البته افزایش قیمت نفت به نفع آمریکا است زیرا استخراج از بسیاری از مخازن نفت آمریکا فقط زمانی اقتصادی است که قیمت نفت بالا باشد و تمام رقبای آمریکا که چین و اروپا باشند، وارد کننده نفت هستند. علاوه بر آن بالا رفتن قیمت نفت به میزان 3 برابر باعث افزایش قیمت طلا به میزان 3 برابر خواهد شد که به معنی قوی تر شدن پشتوانه دلار است. البته من اگر از اقتصاد چیزی می فهمیدم الان وضعم این نبود. فقط خواستم به این نکته اشاره کنم که آمریکا هم مانند ایران نیازی به واردات مواد معدنی ندارد ولی دشمناش خیر و بالا بودن قیمت نفت در این سالهای اقامت دولت نهم و دهم در پاستور فقط برای کاهش رشد اقتصادی چین بوده که به نظرم موفق هم بوده اند.

بسیار ایده جالبی است. هم اکنون هم با توان محدود ایران قابل اجرا است. یک بار دیگه از کیفیت کار آلمانی ها لذت بردم اما به نظرم دانشمندان آلمانی و اکثر ژنرالهای پروسی و اشراف زاده آلمانی مانند روندشتت نمی خواستند که طرحها به موقع آماده شود. به همین دلیل ورق جنگ برگشت زیرا در غیر این صورت یک آدم تند رو که نمی توانستند رفتارش را پیش بینی کنند آقای دنیا می شد به همین دلیل بطور نا محسوس زیر آبش را زدند.

منبع مجله Flight International نسخه 27 نوامبر تا 3 دسامبر 2012 صفحه 19 به عکس قایقهای تندروی منعکس شده بر روی سر جنگی این بمب توجه کنید. 2 تا دونه قایق فسقلی را هم برای ما نمی توانند ببینند!!!! خودتان قضاوت کنید اگر هر کشور دیگری بود آیا به خاطر چاپ این تبلیغ از شرکت Raytheon شکایت می کرد یا خیر؟ [url="http://pic2.iran-forum.ir/image.php?di=KOID"]http://pic2.iran-for...age.php?di=KOID[/url]

بله تیتر این تاپیک به به تیتر خود جینس بسیار شبیه است من "سوریه و سودان" را از متن به تیتر آوردم و کمی تغییر دادم. خودتان می توانید اصل مجله را از آدرس زیر بدست آورید. در ضمن در متن خبر جینس هم آمده که تصاویر متعلق به سال 2010 است و به تازگی در Web منتشر شده است. http://filepost.com/...ly20121128.pdf/

اگر RQ-170 از همان لینک RQ-1 استفاده کرده باشد، دارای SATCOM با مشخصات زیر بوده است. Ku-band . 12000 - 18000 MHz

درود ادعا شده است که قبلا چنین جمینگهایی از محلی در خاور میانه بر روی چند تا از ماهواره های تلویزیونی انجام شده است و انگشت اتهام ایران را نشانه رفته است. چند تا از این دکترهای مخابرات شریف هم ادعا کرده بودند که این کار را می توانند انجام بدهند. من چون بلد نیستم ابراز نظر نمی کنم. اما با توجه به اینکه محل ماهواره ها ثابت است منطقا قادر به اشباع کردن آنتن گیرنده آنها هستیم و این دانش خیلی بالایی نباید لازم داشته باشد. <

منبع مجله Jane's defence weekly نسخه 28 نوامبر سال 2012 صفحه 5 برگردان مخصوص سایت میلیتاری http://www.pic1.iran...15267466539.jpg اسرائیل برای بمباران اهداف خود در فاصله دور تعداد نا مشخصی از هواپیماهای F-15D (عاکف) (Buzzard) و F-15I (راآم) (Thunder) خود را به لینک ماهواره ای SATCOM مجهز کرده است. کارشناسان مجله اعتقاد دارند که این لینک می تواند چیزی مشابه با EL/K-1891 ساخت شرکت Elta System باشد که برای برقراری ارتباط ماواری افق (Over-the-Horizon communication) بکار می رود. این سیستم قادر به برقراری ارتباط دوطرفه صدا و داده و همچنین تصویر فشرده بین هواپیماها و همچنین بین هواپیما و پایگاه زمینی است و از ماهواره های تجاری ثابت در مدار جئو استفاده می کند. محل قرار گرفتن این آنتن دقیقا در پشت کاکپیت بر روی بدنه بالایی هواپیما است (جایی مشابه محل سوخت گیری صندلی عقب فانتوم) عکسهای این هواپیماها به تازگی منتشر شده ولی متعلق به سال 2010 است. تحلیل مجله جینس: با اینکه ارتش اسرائیل حمله به سوریه و سودان را تایید یا تکذیب نکرده است. و این حقیقت که این ارتش اطلاعات زیادی در مورد عملیات خود و ابزار شرکت کننده در عملیات نمی دهد، تصور می شد که در این حملات از F-15s استفاده شده است. حال باید دید چه نوعی از ارتقا در این هواپیماها و لینک SATCOM آنها انجام شده تا در حمله به تاسیسات هسته ای ایران موفق عمل بکنند.برای این کار انها باید بیش از 1500 کیلومتر پرواز کنند و استفاده از ارتباط رادیویی موج کوتاه در این فاصله گرچه امکان پذیر است اما در چنین عملیاتی مخاطره آمیز است و قابل اطمینان نیست و بستگی به شرایط جوی و پروفیل پرواز جنگنده دارد اما استفاده از لینک ماهواره ای کار را بسیار ساده می کند. تحلیل من بی سواد: ماهواره های مدار جئو شناسنامه دارند. پس ارزانترین راه مقابله آن است که به محض تشخیص نزدیک شدن جنگنده های دشمن (مثلا با کمک دوستان دیدبان و ... یا با رادار OTH) ، بر روی تمام ماهواره های جئو پارازیت بفرستیم. بنابراین قطع ارتباط باعث می شود که خلبانهای شجاع اسرائیلی، عملیات را Abort کنند و به پایگاه بازگردند.

جناب Shahabesageb بدیهی است که من نباید فیلم های با کیفیت گرفته شده را دیده باشم. اما منظور از کیفیت چیست؟ برای مثال اگر فیلمی داریم که ابعاد ظریفی چون ملخ هلی کوپتر را نشان می دهد با این تکنیک می توانیم باز هم کیفیت آن را بهتر بکنیم و به بعضی از جزئیات نوشته شده بر روی آن هم دست یابیم. اگر فیلمی داریم که از نقشه ای که به دست یک خلبان است تهیه شده با این تکنیک می توانیم قسمتی از محتوی آن را ببینیم. پس با این تکنیک همواره ممکن است که بتوانیم به داده های کاملتری دست بیابیم. دربهترین پهباد های آمریکایی هم مشکل لرزش و کمی کیفیت وجود دارد که با استفاده از این تکنیک، به رزولوشن بهتری می رسند. خیلی وقتها هم گرد و غبار مانع دید بهترین دوربین ها است (بخصوص در عراق و افغانستان و ایران) که باز با این تکنیک امکان فیلتر کردن Real time آنها بر روی سیستم تله متری وجود دارد. جناب Warior اساس این تکنیک برای لرزش گیری نیست حتی اگر از یک دوربین پهباد ثابت بر روی زمین از یک هدف ثابت تصویر بردارید باز هم رزولوشن شما با این تکنیک می تواند بسیار بهتر بشود. اساس این تکنیک برای افزایش رزولوشن است که در میکروسکوپها هم می تواند کاربرد داشته باشد. شرکت MotionDSP برای جور شدن محصولش با نیاز کارفرما الگوریتم گرفتن لرزش را هم اضافه کرده به تکنیک اصلی. کارتهایی مانند خانواده Quadro یا خانواده GTX690 برای کارهای گرافیکی و Game ها مناسب هستند اما برای انجام محاسبات High-performance اصلا مناسب نیستند. برای این کار باید از خانواده کارتهای Fermi مانند TESLA2070 یا بالاتر استفاده کرد. که قبل از واقعه دلار قیمتی حدود 3.5 میلیون تومان داشتند. که در مقابل کاری که انجام می دهد حتی بعد از واقعه دلار بسیار ارزان است. فقط تصور کنید به ازای هر کیلوگرم اضافی ناشی از افزودن جدول لنزها و دوربینهای درون یک ماهواره چند میلیون تومان باید هزینه اضافی خرج شود. همینطور برای پهباد هر کیلوگرم اضافی مداومت پروازی آن را به شدت کاهش خواهد داد. کارتهایی مانند Quadro به دلیل اینکه از حافظه RAM بدون ECC استفاده می کنند و Over-Clock هم شده اند برای محاسبات سنگین مناسب نیستند زیرا این کارتها علاوه بر دچار شدن به انواع مشکلات SEU و ..... به دلیل over-clock بودن دارای خطاهای محاسباتی هستند که در یک عمل Ray-tracing یا یک عمل rendering چندان اهمیتی ندارد اما در محاسبات می تواند فاجعه بار باشد. در ضمن ممکن است که بعضی اشکال کنند که آقا ما ابر رایانه ملی داریم چرا از آن استفاده نمی شود؟ در این مورد باید بگم که به دلیل بهینه بودن نسبت مصرف توان به کارایی در کارتهای گرافیکی نسبت به هر راه حل دیگر و جای بسیار کمی که اشغال می کنند، برای کانکسهایی که در منطقه عملیاتی مشغول استفاده از پهبادها هستند راه حلی بهینه است.

