اشنایی با 11 هواپیما انگل تاریخ ! زندگی انگلی و افرینش این گونه از هواپیما ها شاید تاریخی به درازای تاریخ هوانوردی داشته باشد. بهترین تعریف برای این پرنده را باید در توصیف ویژگی اصلی انگل ها در طبیعت یافت. پرنده های انگلی به رده ای از هواپیماها گفته میشود که برای پرواز خود نیازمند به یک هواپیما دیگر میباشند ! این پرنده ها اما بر خلاف انگل ها به شدت مفید میباشند و برای اهداف چون تحقیق واموزش و یا اهدافی کاملا در راستای خدمت به بشریت از هواپیما میزبان بزرگتری و در دل اسمان به پرواز در می ایند.در این نوشته سعی به بررسی 11 پرنده درخشان تاریخ که که این وجه تمایز خاص را داشته اند شده است. 11- Porte Baby بریتانیایی در تقابل با زپلین های المان ! این طرح با وجود ظاهری نسبتا ساده اما یک انقلاب در دنیا هوانوردی در زمان خود محسوب میشد.ایده طرح استفاده از یک قایق پرنده بزرگ به نام Porte Baby طراحی شده توسط جان سیرل پورت و حمل یک هواپیما مهاجم بریتانیایی به نام بریستول اسکوت توسط ان برای حمله برعلیه کشتی های هوایی هلیومی زپلین المانی در جنگ جهانی اول بود.Porte Baby در اصل یک قایق پرنده بزرگ بود که برای گشت دریایی در خدمت نیروی هوایی بریتانیا قرار گرفته شده بود. این قایق پرنده بزرگ مانند سایر پرنده های ان دوره از سه جز اصلی ساخته شده بود چوب و پارچه و همچنین نصب 3 موتور رولزرویس 260 اسب بخاری بر روی ان و نقش افرینی 2 خلبان و 3 مسئول تیربار این قایق پرنده را به عنصری موثر در نیروی هوایی بریتانیا تبدیل کرده بود.با اینکه از اولین پرواز Porte Baby در سال 1915 تا اتش بس سال 1918 یازده فروند از این پرنده شناور ساخته و به خدمت گرفته شده بود اما جدا از نقش اصلی ان تهدیدی چون زپلین های المانی در تهاجم به خاک بریتانیا جان سیرل پورت را به فکری عمیق در راستای دفع این تهدید انداخته بود .همانطور که ذکر شد این طرح پیشنهادی برای مقابله با تهدیدات زپلین ، سوار کردن یک هواپیمای جنگنده کوچک بریستول اسکوت بر روی Porte Baby بود این ترکیب پس از پرواز به گشت زنی در دریای شمال ، شرق جزایر بریتانیا می پرداخت. واگر در ان هنگام با یک زپلین روبرو می شد ، این جنگنده آزاد می شد تا یک رهگیری را انجام دهد و پس از نابودی هدف بر روی زمین فرود اید. برای عملیاتی کردن این طرح تستی نیز انجام گرفت ابتدا یک Porte Baby برای کسب توانایی انجام نقش میزبان اصلاح شد همچنین مسئولیت پرواز این میزبان توسط خود جان سیرل پورت پذیرفته شد سپس یک فروند بریستول به شماره 3028 موفق به جدایش از ان و پرواز در ارتفاع 1000 پایی بالاتر از ان نیز شد. با وجود کسب این پیروزی اما این طرح از سوی فرماندهان به دلایلی چون ریسک بسیار بالا وهمچنین توسعه هواپیماهایی رهگیر قدرتمند متوقف شد. اما ایده اصلی به عنوان پیشگام اجرای طرح های بزرگتری در اینده در تاریخ ماندگار شد. 10- X-15 و بوئینگ NB-52 عاشقانه ای میان میزبان و انگل! بیشتر هواپیماهای سری X زندگی انگلی داشتند.برای بررسی دقیق تر ابتدا باید به سالها قبل تر و به سال 1947 بازگشت درست زمانیکه چاک ایگر X-1 خود را با سرعتی فراتر از سرعت صوت و درست میان صفحات کتاب های تاریخ هوانوردی فرود اورد.چاک در ان زمان این امکان را داشت که در کمال ارامش در هواپیما میزبان بی-29 بنشیند و هنگامیکه هواپیما میزبان به سرعت و ارتفاع مورد نظر رسید درب X-1 خود را باز نموده و با نشستن در ان و کمی صبر و گذشت زمان اندکی با سرعتی دلهره اور قلب اسمان ابی را بشکافد.این ویژگی مطلوب به دلیل ابعاد بزرگ بدنه X-15 و برای کسب سرعت های بسیار بالاتر قابل تکرار نبود خلبان X-15 مجبور بود قبل از پرواز NB-52 میزبان درون X-15 خود که درست در زیر بال هواپیماNB-52 قرار گرفته شده بود بنشیند. پروازهای X-15 ممکن است بیش از پنجاه سال پیش انجام شده باشند اما هنوز هم باورنکردنی هستند. در 199 پرواز طی کمتر از ده سال ، بارها و بارها از رکورد های قبلی فراتر رفتند X-15 را بایدسریعترین هواپیمای سرنشین دار تاریخ دانست 6.7 ماخ ( 7274 کیلومتر در ساعت یا بیش از 2 کیلومتر در ثانیه). در این ازمایش ها در دو نوبت از خط کارمن ، یا همان 100 کیلومتر بالاتر از سطح دریا فراتر رفتند ، و به طور کلی تصور می شود که وارد فضای بیرونی جو نیز شده اند. NB-52 میزبان در حقیقت تغییر یافته یک فروند RB-52 شناسایی بود که توسط ناسا در سال 1959 مجهز وتغییر یافته بود.از مهمترین تغییرات اعمال شده نصب یک پایلون میان بدنه و موتور برای اتصال X-15 و سایر احجام مورد ازمایش مانند موشک های پگاسوس و یا طرح هایی چون X-24 نیز بود.NB-52 در سال 2004 بازنشسته شد. چه کسی در تصویر دیده میشود؟ نیل امسترانگ با رکورد پرواز 12 دقیقه با X-15 وی درباره این پرنده افزوده است X-15 یگ گام بزرگ برای بشریت بوده است X-15 هرچند موفقیت های زیادی برای ناسا در توسعه فناوری به همراه داشت اما مانند بسیاری از تحقیقات هوانوردی حوادث زیادی نیز به دنبال خود داشت که درمهمترین ان یه دلیل نقص فنی سیستم کنترل پرواز و فرود وحشتناک ناشی از ان خلبان مایکل ادامز کشته شد. این حادثه و دیگر اتفاقات تلخ و همچنین مسائل مالی باعث شد اخرین پرواز X-15 افسانه ای در سال 1968 انجام شود وبرای همیشه پرونده این پرنده پیشگام در تاریخ هوانوردی بسته شود. تصویری یک NB-52 قبل از رها کردن X-15 به تکه های یخ روی مخزن اکسیژن مایع X-15 توجه کنید ادامه دارد...

