امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

در اين تاپيك اطلاعاتي در مورد تعداد جنگنده هاي حال حاضر نيروي هوايي وجود دارد اما سوخو 30 به احتمال زياد اشتباه هست. F.4 E/D--RF.4E PHANTOM http://usera.imagecave.com/borna/21ozewn.jpg تا سال 2006 گمان میرود همچنان ایران در حدود 76 فروند فانتوم عملیاتی دارد که بیشتر این آمار را مدل ای و 5 فروند RF.4E تشکیل میدهد اما وضعیت عملیاتی آنها چندان مطلوب نیست بیش از نیمی از این ناوگان بدلیل فرسودگی نبود قطعات توانایی های هوایی کمی دارند بیشتر برای عملیاتهای زمینی استفاده میشوند (البته یگانهایی که در پایگاه های جنوب هستند از آمادگی بیشتری برخوردارند) (ایران در فاصله ی سالهای 1968 تا 1971 اقدام به خرید 32 فروند فانتم مدل F.4D و 177 فروند مدل F.4E و 16 فروند RF.4E و 5 فروند RF-4C نمود) از سرنوشت مدل RF-4C اطلاعی در دست نیست پایگاه: TFB.3(همدان),,TFB.6(بوشهر) ,,TFB.9(بندر عباس) ,,TFB.10(چهاربهار) F.5A/B/E/F---RF.5A TIGER/Freedom Fighter بیشتر مدل های A/B پیش از انقلاب یا فروخته شدند یا بعنوان کمک نظامی به کشورهای دوست ارسال گردیدند با این وجود همچنان 30 تا 33 فروند باقی مانده که بعید بنظر می رسد در خدمت باشند بیشتر برای منظور های آموزشی و یا پژوهشی مورد استفاده قرار میگیرند اما مدل های E/F نزدیک به 60 تا 65 فروند همچنان در خدمت هستند با این وجود شرایط بهتری نسبت به فانتوم ها دارند گفته می شود روی برخی انواع F بهینه سازی هایی انجام شده از سرنوشت مدل های شناسایی چندان اطلاعی دردست نیست (ایران در فاصله ی سالهای 1965 تا 1975 اقدام به خرید بترتیب 104 فروند F.5A و 24 فروند F.5B و 16 فروند RF.5A و 141 فروند F.5E و 28 فروند F.5F نمود ) پایگاه: TFB.1 (تهران),, TFB.2 (تبریز),, TFB.4(دزفول),, TFB.7(شیراز),,TFB.14(مشهد) F-14A Tomcat http://usera.imagecave.com/borna/21ozojq.jpg تامکت های ایرانی با وجود نبود قطعات همچنان به حیات خود ادامه میدهند با وجودی که با تلاش متخصصان ایرانی در این زمینه بسیاری از قطعات آن در ایران طراحی و تولید شده باز هم تعداد زیادی از این هواپیما زمینگیر هستند چیزی در حدود 20 تا 30 فروند همچنان عملیاتی هستند که بیشتر آنها نیازمند قطعات یدکی هم هستند که این مشکلاتی را در انجام وظایف آنها بوجود آورده اندوخته ی محدود سلاح های با ارزش همچون موشک های فونیکس یا مدل های E-4 اسپارو به این محدودیت دامن میزند ایران همچنین اقدام به بهسازی های محدودی در زمینه ی حمل بمب در این جنگنده زد و توانایی های زمینی نیز به شماری از آنها افزوده شد و توانایی هایی نیز در تعمیر قسمتهایی از رادار AWG-9 بدست آورده در ضمن شمار زیادی از تامکت ها برنگ آبی در آمده اند(رنگ آبی رنگ استاندارد یگانهای وپژه دفاع هواییست) بطور مثال تامکتی که در تصویر مشاهده میکنید با سریال 6022-3 قبلا برنگ قهوه ای بود ولی اکنون رنگ آبی را بر خود دارد (ایران در دهه ی 70 اقدام به خرید 80 فروند تامکت کرد قرارداد بعدی 70 فروندی در آستانه ی انقلاب لغو شد) پایگاه:TFB.1(تهران),, TFB.6(بوشهر) ,,TFB.7(شیراز),, TFB.8(اصفهان) تذکر البته نقل و انتقالاتی در حال انجام است که برخی از این پایگاه ها تامکت را از دست خواهند داد Mig.29 A/UB--Fulcrum A/B http://usera.imagecave.com/borna/21ozp7c.jpg همچنان سطون فقرات دفاع هوایی کوتاه برد و واکنش سریع ایران را فالکروم ها تشکیل میدهند ایران همچنان بواسطه ی پشتیبانی نچندان مطلوب روسها 48 فروند فالکروم