بسم ا... سابقه فرمانده جدید نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران براساس فرموده جناب @powerman1 سنندج کردستان بعنوان محل تولد فرمانده جدید نیروی دریایی صحیح است .

بسم الله...... 18 مرداد 1400 وارد شدن تجهیزات مپنا برای ساخت نیروگاه برق در لاذقیه سوریه به نظر میرسد روسیه چندین سامانه جدید پانتسیر در اختیار ارتش سوریه قرار داده است توپهای 155 م م و خمپارهای 120 م م اهدایی ترکیه برای مسلحین موضع آتش تانک مسلحین برای در امن ماندن از شناسایی در دوهفته اخیر ارتش سوریه دو حمله شبه انتحاریهای ازبک وجماعت ترکستانی را دفع کرده است در حمله اول 4 و در حمله دوم 5 مهاجم کشته شدن تلفات سوریها هم به ترتیب 5 و 3 نفر بوده است

الحق و الانصاف ، ژ-3 سالهاست در ایران دارد استفاده میشود ، چرا چنین طرحی فراگیر نشد ؟!!

با سلام بخش سوم و پایانی با توجه به موفقیت آمیز بودن این پروژه ، جنرال داینامیکز ساخت نسخه جدیدی از جنگنده افسانه ای F-4 را با شناسه F-4X در دستور کار خود قرار داد . این پرنده جدید ، به یک مخزن آب به ظرفیت 300 گالن که در بخش فوقانی سازه هوایی قرار می گرفت و بدنه آن توانایی مقاومت دربرابر حرارت ناشی پیشرانه ها را داشت ، مجهز شده بود .مایع ترکیبی فوق الذکر ، که برای خنک نمودن هوای بخش ماقبل کمپرسور (PCC) پیشرانه جنرال الکتریک J-79 مورد نیاز بود ، سه هدف عمده را در نظر داشت : 1-خنک نمودن هوای ورودی به کمپرسور . 2- افزایش جرم هوای ورودی به پیشرانه ها که بطور طبیعی موجب افزایش رانش می گردید . 3- اضافه نمودن یک اکسید کننده به پس سوزها . پس از اجرای ارتقاء فوق الذکر واطمینان یافتن از صحت عملکرد آن توسط شرکت جنرال الکتریک ، ادامه کار برای مهندسان پروژه F-4X نسبتاً آسان گردید.در جریان آزمایشات صورت گرفته و با خنک سازی هوای ورودی به کمپرسورها (PCC) ، رانش پیشرانه های دوقلوی J-79 به بیش از 50 درصد افزایش یافت که رضایت بخش بحساب می آمد . این افزایش 50 درصدی ، موجب افزایش چشمگیری در سرعت پیمایشی پرنده فوق می شد ،هر چند برای این کار ، اندازه و شکل ورودی های هوا در بخش جلویی بدنه هواپیما دچار تغییرات بزرگی گردید و علاوه برآن ، برای هدایت هوای ورودی به پیشرانه ها نیز ، یک سیستم پیچیده شامل یکسری صفحات داخلی در تونل منتهی به پیشرانه ها در نظر گرفته شد . یکی از مهمترین مشخصات فانتوم جدید ، تغییر ورودی های هوای پیشرانه J-79 بشمار می رفت . آسمانه پرنده جدید با مواد ویژه ای ( پلی کربنات ) تقویت گردید تا حرارت ناشی از اصطکاک در سرعتهای بالا ، مساله ساز نگردد . در نهایت برای انجام یک پرواز ایمن ، سیستم کنترل پرواز ارتقاء و مساحت سکان عمودی افزایش یافت . فتوفانتوم IAF به رجیستر 7576-69 در همین بازه زمانی ، شرکت تولید کننده دوربین HIAC-1 موفق شد تا یک نسخه کوچکتر و سبک تر از دوربین فوق را تولید کند ، به شکلی که بتوان آن را در دماغه جنگنده اف-4 نصب نمود . با این نوآوری ، دیگری نیازی به نصب غلاف سنگین G-139 ، نبود ، در نتیجه با کاهش سطوح "پسا" ، عملکردهای پروازی پرنده شناسایی جدید ، مجدداً افزایش یافت و سرعت پیمایشی آن از 4/2 ماخ به 2/3 ماخ رسید . A= طراحی دوباره بخش دماغه فانتوم برایث دوربین جدید HIAC-1 B= تقویت آسمانه با مواد پلی کربنات برای مقاومت در برابر اصطکاک بوجود آمده در سرعتهای بالا C = اضافه نمودن دو مخزن حاوی مایع خنک کننده D= اصلاح و تقویت کنترلهای پروازی E= بهبود ساختار شبکه ای طولی بدنه F= افزایش مساحت سکان عمودی G= دریچه های دسترسی دوربین H= مکانیزم کنترل هوای ورودی به پیشرانه I= تغییر ورودی هوای پیشرانه J= اضافه شدن مکانیزم تزریق آب به پیشرانه با هدف خنک سازی اما ظاهراً با نزدیک شدن به مراحل پایانی پروژه و روشن شدن عملکرد فوق العاده آن ، تردیدهای بسیار جّدی در مجموعه وزارت دفاع ایالات متحده ، جهت تصمیم گیری برای صادرات نسخه جدید بوجود آمد ، چرا که هیچ کشوری به جز ایالات متحده و اتحاد شوروی نیازی به یک پرنده شناسایی با سرعت 3 ماخ در خود احساس نمی نمود . مسکوت ماندن پروژه برای متحد نزدیک : اما چرا فروش این پرنده به جدی ترین مشتری آن ، یعنی IAF ، مسکوت ماند وادامه نیافت !! نورمن پولمار ، در کتاب خود با عنوان" تاریخچه غیر محرمانه U-2" بخوبی ، نگرانی های ایالات متحده برای فروش این پرنده های سریع السیر به رژیم صهیونیستی را تشریح می کند . وی در این باره می نویسد : " با آغاز ماه اوت 1970 ، دو فروند پرنده شناسایی یو-2 جمعی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، درجریان بحران سوئز ، و باهدف اجرای ماموریت شناسایی ، از پایگاه نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در قبرس ( پایگاه آکروتیری AKROTIRI) به پرواز در آمده و با عبور از حریم هوایی سرزمین های اشغالی ، ماموریت خود را به انجام رساندند . اما پس از نخستین پرواز یو-2 ها ، موشه دایان ( وزیر وقت دفاع رژیم صهیونیستی ) با احضار سفیر وقت ایالات متحده در تل آویو ، از اینکه پرنده های شناسایی ارتش ایالات متحده ، درحدود 5 کیلومتر از دالان مشخص شده بر فراز سرزمین های اشغالی ، منحرف شده است ، بشدت به وی اعتراض نمود و تهدید کرد که در صورت تکرار ، به رهگیرهای اف-4 نیروی هوایی ، دستورشلیک به پرنده خاطی را خواهد داد" اتخاذ چنین عکس العملی برای کارشناسان وزارت امور خارجه ایالات متحده ، آن هم از سوی یک کشور دوست و متحّد ، که تهدید به سرنگون نمودن پرنده شناسایی آمریکایی می نمود ، قابل درک نبود . اما علیرغم این تردیدها ، بدلیل اینکه پروژه F-4X فاقد رادار مناسب برای موشکهای هدایت راداری بود ، اجازه ادامه پروژه داده شد . تغییرات صورت گرفته در نسخه RF-4X بنابراین ، با فرارسیدن نوامبر 1974 ، یکفروند جنگنده/ بمب افکن F-4E نیروی هوایی رژیم صهیونیستی به فورت ورث و تاسیسات جنرال داینامیکز پرواز نمود تا بعنوان بستر آزمایش ، مورد استفاده قرار گیرد . این پروژه باورود جت اسراییلی آغاز شد و مهندسان جنرال داینامیکز براساس برنامه از پیش تعیین شده ، تا سال 1975 ، یعنی زمانی که این پروژه با مشکلات جدّی مواجه گردید ، مشغول کار بر روی آن بودند . اما دراین سال ، کارشناسان جنرال داینامیکز به این نتیجه رسیدند که تزریق ترکیب آب/ متانول به هوای ورودی کمپرسور (PCC) ، می تواند موجب انبساط شدید تیغه های توربین پیشرانه ها و بروز فاجعه در سرعتهای بالا گردد . بطور همزمان ، مک دانل داگلاس ، پروژه طراحی و ساخت نمونه آزمایشی جنگنده F-15 EAGLE را به پایان رسانده بود و پس از موافقت کنگره و تصویب بودجه مورد نیاز ، درخط تولید قرار گرفت . بنابراین ، از آنجا که ممکن بود F-4 X ، با هزینه کمتر ، عملکرد بهتری از خود نشان دهد ، مقامات ارشد نیروی هوایی ایالات متحده ، بشدت نگران تصمیم کنگره در کاهش بودجه لازم برای تولید موردنیاز ایگل برای این نیرو شدند . علاوه برآن ، کارشناسان وزارت امور خارجه ایالات متحده ، هنوز نگران دستیابی IAF به این پرنده و استفاده از آن بعنوان یک رهگیر و ایجاد مزاحمت برای هواپیماهای شناسایی آمریکایی و حتی هدف قرار دادن پرنده های شناسایی روسی بود که این ، خود یک جرقّه برای ایجاد یک دردسر بین المللی می گردید. این دو عامل در کنار مشکلات فنّی ، نهایتاً ناقوس مرگ پروژه F-4 X را بصدا در آورد .بدین ترتیب ، برنامه F-4 X بصورت نیمه کاره ، رها گردید . فتوفانتوم نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در تاسیسات جنرال داینامیکز اما نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، همچنان بدنبال نصب دوربین های سری HIAC-1 ، بر روی فانتوم های خود بود ، در نتیجه ، دو فروند دیگر از اف-4 های این نیرو ، برای ادامه پروژه نصب دوربین ها ، به فانتوم نخست ، اضافه شدند و با پایان یافتن مراحل نصب این دوربین ها بر روی فانتوم های فوق الذکر ، هرسه به نسخه جدیدی از RF-4E ارتقاء یافتند . در این میان ، یک نکته قابل ذکر خواهد بود که بعلت آنچه که کمبود بودجه نام گرفت ، شرکت جنرال داینامیکز هرگز نتوانست پیشرانه های ارتقاء یافته J-79 را دریافت نماید . سه فروند فانتوم شناسایی نیز پس از تکمیل در یک بازه دوساله ( 77-1976) ، به IAF تحویل و به اسکادرانهای های مربوطه ارجاع داده شدند . با ورود این پرنده های شناسایی جدید به سازمان رزم IAF ، خدمه پروازی ، این پرنده ها را به طنز ، لقب حلزون عکاس (Tsalam Shablul) نامیدند ، چرا که علاوه بر کاهش توان پیشرانه ها بعلت سنگینی دوربین ها ، از آنجا که این حلزون های عکاس ، می بایست ، ماموریتهای خود را در ارتفاع نزدیک به 70000 پا اجرا می نمودند ، خلبان و افسر سیستم ها ، به صورت اجباری ، لباس پرواز در ارتفاعات بالا را که در آنزمان توسط شرکت کلارک و با شناسه A/P 22 S-6 ، برای خدمه پرنده های شناسایی ایالات متحده تولید شده بود، بر تن می نمودند . فتوفانتوم نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در تاسیسات جنرال داینامیکز حلزون های عکاس IAF ، پس از طی دوران خدمت پر فراز و نشیب خود ، سرانجام در ماه مه 2004 ، بازنشسته شدند . از 3 فروند تحویلی ، دو فروند در انبارهای پایگاه هوایی "اودا" بعنوان ذخیره ، انبار شده و فروند سوم نیز در موزه IAF و در پایگاه هوایی هاتزاریم ، در معرض دید عموم قرار گرفت .

