تایگر-2000، برخورد نزدیک از نوع تایوانی علیرغم تحلیل های متفاوت در خصوص جت کوثر ، شاید مرور برنامه نیروی هوایی تایوان برای ارتقاء جتهای اف-5 موجود در سازمان رزم این نیرو خالی از لطف نباشد : نمونه پروتوتایپ تایگر-2000 به رجیستر بدنه 5308 در تاسیسات تیانچین تایوان در اواسط دهه 90 میلادی ، یکی از برنامه های با اولویت بالای نیروی هوایی جمهوری چین ( تایوان ) امضاء یک توافقنامه مقدماتی با نورثروپ برای بروزرسانی جت خط مقدم خود برای مقابله با توانایی های رو به رشد نیروی هوایی خلق چین بشمار می آمد . اما این برنامه بدلایل سیاسی از جمله قوانین سخت گیرانه صادراتی ایالات متحده و عدم موفقیت شرکت وستینگهاوس برای کسب مجوز صدور کد نرم افزاری برای رادار AN/APG-66 ( مشابه رادار مورد استفاده در اف-16) و همچنین رابط کاربری موشکهای هوا به هوای فراتر از دید Sky Word TC-2 به ناکامی انجامید . نمونه کابین اولیه پیشنهادی برای تایگر-2000 با این حال ، در اواخر دهه 90 ( 1997) یک مدل از کابین ارتقاء یافته پیشنهادی در نمایشگاه هوا- فضای تایپه به نمایش گذاشته شد که از سوی صنعت هوا- فضای جمهوری چین با شناسه TIGER-2000 نامیده میشد . موشک هوا به هوای اسکای سورد -2 سه سال بعد ، یعنی در سال 2000 ، شرکت صنایع هوا-فضای تایوان یک پیکربندی کامل تایگر را با سریال 5308بعنوان نخستین نمونه ارتقاء کامل اف-5 های تایوانی به نیروی هوایی این کشور تحویل داد و نخستین پرواز ان در بیست و چهارم ژوئن 2002 صورت گرفت ، اما این برنامه با توجه به مشکلات پیش آمده در حوزه هایی نظیر سیم کشی هواپیما و همچنین پیشرانه ، دچار تاخیرهای پی درپی گردید . سمت راست : رادار APG-66 و سمت چپ : رادار GD-53 براساس اطلاعات موجود ، طیف متنوعی از بروزرسانی نظیر نصب نمایشگرهای MFD ، نمایشگرهای سربالا ( HUD) ، کنترل های هوتاس ، ارتقاء اویونیک ( براساس استاندارد MIL-STD-1553B که شامل ارتقاء رایانه ماموریت هواپیما ، سامانه های ناوبری INS/GPS و رادار GD-53 ، گیرنده های تشخیص دوست از دشمن و همچنین تسلیحات جدید شامل این برنامه میشد . اما برخلاف انتظارها ، برنامه TIGER 2000 ، بعلت هزینه های بسیار بالا جهت بازسازی کامل اویونیک ، سامانه کنترل آتش و عدم توجه و علاقه نیروی هوایی و در نهایت خرید جتهای جدید ، به بوته فراموشی سپرده شد . حالا سئوال این هست که آیا در این سالها با توجه به حساسیت کمتر کشورهایی نظیر تایوان ، احتمال دارد یک تبادل تجربه ای میان این دونیرو بصورت چراغ خاموش یا با واسطه طرف سوم صورت گرفته باشد ؟؟؟ آینده این را مشخص خواهد نمود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : یک ارتقاء تقریبا ناشناخته ، نمایشگرهای سربالای فالکون برای تایگرهای ترک نمایی دیگر از کابین F-5.2000 نیروی هوایی ترکیه

تصاویر اولیه از تخریب وسیع حاصل از حملات شب گذشته رژیم غاصب به فرودگاه المزه حومه دمشق همچنین مرکز تحقیقاتی جماریا را نیز بار دیگر هدف قرار گرفت؛ بدلیل عکس العمل با تاخیر و کور پدافند سوریه بعید نیست که از راکت های هدایت شونده اکسترا یا موشک لورا در این حملات استفاده شده باشه

تعدادی از اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس از هواپیمای کوثر و نمایشگاه بازدید داشتن که عکاس محترم ترجیح داده صحنه هواپیماسواری نماینده ها رو ثبت کنه! تصویر جدیدی از اجزای رادار و دیسپنسر چف و فلر

