طراحي اين هليكوپتر ها يه جورهايي آدمو ياد سربازي هيتلر مي ندازه :| از بعد طراحي در برابر كبري هيچي نداره. البته با عملياتي شدن كمانچي ميل 28 وبقيه هم بايد يرن بوق بزنن. :lol: :|

ilhan عزيز اطلاعات نظامي نقل و نبات نيست كه بدون در نظر گرفتن مسائل امنيتي ارائه كرد.درضمن من براي اثبات همه چيز اين عكسها رو پست نكردم.فقط جهت اطلاع بود.با اين حال فعلاْ تا همين حد رو داشته باشيد تا بعد اگر لازم شد اطلاعات كاملتري رو پست مي كنم. :| :lol:

موضوع خوبيه.با اينكه تكراريه اما مي تونيم اون رو كاملتر كنيم. من در چند پروژه پدافندي(پدافند غير عامل-passive defense) كار كردم و يه نيمچه اطلاعاتي از تعارف -سازه و مكانيابي و ... دارم. اگر دوستان علاقه مند باشند بخشي از اونها رو كه طبقه بندي نداره براشون ارسال مي كنم. :| :| :lol:

اهداف و اهميت پدافند غيرعامل برابر آمار سرشماري سال 1378، تعداد شهرهاي كشور 600 و تعداد روستاها 6500 بوده است، پدافند هوائي مراكز حياتي و حساس موجود كشور در شهرها صرفا با توپ ضد هوائي 23 ميليمتري، نيازمند 240000 قبضه توپ، يك ميليون و دويست هزار نفر نيروي انساني (خدمه)، 30000 آتشبار و 750 گردان پدافند هوايي خواهد بود كه امكان تامين، تشكيل، سازماندهي و پشتيباني آن دور از دسترس مي‌باشد. اهداف پدافند غيرعامل: 1- كاهش قابليت‌ و توانايي سامانه‌هاي شناسايي، هدف يابي و دقت هدف‌گيري تسليحات آفندي دشمن. 2- بالا بردن قابليت‌ بقا، استمرار عمليات و فعاليت‌هاي حياتي و خدمات رساني مراكز حياتي، حساس و مهم نظامي و غير نظامي كشور در شرايط وقوع تهديد، بحران و جنگ. 3- تقليل آسيب پذيري و كاهش خسارت و صدمات تاسيسات، تجهيزات و نيروي انساني مراكز حياتي، حساس و مهم نظامي و غير نظامي كشور در برابر تهديدات و عمليات دشمن. 4- سلب آزادي و ابتكار عمل از دشمن. 5- صرفه جوئي در هزينه‌هاي تسليحاتي و نيروي انساني. 6- فريب و تحميل هزينه بيشتر به دشمن و تقويت بازدارندگي. 7- افزايش آستانه مقاومت مردم و نيروي خودي در برابر تهاجمات دشمن. 8-حفظ روحيه و انسجام وحدت ملي و حفظ سرمايه‌هاي ملي كشور. 9- حفظ تماميت ارضي، امنيت ملي و استقلال كشور.

شما از كجا داريد مي بينيد؟ كمتر كردي اونها رو دوست داره.(اين رو يك كرد داره ميگه).پژاك بعنوان يك گروه شورشي بي رحم تعدادي از مردم منطقه كردنشين رو هم به قتل رسوندن.هر كس در برابر اونها بايسته مي كشنش.چه كرد باشه و چه غير كرد. :|

این موشک اولین موشک قاره پیمای جمهوری خلق چین(PRC) بود.CSS-4 نتیجه ی پیشرفت هایی بود که در طول ساخت موشک CSS-3 بدست آمده بود.این موشک اولین موشک چینی بود که توانایی رسیدن به قاره آمریکا را داشت. موشک CSS-4A نمونه ی بروز شده ی موشک CSS-4 است که توانایی و دقت ان بطور چشمگیری افزایش یافته است. CSS-4 اولین موشک چین بود که توانایی تهدید آمریکا را بطور مستقیم داشت,موشک های قبلی فقط توانایی ضربه زدن به نقاط استراتژیک روسیه و امریکا را در قاره آسیا داشتند.این موشک براحتی توانایی نابودی شهرها ی بزرگ و مناطق حساس نظامی را داراست.قبل از آماده شدن این موشک جمهوری خلق چین(PRC) توانایی ضربه زدن به پایگاه های امریکا و متحدیدنش را فقط در قاره آسیا داشت.چین به وسیه این موشک توانایی گرفتن امتیازات سیاسی از امریکا را بخوبی بدست آورد. در سال 1996 در مقابله با موضوع استقلال تایوان این موشک در سواحل تایوان ازمایش کرد و سخنگوی حزب کمونیست چین گفت: افسران و مستشاران امریکایی نمی توانند مزاحم ما شوند. CSS-4A نسخه بروز شده ای از موشک CSS-4 است که حداقل 1000 کیلومتر(621 مایل) برد و دقتی برابر با 300 CPE دارد.برد این موشک حداکثر 13000 کیلومتر(8078 مایل) است که توانایی حمل کلاهکی به وزن 3200 کیلوگرم را داراست. کلاهک این موشک می تواند با کلاهک هسته ای 1 یا 3 مگانتی تجهیز شود.طبق شواهد تایید نشده این موشک می تواند از کلاهک تقسیم شونده(MIRVs) هم سود ببردCSS-4 , با کلاهک تقسیم شونده توانایی حمل 4 یا 6 کلاهک را داراست که هر کدام می تواند بین 150 تا 350 کیلوتن وزن داشته باشند. CSS-4A از سیستم های تولید پارازیت(chaff) و طعمه برای فریب سیستم های دفاعی (decoys) و وسایل نفوذ به سیستم های دفاع ضد موشکی بهر می برد که کارایی ان را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد.سیستم هدایت داخلی تهییه شده برای این موشک دقتی برابر با 500 m CPE را برای آن مهیا می سازد. این موشک با طول برابر 36 متر و پهنای 3.35 متر از موتوری دو مرحله ای با سوخت مایع بهره می برد که وزن پرتاب ان برابر 183000 کیلوگرم است. مراحل طراحی و ساخت CSS-4 در سال 1965 انجام گرفت و اولین تست پروازی ان در سال 1971 انجام پذیرفت و اولین پرتاب ان از سیلو در سال 1979 انجام پذیرفت. اعتقاد بر این است که این موشک در سال 1981 وارد خدمت شده و در سیلوهای استحکام یافته ای در مرکز چین نگهداری می شود. البته CSS-4A در سال 1986 وارد خدمت شد و تخمین زده می شود در طول برنامه شبیه سازی موشک های حمل کننده ماهواره بین 20 تا 50 موشک CSS-4/CSS-4A تولید شده باشد.البته طبق برنامه های جمهوری خلق چین قرار بر این بوده تا این موشک در سال 2005 با موشک CSS-X-10 تعویض شود. خصوصیات عملکرد: موشک بالستیک قاره پیما(ICBM) نام یدکی: DF-5A کشور سازنده: جمهوری خلق چین(PRC) پیشرانه: موتور دو مرحله ای سوخت مایع طول: 36 متر قطر: 3.35 متر وزن پرتاب: 183000 کیلوگرم برد: 13000 کیلومتر سیستم هدایت: هدایت خودکار سر جنگی: تک کلاهک و یا 4-6 کلاهک تقسیم شونده کلاهک: تک کلاهک 1-3 مگاتن و تقسیم شونده 150-350 کیلوتن سال ورود به خدمت: 1986 ● منبع: Missilethreat /Fas نويسنده:اميرحسام ملايي يگانه منبع: وبلاگ فناوري موشكي http://moshaki-nezami.blogfa.com