برای پاسخ به سوال شما دوست عزیز باید به چند نکته توجه کرد. پرتابه های که با تانک یا خودرو های زرهی برخودر میکنند عموما 3 حالت کلی را بوجود می اورند 1- پرتابه از زره عبور کرده یاعث انهدام تانک، کشته و زخم شدن خدمه می شود 2- پرتابه به داخل زره نفوذ پیدا نمی کند یا اگر نقوذ پیدا کند باعث انهدام تانک نمیشود در این مواقع ترکش های حاصل ازبرخورد به بدنه  باعث زخمی شدن و یا کشته شدن خدمه می شود ( ترکش های ایجاد شده  بسیار خطرناک هستند حتی باعث قطع اعضاء بدن مثل دست وپای خدمه میشوند) 3 - پرتابه ها بدون تاثیری بر بدنه خودرو زرهی به طور کامل دفع می شوند و خدمه آسیبی نمی بینند.  در حالت 3 میزان نفود موج انفجار به داخل خودرو زرهی و یا تاثیر این امواج  بر خدمه خودرو به عوامل زیادی وابسته است. به عنوان مثال نوع پرتابه و میزان انرژی حاصل ازموج انفجار ، محل برخورد پرتابه و زاویه برخورد ، باز یا بسته بودن دریچه های تانک ، نوع زره خودرو و مجهز بودن یا نبودن خدمه به کلاه محافظ از جمله عوامل موثر بر نفوذ و میزان اثر موج انفجار بر خدمه تانک است. درمجموع تانک های امروزی در برابر موج انفجار نسبتا مصون هستند . زره های واکنشی، زره های قفسی ، زره های اضافه شونده و زره هایی که با فاصله از بدنه نصب می شوند، در کاهش نفوذ موج انفجار به داخل خودرو بسیار موثر هستند. اما نبود این زره ها و ضعیف بودن زره باعث اننقال موج انفجار به داخل خودرو می شود . در جنگ های جهانی دوم به علث ضعف تجهیزات زرهی در بحث حفاظت  بعضی مواقع این امواج به داخل خودرو زرهی وارد و باعث مصدمه به خدمه می شدند. حتی امروزه هم بعضی از تجهیزات سدی در مقابل امواج انفجاری نیستند مثلا خدمه شوروی  خودرو زرمی پیاد نظام - بی ام پی 2 اس در طول خدمت گزارش میدادند که  برخورد گلوله های خمپاره  60 میلمیتری  به زره فوقانی (بخش نسبتا ضعیف زره) خودرو ، مانع نفوذ این گلوله ها به داخل بدنه می شد اما باعث ناراحتی در گوش خدمه و زنگ زدن گوش ها به مدت طولانی میشوند .       تصویر گرافیکی از موج انفجار پرتابه شدید الفنجار از بالا ، قسمت قرمز منطقه مرگ اور است وبخش زرد قسمت ای است که باعث ایجاد جراحت و صدمه می شود. در این تصویر در صورت باز بودن درپچه ها موج انفجار باعث صدمه رساندن به خدمه میشود.   نمونه های از کلاه خود های جدید نیرو های امریکایی که علاوه بر قابلیت  فیلتر هوا در مقابل موج انفجار هم مقاومت بالایی دارد

 معنی  و مفهوم این علامت  مثبت - منفی است برای نمونه در متن درمورد خطایی فاصله یاب لیزری بیان شده، ±10 متر به این معنی است که فاصله ای که توسط فاصله یاب لیزری تخمین زده شده است بیشتر از 10 متر یا کمتر از 10 متر خطای اندازه گیری دارد. یا درمورد زاویه ±18 درجه یعنی از +18 درجه تا -18 درجه را پوشش می دهد.