انتقال ژن گرومن به پیکربندی تایگر آیا جت رونمایی شده "کوثر" قادر است تبدیل به تغییر دهنده بازی بزرگ باشد ؟؟!!!! از یک نظر ، جت رزمی کوثر که در اوت 2018 توسط مقامات دفاعی ایران رونمایی شد ، به احتمال زیاد آخرین گونه برگرفته از نسخه آمریکایی جت اف-5 بشمار می آید که بدنبال ناکامی صنعت هوایی ایران در تولید انبوه جت آذرخش و صاعقه در دست توسعه قرار گرفته است . به اعتقاد برخی ناظران ، این انتظار میرود که با توجه به فناوری هایی که در برنامه های گذشته نظیر صاعقه ، بومی سازی شده و بنابر راهبرد اصلی نیروی هوایی ایران مبنی بر جایگزینی سامانه های خارجی با تجهیزات داخلی ، این جت جدید که می بایست با قیمت بسیار ارزان تولید انبوه گردد ، از ویژگی های کاملا" پیشرفته ای نظیر نمایشگرهای سربالا (HUD) ، شبکه انتقال داده تمام دیجیتالی ، نمایشگرهای چند منظوره رقومی ، رایانه محاسبه بالستیکی ، سامانه نقشه هوشمند و یک رادار جدید و درنهایت سامانه های اویونیک بومی سازی شده برخوردار شده باشد . مجموع این توانمندی ها که نشان دهنده درجه قابل توجهی از پیچیدگی است ، باعث شده تا صنعت دفاعی ایران ، مدعی تولید یک جت رزمی نسل چهارم شود ، با این وصف ، قابلیتهای ادعایی جت کوثر و توانمندی های ان که در قالب یک جنگنده سبک تعریف شده است ، بشدت بسته به کیفیت مهماتی است که برای حمل توسط این پرنده رزمی در نظر گرفته شده و این با توجه به ضعف قابل توجه سلف این پرنده ، ( جت صاعقه ) ، شبهاتی را بوجود می آورد . اما دلایلی نیز وجود دارد که نشان میدهد جت کوثر احتمالا " بعنوان یک برنامه خاص برای تسریع آنچه که مفهوم " تغییر دهنده بازی " برای نیروی هوایی ایران ، نامیده میشود ، در نظر گرفته شده است ، همانطور که حقیقت امر نشان می دهد که طراحی سازه هوایی این جت ، درمواردی غیر از انعطاف پذیری ، هزینه پایین و تعمیر و نگهداری آسان ، نشان دهنده پیشرفت قابل ملاحضه صنایع دفاعی ایران ، در حوزه هایی نظیر اویونیک ، رادار و فناوری تولید موشک در مقایسه با زمانی که صاعقه به سال 2007 وارد خدمت شد ، است و این امراثبات می کند که جانشین این برنامه ، بطور قطع ، توانمندی های بیشتری را به نمایش خواهد گذاشت . به اعتقاد ناظران نظامی ، شاید یکی از دلایلی که برصحت تحلیل فوق ، مُهر تایید می گذارد ، انتشار خبر آزمایش و تولید انبوه موشک فکور -90 است که چند هفته پیش از رونمایی از جت کوثر صورت گرفت که یک پیکر بندی مهندسی معکوس شده از موشک هوابه هوای دوربرد فینیکس بشمارمیرفت که در زرادخانه نیروی هوایی ایران ، هنوز جنگ افزار مهیبی بشمار میرود . بنابراین ، با بازنشستگی احتمالی فینیسکهای موجود در انبارهای نیروی هوایی ایران ، فکور -90 با توانایی مثال زدنی رزمی و برد احتمالی 300-250 کیلومتر ، بتدریج به نقطه قوت جتهای محمول ان می شود ، بصورتی که به پرنده های رزمی ایرانی ، اجازه خواهد داد تا با مهمات بومی ، جتهای متخاصم را در بردی قابل توجه مورد اصابت قرار دهند . اما با توجه به این نکته که موشک فینیکس بدلیل وزن قابل توجه ، صرفا" بر روی تامکتهای نیروی هوایی ایران قابل استفاده است و دقت در این موضوع که در اخبار مربوط به تولید فکور -90 ، وزیر دفاع ایران براین ادعا قرار داشت که این موشک جدید بر روی پیکربندی های متنوعی از جتهای موجود در نیروی هوایی قابل استفاده است ، در مجموع نشان میدهد که تئوریسین های نیروی هوایی درصدد هستند تا در کنار تامکتها ، یک پیکربندی دیگر را برای حمل فکور-90 آماده کنند . در ابتدا ، جت رزمی صاعقه ، محتمل ترین گزینه برای مسلح شدن به فکور -90 به نظر میرسید ، اما با رونمایی از کوثر ، که بنابر ادعاهای موجود ، می بایست به رادار توانمند تر و زیر سیستم های پیشرفته تری مجهز گردد ، می توان به این نتیجه رسید که پیکربندی اشاره شده از سوی وزیر دفاع ایران ، احتمالا" مورد اخیر ( کوثر ) باشد . اما به احتمال بسیار زیاد و از روی شواهدی موجود ، ارتش ایران موفق شده تا یک سامانه راداری کاملا" جدید را از روی الگوی سیستم رادار مشهورتامکت (AWG-9) تولید کند که توانمندی بالاتری را در مقایسه با نسخه آمریکایی که هنوز پس از گذشت 40 سال ، جذابیت خود را حفظ نموده ، ارائه میکند با این تفاوت که نمونه ایرانی ، در مقایسه با همتای آمریکایی ، جمع و جورتر بوده و قابلیت نصب برروی کوثر را خواهد داشت . با این وصف ، در حالی که جت سبک کوثر ، همانند تامکت ، قادر نخواهد بود تا با آرایش تسلیحاتی سنگین شش تیر موشک وارد جنگ هوایی شود ، به احتمال زیاد ، نصب دو تیر موشک فکور مینیاتور شده ، درکنار استفاده از موشکهای کوتاه برد سایدویندر (AIM-9) ، می تواند این پیکر بندی را به یک " تغییر دهنده بازی " برای ناوگان نیروی هوایی ایران تبدیل کند که به آن اجازه می دهد با استفاده از توانمندیهای بومی ، در بردهایی فراتر از تصورات موجود ، وارد نبرد با مهاجمان احتمالی گردد . برای مقایسه ، ارتقاء ناوگان تایگر برای درگیر شدن با اهداف در ورای محدوده بصری خلبان ، بوضوح توسط دو نیروی هوایی در شرق و جنوب شرق آسیا ، با موفقیت صورت پذیرفته است . بعنوان مثال نیروی هوایی تایوان و سنگاپور ، با اجرای یک بروزرسانی سنگین ، جتهای قدیمی خود را برای حمل و شلیک موشکهای هوا به هوای AIM-120B ارتقاء داده ، به شکلی که هم اکنون ، برد درگیری این جتها به 75 کیلومتر رسیده است . تایگرهای نیروی هوایی تایوان نیز با ارتقاء های انجام شده ، اکنون میتوانند موشکهای هوا به هوای Sky Sword II را با بردی برابر 100 کیلومتر حمل و شلیک نمایند که این خود ، یک خطر بسیار جدی برای جتهای نیروی هوایی ارتش چین محسوب میشود . در نتیجه ، اگر پتانسیل نیروی هوایی ایران در تولید یک سامانه راداری در مقیاس کوچکتر از AWG-9 اثبات شود ، بامسلح شدن کوثر یا هر جت رزمی دیگر به این رادار ، عملا" یک تهدید بسیار جدّی بوجود خواهد آمد . در صورتی که صنعت دفاعی ایران ، موفق شود ، گونه مینیاتوری از فکور-90 را برای جتهای نیروی هوایی خود در خط تولید انبوه قرار دهد ، به احتمال بسیار زیاد ، برد تمامی موشکهای هوا به هوای موجود در زرادخانه همپیمانان آمریکا در خاورمیانه و حتی مهمات استاندارد نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده ، تا 50 درصد کاهش پیدا خواهد نمود . از سویی دیگر، در صورت توسعه گونه بهبود یافته ای از اویونیک مورد استفاده در تامکتهای نیروی هوایی ، خون تازه ای به رگهای جتهای نیروی هوایی بخصوص اف-4 که می بایست ماموریتهای ضد شناور را با نمونه های بومی سازی شده موشکهای چینی ، نظیر نصر و قادر اجرا کنند، تزریق میشود که در سالهای گذشته ، از توانمندی فوق ( نصب موشکهای ضد کشتی بومی بر روی فانتوم های نیروی هوایی ) رونمایی شده بود . در مجموع ، پیشرفتهای به نمایش درآمده در برنامه کوثر ، در صورتی که به شکل سیستماتیک ادامه پیدا کند ، بخوبی میتواند به یک نقطه عطف مهم برای نیروی هوایی ایران تبدیل گردد تا یک جت رزمی سبک که می بایست بعنوان مکملی برای ناوگان رهگیری های اف-14 و همچنین برنامه آتی نیروی هوایی ایران برای سفارش گونه خاصی از خانواده جتهای فلانکر روسی انمجام وظیفه نماید ، بخدمت عملیاتی در آید . پی نوشت : 1- انشا... با مشارکت دوستان ، این مطلب در دامنه وسیع تری تحلیل شود 2- منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/71077 صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم الله الرحمن الرحیم علم (نانو)شیمی و (نانو)مواد در خدمت صنایع نظامی با کسب اجازه از اساتید و دوستان گرامی هدف از ایجاد این تاپیک بحث و بررسی ترکیباتی هست که در صنایع نظامی کاربرد دارند. بخش اول: الیاف کربن مقدمه کربن با عدد اتمی 6 از سبکترین عناصر در طبیعت محسوب میشود بنابراین ترکیباتی که بر پایه کربن ساخته میشوند بسیار سبک هستند و کاربردهای متنوعی در صنایع مختلف پیدا کرده اند.کربن دارای خواص منحصر به فردی هست ک آن را قادر میسازد تا با تشکیل پیوند بین اتم هایش ساختارهای پایداری از قبیل ترکیبات زنجیره ای، زنجیره ای شاخه دار و حلقوی تشکیل دهد امروزه بالای 6 میلیون ترکیب بر پایه کربن شناخته شده اند. کربن در کنار هیدروژن پایه و اساس شیمی آلی را تشکیل میدهند. کربن دارای تعدادی ساختار کریستالی و یا ساختار مولکولی متمایز هست که با اصطلاح آلتروپ(پلی آمورف) شناخته می شوند که شامل گرافیت، الماس ، فلوئورن و ... می باشد اگر چه اساس آنها را اتمهای کربن تشکیل میدهند اما تنوع در ساختار باعث ایجاد خصوصیات بسیار متنوعی در آنها می شود. برای مثال الماس سخت ترین ترکیب شناخته شده و گرافیت جز نرم ترین ترکیبات محسوب می شوند]1[. تشکیل ترکیبات آلی بر پایه پیوندهای کوالانسی (Covalent Bonding) است. مدل اوربیتال‌های هیبریدی، یک الگوی توصیفی از تشکیل پیوندهای کوالانسی بین اتم‌هاست. در این مدل اوربیتال‌های هر اتم (که دربرگیرنده الکترون‌های پیوندی است) با یکدیگر ترکیب شده و اوربیتال‌های هیبریدی را تولید می‌کند. اوربیتال‌های هیبریدی ایجاد شده، دارای ساختار و انرژی مشابه بوده و در تشکیل پیوند با اتم‌های دیگر مشارکت می‌کنند. این پیوند با نام پیوند سیگما (σ) شناخته می‌شود. در اصل این هیبرید اتم کربن است که تفاوت‌های ساختاری و خصوصیات ترکیبات کربنی مختلف را باعث می‌شود[6]. ترکیبات کربنی بر اساس گردش یا عدم گردش الکترون در ساختارشان به دو دسته آروماتیک و آلیفاتیک تقسیم میشوند.آروماتیکها معمولاً واکنش‌هایی از نوع جانشینی (Substitution) و به‌خصوص واکنش‌های جانشینی الکتروفیلی (Electrophilic Substitution) را انجام می‌دهند. برخلاف واکنش‌های افزایشی (Addition)، در واکنش‌های جانشینی ساختار (و در نتیجه پایداری) آروماتیکی حفظ می‌شود و تنها گروه‌های هیدروژن روی حلقه با گروه‌های دیگر (مثل متیل، نیترو، هالید ...) جایگزین می‌شوند. در ترکیبات آلیفاتیک گردش الکترون در ساختار مشاهده نمی‌شود. از همین‌روست که ترکیبات آلیفاتیک پایداری خاص ترکیبات آروماتیک را ندارند و از این‌رو واکنش‌های شیمیایی گسترده‌تری را انجاممی‌دهند[3,5,8]. الیاف کربن الیافی هستند که حداقل 92 درصد وزنی آن را اتم های کربن تشکیل دهند. این الیاف مزایای متوعی دارند که برجسته ترین آنها مقاومت کششی فوق العاده نسبت به وزن آن است (کربن تقریبا یک سوم فولاد وزن و ۵ الی ۱۰ برابر آن مقاومت دارد). دوام و عمر طولانی در برابر مواد شیمیایی و نفوذ ناپذیری در برابر اشعه x از بارزترین خصوصیات الیاف کربن به شمار می‌رود. همچنین الیاف کربن رسانایی الکتریکی بسیار خوبی دارد بنابراین به صورت گسترده می توانند در کامپوزیتها به کار گرفته شوند[1]. تخمینی از مصرف جهانی الیاف کربن[9]: رشته الیاف کربن که از فیبرهای کربن تشکیل می‌گردد، به مراتب نازکتر از موی انسان در قطر بین ۶ تا ۱۰ میکرومتری می‌باشند.یک نکته مهم در مورد همه الیاف قطر آنها هست، هر چقدر قطر الیاف کوچکتر باشد این امکان را به لیف می دهد تا مساحت سطح بالایی داشته باشد بنابراین میتواند برهم کنش بیشتری با ماتریکس(از قبیل رزین ها) در کامپوزیت ها داشته باشد و باعث بهبود خواص مکانیکی ، حرارتی و الکتریکی شود . بنابراین امروزه سنتز نانو الیاف چالش جهانی هست که به توفیقاتی نیز دست یافته هست و در سطح آزمایشگاهی و نیمه صنعتی توانایی سنتز نانو الیاف محقق شده است[2]. تاریخچه دوکشور ژاپن و آمریکا را می توان از پیشگامان تحقیق و توسعه فیبرهای کربن بشمار آورد. اولین گزارش در مورد نانوفیبر کربن که به سال 1889 بر می گردد سنتز کربن رشته ای توسط Hughes و همکارانش می باشد. آنها از مخلوط گازی متان/هیدروژن استفاده کردند و رشته های کربن را از طریق پیرولیز گاز، رسوب کربن و رشد رشته ایجاد کردند. درک واقعی این فیبر، با این حال، خیلی بعد هنگامی که ساختار آنها توسط میکروسکوپ الکترونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت انجام شد. اولین مشاهدات نانوفیبر کربنی با میکروسکوپ الکترونی در اوایل دهه ی 1950 توسط دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی Radushkevich و Lukyanovich انجام شده است، که فیبر های کربنی گرافیتی توخالی با قطر 50 نانومتر را شناسایی کردند. در اوایل دهه ی 1970، محققان ژاپنی Koyama و Endo، موفق به ساخت VGCF با قطر 1 میکرومتر و طول بالاتر از 1 میلی متر شدند. بعدها، در اوایل دهه ی 1980،Tibbetts در ایالات متحده آمریکا و Benissad در فرانسه روند ساخت VGCF را کامل کردند. در ایالات متحده آمریکا، مطالعات عمیق تر با تمرکز بر سنتز و خواص این مواد برای کاربردهای پیشرفته توسطR. Terry K. Baker انجام شد و با نیاز به مهار رشد نانوفیبر کربنی به علت مشکلات مداوم ناشی از تجمع مواد در انواع فرآیندهای تجاری به ویژه در زمینه ی خاص پردازش نفت، ترغیب شد. برای اولین بار تجاری شدن VGCF توسط شرکت ژاپنی Nikosso در سال 1991 تحت نام تجاری Grasker انجام شد. VGCNF از طریق فرایند ی مشابه VGCF تولید می شود، فقط قطر به طور معمول کمتر از 200 نانومتر است. شرکت های متعددی در سراسر جهان به طور جدی در تولید در مقیاس تجاری از نانوفیبر کربن و برنامه های کاربردی مهندسی جدید در تلاش می باشند[5]. پیش ماده های تولید فیبر کربن پیش ماده های بسیار متنوعی برای سنتز فیبر کربن در طول چند دهه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند که پلی ونیل آکریل (PAN) معروفترین و پر استفاده ترین آنهاست . امروزه در کنار پن ، پیش ماده های سلولوزی(C6H10O5) ، لیگنین و فیبرهای کربن بر پایه قیر توسعه یافتند. پیش ماده های دیگری هم مثل وینیلدین کلرید و رزین های پایه فنولی بررسی شده اند که توانایی تجاری سازی نداشتند. ساختار پلیمر الیاف پیش ماده تاثیر مهمی بر روی خصوصیات ساختاری الیاف کربن نهایی دارند، درصد بلورینگی بالاو آرایش یافتگی زیاد زنجیرهای مولکولی در الیاف پیش ماده در حین فرایندهای تکمیلی در میزان تبلور الیاف کربن موثر خواهد بود و باعث بهبود خواص فیبر نهایی خواهد شد[1]. 67.9 درصد از هر واحد آکریلو نیتریل را اتم های کربن تشکیل می دهند و باعث ایجاد فیبرهایی با مدول بالا می شوند. مقدار کربن در پیش ماده های سلولوزی 44.4 درصد از کل واحد را تشکیل میدهد. در فیبرها بر پایه قیر با اینکه مقدار کربن در هر واحد زیاد هست اما به دلیل طبیعت گرافیتی که دارند نسبت به بقیه موارد از خصوصیات مکانیکی ضعیفی برخوردارند[1]. پیش ماده PAN پنی به عنوان پیش ماده انتخاب میشود که حداقل دارای دو ویژگی زیر باشد: 1- پلیمر با مقدار آکریلونیتریل کمتر از 85 درصد رضایت بخش نیست. انتخاب مونومر همراه(comonomer) در مرحله پیش اکسیداسیون، در فرایند تولید فیبر کربن نقش مهمی دارد. 2- وزن مولکولی و توزیع مناسب وزن مولکولی پلیمر به دقت کنترل شود. متوسط وزن مولکولی کوپلیمر جهت تولید الیاف آکرلیک بین 40 تا 70هزار گرم بر مول در هر 1000 واحد تکراری هست[1]. کومونومرهایی نظیر ونیل استات، متیل آکریلات جهت پایدارسازی کل فرایند، قابلیت ریسندگی مناسب، افزایش تحرک بخش های مختلف زنجیره پلیمری، بهبود خصوصیات مکانیکی پیش ماده ، کمک به حل پذیری پلیمر در حلال ریسندگی، بهبود مورفولوژی فیبر ، بهبود نفوذ رنگ داخل الیاف و کمک به آغاز حلقه زایی در دمای پایین ب ونیل آکریلات افزوده می شوند. کارخانجات تولیدی معمولا بیش از یک کومونومر استفاده می کنند. کربوکسلیک اسیدها کومونومرهای مناسبی اند و فرایند اکسیداسیون و همچنین حلقه زایی گروههای نیتریل(شکل پایین) را تسهیل می کنند. برخی از کومونومرهایی که استفاده میشوند در جدول آورده شده اند[1,7]. روشهای متنوعی برای پلیمرزاسیون این ترکیبات وجود دارد که رایجترین آن در صنعت Aqueous dispersion polimerzition نامیده می شود. حلالهای پلیمرزاسیون هم میتوان به دی متیل سولفواکسید، کلرید روی و تیوسیانات سدیم(NaSCN) اشاره کرد. سنتز الیاف کربن بر پایه پن تصویر زیر کل فرایند تولید فیبرهای کربن را از پیش ماده پن نشان میدهد که شامل سه مرحله اصلی اکسیداسیون، کربنیزه کردن و گرافیتاسیون میباشد . هدف از مرحله اکسیداسیون تبدیل مولکولهای نردبانی شکل پن به ساختار حلقه ای پایدار اکسید پن هست، این مرحله تا دمای300 درجه در جو اکسیژن انجام میگیرد. حلقه های 6تایی از بقیه حلقه ها پایدارترند. کربنیزه کردن از دمای 700 تا 1800 درجه در جو نیتروژن انجام می شود و هدف از این مرحله حذف گروههای کربونیلی و گروههای نیتریدی در حد امکان هست (اتمهای نیتروژن به طور کامل حذف نمیشوند) همچنین کربونیزه کردن باعث افزایش خواص مکانیکی و الکتریکی فیبرها می شود. برای افزایش مدول فیبرهای کربن لازم هست دما را تا 3000 درجه و در جو آرگون افزایش داد. لازم به ذکر است چون محیط بی اثر (جو نیتروژن یا آرگون) هست کربن نمی سوزد تا به گاز کربن دی اکسید تیدیل شود. گرافیتاسیون: با توجه به نوع الیاف کربن مورد نظر، از لحاظ ضریب ارتجاعی و اعمال این مرحله در محدوده دمایی ۳۰۰۰ – ۱۵۰۰ درجه سلسیوس، موجب بهبود درجه جهتگیری بلورهای کربنی در جهت محور الیاف و ا فزایش اندازه کریستالها و در نیجه باعث بهبود ویژگی‌های مکانیکی می‌شود[4]. انواع الیاف کربن: تنوع در فرایند گرافیتاسیون می تواند منجر به الیاف با مقاومت کششی بالا( 2600 درجه) یا مدول بالا(3000درجه) و یا حد واسط ای دوتا شود.الیاف کربن بر اساس مدولشان به چند دسته high strength(HS), intermediate modulus (IM), high modulus (HM) and ultra-high modulus (UHM) تقسیم میشوند. که قطر رشته الیاف بین 5تا 7 میکرون هست[2]. انواع فیبر کربن همراه خصوصیات مکانیکی در کنار کشور سازنده در جدول زیر خلاصه شده اند[2]. مقایسه الیاف کربن با سایر ترکیبات بررسی خصوصیات پایه[2]: بررسی کاملتر خواص سه نوع الیاف[2]: کربنی، آرامیدی و الیاف شیشه...A: عالی B: متوسط C: بد بررسی قیمت: نتیجه گیری الیاف کربن به دلیل سبک بودن و خواص مکانیکی منحصر به فرد، امروزه نقش بسیار مهمی به عنوان تقویت کننده(Reinforcement) کامپوزیت ها ایفا می کنند. بدلیل تکنولوژی بالای تهیه این الیاف معدود کشورهایی توانایی تهیه این گونه الیاف به ویژه الیاف با مقاومت کششی و مدول بالا برخوردارند. امروزه کامپوزیت این الیاف جایگاه بسیار ویژه ای در صنایع دست بالا را به خودشان اختصاص داده اند و به مرور زمان با ارزان تر شدن تهیه این الیاف صنایع پایین دستی نیز توانایی بهره برداری از آن را خواهند داشت. منابع 1. Carbon fiber and their composites, Peter Morgan, 2005 2. Guide to composites 3.DOI 10.1007/s12274-011-0192-z 4. www.carbon-fiber.com 5. http://edu.nano.ir/paper/221 6. http://edu.nano.ir/paper/65 7. http://yon.ir/sTTO7 8. doi:10.3390/ma2042369 پی نوشت: http://yon.ir/akV3J پیش ماده پن در کشور ما فعلا تحریم هست و تولید داخل ندارد برای همین آخرین خبر از کارخانه تولیدی حاکی از این هست که کارخانه با یک سوم ظرفیت فعاله. ایمیل: m.taginejad.ch.iut.ac.ir ادامه دارد...

