Recommended Posts

بنده درباره شریک استراتژیک خوب بودن روسیه حرفی نزدم.

سخن من با سیاست روسها در قبال منافع ملی خودشان است نه دیگران.

شرکای استراتژیک را هم منافع استراتژیک (بلند مدت و پایدار) تعیین میکند و ممکن است هر دو کشوری با یکدیگر تا دهها سال شریک استراتژیک باشند و بعد از آن به دشمن هم تبدیل گردند.

اینکه میگویند روسها قابل اعتماد نیستن یا آمریکائیها کارشون درسته و انگلیسیها مکار هستن حرفهایی بی ارزش و عامیانه است.

چرچیل نخست وزیر وقت انگلیس گفته بود: "انگلیس دوست یا دشمن دائم ندارد، منافع ما و مصالح ما دوست و دشمن دائم را تعیین میکند."

اگر ایران تاریخ روابط سیاسی موفقی با روسیه ندارد بیشتر بدلیل ضعف خود ایرانیان در عدم شناخت صحیح منافع ملی روسیه و هم راستا سازی منافع ایران و روسیه است.

و دقيقا همان طور كه گذر زمان سياست روسيه در مورد منافع ملي خودش رو نشون داده تا حالا ! كمي گذر زمان اين بار هم در مورد گرجستان نشون ميده.

من در مورد غير قايل اطمينان نوبدن روس ها يا امريكا و انگليش چيزي نگفتم
گفتم گذشته در مورد مدل شراكت و روابط استراتژيك روسيه حرف هاي زيادي زده .ظمنا تنها چيزي كه من در مورد روابط روسيه مد نظر نداشتم رابطش با ايران بوده!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

تاریخ روابط کشورهای جهان آموزشگاه تجربی خوبی برای کسب اطلاعات درباره نحوه تعاملات بین المللی در خصوص منافع استراتژیک و تاکتیکی کشورهاست. همانطور که در پست قبلی اشاره کردم متضرر شدن ما در تاریخ مراودات سیاسی با روسیه بدلیل ضعف سیاست خارجی و کم اطلاعی و ساده اندیشی و از خود بیگانه فرهنگی بودن مسئولین وقت بود. در گذشته ما دو قطب جهانی به نامهای انگلیس و روسیه داشتیم که در ایران صاحب منافع و کشور ما را مستعمره خود قلمداد میکردند. متاسفانه مسئولین آن زمان کشور که اکثرا در غرب تحصیل کرده و دارای گرایشات غربی بودند همواره بجای اتکا به پتانسیلهای فراوان ملی و مردمی و مذهبی موجود در کشور به یکی از این دو قطب قدرت تکیه میکردند که در اکثر موارد بدلیل دید تاکتیکی مسئولین ایرانی و وجود منافع استراتژیک روس و انگلیس شاهد توافقات پنهانی و آشکار این دو دولت و بی کلاه ماندن سر ایران بودیم. هنوز هم با گذشت سالها ما از مشکل سیاسی برخوردار هستیم و امروز نیز تعداد کارشناسان خبره در امور استراتژیک و روابط بین الملل در کشور و بخصوص آنهایی که به مقام اجرایی رسیده اند اندک است. نمیتوان فعالیتهای سیاست خارجی ایران را در طول چند دهه اخیر و حتی قبل از آن (از زمان فتحعلی شاه به این سو) کاملا اشتباه دانست و مشکل اصلی ما ایرانیان (البته سیاسیون) در عدم شناخت تاکتیک و استراتژی و نداشتن دکترین مناسب بوده است یا اصلا دکترینی نداشته ایم! مسئولین وقت با دید کوتاه مدت و منافع گذرا به مسائل منطقه و جهان مینگریستند غافل از اینکه ابرقدرتهای استعماری جهان از منظر بلند مدت و گاه تا نیم قرن بعد زا برنامه ریزی و حوضه های نفوذ خود را تعریف و گسترش میدادند. اگر هم تعاملی بین ابرقدرتها میشد چون از نوع استراتژیک بود پس منافع تاکتیکی مد نظر ایران آنقدر جذاب و با ارزش نبود که مانع از مثلا تصرف ایران در خلال دو جنگ جهانی و تقسیم کشور بین کشورهای روس و انگلیس و در پشت پرده آمریکا گردد. اکنون بعد از گذشت سه دهه از عمر انقلاب ایران کم کم در حال تدوین دکترینهای بلند مدت و بالطبع آن استراتژیها و تاکتیکهای مناسب برای رسیدن به منافع ملی بلند مدت است که این پروسه زمانی فعلا با آزمون و خطا ادامه خواهد یافت تا اینکه ایران از نظر اقتصادی و سیاسی به حدی از قدرت و نفوذ بین المللی برسد که قادر به سرمایه گذاری بلند مدت در سایر کشورها باشیم. درباره روابط ایران و روس بهتر است نگاهی به روابط چین با شوروی و روسیه بیندازیم. کشور چین تا نیمه اول دهه 1960 میلادی یکی از متحدین و دوستان شوروی محسوب میگردید اما بعد از آن با بروز اختلافات اساسی بین دو کشور کار به خروج مستشاران روسی از چین و قطع روابط سیاسی و حتی چند مورد درگیری مرزی شد. این اختلاف منافع باعث شد که چین به مدت سه دهه از فناوریهای روز جهان عقب مانده و نتواند خود را زودتر از زمان حال به جمع کشورهای توسعه یافته برساند. اما با فروپاشی شوروی و تغییر در نگرش مسئولان چینی شاهد هستیم که باری دیگر چین و روسیه به متحدان استراتژیک یکدیگر تبدیل گشته و روابط کنونی به مراتب مستحکمتر از روابط پنجاه سال قبل این دو کشور است. ایران نیز برای ایجاد روابط بلند مدت و پایدار با روسیه نیازمند 1- تغییر در نگرش مسئولان در برداشت از دکترین اقتصادی و نظامی و سیاسی روسیه و 2- سعی در همسوسازی منافع استراتژیک دو کشور است. از موضوع فروپاشی شوروی و فشارهای سیاسی و اقتصادی آمریکا نسبت به روسیه که بگذریم دلیل اصلی لغو بسیاری از قراردادهای نظامی و صنعتی با روسیه بدلیل عدم درک صحیح ایران از دو مورد فوق میباشد. فراموش نکنیم که روابط ایران و روسیه به علت شرایط بسیار متفاوت دو کشور و جایگاه آنها در صحنه بین الملل یک رابطه بالادستی و به نفع روسیه است که با کمی شانس این رابطه با یک دور تکراری به سوی ایران سرازیر میشود. پس نباید از جایگاهی با روسیه وارد تعامل و مذاکره شد که در آن دور مذکور ناتمام بماند و منفعت ایران از ارتباط با روسیه به جیب کشوری دیگر مانند آمریکا ، اسرائیل ، عربستان و ... واریز شود!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایران نیز برای ایجاد روابط بلند مدت و پایدار با روسیه نیازمند 1- تغییر در نگرش مسئولان در برداشت از دکترین اقتصادی و نظامی و سیاسی روسیه و 2- سعی در همسوسازی منافع استراتژیک دو کشور است.

