انجمن بزرگ میلیتاری

گزینه های تزار روسی بخش دوم وپایانی بدین ترتیب ، اگر به هرعلتی یک عملیات نظامی گسترده صورت پذیرد ، باید انتظار داشت که لبه تیز حملات هوایی ، دریایی و توپخانه ای روسها علیه تاسیسات فرماندهی و کنترل ، نقاط کلیدی پدافند هوایی و همچنین زیرساختهای ارتباطی ارتش اوکراین قرار داشته باشد . درواقع ، به شیوه کلاسیک روسی ، آتشباری گسترده از شلیک موشک های بالستیک اسکندر-ام علیه سایتهای دفاع هوایی و نقاط سخت سازی شده ، شلیک موشک های کروز به اهداف با حفاظت پایین تر ، حملات کماندویی توسط واحدهای هوابرد عملیات ویژه که احتمالا قبل از حمله به عمق این کشور وارد شده اند صورت می پذیرد تا شبکه فرماندهی ارتش اوکراین درهمان 24 تا 48 ساعت اولی فلج گردد . علاوه براین ، هسته های وفادار به روسیه در درون دولت اوکراین احتمالا دست به خرابکاری خواهند زد ،در حالی که موج عظیمی از حملات سایبری ، از جمله فعال سازی تسلیحات سایبری در شبکه های حیاتی این کشور نیز صورت خواهد پذیرفت که دراین صورت بسیار بعید خواهد بود که شبکه بانکی ، مالی و خدماتی از چنین حملاتی مصون شده باشند . این سناریو در مجموع ، این مساله را به ذهن متبادر می سازد که خنجر زدن به چشم ها و گوش های اوکراینی ها و فلج کردن دولت و چرخه تصمیم گیری ، از اولین هدفهای ارتش روسیه خواهد بود . همزمان با این حملات ، روند سریع بدست گیری برتری هوایی بر فراز آسمان منطقه نبرد و غیرفعال نمودن واحدهای دفاع هوایی این کشور در فرودگاه ها و پایگاه های هوایی نیز دردستور کار قرار خواهد گرفت که احتمالا به شکل موازی در سراسر خاک اوکراین صورت خواهد پذیرفت . پس از آن ، ارتش روسیه به احتمال بسیار زیاد با اعازم واحدهای هوابرد ، یگان های زمینی کلاسیک خود را وارد عمل خواد کرد و توپخانه و عناصر زرهی وارد عمل خواهند شد تا ضربه آخر را وارد نمایند . اما این چشم اندازتهاجمی در دوران پس از فروپاشی ارتش شوروی هرگز دیده نشده ( البته همیشه اولین باری وجود خواهد داشت . م ) و کل سناریو بسیار خشن و گمراه کننده به نظر می رسد . البته مجددا باید گفت همه این موارد تنها درصورتی که عملیات نظامی علیه اوکراین محقق شود ، قابل بررسی است ولی گرچه روسیه بلحاظ نظامی در سطح بالاتری از اوکراین قرار دارد و اجرای حمله برق آسا ، ممکن ولی یحتمل بسیار پرتلفات خواهد بود و تضمینی برای موفقیت نیز در آن وجود ندارد . اما تنها 5 دقیقه پس از صدور دستور حمله به اوکراین ، در روندی متضاد با سناریوی قبلی ، چه رخدادی ممکن است بوقوع پیوندد ؟ این ماجراجویی نظامی ، پس از اتمام مرحله خشونت آمیز و ورود به حوزه اداره مناطق اشغال شده و حتی اجرای اصلاحات سیاسی چه ماهیتی را دارا خواد بود ؟ از ثانیه اعلام خروج روسها از افغانستان تا امروز ، شبح تولید یک افغانستان مشابه دور سر روسها در حال چرخیدن است و اگر چه در گرجستان و سپس در سوریه این اتفاق رخ نداد ولی امکان تکرار آن وجود خواهد داشت تصویر فوق ، تاثیر تحویل سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب استینگر را در یک جنگ چریکی بخوبی نشان میدهد . این تصاویر بارها و بارها در افغانستان تکرار شده و در تاریخ نظامی مدرن ثبت شده است برخی تحلیلگران معتقدند که در این مرحله ، نوبت کاربرد سیل تسلیحاتی است که در سالها و ماه های پیش از این ، به اوکراین سرازیر شده است . درواقع ، ارتش اوکراین بر روی انباری مملوء از تسلیحات ضد زره قرار دارد که برخی نظیر جاولین بسیار پیشرفته محسوب می شوند . بعنوان مثال ، جاولین بخوبی می تواند بر علیه بالگردهای روسی که در ارتفاع کم پرواز می کنند ، بکار گرفته شود ، در حالی که طیف ساده تری از سلاح های ضد زره نیز وجود دارد که می تواند در درگیری های نزدیک کاربرد فراوانی را داشته باشد . مضاف براین ، ارسال موشکهای ضد هوایی دوش پرتاب استینگر خطر بزرگتری برای هواگردهای بال ثابت و همچنین بالگردهای روسی بشمار می آیند . اما برخی معتقدند که این سلاح ها به تنهایی قابلیت دفع حمله روسها را خواهند داشت که این استدلال از اساس مضحک به نظر می رسد . درواقع ، کاربرد این سلاح ها می تواند پیشروی احتمالی ارتش روسیه را پرهزینه تر کند ولی توان جلوگیری از حرکت سیل ستون های روسی را نخواهد داشت ، ضمن اینکه می تواند زمان درگیرهای بین دوطرف را از بازه متعارفش بیشتر نماید . این بدان معناست که بلافاصله پس از اتمام عملیات نظامی ، می بایست انتظار داشت که واحدهای نظامی پراکنده اوکراینی دست به عملیات چریکی بزنند که این بعنوان یک عامل بازدارنده می تواند کابوسی برای مهاجمان باشد . این مساله ، شبح افغانستان را در جامعه روسیه مجددا زنده خواهد نمود . درواقع ، پوتین بعنوان یک دانش آموخته تاریخ روسیه ، می داند که موشک های ضد هوایی آمریکایی و همچنین آموزش ، تسلیحات ، تاثیر قابل توجهی بر عملیات نظامی شوروی در افغانستان در حوزه های تجهیزاتی و نیروی انسانی برجای گذاشت . البته حوادث افغانستان در اوج دوران جنگ سرد اتفاق افتاد ولی سئوال اینجاست که حمله روسیه به اوکراین ، آیا یک جنگ سرد جدید را کلید نخواد زد ؟ این سناریو ، از دید استراتژیک می تواند روندی بسیار دهشتناک باشد ، چرا که هزینه های فوق العاده بالایی را به اقتصاد روسیه وارد می کند و این غیر از تحریم های اقتصادی غرب خواهد بود . با فرض اینکه پوتین چنین احتمالی را در میان فرضیات خود گنجانده باشد ، و اگر وی را در راس استراتژیستهای روسی قرار دهیم ، آیا وی می تواند به درون تله ای که دشمنانش ، برای او تدارک دیده اند ، وارد شود ؟ وی به احتمال بسیار زیاد ، حدس میزند که اوکراین ، پتانسیل تبدیل شدن به یک جنگ نیابتی پیشرفته را بخوبی در درون خود پرورش داده است که مشابه آن در دوران جنگ سرد و پس از آن وجود نداشته و انبوه مهمات اهدایی غرب به اوکراین ، نه برای عقب زدن سیل واحدهای روسی ، بلکه برای تحمل ناپذیر کردن اشغال سرزمینی اوکراین صورت گرفته است . با در نظر گرفتن این موارد ، دستور پوتین به واحدهای ارتش روسیه می تواند این باشد که تجهیزات رزمی را عقب کشیده و تمامی تحرکات انجام شده را تنها یک "تمرین" فرض نماید که دراین صورت سطح مخاصمه می تواند همچنان بین نیروهای نیابتی روسی و ارتش منظم اوکراین قرار گیرد ( که البته در این حالت ، وضعیت برای اوکراین تا حدودی نامطلوب تر خواهد شد ، چون پوتین بدون اینکه نیازی به ارسال واحدهای منظم باشد ، بتدریج توان نظامی اوکراین را دچار فرسایش کرده و همزمان با استفاده از طرفداران خود در داخل دولت اوکراین ، ضربه های خفیف ولی موثر را وارد کند . م ) ،در حالی توجه خود را همزمان بر روی تعاملات دیپلماتیک و طولانی مدت تا سال آینده متمرکز نماید .