پیش بسوی آینده آمادگی کره جنوبی برای رونمایی از نسل آینده خودروهای رزمی پیاده نظام سئول : براساس اعلام شرکت سامانه های تسلیحاتی Hanwha ، این شرکت در نظر دارد تا در جریان برگزاری کنفرانس Land Forces 2018 که قرار است در روزهای 4تا6 سپتامبر 2018 در آدلاید استرالیا برگزار گردد ، از جدیدترین خودروی رزمی پیاده نظام با شناسه AS21 Redback رونمایی نماید . این گونه جدید که نسخه ای کاملا" ارتقاء یافته از خودروی رزمی پیاده نظام K21 بشمار می آید ، در محافل نظامی استرالیا با شناسه AS21 Redback شناخته میشود و قرار است در زمان برگزاری کنفرانس "نیروی زمینی 2018" به نمایش عموم در آید. به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، این زره پوش رزمی جدید که در قالب پروژه Land 400 فاز سوم تعریف شده است ، می بایست بطور کامل جایگزین نفربرزرهی پیاده نظام M113AS4 نیروی زمینی استرالیا گردد . از جمله اصلاحات انجام شده روی این سخت افزار کره ای ، میتوان از افزایش سطح بقاء زره پوش در برابر سطوح بالاتری از تهدیدات ، افزایش فضای داخلی بدنه برای جابه جایی حداقل 8 نفر بعلاوه 3 خدمه ، نام برد . شرکت سامانه های دفاعی Hanwha براین نکته تاکید دارد که افزایش حجم فضای داخلی ، وزن و توان جابه جایی زره پوش جدید باعث شده تا طراحان بتوانند برجک این محصول را به سامانه حفاظت فعال مجهز کنند که به احتمال زیاد ، به شکل جداگانه ، انتخاب و نصب خواهد شد که طبیعتا" تجهیز آن به حسگرهای شناسایی و ردیابی ، رادار و دیسپنسرهای اقدام متقابل را نیز ممکن می سازد . سخنگوی شرکت فوق دراین زمینه معتقد است :" با توجه به انتقال ویژگی های مثبت گونه قبلی این زره پوش به نسخه جدید ، شرکت Hanwha قادر است تا محصول خود را به شکل سفارشی برای مشتریان تجهیزنماید تا نیازهای رزمی کاربران ، بطور کامل برآورده گردد" شرکت سیستم های رزمی Hanwha مستقر در کره جنوبی ، در ردیف شرکتهای ارائه کننده پیکربندی های زرهی شامل APC ها ، IFV ها ، سامانه های دفاع هوایی و لانچرهای موشکی قرار دارد. پی نوشت : سئوال اینجاست که دوستان ما در جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، افزایش قابلیتهای نفربر پیاده نظام ام-113 ( به مفهومی فراتر از پروژه سداد ) را در برنامه های خودشان دارند ؟!!!!!!!! صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

تغییر چهره میدان نبرد تلاش مشترک بل هلیکوپترز و ارتش ایالات متحده برای تولید "ریز سامانه های هوایی بدون سرنشین " برای رزم شهری واشنگتن : بیست و هشتم اوت 2018 ، شرکت بل هلیکوپتر در جریان یک برنامه رسمی اعلام نمود که این شرکت همکاری مشترکی را با آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده برای توسعه "ریزسامانه های هوایی بدون سرنشین " آغاز نموده است . براساس اطلاعات منتشرشده ، محققان آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده ، شرکت بل و دپارتمان بدون سرنشین های شرکت تکستران ، در ژوئن 2018 کارگروه مشترکی را برای ادامه برنامه ریزسامانه های هوایی بدون سرنشین ( UAS) تشکیل دادند . ریز پهپادهای بدون سرنشین ، در ردیف سامانه های هوایی مینیاتوری و سبک وزن قراردارند که بدلیل حجم و وزن بسیار کم ، قابلیت حمل توسط پیاده نظام را داشته و می توانند در یک فضای محدود رزمی وارد عمل شوند . بخش بازاریابی شرکت بل در ماه نوامبر 2016 در جریان یک مراسم رسمی نمونه اولیه این فناوری را به نمایش گذاشت و پس از یکسال ونیم تلاش برای ایجاد ارتباط و به اشتراک گذاری اطلاعات ، قراردادی 5 ساله برای توسعه این فناوری در مارس 2018 با ارتش منعقد گردید . دکتر جان هنیوک، مسئول دپارتمان مهندسی مکانیک مجموعه ARL در این زمینه معتقد است : " مادر حال تلاش برای تهیه اطلاعات اساسی هستیم تا در ابتدا ، یک پایگاه داده ای را ایجاد کنیم ، چرا که تخصص بل در طراحی هواگرد ها بوده در حالی که تخصص ما توسعه این فناوری است " به اعتقاد وی ، این روش جدیدی برای یک همکاری مشترک میان بل و ARL بشمار میرود . هدف اصلی از این همکاری مشترک ، ارتقاء قابلیت رزمی واحدهای پیاده نظام در میادین رزم شهری در آینده است . برای نیل به این هدف ، شرکت بل به تازگی دو نفر از مهندسین خود را به ARL اعزام نموده تا از توانمندی های تونل باد این مجموعه برای تست ریزسامانه های هوایی تولیدی بازدید بعمل آورند . به اعتقاد یکی از مهندسین شرکت بل ، تونل باد مجموعه ARL اطلاعات فوق العاده سودمندی را در خصوص پایداری این سامانه های هوایی در زمان پرواز در اختیار محققان خواهد گذاشت ، اکنون ما می توانیم تستهای پروازی را با دقت بیشتری تجزیه و تحلیل کرده و این بطور طبیعی به معنای بهبود قابلیتهای این سخت افزارها خواهد بود . مقامات ارشد شرکت بل در این خصوص معتقدند که تلاشها برای بهبود عملکرد "ریزسامانه های هوایی بدون سرنشین " تا حد زیادی با موفقیت همراه بوده و دوطرف با استفاده از نقاط قوت یکدیگر جنبه های مختلف فرایند توسعه را مدیریت خواهند نمود . دکتر جارت ریدیک ، مدیریت آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش نیز براین نظر است که هدف اصلی این همکاری ، تجمیع منابع هر دو موسسه برای توسعه فناوری های جدید جهت افزایش بقاء پیاده نظام ارتش است . وی اضافه می کند : "من در مورد این همکاری بسیار هیجان زده هستم ، همکاری دراین زمینه به ما اجازه می دهد که در مرحله نخست فناوری لازم را به مرحله بلوغ برسانیم و پس از این مرحله ، فاز کاربردی سازی ان برای مقاصد نظامی آغاز می گردد " اسکات درنان ، جانشین دپارتمان نوآوری شرکت بل ، در این زمینه معتقد است که این شکل از همکاری ، نمونه سازی اولیه سریع نسل جدیدی از خودروهای بدون سرنشین را فراهم می کند . هدف مشترکی در توسعه فناوریهای پیشرفته دفاعی پدید آمده و این برنامه ، همه ما را یک گام بسوی آینده نزدیکتر می کند . به اعتقاد ناظران نظامی ، پروژه مشترک میان بل و ARL یک نمونه فوق العاده میان دو حوزه صنعت و ارتش محسوب میشود و مزیت اصلی ان ، ظهور فناوری های پیشرفته برای رزم شهری خواهد بود . پی نوشت : 1- به عبارتهای رنگی شده دقت کنید . 2- به قول یک عزیزی ، آینده ..... همین الان هست . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