مشکل اینه که این موشکها Dual trajectory هستند یعنی هم از سامانه راداری و هم از سامانه مادون قرمز استفاده می کند و علاوه بر اون از یک سامانه الکترواپتیک هم استفاده می کنند. و مسیر پرتابه رو تخمین می زنند و اگر پرتابه به جای مهمی نمی رود بی دلیل رهگیری نمی شوند. برای من جالب است که ظرف 6 سال چگونه چنین سیستمی طراحی شده در اسرائیل. مطمئن هستم که تعداد زیادی از سخت افزارها و نرم افزارهای بکلی سری Raytheon در اختیار شرکت اسرائیلی قرار گرفته است و اینها در واقع این سامانه را جمع آوری کرده اند. فرمایش جناب چکا هم کاملا منطقی است و تولید این موشکهای دست ساز هم نرخ پایینی دارد و دلیل آتش بس سریع هم احتمالا این بوده که نمی خواسته اند برای درگیری با ایران کمبود موشک پدافندی داشته باشند. پس علاوه بر اینکه باید موشک خط شکن چف و پودر آهن بریزد، باید از فلیر و نارنجکهای دود زا نیز استفاده کند تا هیچ کدام از ابزار این سامانه قادر به استفاده نباشد. شاید بهترین کار این باشد که ابتدا موشکی به جنگ آن برود که اگر توسط این سامانه هدف قرار بگیرد یا نگیرد، یک اخلال وسیع و طولانی مدت درآن ایجاد بشود(مثلا کلاهک های EMP). راه دیگه استفاده از موشکهای ضد راداری است که اینقدر سریع باشند که توسط موشک های Arrow-2 و tamir و غیره قادر به رهگیری نباشند. راه دیگه استفاده از پهباد به عنوان خط شکن و هدف قرار دادن سیلو و رادار موشکها است و سپس موشکباران وسیع

کار دنیا به کجا کشیده یک مشت آدم خور جنگ راه می اندازند که سامانه دفاعی خودشون رو به یک سری حلقه به گوش مثل کره و سنگاپور و یک سری شیفته دیگران مثل هند بفروشند. عجبا. جناب Mahdavi3D درست می فرمایند. نباید از آینده این محصول غافل بود.تعداد زیاد موشک نمی تواند در کارایی رادار این سامانه اثر زیادی داشته باشد.به نظر من باید ابتدا از موشکی استفاده کرد که اگرمورد هدف قرار گرفت یا نگرفت، باعث نابودی رادارها بشود مثلا موشکی با کلاهک تولید کننده چف و پودرآهن بسیارحجیم سپس با رعایت زمان بندی مناسب موشکهای بعدی را در زمانی که رادار کور است بفرستیم. اگر یک موشک با کلاهک EMP هم داشتیم که کلا مسئله از بیخ حل بود. البته اگر یک موشک ضد رادار هم داشتیم که بالای 5 برابر سرعت صوت سرعت داشت مسئله حل بود و ابتدا رادارها را نابود می کردیم و سپس ... خلاصه کار نشد ندارد.

درود امیدوارم که این پست هم مثل تاپیکی که برای برنامه ماهواره برهای ما ترجمه کرده بودم بدون اطلاع حذف نشود اگر به متن خبر دقت کنید می بینید که صحبت از شبیه سازی است نه ساخت. بنابراین نتایج شبیه ساز می تواند کارکرد مغز و میزان مصرف آن را نمایش بدهد. ساخت رایانه ای مشابه مغز انسان کاملا امکان پذیر است و حتی با تکنولوژی موجود در ایران هم می توان برای آن کارهایی کرد. منتها اگر مغز انسان و مدل کاری آن برای محاسبات ما کافی بود دیگر به دنبال ساخت ابر رایانه نمی رفتیم. مغز انسان قابل اعتماد نیست و قادر به انجام محاسبات تکراری با حجم بالا نیست به همین دلیل ما ابر رایانه می سازیم.اما مغز دارای امکانات بالایی در زمینه درک و شناخت است که معمولا ابر رایانه ها با هر سرعتی از آن عاجز هستند. بودجه ساخت ابررایانه ملی هم صرف تجهیز چند دانشگاه به کلاستر با استفاده از سوئیچ های شبکه پر سرعت شد که جزو 1000 کامپیوتر پر سرعت دنیا هم به حساب نمی آید. در حالی که در چین همین بودجه منجر به ساخت کلاستری ازکارتهای گرافیکی شد که کماکان در رده بندی مکانی رفیع دارد. یک راه دیگر داشتن پردازنده قوی استفاده از مغز واقعی و زنده برای انجام محاسبات است!! در سال 1987 در انگلستان از مغز مرغ برای هدایت موشکهای بالستیک در محیط شبیه سازی استفاده شد که نتیجه بسیار بهتر از روشهای کنترلی ان زمان بود و به نرخ برخورد 87% در محیط شبیه سازی رسیدند اما مشکل این بود که اتصالات الکترونیکی به سلولهای عصبی زنده بسیار زود از بین می رفتند و قابل اعتماد نبودند.در ضمن تعداد بسیار زیادی از این اتصالات نیاز بود که کار را بسیار پر هزینه می کرد.در MIT از مغز گربه هم استفاده شده است و تحقیقات فراوانی انجام شده تا به حال. فقط تصور کنید اگر می توانستیم از مغز یک مگس یا زنبور برای موشکهای هوا به هوا یا ضد تانک استفاده کنیم، چقدر هزینه ها پایین می آمد و چقدر نرخ برخورد بالا می رفت. شاید راه حل ایرانی در این مورد استفاده از سلولهای بنیادی و پرورش مغزی مخصوص اتصال به تراشه های الکترونیکی باشد. هر سلول عصبی درون مغز دارای بیش از 160000 ورودی و یک خروجی پرتوان است که در واقع یک توپ پتاسیمی است برای ساخت چیزی در حد این استفاده از الکترونیک و نانو الکترونیک اشتباهی کودکانه است زیرا با الکترونیک قادر به تامین Fan-in و Fan-out مناسب برای چنین سامانه ای نیستیم و حداکثر Fan-out ما در VLSI کمتر از 200 است که یعنی هیچ. تنها زمانی قادر به ساخت مداری مشابه مغز انسان یا مغز مرغ هستیم که بتوانیم Fan-out و Fan-in نا محدود داشته باشیم و این هم با تکنولوژی موجود فقط با فوتونیک ممکن است. سالهای سال است که تراشه های فوتونیکی که از اکسیدهای لیتیم ساخته شده اند وجود دارند. این تراشه ها مزیتهای بی شماری نسبت به تراشه های عقب افتاده الکترونیکی دارند برای مثال مشکلFan-out, Cross-talk ، Signal-Integrity و .... در این تراشه ها بی معنی است و این تراشه ها با Clock بالا حدود 1000 گیگاهرتز کار می کنند. اما مشکل اصلی سرمایه گذاری کلان صنعت بر روی نانو الکترونیک است و صنعت در این قسمت دانش را به بی راهه برده است. به قول استادم پییر آلتو، به 3 علت است که تراشه های فوتونیکی به بازار نیامده اند: 1. Yield (نسبت تولید تراشه سالم به کل تولید) پایین این تکنولوژی است که تراشه های فوتونیکی را گران می کند 2. ورود این تراشه به بازار به معنی باز آموزی ها و کلاسهای آموزشی گران قیمت برای مهندسان کم فایده شده الکترونیک موجود است که توجیح صنعتی فعلا ندارد. 3. تکنولوژی موجود فوتونیک دارای ابعاد بزرگ و مصرف بالا نسبت به نانو الکترونیک موجود است که تمام ایرادهای بالا با سرمایه گذاری صنعتی قطعا قابل رفع بوده است اما کارتل های تراشه مانع این سرمایه گذاری هستند. بنابراین جا داشت با بها دادن به فیزیک دانهای خود به عنوان یک کشور مستقل و[b] نه دنباله رو[/b]، ما بر روی این صنعت سرمایه گذاری می کردیم تا در آینده نزدیک آنها مجبور به شاگردی ما شوند و نه برعکس.این ساده ترین راه آقایی مجدد ما در کوتاه ترین مدت در دنیا بود که کماکان فرصتی سوخته است. نانو الکترونیک موجود بسیار متغیر و نا امن و غیر قابل اعتماد شده است و بهتر آن است که برای ساخت تراشه هر چه زود تر یک راه حل ایرانی (نه لزوما فوتونیک) داشته باشیم.

