امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

با سلام به همه
من صفخات قبل را نخواندم اگر تكراري بود ببخشيد.
به نظر من راهبرد كشور در بحث دفاع هوايي يك راهبرد پدافندي است. اين راهبرد به دليل عدم توانايي در تهيه جنگنده جديد در زمان جنگ اتخاذ شد. بعدا با ساخت و توسعه توان موشكي تثبيت شد اما به دليل تغيير شرايط آرام آرام اشكالات اين راهبرد آشكار شد.
مسئولين كشور به اين نكته پي برده اند هرگونه خريد خارجي جنگنده براي نيروي هوايي چند مشكل اساسي دارد:
1- نداشتن اطمينان به كشور هاي فروشنده در ارائه ويژگي هاي موردنظر ما
2- زمانبر بودن و گران بودن پروسه توليد جنگنده چه ساخت خارج و چه توليد تحت امتياز
3-وابسته شدن شديد به كشور توليدكننده از لحاظ نظامي و به تبع آن سياسي
4- احتمال خيانت كشور توليدكننده و هدر رفتن منابع مالي كشور

اما يك راه سخت ولي ميانبر وجود دارد كه اگر من به جاي مسئولين نيروي هوايي يا حتي وزارت دفاع بودم انجام مي دادم:

1- تمام متخصصين زبده كشور را، تكرار مي كنم تمام متخصصين زبده كشور را در حوزه هاي مختلف از قبيل مديريت ، الكترونيك و مخابرات،كامپيوتر و IT، مكانيك و هوافضا، اپتيك، مهندسي مواد و ساير حوزه هاي مربوط با بودجه اي معادل حداقل 2 ميليارد دلار با آماده كردن تمام امكانات آزمايشگاهي و رفاهي و يك مديريت قوي و دانا با اختيارات كامل براي انجام هر كاري در كل كشور در يك شهرك تحقيقاتي جمع مي كردم و روي چند نكته كار مي كردم:

1- تحقيق درباره رادار ها به خصوص AGW-9 و موشك فينيكس و سعي در كسب فناوري لازم براي توليد ايندو و ارتقاي اين دو به استاندارد APG-71 و AIM-54C++ با توجه به اينكه درباره آنها پيش زمينه داريم.
2- تحقيق بر روي ساخت يك موتور جت بومي با كارآيي مشابه موتور AL-31 و حتي بهتر
3- تحقيق مجزا براي ساخت رادار پرنده و انواع رادار هاي زميني هوايي و دريايي
4- ساخت موشك هاي هوا به هوا - هوا به زمين و ضد كشتي در انواع مختلف فروسرخ/راداري فعال - راداري غير فعال و.... در اين راه مي توان از كپي كردن موشك هاي موجود و بهينه سازي آنها به عنوان يك راه ميانبر استفاده نمود ولي تحقيقات پايه اي ودرگير شدن با مشكلات تحقيقاتي دانش ما را ارتقا مي دهد.
5- بازسازي جنگنده هاي نيروي هوايي از حيث سازه . سعي در بكارگيري مواد جاذب رادار در بدنه
6-ساخت يك موشك كروز پنهانكار با برد حداقل 1000 كيلومتر قابل حمل توسط تمامي جنگنده هاي موجود
7- جاسوسي صنعتي - نظامي از ديگر كشور ها به خصوص غرب

شايد بگوييد اين كار در زمان كوتاه عملي نيست و ما تا به حال براي رسيدن به اين اهداف از اين كارها انجام داده ايم اما من مي گويم شايد تلاش هايي كرده ايم اما در اين تلاشها :
1- از توان همه متخصصين استفاده نشده
2- داراي مديريت منسجم و هماهنگ ودر يك قالب نبوده ودر پيچ و خم اداري به مشكل برخورده و جز در مواردي كه خودمان مي خواستيم مثلا در مورد دانش صلح آميز هسته اي كشور با چنين مدلي به نتيجه رسيديم(منسجم و هماهنگ عمل كرديم).
3-از تمام امكانات كشور استفاده نشده است.
4- خطري را احساس نكرديم. هميشه هر وقت بر روي ما ايرانيان فشار وارد شود توانايي هاي پنهان ما بروز مي كند.
5- از اعتماد به نفس و تو كل بر خدا كمتر بهره برديم.