در فکر مجالس اعلای اهل سنت و تشیع افغانستان... امیدوارم ملت مسلمان افغانستان از تجربه لبنان اندوخته باشند. شیعیان باید بسرعت مجالس و اتحادیه های اسلامی خودشون رو راه بندازن.

برنامه ۴ ساله وزیر پیشنهادی دفاع دولت سیزدهم اعلام شد برنامه های چهار ساله امیر محمد رضا آشتیانی وزیر پیشنهادی دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جهت ارائه به مجلس شورای اسلامی اعلام شد. ارائه محصولات مورد نیاز برای مقابله با تهدیدات جدید، افزایش سهم فروش محصولات جدید در کل فروش نظامی، تشخیص صحیح نیاز نیروهای مسلح، کاهش زمان ایده تا محصول پروژه‌های سطح یک، تحویل به موقع تجهیزات مورد نیاز نیروهای مسلح و ... از جمله برنامه‌های وزیر پیشنهادی دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح دولت سیزدهم است. دانلود خلاصه این برنامه به شرح زیر است:

گزارش تسنیم از «توسن»؛ ناشناخته‌ترین نفربر ایرانی https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/05/23/2552931/گزارش-تسنیم-از-توسن-ناشناخته-ترین-نفربر-ایرانی

به نام خدا DARPA Falcon HTV-2 وسیله آزمایش مافوق صوت (2010) Falcon HTV-2 (وسیله فناوری هایپرسونیک) که به عنوان سریع ترین هواپیمای دنیا شناخته می شود، سامانه آزمایش هایپرسونیک است که توسط DARPA برای نیروی هوایی ایالات متحده توسعه داده می شود. این برنامه هنوز در حال توسعه است و هدف آن ساخت هواپیمایی است که بتواند در 60 دقیقه به هر نقطه ای از زمین برسد (طبق اعلام دارپا مسیر نیویورک تا لس آنجلس را در 12 دقیقه طی می کند). این ویژگی آن را تبدیل به سلاحی وسوسه انگیز خواهد کرد. ایده اصلی این است که تحقیقات مربوطه منجر به ساخت پهپادی با توانایی پرتاب مهمات علیه اهداف زمینی شود که به راحتی از رادار می گریزد، از موشک های مقابله کننده فرار کند و پیش از واکنش دشمن به هدف برسد. برنامه فالکون HTV-2 (حمله سریع جهانی) در سال 2003 متولد شد تا به تحقیقات روی وسیله ای برای ارتش ایالات متحده کمک کند که هدف اصلی آن رسیدن به هر بخشی از جهان در کمتر از 1 ساعت است. در طی فاز طراحی، HTV-2 با شبیه سازی های رایانه ای و آزمایش در تونل باد ساخته شد تا اعتبار چنین سامانه هایی ارزیابی شود. با اینکه آزمایش های تونل باد به 15 ماخ و زمان کوتاه محدود می شد، دارپا با منابع مالی خود توانست نسخه واقعی آن را بسازد. HTV-2 از راکت پرتاب می شود، در اساس بدون سرنشین است و کنترل زمینی آن همانند سایر پهپاد هاست. HTV-2 نسخه ای تحقیقاتی است تا اطلاعات پروازی مورد نیاز برای پردازش های پس از ماموریت را تامین کند. مفهوم کلی نسبتا ساده است و شامل انتقال یک هواپیمای بدون سرنشین به زیر مدار می شود. پهپاد از سامانه راکتی بوستر رها می شود، کنترل خود را بدست می گیرد، جهت یابی می کند و به سمت زمین شیرجه می زند، در طول این پروسه سرعتش به 20921 کیلومتر بر ساعت (20 ماخ، 20 برابر سرعت صوت) می رسد. طراحی پیکان مانند آن با سرعتی باورنکردنی اتمسفر بالایی را می شکافد، و با وجود سرعت 20 ماخی آن را تبدیل به یک گلایدر مافوق صوت می کند. سپس هواپیما با پایان ماموریت خود در سقوطی کنترل شده در اقیانوس می افتد. به دلیل پرواز زیر مداری، بدنه HTV-2 قادر به تحمل گرمای بسیار زیاد (تا 2000 درجه سانتی گراد) در طول پرواز با سرعت زیاد و ارتفاع بالا خواهد بود. همچنین، اصول آیرودینامیک آن باید به شدت پایدار باشد و در سرعت های بالا کنترل شود. سوار کردن آن بر دوش هواپیمای بوستر کار جدیدی در نیروی هوایی ایالات متحده نیست. آن ها از این شیوه پرتاب در دسته ای از سامانه های آزمایشی خود در دهه های 1950 و 1960 استفاده کرده اند. یکی از این سامانه ها، بوئینگ B-29 Superfortress تغییر یافته بود که برای پرتاب هواپیمای راکتی Bell X-1 (با کمک این هواپیما آمریکا برای نخستین بار با موفقیت دیوار صوتی را شکست) استفاده شد. هواپیمای راکتی X-15 نورث آمریکا نیز از زیر بال های بوئینگ B-52 Stratofortress پرتاب شد. HTV-2 توسط راکت بوستر Minotaur IV Lite به فضای زیر مداری پرتاب می شود. B-29 Superfortress به همراه Bell X-1 و B-52 Stratofortress به همراه X-15 تا امروز فالکون HTV-2 دو بار با موفقیت پرتاب شده اما هر دو پهپاد به دلیل از دست رفتن ارتباط، به صورت کنترل نشده به اقیانوس سقوط کردند. اولین پرواز در آپریل سال 2010 انجام شد و در طول آن به سرعت 17 تا 22 ماخ رسید. دومین و آخرین پرواز عمومی شده در دهم آگوست 2011 در پایگاه هوایی Vandenberg در کالیفرنیا به وقوع پیوست. این پرواز 9 دقیقه به طول انجامید و طبق گقته ها پیش از سقوط، اطلاعات با ارزشی مثل رسیدن به سرعت 5.8 کیلومتر در ثانیه استخراج شد. بررسی پرواز پرواز فالکون HTV-2 به چند فاز اصلی تقسیم می شود. فاز اولیه "فاز پرتاب" است که شامل لانچر بوستر Minotaur IV Lite برای رساندن HTV-2 به فضا می شود. نیروی تراست سامانه Minotaur IV به فالکون اجازه می دهد به سرعت و ارتفاع تقریبا مداری برسد. پس از پرتاب و رسیدن به ارتفاع مورد نظر، HTV-2 از بوستر لانچر جدا می شود و با فعال کردن سامانه کنترل بازخورد (RCS)، جهت خود را با استفاده از تراستر های خود (همان طور که شاتل های فضایی جهت خود را در خارج از جو تنظیم می کنند) در شرایط تقریبا مداری تنظیم می کند. به این فاز "فاز جهت گیری ورود دوباره" می گویند. HTV-2 در حین رسیدن به خود کنترلی، وارد "فاز ورود دوباره" می شود. در این فاز پهپاد به صورت کنترل شده به سمت زمین شیرجه می رود. پس از آن HTV-2 وارد "فاز به بالا راندن" می شود که در واقع HTV-2 جهت و سرعت خود را تنظیم می کند. "فاز گلاید" فاز بعدی است که در آن HTV-2 با سرعتی باورنکردنی در کمتر از 1 ساعت به هر نقطه ای روی زمین می رسد. تا این زمان، این دوره برای آزمایش اعتبارسنجی سامانه های داخلی، کنترل پرواز، جمع‌آوری داده و توانایی های آیرودینامیک استفاده شده است با اینکه برنامه های نیازی بسیارند. پس از پرواز، هواپیما وارد "فاز ترمینال" می شود. در این فاز HTV-2 بر می گردد و با شیرجه به منطقه ای از پیش تعیین شده، ماموریت خود را طبق برنامه ریزی به پایان می رساند. سپس گروه بازیابی هواپیما را برای استفاده مجدد جمع‌آوری می کنند. راکت بوستر Minotaur IV Lite Minotaur IV Lite نسخه توسعه یافته از خانواده راکت های Minotaur IV است.Minotaur IV پس از درخواست نیروی هوایی ایالات متحده برای یک سامانه پرتاب چند بار مصرف برای رسیدن به مدار کم زمینی، از سری موشک های Peacekeeper توسعه داده شد. نسخه Lite لانچر Minotaur IV از پروسه ای 3 مرحله ای و سوخت جامد استفاده می کند و به ارتفاع زیرمداری می رسد. Minotaur IV تا کنون 4 پرتاب موفق داشته است که در اولین پرواز خود سامانه HTV-2 را حمل کرد. با هزینه 50 میلیون دلار برای هر پرتاب، Minotaur IV سامانه پرتاب گران‌قیمت قابل استفاده مجدد است. راکت Minotaur IV Lite در سپتامبر 2007 اعلام شد که نیروی هوایی ایالات متحده با پروژه Blackswift موافقت کرده است (Blackswift هواپیمایی مافوق صوت بدون سرنشین در اندازه یک جنگنده است که با نام HTV-3X شناخته می شود). با این حال، این برنامه در اکتبر سال 2008 به دلیل کمبود منابع مالی لغو شد. HTV-1 اصلی تا مرحله طراحی مفهومی پیش رفت اما قبل از کاربردی شدن HTV-2 لغو شد. Blackswift مشخصات - سال ورود به خدمت: 2010 - وضعیت: در حال خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: دارپا (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: نامشخص - حداکثر سرعت: 20921 کیلومتر بر ساعت - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: HTV-2 (سری پایه) منبع استفاده از این مطلب در صورت نام بردن سایت میلیتاری (www.military.ir) مجاز است

