صلح بمب گذاری شده در اکراین... روندی که وجود داره اینجوری میشه که عمق سرزمینی بیشتری برای اکراینی ها قابل دسترس خواهد شد در عوض اکراین توانایی نگهداری خیلی از خطوط رو بخاطر محدودیت نیروی انسانی نخواهد داشت. اما چه اتفاقی میفته؟ روسیه تا الان به نقلی 13 درصد زیرساخت تولید نفتش آسیب های جدی دیده. و اگر اکراین با این فرمون پیش بره میتونه بسیار هم بیشتر ضربه بزنه و به روسها ترس زیادی برای پذیرش صلح و متوقف کردن جنگ وارد کنه، اما چون برخی از خطوطش ممکنه یکباره بریزه پایین، روسها تشویق به تحمل خسارت و ادامه نبرد میشن. مثلا فرض کنید روسیه 50 درصد توان تولید نفت و گازش رو از دست بده، اما یکدفعه یکی از استانهای اکراین سقوط کنه!. ادامه این روند باعث میشه دو طرف پا پس نکشن مگر در زمانی که دچار بحران میشن که مثلا وقتی روسها ضربات سخت میخورن به التماس صلح میفتن و برای مذاکره تلاش میکنند و بالعکس وقتی اکراینی ها عقب میکشن یاد صلح میفتن که بیشتر از دست ندن. این روند در جایی به نتیجه نمیرسه، مگر اینکه یه اراده جدی وجود داشته باشه که این باید در یک نبرد آخر سرنوشت ساز! محک زده بشه...

بسم ا... نمونه ارتقاء یافته موشک کروز آر-360 نپتون به احتمال بسیار زیاد ، این رونمایی مربوط به ادعای پیشین ارتش اوکراین در تولید نسخه حمله زمینی این موشک کروز با برد 1000 کیلومتر محسوب می شود .

بسم ا... نپتون اوکراینی سلطان دریا یا موشک کروز حمله زمینی ؟! سامانه ZHK-360MS یا بعبارت مصطلح تر ، نپتون ، یکی از محصولات ضدکشتی صنعت دفاعی اوکراین محسوب می شود که توسط دفترطراحی Luch Design توسعه یافته که براساس داده های موجود ، موشک کروزضدکشتی R-360 بعنوان جنگ افزار استاندارد آن مورد استفاده قرار می گیرد . این سامانه ضدکشتی درواقع امر ، نسخه اوکراینی محصول KH-35U محسوب می شود که بلحاظ ظاهر شباهت بسیار زیادی به همتای روسی خود داشته ولی بدنه بلندتر و بالتبع مخازن سوخت بزرگتر ، بوستر قدرتمندتر و درنهایت یکسری سامانه های متفاوت را بخود می بیند . این سامانه ضدکشتی برای اولین بار درسال 2023 رونمایی شد و گفته می شود برنامه آزمایش های آن تا سال 2016 بطول انجامید . تا قبل از شروع بخدمت این سامانه ، ماهیت بخش هدایت موشک هنوز در پرده از ابهام قرار داشت ولی برخی اطلاعات اولیه حاکی از آن بود که برد گونه نخستین موشک چیزی در حدود 280 کیلومتر است و می توان آن را روی پیکربندی های زمین پایه ، دریاپایه و هواپایه حمل و شلیک نمود . به گفته منابع اوکراینی ، روند توسعه فناوری این موشک در سال 2020 به اتمام رسید و یکسال بعد در سال 2021 نخستین پیش نمونه این سامانه برای گذراندن آزمایش های میدانی به ارتش اوکراین تحویل داده شد . در همین رابطه ، منابع داخلی ارتش اوکراین مدعی هستند که نتایج آزمایش ها ، فراتر از انتظارات اولیه بوده و استانداردهای ارتش اوکراین را به نسبت برآورده ساخته است . به همین دلیل ، وزارت دفاع اوکراین از میانه های سال 2021بودجه مستقلی را برای تولید این سامانه اختصاص