9-TB-3 و I-16 تنها ترکیب انگلی موفق در صحنه نبرد ! در ژوئیه سال 1941 یک انبار نفت واقع در شهر کنستانزا کشور رومانی توسط پولیکاروف I-16s بمباران شد.این عملیات باعث ایجاد سردرگمی عجیبی میان نیروهای المانی و رومانیایی شده بود علت هم ساده بود بود شعاع عملیاتی پولیکاروف I-16s بسیار کمتر از مقدار لازم برای انجام این تهاجم بود! در نتیجه سوالی سخت در ذهن نیروی های هدف قرار گرفته شده شکل گرفته بود این هواپیما از کجا امده است؟ جواب سوال ساده بود تهاجم حاصل نتایج تحقیقات مهندس برجسته شوروی خلبان ولادیمیر واخمیستروف بود این عضو برجسته ازمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی شوروی ده سال پیش و تحت پروژه Sostavnoi Pikiruyuschiy Bombardirovschik یا بمب افکن ترکیبی بر روی اولین پروژه انگلی شوروی کار خود را اغار کرده بود البته ساختار این پروژه در قالب 7 مرحله ابتدایی برای کسب توان فنی لازم و تحت عنوان Zveno نام گذاری شده بود که در نهایت با تکامل مرحله به مرحله به پروژه عملیاتی SPB یا Sostavnoi Pikiruyuschiy Bombardirovschik ختم شد. یک بمب افکن توپولف TB-3 و نصب دو جنگنده پولیکاروف I-16s زیر بال ان حاصل نهایی پروژه و درحالت کاملا عملیاتی واخمیستروف تحقق چهار هدف نهایی در پروژه خود تعریف کرده بود این اهداف شامل اسکورت بمب افکن ها در طول مسیر عملیات افزایش شعاع عملیات تهاجم بر علیه نیروهای دشمن حمل بمب های سنگین تر با استفاده از نیروی رانشی هواپیما انگل و در اخر افزایش شانس انجام موفق عملیات به دلیل افزایش تهداد پرنده های مهاجم بودند.مرحله اول این پروژه Zveno -1 نام گرفته بوداین پروژه در ابتدا با ترکیبی ساده تر اغاز شده بود به همین منظور بمب افکن توپولف TB-1 به عنوان هواپیما میزبان و از دو جنگ توپولف I-4 به عنوان هواپیما انگل استفاده شد اولین ازمایش این ترکیب در دسامبر 1934 انجام شد واخمیستروف خود به عنوان خلبان هواپیما میزبان ناظر مستقیم این ازمایش بود هر چند به دلیل جدایش زودتر از موعدیکی از I-4 دلهره شدیدی در بین پرسنل شکل گرفت اما با چاشنی شانس پرواز دو هواپیما با موفقیت انجام شد. تصویری از تست های اولیه با ترکیبی از بمب افکن توپولف TB-1 وجنگنده توپولف I-4 پروژه با حمایت کامل فرماندهان شوروی به سرعت در حال توسعه بود در مرحله بعدی Zveno-2 , از یک فروند بمب افکن توپولف TB-3برای حمل 3 فروند جنگنده I-5 استفاده شد مراحل بعدی هم به سرعت به اهداف خود رسیدند فرضا در Zveno-3 هدف تغییر محل اتصال و حمل پرنده انگل ازبالای هواپیمای میزبان به زیر بالها بود مرحله 4و 5 نیز عمدتا بر تغییر هواپیما انگل وجایگزینی ان با یک جنگنده با قابلیت های بالاتر متمرکز بود سرانجام اولین نشانه های موفقیت در Zveno- 6 پدیدار شد یک جنگنده پولیکاروف I-16s که در زیر بالهای یک بمب افکن توپولف TB-3 نصب شده بود توانست با جدایش از محل اتصال خود پرواز موفقی را انجام برساند اما این تمام کار نبود با موفقیت در این مرحله قرار بر ان شد در مرحله بعد Zveno- 7 هواپیما انگل بتواند پس از پرواز به محل اتصل خود متصل شوند.این مرحله هم با کسب نتایج لازم به پایان رسید به نظر پروژه بعد سال ها تمامی اهداف فنی لازم را کسب نموده بود. تصویری از مرحله ‘Zveno-5 و پرواز یک جنگنده Grigorovich I-Z از TB-3 با به دست اوردن توان فنی لازم تیم طراح دست به اجرای اریش های متفاوتی از ترکیب میان میزبان و پرنده انگل میزد در یکی از جالبترین انها و تحت ازمایشی به نام Aviamatka از یک توپولف TB-3 برای حمل 5 تا 8 فروند جنگنده مختلف استفاده شد در این ازمایش همچنین پرنده های انگل موفق به سوختگیری مجدد از میزبان خود نیز شده بودند. تست Aviatmaka و پرواز پنج جنگنده شامل دو I-5s دو I-16 یک I-Z از یک TB-3 میزبان برایند پروژه در طرح عملیاتی SPB به ثمر نشست در این طرح اولین بار در یک عملیات از ترکیب توپولف TB-3 و دو فروند جنگده پولیکاروف I-16s مسلح به دو بمب250 کیلوگرمی برای بمباران خطوط نفتی وانبار ذخیره نفت واقع در شهر کنستانزا رومانی بهره برده شد دو جنگنده از فاصله 40 کلیومتری تا اهداف خود از میزبان خود جداشدند و با انجام موفقیت امیز ماموریت خود و ادامه پروازشان به اسمان شوروی رسیدند.با اینکه این طرح موفقیت های دیگری مانند بمباران پلی مهم بر رودخانه دنیپر نیز در صحنه نبرد از خود نشان داد اما تا پایان سال 1942 وبه دلیل اسیب پذیری زیاد ان وهمچنین پدیدار شدن ضعف گسترده هواپیماهای انگل قابل استفاده در این طرح در مقابل جنگنده های المان نازی به طور کامل کنار گذاشته شد. تصویری از یک جنگنده انگل پولیکاروف I-16s مسلح به دو بمب 250 کیلوگرمی زیر بال TB-3 میزبان ادامه دارد....