به هر حال من جاي اين مقاله رو توي سايت ميليتاري خالي ديدم.و نام منبعي كه از اون برداشت كردم رو هم به جهت رعايت امانت داري گذاشتم. مطالب جالبي بود و به نظر من براي بچه هاي فروم موشكي و خودم مفيده.ممنون :| :| :lol: :?

اينو ميگن يه پست خوب كه ميشه توش كلي بحث علمي و مفيد كرد. :| دستت درد نكنه.ادامه مطالب بايد خيلي جالب تر باشه. :lol: :|

دوستان عزیز در کشور و در نهاد های مختلف پروژه های گوناگونی برای تولید بالگرد های نظامی و ترابری در حال انجام است که شما با نمونه شاهد ۲۷۸ سپاه پاسداران آشنا هستيد ولیکن عکس های بالا متعلق است به پروژه طراحی هلی کوپتر ترابری نظامی نیمه سنگین(شبیه بلک هاک آمریکا یا میل ۱۷ روسی) که در شرکت پنها در حال انجام است .به نظر هلی کوپترقابلی است و یک طرح جدید است و نه تغییراتی در طرح های گذشته که این نکته خود قابل توجه است.در درون کاکپیت نیز از اقلام و نشانه گرهای دیجیتال و الكترونيك پيشرفته و... استفاده شده که باعث امیدواریست ولیکن عامل مهم تر پشتیبانی همه جانبه از این طرح و به تولید رساندن انبوه آن می باشد که در آن صورت ما می توانیم این ادعا را داشته باشیم که یک هلی کوپتر ساز هستیم. منبع:مجله هوايي

معرفی شکاری اف-14 چندان مورد پسند نیست چون همه دوستان با این جنگنده بزرگ تاریخ آشنا هستند.اما در مورد کابین های داخلی آن یا همان کاکپیت ها فکر کردم که بهتره یه مطلب خوب وتا حدودی جامع بذارم فقط خواهشم اینه که هر کدام از دوستان که اطلاعاتی در این مورد دارند شامل -غلط گیری-ارسال عکس-ونظرات سازنده دریغ نکنن! با تشکر! کاکپیت اف-14A چون همونطور که میدونید چندین مدل اف-14 تولید شده که کشورمون ایران از نوع A دارد.پس ما هم این مدل را برسی میکنیم صفحه کنترل کناری چپ 1-دکمه فشاری دریچه G 2-کنترل منفذ اکسیژن (مربوط به سیستم جهت یابی)COMM/NAV3-کنترل 4-پانل مجتمع 4 a/b-کنترل سیتم های مخابراتی UHF 5-کنترل حجم صدا بین کابین ها 6-کنترل ICS 7-کنترل AFCS 8-سیستم 1/4 دریچه موتوری(ساسات){برای پرواز های عادی یا شرایط عادی} 9-سیستم شیب(خطی) دریچه موتور(ساسات) 10-سویچ تعیین هدف 10a-اهرم دستی کنترل هیدرولیک صفحه کنترل عمودی چپ 11-کنترل سوخت 12-شاخص وضعیت سطح سیستم کنترل ممانعت از شلیک (قفل تسلیحات)-a12 13- سیستم لندینگ(فرود) 14-نشانگر وضعیت فلپس(صفحات باله ها برای فرود یا تیک -آف) اهرم دروپ تانکس(رها سازی مخازن سوخت خارجی)-a14 ابزارهای زانوی چپ 15-نشانگر وضعیت فشار موتور 16-نشانگر وضعیت خروجی (اگزوز){درجه حرارت-وضعیت} 17-نشانگر وضعیت روغن 18-نشانگر وضعیت فشار هیدرولیک جهت کنترل هواپیما 19-دورسنج برقی موتور(واحد= دور در دقیقه) 20-نشانگر وضعیت دمای موتور 21-نشانگر وضعیت مقدار سرریز سوخت (اور فلو) ابزارهای سمت چپ کنسول مرکزی 22-رادار ارتفاع سنج کوتاه برد 23-رادار ارتفاع سنج برد بلند (سرووپنوماتیکی)تا بیش از 60000 پا نشانگر سرعت سنج(واحد= ماخ)-24 نشانگر سرعت سنج عمودی-25 26-اهرم تارن آف کننده (خاموش کننده)موتور چپ 27-نشانگر زاویه از هدف ابزارهای کنار شیشه جلو 28-شاخص نزدیک شدن به زمین هنگام فرود 29-چراغ هشدار چرخ ها چراغ هشدار بریک(ترمز ها)-a29 ACLS/AP30-چراغ هشدار NWS ENGAچراغ هشدار-a30 پانل مرکزی HUD-31صفحه نمایش مرکزی(سر بالا) 32-صفحه کنترل عملیاتی جنگ هوایی 33-نشانگر صفحه نمایش افقی 34-افق سنج 35-اهرم تنظیم فشار 36-نشاگر فشار ترمز 37-دستگیره کنترل جنگنده ECM-38چراغ هشدار سیستم اخلالگر رهگیری 39-قطب نمای یدکی ابزار های سمت راست کنسول مرکزی 40-نشانگر فرمان باله ها 41-اهرم خاموش کننده موتور راست(تارن آف) 42-شتاب سنج 43-نشانگر وضعیت جایگزین 44-اهرم باز وبسته کردن شیشه کاکپیت 45-ساعت 46-نشانگر مقدار مسافت طی شده UHF-47 نشانگر وضعیت ایستگاه رادیویی ابزارهای زانوی راست 48-نشانگر وضعیت کلی سوخت جنگنده 49-نشانگر وضعیت اکسیژن مایع 50-فشار سنج کابین 51-قلاب صفحه پانل 52-کنترل صفحه نمایش 53-صفحه جلوبر ارتفاع کنسول کناری راست 54-قطب نما 55-نشانگر هشدار کابین عقب برای مشورت TACAN56-کنترل 57-کنترل مرکزی مئلد برق هواپیما ARA-63-58-کنترل 59-صفحه کنترل آماده سازی رویارویی هوایی 60-کنترل نور مرکزی 61-کنترل محیط خارجی جنگنده 62-کلید تست کل جنگنده 63-کلید فشار مبدل هیدرولیک 64-اهرم کنترل مه 65-سویچ مات کردن شیشه جلو! کنسول کناری چپ 1-دکمه فشاری دریچه G 2-کنترل منفذ اکسیژن (مربوط به سیستم جهت یابی)COMM/NAV3-کنترل 4-کنترل ICS 5-پانل مجتمع 6-کنترل TACAN 7-صفحه کنترل مایع خنک کننده 8-کنترل کامپیوتر نشان دهنده هدف وغیره IR/TV-9-صفحه کنترل راداری تلویزیونی به منظور هدایت موشک فونیکس برای اصابت به اهداف بیش از 20 کیلومتر 9a-کنترل انتخاب باند UHF 11-اهرم کنترل خاج شدن از هواپیما کنسول عمودی چپ 11-صفحه کنترل تسلیحات ابزارهای زانوی چپ 12-سیستم چک وسیستم کنترل برق هواپیما صفحه ابزارهای چپ 13-ارتفاع سنج برد بلند سرووپنوماتیکی 14-سرعت سنج(واحد=ماخ) UHF15-نشانگر ایستگاه رادیویی 16-نشانگر یدکی وضعیت اظطراری 17-صفحه نشان دهنده اطلاعات کنسول وسط 18-کنترل جهت یابی وباز خوانی نقشه 19-نمایش اطلاعات عملیاتی(اهداف) 20-کنترل اطلاعات عملیات 21-کنترل دستی دستگاه ابزارهای راست 22-نشانگر کلی سوخت جنگنده 23-ساعت 24-چراغ های تهدید واخطار 25-اهرم باز کردن شیشه کاکپیت 26-نشانگر مقدار مسافت طی شده ابزارهای زانوی راست 27-چراغ های خطر -تهدید و احتمال درگیری کنسول عمودی راست 28-نشانگر صفحه نمایش چند گانه کنسول کناری راست 29-نمایشگر دیجیتالی اطلاعات(اهداف) 30-کنترل سیستم اخلالکر رهگیری ایی -سی-ام 31-اتصال پاسخ اطلاعات دشمن وکنترل چراغ داخلی ECM-32سیستم اخلالکر DECM-33سیستم(به احتمال قوی بازگشتن به حالت قبل از اخلالگری است) 34-اهرم کنترل مات کننده IFF-35سیستم تشخیص دوست از دشمن 36-سیستم کنترل باطل کننده هدف ودرگیری(برای آموزش وشاتکردن) AA1-37صفحه کنترل AN/ALG-29A-38-سیستم پروگرمر 39-آنتن تشخیص دوست از دشمن و تست پانل KY-28-41-صفحه کنترل 42-کنترل وتست سیستم برق هواپیما MIC-43-دکمه پایه ICS-44-دکمه پایه منبع:مركز انجمن هاي تخصصي

