A7UP ، برادر جان ادب رو رعایت کن..

ضربه زدن به البرز و بوشهر که توانایی نمیخواد ، شلیک موشک های هارپون از هواپیماهای نیروی هوایی عربستان برای غرق کردن هر دو کافیه..   مطمئن باشین حتی اگر این کار رو هم بکنن نه جنگ تمام عیاری به وجود میاد نه اصولاً اتفاق خاصی میفته..

  یعنی الان این کشتی نجات پشتیبانی دریایی داره ؟

  هر چیزی که فرماندهان میگن رو باور نکنید ، اگه طولش سه برابر جمارانه که بشه 285 متر رسماً یه نبرد ناو محسوب میشه! توصیه میکنم وزن و طول و عرض این ناوشکن ها رو نگاه بکنید..   http://en.wikipedia.org/wiki/Type_052C_destroyer   http://en.wikipedia.org/wiki/Udaloy-class_destroyer   http://en.wikipedia.org/wiki/Type_45_destroyer

  این 2 تا 3 برابر رو کی اعلام کرده ؟ اگه طول جماران رو 95 متر در نظر بگیریم 3 برابرش میشه 285 متر! طول ناوهواپیمابر جورج واشنگتن 332 متره..   من مطمئن نیستم خلیج فارس باشه ولی سازه شباهت زیادی به ماکت داره..

  خلیج فارس ؟

  این بمب تا حالا به هیچ کشوری صادر نشده و حتی خیلی ها در تولید انبوهش هم شک دارن..   بمبی با 30 هزار پوند وزن یه پله از تاکتیکال نیوک پایین تره و فکر نمیکنم آمریکا حاضر باشه اون رو به مصر یا عربستان صادر کنه حتی به صورت غیررسمی..

  ذخایر یک نیروی هوایی بزرگ مثل عربستان یا ایران مثل امارات نیست که کلاً دو تا پایگاه هوایی و چند انبار مهمات داشته باشه و بخواد با یک ماه جنگ تموم بشه ، همینطور استهلاک جنگنده ها هم چندان مطرح نیست در این مورد چون به اندازه کافی هواپیما در اختیار هست که نیازی به استفاده مداوم از تعداد مشخصی جنگنده نباشه.   600 تن شاید به نظر زیاد بیاد ولی در واقع مساویست با حدود +1200 بمب Mk 83 (جهت مثال) ؛ این در حالیه که عربستان در آخرین سفارشش 2 هزار Mk 84 و هزار Mk 82 سفارش داده ؛ گذشته از سفارش های فراوان دیگه در گذشته که عملاً فرصت استفاده ای نشده ، هیچ وقت یک نیروی هوایی اینقدر ذخایر مهماتش ضعیف نیست که با یک ماه جنگ نچندان سنگین بخواد کاهش قابل ملاحضه ای داشته باشه.

عربستان تا اینجای کار از نظر نظامی هیچ کار خاصی انجام نداده ، بمباران یه کشور آشوب زده و بدون پدافند و نیروی هوایی خاصی به وسیله آخرین نسل های ایگل ، تایفون و تونادو و با استفاده از آخرین مدل غلاف های هدفگیری و بمب های هوشمند.بیشتر نقاطی هم که هدف قرار گرفتن اهداف مشخص و ثابتی بودن که نه حفاظت چندانی هم جز چند توپ ضد هوایی نداشتن و زدن اون ها بیشتر به بازی با چند تا دکمه و اهرم برای خلبان های سعودی شباهت داره.درگیری و بمباران نیرویی مثل داعش به مراتب سخت تر و پرخطرتر از کشور عقب مونده ای مثل یمنه.   But that’s not the view of McCain and other hawkish senators around him. They see Iran’s fingerprints all over whatever goes wrong in the region — a view that alarms Horton. “This is a guy who complained that we were Iran’s air force in Iraq,” he said. “Well, guess what? Now we’re Al-Qaeda’s air force in Yemen.”   http://america.aljazeera.com/articles/2015/4/17/us-generals-think-saudi-strikes-in-yemen-a-bad-idea.html   :winking: hee_hee