از سال 2014 به دنبال تشکیل امارت اسلامی خراسان سپاه به دستور رهبری حضور خودش را در مرزهای شرقی تقویت نمود و قرارگاه ثامن الائمه سپاه اقدام به تاسیس قرارگاه عملیاتی شهید قاجاریان(شهید مدافع حرم ) در سال 2016نمود با 5 محور عملیاتی از سرخس تا خاف با سرفرماندهی مستقر در تایباد و لشکر مردم پایه 5 نصر مسئول قرارگاه می باشد قرارگاه دوم قرارگاه عملیاتی شهید ناصری (از شهدای حمله طالبان به کنسولگری ایران در مزار شریف )در سال 2017 در خراسان جنوبی تشکیل شد از 4 محور تشکیل شده از زیر کوه تا نهبندان و سر فرماندهی مستقر در بیرجند مسئول این قرارگاه تیپ 3 انصارالرضا خراسان جنوبی است البته با تغییرات زیاد فرماندهی سپاه در ان مناطق و رزمایشات و فعالیت های محرومیت زدایی, زیرساختی و فرهنگی از چشم تحلیل گران خارجی(Will Fulton)ناظر بر حرکات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پنهان نمانده است اطلاعات بیشتر از فرماندهان سپاه این مناطق در منبع: منبع

به نام خدا Chengdu (AVIC) Wing-Loong (Pterodactyl) هواپیمای بدون سرنشین ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) (2014) Chengdu Pterodactyl I (یا Wing-Loong I) در نمایشگاه بین المللی هوایی و هوافضای چین (Zhuhai) در سال 2010 رونمایی شد. هدف این برنامه تبدیل پهپاد های MALE به هواپیما های بدون سرنشین رزمی (UCAV) و پشتیبانی از انواع مهمات هدایت دقیق است. اولین پرواز آن در سال 2009 انجام شد. در طول توسعه، حداقل یک فروند آن از بین رفت. گروه صنعت هواپیمایی Chengdu (CAC) با چندین دهه تجربه در هوانوردی مدرن چین، کار خود را با ساخت هواپیما های جنگنده شوروی در دوران جنگ سرد و زمانی که روابط بسیار نزدیکی بین این دو قدرت آسیایی برقرار بود، آغاز به کار کرد. از آن زمان، این شرکت به طراحی، توسعه و ساخت محصولات تقریبا داخلی برای ارتش چین و هم پیمانان (در صورت تائید صادرات) مشغول است. پهپاد Pterodactyl یکی از این محصولات است که توسط مصر، قزاقستان، مراکش، نیجریه، پاکستان، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، ازبکستان و بنگلادش مورد استفاده قرار می گیرد. در ظاهر، Pterodactyl با بخش دماغه برجسته، بدنه صاف، بخش زیرین چرخ دار و باله های دمی عمودی رو به بیرون شباهت هایی با پهپاد پریدیتور آمریکایی دارد. بال های آن مستقیم اند و توانایی حمل 4 موشک یا بمب هدایت پذیر را دارند. یک برجستگی در زیر بخش دماغه، اپتیک های پیمایشی را در خود جای داده است. بخش زیرین برای استفاده راحت نیرو های زمینی، چرخ دار و از نوع تماما جمع شونده است. تمام چرخ ها رو به عقب جمع می شوند تا آیرودینامیک بهتری داشته باشد. توان Pterodactyl توسط یک موتور در عقب بدنه تامین می شود که یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می گرداند. این پهپاد توانایی مجهز شدن به رادار روزنه مصنوعی و FLIR (دوربین مادون قرمز جلو نگر) را دارد. حداکثر وزن محموله آن 100 کیلوگرم است. حداکثر سرعت آن به 280 کیلومتر بر ساعت می رسد، 4000 کیلومتر برد دارد (با مداومت 20 ساعته) و تا ارتفاع 5000 متری پرواز می کند. در مارس سال 2017، نیروی هوایی مصر به عنوان بخشی از عملیات های نیرو های مسلح مصر علیه جنگ طلبان، تعدادی حملات هوایی در شهر های ال عریش، رفح و شیخ زوید انجام داد. اکثر این حملات که در آن ها مکان های استقرار و خودرو های متحرک هدف قرار گرفت، توسط پهپاد های Wing Loong صورت گرفت و 18 کشته بر جای گذاشت. گزارش های متناقضی وجود دارد که پهپاد های Chengdu Pterodactyl I چینی با اپراتوری امارات متحده عربی به ارتش اتیوپی کمک کردند تا در تیگرای پیشروی کند. در سوم آگوست سال 2019، دولت وفاق ملی لیبی (GNA) اعلام کرد که یک پهپاد متعلق به ارتش ملی لیبی (LNA) را سرنگون کرده است. نیرو های وابسطه به خلیفه حفتر به طور گسترده از پهپاد چینی Wing Loong که امارات متحده عربی در اختیارشان می گذارد استفاده می کنند. در طول جنگ داخلی علیه GNA، نیرو های GNA پس از دریافت 12 فروند پهپاد بایراکتار TB2، از این پهپاد های ترک در 2 دسته استفاده کرد. بین می تا جولای سال 2019، نصف این پهپاد ها در طول حملات هوایی LNA توسط Wing Loong II نابود شدند. دسته دوم در جولای جایگزین پهپاد های از دست رفته شدند. در بیست و ششم می سال 2020 یک فروند پهپاد Wing Loong I توسط پدافند هوایی GNA سرنگون شد. در بیست و ششم دسامبر سال 2016، پهپاد Wing Loong ائتلاف صعودی توسط نیرو های حوثی یمن سرنگون شد. در عملیات طوفان قاطع در سال 2018، عربستان با استفاده از این پهپاد، صالح علی الصمد، از افسران عالی رتبه حوثی، را به قتل رساند. در دسامبر سال 2019، نیرو های حوثی با نشان دان لاشه پهپاد، اعلام کردند که یک Wing Loong را در یمی مورد اصابت قرار داده اند. 10 روز بعد یکی دیگر از پهپاد های Wing Loong سرنگون شد و رسانه های حوثی ها تصاویر لاشه آن را منتشر کردند. در می سال 2021، نیرو های حوثی یکی دیگر از پهپاد های Wing Loong را در منطقه نجران سرنگون کردند و تصاویر و فیلم های مکان سقوط را نشان دادند. Wing-Loong II نسخه ارتقا یافته مدل اصلی با توانایی حمل مهمات بیشتر (تا 12 موشک هوا به سطح در نقاط سخت زیر بال ها) است. وزن آن 4218 کیلوگرم و طول بال های آن 11 متر است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2014 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 250 - سازنده: گروه صنایع هواپیمایی Chengdu، شرکت صنایع هوانوردی چین (چین) - کشورهای مصرف کننده: چین، مراکش، مصر، اندونزی، قزاقستان، لیبی، نیجریه، پاکستان، عربستان صعودی، صربستان، امارات متحده عربی، ازبکستان - نقش: ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 9.05 متر - طول بال ها: 14 متر - ارتفاع: 2.77 متر - حداکثر وزن برخاست: 1100 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور با ملخ 3 پره در آرایش pusher - حداکثر سرعت: 280 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 5000 کیلومتر - تسلیحات: 100 کیلوگرم تجهیزات حسگر برای نقش ISR، تسلیحات هوا به سطح تا 200 کیلوگرم، بمب های هدایت دقیق FT-10، FT-9، FT-7، GB7 و GB4، موشک های BRM1 و AKD-10 - نسخه ها: Wing-Loong (سری پایه)، Pterosaur I (نسخه اولیه که در سال 2005 پرواز کرد)، Wing-Loong I (نام دیگر، اولین بار در سال 2009 پرواز کرد، دارای یک نقطه سخت زیر بال)، Wing-Loong II (نسخه ارتقا یافته، توانایی حمل بیشتر سلاح زیر بال، 70 درصد بدنه از کامپوزیتساخته شده است، 11 متر طول بال، 4218 کیلوگرم وزن، 480 کیلوگرم وزن محموله، 6 نقطه سخت زیر بال ها، اضافه شدن بالچه های انتهای بال، موتور بنزینی پرقدرت تر با کارایی بهتر)، WJ-1 (نسخه حمله زمینی، بدون برجستگی چانه ای، در نوامبر سال 2014 رونمایی شد)، GJ-1 (نسخه نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین، نسخه حمله زمینی، توانایی های ارتقا یافته شامل تعیین خودکار هدف، پشتیبانی از سلاح در زیر بال ها و سامانه های اپتیکی در برجستگی پانه ای)، GJ-2 (نسخه جدید ارتش، در جایگاه نمایش Wing-Loong II در نمایشگاه هوایی Zhuhai در 2018 رونمایی شد، نشان داده شده در رنگ نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین) منبع