اين مشخصاتي كه گفتي مال اف 35 نه صاعقه. :|

اگه دوستان ديگه هم بتونن همكاري كنن ميشه اين كار رو سريع انجام داد. :| :| :lol:

شايد هم شبيه اف 20 :| :|

نويسنده:شهريار از سايت مركز انجمنهاي تخصصي :|

اوایل ماه جاری جمعی از سازمان‌های اروپایی به آزمایش سیستم ناوبری ماهواره‌ای پرداختند. این سیستم مشهور به EGNOS قرار است به زودی و در صورت سلامت کامل هواپیماهای مختلف را در اروپا به هنگام فرود راهنمایی نماید. آزمایش این سیستم در فرودگاه سن‌سباستین اسپانیا و با چندین سیگنال مختلف بر روی یک هواپیمای بمباردیر دش-8 و در هنگام فرود انجام گرفت. این هواپیما که به خط هوایی ایرنوستروم تعلق داشته است، بدون مسافر 4 بار برای نشست اقدام نموده و در همه‌ی آنها با استفاده‌ از سیستم ناوبری اروپایی با موفقیت به زمین نشست. در حال حاضر سیستم GPS برای همین مقاصد در اروپا مورد استفاده قرار می‌گیرد. منبع: www.gpsdaily.com

من عكسهاي ديگه اي هم دارم.اما براي اينكه بعضي از دوستان با توجه به سرعت كم اينترنت بتونن عكسهارو ببينن در چند مرحله عكسها رو قرار مي دم. :| :| :lol:

[align=center]Sa’eqeh, Multirole Lightweight Fighter, Iran[/align] [align=center][/align] براي بررسي هواپيماي صاعقه – كه اطلاعات كمي از جزئيات آن موجود است – بايد خلاصه‏اي از سابقهء حضور هواپيماي F-5 در نيروي هوايي كشورمان داشته باشيم. نيروي هوايي كشورمان اولين كشوري بود كه هواپيماهاي F-5A/B موسوم به «جنگندهء آزادي» يا Freedom Fighter را در سال 1343 شمسي به خدمت گرفت. سابقه بسيار طولاني و ارزشمند پرسنل تعمير و نگهداري، هزينه اورهال پائين، مصرف سوخت كم، جثه كوچك هواپيما - كه باعث مي‏شد از ديد برخي رادارها مخفي بماند- همگي باعث شده‏اند كه سالهاي طولاني شاهد پرواز اين شكاري خوش تركيب در آسمان كشورمان باشيم. [align=center][/align] از جمله موفقیت‏های F-5 در جریان جنگ با عراق، شكار MiG-25PD عراقي در شمال شرقي شهر تبريز است كه توسط خلبان شجاع پايگاه دوم شكاري، سرهنگ «حسين شعباني» و با آتش مسلسل انجام پذيرفت. پس از خاتمه جنگ تحميلي، در سالهاي آعازين دهه 1370 شمسي، پروژه‏اي به نام سيمرغ در قالب تبديل هواپيماي F-5A (تك كابين) به F-5B (نوع دوكابين جهت آموزش خلبانان مبتدي) در شركت صنايع هواپيماسازي اصفهان (هسا) و شركت صنايع هواپيمايي ايران (صها) به اجرا درآمد و پرسنل توانمند سازمان صنايع دفاع و نيروي هوايي ارتش با موفقيت توانستند قطعات و قالبهاي لازم را جهت توليد نوع دو كابين هواپيماي F-5 توليد نمايند؛ همين پروژه استارت خوبي براي بهينه سازي F-5E و همچنين نمونه‏سازي اين جنگنده در داخل كشور گشت. [align=center]اولين نمونهء F-5A در قالب پروژهء سيمرغ[/align] [align=center][/align] نيروي هوايي كشورمان تعداد قابل توجهي F-5E در اختيار داشت كه با توجه به نوع سازهء بدنه و فراواني نسبي قطعات يدكي، انگيزهء كافي براي بهينه سازي F-5E در كشورمان به وجود آمد. بايد توجه داشت كه نوع طراحي بدنهء F-5 بسيار فراتر از زمان خويش بوده و پروسهء بهيته‎سازي توسط كمپاني سازنده – نورثروپ – نيز در سالهاي ابتدايي دههء 1980 در قالب ساخت هواپيماي F-20 Tiger Shark به اجرا درآمده بود. هواپيماي F-20 در مناقصهء‌ نيروي هوايي ايالات متحده در مقابل F-16A بازنده شد و پروژهء ساخت هواپيماي F-20 با توليد تنها 3 فروند، بايگاني شد و به تاربخ پيوست. با خاتمة جنگ تحميلي، و ادامهء تحريم‏هاي تسليحاتي از طرف ايالات متحده، ساخت برخي مهمات مخصوص هواپيماهاي شكاري در داخل كشور آغاز شد. مهمترين وسيلة دفاعي هواپيماي F-5E همان موشك هوابه‎هواي حرارت‎ياب موسوم به سايدوايندر (Sidewinder)، اكنون با روش مهندسي معكوس با نام «فاطر» با موفقيت كامل ساخته شده و در حال توليد انبوه مي‏باشد. همچنين با ورود به خدمت شكاري‏هاي ساخت روسيه نظير MiG-29B/UB و شكاري چيني F-7، برخي موشكهاي مخصوص اين هواپيماها نيز همراه آنها به ايران وارد شدند. يكي از اين موشكها، موشك هوا به هواي R-60 يا AA-8 موسوم به آفيد مي‏باشد كه تقريباً نمونهء روسي موشك سايدوايندر است. با عنايت به موارد فوق، بهينه‏سازي هواپيماي F-5E در جهتي پيش رفت كه نمونهء جديد، قابليت استفاده از اينگونه مهمات جديد را داشته باشد، ضمن اينكه با افزودن يك سكان عمودي، بر قابليتهاي ديناميكي F-5E افزوده گشت. همچنين دو صفحه LCD تمام رنگي به جاي برخي از نشانگرهاي قديمي نشست. (در این مورد، یعنی ایجاد کابین شیشه ای یا کابین مجهز به نمایشگرهای تلویزیونی، تشکیک وجود دارد، زیرا خلبانان نیروی هوایی، با این گونه ادوات آشنایی ندارند؛ ضمن اینکه توان طراحی، نصب و تبدیل کابین آنالوگ به دیجیتال، در اختیار کشورهای معدودی قرار دارد.) [align=center][/align] همچنين قابليت حمل و پرتاب بمبهاي 2000 پوندی هدايت شونده ليزري به نام «قاصد» نيز بر روي آذرخش اضافه شده است. اين بمبهاي هدايت شوند، از نوع ليزري بوده (يعني توسط اشعهء ليزر هدايت مي‏شوند) و بارها توسط صاعقه آزمايش شده و دقت بسيار بالايي دارند. موتور RD-33 یا J-85 ؟ مسئله این است. دو موتور توربوفن RD-33 ساخت كليموف، توان و چالاكي ويژه‏اي می توانند به صاعقه ببخشند. اين جنگنده با موتور RD-33 و استفاده از پس‏سوز، مي‏تواند به راحتي به سرعتهايي بين 1.6 تا 1.8 ماخ دست يابد كه از اين نظر حدود 14 تا 28 درصد افزایش سرعت نهایی هواپیما را داریم. البته با تصاویری که از صاعقه منتشر شده است، تفاوت چندانی بین اندازهء ظاهری موتورهای آن با F-5 مشاهده نمی شود، ضمن اینکه دود سهمگین موتورهای RD-33 را شاهد نیستیم؛ از این رو، به نظر می رسد تغییرات اعمالی در صاعقه، در قسمتهای آویونیک و سکان عمودی به وقوع پیوسته است و موتورها، همان J-85 مورد استفاده در F-5 می باشند. صاعقه-80 یا آذرخش-2 ؟ صاعقه، گام بعدی نیروی هوایی ایران در روند سیر تکاملی جنگنده های مورد استفاده اش می باشد. (80 به معنی سال 1380 می باشد؛ سالی که جنگندهء صاعقه برای نخستین پرواز کرد.) نکتهء بسیار مهم این است که صاعقه و آذرخش، هر دو طرح های دگرگون شده ای از جنگندهء اف-5 می باشند، اما باید توجه کرد که صاعقه، شباهت زیادی به آذرخش ندارد و در ساخت آن، به جای شرکت صها (IACI)، «مرکز فنآوری نیروی هوایی و صنایع الکترونیک» (MATSA) همکاری داشته اند. از نظر شکل ظاهری، صاعقه را می توان مهم ترین مدل ارتقاء یافتهء آذرخش دانست؛ یا به عبارتی دیگر: آذرخش-2 که در تولید آن، تمامی موارد بهبود یافتهء آذرخش، اعمال شده است. علی الظاهر، مقامات مسئول، به اطلاق نام های جدید، علاقهء وافری دارند و برای هر تغییر جزئی یا انجام بهینه سازی روی هواپیماهای قدیمی، از نام های جدید استفاده می کنند. برای مثال برنامهء تولید هواپیمای آموزش «تذآرو» را در نظر بگیرید که در مقاطع گوناگون زمانی، با اسامی «رعد» ، «تندر» و «تذآرو» نامیده شده است. MATSA مخفف Air Force Technology and Electronic Centre IACI مخفف Iran Aircraft Industries Fly by Wire مهمترین تفاوت بین آذرخش و صاعقه، استفاده از سکان دوتایی همانند F/A-18 در صاعقه می باشد. بدین جهت، از سیستم جدید کامپیوتری «پرواز به وسیلهء سیم» یا Fly By Wire ساخت MASTA استفاده شده است؛ زیرا سکان عمودی اضافه شده، باعث ناپایداری آئرودینامیکی صاعقه می شود. موتور توربوفن J-85 نکتهء قابل توجه دیگر این است که موتور توربوجت J-85 مورد استفاده در جنگندهء F-5E، با یک موتور توربوفن و کم مصرف و دارای پس سوز بهینه سازی شده بر اساس همان J-85، جایگزین شده است که تکنولوژی آن، بر اساس موتور توربوفن TF-30 P414A می باشد. این موتورهای جدید J-85، دارای کشش بالاتر و قابل ملاحظه ای نسبت به مدل قدیمی خود می باشند. دلائل اصلی تعبیه دو سکان عمودی در صاعقه مشخص نمی باشد، اما از دلائل احتمالی و مهم آن، می توان به کاهش سطح مقطع راداری هواپیما، بهبود قابلیتهای پروازی نظیر: مسافت کوتاه شده جهت برخاست، بهبود توان چرخش افقی هواپیما و ... نام برد. مورد دیگر، استفاده از بالهای کامپوزیتی بزرگتر در صاعقه نسبت به آذرخش می باشد. این امر ضمن اینکه باعث بهبود قابلیتهای پروازی آن گردیده، بر میزان سوخت قابل حمل درون بالها، افزوده است. [align=center][/align] رادار کنترل آتش Phazotron-NIIR N019 افزون بر موارد فوق، صاعقه، دارای رادار پرقدرت تر و دوربردتری نسبت به آذرخش می باشد. رادار N019 ساخت فازاترون که به نام Baaz نیز شناخته می شود، قادر است 10 هدف هوایی را در حالت «رهگیری به هنگام جستجو» (TWS) از فاصلهء حدود 80 کیلومتری مورد شناسایی قرار دهد و هم زمان به دو هدف شلیک کند. توان این رادار، برابر رادار RDM ساخت تامسون سی اس اف مورد استفاده در Mirage-2000H ارزیابی شده است. رادار N019 دارای قابلیت دیدپائین – شلیک پائین بوده و دارای دقت و قدرت تشخیص خوبی برای تمیز دادن اهداف چندگانه می باشد. اولین هواپیمای صاعقه، به تاریخ 30 می 2004 پروازش را به انجام رسانید. از آن تاریخ تا آگوست 2006، متحمل یک سری آزمایشات سخت پروازی و تست فنی قابلیتهایش قرار گرفت. عمدهء این آزمایشات سخت، جهت اثبات توانایی این جنگنده در بهبود مسافت مورد نیاز جهت برخاست بوده است. با توجه به موفقیت آمیز بودن تست های انجام شده توسط صاعقه، انتظار می رود این جنگنده، از آگوست 2006، به صورت انبوه، بر روی خط تولید برود. امروزه انتظار می رود در کنار تولید مدل آزمایش شده، مدلهای بر اساس Glass Cockpit و مجهز به کانارد، تولید شوند. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که صاعقه، یک جنگندهء اثبات کنندهء تکنولوژی می باشد و قرار نیست نقطهء پایانی در طراحی هواپیماهای جنگنده در ایران باشد. به بیانی دیگر، قرار نیست صاعقه به عنوان ستون فقرات اصلی نیروی هوایی ایران یا به عنوان جایگزین هواپیماهای در حال سرویس، وارد خدمت شود؛ صاعقه، به عنوان ایستگاهی در مسیر حرکت تکاملی قطار برنامه های تولید جنگنده در ایران تلقی می شود. منبع:مركز انجمنهاي تخصصي