منبع Jane's Defence weekly نسخه 21 نوامبر 2012 صفحه 17 به قلم Gordon Arthur [b]این متن مخصوص سایت میلیتاری ترجمه شده است[/b] در هفدهمین نمایشگاه-سمینار تکنولوژی دفاعی IDEAS17 در کراچی پاکستان، توسط شرکت دولتی صنایع سنگین Taxila نمونه ارتقا یافته تانک الخالد و نفربر 11.2 تنی طلحه رو نمایی شد. تانک الخلید که محصول مشترک پاکستان و چین است توسط چین و بدون اجازه پاکستان تحت نام MBT-2000 در حال بازاریابی در کشورهای منطقه است. HIT شرکت سازنده پاکستانی قصد دارد با امضای قرار داد MOU با طرف چینی که شرکت Norinco است، منافع حاصل از فروش این تانک را به نحوی تقسیم کند. بازار بالقوه این تانک کشورهای خاور میانه، بوتان، بنگلادش و سریلانکا خواهد بود. نفر بر طلحه مشابه نفربر آمریکایی M113A2 و M113A3 است که به ان M113P هم گفته می شود. این نفر بر از ذره ماجولاری استفاده می کند که ساندوئیچی از Kevlar است که لایه بیرونی آن فولاد و لایه درونی آن آلومینیوم است و ذره پرچ شده 1345 کیلوگرمی روی آن قادر به تحمل گلوله های کالیبر 12.7 میلیمتر است.

از نقطه نظر هنر رزمی جهت تکمیل متن بالا باید عرض کنم: هارا یا در زبان چینی تان تین نقطه ای 2 اینچ پایین تر از ناف است که مرکز کل انرژی بدن و یک رزمنده محسوب می شود. در آیین ایران باستان (میترا ایسم که قدمت بیش از 10000 سال هم برای آن نگاشته اند و در تمام دنیای باستان از جمله کل اروپا ، ژاپن و آمریکای جنوبی آثار آن دیده می شود) رستم نماد یک میترا ایست پرهیزگار است. در این آیین آمده که روح انسان با یک طناب نورانی نقره ای رنگ از این نقطه [b](هارا)[/b] به جسم متصل است و [b]بعد از مرگ 3 روز طو[/b]ل می کشد که این اتصال جدا شود و در این 3 روز روح در کنار جسم منتظر عروج است (به همین دلیل است که هنوز ما [b]مراسم "سوم" [/b]برای فوت شدگان می گیریم). در آیین پیچیده میترا ایسم، حمام آفتاب عبادت بوده و آناهیتای باکره حین حمام آفتاب با بشارت فروهر (روح القدس) از نور خورشید که فره ایزدی محسوب می شده باردار گشته و میترا که سمبل نور است را در شب یلدا(طولانی ترین شب) در عمق غاری تاریک به دنیا آورده است (در عمق تاریکی نور زاییده شده(شباهت بالای آن به فلسفه یین و یانگ مشهود است)) و یک چوپان و 3 پادشاه ایرانی برای او در همان شب هدایایی آورده اند. به همین دلیل است که حمام آفتاب کماکان در اروپا وجود دارد اما به مرور کاربری آن از یک عبادت بزرگ به یک تفریح عجیب و گاها خطرناک تغییر کرده است. نماد آیین میترا ایسم صلیب بوده و در صلیب اصیل یک دایره هم وجود داشته که نماد خورشید است و خطوط صلیب این دایره را تقسیم می کنند که نماد 4 فصل سال است و پایه بلند صلیب نماد نور خورشید است که به عنوان فره ایزدی بر زمین تابیده و باعث حیات شده است (چنین صلیبی کماکان در کلیسای واتیکان که قبلا یک مزگد میترا ایستی بوده و به دست کنستانتین امپراطور روم و دیگر امپراطوران مسیحی به کلیسا تبدیل شده دیده می شود). 7 جرم بزرگ آسمانی (ماه و خورشید و ...) بسیار مهم بوده و روزهای هفتگانه هفته اولین بار توسط میترا ایستها ساخته شد که کماکان نامهای آنها باقی مانده (sunday ==روز خورشید == مهرشید روز آریایی، Monday == روز ماه == مهشید روز آریایی و ...) میترا ایستها در روز یکشنبه به مزگد رفته و در مهرابه (جایی که سقف ضربی دارد و خدای مهر پرستیده می شده (مانند گرمابه و سردابه و ...)) عبادت کرده، نان و آب مقدس خورده، اعتراف می کرده اند و پاک می شده اند. علاوه بر این کودکی که تازه به دنیا آمده بوده در این روز توسط مغ [b]غسل تعمید[/b] داده می شده و یک نفر [b]به عنوان پدر خوانده[/b] به جای این کودک تعهد می داده که اگردر زمان حیات خود بر زمین خشک آب جاری نکند و باغ و فضای سبز نسازد به جهنم برود.(به همین دلیل است که هنگام سفر پشت سر ما آب می ریزند زیرا در دنیای قدیم هر سفری بسیار پر خطر و طولانی بوده و این کار را می کرده اند که اگر مسافر در سفر کشته شد، به جهنم نرود).باغ ایرانی که کماکان از افتخارات است، زاییده این طرز تفکر قدما است. حتما دعای باغت آباد را شنیده اید یا قسم به این سوی چراغ . در ضمن میترا 12 خدای زیر دست داشته و خود زیر مجموعه مزدای بزرگ بوده و ایرانیان به همین دلیل عدد 12 را مقدس می شمرده اند و مبنای ریاضیات سومری را از 60 به 12 کاهش داده و سال را به 12 ماه تقسیم کرده بوده اند و در هر ماه یک روز را به افتخار خدای آن ماه جشن گرفتند. (که با حمله اعراب ریاضیات ایرانی نابود و به جای آن ریاضیات عقب افتاده یونانی با مبنای ناقص و مشکل دار 10 ترجمه و استفاده شد بعد ها صفر نیز که گویا ریاضیات ایرانی از ریاضیات هندی وام گرفته بود به ریاضیات مبنای 10 افزودند تا آن را قابل استفاده کنند) این همه را گفتم تا با فلسفه حاکم بر دنیای قدیم آشنا بشوید. حالا می توان کمی ذهنیت سامورایی ها را بهتر فهمید. آنها اعتقاد داشته اند که اگر در میدان نبرد کشته بشوند مستقیما به بهشت می روند اما اگر اینگونه نشود، ترجیح می داده اند که به جای اسارت و .... هارا کیری کنند و با نابود کردن هارا اتصال روح به بدن را نابود کرده و روحشان را فورا آزاد کنند تا روحشان 3 روز یا بیشتر کنار جسم تحقیر شده اشان منتظر نماند.

