امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]یک سری طرح ها رو با اجازه نصیر ایرانی عزیز اینجا ذکر میکنم که دونستنش قطعا مفیده خصوصا تاریخ مربوط به انجام طرح ها ! ....
[/quote]

ممنون وريور جان
يه توضيح كوچيك ميدم و اون يه فاصله زماني هست كه در اواخر دهه 60 ميبينيد. تو اين سالها بخاطر حساسيت موضوع بخش اعظمي از بدنه نيروي هوايي به كمك صنايع موشكي اومده بود.
حضور اين عزيزان باعث شد كه گاهي راههاي چند ساله رو چند ماهه طي كنيم.

حق نگه دارشون.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
عظمت انقلاب رو ببینیند!

57 ما حق نداشتیم به رادار تامکت یا فانتوم دست بزنیم،

سال 63 رادار اسپارو رو ارتقا دادیم ،

64 موتور و بدنه موشک هاوک رو ساختییم!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خوب رپتور جان بنظرت تونستن تراست موتور رو بالاتر ببرند؟ مثلا به 15 هزار lbf برسوننش؟! icon_cool

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر لیچ! الان فکر کنم حدود 5000 باشه، یه دفعه بشه سه برابر؟!

مال فانتوم حدود 17000 هست

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[center][b]بسم الله النور[/b][/center]

واریور عزیز پست با برکتی زدن که من با اطلاعات ناقص خودم کاملش کردم
............

بعضی وقتها آدم چیزهایی که خارج از نت در مورد نیروهای مسلح میشنوه که خیلی عجیب تر از اونیه که یه عقل سلیم قبولش کنه،
مدتها پیش در گفتگو با یکی از اساتیدم در دانشگاه خواجه نصیر مطالبی در مورد کارهای تحقیقاتی روی رادارها در زمان جنگ و بعد از اون شنیدم که حقیقتش قبول کردن این حرفها برام خیلی سخت بود، خود من اون موقع تو توانایی نهاجا برای سرپا نگهداشتن رادارهاش شک داشتم، حالا اینکه بیام قبول کنم فقط پنج سال بعد از انقلاب پروژه ارتقای رادارها و موشکهایی با اون سطح تکنولوژی انجام بشه.... خوب برای خودم خیلی سخت بود.

چند روز پیش دوست عزیزی در سایت میلیتاری با نام کاربری Warior که قبلا مطالب پربار وزیبایی از ایشون دیده بودیم مطلب جالبی رو در باره رزومه کاری یکی از اساتید دانشگاه علم و صنعت گذاشت که خیلی از اون شنیده ها رو تائید می کرد،

طبیعتا رزومه کاری یک استاد دانشگاه از معتبر ترین مراجع محسوب میشه و میششه اون رو مبنای قضاوت قرار داد،

در مورد شخص ایشون هم این نکته لازمه که ایشون از سال 51 عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت بودند، تحصیلات ایشون که رشتشون برق-مخابرات هست در زمینه رادارها در دانشگاه کالیفرنیا انجام شده ایشون پیش از انقلاب هم طرحهای مهمی رو در مراکز اروپائی داشتند که از اون جمله میشه به پروژه هایی در زمینه بهینه سازی رادارهای زمین پایه هواشناسی در آلمان اشاره کرد، روند کاری ایشون در ایران از سال 58 شروع میشه و ایشون یکی از دهها استاد ، محقق و پژوهشگری هستند که سهم بسزایی در دستیابی کشور به توان طراحی ساخت و ارتقای رادارهای مختلف داشتند.

========================================================================

[b]طراحي و ساخت Frequency Generator و سنتايز مربوطه براي رادار باند L، نيروي هوايي پيروزي، سال 1361 [/b]

[b]طراحي و ساخت VCO باند Lبراي جايگزيني با لامپ کلايسترل منعکسه در رادار ردگيري موشک، نيروي هوايي مهرآباد، سال 1362 [/b]

VCO یعنی اسیلاتور کنترل ولتاژ
نمی دونم دقت کردید یا نه ، ما تو نهاجا سال 61 یا 62 موشکی که با باند ال کارکنه نداشتیم، فونیکس ایکس و میلی متری بود، اسپارو و هاوک هم باند ایکس بودن،
این دو تیتر در واقع پروژه ای برای تغییر فرکانسهای درگیری سیستم پدافندی هاوک و کاهش یاند کاری این سیستم از باند X به باند L هست، نمی دونم میشه روش اسم ارتقا رو گذاشت یا نه ، با اینکار جم کردن این سیستم و هدفگیریش با موشکهای ضد رادار خیلی سخت تر میشه اما کارایی ارتفاع پائین و برد کوتاه هاوک که تو زمان جنگ خصوصا صحنه نبرد هم خیلی مهم بود

[url=http://www.privateimage.com/][img]http://www.privateimage.com/images/8wybn0ryzqnn3szgoi27.jpg[/img][/url]

[url=http://www.privateimage.com/][img]http://www.privateimage.com/images/gkpvh1gy728b4nn0hde.jpg[/img][/url]

سال 1360 سال ناکامی هاوک بود، SU-22 رو خیلی ها دسته کم میگیرن اما غلافهای اخلالگر و موشکهای KH28 ش پدری در می آورد از پدافند، تو عملیات بیت المقس علی رغم اینکه 55 تا هواپیما زدن تو یک ساعت پنج تا سایت راداری رو با KH28 زدن، این تغییر فرکانس هم به نظر می رسه به همین دلیل انجام شد، چون فرکانس ال پائین تر از ایکس بود نیازی به مولدهای جدید ، بشقاب جدید و کلا یه رادار جدید نبود ، و از طرفی چون این فرکنس جزو فرکانسهای پائینه اون زمان ردگیریش هم به مراتب باید سخت تر باشه، خصوصا برای موشکهای ضد رادار KH28 که قبل از پرواز باید جستجوگرشون برای یه محدوده فرکانسی معین تنظیم میشد، تا وقتی که این باند و فرکانسهای قابل انتخابش محرمانه میموند کار خیلی سخت میشد (اینا چیزایی بود که من شنیدم).

[url=http://www.privateimage.com/][img]http://www.privateimage.com/images/c49eslp7nt3upbvg8ec.jpg[/img][/url]

[b]طراحي و ساخت LNA در باند X براي افزايش M.D.S رادار هوائي، نيروي هوايي مهراباد، سال 1362 [/b]

LNA یعنی Low-Noise Amplifire ، یه قطعه به اندازه جعبه کبریت،
این قطعه کوچولو وساده به رادار این اجازه رو میده که سیگنالهای ورودی خیلی ضعیف رو هم شناسایی کنه و راندمان رادار و در نتیجه برد و توان کشف و ضد جمینگش ارتقای اساسی پیدا کنه، پروژه نصب LNA رو رادارهای باند ایکس این اجازه رو به رادارهایی مثل AN/APQ-120 فانتومها میداد تا اهداف رو در فواصلی خیلی بیشتر کشف کنن ، ناگفته پیداست که رادارهایی مثل AWG-9 این جعبه کبریت براشون شبیه خلال دوندون بود!
بعدها نهاجا به مجموعه پروژه هایی که به نصب ادوات سخت افزاری مثل LNA روی رادار فانتوم ها و تایگرها انجامید کدهایی مثل پروژه "البرز" داد و به صورت سربسته افزایش برد APQ-120 ها رو به 230 کیلومتر ( برد شناسایی نهایی نه قفل) و APQ-159 های تایگر رو به حدود 70 کیلومتر تائید کرد( نشریاتی مثل اوییشن ویک برد 159 ها رو 90 کیلومتر هم ذکر کردند که خیلی معتبر نیست)
[url=http://www.privateimage.com/viewer.php?file=cjrgdtyddwybnpyc3my.jpg][img]http://www.privateimage.com/images/cjrgdtyddwybnpyc3my_thumb.jpg[/img][/url]

[b]طراحي و ساخت تست موشک با برد کم و فرکانس باند J توسط سيستم کدينگ، سازمان پژوهشهاي علمي و صنعتي ايران، سال 1363 [/b]

بدون شرح و بدون اطلاعت!

