با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:       (Shenyang J-8) Finback (نام نوعی نهنگ) نهنگ فین بک   یک نیروی هوائی را تنها زمانی می توان یک نیروی کارآمد دانست که با دارا بودن هواپیماهای رهگیر و ایجاد و کسب برتری هوائی ، توان حفاظت و حراست از آسمان کشور خود را داشته باشد. در میانه دهه 1960 میلادی ، طیف متعددی از هواپیماهای دشمن ، آسمان چین را تهدید می نمودند. از جمله این تهدیدات رو به فزونی می توان به بمب افکن های استراتژیک مافوق صوت آمریکائی B-58 Hustler و جنگنده بمب افکن های F-105 Thunderchief اشاره نمود. B-58 Bomber بمب افکن های B-36 ، B-52 و B-58 آمریکائی در یک قاب   F-105 در حالت فول لوود مهمات فورمیشن 24 فروندی ؛ اف - 105 ها   علاوه بر خطرات حاصل از این بمب افکن ها ، آمریکائی ها ؛ پرنده جدیدی را رونمائی کرده بودند که تهدیدی بسیار جدی برای امنیت ملی چین تلقی نمود. هواپیمای جاسوسی برد بلند U-2 را می توان یکی از کابوس های نیروی هوائی چین در آن ایام دانست.     در سال 1964 ، چین به ضرورت دارا بودن یک هواپیمای رهگیر که قادر به انجام عملیات در هر آب و هوائی باشد ؛ بیش از پیش وقوف یافته بود. ضرورتی که به هیچ وجه توسط جت J-7 ، که در واقع نسخه چینی MIG-21 روسی بود ، پاسخ داده نمی شد. میگ - 21   جی - 7 چینی ( نسخه میگ 21 روسی)   سرانجام چینی ها با ساخت جت J-8  ، پاسخی مناسب برای تهدیدات رو به فزونی در آسمان خود یافتند. با این مقدمه ، در معرفی نوزدهمین اژدهای زرد به سراغ این رهگیر چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.   ( Shenyang J-8 ) Finback نهنگ سواحل آتلانتیک    جی - 8 :  جت برتری هوائی و رهگیر  J-8 را باید یکی از دارائی های استراتژیک نیروی هوائی چین دانست. دارائی که محصولی اعلام یک نیاز به موقع توسط نیروی هوائی و پاسخ به موقع صنایع هوانوردی چین می باشد.   چین برای ساخت این پرنده مسیر بسیار طولانی و متنوعی را پیمود. پس از اظهار تمایل به مشارکت دادن و اعلام نیاز به جلب همکاری کشورهای گوناگون ( نظیر: شوروی ، آمریکا ، فرانسه ، اسرائیل و ... ) ؛ سرانجام این متخصصان و صنعت گران هوانوردی چین بودند که توانستند تا با وجود عدم همکاری سایر کشورها ، این جت رهگیر را با تکیه بر دانش بومی خود تولید نمایند.   این پرنده از نظر برخی از قابلیت های رزمی را می توان در کلاس هواپیماهائی نظیر F-4 Phantom II ، MIG-23 و SU-15 دسته بندی نمود. میگ - 23 روسی   فانتوم اف - 4   سوخو - 15 روسی   این هواپیما تولید سال 1980 میلادی است.   در حال حاضر بیش از 300 فروند از انواع مختلف و متنوع J-8 در  نیروی هوائی و هواپیمائی نیروی دریائی چین  در حال خدمت و انجام وظیفه می باشند.   هیچ نسخه ای از این پرنده تاکنون صادر نگردیده است. البته طبق ادعای ویکی پدیا ،تنها یک بار چینی ها برای فروش این هواپیما اقدام نمودن. در این مرحله ، چینی ها ،  این هواپیما را برای خرید به ایران پیشنهاد نمودند که با استقبال سرد و بی توجهی ایران مواجه شدند.   این جت رهگیر چینی ، از دو موتور توربوجت WP-13B  ساخت چین بهره میگیرد. موتور WP-13B ؛ قلب تپنده J-8   http://www.military.ir/forums/topic/20949-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B1%D9%87%DA%AF%DB%8C%D8%B1-%D8%AC%DB%8C%D8%A7%D9%86-8ii/ http://www.military.ir/forums/topic/6099-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%AA-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-finback-%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%88%D9%85-%D8%A8%D9%87-j-8-ii-m-%DB%8C%D8%A7-%D8%A7%D9%81-8/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:   (KJ-2000) Main ring (حلقه اصلی)     مسلما و قطعا ؛ یکی از مهمترین تسلیحاتی که هر نیروی هوائی مدرنی باید به آن مجهز شود ، پرنده های پیش اخطار ( یا اصطلاحا آواکس ها) هستند. نیروی هوائی چین هم از مدتها قبل این نیاز را در خود احساس می نمود و مطابق با این نیاز صنایع هوانوردی چین ، اقدام به تولید طیف متنوعی از پست های پرنده اخطار پیش هنگام نمود. پیش از این دو نمونه KJ-200 و ZDK-03 در این تاپیک مورد بررسی قرار گرفتند.   ZDK-03 در خدمت نیروی هوائی پاکستان   اما همچنان خلاء وجود یک آواکس برد بلند و دوربرد در نیروی هوائی چین احساس می گردید.   تولید هواپیمای KJ-2000 شاید بهترین پاسخی بود که چینی ها به این نیاز دادند. هواپیمائی که در ابتدا قرار بود که محصول مشترک روسیه - اسرائیل و چین باشد (با کد A-50 i ) ؛ اما تحت تأثیر فشارهای آمریکا ، رژیم صهیونیستی از این پروژه کنار کشید و در نهایت خود چینی ها و با تکیه بر دانش بومی خود ( البته با الگو پذیری و کپی کاری از رادارهای فالکون اسرائیل) اقدام به تولید این پرنده استراتژیک نمودند.   IL-76 روسی در اسرائیل در حال تبدیل شدن به A-50i   با این مقدمه ، در معرفی هجدهمین اژدهای زرد به سراغ این آواکس چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.   ( KJ-2000 ) Mainring حلقه اصلی     کی جی - 2000 :  هواپیمای کنترل و هشدار زود هنگام  KJ-2000 را باید یکی از استراتژیک ترین محصولات صنعت هوانوردی چینی دانست. محصولی که باید آنرا پاسخ قاطع چین به اعمال فشارها و تحریم های آمریکادانست.     چین در ابتدا تصمیم داشت که هواپیمای بریف-50 روسیه را به سیستم های الکترونیکی پیشرفته آواکس فالکون اسرائیلی مجهز نماید. مطابق این توافق نامه سه جانبه مابین روسیه - اسرائیل و چین ؛ یک فروند آواکس روسی به تل آویو منتقل گردید. اما پس از مدتی بخاطر اعمال فشارهای آمریکا به اسرائیل و نگرانی پنتاگون از انتقال تکنولوژی پیشرفته اسرائیلی به چین ( بخاطر شباهت های بالای تکنولوژیکی آواکس فالکون به آواکس E-3 ) ؛ اسرائیلی ها از ادامه پروژه منع شدند.   بریف آ- 50 ساخت روسیه   آواکس فالکون اسرائیلی ، یکی از پیشرفته ترین آواکس های جهان   بریف A-50 روسی که طبق توافق 3 جانبه به اسرائیل منتقل شده بود تا در نهایت تحویل چین شود   در نتیجه چین پس از انتقال آواکس نیمه کاره به چین ؛ با اتکاء به دانش بومی خود سرانجام آواکس کی جی - 2000 را تولید نمود که طیق ادعای چینی ها شباهت های تکنولوژیکی بسیاری به آواکس فالکون دارد. هر چند بخاطر عدم دسترسی منابع بی طرف به این هواپیما ، امکان مقایسه قابلیت های آن با نسخه های روسی و غربی وجود ندارد.     این هواپیما تولید سال 2003 میلادی است.   KJ-2000 در اولین گام ها   طیق ادعای منابع چینی بیش از 5 فروند از این هواپیما تولید گردیده است.     با توجه به نیاز نیروی هوائی خلق چین به این هواپیما و محدودیت های خط تولید تاکنون مجوز صادرات این هواپیما صادر نگردیده است و نتیجتا هیچ خریدار خارجی برای دریافت این هواپیما ثبت سفارش نکرده است.     این آواکس که بر پایه هواپیمای ترابری IL-76 روسی تولید شده است ، از چهار موتور تورفن Soloviev D-30  ساخت روسیه بهره میگیرد. (همانند IL-76)   موتور D-30 روسی ، قلب تپنده KJ-2000 چینی این موتور ، علاوه بر این آواکس بر IL-76 ، Mig-31 و Xian H-6 هم نصب شده است   http://www.military.ir/forums/topic/8849-kj-2000-%D8%8C-%D8%A2%D9%88%D8%A7%D9%83%D8%B3%D9%8A-%D9%83%D9%87-%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%86-%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D9%86%D9%85%D9%8A-%DA%86%D8%B1%D8%AE%D8%AF/   ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

بنام خداوند بخشنده مهربان     پرواز اژدهای زرد (نگاهی گذرا به صنعت هوانوردی نظامی چین)     با سلام خدمت دوستان و سروران عزیز میلیتاریست   پیش از این و در قالب شش تاپیک مجزا ( در قالب دانشنامه و گردآوری اطلاعات) ، اقدام به دسته بندی انواع متفاوتی از تسلیحات شامل :  آواکس ها ، هلی کوپترهای تهاجمی ، آتشبارهای خودکششی ، هواپیماهای ترابری و موشک های بالستیک نمودیم و اگر عمری باقی بود ، این بخش ها را  همزمان با تکمیل لیست تسلیحات فوق الذکر ، در خصوص تدوین دانشنامه سایر تسلیحات هم ادامه خواهیم داد.   اما در کنار این نوع دسته بندی ، نیاز به دسته بندی دیگری هم احساس می شد که ان شاء الله از این تاپیک ، این بخش مغفول مانده انجمن را هم به اتفاق پیگیری خواهیم نمود. یعنی دسته بندی محصولات نظامی کشورهای مختلف. در این تاپیک که اولین بخش از این سلسله تاپیک ها می باشد ، به بخش های مختلف صنعت هوانوردی چین (جت های جنگی ، هواپیماهای سنگین ، هلی کوپترها و ... ) و محصولات و تولیدات این صنعت خواهیم پرداخت.   جستار گشائی - اخیرا و با زمزمه لغو تحریم های تسلیحاتی ایران ،  گمانه زنی می شود که یکی از مقصدهای احتمالی مقامات وزارت دفاع برای خریدهای هوائی ، کشور چین باشد. در تصور بسیاری از علاقمندان به صنعت هوانوردی ، پرنده های چینی ؛ نسخه های بی کیفیتی از هواپیماهای روسی هستند. (عموما نسخه های چینی میگ 17 و 21  به ذهن علاقمندان به هواگردها می رسد). حال آنکه کشور چین در این ایام در حوزه صنعت هوانوردی پیشرفت های بسیاری نموده است و احتمال اینکه بتواند بخش از نیازمندی های امروزه نیروی هوائی ارتش جمهوری اسلامی و هواپیمائی نیروی زمینی ارتش (هوانیروز) و ... را تأمین نماید وجود دارد. به همین دلیل به عنوان سوژه اول سلسله بحث های صنایع نظامی کشورهای مختلف ، کشور چین را انتخاب نمودیم تا دوستان با این صنعت آشنائی بیشتری پیدا کنند.     نامگذاری - در درجه اول می بایست با روش نامگذاری پرنده های چینی آشنا بشویم تا من بعد با دیدن علامت اختصاری هر هواپیما ، با کارکرد و شرح وظیفه آن با سهولت بیشتر آشنا شویم شاید جدول ذیل بتواند در این خصوص راهگشا باشد : H : بمب افکن JH : جنگنده بمب افکن J : جنگنده JJ : جنگنده - آموزشی JZ : جنگنده / شناسائی Q : جنگنده پشتیبانی نزدیک / جنگنده حمله به مواضع زمینی L/JL : جت آموزشی Y : هواپیمای ترابری Z : هلی کوپتر صنعت هوانوردی چین در یک نگاه   جنگنده نسل پنجمی Chengdo J-20   Xian Y-20 ترابری سنگین در کلاس C-17 آمریکا   جت آموزشی Hongdo L-15   هواپیمای آب نشین Harbin SH-5   جنگنده بمب افکن Shenyang J-16   جت پشتیبانی نزدیک Xian JH-7   J-8 نسخه چینی میگ 23   Shenyang J-11 نسخه چینی سوخو 27   Shenyang Y-30   آواکس KJ-500   Changhe Z-11   Harbin Z-9C   Z-15   Z-10   پتروداکتیل 1 ، پهپادی مشابه ریپر آمریکا   Soar Dragon پهپادی مشابه گلوبال هاوک آمریکا   Sharp Sword   هلی کوپتر بدون سرنشین SVU-200-UAV         ادامه دارد .... ------------ پ.ن : انشاءالله که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : انشاءالله از پست بعدی به تدریج شروع به معرفی انواع مختلف هواگردهای ساخت شده توسط کشور جمهوری خلق چین خواهیم نمود.   -------------------- کپی رایت : با توجه به اینکه این تحقیق صرفا برای نشر در این انجمن گردآوری شده است ، استفاده از مطالب این تاپیک فقط با ذکر نام military.ir به عنوان منبع مجاز می باشد.   مترجم و گردآوری کننده : مهران-55   منابع : این تاپیک گردآوری بوده و منبع واحدی ندارد. در زمان معرفی هر هواگرد ، منبع مرتبط با آن پرنده نیز اعلام میگردد.