بر چه اساس میفرمایید F-35 که در اصلا یک هواپیمای چند منظوره و نه Air Superiority هست و فاقد اصلی ترین فناوری ها و امکانات مانورپذیری همچون تغییر بردار رانش سه بعدی یا امکانات لازم برای شلیک موشک های کوتاه برد بصورت Off-boresight میباشد، مانورپذیری بالاتری نسبت به F-22 یا حتی جت های مطرح نسل چهارم دارد ؟ تقریبا در هر منبعی که بنده دیدم مانورپذیری F-35 کمتر از F-22 ارزیابی شده میشه اون منابعتون رو بفرمایید ؟ چیزی که مشخصه این هواپیما هنوز عملیاتی نشده و در تست هایی هم که تصاویرش پخش شده مانورپذیری قابل توجهی داشته و این هواپیما موتوری داره که میتونه در جهات و درجات مختلف تنظیم بشه (درجاتی خیلی بیشتر از هواپیمایی مثل سوپر فلانکر) و این میتونه در داگفایت کمکش کنه.برتری هوایی یا مولتی رول بودنشم فرقی نمیکنه در این مورد ، مگه تایفون یا رافال مولتی رول نیستن؟ موشک هاش هم ربطی به مانورپذیریش نداره و بحثش جداست ؛ تکلیف رپتور به خاطر مانورهایی که شرکت کرده روشنه ولی برای اف-35 فعلاً باید تا عملیاتی شدنش صبر کرد..

این مسئله حقیقت داره و رپتور در مانورپذیری در مقابل جنگنده هایی مثل رافال ، تایفون و حتی گریپن میتونه به مشکل بخوره ولی این ضعف میتونه با مهارت خلبان و اضافه شدن F-35 که مانورپذیری بالاتری داره جبران بشه..    

به نظر من خرید دو گردان رهگیر سرحال خیلی بهتره چون ما در زمینه رادارها هم پیشرفت های خوبی داشتیم و فعلاً اصلی ترین مشکل نیروی هوایی قدرت کسب برتری هوایی هستش نه شناسایی اهداف در عمق کشورهای همسایه..

  آواکس بدون وجود حداقل دو گردان رهگیر سرحال چه کاربردی داره ؟

عربستان تا الان در بمباران های هوایی به ترتیب بر هواپیمای F-15S ، تورنادو و یوروفایتر تایفون تکیه کرده و اکثریت قریب به اتفاق بمباران ها در ارتفاع دور از دسترس پدافند یمن و به وسیله بمب های هوشمند انجام میشه ؛ نکته جالب هم بمباران متعدد شبانه بوده که اکثراً موفقیت آمیز بودن.مقر اصلی هواپیماهای اتلاف عربی هم پایگاه هوایی شاه خالد در جنوب غربی عربستان و در نزدیکی مرز یمن هستش که به نظر نمیرسه هدف قرار دادنش کار چندان مشکلی باشه.این پایگاه علاوه بر این که خودش یکی از اصلی ترین مقر استرایک ایگل های سعودیه در شرایط فعلی از بقیه پایگاه ها هم تقویت شده.   http://en.wikipedia.org/wiki/King_Khalid_Air_Base   در هر صورت نیروی هوایی عربستان یه سر و گردن از زمینی و دریاییش قوی تره و در صورت شروع تهاجم زمینی به خوبی میتونه ماموریت پشتیبانی نزدیک رو انجام بده و به دلیل مجهز بودن به آخرین نسل سیستم های جستجو و هدفگیری و بمب های هوشمند حتی دور موندن از حملات این هواپیماها در کوهستان و فضای شهری هم کار سختیه.