داشتم در خبرها فضایی میگشتم این خبر بالا امد بر خلاف گزارش ایسنا گزارش خبرگزاری شبستان در همان 23 بهمن سال 91 اشاره به مدت زمان طرح و وزن 1تا3 تن برای مدار ژئو میکنه تقریبا 5 سال از این خبر گذشته وی ضمن بیان این مطلب که باید 100 طرح کلان ملی در چارچوب نقشه جامع تعریف شود افزود: طرح های ملی جدید در کمیسیون مورد بحث و بررسی قرار گرفت و مهمترین بخش این قسمت بحث موتورهای کراسنیک یا موشکهای حامل ماهواره است که این موشک ها برای فرستادن ماهواره های 1 تا 3 تن به مدار ژئو موردنیاز است حضور این موتورها برای ما بسیار مهم است تا بتوانیم حضورمان در عرصه فضا را با اقتدار دنبال کنیم. طی 5 سال آینده طراحی و ساخت این موتورها و سیستم های اندازه گیری آن در کشور انجام شده و در باشگاه پرتاب کنندگان با اقتدار حضور خواهیم یافت. http://www.shabestan.ir/detail/News/227355 https://www.isna.ir/news/91112314052/تصویب-62-طرح-کلان-جدید-تصویب-طرح-کلان-ملی-موتور-موشک-های-حامل هر چند فعلا ماهواره بر سپهر قائم وققنوس در دستور کار نیست http://snn.ir/fa/news/623869/سیمرغ-می‌تواند-2-ماهواره-را-هم‌زمان-پرتاب-کند-ماهواره‌بر-قائم-برای-مدار-زمین‌آهنگ-طراحی-می‌شود

سلام باز هم گُلی به گوشه جمال این خلبان غیرتمند که با وجود یک تفاوت فناوری 4 دهه ای ، سر به سر هورنت امریکایی گذاشته . وقتی خلبان نیرو انقدر جسارت دارد که با این شرایط ، جت امریکایی را رهگیری کند ( بر فرض صحّت این ویدئو) ببینید وقتی نیروی هوایی بازسازی شود ، چقدر اعتماد به نفس جمعی پرسنل نیرو افزایش پیدا می کند . هر چند چنین برداشتی در سطوح ارشد نیروهای مسلح وجود ندارد ( مگر خلاف این وضعیت به شکل عملی اثبات شود )

ممنون. در حال حاضر، پيشرفته‌ترين پيشران كرايژنيك جهان، پيشران J-2X ناسا است كه براي پروژه SLS آماده مي‌شود. J-2X http://en.wikipedia.org/wiki/File:J-2X.jpg تاپيك مربوطه: http://www.military....تا/#entry262369

ای بابا من بخش متفرقه نیروی و هوایی رو گشتم تو انجمن عبارت مادربزرگ های ایرانی رو سرچ کردم, چیزی پیدا نکردم  به هر حال شرمنده :-(  http://www.military.ir/forums/topic/29637-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C/ مبحث جالب مادر بزرگ های ایرانی را با ترجمه بهتر جناب shola

گرامی! این همون یک میلیارد و هفصد میلیون دلار که امریکاییها تو چمدون با هواپیما یه ایران فرستادند. طبق خبری که شما نقل قول کردید در راه تقویت بنیه دفاعی استفاده خواهد شد. بودجه اصلی سرجاشه و این مبلغ اضافه میشه.