دراین میان ، گزینه " تهاجم نیمه گسترده یا محدود " می تواند گزینه دیگری برای مسکو باشد . کرملین تا کنون ترکیبی از الگوی کریمه و سوریه را برای عملیات نظامی در دونباس در پیش گرفته و برخی نشانه ها این تئوری را بطور نسبی تقویت می نماید که به نسبت خطرپذیری کمتری را برای روسها می تواند داشته باشد . در مجموع ، هنوز می توان استراتژی بنیادی کرملین برای تصرف کامل سرزمینی نیمی از اوکراین را زیرسئوال برد ، چرا که همه اطلاع داریم که تاریخ به صورت وحشیانه ای به ما آموخته که آنچه که پس شروع عملیات نظامی اتفاق می افتد ، یک چالش واقعی برای بشریت بشمار آمده و همین امر سئوال اصلی را برای ما بوجود میآورد که : " آیا این چیزی است که روسیه پوتین در حال حاضر بدنبال آن است ؟!!!!!!!! پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

روسها در حوزه استفاده بهینه از سخت افزارهای موجود یک حرکت جدید زدند ، تطبیق توپ 30 م.م با نفربرهای دوزیست MT-LB ظاهرا این تصاویر مربوط هست به رزمایش ارتش روسیه در قفقاز شمالی

برفراز رود سِند نخستین فروند از جنگنده های جی-10سی برای نیروی هوایی پاکستان پس از سالها گمانه زنی و شایعات مستمر در فضای مجازی ، اولین جنگنده های جی-10 ساخت چین ، برای تحویل به نیروی هوایی پاکستان در حال آماده سازی است .این جنگنده تک موتوره میان وزن ، به نوعی یک انقلاب فناورانه دراین نیرو بشمار می رود و مهمتر از آن ، موجبات تعمیق بیشتر روابط نظامی چین وپاکستان را فراهم خواهد نمود و برای صنعت هوانوردی چین نیز یک نقطه عطف مهم نیز بشمار خواهد رفت ، چرا که این قرارداد ، نخستین فروش صادراتی جی-10 را به ثبت رسانده است .تصاویر غیر رسمی منتشر شده ، حداقل یک فروند جی-10را با علائم رسمی نیروی هوایی پاکستان نشان می دهد که دریک پایگاه هوایی نامشخص در چین گرفته شده که گمان می رود باند اختصاصی شرکت چنگدو در استان سیچوان باشد . تصاویر بیشتر نیز یک جنگنده با استتار متعارف را بر روی زمین در کنار تاسیسات فنی پایگاه نشان میدهد که احتمالا می بایست همان هواپیمای تحت آزمایش باشد . با این حال ، نماهای نزدیک رجیسترهای 102-22 و 106-22 را به نمایش گذاشته است که با احتمال قریب به یقین ، تعداد جتهای آماده شده را به 2 فروند می رساند . نمای عقب این جنگنده ها براساس تصاویر منتشر شده به اعتقاد ناظران نظامی این شایعه که جتهای تحویلی به پاکستان ، به جای پیشرانه های AL-31F از موتورهای چینی WS-10 استفاده خواهد کرد را تقویت می کند که این بدان معناست که نیروی هوایی پاکستان آخرین نسخه این جنگنده ، یعنی گونه C را خریداری نموده که تحویل سریع ترآن را ممکن می سازد ، چرا که وجود قطعات چینی ، به معنای عدم نیاز به صدور مجوز از سوی مسکو برای قطعات با منشاء روسی است . با این تفاسیر ، این نمونه تحویلی به پاکستان به احتمال بسیار زیاد ، با شناسه J-10CE یا FC-20 قابل شناسایی خواهد بود . در حالی که پاکستان مدتهاست که بعنوان مشتری جنگنده های جی-10 شناخته می شود ، اعلام رسمی این موضوع تنها در 29 دسامبر 2020 صورت گرفت ، زمانی که وزیر کشور پاکستان در یک فراخوان رسانه ای ، اظهار داشت که نیروی هوایی این کشور بدنبال اضافه نمودن جتهای JS-10 !!!!!! به سازمان رزم خود بود و اولین نمایش عمومی آن نیز در مارس 2022 خواهد بود . به گفته وی ، 25 فروند از این جنگنده ها در این نمایش شرکت خواهند نمود که با توجه به مدت زمان باقی مانده (فوریه 2022 تا مارس 2022) مقداری بعید به نظر می رسد ، هر چند شایعاتی در مورد تحویل 36 فروند نیز وجود دارد . در اوایل سال 2021 تصاویر غیررسمی از فرودگاه شرکت چنگدو نشان از حضور ردیف های متعدد از جنگنده جی-10 در انتظار تحویل را نشان می داد که گمانه زنی ها از تحویل فوری آنها به نیروی هوایی پاکستان بود ولی احتمال اینکه جنگنده های فوق برای نیروی هوایی چین نیز باشد ، وجود می داشت که منتظر ورود موتورهای WS-10B بودند که در آن زمان ، آزمایش های رزمی خود را می گذراند . اما در همان زمان ، تحلیلگران نظامی براین اعتقاد بودند که جتهای تحویلی به پاکستان ، یک سری جدید و جداگانه هستند که قرار است درآینده تحویل شود . با تمامی این اوصاف ، هنوز اعلامیه رسمی از سوی پاکستان یا چین در این زمینه منتشر نشده ولی براساس عادت بخش رسانه ای چین ، خبرهایی از این دست ابتدا بصورت غیر رسمی و با تصاویر بُرش خورده در اختیار عموم قرار می گیرد و تصاویر فوق الذکر نیز احتمالا جزء همین دسته قرار می گیرند . در همین راستا ، علیرغم عدم تایید رسمی سفارش جی-10 از سوی پاکستان واضح است که علاقه به این جنگنده از سالها پیش وجود داشته ، چرا که چین و پاکستان بصورت مشترک بر روی پیکربندی جی اف-17 مشغول کار بوده و توسط مجتمع هوانوردی پاکستان نیز تولید شده اند ونسخه های به روز شده آن نیز بتدریج تحویل کاربرآن خواهد شد ، در حالی که بطور همزمان ، خلبانان پاکستانی ، در جریان تمرینات مشترک "شاهین" مستمراً با جی-10 آشنا شده اند . با این وصف ، در مقایسه با جی اف-17 ، جنگنده جی- 10سی بلحاظ آیرودینامیک و اویونیک بسیار پیشرفته تر بوده و یک جت بزرگتر با قابلیتهای افزون تر است . از ویژگی های قابل توجه جی-10 سی ، نصب جستجوگر مادون قرمز و فاصله یاب لیزری در جلوی بخش آسمانه خلبان ، کابین شیشه ای با HUD هولوگرافیک که زاویه دید بسیار وسیعی را برای خلبان فراهم می کند ، ورودی هوای ثابت ، بخش دماغه بزرگتر برای رادار AESA جدید و همچنین توان حمل موشکهای PL-15 خواهد بود . در این میان ، ارتقاء جنگنده های جی اف-17 و خرید جی-10 سی بتدریج جتهای رزمی منسوخ میراژ-3 و میراژ-5 را از رده عملیاتی این نیرو خارج خواهد نمود . علاوه براین ، روابط متزلزل میان واشنگتن و اسلام آباد ، بدان معنی است که اضافه شدن تعداد بیشتری از جتهای اف-16 به موجودی فالکن