با سلام. پس از ایجاد تاپیک قایق تندروی سراج 1 و استقبال دوستان از این تاپیک تصمیم به ایجاد این تاپیک گرفتم امیدوارم خوشتون بیاد. شناور بی سرنشین یا مهدی قایق تندروی یا مهدی یک شناور بدون سرنشین پرسرعت، مجهز به حسگرهای مختلف و دارای سه مقر پرتاب راکت است. این شناور با بدنه کامپوزیتی، دارای سطح مقطع راداری پایین بوده و می تواند به صورت کنترل از راه دور هدایت شود. یامهدی بر اساس یک قایق سرنشین دار دو نفره گشتی ساخته شده و شناوری «اثرسطح» محسوب می شود که دارای خصائصی از طرح قایق های کاتاماران بوده و توان حرکت سریع در دریای مواج را دارد. گفتی است شناورهای تندروی کنترل از راه دور اخیراً توسط رژیم صهیونیستی نیز در خلیج فارس بکارگرفته شده است. استفاده از شناورهایی با سامانه های پردازشگر و هوشمند و بدون سرنشین، امکان بکارگیری تسلیحات راکتی را در مناطق عملیاتی، خطرات نیروهای انسانی در استفاده از سلاح های کوتاه برد را به نحو چشمگیری کاهش داده است. این شناور دارای ظرفیت بالای انهدام اهداف سطحی است و از قابلیت تخریب بالا به وسعت ۷ متر در ۷ متر برخوردار است. یامهدی دارای طول 11.9 متر، عرض 3.1 متر، و ارتفاع 1.5 متر با آبخور 65 سانتی متری است. جرم آن 8.5 تن و دارای دو موتور 660 اسب بخار است که آن را به سرعت 50 نات برابر 92.5 کیلومتر بر ساعت(25.69 متر بر ثانیه) می رساند. این شناور تا بحال تنها مجهز به سه مقر مخفی در جلو بدنه برای پرتاب راکت معرفی شده است. این شناور به تولید انبوه رسیده است. ساخت قایق «یا مهدی» و سلاح های به کار گرفته شده در آن در داخل کشور انجام شده است. منابع: http://www.sardabir.com/?p=21367 http://www.militaryparsi.ir/maritime/iranian-navy/navy-and-reconstruction/208-ghayegh-tondro-iran-navy2.html http://www.sardabir.com/?p=21367

جامعه ایران روز به روز به سمت غربی شدن پیش میره و نظام هم تا حدودی باید خودشو همراه کنه ، توافق و برداشته شدن تحریم ها هم این مسیر رو تسریع میکنه.هر چند بدون توافق هم همین مسیر ادامه پیدا میکنه..

این مانور از نظر نظامی چیزی برای تحلیل کردن نداره چون در شرایط واقعی امکان این که درگیری با همچین مختصاتی پیش بیاد (ناوهواپیمابر در تیررس قایق های تندرو با اون برد کم و موشک های کروز در خلیج فارس و تنگه هرمز) خیلی پایینه ، اما از نظر تبلیغی پیامی که باید میداد رو منتقل کرد هر چند همچنان انعکاس و فیلم ها و عکس ها خیلی آماتوریه..

  چه احتیاجی هست با این وضع بودجه هم جت مافوق صوت و هم مادون صوت تولید بشه ؟ کشورهایی مثل کره جنوبی یا عربستان فقط به یکیش اکتفا میکنند ؛ کره فقط از T-50 (مافوق صوت) و عربستان هاوک (مادون صوت) استفاده میکنن.   مشکل اصلی نیروی هوایی هواپیماهای رهگیره ، با این وضع بودجه نیازی به ساخت صاعقه دو کابینه نبود..

  از چه نظر بر YAK-130 برتری داره ؟ اگر این هواپیما قراره برای آموزش خلبانان استفاده بشه پس کوثر دیگه واسه چیه ؟ اگه پشتیبانی نزدیکه که ما نیازی به ساخت هواپیمای جدید نداریم ، رهگیر هم که نیست.پس چیه ؟