لامصبا لااقل یه فیلم به افتخار رابین هود بازی ما نمی سازن! اصلا وجود ایران از قدیم الایام همش خیرو برکت بود! این ک سوخو25 رو با سوخو22 مقایسه میشه در نوع خودش جالبه.... اورهال پرنده های شرقی رو شرکت هوایی پارس انجام میده....ک خب 3 سال پیش گمونم تو یه تاپیکی گذاشته شد http://www.military.ir/forums/topic/29607-%d8%b4%d8%b4%d9%85%db%8c%d9%86-%d9%86%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4%da%af%d8%a7%d9%87-%d8%a8%db%8c%d9%86-%d8%a7%d9%84%d9%85%d9%84%d9%84%db%8c-%d8%b5%d9%86%d8%a7%db%8c%d8%b9-%d9%87%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c-%d9%88-%d9%81%d8%b6%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a7%db%8c/?do=findComment&comment=478872 ========================================================================== یاد حرف یکی از دوستان ک گفت جنگ با تروریست ها و البته فشار آمریکا روی موشکی سبب توجه سپاه به نیروی هوایی شده و شاهدشم این ارتقا سوخو22 هستش....البته خب اون بنده خدا تحلیل اشتباهی نداشت در واقع منطقیش همینه....ولی چ کنیم مسئله جایگزینی بود...اونم سوخو25 با سوخو22....خداروشکر با میگ25 یا اصلا ایلیوشن جایگزین نکردن

ارتقاء جدید برای زوبین های ضد زره همکاری مشترک لاکهید- مارتین و ریتئون برای بروزرسانی سامانه ضد زره جاولین واشنگتن : ارتش ایالات متحده پس ازمدتها کش و قوس و با قبول ریسک مربوط به آن ، دو شرکت ریتئون و لاکهید- مارتین را ملزم نمود تا با امضاء قراردادی به ارزش 14.3 میلون دلار ( به شناسه W31P4Q-17-D-0005) توسعه نمونه مهندسی و مدرنیزه شده سامانه ضد زره جاولین را بر عهده گیرند . براساس اعلام وزارت دفاع آمریکا ، فرآیند توسعه این سیستم موشکی در توسکان ایالت آریزونا اجرا خواهد شد و تا پایان سپتامبر 2020می بایست به این مجموعه تحویل داده شود . به گفته مقامات ارشد وزارت دفاع ، بودجه لازم برای مراحل تحقیق ، توسعه ، تست و ارزیابی نمونه بروزرسانی شده آن ، از محل منابع در نظر گرفته شده برای سال مالی 2017 و 2018 تامین خواهد شد . سامانه موشکی جاولین ، در ردیف سیستم های ضد زره هدایت شونده قابل حمل توسط پیاده نظام قابل طبقه بندی است که محصول دفتر طراحی Javelin Joint Venture است که مشترکا" توسط ریتئون و لاکهید تاسیس شده بود . براساس ارزیابی های صورت گرفته از بیلان رزمی این سامانه ، قابلیت اطمینان وکشندگی این موشک به 94 درصد میرسد که این میزان عمدتا" در تمامی شرایط آب و هوایی و همچنین در روز و شب ، به ثبت رسیده است . به گفته تحلیلگران نظامی ، خط تولید این موشک تا 2050 فعال خواهد بود و با آغاز فرآیندهای مربوط به توسعه موشک و همچنین اضافه شدن قابلیت شلیک از راه دور به آن ، به استانداردی جدید برای طراحی سامانه های ضد زره تبدیل خواهد شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام دوستان بخش هایی از مصاحبه سردار فرزادی‌پور فرمانده عملیات هوایی نیروی هوافضای سپاه را اینجا میزارم که نکات تازه ای داره : حضور داعش در عراق و سرعتی که آنها در تصرف شهرهای عراق داشتند، سبب شد دولت عراق از ایران برای مقابله با این تروریست‌ها درخواست کمک کند. وی افزود: در این خلال هم این نیاز در سپاه احساس شد که برای مهار تروریست‌ها از امکانات هوایی استفاده شود، محاصره بغداد و رسیدن تروریست‌ها به اماکن مذهبی شیعه که خط قرمز جمهوری اسلامی ایران بود، سبب شد ایران هواپیماهای سوخوی 25 خود را به عراق واگذار کند. این در حالی بود که آمریکایی‌ها از دادن جنگنده‌های خریداری شده از سوی عراق سر باز می‌زدند، لذا به سرعت هزینه‌ها از طرف عراق پرداخت شد و تیر ماه 93 این اتفاق افتاد. عراق آن زمان خلبان آماده نداشت و خلبان‌های ارتش عراق هم بیش از بیست سال بود که اصلاً پرواز نداشتند. لذا در یک دوره آموزشی ۱۰ روزه آنها را آماده پرواز کردیم و به سرعت خود این خلبان‌ها با سوخوی 25 پرواز کردند. بنای ما این نبود که خلبانان خودمان در عراق عملیات کنند. فرمانده عملیات هوایی نیروی هوافضای سپاه با بیان اینکه تا امروز بحث مستشاری ما برای نیروی هوایی عراق در این حوزه ادامه دارد، گفت: بعد از این واگذاری ما به دنبال گزینه‌های جایگزین سوخوی 25 رفتیم. سوخوی 25 هواپیمای پشتیبانی نزدیک است، لذا روی سوخوی 22 که در کشور موجود بود، متمرکز شدیم. ما طی دو مرحله این پرنده‌ها را تحویل گرفتیم. وی تصریح کرد: اینها برای اینکه عملیاتی بشوند به اورهال نیاز داشتند. شاید آن روزی که شروع کردیم خیلی مطمئن نبودیم با این سرعت و توانمندی اورهال پرنده‌ها انجام شود، اما دیدید که اوایل مرداد ماه 10 فروند در پایگاه شیراز آماده بهره‌برداری شد. فرزادی‌پور با بیان اینکه در اورهال این ۱۰ فروند از توانایی‌های کشور تولید‌کننده استفاده نکردیم، گفت: با توجه به سابقه‌ای که خود ما در بازآماد یا اورهال هواپیماهای ترابری و شرقی داشتیم با احساس نیاز به هواپیمای رزمی سریع به این موضوع وارد شدیم و همه راه‌های دستیابی سریع به این منظور را پیگیری کردیم. اورهال اولین فروند از این هواپیماها را از دوستان نیروی هوایی سوریه کمک گرفتیم، اما از دومین فروند همه کارها را خودمان انجام دادیم و این توانایی بومی شد. منبع اصلی : http://snn.ir/fa/news/705847/ناگفته-هایی-از-همکاری-سپاه-و-نیروی-هوایی-عراق-در-مقابله-با-داعش

ارتش اوکراین 2018 رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی کیف : نیروی زمینی ارتش اوکراین ، درجریان رژه بیست و هفتمین سالگرد استقلال این کشور که بیست وچهارم اوت هر سال اجرا میشود ، از جدیدترین سامانه های توپخانه ای و موشکی خود رونمایی نمود. در این مراسم ، چیزی در حدود 250 یگان نمونه به نمایش عموم گذاشته شد که این واحدها را 4500 نفر از پرسنل ارتش این کشور ، همراهی می نمودند . دررژه روز استقلال این کشور از اتحاد جماهیر شوروی ، یگانهایی از نیروی زمینی ، گارد ملی ، واحدهای مرزدار ، سرویسهای امنیتی اوکراین بخشی از توانمندی های خود را به نمایش گذاشتند . در بخش هوایی ، پرنده های جدیدی نظیر آنتونوف -148 پرواز نخست عمومی خود را تجربه نمود و در بخش زمینی نیز تسلیحات و ادوات تولید شده توسط صنعت دفاعی این کشور مورد بازدید قرار گرفت . مهمترین بخش این رژه نظامی ، رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی و همچنین سامانه های شناسایی بومی این کشور محسوب میشد . درجریان برگزاری این مراسم ، صنایع دفاعی اوکراین ، برای نخستین بار از سامانه توپخانه ای 2S22 بوگدانا با کالیبر 155 م.م که بروی یک خودروی سنگین چرخدار نصب شده بود ، پرده برداری نمود . این سامانه جدید توانایی انهدام پستهای فرماندهی ، واحدهای تکور زرهی و مکانیزه ، آتشبارهای توپخانه ، پستهای مخابراتی و استحکامات تقویت شده را در لیست ماموریتهای محوله به ثبت رسانده است . این توپ 155 م.م که برای تحرک افزون تر برروی شاسی یک کامیون شش در شش کراز قرار گرفته ، جدیدترین محصول شرکت AutoKrAZ بشمار می آید . دومین سامانه جدید رزمی رصد شده در این رژه ، یک خودروی زرهی با قابلیت اجرای ماموریتهای پایش آتش توپخانه با شناسه Obolon-A بود که طبق ادعای شرکت سازنده ، تحت هر شرایط آب و هوایی می تواند آتش رده های توپخانه در سطوح دسته ، آتشبار و گردان را با کیفیت بالاتری بسوی اهداف مشخص شده ، روانه نماید . سومین سامانه معرفی شده ، سیستم موشکی VERBA بود که بروی شاسی کامیون شش در شش کراز قرار داشت و برای اجرای آتش از 5 خدمه بهره میبرد . در این سامانه موشکی جدید ، تمامی فرآیندهای مربوط به پایش آتش ، هدایت و حتی بارگذاری مهمات ، بصورت خودکار از کابین و بدون دخالت مستقیم نیروی انسانی قابل انجام است . این سامانه که در ردیف سیستم های MRLS ( سامانه های راکت انداز چند گانه ) قرار می گیرد ، محصول دفتر طراحی موروزوف مستقر در خارکف بوده وبا وزنی نزدیک به 20 تن می تواند با سرعتی در حدود 85 کیلومتر در ساعت در میدان نبرد جابه جا شود . چهارمین سخت افزار مورد مشاهده ، سامانه بردیاب خودکار Polozhennya-2 بود که با شناسایی و آنالیز صدای ناشی از شلیک اتشبارهای دشمن (شامل خمپاره انداز ها و قبضه های توپ ) موقعیت استقرار عناصر توپخانه دشمن را شناسایی و گرای دقیق آنها را در اختیار عناصر آتش خودی برای اجرای تاکتیکهای ضد آتش ، قرار دهد . این سامانه عمدتا" وظایفی نظیر جستجو ، شناسایی مسیرها و یافتن موقعیت منابع سیگنالهای صوتی در یک منطقه مشخص را بر عهده می گیرد و نتایج بدست آمده از این رصد ، در نمایشگرهای فرمانده سیستم قابل مشاهده بود و می توان در صورت نیاز ، با استفاده از خطوط امن دیتا ، اطلاعات بدست آمده را در اختیار رده های بالاتر نیز نهاد . دومین سامانه موشکی به نمایش در آمده در این رژه ، راکت انداز دقیق Vilha محسوب میشد که در شمار محصولات دفتر مهندسی Luch قرار دارد . مهمات مورد استفاده در این سامانه موشکی ، از نوع سوخت جامد است که برای انهدام اهداف ، می تواند به طیف متنوعی از کلاهکهای جنگی مسلح شود . علاوه براین ، موشک فوق الذکر به یک سیستم تصحیح مسیر داخلی مجهز شده که وظیفه تثبیت زاویه گردش موشک پس از شلیک و در زمان پرواز را برعهده دارد . موشک مورد بحث ، با بردی درحدود 120-20 کیلومتر از روی پرتابگرهای خودکششی 9K58 قابل شلیک بسوی اهداف از پیش تعیین شده خواهد بود . یکی از جدیدترین سامانه های حاضر در این مراسم ، سامانه موقعیت یابی جنگ افزارهای متحرک بود که ماموریت تعریف شده برای آن ، حفاظت از سربازان و غیرنظامیان در برابر آتشباری غافلگیرانه دشمن است . به گفته تولید کننده این سیستم ، توانایی رزمی این سامانه در محیطهای آلوده به جنگ الکترونیک ، تا پیش از این در اختیار ارتش قرار نداشت . و درنهایت سامانه موشکی Grim-2 با بردی برابر 350 کیلومتر که قابل افزایش تا 500 کیلومتر نیز هست ، جدیدترین عضو خانواده محصولات دفترطراحی Yuzhnoye محسوب میشود که بصورت مشترک با شرکت مواد شیمیایی Pavlograd و شرکت ماشین سازی موروزوف تولید شده است . پی نوشت : در مجموع ، خوب هست که از تجارب دیگران ، نخست ، درس گرفته و در درجه دوم ، آن را به کار بندیم . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