اگر تمام توان خود را به كار بگيريم قطعا بعد از دو سال به دستاورد هاي چشمگيري خواهيم رسيد.

مشابه اين كار در ساير كشورها مانند هند و كره جنوبي و برخي كشورهاي غربي انجام شده و مي شود.

تنها با اين كار انقلابي است كه مي توانيم تجهيزات بهتري براي حراست از ايران عزيز آماده كنيم.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سبك يا سنگين بودن يك جنگنده جزو فاكتورهايي مقايسه اي براي يك جنگنده محسوب نمي شود.


اتفاقاً یکی از فاکتور ها حساب میشه.

توی عکس سوم من گوشه سمت چپ به نظر میرسه یه فالکون دیگه هم باشه



دیگه جلوی ما که متخصص اف-16 هستیم اینو نگو.
اون یک اف -5 است.
در عکس زیر دقّت کنید. به جا ههای تایین شده دقّت کنید.
تصویر
اوّل: جایگاه چتر با هم فرق دارد.
دوم: به ورودی موتور ها و نسبتش به دم دقّت کنید.
در اف 16 موتور ها بزرگ هستند و نسبت به دم اوّل 90 دجه بهد زاویه ای تند درست میکند.
ولی در آن هواپیما برعکس و زاویه ای باز درست میکند.
چرخ های اف 16 اینجوری کشیده نیست.و نازک تر هم است ولی اف-5 کشیده و کمی تمومند است.
چهارم.: در اف 16 روی بدنه کشیده است در صورتی اون هواپیما مثل اف-15 موتور هایش زده بیرون.(کمی)
پنجم: به ورودی هوا زیر اف 16 نگاه کنید.در اون هواپیما وجود ندارد و سطحی صاف است.(چون اف-5 این ورودی ها کمی زیر تر از کاکپیت و بقل دست خلبان است.)
اگر عکس کوچیک است تقصیر من نیست.تقصیر گالری سایت است که عکس رو کوچیک میکنه.
عکس خودتون رو که بزرگ تره ببینید و اون قسمت ها رو مقایسه کنید.
راستی به جای این هم انحراف جواب بنده رو بدید و در مورد مونتاژ بیشتر صحبت کنید.چون سوخو و میگ هر دو خط تولیدشون تا 2013 پر است پس راهی جز مونتاژ نداری.
تازه، اگر هر فروند سوخو 35 برای ما در خرید 70 میلیون می افتاد با مونتاژ کمتر از 15 میلیون می افته.

اگه برا دست گرمي يه 50 فروند سوخو 35 يه 50 فروند هم ميگ 35 داشتيم به نظر شما وقوع يه همچين خريدي حالا يا با مونتاژ در ايران يا در روسيه چقدر محتمله . يا اونها اصلا اين مدا سوخو و ميگ رو به ما نميدن ؟ چه جوريه


ما الان با بود و نبودش کاری نداریم.اگر هم داشته باشیم رسدین به فنّاوری اش با مهندسی معکوس و... 20 سالی طول میکشه.
و امّا مونتاژ;
دوستان، به خدا الان دنیا دنیای پول است.(البته این چیز خوبی نیست).ببینید الان شما 4 میلیار دلار پول بزار جلوی چشم روس ها.برات سوت بلبلی و چه چه هم میزنند.
حالا همین کار رو آمریکایی ها 10 برابرش رو انجام بدن روس ها محل سگ هم نمیزارن.
دلیل: آمریکای و روسیه و چین از گزشته های دور با هم دشمنی دارند.دشمنی شون هم سر اینه که کی آقای دنیا باشه.
ولی ایران چی؟
روسیه میدونه که ایران کشوریه که اگه آقای دنیا باشه و او دوّم ایران اصلاً به دنبال استسمار کشور های دیگه نیست و چون خودش دوّم است میتونه بی رقیب این کار رو بکنه.
البته هیچ وقت بی خیال حس و لذّت اوّل بودن نمیشه.
روسیه بیشتر ترجیح میده ایران قدرت دوّم جهان باشه تا چین.
چون چین براش خیلی خطرناکه.(طبق فرموده های آقا سعید)
ایران کشوری است که اگه هواش رو داشته باشی خیلی به دردت میخوره.مخصوصاً تو خاورمیانه.فط یک مشکل داریم.روس ها اینو میدونن که اگه ما فنّاوری کامل سوخو 35 رو داشته باشیم دیگه سعی میکنیم رو پای خودمون وایسیم و خرید زیادی نمی کنیم.هرچند شاید دیگه محتاج روسیه نیاشیم و ازش زیاد خرید نکنیم ولی خطر هم نیستیم.روسیه میتونه با کمک ما قدرت زیادی در خاورمیانه بدست بیاره.بعدشم ما هم از استعداد هایمان استفاده میکنیم و چیز هایی که روسیه در اون ضعف داره رو با صادرات )اعم از نظامی(مثل فلان فلز یا آلیاژ) کشاورزی و.... و اونه هم همچنین.
فقط یک چیز رو فراموش نکنید.
اگه روسیه رفت طرح اف-22 رو دزدید و کامل در اختیار ما گزاشت تا اعتماد سازی کنه باز هم نمیشه بهش اعتماد کرد
به عبارتی باید روابطی بسیار هوشمندانه و هوشیارانه داشته باشم.روس ها اصلاً قابل اعتماد نیستن.
Mr.Fox