اسکادران دوازدهم رزمی / آموزشی پایگاه یکم شکاری تهران مهرآباد

گشت های امنیتی/شناسایی در محیط های شهری در طول نبرد شهری نیاز است تا واحدهای شناسایی برای انجام ماموریت های شناسایی و گشت های زنی امنیتی وارد محیط شهری شوند. در این نوع گشت های به طور معمول بازرسی خانه به خانه انجام نمیشود. نکته مهم برای شروع گشت زنی ها در محیط شهری داشتن برنامه ریزی دقیق قبل از اجرای گشت است. فرمانده دسته با استفاده از نقشه ها، عکسبرداری هوایی و هرگونه اطلاعات شناخته شده باید موارد زیر را در برنامه ریزی خود در نظر بگیرد: 1- شناسایی مقدماتی مسیر 2-استخراج و درج مسیرها 3- مشخص کردن مسیر های مسدود شده 4- مشخص کردن مکان های احتمالی بمب ها وتله های انفجاری ، کمین و محل تک تیراندازها 5- تعیین مسیر های فرار 6- توانایی دفع جمعیت غیر نظامی 7-بهره مندی از رهبران یا افراد تأثیرگذار و کلیدی در منطقه 8- صحبت کردن و دریافت اطلاعات 9- ملاحظات تدارکاتی ( جابه جای مصدومین و بازداشت شدگان ، بازیابی خودروهای نظامی، تامین مجدد تدارکات و...) 10- داشتن ارتباطات در هنگام شناسایی چند بعدی ، نیروهای برای جمع اوری اطلاعات از اطلاعات انسانی (HUMINT) استفاده میکنند. اطلاعات انسانی به اطلاعاتی گفته میشود که با استفاده از تماس بین فردی جمع می شود. یک جمع کننده اطلاعات انسانی از فرماندهان میادین جنگ پشتیبانی می کند و مسئول عملیات جمع آوری اطلاعات از افراد بومی در منطقه است. حداقل، گشت ها در سطح جوخه (سه سرباز) سازماندهی می شوند. گشت های که به اندازه رسد (شش سرباز) سازماندهی میشوند ترجیحا برای اهداف امنیتی استفاده میشوند. یک گشت در اندازه رسد دارای تیم جمع آوری اطلاعات و هم یک تیم امنیتی است. فرماندهان گشت های پیاده باید ارتباطات خود را با خودروهای نظامی و مقر ها در کل مأموریت حفظ کنند. در دسته های شناسایی ، خودروهای نظامی باید آماده باشند تا در برابر هر موقعیتی که عنصر پیاده نظام با آن برخورد می کند ، واکنش نشان دهند. این گشت ها باید مناطقی با انبوه غیرنظامی که می توانند به سرعت علیه حضور سربازان خارجی به مخالفت بپردازند، عبور نکنند.. تیم های یک گشت باید امادگی لازم برای هماهنگی با سایر گشت ها و یا عناصر پشتیبانی در شرایط نامساعد یا خطرناک را داشته باشند. سربازان آمریکایی در حال جمع آوری اطلاعات انسانی (HUMINT) و ارتباط گیری با بومیان و افراد شاخص منطقه، در سوریه برای انجام عملیات شناسایی نمونه ای از ارایش گشت های امنیتی /شناسایی در سطح رسد با کمک خودروهای نظامی جهت پشتیبانی در این ارایش جهت جمع آوری اطلاعات انسانی یک سرباز زبان شناس نیز وجود دارد

کاتالوگ موتورهای توربوجت شرکت halcon امارات HJD-X 40daN ENGINE , HJD-X 75daN ENGINE وHJD-X 100daN ENGIN