های بلاک-52 نیروی هوایی پاکستان به تقریب کم رنگتر می شود و شرایط سخت فروش ، ازجمله بازرسی های مستمر نیروی هوایی ایالات متحده و محدود نمودن سرویس دهی به بخش هایی خاصی از این جنگنده و علاوه براین ، وجود شایعات نصب ردیابهای خاص بر روی این جنگنده ها که به مقامات آمریکایی اجازه می دهد تا برخی از سامانه های این جنگنده را درصورت نیاز غیر فعال کنند ، باعث شده تا نیروی هوایی پاکستان نتواند از آخرین حد قابلیتهای این جنگنده استفاده نماید . با درنظرگرفتن تمامی این موضوعات ، خرید جی-10سی منطق سیاسی قابل توجهی را بدنبال خود خواهد داشت ، حتی اگر این امر منجر به افزایش هزینه های پاکستان در خصوص اضافه شدن یک جنگنده جدید به موجودی فعلی گردد . برخی ناظران معتقدند که روابط نزدیک میان پاکستان و چین حتی میتواند به اصلاح جتهای جی-10 نیروی هوایی این کشور به قابلیت حمل و پرتاب مهمات هسته ای نیز منجر گردد . این نقشی است که امروز توسط اسکادران های کهنه کار میراژ نیروی هوایی پاکستان مسلح به موشکهای کروز "رعد" صورت می گیرد و جی-10 می تواند به بهترین گزینه برای این ماموریت تبدیل شود .علاوه براین ، خرید جی-10 سی در واقع پاسخی است به تحویل 36 فروند جنگنده رافال به نیروی هوایی هند که با احتمال افزایش این تعداد به 114 فروند ، خطر جدی برای نیروی هوایی پاکستان درراه خواهد بود . در این خصوص، رافال های هندی در صورت مسلح شدن به سامانه های جنگ الکترونیک پیشرفته تر و موشکهای دوربردتر ،برتری نسبی را در برابر اسلام آباد ایجاد می نماید ولی پس از عملیاتی شده کامل جی-10سی در پاکستان بعنوان یک جنگنده نسل 4.5 این برتری تا حدودی کم رنگ خواهد شد .در واقع ، اعلام رسمی خرید جی-10سی توسط وزیر کشور پاکستان به جای فرمانده نیروی هوایی نشان میدهد که خرید این جنگنده چینی ، به نوعی برای تحت الشعاع قراردادن خرید رافال از سوی هند صورت پذیرفته و این نه تنها برای پاکستان ، بلکه برای چین به منظور افزایش مشتریان این محصول خبر خوبی بشمار می رود. پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بخش سوم سرتیپ مایکل هرزوگ ،نویسنده مقاله اسراییل – ایالات متحده ، اقدام مشترک برای اعمال فشار منطقه ای و داخلی بر ایران : از یک نظر ، شروع بحران در سوریه ، موجب گردید تا اسراییل بعنوان بخشی از یک تلاش گسترده بین المللی و منطقه ای ، اقدامات هماهنگ تری را به منظور مقاومت در برابر گسترش حوزه نفوذ ایران و همچنین محدود سازی استقرار نظامیان ایرانی در سوریه به اجرا بگذارد . در این میان ، پیشگامی ایالات متحده در ترک توافق هسته ای در ماه مه 2018 و همچنین اعمال تحریم های شدید تر اقتصادی علیه تهران ، موجبات فشار بیشتر بر ایران را فراهم آورده است . علاوه براین ، کشورهای حوزه خلیج فارس به رهبری عربستان سعودی و امارات متحده عربی که همزمان در حال جنگ با شبه نظامیان حوثی در یمن هستند ، موفقیت چندانی را در عقب راندن تهران از مواضع فعلی خود بدست نیاورده اند . در این میان ، تنها مراکش به شکل خاص ، روابط دیپلماتیک خود را در سال 2018 با این ادعا که ایران در حوادث صحرای