داد و براساس برنامه ریزی های صورت گرفته ، قرار بود تا سال 2022 ، دسته اول تولید شده شامل 19-18 سامانه به ارتش تحویل داده شود . با این حال هنوز مشخض نیست که از این سامانه رزمی ، به چه تعداد تولید شده ولی برخی منابع غربی و اوکراینی مدعی هستند که این موشک عامل اصلی غرض رزمناو مسکوا بوده است . نیروی دریایی روسیه از زمان جنگ دریایی با ژاپن به سال 1905 تا سال 2022 به نوعی هرگز با فاجعه ای نظیر غرق مسکوا مواجه نشده بود در واقع امر ، فاجعه مسکوا برای چندمین بار از زمان غرق پرنس آو ولز توسط نیروی هوایی ژاپن در جنگ دوم جهانی ، نشان داد که هیچ سامانه دریاپایه یا زمین پایه ای ، بدون حمایت هوایی در جنبه های مختلف ( رزمی یا اطلاعاتی ) قادر به بقاء در محیط رزمی پیچیده امروز نیست . با وجود تمامی ادعاهای مطرح شده توسط رسانه های اوکراینی ، برخی ناظران نظامی معتقدند که قبل از فروپاشی اتحاد شوروی ، یک برنامه مشابه برای راه اندازی خط تولید موشک کروز ضدکشتی KH-35 دراوکراین وجود داشت و روند توسعه فناوری آن نیز تا قبل از اتمام جنگ سرد و تجزیه اتحاد شوروی صورت پذیرفت ولی بدلایل سیاسی ، این نمونه هرگز در خط تولید قرارنگرفت و این شرکتهای روسی بودند که دراواسط دهه نود میلادی ، این موشک را تولید وعرضه کردند . درنتیجه ، این احتمال را باید در نظر داشت که اوکراین ، تمامی اسنادفنی این موشک را دراختیار داشته و به همین دلیل ، در یک مقطع زمانی ، اوکراین پیشرانه و برخی از اجزا ء موشک KH-35 را برای شرکتهای مادر در روسیه ، تولید می کرده است . سامانه ضدکشتی ونوس-3 / کره شمالی که گفته می شود روگرفتی از سامانه نپتون اوکراینی است رسوایی ونوس : اگرچه در ظاهر امر ، برنامه KH-35 اوکراینی ، تا مدتها دور از چشم های کنجکاو رسانه ها دنبال می شد ، ولی درسال 2013 یک رسوایی به نسبت قابل توجه برسراین برنامه بوجود آمد ، چراکه درست در ابتدای سال 2014 ، کره شمالی یک موشک کروز ضدکشتی با شناسه Kumsong-3 یا ونوس-3 را به شکل غیرمستقیم رونمایی نمود که شباهت عجیبی را با محصول KH-35 روسی به نمایش می گذاشت . در نتیجه ، ناظران نظامی تصور کردند که کره شمالی موفق شده تا نمونه از سامانه KH-35 یا KH-35U را از روسها خریداری کرده و تولید کند ولی بررسی های بیشترنشان داد که این موشک ، نشانه ای تولیدات شرکتهای روسی را نداشته بلکه شباهت بسیار زیادی را به نپتون اوکراینی دارد . طبق داده های منابع اوکراینی ، نسخه تولید شده این کشور در سال 2015 اولین آزمایش موفق خود را تست و یک برد 200 کیلومتری را ثبت نموده بود در حالی که تنها دوسال بعد ، یعنی درسال 2017 ، کره شمالی با آزمایش ونوس-3 موفق شد تا این برد را تا 240 کیلومتر برساند . ونوس-3 با این وجود هنوز حلقه های مفقوده متعددی در این ماجرا وجود دارد که هنوز حل نشده ، بعنوان مثال چگونه ممکن بود که کره شمالی قبل از شرکت اصلی سازنده ، بتواند آزمایش موفق این موشک کروز را ثبت کند ( کره شمالی در سال 2017 و اوکراین در سال 2020 ) در حالی که برخی تحلیل