امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

ایران از سال 1372 که تانک ذوالفقار رو تولید کرد تا الان نتونسته تولید انبوهش کنه که نتیجه میده مشکلاتی داشته که تا بحال حل نشده.
این زمان برای تکمیل هواپیمای نسل 5 هم کافی بود ویرایش شده در توسط interceptor
  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
ایران از سال 1372 که تانک ذوالفقار1 رو تولید کرد تا الان نتونسته تولید انبوهش کنه که نتیجه میده مشکلاتی داشته که تا بحال حل نشده.
این زمان برای تکمیل هواپیمای نسل 5 هم کافی بود
[/quote]

دوست عزیز، تا وقتی نیازی بهش نداریم، دلیل عقلانی هم نداریم ک تولیدش کنیم!! سرعت پیشرفت خیلی بالاست، ساختن تانک به تعداد زیاد، سریعا مشکل اپگرید کردن و هزینه‌های مربوطه رو ایجاد میکنه! :)...
کشوری مثل امریکا، خیلی راحت میندازه به اعراب و سایرین یا اینکه دیگه فوقش یه جنگ راه میندازه و اونا رو توش به کار میگیره!!!

ما میخوایم با تعداد زیادی تانک چیکار کنیم؟! کدوم دشمن رو بزنیم؟ به کی بفروشیم؟؟؟!

به نظرم بهتره ما علم طراحی و تولید رو داشته باشیم و هفته‌ای یه اپگرید برا تانکمون بیاریم، تا اینکه مثلا 5000 تا تانک بزنیم و بعد همینجوری بر و بر نیگا کنیم که نه امکان اپگریدشون رو داریم، و نه اینکه به درد مقابله و عمل مقابل تانک‌های دیگه‌ی روز دنیا میخورن! :)
  • Upvote 7
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='senaps' timestamp='1366388017' post='307729']
[quote]
ایران از سال 1372 که تانک ذوالفقار1 رو تولید کرد تا الان نتونسته تولید انبوهش کنه که نتیجه میده مشکلاتی داشته که تا بحال حل نشده.
این زمان برای تکمیل هواپیمای نسل 5 هم کافی بود
[/quote]

دوست عزیز، تا وقتی نیازی بهش نداریم، دلیل عقلانی هم نداریم ک تولیدش کنیم!! سرعت پیشرفت خیلی بالاست، ساختن تانک به تعداد زیاد، سریعا مشکل اپگرید کردن و هزینه‌های مربوطه رو ایجاد میکنه! :)...
کشوری مثل امریکا، خیلی راحت میندازه به اعراب و سایرین یا اینکه دیگه فوقش یه جنگ راه میندازه و اونا رو توش به کار میگیره!!!

[/quote]

چطور به این نتیجه رسیدین که "نیازی بهش نداریم" ؟
اگه نیاز نداریم پس چرا چند ساله کلی T-72 خریداری شده و تو ایران
اینقدر روشون مانور می دن؟
محض اطلاع کشور های اطراف ما چند هزار تانک دارند و با وجود به قول شما "هزینه های سرسام آور آپگرید" عقلشون به این مساله نرسیده؟
کشورایی که هیچکدوم دشمن بالقوه ندارند این همه روی تجهیزات زرهی و مخصوصا تانک سرمایه گذاری کردند و مایی که تو منطقه تنهاییم و دشمنانمون از شماره خارج شدند "کی رو بزنیم"؟؟؟!!!!!!!
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='interceptor' timestamp='1366399148' post='307759']
[quote name='senaps' timestamp='1366388017' post='307729']
[quote]
ایران از سال 1372 که تانک ذوالفقار1 رو تولید کرد تا الان نتونسته تولید انبوهش کنه که نتیجه میده مشکلاتی داشته که تا بحال حل نشده.
این زمان برای تکمیل هواپیمای نسل 5 هم کافی بود
[/quote]

دوست عزیز، تا وقتی نیازی بهش نداریم، دلیل عقلانی هم نداریم ک تولیدش کنیم!! سرعت پیشرفت خیلی بالاست، ساختن تانک به تعداد زیاد، سریعا مشکل اپگرید کردن و هزینه‌های مربوطه رو ایجاد میکنه! :)...
کشوری مثل امریکا، خیلی راحت میندازه به اعراب و سایرین یا اینکه دیگه فوقش یه جنگ راه میندازه و اونا رو توش به کار میگیره!!!