درود هیچ جای نگرانی نیست. قبلا هم یک پست در این مورد گذاشته شده بود. این موشکها برای حمله به تعداد زیادی قایق به طور هم زمان طراحی شدند و ادعا شده که در لیبی تست شده!! البته اگر برای حمله به ماشینهای نیروهای دولتی بر روی زمین تست شده باید بگم که کلاتر دریایی خیلی با کلاتر خشکی فرق داره. دلیل من هم برای نداشتن کارایی این سلاح مطابق تبلیقاتش این هست که به تازگی به یکی از ناوهای ما توسط دزدان دریایی انگلیسی در خلیج عدن با بیش از 30 قایق تندرو کاملا مسلح حمله شد و آنها می خواسته اند روش مقابله با این نوع حملات را از خود ما بیاموزند. کافی است که به همراه قایق ها تعدادی رفلکتور یدک کشیده شود کاری که قبلا برای منحرف کردن اگزوستها انجام شد منتها با تغییراتی مخصوص این رادار های میلیمتری و با خرج کمی قایقها را به پرتاب کننده چف و پودر آهن و فلیر مجهز کنیم.

درود بحث مهمی است. برای اینکه خوانندگان غیر فنی کمی آگاه بشوند باید توضیحات زیر را بدهم: شبکه سراسری برق از تعدادی نیروگاه ، پستهای برق فشار قوی و پستهای برق تقلیل فشار ساخته شده این شبکه که بزرگترین سخت افزار کشور است برای ارتباط از دو نوع محیط انتقال استفاده می کند یکی کابل و یکی خط!!! (هر جایی اسم خط را می برند منظورشان سیمهای مسی بدون روکش است و هر جایی اسم خط را می برند منظورشان سیم های روکشدار است) این خطوط و ترانسهای برق فشار قوی آسیب پذیرترین نقاط هستند و قبل از اینکه رشته گرافیتی که ترانس یا خط را به زمین اتصال کوتاه کرده، بر اثر حرارت ناشی از جریان بالا از بین برود تجهیزات شبکه برق تخریب خواهد شد. ورژن پیشرفته این بمبهای گرافیتی هم نوعی بمب هست که پودر ذغال را در ابعاد نانو در هوا پخش می کند و به این ترتیب هوا هادی شده و اتصال کوتاه بین خطوط و زمین برقرار شده شبکه از بین می رود. خوشبختانه وزارت نیروی ایران از این خطر از سالها پیش آگاه است و پروژه های تحقیقاتی هم در این زمینه انجام شده است و شبکه های امنی نیز وجود دارد که در صورت از کار افتادن شبکه اصلی همه امور حیاتی مختل نشود اما من آگاه نیستم که گسترش این شبکه های امن برای کشوری به عظمت ایران کافی است یا خیر. مشکل اعصاب خرد کن الیاف گرافیتی معلق در هوا این است که با هر بادی دوباره به حرکت افتاده و نقطه دیگری را اتصال کوتاه می کنند. در واقع این از بدترین مشکلات داشتن دکترین دفاعی است که باید توانایی دریافت ضربه اول را داشته باشی که پر هزینه و دردناک است. برای مقابله با این سلاح در سایت چینی China National Knowledge Infrastructure en.cnki.com.cn حداقل یک مقاله هست و از آنهایی که پسورد این سایت را دارند و یا اینکه می توانند آن را بدست بیاورند دعوت می کنم ترجه یا اصل آن را در این تاپیک بیاورند. اما صربها در کشور کوچکشان روش ساده ای را ابداء کردند که آن روکش دار کردن خطوط موجود با یک سری لوله پلاستیکی شکاف خورده (چیزی شبیه آنچه نزدیک ساختمانهای درحال ساخت بر خیابان در همین تهران به خطوط اضافه می کنند تا حمل و نقل وسایل ساختمانی باعث خطر برای خطوط نشود) و گریس کاری اتصالات و سر ترانسفورمرها بود که باعث شد که شبکه کوچک صربستان حفظ شود و آمریکایی ها ترجیح بدهند که پستهای برق را با بمب تخریبی بمباران بکنند. (تا جایی که من می دانم در صربستان از نوع جدیدتر بمب که دارای پودر ذغال است استفاده نشد) راه حل های خودم: شاید سقف دار کردن پستهای برق فشار قوی توزیع و فوق توزیع با سقف های بادی پلاستیکی و زیر زمینی کردن کل خطوط انتقال و پستهای جدید تنها راه حل باشد(که البته خطرات این ولتاژها را هم کاهش می دهد و در تمام شهر ها باید اینگونه باشد که متاسفانه نیست) راه دیگه انتقال وایرلس برق برای خطوط اصلی شبکه سراسری هست که در 1905 توسط تسلا انجام شده و چیز جدیدی نیست و برای شبکه سراسری کشور ایران هم در بعضی نقاط مقرون به صرفه هست اما خطرات زیست محیط و خطراتی برای هواپیماها ایجاد خواهد کرد. (البته وزارت نیرو در این زمینه هم پروژه هایی انجام داده که من از نتیجه آنها آگاه نیستم.) طبیعی است که اتشار امواج با این قدرت می تواند پهنه وسیعی از آسمان را برای هر پرنده ای نا امن کند و کاربرد های دفاعی این چنین انتقالی ممکن است از کاربردهای اقتصادی آن بیشتر باشد. از اساتید خواهش می کنم که راه حلهای ساده و ارزون قیمتی که به ذهنشون می رسد را بیان بکنند.

تا جایی که من می دانم بازنشست کردن زیردریایی های قدیمی آمریکایی کاری بسیار پر هزینه بوده و اینها برای 4 زیر دریایی قدیمی سانحه داشته اند. بعد از سوانح هم میزان رادیو اکتیو اقیانوس را اندازه گرفتند و مقدار خیلی کمی افزایش نشان می داد. با یک نگاه بد بینانه می توان گفت که آمریکایی ها زیر دریایی های قدیمی را به این روش در قسمتهای عمیق اقیانوس بازنشسته می کردند تا هزینه سنگین آن را نپردازند. جان انسانها هم که اصلا مهم نیست. اما اینکه این زیردریایی حاوی موشک هسته ای بوده عجیب است. می توانستند قبل از بازنشستگی موشک را خارج کنند!!!! خیلی از کشورها ممکن است بخواهند با استفاده از کپسولهای مخصوص و رباطهای زیر آبی به پلو_تو*نیو_م موجود در آنها یا تکنولوژی آنها برسند و ... . نمی دانم به یاد دارید یا نه که بعد از غرق ناوچه پیکان، یکی از افسران ارشد نیروی دریایی به این بهانه که محل دقیق غرق آن را به روسها داده تا به موشکهای هارپون غرق شده دسترسی پیدا کنند، اعدام شد. باز هم با همان نگاه بد بینانه می توان گفت که در این زیر دریایی هیچ موشکی نبوده و نیست و قبل از اینکه غرقش کنند کل مهمات را تخلیه کرده اند!!! حتما به یاد دارید که بعد از فروپاشی شوروی، روسها تعدادی از زیر دریایی های اتمی را اوراق کردند و حین این عملیات تعداد زیادی از پرسنل فنی دچار دریافت میزان مرگبار تشعشع شدند و از بین رفتند. طبیعی است که آمریکایی ها نخواهند که به چنین دردسری دچار شوند. اگر نگران تشعشع هستید باید به فکر نیروگاههای فوکوشیما باشید که با نازلترین درجه امنیتی و نگهداری ممکن توسط بخش خصوصی سهل انگار ژاپنی های به ظاهر متمدن اداره می شد و آب دریای ژاپن را به میزان وحشتناکی آلوده کردند و احتمالا کماکان می کنند و علاوه بر آنها قزاقستان نیز زباله های هسته ای را در جایی انبار کرده (نزدیک بغاز یا داخل آن!!!) که باعث آلودگی آب دریای کاسپین شده است.