گران نظامی در پاسخ به این ابهام ، معتقدند که شرکتهای اوکراینی کمک های قابل توجهی را در اختیار کره شمالی قرار داده اند . علاوه براین ، برخی براین اعتقاد قرار دارند که در زمان ریاست جمهوری ویکتور یانووکوویچ ، یک همکاری مشترک بین کیف و مسکو برای تحویل اسناد فنی این موشک به پیونگ یانگ وجود داشته ، چراکه در مقطع زمانی فوق الذکر ، اوکراین ، یکی از ده تولید کننده سلاح در دنیا محسوب می شد و درمقایسه با کره شمالی ، فناوری جدیدتری را در اختیار داشت . مضاف براین ، شایعات زیادی در خصوص تامین موتور موشک بالستیک از سوی اوکراین برای کره شمالی وجود داشت که این مساله بعدها توسط آژانس فضایی اوکراین و ضداطلاعات ارتش کره جنوبی تایید گردید . معرفی سامانه ضدکشتی نپتون اوکراینی https://www.aparat.com/v/RX2EZ چه چیزی در خصوص نپتون جالب به نظر می رسد ؟! بلحاظ مشخصات عملکردی ،شباهت قابل توجهی میان سامانه نپتون و همتای روسی آن یعنی KH-35U وجود دارد . بدین معنی که برد اولیه تخمینی آن در حدود 280 کیلومتر بوده که آزمایشهای صورت گرفته در سال 2019 آن را اثبات نمود . این موشک کروز به یک کلاهک جنگی سوختارشدید ترکش شونده به وزن 145 کیلوگرم مسلح بوده و میتواند شناروهای با تناژ حدود 5000 تن را به شکل موثری هدف قرار داده و غرق کند در حالی که به ادعای منابع اوکراینی ، غرق مسکوا نشان داد که برای صدمه زدن به رزمناوها نیز یک سلاح موثر است . براساس داده های شرکت سازنده ، نپتون از یک سامانه هدایت اینرسایی با رادار فعال در مرحله نهایی پرواز بسوی هدف استفاده می کند که پس از شلیک ، با کاهش ارتفاع تا 15-10 متری سطح آب یا زمین ، بسمت هدف حرکت کرده و در نزدیک هدف ، مجددا ارتفاع خود را تا 3 متری کاهش داده تا سامانه های دفاعی هدف امکان مقابله موثر را از دست بدهند . با این وجود ، برخی از تحلیلگران معتقدند که نپتون بدلیل سرعت مادون صوت خود ، بسرعت مغلوب سامانه های دفاعی پیشرفته حریف شده و براحتی قابل رهگیری است ، اما حادثه مسکوا نشان داد که شلیک دو تیر نپتون بصورت پشت سرهم ، توانسته تا با موفقیت به درون حلقه دفاعی این شناور نفوذ کرده و هدف را با موفقیت مورد اصابت قرار دهد . علاوه بر طراحی موشک ، دفترطراحی اوکراینی ، موفق شده تا بصورت اختصاصی یک حمل کننده / پرتابگر جدید را برای نپتون تولید کند . طبق اطلاعات موجود ، در ابتدا قرار بود تا شاسی ماز-543 ام برای این موشک اختصاص داده شود که تعدادی از آنها در انبارهای ارتش اوکراین بصورت ذخیره موجود بود تا با اعمال یکسری ارتقاءها و تغییرات ، بصورت پرتابگرهای متحرک موشک نپتون ، درآیند ولی بعدها ، پیشنهادات جدیدی مبنی بر استفاده از شاسی کراز-7634 ان ئی ( KrAZ-7634NE) ارائه شد که پیش ازاین یک کامیون نظامی با پیکربندی 8×8 بشمار می آمد . با بررسی این پیشنهاد ، طرح اولیه پذیرفته شد ولی شرکت کراز در میانه اجرای این برنامه دچار ورشکستی شد و نتوانست خودروهای مورد نیاز را به موقع تحویل دهد که به همین دلیل برنامه چیزی در حدود یکسال به عقب