[b]طراحي و ساخت آنتن مونوپالس باند X با استفاده از آرايه هاي شکافي با تغذيه موجبري، نيروي هوايي مهرآباد، سال 1369 [/b]

پروژه ساخت رادار موشک اسپارو، همونطور که می دونید یکی از مهم ترین تفاوتهای رادار اسپاروهای سری E با F رادار نیمه فعال اونهاست که ائی ها

[url=http://www.privateimage.com/][img]http://www.privateimage.com/images/6xjlz1af1a5zrprdp121.jpg[/img][/url]

[b]طراحي و ساخت سيستم VCO باند با ضزيب کيفيت حدود 1000، نيروي هوايي مهرآباد، سال 1371 [/b]
[b]طراحي و ساخت في*لتر Interdigital پنج کاناله 18-12، 12-8، 8-4، 4-2، 2-1 گيگاهرتز، مرکز تحقيقات صنايع دفاع، سال 1360 [/b]

پروژه ای مربوط به کنترل خروجی امواج رادیویی از باند ال تا کی یو
از کاربردش اطلاع دقیقی ندارم

[b]طراحي و ساخت آنتن حلزوني ارشميدس با پهناي باند 18-1 گيگاهرتز، مرکز تحقيقات صنايع دفاع، سال 1361 [/b]
[b]طراحي و ساخت لامپهاي مگنترون رادار در باند X، سال 1374-1371 [/b]

لامپهای مگنترون که معرف حضورتون هستند؟ خارج از اوردر بودن این لامپها بزرگترین دلیل یک عده برای اینه که نهاجا نمی تونه از موشکهای هدایت راداری مثل اسپارو یا فینیکس استفاده کنه،
به تاریخ نگاه کنید ، سال 74 سالیه که از اون به عنوان پایان تاریخ آخرین قطعات ارائه شده به ایران در قرارداد ایران کنترا نام میبرند

[url=http://www.privateimage.com/][img]http://www.privateimage.com/images/agllsxq67cxp1z3rg8g1.jpg[/img][/url]

[b]طراحي و ساخت تقويت کننده 41dbm باند X برروي مدازهاي چاپي دولايه اي، 1374-1371 [/b]

یک از زیر مجموعه های پروژه البرز، اینبار تقویت قابلیت تفکیک رادار

[b]طراحي و ساخت آنتن 18-2 گيگاهرتز اسپيرال ارشميدس با محفظه پشت، 1375-1373 [/b]
[b]جداسازي سيگنالهاي مايکرويو با استفاده از فيل*تر تريپلکسور، سال 1368 [/b]
[b]خطي نمودن توان خروجي ترانزيستورهاي قدرت مايکرويو براي استفاده در ماهواره، سال 1369 [/b]

[b]طراحي و ساخت يک آنتن ميکرواستريپي راداري، سال 71-70 [/b]

پروژه ارتقای رادارهای زمین پایه، پروژه ای که فکر می کنم( مطمئن نیستم ) بعدها در "رادار ملی" مورد استفاده قرار گرفت

[b]طراحي و ساخت يک آرايه دوقطبي ميکرواستريپ باند X با استفاده از آرايه هاي شکافي موجبر، سال 71-70 [/b]

فرستنده های کنترلی، سخت افزار مورد استفاده در لینکهای ارتباطی میان موشک و هواپیما یا سایت زمینی/دریایی و موشک

[b]طراحي و ساخت سيستم VCO باند L با استفاده از قطعات نيمه هادي و محفظه هم محور، سال 71-70 [/b]

ارتقای دوباره سیستم هاوک، حرکت به سمت سیستم های حالت جامد....

[b]طراحي و ساخت Back-Cavity در باند X بهره حداقل 20db [/b]

پروژه ای مثل LNA که به افزایش نسبت سیگنال به نویز رادار انجامید.

[b]طراحي و ساخت سيستم جمع کننده سيگنال مايکرويو، سال 71-70 [/b]
[b]بررسي افزايش ظرفيت در سيستمهاي مخابرات سيار سلولي با مراکز متحرک، سال 72 [/b]
[b]طراحي، آناليز و ساخت تقويت کننده قدرت مايکرويو و خطي کننده پيش اعوجاج، سال 72 [/b]
[b]طراحي و ساخت فيل*تر ميانگذاري موجبري با توان 600Kw با استفاده از پنجره هاي ضخيم سلفي با روش تنظيم فرکانس، سال 73 [/b]

[b]بررسي و ساخت آرايه SLOT دوري با پرتو OMNIDIRECTIONAL برروي استوانه در مود TM011 باند L، سال 73 [/b]

[b]طراحي مگنترن باند X و بهره حداقل و دوره کار 10000/1 ، سال 73 [/b]

افزایش توان خروجی رادارهای باند ایکس رادارهایی مثل APQ-120

[b]طراحي و ساخت دستگاه جراحي الکتريکي فرکانس بالا، سال 74 [/b]
[b]طراحي و ساخت آرايه آنتن هاي شکافي برروي سطح استوانه اي هادي، سال 75 [/b]
[b]طراحي و ساخت ( STC (Sensitive Time Control ، سال 76 [/b]
[b]طراحي و ساخت Front End يک گيرنده کم نويز در باند X، سال 76 [/b]

[b]طراحي جامع TWT باند S، سال 76 [/b]

طراحی ادوات تولید امواج الکترو مغناطیسی برای رادارهای ارتفاع پائین.

[b]تحليل، طراحي و ساخت آنتن ميکرواستريپ Wrapround در باند X، سال 76 [/b]

پروژه ای برای ساخت فرستنده های کنترلی

[b]آناليز و طراحي آنتن سينوس در باند فرکانس 2 تا 18 گيگاهرتز، سال 76 [/b]

[b]طراحي و ساخت ميکسر متعادل تکي با بالون هم صفحه در فرکانس 3/2 گيگاهرتز، سال 78 [/b]

[b]طراحي و تحليل و ساخت فيدرهاي خطي و سطحي براي منعکس کننده کروي، سال 78 [/b]

[b]ايجاد قدرتهاي زياد توسط ترانزيستورهاي مايکرويو باند X، سال 78 [/b]

[b]روشهاي اختلال راداري و طراحي بلوکي سيستم اختلال کننده راداري، سال 78 [/b]

[b]تئوري و طراحي و ساخت يک HRPC در فرکانس 1.2GHz- 800 MHz [/b]

[b]طراحي آنتن ردگيري راديو سوند هواشناسي، 1360-1358 [/b]

منبع:
http://een.iust.ac.ir/Hodjat/main_f.html

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام مجدد ...

این نبود سایت تو این مدت چقدر سخت بود !!! اوه .

مرتضی جان شما خیلی لطف دارید ! ...

توی سوابق دکتر اینها هم اومده ! :>

سوابق علميدانشگاه تهران، ايران، 1964 ليسانس:
دانشگاه کاليفرنيا، لوس آنجلس، آمريکا، 1969 فوق ليسانس:
دانشگاه کاليفرنيا، لوس آنجلس، آمريکا، 1971
دکترا:


افتخارات:

اولين پژوهشگر و اولين پژوهش انجام شده ذر دانشکده برق بخاطر پروژه "طراحي آنتن ردگيري راديو سوند هواشناسي"، دانشگاه علم و صنعت ايران، سال 58
و ...


که اگر دقت کنید ایشون بلافاصله پس از انقلاب اولین پروژه الکترونیکشون در این سطح بالا پیشرفته بوده ! اونهم تنها یه فاصله یک سال بعد از انقلاب ! ...

اینها همون مغزهایی هستند که باید برای ماندنشون التماس کرد و به پاشون هم افتاد ! ...




[quote]
بعدها نهاجا به مجموعه پروژه هایی که به نصب ادوات سخت افزاری مثل LNA روی رادار فانتوم ها و تایگرها انجامید کدهایی مثل پروژه "البرز" داد و به صورت سربسته افزایش برد APQ-120 ها رو به 230 کیلومتر ( برد شناسایی نهایی نه قفل) و APQ-159 های تایگر رو به حدود 70 کیلومتر تائید کرد( نشریاتی مثل اوییشن ویک برد 159 ها رو 90 کیلومتر هم ذکر کردند که خیلی معتبر نیست)
[/quote]
پس حقیقت این فانتوم های امروزی اینه که حداقل امروز در یک اف 14 برد کشف دارند ! ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون از همه دوستانی که در اینجا پست می دهند
یکی از تاپیک های خوب و تخصصی سایت که امیدوارم تداوم پیدا کند. icon_cool

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به تایگرها دقت نکردی برارد واریور،

می دونی اگه اسپارو باهاشون هماهنگ شده باشه هرکدوم عملا برای خودشون یه میگ29 هستن؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مرتضی جان این اخباری که در سال 88 ازش با خبر شدیم ! مربوط به دهه گذشته است ! فقط خدا میدونه الان چه ها که نکردن ! ...

تایگر ها رو نمیشه با میگ 29 مقایسه کرد ! اما در بحث جنگ هوایی میشه گفت دیگه به لحاظ تسلیحات در حد یک اف 16 آ ب دیگه هستند ! ...

حالا از اونجایی که هاوک ها جدیدا آرایه فازی شدن دیگه چه شود ! ...