بسم الله الرحمن الرحیم   نیزه های مرگبار (نگاهی گذرا به موشک های بالستیک)   با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست   پس از تدوین دانشنامه (فهرست کردن و گردآوری اطلاعات داخل یا خارج سایت) در خصوص  آواکس ها ، هلی کوپترهای تهاجمی ، آتشبارهای خودکششی و هواپیماهای ترابری این بار به اتفاق دوستان ؛ سراغ موشک های زمین به زمین می رویم و در قالب این تاپیک به دسته بندی و معرفی انواع موشک های بالستیک و همچنین بررسی توان موشکی کشورهای مختلف جهان خواهیم پرداخت.     اما پیش از شروع این تاپیک و معرفی انواع موشک های بالستیک ، ابتدا تعدادی از واژه های عمومی مورد استفاده در این بحث را با یکدیگر مرور میکنیم :   موشک : سلاحی است بدون سرنشین ، هدایت شونده یا غیر هدایت شونده که نیروی پیشران خود را از طریق احتراق سوختی که با خود حمل می نماید تأمین می نماید.     موشک آزاد (یا راکت) : راکت یا موشک آزاد ، سلاحی است غیر هدایت شونده که پس از شلیک شدن ، امکان هدایت و یا تغییر مسیر آن وجود ندارد. (عکس تزئینی می باشد)   موشک هدایت شونده : نوع دیگری از موشک ها می باشد که پس از شلیک شدن نیز ، امکان تصحیح و یا تغییر دادن مسیر آن وجود دارد. همچنین حتی امکان تعریف هدف جدید نیز برای برخی از انواع آن میسر می باشد.   انواع هدایت موشک : موشک های هدایت شونده ، عموما به یکی از این چند روش قابل هدایت هستند : الف - هدایت سیمی ب- هدایت گرمائی پ - هدایت تلویزیونی ت- هدایت راداری ث- هدایت لیزری در بعضی از موشک ها امکان استفاده از دو یا چند روش هدایتی نیز امکان پذیر می باشد.   موشک های هواپایه : موشک های هواپایه ، موشک هائی هستند که توسط هواپیماها حمل می شوند و بر علیه اهدافی در آسمان (هوا به هوا) ، زمین (هوا به زمین) و دریا (هوا به دریا) قابلیت شلیک شدن را دارا می باشند.     موشک های دریا پایه : موشک های دریاپایه ، خود به دو دسته موشک های سطحی و موشک های زیر سطحی تقسیم می شوند. این دسته از موشک ها توسط ناوهای جنگی و زیر دریائی ها مورد استفاده قرار می گیرند و بر علیه اهدافی در آسمان (دریا به هوا) ، دریا (سطح به سطح) و زمین (سطح به ساحل یا دریا به خشکی) مورد استفاده قرار می گیرند.     موشک های زمین پایه : این گروه از موشک ها همان گونه که از نامشان مشخص می باشد ، از روی سطح زمین بر علیه اهداف شلیک می گردند. این گروه که متنوع ترین طبقه بندی موشک ها را نیز شامل می شوند ؛ از موشک های دوش پرتاب پیاده نظام تا موشک های ماهواره بر فضاپیما را در خود جای می دهند.       موشک بالستیک : موشک های بالستیک گروهی از موشک های زمین به زمین (زمین پایه) را شامل می شوند که تا ارتفاع بسیار بالائی اوج می گیرند (که این قسمت راه با موتور روشن انجام می شود) و مابقی راه را با استفاده از نیروی جاذبه زمین به سمت هدف می روند که بیشتر مانند یک سقوط آزاد است. (البته با هدایت صحیح) موشک های بالستیک معمولا ارتفاع بسیار بالائی می گیرند و برخی از این نوع موشک ها (که برد بسیار بالائی دارند) حتی از جو زمین خارج می شوند و با استفاده از یک ماشین ورود مجدد (RV) به جو زمین باز می گردند.   موشک های زمین به زمین به دو صورت کلی پرتاب می شوند: ثابت : در این روش موشک از سکوهای رو زمینی و یا زیر زمینی ثابت پرتاب می گردند سیار : در این روش ، موشک ها بر روی خودرو(هائی که ویژه هر موشک ساخته می شوند) حمل و شلیک می گردند.       انواع موشک بالستیک :  موشک های بالستیک را می توان بر حسب برد یا کارکرد آنها دسته بندی نمود که عموما بر حسب برد دسته بندی می شوند. 1- موشک جنگی برد کوتاه تاکتیکی (Tactical Missile): این گروه از موشک ها دارای بردی مابین 150 تا 300 کیلومتر می باشند. 2- موشک بالستیک تاکتیکی برد کوتاه (Tactical Ballistic Missile): این موشک ها که به اختصار TBM هم نامیده می شوند، بردی کمتر از 500 کیلومتر را دارا هستند. 3- موشک بالستیک کوتاه برد (Short-range Ballistic missile) : موشک هائی با برد کمتر از 1000 کیلومتر که به اختصار SRBM نامیده می شوند. 4- موشک بالستیک برد متوسط یا میانبرد (Medium-Range ballistic Missile) : موشکهائی که بردی مابین 1000 الی 3500 کیلومتر را دارا می باشند در این گروه قرار می گیرند. این گروه از بالستیک ها را به اختصار MRBM هم می نامند. 5- موشک بالستیک برد بلند (Intermediate-range ballistic missile) : این گروه از موشکها ، یعنی IRBM دارای بردی مابین 3500 الی 5500 کیلومتر هستند. 6- موشک بالستیک قاره پیما (Intercontinental ballistic missile) : این گروه از موشکها دارای برد بیشتر از 5000 کیلومتر می باشند. به این گروه هم به اختصار ICBM می گوئیم   ادامه دارد .... ------------ پ.ن : انشاءالله که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : انشاءالله از پست بعدی شروع به بررسی موشک های بالستیک ساخت شده توسط کشورهای مختلف جهان خواهیم پرداخت.   -------------------- کپی رایت : استفاده از مطالب این تاپیک فقط با ذکر نام military.ir به عنوان منبع مجاز می باشد.   مترجم و گردآوری کننده : مهران-55   منابع :                                       1 و 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و ...     ---------- با تکمیلتر شدن تاپیک، منتقل می شود PersianKing

با سلام پیکان در برابر فلاگر نبردهای دریایی میان ایران و عراق در طول جنگ فرسایشی (1988-1980) ، شاید از یک نظر ، گمنام ترین بخش جنگ بشمار می رود و روایتهای محدودی از نبرد میان شناورهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی و نیروی دریایی و هوایی عراق در شمال خلیج پارس تاکنون به رشته تحریر درآمده است . با این حال ، یکی از جذاب ترین روایتها نبردی بود که میان شناور رزمی همیشه جاوید پیکان با جنگنده/ بمب افکن های MIG-23BN عراقی در همان اوایل جنگ رخ داد . در تاریخ 9 آبان 1359 ، به شناورهای رزمی پیکان ، گردونه و جوشن در قالب گروه رزمی 421 دستور داده شد تا سکوهای نفتی البکر و الامیه در شمال خلیج پارس که نقش آنها در جمع آوری اطلاعات جاسوسی از تحرکات نیروی دریایی و هوایی غیر قابل چشم پوشی بود را منهدم نموده و از میان بردارند . این گروه رزمی که توسط دو فروند جنگنده / بمب افکن F-4E نیروی هوایی و بالگردهای سی کینگ نیروی دریایی پشتیبانی می شدند ، ماموریت خود را آغاز نموده ولی با واکنش نیروی دریایی و هوایی عراق مواجه شدند . در این میان ، فانتوم ها با توجه به مجهز بودن به سامانه قدرتمند " درخت جنگی " ، در پیش بودن خطر هوایی ، شامل حداقل دو فروند MIG-23BN عراقی را به شناورهای نیروی دریایی اطلاع داده و ماجرا از همین جا آغاز شد . میگهای عراقی بسرعت وارد منطقه شده و با گرفتن سمت و ارتفاع مناسب ، آماده حمله به شناورهای ارتش شدند . اما ناوچه پیکان که با دراختیار داشتن سامانه دفاع هوایی دوش پرتاب سام-7 ماموریت دفاع هوایی رابرعهده داشت ، وارد منطقه شد و بلافاصله مبادرت به آتش نمودند . در این میان ، میگهای عراقی که دچار غافلگیری شده بودند ، قصد افزایش ارتفاع را داشته ولی یکی از میگها در برد آتش توپ اتوملارا 76 م.م پیکان قرار گرفت و بلافاصله منهدم شد . بعدها ، عراقی ها متوجه شدند که میگهای فق الذکر به هیچ عنوان توانایی اجرای عملیات رزمی بر فراز آب را ندارند و به همین علت ، این جتهای مجدداً به پایگاه های مبداء خود باز گشتند . این امر مقدمه ای شد برای ورود جنگ افزارهای فرانسوی ( سوپر اتاندارد و میراژ F-1) که این سخت افزارها ، در زمان خود ، مقهور قدرت تامکتهای نیروی هوایی ارتش شدند .