افتاد . علاوه براین ، آزمایش های اولیه نشان داد که شاسی این خودرو ، عملکرد ضعیفی داشته ، در نتیجه کل اجزاء و زیرسامانه های نپتون بر روی شاسی سنگین تر و البته متحرک تر تاترا تی-815-7 نصب گردید . راست : رادار MINERAL-U که به شکل اختصاصی برای سامانه نپتون توسعه یافته است چپ : برد ادعایی نسخه ضدکشتی نپتون با این تغییرات، اکنون سامانه جدید دفاع ساحلی ارتش اوکراین می توانست در قامت یک جنگ افزار جدید ، خودنمایی کند ، در نتیجه ، پس از نهایی شدن ترکیب بندی ، هر آتشبار نپتون از 6 پرتابگر و 24 تیر موشک آماده تشکیل می گردید و برای شلیک نیز تنها به 15 دقیقه وقت نیاز داشت . پس از این مرحله ، درسال 2021 این سامانه به رادار جدید MINERAL-U مجهز شد که به شکل ویزه برای این سیستم طراحی گردید و می توانست شناورهای رزمی را در یک برد 600-500 کیلومتری شناسایی کند . ماموریت جدید برای نپتون های اوکراینی طبق بررسی های بعمل آمده توسط تحلیلگران غربی ، ارتش اوکراین نسخه حمله زمینی سامانه ضدکشتی نپتون را به احتمال بسیار زیاد توسعه داد که اگر این امر صحت داشته باشد ، اکنون کیف یک جنگ افزار برد بلند را در اختیار دارد که می تواند با استفاده از آن به اهدافی در عمق خاک روسیه حمله ور شود . درواقع امر ، علیرغم وجود محدودیتهای ظاهری برای تحویل تسلیحات بردبلند به اوکراین ، این کشوربه شکل بومی ، در حال توسعه تسلیحات آفندی برد بلند خود است که به نظر می رسد برای اولین بار ، از این سلاح برای انهدام یک سامانه دفاع هوایی ارتش روسیه در کریمه استفاده شده است . برهمین اساس ، یکی از مقامات نظامی ارشد اوکراینی به منابع غربی اعلام نموده که در 23 اوت 2023 ، ارتش کیف با استفاده از یک تیر موشک کروز ضد کشتی اصلاح شده نپتون ، به یک هدف متخاصم روسی در بخش غربی شبه جزیره کریمه استفاده نموده و درآینده نیز این روند ادامه پیدا خواهد کرد . این مقام که خواسته نام اش فاش نشود ، مدعی است که حمله به سامانه اس-400 ارتش روسیه در نزدیکی روستای اولنیوکا در کیپ تارخانوت ، توسط موشکهای کروزاصلاح شده نپتون صورت گرفته است . این اظهارت ،تنها چند روز پس ازآن بیان شد که وزیر دفاع وقت اوکراین ، از موشک جدید تولید اوکراین برای هدف قراردادن اس-400 استفاده شده است و اظهارنظرهای مقامات روسی نیز به نوعی این ادعا را تایید کرده است . در همین رابطه ، مقامات ارشد روسی چند روز پس از این حادثه تایید کرده اند که ارتش این کشور حداقل یک تیر موشک کروز نپتون را قبل از اصابت به یک هدف زمینی ، سرنگون نموده است. به گفته منابع اوکراینی ، این کشور از آوریل 2023 در حال توسعه فناوری جدیدی به منظور تبدیل موشکهای کروز ضدکشتی نپتون به نمونه های حمله زمینی بود که باید ابتدا سامانه هدایت آن تغییر می نمود که پیش از این در اختیاراوکراین قرار نداشت ( به نظر در این زمینه از کمکهای طرف غربی استفاده قابل توجهی شده ، چرا که توسعه یک سامانه جدید در یک بازه شش ماهه ، بدون کمک خارجی ، مقداری توجیه ناپذیر به نظر می رسد .