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/9_8803160770_L600.jpg[/img]


http://www.military.ir/modules.php?
name=Forums&file=viewtopic&t=8429&postdays=0&postorder=asc&start=45

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
واریور جان اتفاقا ، تنها جنگنده ای که میشه با MIG-29A مقایسش کرد تایگره،

تمام شهرت فالکروم به دلیل نرخ چرخش بالاش و زوایای بالای حمله ایه که میتونه تحمل کنه،

وگرنه ECM یا رادار تعطیله،

البته نمی گم توپاز رادار بدیه ، نه ولی در مقایسه با یه تایگر تنها قدرتی که به فالکروم ای میده پرتاب دو تیر موشک R-27 هست،

فکر کن این موشکها و آرچر ها با تایگرها هماهنگ بشن!

یعنی همین الان ما حداقل 70 تا فالکروم داریم!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]می دونی اگه اسپارو باهاشون هماهنگ شده باشه هرکدوم عملا برای خودشون یه میگ29 هستن؟[/quote]
به همین راحتی!!!
فکر نکنم از این خبر ها باشه. چون بدنه F-5 اساساً برای حمل اسپارو طراحی نشده که بخواهیم با یه تغییر کوچک اسپارو سوار تایگر کنیم. و تا زمانی که صاعقه ها فقط تغییرات جزئیی نسبت به تایگر داشته باشند این کار ازشون ساخته نیست.
به نظر من تمام تایگر ها و صاعقه ها و آذرخش ها مسئولیت پشتیبانی نزدیک هوایی دارند و هیچ وظیفه ای در دفاع هوایی بر عهده ندارند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]فکر نکنم از این خبر ها باشه. چون بدنه F-5 اساساً برای حمل اسپارو طراحی نشده که بخواهیم با یه تغییر کوچک اسپارو سوار تایگر کنیم. و تا زمانی که صاعقه ها فقط تغییرات جزئیی نسبت به تایگر داشته باشند این کار ازشون ساخته نیست.[/quote] توان حمل موشک هیچ ربطی به بدنه نداره پایلون تطبیقی هست و متناسب با هر موشکی پایلونی زیر بال نصب میشه ..

اصولا این اف 5 ماوریک و ام کا 84 رو غول رو چند تایی حمل میکنه اسپارو که دیگه سهله ! ...

در مورد آر 27 هم نوع حرارتی اون با برد حدود 100 کیلومتر برای رسیدن به هدف فقط به دیتا لینک لت و لانگ دهی احتیاج داره ! و اینکه در مواردی به همین هم احتیاج نداره بصورت اینرسیال شلیک میشه تا نزدیکی هدف خودش بر اساس جستجوی حرارتی هدف رو کشف میکنه فقط خطا بالا میره !

به همین خاطر برای کشف و ترک باید رادار مناسبی روی جنگنده باشه که افق رادار رو دور تر ببره تا موشک به بردهای بالا دست پیدا کنه ! ...


به ماموریت این جنگنده ها میگن دفاع هوایی نزدیک ! ... حفاظت از تاسیسات و شهرها و ...
اصولا پشتبانی نزدیک شامل دفاع هوایی هم میشه .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اصولا این اف 5 ماوریک و ام کا 84 رو غول رو چند تایی حمل میکنه اسپارو که دیگه سهله ! ...[/quote]
ممنون جناب وریور ، یعنی تایگر های ما ماوریک هم حمل می کنند؟ icon_cool
به نظر شما تایگر که اسپارو حمل میکنه می تونه همون مانوری رو بده که Mig-29 دارای R-27 میده؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
شهید بابایی ، تنها خلبانی هستند که با یک موشک هوا به زمین یک پرنده رو شکار کردند؛

ایشون با یک تیر موشک ماوریک یک هلیکوپتر گازل عراقی رو هدف قرار دادن!

همین الان هم تایگرهای سنگاپوری یا برزیلی می تونند موشکهای امرام ، اسپارو و دربی رو جمل کنند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]ممنون جناب وریور ، یعنی تایگر های ما ماوریک هم حمل می کنند؟[/quote]
خواهش میکنم ...


ماوریک رو آ 10 و حتی پریدیتور هم حمل میکنند ! سوخوی 25 که از تایگر در بحث مانور ضعیف تر هست انواع تسلیحات هوا به زمین سنگین رو حمل میکنه ! ... اف 16 روی هر بال با حفظ مانور 2 عدد میتونه بزاره ! یعنی چهار تا و با مصرف بیشتر بدون مانور خاص 6 تا !


یکی از ماموریت های همین تایگر ها تانک زنی هست که با راکت و بعضا با ماوریک انجام میدن البته بخاطر حفظ مانور و ... فقط دو تا حمل میکنند ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط hosseingmn
      شايد در زمان کنونی اين موضوع يک خيالپردازی تلقی گردد اما در دهه های ۶۰ و ۷۰ ميلادی ايران يکی از نزديکترين همپيمانان ايالات متحده آمريکا محسوب ميشد . زمانی که در اوائل دهه ۷۰ ميلادی ايران در جستجوی يک هواپيمای شکاری رهگير بود روابط خوب اين کشور با ايالات متحده اين امکان را در اختيار ايران قرار می داد تا بهترين وسائل موجود در زرادخانه آمريکا را انتخاب کند . در عين حال ايرانيها تقاضای مخصوصی داشتند . خلبان رئيسی که در آنزمان با درجه سروانی در نيروی هوائی خدمت ميکرد چنين ميگويد : نيروی هوائی ايران در آن سالها يک سلسله بررسيهائی را تحت عنوان « تقويت ايستگاههای رادار » انجام داد . اما آنچه دراين ميان محسوس بود فقدان راه حلهای پيشنهادی در جهت رفع معضل مناطق کور راداری بود .مناطق کوهستانی ايران بزرگترين معضل نيروی هوائی محسوب ميشود و ما قادر نبوديم حريم هوائی کشور را حتی با وجود شبکه های خوب راداری پوشش مناسب دهيم . در نهايت ما متوجه شديم که تنها راه حل ما جهت رفع اين مشکل , ايستگاههای رادار پرنده که همزمان قادر به دفاع از خود باشند می باشد . بر اين اساس ايران در جستجوی هواپيماهای رادار پرنده و شکاری رهگيرهای محافظ بر آمد . در سال ۱۹۷۲ ما از ۲ طرح جديد برای هواپيماهای شکاری ـ رهگير در ايالات متحده با خبر شديم . اين ۲ نوع جنگنده که مأموريت ويژه رهگيری هواپيماهای دشمن را بر عهده داشتند عبارت بودند از هواپيمای « اف ـ ۱۵ ايگل » ساخت کمپانی مک دانل داگلاس و هواپيمای « اف ـ ۱۴ تامکت » ساخت کمپانی گرومان . هواپيمای اف ـ ۱۵ مجهز به موشکهای هوا به هوای Aim - 7 Sparrow ترکيب مرگباری را در آسمان بوجود ميآورد اما با اينحال توانائی هواپيمای اف ـ ۱۴ راکه به موشکهای دوربرد Aim - 54 Phoenix و رادار Pulse - Doppler AWG - 9 مجهز بود نداشت . اين رادار قدرتمند توانائی شناسائی همزمان ۲۴ هدف و انتخاب ۶ هدف مهمتر از ميان آنها و شليک همزمان به طرف آنها را داشت . همچنين اين هواپيما قادر بود موشکهای Aim - 9 Sidewinder و Aim - 7 Sparrow را از فاصله دورتری نسبت به هواپيمای اف ـ ۱۵ پرتاب کرده و دشمن را مورد اصابت قرار دهد . خلبان سابق نيروی هوائی ايران سرهنگ فرهاد اعتقاد راسخ دارد که تامکت انتخاب بهتری برای ايران بود . او ميگويد « هر دوی اين شکاريها از کابين جاداری برخوردارندکه امکان ديد عالی در اختيار خدمه پروازی قرار می دهد . همچنين اين شکاريها قدرت رهگيری بالائی دارند و قادرند انواع وسائل پرنده متخاصم را تعقيب و منهدم کنند و در اين مورد هيچ محدوديتی ندارند بخصوص شکاری تامکت که هدايت آن بسيار راحت است و قادر به انجام مانورهای هوائی است که در ذهن ما تا آنزمان غير ممکن تصور ميشد . تنها در کمتر از ۱۰۰ ساعت پرواز من قادر بودم تا دماغه هواپيمای خود را تا ۷۵ درجه به سمت بالا هدايت کرده و سپس با گردشی ۱۰۰ درجه ای هدف خويش را با موشکهای سايدويندر و يا توپ قدرتمند ۲۰ ميليمتری M - 61A Vulcan مورد اصابت قرار دهم » . بعدها در مقابل کنگره آمريکا چنين وانمود گشت که حريم هوائی ايران پيوسته از جانب اتحاد جماهير شوروی بوسيله هواپيماهای سريع و بلند پرواز ميگ ـ ۲۵ مورد تجاوز قرار ميگيرد و ايران جهت دفاع از خود به هواپيمای تامکت نياز مبرم دارد . اما چنين استدلالی برای متقاعد کردن کنگره آمريکا ( که با اين قرارداد زياد موافق نبود ) واقعی نبودهر چند که تا امروز اين مسئله در محافل گوناگون بعنوان دليل اصلی مطرح ميگردد . واقعيت اين بود که ايران در آن سالها به دنبال قويترين ومجهزترين هواپيمای شکاری موجود در جهان بود که در نهايت هم آنرا دريافت کرد .