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: (Nanchang CJ-6) Max (حداکثر) یکی از مهمترین ملزومات یک نیروی هوائی کارآمد ، پرداختن صحیح به مقوله آموزش خلبانان برای آن نیرو می باشد. متناسب با این نیاز ، صنایع هوانوردی در گوشه گوشه جهان ، برای رفع این نیاز دست به طراحی تا تولید طیف متنوعی از هواپیماهای آموزشی ( از ملخی تا جت ) زده اند. صنعت هوانوردی چین هم خود را از این نیاز فارغ ندانسته و در برهه های مختلف دست به تولید هواگردهای آموزشی متنوعی زده است. شاید بتوان اولین گام چین در تولید هواپیماهای پایه آموزشی را مونتاژ و سپس تولید تحت لیسانس هواپیمای آموزشی Yak-18 شوروی دانست. در اواخر دهه 50 و اوایل دهه شصت ، جمهوری خلق چین ، تصمیم به تولید نسخه بومی این پرنده آموزشی برای استفاده در یگان های آموزش هوائی خود گرفت. با این مقدمه کوتاه، در معرفی بیستم و یکمین اژدهای زرد به سراغ این هواپیمای ملخی آموزشی چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم. ( Nanchang CJ-6 ) Max بیشینه (حداکثر) سی جی - 6 : هواپیمای پایه آموزشی (Basic Trainer) چینی CJ-6 را باید یکی از نخستین گام های صنعت هوانوردی چین دانست که علاوه بر رفع نیاز های آموزشی داخلی این کشور ، توانست که نیازهای بیسیک آموزشی بسیاری از کشورهاس دیگر را نیز مرتفع نماید. همانطور که در مقدمه ذکر شد ، این پرنده کپی مستقیمی از یاک-18 ( Yakovlev Yak-18 ) شوروی است. یاک-18 شوروی این هواپیما تولید 27 آگوست سال 1958 میلادی است. این هواپیما همچنان در بخش های آموزشی نیروی هوائی ارتش خلق چین و هواپیمائی نیروی دریائی ارتش خلق چین در حال خدمت و انجام وظیفه است. هر چند تعدادی از این پرنده ها به تدریج در حال جایگزینی با نسخه بروز شده تر CJ-7 می باشد. از این هواپیما بیش از 2.000 فروند تولید گردیده و در نیروی هوائی چین و 9 کشور دیگر مورد استفاده قرار گرفته است. کره شمالی ، بنگلادش ، اکوادور ، تانزانیا و ... برخی از خریداران این پرنده آموزشی چینی هستند. نکته جالب توجه در خصوص این هواپیما ، نسخه های رزمی آن است که علاوه بر حمل 2 تیربار 7.62 میلی متری ، امکان حمل بمب و لانچر پرتاب راکت را نیز دارا می باشد. نسخه رزمی CJ-6 مسلح به تیربار درون بال و بمب های نصب شده زیر بدنه این جنگنده چینی ، از یک موتور Zhuzhou SH-6 ساخت چین بهره میگیرد. موتور Ivchenko Ai-14 روسی که موتور Zhuzhou Sh-6 بر اساس آن ساخته شده در خصوص این هواپیما هیچ تاپیکی در میلیتاری وجود ندارد https://en.wikipedia.org/wiki/Nanchang_CJ-6 ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:       (Shenyang J-8) Finback (نام نوعی نهنگ) نهنگ فین بک   یک نیروی هوائی را تنها زمانی می توان یک نیروی کارآمد دانست که با دارا بودن هواپیماهای رهگیر و ایجاد و کسب برتری هوائی ، توان حفاظت و حراست از آسمان کشور خود را داشته باشد. در میانه دهه 1960 میلادی ، طیف متعددی از هواپیماهای دشمن ، آسمان چین را تهدید می نمودند. از جمله این تهدیدات رو به فزونی می توان به بمب افکن های استراتژیک مافوق صوت آمریکائی B-58 Hustler و جنگنده بمب افکن های F-105 Thunderchief اشاره نمود. B-58 Bomber بمب افکن های B-36 ، B-52 و B-58 آمریکائی در یک قاب   F-105 در حالت فول لوود مهمات فورمیشن 24 فروندی ؛ اف - 105 ها   علاوه بر خطرات حاصل از این بمب افکن ها ، آمریکائی ها ؛ پرنده جدیدی را رونمائی کرده بودند که تهدیدی بسیار جدی برای امنیت ملی چین تلقی نمود. هواپیمای جاسوسی برد بلند U-2 را می توان یکی از کابوس های نیروی هوائی چین در آن ایام دانست.     در سال 1964 ، چین به ضرورت دارا بودن یک هواپیمای رهگیر که قادر به انجام عملیات در هر آب و هوائی باشد ؛ بیش از پیش وقوف یافته بود. ضرورتی که به هیچ وجه توسط جت J-7 ، که در واقع نسخه چینی MIG-21 روسی بود ، پاسخ داده نمی شد. میگ - 21   جی - 7 چینی ( نسخه میگ 21 روسی)   سرانجام چینی ها با ساخت جت J-8  ، پاسخی مناسب برای تهدیدات رو به فزونی در آسمان خود یافتند. با این مقدمه ، در معرفی نوزدهمین اژدهای زرد به سراغ این رهگیر چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.   ( Shenyang J-8 ) Finback نهنگ سواحل آتلانتیک    جی - 8 :  جت برتری هوائی و رهگیر  J-8 را باید یکی از دارائی های استراتژیک نیروی هوائی چین دانست. دارائی که محصولی اعلام یک نیاز به موقع توسط نیروی هوائی و پاسخ به موقع صنایع هوانوردی چین می باشد.   چین برای ساخت این پرنده مسیر بسیار طولانی و متنوعی را پیمود. پس از اظهار تمایل به مشارکت دادن و اعلام نیاز به جلب همکاری کشورهای گوناگون ( نظیر: شوروی ، آمریکا ، فرانسه ، اسرائیل و ... ) ؛ سرانجام این متخصصان و صنعت گران هوانوردی چین بودند که توانستند تا با وجود عدم همکاری سایر کشورها ، این جت رهگیر را با تکیه بر دانش بومی خود تولید نمایند.   این پرنده از نظر برخی از قابلیت های رزمی را می توان در کلاس هواپیماهائی نظیر F-4 Phantom II ، MIG-23 و SU-15 دسته بندی نمود. میگ - 23 روسی   فانتوم اف - 4   سوخو - 15 روسی   این هواپیما تولید سال 1980 میلادی است.   در حال حاضر بیش از 300 فروند از انواع مختلف و متنوع J-8 در  نیروی هوائی و هواپیمائی نیروی دریائی چین  در حال خدمت و انجام وظیفه می باشند.   هیچ نسخه ای از این پرنده تاکنون صادر نگردیده است. البته طبق ادعای ویکی پدیا ،تنها یک بار چینی ها برای فروش این هواپیما اقدام نمودن. در این مرحله ، چینی ها ،  این هواپیما را برای خرید به ایران پیشنهاد نمودند که با استقبال سرد و بی توجهی ایران مواجه شدند.   این جت رهگیر چینی ، از دو موتور توربوجت WP-13B  ساخت چین بهره میگیرد. موتور WP-13B ؛ قلب تپنده J-8   http://www.military.ir/forums/topic/20949-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B1%D9%87%DA%AF%DB%8C%D8%B1-%D8%AC%DB%8C%D8%A7%D9%86-8ii/ http://www.military.ir/forums/topic/6099-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%AA-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-finback-%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%88%D9%85-%D8%A8%D9%87-j-8-ii-m-%DB%8C%D8%A7-%D8%A7%D9%81-8/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، به اتفاق هم ، بررسی پهپاد رزمی پتروداکتیل-1 رو ادامه میدهیم:     انواع و مدل های مختلف     طبق اطلاعات منتشر شده توسط کارخانه سازنده ، در مجموع 6 مدل مختلف از پهپاد "وینگ لونگ" برای تولید و ثبت سفارش ، تعریف شده است که در این پست به معرفی آنها می پردازیم :   Petrosaur-1 : پتروسازور - 1 ، اولین عضو از خانواده وینگ لونگ است. این محصول در ماه "می" سال 2005 طراحی گردید. اولین پرواز این نمونه ، پس از تکمیل شدن در "اکتبر" سال 2007 میلادی صورت پذیرفت. سرانجام یکسال بعد ، یعنی در اکتبر سال 2008 ، پس از انجام آزمایشات پروازی گوناگون ، نظیر پرواز جهت ارزیابی کارائی عملیاتی و تست محموله های قابل حمل ، تکمیل این پروژه اعلام گردید. یکی از مشخصه های ظاهری این اولین مدل از سری پهپادهای وینگ لونگ ، فقدان برآمدگی در نوک دماغه می باشد که نشان از نبود سیستم هدایت ماهواره ای در این پهپاد می باشد. نبود این آنتن نوک دماغه ، باعش شده بود تا این پهپاد ارزان تر تمام شود ؛ اما در عوض شعاع عملیاتی این پهپاد ، بخاطر "کاهش حداکثر دامنه کنترل" ، تا 200 کیلومتر کاهش پیدا کرده بود. این مدل ، با تولید پتروداکتیل - 1 ، دیگر در بازار عرضه نشد ؛ اما همچنان برای مشتریانی که بدنبال یک پهپاد ارزانتر هستند ، امکان تولید توسط کارخانه سازنده را دارا است.       Pterodactyl - 1 : پتروداکتیل - 1 ، دومین عضو از خانواده این پهپاد است که توسط کارخانه سازنده معرفی شده است. این نسخه که بطور بسیار گسترده ای در بازار تسلیحاتی جهان  ، برای بازاریابی عرضه گردید ، بیشتر بعنوان یک پلت فرم "پایش" و "نظارت" معرفی گردید. از "امارات متحده عربی" و "ازبکستان" ، بعنوان دو مشتری نخستین پتروداکتیل-1 ، یاد می شود.     Sky Saker : اسکای ساکر ، سومین مدل از پهپاد وینگ لونگ است که توسط شرکت سازنده ، رونمائی گردید. اسکای ساکر ، یکی از نمونه  های "وینگ لونگ" است که توسط صنایع Norinco چین ، ( بیشتر با هدف صرفا صادرات به سایر کشورها) توسعه داده شده است. اسکای ساکر ، حامل هر دو سیستم "رادار روزنه ترکیبی مینیاتوری" و "غلاف الکترو-نوری" می باشد که آنرا برای انجام مأموریت های شناسائی ، در هر دو طیف "نور مرئی" و "راداری" قابل استفاده نموده است. در خصوص قابلیت های Sky Saker  ، در منابع اینترنتی چینی اغراق های فراوانی صورت پذیرفته و آنرا مناسب برای انجام همزمان مأموریت های "شناسائی" و "ضربتی" عنوان نموده اند. ادعائی که بعدها و در عمل خلاف آن اثبات گردید. با توجه به تمامی اطلاعات منتشر شده توسط صنایع NORINCO ( در سال 2015) ، این پهپاد در زمان بکارگیری ، تنها می تواند از یکی از این قابلیت ها بهره بگیرد. به این معنا که در صورت استفاده از محموله های شناسائی ، امکان حمل هیچگونه سلاحی را نخواهد داشت و در صورت حمل تسلیحات هم ، امکان حمل و استفاده از هیچکدام از تجهیزات شناسائی خود را ندارد.     WJ-1 : دبلیو جی - 1 ، چهارمین مدل از پهپاد وینگ لونگ چین می باشد که اطلاعات آنرا مرور می کنیم. این مدل ، در واقع اولین نسخه هوا به زمین پتروداکتیل است که از یک غلاف "شناسائی - هدف قرار دادن" در زیر چانه پرنده بدون سرنشین بهره گرفته است.  اولین رونمائی رسمی از این پهپاد در  10 نوامبر 2014 در نمایشگاه هوائی ژوهای صورت پذیرفت.       GJ-1 : پنجمین پتروداکتیل مورد بررسی ، باز هم در رده پرنده های تهاجم هوا به زمین دسته بندی می شود. این ورژن از پهپاد در واقع ترکیبی از قابلیت های رزمی "پتروداکتیل-1" و "WJ-1" می باشد. که توان تسلیحاتی پتروداکتیل - 1 را با غلاف زیر چانه WJ-1 بصورت توأمان دارا می باشد.  اطلاعات زیادی از این مدل تاکنون منتشر نشده است.       Wing Long II : "وینگ لونگ-2" ، ششمین (و تا به امروز آخرین) گونه از این پهپاد چینی است که رونمائی شده است. این مدل در واقع حاصل برخی بروزرسانی های انجام گرفته بر روی "وینگ لانگ-1" است ، که طبق اطلاعات منتشر شده ، امکان حمل و بکارگیری تا 12 تیر موشک زمین به هوا را با خود دارا می باشد.         ادامه دارد ...   ----------------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست بعدی ؛ سایر اطلاعات و توضیحات مرتبط با این دایناسور پرنده را تقدیم دوستان عزیز خواهم نمود.