با سلام   آماده سازی برای عملیات آخوندک     از ده ماه قبل از اجرای عملیات آخوندک ، که به منظور اسکورت گزوه رزمی  " فاکس تروت" ، برنامه ریزی شده بود ، آماده سازی های مقدماتی برای این عملیات  در جنوب کالیفرنیا  آغاز گردید . برای فرماندهی این گروه رزمی ، آدمیرال " گای زلر" ( فرماندهی وقت گروه رزمی ناوشکن های نیروی دریایی ) به شکل جالب توجهی بر اجرای تمرینات دقیق به منظور آماده شدن یگانها برای اجرای عملیات در شمال دریای عرب ( در نزدیکی سواحل پاکستان و ایران ) اصرار می ورزید .       CGN-35   در ابتدای امر ، مهارت ناوگروه رزمی در تفسیر مقررات درگیری (ROE) برای مقابله با شناورهای سطحی  کوچک و بسیار مانورپذیر ( به مانند شناورهای بوگهامر) و پرنده های رزمی با قابلیت پرواز در نزدیکی سطح زمین که هردو جزء نخستین تهدیدها در خلیج پارس بشمار می آمدند مورد ارزیابی قرار گرفت و پس از آن تمرینات ویژه ای برای مقابله با موشکهای ضد شناور کرم ابریشم ( که جزء زرادخانه نیروهای مسلح ایران در آنزمان بود ) صورت پذیرفت.  علاوه براین ، تاکتیکهای بکاو وبکش در تمام اوقات شبانه روز که در آنزمان اصطلاحاً " پُتک " نامیده می شد ( یکسری تاکتیکهای ویژه برای مقابله با اهداف پرنده سریع در سطح آب) ، شیوه های متنوع برای اسکورت کاروانها ، پشتیبانی آتش از یگانهای دریایی همراه و  همچنین شناسایی و تخریب میدانهای مین دریایی نیز در دستور کار قرار گرفت .     DD-975 و DDG-16     این ناوگروه ، در طول نوامبر 1987 ، تمرینات خود را در دریای "برینگ" دنبال می نمود و بلافاصله پس از اتمام آموزش ، از مسر غرب اقیانوس آرام و سپس اقیانوس هند به پایگاه نیروی دریایی در شمال دریای عرب اعزام شد . در جریان تمرینات  این ناوگروه در ژانوبه 1988 در هاوایی ، خدمه سناریوهای مختلفی را در جریان یک رزمایش 96 ساعته برای مقابله با تهدیدات زیر سطحی احتمالی نیز به انجام رساند که  دراین رزمایش ، نیروی دریایی از مهمات واقعی نظیر موشکهای هارپون ، مهمات هدایت شونده لیزری  و مهمات  هوا به سطح " راک آی " نیز استفاده نمود .       FFG-58 و FFG-56   اما پس از ورود ناوهواپیمابر فورستال (CV-59) به منطقه و برخورد شناور رزمی ساموئل . بی . رابرتز (FFG-58) به یک مین در 14 آوریل 1988 ،ناگهان دستور اعزام به منطقه نبرد صادر شد .         FFG-24  و  FFG-51   با صدور دستور نظامی ، دو  شناور رزمی در این گروه در مسیر  بندر مومباسا ناگهان تغییر مسیر داده و دو شناور یو اس اس جوزف استرائوس  (DDG-16) و یو اس اس بگلی  (FF-I069)  با درپیش گرفتن سمت شمال ، پس از سوخت گیری از شناور پشتیبانی یو اس اس واباش (AOR-5)  با افزایش سرعت به 25 نات دریایی  بسوی تنگه هرمز  شتافتند تا به دو شناور همگروه خود ، یعنی یو اس اس  مریل  (DD-976) و یو اس اس مک کورمیک (DDG-8) پیوسته و آماده ورود به خلیج فارس شوند .      AOR-5 و LPD-14     این چهار شناور رزمی در مسیر پیشروی خود ، به سازمان رزمی یگان حاضر در خاورمیانه (MEF) شامل یو اس اس سیمپسون (FFG-56) ، یو اس اس او برایان (DD-975) ، یو اس اس ج ویلیامز  (FFG-24) ، یو اس  اس وین رایت (CG-28) ، یو اس اس گری  (FFG-5 I) و درنهایت  ، یو اس اس ترنتون (LPD-14) ملحق شدند . در شمال دریای عرب نیز ، ناوهواپیمابر اینترپرایز (CVN-65) به همراه شناورهای اسکورت ویژه خود ، یو اس اس ریسونر  (FF-1063) و یو اس اس ترکستون (CGN-35) به منظور مقابله با تهدید شناورهای رزمی  و همچنین حملات احتمالی هوایی در نزدیکی چابهار استقرار یافتند .   پی نوشت :   سئوال اینجاست با توجه به این تجربه ، سناریوی آینده نیروی دریایی ایالات متحده در یک درگیری احتمالی چیست ؟؟؟؟   کاپیتان  جی. بی . پرکینز  نیروی دریایی ایالات متحده  مجله نیروی دریایی - ماه مه 1989   مترجم : MR9/ صرفاً برای میلیتاری

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:     ( Shenyang J-15 ) Flying Shark (کوسه پرنده)     امروزه یکی از ابزارهای تثبیت کننده یک کشور به عنوان ابرقدرت نظامی ، دارا بودن و توان عملیاتی داشتن ناوهای هواپیمابر آن کشور می باشد. چین کمونیست سالها از این نقیصه رنج می برد تا سرانجام با خرید یک فروند ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسف کلاس شوروی سابق ( در سازمان رزم چین با نام لیائولینگ کلاس نامیده شد) ، در جهت رفع این کمبود خود گام برداشت.   ناو هواپیمابر لیائولینگ چین   اما پس از حل این مشکل ، مشکل دیگری برای چینی ها خود را عیان نمود. ناوهای هواپیمابر ، نیاز به هواپیماهائی دارند که بطور تخصصی برای نشست و برخواست و انجام عملیات رزمی بر روی این ناوها ساخته شده باشند ؛ اما چین فاقد چنین هواپیماهائی بود. برای همین چین در اولین گام تصمیم به خرید جت های پیشرفته ناونشین سوخو-33 (SU-33) روسی گرفت. پس از مذاکراتی بسیار فشرده و طولانی ؛ سرانجام روس ها اعلام نمودن که تمایلی به فروش این جت پیشرفته خود به چین را ندارند.   سوخو-33 روسیه ( فلانکر - دی)   در گام بعدی چین به سمت تغییر کاربری یکی از جت های تولید داخل ، با هدف تبدیل آن به یک جت رزمی ناونشین نمود. مناسب ترین گزینه پیش روی ، جت J-11B (نسخه چینی Su-27SK موسوه به فلانکر-دی ) بود و صنایع معظم شنیانگ چین ، پروژه تولید جت جدید را که من بعد با کد J-15 نامیده میشد ؛ به دست گرفت. در این بین بدست آوردن یک فروند سوخو 33 (موسوم به فلانکرD) از طریق اوکراین و بررسی این جت توسط کارشناسان صنعت هوانوردی چین ، بسیاری از خلاء های تکنولوژیکی چین را برای تولید چنین پرنده از بین برد. امروزه چین با دارا بودن خط تولید هواپیماهای ناونشین ؛ برای توسعه و افزایش دادن ناوگان هواپیمابر خود ، هیچ گونه کمبودی را احساس نمیکند.   شنیانگ جی - 11 بی   با این مقدمه نه چندان کوتاه ، در معرفی شانزدهمین اژدهای زرد به سراغ این جت پیشرفته چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.       ( J-15 ) Flying Shark کوسه پرنده     جی - 15 :  جت چند منظوره ناونشین J-15 را می توان یکی از حیاتی ترین گام های صنعت هوانوردی چینی دانست. گامی که چین را وارد عرصه جدیدی از تولید هواگردهای رزمی ( ناونشین های مدرن) نمود.     این هواپیما با دارا بودن طیف بسیار متنوعی از تسلیحات هوا به هوا ، هوا به دریا ، هوا به زمین و همچنین pod های جنگ الکترونیک ؛ برای گستره بسیار متنوعی از مأموریت های رزمی تجهیز شده است.     ظاهرا برای اولین بار از این هواپیما در سال 2009 میلادی رونمائی گردید. خط تولید این هواگرد هم از اواخر سال 2013 میلادی رسما آغاز به فعالیت نمود.     تاکنون فقط 25 فروند از این هواپیما تولید شده  است. اما هواپیمائی نیروی دریائی چین ، در مجموع سفارش تولید 250 فروند از این جت پیشرفته را به صنایع شنیانگ داده است و بناست که در آینده نسخه های پیشرفته تر این هواگرد ، به برخی خصوصبات استیلت (نامرئی شدن از دید رادار) هم تجهیز بشوند.     با توجه به تازگی راه اندازی خط تولید این پرنده و نیاز بسیار زیاد و اولویت هواپیمائی نیروی دریائی چین ، تمامی ظرفیت خط تولید این هواگرد به تولید برای داخل کشور اختصاص یافته است و هیچگونه سفارشی برای صادرات این پرنده ثبت نگردیده است.     این جنگنده چینی از دو موتور توربوفن  Saturn AL-31F3 (ساخت روسیه) بهره می گیرد. اما در صورت کارشکنی و عدم همراهی طرف روسی ، این هواپیما برای نیروی محرکه خود امکان تجهیز به دو موتور Shenyang WS-10A (ساخت چین ) را دارا می باشد.   موتور Saturn AL-31 ، قلب طپنده J-15   موتور WS-10 چینی ، قلب جایگزین J-15   http://www.military.ir/forums/topic/26826-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%DA%86%D9%86%D8%AF-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%B4%DB%8C%D9%86-j-15/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:       ( Chengdu J-7 ) Airguard (محافظ هوائی)     تا سالها ، چین فقط مصرف کننده محصولات هوائی تولید شده در اتحاد جماهیر شوروی بود. اما در اواخر دهه 50 میلادی و اوایل دهه 60 ، طبق فرمان خروشچوف ، نقشه ها ، فرمول ها و کیت های هواپیمای میگ - 21 روسی ، در اختیاران برادران کمونیست چینی شان قرار گرفت و بدین ترتیب رسما روس ها ، شرایطی را فراهم نمودن تا یکی از پیشرفته ترین رهگیرهایشان ( در آن مقطع) ، در کشوری دیگر تولید تحت لیسانس شود.     دقیقا به همین دلیل است که تولید جت " جی - 7 " را باید یکی از نقاط عطف و موثر در صنعت هوانوردی چین دانست.   به همین دلیل در معرفی پانزدهمین اژدهای زرد به سراغ این جت نام آشنای چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.         ( F-7 ) Fishbed ماهی بستر رودخانه     جی - 7 :  شکاری رهگیر و برتری هوائی  J-7 را می توان یکی از مشهورترین گام های صنعت هوانوردی چینی دانست. گامی که برای کم کردن فاصله چین با سایر تولیدکنندگان هواپیما در جهان ؛ بسیار مهم و حیاتی بود و این گام بلند با تولید تحت لیسانس میگ - 21 در چین برداشته شد.     میگ - 21 روسی ( پدر J-7 های چینی)   این هواپیما که در ابتدا برای مآموریت های رهگیری و برتری هوائی تولید شده بود ، پس از انجام بسیاری از تغییرات و بهینه سازی ها ، برای طیف گوناگونی از مأموریت ها باز طراحی شده است.     ظاهرا برای اولین بار از این هواپیما رسما در سال 1966 میلادی رونمائی گردید.     تاکنون نزدیک به 2500 فروند از این هواپیما تولید شده است که از این تعداد ، مجموعا نزدیک به 400 فروند آن در نیروی هوائی چین و هواپیمائی نیروی دریائی چین به خدمت گرفته شده است.     علاوه بر چین ، این هواپیما در نیروی هوائی بسیاری از کشورهای کم درآمد و نسبتا فقیر بکار گرفته شده است ؛ که از آنجمله می توان به برمه (30 فروند) ، بنگلادش (74 فروند) ، مصر (74)، عراق (80) ، پاکستان (150) ، سودان (20) ، آلبانی (12) و ... اشاره نمود.       نیروی هوائی جمهوری اسلامی ایران هم 20 فروند F-7 از چین خریداری نموده است.     این جنگنده چینی از یک موتور توربوجت  Liyang Wopen-13F (ساخت چین) بهره می گیرد.       http://www.military.ir/forums/topic/20831-%D8%AC%DB%8C%D8%A7%D9%86-7-%D8%B1%D9%88%D8%AD%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%AF-%D9%85%DB%8C%DA%AF-21/   http://www.military.ir/forums/topic/7930-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-f-7/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:     با سلام خدمت شما دوست عزیز کمپانی معظم هوانوردی شنیانگ ، در بخش های مختلف صنعت هوانوردی ( من جمله تولید جت های سبک جنگی ، بمب افکن های استراتژیک و ... ) فعالیت می نماید. علاوه بر تولید هواگردهای گوناگون ، این شرکت انواع موتورهای توربوفن و توربو جت را هم تولید می نماید. در واقع بسته به نیاز طراحان مختلف و هواپیماها گوناگون ، موتورهای متفاوتی بر روی این هواپیماها نصب می گردد که بخشی از این موتورهای مورد استفاده در هواپیماهای ساخت چین ، روسی ، بخشی ساخت چین و تعداد اندکی هم کانادائی هستند.        ( Shenyang J-31 ) Gyrfalcon (سُنقر = نوعی شاهین کوچک)     با ساخته شدن اولین جت های نسل پنجم توسط ایالات متحده آمریکا ( F-22 و F-35 ) ، صنعت هوانوردی جهان وارد عصر جدیدی شد ، عصری که به دوران رادار گریزها مشهور گشت. پس از ایالات متحده ، کشورهای مختلفی در جهان پروژه جنگنده نسل پنجم رو آغاز نمودند که از آنجمله می توان به روسیه ، ژاپن ، سوئد ، لهستان ، هندوستان ، کره جنوبی ، ترکیه و ... اشاره نمود. نیروی هوائی چین و صنعت هوانوردی چین هم برای اینکه از این قافله تکنولوژیکی عقب نمانند ، برنامه ریزی برای اجرائی کردن دو پروژه جنگنده رادار گریز J-20 و J-31 خود را عملیاتی نمودند.   پروژه J-31 که با نام صادراتی FC-31 هم شناخته می شود ، بخاطر شباهت های ظاهری فراوانی که با جت نسل پنجمی f-35 آمریکائی داشت ، جتجال بسیار بیشتری را به پا نمود.   به همین دلیل در معرفی چهاردهمین اژدهای زرد به سراغ این جت مدرن و رادار گریز چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.     ( FC-31 ) Falcon Hawk شاهین     جی - 31 :  هواپیمای نسل پنجمی و رادار گریز  J-31 را می توان یکی از بلندترین گام های صنعت هوانوردی چینی دانست. گامی که برای تثبیت جایگاه چین در بین تولیدکنندگان برتر هواپیما در جهان ؛ بسیار مهم و حیاتی بود.   سرانجام پس از مدتها انتظار ، چینی ها با ارائه محصول جی - 31 ، نام خود را از زیر سایه کپی کننده هواپیماهای اسقاطی و زنگ زده روسی ؛ با افتخار تمام خارج کنند و در کنار آمریکا و روسیه ، ضلع سوم دارندگان و تولیدکنندگان جنگنده های نامرئی و رادار گریز در جهان را به نام خود ثبت کنند.     این هواپیما که برای طیف گوناگونی از مأمویت ها طراحی شده است ، بخاطر شبها خارق العاده ای که به F-35 آمریکائی دارد ؛ در بدو رو نمائی ، شایعات زیادی را بدنبال خود یدک میکشید. (در خصوص جاوسی صنعتی و سرقت نقشه ها و اطلاعات اف - 35 توسط چینی ها)       ظاهرا برای اولین بار از این هواپیما رسما در سال 2012 میلادی رونمائی گردید.     تاکنون فقط دو نمونه اولیه (پروتایپ) از این پرنده رونمائی شده است و هنوز هیچ گزارشی مبنی بر ایجاد رسمی خط تولید این پرنده منتشر نشده است. هواپیمائی نیروی دریائی چین ، اعلام نموده که تعدادی از این جت نسل پنجمی را خریداری خواهد نمود.     هنوز هیچ سفارش خارجی برای خرید این هواپیما ثبت نشده است. اما برخی شایعات ، از ثبت یک سفارش اولیه 30 الی 40 فروندی توسط نیروی هوائی و نیروی دریائی پاکستان ، حکایت دارد. چینی ها بارها و بارها اعلام نموده اند که تولید این جنگنده را برای صادرات و با هدف رقابت با  " اف -35 " آمریکائی در بازارهای جهانی تولید نموده اند.     پیش از این آمریکائی ها ، در این کلاس هواپیما ، دو جت نسل پنجمی F-22 و F-35 را تولید نموده اند. همچنین جت Pak-Fa روسیه هم در همین کلاس تعریف می شود.   F-22 جنگنده نسل پنجم آمریکائی   F-35 جنگنده نسل پنجم آمریکائی   PAK-FA جنگنده نسل پنجم روسی   این جنگنده چینی هم مانند نسخه اصلی  از دو موتور توربوفن  Klimov RD-93 (ساخت روسیه) بهره می گیرد. هر چند چینی ها می گویند که استفاده از موتور روسی ، فقط برای انجام آزمایشات اولیه بوده است و نسخه نهائی با دو موتور توربوفن Guizhou WS-13 (ساخت چین) به بازار عرضه خواهد شد.   موتور روسی Klimov RD-93 ( یکی از انشعابات خانواده RD-33)   موتور چینی WS-13   در این انجمن تاپیک مستقلی در خصوص این پرنده وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Shenyang_J-31       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:       ( J-16D ) Red Eagle (عقاب سرخ)     یکی از مهمترین مخاطراتی که همیشه نیروی هوائی هر کشوری را تهدید میکند ، وجود شبکه راداری و پدافندی قدرتمند دشمن است و همیشه یکی از اولین طرح های هر نیروی هوائی برای کسب برتری هوائی و تسلط بر آسمان ؛ سرکوب شبکه پدافندی دشمن می باشد. شاید به همین دلیل باشد که تاکنون بسیاری از کشورهای صاحب نام در صنعت هوانوردی جهان ، سعی در ساخت هواپیماهای ویژه سرکوب پدافندی دشمن (SEAD) داشته اند. صنعت هوانوردی چین هم خود را از این نیاز بی بهره ندانسته است. به همین دلیل با ایجاد یک سری تغییرات در یکی از پیشرفته ترین جت های جنگنده خود ، آنرا در رده هواپیماهای جنگ الکترونیک و مخرب شبکه راداری دشمن (Wild Weasel = راسوی وحشی) تغییر کاربری داده است.   به همین دلیل در معرفی سیزدهمین اژدهای زرد به سراغ این جت مدرن و جنگ الکترونیک چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.     ( J-16D ) Red Eagle عقاب سرخ     جی - 16 دی  :  هواپیمای جنگ الکترونیک و سرکوب پدافندی  J-16D را می توان یکی از گام های بلند چینی ها برای تکمیل نیازهای تهاجمی نیروهای هوائی خود دانست . این هواپیما هم مانند نسخه اصلی آن ، توسط شرکت Shenyang تولید شده است.       این هواپیما برای مأموریت های جنگ الکترونیک ، سرکوب پدافند زمینیدشمن و شنود و جاسوسی توسعه داده شده است. در این پرنده ، با حذف کردن برخی از تجهیزات استاندارد جنگنده بمب افکن J-16 ؛ فضای کافی برای نصب تجهیزات ویزه الکترونیکی مهیا شده است.   موشک ضد رادار CM-102 یکی از تسلیحات قابل نصب بر روی J-16D   ظاهرا برای اولین بار از این هواپیما رسما در سال 2013 میلادی رونمائی گردید.      از تعداد واقعی تولید شده این هواپیما اطلاعی در دست نیست ، اما با توجه به تمرکز تعداد زیادی از همسایگان چین ( نظیر ژاپن ، تایوان ، کره جنوبی ، هند و ... ) بر گسترش خطوط پدافندی و خرید یا ساخت سیستم های پدافندی پیشرفته ، یقینا تعداد قابل توجهی از این پرنده دو سرنشین بسیار مدرن در اختیار نیروی هوائی چین قرار خواهد گرفت .     هنوز هیچ سفارش خارجی برای خرید این هواپیما ثبت نشده است. اما یقینا نیروهای هوائی پاکستان و احتمالا ایران ؛ نیاز مبرمی به چنین پرنده ای را در سازمان رزم خود احساس می نمایند که از این دو کشور بعنوان مشتریان احتمالی این پرنده مخوف نام برده می شود.       پیش از این آمریکائی ها ، در این کلاس هواپیما ، دو جت جنگ اکترونیک EA-6B Prowler و EA-18 Growler را تولید نموده اند.   EA-6B Prowler   EA-18 Growler   این جنگنده چینی هم مانند نسخه اصلی  از دو موتور توربوجت  Shenyang WS-10A (ساخت چین) بهره می گرفت.   