فعال دارد البته با وجودی که کارایی این جنگنده عالیست ولی نگهداری چندان ساده ای ندارد و بسیار پر درد سر است ایران بعد از خرید این جنگنده تنها به بهسازی و ایجاد سیستم سوختگیری هوایی در آنها پرداخت البته پیشنهاد هایی در زمینه ی بهینه سازی تا استاندارد SMT و خرید مدل های C در جریان بوده که از سرنوشت آنها چندان اطلاعی در دست نیست اما گمان میرود امکان نصب آدر روی آنها فراهم گردیده باشد (ایران در سالهای 90 و 91 اقدام به خرید 40 فروند Mig.29 A و 8 فروند Mig.29 UB نمود) پایگاه: TFB.1 (تهران),, TFB.2 (تبریز) Su-24MK Fencer http://usera.imagecave.com/borna/21ozpk7.jpg بمب افکن های ضربتی فنسر نیز سطون فقرات یگانهای بمب افکن دور برد نیروی هوایی را تشکیل میدهند و همچنان 30 فروند در خدمت است البته در اینجا هم پشتیبانی ضعیف روسها ایراداتی را در ضمینه نگهداری آنها ایجاد کرده که منجر به زمینگیر شدن برخی از این هواپیماها گردیده در زمینه ی بهسازی گفته میشود بهسازی هایی در زمینه ی نمایشگر ها و امکانات دید در شب روی آنها انجام شده اطلاعات بیشتر در مورد آنها در دست نیست (ایران در سالهای 90 تا 91 اقدام به خرید 36 فروند فنسر نمود) پایگاه: TFB.1 (تهران),, TFB.7(شیراز) Su-25K/UB Frogfoot جنگنده بمب افکن های پشتیبانی نزدیک فراگ فوت را باید یکی از اجزای نسبتا جدید نیروی هوایی سپاه دانست گفته میشود ایران دارای 10 تا 30 فروند Su-25 عملیاتیست که آمار 10 فروند به واقعیت نزدیک تر است در زمینه بهسازی اطلاعات چندانی در دست نیست اما این واحد ها در ایران برای اولین بار است که شکل میگیرد چراکه لزوم استفاده از هواپیماهای پشتیبانی زمینی در نیرو های نظامی رو به افزایش است البته ایمنی این هواپیما ها چندان بالا نیست بشکلی که چندی پیش بدلیل افت فشار داخل کابین یک فروند در روسیه سقوط کرد که بدنبال آن , پرواز آن برای مدتی به حالت تعلیق درآمد . پایگاه: TFB.1(تهران) F-7M//FT-7 http://usera.imagecave.com/borna/23i9l6a.jpg جنگنده بمب افکن های F-7 همچنان عملیاتی هستند البته البته در شرایطی نا مطلوب چرا که ابدا جنگنده ی ایمنی نشان نداده همچنان 33 فروند F-7 و 5 فروند FT-7 در خدمت است اما چندان مورد توجه نیستند البته مدتیست با کمال تعجب این جنگنده ها از رنگ آمیزی آبی یگانهای دفاع هوایی ایران استفاده میکند خبرهای چندانی در مورد این جنگنده وجود ندارد (ایران در سالهای 90 و 91 اقدام به خرید 36 فروند F-7 و 5 فروند FT-7 نمود) پایگاه: TFB.5(امیدیه),,TFB.13(زاهدان) Mirage F.1EQ http://usera.imagecave.com/borna/21ozptw.jpg جنگنده های Mirage F.1 با وضعیتی نامعلوم در خدمت هستند گفته می شود همچنان 20 فروند عملیاتیست ولی باید با محدودیت هایی در زمینه ی قطعات و بخصوص تسلیحات مواجه باشند این جنگنده ها در شرایطی که ایران پشتیبانی میراژ را ندارد نگهداری میشوند و این خود یکی از بزرگترین مشکلات آن است (اطلاعات منتشره در مورد این جنگنده ها بسیار محدود و فقط توسط مجلات و رسانه های خارجی بوده و وجود آنها هیچگاه توسط ایران تایید نگردیده) پایگاه: TFB.14(مشهد) SU.27/SU.30MK http://usera.imagecave.com/borna/21ozsle.jpg این جنگنده ها جوان ترین جنگنده هاییست که بخدمت نیروی هوایی در آمده البته تحویل آنها در جریان بوده که بدنبال بروز بحران هسته ای با مشکلاتی مواجه شده(البته از این تعداد تعدادی SU.27 متعلق به سپاه می باشد) جنگنده های SU.30 تحویلی به ایران از انواع استاندارد تولیدی برای نیروی هوایی روسیه است و تفاوت اصلی مدل MK (استاندار) با مدل MKI سفارشی هند در آن است که در مدل MKI از سامانه های تغییر دهنده ی بردار رانش و پیشبال و همچنین ایونیک اسرائیلی و فرانسوی استفاده میکند (البته مدل MK از مدلهای MKK سفارشی چین هم ساده تر هستند) با این وجود هنوز هیچ اسکادران عملیاتی از این جنگنده در ایران تشکیل نشده و رسما وارد خدمت نگردیده در حال حاضر نگهاری از آنها با مراقبت شدید حتی بیشتر از تامکت در حال انجام است با ورود این جنگنده ها به یگانهای دفاع هوایی و ضربتی نیروی هوایی ایران توانایی این یگانها بکمک این جنگنده ی بی نظیر دستخوش رشد زیادی میگردد البته این جنگنده ها در حال حاضر با رنگ آمیزی آبی استاندارد یگانهای دفاع هوایی نگهداری میشود به تصویر دقت کنید(شماره سریال 6073-3 یکی از اولین دریافت هاست) (ایران در سال 2001 اقدام به خرید 24 فروند از این جنگنده نمود البته در سیر تحویل قرار دارد) پایگاه:نامعلوم Shafagh//saegeh http://usera.imagecave.com/borna/21ozmns.jpg این جنگنده ها ساخت صنایع هواپیما سازی ایران است و هنوز به تولید انبوه نرسیده اند با این وجود از رشدی شگرف در صنعت هوایی ایران خبر می دهند تا کنون تنها پیشنمونه این جنگنده ساخته شده و آزمایشهای پروازیست اما در صورتی که وضعیت بودجه تغییری نکند این طرح هم به سرنوشت طرح های قبلی همچون آذرخش دچار میشود(آذرخش با وجود سفارش 30 فروندی همچنان با مشکلاتی در زمینه ی تولید انبوه روبروست) متاسفانه بیشتر طرح ها در ایران تنها تا حد ساخت پیشنمونه یا تولید چند نمونه پیش میروند و سپس رها میشوند از کارایی های شفق اطلاعات چندانی دردست نیست اما گفته میشوند از نمایشگر های رنگی چند کاره و قابلیت پنهانکاری برخوردار است البته نباید این جنگنده را با جنگنده های روز دنیا مقایسه کرد ولی در نوع خود پیشرفت بزرگیست پایگاه:نامعلوم صاعقه-80 جنگنده ی صاعقه را باید طرحی اشتقاقی از طرح آذرخش دانست طرح آذرخش که مدت زیادیست در نوبت تولید قرار دارد و بدلیل تامین نشدن بودجه به تولید نرسیده اما گفته میشود صاعقه بزودی با آهنگ 18 فروند در سال تولید خواهد شد صاعقه همانند آذرخش از بدنه ی خام F-5A بهره میبرد با این تفاوت که دماغه برای جادادن رادار و تجهیزات جدید بزرگتر گردیده مساحت بال افزایش یافته دریچه های ورودی هوای مستطیلی بزرگ که بدلیل مکش بیشتر موتور های RD-33 می باشد قرار است رادار کنترل آتش N019 نیز روی صاعقه نسب گردد ولی هنوز نصب نشده چرا که هنوز هیچگون آزمایش با سلاح های هدایت شونده انجام نشده این طرح به اعتقاد بسیاری شباهتی دوری با YF-17 (همانطور که گفتم شباهت کمی) هنوز مشخص نیست که آیا واقعا در ساخت این طرح از طرح YF-17 کبرا استفاده نموده باشد اما منابع غیر رسمیچنین چیزی را اعلام داشتند که البته مطمعننا این جنگنده در حد و اندازه ی هورنت نیست و تنها یک جنگنده ی تحاجمی و پشتیبانی زمینی است F.16A امسال از سوی ونزوئلا بدنبال اعلام تحریم قطعات فالکن ها از سوی آمریکا اعلام شد قصد فروش این جنگنده ها را به کشور سومی احتمالا ایران دارد با وجودی که این اضحارات از سوی وزارت امور خارجه رد شد وزیر دفاع اعلام داشت که این مسئله در وزارت دفاع بررسی خواهد شد با این وجود ونزوئلا اکنون دارای 20 فروند F.16 فرسوده از انواع A/B است که در صورت واقعیت یافتن فروش آن به هر کشوری حتی ایران نگهداری از آنها چندان ساده نخواهد بود با توجه به امکانات محدودی که مدل های پایه ی فالکن دارند البته ایران در دهه ی 70 اقدام به خرید گسترده ی F.16 