[quote] در زمان جنگ، تعریفهای جالبی از این توپ می کنه. [/quote] درسته. 5 شلیک از این توپ کل آتشبار های عراق رو خفه میکرد! ولی واقعا صدای مهیبی داره! خدا نصیبتون نکنه!!

دستت درد نکنه هگزمن جان این هم چیزی در حدود همون تایگر و جگوار و اینهاست ولی شنیدم برزیل رادارش رو تقویت کرده و میخواهد موشک هایی مثل آمرام (یا اگر شد R27 ) رو روش نصب کنه.

[quote] اين هواپيما متعلق به هوانيروز ارتش جمهوري اسلامي بوده!!! [/quote] چی بگم؟ تمام اطلاعات نظامیم زیر سوال رفت!!

در سال 1961 و اندکی قبل از شروع جنگ ویتنام شرکت رایان تحت پروژه ای به نام پرواز آتش Fire Fly اقدام به نصب یک سری از سیستم های شناسایی بر روی نمونه BQM-34A این پهپاد نمود و به این وسیله این نمونه را از حالت هدف پرنده به پهپاد شناسایی تغییر داد که این عمل رضایت فرماندهان نیروی هوایی آمریکا را جلب نمود و حاصل آن پهپاد شناسایی به نام Model 147A شد که اولین پرواز خود را در آپریل 1962 به انجام رساند. عمده تفاوت این نمونه با نمونه استاندارد این پهپاد که هدف پرنده بود در توان حمل سوخت بیشتر به همراه دارا بودن سیستم های هدایتی جدید بود اما مثل همان نمونه BQM-34A از یک موتور توربو جت J69-T-29 استفاده میکرد و داراری چتر نجات بود و از هواپیمای DC-130 پرتاب میشد. تست های موفق این پرنده باعث شد تا از آن به صورت گسترده ای در مناطق جنوب شرقی آسیا جهت ماموریت های شناسایی استفاده شود. طراحی این پرنده آنقدر قوی و دقیق بود که نیروی هوایی آمریکا هیچ تغییراتی در آن اعمال نکرد. عملکرد این نمونه باعث پیدایش گونه های دیگر از این پرنده شد که به تقضیل شرح داده میشودند. اما در خلال سالهای 1964 تا 1965 نمونه Model 147B این پرنده تولید شد که اولین پهپاد عکسبرداری / شناسایی ارتفاع بلند به حساب می آمد ، این نمونه دارای بدنه ای کشیده تر برای حمل سوخت بیشتر و مساحت بالهایی تا دو برابر نمونه استاندارد بود. مدل 147C این پرنده که بالهای کوتاه تری داشت به عنوان نمونه آزمایشی و آموزشی به کار گرفته میشد. مدل 147D ای پرنده که در حقیقت همان نمونه C بود به سیستم های الکترونیکی ELINT برای ایفای ماموریت های جاسوسی C.I.A مجهز شده بود. مدل 147E تلفیقی از دو مدل D و C بود به این صورت که بدنه مدل C را حفظ کرده بود و در عوض به سیستم های الکترونیکی ELINT مجهز شده بود. نمونه 147F این پرنده در نیروی دریایی به منظور آزمایش غلاف اخلالگر AN/ALQ-51 به کار میرفت.(این نمونه در حقیقت بر گرفته از مدل 147B بود) نمونه بعدی مدل 147G بود که تفاوت اصلی اش با مدل 147B بدنه کشیده تر و موتور قدرتمند تر J69-T-41A آن بود. این مدل دارای دوربین تلویزیونی با لنز قابل زوم بود و توانایی انتقال داده ها به صورت همزمان برای ایفای نقش های شناسایی میدان نبرد را داشت.