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان سلام سعید جان حرف شما درست ولی توی ایران چون رقابتی نیست کمت تلاشی میشه ببینید توی آمریکا توی بخش جنگنده ها شرکتایی که مطرحن یکی نورث روپ گرومن هست یکی لاکهید اند مارتین که همیشه بین این دو رقابت وجود داشته تا بتونن جنگنده مورد نظر رو طراحی و تحویل بدن توی موتور این جنگنده ها هم یکی پرات اند ویتنی یکی جنرال الکتریک توی روسیه هم بین سوخوی و میکویان رقابته حالا توی ایران چی؟ نمی گم فضای رقابتی نیست هست ولی این فضا باید گسترده و بزرگ باشه و شدید همچنین بیشتر رقابت ما با خارج از ایرانه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
iriaf2008, نظرات جالبی بود. البته از سالها پیش چنین اقداماتی در وزارت دفاع انجام شده است. SEYYEDI, وقتی در کشور ما صنایع نظامی دولتی است پس نیازی به رقابت وجود ندارد. رقابت یعنی تلاش یک شرکت برای بردن مناقصه فقط همین. وگرنه همان شرکت حداکثر تلاش خود را بکند محصول بهتری هم خواهد ساخت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام به تمام دوستان و ممون از نظرات عاليتان دوستان چند تا سوال بود كه اگر جواب بديد فكر كنم موضوع هاي بسياري روشن بشه. 1ـ ما تا كي مي توانيم تامكت هارا ارتقا دهيم و اين ارتقا شامل چه كارهاي است؟ 2ـ چرا دولت براي پيشرفت طرح هاي نظامي سعي در ايجاد شركت هاي خصوصي ندارد كه رقابت هم به قول سيدي جان ايجاد شود؟ 3ـ و در اخر اينكه مگه دوستان همين شفق 2 ما قابليت هاي لازم رو براي نابودي جنگنده هاي نسل 4 ندارد يعني در حد يه تامكت يا ميگ 31 نيست جنگنده اي كه تازه پنهانكار هم هست؟ icon_frown

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون Mr_fox همیشه با جواب های کامل icon_frown اگر روسیه می خواد که اقای دنیا باشه پس چرا با فشار های امریکا سریع کنار می کشه و در تولید شفق همکاری نمی کند؟ :lol: ولی به هر حال به قول شما اصلا قابل اعنماد نیست . :cry:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ممنون Mr_fox همیشه با جواب های کامل icon_frown

اگر روسیه می خواد که اقای دنیا باشه پس چرا با فشار های امریکا سریع کنار می کشه و در تولید شفق همکاری نمی کند؟ :|
ولی به هر حال به قول شما اصلا قابل اعنماد نیست . :lol:


برنا جان قرار نیست هرکی تو این تاپیک چیزی نوشت شما هم یه چیزی بنویسی.
آدم فکر میکنه خدای نکرده میخوای بزور تاپیکت رو تو اسکرول بالا نگه داری. :cry:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
icon_frown من با نظر آقا محمد موافق هستم و نظر خودم اين هست كه ما ميتوانيم با كار روي اف14 هاي خود و باز سازي كامل آن ها كه نياز حمت زيادي داره و به تعداد نياز رسوندن آنها و قابليت نصب موشك هاي جديد چه شرقي چه غربي روي آن ها و بالا بردن سورتي پرواز هاي روزانه ي آنها نيروي هوايي و ايران را تا سال ها بيمه كنيم. :cry:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ممنون Mr_fox همیشه با جواب های کامل icon_frown

اگر روسیه می خواد که اقای دنیا باشه پس چرا با فشار های امریکا سریع کنار می کشه و در تولید شفق همکاری نمی کند؟ :mrgreen:
ولی به هر حال به قول شما اصلا قابل اعنماد نیست . :|


برنا جان قرار نیست هرکی تو این تاپیک چیزی نوشت شما هم یه چیزی بنویسی.
آدم فکر میکنه خدای نکرده میخوای بزور تاپیکت رو تو اسکرول بالا نگه داری. :cry:


اوه راست ميگي ارمان جان شرمنده چشم از اين به بعد ديگه سعي مي كنم كمتر تشكر كنم ممنون از تذكر به جاي شما. :lol: :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

گر روسیه می خواد که اقای دنیا باشه پس چرا با فشار های امریکا سریع کنار می کشه و در تولید شفق همکاری نمی کند


خوب روسیه خودش رو ب خطر نم اندازه.
یک حیله زیرکانه اینه.
پشت یک قدرت بزرگ مخفی بشی و قدرت خودت رو ازاون قدرت مخفی کنی و ازش قوی تر بشی.و قدرت بیشتر دشمن بیشتری میاره.بعد اون قدرت بزرگ با دشمناش که سر به فلک میکشن درگیر میشه .درگیری دو طرفه هم یک پیروز داره.پیروز میدان هر کدوم از اون طرف ها باشه بعد از جنگ سهمگین کمرش شکسته میشه.حالا خنجرت رو میتونی از پشت بکنی تو قلبش و نه دیگه دشمن درست حسابی داری(نابود شدن) او کسی که پشتش بودی(آمریکا) هم از پا در اومده یا اگر هم آمریکا شکست بخوره دیگر کشور ها که با هاش در ستیز بودن اون ها هم ضعیف میشن و میتونی پدرشون رو دربیاری.
این یکی از پیش پا افتاده ترین حیله های حیله گر ها هست.
روسیه هم یک چنین وضعی داره ولی با کمی فرق. الان عقب میکشه و غرور چشم آمریکایی ها رو کور میکنه بعد که آمریکا خودش رو بزرگ ببینه همه جا حمله میکنه و اونقدر پیش میره تا ضعیف بشه(وضع فعلی و عراق و....) دشمنانش رو هم نابود میکنه .حالا روسیه خنجرش رو تو قلب آمریکا که کمرش شکسته شده میکنه و چون دشمن آمریکا بود مخالفنش به او اقتدا میکنن بعد از همه جهات به چین حمله میکنه.
میدونید که برترین هکر های جهان روسی هستند.(البته ما هنوز زیاد وارد این بازی ها مثل هک کردن سیستم ها امنیتی نشدیم) .با نفوز به سازمان امنیت چین پدرش رو درمیارن. همه طرف هم که به چین حمله شده.خوب چین هم اگه بتونه متخاصم ها رو نابود هم بکنه 90 درصد قوای اولیه اش از دست داده و تا بخواد خودش رو بگیره یک 4 سالی طول میکشه یا اگه خیلی زور بزنه 1 سال.و روس ها هم مجالی نمیدن همون لحظه خنجر رو فرو میکنن تو قلبش و سر چین بریده میشه.
دیدی چه راحت یک سناریو بسار ساده برای جنگ میشه چید؟ این هم در حدّی نوشتم تا یک بچّه دبستانی هم بفهمه.
البته تو نوشته های بالا میشه کار کرد.
البته من الان ایران رو در نظر نگرفتم.چون دلم نمیخواد برای کشور خودم یک سکانس درست کنم که در اون هموطنانم کشته بشن.
راستی در مورد مونتاژ بیشتر صحبت کنید و نظر بدید.
Mr.Fox