نمود ولی بعد از تحویل 2 فروند نخست قرار داد لغو شد البته گفته ها حاکی از تحویل تعداد بیشتریست که تعدادی از آنها به آمریکا پس داده شده اند در مورد این دو فروند هم برخی گفته ها حاکی از وجود آنها در انبارهای نیروی هواییست و برخی حاکی از تحویل یا فروش آنها به پاکستان البته ایران همچنان امکانات نگهداری این جنگنده را بهمراه قطعات یدکی داراست (تصویر بالا یه شماره سریال 6591-3 یکی از دو فروند تحویلیست) پایگاه:نامعلوم AZARAKSH//Lightning این جنگنده که از بدنه ی F.5 (البته با 30 درصد کشیدگی بیشتر و سطوح بال بزرگ تر و همچنین ورودی های هوای بزرگتر) اولین آزمایشهای خود را در 1997 گذراند تاکنون 5 پیشنمونه از آن آماده شده ولی تولید انبوه آن با مشکلات نامعلومی مواجه شده چرا که باید این تعداد بر طبق سفارش 30 فروندی طی 18 ماه تحویل میشد آزرخش از موتور های RD.33 استفاده میکند اما آزمایش های خود را بدلیل تاخیر در آماده شدن این موتور ها با موتور های قدیمی هواپیماهای از رده خارج T.33 گذراند از چند و چون این طرح اجزای زیادی افشا نشده اما گفته میشود این جنگنده قرار است جایگزین F.5 های موجود شود (فقط امیدوارم اگر واقعا تولید شد که هنوز نشده به سرنوشت پیکان دچار نشیم) پایگاه:نامعلوم C-130B/E/H/RC-130---Hercules http://usera.imagecave.com/borna/21ozl1j.jpg هواپیماهای ترابری هرکولس را باید بحق اسب بارکش نیروی هوایی دانست اما نبود قطعات و فرسودگی سازه بار بیش از حدی را بر دوش این هواپیماهای سخت کوش تحمیل کرده و نمونه ی آن حادثه ی دردناک سقوط هواپیمای حامل خبرنگاران و حوادث مکرر این چند ساله ایران با وجودی که بهر نحوی این هواپیما را در خدمت نگاه داشته با مشکلات ادیده ای در زمینه نگهداری موتور های آن روبروست بطور مثال شمار زیادی از ناوگان هرکولس در فرودگاه مهراباد در حال گذراندن دوران بازنشستگی هستند آن هم بدلیل نبود قطعات موتور به همین دلیل تنها 23 فروند از تعداد موجود در خدمت هستند البته تمام مدل های B پیش از انقلاب در طی نبرد های هند و پاکستان به عنوان کمک نظامی به پاکستان فرستاده شدند) از سرنوشت مدل های شناسایی چندان اطلاعی در دست نیست (ایران پیش از انقلاب اقدام به خرید 4 فروند C-130B و 28 فروند C.130E و 32 فروند C.130H نمود) پایگاه: TFB.1(تهران),,TFB.7(شیراز) IL.76TD/MD/A-50 AEW---CANDID/Mainstay http://usera.imagecave.com/borna/23gxqph.jpg http://usera.imagecave.com/borna/23igw45.jpg بزرگترین هواپیماهای ترابری کنونی نیروی هوایی ارتش و سپاه ایران را ایلوشین 76 تشکیل میدهد البته محدود بودن شرایط عملیاتی آن و عدم امکان فرود در هر فورودگاه و با هر شرایط آب و هوایی مشکلاتی را ایجاد میکند و هیچگاه نمی توتند جایگزین هرکولس گردد اما این از این قولها نزدیک به 15 فروند در خدمت است (سپاه و ارتش) البته باید به این تعداد 2 فروند هشدار دهنده ی زود هنگام A-50 یا همان IL.76MD نیز اضافه کرد البته این هواپیما ها در خدمت نبودند ولی گفته میشود به خدمت سپاه در آمده و عملیاتی هستند البته گمان میرود عملیات آنها بدلیل نبود کاربر مجرب بسیار محدود باشد تصویری که در بالا مشاهده میکنید یکی از این هواپیماهاست البته از دو تصویر بالا یکی درست است بدلیل کمبود تصویر واقعی و وجود تصاویر تقلبی تنها از میان تصاویر موجود طراحی گردیده اند (متاسفانه از سریال آنها اطلاعی در دست نیست دوستان مطلع هستند راهنمایی کنند) پایگاه: TFB.1(تهران),,TFB.7(شیراز) منبع: http://www.aerospacetalk.com