[/quote]

چطور به این نتیجه رسیدین که "نیازی بهش نداریم" ؟
اگه نیاز نداریم پس چرا چند ساله کلی T-72 خریداری شده و تو ایران
اینقدر روشون مانور می دن؟
محض اطلاع کشور های اطراف ما چند هزار تانک دارند و با وجود به قول شما "هزینه های سرسام آور آپگرید" عقلشون به این مساله نرسیده؟
کشورایی که هیچکدوم دشمن بالقوه ندارند این همه روی تجهیزات زرهی و مخصوصا تانک سرمایه گذاری کردند و مایی که تو منطقه تنهاییم و دشمنانمون از شماره خارج شدند "کی رو بزنیم"؟؟؟!!!!!!!
[/quote]
نیاز بیشتر جایگزینی ناوگان زرهی فرسوده ماست تا بالا بردن بیشتر تعداد نیروهای زرهی
جایگزینی ام 60 و چیفتن ها که خیلی قدیمی شده اند و انتقال آنها برای کارهای عقبه و آموزش

از سوی دیگر این تانک برای بهبود نیاز به حضور در عرصه واقعی دارد که کمترین آن در مانور و در یگان است
از سوی دیگر ترکیه و سمت عراق و جنوب نیاز به یک نیروی زرهی نسبتا آماده می باشد که در صورت جنگ آمادگی کافی داشته باشد
ما حدود 300 تانک ذوالفقار نیاز داریم که بیشتر برای جایگزینی است تا افزایش نیرو

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[right]من هم فکر میکنم ما هر چه سریع تر باید تانک ذ3 رو تولید انبوه کنیم هم زمان هم به بهترین شکل ارتقا بدیم چون در حد تانک های روز دنیا نیست متاسفانه.اما میشه گفت برای تولید انبوه مناسبه.انشا الله میشه تو مرحله ساختش تانک رو بهتر کرد.[/right]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
کشورایی که هیچکدوم دشمن بالقوه ندارند این همه روی تجهیزات زرهی و مخصوصا تانک سرمایه گذاری کردند و مایی که تو منطقه تنهاییم و دشمنانمون از شماره خارج شدند "کی رو بزنیم"؟؟؟!!!!!!!
[/quote]

دوست من، هر کسی با دکترین نظامی خودش!!!

امریکا وقتی تانکش رو می‌فرسته، انواع و اقسام پشتیبانی رو هم براش می‌فرسته... از بالگردش گرفته تا جنگنده و پهپاد و .... ذلک!!!

کشورهای عربی، 500 نوع تانک مختلف به تعداد زیاد از هر کدوم دارن ولی توانایی پشتیبانی و استفاده‌ی درست و بجا از اینا رو به نظر نمی‌رسه که داشته باشن!!! حداقل اسرائیل به اون اسرائیلی و جنایتکاریش نداشت و ستون ستون میفرستاد تو لبنان و قراضه شده تحویل میگرفت!! اینکه دیگه چهارتا سلفی ذی‌شعوره!!!

مسئله‌ی بعدی، بحث شوروی سابق هستش که تو زمان جنگ سرد، تونست پا به پای غربی ها تانک بزنه، ولی پا به پای اونا نتونست اپگرید کنه و هزینه های تعمیرات هم که نجومی، با اینکه توی جنگ بود و داشتن استفاده میشدن، اما بازم حالش رو گرفتن!!!