م ) ولی به شکل خاص ، تراشه های جدیدی برای ابداع این سامانه بدست آمد تا روند کار سریع تر گردد . تست موشک کروز ضدکشتی نپتون با همراهی سوخو-27 نیروی هوایی اکراین https://www.aparat.com/v/miy8W در همین زمینه ، برخی مقامات اوکراینی مدعی بودند که یک سامانه هدایت ماهواره ای جدید بر بستر GPS را اکنون در اختیار دارند که می تواند با برنامه ریزی قبل از شلیک ، موشک را مستقیما بسوی هدف راهنمایی نماید . علاوه براین ، جستجوگر فروسرخ این موشک ، براساس تصویر بارگذاری شده قبل از شلیک ، هدف را در محدوده مورد نظر شناسایی کرده و سپس بر روی آن قفل و درنهایت بسمت آن حرکت می کند درحالی که اگر تصویر بار گذاری شده در حافظه موشک ، با هدف شناسایی شده ، مطابقت نداشته باشد ، موشک هدف خود را نخواهد یافت و به خطا می رود . شماتیک فناوری DSMAC اگر این داده ها صحت داشته باشد ، این سلاح یک جهش فناوری در قابلیتهای رزمی اوکراین خواهد بود ، چرا که امکان استفاده از سامانه های جنگ الکترونیک علیه این موشک وجود نداشته و رهگیری آن در مرحله پایانی حمله ، بسیار مشکل است . این فناوری که به اختصار DSMAC ( منطقه همبسته تطبیق رقومی / دیجیتال ) یا ATR ( تشخیص خودکار هدف ) نامیده می شود ، احتمالا اکنون در اختیار اوکراین قرار داشته و برای تولید موشکهای کروز استفاده می شوند . با این وصف ، موشکهای کروز استورم شدو و اسکالپ- ئی جی تحویل شده به کیف از این قابلیت بهره می برند که انتقال این فناوری به موشک نپتون ، بطور دقیق بازسازی روندی است که پیش از این برای موشک RGM-84 هارپون طی شده بود که درآن با نصب یک جستجوگر فروسرخ غیرفعال ، یک موشک ضدکشتی تبدیل به یک موشک کروز حمله زمینی با شناسه SLAM گردید ، در حالی که در مراحل بعدی توسعه این موشک ، با معرفی نمونه SLAM-ER برد آن نیز افزایش یافته بود . موشک کروز حمله زمینی SLAM اما باید به این نکته توجه داشت که ممکن است نپتون اوکراینی ، شکل دیگری از هدایت را در مرحله نهایی حمله به هدف استفاده کند یا اینکه تنها از یک سامانه هدایت ساده جی پی اس بهره ببرد . اگر این احتمال درست از آب دربیاید ،واحدهای جنگ الکترونیک ارتش روسیه که بطور خاص برای منحرف کردن حملات با موشکهای کروز خود را آماده کرده اند ، می توانند با آلوده کردن محیط به سیگنال های اختلال ، به مانند آنچه که قبلا و به شکل موثر برعلیه سامانه های هیمارس استفاده شد ، درصد موفقیت این موشک جدید را کاهش دهند . به گفته منابع اوکراینی اگر نپتون اصلاح شده ، از پرتابگرهای ضد کشتی شلیک شود ، بردی در حدود 400 کیلومتر ( حدود 250 مایل ) را به نمایش خواهد گذاشت که با حمل یک سرجنگی به وزن حدود 350 کیلوگرم ( بیشتر از 770 پاوند ) یک سلاح خطرناک بوده ولی هنوز داده های دقیقی برای تایید این مساله وجود ندارد . البته ، منابع اوکراینی تاکید دارند که نپتون بدلیل اینکه در رده موشکهای کروز مادون صوت قرار می گیرد ،آسیب پذیری بیشتری را در برابر سامانه های دفاع هوایی پیشرفته روسی به نمایش خواهد گذاشت ولی بدلیل محدود بودن