بزرگوار. اولا مقایسه نیروی هوافضای سپاه با نیروی زمینی ارتش اصلا درست نیست. شما نیروی زمینی سپاه رو با نیروی زمینی ارتش مقایسه کن. نیروی زمینی سپاه چه برتری به نزاجا داره؟؟ همین رزمایش اخیر سپاه , وانت تکنیکال به سبک دواعش , نفربر های bmp-1 , تانکهای تی 55 و تی 72 با کنتاکت 1 ی که وقتتی ارتش رو m47  نصب کرد همه سایت مسخرش کردن چه برتری تو زرهی سپاه نسبت به ارتش هست ؟؟؟ البته غیر از استتار و رنگ امیزی!!!!!   ثانیا!   تانک ذوالفقار 3 توسط جهاد خودکفایی نیروی زمینی ساخته شده , حالا وظیفه وزارت دفاع تولید انبوه این تانک و رسوندن اون دست ارتش و سپاه به قیمت مناسب که البته به دلیل نبود زیرساخت مناسب امکان پذیر نیست. تانک کرار هم که رونمایی بشه همینه . با کدوم زیرساخت میخواید تولید انبوهش کنید ؟ صنایع بنی هاشم درود( که حداکثر کارش تعمیر ادوات)؟؟؟ حالا هروقت وزارت دفاع تانک تی 90 تهیه کرد یا همین کرار رو تولید انبوه کرد و ارتش این تانکارو گذاشت تو انبار و همچنان از m47 استفاده کرد ,  انتقاد شما وارده غیر از این هیچ انتقادی به بهینه سازی تانک m47(تیام) غیر از رنگ امیزی وارد نیست.

سلام برادر فکر کنم خودروی مین ریز نینوا بتونه وظیفه ای که شما میگید رو به خوبی انجام بده http://www.military.ir/forums/topic/26569-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A7%D8%AE%DB%8C%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%A2%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D8%AD/?hl=%D9%86%DB%8C%D9%86%D9%88%D8%A7   http://www.military.ir/forums/topic/16080-%DA%AF%D8%A7%D9%84%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/page-18?hl=%D9%85%DB%8C%D9%86+%D8%B1%DB%8C%D8%B2+%D9%86%DB%8C%D9%86%D9%88%D8%A7#entry401253