به نام ایزد توانا موشک زوبین یک موشک هوا پرتاب هدایت تلویزیونی ساخت ایران هستش.اولین جرقه های تولید چنین موشک هایی در دوران دفاع مقدس و شرایط تحریم و کم شدن موشک های هدایت تلویزیونی ماوریک و همینطور مشخص نبودن زمان پایان جنگ در ذهن خلاق پرسنل فنی و فرماندهان و جهاد خودکفایی تازه تاسیس نیروی هوایی زده شد.موشک زوبین را از نظر وظیفه میشود با موشک ماوریک مقایسه کرد هر چند در بعضی چیزها با هم تفاوت دارند.زوبین در لغت به معنای پیکان یا گرز است و جزو موشک های هوشمند و هدایت پذیر هواپرتاب است.این موشک بارها و بارها در رژه های روز ارتش و نیروهای مسلح نمایش داده شده است. ولی اطلاعات کمی در مورد قابلیت های آن گفته شده که آن هم به حفاظت اطلاعات ارتش و به خصوص نیروی هوایی بر می گردد و برخی اطلاعات هم بر اساس حدث و گمان هستند. http://gallery.military.ir/albums/userpics/i124634_294724-orig.jpg موشک زوبین با کد AGM-20/379 شناخته میشود و در حال حاظر در نیروی هوایی ارتش و بوسیله جنگنده F-4E استفاده میشود.این موشک به دلیل کم شدن تعداد ماوریک ها به دلیل استفاده فراوان علیه تانک ها،تاسیسات،ناوچه ها و.... دشمن بعثی عراق یک سلاح با ارزش در زرادخانه نیروی هوایی ارتش است. پیشران موشک زوبین را یک راکت با سوخت جامد و سرجنگی آن را یک بمب نفوذی در کلاس وزنی و عملکردی M-116 حاوی خرج انفجاری شدید(HE) تشکیل داده است. در نک یا سر موشک یک دوربین قرار گرفته است که تصاویر را به صورت مستقیم در هنگام شلیک به کابین خلبان مخابره می کند و خلبان با استفاده از تصاویر موشک را به سوی هدف هدایت میکند.دوربین توسط دو موتور در سمت و ارتفاع در حرکت بوده و زاویه دید IL5 درجه را برای موشک تامین می نماید. مشخصات: طول موشک: 3.18 متر قطر: 40.6 سانتیمتر پهنای بال: 1.228 متر سرجنگی: 340 کیلوگرم حاوی HE وزن کل: 560 کیلوگرم حداکثر برد: 20 کیلومتر قابل شلیک از جنگنده:F -4E http://gallery.military.ir/albums/userpics/i124637_rege-422-.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/i124643_rege-142-.jpg منابع: منبع به همراه اندکی اطلاعات ناقص خودم! منتقل شد به تسلیحات نیروی هوایی LAST-WAR

  نه داداش ، از ما تعریف نمیکنه داره متلک میندازه ، متنش رو بخون..     همینطوره ، قسمت خنده دار قضیه میدونید کجاست ؟ فانتوم های G آمریکایی که در جنگ اول خلیج فارس بر روی همین عراق پرواز میکردن طراحی و تولیدشون در زمان جنگ ویتنام صورت گرفته بود و اگر نبود این هواپیماها پدافند عراق کلی تلفات از متحدین میگرفت (1996 بازنشست شد) ، آلمان به عنوان یک کشور پیشرفته تازه چند ماه که فانتوم هاشو بازنشست کرده ، ژاپن ، کره جنوبی ، ترکیه و.. اکثر این کشورها تا 5-2020 از فانتوم در خط مقدم استفاده میکنن ؛ سن تولیدی خیلی از این فانتوم ها از هواپیماهای ما بالاتره.راه دوری نمیریم ؛ همین چند کیلومتر اونطرف تر ! ترکیه هر چند وقت یه بار به سرش میزنه یه حالی به پ ک ک بده ، در اکثر این عملیات ها که کم و بیش فیلم هاش منتشر میشه F-4E هاش حضور کامل دارن ، بمباران دقیق در کوهستان با بمباران ابتدایی با بمب و راکت در یک منطقه مسطح بر علیه داعش - کاری که فانتوم های ما میکنن - تفاوت زیادی میکنه و این نشون میده که فانتوم در صورت ارتقاء هنوز هم در عملیات های هوا به سطح چیز خاصی از فالکون یا ایگل کم نداره.   به نظرم تنها هدف از نوشتن این مقاله تمسخر نیروی هوایی ایرانه و از نظر نظامی هم هیچ ارزشی نداره..   این عکس هم جهت مثال ؛ فانتوم های نیروی هوایی کره جنوبی.این کشور از جنگنده های پیشرفته ای مثل F-15K و F-16C/D استفاده میکنه و در عین حال بالای 60 فروند F-4E عملیاتی داره.  

http://www.flightglobal.com/news/articles/iran-believed-to-have-joined-air-battle-against-is-406687   تیتر گاردین بدجوری رو اعصابه..   http://www.theguardian.com/world/2014/dec/03/iran-vietnam-era-planes-isis

  به نوعی با این جواب دو پهلو بمباران های نیروی هوایی رو تایید کردند و فقط هماهنگی با ائتلاف در این حملات رد شد ،..   در مورد فیلم هم اگر این مربوط به درگیری های عراق باشه بدون شک این F-4E نهاجا بود و شکی در این نیست..

دوستان لطفا لینک فیلم رو بزارین ما هم فیض ببریم..