(این نمونه بعدا 147J نامگذاری شد) مدل 147H این پرنده (که بعدا AQM-34N نامگذاری گردید) نمونه مخصوص شناسایی ارتفاع بلند بود و بالهای آن حتی از نمونه 147B نیز بلند تر بودند و به بیش از 9.75 متر در مقایسه با 3.93 متر نمونه 147A میرسیدند. اما مدل 147J که مشتقی از مدل 147G بود برای عکسبرداری و شناسایی در ارتفاع پایین در نظر گرفته شده بود و به یک سیستم کنترل ارتفاع که وابسته به فشار هوا بود مجهز شده بود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ryan-model-147.jpg[/img] نمونه 147N این پهپاد یک دیکوی غیر قابل بازیافت بود که در ارتفاع متوسط بود که بر پایه مدل 147A این پهپاد تولید شده بود. وظیفه این پرنده معطوف کردن توجه پدافند هوایی دشمن به خود بود تا پرنده بعدی که معمولا از نمونه شناسایی بود بتواند به راحتی به انجام ماموریت بپردازد. اما از آنجا که گاهی اوقات این دیکوی ها با بازگشت به آسمان خودی و برخورد با زمین حادثه ساز میشدند مسئولین نیروی هوایی به فکر تولید نمونه 147NX افتادند که علاوه بر قابلیت بازیافت توانایی محدودی در عکسبرداری هم داشت.(نمونه ارتفاع کم این پرنده 147NQ نام داشت) اما نمونه AQM-34G این پهپاد یک سیستم اخلالگر الکترونیکی ECM ارتفاع متوسط بود که توسط نیروی هوایی و تحت برنامه Compass Bin (در قطب نما) تولید شده بود ، این نمونه که کاملا مشابه مدل های 147C/D بود از یک جمر Jammer فعال به انضمام یک غلاف پرتاب کننده چف بهره میبرد و دارای یک سیستم برنامه ریزی پرواز بود. نمونه های اولیه سری AQM-34G را Model 147NA و نمونه های بعدی را 147NC نامگذاری کردند. بعضی از انواع سری 147NC را برای حمل کاغذهای تبلیغاتی بهینه سازی کردند و آنها را نمونه AQM-34H نامیدند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/aqm-34g.jpg[/img] AQM-34G مدل 147S این پرنده نوع تقویت شده ویژه عکسبرداری از ارتفاع کم در روز بود که دارای گونه های مختلفی بود.( نمونه های اولیه را 147SA مینامیدند. ) تمامی گونه های 147S بالهایی کوتاه تر از نمونه اصلی BQM-34A داشتند اما در عوض بدنه شان کشیده تر بود و از موتور قدرتمندی که در نمونه های مدل 147G/J استفاده میشد بهره میبردند. نمونه AQM-34K یا مدل 147SRE مدل شناسایی در شب 147SB بود. نمونه مدل 147SK این پرنده در نیروی دریایی استفاده میشد و روی ناو ( USS Ranger(CVA-61 عملیاتی شده بود. نمونه AQM-34L یا مدل 147SC نمونه تخصصی شناسایی ارتفاع پایین بود که در نیروی هوایی و تحت پروژه های Compass Bin و Buffalo Hunter به تعداد بسیار زیاد ساخته شد. بعضی از انواع این نمونه که به دوربین تلویزیونی و سیستم انتقال داده های همزمان مجهز شده بودند AQM-34L/TV نام گرفتند و مدل 147SC این پرنده یکی از موفق ترین نمونه ها با رکورد 87.2% بقای پس از انجام ماموریت بود و نمونه AQM-34L این پرنده Tom Cat نام گرفت و 68 ماموریت را با موفقیت با پایان رساند.(نمونه AQM-34M یا مدل 147SD ارتقا یافته نمونه AQM-34L بود که به سیستم هدایت از راه دور LORAN مجهز شده بودند و میتوانستند در ارتفاعی بین 60 تا 150 متر پرواز کرده و به عملیات بپردازند.) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/aqm-34l.jpg[/img] AQM-34L [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/aqm-34m.jpg[/img] AQM-34M نمونه AQM-34P یا مدل 147T نسخه شناسایی ارتفاع بالی این پهپاد به شمار میرود که بر پایه نوع AQM-34N این پرنده ساخته شده و دارای یک موتور قدرتمند Teledyne CAEJ100-CA-100 بود اما فقط چند ماموریت شناسایی در کار نامه این پرنده وجود دارد که آنها هم در سالهای 1979 و 1980 به وقوع پیوستند. اما در آپریل 1969 یک فروند EC-121 نیروی هوایی آمریکا که در حال جمع آوری اطلاعات نیروهای ویتنامی و فرکانس رادار های موشک های پدافندی ارتش ویتنام شمالی بود توسط یکی از همین موشک های سام سرنگون شد و این واقعه باعث شد تا نیروی هوایی آمریکا به فکر یک پرنده جهت جمع آوری اطلاعات (سرقت اطلاعات) در این ماموریت های خطرناک بیفتند و این پرنده چیزی نبود جز AQM-34P. نتیجه این کار منجز به ساخت پرنده ای با نام AQM-34Q یا مدل 147TE تحت پروژه Combat Dawn نیروی هوایی آمریکا گردید. بعد ها این پرنده مورد بازبینی قرار گرفت و علاوه بر ارتقا سیستم های الکترونیکی و شنود یک مخرن خارجی هم برای حمل بیشتر سوخت در ماموریت های دور برد برای آن در نظر گرفته شده که این پرنده جدید AQM-34R یا مدل 147TF نام گرفت. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/aqm-34q.jpg[/img] AQM-34Q [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/aqm-34r.jpg[/img] AQM-34R از آنجایی که تعداد بسیار زیادی از هواپیماهای جاسوسی و شنود و اخلالگر آمریکا در دهه 1960 در آسمان شمال ویتنام سرنگون شده بودند نیرو ی هوایی آمریکا به فکر تهیه هواپیمای بدون سرنشین برای این منظور افتاد به همین جهت در سال 1967 برنامه فرشته نبرد Combat angel را آغاز نمود و طی آن برخی نمونه های سری 147NA پهپاد Firebee را برای انجام ماموریت های جاسوسی و ضد الکترونیک ECM آماده کرد اما بعدا با شروع بمباران های گسترده آمریکا بر فراز ویتنام در نوامبر سال 1968دیگر نیازی به این پرنده حس نشد و تولید این پرنده لغو گشت اما با توجه به سابقه خوبی که این نمونه در طول مدت کم خدمت خود بر جای گذاسته بود نیروی هوایی قراردادی با شرکت رایان به امضا رساند که بر اساس آن قرار شد تا این شرکت نمونه های AQM-34H/J که در انبار ها موجود بودند را به استاندارد AQM-34V یا مدل TRA Model 255 که همان نقش اخلالگر الکترونیک را بر عهده داشت برساند. این نمونه که اولین پرواز خود را در مارس یال 1976 به انجام رساند از یک رادار فعال با 38 غلاف پرتاب کننده چف بهره میبرد . کلا 60 فروند از این مدل ساخته شدند که همگی در سال 1978 آزمایش شده و وارد خدمت گشتند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/aqm-34v.jpg[/img] AQM-34V ------------------------------------------- این از نمونه های شناساییش. نمونه پهپاد مسلح UCAV رو هم ان شا لله فردا تقدیم خواهم کرد.