ما هم علم تولید رو داریم.... به اندازه ی کافی برای جلوگیری از حمله هم داریم، این دوتا خیلی خوب همدیگه رو تکمیل میکنن، چون تا تانک های کنونی بخوان از بین برن، ما گردان های زرهی جدیدمون رو راه انداختیم! :)...
و یادتون باشه که دکترین نظامی ما، شبیه به هرچیزی هست، غیر از اینکه فرماندهان قصد داشته باشن با تانک برن بجنگن! :)....(به قول یه دوستی، ما ستون کشی زرهی تو برنامه‌هامون نداریم، اما به این معنی نیست که برای ستون کشی زرهی دشمنانمون برنامه نداشته باشیم!! :) )...


من فکر میکنم اگر قرار بر این باشه که خودمون رو در خطر بسیار نزدیک جنگ ببینیم، این مسئله برا حداقل 2-3 سال اینده میباشه... چون سوریه و عراق و لبنان(حزب‌الله) و سایر نیروهای ما در سایر کشورها، هنوز هستن و اونها خط مقدم ما هستن و نه مرزهای خودی! :)....
پس تا اون زمان، ما فرصت داریم که ذولفقار 4 رو بسازیم و به فکر تولید انبوهش بریم، یا اینکه منطقه جوری میشه که همین 3 رو مجبور به تولید خواهیم شد!!! ویرایش شده در توسط senaps
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='senaps' timestamp='1366400924' post='307767']
[quote]
کشورایی که هیچکدوم دشمن بالقوه ندارند این همه روی تجهیزات زرهی و مخصوصا تانک سرمایه گذاری کردند و مایی که تو منطقه تنهاییم و دشمنانمون از شماره خارج شدند "کی رو بزنیم"؟؟؟!!!!!!!
[/quote]

دوست من، هر کسی با دکترین نظامی خودش!!!

امریکا وقتی تانکش رو می‌فرسته، انواع و اقسام پشتیبانی رو هم براش می‌فرسته... از بالگردش گرفته تا جنگنده و پهپاد و .... ذلک!!!

کشورهای عربی، 500 نوع تانک مختلف به تعداد زیاد از هر کدوم دارن ولی توانایی پشتیبانی و استفاده‌ی درست و بجا از اینا رو به نظر نمی‌رسه که داشته باشن!!! حداقل اسرائیل به اون اسرائیلی و جنایتکاریش نداشت و ستون ستون میفرستاد تو لبنان و قراضه شده تحویل میگرفت!! اینکه دیگه چهارتا سلفی ذی‌شعوره!!!

مسئله‌ی بعدی، بحث شوروی سابق هستش که تو زمان جنگ سرد، تونست پا به پای غربی ها تانک بزنه، ولی پا به پای اونا نتونست اپگرید کنه و هزینه های تعمیرات هم که نجومی، با اینکه توی جنگ بود و داشتن استفاده میشدن، اما بازم حالش رو گرفتن!!!

ما هم علم تولید رو داریم.... به اندازه ی کافی برای جلوگیری از حمله هم داریم، این دوتا خیلی خوب همدیگه رو تکمیل میکنن، چون تا تانک های کنونی بخوان از بین برن، ما گردان های زرهی جدیدمون رو راه انداختیم! :)...
و یادتون باشه که دکترین نظامی ما، شبیه به هرچیزی هست، غیر از اینکه فرماندهان قصد داشته باشن با تانک برن بجنگن! :)....(به قول یه دوستی، ما ستون کشی زرهی تو برنامه‌هامون نداریم، اما به این معنی نیست که برای ستون کشی زرهی دشمنانمون برنامه نداشته باشیم!! :) )...
[/quote]

[right]قسمت اخر حرفت 10 تا لایک داشت منم همیشه همینو میگم که استراتزی ما کشکر کشی زرهی نیست و بدون زرهی هم توان مقابله با تانک داریم. اما اما اما[/right]

[right]این دلیل نمیشه که ما هنوزم از تانک صمصام استفاده کنیم تا تانکی مثل تی55.باید اینا رو از رده خارج کرد و فقط تی72 های اپگرد شده و ذ3 رو تو مجموعه زرهی مون نگهداریم.درسته نیروی زرهی تو استراتزی ما جا نداره اما اینم دلیل به استفاده از ام60 یا امثالش نمیشه :winking:[/right] ویرایش شده در توسط IRIAF