بسم الله الرحمان الرحیم   این مقاله ترجمه با کمی تلخیص از گزارش مجله Aircraft Illustrate چاپ 1999 درمورد نیروی هوایی ایران است اصل مقاله در این تاپیک http://www.military.ir/forums/topic/28762-%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-1999-%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF%DB%8C/     توانایی نیروی هوایی ایران 1999       ایران در با داشتن مرزهای مشترک با کشورهای عراق و ترکیه از غرب و افغانستان و پاکستان از شرق و جمهوری های اسیای مرکزی و قفقاز ها از شمال در یکی از خطرناک ترین و پرتنش ترین مناطق دنیا قرار گرفته است. جنگ های بی پایان اعراب با اسرائیل (رژیم نامشروع اشغالگر) و ستیزه های جدایی طلبانه سال هاست که اسیای غربی را گرفتار کرده و باعث فرار پول و سرمایه از این منطقه شده است. زمانی که اسرائیل به لطف لابی یهودی های قروتمند در امریکا کسری بودجه خود را جبران میکرد ایران مجبور بود خسارت هایی را جبران کند که توطط دیکتاتور عراقی به وجود امده بود. متنی که مشاهده میکنید گزارشی از کیانوش (kianosh )  درباره تلاش های دولت و نیروی هوایی ایران برای بازسازی توانایی های هوایی این کشور تحت تحریم های تسلیحاتی غرب است.   75 سال از تاسیس نیروی هوایی ایران میگذرد و این نیرو تاریخ پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. به همین دلیل همواره مجبور است حجم زیادی از تجهیزات را عملیاتی نگه دارد . امروزه این تجهیزات شامل ترکیب خوبی از هواپیماهای امریکایی ,روسی و چینی (مترجم: جدیدا فرانسوی!!!!) میشود. نیروی هوایی ایران در سال 1924 با تشکیل یک اسادران شامل ترکیبی از هواپیماهای Havilland  DH4,DH9 تاسیس شد. اما در طی سال های 1941 تا 1945 این نیرو تقریبا نابود شد چون نیروهای متفقین تمام تجهیزات ان را برای کمک به ارتش شوروی در جنگ علیه نازی ها به روسیه منتقل کردند. بعر از اتمام جنگ جهانی دوم امریکا و بریتانیا نیروی هوایی ایران را با هاریکن های دست دوم و تاندربولت های مازاد خود تجهیز کردند. در سال 1956 بلاخره ایران با تشکیل یک اسکادران T-33 وارد عصر جت شد. این روند با تحویل جنگنده های f-84  تاندرجت و همچنین 2 تا 3 اسکادرانF-86 سیبر در سال 1959 و 1960  ادامه پیدا کرد. نیروی هوایی شاهنشاهی تا سال 1961 کوچک و ضعیف بود تا اینکه با توافق دو جانبه بین ایران و امریکا بازسازی و تجهیز نیروی هوایی ایران با سرعت  فوق العاده ای اغاز شد به طوری که تا سال 1975 به قدرتمندترین نیروی هوایی خاورمیانه (اسیای غربی) تبدیل شد. با 79 فروند F-14A و 225 فروند F-4E/D و 169فروند F-5E/F که توسط تانکرهای سوخترسان 707 و 747 و هواپیماهای ترابری C-130 هرکولس پشتیبانی میشدند , نیروی هوایی ایران به توان تهاجمی و دفاع هوایی فوق العاده ای دست یافته بود.   در سال 1979 با وقوع انقلاب اسلامی که به 3000 سال پادشاهی در ایران پایان داد اوضاع عوض شد. نیروی هوایی شاهنشاهی ایران (IIAF ) به نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران (IRIAF ) تغییر کرد و جمهوری اسلامی تمام سفارشات برای خرید هواپیماهای جدید را لغو کرد و تکنسین ها و خلبانان وفادار به خاندان سلطنتی ایران را ترک کردند. در ادامه با تحریم غرب توان عملیاتی نیروی هوایی ایران به 40 درصد کاهش پیدا کرد .اما اوضاع از این هم بدتر شد!! عراق در سال 1980 به ایران حمله کرد و جنگ ویرانگر 8 ساله اغاز شد.تجهیزات نظامی ایران در طول جنگ 8 ساله به شدت اسیب دیدند.   اما با کمال تعجب تعدادی از هواپیماهای ساخته شده قبل از انقلاب اسلامی هنوز عملیاتی هستند, F-5 ها در تعداد نسبتا زیاد دیده میشوند و به نظر به خوبی نگه داری شده اند قابل توجه است که اولین اسکادران F-5 عملیاتی جهان در سال 1965 در ایران و در پایگاه هوایی تهران-مهراباد تشکیل شد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/2~10.jpg][/url] ایران 103 فروند F-5A و 23 فروند F-5B خریداری کرد که بعدا به ویتنام جنوبی, یونان,ترکیه و اتیوپی  فروخته شدند. با فروش انها جا برای ورود  141 فروند F-5E و 21 فروند  F-5F باز شد که بین سالهای 1972 تا 1978 خریداری شدند. تعداد کمی مدل A/B نیز برای اموزش در خدمت باقی ماندند. جنگ طولانی با عراق و عدم پشتیبانی سازندگان به دلیل تحریم تسلیحاتی غرب هزینه های سنگینی را به نهاجا تحمیل کرد با این حال هنوز چیزی حدود 60 فروند F-5F/E عملیاتی هستند. در طول جنگ ایران تمام f-5 های اسیب دیده را از میدان جنگ جمع اوری میکرد. پس از پایان جنگ این پرنده ها بازسازی و اورهال شدند و به واحد های خود بازگشتند. علاوه بر این F-5  های ایرانی تحت برنامه های هوشمندانه ای بروزرسانی شده اند. پروژه "افق" که در راستای ان برد رادار APQ-159 در حالت جستجو از 32 به 64 کیلومتر و در حالت درگیری از 16 به40 کیلومتر افزایش پیدا کرد . همچنین همچنین اعلام شد که با اجرای این پروژه تایگره ها توانایی دید  90 درجه پیدا کرده اند. که اگر خبر صحت داشته باشد F-5 های ایرانی تنها نمونه هایی از این جنگنده در جهان خواهند بود که توانایی حمل موشک های هدایت شونده میان برد مانند اسپارو و موشک های ساخت روسیه را دارند پروژه "رعد" برای سازگار کردن طیف متنوعی از سلاح هایی که اصولا این پرنده توانایی حمل انها را ندارد , تعریف شد. این پروژه  F-5 را قادر شد تا موشک های PL-7 چینی و AIM-9 سایدواندر  و موشک روسی R-60 افید را حمل کند. با این اوصاف تایگر های ایرانی به سرعت به پایان عمر عملیاتی خود نزدیک میشوند و نهاجا ممکن است طی 5 سال اینده دنبال جایگزین مناسبی برای انها باشد ( مترجم: 17 سال از انتشار مقاله میگذرد و تایگر ها به جز تعداد معدودی که با صاعقه جایگذین شدند هنوز عملیاتی هستند :neutral: ) [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/5~5.jpg][/url] F-4  فانتوم همچنان بین خدمه پرواز ایرانی بسیار محبوب است. پرنده ای که توانایی و اطمینان خود را در طول 8 سال جنگ اثبات کرده است. اولین ناوگان فانتوم ها ( شامل 4 فروند F-4D ) در 8 سپتامبر 1968 وارد ایران شدند و اسکادران 306 شکاری را در مهراباد تشکیل دادند. ایران در نهایت 225 فانتوم از تمامی انواع دریافت کرد و قرار بود تعداد بیشتری سفارش داده شوند که با وقوع انقلاب اسلامی 1979  کنسل شد. این فانتوم ها شامل 32 فروند F-4D , 177 فروند   F-4E ایضا 16 فروند RF-4E  بودند , امروزه حدودا 70-75 فروند همچنان عملیاتی هستند همانند F-5 , فانتوم ها نیز تحت برنامه های متعددی توسط نهاجا ارتقاهایی پیدا کردند. پروژه "البرز" برای ارتقا رادار APQ-120 تعریف شده بود که عموم ناوگان فانتوم شامل این ارتقا شدند براساس منابعی از صنایع هوایی ایران مهندسان ایرانی ادعا کرده اند که موفق شدند برد کشف رادار مذکور را از 160 کیلومتر به 270 کیلومتر افزایش دادند ( مترجم: تو که راست میگی!!!!!) و همچنین برد درگیری را به 80 کیلومتر رسانده اند. ایرانی ها همچنین ادعا کردند که تحت پروژه "ذوالفقار" قابلییت AMTI را به رادار فانتوم ها اضافه کردند ( قابلیت تشخیص اهداف مورد نظر در بین اهداف متعدد کاذب) که این قابلیت را به فانتوم میدهد تا با اهداف سریعی که در ارتفاع پایین پرواز میکنند درگیر بشود همچنین ایران یک اسکادران F-4D در اختیار دارد که از رادار APQ-109 استفاده میکنند که این رادارها نیز تحت پروژه ای به نام "اذرخش"  (با هواپیمایی به همین نام که توسط ایران ساخته شده اشتباه گرفته نشود) ارتقا داده شده اند تا قبل از این F-4D  ها توان هوا به هوای کمی داشتند  اما با این ارتقا توان درگیری هوایی افزایش پیدا کرد و برد کشف این رادار را به 306 کیلومتر و برد درگیری به 77 کیلومتر افزایش پیدا کرد ( مترجم: بعید میدونم این اعداد واقعی باشه!!) به دلیل نبود سیستم های اقدام متقابل  در طول جنگ تعداد زیادی از فانتوم های ایران قربانی موشک های سام عراقی شدند , در همین رابطه پروژه ای در راستای برطرف کردن این کمبود ها پروژه های "زمزم1" و "زمزم2 " تعریف شدند که تحت این پروژه ها تمام F-4E و RF-4 های نهاجا به چف و فلیر مجهز شدند. به نظر میرسد که نقش دفاع هوایی فانتوم ها کم رنگ شده و از فانتوم ها به عنوان جنگنده تهاجم به زمین و گشت دریایی استفاده میشود در همین راستا تعدادی از فانتوم ها ارتقا پیدا کردند که 2 فروند موشک ضد کشتی چینی C-802 را حمل کنند, اولین تست  این موشکها در سال 1997 بر فراز خلیج فارس انجام شد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/6~4.jpg][/url] این که فانتوم ها بعد از گذشت سال ها و بدون پشتیبانی سازنده هنوز پرواز میکنند چبزی شبیه معجزه است ( مترجم: توجه کنید که این حرف بیشتر از 17 سال پیش زده شده پس پرواز این هواپیماها امروز واقعا یک معجزه اس) این قضیه به خوبی نشان دهنده توانایی بالای پرسنل تعمیر و نگه داری نیروی هوایی است ( این عزیزان عملا غیرممکن رو ممکن کردند!!!)   سومین هواپیمای ساخت امریکایی که در خدمت نیروی هوایی ایران است  کسی نیست به جز خفن ترین , با حال ترین , زیبا ترین , بهترین ساخته دست بشر !! (مترجم: یه کم پیاز داغشو زیاد کردم icon_cheesygrin  icon_cheesygrin ) [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/8~4.jpg][/url]F-14  تامکت که توسط حکومت سابق در سال 1973 سفارش داده شدند. این پرنده ها قرار بود از اسمان ایران در برابر جنگنده های پر سرعت و بلند پرواز شوروی (MIG-25 ) محافظت کنند. میگ های شوروی از سال 1970 مرتب به اسمان ایران تجاوز میکردند و فانتوم های نیروی هوایی قادر به مقابله با خفاش های پر سرعت شوروی نبودند. 80 تامکت خریداری شدند تا تهدید را خنثی کنند 79 همین تامکت درست قبل از انقلاب اسلامی تحویل داده شد. با قطع شدن روابط دیپلماتیک با امریکا , پشتیبانی فنی امریکا از تامکتها نیز قطع شد, به دلیل تحریم ها ایران همیشه برای عملیاتی نگه داشتن تامکتها مشکل داشته و این مشکلات تا امروز پا برجاست.  نهاجا حجم قابل توجهی از قطعات را در از نیروی هوایی شاهنشاهی به ارث برده بود که میتوانست  با استفاده از انها تامکتها را تا مدتی در اسمان نگه دارد همچنین ایران قطعاتی را به صورت قاچاقی از انبار های نیروی دریایی امریکا به دست میاورد به طوری که امریکاییها مجبور شدند در سال 1987 تعدادی از پروازهای F-14 های خود را به دلیل کمبود قطعات لغو کنند!! قطعاتی که بعدا به طرز اسرا امیزی سر از ایران در اوردند!!!! با این وجود در طول جنگ تحمیل شده توسط عراق,  ایران دچار کمبود قطعه بود و مجبور بود از قطعات هواپیماهای زمینگیر برای به پرواز در اوردن بقیه استفاده کند. تامکتها برای ایران در طول جنگ حتی نقش بمب افکن را نیز بازی کردند!! گاهی اوقات صرفا قفل راداری تامکت بر روی جنگنده ای عراقی باعث لغو ماموریت انها میشد.  شکار 35 تا 40 جنگنده عراقی  توسط تامکت تایید شده است و همچنین تنها 1 فروند تامکت بر اثر اتش هوا به هوا از دست رفت که این شکار به نام MIRAGE F-1 ثبت شد ( مترجم: این امار اصلا درست نیست!!!!!!!!!) البته نهاجا تعداد بیشتری از تامکتها را به دلیل ناکارامدی موتور TF-30 404A از دست داد واماندگی کمپرسور, اتش گرفتن موتور و از کارافتادن فن ها از مشکلات رایج این موتور بود! امروزه حدود 50 تا 55 تامکت در ایران وجود دارد اما فقط 25 تا 30 عدد عملیاتی هستند صنایع هوایی ایران اورهال و نگه داری این هواپیما ها را انجام میدهد و البته اینکه این هواپیماها هنوز پرواز میکنند نشان از توانایی صنایع دفاعی ایران و مایه مباهات است!!! (مترجم: باز هم توجه کنید این سخن ماله 17 سال پیش است!!!!) ایران پروژه هایی را برای افزایش عمر تامکت اجرا کرده است ( عمر دهی انقلابی!) همچنین اخباری مبنی بر تعویض قطعات انالوگ رادار AWG-9 تامکت با نمونه دیجیتال ان و همچنین ارتقا اویونیک و تعویض موتور وجود دارد. این ارتقا ها ممکن است برای یک کشور در حال توسعه اغراق امیز و بلند پروازانه به نظر برسد. اما با توجه به توانایی و تجربه خدمه تعمیر و نگه داری نهاجا و دستاوردهای صنایع هوایی ایران انجام این ارتقاها دور از ذهن نیست و نباید به سادگی انها را نفی کرد. اخباری از ایران مبنی بر خدمت گرفتن MIG-31 MS برای جایگذینی با F-14 است این کنایه امیز و جالب خواهد بود اگر جنگنده ای که بر اساس MIG-25 ساخته شده جایگذین تامکت شود!!!!!( بعد از 17 سال میشود گفت :زرشک!!!)   اموزش پرواز [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/9~2.jpg][/url]   خلبانهای ایران از سال 1924 در اموزشگاه های هوانوردی روسیه و فرانسه اموزش میدیدند تا اینکه در سال 1931 دانشگاه پرواز نیروی هوایی ایران تاسیس شد. به هر حال با شروع جنگ جهانی دوم متفقین ایران را اشغال کردند و دانشکده پرواز ایران به دستور انها بسته شد. بعد از پایان جنگ هم تنها اموزش های ابتدایی در ایران انجام میشد و دانشجویان برای اموزش های پیشرفته راهی انگلیس و فرانسه میشدند با برقراری روابط ویژه بین شاه ایران و امریکا از سال 1960 به بعد این اموزش ها به ایلات متحده در پایگاه هوایی ویلیامز منتقل شد.  بعد از انقلاب اسلامی  دانشجویان برای اموزش پیشرفته راهی پاکستان میشدند ولی از سال 1986 ایران دوباره دانشکده پرواز خود را تاسیس کرد(با تلاش های سرلشکر منصور ستاری) و شروع به اموزش خلبان های خود کرد. دانشجویان با شرایطی شبیه به سایر کشورهای دنیا انتخاب شده و بعد از 2 سال گذراندن دوره نظری به پایگاه هوایی شیراز و انجا اموزش های پایه پرواز را با هواپیماهای F-33 و PC-7 میبینند صنایع هوایی ایران هواپیمای اموژسی به نام پرستو را بر اساس F-33  توسعه داده است تا جایگزین این پرنده های خسته و قدیمی بشود. ایران همچنین هواپیمای S-58 را که یک هواپیمای اموزشی توربوپراپ است را بر اساس PC-7 توسعه داده است تا به حال 3 فروند از این هواپیما ساخته شده است. ایران از T-33 شوتینگ استار به عنوان جت پایه اموزشی استفاده میکند با پیشرفت دانشجویان اموزش های نهایی و پیشرفته بر روی هواپیماهای FT-7 وF-5B/F  انجام میشود [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/10~1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/11~1.jpg][/url] پایان بخش اول مترجم: سعید (BarraGe) ادامه دارد فقط برای military :rose:  :rose:  :rose:  با تشکر از جناب  sami1993