به نام ایزد توانا جیان 8II ( به اختصار J-8II) جنگنده دوموتوره ، مافوق صوت و تک سرنشینه است که توسط موسسه طراحی 601 و صنایع هواپیما سازی شنیانگ به طراحی و ساخت رسیده است. این هواپیما بر اساس جنگنده جیان 8 و با طراحی مجدد برخی قسمت های بدنه و همچین ارتقای اویونیک ساخته شده است.این جنگنده در حقیقت به منظور مقابله با بمب افکن های شوروی که در ارتفاع بالایی پرواز میکردند ساخته شد اما به مرور و با افزایش قابلیت ها و ساخت نمونه های جدیدتر به یک جنگنده چند منظوره با قابلیت علمیات هوا به هوا و هوا به زمین در شرایط آب و هوایی مختلف تبدیل شد . [/align][align=center] بخش اول[/align] [align=center] J-8II [/align] [align=center] زمانی که جنگنده جیان 8 در برآوردن انتظارات نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق موفقیتی حاصل نکرد از صنایع هوایی شنیانگ خواسته شد تا جنگنده ای جدید با قابلیت هایی نظیر پرواز با سرعت بالا و در ارتفاع بالا طراحی کند. جنگنده جدید علاوه بر دو ویژگی ذکر شده می بایست ازعملکرد پروازی مطلوب در ارتفاع پایین ، مانور پذیری قابل قبول ، عمر عملیاتی بالا ، قابلیت شناسایی و مقابله با اهداف در ماورای دیدی بصری (BVR) با استفاده از موشک های هوا به هوای برد متوسط (MRAAM) و قابلیت ثانویه حمله زمینی نیز برخوردار باشد. پس از مشخص شدن ویژگی های مورد نظر نیروی هوایی ارتش آزادی بخش ، صنایع هوایی شنیانگ کار بر روی ساخت جنگنده ای جدید بر اساس طرح جنگنده جیان 8 را آغاز کرد که حاصل آن جیان 8II بود. طراحی دلتا شکل بالها در جنگنده جیان 8II حفظ شده و تفاوت های طراحی بدنه آن با جیان 8 در کشیده تر شدن دماغه به منظور ایجاد فضای کافی برای نصب رادار مناسب و انتقال ورودی هوای موتور ها به کناره بدنه بود. جیان 8II از پیشرانه بهبود یافته WP-13AII ، قابلیت به کارگیری موشک های هوا به هوای با هدایت نیمه فعال راداری و خلبان خودکار برخودار بود. ساخت اولین نمونه این هواپیما در مقیاس اصلی در ماه سپتامبر سال 1980 آغاز شد و تا ماه مارس سال 1984 به پایان رسید. نمونه ساخته شده اولین پرواز خود را در تاریخ 12 ژوئن انجام داد و پس از انجام آزمایشات مختلف و ایجاد برخی تغییرات ، طرح نهایی جنگنده در ماه اکتبر سال 1988 به تایید رسید. این جنگنده نسبت به جیان 8 از مانورپذیری بهتر ، 6 درصد بازده مصرف سوخت بالاتردر سرعت های پایین ، اویونیک پیشرفته تر، سیستم های کنترل پرواز بهبود یافته برای پرواز در سرعت مافوق صوت برخوردار بود. جیان J-8II در نمونه اولیه مجهز به رادار مونوپالس کنترل آتش مدل تایپ 208 بود که برد کشفی معادل با 40 کیلومتر داشت. این رادار امکان به کارگیری موشک های هدایت نیمه فعال راداری را برای هواپیما فراهم میکرد ، اما تنها عاملی که مانع این کارمی شد نبود توان فنی لازم برای ساخت بومی موشک هوا به هوای هدایت نیمه فعال راداری چین بود که بعد ها همزمان با ارائه مدل های جدیدتر جیان J-8II ، این مشکل نیز برطرف شد.