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام . من هم این رو دیدم از لحاظ ظاهر و ترکیب بدنه یک ABRAMS M1A3 ولی کوچکتره. این هم یک عکس از زاویه دیگر. [url="http://upload7.ir/images/79784469476972604060.jpg"]http://upload7.ir/images/79784469476972604060.jpg[/url]

این ترکیب بازتاب نوری هم که روش هست احتمال زره سرامیک واکنشی رو میده. من دانشجوی پروتز دندان هستم و سرامیک ها رو تقریباً میشناسم. منظورم M1A3 نبود. M1A2 بود. [url="http://upload7.ir/viewer.php?file=79784469476972604060.jpg"]http://upload7.ir/viewer.php?file=79784469476972604060.jpg[/url] شاید ش
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با توجه به تجربه سوریه بهتر نیست برجک تانک ذوالفقار تغییر کند و مهمات در برجک ذخیره نشود؟



اوکراینی ها در


T-72-120
با تعویض توپ اصلی تانک به
Kbm-2
نوع اتولودر رو هم از نوع چرخ و فلکی به نوع
bustle
تغییر دادن. 22 تا گلوله می تونه در بیرون از برجک ذخیره بشه:


<

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با توجه به اینکه مین کوب های ایرانی هنوز بدون مشکل در حال فعالیت در مناطق جنگی هستند بهتر نبود ایران از فروختن تانک های


T-62


خود به ذوب آهن صرف نظر می کرد؟ و این تانک ها را ارتقاء داده یا حتی تبدیل به نفربر می کرد؟


زیرا مین کوب های ایران که از تبدیل تانک


T-62


به مین کوب تفتان ساخته شده اند ، بدون مشکل در حال فعالیت هستند که بیانگر این است که این تجهیزات فرسوده نبوده و قابل استفاده بوده اند و نیازی به فروش این تانک ها به ذوب آهن نبوده است











تانک مین کوب
t62
این تانک ها برای ذوب به ذوب اهن داده شده بودند شرکت عمران پارس به قیمت اهن قراضه خریدشون

بایکم تغیرات وساخت غلتک برای مین کوبی داره ازشون استفاده میکنه




+++++++++++++++++++++++++++++


++++++++++++++++++++++++++++++



















مصاحبه با سردار فتح‌الله جعفری بنیانگذار یگان زرهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
عملیات رمضان یکی از عملیات‌هایی بود که نتوانستیم به اهداف تعیین شده دست پیدا کنیم؛ یگان زرهی سپاه در این عملیات چه نقشی داشت؟
دشمن غنایم خیلی زیادی از دست داد؛ مقدار غنایمی که از دشمن گرفتیم، به اندازه تجهیزاتی بود که از دست دادیم. بنابراین در عملیات رمضان 600 دستگاه از دست دادیم و یک نوع شکست برای ما بود، پیروزی نبود به خصوص برای یگان زرهی تلخ بود. در بررسی کلیت عملیات، انهدام دشمن بیشتر از ما بود؛ لشکر 9 عراق کاملاً منهدم شد.
در جریان عملیات رمضان خسارت‌هایی به یگان زرهی وارد آمد؛ تانک‌های بسیاری از ایران و عراق به جای ماند؛ بعد هم این تانک‌های باقیمانده، با قیمت ناچیز به فولاد خوزستان فروخته شد؛ چرا این اتفاق افتاد؟ درحالی که باید این آثار دفاع مقدس در این منطقه و سایر مناطق از جمله شهرها می‌ماند
تانک‌ها و نفربرهایی در عملیات رمضان منهدم شد، بخشی از آن در خاک عراق بود که عراقی‌ها آن را با خود بردند؛ بخشی هم از آن تانک‌ها در خاک ما بود که عراق منطقه را زیر آب بُرد؛ این تانک‌ها تا سال 65 زیر آب بود؛ در سال 65 که عملیات کربلای 5 انجام شد، این تانک‌ها از زیر آب بیرون درآمد. بعد از جنگ این تانک‌ها را به فولاد ‌بردند؛ بخش زیادی از تانک‌ها را از فولاد برگردانیدم؛ هر تانک 48 تن وزن داشت که این تانک‌ها را به قیمت آهن قراضه فروختند. بعضی از تانک‌ها نباید فروخته می‌شد و باید در همان حالت در صحنه جنگ می‌ماند.
عملیاتی به نام «غیور اصلی» نهم مهر ماه 1359 در حمیدیه انجام شد؛ وقتی از حمیدیه عبور می‌کردیم و با دیدن این تانک حس پیروزی داشتیم؛ این تانک را از گل در آوردند و روی سکو گذاشتند و آن حس خوب از بچه‌ها گرفته شد.
نمونه دیگر این است که وقتی از هویزه به سمت سوسنگرد می‌رفتیم، تانکی از دشمن در آن مسیر مانده بود؛ آن را برداشتند. تانک‌های عراقی در کنار جاده خرمشهر هم نمونه دیگر است که در منطقه نماند؛ اگر اینها در منطقه می‌ماند، به همان حالت خیلی بهتر بود؛ اما متأسفانه این آثار زود جمع شد چون نمونه‌های از شکست ارتش عراق بود.









