودشان پیاده می کنند ، نمونه بارز آن هم سرمایه گذاری قابل توجه در افزایش قابلیتهای پیاده نظام ، زرهی ، اطلاعاتی و.... هست . نکته : یک سازمان مسلح یادگیرنده ( ویژگی اصل سازمان های مسلح در قرن بیست و یکم ) دقیقاً همین طور هست . مورد یمن و عربستان هم دقیقاًمشابه مورد بالاست ، این تحلیل در ساختار نظامی عربستان وجود دارد که با بمباران های مدام می شود قضیه یمن را حل کرد که حداقل تجربه ارتش مصر در زمان جمال عبدالناصر ( در سالهای نه چندان دور در همین کشور یمن و استفاده از تسلیحات شیمیایی ) نشان می دهد که اشتباه می کنند . یک توصیه : در تحلیل های نظامی مبتنی بر واقعیات صحنه نبرد ، دنبال خیانت و جنایت و استفاده از واژه هایی که بار احساسی دارند نباشید . استفاده از این واژه ها ممکن هست در تحلیل های رسانه ای داخلی مورد توجه قرار بگیرند ولی ارزش تحلیلی ندارند و مسیر تحلیل درست را منحرف می کنند . دقت بفرمایید ، عرض بنده این بود که جنابعالی باید مبنای محاسبه را بفرمایید که این عدد از چه طریقی بدست آمد . بنده دو عدد را در پست قبلی ارائه کردم ( نیروی هوایی عراق در جنگ با ما و نیروی هوایی و دریایی ارتش ایالات متحده در جنگ با عراق که هیچکدام از آنها با آن توان هوایی ( پشتیبانی فنی و تسلیحاتی از نیروی هوایی عراق در جنگ با ما و توان قابل توجه هوایی ارتش آمریکا که همه تقریباً از آن اطلاع دارند ) ، هیچکدام به رقم ادعایی شما نرسید . این درحالی هست که ما نزدیک به 40 سال هست که تقریباً با همان سازمان رزم تدارک دیده شده دوران پهلوی دوم ( بلحاظ سخت افزاری ) مشغول تامین امنیت هوایی خودمان هستیم . نکته : چند سال پیش ، مقاله ای را مطالعه می کردم که نویسنده با فرمول های ریاضی اثبات کرده بود که در حال حاضر ( احتمالاً سال 1385 شمسی ) ما برای خنثی کردن تهدیدهای محیط اطراف خودمان ، فقط نیاز به حداقل 200 فروند جت پشتیبانی نزدیک هوایی ( در رده سوخو-25 یا گونه های پیشرفته تر آن ) داریم . (یعنی در اینجا مبحث شکاری - رهگیر ها اصلاً مطرح نبود و جداگانه باید محاسبه می شد ) دقت بفرمایید ، حوزه تحلیل نظامی ، حوزه ای هست که شما با قطعیات و واقعیات سرو کار دارید . حتی اگر ناوگان فعلی ارتقاء هم پیدا کند ، توانایی خنثی سازی تهدید های فعلی را در مجموع ندارد و نخست ساختار نظامی ما باید با تهدیدات تطبیق پیدا کند و زمانی که این تطبیق صورت گرفت ، تازه تصمیم سازان متوجه میشوند که برای خنثی سازی تهدید باید بر روی قابلیتهای نظامی پیشرفته در کنار افزایش روحیه رزمی و ایمان و اعتقاد کار کنند . این دو مفهوم در کنار هم ( و نه به تنهایی ) می تواند یک مسیر درست برای غلبه بر تهدیدات باشد .