در مورد این هواپیما چند تا مطلب باید عرض کنم. 1. آنتونوف ها در بین دیگر هواپیماهای شرقی از امنیت بالاتری بر خوردارند 2. بعد از انقلاب در بسیاری از نقاط کشور که فرودگاه نداشت، زمینهای کشاورزی را نابود کردند و تبدیل به فرودگاه کردند(اردبیل ، خرم آباد). بسیاری از این فرودگاهها اصولا استاندارد نیستند. مثلا فرودگاه خرم آباد که در بین کوهها ساخته شده. برای نشست و برخواست هواپیمای جت استاندارد نیست. اما برای هواپیماهای ملخ دار مناسب است. فاجعه چند سال پیش هم در خرم آباد به دلیل ندیدن سفید کوه توسط خلبان جتی روی داد که باید از میان دره به سمت فرودگاه خرم آباد تقرب می کرده که طبیعی است وقتی خلبان جت کوه را در ارتفاع خود ببیند یعنی مرده است. بنابراین امن ترین پرنده به چنین فرودگاهی هواپیمای توربوپراپ است. این هواپیماها حتی در صورت خاموش شدن هر دو موتور امکان فرود اضطراری با خطر بسیار کمتری برای سرنشینان دارند. 3. تعدادی از فرودگاهها هم به دلایلی که بر من پوشیده است با زاویه 90 درجه با باد غالب منطقه ساخته شده اند!!!!!!!!!!! مانند فرودگاه اردبیل و این یعنی فرودی مرگبار برای هر خلبانی. در چنین فرودگاههایی نیز ریسک نشستن برای هواپیماهای توربوپراپ کمتر است. بنابراین هر کشوری برای طبیعت خود نیازمند هواپیماهای خاص آن منطقه هست و ساخت داخل در صورتی که کل طراحی آن در داخل و ویژه ایران انجام شود مناسب است. اینکه قطعات ایمن از کجا تامین می شوددر درجه دوم قرار دارد. مهم این است که پرنده برای این کشور طراحی شود. برای مثال به دلیل مرتفع بودن فرودگاههای ایران، هنگام نشستن هواپیما با سرعت زیاد تری به باند نزدیک می گردد (به دلیل رقیق بودن هوا) و هنگام بلند شدن به موتور آن فشار زیادتری وارد می شود و عمر موتور زودتر به پایان می رسد پس موتورهای جت مخصوص ایران باید دارای کمپرسور هوای سرد با دهانه بزرگتری باشند، بالها و فلاپها و ...باید برای این هوای رقیق بهینه باشندو .....و خیلی ملاحظات دیگر که من سوادش را ندارم. به همین دلیل در اکثر کشورهای مشابه که از خارج هواپیما وارد می کنند و خودشان سازنده نیستند، سعی در پایین آوردن درجه دمای هوا در نزدیکی فرودگاهها می کنند (با استفاده از رفلکتورها ، رنگهای سفید در ساختمانها، فضای سبز و مرطوب نگاهداشتن هوای اطراف باند و اطراف کل فرودگاه، استفاده از پوشش مخصوص برای باند و .....) تا بازده موتورها بالاتر رفته و مصرف سوخت نیز کمتر شود اما در ایران هیچ توجهی به این مسائل نمی شود. زیرا منافع ملی و منافع شرکتهای هوایی برای بهره برداران فرودگاهها اصلا مهم نیست.

در مورد مقایسه عمق دانش فنی ایران و عثمانی و مقایسه این دو با دانش فنی آمریکا باید به عنوان یک آدم مطلع موارد زیر را عنوان کنم 1. دانشگاههای فنی ترکیه دارای حداقل استاندارد های لازم برای یک دانشگاه هستند اما فاقد دانشجویان با انگیزه فراوان هستند. دانشجویان ترک بیشتر جذب رشته های هنری و ... می شوند که سود آوری بهتری از رشته های فنی دارند. 1.1 برای مثال دانشکده کامپیوتر دانشگاه خصوصی حاجت تپه در نزیکی آنکارا دارای 50 نفر عضو علمی با درجه استاد تمامی است که همگی در زمینه ای که تدریس می کنند دارای مقالات و تحقیقات معتبر هستند و تز دکترایشان هم مرتبط است. اما جذب اعضای علمی دانشگاه در ایران ربطی به تخصص آنها ندارد. 2. در دانشگاهای ایران ما دانشجویان بسیار خوب و ممتازی داریم که آرزوی خیلی از همکاران من در دیگر دانشگاههای دنیا است اما دانشگاههای ما فاقد حداقل استانداردهای لازم برای یک دانشگاه هستند. مثلا در آزمایشگاه تخصصی که من تدریس می کنم، وسایل آزمایشگاه به استثنای آنچه خودم تهیه کرده ام یا با هزینه شخصی توانسته ام که بخرم متعلق به 30 سال پیش و زمان دانشجویی خودم هست و برای موزه مناسب اما برای آموزش دانشجوی سال 2012 کمدی است. 3. صنعت ترکیه دارای مدیران اروپای غربی، آمریکایی و کره ای و ژاپنی و مدیران ترک است. 4. صنعت ایران دارای مدیران حجره ای و مدیران رانتی داخلی است که فوق تخصص در به ورشکستگی کشاندن بنگاههای سود دهی مانند پارس الکتریک و کفش ملی دارند. 5. ایمپکت یک ژورنال گرچه مهم است اما به هیچ وجه نشانه کیفیت بالای علمی یک مقاله نیست. بارها شاهد چاپ مقاله در ژورنالی با ایمپکت بالا بوده ام که بعد از اینکه بیش از چند هزار نفر آن را مورد استناد قرار داده اند، معلوم شده که مقاله نادرست بوده است!!! نقاطی مانند LANL یا دیگر آزمایشگاههای ملی آمریکا تنها در صورتی حق چاپ مقاله دارند که اجازه های دولتی لازم را دریافت کرده باشند و مقاله ارزش استراتژیک خود را از دست داده باشد یا ایتکه در حد علم رقبا باشد. بار ها شاهد چاپ مقالات سالها بعد از نوشته شدن آنها بوده ام. 6. مقایسه ایران با کشوری مثل آمریکا که بر روی رشته هایی مثل مهندسی مواد و فیزیک و دیگر دانشهای استراتژیک سرمایه گذاری های میلیاردی دارد با کشوری مثل ایران که در آن دانشجوی متالورژی مقطع دکترای دانشگاه مادرش (دانشگاه تهران) باید هزینه مواد اولیه و تجهیزات را خود بپردازد و گاها وسایل آزمایشگاه را هم از اساتید محترمی که خود را صاحب آنها می دانند کرایه بکند، کاملا نا به جا و غم انگیز است. یک نگاه به کاریابی دانشجویان فارغ التحسیل رشته های مهم مثل مهندسی مواد نشان می دهد که 2% این افراد نیز در محل های مرتبط بکار گرفته نمی شوند و اصولا کاری برای آنها نیست مگر اینکه خود با ثروت پدری کار ایجاد بکنند یا اینکه از هفت خوان رستم رد بشوند و هیات علمی بشوند. در یک پژوهشگاهی که ما آنجا کار می کردیم یک فیزیک دان را اشتباها استخدام کردند و بعد دیدند که کلی پروژه های بر زمین مانده دارند نتیجه می دهند!!! رئسا تحقیق کردندو فهمیدند که کار این فیزیکدان است و تصمیم گرفتند که چون مهندس برق نیست به خدمتش خاتمه دهند ولی بعدا با التماس ما تصمیم گرفتند که معادل پرسنل اداری و نه پژوهشگران و با یک درجه تنزیل به این آدم حقوق بدهند!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! این همه تفرعن و سوء مدیرت که در دانشگاهها دیده می شود در دنیا کم سابقه هست. همین تازگی با کلی التماس یک استاد خارجی آوردیم برای مدعی ترین دانشگاه فنی ایران و اساتید محترم اون دانشگاه برای معلوم نشدن تفاوتها یا هر دلیل دیگر طوری عمل کردند که هیچ دانشجوی دکترایی با ایشان درس بر نداشت و ما از موهبت تزریق علم ایشان در جوانان تشنه علم محروم شدیم.