رتبه من 693 بود! :| رتبه منم 761 بود. :|

مشخصة اصلی انتخاب یک ماده در سازه هواپیما، نسبت بار قابل حمل به ابعاد آن میباشد. هواپیماهای اولیه نسبت به اندازة خود سرعت پائینی داشتند و بار روی سازه آنها نیز به نسبتا کم بود. متوسط بار روی بال(W/S) این هواپیماها در حدود Kg / m2 25 الی Kg / m220 بود. در این صورت منطق حکم میکرد که در سازة مربوطه، بار فشاری(Compression Load)را روی چند قطعه میلهای شکل وارد کرده و از سوی دیگر بار کششی(Tension)را در سیمها و پارچه روکش پخش نمایند. این نوع سازه سبکترین و ارزانترین بود و انواع دیگر سنگینتر و گرانتر بودند. مقایسة ابعاد واندازه های جنگنده های اولیه با جنگنده های مدرن امروزی نشان میدهد که تفاوت چندانی بین این دو نسل متفاوت وجود ندارد، ولی وزن جنگنده های اولیه بسیار کمتر بود (وزن سازه هواپیمای تمام فلزی، ده برابر جنگنده چوبی ـ پارچهای قدیمی میباشد). با توجه به قدرت موتورهای آن زمان، سازه روکش پارچهای روی اسکلت چوبی که توسط سیم محکم شده بود، تنها سازه ای بود که می شد انتظار پرواز از آن داشت. جنگنده های دو باله آن زمان از موادی مثل: چوب، سیم فولادی و پارچه جهت روکش کاری ساخته میشدند که این مواد سبک، ارزان و سهل العمل بودند. روش معمول و تجربی اندازه گیری بار قابل تحمل توسط سازه، به این صورت بوده که بار استاتیک توسط کیسه های شن و یا سرب روی سازه بال هواپیمایی که روی سکو وارونه شده بود، اعمال میشد. با شکست بال مشخص میشد که سازه تحمل چه مقدار بار را دارد. با افزایش سرعت در هواپیماهای جدیدتر، بار روی سازه نیز افزایش یافته و سازه مستحکمتری میبایست مدّنظر قرار میگرفت. طراحان سعی میکردند که اعضای باربر سازه را در نزدیکی سطوح آیرودینامیکی و مناطقی که تنش به نسبت بالا بود، قرار دهند. سطح فوقانی بال یک هواپیما، معمولاً در معرض بار فشاری و سطح تحتانی در معرض بال کششی است و در میان این محدوده یک محور خنثی(Neutral Axis) (تار خنثی) وجود دارد که بهترین محل جهت ایجاد دایره های سبک کننده(Lightening holes)میباشد. تغییر روش ساخت به صورت هواپیمای تمام فلزی برای اولین بار در آلمان و از سال1914 آغاز گشت. آلیاژ «دورآلومین»(Duralumin)به طور اتفاقی در سال 1908 تهیه شده بود و مشخصات سازه ای برتر آن، مثل تنش جاری شدن(Yeild Strenght)در 210 اسحاق نیوتن بر میلیمتر مربع، بر طراحان پوشیده نبود ولی روشهای استفادة عملی از آن در دسترس نبود. با تغییر مادة اصلی به کاررفته در سازه هواپیما از چوب به فلز، روشهای ساخت و مونتاژ نیز باید تغییر میکرد. روش بسیار موفق تولید که از دهة1930رواج یافت بر مبنای ساخت قطعات مختلف(Split construction) (بال، بدنه، موتور و…) توسط شرکت سازنده و یا پیمانکاران دیگر ومونتاژ آنها در یک خط تولید اصلی بود که بسیار کارآمدانه بود. تغییر عمده دیگری که در این مدت صورت گرفت، جایگزینی پرچ خزانهای(Flush rivet)به جای پرچ سرگرد(Dimple rivet)بود. در50 سال گذشته، اندازه و وزن جنگنده ها افزایش بسیاری یافته است. با بزرگتر شدن جنگنده ها تصور می شد که موقعیتی برای بهبود کیفی طراحی سازه به وجود آید. در همین راستا، انتظار میرفت که با پیشرفت فن آوریهای دخیل در طراحی و ساخت، نسبت وزن سازه به حداکثر وزن در هنگام برخاستن نیز کاهش یابد، امـّا این انتظار برآورده نشد در جنگنده های جنگ جهانی دوم، نسبت وزن سازه به حداکثروزن در هنگام برخاستن (Maximum Take-off weight) ،1به3 بوده و جالب توجه است که امروز این نسبت به دلیل ، افزایش فاکتور بار محاسباتی در مرحلة طراحی هنوز تغییری نکرده است. با وجود کاهش وزن سازه بال، وزن قسمتهای دیگر اویونیک ، سیستم ها و…) افزایش چشمگیری یافته اند، به علاوه، سازه ها به گونه ای طراحی میشوند که عمر خدمتی جنگنده به نسبت جنگنده های قدیمی بسیار بیشتر است. در طول حیات یک هواپیما، تمام قسمتهای سازه آن تحت بارهای متناوب متغیر میباشند. که در این حالت، پدیدهای به نام خستگی سازه پیش میآید. خستگی سازه، در اصل مرگ تدریجی یک قطعه در طول میلیونها دفعه اعمال بار متناوب روی آن میباشد. امّا این خستگی دو تفاوت عمده با خستگی در انسان دارد. اولاً، با استراحت کردن برطرف نمیشود و ثانیاً عارضة خارجی نداشته تا وقتی که ترکها در سازه هویدا شوند که البته آن وقت دیگر خیلی دیر است. لازم به ذکر است که کارشناسان سالها بود به این مسئله واقف بودند که اگر بار روی یک قطعه به صورت متناوب اعمال شود، بار گسیختگی آن قطعه بسیار پائینتر از حالت اعمال بار در شرایط استاتیک میباشد. قبل از سال1940، به دلیل عمر کم جنگنده ها و در کل هواپیماها، توجه کمی به مسئله خستگی سازه در فاز طراحی میشد. برداشت عمومی این بود که با طراحی سازه جهت بار استاتیکی بیشتر، مسئلة خستگی سازه منتفی میشود. مهمترین اثر استفاده از یک مادة جدید در یک هواپیما، کاهش وزن میباشد. آسانترین روش جهت کاهش جرم سازه، کاهش چگالی آن میباشد. آلیاژ فولاد ضریب انعطاف کم و استحکام کششی بالایی دارد، امّا چگالی آن نیز بالا است (سه برابر آلیاژهای آلومینیوم). در سازه هواپیما عموماً از فولاد آبدیده استفاده میشود. در جنگنده ضربتیF-111 ، جعبه مشترک محورهای تغییر زاویة بال(Carry-through wing box)از این آلیاژ ساخته شده است. امّا به دلیل وزن زیاد فولاد، روند کنونی در جهت استفاده از فلز تیتانیوم است. به جرأت میتوان ادعا کرد که مهمترین ماده وارد شده در سازه هواپیما، ماده ترکیبی از فیبر کربن (CFC) میباشد.CFC تشکیل شده است از الیاف کربن بسیار مستحکم که در بستری از مواد چسبنده اپاکسی(Matrix ofEpoxy resin)قرار گرفته است. این ماده برای اولین بار در سال1961 در مؤسسه سلطنتی تحقیقات هواپیمایی در شهر معروف فارن برو در انگلستان تولید شد. نه تنها نسبت استحکام به وزن این ماده بالاست، بلکه ضریب انعطاف آن نیز پائین است. به علاوه، استفاده از مواد ترکیبی، امکان طراحی سازه و مواد مصرفی سازه را در یک زمان برای گروه طراحان فراهم میآورد. از طرفی با استفاده از ویژگی جهتدار بودن(Directional properties)استحکام و سختی سازه ساخته شده از این مواد ساخته شده، میتوان آن را به گونه ای طراحی کرد که تحت فشار دینامیکی، انعطاف و قوس مناسب رژیم سرعتی و مانور را تولید کند. از زمان اولین تولید مواد CFC حدوداً 10 سال طول کشید تا این مواد به طور جدی در سازه هواپیما به کار رفت. اولین کاربرد گستردة CFC در برنامة توسعه جنگنده عمود پرواز هاریر مدل AV8-B و توسط شرکت مک دانل داگلاس و بریتیش ایر واسپیس بود. 25% وزن سازه جنگنده هاریرAV8-B از مواد مرکبCFCکه50% سطح بادخور را شامل میشود، تشکیل شده است. به این ترتیب225کیلوگرم از وزن سازه کم شده است. موادمرکب اکثراً در قسمت جلو بدنه و کل بالیکپارچه و سکانهای عمودی و افقی به کاررفته است. منبع:http://kharkovhavafaza.blogfa.com/post-181.aspx

دوستان خوب اگر دسته بندي ديگه اي رو مدنظر دارند ارائه كنند. :mrgreen: icon_cheesygrin icon_cheesygrin

متاسفانه در حال حاضر اكثر هواپيماهاي قديمي ايران از خستگي سازه رنج مي برند و در صورت انجام مانورهاي سنگين در آسمان متلاشي مي شن. icon_cheesygrin