زره مایع(Armor Liquid) مقدمه: سیال ها تر کیباتی هستند که میتوانند جاری شوند و اگر بخواهیم تعریف دقیقتری از نظر علم مکانیک داشته باشیم ترکیباتی که در برابر تنش برشی تغییر شکل ممتد بدهند به عنوان سیال در نظر گرفته می شوند، مثل مایعات و گازها. تمام سیال‌ها ویژگی روان شدن (گرانروی) را دارند و بر خلاف جامدات در برابر تغییر شکل مقاومت نمی‌کنند (به اصطلاح رایج «شکل ظرفی را که در آن قرار دارند به خود می‌گیرند».) یکی دیگر از ویژگی های سیالات چسبندگی و یا لزجت می باشد.لزجت یک مقیاس عددی از مقاومت سیال در برابر جریان است وعامل پیوستگی ذرات سیال می باشد. هر چقدر سیالی لزج تر باشد، ویژگی های سیال گونه آن کمتر است (به طور مثال سخت تر روان می گردد نظیر عسل). سیال ها در یک نگاه کلی تر به سیالات ایده آل و غیر ایده آل تقسیم بندی می شوند. سیالات ایده آل به صورت واقعی وجود خارجی ندارند و برای ساده سازی محاسبات در نظر گرفته می شوند در سیالات نیوتونی تنش برشی میان لایه ها صفر در نظر گرفته می شود به این مفهوم که لایه ها می توانند بدون هیچ مقاومتی روی هم حرکت کنند و هیچ چسبندگی بین لایه ها وجود ندارد و از گرانروی ماده چشم پوشی می شود. سیالات غیر ایده آل خود به دو دسته سیالات نیوتونی و غیر نیوتونی تقسیم بندی می شوند. سیال نیوتنی، سیالی است مانند آب که رابطه تنش آن در مقابل کرنش به صورت خطی بوده و امتداد آن از مبدا مختصات عبور می کند، به این مفهوم که گرانروی سیال نیوتونی مستقل از نیروی وارده بر آن است. سیال غیر نیوتنی، سیالی است که گرانروی آن با نرخ کرنش وارد بر آن تغییر می‌کند. در نتیجه چنین سیالاتی فاقد گرانروی معین هستند. مانند: صابون‌های مایع و لوازم آرایشی، خمیردندان ، غذاهایی مانند کره، پنیر، مربا، کچاپ، مایونز، سوپ و ماست، مواد طبیعی مانند ماگما، گدازه، آدامس و عصارها مانند عصارهٔ وانیل، سیالات بیولوژیکی مانند خون، بزاق و مایع سینوویال (مایع مفصلی)، امولسیون مانند سس مایونز . سیالات غیر نیوتونی نیز خود به چند دسته : سیال دیلاتانت، سیال شبه پلاستیک و پلاسیک بینگهام تقسیم می شوند. دیلاتانت که shear thickening fluid (STF) نیز شناخته می شود ماده ای هست که با افزایش تنش برشی(shear strain) گرانروی ماده افزایش پیدا می کند. این رفتار معمولا در مواد خالص مشاهده نمی شود بلکه می تواند در سوسپانسیون ها اتفاق بیفتد. این رفتار می تواند توسط فاکتورهای مختلفی از قبیل اندازه، شکل و توزیع ذرات معلق در سوسپانسیون کنترل شود.ترکیب اوبلک(oobleck) که از ترکیب آب و نشاسته ذرت بدست می آید در این دسته بندی قرار می گیرد. شبه پلاستیک ها عکس رفتار دیلاتانت ها را نشان می دهند. وقتی هیچ تنشی اعمال نشود نیروهای دافعه موجود بین ذرات به قدر کافی زیاد هست که باعث میشود در مایع شناور باشند اما وقتی تنش اعمال می شود نیروهای بین ذره ای از بین رفته و مولکول های مایع از محل تنش دور شده و ذرات بصورت توده در می آیند که هیدروکلاستر نامیده می شوند. هیدروکلاسترها باعث افزایش گرانروی در لحظه اعمال تنش میشوند(تبدیل به ماده جامد می شوند ). پس از رفع تنش دوباره نیروهای بین مولکولی باعت از هم پاشیدن هیدروکلاسترها می شوند و ماده به صورت مایع در می آید(برگشت پذیر). اما برخی دیلاتانت ها برگشت ناپدیرند. هر چقدر سرعت تنش بالاتر باشد ماده گرانرویش بیشتر شده و سخت تر می شود. سرعت سخت شدن در حدود 104 – 105 بر ثانیه هست. رفتار stf در حالت معمولی و هنگام تنش در شکل زیر ملاحظه می شود. STFترکیبی از ذرات معلق شده در حلال است. ذرات استفاده شده می توانند ار مواد محتلف ساخته شده باشند از قبیل SiO2 یا اکسیدهای دیگر، کلسیم کربنات یا پلیمرها از قبیل پلی استایرن، پلی متیل متا آکریلات و یا پلی مرهای دیگر. ذرات با اشکال کروی، بیضوی و دیسکی شکل و با اندازه کمتر از 100 میکرون می تواند استفاده شود. حلال ها نیز می تواند حلال آبی با یا بدون افزودن نمک هایی از قبیل سدیم کلرید و یا حلال های آلی از قبیل اتیلن گلیکول ، گلیسرین و یا حلال های پایه سیلکونی از قبیل روغن سیلکون و یا ترکیبی از حلال های مختلف باشد. درجلیقه های ضد گلوله معمولا از الیاف کولار( یک نوع الیاف آرامیدی) به تنهایی و یا در کنار یک صفحه سرامیکی استفاده می شود الیاف کولار به دلیل حضور پیوندهای هیدروژنی در زنجیره ساختاریشون دارای خصوصیت ضربه گیری ومقاومت کششی بسیار بالایی هستند. امروزه خاصیت ضربه گیری این الیاف را می توان با دیلاتانت ها تقویت کرد. الیاف کولار طی تحقیقی ک توسط جناب لی و همکارانش در سال 2003 انجام شد از ذرات سیلکا معلق شده در اتیلن گلیکون با قطرذرات در حدود446 میکرومتر با کسر حجمی 0.57 استفاده شد. تحقیقات نشان داد که سرعت تبدیل شدن(مایع به جامد) در حدود 104-105 بر ثانیه هست و همچنین این تبدیل شدن برگشت پذیر هست و پس از رفع تنش بلافاصله به حالت مایع برمیگردد. همچنین از الیاف کولار با چگالی سطحی(areal density) 180g/m2 جهت کامپوزیت سازی استفاده شد. جهت ساخت کامپوزیت، STF در الیاف کولار تا حد اشباع آغشته شد و جهت سهولت کار اتانول به اتیلن گلیکول اولیه اضافه شد تا STF راحتتر با کولار آغشته بشود. بعد از کامپوزیت سازی نمونه در آون در دمای 80 درجه به مدت 20 دقیقه گذاشته شد تا اتانول از ساختار حذف شود. شماتیکی از نمونه آماده شده در شکل مشاهده می شود دو تکه آلومینیوم 5.08*5.08 جهت کپسوله کردن نمونه (هدف) استفاده شد. الیاف کولار با ابعاد 4.76*4.76 بریده شد و با مقدارهای مختلف STF (2و4و8 میلی لیتر)برای هر لایه با آن آغشته می شود و جهت ممانعت از ریخته شدن داخل کیسه(پلی اتیلن) مهرموم میشوند. تست های بالستیک: تستهای بالستیک توسط smooth helium gas gun و در دمای اتاق (25 درجه) و با استاندارد ناتو انجام گرفته است(شکل زیر). سرعت ضربه ( impact velocity) هم در حدود 244متر بر ثانیه محاسبه شده است. نمونه ای از نمونه های تهیه شده همانطور که در جدول یک ملاحظه می شود 4 لایه کولار آغشته با دو میلی لیتر STF (نمونهA)عمق نفوذ کمتری نسبت به 10 لایه کولار خالی یا وزن تقزیبا برابر دارد. همچنین با توجه به جدول دو نمونه A نسبت به نمونه D که شامل 4لایه کولار آغشته به 4میلی لیتر اتیلن گلیکول هست با وزن کمتر عمق نفوذ کمتری دارد. جدول شماره 3 به ما نشان میدهد در کنار حجم STF و تعداد لایه کولار به کار برده شده نوع قرارگیری لایه ها هم نقش مهمی دارد به طوری که با شرایط یکسان و فقط تفاوت در نحوه قرارگیری،نمونهE از نمونهF عمق نفوذ کمتر و در نتیجه جذب انرژی بالاتری برخوردار است. جدول شماره چهار نشان میدهد با افزایش حجم STF به کار برده شده در 4 لایه کولار عمق نفوذ به شدت کمتر می شود. در ادامه کار جهت بررسی سلیکا خشک در مقاومت نمونه ها به برخی از نمونه ها مقدار متفاوتی از سیلکا خشک اضافه شده که نتایج نشان میدهد اثر محسوسی نداشته و STF سیال گونه اثر بهتری از STF تقویت شده با سلیکا خشک دارد . نتایج در جدول شماره 5 ارایه شده اند. در جدول شماره 6 نحوه چیدمان لایه های کولاربا حجم های مختلفی از STF مقایسه شده است. در نهایت آغشته سازی 4 لایه کولار با STF های مختلف مورد بحث و بررسی قرارگرفته هست و همانطور که در جدول شماره 7 مشخص هست ذرات کربنات کلسیم معلق شده در حلال اتیلن گلیکول بهترین کارایی را نشان داده اند. نتیجه گیری: در ادوات نظامی مخصوصا تجهیزات انفرادی سبک بودن و بادوام بودن لوازم شرط اساسی بقاپذیری در صحنه رزم امروزی محسوب می شود. زره مایع در کنار الیاف کولار بدلیل سبک بودن، منعطف بودن و ضربه گیری موثر مورد توجه قرار گرفته اند. حلال مورد استفاده ، اندازه ذرات، نوع ذرات، نسبت حجمی بین ذراتو حلال در STF و چیدمان قرار گیری الیاف و STF از عوامل کلیدی در کارایی زره مایع محسوب می شوند. منابع: http://yon.ir/aksaY http://dilatantfluids.weebly.com/1-what-are-dilatant-fluids.html https://en.wikipedia.org/wiki/Dilatant US 7,226,878 B2 US 3,649,426 پی نوشت: http://yon.ir/8qJDI تالیف و ترجمه صرفا برای میلیتاری می باشد. ادامه دارد...