      در سال ۱۹۷۴ ميلادی ايران با اطمينان از توان بالای هواپيمای اف ـ ۱۴ , تعداد ۸۰ فروند از اين نوع هواپيما به همراه ۷۱۴ فروند موشک هوا به هوای Aim - 54 به آمريکا سفارش داد . اين قرارداد به ارزش ۲ ميليارد دلار شامل ساير سلاحها وقطعات يدکی برای مدت ۱۰ سال خدمت فعال و تجهيزات زمينی به همراه کارگاههای تعميراتی وآموزش پرسنل زمينی و کادر پروازی تحت نام « پروژه پادشاه ايرانی » به امضاء رسيد . اين قرارداد بزرگترين قراردادی بود که تا آنزمان بشکل انفرادی با يک شرکت آمريکائی منعقد ميشد .نکته جالب اينجاست که تنها چند ماه پس از امضاء قرارداد , کنگره آمريکا بودجه تکميل اين طرح را حذف و با اينکار شرکت گرومان را عملأ در آستانه ورشکسنگی قرارداد. در اين زمان بانک ملی ايران وامی به مبلغ ۲۵۰ ميليون دلار در اختيار کمپانی گرومان قرار داد تا تکميل پروژه تامکت و تحويل آن به ايران ميسر گردد. در حقيقت بعد از اعطاء اين وام بود که ساير سرمايه گزاران آمريکائی علاقمند به سرمايه گزاری در اين پروژه گشتند و عملأ شرکت گرومان و پروژه تامکت از خطر نابودی نجات يافتند . امروزه اين موضوع يک شوخی تاريخی تلقی ميگردد اما واقعيت اينست که بدون کمک مالی ايران , نيروی دريائی آمريکا هيچگاه قادر به در اختيار گرفتن اين پرنده افسانه ای نميگرديد .
      بدين ترتيب يکی از وقايع نادر در تاريخ هوانوردی مدرن بوقوع پيوست و اين رخداد با گذشت زمان دستمايه شايعات و داستانهای ضد ونقيض گوناگون گرديد . در حقيقت تاريخ واقعی و قدرت حقيقی هواپيماهای اف ـ ۱۴ که در خدمت نيروی هوائی ايران ميباشند تا به امروز به حد زيادی از افکار عمومی جهان پنهان مانده است .به اين موضوع بايد عدم تمايل خلبانان سابق نيروی هوائی ايران ( که اکنون سالهاست در خارج ازکشور زندگی ميکنند ) به حضور در انظار عمومی و ارائه اطلاعات و همچنين پرسنل شاغل در کشور که از درج هرگونه خبر به رسانه های جمعی جلوگيری ميکنند را هم افزود . اين افراد عمومأ از ترس اقدامات تلافی جويانه گروهک تروريستی مجاهدين خلق که در خاک عراق مستقر بوده و از حمايت آمريکا و اسرائيل برخوردار ميباشند وحشت دارند زيرا در ۲۰ سال گذشته تعدادی از خلبانان بدست اين گروه تروريستی به قتل رسيده اند . در مواردی استثنائی و نادر خلبانان ايرانی حاضر به ارائه اطلاعاتی اندک شده اند که البته ناشناس باقی ماندن اين افراد جزو شروط اوليه بوده است .تعدادی از آنان حتی از شناسائی همکاران سابق خود که اکنون در قيد حيات هستند در عکسها و تصاوير عمدأ خودداری می کنند .

      پنهان کاری در مورد اف ـ۱۴ ها عملأ از روزهای اوليه تحويل تامکتها به ايران آغاز گشت . برخلاف گزارشهای دروغين معلم خلبانهای آمريکائی , آموزش پرسنل ايرانی بخوبی و منظم پيش ميرفت . تا پايان سال ۱۹۷۸ تعداد ۱۲۰ نفر خلبان و افسر کنترل تسليحات ( WSO = Weapon System Officer ) دوره های آموزشی را با موفقيت پشت سر گذاشتند . در مرحله بعدی تعداد ۱۰۰ نفر پرسنل بايد به آنان ملحق ميشدند. همزمان تعداد ۲۰۰ نفر تکنسين متخصص تعميرات موتور در شرکت Pratt & withney و متخصص تسليحات در شرکت Hughes دوره آموزشی را گذراندند . سروان جواد در مورد آموزشهای نظامی خود در آمريکا چنين ميگويد : ما در نيروی دريائی آمريکا آموزش ميديديم. معلمين ما در وهله اول خلبانان آمريکائی بودند که در جنگ ويتنام تجربيات گرانبهائی اندوخته بودند . اين خلبانان جزو مجرب ترين خلبانانی بودند که حتی خلبانان نيروی هوائی آمريکا و نيروی هوائی اسرائيل قادر به مبارزه با آنان در جنگهای هوائی نبودندو آنان براستی ما را به نحو احسن آموزش دادند . اين آموزشها ما را دارای چنان مهارتی ساخت که بعدها در سالهای دهه ۹۰ ميلادی ما قادر بوديم هواپيماهای ميگ ـ۲۹ را که از روسيه خريداری شده بود , در جنگهای تمرينی هوائی سرنگون سازيم . در حقيقت اين موضوع يکی از دلايلی بود که ايران از سفارش تعداد بيشتری ميگ ـ ۲۹ خودداری نمود . تنها نقطه ضعف هواپيماهای F - 14 A موتورهای TF - 30 P 414 آن بود . پيچيدگی و غير قابل اعتماد بودن اين توربينها ما را وادار ميساخت که بيشتر وقت خود را به جای تمرکز روی پروازها , صرف فراگيری کار با اين موتورها کنيم .

      سرگرد فرهاد در ادامه چنين ميگويد : موشکهای Aim - 54 سلاحی استثنائی و موثر بود که تا به امروز سلاحی ساخته نشده است که قابل مقايسه با آن باشد . در هنگام آزمايشات گوناگون در ايران اين موشک قبل از اصابت به هدف به ارتفاع غير قابل تصور ۲۴۰۰۰ متری و سرعت ۴.۴ ماخ دست يافت . اين موشک بزرگ و سنگين هيچ محدوديتی در مقابله با اهدافی که چه در ارتفاع بالا و چه در ارتفاع پائين پرواز ميکردند نداشت و قادر به تحمل ۱۷ g فشار بود . ما اين موشکها را از فواصل ۷.۵ تا ۲۱۲ کيلومتری هدف شليک کرديم ونتايج آزمايشات مافوق تصور ما بود . تنها نگهداری و آماده نکهداشتن اين سلاح پيچيده گاهی خواب را بر ما حرام ميکرد .