سلام علیکم عرض نشد که تاکتیکهای دفاعی موثر نیستند ، بلکه همانطور که پست مورد نظر بیان گردید ، زمانی که جنابعالی بحث "هزینه" را مطرح کردید ، گفته شد که هزینه اجرای عملیات تهاجمی به مراتب کمتر از عملیات دفاعی هست ( عملیات دفاعی در جای خودش و با اتخاذ راهبرد دست و به طبع آن ، تاکتیکهای درست ، البته با هزینه بیشتر " انسانی ، تجهیزاتی " قابل اجراست ) البته ، بحث بیشتر در خصوص جنگ دوم ، شاید در این تاپیک ، زیاد خوشایند نباشد ولی قطعاً اطلاع دارید که سرفرماندهی OKW ، بعلت اختلاف شدید دو فرمانده ارشد جبهه غربی (رومل و رونشدت ) و علاوه برآن ، عملیات اولترا( از سوی متفقین ) و شک و تردید نسبت به اندیشه نظامی سران ارشد ورماخت ، لشکرهای ارزشمند زرهی اس اس را درست در جایی قرار داده بود که با خط تماس فاصله داشته و حتی بعد از صدور دستور اجرای پاتکهای زرهی ، بدلیل خرابکاریهای مقاومت فرانسه و برتری هوایی مطلق متفقین ، عملاً این ضد حملات راه به جایی نبردند . در نتیجه مجموعه عواملی نظیر : 1- اتکاء به دفاع ایستا ( دیوار آتلانتیک و خط زیگفرید ) 2- فریب شبکه اطلاعاتی متفقین 3- اختلاف رومل و رونشدت در خصوص محل اسقرار واحدهای احتیاط ( زرهی و پیاده - مکانیزه ) و چند عامل دیگر ، جریان به شکلی پیش رفت که سرپل متفقین در نورماندی بسرعت گسترش پیدا کرد . نکته : لجاجت بر سر اجرای تاکتیکهای دفاع ایستا ( از سمت سرفرماندهی OKW و تاکید برنظر یک ژنرال مکتب قدیم نظیر رونشدت ) و بر خلاف نظر یک ژنرال جنگ دیده نظیر رومل ، موجبات پدید آمدن آن وضعیت شد . قطعا" معتقدم که برای بررسی در حوزه تاریخ نظامی باید نظرات دو طرف را دید ولی بنا بر دلایلی ، بیشتر سعی می کنم تا نظرات ارتش شکست خورده را مبنا قرار دهم ، چرا که به نظرم به واقعیت نزدیک تر هست تا تحلیل فرماندهان ارتشهای پیروز ( البته بررسی نظر آمریکایی ها در جای خودش صورت می گیرد ) البته در همان پست عرض شد که در اینجا بحث ما ، سخت افزاری نیست ، بلکه مبحث بسیار مهمتر نرم افزاری هست ، یعنی درست همان شیوه ای که یک ژنرال پر تجربه نظیر " دن استاری "( بعنوان مبدع نظریه رزم هوا- زمینی ) بعد از جنگ ویتنام بوجود آورد و نتایج آن در جنگ خلیج فارس (1990) دیده شد . پی نوشت : البته از مبنای محاسبه جنابعالی درخصوص اجرای 3000 سورتی (البته نفرمودید که این تعداد در روز ، ماه یا سال هست ) چه چیزی است ، ولی تا جایی که اطلاع دارم نیروی هوایی عراق در اوج جنگ ، روزانه 600 سورتی پرواز انجام می داد ( بصورت محدود برای چند روز ) و نیروی هوایی آمریکا هم در طول جنگ با عراق ( 1990) تا جایی که حافظه یاری می کند ، در طول یکماه بمباران نزدیک به 2600 تا 2900 سورتی پرواز انجام داد ( نیروی هوایی و دریایی بصورت مجموع / البته اگر درست یادم باشد ) . در نتیجه عدد 3000 سورتی ، آن هم برای ما یکمقدار عجیب هست !!!!

سلام علیکم در شرایط فعلی ، حتی عملیاتی بودن یک جت رزمی هم برای ما یک رویای بزرگ هست .در نتیجه تا زمانی که خریدی صورت نگرفته ، دوستان عزیز ما در نیرویی هوایی بالاجبار از همه داشته استفاده می کنند . ---- دقت کنید ، در اینجا و در مرحله نخست ، تاکیدی روی سخت افزار نیست ، بلکه شیوه نگاه به رزم در قرن بیست و یکم هست که در سطوح ارشد نظامی باید تغییر کند . در مقدمه تاپیک اسپایک باهوش تر ، برای شکست زره های فعال;تانک عرض شد . نیروهای مسلح ما در شرایط فعلی نیاز به یک انقلاب نرم افزاری دارند تا شیوه تحلیل انها نسبت به ماهیت جنگ در قرن حاضر بطور کامل دگرگون شود . این دگر گونی که انقلاب در امور نظامی (REVOUYLTION IN MILITARY AFFAIRS - RMA) بشمار میرود ، عمدتا شامل تحول در سه حوزه است ( البته در تاپیک فوق ترتیب انها رعایت نشد که دراینجا اصلاح می شود ) 1- تغییر در ماهیت جنگ ، رزم سایبر ، رزم غیر خطی ، رزم چهار بعدی ، ترکیب فناوری برتر با آسیب رسانی کمتر ( یعنی این مساله در ذهن فرماندهان ارشد نهادینه شود که ماهیت رزم نسبت به قرن گذشته ( در اینجا جنگ 8 ساله با عراق ) دچار تغییرات جدی شده و باید شیوه نگاه این دوستان هم تغییر کند . 2- تغییر در رفتار نظامی شامل دکترینها ، عملیات مشترک ، هم افزایی نیروها ، تمرکز زدایی و پرسنل هوشمند ( این بند بدان معناست که وقتی نوع نگاه تغییر کرد ، قطعاً نوع رفتار و عکس العمل به این مساله هم تغییر می کند و سطوح ارشد تصمیم ساز و تصمیم گیر بالاجبار می بایست تغییرات گسترده ای را در تئوری های موجود داده تا خودشان را با این تغییر تطبیق دهند . در این مرحله ، تاکید لجوجانه بر استفاده از نیروهای غیر حرفه ای بطور کامل ازمیان می رود ، سطح اموزشها بالاتر رفته و سخت گیرانه تر میشود تا کیفیت عملکردها افزایش یابد ، نسبت مشخص و معقولانه ای میان هزینه های دفاعی میان ما و دیگران ایجاد می شود { یعنی دیگر دوستان مصدر امور سیاسی / نظامی به کم بودن سرانه بودجه دفاعی ما در مقایسه با کشورهای منطقه افتخار نمی کنند } و سایر موارد مشابه 3- تغییر در ابزارهای جنگ شامل برتری اطلاعاتی ، سامانه های فرماندهی ،حملات دقیق و دوربرد ، ارتباط حسگرها با لانچر ( بعد از اینکه از دو مرحله قبلی عبور شد ، پذیرش این نکته که برای روبروشدن با چالش های قرن حاضر ، باید سخت افزار جدید را وارد سازمان رزم نیروهای مسلح کرد ، طبیعتاً آسان تر هست ، چرا که برای تئوریسین های نظامی قابل قبول نخواهد بود که حتی با یک اف-5 ارتقاء یافته می شود وارد نبردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) و دامد ( درون میدان دید ) با یوروفایتر سعودی یا فالکون های بلاک 60 اماراتی و یا حتی در یک سناریوی نارحت کننده تر ، وارد نبرد با لایتینینگ یا رپتور و یا حتی جتهای نسل 4+ شد .) در نتیجه ، نخست باید بپذیریم که شرایط فعلی با شرایط دهه هشتاد میلادی و جنگ با عراق کاملاً متفاوت هست . دیگر از زدن خاکریزهای ممتد و زمین گیر کردن پیاده نظام در پشت خطوط دفاعی ثابت ( به مانند جنگ اول جهانی ) خبری نیست ، ارتشها روز به روز متحرک تر می شوند ( نطفه این تئوری را هم هانس گودریان ، فولر ، لیدل هارت و مانشتاین گذاشته بودند ) . اتکاء ارتشها به قدرت هوایی روز به روز بیشتر میشود ( جنگ سوریه ) ، وجودبرتری اطلاعاتی بر خط ( انلاین ) نسبت به حریف در میدان نبرد ، از نان شب واجب ترهست و در نهایت نیروی رزمنده عملیات زمینی ( حداقل برای ما )در کنار پرورش ایمان و اعتقادبه ایثار و شهادت ،باید به سلاح های مدرن مسلح شود ، تا مطلوب ترین عملکرد را به نمایش بگذارد . پی نوشت : حرف و حدیث در این زمینه بسیار هست و در صورت حیات ، بیشتر در این زمینه صحبت خواهد شد .