درود بر جناب Skyhawk همه سیکرها به نحوی اویونیک حساب می شوند به غیر از سیکرهای اژدرهای دریایی. در مورد Avionics خدمت شما عرض کنم که یک روزی ما برای ساخت یا خرید یک کامپیوتر پرواز دچار مشکل بودیم و پروژه ها به صورت موردی و در جهت جایگزینی برخی از قطعات بود و سیستم به صورت کل دیده نمی شد. مدیر پروژه دفاعی یک کارت پردازشی دستش می گرفت و می گفت ما این را تست کردیم و کار کرد خواهش می کنیم این را برای ما کپی کنید. اما الان وضع فرق کرده است. یک نگاهی به طرح های پژوهشی زیر که هنوز در دست انجام و یا انجام شده است بیاندازید. در برخی از طرح های زیر خود من مشاور بودم یا نقش بسیار کم رنگ داشته ام پس می توانم حدس بزنم که دیگر طرح ها در چه وضعی است. http://research.vru.ac.ir/my_doc/research/tarhvezaratdefa.pdf اگر یک نگاه هم به رزومه های افراد بیکار یا در جستجوی درآمد بیشتر برای ادامه حیات بیاندازیم و تجربه های دفاعی آنها را ببینیم متوجه کمیت کار می شویم. مقالات دفاعی هم که بسیار و خارج از شمارش است. برای مثال 10 سال قبل از رونمایی فکور مقالاتی در مورد محاسبه قابلیت اطمینان فیوز موشک راداری هوا به هوا و کامپیوتر پرواز به زبان فارسی توسط دانشگاه های شهرستان چاپ شده است. https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?page=3&q=آرایه+فازی+آنتن&qd=&sort_attr=1&sort_order=DESC&topic_1=1038555 https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?q=اویونیک&qd[]=0 https://www.civilica.com/Papers-ICADI03=سومین-کنفرانس-ملی-اویونیک-ایران.html اما مشکل کجا است که شما احساس نمی کنید که در زمینه اویونیک ما کاری کرده ایم با اینکه کار زیادی شده که به صورت آشوبناکی مدیریت شده است. اویونیک در واقع مجموعه سخت افزار و نرم افزاری است (Embedded-system) که روی کامپیوترهای خاص منظوره که با هدف اختصاصی تولید شده اند برای صنعت هوایی با رعایت استانداردهای ایمنی کار می کنند. در صنعت هوایی ما با اینکه الزامات ظاهرا سختی داریم اما دستمان در استفاده از تکنولوژیهای جدید که سابقه پروازی داشته باشند و سخت افزارها و نرم افزارهای گران باز است زیرا هزینه یک هواپیما یا یک موشک چندین برابر هزینه سخت افزار است و تیراژ تولید انبوه این صنعت بسیار بسیار ناچیز است. هر چند بسیاری از شرکتهای خصوصی در تهران کار جنبی و یا اصلی اویونیک می کنند (اگر بتوانند طلبشان را از بزرگترین بدهکار کشور (== دولت) قیراطی وصول بکنند) در کشور تا جایی که من می دانم فقط یک پژوهشکده رسمی اویونیک وجود دارد که آن هم در دانشگاهی در اصفهان است. این پژوهشکده آگهی استخدام هم دارد و کار اویونیک را بر مبنای استانداردهای آمریکایی مثل DO-178B/C برای نرم افزار و DO-254 برای سخت افزار انجام می دهد و اویونیک هواپیمای مسافر بری 150 نفره ملی نیز به عهده آنها است. در طول سالهای سال که در این زمینه کار کرده ام بهترین طراحان Embedded-system که دیده ام همگی اصفهانی بوده اند و انتخاب اصفهان را برای این کار بسیار نیکو می دانم. مدل تفکر اصفهانی ها و هوش متناسب آنها ترکیبی ایده آل است. در زمان قاجار هم فرانسوی ها را برای ساخت توپ به اصفهان بردند. دانش فنی ساخت Embedded-system های صنعتی را در هیچ دانشگاهی تدریس نمی کنند. یادگیری آن هم زمان بر است و مشکل امروز ما این هست که با وجود تعداد فراوان مهندس که پایه یادگرفتن این فناوری را دارند ولی به دلیل اینکه دریافتی ها بسیار پایین هست در ایران افراد نمی توانند به کار ادامه بدهند و مجبور هستند برای ادامه حیات یا به یک شغل دیگر بپردازند و مثلا برنامه ساز اندروید بشوند در استارتاپها و یا اینکه به خارج بروند که معمولا آلمان، سوئد، چین و آمریکا مقصد اینها است. در نتیجه شما با زحمت فراوان یک نفر را استخدام می کنید، 2 سال رویش کار می کنید که بتواند یک خط برنامه Automotive یا Aerospace بسازد و او به مجرد اینکه در یک پروژه به اعتماد به نفس رسید شرکت شما را ترک می کند و به خارج می رود. نتیجه این روند این هست که شما همیشه کمبود شدید نیرو با تجربه دارید. کار اویونیک هم کار تیم های بزرگ است نه چند نفر آدم بی جیره و مواجب. همین سختی ها باعث شده که نفرات اول کنکور ریاضی سالها است که دیگر رشته برق را انتخاب نمی کنند و وارد رشته کامپیوتر هم که می شوند دیگر وارد گرایش سخت افزار نمی شوند نرم افزار هم که می خوانند روی شبکه و برنامه سازی موبایل کار می کنند تا خیلی راحت بتوانند در بازار موجود جذب بشوند که یک بازار خدماتی است نه یک بازار تولیدی. در اواخر دهه 90 میلادی کشور آلمان حدود 300 تن طلای ذخیره خود را به فروش گذاشت تا بر روی Embedded-system ها سرمایه گذاری بکند با این هدف که برتری محصولات آلمانی تا سال 2020 تضمین بشود که شد. این سرمایه گذاری منجر به این شد که امروزه بهترین Embedded-systemها به شرکتهای آلمانی تعلق دارد. بر خلاف اویونیک که شما قادر به استفاده از گرانترین سخت افزارها و جعبه ها و کانکتورها و مدارهای چاپی و سنسورها و تراشه ها هستید در الکترونیک خودرو (Automotive) به دلیل تیراژ میلیونی و مشکلات بسیار پیچیده تولید در مقیاس بسیار بسیار بالا که منجر به این می شود که شما نمی توانید خیلی از قوانین اجباری ساخت مدار را به دلیل ملاحظات تولید انبوه رعایت بکنید شما باید با ارزانترین و کمترین قطعات و بدون داشتن جعبه و ... همه استانداردها را پاس بکنید و تازه به قابلیت اطمینانی بیش از 5 تا 9 برسید یعنی خیلی بیشتر از قابلیت اطمینان مورد نیاز در تجهیزات نظامی (قابلیت اطمینان توماهاوک 0.87 است) که کاری بسیار بسیار مشکل است چه برای ما چه برای بقیه دنیا اما در ایران مهندس تقریبا مجانی است. در آمریکا برای ساخت نرم افزار های اویونیک از SPARK که شاخه ای بسیار محدود شده از زبان ADA است و صد برابر از C امنیت ذاتی بیشتری دارد استفاده می کنند اما در اروپا مثل ایران از شاخه ای محدود شده از زیان C به نام MISRA-C استفاده می کنند. علتش هم این است که برنامه ساز و ابزار و عادت استفاده از زبان ADA در اروپا و ایران تقریبا ناموجود است. تا اینجا مشکلی دیده نمی شود و برخی از محصولات خودرویی برخی قطعه سازان خصوصی کیفیتی بالاتر از محصولات مشابه آمریکایی دارند اما هزینه تولید آنها و قیمت روز افزون ارز و نیاز به واردات تراشه ها و قطعات الکترونیک باعث شده که قیمت تمام شده تولید با کیفیت از آنچه برابر نظر شورای رقابت خودرو ساز می تواند از قطعه ساز بخرد گران تر است به عبارت دیگر قطعه ساز باید با ضرر سنگین محصول خود را به داخلی ها بفروشد صادرات هم که به دلیل تحریم ها و شهرت منفی ایران ممکن نیست و تولید کننده قطعه Automotive در ایران یا باید کارخانه های تولید خود را به چین و .... ببرد و محصول را به تویوتا و فاو و جیلی و گریت وال و .... بفروشد و یا اینکه بماند و منتظر معجزه بشود. ترامپ و دار و دسته و ایادی داخلی آنها برای همین صنعت خودرو را تحریم کردند زیرا این صنعت به دلیل عدم نیاز به پول دولتی موتور حرکت در دیگر صنایع از جمله اویونیک بود. روزگاری بود که قطعه سازان به مسئولین برگزاری مسابقات روبوکاپ التماس می کردند که آدرس قطعه سازان را در اختیار شرکت کنندگان بگذارند تا در صورت تمایل با قطعه ساز شروع همکاری بکنند ولی مسئولین برگزاری مسابقات از این کار امتناع می کردند!!!! اما امروز قطعه سازها توان حفظ نیروی ناچیز فعلی را هم ندارند. نتیجه هدایت اقتصاد به شکل موجود این هست که پدیده اسکاتلندی تشدید شده و ما مهندسان کارآمد بیشتری را از دست خواهیم داد. مهندسانی که محصول نتیجه کار آنها باعث شد که شرکت پژو-سیتروئن بعد از تحریم اخیر ترامپ و دار و دسته با حسرت و گریه از ایران برود به دلیل قطعات بسیار با کیفیت و ارزانی که می توانست از ما تهیه بکند ولی دیگر نمی تواند. جالب است که بدانید که شرکت های بزرگ به زنجیره تامین قطعات خود بسیار حساس هستند وبرای مثال اگر یک تراشه ای فقط در ژاپن تولید بشود، به دلیل حادثه خیز بودن آن کشور محصول بر پایه آن تراشه را قبول نکرده و شما را مجبور به استفاده از تراشه ای می کنند که در چند کشور مختلف قابل تهیه باشد هر چند که گرانتر هم باشد تا در آینده دست آنها در پوست گردو بند نشود. حالا حساب بکنید که این تحریم های آمریکا که با نفت ایران هم همین کار را کرده چند صد هزار میلیارد دلار به صنعت ما خسارت زده است و چه بازارهایی را از ما گرفته است و متعاقب آن چه زمینه های رشد فناوریی از بین رفته است. یک روزی کارگر چینی با دریافتی ماهی 60 دلار و یک وعده غذای گرم و جای خواب، ارزانترین کارگر جهان بود امروز همان کارگر چینی ماهیانه 300 دلار آمریکا حقوق می گیرد در حالیکه مهندس ایرانی حقوقش بدون جای خواب و سرویس حمل و نقل کمتر از این هست.