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
http://www.youtube.com/watch?v=GwVFQXDx6P4 اين لينك مربوط به يك كليپ در مورد قدرت نظامي ايران حتما دانلود كنيد بسيار جالب سيستم هاي اس 300 را نيز درش نشان داده البته به مقدار زيادي اغراق هم شده ولي دركل دانلود كنيد كليپ جالبي براي دانلود به اين سايت بريد و لينك بالا را در ان قرار دهيد و سپس اون پايين 2 تا گزينه ي دانلود مي ايد كه دومي رو بزنيد با كيفيت بالا تر دانلود كنيد. www.keepvid.com icon_cool [/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دست شما درد نكنه خيلي جالب بود منتها خيلي از چيزاش غير واقعي بود icon_cool

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام به دلایل امنیتی ما از نیروی هوایی خودمون اطلاعات کمی داریم برای همین تصمیم گیری سخت به نظر میاد برای مبحث جدید پدافند گزینه خوبی میتونه باشه که در این مورد با توجه به تحریمها: برای پدافند برد بلند S_300 اخرین مدل یا اگر موافقت شد S_400 برای پدافند میان برد هاوک MIM_23 و یا تور M _1 یا تور M_2 و یا نمونه میانبرد S_300 برای پدافند کوتاه برد پنسیر و نمونه سوار بر زره پوش کاشتان و یا رپیر و اسکای گارد مناسبتر هستند برای کوتاه برد تر دوشپرتاب های ساخت داخل. با تشکر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در ضمن جدا از خريد هاي خوب كه براي نيروي هوايي ضرروري هستش بايد به بخش توليد داخل و فناوري بومي هم توجه بشه و بودجه تحقيقات نظامي زياد بشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1ـخريد تعدادي سوخو 30 به تعداد 2 یا 3 اسکادران بدليل اينكه ما بيشتر از هرچيز به يك حنگنده ي چند منظوره ي قدرتمند نياز داريم. 2ـعملياتي كردن دو A-50 و بهینه سازی رادار های ان و خرید 4 فروند دیگر 3_ خرید 4 یا 6 گردان دیگر اس 300 برای پوشش کامل ار مناطق حساس 4_ سرمایه گذاری برای ساخت رادار های داخلی و همینطور جنگنده های بومی.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ايران براي مقابله با اف-16 يي/اف و ميراژ2000/9 هاي امارات و اف-15 هاي عربستان حداقل به 120 فروند سوخو-30ام كي نياز داره.البته اين حداقله