بسم الله الرحمان الرحیم   کویت قرارد خرید 28 فروند جنگنده یورو فایتر تایفون را با شرکت فین مکانیکا منعقد کرد       وزیر دفاع کویت و کمپانی دفاعی فین مکانیکا , که نمایندگی بازرگانی کنسرسیوم یوروفایتر را در کویت بر عهده دارد , امروز قراردادی را برای تامین 28 فروند جنگنده تایفون شامل 22 فروند تک کابین و 6 فروند 2 کابینه امضا کردند, این جنگنده ها در ایتالیا تولید خواهند شد. این قرارداد بخشی از توافقاتی  بین دو کشور ایتالیا و کویت است که توسط وزیر دفاع ایتالیا , روبرتا پیونتی, و همتای کویتی او , شیخ ژنرال خالد ال جراح الصباح, امضا شده بود. قرار داد امضا شده با فین مکانیکا شامل پشتیبانی فنی و عملیاتی و همچنین اموزش خلبانان و خدمه فنی  ایضا ایجاد مراکز تعمیر و ارتقا تایفون در خاک کویت نیز میشود که اجرای ان بر عهده نیروی هوایی ایتالیا خواهد. تایفون های کویتی از پیشرفته ترین تجهیزات توسعه یافته از جمله رادار جدید ارایه فازی ( ساخته شده توسط کنسرسیوم یورورادار به رهبری فین مکانیکا) استفاده میکنند. شایان ذکر است که این رادار هنوز بر روی تایفون های کشور های عضو کنسرسیوم یورو فایتر (بریتانیا , اسپانیا , ایتالیا و المان) نصب نشده است   منبع:http://www.arabianaerospace.aero/finmeccanica-signs-contract-to-supply-28-eurofighter-typhoons-to-kuwait.html   با تشکر از seyed_212 مطالعه بیشتر: http://www.defensenews.com/story/defense/2016/04/05/kuwait-signs-eurofighter-deal/82647386/ https://www.eurofighter.com/news-and-events/2016/04/kuwait-signs-contract-for-the-delivery-of-28-eurofighter-typhoons