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ببنيد دوستان اگر ما بخواهيم از كشوري مثل روسيه خريد كنيم و فقط يك مصرف كننده باشيم هيچ تكنولوژي وارد كشور نخواهد شد اين يك بحث كاملا روشن و تمام شده اي هست اما به نظر من براي اينكه هم تجربيات مان زياد شود و هم قدرت نيروي هوايي بايد جنگنده اي مثل تامكت را مهندسي معكوس كرد به كمك روسيه و 40 50 تا از ان را با كمك روسيه ساخت مثلا در ساخت بال هاي تامكت كه كار بسيار سختي هست از روسيه كمك گرفت و همچنين مونتاژ جنگنده هاي سوخو 30 ام كي و خريد 50 60 عدد سوخو 35 اگر ما موفق به اين كارها شويم هم دانش خود را بسيار بالا برديم و اين چند سال عقب افتادگي از تكنولوژي را تا حد زيادي جبران مي كنيم و از ان به بعد روي طرح هاي جنگنده هاي بومي نسل پنجم كار خواهيم كرد ولي با دانش حال فكر نكنم موفق به ساخت جنگنده هاي پنهانكار در سطح كارايي رپتور شويم . دوستان منتظر نظر هاي شما در اين مورد هستم . ممنون icon_frown

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
شما همچین میگی رپتور که هرکی ندونه فکر میکنه ساختن یک اف-22 ساختن یک میگ-35 است.
عزیز من اف-22 هواپیمایی است که 50 سال از زمان خودش جلوتره.
به هیچ عنوان روس ها نباید حتّی از نزدیک یک اف-14 رو ببینند.چه برسه تو ساختن بالهاش کمک هم کنند.
روس ها از تامکت حتّی نوع اولیه اش هیچّی نمیدونن.
من میگم ما که پول اون مقدار رو داریم میدیم.به جای سوخو 30 پول 50 تا دیگه سوخو 35 رو بدیم که میشه 100 تا یا همون 50 تا رو بعد چون خط تولید سوخو پر است از این بهانه استفاده گرده و در خواست مونتاژ در داخل با انتقال فنّاوری رو کنیم اگه قبول نکردند پول 100 تا رو بدیم.اوبل 50 تا.
البته همون اوّل که مخالفت کردند نباید 50 تا رو بکنیم 100 تا.یک هفته چانه میزنیم بعد کوتاه میاییم.
آقا سعید شما را هم به بحث دعوت میکنم.چون نوشته های شما راه رو روشن میکنه.
باید به نوع قرار داد و.... دقّت کرد.نباید قضیه ایران 140 دوباره پیش بیاد.
Mr.Fox

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ايا ايران پرنده جاسوسي دارد؟؟؟ از تمام دوستان صاحب نظر تقاضا مي كنم اگر اطلاعي در مورد اين موضوع كه آيا ايران پرنده ي جاسوسي از قبيل هواپيما - هليكوپتر و غيره دارد اطلاعات ما را هم زياد كنند. [hr] به اميد سربلندي ايران icon_frown

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من فقط مي دانم كه ايران در زمان شاه ـ تعدادي اف 4 و 5 كه از نوع جاسوسي بودند ـ خريد. بعلاوه 2 ساله پيش يكي از هواپيماهاي جاسوسي كوچك ايران ـ به مدت بيش از 30 دقيقه از يكي از ناوهاي آمريكا فيلم برداري كرد كه آمريكايي ها وقتي متوجه شدند تعدادي هليكوپتر و هواپيما براي سرنگوني پرنده ي ايراني فرستادند كه خوشبختانه به سلامتي در ايران نشست. اين اتفاق باعث تحقير آمريكايي ها با توجه به ادعايشان درباره رادار ناوهايشان شد زمانيكه اين فيلم براي كدخدايانه عرب حاشيه خليج پارس به نمايش در آمد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من منظور شما در مورد پرنده جاسوسی رو متوجه نمی شم . اگر منظورتون همون پهباد ها است که باید بگم ایران خودش پهباد تولید می کنه ولی یکم بیشتر توضیح بدید و مثال بزنید ببینیم منظورر شما از پرنده جاسوسی چیست ؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.