موتور WS-10  قلب تپنده J-16D   در این انجمن تاپیکی در خصوص این پرنده وجود ندارد. http://www.popsci.com/china-builds-its-own-wild-weasel-to-suppress-air-defenses http://www.combataircraft.net/2016/03/24/chinas-answer-to-the-growler/     ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلام    فاجعه پرل هاربر    هفتم دسامبر 1941 ( چیزی در حدود 75 سال پیش ) نیروی دریایی سلطنتی ارتش ژاپن ، به فرماندهی دریاسالار ایزورکو یاماتو ، با ایراد یک ضربت سهمگین ، بخش قابل توجهی از ناوگان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام که در آن زمان ، در بندرگاه پرل هاربر مستقر بود را از میان برد . شرح ماوقع و پیشینه طراحی این بزرگترین غافلگیری تاریخ نظامی ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده ، بسیار طولانی است ، با این حال ، آشنایی مختصر با شناورهایی که در این غافلگیری ، در آن زمان ، در بندرپرل هاربر حضور داشتند ، جالب به نظر می رسد .       1- نبرد ناو یو اس اس کالیفرنیا    2- نبرد ناو یو اس اس مریلند    3- نبرد ناو یو اس اس اوکلاهما    4- نبرد ناو یو اس اس تنسی    5- نبرد ناو یو اس اس وست ویرجینیا    6- نبرد ناو یو اس اس آریزونا    7- نبرد ناو یو اس اس نوادا   8- نبرد ناو یو اس اس پنسیلوانیا    9-  مجموعه  ساختمان های سرفرماندهی نیروی دریایی در جزیره فورد    10- پایگاه هوایی " هیکام " -----------------------------------   A: مجموعه مخازن سوخت هواپیما و شناورهای رزمی    B: مرکز فرماندهی ناوگان اقیانوس آرام    C: پایگاه زیرسطحی های نیروی دریایی   D: محوطه حفاظت شده نیروی دریایی    

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:       ( Q-5 ) Fantan (نوعی بازی قمار چینی)     اقدام به ایجاد تغییرات محتوائی ، ظاهرا فقط مختص به سایپا و ایران خودرو نیست. پیش از این "دوقلوی خودرو ساز وطنی" ، شرکت های دیگری هم بوده اند که یک محصول صنعتی را با تغییرات شگرف به بازار عرضه کرده اند. یکی از جالب توجه ترین این تغییرات در صنعت هوانوردی چین ، سرگذشت جالب توجه هواپیمای میگ 19 روسی است. چینی ها در ابتدای امر ، میگ 19 را تحت لیسانس تولید کردند. پس از مدتی با ایجاد یکسری تغییرات ، جت J-6 را تولید نمودند و پس از آن با توجه به نیاز نیروی هوائی این کشور به یک جت پشتیبانی نزدیک و تهاجم زمینی ، پروژه Q-5 را از دل میگ-19 روسی ، متولد کردند.   Mig-19 جد بزرگ Q-5   جنگنده J-6 نسخه چینی میگ 19 و پدر Q-5   Q-5   به همین دلیل در معرفی دوازدهمین اژدهای زرد به سراغ این جت پشتیبانی نزدیک چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.     ( A-5 ) Pinyin (نوعی از الفبای رمز و طلسم چینی - نظیر حروف ابجد در فارسی و عربی)     کیو -5 / آ - 5 (Q-5 / A-5) :  هواپیمای پشتیبانی نزدیک دو موتوره  Q-5 را می توان یکی از گام های بلند چینی ها برای تبدیل صنعت هواپیمائی وارداتی و مونتاژ به صنعت بومی دانست. این هواپیما توسط شرکت Nanchang Aircraft تولید شده است.     این هواپیما برای مأموریت های گشت مرزی ، تهاجم زمینی و پشتیبانی نزدیک نیروی زمینی توسعه داده شده است و الگو پذیری بسیار زیادی از هواپیمای میگ - 19 روسی در آن به چشم می خورد.     طرح تولید این هواپیما رسما در سال 1963 میلادی کلید خورد و پس از آن در سال 1970 تولید انبوه خود را آغاز نمود.      تاکنون 1300 فروند از این جت تک سرنشین تولید شده است که بخش زیادی از این تولید در اختیار نیروی هوائی خلق چین و هواپیمائی نیروی دریائی چین کمونیست قرار گرفته است.     کشورهای پاکستان ، بنگلادش ، سودان ، میانمار و کره شمالی از دیگر خریداران این جت برد کوتاه چینی هستند.     شاید بتوان مهمترین نقطه ضعف این پرنده را برد بسیار کوتاه عملیاتی آن دانست ( 400 الی 600 کیلومتر) که باعث شد تا نتواند در عرصه بازار تسلیحات جهانی برای خود جایگاه مناسبی پیدا کند. حتی تلاش چینی ها در مجهز کردن نسخه صادراتی (A-5) به تجهیزات الکترونیکی غربی ( عموما فرانسوی) نیز نتوانست که این نقیصه را پوشش دهد.     این جنگنده چینی از دو موتور توربوجت  Shenyang WP-6A (ساخت چین) بهره می گرفت.   موتور جت WP-6 ، قلب تپنده Q-5         http://www.military.ir/forums/topic/4447-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%8A-fantan-q-5-%DA%86%D9%8A%D9%86%D9%8A/   http://www.military.ir/forums/topic/5014-qiang-5%D8%B3%D8%AA%D9%88%D9%86-%D9%81%D9%82%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D9%86/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:     عرض سلام خدمت شما و تشکر بخاطر اظهار لطف تون  :rose:  :rose: اولا بخاطر وقفه ای که در ارسال پاسخ پیش اومد ، امیدورام که بنده رو ببخشید و این رو به حساب بی ادبی بنده نگذارید. من از روز اول فعالیتم در میلیتاری ، تصمیم گرفتم که از ارسال پست های اسپم و شبه اسپم یا پست های یک خطی خودداری کنم ، بخاطر همین هم معمولا سوالات و یا مطالب دوستان رو در کنار پست میلیتاریستی که بعدا در تاپیک ارسال میکنم ، جواب میدم  ( شاهد این مدعا هم تعداد بسیار کم پست های من در این مدت فعالیتم هست که هنوز به 700 پست نرسیده )    ثانیا در خصوص سوال شما باید عرض کنم که خیر موتور WS-20 هیچکدام از این موارد و ایراداتی را که فرمودید ندارد ، بلکه یک موتور نوظهور هست که قرار هست که از سال 2016 تولید انبوه شود. به همین دلیل ، فعلا هواپیمای ترابری چینی به موتورهای D-30 روسی مجهز شده اند تا در آینده با موتور چینی جایگزین شوند.       ( JF-17 ) Thunder (تُندر)     یکی از نقاط عطف در صنعت هوانوردی کشورهای مختلف ، حرکت به سمت تولید مشترک هواپیما با سایر متحدین می باشد. بطوریکه امروزه شاهد تولید "یوروفایتر تایفون" و " اف-35 لایتینگ" و ... توسط چند کشور مختلف و بصورت قرارداد تولید مشترک هستیم. این اقدام علاوه بر یافتن و جلب سرمایه های جدید برای پروژه ها ؛ بطور نسبی بازار فروش آن هواپیما را نیز تضمین میکند.   صنعت هوانوردی جمهوری خلق چین هم برای اینکه خود را از این قافله عقب نبیند ، در راستای تولید مشترک هواگرد با برخی از متحدین خود ، گام هائی برداشته است. تولید هواپیمای " جی اف-17 " در چین را می توان در راستای همین پروژه دانست.   به همین دلیل در معرفی یازدهمین اژدهای زرد به سراغ یکی دیگر از مولتی رول های چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.     ( FC-1 ) Xiaolong Fierce Dragon (اژدهای خشمگین)     سی ای سی  اف سی-1 (CAC FC-1) :  هواپیمای چند منظوره ( مولتی رول) تک موتوره و سبک JF-17 را می توان اولین محصول مشترک " مجتمع هوانوردی پاکستان " (PAC) و " شرکت هواپیماسازی چنگدو " (CAC) دانست.     این هواپیما برای مأموریت های شناسائی ، حمله زمینی و رهگیری هوائی توسعه داده شده است و نیروی هوائی پاکستان از این پرنده ، بعنوان بهترین مکمل برای اسکادران های فالکون خود و همچنین جایگزینی برای طیف متعدی از هواپیماهای قدیمی تر خود ( نظیر : میراژ 3 و 5 ، آ -5 ،  اف-7 و ...) یاد می کند.     طرح تولید این هواپیما رسما در 25 آگوست سال 2003 میلادی کلید خورد و پس از آن در سال 2007 ( خط تولید چین) و سال 2008 ( خط تولید پاکستان) تولید انبوه خود را آغاز نمود.     هزینه اعلام شده برای این پروژه 500 میلیون $ اعلام شده است که تامین این هزینه بطور مساوی بین دو کشور چین و پاکستان تقسیم شده است.        تاکنون 250 فروند از این جت تک سرنشین چند منظوره توسط پاکستان سفارش شده است که گفته می شود که 90 فروند آن تاکنون به پاکستان تحویل شده است.     کشورهای الجزایر ، آرژانتین ، بنگلادش ، میانمار ، مصر ، لبنان ، مالزی ، مراکش ، نیجریه ، سریلانکا ، اروگوئه و جمهوری اسلامی ایران نسبت به خرید این پرنده نسبتا ارزان قیمت اظهار تمایل نموده اند.     علاوه بر این ها نیروهای هوائی آذربایجان ، سودان و زیمباوه در حال نهائی کردن قرارداد خرید این هواپیما هستند.     آرژانتین و عربستان سعودی هم برای راه اندازی خط تولید این جنگنده در خاک خود و پیوستن به چرخه تولید مشترک این پرنده اعلام آمادگی کرده اند.     این جنگنده چینی از یک موتور  Klimov RD-93 (ساخت روسیه) و یا Guizhou WS-13 (ساخت چین) بهره می گیرد.   موتور روسی Klimov RD-93 ( یکی از انشعابات خانواده RD-33)   موتور چینی WS-13 ( که پیشران هواپیمای پنهانکار J-31 چین هم می باشد)   http://www.military.ir/forums/topic/11323-jf-17-%D8%AA%D9%86%D8%AF%D8%B1%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%DA%86%D9%86%D8%AF-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF-%D9%88-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D9%85%D8%B4%D8%AA%D8%B1%DA%A9-%D9%BE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