نه تقویت بدنه  نیست . همون هماهنگ گردن موشک ها و بمب های جدید با هواپیما 

http://www.military.ir/forums/topic/29887-%C2%AB%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA%C2%BB-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AD%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B9%D8%B4-%D9%88-%D8%B3%D8%A7/

  گویا محاصره شهر ممکن نبوده . mr9  اینجا توضیح دادن http://www.military.ir/forums/topic/29266-ساختمان-پاولوف/?p=453827  

  این بنر بالگرد صبا است و در بخش مشخصات موتور این بالگرد رو پرات اند ویتنی (p&w) ذکر کرده   http://uupload.ir/files/13at_photo_2017-03-07_05-01-38.jpg

سلام علیکم https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/48/Umkhonto_4.jpg   با توجه به این تصویر بالا سیستم هات لانچ هستش (گاز های داغ خروجی دقت بفرمایید)     عجب!! اولا همچین ریز و کوچک هم نیست موشک. 3.5 متر حدودا طول داره و بین 20 تا 60 کیلومتر در مدل های مختلف برد این موشک هست. حالا کلا پرتاب سرد و گرم اصلا ربطی به اندازه نداره. یک موشک ضد زره دوشپرتاب هم میتونه کولد لانچ باشه شما این پست از دکتر کریزی رو مطالعه کنید دستتون میاد کولد لانچ هات لانچ  چی هست اصلا و کاربردشون چیه. http://www.military.ir/forums/topic/25029-سامانه-پدافند-هوایی-بومی-باور-373-خبر-ها-،-گزارش-ها-،/?p=500237 --------------------------------- ویرایش: همزمان شد با پست جناب 7mm .