[/align] [align=center] تسلیحات سلاح پایه ای در جیان 8II یک قبضه توپ دو لول کالیبر 23 میلیمتری تایپ 23 است که کپی چینی توپ گریازف – شیپونوف GSh-23L محسوب میشود . جیان 8II دارای هفت نقطه تقویت شده به منظور نصب پایلون است که از این تعداد یک نقطه در زیر بدنه و شش نقطه دیگر بر روی بال ها تعبیه شده است. نقطه تقویت شده زیر بدنه با نصب پایلون GDJ-4 قابلیت حمل شش فروند بمب سقوط آزاد 250 کیلوگرمی با ضریب پسای پایین و یا یک مخزن سوخت خارجی با ظرفیت 1400 لیتر را در زیر بدنه فراهم میکند. نقاط تقویت شده بال ها نیز با نصب پایلون مناسب امکان نصب تا شش فروند موشک هوا به هوا ، غلاف پرتاب راکت ، بمب های سقوط آزاد 250 کیلوگرمی دو مخزن سوخت خارجی با ظرفیت 800 لیتر را فراهم میکند. در مدل های بی و دی جیان 8II ، صرفا امکان حمل و به کارگیری موشک های هوا به هوای برد کوتاه دارای هدایت مادون قرمز وجود دارد حال آنکه در مدل های بهبود یافته ام ، اف و اچ قابلیت حمل و به کارگیری موشک های هوا به هوای با هدایت آشیانه یاب فعال و نیمه فعال راداری نظیر R-27 ، R-77 ، PL-11 و PL-12 نیز فراهم شده تا جنگنده امکان مقابله با اهداف در ماورای دیدی بصری را داشته باشد. برای انجام عملیات رهگیری ، جنگنده به دو فروند موشک کوتاه برد هدایت مادون قرمز ، دو فروند موشک برد متوسط هدایت نیمه فعال یا فعال راداری و دو الی سه مخزن سوخت خارجی تجهیز میشود حال آنکه برای انجام حملات زمینی ترکیب تسلیحات جنگنده شش بمب 250 کیلویی سقوط آزاد و غلاف پرتاب دوازده عدد راکت 57 میلیمتری یا 7 عدد راکت 90 میلیمتری را شامل میشود . در مدل های جدیدتر جی-8II امکان حمل و به کارگیری موشک ضد کشتی روسی Kh-31A و همچنین تسلیحات نقطه زن نظیر بمب هدایت لیزری LT-2 و بمب هدایت ماهواره ای LS-6 نیز فراهم شده است.[/align] [align=center] [/align] [align=center] به روزرسانی جی- 8II تحت پروژه مروارید صلح با بهبود روابط چین و امریکا ، در سال 1986 دولت ریگان موفقت نامه ای را به تصویب رساند که به موجب آن آمریکا تحت پروژه ای به نام مرواید صلح ، چین را در به روزسانی جنگنده های جی- 8II خود یاری میداد. بر این اساس شرکت گرومن آمریکا با صنایع هواپیما سازی شنیانگ قرار دادی به ارزش 502 میلیون دلار برای به روز رسانی 55 فروند جنگنده جی- 8II به امضا رساند. به روز رسانی مورد توافق رادار وستینگهاوس AN/APG-66 ، سیستم انتقال داده 1553B MIL-STD ، کامپیوتر کنترل آتش ، نمایشگر سربالا (HUD) ، نمایشگر های چند منظوره کابین خلبان ، سیستم ناوبری نوین .و سیستم خروج اضطراری را شامل میشد. به منظور اجرای قرار داد در اویل سال 1989 صنایع هواپیما سازی شنیانگ دو نمونه از جنگنده جی- 8II را به شرکت آمریکایی تحویل داد که آزمایش بر روی آن ها در مرکز آزمایشات نیروی هوایی آمریکا واقع در پایگاه ادوارز انجام شد. پروژه به روز رسانی جی- 8II روند عادی خود را طی میکرد تا اینکه حوادث جولای سال 1989 میدان تیان آن من ، باعث اعمال تحریم تسلیحاتی بر جمهوری خلق چین از سوی ایالات متحده آمریکا شد و در نتیجه آن همکاری مشترک خاتمه پیدا کرد و پروژه مروارید صلح لغو گردید.[/align] [align=center] [/align] [align=center] J-8II Block-02 این جنگنده که تحت عنوان جی- 8II بی نیز شناخته میشود ، اولین نمونه از جنگنده جی- 8II است که در نیروی هوایی ارتش آزادی بخش به خدمت گرفته شده. این جنگنده اولین پرواز خود را در ماه نوامبر سال 1989 انجام داد .و طرح نهایی آن در ماه دسامبر سال 1995 تایید شد .