درود به دوستان گرامی من با نظر جناب آرمین حیدری موافقم. من تخصص ذرهی ندارم اما وقتی روی پروژه ساخت یک موشک هوشمند ضد تانک در 8-9 سال پیش کار می کردیم با خیلی از افسران ذرهی نیروی زمینی صحبت کردم موقع خدمت وظیفه هم همکارانم بیشتر افسران هوانیروز و ذرهی و توپخانه بودند در مورد جنگ زمینی بیاد داشته باشین که تعداد تانک سرنوشت ساز نیست. حتی ذره اون هم خیلی مهم نیست. مهم اینه که چه افرادی با چه سطحی از انگیزه و استعداد از تانک استفاده می کنند و چه نیرویی با چه کیفیتی لشکرهای ذرهی را پشتیبانی می کند. در جنگ اعراب با اسرائیل تانکهای اعراب ذره بهتری داشتند ولی جنگ ذرهی را اسرائیل به نام خود تمام کرد. واقعیت اینه که تحقیق و توسعه روی تانک خیلی کند تر از تحقیق و توسعه روی ابزار ضد تانک هست و اگر کشوری در دفاع جدی باشد از تانک کار زیادی ساخته نیست. دکترین نظامی ایران هم به عنوان یک کشور نجیب (به نظر من نجیب ترین کشور دنیا) [b]دکترین دفاعی است و در این دکترین اجرای تک احاطه ای برق آسا به ندرت مورد نیاز است.[/b] ما در این دکترین بیشتر به پیاده نظام دارای لباس هوشمند و ضد گلوله احتیاج داریم تا تانک. درست یادم نیست اما در بین سالهای 1935 تا 1939 در یکی از رژه های ملی ایتالیا در حضور موسیلینی یکی از فیزیک دانهای مشهور با یک سلاح الکترومغناطیس کل تانکهای رژه رونده را متوقف کرد. بلافاصله موسیلینی درخواست کرد تا نامبرده دستگیر شده و از دانش وی در راه ابر قدرت شدن ایتالیا استفاده شود اما آن دانشمند موفق به فرار و نابود کردن آزمایشگاه خود شد. حالا حساب کنید با دانش امروز چه می توان بر سر این غولهای 50 تنی آورد. --در جنگ دوم جهانی بعد از ابداع اولین موشک اندازهای دستی ضد تانک توسط آلمانها، دسته ای شکار تانک آلمانی با دوچرخه به دنبال تانکهای شرمن آمریکایی می رفتند!!!! --در جنگ خودمون هم دیدید که کبرا ها چه بر سر لشکرهای ذرهی عراق آوردند و اگر تعداد بیشتری کبرای سر حال با سلاح دقیقتر و دور زن تری داشتیم، فاتحه عراق همون روزهای اول خوانده می شد. --در جنگ لبنان هم دیدید که سلاح های ضد تانک نه چندان پیشرفته چه بر سر لشکرهای پیاده و ذرهی اسرائیل آوردند. یادم میاد در سال 1374 در یک کارخانه کار می کردم و اون موقع هم مثل الان ورود هر گونه فولاد آلیاژی به ایران کاملا ممنوع بود و صنایع شکوفای قالب سازی به سختی روزگار می گذراندند. اون موقع دولت مقداری از تانکهای منهدم شده عراقی را تبدیل به شمش کرد و به کارخانه ها با قیمت کیلویی 115000 تومان فروخت (حقوق من اون موقع 38000 تومان در ماه بود) صاحب کارخانه ما از خوشحالی نمی دانست چه کار بکند و مرتب می گفت که مفت خریدیم. حالا اگر عثمانی با تانک کره ای یا اسرائیلی - کره ای - ترکی خود چشم طمع به کردستان و آذربایجان دارد کافی است که ما از وسایل موجود استفاده کنیم و کمی انگیزه دفاع در نیروهایمان موجود باشد.تا این اسباب بازیهای 50 تنی هم مثل دوستان مرکاوای خود بشوند خوراک اوراق چی ها.

مطابق مقالاتی که در Aviation Week در نسخه 22 اکتبر آمده اسرائیل برای حمله به ایران از پهباد های سوخت رسان به جنگنده برای کاهش تلفات انسانی احتمالی استفاده خواهد کرد. این منبع را می توانید از لینک موجود در خبر ارسالی توسط اینجانب "اضافه شدن نام بوموسی به لیست اهداف روز اول حمله آمریکا/اسرائیل" دانلود کنید.