سلام و عرض ارادت این خبر بسیار مسرت بخشه و خارج از تصور! چون به هر حال اصطلاحا بازارش یک محدوده مشخصی داره. ایکاش این فعالیت ها به حوزه اویونیک هم گسترش پیدا کنه.

درود بر استاد گرامی جناب MR9. این عکس بسیار زیبایی که شما گذاشتید بسیار گفته ها دارد. نویسنگان خارجی احتمالا با منطق خودشان فکر کرده اند که چون تامکت با چند دقیقه پرواز به محدوده 200 کیلومتری ریاض می رسد پس می تواند ترافیک هوایی آنجا را تعطیل کند. درحالیکه اصولا سیاست ما حفظ برتری هوایی برون مرزی نیست با این تعداد هواپیما. همانطوری که در متنهای خودشان هم آمده کاسبی هر چه بیشتر هم همیشه از اهداف غربی ها است. درود بر جناب skyhawk فقط در تهران ده ها پروژه ساخت سیکر در حال اجرا و خاتمه یافته وجود دارد و سیکرهای موجود هم با تغییرات در تراشه های FPGA و نرم افزارهای Embedded آنها مرتب در حال بروز رسانی و تغییر هستند. واضح است که نویسندگان مقاله اهداف fund rising هم داشته اند. خوبی ترجمه مقالات اینها آن است که به ذهنیت اینها پی می بریم. برای مثال بیش از 6 ماه است که در خلیج فارس ناو هواپیمابری دیده نشده است و میلیتاری واچ هم یک مقاله زده بود در مدح ناو هواپیما بر با این تیتر : کوسه سفید در استخر پیراناها (پیرانا ماهی گوشت خوار و کوچکی است که در دسته های بزرگ تهاجم می کنند و قادرند یک فیل را در مدت کوتاهی به استخوان سفید براق تبدیل بکنند) اگر ابراز نظر های زیر مقالات آنها را هم بخوانید می بینید که چقدر آدمها شبیه به هم هستند!!! و این ابراز نظرها چقدر آشنا است. نه نشنال اینترست و نه میلیتاری واچ هیچ کدام به برد 300 کیلومتری اشاره نکرده اند و برد 300 را برای R-33 روسی بیان کرده اند و برد فکور را 220 کیلومتر در نظر گرفته اند اما گفته اند که منابع ایرانی آنها برد فکور را 300 کیلومتر می دانند و احتمال داده اند که با کمک روسها در تغییر فرمول سوخت برد این موشک بیشتر هم می شود که در راستای اهداف بزرگنمایی و fund-rising اینها است. در مورد برد بلند هم با ظهور متئور و PL-15 استاندارد برد بلند به بالای 400 کیلومتر ارتقاء یافته که فقط با موشک های رمجت و یا موشکهای hit-to-kill و یا ترکیب اینها قابل دستیابی است. پس با توجه به اظهارات وزرای دفاع سابق مبنی بر تلاش برای دستیابی به موشکهای ضد ناو فراصوت، و تجربه چینی ها در این زمینه هیچ بعید نیست که در آینده نه چندان نزدیک ما شاهد نسخه ای رمجت از موشک استاندارد هم باشیم که ابتدا به عنوان ضد ناو هوا به سطح و سطح به سطح و در نهایت به صورت هوا به هوا مشابه PL-15 ساخته بشود.

تا جایی که بنده دیدم تنها یک رادار کوچک در رسانه های داخلی نمایش داده شده که احتمالا جهت استفاده در کرار رهگیر(از سیکر های فعال)توسعه پیدا کرده. مورد دیگر اینکه مبنای برد ۳۰۰ کیلومتری فکور چیه؟ درسته که صنایع دفاعی ایران به سوخت پرتوان تری دست پیدا کردند و نمودش رو در ارتقای برد صیاد۳(بدون تفاوت ابعاد نسبت به صیاد۲) و موشک فاتح ۳۱۳ و ذوالفقار میشه دید اما هیچ نشونه ای برای استفاده از این سوخت در فکور وجود نداره. چیزی که از شواهد میشه برداشت کرد اینه‌ که موتور هاوک رو از لحاظ طولی حدودا یک متر کوتاه کردند تا امکان بکار گیریش در فکور میسر بشه، مشخص نیست که سوخت مورد استفاده رو هم تغییر داده باشند. این تغییر منجر به کاهش زمان سوزش و فعالیت موتور میشه که برد رو کاهش میده اما وزن پائین موشک فکور نسبت به هاوک میتونه این مشکل رو جبران کنه و بنابراین بهتره موشک فکور رو یک موشک AIM-54 A با برد حدود ۱۳۰ کیلومتر و سرعت حدودا ۳ الی ۴ ماخ محسوب کنیم که به سیکر فعال و بردهای الکترونیکی بروزتر مجهز شده. و الا با وجود داشتن فکور با برد ۳۰۰ میلومتر و سرعت ۵ ماخ ساخت موشک مقصود برد بلند توجیهی نداشت! مگر اینکه پروژه مقصود یک موشک برد بلند با جثه ای مشابه اسپارو و آلامو باشه که هیچ شواهدی بر وجود این فناوری در ایران دیده نشده.

اگر میتونستیم! توانش رو داشتیم و میخواستیم!، که بریم سراغ چیزی به اسم drfm هیچ کدوم از دلایلا ها و اسپایک های اسراییل اهداف فوق حساس ایران و سوریه رو بسادگی بدون هیچ گونه مزاحمت الکترونیکی منهدم نمیکرد. سادگیش در همین حده... https://www.youtube.com/watch?v=SVrdgdN1HF0

درود به دوست گرامی با توجه به نام گذاری فکور به عنوان موشک هوا به هوای میانبرد و ترجمه مخفف آمرام بد نیست که سر گذشت آمرام را بررسی کنیم. موشک آمرام به بیش از 36 کشور فروخته شد و هواگردی که بتواند آن را مغلوب بکند می تواند به برتری هوایی 36 کشور صدمه جدی بزند. پلتفرم فینیکس برای رفع نیاز نیروی هوایی آمریکا مورد توجه قرار نگرفت زیرا این پلتفرم به رادار AWG-9 بسیار وابسته بود و آمریکایی ها دنبال موشکی بودند که به همه هواپیماهای دیگر قابل اتصال باشد (در رونمایی فکور هم جمله مشابهی شنیدیم) . آمرام محصول مشترک صنایع هیوز و ریتیون یعنی سازندگان فینیکس و هاوک بود! روی کاغذ قرار بود بتواند 52 جی را تحمل بکند و نسل جدیدش هم در دوره اوباما به دلیل نبود بودجه تعطیل شد. پروژه آمرام به دلیل ناپایداری محصول و افزایش هزینه ها و قیمت تمام شده در سال 1984 متوقف شد و در سال 1985 به کوشش گاسپار واینبرگر (همان که گفت باید موجودیت ملت ایران را نابود بکنیم) دوباره احیا شد. تا سال 1984 ، 8 تیر موشک تست شده بود 5 تا توسط ریتیون و 3 تا توسط هیوز که نتایج نا امید کننده ای داشتند و کل پروژه هم دست کم 2 سال تاخیر داشت. توجه شما را به این نکته جلب می کنم که در دهه 60 زمانی که فینیکس ساخته می شد اصولا نرم افزار کمترین نقش را در کیفیت محصول داشت به مرور این نقش در دهه 80 به 20 درصد رسید و امروز این نقش بیش از 80 درصد است. وقتی که سخت افزار یک موشک معمولی می تواند دست کم 25 جی فشار را تحمل بکند، پس سخت افزار جنگنده فراصوت شانسی در مقابل سخت افزار یک موشک معمولی هم ندارد و اگر هم با شدت جی بالای 10 مانور بکند، احتمالا سرنشین های خود را می کشد. بنابراین اهداف فراصوت دارای قابلیت مانور فقط موشکهای بالستیک، کروزها و پهپادهای فراصوت را شامل می شوند فعلا نه جنگنده های سرنشین دار. ظاهرا قبل از انقلاب آمریکایی ها یک بار این کار را در شمال ایران انجام دادند تا کارایی موشک فینیکس را بر علیه میگ 25 برای ما تست بکنند. ایران در اساس تامکت را فقط برای دور کردن میگ های 25 و نیاز به طول کوتاه باند برای نشست و برخاست خریده بود و برای اینکه فینیکس بتواند با این پرنده درگیر بشود، تامکت باید پروفیل پروازی خیلی خاصی را بکار می گرفته که در مصاحبه با تیمسار گران قدر شهرام رستمی (از معدود افرادی که آموزش پرواز با آن پروفایل مخصوص مغلوب کردن میگ 25 را دیده بودند و هنوز در خدمت نیرو بودند) تا حدودی شرح داده شده است که البته کار ساده ای نبوده و در شکار میگ 25 که ایشان مطابق دستورالعمل آمریکایی ها انجام دادند بکارگیری این پروفیل پروازی در ارتفاع بالا باعث شد که افسر RIO صندلی عقب ایشان دردهای بسیار وحشتناکی را در ناحیه گوش متحمل بشود و صدمه ببیند. بسیار نیکو بود که ما همین کار را البته بدون اینکه خیلی ارتفاع بگیریم و خلبانهای نایاب را صدمه بزنیم، این بار در جنوب و وسط خلیج فارس انجام می دادیم تا پیام های خوبی داشته باشد. اما پرواز های فراصوت فرسودگی جنگنده را بشدت افزایش می دهد و در شرایط فعلی چندان معقول نیست. هر چند یک نوع پرتابه هدف فراصوت از قبل از انقلاب در نیرو موجود است اما تستهایی که روی فکور رسما اعلام شده با استفاده از پهپاد کرار بوده که با سرعت نزدیک به صوت پرواز می کند. که البته تستهای استانداردی هم هست. همانطور که در گزارش پروژه تحقیقاتی RS8A در تاریخ 1993 نوشته سرهنگ دوم John.R.Ward به نام Beyond "Integrated Weapon System Management" Acquisition in Transition آمده است. http://www.dtic.mil/get-tr-doc/pdf?AD=ADA276791 این گزارش که به مشکلات موشک آمرام و پدیده Missile-ghosting در نبود تفکر تجمیع مدیریت سامانه های مدیریت تسلیحات هواپیما پرداخته است. تجربه مشکلاتی که در اتصال این موشک پیشرفته به هواگردهای قدیمی (ایگل و فالکون و ...) پیش آمد (که تا نزدیکی کنسل شدن کل پروژه آمرام پیش رفت) منجر به ایجاد استاندارد MIL_STD_1760 گردید. در مورد استانداردهای سری MIL باید بگویم که بر خلاف استاندارد های سری IEEE و ISO که هدف اصلی آنها در انحصار گرفتن بازار با افزایش هزینه برای ورود رقبای جدید (که موقعیت شرکتهای متفق در استاندارد به خطر نیافتد) بوده و هدف فرعی بالا بردن کیفیت است، استانداردهای سری MIL همگی هدف اولیه افزایش حداقل کیفیت را دارند و ضامن منافع شرکت یا شرکتهای خاصی نیستند. تست های موشک آمرام روی اف-15 به عنوان اولین پلتفرم و اف-16 به عنوان دومین پلتفرم (اف-16 به دلیل missile ghosting و استفاده از یک واسط دیجیتال برای خوراندن فرامین نا همتراز دو طرف به یکدیگر و کندی ناشی از آن (چقدر این روش آشنا است) ) نا موفق بودند. تستهای عملیاتی موشک آمرام بر اساس الزاماتی که در طراحی مفهومی آن آمده بوده به این گونه بوده که باید 4 تیر موشک متوالی برای 4 هدف که با سرعت نزدیک به صوت پرواز می کنند پرتاب بشود سرعت خود شکاری هم باید زیر صوت باشد در حالیکه شرایط محیطی با ECM سنگین همراه باشد. به عبارت دیگر برای آمرام یک تست پرتاب 4 تیر تقریبا هم زمان برای 4 هدف در محیط جنگ الکترونیک شدید تعریف شد. این ECM سنگین توسط هواگردهای دیگری که در نزدیک میدان تیر پرواز می کرده اند باید تامین می شده است. در دوم آگوست 1989 یک فروند ایگل تحت هدایت خلبان تست کاپیتان بن جاپلین، 4 تیر موشک آمرام را بار کرد و از پایگاه فلوریدا به پرواز درآمد. تیر موشک اول توسط مانور پهپاد منحرف شد و 3 تیر دیگر هم دقیقا به همان جایی رفتند که رادار اف-15 به آنها می گفت که بروند ولی هر 3 تیر خطا رفتند زیرا رادار اف-15 نتوانست بین هدف واقعی و هدفهای تقلبی که ناشی از وجود ECM در محیط نبرد بودند هدف واقعی را تشخیص بدهد. خطا رفتن تیر اول را با یافتن یک باگ در نرم افزار رادار ایگل بر طرف کردند و برای حل مشکل ECM هم یک بهبود جدید برای همه رادارهای ایگل ارائه شد. در تست دوم (یک روز خوب در ماه مه 1990) که اگر ناموفق می بود کل پروژه با خطر کنسل شدن مواجه بود دو تا از پهپادها را هم به پاد ECM مجهز کردند تا شدت ECM را تشدید و متفاوت بکنند، این بار سه موشک به هدف برخورد مستقیم کرد و یکی از فاصله ای مرگبار نزدیک هدف عبور کرد. این بار نیز خلبان با سرعت 650 نات (حدود 0.9 سرعت صوت) در پرواز بود و پهپادها با سرعت نزدیک به صوت. کاپیتان جاپلین چند ثانیه بعد از پرتاب آخرین موشک، با یک مانور سنگین از منطقه عملیات خارج شد و موشک آمرام با اتکا به رادار فعال داخلی خودش و داده هایی که قبلا توسط رادار ایگل به آن داده شده بود با موفقیت به سمت هدف واقعی رفت. این موفقیت باعث شد که پروژه آمرام که در پیش بینی مسیر حرکت هدف از فیلتر کالمن استفاده می کند( https://calhoun.nps.edu/bitstream/handle/10945/41427/14Mar_Osborn_Adam.pdf?sequence=1&isAllowed=y )کنسل نشود. پروژه ای که از 1978 بر مبنای تجربه موشک فعال راداری AIM-7B که به دلیل مشکلاتی کنار گذاشته شده بود شروع شده بود و قرار بود دو برابر اسپارو قدرت رزمی و قیمتی نصف آن داشته باشد. نیروی هوایی بسیار خوش بینانه اعتقاد داشت با استفاده از آمرام قدرت نابودگری ایگل ها دو برابر و قدرت فالکون ها 6 برابر می شود. در میانه دهه 90 میلادی 40 تیر موشک آمرام در 12 ماموریت تست پرتاب شدند و نتایج و قابلیت اطمینانی فراتر از انتظار از خود نشان دادند. بهبود ها و استاندارد سازی های توسعه نرم افزار روی شکاری ها به جایگاهی رسید که موشکی که روی بلاک های مختلف اف-16 برای هماهنگ شدن بسیار پر مسئله بود در یک نبرد واقعی در ساعت 2220 به وقت محلی روز 27 دسامبر سال 1992 موفق شد یک فروند میگ 25 عراقی را منهدم بکند.