ناو هواپیما بر Shinano بزرگترین ناو هواپیما بر زمان خویش و سومین ناو از خانواده ی یاماتو بود که در سال 1944 وارد چرخه شد . در طول جنگ دوم و حدودا 10 روز پس از شروع عملیات  به دست زیر دریایی آمریکایی Archerfish غرق شد .تعداد ی از خدمه نجات داده شدند و 1,435 نفر گم گشتند . با طول 265 متر و وزن 68 هزار تن ، توانایی حمل 47 هواپیما را داشت .        ناو هواپیما بر Akagi  ، برگرفته از کوهی به همین نام ، یکی از ناوهای سه عرشه ی رده ی  Amagi بود . این ناو در واقع یک رزم ناو تغییر کاربری داده شده با نصب یک عرشه ی سرتاسری بر روی دو عرشه ی اصلی بود .به سال 1920 وارد خدمت شد و در جنگ دوم چین و ژاپن به سال 1930 نیز خدمت کرد . در جنگ دوم و پس از حمله سنگین نیروی هوایی ایالات متحده در نبرد میدوی آسیب جدی دید و توسط ناوشکن محافظ خودش غرق شد . با بیشینه ی وزن 42 هزار تن و طول 260 متر توانایی حمل 66 هواپیما و 25 هواپیما در عرشه های زیرین را دارا بود . نگاره ی زیر ، رنگی شده ی یکی از نگاره های معروف این کشتی میباشد :      

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:       ( Y-20 ) Chubby Girl (دختر چاق)     بدون شک ، یکی از مهمترین کارویژه های نیروی هوائی مدرن برای هر کشوری ، ایجاد توان لجستیک و پشتیبانی عملیاتی از نیروهای زمینی آن کشور است. صنعت هوانوردی جمهوری خلق چین هم خود را از این نیاز مبرا ندانسته است و در مقاطع مختلف اقدام به تولید هواپیماهای ترابری متنوع نموده است. تولید هواپیماهای سِری " وای " در چین را می توان در راستای همین نگرش تعریف و توجیه نمود.   به همین دلیل در معرفی دهمین اژدهای زرد به سراغ یکی دیگر از اسب های بارکش چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.     ( Xian Y-20 ) Kunpeng (پرنده ای دور پرواز در افسانه های چینی)     ژیان وای - 20 (Xian Y-20) :  هواپیمای ترابری استراتژیک وای - 20 را شاید بتوان بدل چینی C-17 Globemaster III آمریکائی و همچنین IL-17 روسی دانست که توسط صنایع معظم " ژیان " (Xi'an Aircraft Industrial Corporation) چین تولید می گردد. مقایسه ظاهری Y-20 و Il-76   طرح تولید این هواپیمای ترابری رسما در سال 2006 میلادی در دستور صنایع هوانوردی چین قرار گرفت و پس از کش و قوس های فراوان سرانجام اولین نسخه از دختر چاق چینی ها در ژانویه سال 2013 میلادی به پرواز درآمد و پس از خاتمه آزمایش های مختلف پروازی از سال 2016 میلادی رسما در خط تولید قرار بگیرد.   در ساخت این هواپیمای  ترابری استراتژیک  برای اولین بار از تکنولوژی چاپ 3D در ساخت بدنه استفاده شده است که همین موضوع نقطه عطف بزرگی در صنعت هوانوردی چین می باشد.   این هواپیما توان حمل و نقل 60 الی 66 تن بار و یا 140 سرباز را حداکثر در مسافتی نزدیک به 10.000 کیلومتر دارا می باشد.   طبق ادعای منابع غیر رسمی ، تاکنون 8 فروند از این ترابری غول پیکر چینی تولید شده است و گفته می شود که قرار است که تعداد 400 فروند دیگر ( بنا به روایتی 1000 فروند دیگر icon_eek  :chicken: ) در اختیار نیروی هوائی ارتش آزادیبخش خلق قرار بگیرد.     در خصوص مشتری های خارجی این پرنده و ثبت سفارش برای خرید آن هنوز اطلاعاتی منتشر نشده است اما می توان حدس زد که مانند سایر هواپیماهای چینی ، جمهوری اسلامی پاکستان یکی از خریداران این هواپیمای برد بلند چینی باشد.   این غول بارکش چینی از چهار موتور توربوفن Soloviev D-30 (ساخت روسیه) بهره می گیرد. موتور D-30 روسی   هرچند که در بلند مدت تصمیم به جایگزینی موتور ملی Shenyang WS-20  با موتور روسی D-30 گرفته شده است. موتور WS-20 چینی   مقایسه موتور D-30 روسی و WS-20 چینی ( موتور نزدیکتر به بدنه چینی است)     http://www.military.ir/forums/topic/26875-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-y-20/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:     احتمالا دلیل اش این هست که در مسیر مستقیم ، تمام توان حمل هواپیما به سوخت اختصاص پیدا میکنه ، اما در مسیر رفت و برگشت ؛ بخاطر حمل مهمات ، ناچار هست که سوخت کمتری رو با خودش حمل کنه و به خاطر حمل سوخت کمتر ؛ طبیعتا مسافت کمتری رو هم می تونه که طی بکنه.     اولش فکر میکردم که شاید نسخه چینی ، ضعیفتر از نسخه روسی هست ، اما با مقایسه اونها متوجه شدم که بمب افکن Tu-16 (که این بمب افکن بر مبنای اون ساخته شده) هم ، همین توان حمل مهمات رو داره. شاید دلیل این موضوع ، توان پائین موتورهای این هواپیما باشه که نمی تونه وزن حمل زیادی رو با خودش از زمین بلند کنه.       ( KJ-200 )  Balance beam     بدون شک ، بخش زیادی از توان صنایع نظامی و الکترونیک چین بر روی کپی کردن ، توسعه دادن و تکمیل نمودن سیستم های پدافندی متمرکز شده است و امروزه جمهوری خلق چین را می توان یکی از تولید کنندگان مطرح و صاحب نام سیستم های راداری ، پدافندی و ضد هوائی دانست. اما یقینا یک ارتش آینده نگر تمام توان پدافندی خود را بر روی توان پدافندی و رهگیری زمین پایه متمرکز نمی نماید. جمهوری خلق چین هم خود را از این قاعده مستثنا ندانسته است و دقیقا به همین دلیل است که علاوه بر سیستم های راداری زمین پایه ، به تولید پرنده های کنترل کننده هوائی ( اصطلاحا رادارهای پرنده) نیز روی آورده است. تولید هواپیماهای سِری " کی جی " را می توان در راستای همین نگرش توجیه نمود.   به همین دلیل در معرفی نهمین اژدهای زرد به سراغ یکی از رادارهای پرنده چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.     کونگ جینگ  KJ-200 : پست پیش اخطار پرنده (آواکس) " کی جی - 200 " را شاید بتوان بدل چینی آواکس Saab Erieye سوئد دانست که توسط صنایع معظم " شانژی " (Shaanxi) چین تولید می گردد.   آواکس سوئدی Saab Erieye   طرح تولید یک هواپیمای ... در اواخر دهه 1990 میلادی در دستور صنایع هوانوردی چین قرار گرفت و پس از کش و قوس های فراوان سرانجام اولین نسخه از آواکس KJ-200 در اواخر سال 2001 میلادی به پرواز درآمد.   این هواپیمای  هشدار زود هنگام و کنترل هوابرد  (AEW&C) از پلتفرم مشترک هواپیمای ترابری  وای - 8 (Shaanxi Y-8) بعنوان بدنه استاندارد بهره گرفته است که با نصب سیستم های راداری نسبتا پیشرفته چینی به یک هواپیمای به نسبت ارزان قیمت ولی کارا تبدیل شده است. (ارزان قیمت به نسبت رقبای اروپائی و آمریکائی)   Shaanxi Y-8   طبق ادعای منابع غیر رسمی ، حدود 11 فروند از این آواکس اولیه چینی تولید شده است که 8 فروند آن در اختیار نیروی هوائی ارتش آزادیبخش خلق و 3 فروند باقیمانده هم در اختیار هواپیمائی نیروی دریائی چین کمونیست قرار گرفته است.     ظاهرا تاکنون هیچ مشتری خارجی برای این نسخه از آواکس های چینی پیدا نشده است. ( آواکس مشابهی که در خدمت نیروی هوائی پاکستان می باشد ، نسخه ZDK-03 می باشد که با این نسخه متفاوت است.     این بمب افکن از چهار موتور توربوپراپ PW-150B (ساخته کمپانی پرات اند ویتنی کانادا) بهره می گیرد.     هرچند که امکان استفاده از موتور استاندارد Zhuzhou Wojing-6 که به اختصار (WJ-6) نامیده می شود هم وجود دارد.   در این انجمن تاپیکی در خصوص این پرنده وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/KJ-200 http://www.globalsecurity.org/military/world/china/kj-200.htm       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:     ( Xian H-6   )  Badger      دارا بودن بمب افکن های استراتژیک را شاید بتوان یکی از ابزارهای اعمال قدرت هر نیروی هوائی دانست. بمب افکن هائی که ضمن توان حمل بالای بمب ، قادر هستند که مسافت های طولانی را برای ضربه زدن به عمق خطوط دشمن طی نمایند. جمهوری خلق چین هم برای این منظور تعداد زیادی بمب افکن استراتژیک از اتحاد جماهیر شوروی تهیه نموده بود. اما یکی از مؤلفه های ورود به باشگاه ابرقدرت های صنعت هوانوردی امکان و توان تولید چنین پرنده هایی می باشد که سرانجام صنایع هوانوردی چین با تولید بمب افکن H-6 به این مهم دست یافتند.   به همین دلیل در معرفی هشتمین اژدهای زرد به سراغ این بمب افکن چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.         ژیان  H-6 : بمب افکن استراتژیک " اچ -6 " ، در واقع نسخه چینی بمب افکن روسی Tu-16 Badger است که توسط صنایع هواپیمائی " ژیان " در خاک چین ، تولید تحت لیسانس شده است.     این بمب افکن از واپسین سال های دهه پنجاه میلادی ، تولید خود را در چین آغاز نمود.     این هواپیمای بمب افکن استراتژیک از آن سالها تاکنون ، بروز رسانی های فراوانی را به خود دیده است که آخرین آن نسخه H-6K می باشد که توان حمل و شلیک موشک های کروز پیشرفته و دوربرد هوا به زمین را به این بمب افکن افزوده است .     