سلام علیکم   این قسمت برای من جالب بود. این خودروی پیاده نظام یا همون IFV جدید چه ویژگی خاصی داره که هم زمان میتونه جایگزین نفربر و MBT بشه؟؟ اگه تصاویر تزئینی نباشه از توپ 30میلیمتری استفاده میکنه. که مسلما جای توپ 120 ابرامز رو نمیگیره! حتی اگه برجک با توپ 120میلیمتری روی این پلتفرم نصب بشه کما این که در حال حاضر چندین مدل زره کوب دردنیا طراحی و تولید شده که از توپ های کالیبربالا مثل 120 و 125 استفاده میکنن ولی جایگزین تانک نشدن.

خدا وکیلی چی میگی واسه خودت یه لوله رو رنگ کردن 4 تا بالچه براش گذاشتن بستن به سیم! از بالای تپه (سو.ار بر سیم) هلش دادن سمت پایین تپه!! این راکت هم نیست اصلا پیشرانه نداره! البته این حرکت ایرادی نداره .اتفاقا خوب رنگ زدن لوله رو !! حداقل از استتار ادوات نزاجا بهتره ایرادی که میشه گرفت گزارش مسخره صدا و سیما از روستای موشکی!! بود همین! حالا تو چرا دور برداشتی؟؟!! همه اعضای انجمنو میشناسی که میگی تیله بازی هم بلد نیستن؟! خود حضرت عالی هم که کل پستات یا دیزی زنی و خالی بندیه یا توهین به ارتش و اختلاف انداختن بین ارتش و سپاه . غرور کاذبتو بذار کنار تا یکی یه حرفی زد چماق وطن فروشی غرب زدگی رو نزنی تو سرش

نیرو های نظامی باید لگشونو از اقتصاد . سیاست و فرهنگ کشور (به خصوص اقتصاد) بکشن بیرون. ولی به عنوان سازمان امنیتی و نظامی باید تا جایی که میشه تقویتشون کرد. کم کاری در توسعه توان دفاعی کشور از هر لحاظ (موشکی. سایبری. پدافند و زرهی و...) به هیچ وجه قابل قبول نیست.

به نظر من ایران بهترین پاسخ ممکن رو داد ، مخاطب عام ایرانی بدون توجه بهه این که تلفات واقعی چه قدر بوده قطعا الان غرق در غرور و خوشحالی هستند به خصوص اینکه خبرگاری های داخلی تلفات امریکا رو صدها نفر عنوان کردند ، مشابه یمن، این اعداد در ذهن ایرانی ها میمونه و واقعیت هم هیچ اهمیتی نداره! در منطقه ، متحدین امریکا میبینن که ایران کاملا جسارت حمله به پایگاه های امریکایی و پذیرفتن مسئولیتش رو داره و اینکه در صورت نیاز اونها هم هدف موشک های ایران قرار خواهند گرفت ، در صورت عدم پاسخ امریکا (که به احتمال زیاد پاسخی در کار نخواهد بود) شانس زیادی برای پیش قدم شدن این کشورها برای کاهش تنش با ایران وجود داره اما در مورد خود امریکا ، پست قبلی گفتم الاسد عمدا انتخاب شده بود که کمترین تلفات رو برای امریکا داشته باشه و این پیام رو ارسال کنه که این حمله حساب شده برای انتقام خون سپهبد شهید بوده نه یک اقدام برای جنگ... این مسأله تو رسانه های امریکایی هم زیاد مانور شده حتی فاکس نیوز پ.ن:هیچ تصویر ماهواره ای جدیدی از پایگاه الاسد بیرون نیمده و ایران هم هیچ تصویر هوایی از پهباد و... منتشر نکرده ، تصویری که تو فضای مجازی منتشر شده ، معلوم نیست اصلا مربوط کدوم پایگاه و چه سالی هست

Charlie Munger “I never allow myself to have an opinion on anything that I do not know the other side argument better than they do” تا زمانی که استدلال های تمام طرف های مباحثه را ،بهتر از خودشان، درک نکنم به خودم اجازه نمیدهم نظر و عقیده ای در مورد آن موضوع داشته باشم.

حاجی به نظرم اینا مشکل ما هم هست. ما هم نیروی هوایی نسبتا بزرگ و بسیار فرسوده ای داریم با کلی زیر ساخت و صنایع وابسته، 13 تا(؟؟) پایگاه شکاری بی سروته و هزاران کارمند و سرباز ... اینا که با پشم اداره نمیشن ، کلی پول میخواد. این همه هزینه نیرویی میکنیم که روز واقعه به کارمون نمیاد. 2 تا اف 7 اینجا 4 تا میراژ اونجا یه مشت فانوم اینور چارتا اونور. این مسخره بازی رو نباید یه طوری جمعش کرد؟

شمار تلفات جنگنده های ایرانی در ماههای پیش از یورش ارتش عراق به خاک پاک ایران، بسیار بیشتر از چهار فروند بود. بنابر گفته های رسمی جناب امیر سرتیپ نمکی که البته گویا کتابی هم در این زمینه دارند، نیروی هوایی ایران حدود بیست (۲۰) فروند از پرنده های خود را پیش از آغاز رسمی جنگ، در فاصله زمانی میان فروردین ۱۳۵۸ و شهریور ۱۳۵۹ در نبرد با ارتش عراق از دست داد. بنا بر گفته های ایشان در حمله ۱۴۰ فروندی هم یازده جنگنده به وطن باز نگشتند.

خاطره جالبی بود ولی ایشان اشاره ای به تاکتیک به کارگرفته شده نکرد. نکته بسیار عجیب این است که ایشان (امیر شاهرخ شهرام) مگر چند سال سن دارند که سی و خرده ای سال پیش ستوان دوم بودند و تازه سال گذشته به درجه سرتیپ دومی رسیدند؟!!!! مکر رسیدن به سرتیپ دومی از ستوان دومی چندسال طول می کشد؟