جی- 8II بلاک 02 دارای به روز رسانی هایی در زمینه اویونیک است که رادار تک پالس کنترل آتش تایپ 208 ای ، نمایشگر سربالای مدل HK-13E ، سیستم موقعیت یاب تایپ 563 بی و سیستم ناوبری تاکتیکی هوایی JD-3II را شامل میشود. علاوه بر این مدل های دیگری از این جنگنده مجهز به رادار پالس داپلر کنترل آتش KLJ-1 و گیرنده هشدار راداری (RWR) مدل KJ-8602A نیز به ساخت رسیده اند. با وجود پیشرفت در برخی تجهیزات الکترونیکی ، این جنگنده به دلیل ضعف رادار کنترل آتش از قابلیت مقابله با اهداف در ماورای دیدی بصری برخوردار نیست.[/align] [align=center] [/align] [align=center] (J-8C (J-8III به دنبال لغو پروژه مروارید صلح از سوی آمریکا ، صنایع هواپیما سازی شنیانگ ارتقای جنگنده جی- 8II از طریقه همکاری با اسرائیل و روسیه را در پیش گرفت. در اوایل 1990 صنایع شنیانگ ساخت نسخه ای از جنگنده جی- 8II با تغییرات گسترده در اویونیک و پیشرانه را در دستور کار خود قرار داد که حاصل آن ساخت جنگنده جی- 8II سی بود . نمونه در مقیاس اصلی این جنگنده در سال 1991 به ساخت رسید و اولین پرواز خود را در سال 1993 با موفقیت انجام داد. ارتقای صورت گرفته بر روی این جنگنده به شرح زیر است : • نصب رادار چند حالته پالس داپلر ، ساخته شده بر اساس تکنولوژی رادار EL/M 2035 ساخت اسرائیل • نصب سیستم کنترل آتش دیجیتال • نصب نمایشگر های چندم نظوره جدیدی در کابین خلبان • جایگزینی پیشرانه توربوجت مدل WP-13AII با پیشرانه قویتر مدل WP-14 ساخت صنایع موتورهای هوایی شنیانگ در مجموع دو نمونه آزمایشی از جی- 8II سی با شماره سریال های 8301 و 551 ساخته شدند که به غلاف سوختگیری هوایی نیز مجهز بودند. طرح توسعه این جنگنده در سال 1990 و با شروع کار بر روی ساخت جنگنده جیان 11 لغو شد. بعدها تکنولوژی های به کار رفته در جنگنده جی- 8II سی در ساخت مدل اف در سال 2000 مورد استفاده قرار گرفت. J-8D در اواخر سال 1980 صنایع شنیانگ مطالعات بر روی ایجاد قابلیت سوختگیری هوایی در جنگنده های جی- 8II را آغاز کرد. اولین نمونه مجهز به غلاف ثابت سوختگری هوایی در 21 نوامبر سال 1990 اولین پروازخود را انجام داد و اولین سوختگیری هوایی موفقت آمیز آن از هواپیمای سوخت رسان H-6 در سال 2/1993 انجام پذیرفت. این هواپیما با نام جی – 8 دی در سال 1996 توسط نیروی هوایی ارتش و همچنین یگان هوایی نیروی دریایی چین به خدمت گرفته شد. نخستین نمایش عمومی آن نیز در رژه پنجاهمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین بود. یکی از مشکلات جنگنده جی- 8 دی طراحی نامناسب غلاف سوختگیری بود که در سرعت های بالا به دلیل عبور هوا از آن صدای زیادی ایجاد میکرد که برای خلبانان غیر قابل تحمل بود . این مشکل در طراحی های بعدی مورد بررسی قرار گرفته و حل شد. به غیر از قابلیت سوختگیری هوایی ، جی- 8 دی در اویونیک و تسلیحات قابل حمل و استفاده تفاوتی با مدل بی ندارد. این جنگنده در یگان های هوایی نیروی دریایی چین واقع در استان های جنوبی و مرکزی مستقر شده است و با قابلیت سوختگیری هوایی که برد عملیاتی 800 الی 1200 کیلومتری برای آن فراهم میکند تمامی جزایر دورافتاده جنوب دریای چین را نیز پوشش میدهد. [/align][align=center] مترجمان : سورنا نوشاد - گوبلز منبع:میلیتاری پارسی[/align] منتقل شد به هواپیماهای نظامی REZAT1980