      اولين زوج تامکت در تاريخ ۱۶ ژانويه سال ۱۹۷۶ ميلادی به ايران تحويل شد . به علت آماده نبودن پايگاه هشتم شکاری اصفهان ( که در آنزمان بنام خلبان جانباخته آن نيرو پايگاه خاتمی و بعدها پايگاه شهيد بابائی نامگزاری شد ) اين هواپيماها تحويل اسکادران ۷۲ شکاری تاکتيکی مستقر در پايگاه هفتم شکاری شيراز شدند . باقی هواپيماهای تحويلی به اسکادران ۷۳ ملحق شدند و تا سال ۱۹۷۷ که اسکادرانهای ۸۱ و ۸۲ شکاری پايگاه هشتم اصفهان تشکيل شد , به خدمت در آن يگان ادامه دادند . تا پايان سال ۱۹۷۸ ايران تعداد ۷۹ فروند شکاری F - 14 A به همراه ۲۷۴ فروند موشک AIM - 54 A و۱۰ فروند موشک ATM - 54 تحويل گرفت . هشتادمين و در حقيقت آخرين تامکت ايران در آمريکا باقی ماند تا آزمايشهای گوناگون و طرحهای تکميلی روی آن اجرا گردد. همزمان نيروی هوائی ايران مذاکراتی را با شرکتهای Grumman و Pratt & withney را آغاز کرد که هدف از آن سفارش ۷۵ فروند ديگر از اين جنگنده چالاک بود . البته ايرانيان مايل به تعويض توربينهای TF - 30 در هواپيماهای موجود و هواپيماهای سفارشی جديد بودند.
      وقوع انقلاب وتغییر سیاست ها




      با شروع ناآراميها در ايران که از طرف احزاب کمونيستی و نيروهای مذهبی در ايران آغاز گشت , اوضاع سياسی در ايران رو به وخامت گذاشت . در تابستان ۱۹۷۸ اين فعاليتها شديدتر و بحران سراسر ايران را فرا گرفت به نحوی که نيروهای مسلح دچار چند دستگی در داخل خود شدند . در فوريه ۱۹۷۹ نيروهای انقلابی قدرت را در دست گرفتند و شاه مدتها بود که از ايران خارج شده بود . در نتيجه اين تغييرات و روی کار آمدن دولت موقت اسلامی , روابط ايران و آمريکا دچار تغييرات اساسی گشت . بعد از پيروزی انقلاب چندين هزار مستشار نظامی آمريکائی مجبور شدند تنها ظرف چند روز خاک ايران را ترک کرده و با ايران وداعی هميشگی کنند. دولت انقلابی جديد به سرعت قراردادهای نظامی منعقد شده در رژيم سابق که ارزشی درحدود ۱۲ ميليارد دلار را داشت بطور يکجانبه فسخ کرد . در ميان اقلام سفارش شده ميتوان از ۷۵ فروند جنگنده اف ـ ۱۴ جديد و ۵۰۰ فروند موشک فونيکس به همراه ۳۰۰ فروند شکاری سبک اف ـ ۱۶ و رادارهای پرنده آواکس نام برد .دولت آمريکا در آن زمان به خاطر ترس از آينده سياسی ايران و شرايط ژئوپولتيک منطقه از تحويل سلاحهايی که آماده تحويل به ايران بودند نيز جلوگيری کرد که از ميان آنها يک محموله شامل ۴۰ فروند موشک فونيکس و ۳ محموله قطعات يدکی هواپيمای اف ـ ۱۴ ميتوان اشاره کرد . پنتاگون حتی مذاکراتی را با دولت موقت به منظور استرداد هواپيماهای تامکت آغاز کرد . قراربود اين هواپيماها پس از تعميرات اساسی به انگلستان و يا عربستان سعودی فروخته شود . اين مذاکرات البته ناتمام ماند . در تاريخ ۴ نوامبر ۱۹۸۰ گروهی از دانشجويان مسلمان موسوم به خط امام سفارت آمريکا را اشغال و ۹۰ نفر از پرسنل سفارت وتفنگداران دريائی آمريکا را به گروگان گرفتند . بعد از اين حادثه روابط ديپلماتيک ايران و آمريکا بطور کامل قطع گرديد . سرنوشت گربه های ايرانی بعد از اشغال سفارت آمريکا در حاله ای از ابهام قرار داشت . تعداد زيادی از خلبانان ايرانی کشور خود را برای هميشه ترک کردند و غربت نشينی را برگزيدند . شايعاتی مبنی بر عدم توانائی ايران در به پرواز در آوردن تامکتها به سرعت در محافل خبری پخش شد . علاوه بر اينها اخبار مجعولی دال بر خرابکاری عوامل CIA در ايران و وارد شدن خسارت جدی به اف ـ ۱۴ ها هم در غرب شدت گرفت . اما برخلاف تمام اين شايعات تنها در مجموع ۲۷ نفر از کادر پروازی تامکتها کشور را ترک کردند .


      قبل از پيروزی انقلاب بطور کلی در نيروی هوائی کليه کادر پروازی هواپيماهای اف ـ ۱۴ از ميان افسرانی که بر روی ديگر مدلهای هواپيما ( بطور عمده مدل اف ـ ۴ فانتوم ) تجربه زيادی داشتند و يا از ميان جوانان باهوش و مستعد انتخاب ميشدند . اين افسران جوان که حس وطن دوستی قوی داشتند اکثرأ در ايالات متحده , اسرائيل ويا انگلستان دوره های تخصصی خود را پشت سر گذاشته بودند . شايد به همين علت بود که حکومت جديد به اين افراد با ديده شک و ترديد می نگريست . بلافاصله پس از پيروزی انقلاب تعدادی از خلبانان تامکتها دستگير و زندانی شدند . در ميان اين افراد ميتوان از سپهبد هاشمی نخعی نژاد که معاون ارتشبد طوفانيان ( رئيس پروژه تامکتهای ايران و فرمانده پايگاه هشتم شکاری که با وقوع انقلاب به آمريکا فرار
      کرد ) بود اشاره کرد .اين امير ارتش به همراه سرهنگ ربيعی دردادگاه انقلاب به اعدام محکوم گرديدند . با اين وجود اکثر خلبانان نيروی هوائی مصمم بودند که در کشور خود بمانند وخدمت به وطن را بر فرار ترجيح دادند . سرهنگ جواد که در آنروزها بوسيله يکی از همسايگان خود لو رفته بود و او را دستگير کرده بودند اوضاع آن دوره را چنين ترسيم ميکند : زمانی که نيروهای آمريکائی ايران را ترک کردند به همراه آنان تعدادی از خلبانان و همچنين تعداد زيادتری از تکنسينها نيز جلای وطن کردند. تنها حدود ۱۰۰ نفر از خلبانان و تعدادی در حدود ۸۰ نفر تکنسين باقی ماندند . اين تعداد خلبان در حقيقت کافی بود تا تعداد زيادی تامکت را به پرواز در آوريم ولی برای سرويس و آماده پرواز کردن هواپيماها به هيچ عنوان کافی نبود . در کنار اين مسئله مشکل ديگری گريبان ما را گرفت و آن عدم پروازهای آموزشی و متوقف شدن دوره های آموزشی از اکتبر ۱۹۷۸ تا پائيز ۱۹۷۹ بود . از اين زمان به بعد به آرامی نيروی هوائی که به تازگی تغيير نام داده بود تحت فرماندهی حکومت مرکزی فعاليتهای خود را آغاز کرد . به همين علت پرسنل نيروی هوائی مجبور بودند که مجددأ دوره های آموزشی را تکرار کنند . مشکل ديگروجود افسران جزء بود که از فرماندهان مافوق خود اطاعت نميکردند . اين افراد که به « همافر » معروف بودند بارها و بارها از دستورات مافوق سرپيچی می کردندو فرماندهان خود را «خلبانان شاه » و يا جاسوسان اسرائيل و يا ضد انقلاب خطاب ميکردند. بارها در پايگاهها اتفاق می افتاد که همافران افسران مافوق را به دفتر فرمانده پايگاه ميکشاندندو با طرح اتهاماتی عملأ يگان را به هرج و مرج می کشيدند. گذشت زمان رفته رفته نظم و انضباط را به نيروهای نظامی باز گرداند . يکی از مشکلات نيروی هوائی پس از پيروزی انقلاب از هم گسستن زنجيره کادر وعدم اعتماد پرسنل پروازی به يکديگر بود . در حالی که اکثر افسران مايل به ادامه خدمت به شيوه گذشته بودند , گروهی از آنان که به خلبانان حزب اللهی معروف بودند وابستگی عميق خود را به حکومت مرکزی انکار نميکردند .اين افسران جوان زمان بيشتری را صرف به جا آوردن آداب مذهبی و مراسم دينی ميکردند. يکی از معروفترين اين افراد سروان خلبان عباس بابائی بود . او پس از بازگشت از آمريکا در سال ۱۹۷۸ جزو اولين افسرانی بود که ديگر پرسنل نيروی هوائی را به بيعت با امام خمينی دعوت کرد .