از موضوع فروپاشی شوروی و فشارهای سیاسی و اقتصادی آمریکا نسبت به روسیه که بگذریم دلیل اصلی لغو بسیاری از قراردادهای نظامی و صنعتی با روسیه بدلیل عدم درک صحیح ایران از دو مورد فوق میباشد.

فراموش نکنیم که روابط ایران و روسیه به علت شرایط بسیار متفاوت دو کشور و جایگاه آنها در صحنه بین الملل یک رابطه بالادستی و به نفع روسیه است که با کمی شانس این رابطه با یک دور تکراری به سوی ایران سرازیر میشود.

پس نباید از جایگاهی با روسیه وارد تعامل و مذاکره شد که در آن دور مذکور ناتمام بماند و منفعت ایران از ارتباط با روسیه به جیب کشوری دیگر مانند آمریکا ، اسرائیل ، عربستان و ... واریز شود!


سعید آقا ، حرفهایی که فرمودید ، تقریباً قبول دارم ولی علت لغو بسیاری از پروژه های نظامی و صنعتی ، به غیر از اینکه تقصیر ایران یا روسیه باشد ، به خاطر همان فشارهای آمریکا بود که روسیه را مجبور به عقب نشینی کرد . فعلاً قبول کنیم که آمریکا در عرصه سیاسی برتر از تمام کشورهای جهان است .