دستت درد نکنه علی جان این نیرو در جنگ خلیج فارس کاری هم نمیتونست انجام بده و کل توانش همونی بود که همه دیدیم و بیشتر از اونم از دستش بر نمی آمد. کلا برای خروج از این وضع باید کار عربستان رو پیش بگیره یعنی نیروی نظامی مزدوری. بهترین گزینه هم جنگجویان پاکستانی هستند. راستی از کیفیت آموزش و نیروهای مخصوصشون اطلاعاتی در دست نیست؟ چون شنیدم نیرو های مخصوصشون تحت نظر SEal های آمریکایی آموزش میبینند.

هلیکوپتر سوپر فریلون (فریلون در فرانسوی به معنای زنبور سرخ میباشد) یک هایکوپتر ترابری سنگین یه موتوره میباشد که در فرانسه توسط شرکت ایرواسپشال طراحی و ساخته شد و در چین نیز با نام Z_8 تولید میگردد. این پرنده در دو نوع نظامی و غیر نظامی طراحی و تولید شده است که نمونه نظامی آن دارای سه نوع ترابری سنگین ، عملیات ضد زیر دریایی(ASW) و ضد کشتی میباشد بیشتر مورد استقبال قرار گرفت و بعد از تحویل به ارتش فرانسه به کشورهایی مثل آفریقای جنوبی ، چین ، لیبی و رژیم غاصب صهیونیستی نیز صادر شد. نمونه ترابری این پرنده قدرت جابجایی 38 سرباز کاملا مسلح را دارد و میتوان از آن علاوه بر مقاصدی مثل جابجای نیروها (هلی برن) در عملیات تخلیه سریع نیز استفاده کرد. نمونه جنگ ضد زیر دریایی و ضد کشتی آن نیز با استفاده از رادار جستجوی دریایی ORB-42 و 50 متر کابل نجات و همچنین داشتن امکاناتی از قبیل یک مسلسل 20 میلیمتری و سیستم دید در شب، تله های حرارتی برای منحرف کردن موشک های حرارت یاب ، سیستم سوخت گیری هوایی و لیزر ی قابلیت انجام انواع عملیات های آفندی و جستجو و نجات دریایی را دارد. اما سابقه عملیاتی این هلیکوپتر چگونه بود؟ آرژانتین: 8 فروند سوپر فریلون اسراییلی که موتور هایشان با موتور T58 جایگزین شده بود به خدمت نیروی دریایی آرژانتین در آمدند و از آنها در جنگ فالکلند علیه شناورهای بریتانیایی استفاده شد. چین: در خلال سالهای 1977 تا 78 نیروی دریایی ارتش چین تعداد 13 فروند از این پرنده را دریافت کرد که این رنده ها در دو نوع ضد زیر دریایی و جستجو و نجات دریایی بودند که این پرنده ها نخستین هلیکوپتر های ارتش چین بودند که میتوانستند از روی جایگاه های مخصوص حمل هلیکوپتر شناورهای چینی پرواز کرده و به انجام عملیات بپردازند. این پرنده ها که هنوز هم در چین مورد استفاده قرار میگیرند همانطوری که قبلا اشاره شد با نام Z_8 در چین تولید میشوند که این امر نشان از کیفیت مطلوب طراحی این هواگرد دارد. این پرنده ها برای ایفای نقش ضد زیر دریایی خود به یک رادار جستجوی دریایی به همراه سونار HS-12 فرانسوی برای شناسایی اهداف و اژدر های A244S برای مقابله با اهداف شناسایی شده مجهز شده اند. نمونه جستجو و نجات دریایی این هلیکوپتر که به Z-8S معروف است دارای امکاناتی از قبیل نور افکن های جستجوگر قوی و همینطور سیستم جلونگر فروسرخ بهینه سازی شده و آیونیک پروازی جدید میباشد در حالی که نمونه دیگری از آن که به Z-8JH. معروف است نیز در حال خدمت است. نمونه Z-8A این پرنده در فبریه سال 1999 به عنوان هواگرد ترابری سنگین ارتش چین مورد توجه مسئولان قرار گرفت و در سال 2001 دو فروند از آن که دارای رادار آب و هوا در دماغه بودند برای مقاصد آموزشی و تحقیقاتی به ارتش چین تحویل شد که نظر مقامان نیروی زمینی را جلب نکرد و