[url="http://technology.in...only-just-begun"]http://technology.in...only-just-begun[/url] Cyber war on Iran has only just begun By Dan De Luce Agence France-Presse 10:04 am | Friday, July 13th, 2012 دیوید لیندال David Lindahl از آژانس تحقیقات دفاعی سوئد می گوید که دور جدید حملات سایبری بر علیه ایران که در دوران بوش با اسم رمز بازیهای المپیک کلید خورد و در دوران اوباما ادامه پیدا کرد می تواند از [b][color=#ff0000]طریق وارد کردن سخت افزارهای دارای تراشه های آلوده به صنعت ایران[/color][/b] انجام بشود. با توجه به اینکه بعد از مورد حمله قرار گرفتن توسط بد افزارها در طول سالیان گذشته، قاعدتا ایران باید در مقابل این حملات مقاوم شده باشد و حفره های امنیتی را بسته باشد، اما یک مدافع باید تمام حفره ها را بیابد و ببندد ولی برای یک مهاجم کافی است که تنها یک حفره بیابد. با این وجود منطقی است که در دور جدید حملات از لایه های درونی تر سیستم یعنی خود سخت افزار برای حمله و تخریب استفاده شود. [b]منظور از تراشه های آلوده چیست؟ آیا استفاده از آنها در جنگها سابقه داشته است؟[/b] اسم علمی آن HTH یا Hardware Trojan Horse است مقالاتی که در این مورد نوشته شده مربوط به سال 2008 به بعد است. در این زمینه پروفسور فریناز کوشانفر از دانشگاه رایس و شاگردشون آقای تهرانی پور صاحب نظر هستند. بدیهی است که در داخل کشور نیز ممکن است افرادی وجود داشته باشند که بهتر است نامی از آنها در پستها برده نشود. [b]تاریخچه استفاده عملیاتی:[/b] گفته می شود. حمله از طریق HTH در واقع اولین ضربه آمریکا به عراق در سال 2003 بود. می گویند HTHهای بکاررفته در رادارهای تامپسون فرانسوی عراق از طریق دریافت یک فرکانس خاص که از محلی نزدیک آنها (گفته شده پرینترهای HP) مخابره می شده اند، از کار افتاده و دیگر عمل نکرده اند!!!! [b]HTH چیست:[/b] هرگونه سخت افزار اضافی که درون سامانه هدف قرار داده می شود تا بتواند در صورت لزوم مورد استفاده توزیع کننده تراشه یا سیستم آلوده، قرار بگیرد. برای کشف سیستمهای آلوده به HTH راه های فراوانی در دسترس است مثلا ازحضور HTH های اضافه شده به سیستمها تا حدود زیادی می توان با کالبد شکافی نمونه سیستم و با وزن کردن نمونه ای که از امنیت آن مطمئن هستیم و مقایسه وزن دقیق آن با دیگر سیستمهای مشابه، آگاه شد. همانطوری که در صدا و سیما هم نمونه هایی به عرض ملت رسید. [b]اما با HTH درون تراشه چه باید کرد؟[/b] خطر HTH در ابتدا برای جهان سومی ها بود اما بعد از اینکه تراشه هایRFID استفاده شده در پاسپورت آمریکا توسط پیمان کار چینی سر از بازار آزاد درآورد و شرکتهایی مانند اینتل دچار ایراداتی شدند، آمریکایی ها هم به وحشت افتاده اند و هر ایده جدیدی در این باره قطعا به عنوان ژورنال IEEE چاپ خواهد شد. نگاهی به اخبار منتشر شده در سال 2012 نشان می دهد که شرکتهای پیمان کار ساخت تراشه چینی با دادن پیشنهاد های وسوسه انگیز و قیمتهای پایین توانسته اند تعداد زیادی از تراشه های مشکوک را وارد سیستمهای تسلیحاتی و سامانه های حساس آمریکایی ها بکنند که تا به امروز مواردی کشف شده و موارد بسیاری هنوز کشف نشده است. بعضی از این اخبار را در لینک های زیر می توانید مشاهده کنید: 1 [url="http://www.wnd.com/2...-chinese-fakes/"]http://www.wnd.com/2...-chinese-fakes/[/url] WND EXCLUSIVE U.S. missiles infected with Chinese fakes Report confirms '84,000 suspect electronic parts installed' Published: 06/03/2012 at 6:09 PM 2 [url="http://defensetech.o...a-are-infected/"]http://defensetech.o...a-are-infected/[/url] Proof That Military Chips From China Are Infected? by John Reed on May 30, 2012 تحقیقات سرگئی اسکروبوگاتوف (Sergei Skorobogatov) یکی از محققین دانشگاه کمبریج و از Hardware Hacker های مشهور دنیا که برای Hardware-Hacker های داخلی (کسانی که حافظه درونی میکروکنترلرهای قفل شده را می خوانند و یا با استفاده از روشهای side channel (غیر مستقیم) برنامه در حال اجرای درون تراشه ها را بدست می آورند) شخصیتی شناخته شده است نشان میدهد که تراشه های خام قابل برنامه ریزی بسیار مشهور ایرواسپیس ProASIC3 A3P250 ساخت شرکت Actel دارای تروجان عمدی درونی است!!!! خطر هنگامی بهتر احساس می شود که بدانیم این تراشه ها که از F-22 تا نیروگاههای هسته ای و سیستمهای حمل نقل در هر جایی که نیاز به سخت افزار امن بوده به عنوان گزینه اول طراحان خودنمایی می کند اسکروبوگاتوف در تحقیق خود نشان داده است که باس JTAG (باس تست و برنامه ریزی این تراشه ها و تقریبا تمام تراشه های پردازنده و FPGA جدید) هنگام دریافت بعضی از فرامینی که توسط کارخانه مستند سازی نشده است، واکنشهای معنی داری از خود نشان داده و با استفاده از این دستوراتی که توسط کارخانه برای این تراشه طراحی نشده می توان کارکرد این تراشه را مختل کرد و بد تر از آن حافظه درونی آن را بدست آورد. (امری که برای کپی کارهای چینی بسیار عمل کپی سازی را تسهیل می کند و نتیجه سالها زحمت و طراحی را به راحتی در اختیار آنها می گذارد) [b]چگونه چین قادر به دست کاری در تراشه ACTEL شده است؟[/b] اگر چه خارجی های مشکوکی (هندی چینی و لبنانی و ... ) درسطوح مختلف شرکت ACTEL کار می کنند، اما کار چینی ها برای انجام این نفوذ بسیار آسان بوده و نیازی نبوده است که به عناصر نفوذی خود متکی باشند!! ACTEL یک شرکت Fab-less است به معنی دقیق تر این شرکت و بقیه سازندگان تراشه های برنامه پذیر در ابتدای تشکیل نیازی ندیدند و هنوز هم نمی بینند که هزینه های میلیارد دلاری برای ساخت Fab که همان کارخانه ساخت تراشه هست انجام بدهند و ترجیح دادند که از Fab های حرفه ای مانند UMC و... بهره بگیرند. شوربختانه همواره پیمانکارانی وجود دارند که کار را گرفته و به شرکتهای دیگری واگذار می کنند از آنجا که هزینه خدمات در چین بسیار پایین است بیشتر این سپارشها سر از چین در آورده و در نهایت آنها قادرند که سخت افزارهای خود را درون ویفر تراشه ها و یا در کنار آنها اضافه کرده و شرکت سرشناسی همچون ACTEL را با خطرات بزرگی مواجه بکنند. [b]سطوح نفوذ HTH درون تراشه[/b] [i][b]اصولا در 3 سطح HTH وارد تراشه شما می شود:[/b][/i] 1. توسط طراحان ناراضی درون تراشه قرار داده می شود تا یا وسیله اخاذی قرار بگیرد یا انتقام جویی!!! (راه حل: مدیریت و verification صحیح) 2. با استفاده از سینتسایزرها ی مشکوک. (همه از دم مشکوکند به ویژه XST که سینتسایزر زایلینکس در ابزار ISE است) (راه حل ساده ای ندارد مگر اینکه نرم افزار های verification مسیر برعکس ساخته شده و از خروجی سینتسایزر دوباره ورودی بدست آید و ورودی اصلی و ماشینی با یکدیگر مقایسه شوند یا اینکه سینتسایزر ملی ساخته شود ) 3. از طریق شرکتهای سازنده تراشه (FAB) که ممکن است در کنار ویفر اصلی مدار خود را اضافه کنند و یا مستقیم به ویفر اصلی اضافه کنند که بستگی دارد به اینکه تحویل گیرنده تراشه از چه سطحی از دانش برخوردار است. (راه حل:1. ساخت کارخانه تولید تراشه داخلی بدون توجه به محاسبات اقتصادی آن. 2. تجربه زیاد و استفاده از SEM و امکانات لایه برداری تراشه یا روشهای مبتنی بر گرفتن پروفایل توان مصرفی تراشه در بازه زمانی و شرایط مناسب که کار ساده ای نیست) واضح است که یک خطای عمدی در یک تراشه ای که در نقطه ای حساس نصب است قادر است امنیت ملی هر کشوری را به خطر بیاندازد. [b]تقسیم بندی HTH ها:[/b] HTH ها به دو دسته Internal Trigger و External Trigger تقسیم می شوند. دسته اولی ها منتظر وقوع شرایط تعریف شده برای آنها هستند (مثلا در صورت وقوع دمای بالای 60 درجه) تا داده های مهمی را بر روی فرکانس تلویزیون محلی ارسال کنند و گیرنده هایی که در نزدیکی آنها است (مثلا در ماشینی پارک شده یا در آپارتمان همسایه)داده ها (مثلا رمزهای وارد شده) را جمع کرده و بعدا استفاده می کنند. دسته دوم منتظر دریافت سیگنالی از بیرون شده و به محض دریافت عملیات تخریبی خود را شروع می کنند و یا دسترسی آسانی را به طرح نرم افزاری یا سخت افزاری درون تراشه فراهم می کنند. برای مثال تراشه های Xilinx دارایTIMEOUT-COUNTER هستند(INTERNAL TRIGGER) که در صورت استفاده از Core های demo یا Evaluation بعد از 4 تا 8 ساعت فعال شده و تراشه را کلا از کار می اندازند. CORE در اصطلاح به سخت افزار آماده و تست شده ای گفته می شود که طراحان برای افزایش سرعت پیاده سازی و دقت و کیفیت طرح خود از آن استفاده می کنند. چند ماه پیش از یک core video استفاده می کردم که با اینکه demo نبود بعد از 4 ساعت از کار می افتاد و بعد از تماس با Xilinx فهمیدیم که در نسخه ای که ما از این core داشته ایم، فراموش کرده اند که time out counter را از کار بیاندازند!!!! ما هم که به خاطر تحریم دستمان به نسخه جدید رفع خطا شده نرسید. حال تصور کنید که چه چیزهای دیگری Xilinx و Altera و ACTEL و غیره در تراشه هایشان گذاشته اند که ما نمی دانیم. شوربختانه بر خلاف تروجان های نرم افزاری رفع آلودگی کردن از این تراشه های دارای HTH سخت افزاری غیر ممکن بوده و رفع عیب تنها با تغییر سیستم ممکن است که با توجه به گستردگی استفاده از آنها کار ساده ای نیست. البته در مورد xilinx احتمالا این TIMEOUT COUNTER جایی درون فایل bit-Stream تولید شده توسط ابزار ISE که آن را بر روی تراشه می ریزیم، نهفته شده است که خوب است چند جوانمرد پیدا شوند و محل آن را بیابند و remover آن را بنویسند.