ولی همانطور که در بالا اشاره کردم ، اعتقاد من این است که در آینده روسیه برتر از آمریکا در عرصه سیاسی و نظامی خواهد شد .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سالهاست جهان از تک قطبی بودن داره رنج میبره... به امید جهانی چند قطبی.... ========= شوروی با تکیه باور کمونیست تونست به جایی برسه که هنوزم که هنوزه بعضی از فناوری های تولیدی اونها جلوتر از حتی آمریکایی هاست.... ولی الان نمیدونم با چه هدف و امیدی میخوان یش برن (صرف ابر قدرت شدن دلیل نمیشه)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من در اينده چين و روسيه حرفهاي زيادي براي گفتن خواهند داشت :| چين از نظر تجاري و اقتصادي در جهان اول خواهد شد icon_cheesygrin روسيه هم در بخش نظامي و هسته اي جاي امريكا رو ميگيره icon_cheesygrin ديگه دوران سركردگي امريكا به پايان رسيده :!: و كشور عزيزمان ايران هم اگه هم اينطوري ادامه بده در اينده ميتونيم شاهد ابرقدرت شدنش باشيم انشاالله icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اسم اين جنگنده كه در تصوير امده چيه؟؟

درست نمي دونم اما فكر كنم يه نوع ميگ باشه ! بايد يكي از طرح هاي ميگ-39 باشه !
واقعا طراحي فوق العاده اي داره ! :!:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
عکس آخری یه کار فتوشاپی هست از روی سوخو27 !!! اوایل به عنوان جنگنده جدید چین ازش یاد میشد و الان به جنگنده روسی تغییر یافته! واقعیت نداره و کار یه بیکار برای سرکار گذاشتن مردم هست! :!:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسمه تعالی
با سلام


تصویر

در پاسخ به کمک امریکا به گرجستان، روسیه قصد دارد همکاری های هسته ای با ایران را گسترش دهد. این مطلب را روزنامه انگلیسی The Times به نقل از منابعی در محافل نظامی روسیه نوشت. بعقیده کارشناسان، در نتیجه تعمیق و گسترش همکاری مسکو و تهران در زمینه انرژی اتمی، اتحاد نیرومند سیاسی-نظامی بین دو کشور برقرار می شود. این برای واشنگتن یک کابوس است و از این رو غیر ممکن نیست که غرب وادار به تصحیح سیاست خود در رابطه با روسیه و ایران شود.

طبق اطلاعات رسانه های انگلیس، در کرملین این امکان را بررسی می کنند که کارشناسان انرژی اتمی خود را به تهران اعزام کرده و دانشمندان ایرانی را برای ارتقای سطح به مسکو دعوت کنند. این روزنامه می نویسد که گسترش همکاری های هسته ای ایران و روسیه می تواند پاسخ متقارن روسیه به کمک مالی گسترده آمریکا به گرجستان و نیز حضور ناوهای آمریکا در دریای سیاه باشد.

کارشناسان تایید می کنند که اتحاد نظامی-سیاسی روسیه و ایران، یکی از موترترین روش ها برای ضربه وارد ساختن به منافع کشورهای غربی است و آنها را وادار می سازد که سیاست متجاوزانه خود را در رابطه با مسکو و تهران تصحیح کنند. با توجه به این مطلب، پیشبینی ها در رابطه با گسترش همکاری های هسته ای بین دو کشور در آینده نزدیک می توانند تایید شوند.

"رجب صفروف" رئیس مرکز مطالعات ایران معاصر به RBC daily گفت: "فشارهای آتی از سوی ناتو و غرب ناگزیر روسیه را به سوی ایران سوق خواهد داد".

اتحاد ایران-روسیه می تواند عاملی نیرومند در شرایط تغییر یافتن ترکیب کنونی نیروها در عرصه بین الملل باشد. گسترش همکاری های نظامی و فنی بین ایران و روسیه می تواند در آینده منجر به استقرار پایگاه های نظامی روسی در ایران شود. بعقیده صفروف، بهترین مراکز برای حضور نظامی روسیه در ایران می تواند آذربایجان شرقی و جزیره قشم در خلیج فارس باشد. وی معتقد است: "پایگاه در آذربایجان شرقی به روسیه اجازه می دهد که اوضاع در آذربایجان، گرجستان و ترکیه را تحت کنترل خود بگیرد و حضور در خلیج فارس نیز برای مسکو امکان بی سابقه کنترل عملکرد آمریکا و ناتو در منطقه خلیج فارس، عراق و سایر کشورهای عربی را فراهم می کند".

