[quote]تشکر بلز جان. تو زمان جنگ بیشتر بمباران های شیمیایی کار این و فلاگر بوده . یه فیلم هم تو یوتیوب بود که نشون می داد تامکت ما قبل از بمباران شیمیایی این پرنده نحس رو به زیر کشیده.خیلی کیف کردم [/quote] خواهش ميكنم. آره اين بيشرف ها و اون ميگ 21 ها هم بيكار نبودند! (البته به درد ديگه اي هم نمي خوردند. . . . زورشون حتي به تايگر هام نميرسيد ميرفتند عقدشون رو رو مردم غير نظامي خالي ميكردند . . . خدا ازشون نگذره اون كليپ رو منم ديدم . . . آره كلي حال داد

[quote]1- آ 4-بلیز عزیز من نمی دونم که طبق قوانین زدن ماهواره های دشمن قانونی هست یا نه؟ ولی به شخصه اگه جنگی باشه و من یکی فرمانده باشم به هیچ قانونی احترام نمی ذارم مگر اینکه اون قانون به نفع من باشه. (ببخشیدها یه خورده غیر اخلاقی شد) در زمینه اینکه تجهیزات روسیه و چین رو کپی کنیم فکر خوبی به شرط اینکه بتونیم اونها رو اول پیداکنیم. راستی می دونستی روسها یه دونه کپسول آپولو رو سالم تونستند از ته دریا دربیارن؟[/quote] والا اون ديگه برميگرده به تصميمات مقتضي زمان . . . شايدم با اين اوصاف دنيا اين كار بهتر باشه. در مورد تجهيزات هم منظورم خريد ليسانسشون بود. اين قضيه كپسول آپولو رو سر بسته يك چيزهايي به گوشم خورده. شما توضيحات كاملتري داريد؟(خوشحال ميشم استفاده كنم)

ميراژ 3 رو كه تو بخش هواپيماهاي نظامي ديدم. مقاله بدي نبود. از بابت عكسها ممنون لطف كردي.

يكي از رزمندگان بسيجي كه همرزم شهيد كاوه بوده بهم گفت كه نحوه شهادتش اينطور نبوده و طور ديگري شهيد شده كه به دلايلي از گفتنش معذورم! اما يك نكته كه خيلي برام در مورد اين شهيد جالب بود نوشته اي هست كه در ديوار يكي از مراكز آموزشي مشهد در مورد ايشون نوشته: آيت الله خامنه اي : ((محمود در آغاز جنگ شاگرد ما بود ولي الان استاد ما شد.)) (البته اگر درست متنش به خاطرم مونده باشه)