با سلام البته هدف نویسنده این متن از پرداختن به ماموریتهای شناسایی روسها ، توجیه علاقه IAF به یک پرنده رهگیر فراصوت در ارتفاع بالا و سپس تبدیل پروژه به ارتقاء این پرنده به گونه شناسایی بود . با این حال ، روسها با ارسال فاکس بتها ، به راحتی از پایگاه های نیروی هوایی مصر ، پروازهای شناسایی مورد نیاز ستاد ارتش مصر را انجام دادند و نتیجه این پرواز ها بخوبی خودش را در مراحل نخست جنگ 1973 نشان داد . که در این شکل ، دیگر نیازی به پرواز مستقیم از پایگاه های اتحاد شوروی ، پرواز طولانی و استهلاک پبیشرانه ها و خستگی مفرط خلبان نبود. خفاش مکار در سرزمین مهاراجه بطور مسلم پاسخ بخش دوم فرموده شما منفی هست . IAF به روشهای گوناگون ، سعی کرد تا جلوی این پروازها را بگیرد ولی علی الظاهر موفق نشد . بدین معنی که نه فانتوم ها موفق به رهگیری کامل شدند و نه آتشبارهای هاوک (MIM-23) توانایی جلوگیری از ورود بی پروای روسها به حریم سرزمین های اشغالی در صحرای سینا را داشتند. در خصوص عکس العمل ایالات متحده هم با توجه به بخش سوم این متن : " با آغاز ماه اوت 1970 ، دو فروند پرنده شناسایی یو-2 جمعی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، درجریان بحران سوئز ، و باهدف اجرای ماموریت شناسایی ، از پایگاه نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در قبرس ( پایگاه آکروتیری AKROTIRI) به پرواز در آمده و با عبور از حریم هوایی سرزمین های اشغالی ، ماموریت خود را به انجام رساندند . اما پس از نخستین پرواز یو-2 ها ، موشه دایان ( وزیر وقت دفاع رژیم صهیونیستی ) با احضار سفیر وقت ایالات متحده در تل آویو ، از اینکه پرنده های شناسایی ارتش ایالات متحده ، درحدود 5 کیلومتر از دالان مشخص شده بر فراز سرزمین های اشغالی ، منحرف شده است ، بشدت به وی اعتراض نمود و تهدید کرد که در صورت تکرار ، به رهگیرهای اف-4 نیروی هوایی ، دستورشلیک به پرنده خاطی را خواهد داد" بدلایل مختلف از جمله دلیل فوق الذکر ، نسخه رهگیر این پرنده از دستور کار خارج شد و به جای آن ، حداقل 3 فروند نسخه بهبود یافته RF-4E به IAF تحویل شد که به احتمال زیاد در عملیات اوپرا ( شناسایی قبل و بعد از حمله ) هم حضور داشتند .

با تغییر در سطح تهدیدات و جنگ ها و بروز انواع مختلفی از تسلیحات ضد زره ،دیگر ادوات زرهی قدیمی قادر به بقا و انجام ماموریت های محوله در این نبرد ها نیستند. به همین علت ارتقا و بروزرسانی هر چه بیشتر این ادوات برای پاسخ حداقلی به این تهدیدات امری ضروری و اجتناب ناپذیر است .سیستم های دفاعی پیشرفته رافائل رژیم صهیونیستی نیز برای پاسخ به این نیاز مجموعه ای از بروزرسانی ها را در بخش های حفاظت ،قدرت آتش و... نفربر M-113 ارائه داده است .از جمله این بروزرسانی ها استفاده از جایگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور سامسون و مینی سامسون و زره های واکنشی افزودنی (که قابلیت نصب و جداسازی آنها وجود دارد)،سیستم های آگاهی محیطی و ... هستند .       