نزدیک به 180 فروند از این بمب افکن ( در ورژن های گوناگون) ساخته شده است که عمده آنها (140 فروند) در اختیار نیروی هوائی ارتش آزادیبخش خلق چین قرار دارد. البته هواپیمائی نیروی دریائی چین کمونیست هم 30 فروند از این بمب افکن ( H-6D ) را در اختیار دارد. شایان ذکر است که علاوه بر نیروی هوائی و دریائی چین ، مصر و عراق (زمان صدام) هم تعدادی از این بمب افکن را خریداری نموده بودند.         گفتنی است که این هواپیما قادر به حمل 9 تن (معادل 20.000 پوند) انواع بمب می باشد. همچنین توان حمل و پرتاب بمب اتمی ، طیف متنوعی از موشک های ضد ناو و نیز حمل و پرتاب موشک های کروز هوا به زمین ، از دیگر قابلیت های این بمب افکن چینی است.       این بمب افکن از دو موتور توربوجت Xian WP8 بهره می گیرد و قادر به طی کردن 6000 کیلومتر مسافت مستقیم و یا طی 1800 کیلومتر برای حمله به دشمن و بازگشت به خانه می باشد. در ضمن ارتفاع پروازی 12800 متری این هواپیما ، برای دور ماندن از دسترس بخشی از سلاح های پدافندی کفایت می کند.     این بمب افکن ، علاوه بر نسخه استاندارد رزمی (بمب افکن) ، در قالب مدل های هواپیمای سوخت رسان ، جنگ الکترونیک و ... نیز ساخته شده است.       نسخه H-6K این هواپیما ، بجای موتورهای استاندارد ساخت صنایع ژیان (Xian WP-8)، به موتور توربوفن Soloviev D-30KP مجهز شده است . گفتنی است که موتور D-30 ، پیش از این برای جنگنده MIG-31 ، هواپیمای مسافربری Tu-154M و چند پرنده دیگر هم مورد استفاده قرار گرفته بود.       http://www.military.ir/forums/topic/11935-h-6k-%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%85%D8%A8-%D8%A7%D9%81%DA%A9%D9%86-%D9%85%D8%AF%D8%B1%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DA%98%DB%8C%DA%A9-%DA%86%DB%8C%D9%86/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست و تبریک عید سعید فطر ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم.             ( Hongdu L-15  )  Falcon      واقعیت این است که حلقه های زنجیر تولید هواپیماهای رزمی ، تکمیل نمی شود ، مگر با تولید جت های آموزشی مدرن. بدون شک جت آموزشی اِل-15 چین را باید یکی دیگر از نقاط عطف صنعت هوانوردی چین دانست. هر چند که چین ،پیش از این هم چند نسخه هواپیمای آموزشی ساخته بود ، اما هیچکدام مانند این شاهین چینی توان حضور مقتدرانه در بازار هوانوردی و رقابت با نسخه های غربی و روسی را نداشتند. به همین دلیل در معرفی هفتمین اژدهای زرد به سراغ این جت پیشرفته چینی ها رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.         هانگدو  L-15 : مطمئنا برای هر کشوری تشکیل یک نیروی هوائی کارآمد و غیر وابسته می تواند یک رویا و آرزوی بسیار پر اهمیت باشد و یکی از پیش نیازهای تشکیل و تداوم هر نیروی هوائی کارآمد را ، در آموزش به روز و مطمئن خلبانان جنگنده های آن نیرو دانست.     جت آموزشی مافوق صوت ال-15 توان این را دارد که نیازهای آموزشی هر نیروی هوائی را در این خصوص برآورده سازد.     این هواپیمای آموزشی و پشتیبانی نزدیک زمینی که علاوه بر چینی ها ، دفتر طراحی کمپانی Yak روسیه نیز نقش داشته است ، بعنوان نیرو محرکه از دو موتور AL-222 ساخت اوکراین بهره می گیرد.         طبق گفته ویکی پدیا تاکنون فقط سه نمونه از این هواپیما ساخته شده است. نیروی هوائی ارتش آزادیبخش خلق چین ، زامبیا ، ونزوئلا ، پاکستان ، اوکراین و اوروگوئه از علاقمندان و بعضا خریداران این جت پیشرفته آموزشی هستند.       گفتنی است که این هواپیما قادر به حمل 3 تن جنگ افزار نیز هست که با این توان حمل مهمات ، می تواند در نقش جنگنده پشتیبانی نزدیک هم ایفای نقش نماید.     خط تولید این جت پیشرفته در صنایع هونگدو   شبیه ساز پرواز این جنگنده   موتور جت اوکراینی AL-222 ، قلب طپنده این جت مافوق صوت      http://www.military.ir/forums/topic/14564-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4%DB%8C-hongdu-l-15-falcon%D8%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%DA%86%DB%8C%D9%86/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم.     ( Harbin SH-5  ) Shuishang Hongzhaji-5   شاید به جرأت بتوان این پرنده را یکی از متفاوت ترین پرنده های چینی دانست. هواپیمائی آبی - خاکی که قابلیت سازگاری با مأموریت های گوناگونی را دارا می باشد.   به همین دلیل در معرفی ششمین اژدهای زرد به سراغ این پرنده نه چندان نام آشنای چینی ها رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.         هاربین SH-5 : هاربین اس اچ - 5 ، در واقع برای پاسخ به یک نیاز ضروری هواپیمائی نیروی دریائی چین در اواخر دهه 60 میلادی (1968) تولید شد.      زمانی که هواپیمائی نیروی دریائی چین ، بر لزوم جایگزین شدن هواپیماهای آب نشین قدیمی بریف - 6 (Beriev Be-6) خود با هواپیماهائی به روز تر ، تاکید می نمود ؛ این هواپیمای توربوپراپ 4 موتوره ، در واقع پاسخی به اعلام نیاز این نیرو بود.   یقینا نقش تکنولوژی روسی (هر چند غیر مستقیم و یا در قالب مهندسی معکوس) را در تولید این هواپیما نمی توان نادیده گرفت.   بالهای بالای بدنه ، موتور های ملخ دار ، دم دو شاخه ، قرار گرفتن مخازن شناور ماندن در دو نوک بالها و ... تنها برخی از نقاط مشترک این دو هواپیما با یکدیگر است.   بریف-6 روسی در خدمت نیروی دریائی چین   هاربین اس اچ -5 ، یا به چینی (مخفف شوی شانگ هونگ ژاجی - 5 ؛ Shuishang Hongzhaji-5 ) از اواخر سال 1986 رسما تحویل نیروی دریائی چین شد.     این هواپیما برای پوشش دادن طیف گسترده و بسیار متنوعی از مأموریت ها ، سازگاری یافته است.   مأموریتهائی مانند : آتش نشانی هوائی ، ضد سطحی ، ضد زیردریائی ، شناسائی و گشت دریائی ، بمب افکن ، مین ریزی ، جنگ الکترونیک ، عملیات جستجو و نجات هوادریائی ، پیاده کردن کوماندو در نزدیک سواحل دشمن ، حمل بار (تا سقف 10 تن ) و ...      طبق اعلام منابع مطلع ، تنها 7 فروند از این هواپیما تولید شده است.     به ظاهر چینی ها قصد دارند تا در آینده ای نزدیک ، این هواپیما را با هواپیمای نسل جدید تر AVIC TA-600 جایگزین نمایند.    آویک آ تی - 600   این هواپیمای توربوپراپ آب نشین چند منظوره تنها در هواپیمائی نیروی دریائی چین مشغول خدمت می باشد و به هیچ کشور دیگری هم صادر نگردیده است.         شناسائی و گشت دریائی   آتش نشان هوائی   اس اچ -5 در حال عملیات بمب ریزی   مجهز به موشک C-101   نمائی از داخل کابین این پرنده   در این انجمن تاپیکی در خصوص این جنگنده وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Harbin_SH-5       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند   پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم.     ( Shenyang J-5  ) Fresco         قطع به یقین یکی از نقاط عطف صنعت هوانوردی چین ، تولید تحت لیسانس (و بعدها تولید مستقل) شکاری بمب افکن میگ 17 شوروی است. تا پیش از تولید این جنگنده ، چینی ها عموما خریدار جنگنده های روسی بودند. (منهای پروژه نصف و نیمه J-2 )     به همین دلیل در معرفی پنجمین اژدهای زرد به سراغ این جت نام آشنای چینی ها رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.     شنیانگ  J-5 (به چینی : 歼-5 ) : شنیانگ جی - 5 ، قبل از این نام گذاری در اصل قرار بود که با نام "دانگ فنگ 101" و یا "باد شرقی 101" و همچنین با کد "تایپ 56"تولید گردید.   این جت تک سرنشین چینی که برای وظایف "رهگیری" و "جنگنده بمب افکن" در سال 1964 تولید گردید ، در واقع کپی برابر اصل شکاری بمب افکن "میگ-17" شرکت معظم میکویان است که تکنولوژی ساخت اش توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، در اختیار برادر کوچکتر قرار گرفت.   این جنگنده برای بازارهای صادراتی با نام F-5 نامگذاری شد.   ناتو هم در سیستم نامگذاری خود ، به این پرنده لقب " Fresco " یا " نقاشی آبرنگی " را اختصاص داد.   جنگنده Mig-17 روسی   جنگنده های میگ 17 در سال 1960 ، مجوز تولید تحت لیسانس تولید خود را برای کشورهای "چین" ، "لهستان" و "آلمان شرقی" دریافت نمودند.   تا پیش از آن نیروی هوائی ارتش آزادیبخش خلق چینی ، تعدادی از میگ 17 های ساخت روسیه را در دهه 50 میلادی دریافت نموده و در سازمان رزم خود بکار گرفته بود.   Mig-17 آلمان شرقی   پس از آن و در سال 1955 بود که آرزوی چینی ها برای دستیابی به روش های مدرن تولید هواپیما با آغاز بکار تولید تحت لیسانس "میگ-17 اف" شروع به محقق شدن نمود.   