      در بحبوحه انقلاب سيستم کامپيوتری لجستيک نيروی هوائی دچار اشکالات جدی شد و همين امر کمبود لوازم يدکی در نيروی هوائی را بدنبال داشت .کارشناسان معتقد بودند که لوازم يدکی خريداری شده بايد برای سرپانگهداشتن و آماده پروازبودن کليه وسايل پرنده حداقل تا اواسط دهه ۸۰ ميلادی کافی باشد اما موفق به يافتن آنها نميشدند . حداقل در ۲ مورد ناپديد شدن چند نفر از افسران مسئول نگهداری انبارهای عظيم زير زمينی به اثبات رسيده است . اين افراد که رمز ورودی درهای انبارها را در اختيار داشتند بطور مرموزی ناپديد شدندو همين امر باعث شد تا چند سال محل انبار قطعات رادارهای AWG - 9 بسته بماند و دسترسی به آنها ناممکن شود . در مورد خرابکاری آمريکائيها قبل از خروج از ايران سرهنگ جواد ميگويد : تکنسينهای کمپانی هيوز که در اصفهان مستقر بودند در يک مورد قبل از خروج از ايران ۱۶ فروند موشک فونيکس را که در انبارهای زيرزمينی آماده برای سوار شدن بر روی اف ـ ۱۴ هائی که در حالت آماده باش دائم بودند دستکاری کرده و آنها را غير قابل استفاده کردند . البته بعدها با استفاده از قطعات يدکی که بصورت قاچاق از آمريکا وارد شد ما قادر به تعمير مجدد آنها شديم تمام ۱۶ موشک يادشده به حالت عملياتی در آمدند .اما در مورد رادارهای AWG - 9 بر خلاف گزارش منابع غربی هيچ آسيبی به آنها وارد نشد . با توجه به مطالب بالا می توان چنين نتيجه گرفت که تامکتها دوران گذار از انقلاب را با کمترين خسارات سپری کردند . با اينکه در سال ۱۹۸۰ تعداد هواپيماهای آماده پرواز ايران حداکثر به ۸ فروند بالغ ميگشت ولی همين تعداد کم ستون فقرات دفاع هوائی ايران محسوب ميشدند وقادر به حفاظت از حريم هوائی کشور بودند .


      زمانی که در اوائل سپتامبر ۱۹۸۰ اولين درگيری مرزی بين ايران و عراق رخ داد رئيس جمهور وقت بنی صدر دستور داد تا تعداد بيشتری هواپيمای اف ـ ۱۴ آماده پرواز گردندو بدين ترتيب تا اواخر اين ماه هر کدام از ۴ پايگاه عملياتی که تامکتها در آنها حضور داشتند ( پايگاه يکم شکاری مهرآباد پايگاه ششم شکاری بوشهر پايگاه هفتم شکاری شيراز و پايگاه هشتم شکاری اصفهان ) صاحب ۶ فروند تامکت آماده پرواز بودند و موشکهای فونيکس هم آماده شده بود . اولين پيروزی تامکت در نيروی هوائی ايران مربوط به قبل از حمله سراسری عراق در ۲۲ سپتامبر ميباشد . در تاريخ ۷ سپتامبر ۱۹۸۰ تعداد ۵ فروند بالگرد ميل ـ ۲۵ عراقی ( مدل صادراتی ميل ـ ۲۴ ) به يک پست مرزی ايران حمله ور شدند .در اين زمان يک فروند تامکت به سرعت به منطقه اعزام و با توپ قدرتمند ولکان يکی از بالگردها را متلاشی کرد . بعد از گذشت ۷ روز از اين واقعه دوباره اف ـ ۱۴ ها وارد صحنه درگيری شدند و برای نخستين بار از موشکهای مرگبار فونيکس خود استفاده کردند . آنهم در زمانی که بين اعضاء دولت مرکزی و فرماندهان نظامی بحث شديدی بر سر هزينه گزاف نگهداری تامکتها و موشکهای فونيکس در جريان بود . اين بحثها زمانی پايان گرفت که سرگرد محمد رضا عطايی يک فروند سوخوی SU - 22 M عراقی را از فاصله ۴۰ کيلومتری مورد اصابت قرارداد بدون اينکه عراقيها متوجه اين موضوع شوند . تا به امروز عراقيها نام خلبان اين سوخو را که سرگرد نوبر عبدالحميد است را بعنوان مفقود شده ثبت کرده اند . عراقيها هيچگاه باور نکردند که خلبان عبدالحميد که فرمانده اسکادران ۴۴ عملياتی بود از چنين فاصله ای می توانست بوسيله يک موشک فونيکس مورد اصابت قرارگيرد .با سرنگون ساختن يک فروند ميگ ـ ۲۱ توسط سروان خلبان عظيمی بفاصله يک روز پس از آن بحث بر سر ضرورت وجود تامکتها برای هميشه فروکش کرد وديگر صدای مخالفی در دستگاه حکومتی وجود نداشت .


      در تاريخ ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ عراق آغازگر جنگی خونين شد . در اين روز عراق با حداقل ۱۸ فروند هواپيمای شکاری بمب افکن فرودگاههای تبريز همدان و دزفول را مورد حمله قرار داد و همزمان پايگاه مهرآباد تهران مورد تهاجم هواپيماهای توپولف ۱۶ و ۲۲ اسکادران ۱۰ نيروی هوائی عراق در ۲ نوبت قرار گرفت . اين حمله گسترده برای ايرانيان با وجود درگيريهای محدود مرزی تا آن تاريخ غافلگيرکننده بود . در طی اين حمله گسترده تنها يک فروند ميگ ـ۲۱ عراقی به خلبانی رائد حميد بر فراز سنندج سرنگون شد . علت سقوط هم مورد اصابت قرار گرفتن هواپيما توسط ترکش بمبهای پرتاب شده توسط خود هواپيما که احتمالأ در ارتفاع پست پرواز ميکرده بوده است . در اين روز هيچکدام از تامکتهای ايران نتوانستند به موقع به پرواز در آيند . اولين هواپيماهائی که به مقابله با عراقيها برخاستند ۲ فروند اف ۴ ئی فانتوم متعلق به اسکادران ۱۱ مستقر در پايگاه يکم شکاری مهرآباد بودند و آنهم در زمانی که موج دوم حمله توپولف های عراقی به تهران صورت گرفت . در اين عمليات يک فروند هواپيمای هرکولس سی ـ ۱۳۰ ايران بر روی زمين هدف قرار گرفت و منهدم شد . خلبانهای ايرانی از سرنگونی تعداد زيادی هواپيمای عراقی گزارش دادندو شاهدان عينی از آتش گرفتن و سقوط تعداد معتنابهی هواپيما خبر دادند . اما واقعيت امر اين بود که تنها يک فروند توپولف ۱۶ به پايگاه خود مراجعت نکرد نام خلبان اين هواپيما بعنوان مفقود الاثر در عراق به ثبت رسيده است . عراقيها بر اين باورند که اين هواپيما در راه بازگشت به عراق به کوه برخورد کرده و هواپيما متلاشی گشته است .

      با توجه به آموزشهای خوب وتجهيزات مدرن , اکثر پرسنل نيروی هوائی ايران از پيروزی سريع وقاطع ايران اطمينان داشتند . سروان جواد خاطره اولين پرواز عملياتی خود را چنين بازگو ميکند : ساعت ۱۳ روز ۲۴ سپتامبر در پايگاه هشتم شکاری اصفهان تعداد ۶ فروند هواپيمای اف ـ ۱۴ جمعی اسکادران ۸۱ در انتظار ابلاغ دستور برای عمليات بودند. مأموريت ما مقابله با هواپيماهای عراقی در صورت حمله آنان به فرودگاه مهرآباد تهران بود و طبق دستور ميبايست در صورت عزيمت از هواپيماهای تانکر در آسمان سوخت دريافت ميکرديم .. اما در اين زمان موشک فونيکس به تعداد کافی نداشتيم .به همين علت چند ساعت بعد با حمله عراقيها تنها ۲ فروندهواپيمای اف ـ ۱۴ مسلح به موشک فونيکس برای انجام مأموريت به پرواز در آمديم . در اين عمليات ما موفق به سرنگونی يک فروند ميگ ـ ۲۱ و متواری ساختن ۴ فروند ميگ ـ ۲۳ شديم . درآن هنگام که به تعقيب ميگهای عراقی مشغول بوديم و به مرزهای مشترک نزديک می شديم , از مرکز به ما خبر دادند که تعداد زيادی هواپيمای عراقی مجددأ به حريم هوائی کشور تجاوز کرده اند . با اين وجود ما موفق به کشف آنها نشديم . تنها چند دسته هواپيمای اف ـ ۵ خودی که از پايگاه دزفول و تعدادی اف ـ ۴ که از پايگاه همدان به پرواز در آمده بودند را شناسائی کرديم . پس از گذشت ۴۰ دقيقه صفحه رادار هواپيمای همراه من موفق به کشف ۸ فروند هواپيمای عراقی شد .ارتفاع خود را به سطح ۷۰۰۰ متری کاهش داديم و خود را به فاصله ۱۲ کيلومتری هدف رسانديم. در اين زمان هر يک از ما يک موشک اسپارو به طرف هواپيماهای عراقی شليک کرديم . خلبانان عراقی هيچ عکس العملی از خود نشان ندادند. موشک اسپارو من يک ميگ ـ ۲۱ عراقی را متلاشی کرد اما موشک هواپيمای همراه من به خطا رفت . به همين خاطر من دستور حمله مجدد دادم . در ارتفاع ۳۵۰۰ متری ضمن استفاده از پس سوز چرخش کمی به سمت راست کرده و به آنان حمله کردم . ۲ هواپيمای ميگ ـ ۲۱ متوجه قصد من شدند و با چرخش سعی داشتند که در پشت سر ما قرار بگيرند.اما آنها فرصتی برای اينکار پيدا نکردند.من با استفاده از حداکثر قدرت موتور دماغه هواپيما را به سمت بالا برده , با زاويه حمله بالا چرخشی ۷۰ درجه ای انجام دادم و تامکت همراه هم به دنبالم آمد . درست در زمانی که من موشک سايدويندر خود را شليک کردم صدای خلبان تامکت همراهم را شنيدم که فرياد زد : Engine Stall . موتور سمت راست او زمانی که در تعقيب هواپيماهای عراقی بود با سرعت ۵۲۰ ناتيکال مايل وزاويه حمله ۴۵ درجه از کار افتاد . هواپيمای او دچار لرزش شديد و افت سريع سرعت تا حد ۸۲ ناتيکال مايل شد . در اين هنگام او بطرز معجزه آسائی قادر به کنترل هواپيما شد و از سقوط حتمی نجات يافت .بعد از فرود در پايگاه ما متوجه شديم که در هنگام مانور هوائی سيستم سوخت رسانی به موتور دچار اشکال شده بود . هدايت شکاری اف ـ ۱۴ در اين حالت ودر چنين ارتفاعی يکی از شاهکارهائی است که فقط خلبانان زبده از عهده آن برمی آيند . آنروز من در نهايت دومين ميگ ـ ۲۱ را گم کردم وتا به امروز هم نميدانم بر سر او چه آمد . بقيه هواپيماها هم به سرعت پا به فرار گزاشتند. پس از فرود در پايگاه خدا را شکر کردم که مأموريت به سلامتی به پايان رسيد .