آنها تصمیم به خرید تعداد بیشتری میل 17 گرفتند. اما نیروی هوایی ارتش چین مثل نیروی دریایی این هلیکوپتر را برای انجام ماموریت های جستجو و نجات انتخاب کرد ، این پرنده ها که از نوع Z-8K و Z-8KA بودن دراری امکاناتی از قبیل پرتاب کننده منور ، کابین بهسازی شده ، برجک مجهر به سیستم جلونگر فروسرخ به همراه نور افکن قوی زیر بدنه بودند . فرانسه: این پرنده در اکتبر سال 1965 به هوا دریای ارتش فرانسه به عنوان هلیکوپتر جنگ ضد زیردریایی برای حمایت از زیر دریایی های مجهز به موشک های بالستیک این کشور پبوست بعضی از انواع ای پرنده نیز برای شرکت در جنگ علیه اهداف سطحی به رادار دماغه جهت هدایت موشک ضد کشتی اگزوسه مجهز شدند اما در سال 2003 تمامی سوپر فریلون های هوادریای ارتش فرانسه مشغول به خدمت به عنوان هلیکوپتر ترابری شدند و سرانجام در سال 2010 از این وظیفه نیز بازنشسته شدند تا با هلیکوپتر مدرن NH 90 جایگزین گردند. عراق: این کشور از نمونه SA321H این پرنده استفاده میکرد که قادر به شلیک موشک های ضد کشتی اگزوسه بود. از سال 1977 تعداد 16 فروند از این پرنده ها وارد خدمت در ارتش عراق شد که در جنگ تحمیلی علیه ایران به عنوان سکوی مناسبی برای پرتاب موک های اگزوسه علیه شناور های ایرانی (اعم از نظامی و غیر نظامی) تا زمان آماده شدن جنگنده های میراژ استفاده میشدند که در این میان حد اقل 2 فروند از آنها توسط نیرو های ایرانی ساقط شد. یکی از این پرنده ها توسط موشک ماوریک شلیک شده از فانتوم ایرانی در عملیات مروارید روی سکوی البکر منهدم شد. رژیم اشغالگر قدس: این رژیم برای ترابری نیروهای خود در سال 1965 تعداد 12 فروند از این پرنده ها را سفارش داد که بعد ها موتور استاندارد این پرده ها را با موتور T58 تعویض کرد. همچنین این رژیم از این پرنده ها در جنگ های یوم کیپور و لبنان نیز استفاده کرده بود که شاید از مهمترین موارد استفاده از این پرنده حمله به یکی از سایت های پدافندی ارتش مصر در صحرای سینا بتوان اشاره کرد. لیبی: این کشور 6 فروند از نوع SA-321GM مجهز به رادار و 8 فروند از نوع SA321M برای ترابری را در سالهای 1980 تا 1981 دریافت کرد. آفیرقای جنوبی: نیروی هوایی این کشور تعداد 16 فروند از این پرنده ها را برای گشت زنی در مرزهای خود با آنگولا سفارش داد اما بعدا در سال 1990 آنها را بازنشسته کرد و با هلیکوپتر پوما جایگزین ساخت. سوریه: برخی منابع بر این باورند که این کشور تعداد 12 فروند از این هلیکوپتر ها را خریداری کرده است اما مدرکی دال بر عملیاتی بودن آنها در دست نیست و از این رو احتمال میرود که این پرنده ها به کشور دیگری مثل لیبی فروخته شده باشند مشخصات فنی: نوع: هلیکوپتر ترابری سنگین یا جنگ دریایی سازنده: فرانسه خدمه: 5نفر ظرفیت: 27 سرباز مسلح یا 15 برانکارد طول: 23 متر ارتفاع: 6.66 متر قطر پره اصلی: 18.9 متر وزن خالی: 6.8 تن حداکثر وزن برخاست: 13 تن پیشرانه: 3 موتور توربو شفت Turboméca Turmo IIIC هریک با توان 1570 اسب بخار حداکثر سرعت مجاز: 275 کیلومتر بر ساعت حداکثر سرعت: 249 کیلومتر بر ساعت برد عملیاتی: 1020 کیلومتر سقف پروازی:3150متر سرعت اوج گیری: 6.7 متر بر ثانیه مداومت پروازی: 4 ساعت مترجم: Blaze استفاده از این مطلب منوط به درج لینک سایت میلیتاری و ذکر نام مترجم مباشد.