در امتداد تحقق این رویا بود که روس ها ، تمامی امکانات اولیه برای تولید نظیر دو پلتفرم (الگو) کامل خط تولید هواپیما ، 15 کیت مجزا برای راه اندازی خط مونتاژ اولیه ، قطعات یدکی و منفصل برای  مونتاژ نهائی10 هواپیما و ... را در اختیار چینی ها قرار دادند و بدین ترتیب رسما صنعت هواپیماسازی چین متولد شد.   از سال 1968 چینی ها نسخه دو سرنشینه و آموزشی این جنگنده را هم با کد JJ-5 (نام صادراتی FT-5) تولید نمودند.   JJ-5   این هواپیمای رهگیر و شکاری بمب افکن در هر دو بخش نیروهای هوایی چین (نیروی هوائی و نیروی دریائی) مورد استفاده قرار گرفت.     بیش از 1800 فروند از این هواپیما ساخته شد ، که علاوه بر چین ؛ به کشورهای بسیار زیادی نظیر کره شمالی ، آلبانی ، پاکستان ، سودان ، ویتنام ، زیمباوه و ... نیز صادر گردید.         و بعنوان حسن ختام این پست : نمائی از داخل کابین J-5   در این انجمن تاپیکی در خصوص این جنگنده وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Shenyang_J-5     ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند   پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم.     ( Shenyang J-11  )   +Flanker B     یکی از نقاط عطف و مهم صنعت هوانوردی چین ، تولید تحت لیسانس شکاری رهگیر سوخو-27 فلانکر است. تا پیش از این پرنده ، چینی ها عموما به کپی کردن جنگنده های زنگ زده و از رده خارج روسی ؛ نظیر میگ 9 ، میگ 17 ، میگ 19 و ... ، می پرداختند.   به همین دلیل در معرفی چهارمین اژدهای زرد به سراغ این جت نسبتا پیشرفته چینی ها رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.           شنیانگ  J-11 : ورود مقتدرانه چین به بازار هواپیماهای نظامی مدرن و اعتماد کشورهای گوناگون و عموما جهان سوم برای خرید جنگنده های چینی ؛ نیازمند رونمائی از جنگنده ای مدرن و پیشرفته بود. و حقیقتا که "جی-11" پاسخ درخور توجه و قابل قبولی به این نیاز عمومی بود.   این هواپیمای برتری هوائی و شکاری رهگیر که در هر دو بخش نیروهای هوایی چین (نیروی هوائی و نیروی دریائی) مورد استفاده قرار میگیرد در غرب و ناتو با نام "فلانکر بی پلاس" +Flanker B نامگذاری شده است.         بیش از 250 فروند از این هواپیما ساخته شد که بجز تعداد اندکی که در اختیار هواپیمائی نیروی دریائی چین قرار گرفته است ، اکثر جی 11 تولید شده در کارخانجات عظیم شنیانگ در اختیار نیروی هوائی قرار گرفتند.   گفتنی است که این هواپیما بعنوان پایه ای برای طراحی و تولید سایر نسخه های چینی خانواده فلانکر ، نظیر J-15 و J-16 مورد استفاده قرار گرفت.           http://www.military.ir/forums/topic/20801-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%85%D8%AF%D8%B1%D9%86-j-11-%D8%9B-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A8-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86-%DA%86%DB%8C%D9%86/ http://www.military.ir/forums/topic/27497-%D9%81%D9%84%D8%A7%D9%86%DA%A9%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D9%86%D9%85%D9%88%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B1/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم.     ( Xian JH-7 Flounder )   FBC-1 Flying Leopard      شاید یکی از اولین گام های بلند چینی ها برای دستیابی به دانش بومی نظامی را بتوان در طراحی و ساخت این پرنده جستجو کرد. الگویی که میتواند برای توسعه دانش هوانوردی کشورمان هم مورد استفاده قرار بگیرد.  به همین دلیل در معرفی سومین اژدهای زرد به سراغ این جت نسبتا خودکفای چینی ها رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.       ژیان  JH-7 : تبلور یکی از گام های اساسی چین در دستیابی به دانش فنی بومی در صنعت هوانوردی و کاهش وابستگی به سایر کشورها است. این پرنده توسط صنایع هوانوردی ژیان (یا شیان) تولید شده است. این هواپیمای بمب افکن / جنگنده که در هر دو بخش نیروهای هوایی چین (نیروی هوائی و نیروی دریائی) مورد استفاده قرار میگیرد در غرب و ناتو با نام "سفره ماهی" Flounder نامگذاری شده است.   این هواپیما در واقع بنا بود که نمونه ای قابل رقابت با هواپیماهایی نظیر F-111 آمریکائی ، SU-24 روسی و تورنادو اروپائی باشد که با استفاده از موتورهای رولزرویس (Spey)خریداری شده از انگلستان به پرواز در می آمدند. پلنگ پرنده (Flying Leopard) بیشتر برای حمله به اهداف متفاوت سطحی (هوا به زمین و هوا به دریا ) مسلح شده است ، اما برای دفاع از خود هم مجهز به تعدادی موشک هوا به هوا نیز هست.   240 فروند از این هواپیما ساخته شد که به تعداد برابر در اختیار نیروی هوائی و هواپیمائی نیروی دریائی چین قرار گرفتند.   مقایسه ابعاد JH-7 با ابعاد J-10     توپ 23 میلی متری روسی GSh-23L   Xian ws-9 یا Rolls-Royce Spey   http://www.military.ir/forums/topic/1717-jh-7-fbc-1-%D9%BE%D9%84%D9%86%DA%AF-%D9%BE%D8%B1%D9%86%D8%AF%D9%87-%DA%86%D9%8A%D9%86%D9%8A/     ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو آغاز میکنیم.     جت J-31 در کلاس F-35 قرار هست که تولید بشه. فکر کنم با توجه به نیازهای نیروی هوائی خودمون ، ما به رهگیری مثل J-20 بیشتر احتیاج داشته باشیم و برامون اولویت بیشتری داره.       سلام بر شما دوست عزیز و ممنون از اظهار لطف شما به بنده. ان شاء الله در این تاپیک تک تک پرنده های چینی ، اعم از جت های جنگنده ، هواپیماهای سنگین ، هلی کوپترها ، پهپادها ، زپلین ها و ... خدمت شما و سایر دوستان معرفی خواهم کرد و سعی میکنم که تمام ابهامات موجود را هم بر طرف کنم. اما در خصوص شباهت SH-5 و بریف 200 ، باید خدمت شما عرض کنم که هیچگونه شباهتی بین این دو پرنده نیست الا اینکه هر دو آب نشین هستند. هواپیمای هاربین ، دو دهه قبلتر از ساخته بریف تولید شده ، یکی دو موتور توربوفن داره و دیگری 4 موتور توربوپراپ و ...     ( Shenyang J-16 Red Eagle ) silent flanker   به اعتقاد بنده ، شاید از میان جنگنده های چینی ، مناسب ترین گزینه برای خرید توسط ایران ، همین جنگنده باشد. نسخه ای از Su-30MKK که با انجام برخی بروز رسانی ها توسط صنایع معظم شنیانگ چین تولید می شود.     شنیانگ J-16 (به چینی: 歼 -16) یک جنگنده طراحی و تولید شده توسط شرکت هواپیمایی شنیانگ، چین است. این نوع جنگنده/ بمب افکن  چند منظوره بر اساس J-11BS با برد بیشتر و اویونیک به روز رسانی شده ، شبیه به F-15E استریک ایگل است. اولین سری از عکس های J-16 در وب سایت های اینترنتی چینی در ژوئن 2012  منتشر شد موتور J-16 دارای یک تثبیت کننده کمی متفاوت عمودی نسبت به جنگنده J-11 نیروی هوائی و  جنگنده نیروی دریائی چین یعنی J-15 می باشد. همچنین یکی دیگر از تفاوت های این جنگنده با J-11 ، قابلیت حمل و شلیک موشک هوا به هوای  چینی PL-8  است.   مانند J-11BS و J-15، جنگنده ویژگی های پیشرفته متعددی از قبیل یک رادار AESA از موسسه 607 (تولید کننده همان AESA بر روی J-11B و J-15)، کائوچو و مواد مرکب، مواد جاذب رادار ، موتور WS-10 ، ارتقاء متقابل الکترونیکی، و ...   بر اساس گزارش رسانه ها، چین جنگنده شنیانگ J-16 را بر اساس بدنه شنیانگ J-11B توسعه داده است. البته توسعه و یا تغییراتی که از سوخو - 30MKK  روسیه (که در سال 2000 به چین فروخته شد) تاثیر پذیرفته است.   در آوریل سال 2014، نیروی هوایی چین تحویل یک هنگ از J-16S گرفته شده است. گفتنی است که طبق ادعای ویکی پدیا ، این هواپیما دارای شعاع عملیاتی 3900 کیلومتر می باشد.     Shenyang WS-10   در این انجمن تاپیک مستقلی در خصوص این جنگنده وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Shenyang_J-16   البته در این تاپیک سینای عزیز به این جنگنده در کنار سایر هم نسلان خودش پرداخته شده http://www.military.ir/forums/topic/27497-%D9%81%D9%84%D8%A7%D9%86%DA%A9%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D9%86%D9%85%D9%88%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B1/     ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

نخستین رژه پیروزی ، میدان سرخ مسکو ، 24 ژوئن 1945    

[quote name='iMosi' timestamp='1371037686' post='315576'] مناسبتش نیمه شعبان ولادت حضرت حجت بن حسن العسکری (ارواحنا الفداه) هست...انشاء الله به حق آقا امام زمان موفق بشه پرتاب[img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/big%20hug.gif[/img] [/quote] انشاء الله عجب پرتابی بشه ... ماهواره بر داخل GANTRY منتاژ میشه بعد روی PAD FLAME PIT قرار می گیرد بعد برج عقب رفته و ماهواره بر آماده پرتاب می شود ... پایگاه پرتاب امام خمینی یکی از مدرن ترین پایگاه ها از لحاظ طراحی هست ... خیلی ها از حسادت تبخیر می شوند