++++++++++++++++++++++++++++++


++++++++++++++++++++++++++++








نمونه های مین کوب ایرانی ،



48802030308l600.jpg



58802030308l600.jpg

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[right][size=5][quote][/size][/right]
[right][size=5]در آن محدوده 56 دستگاه تانک از واحد 20 رمضان سپاه که با فرماندهى سردار يزدان مويد نيا در عمليات خيبر با دشمن درگير شده بود در يک نبرد نابرابر، اين تانکها به گل نشستند، در آبگرفتگى ماندند و تيرهايشان تمام شد و دشمن آنها را زد و يا به روى مين رفتند و در آن برهه سال هاى اول پس از جنگ افراد سود جو آمدند اين تانکها را دزديدند و بردند و ذوب کردند و فروختند ، 13 دستگاه تانک آنجا مانده بود. اين 13 دستگاه تانک را بنده به اتفاق دوستانم با چنگ و دندان حفظ کرديم. متاسفانه در آن 6ماه اولى که سال 83 بنده آمدم بنياد در تهران، سرم شلوغ بود. برادران شرکت نفت بدون اجازه آمدند جاده‌اى از اين وسط کشيدند و البته بخش هايى هم از تانک ها آسيب ديد. بعضا دزد آمده يک تکه‌اى را هم بريده و برده. [/size][/right]
[right][size=5][/quote][/size][/right]
[right][size=5][u][url="http://noorportal.net/1/61/65/8994.aspx"]منبع[/url][/u][/size][/right]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این ذولفقار قراره کی تانک اصلی میدان نبرد بشه :-( هیچوقت احتمالا!
  • Upvote 2
  • Downvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این تصاویر هم مرتبط با همین موضوع هستند


نکهداری تانک های قدیمی در اوکراین ، بجای ذوب کردن آنها


حالا خوب بود که تعداد تانک های ما یک صدم تانکهای اوکراینی هم نبوده است




از اینکه تاپیک قدیمی را بالا آوردم ، عذرخواهی می کنم.

چند تا تصویر از گورستان تانک های شوروی سابق در خارکف اوکراین.

بد نیست دوستان هم نگاهی به این تصاویر داشته باشند.


thumb_tanks7.jpeg

thumb_tanks291.jpeg

thumb_tanks35.jpeg

thumb_tanks34.jpeg

thumb_tanks33.jpeg

thumb_tanks32.jpeg

thumb_tanks31.jpeg

thumb_tanks30.jpeg

thumb_tanks28.jpeg

thumb_tanks27.jpeg

thumb_tanks26.jpeg

thumb_tanks25.jpeg

thumb_tanks24.jpeg

thumb_tanks23.jpeg

thumb_tanks22.jpeg

thumb_tanks21.jpeg

thumb_tanks20.jpeg

thumb_tanks19.jpeg

thumb_tanks18.jpeg

thumb_tanks17.jpeg




<

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.