"... باید شروع کنیم به ساخت مدار با 7400 ها!" با این قسمت آخر موافق نیستم. این یعنی تسلیم شدن. البته می دونم که منظور شما معنی مستقیم جمله نیست. کار نشد ندارد باید بر روی راه حل فکر کرد و چند تا جای خالی دکترا تعریف کرد تا مسئله حل شود. اگر من دستم به جایی می رسید فب فتونیکی هم راه اندازی می کردم و سینتسایزر ملی و اف پی جی ای ملی را می ساختم تا دنبال دیگران نباشیم و دیگران دنبال ما باشند. البته مراقبت می کردم که انجام کار به بلعنده معروف پروژه های ملی الکترونیک و کامپیوتر محول نشود و در این زمینه حتما شایسته سالاری را در نظر می گرفتم. دوست ویتنامی داشتم که در سال 2001 پروژه دکتراش ساخت باس ارتباطی اپتیکی بین تراشه های فتونیکی بود حالا مقایسه کنید با پایان نامه های دکترای داخلی که چقدر بی ربط به نیاز ملی تدوین می شوند!!!!

درود به جناب حاج عباس فرمایش شما در مورد توانایی های ناو هواپیما بر درست است. من هم منظورم این نبود که فقط با پهباد می شود به آن صدمه زد. بلکه منظورم این بود که هدفی که دارای شدیدترین حفاظت ممکن است هم می تواند دچار اشتباه محاسبه شود. علاوه بر این برای آنهایی که فکر می کنند با بمبهای معمولی می شود چنین ناوهایی را غرق کرد باید بگویم که غرق کردن ناو هسته ای در خلیج فارس چندان هم به سود ما نیست زیرا برای سالیان سال باید ضرر ناشی ازنشت رادیو اکتیو آن را تحمل کنیم. حتما دوستان می دونند که ناو هواپیما بر چه جور جانوری هست. یک داستان از جنگ ویتنام را همیشه در کلاس های ESD درس می دهند که آوردن آن در اینجا جالب می تواند باشد. در 1967 ناو یو اس اس فورستال که در نزدیکی ویتنام به پشتیبانی از نیروهای زمینی آمریکا مشغول بوده دچار صانحه می شود و 8 بمب 1000 پوندی بر روی این ناو منفجر می شوند. ولی بعد از چند ساعت نبرد با آتش و دادن حدود 80 کشته و زخمی آتش مهار شده و ناو به ماموریت خود ادامه میدهد!!!!! داستان از این قرار بوده که از یکی از F-4 های مسلح که بر روی ناو پارک بوده یک موشک هوا به هوا شلیک می شود و از بدشانسی به هواپیماهایی که روبروی آن پارک کرده بودند بر خورد می کند. عمل کردن موشک باعث آتش سوزی در بین هواپیماهای مسلحی می شود که بر روی ناو پارک بوده اند و بمبها یکی بعد از دیگری منفجر می شده اند. فرمانده حریق ناو چاره را در به دریا انداختن هواپیماهای پارک شده می بیند و دسته های داوطلب به سمت آنها رفته و با وجود آتش شعله ور و بمبهای منفجر شونده تعداد زیادی از این افراد کشته و زخمی می شوند تا اینکه همه پرنده های پارک شده در مجاورت آتش به دریا ریخته شده و آتش فروکش می کند. علت حادثه بروز جرقه ناشی از الکتریسیته ساکن اعلام شده که با توجه به رطوبت شدید دریا به ویژه در ویتنام، وجود این میزان الکتریسیته عجیب به نظر می رسد و احتمال خرابکاری بالاتر است. اما چون هیچگاه بر روی ناو نبوده ام ترجیح می دهم قضاوت نکنم. منابع نظامی معمولا نشست و برخاست بالگرد ها را عامل اصلی تولید الکتریسیته ساکن در ناو ها اعلام می کنند. به همین دلیل معمولا تمام تجهیزات مستقر بر روی ناو باید امکان دشارژ کردن امن الکتریسیته ساکن را داشته باشند. انفجار این همه بمب سنگین فقط سوراخهای کوچکی بر روی عرشه ضخیم فولادی ناو ایجاد می کند !!!! بنابراین بسیار ساده لوحانه است که اگر فرض کنیم که با حمله یک هواپیما قادریم ناو را نابود کنیم. اما قطعا به هواپیماهای پارک شده بر روی آن و روحیه پرسنل می توان صدمه جدی وارد کرد. در 1967 تا مدتها پرسنل ناو تصور می کرده اند که توسط یک هواپیمای پیشرفته نیروی هوایی ویتنام مورد حمله قرار گرفته اند و در وحشت به سر می برده اند.

یکی از خلبانهای پایگاه سوم در خاطراتش نوشته بود، در اواخر جنگ در فردای روزی که مناطق مسکونی کرمانشاه شدیدا بمباران شده بوده گشت هوایی منطقه غرب بوده که رادار گزارش می دهد که حدود 18 فروند هواپیما با آرایش پروازی مرتب به سمت کرمانشاه در حرکت هستند. در یک حرکت احساسی ایشون و کمکشون تصمیم می گیرند که به قیمت نابودی خودشون و پرنده هم که شده به سمت این دسته پروازی حمله کنند!!! ایشون می دانسته که وقتی رادار 18 هدف می بیند تعداد واقعی اهداف خیلی بیشتر است و تازه دسته های پروازی عراقی توسط شکاری ها در ارتفاعات مختلف پشتیبانی می شده اند و هر گونه نزدیک شدن انفرادی به آنها خود کشی محسوب می شده است اما پس سوز را روشن کرده با آخرین سرعت ممکن به سمت آنها می رود!!! اتفاقی که می افتد خیلی جالب بوده عراقی ها متوحش شده و مسیر خود را تغییر می دهند زیرا در سیستم تفکری آنها حمله یک به 18 معنی نداشته و آنها تعداد شکاری های ما را خیلی بیشتر فرض کرده بودند!! به هر روی شکاری ما از دور دود و آتش بزرگی را بر روی سطح زمین مشاهده می کند. اول تصور می کند که عراقی ها هدفشان را در هم کوبیده اند اما بعدا متوجه می شود که از ترس بار خود را تخلیه کرده اند تا سریعتر از تله فرار بکنند. در این آشفته بازار ایشان به میان عراقی ها می رسد و از موشکهای حرارتی خود استفاده می کند ولی صدمه ای که عراقی ها می بینند بیشتر از جانب موشکهای خودی آنها بوده است. حال فرض کنید یک سایت پدافندی برای حمله به یک ناو هواپیما بر از تعداد زیادی پهباد هدف ارزان قیمت استفاده کند که با استفاده از رفلکتور، اکو راداری خیلی خوبی داشته و با سرعت به سمت هدف به پرواز درآیند. بدون شک در این آشفته بازار بوجود آمده سیستم دفاع نقطه ای ناو از کارایی می افتد و هواپیمای اصلی با آرامش می تواند به هدف خود حمله بکند. بنابراین پهبادها برای حملات فرعی هم می توانند کاربرد داشته باشند تا حمله اصلی مخفی بماند و به صورت امن انجام شود. علاوه بر این این امکان هم هست که با استفاده از پهباد هدف دارای رفلکتور، آرایش پروازی دسته های پروازی را هم به هم بزنیم و به این ترتیب باعث تغییر مسیر آنها شده و باعث شویم که به دلیل کمبود سوخت به هدف اصلی نرسند یا عملیات را ناقص رها کنند و بازگردند.

[quote name='HAJJ_ABBAS' timestamp='1350676492' post='277902'] از اول پست ها رو نخوندم ولی بحث جالبی است. جناب EMP به نظر شما پهپادی که بتونه با شکاری داگ فایت کنه میتونه ارزون برامون تموم شه؟ [/quote] ساخت چنین پهبادی کاملا امکان پذیر است. ای بسا تا به حال هم ساخته شده باشد. میدان دید خلبان پهباد خیلی بهتر از خلبان شکاری است و خلبان پهباد تحت تاثیر فشار جی منفی و مثبت هم نیست و تنفس درستی دارد.استرس هم ندارد. قیمت چنین پهبادی از قیمت موتورهای F-15 هم ارزانتر می تواند باشد. و وقتی به کمک بوستر و هدایت راداری به درون دسته پروازی رخنه کرد دیگر انتخاب هدف و نبرد کار دشواری نیست. حتی می توان یک سیستم پردازش تصویر بر روی آن گذاشت که بطور خودکار در صورت قطع شدن ارتباط با خلبان زمینی به نزدیکترین پرنده حمله بکند. و اینها خرجش یک تراشه FPGA اضافی هست که 1000 دلار هم نمی شود.