بسم الله الرحمن الرحیم با سلام با توجه به نبود گالری اختصاصی تصاویر هواپیماهای شناسایی در سایت ، این تاپیک ایجاد شده است ، لذا از دوستان گرامی تقاضا میگردد تصاویر با کیفیت خود را در این تاپیک قرار دهند . با تشکر از مدیریت سایت. Lockheed SR-71 Blackbird

صدر با عامری هم دیداری داشت ولی به نظر ائتلافش با حکیم و عبادی و شاید علاوی باشه نهایتا. در مورد عراق هم تمام این بحث ها برای هوشمندی بیشتر هست والا سخنان امروز پمپئو نشون داد که ایران قبلا در عراق کاری را کرده که در لبنان امام موسی صدر وچمران در وجهی کردند و بنابراین با اومدن یک شیخ و رفتنش چی زیادی تغییر نمیکنه اگر باهوش باشیم. البته تکمله هایی هم داره که باید در عراق انجام بدیم در بعد فرهنگی و اقتصادی مثل کاری که امام موسی صدر و چمران ( البته در محیطی متفاوت تر ) انجام دادند. حمله داعش به عراق شاید تهدیدی جدی برای ما بود حالا با هر برنامه ریزی منطقه ای یا خارجی ای که انجام شده بود ولی به لطف فرمان جهاد مرجعیت تبدیل به نقطه قوت تقویت تفکر مقاومت در عراق شد که پمپئو در سخنان امروزش اشاره مستقیم میکنه که ایران باید؟! شبه نظامیان شیعه عراق را خلع سلاح کنه و البته منظورش فقط سلاحشون نیست. شاید کمی تندی مقتدی صدر هم به همین برمیگرده.

چیزی که از شواهد برمیاد صدر به شدت و البته به نظر با تعصب خاصی دنبال ائتلاف با هر کسی است جز ائتلاف دولت قانون و فتح. تقریبا راضی هست با هر گروهی ائتلاف کنه جز این دو گروه که شاید منشاء داخلی داشته باشه و یا منشآ خارجی ( شروط حمایت مثلا مالی و سیاسی عربستان ) به هر حال با اینکه با هجوم داعش گروه نظامی صدر که اتفاقا در برابر امریکایی ها خوب مقاومت کرده بود تقریبا اگر اشتباه نکنم هیچ عملیات جدی ای در مقابل داعش انجام نداد و صدر هم در اوج بحران تا میتونست با راهپیمایی و تظاهرات کارشکنی میکرد در بغداد و بعضا به حشد میتاخت لابد دلایلی داشته و داره. به قول دوستمون در کوتاه مدت شاید قیمت نفت، کمک های عربستان و اعراب و البته آمریکا ( دنیای سیاست دشمن درجه یک را به هم پیمان تبدیل میکنه جالبه به قول اون تحلیلگر برای امریکا الان شاخص اینه ضد ایران باش، داعش هم باشی! مشکلی نیست ) ولی خب در بلند مدت به نظرم نادیده انگاری بخشی از پارلمان و مردم کشورت و همچنین یک کشور همسایه میسر نخواهد بود ولی باید بزاریم صدر خودش به این نتیجه برسه.

نفت 80 تا 90 دلاری..و افزایش صادرات عراق بعد از نابودی داعش....بهترین فرصت برای هر دولتیست...تا از خودش و احزاب اعتلافیش .یه سوپر من. بسازد.عموم مردم..عراق هم سواد تحلیلی اقتصادی ندارن.این درامد بالا به همراه مقداری مدیریت سیاست درست اقتصادی..می تواند در مدت 2..3 سال...بسیاری از مشکلات مردم عراق را رفع کنه. اگر این اتفاق بیوفته. شاهد یه عدالت و توسعه دیگه در عراق خواهیم بود.البته بشدت ناسیونالیست تر و مغرور تر.

با سلام   به طور کلی ریشه اینگونه صحبتهای جناب کیسینجر را با تئوری بازی ها در سیستم روابط بین الملل می بایست مورد بررسی قرار داد .   (نکته : تصاویر ذیل بخشی از پاورپوینت های تدریس اینجانب در واحد درسی " سیاست خارجی " و زیر مجموعه بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است . )                 در حقیقت ،اگر بخواهیم سخن کیسینجر را با دید مثبت  ( البته با کمترین درصد ) تحلیل کنیم ، آمریکایی ها با بزرگ کردن ایران در  حقیقت چند هدف را دنبال می کنند :   1- بزرگ نمودن ایران ( که همواره بعنوان یک تهدید در حوزه تمدنی غرب معرفی می شود ) بطور غیر مستقیم و صرفا" موید این امر است که ایالات متحده فقط توانایی برخورد با این تهدید !! را خواهد داشت . ( بزرگنمایی ایران با به کار بردن واژه امپراتوری و وجود سابقه ذهنی از این کلمه در اذهان مردم مبنی بر گسترش ارضی )   یک مثال تاریخی : مشهور است که بیشترین کتب تاریخی در زمینه تاریخ زندگی ناپلئون بناپارت را انگلیسی ها نوشته اند . جرج برنارد شاو ( حالا خودش انگلیسی بود ) اعتقاد دارد که انگلیسی ها با این کار در حقیقت بطور غیر مستقیم خودشان را در تاریخ بزرگ کرده اند ، چرا که این بریتانیایی ها بودند که عامل اصلی شکست و ساقط نمودن امپراتور فرانسه بشمار می آمدند .   2- هر قدر تهدید ایران در جامعه بین المللی بزرگتر باشد ( به قول وزیر تبلیغات آلمان نازی ، دروغ هرچه بزرگتر ، قابلیت باور پذیری آن بیشتر ) به همان نسبت ، منطق ایالات متحده برای ادامه سیاستهای فعلی بالاتر خواهد بود .   بنابراین  جمله هنری کیسینجر نه تنها نباید موجب خوشحالی گردد ، بلکه باید با احتیاط بیشتری با آن برخورد نمود .

اونوقت پولش رو از کجا می دهیم !؟ چطور برای تکمیل طرح های عمرانی و زیربنایی داخل ایران ، بودجه نیست ولی .... اعمال تکبر نسبت به مردم ایران هم حد و حدودی داره ... همین چند وقت پیش ، برادرِ همسرِ پسر عموم ، به علت فقر شدید ، خودکشی کرد .... جوان 25 ساله به خاطر فقر شدید خودش رو کشت ... تو اوج جوانی و آرزو !!!

رسانه های خارجی همیشه سعی در این داشتند که دستاورد های نظامی ایران رو (حالا صحیح و چه غیر صحیح) کوچک جلوه بدن . حالا چی شده که اینقدر در مورد فکور بزرگنمایی میکنن؟ چرا تو هر مقالشون سعی دارن برد فکور رو 2 یا 3 برابر فینیکس اعلام کنن در صورتیکه وزارت دفاع رسما از "میانبرد" اسم برد؟