البته من فكر مي كنم در باره اين جنگنده هم زيادي اغراق شده و عملا كارايي مورد نظر رو نداره.وگرنه تا الان بايد به طور كامل جايگزين f-15 شده بود. :mrgreen: icon_cheesygrin icon_cheesygrin

آشنایی با رادار AN/APG-77 ویژه جنگنده F/A-22 Raptor رادار AN/APG-77 نصب شده بر روي جنگندهء رادرگريز و فوق پيشرفتهء F/A-22 Raptor، امروزه در جهان، داراي بيشترين ميزان برد كشف و شناسايي، و كمترين تشعشعاتي است كه ممكن است دشمن را متوجه خود ساخته و باعث شناسايي شدن اف22 گردند. سيستم شناسايي اهداف هوايي تعبيه شده در اف22، اين امكان را ميسر مي‎سازد تا همكاري تنگاتنگي با شكاري‏هاي اف-15 و اف-16 به انجام رساند و مشخصات اهداف شناسايي شدهء خود را به سيستم آنها انتقال دهد گيرندهء اخطار راداري AN/ALR-94 كه يك سامانهء Passive (غيرفعال = بدون تشعشع) محسوب مي‏‎شود، قادر است تمامي سيگنالهاي راداري را در محدوده‎اي بسيار وسيع در اطراف جنگندهء اف22 شناسايي نمايد. اين سامانهء اطلاعات خود را با تركيب سيگنالهاي دريافت شده از بيش از 30 دستگاه آنتن كه به شكل كاملن آئروديناميكي در بالها و بدنهء اف22 جايگذاري شده‏اند، بدست مي‏آورد؛ - كه طبق ادعاي رئيس پيشين كارخانجات لاكهيد مارتين، آقاي تام باربيج، - مخلوطي از پيشرفته‏‎ترين و بالاترين تكنولوژي الكترونيك در ساخت آن به كار گرفته شده است. اين سامانه (گيرندهء اخطار راداري) داراي بردي فراتر از 250 ناتيكال مايل مي‏باشد كه از برد رادار اف22 نيز فراتر مي‎رود. اين سامانه، به خلبان اف-22 اين امكان را مي‎‏دهد تا كمتر از رادار هواپيما بهره ببرد و بدين ترتيب، احتمال شناسايي هواپيما و مخفي‏كاري آن در برابر رادارهاي دشمن، به حداقل ممكن برسد. موشك AIM-120C اندكي پس از شليك توسط اف22 به دليل برد بيشتر سامانهء گيرندهء اخطار راداري نسبت به سيستم رادار، به هنگامي كه اهداف هوايي دشمن در حال نزديك شدن به اف22 هستند، سامانهء AN/ALR-94، به طور خودكار، راهنمايي‏هاي لازم را جهت رهگيري نشدن جنگنده، در اختيار رادار AN/APG-77 قرار مي‏دهد. اين اطلاعات تنها به وسيلهء آنتن بسيار كوچكي كه بين 2 + تا 2 - درجه در سطح افق به اطراف مي‏چرخد، در اختيار گيرندهء اخطار راداري قرار داده مي‎شود. سامانهء‌ رادار AN/APG-77 كه از نوع اسكن الكترونيكي يا AESA محسوب مي‎گردد، به منظور ايجاد برتري هوايي با لحاظ عمليات ضربتي ساخته شده است. اصلي‏ترين ويژگي اين رادار، قابليت حداقل اثرگذاري يا مشاهده شدن توسط دشمن، ديد فعال و پيوسته، و اسكن الكترونيكي اهداف چندگانه هوايي در همه‏گونه شرائط گوناگون آب و هوايي مي‏‎باشد. رادار AN/APG-77 در هر ثانيه، 1000 بار تغيير فركانس مي‎دهد تا احتمال شناسايي شدنش توسط دشمن، به حداقل ممكن كاهش پيدا كند. اين رادار همچنين قادر است با انتشار امواجي، گيرنده‎ها و حسگرهاي دشمن را لبريز و مغشوش نمايد و بدين ترتيب، امكان يك حملهء الكترونيكي براي اف22 محيا مي‏‎گردد. گيرندهء اخطار راداري، اطلاعات خود را با تركيب سيگنالهاي دريافت شده از بيش از 30 دستگاه آنتن كه به شكل كاملن آئروديناميكي در بالها و بدنهء اف22 جايگذاري شده‏اند، بدست مي‏آورد اطلاعات كسب شده توسط آنتن رادار، توسط دو تراشهء بسيار پيشرفتهء ساخت شركت Raytheon مورد پردازش قرار مي‏گيرد. (اين دو تراشه، در اصطلاح CIP يا Common Integrated Processor نام دارند.) هر CIP در فركانس كاري 10.5 گيگاهرتز كار مي‏كند و 300 مگابايت حافظه دارد. اطلاعات مورد نياز، از طريق رادار و ساير سامانه‎هاي مستقيم و غيرمستقيم جمع‏آوري شده و سپس توسط CIP مورد پالايش قرار مي‎گيرد و سپس به شكلي قابل فهم و آسان بر روي نمايشگرهاي درون كابين در اختيار خلبان قرار داده مي‎شود تا خلبان در وضعيتهاي دشوار، قادر به ادامهء نبرد باشد. نرم افزارهاي مورد استفاده در اف22، تركيبي از 1.7 ميليون خط برنامه هستند كه اغلبشان، اطلاعات كسب شده توسط آنتن رادار را مورد پردازش قرار مي‏‎دهند. برد رادار اف22 چيزي در حدود 125 تا 150 مايل تخمين زده مي‎شود، با اين حال، برنامه‏اي جهت افزايش برد آن تا 250 مايل و بيشتر و استفاده از آنتن‏هاي گيرندهء افزون‏تر، تدارك ديده شده است. آزمون موتورهاي اف22 (در تصوير بالا ، سيستم تغيير بردار رانش به خوبي مشخص است) يكي از برتري‏هاي اف22، استفاده از موتورهايي پرقدرت با امكان تغيير بردار رانش است كه قابليت مانور اين جنگنده و شركت آن در نبردهاي نزديك هوايي را بسيار آسان مي‏‎كند. در نبردهاي نزديك هوايي، نمايشگر سربالا و بسيار پيشرفتهء اف22 كه با رادار يكپارچه شده است، كمك فراواني به خلبان مي‎كند. جنگندهء اف22، داراي برخي ويژگيها و قابليتهاي بسيار خاص نسبت به اندازه و وظيفهء تعريف شده‏اش مي‏‎باشد. به عنوان مثال اين جنگنده قادر است تهديدات و خطرات احتمالي موجود