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
براي هزارمين بار در ايران حتي يك سوخو-30 و اف-16 هم وجود نداره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! اگر راست مي گوييد دليل(عكس و فيلم)بياوريد.نگوييد كه از آنها مراقبت مي شه كه گوشم از اين حرف ها پره!!!!!!!!!!!!!!!!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

براي هزارمين بار
در ايران حتي يك سوخو-30 و اف-16 هم وجود نداره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
اگر راست مي گوييد دليل(عكس و فيلم)بياوريد.نگوييد كه از آنها مراقبت مي شه كه گوشم از اين حرف ها پره!!!!!!!!!!!!!!!!!!



سوخو 30 رو خبر ندارم. ولی f16 رو ایران داره. 2 تا قبل از انقلاب ایران تحویل می گیره که یکیش معلوم نیست چی میشه,بهضیا می گن به پاکستان داده بعضیا میگن همون سالها بعد از انقلاب میشینن پشتش ولی داغونش می کنن. و ....
ولی یکی دیگه اش هست هنوز که من یه عکس هم ازش دارم.




luftwaffe icon_cool

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بدلیل نقض قوانین سایت قفل شد.

کاربر خاطی هم یک روز اخراج خواهد شد.

6- خیلی مهم: از ارائه آمار و اطلاعات طبقه بندی شده درباره نیروهای مسلح کشور جدا اجتناب کنید.
اگر مطلب یا مقاله ای در این باره دارید قبل از ارسال در انجمن آنرا به یکی از اعضای شورای سایت در pm ارسال کنید تا بررسی شود.
ارسال سرخود آمار و اطلاعات نظامی و مخصوصا آمار جدید (مثلا من میدونم ده تا آذرخش گذاشتن تو مشهد! ، یا یه سوخو27 تو اصفهان دیدم فردا عکسش رو میزارم!) درباره ایران ممنوع است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام یک نقشه آماتوری از پایگاههای هوایی ایران و جنگنده هاشون درست کردم که مشاهده میکنید. زیاد جالب نیست و به علت قطعی adsl و استفاده از دایلاپ عکس با اندازه اصلی رو نتونستم آپلود کنم! به زودی که مشکل اینترنت رفع بشه عکس اصلی رو آپلود میکنم. [align=center][/align] برای دیدن عکس با کیفیت بر روی لینک زیر کلیک کنید. http://gallery.military.ir/albums/userpics/iriaf_tabs_large.jpg اگر اشکالی هست بگید تا درستش کنم. icon_cool

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دست شما درد نکنه آقا سعید . ولی به نظر من یک اشکال داره . پایگاه هوایی اهواز رو نزدی. من یادمه وقتی که اهواز بودم حتی جنگنده اف-14 رو با چشمام دیدم که پرواز می کردند و روی فرودگاه هم می نشستند . خونه ما تقریبا به فرودگاه خیلی نزدیک بود و می تونستم هواپیما ها و جنگنده ها رو ببینم . اگر در اینترنت هم سرچ کنید فکر کنم ببینید که پایگاه هوایی اهواز یکی از پایگاه های فعال است . من این رو می گم چون خودم از نزدیک دیدم. icon_cool ممنون از نقشتون . خسته نباشید .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.