غربی دخیل است قطع نمود . اگر چه این تحرکات تاثیر چندانی بر ادامه مسیر توسط تهران نداشت ( عبارت از مترجم ) ، اما برای اسراییل و بازیگران سنی عرب منطقه ، نگرانی های مشترک در خصوص طرح های آتی تهران موجب شد تا بستر لازم بصورت فزاینده ای برای گفتگو و همکاری متقابل فراهم گردد. در مجموع ، بخش عمده ای از کشورهای اهل سنت ( نکته جالب تاکید بیشتر نویسنده متن روی تفاوت مذهبی و کمتر توجه به تفاوت نژادی است . م ) از اقدامات تهران در نگرانی بسر می برند و از اقدامات اسراییل قدردانی می نمایند . اما در این میان آنچه که قطع به یقین ناچیز به نظر نمی رسد ، نآرامی های داخلی ایران در حوزه مسائل اقتصادی است که بنا برخی تحلیل ها از سرمایه گذاری سنگین در لبنان ، سوریه ، غزه و یمن حاصل آمده است . با این وصف ، اگر چه این ناآرامی ها ، جسته و گریخته مستمر تحلیل میشود ، اما حتی با قبول این نکته که فشار ایالات متحده ، عامل اصلی در وقوع آن است ، با این حال ، پیش بینی تغییر ساختار حاکمیتی بسیار مشکل بوده و در برخی موارد اطمینانی در این خصوص که این روند می تواند زلزله ای سخت را در آینده ایجاد کند ، بدست نمی دهد . علاوه براین ، محدود شدن دسترسی ایران به منابع سرمایه ای باعث خواهد شد تا پول مورد نیاز برای هزینه در سوریه ، حزب ا... و گروه های فلسطینی ، بشدت کاهش یابد . در این میان ، پرونده حزب ا... قابل توجه تر به نظرمی رسد ، بخش اطلاعات خارجی سرویس امنیتی اسراییل براین باوراست که بودجه ایران برای این گروه در سال 2019 چیزی در حدود 40 درصد کاهش یافته و با کمکهای سالانه نزدیک به یک میلیارد دلار می رسد . تحلیلگران معتقدند که مجموعه تحریم های ایالات متحده علیه شرکتها ، افراد و بانکهایی که مشکوک به ایجاد ارتباط با حزب ا.. هستند ، موجب شده تا فشار مالی براین گروه افزایش یافته و این نیز بطور مستقیم بر مشکلات این گروه برای تامین نیازمندی های عناصر درگیر در سوریه (شامل کمک های یارانه ای به خانواده های مجروحین و شهداء / توضیح مترجم ) نیز بیافزاید . کارشناسان امنیتی تل آویو معتقدند که نتیجه این بحران مالی ، احتمالا حزب ا.. را مجبور خواهد کرد تا ضمن عقب کشاندن نیروهای خود از سوریه ، حقوق و دستمزدها را کاهش داده و هزینه های مرتبط با برنامه های اجتماعی و رسانه ای خود را به حداقل رسانده و از سوی دیگر ، تمرکز خود را برای جمع اوری کمک های مالی قرار دهد . علیرغم این مساله و با توجه به گستردگی حوزه عملیاتی حزب ا... در سوریه ، این گروه هنوز مانعی برای ادامه فعالیت ، پیش روی خود نمی بیند و با توجه به وجود منابع درآمدی مستقل ، گزینه توسعه فعالیتهای اطلاعاتی- نظامی همچنان برای آنها برقراراست . بااین وصف ، براساس اطلاعات موجود ، منطقی است که فرض شود ، بحران اقتصادی حزب ا... ، علیرغم اینکه بطور کامل تحت الشعاع بحران اقتصادی لبنان قرار گرفته ، می تواند برنامه ریزی های رهبری این گروه را به منظور اجرای نقشه رویارویی بزرگ با اسراییل ، دچار اختلال کند . گستره نفوذ سیاستهای حزب ا... در لبنان را میتوان به استفاده از اهرم های خود برای جلوگیری از