[quote] ولی واقعا طراحش خیلی آدم بد سلیقه ای بوده. [/quote] کلا این مشکل تمام طراحان صنایع نظامی فرانسه هستش و منحصر به این پرنده نیست. [size=7](آخه اون چه قیافه ایه که میراژ اف 1 و اتاندارد دارن؟ یا تانکها و نفر بر هاشون! بعد میگن چرا کسی نمیخره!؟ )[/size] اگر همین هلیکوپنر رو یک آمریکایی طراحی میکرد به جای اون رادار زشت میامد و یک انحنا به دماغه این پرنده میداد و رادار بزرگتری رو توش جا میداد مثل 214.

[quote][quote]خیلی بد ریخت و قیافه است.[/quote] يه زماني فكر ميكردم ميل 17 بدريخت هست ! ولي اين روي ميل رو سفيد كرده ...[/quote] پس اگر این رو ببینید چی میگید؟ [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/591511Bell_HSL.jpg[/img]

این سه تا از از این غول پرنده! کاکپیت [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/DHC09c.jpg[/img] موتور [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/4891cfaed1c0143a848ae661ee000100004971_Turmo.jpg[/img] روتور [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/photo16.jpg[/img] [quote] از n کیلومتری با هر رادار ضعیفی هم قابل شناساییه! [/quote] بله ولی به شرطی که نزدیک سطح آب پرواز نکنه!

فکر کنم منظورش 20 کیلو بوده!

دستت درد نکنه علی جان کامل و عالی بود [quote] در تست های مقدماتی خود توانست 12500 گلوله در دقیقه شلیک کند [/quote] اگر اینطوری باشه که برای عملیات کردن باید یک کامیون فشنگ دنبالش راه بندازن! راستی تو یک ویدیو دیدم که اون شخصی که داشت با گاتلینگ کار میکرد شصت دست چپش رو روی دکمه چپی میزاشت اسلحه شروع به چرخش میکرد و وقتی شصت دست راستش رو روی کلید میزاشت اسلحه شروع به شلیک میکرد. این کدوم مدل از گاتلینگ ها بوده؟

[quote][quote]من در یکی از منابع تاریخی خوندم در زمان شاه مخلوع ایران 16 فروند از این هلیکوپتر به همراه چند فروند ناو تحویل گرفته[/quote] اشتباه كرده يا انقلاب شد تحويلمون ندادن يا اصلا سفارشي در كارنبوده بيشترين خريدهاي ما از امريكا بوده دردريا هم بيشتر از المان و بريتانيا خريد انجام شده[/quote] در چند جا از ین پرنده ها سخن گفته شده پس قطعا سفارشی در کار بود و خیلی جاها هم گفتن که این پرنده ها در سال 1971 وارد خدمت شده اند ولی از سرنوشت کنونی آنها اطلاعاتی در دسترس نیست. حالا باز هم میگردم.

ممنون مهدی جان یک سوالی برام پیش آمد: زیر دریایی های دیزل الکتریک در چه مکان ها و مواقعی بر زیر دریایی های اتمی برتری دارند؟

خیلی ممنون علی آقا این خودرو در زمان خودش مربوط میشد به استراتژی کیفیت کمیت. اگر یک حساب سر انگشتی بکنیم میبینیم با اون طول و عرضی که شوروی داشت امکان نداشت بتونه با تجهیزات گران قیمت امنیت مرزهاش رو نگه داره ولی از اونجا که پرسنلش زیاد بودند با این جور وسایل ارزان قیمت به خوبی میتونست کارهاش رو پیش ببره. در کل این وسیله به نظر من الان راست کار درگیری با اشرار مسلح مرزهای شرقی هست که به اندازه چند تا از ارتش های منطقه تجهیزات دارند. راستی شایعتی هم هست که عراق در برخی نقاط مثل چند تا از خور ها از این سلاح استفاده کرده.(توپ ZU_23) که قطعا بوده حالا بعضی ها میگن روی شاسی BTR و بعضی ها میگن نه) اطلاعاتی در این زمینه در دست نیست؟