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_i45712_70.jpg[/img][/align] جنگنده "سوخو 22 " ( در NATO ملقب به Fitter ) یک جنگنده تهاجمی روسی است که از ازتقا جنگنده سوخو 7 به وجود آمده است. این جنگنده از دوران خدمت طولانی در شوروی سابق و همچنین روسیه برخوردار بود و تعداد زیادی از آن به کشورهای بلوک شرق و خاورمیانه صادر گردید. برای حل مشکلات فرود و برخاست و نیز سرعت کم جنگنده سوخو 7 دفتر طراحی شرکت سوخو اقدام به طراحی جنگنده ای با شکل ظاهری مشابه به سوخو7 ولی با هندسه بال متغیر و تغییری در بخش بالایی بدنه کرد که بر پایه Su-7BM شکل گرفت .بالهای این جنگنده قادر بودند در زوایای 28 ، 45 و 62 درجه آرایش بگیرند. بالهای ثابت سوخو7 از طراحی ثابت برخوردار بودند که طراحان را قادر ساخته بود یک ارابه فرود ساده ، به همراه مقرهای تسلیحات عای از هرگونه پیچیدگی را شکل بدهند . همینطور این بالها باعث میشد که مرکز فشار و مرکز ثقل این جنگنده به هم نزدیک باشد که برای اینکه این مشخصات در جنگنده جدید نیز باشد باید لبه های حمله و فرار پهن تری برای آن ایجاد میشد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/i45719_76.JPG[/img][/align] به هر ترتیب اولین پرواز Su-71G (نام اولیه "Su-22" ) در دوم اوت 1966 به عنوان اولین جنگنده بال متغیر روسی انجام شد. در این تست ها سرعت نشست و برخاست سوخو 22 بین 50 تا 60 کیلومتر کاهش یافته بود.این هواپیما با نام سوخو 17 وارد خدمت شد و به طور غیررسمی پرستو نامیده میشد. یک کاناپی در پشت کابین ایجاد شده بود که برای قرار دادن سیستم اویونیک جدید و همچنین ذخیره سوخت بیشتر در نظر گرفته شده بود. در کل 2867 فروند از این جنگنده ساخته شد که 1165 فروند آن به 15 کشور جهان صادر گردید. سوخو 22 در سال 1970 وارد نیوری هوایی شوروی گردید و همزمان در دولت تحت حاکمیت شوروی در افغانستان نیز به کار گرفته شد.هرچند قابلیت نبرد در ارتفاع بالا و در هر شرایط جوی این جنگنده را تبدیل به گزینه مناسبی برای کشورهای کمتر پیشرفته کرده بود اما سیستم های اویونیک آن به دلیل گرمای هوا یا ورود گرد و خاک به داخل سیستم مرتبا دچار اشکال میشد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/i45714_72.jpg[/img][/align] در واقع به دلیل قرار گرفتن ورودی هوا در نوک هواپیما گرد و خاک راحت تر داخل میشد که نیاز به وجود فی*لتر های متعدد را لازم میکرد اما خود این فی*لترها نیز با کاهش سرعت هوای ورودی مشکلاتی را ایجاد میکردند. همچنین به دلیل نوع تایرهای این هواپیما در تابستان نیاز به طول باند بلندتری برای نشست و برخاست بود. این مشکلات باعث شد در سال 1985 استفاده از جنگنده ای مثل سوخو 25 در کنار هلیکوپترهای شکاری به عنوان راهکاری برای جایگزینی سوخو 22 ارایه شود. البته این مشکلات بیشتر در مدلهای اولیه سوخو22 وجود داشت که بلافاصله با آمدن Su-22M3 و Su-22M4 بر این مشکلات تا حد زیادی غلبه شد.این هواپیماها برای انجام ماموریت هایی در نقاط کوهستانی و در ارتفاع پایین طراحی شده بودند تا از تیررس آتش پدافند دشمن در امان بمانند البته اطراف موتور ، سیستم هیدرولیک و منبع سوخت هواپیما از زره سبک استفاده شده بود ولی در مقایسه با سوخو25 ضخامت آن کمتر بود. البته با ورود موشک های دوش پرتاب مثل نمونه روسی استرلا و آمریکایی استینگر کار برای این جنگنده در ارتفاع پایین بسیار دشوار شده بود و موارد سرنگونی آن توسط مجاهدین افغان افزایش زیادی پیدا کرده بود به همین دلیل سوخو22 ناچار به عملیات در ارتفاع بالا میگردید تا از آسیب این جنگ افزار ها در امان باشد و برای اینکه در مقابل پدافند دوربرد هم قابلیت بقا داشته باشد به 12 شعله Flare مجهز شد که در هنگام رهگیری موشک زمینی توسط رادار هواپیما به طور خودکار آتش میشد. با این ترفند شمار تلفات سوخو 22 بر اثر شلیک پدافند زمینی در سال 1985 تنها به یک فروند رسید. مجبور بودن به حفظ ارتفاع حداقل 3500 متر باعث شد که در این هواپیما از بمب ها و راکت های غیر هدایت شونده مانند بمب های خوشه ای هم استفاده شود که تا قبل از محول شدن این وظیفه به سوخو 25 این ماموریت ها را به عهده داشت. با پایان جنگ افغانستان این جنگنده در شوروی با میگ 27 جایگزین شد اما در افغانستان کماکان در خدمت باقی بود تا اینکه در یک تجاوز به حریم هوایی پاکستان 3 فروند سوخو 22 توسط یک F-16 ساقط شدند و پس از آن این کشور هم استفاده از سوخو 22 را به حال تعلیق درآورد. [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/i45715_73.jpg[/img][/align] پس از آن کشورهای عراق و لیبی بزرگترین کاربران این جنگنده بودند. در سال 1981 در جریان یک نبرد هوایی دو فروند از سوخو های لیبی توسط یک F-14 آمریکایی شکار شدند. وضع نمونه های عراقی نیز بهتر نبود و در جریان جنگ تحمیلی سوخو 22 یک شکار ساده برای F-14 های ایران محسوب میشدند و نیز طبق آمار رسمی 6 فروند از این هواپیماها در جریان جنگ اول خلیج فارس در سال 1991 منهدم شدند. روسیه در ادامه سیاست خود مبنی بر بازنشسته کردن جنگنده های تک موتوره آخرین فروند از این هواپیما را در سال 1998 از رده خارج کرد ولی در حال حاضر حدود 550 فروند سوخو 22 در نیروی هوایی کشورهای مختلف جهان به خدمت مشغول هستند. پرو نیز اکنون از دیگر کاربران این جنگنده است که در سال 1992 در حمله Fitter های پرو به یک هواپیمای C-130 آمریکا 6 نفر زا 14 خدمه این هواپیما را مجروح کردند . همچنین در جنگی که بین پرو و اکوادر رخ داد 2 فروند سوخو22 پرو توسط میراژ F-1 اکوادر ساقط شده و هر دو خلبان این جنگنده ها کشته شدند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_i45717_74.png[/img][/align] ارمنستان : در حال حاضر از شمار دقیق Fitter های ارمنستان اطلاعی در دسترس نیست. افغانستان : بیش از 70 فروند سوخو 22 تحویل افغانستان شد که شامل 45 فروند Su-22M4 هم میشود. الجزایر : این کشور 32 فروند از این جنگنده را در اختیار داشت که اکنون تمام انها را از رده خارج کرده است. آنگولا : نیروی هوایی آنگولا به عنوان جدیدترین کاربر این هواپیما 22 فروند سوخو 22 را در حالت عملیاتی دارد که آنها را اکثرا دست دوم خریده است. آذربایجان : این کشور تنها 2 فروند از این هواپیما را سابقا در اختیار داشت. بلاروس : این کشور هم تعدادی Fitter از شوروی تحویل گرفت که اکنون هیچ کدام را عملیاتی ندارد. بلغارستان : این کشور 18 فروند Su-22M4 و 3 فروند Su-22UM را سابقا در اختیار داشت. چک : چک تمام 31 Su-22M-4 و 5 Su-22UM-3K خود را در سال 2002 از رده خارج کرد. مصر : این کشور 48 فروند سوخو 22 در اختیار داشت که تمام انها را با جنگنده های آمریکایی F-4 و F-16 جایگزین کرد. آلمان : تعداد بسیار معدودی از این جنگنده در اختیار آلمان شرقی بود که پس از اتحاد دو آلمان مدت کوتاهی تنها برای انجام برخی آزمایشات مورد استفاده قرار گرفتند. مجارستان : این کشور 12 فروند Su-22M3 و 3 فروند Su-22UM-3 را در سال 1983 تحویل گرفت که 3 فروند آنها در سانحه از بین رفتند و بقیه در سال 1997 بازنشست شدند. عراق : این کشور نیز تعدادی سوخو 22 در اختیار داشت که سابقه عملیاتی آن در بالا ذکر شد. در حال حاضر تمام این جنگنده ها خدمت ارتش را ترک گفته اند. ایران : Fitter های ایرانی در واقع در سال 1991 از عراق به ایران پناهنده شدند که تعدادی از آنها غیر عملیاتی بودند و معدود قابل استفاده نیز مدت زیادی به کار گرفته نشدند. لیبی : این کشور 90 فروند سوخو 22 را خریداری کرد که 40 فروند Su-22M3 و Su-22UM3K را کماکان در اختیار دارد. کره شمالی : بیشتر 30 فروند سوخو 22 کره کماکان در خدمت نیروی هوایی این کشور است. پرو : این کشور 24 Su-22M ، 24 Su-22M3 و 5 Su-22UM3 را در اختیار داشت که اکنون 20 فروند از آنها را هنوز در اختیار دارد. لهستان : در حال حاضر لهستان با داشتن 48 فروند Su-22M4K و Su-22UM3K در حال عملیاتی بزرگترین دارنده اروپایی سوخو 22 است که البته قرار است تمام این جنگنده ها در سال 2012 از رده خارج شوند. روسیه : این کشور تعداد متنابهی جنگنده را از زمان شوروی سابق در اختیار دارد اما تقریبا دیگر از هیچ یک استفاده نمیکند. اسلواکی : پس از فروپاشی چکسلواکی در سال 1993 ، 18 فروند Su-22M-4 و سه فروند Su-22UM-3K سهم اسلواکی شد که در سال 1999 ، 6 فروند Su-22M-4 و در سال 2004 ، 4 فروند Su-22M-4 و یک Su-22UB را به آنگولا فروخت و بقیه را نیز از رده خارج نمود. سوریه : این کشور 60 سوخو 22 را خریداری نموده بود که به طور یقین بیش از 40 فروند ان هنوز هم عملیاتی است. ترکمنستان : این کشور نیز کماکان تعدادی Fitter را عملیاتی دارد که عدد آن دقیقا مشخص نیست. ازبکستان : وضعیت این کشور در تعداد سوخو 22 های عملیاتی نیز مشابه ترکمنستان است. اوکراین : این کشور در هنگام فروپاشی شوروی 40 فروند سوخو 22 در اختیار داشت اما در حال حاضر تمام آنها بازنشسته شده اند. ویتنام : این کشور 145 فروند Su-22M4 را در اختیار دارد و هنوز بیشتر انها را در حال عملیات نگه داشته و بدین ترتیب بزرگترین دارنده فعلی سوخو 22 در جهان است. یمن : این کشور 50 فروند Fitter را خریداری کرد که هنوز تعدادی را در خدمت نگه داشته است. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/i45713_71.jpg[/img][/align] مشخصات : نام : Su-22 Fitter نوع : جنگنده بمب افکن کشور سازنده : روسیه شرکت سازنده : سوخو سال ساخت : 1966 سال ورود به خدمت : 1970 سال توقف تولید : 1990 تعداد ساخته شده : 2867 مشخصات فنی (مربوط به Su-22M4) : خدمه : 1 نفر طول : 19.02 متر عرض : 13.68 در حالت بال باز و 10.02 در حالت بال جمع ارتفاع : 5.12 سطح بال : 34.5 تا 38.5 وزن خالی : 12.16 تن وزن با محموله : 16.4 تن حداکثر وزن هنگام برخاست : 19.43 تن پیشرانه : یک موتور توربوجت Lyulka AL-21F-3 تراست : 76.5 کیلونیوتن ( با پس سوز 109.8 ) مخزن سوخت : 3770 لیتر سرعت : 1860 کیلومتر برد : 2300 کیلومتر سقف پرواز : 14200 متر نرخ صعود : 230 متر بر ثانیه شتاب G : 7 تسلیحات : دو توپ 30 میلیمتری دو موشک کوتاه برد R-60 چهار تن بمب در ده مقر زیر بدنه از جمله بمب های ناپالم هسته ای و بمب های هدایت لیزری جنگنده های مشابه : A-7 Corsair II SEPECAT Jaguar Soko J-22 Orao (یوگسلاوی) Nanchang Q-5 [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_i45716_73.png[/img][/align] منبع:http://p30zip.com/thread-2548/page-12.html (رپتور جان اگر شما منتقلش ميكني لطفا مثل همون تاپيك X 3 ترتيب عكسها رو بده. متشكر) [color=darkblue]عکسها به گالری منتقل شد. Raptor[/color]

[quote] اما بايد به فكر يك سيستم ضد ماهواره هم باشيم تا ماهواره هاي دشمن را هم نابود كنيم [/quote] فكر ميكنم در قوانين بين المللي اين كار غير قانوني باشه! به نظر من روش كور كردن ماهواره بهتره.(كاري كه شوروي و چين انجام ميدن) با فرمايش جناب وريور هم موافقم البته اگر چيني ها حاضر به همكاري بشن! به نظر من اگر با كپي كردن محصولات و تكنولوژي هاي قديمي تر چين يا روسيه كار رو شروع كنيم هم كم خرج تر باشه همراحت تر به تكنولوژي هاي پيشرفته تر دست پيدا ميكنيم.

دوستان چرا همش به خودمون فكر ميكنيد؟(فكرتون منحرفه ها! ) تو اون تاپيك هم گفتم اولا پاتريوت صرفا يك سيستم ضد موشك بالستيك نيست بلكه ميشه ازش به عنوان موشك پدافند هوايي و ضد موشك كروز نيز استفاده كرد و ثانيا يادمون باشه كه تركيه يكي از اعضاي پيمان ناتو به حساب مياد و با روسيه تقريبا مرز هوايي داره و با همپيمانان روسيه مرز زميني پس اين سيستم يك تير و 3 نشون براي تركيه به حساب مياد كه هم باهاش موشك بالستيك و كروز رو هدف قرار بده و هم از شر هواپيماهاي روسيه راحت شه! حالا شايد براي روز مبادا براي موشك هاي ايران هم مورد استفاده قرار بگيره!

عكس سومي هم بسيجيه؟

[quote]خوب اینترنت وای فای و وای مکس و... اگه بخوان بدن بعد خیلترفینگ رو می خوان چی کار کنن؟؟!!! [/quote] ديگه هنر نزد ايرانيان است و بس!! ملتفتي ديگه!؟

فيلم و سريال و ماشين لباس شويي و يخچال و تلويزيون و اتو و اتومبيل و اينترنت مون كه همه كره ايه! حالا كه اينهمه روابطمون باهاشون خوبه و اينقدر بهمون حال ميدن خوب چرا جنگنده ازشون نگيريم؟

آقا رضا دستت درد نكنه خيلي با حال بودند. ميگم اگه از موتور X 15 هم عكسي داري لطفا در اون مقاله قرار بده. متشكر

[quote]نامردا روى سر مردم فلسطين پرواز آموزشى برگذار مى كنند كه اگر خواستند سقوط كنند٬ به هميين بهانه هواپيما رو بفرستند تو دل يه ساختمون و خودشون اجكت كنند! امّا چوب خدا صدا نداره! Blaze عزيز اون كليپ هايى كه توى اون تاپيك هست٬ همه به جز 2 تاشون كار نمى كنند(لينكش رو مى گم).[/quote] دوباره به اون تاپيك سر زدم. همه رو امتحان نكردم ولي اون كليپي كه اينجا اسمشو بردم لينكش سالمه.

دستت درد نكنه رضاجان عكس برش خورده موتورش رو نداري؟

اينهم عكسهاش با تشكر صميمانه از جناب Pilot_of_persia براي آپلود در اكانت گالريشون

احتمالا كار يك كبوتر انتحاري بوده (رجوع شود به تاپيك حوادث هوايي كليپ يك كلاغ مهلكتر از موشك سام!)

[quote]سلام دوستان، من كليپ هاى قشنگى توى پى سى ام دارم، وقتى هم اين تاپيك رو زدم، فكر ميكردم دوستان استقبال كنن، اما وقتى توجهى به اين كليپ ها نشد، منم از ادامه آپلود منصرف شدم. [/quote] سلام اقا كدوم تاپيك؟ (من كشته مرده كليپم به شرطي كه مال Youtube نباشه!)

[quote]بلیز عزیز از مقالات خوب شما و زحمتی که می کشید متشکرم. دوست عزیز بهتر نیست برای ارزش بیشتر برای مقالات تصاویر را در جای خود و بین متون قرار دهید و از گذاشتن لینک تصاویر در پایان متون خودداری نمایید؟ زیرا به صورت فعلی خسته کننده و نامفهوم جلوه می کند.[/quote] چرا برادر بهتر بودن كه بهتره منتها چكار كنم كه اكانت گالري بهم نميدند

دهه 1950 قطعا براي ايالات متحده دهه سرعت بود چرا كه تحقيقات نيروي هوايي ايالات متحده و سازمان ناسا كه در آن زمان (NACA) يا National Advisory Committee for Aeronautics نام داشت بر روي اين پديده متمركز شده بود چرا كه سرعت را راه نفوذ به آسمان دشمن ميدانستند. هواپيماي تحقيقاتي ـX_1 در سال 1947 توانسته بود ديوار صوتي را بشكند و هواپيماي D_558-II نيروي دريايي در تاريخ 20 نوامبر سال 1953 توانسته بود به سرعت 2 ماخ برسد. به زودي هواگردهاي ديگري نيز توانستند به سرعتهاي 2.4 و 3.196 ماخ برسندكه اينها چالشي جديد براي طراحان صنايع هوايي و شركتهاي هواپيما سازي به حساب ميامدند. در حالي كه طي سالها يكي از وسايل مهم براي متخصصين آئروديناميك تونل باد بود اما آنهاهيچ گاه نميتوانستند اثر گردش هوا دور هواگرد را در اين دهه به كمك تونل باد در سرعتهاي چند برابر صوت محاسبه كنند. اين متخصصين طرح هاي تئوريكي داشتند اما آنها به جاي تاييد اين فرضها هواپيماي ميخواستند كه به طور واقعي بتواند در اين سرعت پرواز كند. در سال 52 ناسا هدفش را هواپيمايي قرار داد كه بتواند در سرعتي بين 4 تا 10 ماخ پرواز كند و بين 19 تا 20 كيلومتر از زمين ارتفع بگيرد.(اين طيف سرعت را بعدا Hyper sonic نامگذاري كردند.) در 30 سپتامبر 1955 شركت هواپيما سازي North American تحت پروژه MX-1226. به عنوان طراح و مجري طرح برگزيده شد طرحي كه بعد ها X_15 نام گرفت. X-15 بدنه اي بسيار بلند و بالهايي كوتاه به همراه دمي با شكل غير متعارف داشت. پيشرانه اين هواپيما دو موتور راكتي XLR99 ساخت شركت Reaction Motors بود كه هريك قدرت كشش 253544 نيوتون و به عبارتي 57000 پوند را داشتند. اين موتور از محلول آمونياك و اكسيژن مايع در قسمت پيشرانه و پروكسيد هيدروژن در قسمت توربو پمپ كه وظيفه پمپاژ سوخت به پيشرانه را داشت استفاده ميكرد. اين راكت (موتور راكتي) همانند يك موتور معمولي جت قابل تنظيم بود وداراي اهرم كنترل قدرت يا throttle بود و اولين از نوع خود به شمار ميامد كه خطر جاني براي كاربر خود نداشت.(بر عكس موتور هاي راكتي آلمان در جنگ جهاني دوم كه فوق العاده خطرناك بودند.) چون اين هواپيما قرار بود در ارتفاع زياد كه فشار هوا در آن بسيار كم است پرواز كند پس مكانيزم هاي معمول براي كنترل آن كافي نبودند و هواپيما براي هدايت پذيري بهتر به يك راكت كوچك در دماغه مجهز شده بود كه در زمان مانور به كمك آن مي آمد. X-15 اولين هواگردي بود كه از اين نوع سيستم كنترلي بهره ميبرد و در همان سالهاپس از اين هواپيما اين روش در بعضي هواگرد هاي ديگر مثل فضاپيماي Mercury نيز استفاده شد. عليرغم كار زيادي كه روي اين پرنده انجام گرفته بود طراحان آن بزرگترين چالش پيش روي اين هواپيما را دماي بسيار زياد پوسته بدنه هنگام برخورد با هوا در سرعتهاي چند برابر صوت پيش بيني ميكردند كه ممكن بود به نابودي آن بينجامد. دماي قسمت بالايي بدنه ممكن بود به 238 درجه سانتي گراد و دماغه به 671 و بقيه اجزا به 666 درجه برسد براي همين طراحان تصميم گرفتند كه از آلياژ دماي بالايي استفاده كنند كه Inconel X شناخته ميشد و برعكس اكثر مواد موجود در برابر دماهاي زياد از خود تغيير شكل نشان نميداد اما كار با آن بسيار سخت بود. در نهايت بالهاي اين پرنده از لايه هاي تيتانيوم ساخته شد و بر روي آن پوششي از Inconel X داده شد ولي خلاف روش معمول اين بالها روي بدنه اصلي سوار نشدند بلكه به آن قفل شدند.(با پيچ و مهره) X-15 اولين پرواز آزمايشي خود را در تاريخ 8 ژوئن 1959 به صورت گلايد ( بدون استفاده از موتور) انجام داد. براي اين كار اين پرنده از زير بال يك B-52 كه براي همين كار روي آن اصلاحاتي انجام شده بود و از آن به عنوان "mothership." ياد ميشد پرتاب شد. اين هواپيما اولين پرواز خود با موتور را در تاريخ 17 سپتامبر همان سال انجام داد به اين صورت كه وقتي از B-52 رها شد خلبان Scott Crossfield موتور راكتي را روشن كرد و پرنده را به سرعتي معادل 0.79 ماخ ميرساند و پس از قرار گرفتن در ارتفاع مطلوب با حداكثر قدرت حركت كرد تا سرعتش به چند برابر صوت رسيد. طي اولين سالهاي پرواز اين پرنده متخصصين آئروديناميك اين هواپيما را به عنوان مدل Hyper sonic تاييد كردند . اين مدل براي طراحي موشك ها و فضاپيماها مثل فضاپيماي سري Space Shuttle. بعدها مورد استفاده قرار گرفت. به خاطر تواناييش در رسيدن به سرعت و ارتفاع زياد اين پرنده سكوي آزمايشي مفيدي براي ساير تحقيقات بود. پس از تست هاي اوليه پروازي اين پرنده شروع به حمل مجموعه ريز شهاب سنگ و سپر حرارتي كرد كه براي پروژه آپولو و چند طرح ديگر مورد استفاده قرار گرفت. تقريبا براي 6 سال آخر خدمتش ديگر آن نقش هواپيما هاي سري X را بر عهده نداشت اما تمام برنامه هاي تكنولوژيكي كه براي آزمايش آنها به سرعتهاي بالا نياز بود را پشتيباني ميكرد. اين هواپيما در پيش قدم در استفاده از مواد مختلف در بدنه بود همان طور كه پيش قدم در تكنيك هاي ساخت اين مواد نيز به شمار مي آمد. موتور راكتي آن براي توسعه موتور هاي راكتي مثل موتور اصلي Space Shuttle لازم بود. آلياژ Inconel X هم براي بعضي قسمتهاي كليدي اين فضاپيماها به كار رفت. X-15 اولين هواپيمايي بود كه يك شبيه ساز براي آن در نظر گرفته شده بود. خلبان روي زمين بود و اتفاقاتي كه قرار بود در آيندهاي نزديك برايش در هوا رخ دهد را تجربه ميكرد كه در آن زمان شيوه جديدي به شمار ميرفت اما در حال حاضر به يك امر رايج تبديل شده. اين هواپيما تكنولوژي هاي وابسته به پروازهي پر سرعت را را بسيار توسعه داد به طوري كه بعدا اين تكنولوژي ها با صنايع هواپيما سازي و موشك سازي و برنامه هاي فضايي تركيب شدند. اما در طي اين مدت چه اتفاقاتي براي اين هواپيما كه فقط 3 فروند از آن ساخته شد افتاد؟ در 9 نوامبر سال 1962 نقص موتور خلبان Jack McKay را مجبور به فرود اضطراري در منطقه Mud Lake, Nevada كرد كه در هنگام اين فرود ارابه فرود( در اين هواپيما فقط چرخ جلو وجود داشت و در عقب دو اسكيت به جاي چرخ وجود داشتند.) متلاشي شده و باعث كنده شدن هواپيما از زمين ميشود. خلبان زنده ميماند اما به خاطر جراحات وارده از پرواز بازنشسته ميشود. پس از اين حادثه كه براي شماره 1 اتفاق افتاد شماره 2 هم براي يك سري تعميرات اساسي و تغييرات راهي كارخانه ميشود كه در فبريه سال 1964 هنگام بازگشت به پايگاه داراي بدنه اي بلندتر و تانكر هاي سوخت خارجي بود. در آخرين پرواز اين هواپيما به خلباني سروان William Knight اين پرنده 6.7 ماخ سرعت گرفت و ركوردي جهاني را به ثبت رساند. اما هواپيماي شماره 3 به خلبانيMichael J. Adams حين پرواز در ارتفاع 186000 فوتي اقدام به شيرجه كرد كه هنگامي كه فشار به 15G رسيد سازه ديگر قادر به مقاومت نبود و اين هواپيما متلاشي شد و خلبانش نيز جان سپرد. اما در ميان اين 3 فروند شماره 2 سريع ترين با 6.7 ماخ سرعت و شماره 3 بلند پرواز ترين با پروازي معادل 354200 فوت به شمار مي آمدند. اين هواپيما در 24 اكتبر سال 1968 رسما بازنشسته شد و از بين دو فروند باقي مانده شماره يك در موزه ملي هوا و فضا در واشينگتون و شماره 2 در موزه نيروي هوايي در ديتون آيداهو نگهداري ميشود. مشخصات فني( شماره 1 ) نقش: هواپيماي تحقيقاتي شركت سازنده:North American پيشرانه: دو موتور راكتي XLR-99 ساخت Reaction Motors طول:50 ft. 3 in. عرض بالها: 22 ft. 4 in. ارتفاع: 11 ft 7 in. حداكثر وزن برخاست: 31,275 lb سرعت:4,104 mph سقف پرواز:354,200 ft (براي شماره 3) شماره 2 (پس از اعمال تغييرات) : طول: 52 ft. 4.5 in. عرض بالها: 22 ft. 3 in. ارتفاع:12 ft. 1 in حداكثر وزن برخاست:56,132 lb سرعت: 4,520 mph سقف پرواز: 314,750 ft http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G1.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G2.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G3.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G4.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G5.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G6.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G7.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G9.jpg شبيه ساز:http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G10.jpg شماره 1 بعد از سانحه:http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G8.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_5.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_1.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_2.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_8.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_7.jpg اين هم يك كليپ از اين هواپيما:http://www.dailymotion.com/video/x3zdkn_x15_tech به نقل از: http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28.htm و http://www.globalaircraft.org/planes/x-15_hyper.pl مترجم: Blaze استفاده از مطالب فوق با درج لينك سايت ميليتاري و نام مترجم بلا مانع است.

[quote]آقا بنده دو سوال دارم: 1-آیا می شود جنگنده یه موشک هوا به هوای بصورت برعکس! در خلاف جهت حرکت مثلا برای زدن موشک شلیک شده توسط جنگنده ای که روش قفل کردن استفاده کنه!! 2-آیا درسته در جنگنده های F-35 برای عبور از سیستم ضد موشکی S-300 از سیستم پدافندی لیزری برای زدن موشک های اس300 استفاده شده!؟[/quote] 1- تا حالا كه همچين چيزي اجرا نشده. البته طرح هايي در موردش ارائه شدند ولي به نتيجه نرسيدند. 2- تا حالا همچين مطلبي رو نديدم. در ضمن براي اين كار به يك ليزر پر قدرت نيازه كه ابعدش اندازه يك بوئينگ 747 هستش.( مقاله ليزر هوابرد آمريكا )

آرزو به دلم موند ميگ 29 ببينم و دودشو نبينم!

[quote]من بگم؟! من بگم؟! 15-X آخرين هواپيماى سرنشين دار X-Plane بود كه ركورد سريعترين پرواز انسان(غير از شاتل فضايى حين ورود به زمين) متعلق به همين پرنده هست. خلبان اين هواپيما نيز «نيل آرمسترانگ» بيد كه بعد از همين پروژه به ناسا منتقل شد(خلبان نيروى هوايى بود كه با ناسا در اين پروژه همكارى كرد) تا در سفر خيالى به ماه شركت داشته باشد. البتّه با اجازه بليز عزيز كه فكر كنم تا حدودى زده باشم تو ذوقش! [/quote] نه خيلي استفاده برديم ولي كاش ميزاشتي اونجا به عنوان اطلاعات تكميلي ازش استفاده ميكرديم. اينطوري خيلي بهتر بود.

خواهش ميكنم. به اميد خدا فردا ميخواهم تاپيك X-15 رو بزنم. در مورد اون هم نظري نداريد؟

پس احتمالا مال سپاه بوده ديگه درسته؟

7 يا 8 سال پيش يك مطلبي در مورد اين خانم خوندم كه اول كارش ايشون چون در جزيره زندگي ميكردند و به دريا نوردي آشنا بودند [color=red]فكر ميكنم[/color] فرمانده چند تا از كشتي هاي كوچك ارتش ايران بوده اما در اون جنگ شكست سختي ناوگان ايران از يوناني ها ميخوره اما ايشون با مصيبت و بدبختي و جومونگ وار خودش رو نجات ميده و به ايران برميگرده و كلي مورد توجه خشايار شاه قرار ميگيره و از اون به بعدكه درجات ترقي رو شروع ميكنه به پيمودن!

ميراژ IV با بالهاي دلتا شكل و عدم وجود سكان افقي در انتها بدنه بسيار به سلف خود ميراژIII شبيه ميباشد. اين هواپيما داراي دو عدد موتور SNECMA در انتهاي بدنه و دو هواكش در دو سمت بدنه است. اين جنگنده عملا قادر است تا با سرعتي فراتر از 2.2 ماخ حركت كند اما به خاطر حرارت شديد بدنه در اين سرعت و عدم تحمل اين حرارت توسط سازه عملا پا را فراتر نميگذارد. باكهاي داخلي اين جنگنده گنجايش 14000 ليتر سوخت را داراست. در اين جنگنده دو نفره كمك خلبان(افسر ناوبري) در پشت كابين خلبان و در يك كاناپي مستقل جا دارد و رادار ناوبري/پرتاب بمب در محفظه اي واقع در زير هواكش و عقب كاكپيت قرار ميگيرد و لوله سوختگيري هوايي نيز در نوك دماغه تعبيه شده است. ميراژ IV داراي دو پايلون در زير هر بال ميباشد كه پايلونهاي داخلي به طور معمول براي حمل دو مخزن سوختخارجي هريك به گنجايش 2500 ليتر به كار رفته و پايلون هاي خارجي قابليت حمل غلاف ECM از نوع Barax NG و Chaff/Flare را دارا هستند و براي اين جنگنده توپ داخلي طراحي نشده است. نمونه Mirage IV a داراي يك جايگاه حمل سلاح هسته اي در زير موتور ها ميباشد كه توانايي حمل سلاح هاي AN_11 يا AN_22 را دارد. از سال 1972 به بعد تقريبا 12 فروند از اين جنگنده به غلاف شناسايي CT 52 در جايگاه حمل بمب مجهز شدند. CT 52 براي هر دو نوع BA يا (basse ALT ----low level) و HA يا (haute ALT --- high ALT) با 3 تا 4 دوربين برد بلند قابل دسترسي است. البته هيچ كدام از CT 52 ها داراي تجهيزات ديجيتال فيلمبرداري يا عكسبرداري نبودند و از روش هاي قديمي ظهور فيلم استفاده ميكردند. نمونه Mirage IV p داراي يك پايلون مركزي براي موشك ASMP بود. Mirage IVa در تئوري قابليت حمل تا 6 تير بمب بزرگ بدون مخازن سوخت خارجي و غلاف ECM را داشت اما در عمل به ندرت از اين تركيب استفاده شد. مشخصات فني: استفاده اصلي : بمب افكن مافوق صوت متوسط خدمه : 2 نفر شركت سازنده : Dassault فرانسه پيشرانه : 2 عدد موتور توربو جت SNECMA هريك با كشش 49.03 كيلو نيوتون در حالت معمول و 70.61 كيلونيوتون در حالت پس سوز طول : 23.5 متر عرض بالها : 11.85 متر ارتفاع : 5.4 متر وزن خالي ( براي نمونه P ) : چهارده ونيم تن حداكثر وزن برخاست : 31.6 تن حداكثر سرعت : 2340 كيلومتر بر ساعت سقف پروازي : 20000 متر براي نمونه P برد : 2500 كيلومتر http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/mirage4_2.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/mirage4_3.jpg منبع: http://www.globalaircraft.org/planes/dassault_mirage_iv.pl مترجم : خودم استفاده از اين مطلب تنها با ذكر نام سايت و مترجم بلا مانع است.