      نظير مشکل ياد شده در بالا را ديگر خلبانان تامکت در ساير مأموريتها تجربه کردند ودر بعضی از موارد خسارات سنگينی به آنان وارد شد . در ژانويه ۱۹۸۱ سرگرد هوشيار موفق شد به سختی اف ـ ۱۴ خود را به زمين بنشاند آنهم پس از آنکه موتور سمت راستش از کار افتاد . در ماه مارس ۱۹۸۲ تامکت ديگری هنگام برخاستن از باند دچار آسيب جدی شد . در زمان تيک آف هر ۲ موتور هواپيما دچار POP شدند. در اين حالت مقدار بنزين اضافه در محفظه پس سوزمنفجر شده و کمپرسور به حالت Stall ( واماندگی ) ميافتد. سرتيپ حزين در طول جنگ حداقل ۲ بار از حوادث مشابهی جان سالم بدر برد . همچنين سرتيپ هوشيار در سالهای پس از جنگ ۲ بار اين اتفاق را تجربه کرد .در سال ۲۰۰۴ ميلادی در اثر تلاش متخصصان ايرانی راه حل مشکل ياد شده پيدا شد . کارشناسان نيروی هوائی ايران با کوشش و پشتکار زياد موفق به توليد قطعات يدکی موتور TF - 30 وبهبود سيستم سوخت رسانی آن شدند و با غرور خاصی از اين موفقيت خود ياد ميکنند .



      پس از مشکلات فنی و نارسائی در سازماندهی نيروها در ابتدای جنگ نيروی هوائی ايران خود را به سرعت برای حملات مقابله به مثل آماده کرد . اما با حمله گسترده نيروی زمينی عراق و پيشروی سريع آنها در استان خوزستان نيروی هوائی موفق به انجام اينکار نشد . نيروی زمينی ايران که پس از پيروزی انقلاب به شدت توان خود را از دست داده بود , از بيشترين کمبودها رنج ميبرد و به تنهايی قادر به مقاومت در برابر عراقيها نبود . هفته ها طول کشيد تا نيروهای ذخيره و کمکی به مناطق عملياتی اعزام شدند. در طول اين مدت وظيفه دفاع در برابر حملات نيروی زمينی عراق را نيروی هوائی بر عهده داشت . همزمان با حملات هواپيماهای اف ـ۴ و اف ـ ۵ به مواضع نيروهای عراقی و بمباران آنها ,تامکتها مشغول پاکسازی آسمان از وجود هواپيماهای عراقی بودند و با موفقيت اين وظيفه را به انجام رساندند.

      هر ۲ کشور ايران و عراق در ابتدای جنگ تقريبأ به يک تعداد هواپيمای جنگی داشتند اما از تظر کيفی کارت برنده در دست ايرانيها بود . البته دستيابی به اين برتری مدتی طول کشيد زيرا ايرانيان برای سازماندهی و بسيج نيروهای خود احتياج به زمان داشتند. نيروی هوائی ايران در ابتدای جنگ دارای ۷۷ فروند هواپيمای
      F - 14A و ۱۶۰ فروند F - 4E و ۲۸ فروند F - 4D و ۱۶۰ فروند F - 5 E/F بود که از آنها در نقش شکاری رهگير و شکاری بمب افکن استفاده ميکرد .در طرف مقابل عراقيها هيچ وسيله قابل مقايسه با اين امکانات را نداشتند .توانايی شکاريهای اف ـ۴ و اف ـ ۱۴ در سوختگيری هوائی که به برد و مدت پرواز آنها به مقدار زيادی می افزود , برتری هوائی ايرانيان را بخوبی نشان ميداد . همچنين يک اسکادران هواپيمای تانکر KC - 707 3J9C و بوئينگ KC - 747 2J9 بطور دائم برای سوخترسانی در آسمان آماده بودند . حداقل ۲ فروند بوئينگ ۷۴۷ و يک فروند بوئينگ ۷۰۷ بعنوان مرکز فرماندهی پرنده در طول جنگ بکار برده شدند . برای انجام اين مأموريت اين هواپيماها به تجهيزات مخصوصی مجهز بودند . همچنين يک فروند بوئينگ ۷۰۷ و چهار فروند هرکولس سی ـ ۱۳۰ به تجهيزات شنود و استراق سمع مجهز بودند که بدينوسيله ارتباطات مخابراتی دشمن را تحت کنترل داشتند . همين عامل سبب شد تا خلبانان ايرانی به راحتی تا عمق خاک دشمن نفوذ کرده بدون آنکه مورد شناسائی قرار گيرند . اما در ميان تمام اينها وجود يک سيستم فوق سری در نيروی هوائی ايران از همه مهمتر بود . هاپيماهای اف ـ۴ و اف ـ۱۴ مجهز به سيستم خاصی بودند که آنها را قادر ميساخت سيستم IFF ( شناسائی دوست از دشمن ) عراقيها را مختل کنند . اين سيستم که تحت عنوان ( Combat Tree/ Clear Horizont / Second View ) شناخته ميشد ايرانيها را قادر ميساخت که به راحتی و خيال آسوده در آسمان به شکار و تعقيب هواپيماهای عراقی بپردازند .

      پس از گذشت اندک زمانی ايرانيها متوجه شدند بدون دريافت قطعات يدکی و وسايل جايگزين بايد با حداقل امکانات به دفاع بپردازند زيرا ايالات متحده که اولين تأمين کننده نيروی هوائی ايران بود از ارسال وسايل مورد نياز ايرانيان امتناع ميکرد . از اين رو اصل صرفه جويی در نيروهای مسلح به بالاترين اصل تبديل شد . عراق در طول جنگ از برتری مهمی برخوردار بود و آن عدم نگرانی جهت تأمين لوازم يدکی و وسايل جديد بود . آنها قادر بودند هواپيماهای جديد از فرانسه و اتحاد جماهير شوروی دريافت کنند هر چند که اين هواپيماها قادر به تغيير موازنه به نفع عراقيها نبود . طی سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ ميلادی حدود ۱۰۰۰ نبرد هوائی بين طرفين درگير بوقوع پيوست اما هيچکدام از آنها نقش قابل توجهی در مسير کلی جنگ نداشتند . ايران از اين موضوع بخوبی آگاه بود که خسارات طرف مقابل به راحتی قابل جبران بود و عراق کوچکترين مشکلی در اين زمينه نداشت . سرنگونی هواپيماهای عراقی تنها در حکم هشداری برای نيروی هوائی آنها محسوب ميشد . اکثرأ پس از وقفه ای يک يا ۲ هفته ای مجددأ به حملات خود در مناطق عملياتی ادامه ميدادند .
      پس از آنکه عراقيها متوجه شدند که ايران قادر به جايگزينی هواپيماهای ساقط شده خود نيست , حملات خود را بر روی تامکتها متمرکز کردند . در پايان سال ۱۹۸۲ يک سلسله درگيريهای هوائی بين ايرانيها و طرف مقابل صورت گرفت . اکثر اين درگيريها از نوع « درگيری نزديک هوائی » ( dogfight ) مابين تامکتها و هواپيماهای Mirage F. 1 EQ و MIG - 23 ML صورت گرفت و اين خود حاکی از مشکل ايران در تأمين موشکهای دوربرد هوا به هوا بود . ايرانيها در اين دوره از کمبود شديد قطعات يدکی وتعداد محدود موشکهای فونيکس رنج ميبردند . در سال ۱۹۸۷ کمبود باتری موشکهای فونيکس استفاده از اين سلاح کارآمد را به پائين سطح رساند .