  ممنون از توجه تون جناب گوبلز :rose: و تشکر به خاطر تاپیک مفیدتون  :rose: :rose: http://www.military.ir/forums/topic/29456-duplet-؛-خرج-گود-در-برابر-خرج-گود/#entry467438 نکته ای که مطرح کردید این گونه در منابع امده است که زره واکنشی Nozh-2 در حقیقت همان زره واکنشی Duplet است وتفاوتی بین این دو زره واکنشی وجود ندارد. حتی خود شرکت سازنده از زره واکنشی Nozh نام برده است. اما در کل اطاعات فنی این تانک که انتشار یپدا کرده است ، تناقض های زیادی باهم دارد. در مورد میزان گلوله های ذخیره شده در تانک هم بین منابع مختلف اختلاف وجود دارد که می توان تعداد 40 و 46 گلوله ذخیره  را در بین منابع مختلف را مشاهده کرد. حتی در مورد پیشرانه هم این اختلاف وجود دارد  که شرکت سازنده اسمی از مدل 6TD-2E در مورد پیشرانه به کارنبرده است وپیشرانه این  تانک را همان پیشرانه 6TD-2 معرفی می کند.   خواهش میکنم دوست عزیز البته این یک طرح بهینه سازی شده است . یعنی طراح این طرح یا نمی خواهد ( به علت هزینه زیاد) یا نمی تواند(ساختارتانک تی 80) که این اتولودر را با یک اتولودر زنجیری تعویض نمایید . چون برای جایگزینی این اتولودربا یک اتولودر زنجیری  فضای نسبتا زیادی را درقسمت عقبی برجک برای اتولودر جدید باید فراهم کرد که این خود نیازمند طراحی دوباره برجک و یا بدنه است . که به تبع هزینه های بیشتری را برای شرکت  طراح به همراه خواهد داشت .   Оплот   گام عمودی تانک   oplot-m در کنار تانک  M60A1   تست شلیک تانک       داخل تانک   نمایی پشتی تانک   تانک oplot-m در خط تولید     تانک oplot-m در تایلند   انجام تست بروی تعدادی از  تانک سفارش داده شده تایلند در اوکراین   ورود بخشی از این تانک های سفارش داده شده به تایلند   تانک  oplot-m در اختیار نیرو های تایلندی

از آشنایی پرسیدم که حکیم کی یوآن وقتی گفت:« در علم پزشکی، ما زن و مرد را در طبیعت جدا می دانیم؛ یکی را مثبت و دیگری را منفی می شناسیم؛ و بر این پایه –راه درمان این دو جنس تفاوت دارد. تپش قلب مرد هم با زن فرق دارد. اما، در پنجاه سال گذشته نبض مردان رفته رفته مانند زنها شده است. با دریافتن این دگرگونی و پدیده ی درونی، بجا دیدم که –برای نمونه- چشم درد مردان را با همان شیوه که درباره ی زنان چاره ساز است درمان کنم. چون روش درمان مردانه را در بیماران مرد این زمانه چار ساز ندیدم، دریافتم که درین روزگار وارونه ساز مردان هم جوهر مردی را از دست داده اند. این واقعیت بی چون و چرایی است که آن را خود به تجربه دریافته و بر همه فاش ساخته ام.» چون، با در یادداشتن این سخن، مردان امروز را در گرداگردم می نگرم، آشکارا می بینم که نبض آنان چونان زنان می زند، و کسانی از آن میان که به راستی مرد باشند، کمند. با این زمینه، این روزها بسیار آسان می توان با کمتر کوششی بر همگنان سر و سرور شد و به پایه و جایگاه رسید. نشانه دیگراز میان رفتن مردی و مردانگی در زمانه ی ما این است که بسیار اندکند کسانی که بزهکاری دست بسته را به دست خود گردن زده باشند، یا اگر کسی در هنگام خودکشی سنتی(هاراگیری) ازیشان بخواهد که تیغ خلاص را فرودآورند مردان این روزگار بهتر آن می بینند که به بهانه ای از این کار بگریزند. تا چهل-پنجاه سال پیش، اثر زخم بر تن و روی داشتن مهر و نشان مردانگی بود وران صاف و بی زخم نمودار زبونی مردان؛ تن بی زخم چنان شرم آور می نمود که مرد سلحشور پروای نشان دادن آن رابه مردم نداشت و بسا بهتر می دید که خود را زخم بزند تا از این ننگ برهد. از مردان چشم آن داشتند که نترس وتوفنده و پرجوش باشد. اما امروز بی باکی را نابخردی می دانند،زبان آوران –سخن را در خدمت گریز از مسئولیت و تن آسایی می نهند. از جوانان می خواهم که در این نکته بیندیشند و به هوش آیند.

یکی از سامورایی های بلند پایده دوست می داشت که همواره سختکوشی و رنج بردن را سفارش کند، اما در چشم من این شیوه ی دلخواه زندگی نیست. چنان که در مثل آمده است " ماهی در آب پاک و زلال زنده نمی ماند". همان گیاه و خزه ی دریاست که ماهیها را جا و پناه می دهد تا ایمن بمانند و بزرگ شوند. آنجا که امیر گاه از خرده چشم بپوشد و به شکوه های جزئی گوش ندهد، سلحشوران و مردانی که در خدمت اویند در صلح وصفا زندگی کنند. دریافتن این نکته در بررسی منش و رفتار دیگران اهمیت دارد.

بهتر آن است که همیشه هر شب برنامه کار فردا را آماده کنیم و بنویسیم. با این کار، یک گام از دیگران پیشتر خواهیم بود. امیر ما هر شب که فردایش باید به جایی می رفت، درباره ی کسانی که آن جا پذیرای او می بودند می پرسید و درود و تعارف و گفت و شنودش را در سر می پرورداند. ما باید امیر را سرمشق خود سازیم. هر گاه که باید با کسی در سفری همراه شوی، یا هنگامی که نزد بزرگی بار می یابی، باید بنگری که همراه میزبانت چگونه کسی است. راه میانه این باشد و ادب نیز در این است. چون نزد مردی بلندپایه خوانده شوی، اگر خود را زیاد در بند و فشار بدانی رفتار درست نتوانی داشت. باید با این اندیشه به دیدار بروی که روز خوشی خواهی گذراند. بر روی هم، جز برای کار وهنگام نیاز بهتر است که بی وعده به جایی نرویم. به سابقه ی دعوت هم نمی شود کسی را به راستی مهمان شایسته نامید مگر آنکه او چون مهمانی شایسته رفتارکند. نخستین نکته در آداب مجلس، آداب نوشیدن است. چگونگی نشستن هم اهمیت بسیار دارد. هرگز نباید گذاشت که دیدار دل آزار شود و نیز نباید زود مجلس را به پایان آورد. هیچ خوب نیست که وقتی خوراکی تعارف می کنند بیش از حد پرهیز کنیم و دست میزبان را برگردانیم. این کار شاید بی نزاکتی باشد. یک یا دو بار به ادب تعارف را ردکنید، و اگر باز اصرار کردند پیش بروید و تعارف را بپذیرید. هر گاه که به کاری ناگهانی جایی می رویم و پیش بینی نشده، از ما می خواهند که بمانیم نیز این شیوه و رفتار درست است.

دهن دره کردن برابر مردم بی ادبی است. هرگاه که دهن دره تان بگیرد، اگر میان پیشانی را به بالا به سوی فرق سر بمالید، دهن دره فرومی نشیند. اگر این کار چاره نکرد، دهان را ببندید و لبها را از درون بمکید؛ و اگر باز چاره نشد سر را به نرمی در سینه فروبرید و به آرامی دهن دره کنید، یا دهان را با دستها بپوشانید تا دهن دره کمتر به چشم آید. همین راه هنگام عطسه آمدن هم به کار می آید. اگر در این گونه چیزها دقت و پروا در کار ناریم مایه ی ریشخند دیگران شویم. جز اینها، بسیاری چیزهای دیگر هست که باید پیش چشم داریم تا به ادب رفتار کرده باشیم.