كشف شده را از طريق خطوط داده، از هواپيماي شناسايي و تحليل‏گر خطرات موسوم به RC-135 Rivet Joint كسب نمايد. هواپيماهاي جاسوسي - شناسايي RC-135 Rivet Joint قادر است از صدها مايل دورتر، سيگنالهاي الكترومغناطيسي جنگنده - بمب‏افكن‏هاي دشمن را تشخيص دهد و با تجزيه و تحليل داده‎هاي كسب شده، هواپيماهاي شكاري نظير F-15C يا F/A-22 را در جهتي صحيح به سمت درگيري با اين اهداف، راهنمايي ‎كند. اين هواپيما، 34 نفر خدمه دارد كه مشتمل بر خلبان و كمك، افسران جنگ الكترونيك، اپراتورهاي اطلاعات و امنيت و مهندسين سامانه‎هاي پيش‏اخطار مي‏باشد. به دليل حفظ قابليت مخفي‏كاري پيش‏بيني شده در اف22، برخي از ادوات و سامانه‎ها، آن چنان كه بايد قدرتمند طراحي نشده‏اند، و در برخي مواقع نياز است تا جنگنده،‌ صدها مايل به سمت ميدان جنگ نزديك شود تا جبران اين نواقص گردد. پرسنل فني، در حال نصب موشك ميان‏برد هوا به هواي AIM-120C در محفظهء دروني جنگندهء اف-22 اف22 را از نظر قابليت و كاركردش، مي‏توان يك آواكس كوچك يا Mini-AWACS نام گذاري نمود؛ هر چند كه در قياس با رادارهاي پرندهء قدرتمندي چون E-3 Sentry اين قابليت، كوچك بوده و قابل مقايسه نيست؛ اما با توجه به توانمندي اف22 در تشخيص به موقع خطرات و تهديدات، همين قابليتهاي موجود اف22 نيز اغلب سودمند و موثر واقع مي‎‏شوند. سيستم شناسايي اهداف هوايي تعبيه شده در اف22، اين امكان را ميسر مي‎سازد تا همكاري تنگاتنگي با شكاري‏هاي اف-15 و اف-16 به انجام رساند و اهداف شناسايي شدهء خود را به سيستم آنها انتقال دهد و اگر حين انتقال اطلاعات، سيستم اف22 تشخيص دهد كه هر دو هواپيماي خودي، بر روي يك هدف متمركز شده‏اند، امكان تغيير و انتخاب هدفي ديگر را ميسر مي‎سازد. به طور معمول، شناسايي اهداف هوايي توسط اف22، صدها برابر سريع‏تر از آواكس‏ها انجام مي‏پذيرد. رادار AN/APG-77 امكان ديدي فراتر از 120 درجه را در افق و ارتفاع فراهم مي‏آورد. ديد وسيع و عمیق رادار اف-22 در قياس با جنگندهء نسل چهارم سوخوی-30، هيچ شانس پيروزي هوايي را براي خلبان سوخو ميسر نمي‏سازد رادار اف22 كه به صورت «كمتر قابل شناسايي شدن» طراحي شده است، داراي قابليت انتقال داده با پهناي وسيع مي‎باشد كه امكان تبادل حجم عظيمي از اطلاعات با سرعت بالا را با گيرنده و فرستنده‏هاي خودي فراهم مي‎سازد. (اين قابليت در اصطلاح Broadband ناميده مي‏شود.) اف22 همچنين قادر است اطلاعات كسب شدهء خود را به به اف22 ديگر انتقال دهد و بدين ترتيب، نيازي به مكالمهء راديويي كه باعث شنود احتمالي توسط دشمن مي‏شود، نخواهد داشت. خط انتقال دادهء موسوم به IEEE-1394B منحصرن جهت جنگندهء اف-22 طراحي و ساخته شده است كه از روي سامانهء انتقال دادهء تجاري IEEE-1394 برگرفته شده است كه اغلب بر روي كامپيوترهاي شخصي استفاده مي‏‎گردد. اين خط انتقال داده، بعدها بر روي جنگندهء اف-35 نيز تعبيه و نصب گرديد. سامانهء رادار AN/APG-77 كه توسط بخش سيستم‏هاي الكترونيكي كمپاني نورثروپ - گرومن، به طور ويژه براي نصب بر روي جنگندهء اف22 طراحي و ساخته شده است، مجهز به بيش از 2000 ماجول گيرنده و فرستنده مي‏باشد كه باعث افزايش سرعت پردازش اطلاعات، كم شدن سطح مقطع راداري، و افزايش پهناي باند انتقال داده مي‎گردد. تحويل رادارهاي AN/APG-77 به طور رسمي از مي 2005 آغاز شده و تاكنون بيش از 100 دستگاه رادار AN/APG-77 بر اساس قيمت تعيين شده و طبق زمان‏بندي معلوم، توسط نورثروپ - گرومن ساخته شده است. امروزه اغلب تكنولوژي به كار گرفته شده در توليد اين رادار، جهت طراحي و ساخت رادار AN/APG-81 جنگندهء اف35 به كار گرفته شده است. گونه‌ء AN/APG-77v1 كه امروزه براي نصب بر روي اف22 توليد مي‎گردد، داراي قابليت كامل انجام عمليات زميني، تهيهء نقشهء مجازي از سطح زمين و شناسايي، ردگيري و هدفگيري اهداف متحرك زميني مي‏باشد. (اين عمليات در اصطلاح GMTI يا GMTT ناميده مي‎شود كه مخفف عبارت ground moving target indication and track مي‏باشد.) برخي مشخصات رادار AN/APG-77 سازنده: نورثروپ - گرومن برد شناسايي: 125 مايل (در مدل جديد 250 مايل) نوع: اسكن فعال الكترونيكي آرايه‎‏اي موسوم به AESA يا active electronically scanned array وظيفه: ايجاد برتري هوايي به همراه قابليت شناسايي، ردگيري و حمله به اهداف زميني پردازشگر: يك برد الكترونيكي داراي دو ميكروپراسسور ساخت Raytheon با قدرت پردازش 10.5 گيگاهرتز و 300 مگابايت حافظه ديد: 120 درجه در افق و ارتفاع نويسنده : Reza6662

اين هم چند تا عكس

با توجه به خستگي سازه تامكتهاي ايراني نمي شه روي درگيريهاي نزديك(داگ فايت)حساب كرد.در درگيري هاي دور و فوق دور در صورت نبود فينيكس عملكرد موثري ندارند.شايد در درگيريهاي متوسط هنوز حرفهايي براي گفتن داشته باشند. icon_cheesygrin