از لطف دوستان تشکر میکنم. [quote] می بینم که دوباره برگشتی! [/quote] مثل اینکه دوست داشتی بر نگردیم؟!! اعتراف کن! [quote] یک هایکوپتر ترابری سنگین یه موتوره میباشد اشتباه نشده؟ [/quote] چرا. خوب اشتباه تایپی پیش میاد دیگه! (س بغل ی هست دیگه) [quote] راستی اون 2 تایی که ایران انداخته با چی زدن؟ [/quote] یکیشون تو عملیات مروارید با موشک ماوریک روی سکوی البکر نابود شد و اون یکی رو هم فکر کنم تامکت ها با توپشون یا موشک سایدوایندر از بین بردند. [quote] یه سوال: اگه یه گلوله توپ 57 میلی متری به کابین سرنشین ( نه کابین خلبان ) بالگردی با این ابعاد برخورد کنه آیا قدرت ساقط کردن ( آنی یا در اثر آتش سوزی) اون رو داره؟ [/quote] دوتا عکس از داخلش میزارم شما خودت قضاوت کن. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/super_frelon_sa-321-ja_zs-htn_dvdb07_04.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_super_frelon_sa-321-ja_zs-htn_dvdb07_04.JPG[/img][/url] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Super-frelon-heller-41.jpg[/img]

ممنون هگزمن جان مطلب خوبی بود. [quote] در سال 1959 نيز اولين فروند از جنگنده هاي Hawker Hunter براي نيروي هوايي لبنان به پرواز در امد كه اين جنگنده ها در سال 2008 از سرويس دهي خارج شدند [/quote] این جنگنده ها در سال 1983 از خدمت بازنشسته شدند و در انبارهای نیروی هوایی نگهداری میشدند تا اینکه در سال 2008 تعمیر شدند و در روز ملی لبنان به انجام نمایش های هوایی پرداختند. [quote] در اوايل سال 1960 ميلادي يك فروند جنگنده Hawker Hunter نيروي هوايي لبنان موفق به سرنگونن نمودن يك فروند جت جنگنده [size=18]نوع جنگنده اسراييلي مشخص نيست [/size]اسراييلي بر فراز منطقه Kfirmishki گرد [/quote] به احتمال خیلی زیاد میراژ 3 بوده چون چند روز قبلشم یک هانتر عراقی 2 میراژ 3 اسراییلی رو از بین برده بود. [quote] علاقه شديد به هليكوپتر دارن اينا [/quote] دلیلش مشخصه. جنگنده احتیاج به باند و آشیانه و زیر ساخت و تعمیر و نگهداری و .... داره که ارتش لبنان از پس بودجه اش بر نمیاد. در ضمن هرچی هم بخرند حریف اسراییلی ها نمیشن! به درد عملیات بزن و در رو هم نمیخوره! در ضمن لبنان نمیتونه حتی در صورت خرید جنگنده به خوبی خلبان هاش رو آموزش بده و تقریبا میشه گفت به طور مستقل و در خاک خودش امکان آموزش خلبان براش وجود نداره.

دستت درد نکنه هگز من جان اوکراین بزرگترین نیروی هوایی رو در بین کشورهای جدا شده از شوروی داره. در این بین فقط اگر میگ های 31 بجای قزاقستان در این کشور نگهاری میشدند دیگه کلکسیونشون کامل میشد. [quote] یه سئوال میگم اینا که خودشون می خوان بفروشن چرا ما ازشون بیشتر نمی خریم [/quote] فکر میکنید همین اسکادران های سوخو 24 و 25 رو از کی خریدیم؟ اون زمان با راهبرد شهید ستاری ایران بعد از هند و یک کشور دیگه سومین خریدار از اوکراینی ها بود و اون دسته اول ها و گل بار (!) رو تونستیم بگیریم البته به اندازه بودجه ای که داشتیم. اینهایی هم که باقی مونده خیلی وضعیتشون خرابه مثل جنگده های افغانستان! [quote] ولی فکر نکنم دو الی 3 تا tu-22 مشکلی ایجاد کنه [/quote] اتفاقا شایعاتی درباره وجود این نوع پرنده ها در ایران وجود داره! درباره توپولف های 160 هم باید بگم چند تاشون اوراق شد و مابقی در ازای خرید گاز از روسیه به این کشور اودت داده شد.(فکر میکنید قضیه بحران گاز چجوری بین اوکراین و روسیه حل شد؟) و دیگه این کشور بمب افکن استراتژیک بلک جک در اختیار نداره.(حداقل به نقل از منابع رسمی)