سلام علیکم و رحمت ا... برعکس فرموده شما ، اتخاذ تاکتیکهای تهاجمی ( بدلیل اینکه ابتکار عمل در دست مهاجم هست و می تواند مکان و زمان درگیری را به مدافع تحمیل کند ) هزینه به نسبت کمتری را نسبت به اتخاذ تاکتیکهای تدافعی ایجاد می کند . نمونه ان هم به شکل مشخص وضعیت ارتشهای متفقین و ورماخت در روزهای واپسین منجر به عملیات D-DAY هست . جایی که ورماخت صدها و میلیونها رایشمارک را صرف ساختن دو دیوار طولانی ( دیوار آتلانتیک و خط زیگفرید ) نمود ولی عملاً بدلیل جاه طلبانه بودن طرح ، تاثیر چندانی در روند جنگ نداشت در حالی که می شد این پول را صرف تولید جتهای رزمی بیشتر و تانکهای سنگین و حتی تولید سوخت بیشتر کرد . هر اندازه ناوگان محدود موجود ( 65 تا 75 فروند فانتوم و تقیبا همین تعداد تایگر و تعداد مشخص تامکت ، ایرگارد و اندک تعداد ناوگان فنسر و فالکروم ) ارتقاء کامل را هم بخود ببیند ، باز هم ما بلحاظ راهبردی دچار یک شکاف بزرگ هستیم که تنها چاره ان ، بحث خرید هست و لاغیر . ( در اینده نزدیک و میان مدت ) "مقایسه شود با ناوگان سر حال وآماده به رزم 500 فروندی در شهریور 1359 شمسی که اولین مشت محکم را نثار حاکم بغداد کرد " تنها در یک اینده بلند مدت هست که می شود با همکاری یک طرف ثالث ، ان هم بصورت محدود ، ساخت یک جت رزمی قابل اعتنا و نه برای راضی کردن مخاطبان داخلی ( و نه خارجی ) را دنبال کرد . تجربه 25 سال گذشته این تحلیل را اثبات کرده و نیازی به بحث بیشتر روی ان نیست . با احترام به نظر شما ، تنها راه استفاده از جتهای رزمی فرسوده ، انتقال انها به موزه هاست . کاری که یک نیروی هوایی در حالت عادی انجام می دهد و نیازی نیست تا برای سرپا نگاه داشتن ناوگان پیر فعلی ،منابع اندک موجود هزینه شود . فقط یک قلم ، نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن ناوگان تامکت ،..... درصدبودجه نیروی هوایی را بخودش اختصاص داده و طبیعتاً برای سایر موارد ارقام کمتری در نظر گرفته می شود .

با سلام قابلیتهای جدید ضد کشتی برای فانتوم های نیروی هوایی ارتش به گزارش ایر فورس مانثلی ، مرکز تعمیرات نیروی هوایی ایران ، مستقر در مهرآباد ، به تازگی یکفروند جنگنده / بمب افکن F-4E فانتوم-2 را که پیش از این ، تحت تعمیرات سنگین قرار گرفته و ارتقاء های گسترده ای را بخود دیده ، به اسکادران 91 تاکتیکی تحویل داد . این جت رزمی ، در تاریخ 24 ژوئیه ، به سازمان رزم پایگاه نهم تاکتیکی بندرعباس اضافه گردید . این فانتوم ارتقاء داده شده به رجیستر 6602-3 برای نخستین بار در 7 اوت 1974 (43 سال پیش ) به پرواز درآمد و در حال حاضر ، نخستین فانتوم نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران بشمار می رود که بطور کامل ارتقاء یافته و مدرنیزه شده است . دراواخر دهه 90 میلادی ، نیروی هوایی ایران ، درجریان یک پروژه ویژه ، برنامه ریزی گسترده ای را برای تجهیز فانتوم ها به یک رادار جدید ، جهت نصب و استفاده از موشکهای ضد کشتی C-802.A در دستور کار خود قرار داد . با این وصف ، پس از خروج چینی ها از این پروژه در سال 2006 ، این فرآیند توسط نیروی هوایی ادامه یافت ، با این تفاوت که تمامی تلاش ها برای افزایش قابلیتهای رادار AN-APQ-120 موجود ، در ردگیری اهداف دریایی و هوایی متمرکز گردید . درنهایت ، فانتوم فوق الذکر ( رجیستر 6602-3( به یک رادار پالس –داپلر با قابلیت جستجوی اهداف دریایی در یک برد 124 مایلی ( 200 کیلومتری ) در مقایسه با برد قبلی (30 مایل / 60 کیلومتر ) مجهز گردید . اگر این پروژه طبق ادعای های موجود ، موفقیت آمیز به پایان رسیده باشد ، به احتمال زیاد همه فانتوم های عملیاتی نیروی هوایی در قالب پروژه دوران به سرپرستی صنایع هوایی ایران (IACI) به این استاندارد ارتقاء خواهند یافت . مطالب تکمیلی : " اشباح پارسی ، 46 سال در خط مقدم نبرد" پی نوشت : صرف نظر از ماهیت اصلی و میزان پیشرفت پروژه "دوران" ، وجود پرنده های رزمی با سابقه رزمی بیش از 4 دهه در یک محیط رزمی پرالتهاب که طرفهای درگیر به شکل مرتب در حال افزایش توانمندی های رزم هوایی خود هستند ، مایه تعجب و به شکل همزمان ، تاسف خواهد بود . امیدواریم ، این تلنگرها ، هشداری باشد برای فرماندهان ارشد که درزمان صلح ، بهبود سخت افزاری و نرم افزاری سازمان رزم نیروی هوایی را در دستور کار خود قرار دهند ، چرا که در زمان بحران ، اظهار تاسف و حسرت بر فرصتهای از دست رفته ، فایده ای مترتب نخواهد بود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9