این سامانه در ارتش روسیه ، ممکن است این تاثیر کاهش پیدا کند . در همین حال ، زلسنکی ، در مصاحبه ای با یک رسانه اوکراینی ، مدعی شده که این کشور تولید موشک های کروز نپتون را افزایش داده ولی احتمالا نمونه های تحویلی همان ماموریت ضدکشتی را برعهده خواهند گرفت . در این میان ، گزارش های مختلفی وجود دارد که نشان می دهد اگر کیف درصدد تولید انبوه نمونه حمله زمینی نپتون برآید ، درآینده به احتمال بسیار زیاد ، مسکو زیرآتش این موشکها قرارخواهد گرفت و در همین زمینه ، برای رسیدن به این هدف ، یعنی طی نمودن فاصله 290 مایلی میان مرز اوکراین و مسکو ، باید سرجنگی کاهش داده شود و درعوض ، حجم سوخت افزایش یابد که یک روند عادی برای موشکهای کروز محسوب می شود . چپ : غلبه بر فاصله حدود 290 مایلی میان مرز اوکراین-روسیه و پایتخت روسیه (مسکو) به گفته تحلیلگران نظامی ، یکی از اهداف توسعه نسخه حمله زمینی نپتون محسوب می شود نکته : روسها مدعی هستند که حمله به اوکراین ، با هدف ایجاد یک منطقه حائل میان این کشور و ناتو صورت گرفته .. اگر بازه زمانی توسعه این موشک درنظر گرفته شود ، می توان تحلیل های جالبی را مدنظر قرار داد علیرغم تمامی این مسائل ، اولین سئوال درخصوص سناریوهای فوق الذکر ، این است که اوکراین چه تعداد از این موشکها را می تواند تولید کرده و با چه سرعتی آن را به واحدهای عملیاتی تحویل خواهد داد . علاوه براین ، کارایی ادعایی ارتش اوکراین نیز درهاله ای ابهام قراردارد ولی اگر اوکراین کمک های فنی بیشتری دریافت کند ، می بایست این احتمال را به واقعیت نزدیکتر دانست . پی نوشت : منبع 1 منبع2 منبع3 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

بخش دوم تاکتیک لیزر همبال -تاب (buddy lasing) AN/ASQ-228 پس از معرفی مهمات هدایت لیزری اولیه که با شناسه LGB پیووی که درواقع با اضافه شدن یک کیت هدایت دقیق به مهمات استاندارد سقوط آزاد سری مارک-80 پدید آمد ، این سری جنگ افزارها از سه قسمت اصلی بخش جلویی حسگر لیزری ، واحد کنترل و هدایت و چهار عدد بالک متحرک تشکیل می گردید . بدنه اصلی همان مهمات مارک-80 بشمار میرفت و تمامی جتهای غربی قابلیت حمل و پرتاب آن را در اختیار داشتند . با توجه به این مساله ، از مهمات هدایت دقیق پیووی ، دو نسخه قابل مشاهده بود . نسخه پیووی-2 که امکان پرتاب از ارتفاع متوسط را داشت ولی بدلیل ابتدایی بودن فناوری مورد استفاده در آن ، وجود ابرهای کم ارتفاع و یا دود غلیظ میزان دقت آن را کاشه می داد که این مساله بعدها موجب معرفی پیووی-3 شد . این نسخه جدید با مجهز شدن به سامانه خلبان خودکار ، سک جستجوگرلیزری جدید و در نهایت یک سامانه هدایت پیشرفته ، امکان رها شدن از ارتفاع پائین تر و خارج از محدود قیف لیزری ایجاد شده بر روی هدف را داشت . این مهمات پس از رها شدن ، به شکل مستقل بدنبال لیزر می رفت . این مساله در پیووی-2 وجود نداشت چرا که بمب می بایست درست از بخش فوقانی مخروط لیزری بر روی هدف پرتاب می شد ولی در پیووی -3 ، خدمه پس از رها کردن