[quote] - تایر این نفربرها در مقابل چه نوع گلوله هائی یابهتر تا چه کالبری مقاومت دارند ؟ [/quote] فکر کنم تا 7.62 مقاوم باشه. دقیقش رو نمیدونم. [quote] - توی این عکس اون خودروی پایینی بازوی عقبی برای چه کاریه؟ (باز کردن درب عقب) [/quote] به این جور خودرو ها اصولا خودرو ریکاوری یا یدک کش هم میگن و اونی که اون عقبه در اصل یک جرثقیل هستش. در ضمن کلنل جان این تصویر 3 تایی مال EE 11 هستش.

عجب ! پس خودشونم این نیرو رو به عنوان نیروی هوایی قبول ندارند.

در تمامی منابع شرکت سازنده Engesa برزیل معرفی شده اند. درسته ولی اگر چند تا سیستم پدافندی مثل پانتسر یا تانگوسکا همراهیشون کنند اینبار هلیکوپتر ها هدف تمرینی میشن! حتی چند تا ATV مسلح به دوشپرتاب هم خوبه. کلا این مدل از خودرو های زرهی خیلی به درد عملیات های بزن و در رو میخورند.

ممنون هگزمن عزیز این IAC مخفف چیه؟

به نظر من چون این خریدها قبل از وقوع جنگ بودند نشان از استراتژی عراق برای چگونگی جنگ با ایران دارند. اون زمان عمده نیروی زرهی ما رو تانکهای چیفتن تشکیل میداند که با توپ 120 م م خودشون کابوسی برای تانکهای T 55 و 64 عراقی با توپ 90 م م بودند به همین خاطر عراق سعی کرد با توجه به قدرت مانور EE 9 این ضعف رو پوشش بده و اضافه بر اون بتونه در جنگ شهری هم به خوبی از پس نیروهای ایران بر بیاد. البته بعد رفتن سراغ EE 11. یک دلیل دیگه هم متصوره و اونم اینه که با توجه به شرایط ایران و منسجم نبودن قوای نظامی عراق میدنست که اگر بتونه سریع ماشین جنگیش رو حرکت بده مناطق بیشتری رو میتونه اشغال کنه و از اونجایی که مناطق جنوبی ایران عموما بصورت دشت و فاقد ارتفاعات و پستی و بلندی های زیاد مثل مناطق غربی هست مکان مناسبی برای تاخت و تاز این نوع خودرو هاست. اما عملیات مرصاد هم نشان داد که این خودرو رو میشه در مناطق کوهستانی و جایی که امکان استفاده از تانک های سنگین نیست به خوبی به کار گرفت.

وریور جان فکر کنم شما جزو معدود خریداران خوش شانس سیگیت هستی! چون خود من به اضافه 4 تا از دوستام از همین هارد های سیگیت خریدیم و تا حالا همشون حداقل یکبار رو پیش جناب نمایندگی تشریف بردند! جالب هم هست که هیچ کدوم بیشتر از چند ماه دوام نیاوردن و راهی نمایندگی های خدمات پس از فروش شدند. البته این وسط فقط من شانس آوردم که اطلاعاتم رو در جایی ذخیره کرده بودم چون بقیه دوستان اطلاعاتشون به باد فنا رفت

عراق تعداد 750 عراده از این خودرو رو به ارزش 350 میلیون دلار در سالهای 1976 و 1979 از برزیل خریداری کرده بود.

فقط وسترن. چون قابلیت Anti shock داره به انضمام کیفیت بهتر و دوام بیشتر. یسیگیت به مفت نمی ارزه! خیلی زود داغون میشه و تمام اطلاعات آدم به فنا میره! این رو از روی تجربه خودم و دوستام میگم هرکی سیگیت خریده پشیمونه!!