      ادامه دارد.........
      به نقل از وبلاگ هوانوردی قرن 21
      مترجم: فریبرز
    • توسط TANK
      تاريخچه هواپيما
      مدل Il-76 که ناتو آن را «کاندید» نامید یک هواپیمای باری است که برای جایگزینی با توربوپراپ های قدیمی تر An-12 تولید شد تا بتواند در پروازهای نظامی و غیر نظامی ایفای نقش کند. پس از طراحی هواپیما در اواخر دهه 1960 اولین ایلیوشین 76 در 25 مارس 1971 به پرواز درآمد. پس از انجام تست های موفق پروازی تولید رسمی Il-76 در سال 1975 آغاز شد و اولین هواپیما در همان سال به آئروفلوت تحویل شد. Il-76 دارای بال های بسیار بلند، چهار موتور، بالچه های سه شکافه لبه فرار، دم T شکل و درب بزرگ در عقب هواپیماست که انجام عملیات بارگیری را آسان می کند. همچنین یکی از معیارهای طراحی Il-76 این بود که نیازی به عملیات زمینی نداشته باشد تا بتواند در فرودگاه و حتی باندهای کوچک نیز کارایی داشته باشد. این نکته به ویژه در ماموریت های نظامی از اهمیت زیادی برخوردار است. انواع مختلفی از Il-76 ساخته شده است. بعضی از این مدلها عبارتند از: Il-76T با ظرفیت حمل سوخت بیشتر، Il-76TD با موتورهای D30KP2 و وزن برخاست بالاتر و وزن بار بیشتر و پرواز در ارتفاع بالاتر، Il-76MF نیز از کشیده شدن مدل پایه به دست آمده است که اولین پروازش را در 1 آگوست 1995 انجام داد. مشتری اصلی این مدل نیروی هوایی روسیه است. ایلیوشین همچنین استفاده از موتورهای غربی CFM56 را برای مدلهای قدرتمندتر در نظر گرفته است. از ایلوشین 76 برای ماموریت های مختلفی همچون آتش نشانی، کنترل و پیش اخطار هوابرد و سوخت رسان نیز استفاده می شود.

      مشخصات فني
      موتور:
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل(سولیف) D30KP
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل PS90AN برای Il-76MF

      بیشترین رانش موتور:
      117.7kN :D30KP معادل 26,455lb
      156.9kN :PS90AN معادل 35,275lb

      عملکرد:
      بیشترین سرعت کروز: 780km/h
      برد: 5,200km معادل 2,805nm با 40 تن بار

      اوزان:
      وزن خالی عملیاتی: 101,000kg معادل 222,665lb
      بیشترین وزن برخاستن: 200,000kg معادل 440,925lb

      ابعاد:
      طول: 53m معادل 174ft
      ارتفاع: 14.76m معادل 48ft
      دهانه بال: 50.50m معادل 165ft
      مساحت بال: 300m² معادل 3,229.2sq ft

      گنجایش:
      خدمه پرواز: شامل 5 نفر از جمله دو خلبان، مهندس پرواز، ناوبر و کاربر ارتباطات رادیویی.
      بار: قادر به حمل 44 تن بار.

      سفارش و تولید:
      بیش از 900 فروند Il-76 ساخته شده است.


      منبع:takeoff
    • توسط hans
      موشک ضد زره صاعقه 2

      دوستان امیدوارم تکراری نباشد من جستجو کردم چیزی پیدا نکردم.
      موشک ضد زره صاعقه 2 بهینه سازی شده ی موشک ضد زره دراگون امریکایی است که توسط مهندسین و متخصصین صنایع دفاع مهندسی معکوس و بهینه شده است و توسط نیروی زمینی ارتش مورد استفاده قرار می گیرد.این موشک از نظر برد بهینه سازی شده است به طوری که برد نهایی دراگون امریکایی 500 متر است ولی برد موشک صاعقه 1000 تا 1090 متر بهینه شده است,همچنین سر جنگیه ان سنگین تر و نافذتر شده است.در اصل باید گفت این موشک مهندسی معکوس شده موشک سوپر دراگون است که اوایل دهه ی 90 بهینه شده بود.

      توضیحی مختصر در باره ی دراگون امریکایی
      این موشک ضد تانک هدایت شونده توسط کمپانی مک دانل داگلاس در امریکا ساخته شده است.سیستم هدایت موشک شامل سیستم دید در شب و سیستم گرما یاب که بر روی لانچر پرتاب نصب شده . همچنین این لانچر مجهز به یک دو پایه و یک باتری میباشد.این موشک قابل شلیک توسط یک نفر است و هدایت ان سیمی است.در دهه ی 90 سوپر دراگون 1 ساخته شد و پس از ان سوپر دراگون 2 که نسبت به نمونه ی اولیه خیلی کارامدتر و توانایی بیشتری دارد.


      دراگون امریکایی

      دراگون امریکایی


      spike-360
      Hans
    • توسط nasirirani
      فرمانده نیروى هوایى ارتش گفت: نخستین پرواز هواپیماى رادارگریز ایران، سوم خرداد در تهران انجام مى شود.

      به گزارش واحد مرکزی خبر ، امیر سرتیپ حسن شاه صفى در حاشیه رژه روز ارتش جمهورى اسلامى ایران در جمع خبرنگاران با اشاره به این که این هواپیما از دید همه رادارها پنهان است افزود: طرح هاى ما در این زمینه وسیع تر است که بعد از تائید و تولید انبوه در اختیار وزارت دفاع قرار مى گیرد.

      وى گفت: بعد از پروازهاى آزمایشى این هواپیما، پرواز با سرنشین اجرا و تولیدات ترکیبى با هواپیماهاى دیگر نیز انجام مى شود و در اختیار وزارت دفاع قرار مى گیرد.

      امیر سرتیپ شاه صفى درباره علت پرواز نکردن 140 فرونده جنگنده در مراسم رژه امروز گفت: شرایط بین المللى براى دید و پرواز باید به اندازه اى باشد که هواپیماها بتوانند همدیگر را ببینند.

      وى با بیان این که به علت گرد و غبار، دید هواپیماها بین 1500 تا دو هزار متر بود افزود: نبود دید چشمى و سرعت بالاى هواپیماها، موجب جلوگیرى از پرواز هواپیماها شد.

      فرمانده نیروى هوایى ارتش با بیان این که در انجام رژه هاى هوایى استفاده از رادار مطرح نیست گفت: همه یگان ها آمادگى رژه هواى داشتند و حتى از زمین هم بلند شدند.

      وى اضافه کرد: هواپیماها در منطقه شرق حرم مطهر نیز قرار گرفتند؛ اما با این وجود لیدر دسته پروازی، رژه هوایى هواپیماها را صلاح نداشت.

      امیر سرتیپ شاه صفى گفت: امروز قرار بود، بیش از 200 هواپیما از جمله 140 جنگنده براى ماموریت هاى مختلف در رژه از زمین بلند شوند که به علت دید کم نتوانستند.

      وى گفت: این رژه به تاریخ دیگرى موکول شد و احتمال دارد در سوم خرداد و یا 31 شهریور این رژه هوایى انجام شود.

      سرتیپ شاه صفى در ادامه با بیان این که نیروى هوائى ارتش در زمینه ساخت هواپیماهاى جنگنده، بمب افکن، شکارى و رهگیر فعالیت مى کند افزود: مهمترین این هواپیماها صاعقه و هواپیماى رادارگریز است و قرار بود یک اسکادران از هواپیماهاى صاعقه پرواز کنند.

      فرمانده نیروى هوایى ارتش گفت: امسال این نیرو چندین مانور مشترک و انفرادى با حضور نیروهاى زمینی، هوائى و سپاه پاسداران برگزار

      http://www.iribnews.ir/Default.aspx?Page=MainContent&news_num=187307





      به بخش اخبار نظامي انتقال يافت.

      Babakim1
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.