مسکو و تهران از گسترش همکاری های خود در زمینه اتم صلح آمیز سودی دو چندان خواهند داشت. روسیه از آینده بسیار خوبی در بازار هسته ای ایران برخوردار است که در چند سال آینده بطور آشکار افزایش خواهد یافت و این در آینده می تواند برای فدراسیون روسیه بسیار سودآور باشد. ایران نیز به تجربه روسیه در این زمینه نیاز دارد. صفروف معتقد است که نزدیک شدن روسیه و ایران بطور ناگزیر منجر به همخوانی سیاسی دو کشور در صنایع انرژی خواهد شد که این کابوسی برای کشورهای اتحادیه اروپاست که هم اکنون نیز از وابستگی به روسیه ترس دارند. قابل درک است که در چنین شرایطی، توافقات بین کشورهای اتحادیه اروپا افزایش خواهد یافت و تمایل آنها برای پیروی از آمریکا در قفقاز علیه روسیه و یا در خاور نزدیک و میانه علیه ایران برعکس به شدت کاهش می یابد.

مسکو می تواند در چارچوب سیاست نزدیک شدن ایران و روسیه، روند پذیرش ایران در سازمان همکاری های شانگهای را تسریع کند. "لئونید ایواشوف" رئیس آکادمی مشکلات ژئوپولیتیک روسیه در گفتگویی با RBC daily خاطر نشان داشت: "هدف روسیه این است که اجازه حمله به ایران را ندهد، از این رو برای آن بسیار مفید خواهد بود که تهران را زیر چتر فنی-نظامی کشورهای سازمان همکاری های شانگهای بگیرد". پذیرش ایران در ترکیب سازمان، می تواند به نفع بسیاری ار شرکت کنندگان در سازمان باشد. "ایران می تواند منابعی بسیار و از جمله منابع مالی را از طریق سازمان کنفرانس اسلامی که ایران بازیگر کلیدی آن است به سمت سازمان همکاری های شانگهای سوق دهد".

امتیازهای نظامی-سیاسی و اقتصادی که مسکو و تهران در نتیجه اتحاد خود بدست خواهند آورد، نمی تواند غرب را نگران نکند. از یان رو در آینده نزدیک باید در انتظار دسیسه های متعدد برای گسیخته کردن اتحاد ایران-روسیه بود.

فشار بر روسیه به احتمال زیاد، طبق معمول از طریق جذب اوکراین و گرجستان به برنامه عملکرد برای عضویت در ناتو در ماه دسامبر سال جاری ، دسیسه و مناقشه در قفقاز با حضور گرجستان، جذب آذربایجان و پس از آن ارمنستان به بلوک نظامی-سیاسی و الی آخر خواهد بود.

ایران را نیز آمریکا و متفقینش می توانند با تحریمات اقتصادی و نیز شعله ور ساختن روحیه جدایی خواهی در بین ملیت های مختلف، از جمله در مرز با پاکستان تهدید کنند. غیر ممکن نیست که آمریکا اسرائیل را نیز به بمباران تاسیسات هسته ای در ایران تحریک کند. علاوه بر این، باید انتظار موج دیگر اخبار دروغین را در رسانه ها با هدف ایجاد اختلاف بین مسکو و تهران داشت.

منبع: ایرینا تسارگورودتسووا، خبرگزاری «ریا نووستی»، 20 شهریور

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در طول تاريخ از اين اتفاقات براي ما زياد افتاده! ما بايد از اونا درس عبرت بگريم! بارها با كشورهاي مختلف قرارداد بستيم ولي اونا با دشمناي ما كنار اومدن و زير پاي ما رو خالي كردن. فقط فكرشو بكنيد روسيه با غرب در مورد ايران همكاري كنه!!!! اونوقت چي ميشه؟ :| بايد هوشيار باشيم و تمام جوانب رو در نظر بگيريم. :!:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگه به روسها اجازه داد که تو ایران پایگاه بزنند فقط 2-3 سال برای ما سود داره و به محض این که روسیه قوی شد شروع به تجزیه آنها و گرفتن حداقل خودمختاری مناطق استراتژیک قشم و آذربایجان از ایران خواه شد که با جدا شدن اینها ایران ارزشش رو ازدست میده امیدوارم که این اتفاق هرگز نیفته

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اينا همه يك بازي سياسي هست ايران به هيچ وجه به روسيه اجازه ساختن پايگاه نظامي رو نخواهد داد :| ولي در اين بحران ما بايد از اب گل الود ماهي بگيريم به خصوص در زمينه هاي (هسته اي-نظامي) :!:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام. يه سوال داشتم. ايجاد يك پايگاه نظامي روس در عمق خاك ايران چه خطري داره؟ :!: خب عمق خاك ما خطر مثلا جدايي طلبي رو كاهش ميده. :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
طبق قانون اساسي هيچ كشوري حق داشتن نيروي نظامي در ايران را ندارد. ما بهتر است از اين موضوع به نفع خودمون اشتفاده كنيم يكي به نعل بزنيم يكي به ميخ مثل خود اونها

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.