مهمات می توانستند بسرعت از محدوده هدف دور شوند تا تهدیدات هوابه سطح کمتر در ماموریت آنها اختلال ایجاد کند . این دونسخه با موفقیت نسبی در عملیاتهای طوفان صحرا مورد استفاده قرار گرفتند . با این حال ، خدمه هوایی می بایست برای به کاری گیری موثر مهمات هدایت لیزری پیووی ، آموزش های کیفی را پشت سر می گذاشتند . بدین معنی که قبل ازرها سازی سلاح ، حسگرهای مادون قرمز و نشانه گذار لیزری بر روی منطقه هدف ثابت می شد و طبیعتا قبل از این مرحله ، هدف ابتدا شناسایی و نشانه گذار لیزری بصورت دستی در نقطه برخورد مناسب بویژه با توجه به مانورهای احترازی خدمه در برابر تهدیدات سطح به هوا قرار داده می شد . هنگامی که سوئیچ پرتاب مهمات عمل می نمود ، جستجوگر روی مهمات ، لیزر منعکس شده از هدف را دنبال کرده و سیگنالهای هدایت را به بالکهای هدایت کننده منتقل می کند . برای درک بهتر این فرآیند ، شیوه موسوم به buddy-lasing یا بعبارت بهتر تاکتیک لیزر خودی-تاب می تواند مثال جالبی باشد . در دوران جنگ ویتنام ، این تاکتیک با استفاده از دوفروند جنگنده اف-4 صورت می گرفت . دراین تاکتیک ، فروند نخست ، به یک تفنگ لیزری مجهز می شد که در کابین عقب و سمت چپ هواپیما نصب می گردید . خلبان حامل این سامانه ، می بایست همواره در مداری که در سمت چپ هدف قرار داشت به پرواز در می آمد در حالی که افسر سیستم های تسلیحاتی ( WSO) مجبور بود لیزر را بر روی هدف ثابت نگه دارد . نمای شماتیک یک حمله با مهمات لیزری و اجرای تاکتیک buddy lasing اف-4 دوم که حامل مهمات پیووی بود درست در جلو و کمی بالاتراز حامل جنگنده نشانه گذار قرار می گرفت و درزمان مناسب شیرجه می زد تا جستجوگر مهمات درست در دهانه مخروط لیزری قرار گیرد . این روند بعدها کمی تغییر نمود و با نصب یک سامانه نشانه گذار لیزری بر روی هواگردهای AC-130 خدمه فانتوم ها می توانستند با رصد لیزرتابانده شده ، مهمات خود را روی هدف رها نمایند . در دوره زمانی جنگ ایران و عراق ، (براساس اسکرین شات های گرفته شده از یک مستند ) خدمه زمینی نیروی هوایی ایران در حال نصب بخش کنترل رایانه ای MAU-169 کیت هدایت لیزری مهمات GBU-10 پیووی-1 بر روی بمب سقوط آزاد مارک-84 نصب شده زیر بال یکفروند جنگنده اف-4دی هستند . نخستین مهمات هدایت لیرزی در نیروی هوایی ایران ، در اواخر سال 1974 با تحویل این مهمات به اسکادران های 71 و 72 نیروی هوایی شاهنشاهی عملیاتی شدند . موضوع خرید این مهمات ، برای اولین بار در سال 1972 از سوی پهلوی دوم به نیسکون ارائه شده و رئیس جمهوری آمریکا نیز در ماه می 1972 برای تحویل این مهمات چراغ سبز نشان داد . در سپتامبر همان سال ، نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا 6 تا 12 فروند از جنگنده های موجود خود را برای نصب نشانه گذار لیزری AVQ-9 اصلاح کنند و چیزی در حدود 1500 کیت هدایت شونده را خریداری نمایند . مشابه تاکتیکهای نیروی هوایی آمریکا در ویتنام ، بعدها توسط ارتشهای شرکت کننده در عملیات طوفان صحرا نیز مورد استفاده قرار گرفت . بعنوان مثال ، زمانی که عملیات بمباران نیروی هوایی ائتلاف بدلیل تهدیدات شبکه دفاع ارتفاع پائین عراق به ارتفاع متوسط منتقل شد ، نیروی هوای بریتانیا ، 12 فروند از جتهای بوکانییر خود را تنها در یک بازه 24 ساعته ، به سامانه نشانه گذار Pave Spike مجهز نمود . غلاف Pave Spike این جتها برای کمک به عملیات بمباران دقیق جنگنده های تورنادو وارد صحنه شده بودند که در ابتدا برای عملیات در ارتفاع پائین در خلیج فارس حضور داشتند . بعدها ، این جنگنده ها به غلاف های تصویر برداری حرارتی و لیزری تیالد ( TIALD) مجهز شدند که میتوانستند بطور مستقل دست به اجرای حملات دقیق بزنند . راست : ترکیب تورنادو و غلاف تیالد چپ : ترکیب بوکانییر و Pave Spike غلاف لانتیرن و اجرای تاکتیک killer-scout علاوه براین ، جنگنده های اف-16 نیز با مجهز شدن به غلاف های هدفگیری لانتیرن ( LANTIRN) قابلیت اجرای حملات دقیق را بدست آوردند که این مساله خود باعث احیای تاکتیک قدیمی موسوم به killer-scout یا شناسایی- انهدام شد . در این تاکتیک ، یکفروند اف-16 مسلح به مهمات هدایت دقیق و یکفروند اف-16 حامل لانتیرن به محدوده هدف نزدیک شده ، در حالی که اف-16 حامل مهمات ، سعی می کند بدون دیده شدن ، در یک مدار نزدیک هدف پرواز کند در حالی که جنگنده دوم حامل غلاف لانتیرن ، درصدد خواهد بود تا مختصات دقیق هدف را بدست آورد و این داده ها بواسطه استفاده از خط ارتباط داده ای امن ، به جنگنده حامل مهمات منتقل شده تا فرآیند حمله آغاز گردد . اما سامانه هدفگیری که درتاپ گان-2 ماوریک مورد استفاده جنگنده های مهاجم بود ، سامانه هدفگیری پیشرفته مادون قرمز جلونگر ( ATFLIR) یا براساس کد گذاری ارتش ایالات متحده ، AN.ASQ-228 بشمار میرفت که جایگزین سه غلاف اصلی جنگنده هورنت ، یعنی TFLIR ، FLIR و ردیاب /نشانه گذار لیزری می بایست گردد . پنل فعال کردن غلاف AN.ASQ-228 نمای شماتیک پنل فعال کردن غلاف AN.ASQ-228 این غلاف در تمامی گونه های جنگنده F/A-18 یعنی نسخه های E/F قابل استفاده است . این غلاف جدید به گونه ای طراح شده که تمامی قابلیتهای سامانه های AN/AAS-38 ، AN/AAS-46 و AN/AAR-55 را ترکیب و دریک مجموعه ، زیر انگشت خلبان قرار می دهد که بطور طبیعی باعث میشود تا حداقل یک آویزگاه برای نصب جنگ افزار ، آزاد شود . محل نصب این غلاف جدید نیز در یک جایگاه ویژه ، درست در پشت بخش ورودی هوایی موتور ، در یک جایگاه نیمه فرورفته در بدنه بوده که قبلا محل نصب موشک هوابه هوای آمرام یا اسپارو می بود .این غلاف جدید ، اولین سامانه نسل سوم از غلاف های فروسرخ جلونگر محسوب میشود که در پاسخ به نیاز افسر سامانه های تسلیحاتی نیروی دریایی به منظور شناسایی اهداف در بردهای بیشتر توسعه پیدا نمود . گفته میشود بزرگنمایی این سامانه جدید ، در مقایسه با نمونه ای قدیمی تر حدود 30 برابر است تا سلاح هایی نظیر JSOW ، JDAM بخوبی مورد استفاده قرار گیرد. https://www.aparat.com/v/jlJ6y پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ........