[color=darkblue]ممنون از توجه دوستان. در جریان جنگ کره و جنگ ویتنام هم از این شعله افکن ها استفاده گسترده ای به عمل آمد. آمریکایی ها یک سیستم جدید با نام M132 طراحی کرده بودند که از یک شعله افکن دوربرد و یک نفربر M113 تشکیل شده بود. این سیستم کارآیی بسیار خوبی از خود بر جای گداشت و در مناطقی که خطر کمین ویت کنگ ها وجود داشت با به آتش کشیدن منطقه خطر ، خطر را از بین می برد. ویدئوی زیر مربوط به سیستم M132 است ، حتما ببینید. حجم / 2 مگ http://isherwood.persiangig.com/video/M132%20Armored%20Flamethrower.flv[/color]

[color=darkblue]جناب ایلومیناتور متاسفانه نظر شما بیشتر از آنکه دارای بار علمی باشد و واقع گرایانه باشد ، بیشتر از احساسات شما نشات گرفته است و این کاملا از کامنت شما مشخص است. اینکه چرا ایران از توپولف های 154 قدیمی و فرسوده استفاده می کند ، دلیلش رو همه مان می دونیم ، اما آیا محصولات توپولف در خود روسیه هم به قول شما دو صفحه A4 سقوط می کنند و تلفات می دهند ؟؟ مسلما اینطور نیست. توپولف های ایرانی همگی کهنه و فرسوده شده اند و البته یک سری دلایل سیاسی دیگری نیز دارد که از نقل آن خودداری می کنیم. اما در مجموع محصولات توپولف از ضریب اطمینان بالایی برخوردارند. اگر شما محصولات قدیمی و فرسوده شرکت های ایرباس و بوئینگ را استفاده کنید و دچار تلفات شوید ، آیا این دلیل بر نامطمئن بودن محصولات این دو شرکت است ؟؟ راستی اگر 20 تا B2 می تونن نسخه روسیه رو بپیچونن ، پس چرا آمریکا سه سوته به وسیله این بمبرها نسخه روسیه رو نمی پیچونه ؟؟ دلیل شکست اعراب از اسرائیل رو هم همگی به خوبی می دونیم. پرواز 24 ساعته هواپیماهای جاسوسی اس آر 71 آمریکایی بر فراز جبهه های کشورهای عربی به نفع اسرائیل ، پل هوایی پرتغال ، بی کفایتی سران عرب از مهمترین دلایل شکست اعراب بود. وگرنه تجهیزات روسی که در اختیار کشورهای عربی بود به مراتب بهتر از تجهیزات آمریکایی در اختیار اسرائیل بود. در پایان نکته ای را هم خاطر نشان می کنم ، بنده به شخصه نه طرفدار مطلق تسلیحات روسی هستم و نه طرفدار مطلق تسلیحات آمریکایی. بلکه هر کدام از این تسلیحات که کاربرد بهتری داشته باشند مورد علاقه من است. شما اگر به تاپیک مقایسه تانک های آبرامز و تی 90 مراجعه کنید به خوبی این موضوع را درک می کنید. در این تاپیک هم به نقاط قوت و هم به نقاط ضعف تانک روسی در مقابل تانک آمریکایی پرداخته ام و همچنین به نقاط قوت و ضعف تانک آمریکایی در مقابل تانک روسی نیز پرداخته ام. http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=14237 به توضیحاتی که در تاپیک زیر داده ام نیز توجه کنید. http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=2905&postdays=0&postorder=asc&start=135 اما متاسفانه شما به همه تجهیزات و تسلیحات روسی به دید منفی می نگرید. این از کامنت های قبلی شما کاملا واضح است. در تاپیک های مختلف شما محصولات روسی را به باد تمسخر می گیرید. در حالیکه اگر همین تاپیک مقایسه تی 90 و آبرامز را مطالعه کنید ، متوجه می شوید که تانک آبرامز یک سری برتری هایی نسبت به تی 90 دارد و در مقابل تی 90 هم یک سری مزایا و برتری هایی نسبت به تانک آمریکایی دارد. هیچ یک از این دو به طور مطلق برتر از دیگری نیست. یک بار دیگر عرض می کنم ، نمی توان هیچ یک از دو کشور روسیه و آمریکا را به طور مطلق برتر از دیگری دانست.[/color]

ممنون از توضیحات برادر محمد عزیز. من هم با شما موافقم ، احتمال اینکه این عملیات به وسیله بمب های سقوط آزاد انجام گرفته شده باشد صفر است. برای انجام چنین عملیات پیچیده و حیاتی ای بسیار بعید است که از بمب های سقوط آزاد استفاده شده باشد. ما باید برای اسرائیلیها هم عقل و شعور قائل باشیم. فرض کنیم که این عملیات به خاطر استفاده از بمب های سقوط آزاد و خطای پرتاب این بمب ها ، شکست می خورد. در این صورت احتمال تکرار شدن چنین عملیاتی توسط اسرائیل بسیار ضعیف بود. چرا که عراقی های این بار با هوشیاری کامل از اوسیراک دفاع می کردند. پس بنابراین اسرائیلیها در چنین عملیات حساس و حیاتی و پیچیده ای از بمب های سقوط آزاد استفاده نکرده اند. با توجه به اینکه اف 16 ها در پایان بمباران ارتفاع خود را افزایش ندادند ، پس احتمال اینکه از بمب های لیزری نیز استفاده کرده باشند نیز ضعیف است. گزینه سوم که از همه موارد محتمل تر به نظر می رسد همان GBU 15 یا سنگر شکن است. البته فکر کنم تیپ بمب ها از نوع تاخیری باشد. چرا که یک اسکادران هشت فروندی اف 16 در ارتفاعی بسیار پایین می بایست از بمب های تاخیری استفاده کنند که بتوانند بمب ها را به طور همزمان بر روی هدف فرود آورند. این نظریه اخیر ، فرضیه استفاده از بمب های سنگر شکن تاخیری را هم تقویت می کند. در مجموع به نظر من از بمب های سنگر شکن تاخیری استفاده شده است.

[color=darkblue]با تشکر از توضیحات جناب چکا [quote] ارتش سرخ فقط دوبار بطور مستقیم (و البته محدود) با نیروهای ناتو درگیر شد ،[/quote] یک مورد دیگر را هم به آن اضافه کنید. در خلال جنگ سرد یک فروند توپولف 95 شوروی توانست به فاصله چند کیلومتری یک ناو هواپیما بر آمریکایی (فکر کنم ناو اینترپرایز) نزدیک شود که البته تا لحظه آخر هم سیستم های الکترونیکی پیشرفته ناو آمریکایی نتوانستند وجود توپولف 95 را در چند کیلومتری خود تشخیص دهند. توجه کنید که ناوهای هواپیمابر آمریکا اوج تکنولوژی و در واقع سمبل قدرت این کشور به شمار می روند.[/color]

[color=darkblue]با تشکر توان زرهی خوبی دارند، یکی از بهترین تانک های جهان را در اختیار دارند. لکلرک های اماراتی جزء معدود تسلیحات صادراتی هستند که با نمونه های اصلی تفاوت چندانی ندارند. اگر توجه کرده باشید توان زرهی این کشور بسیار همگن است. به این صورت که 388 دستگاه لکلرک به همراه تانک های پشتیبانی ، با توجه به اینکه مساحت این کشور حدود 83.500 کیلومتر مربع است ، توان خوبی را برای این کشور فراهم آورده است. تانک های ایتالیایی OF 40 نیز توانایی رزمی قابل قبولی دارند و می توانند در نقش MBT نیز ایفای نقش کنند. توان ضد زره این کشور نیز در نوع خود بسیار خوب و مناسب است. دو نقشه از این کشور و همسایگانش قرار می دم تا در تحلیلهای دوستان مفید واقع بشه. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/munarab.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_munarab.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/united_arab_emirates_rel95.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_united_arab_emirates_rel95.jpg[/img][/url] لکلرک متعلق به ارتش امارات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Char_Leclerc_Emirati_001.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Char_Leclerc_Emirati_001.jpg[/img][/url] امیدوارم در این تاپیک شاهد نظرات مفید دوستان باشم و همچنین دوستان از ارائه نظرات شخصی و درونی مثل اعراب ترسو هستند و امثال اینها خودداری کنند. منتقل شد.[/color]

[color=darkblue][quote]دوست خوبم من این فرمایش شما رو قبول دارم که مقایسه باید در شرایط برابر انجام بشه اما مسئله اینجاست که روسیه همیشه از نظر تکنولوژی یک نسل عقب تر هستش. به عنوان مثال آمریکاییها از سال 1980 به بعد به تدریج هواپیماهای نسل 5 رو وارد خدمت کردن اما روسها تازه از سال 2015 به بعد میخوان تی50 رو وارد خدمت کنن این در حالی هستش که تو آمریکا زمزمه های ورود به خدمت نسل 6 هواپیماها در میون هست. بقیه ادوات نامی روسیه هم همینجور هستش. به نظر من تنها عامل بازدارنگی روسیه در برابر غرب تسلیحات اتمی اوناست. البته نمیشه منکر قدرت مکانیکی روسیه شد. روسیه امروزه بهترین طراحیهای مکانیکی جهان رو انجام میده اما از بعد تجهیزات الکترونیکی و نرم افزاری ضعفهای زیادی داره.[/quote] دوست عزیز ، متاسفانه این صحبت شما که می فرمایید : شوروی یک نسل عقبتر از آمریکا بود ، صحیح نیست. استراتژی نظامی شوروی و آمریکا با هم به کلی تفاوت داشت. استراتژی نظامی شوروی بیشتر بر روی حملات زمینی متکی بود در حالیکه استراتژی نظامی آمریکا بیشتر بر روی حملات هوایی. به همین دلیل هر کدام از این کشورها بسته به نوع استراتژی خود ، بر روی بخش های مختلف ارتش خود سرمایه گذاری می کردند. آمریکا بر روی نیروی هوایی خود و شوروی بر روی نیروی زمینی خود سرمایه گذاری می کرد. از آنجایی که در ذهنیت اکثر ما اینگونه تصور می شود که نیروی هوایی برتر از نیروی زمینی است (البته در عمل اینگونه نیست و هر کدام کاربرد خاص خودشان را دارند) به همین دلیل اکثر ماها تصور می کنیم آمریکا در همه موارد یک نسل جلوتر از شوروی بوده است ، در صورتیکه آمریکا تنها در بعد هوایی از شوروی جلوتر بود. در صورتیکه اگر آمریکا در بعد هوایی یک نسل از روسیه جلوتر باشد ، روسیه (شوروی) در بعد زمینی دو نسل از آمریکا جلوتر است. در صورتی که اگر شوروی پس از جنگ جهانی دوم به جای سرمایه گذاری بر روی تجهیزات نیروی زمینی بر روی نیروی هوایی سرمایه گذاری می کرد ، امروزه مسلما از آمریکا و اروپا برتر بود. شوروی بیشتر تلاش خود را بر روی نیروی زمینی خود معطوف داشت. به همین دلیل در طول زمان تانک های روسی برتری محسوسی نسبت به تانک های غربی داشتند. همانطور که قبلا نیز مثال زدم ، در اوایل دهه 60 میلادی که شوروی تانک تی 62 را روانه میدان کرد ، تا دهه 70 هیچ تانکی که بتواند از پس این تانک بر بیاید در کشورهای غربی وجود نداشت. با روی کار آمدن تی 72 در شوروی ، همه تانک های غربی تحت الشعاع قرار گرفتند. تانک سری T64 تا سالهای سال باعث وحشت غربی ها شده بود. چرا که غربیها هیچ اطلاع خاصی از این تانک نداشتند. حتی امروزه هم تانک های روسی اگر از تانک های غربی برتر نباشند ، کمتر هم نیستند. هم اینک تانک T80 در آپگرید U/M1 BARS با آنکه بیش از 25 سال از ساخت آن می گذرد ، ولی از نظر قابلیت های رزمی با اکثر تانک های مطرح غربی برابری می کند. راستی ، فراموش نکنیم که اولین تانک با قابلیت انجام رزم شبانه را روس ها ساختند. تانک تی 62 اولین تانک جهان بود که قابلیت انجام رزم شبانه را دارا بود. اولین تانک با قابلیت انجام رزم شبانه توسط کشورهای غربی 10 سال پس از تی 62 ساخته شد. این نشانگر برتری روس ها در نیروی زمینی می باشد.[/color]

با تشکر از توضیحات آقا محمد عزیز. یک نکته ای در عملیات اپرا وجود دارد و ان اینکه عملیات از زمان پرواز هواپیماها تا آغاز بمباران در شرایط lo lo lo انجام گرفته است. اف 16 ها و اف 15 ها در ارتفاع بسیار پایین به پرواز خود ادامه دادند ، به طوریکه پدافند عراق تا زمان آغاز بمباران متوجه این نفوذ نشده بود. نکته دیگر اینکه انجام این عملیات به قدری سریع بود که حتی توپ هایی که در اطراف اوسیراک مستقر شده بودند ، حتی فرصت نشان دادن عکس العمل را نیز پیدا نکردند. این نشان دهنده آن است که اف 16 ها در طول مسیر در ارتفاع پست پرواز کرده اند و در زمان بمباران نیز ارتفاع خود را افزایش ندادند. چرا که در این صورت حداقل می بایست توپ های مستقر در اطراف اوسیراک عکس العملی نشان می دادند. در حالیکه پدافند اوسیراک نتوانست هیچ عکس العملی به این حمله نشان دهد. البته اف 15 ها به طور همزمان ارتفاع خود را افزایش دادند که سبب شد که پدافند بغداد به حالت قرمز درآید. اما حمله اف 16 ها به قدری سریع و غافلگیرانه در ارتفاع پایین انجام شده بود که توپهای اوسیراک نتوانستند واکنش نشان دهند. پس با این حساب ، این موضوع که جنگنده های اسرائیلی در آن ارتفاع کم از بمب های لیزری استفاده کرده باشند نیز سوال برانگیز است. نکته دیگر اینکه عملیات اپرا در ژوئن 1981 انجام شد. در این زمان اسرائیل از F16A استفاده می کرد که در واقع اف 16 هایی بود که پول آنرا ایران پرداخت کرده بود. عملیات اپرا نیز به وسیله F16A انجام گرفته بود نه F16C . از عرفان هم بابت انحراف تاپیک عذرخواهی می کنم.

[color=darkblue][quote]رو کاغذ توپولوف بهتره ولی در عمل شما میتونید به تاریخ رجوع کنید و عملکرد پرنده های روسی رو با آمریکایی مقایسه کنید.خودم شخصا هر وقت یاد جنگ تحمیلیه خودمون با عراق میفتم و اینکه F4 ها و F14 ها وکبراهای ما چه بلایی بر سر اون آهن قراضه های روس آوردن ازهر چی تجهیزات روسه حالم به هم میخوره و با خودم میگم تجهیز نیرو هواییمون با فکر انجام شده. حالا بعضی دوستان بدون در نظر گرفتن 25 سال سابقه لنسر در جنگهای مختلف صحبت از مقایسه TU-22 با اونو میکنن.همه نظامیهای کارکشته میدونن که تجربه جنگی از مهمترین فاکتورهای برتریه هر پرنده ایه چون کارزار واقعی معایب و نواقصو نشون میده و میشه اونارو رفع کرد. TU-160 که اصلا از نظر تاریخچه عملیاتی هیچ حرفی برای گفتن نداره و TU-22 هم که 7تا از 12 تاییه که مال نیرو هواییه عراق بود خودمون تو جنگ ترکوندیم با هر چی که دلتون بخواد از HAWK بگیر تا F-14 و ارلیکن همین اواخرم تو جنگ اوستیای جنوبی پدافند ذاقارت گرجستان یکیشو انداخت.اونوقت دوستان اینو میخوان با لنسر مقایسه کنن. برای این سایت زشته به خدا. بعضی از دوستان هم با مقایسه طول و جثه و سرعت توپولف با لنسر از الفاظی(این اونو میخوره) استفاده میکنن که واقعا غیر منطقیه. یعنی آویونیک و رادار و تجهیزات الکترونیک و کامپیوتری کشکه دیگه؟؟؟ حداقل این یه مساله رو هر آماتوری میدونه که روسیه هیچ حرفی برای گفتن جلوی آمریکا نداره خود کارشناسایه روس به این مساله معترفن حالا چرا بعضی دوستان تجهیزات نظامیه روسیه رو اینقدر باد میکنن و در مواقعی میپرستند خدا میدونه. در ضمن هر وقت روسیه تونست فقط ماکت B-2 SPIRIT رو بسازه لشگر طرفداراش بیان بهش افتخار کنن [/quote] اینجا کسی عاشق تجهیزات و تسلیحات روسی نیست ، اما از قرار معلوم برق تسلیحات آمریکایی خیلی چشم شما رو کور کرده که اینطوری داری سنگ اونها رو به سینه می زنی. شما بفرمایید در این 25 سال لنسر چه کارنامه درخشانی از خودش به جا گذاشته ؟؟ در جنگ خلیج زمانی که نایت هاوک ها پدافند بغداد را نابود کردند و آسمان بغداد برای جولان پرنده های آمریکایی امن شد ، تازه لنسرها جرات پیدا کردند وارد آسمان بغداد بشوند. یعنی لنسرها زمانی وارد آسمان بغداد شدند که هیچ گونه پدافند موثری در بغداد وجود نداشت. در افغانستان هم لنسرها چادرهای ملا عمر و مرحوم اسامه بن لادن (از قول اسماعیل هنیه گفتم ) را بمباران می کردند. شما به این می گی کارنامه درخشان ؟؟ شما که عاشق تسلیحات آمریکایی هستی ، تابحال به ضعف های عمده ای که تسلیحات آمریکایی دارند دقت نکردی ؟؟ اف 117 از رده خارج شد ، چرا ؟؟ لنسر تا سالهای آینده از رده خارج خواهد شد ، چرا ؟؟ هیچ می دونی مشکلات فراوانی که بر سر راه اف 35 قرار دارد ، ادامه تولید آنرا با چالش جدی مواجه کرده است ؟؟ چرا آمریکا بی 52 ها رو از رده خارج نمی کنه و به جای اون بی 2 تولید نمی کنه ؟؟ می دونی همین لنسر که داری سنگ اونو به سینه می زنی تابحال کمتر از 120 فروند از آن ساخته شده است که حداقل 15 فروند آن به علت نقص فنی و سایر موارد سقوط کرده است؟؟ پیشرفته بودن و تجهیزات مدرن داشتن به تنهایی کافی نیست. همین لنسر به علت پیچیدگی زیاد خود دارای هزینه نگهداری بسیار سنگینی است که به همین دلیل بیش از 100 فروند از آن ساخته نشد و همین تعداد نیز تا سالهای آینده از رده خارج خواهند شد. بد نیست سری هم به گذشته بزنیم و بنا به فرمایش شما کارنامه برخی تجهیزات طرفین را متناسب با سال استفاده با هم مقایسه کنیم. زمانی که شوروی تانک تی 62 را روانه میدان کرد در همان سال در بلوک غرب هیچ تانکی که بتواند با تی 62 مقابله کند وجود نداشت . سنچوریون های انگلیسی به هیچ وجه قادر نبودند به این تانک نزدیک شوند. چیفتن های انگلیسی هم که دو قدم راه می رفتند و موتورشان داغ می کرد و نمی تونستند ادامه بدهند. آمریکا هم در این سالها از تانک های سوپر شرمن و پاتن و تانکهای بازمانده از جنگ جهانی دوم استفاده می کرد و این تانک ها نمی توانستند حتی به تی 62 نزدیک بشوند. فرانسه هم که قربونش برم ، از تانک های غنیمت گرفته شده از آلمان نازی استفاده می کرد. میگ 21 های کشورهای عربی هم که در جنگ شش روزه و جنگ یوم کیپور و درگیریهای کانال سوئز ، دمار از روزگار فانتوم های اسرائیلی در آوردند و برتری خود را به فانتوم ثابت کردند. در جریان جنگ سرد یک فروند توپولف 95 توانست به یک ناو هواپیما آمریکایی (فکر کنم اینتر پرایز) تا فاصله چند کیلومتری آن نزدیک شود ، بدون آنکه ناو هواپیمابر آمریکایی متوجه نزدیک شدن آن شود. -------------------------- دوست عزیز ، گفتن این حرف که تجهیزات آمریکایی بهتر از تجهیزات روسی هستند و یا تجهیزات روسی بهتر از تجهیزات آمریکایی هستند درست نیست. هر کشوری بنا به سیاست ها و استراتژیهای خاص خود تسلیحات تولید می کند. به نظر شما کلاش بهتر است یا M16A4 ؟؟ حتما شما جواب می دهید : M16A4 درحالیکه اینطور نیست. هر کدام از این دو کاربرد خاص خود را دارند و برای ارتش خاصی ساخته شده اند. در برخی شرایط کلاش بهترین اسلحه است و در برخی شرایط M16A4. [/color]

علی آقا رسیدن به خیر، زیارتها قبول، من شنیدم حمله ایران قبل از حمله اسراییل بوده ولی تلفات خاصی نداشته. سلامت باشی برادر محمد ، انشاالله قسمت شما هم بشود. بین حمله ایران و اسرائیل شش ماه فاصله بوده است ، بله حق شماست ، حمله ایران پیش از حمله اسرائیل بوده است. حمله ایرانی ها تنها با دو فروند فانتوم بوده است که به نظر نمی رسد دو فروند فانتوم توانسته باشند تلفات خاصی را بر این نیروگاه وارد آورند. شش ماه بعد یک اسکادران هشت فروندی اف 16 آ اسرائیلی در حالیکه هر یک به دو تیر بمب تاخیری 2000 پوندی مارک 84 مجهز بودند ، و توسط شش فروند اف 15 آ ساپورت می شدند ، به اوسیراک حمله کردند. مسلما اصابت 16 تیر بمب 2000 پوندی به اوسیراک باعث نابودی کامل این نیروگاه شده بود. مارک 84

با تشکر از عرفان عزیز زورش به خر نمی رسیده ، پالانش رو می زده . صدام در جنگ اول خلیج سرزمین های اشغالی را آماج موشک های خود قرار می دهد ولی همان طور که عرفان نیز به آن اشاره داشت بی دقتی موشک های صدام باعث شد که این حجم سنگین موشک های شلیک شده به اسرائیل تلفات خاصی نداشته باشد. صدام بارهای بار رسما اعلام کرده بود که عراق اولین کشور عربی خواهد بود که مجهز به سلاح هسته ای خواهد شد. صدام در تاسیسات هسته ای اوسیراک به کمک مهندسان فرانسوی در حال تهیه و تدارک تسلیحات هسته ای بود که البته طی عملیات بابل که اسرائیلیها علیه تاسیسات اوسیراک ترتیب داده بودند و در طی آن در ژوئن 1981 تاسیسات هسته ای اوسیراک بغداد را با خاک یکسان کردند و پس از آن نیز نیروی هوایی ایران نیز یک مرتبه دیگر این تاسیسات را در بغداد بمباران می کند ، طرح دستیابی صدام به سلاح هسته ای عقیم می ماند. نقشه پرواز جنگنده های اسرائیلی از پایگاه هوایی اتزیون تا اوسیراک در عملیات بابل نمایی از اوسیراک اف 16 آ که در عملیات بابل شرکت داشته است. مناخم بگین ، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی (پایین پله) به همراه موشه دایان ، وزیر امور خارجه این رژیم (اونی که چشم بند داره) پس از عملیات بابل به آمریکا سفر کردند.

[color=darkblue]به نام خدا پایگاه فضایی ، موشکی بایکونور قزاقستان که البته با نام رمز NIIP-5/KIG-5 نیز شناخته می شود. [align=center] [size=24]Baikonur Cosmodrome [/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Baikonur_Cosmodrome_Soyuz_launch_pad.jpg[/img][/align] پایگاه فضایی بایکونور ، که با نام رمز NIIP-5/KIG-5 نیز شناخته می شود ، اولین و بزرگترین پایگاه موشکی فضایی در جهان به شمار می رود. این پایگاه در 130 مایلی شرق دریاچه آرال و در بیابانهای قزاقستان قرار دارد. این پایگاه در سال 1958 توسط اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد و به عنوان مرکزی برای تحقیقات و توسعه صنعت فضانوردی شوروی و همچنین آزمایشات موشکی این کشور مورد استفاده قرار گرفته بود. اتحاد شوروی در فوریه 1955 به یک مرکز جامع و بزرگ به منظور مرکزیت تحقیقات فضایی خود و همچنین یک پایگاه به منظور نگهداری ، کنترل و شلیک موشک های قاره پیمای R7 نیازمند بود ، ابتدا شوروی یک پایگاه موقت با نام CICBM را در منظقه بایکال ، در نزدیکی های مرز این کشور با مغولستان ایجاد کرد ، اما در سال 1958 تصمیم بر آن شد که این مرکز در بیابانهای نزدیک به مرکزیت شوروی واقع در قزاقستان بنا شود. از این رو در منطقه فعلی این پایگاه بنا شد. دلیل این کار نزدیک بودن منطقه بایکونور به خاور میانه و تسلط روسها به این منطقه می باشد. با فروپاشی شوروی سابق ، بلافاصله دولت جدید روسیه این پایگاه را تا سال 2050 از دولت قزاقستان اجاره می کند و آژانس تحقیقات فضایی روسیه به منظور گسترش تحقیقات فضایی خود در این پایگاه مستقر می شود. پایگاه فضایی بایکونور برای مردم روسیه یک خاطره جاویدان و به یاد ماندنی دارد و آن اینکه برای اولین بار در تاریخ بشر فضاپیمای وستوک 1 به همراه فضا نورد خود ، یوری گاگارین ، برای اولین بار از این پایگاه به فضا پرتاب شدند. خاطره اعزام یوری گاگارین به فضا از پایگاه بایکونور به شکل فراموش نشدنی در افکار عمومی مردم روسیه باقی مانده است و مردم روسیه همواره به این پایگاه به دید بخشی از افتخارات خود می نگرند. موقعیت بایکونور در خاک قزاقستان [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Map_baikonur_cosmodrome.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Map_baikonur_cosmodrome.png[/img][/url] موشک قاره پیمای R7 ساخت شوروی ، [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/SS6_Sapwood_launch_vehicle.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_SS6_Sapwood_launch_vehicle.png[/img][/url] تصویری از سکوی پرتاب موشک حامل ماهواره در بایکونور [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Soyuz_expedition_19_launch_pad.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Soyuz_expedition_19_launch_pad.jpg[/img][/url] یوری گاگارین ، اولین فضانورد تاریخ بشر [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Gagarin_in_Sweden.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Gagarin_in_Sweden.jpg[/img][/url] ماهواره بر TMA 3 در حال شلیک از پایگاه بایکونور [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/393px-Soyuz_TMA-3_launch.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_393px-Soyuz_TMA-3_launch.jpg[/img][/url] تصویر زیر توسط هواپیمای جاسوسی یو 2 (احتمالا با خلبانی سرگرد فرانسیس گری پاورز ) آمریکایی از پایگاه بایکونور گرفته شده است. این تصویر در سال 1959 گرفته شده است و در این زمان هنوز تاسیسات پدآفندی این پایگاه کامل نشده بود. از سال 1961 به بعد با تکمیل و قدرتمند شدن پدآفند این پایگاه ، دیگر هیچ پرنده خارجی جرآت پرواز بر فراز این پایگاه را نداشت. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Baikonur_CIA_U-2.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Baikonur_CIA_U-2.gif[/img][/url] با فروپاشی شوروی سابق ، بلافاصله دولت جدید روسیه با قزاقستان وارد مذاکره شد و پایگاه بایکونور را تا سال 2050 اجاره کرد. مبلغ اجاره این پایگاه سالانه مبلغ 115 میلیون دلار آمریکا تعیین شده است. برخی منابع می گویند دولت روسیه به منظور کاهش هزینه های اجاره ای در بایکونور ، در حال ساخت یک پایگاه فضایی - موشکی جدید با نام ووستوکنی در ایالت آمور اوبلاست واقع در شرق روسیه در نزدیکی مرز مشترک این کشور با چین می باشد. از میزان پیشرفت ساخت این پایگاه اطلاعی در دست نیست. ولی با توجه به زیربناهای اساسی که به منظور استفاده در صنایع هوا فضا در بایکونور وجود دارد ، بعید به نظر می رسد که روسها به این زودی این پایگاه را رها کنند. بایکونور بزرگترین ، مجهزترین و پیشرفته ترین پایگاه موشکی فضایی در جهان به شمار می رود. در طول تاریخ حیات شوروی ، تمامی ماهواره های این کشور از این پایگاه به فضا پرتاب شده اند. مثل ماهواره اسپوتنیک این کشور که در سال 1957 از بایکونور به فضا پرتاب شد. تمامی کلاس های ماهواره های روسی از قبیل سایوز ، پروتون ، تیکلون ، دنیپر و زنیت ، از این پایگاه قابل کنترل و استفاده می باشند. ماهواره اسپوتنیک شوروی که در سال 1957 به فضا پرتاب شد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/446px-Sputnik_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_446px-Sputnik_1.jpg[/img][/url] تصاویری از سایت های موشکی مختلف بایکونور سایت دنیپر [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/450px-Dnepr_rocket_lift-off_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_450px-Dnepr_rocket_lift-off_1.jpg[/img][/url] سایت پروتون [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Proton_with_Granat.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Proton_with_Granat.jpg[/img][/url] سایت سایوز [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/450px-Soyuz_2_metop.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_450px-Soyuz_2_metop.jpg[/img][/url] سایت زنیت [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Zenit-2_rocket_ready_for_launch.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Zenit-2_rocket_ready_for_launch.jpg[/img][/url] سایت تیکلون [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/412px-Proton_Zvezda.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_412px-Proton_Zvezda.jpg[/img][/url] پایگاه بایکونور در طول جنگ سرد به عنوان خاری در چشم آمریکا و کشورهای ناتو به شمار می رفت. موشک های قاره پیمای متعددی در این پایگاه وجود داشت که هر یک با قابلیت حمل چندین کلاهک هسته ای با قدرت های بسیار بالا ، در حد مگا تن ، به سمت کشورهای ناتو نشانه گیری شده بود. به جرات می توان گفت که در طول جنگ سرد ، آمریکا و ناتو از هیچ منطقه و پایگاهی در شوروی به اندازه پایگاه بایکونور هراس نداشتند. تلاش های فراوانی برای شناسایی و نفوذ در این پایگاه صورت گرفته بود ، ولی همه آنها در انجام عملیات خود علیه این پایگاه ناتوان بودند. چرا که بایکونور ، استراتژیک ترین پایگاه شوروی به شمار می رفت و به شدت توسط روس ها از آن حمایت و پشتیبانی می شد. حتی هواپیماهای شناسایی ، جاسوسی SR 71 بلک برد نیز در پرواز بر فراز این پایگاه احساس ناتوانی می کردند. آمریکا در طول جنگ سرد هیچ روش موثری برای نفوذ در این پایگاه در اختیار نداشت و تا فروپاشی شوروی نیز نتوانست به اسرار کامل این پایگاه پی ببرد. همین عدم اطلاع دقیق از توانمندیهای این پایگاه یکی از اصلی ترین عوامل ترس آمریکا و متحدانش از این پایگاه به شمار می رفت. تصاویری از پایگاه بایکونور [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/stocktrek-images-soyuz-rocket-is-erected-into-position-at-the-launch-pad-at-baikonur-cosmodrome-in-kazakhstan.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_stocktrek-images-soyuz-rocket-is-erected-into-position-at-the-launch-pad-at-baikonur-cosmodrome-in-kazakhstan.jpg[/img][/url] . [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/ok-m2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_ok-m2.jpg[/img][/url] . [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/baikonur.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_baikonur.jpg[/img][/url] . [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/soyuz_st.jpeg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_soyuz_st.jpeg[/img][/url] . [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/stocktrek-images-soyuz-rocket-is-erected-into-position-at-the-launch-pad-at-baikonur-cosmodrome-in-kazakhstan%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_stocktrek-images-soyuz-rocket-is-erected-into-position-at-the-launch-pad-at-baikonur-cosmodrome-in-kazakhstan%7E0.jpg[/img][/url] . [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/93_13_baikonur_cosmodrome_in_kazakhstan_near_russian_high_risolution_photographs.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_93_13_baikonur_cosmodrome_in_kazakhstan_near_russian_high_risolution_photographs.jpg[/img][/url] . [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Baikonur_Cosmodrome.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Baikonur_Cosmodrome.jpg[/img][/url] نویسنده : علی محمدی کلیه حقوق این مقاله مختص سایت میلیتاری است هر گونه استفاده از این مقاله تنها با ذکر نام سایت میلیتاری و نام نویسنده آن امکانپذیر است.[/color]

[color=darkblue][quote]سلام آقا علي زيارت قبول. يعني تيربار هم اجاره ميدن يا فقط نمايشي هست؟! تو اين عكس M16 هم بود.[/quote] سلام ، خیلی ممنون. بله ، شما مجاز به تیراندازی با تیربارها نیز هستید (حتی تیربارهای سنگین مثل برونینگ ام 2) ولی نه به صورت آزاد ، بلکه به این صورت که تیربار بر روی یک پایه ثابت می گردد و توان چرخش آن نیز کمتر از 20 درجه از طرفین می باشد. در این صورت شخصی که می خواهد با تیربار شلیک کند ، تنها به یک محدوده خاص تیراندازی می کند و نمی تواند به هر جهت تیراندازی کند.[/color]

[color=darkblue]با تشکر از گوبلز عزیز من هم به توپولف 160 رای می دم ، توپولف 160 در حالت فول لود دارای مداومت پرواز بیشتری نسبت به لنسر است ، قدرت موتورهای آن به نسبت وزن و دینامیک بمبر بهتر و بهینه تر است ، موتورهای آن نیز سر و صدای کمتری به نسبت موتورهای همرده خود دارند. سرعت توپولف 160 نیز بیشتر از لنسر است. از همه اینها مهمتر نیز در میزان حمل مهمات است. لنسر در حالت فول میتواند 34 تن انواع بمب و موشک و .... را با خود حمل کند ، در حالیکه بلک جک می تواند تا 44 تن انواع بمب و موشک و ... را با خود حمل کند ، یعنی توان حمل تسلیحاتی بلک جک 10 تن بیشتر از لنسر است. توپولف 160 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Kremlin_Tupolev_Tu-160.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Kremlin_Tupolev_Tu-160.jpg[/img][/url] ولادیمیر پوتین در کابین توپولف 160 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Vladimir_Putin_Cockpit_TU-160_Bomber.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Vladimir_Putin_Cockpit_TU-160_Bomber.jpg[/img][/url] لنسر در حالت پس سوز [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/b1_header.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_b1_header.jpg[/img][/url] لنسر بر فراز اهرام سه گانه مصر [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/b-1b_8.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_b-1b_8.jpg[/img][/url] لنسر در حال تجهیز به GBU 31 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-JDAM_B-1B_Lancer.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-JDAM_B-1B_Lancer.jpg[/img][/url] کاکپیت لنسر در شب [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/B-1cockpitnight.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_B-1cockpitnight.jpg[/img][/url] لنسر [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/First_B-1%252C_Palmdale.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_First_B-1%252C_Palmdale.jpg[/img][/url][/color]

[color=darkblue]درباره میزان مقاومت زرهی این تانک مطلب معتبری پیدا نکردم. اما از نظر موتور ، به نظر من قدرت 1200 اسب بخار برای این تانک کاملا مناسب است. نسبت قدرت به وزن این تانک معادل 25 است که تقریبا همرده (و کمی هم بیشتر از) تانک های غربی است. این نسبت نشان می دهد که میزان تحرک و مانور دهی این تانک با این موتور کاملا مناسب است و این قدرت موتور برای این تانک کاملا مناسب است.[/color]

[color=darkblue]به تصویر زیر دقت کنید [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Shooting_Range_22.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Shooting_Range_22.JPG[/img][/url] این تصویر مربوط به ویترین یک کلوپ تفریحی فروش و اجاره اسلحه در آمریکا می باشد.[/color]

[color=darkblue]با تشکر از توضیحات جناب چکا. شوروی در تاسیسات بایکونور از آخرین و پیشرفته ترین ابزارهای حفاظتی استفاده می کرد. شدیدترین تدابیر امنیتی را هم در بعد زمینی و هم در بعد هوایی در این پایگاه به وجود آورده بود. چهار تیپ مستقل کماندویی که مستقیما تحت فرمان اداره پنجم سازمان ک گ ب بودند ، وظیفه تامین امنیت زمینی بایکونور را بر عهده داشتند. این نیروها با در اختیار داشتن بهترین تجهزات امنیتی محوطه ای به شعاع 100 کیلومتر اطراف این پایگاه را با دقت زیر نظر داشتند و کوچکترین حرکتی در این منطقه از چشم آنها دور نمی ماند. این نیروها با احداث پست های دیده بانی مستقیم و غیر مستقیم و با احداث دوربین های دیده بانی در سراسر منطقه اطراف بایکونور و همچنین استفاده از هلیکوپترها و خودروهای سبک گشتی ، به شدت از وجب به وجب محوطه اطراف بایکونور محافظت می کردند. در محوطه خارج از محدوده تحت کنترل این نیروها نیز پایگاه ها و پادگان های مختلفی برپا شده بود که یکی از وظایف آنها نیز حفاظت و مراقبت از بایکونور به شمار می رفت. وجود لایه های پدافندی سنگین در این پایگاه و همچنین وجود یک پایگاه هوایی آماده به رزم در این پایگاه باعث شده بوده که هیچ جنگنده ای جرات نفوذ به این منطقه را نداشته باشد. در محوطه های خارجی این پایگاه نیز تاسیسات پدافندی و ضد راداری و ضد ماهواره بسیار سنگینی برپا شده بود که ورود هر پرنده جاسوس را به بایکونور غیر ممکن ساخته بود. روس ها به منظور مقابله با ماهواره های جاسوسی غربی ها نیز تشکیلات ضد ماهواره ای لیزری تاسیس کرده بودند که با تابش اشعه لیزر بر روی ماهواره ها ، آنها به هیچ طریقی نمی توانستند از بایکونور عکس برداری کنند.[/color]

[color=darkblue][size=18]ویژگی های مکانیزه تانک[/size] سیستم تعلیق این تانک در نوع خود بی نظیر است. سیستم تعلیق این تانک از نوع نیوماتیک است و به تانک این امکان را می دهد که ارتفاع تانک را بسته به نوع نیاز و مکانی که تانک در آن قرار دارد تغییر دهد. سیستم تعلیق این تانک بسیار حساس بوده و همانند نسل جدید سیستم های تعلیق هوشمند ساخت کارخانجات ساب سوئد می تواند به طور اتوماتیک تنظیم شود. به این صورت که یک سمت تانک بیشتر از سمت دیگر به زمین نزدیک شود. تانک می تواند بسیار به زمین نزدیک شود ، یا زانو بزند و یا ارتفاع شاسی خود را زیاد کند و هر کار دیگر که بخواهد می تواند انجام دهد. این سیستم تعلیق می تواند در حالت اجرای اتوماتیک نیز قرار بگیرد. به این صورت که ( همانند سیستم های تعلیق هوشمند سوئدی ) تانک وقتی از پهلو در یک سراشیبی قرار گرفت به طور خودکار آن سمت تانک که در قسمت بالاتر قرار گرفته است ، زانو بزند و به زمین نزدیک شود و سمت دیگر تانک که در سمت پایین سراشیبی قرار دارد ، ارتفاع خود را از زمین بیشتر کند. به این صورت می تواند در شرایط شیب های تند تعادل خود را تا حدود زیادی حفظ کند و از واژگون شدن تانک جلوگیری کند. این قابلیت این تانک امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به این صورت که در شرایط کوهستانی که تانک در شرایط بسیار دشوار قرار می گیرد ، می تواند تعادل خود را در دشوار ترین شرایط حفظ کند. همچنین در برخی شرایط جغرافیایی که تانک های معمولی قادر به انجام وظیفه در آنجا نیستند ، این تانک می تواند به راحتی به ایفای نقش بپردازد. این تانک به سیستم مرکزی تهویه هوا مجهز شده است. این سیستم وظیفه تهویه و تصفیه هوای داخل تانک را بر عهده دارد. همچنین یک سیستم مولد اکسیژن نیز در این تانک تعبیه شده است که به وسیله آن هوای داخل تانک را مطبوع می کند و به این ترتیب از خستگی زود رس خدمه تانک می کاهد و این امکان را برای خدمه فراهم می آورد که بتوانند در مسافت ها و ماموریت های طولانی بدون احساس خستگی به فعالیت خود ادامه دهند. چرخ ها و شنی (زنجیر) تانک از ترکیبات بسیار مستحکم ساخته شده است. شنی های این تانک به وسیله کفشک های مخصوص پوشانده شده است که به این وسیله قابلیت تحرک تانک در مسیر های سنگلاخ و کوهستانی افزایش می یابد. یک موتور دیزل 12 سیلندر V شکل به عنوان پیشران بر روی این تانک نصب شده است. این موتور دارای 1200 اسب بخار قدرت می باشد و همچنین دارای خاصیت Multi Fuel می باشد و در صورت نبود گازوئیل می تواند از بنزین ، نفت سفید ، سوخت جت و انواع سوخت های سبک و سنگین فسیلی استفاده کند. این موتور با به کار گیری آخرین فناوری های موتورهای دیزلی ساخته شده است و از نظر کیفیت و بهینگی در سطح بسیار بالایی قرار دارد. مخازن سوخت این تانک گنجایش 280 گالن (معادل 1050 لیتر) سوخت را دارد و با این میزان سوخت این تانک می تواند مسافت 580 کیلومتر را طی کند. طول بدنه این تانک معادل 6.9 متر و با احتساب لوله توپ معادل 9.5 متر می باشد. همچنین عرض این تانک معادل 3.24 متر و ارتفاع آن نیز معادل 2.31 متر می باشد. این تانک در مسیر های جاده ای هموار می تواند تا 70 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد و در مکان های بیابانی و ناهموار نیز می تواند تا 40 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. تانک TK-X به طور متوسط 20 تن سبک تر از تانک های هم رده خود است. وزن خالی این تانک حدود 40 تن و وزن رزمی آن با زره فول و مهمات و سوخت حدود 48 تن است. برای مقایسه بد نیست بدانید تانک آبرامز آمریکایی ، مرکاوا اسرائیلی و لئوپارد آلمانی به طور متوسط بیش از 60 تن وزن رزمی دارند. تنها رقیب این تانک از نظر وزن ، تانک روسی T90 با وزن خالی 46.5 تن است. تانک TK-X از نظر قابلیت های رزمی در حد تانک های مطرح غربی است و تنها مشکلی که به نظر می رسد در آینده پیش روی این تانک در مسیر صادرات به سایر کشورها ، فراروی این تانک باشد ، قیمت سنگین آن است. این تانک بنا به اعلام مقامات ژاپنی حدود 6.5 میلیون دلار قیمت دارد. برای مقایسه بد نیست بدانید که اکثر تانک های مطرح جهان امروزه حدود 3.5 الی 5 میلیون دلار قیمت دارند. هر چند مقامات ژاپنی اعلام کرده اند که تا زمانی که نیازهای داخلی این کشور تامین نشود قصد فروش این تانک را به کشورهای خارجی ندارند ، اما به نظر می رسد این بیشتر یک حربه تبلیغاتی باشد. چرا که با این قیمت سنگین هیچ کشوری حاضر نخواهد شد که این تانک را خریداری کند. در بازاری که قیمت یک دستگاه تانک مدرن و کارآمد 3.5 الی 5 میلیون دلار می باشد ، یک تانک 6.5 میلیون دلاری هیچ شانسی برای رقابت با سایر تانک ها ندارد. در هر صورت این تانک هم اینک جزء تانک های برتر جهان به شمار می رود و می تواند به خوبی نیازهای لشکرهای زرهی یک کشور به یک تانک کارآمد را برآورده کند. چندی پیش شبکه ملی تلویزیون ژاپن با پخش یک گزارش تصویری از آغاز تولید انبوه این تانک در ماه فوریه سال جاری میلادی خبر داد. [/color] [color=darkblue] منبع : مجله جنگ افزار ، شماره 80 نویسنده : علی محمدی[/color]

[color=darkblue][size=18]تسلیحات[/size] این تانک با یک توپ 120 میلیمتری مدل L44 ساخت صنایع فولاد ژاپن مسلح شده است. این کارخانه پیش از این لوله مدل L44 ساخت راین متال آلمان را تحت لیسانس این کارخانه مخصوص تانک های Type 90 تولید می کرد. در نمونه جدید این توپ که مخصوص تانک TK-X طراحی شده است ، لایه خارجی این توپ از آلیاژهای مس ساخته شده است که دارای رسانایی گرمایی بسیار بالایی می باشد و حرارت ایجاد شده توسط لوله توپ را به خود جذب می کند و باعث کاهش حرارت توپ می شود. همچنین شبکه ای از مجرا های باریک در این توپ تعبیه شده است که مواد سرد کننده در آن جریان دارند و حرارت ایجاد شده توسط توپ را کاهش می دهند. این لوله توپ مجهز به یک دماسنج دیجیتال می باشد و در صورتی که حرارت لوله توپ از حد مجاز بیشتر شود ، مواد سرد کننده توسط یک پمپ مخصوص به داخل مجراهای توپ ارسال می شود و باعث کاهش حرارت لوله توپ می شود. این تانک به لحاظ دارا بودن طراحی خاص توپ و سیستم های جاذب گرما ، دارای مداومت شلیک بیشتری نسبت به تانک های هم رده خود می باشد و از این لحاظ با تانک های مطرح جهان مثال مرکاوا ، لکلرک و لئوپارد برابری می کند. همچنین لوله توپ تانک مجهز به یک استابلایزر دو محور از نوع پنوماتیک می باشد که برای تانک امکان شلیک در حال حرکت را با دقت بالا فراهم می سازد. استابلایزر این تانک نیز می تواند از زاویه منفی 35 درجه الی مثبت 35 درجه ، تکان های لوله توپ را خنثی کند و به لحاظ استفاده از سیستم پنوماتیک دارای درجه لختی بسیار بالایی می باشد و از این رو این تانک در شرایطی که در حال حرکت است می تواند با دقت بسیار بالایی شلیک کند. با توجه به اینکه این کارخانه تجربه ساخت لوله های درجه یک تانک را دارا می باشد ، به احتمال قوی توپ این تانک نیز از نظر کیفیت در حد تولیدات راین متال باشد. (توضیح : راین متال یک شرکت آلمانی است که به طور تخصصی در زمینه ساخت لوله توپ مخصوص تانک ها و هویتزرها فعالیت دارد. این شرکت با کیفیت ترین لوله های توپ را تولید می کند و اکثر تانک ها و هویتزرهای برتر جهان از توپ های ساخت این شرکت استفاده می کنند) البته این تانک به جز توپ L44 قابلیت استفاده از توپ L55 را نیز دارا خواهد بود . این قابلیت این امکان را برای تانک فراهم می آورد که در شرایط مختلف ، بهترین حالت تسلیحاتی را انتخاب کند. همه گلوله های استاندارد 120 میلیمتری ناتو از این توپ قابل شلیک می باشند. به جز گلوله های استاندارد ناتو ، انواع گلوله های انرژی جنبشی و انرژی شیمیایی نیز توسط صنایع نظامی ژاپن مخصوص شلیک در این تانک طراحی شده است. به جز این توپ این تانک مجهز به یک تیربار کالیبر 7.62x51 می باشد که موازی لوله توپ قرار دارد و توسط توپچی تانک از داخل کنترل و شلیک می شود. این تیربار بر روی استابلایزر تانک قرار دارد و می تواند در حال حرکت تانک نیز شلیک خود را انجام دهد. یک تیربار سنگین کالیبر 12.7x99 نیز بر روی برجک نصب شده است که توسط فرمانده تانک به منظور مقابله با هواگردهای دشمن و همچنین استحکامات نیمه سنگین دشمن کنترل و شلیک می شود. این تانک به یک Autoloader مجهز شده است که وظیفه بارگذاری مجدد گلوله توپ را به طور خودکار انجام می دهد. این Autoloader می تواند 16 گلوله را در نوار نقاله لودر خود حمل کند و 26 گلوله دیگر نیز در قسمت انبارک تانک ذخیره می شود و در مجموع این تانک می تواند 42 گلوله توپ با خود حمل کند. محل نگهداری مهمات اصلی تانک به وسیله زره های بسیار قوی و مستحکم از جنس فلزات سنگین مثل تنگستن و کبالت (علاوه بر زره اصلی) محافظت می شود. محل نگهداری این مهمات از محل استقرار خدمه تانک جدا است. این نوع طراحی به این دلیل است که اگر مهمات تانک در اثر برخورد موشک های ضد تانک منفجر شود ، آسیبی به خدمه تانک وارد نشود. تیربار کالیبر 7.62x51 هم محور لوله توپ با 3000 گلوله بار گذاری می شود و همچنین تبربار سنگین 12.7x99 نیز با 900 گلوله بار گذاری می شود. توپ اصلی تانک می تواند در هر 7.4 ثانیه یک گلوله شلیک کند. ریتم آتش تیربار کالیبر 7.62 معادل 750 گلوله در دقیقه و ریتم آتش تیربار کالیبر 12.7 نیز معادل 600 گلوله در دقیقه می باشد. این تانک همچنین دارای سه خدمه می باشد که عبارتند از : راننده ، فرمانده و گانر.[/color]

[color=red]ادامه مقاله[/color] [color=darkblue][size=18]سیستم کنترل اتش [/size] سیستم کنترل آتش پیشرفته این تانک شامل یک کامپیوتر مرکزی می باشد که در اختیار فرمانده تانک است، این کامپیوتر شامل یک صفحه LCD بزرگ با وضوح تصویر بالا می باشد. تمامی اطلاعات داخل و خارج تانک بر روی این LCD نمایش داده می شود. همچنین توپچی تانک نیز به یک صفحه LCD کوچکتر مجهز شده است که اطلاعات مربوط به تسلیحات تانک بر روی آن نمایش داده می شود. این نمایشگر ها به صورت لمسی طراحی شده اند و به این وسیله باعث افزایش سرعت عمل خدمه تانک می شوند. این تانک مجهز به سیستم مکان یاب ماهواره ای (GPS) می باشد. یک سیستم مسافت یاب لیزری بر روی برجک تانک نصب شده است که دارای دقت و حساسیت فوق العاده ای می باشد و تا مسافت های 9500 متر می تواند به خوبی و با دقت بسیار بالا مسافت تانک تا هدف را تعیین کند. این سیستم مسافت یاب لیزری در همه شرایط آب و هوایی می تواند به خوبی وظیفه خود را انجام دهد. همچنین یک سنسور مخصوص تعیین جهت و سرعت جریان باد و یک سنسور دیگر مخصوص تعیین میزان فشار هوا که بر روی برجک تانک نصب شده است. پریسکوپ مرکزی این تانک نیز به صورت دیجیتال طراحی شده است و قابلیت زوم بسیار قوی را دارا می باشد و می تواند در روز مسافت 6000 متر را به خوبی و با وضوح بالا نمایش دهد. این پریسکوپ به صورت Wide طراحی شده است و با کمک لنز های بسیار قوی خود می تواند تصویری گسترده از محیط بیرون تانک را نمایش دهد. از دیگر ویژگی های این پریسکوپ ، چرخش 360 درجه آن است که به وسیله این قابلیت ، خدمه تانک می توانند تمام محیط اطراف تانک را با دقت زیر نظر داشته باشند. همچنین پریسکوپ این تانک مجهز به یک سنسور فرو سرخ می باشد که می تواند کوچکترین اثرات گرمایی را با طول موج های کوتاه 6.5 تا 14 میکرون را به راحتی کشف کند. حساسیت این سنسور به قدری بالا است که حتی در مناطق بسیار سردسیر ( مثل مناطق قطبی ) هم می تواند اثرات گرمایی را کشف کند. با کمک این سنسور فرو سرخ مشکل دید تانک در شب به خوبی حل شده است و قابلیت های رزم شبانه تانک به میزان زیادی افزایش یافته است. به جز پریسکوپ اصلی تانک ، دو پریسکوپ جداگانه نیز برای تانک در نظر گرفته شده است که به وسیله آن طرفین و محوطه پشت تانک به خوبی نمایش داده می شود. همچنین راننده تانک نیز یک پریسکوپ مجزا در اختیار دارد که به وسیله آن می تواند از داخل تانک ، آنرا هدایت کند. توپچی تانک نیز یک پریسکوپ مجزا در اختیار دارد که از آن جهت هدفگیری تیربار تانک استفاده می کند. یک سنسور هوشمند شناسایی نفرات نیز بر روی این تانک نصب شده است (به تقلید از آبرامز آمریکایی) که به کمک این سنسور می توان کلیه نفراتی را که در فاصله 50 متری این تانک قرار دارند را شناسایی کرد. به این ترتیب امکان کمین کردن و نزدیک شدن به این تانک و چسباندن بمب و مین به بدنه آن توسط نفرات دشمن و انجام هر گونه عملیات کامیکازه و انتحاری علیه این تانک کاملا منتفی است. سیستم های ارتباطات رادیویی این تانک نیز تماما توسط صنایع الکترونیک نظامی ژاپن بر اساس استانداردهای ارتباطات رادیویی جهانی ، طراحی و ساخته شده است.[/color]

[color=darkblue]در ایالات متحده یک کلوپ بزرگ زنجیره ای وجود دارد با نام Shoot Knob Creek که این کلوپ در بیشتر ایالت های آمریکا دارا شعبه می باشد. افراد عادی با مراجعه به این کلوپ ها می توانند با پرداخت مبلغی $ با اسلحه دلخواه خود تیراندازی کنند. در این کلوپ ها انواع اسلحه ها وجود دارد. در این کلوپ بلیت شلیک با تفنگ های کمری از همه ارزانتر و بلیت شلیک با گتلینگ مینی گان از همه گرانتر است.[/color]

[color=darkblue]با تشکر از مستر عزیز. امروزه لوله توپ تانک ها به یک استابلایزر مجهز می شود. این استابلایزر همانند سیستم تعلیق عمل می کند و باعث می شود لوله توپ در تکان های شدید ثابت بایستد و به این ترتیب تانک در حالت حرکت نیز می تواند با دقت هدفگیری کرده و شلیک کند. طراحی استابلایزرها در تانک های مختلف با هم متفاوت است و هر چقدر درجه لختی استابلایزر بیشتر باشد به همان میزان تحرک لوله توپ نیز بیشتر خواهد شد و به تبع آن زمان عکس العمل لوله توپ به تکان های تانک کمتر می شود و توپ می تواند سریعتر به تکان های تانک واکنش نشان دهد و به این ترتیب هرچقدر که درجه لختی استابلایزر تانک بیشتر باشد ، سرعت واکنش لوله توپ نیز بیشتر می شود و در نتیجه دقت تانک در زمان حرکت افزایش می یابد. استابلایزر مرکاوا در بین تانک های غربی دارای بیشترین درجه لختی می باشد و به این ترتیب مرکاوا در حال حرکت دارای بیشترین دقت می باشد.[/color]

[color=darkblue]با تشکر از گوبلز عزیز. چند خواهش از دوستان دارم : 1- احساسی نظر ندهید. 2- بحث رو منحرف نکنید. 3- تنها در قالب موضوع تاپیک نظر بدهید. موضوع تاپیک مقایسه سوپر هورنت و میگ 29 کا است و مباحثی مثل سوخو 30 ، تامکت ، میگ 29 اس ام تی / او وی تی و ... ارتباطی به این موضوع ندارد. ------------------- به نظر من از نظر سیستم های الکترونیکی و تجهیزات راداری سوپر هورنت برتر از میگ 29 کا است. همچنین از نظر میزان حمل تسلیحات نیز برتری با سوپر هورنت است. اما در مقابل از نظر قدرت مانور و قابلیت های بقاپذیری ، میگ 29 کا ، کاملا سرتر از سوپر هورنت می باشد. سرویس و نگهداری میگ 29 کا بسیار ساده و آسان است. در حالیکه سوپر هورنت به ازای هر ساعت پرواز نیازمند حدود 25 ساعت سرویس زمینی می باشد. هزینه های نگهداری و سرویس سوپر هورنت بالاتر از میگ 29 کا است. میگ 29 کا [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-IAF_MiG-29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-IAF_MiG-29.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-%25D0%259C%25D0%2590%25D0%259A%25D0%25A1-2007-%25D0%2597%25D0%2592%25D0%2593-018.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-%25D0%259C%25D0%2590%25D0%259A%25D0%25A1-2007-%25D0%2597%25D0%2592%25D0%2593-018.jpg[/img][/url] سوپر هورنت [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/797px-Boeing_FA-18F_Super_Hornet_at_RIAT.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_797px-Boeing_FA-18F_Super_Hornet_at_RIAT.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-FA-18F-USN-RedRippers-20070406.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-FA-18F-USN-RedRippers-20070406.jpg[/img][/url][/color]

[color=darkblue]با تشکر از دوست عزیز ، جناب گوبلز . تاپیک خیلی خوبی شده است. مقایسه بین آبرامز و مرکاوا کار بسیار دشواری است و به سختی می توان یکی از این دو را برتر از دیگری دانست. هر کدام از این دو تانک قابلیت هایی را دارا می باشد که دیگری از آن بی بهره است. از نظر شاسی و مقاومت بخش زیرین تانک ، برتری با مرکاوا مارک 4 است. این مدل به لحاظ دارا بودن شاسی قویتر و تقویت شده تر در قسمت زیرین تانک در برابر مین های ضد تانک و بمب های IED مقاومت بیشتری نسبت به آبرامز دارد. شنی ها و کفی های مرکاوا قویتر از آبرامز است. از نظر طراحی برجک نیز مرکاوا مارک 4 برتر از آبرامز است و طراحی برجک آن اصولیتر از آبرامز صورت گرفته است. طراحی برجک مرکاوا 4 به گونه ای است که باعث کمانه کردن گلوله های دریافتی می شود و همچنین محل اتصال برجک به شاسی نیز بسیار بهتر از آبرامز طراحی شده است. سیستم نگهدارنده و استورج مهمات در مرکاوا بسیار بهتر از آبرامز طراحی شده است و به این ترتیب مرکاوا دارای ریتم آتش بیشتری نسبت به آبرامز است. مهمات در مرکاوا آسانتر از آبرامز در اختیار لودر تانک قرار می گیرد. همچنین طراحی ویژه چامپر کانن در مرکاوا باعث شده است که عملیات لود توپ مرکاوا دارای دو مرحله کمتر از آبرامز باشد و به این ترتیب لود توپ در مرکاوا سریعتر از آبرامز صورت می گیرد و ریتم آتش مرکاوا بالاتر از آبرامز است. مرکاوا مارک 4 این قابلیت منحصر به فرد را دارا می باشد که به جز 4 نفر خدمه ، می تواند 8 رنجر کاملا مسلح را نیز با خود حمل کند. این خاصیت در نبردهای شهری بسیار بسیار مفید است. تصور کنید که این هشت نفر همگی اسنایپر باشند ، در آن صورت این هشت نفر به خوبی از تانک در برابر حملات و کمین های کوچک و بزرگ حمایت و پشتیبانی به عمل می آورند. در این حالت مرکاوا در نقش یک IFV سنگین عمل می کند و در واقع می توان مرکاوا 4 را قدرتمند ترین و قویترین IFV در جهان دانست. موتور مرکاوا در جلوی آن قرار دارد. این طراحی دو خاصیت عمده دارد: اول اینکه خود موتور به عنوان یک زره عمل می کند. دوم اینکه در صورت صدمه دیدن تانک ، ورود و خروج نیروها در آن بسیار آسان خواهد بود. ویژگی منحصر به فرد دیگر مرکاوا طراحی رمپ مخصوص ورود و خروج نیروها در آن می باشد. در تانک مرکاوا نیروها و خدمه از دریچه پشت تانک وارد و خارج می شوند. در حالیکه در تانک های دیگر از دهلیز های برجک وارد تانک می شوند. دریچه چهار تکه پشت مرکاوا در صورت باز بودن به شکل یک رمپ برای ورود و خروج نیروها در می آید. زره ماتریکس در مرکاوا مارک 4 به گونه کاملا مدولار طراحی شده است و تعویض و مرمت بخش های آسیب دیده در آن بسیار ساده و آسان است و در میدان نبرد نیز می توان این کار را انجام داد ، در حالیکه تعمیر و سرویس آبرامز در میادین نبرد به سادگی امکان پذیر نیست و می بایست به مکان های امن منتقل شود و توسط مهندسان تعمیر و سرویس شود. مرکاوا از موتور دیزلی پیستونی استفاده می کند در حالیکه آبرامز از موتور توربینی استفاده می کند که از این نظر باز هم برتری با مرکاوا است. طراحی استابلایزر در مرکاوا نیز بهتر از آبرامز است و درجه لختی آن از آبرامز ( و تقریبا از همه تانک های غربی ) بیشتر است. به این ترتیب مرکاوا در حین حرکت دارای دقت بیشتری نسبت به تانک های همرده خود میباشد. آبرامز هم برتری هایی نسبت به مرکاوا دارد مثلا اینکه در آپگرید TUSK دارای چهار تیربار است و حجم اجرای آتش در آن بالاتر از مرکاوا است. آبرامز در برجک خود دارای دو دریچه است درحالیکه مرکاوا تنها یک دریچه در برجک خود دارد. سیستم کنترل آتش در مدلهای جدید آبرامز بهینه تر و دقیقتر از مرکاوا طراحی شده است. لوله توپ آبرامز از ترکیبات پلیمری ساخته شده است و دارای مداومت شلیک بیشتری نسبت به مرکاوا است. (هرچند لوله توپ مرکاوا نیز دارای لایه های جاذب گرما می باشد) تعیین برنده نبرد این دو تانک کاملا غیر ممکن است ، چرا که به جز برخی ویژگی های مختص هر تانک ، سایر ویژگی های این دو تقریبا با هم یکسان است. تعیین اینکه برنده نبرد این دو تانک کدام است به عواملی مثل تجربه خدمه تانک ، موقعیت های ژئوگرافیک ، شرایط رودررویی و ... بستگی دارد. من به مرکاوا مارک 4 رای دادم. تصاویری از مرکاوا مارک 4 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-MerkavaMk4_ZE001m.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-MerkavaMk4_ZE001m.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Tank-weapons-Merkava3tank.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Tank-weapons-Merkava3tank.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/IDF-ground-forces002.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_IDF-ground-forces002.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Merkava4-atzmaut1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Merkava4-atzmaut1.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Merkava_mk_iv084%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Merkava_mk_iv084%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Merkava4_MichaelMass01.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Merkava4_MichaelMass01.jpg[/img][/url][/color]

[color=blue]با تشکر از توضیحات جناب چکا بایکونور تنها یکبار در اوایل کار توسط هواپیماهای جاسوسی یو 2 آمریکایی مورد رصد قرار گرفت ولی پس از آن تا پایان فروپاشی شوروی ، هیچ کشوری نتوانست به بایکونور نفوذ کند. بایکونور همچون خاری در چشم آمریکا و متحدانش بود.[/color]

[color=darkblue]عرفان جان دستت درد نکنه ، کلیپ زیبایی بود. واقعا کبرا هلیکوپتری است که از نظر طراحی ، طرح آن 50 سال جلوتر از زمان خود است. هر چند امروزه هلیکوپترهایی مثل هاواک و آپاچی تولید شده اند ، ولی هنوز هم مدلهای سوپر کبرا و کینگ کبرا (زولو) حرف اول را می زنند. راستی عرفان جان ، ویدئوها رو در پرشین گیگ و یا مدیافایر آپلود کن ، هاست های متفرقه اذیت می کنند.[/color]