میانجگیری بین المللی برای ورود به مساله مورد اختلاف میان لبنان و اسراییل برسر عملیات اکتشاف و بهره برداری از میادین گازی شناسایی شده در مدیترانه که احتمالا در آینده یکی از منابع درآمدی این گروه ( و شاید هم ایجاد یک جای پا برای شرکتهای ایرانی در مدیترانه . م ) خواهد بود ، میتوان نام برد . با توجه به این پس زمینه تشریح شده ، تصمیم ترامپ برای خروج از سوریه برای اسراییل یک خبر ناامید کننده بشمارمی رفت ، چرا که بخش عمده ای از صاحب نظران مسائل منطقه ای ، این تصمیم را حرکتی در مسیر اشتباه که می تواند فضا را بطور کامل برای ایران و روسیه باز کند ، تحلیل نمودند . در هرصورت ،به نظر می رسد که مقامات تل آویو ،تقسیم کار موجود برای مهار نفوذ ایران در منطقه را به شکل کلی پذیرفته اند ، بدین معنی که به شکل همگام با فشار اقتصادی ایالات متحده که شامل حوزه هسته ای نیز میشود وعمدتا" با کاربرد ابزارهای اقتصادی و سیاسی است ، بازیگران منطقه ای به همراه اسراییل ، بصورت انحصاری با متوسل شدن به ابزارهای نظامی که با پشتوانه ایالات متحده نیز همراه است ، تلاش خواهند کرد تا ایران را هرچه بیشتر به عقب برانند . علاوه براین ، مدیریت حوادث در سوریه به گونه ای است که نشان می دهد ، تصمیم ایالات متحده برای اجرایی نمودن عقب نشینی از سوریه همگام با اجرای برنامه های تدوین شده ای برای ایجاد اختلال در نقشه ایران برای ایجاد کریدور تهران- مدیترانه بواسطه به رسمیت شناختن حاکمیت اسراییل بر جولان وهمچنین بستر سازی تدریجی راهبرد ایران ستیزی / ایران هراسی در افکارعمومی جهان عرب است . استحکام بالقوه : برخی از تحلیلگران منطقه ای ، در ارزیابی آنچه که فرآیند " نبردی میان جنگها " ( campaign between the wars) اسراییل در سوریه نامیده می شود ، براین اعتقاد قرار دارند که وضعیت فعلی احتمال رسیدن به نقطه عطفی منفی ( معکوس ) که درآن روند حوادث از حوزه موفقیت به سمت خطر پذیری را بیش از پیش به نمایش گذاشته است . در واقع ، این افزایش خطرپذیری عملکرد اسراییل در سوریه ، به معنای پذیرش این نکته است که ایران به احتمال بسیار زیاد ، واکنش قوی تری را بصورت مشترک با سوریه نسبت به حملات اسراییل صورت دهد و این مستقیم به معنای تشدید خطر برای ارتش اسراییل ( بخصوص نیروی هوایی ) و در نهایت تشدید تنش میان تل آویو و مسکو گردد. این نگرانی فزاینده ، بحثهای گسترده ای را در این زمینه که "پروژه دقیق" ایران در منطقه ، به اندازه کافی بازدارندگی لازم را فراهم خواهد کرد تا توجیه کننده گسترش حملات اسراییل ، حتی با پذیرفتن خطر وقوع یک درگیری تمام عیار متعارف ، فراتر از قابلیتهای هسته ای اسراییل ، باشد ؟؟ در حال حاضر ، بخش عمده ای از صاحبنظران حوزه امنیتی در تل آویو اعتقادی به این که روند حوادث به نقطه ای نزدیک می شود که ایجاب کند ، اسراییل نیازمند تغییر روش در سوریه است ، ندارند ، ضمن اینکه رصد دقیق وقایع نشان میدهد که احتمالا ارزیابی آنها درست باشد ، بدین معنی که هنوز احتمال نزدیک شدن درگیری های پراکنده و غیر مستقیم فعلی به یک جنگ تمام عیار میان اسراییل ، ایران و متحدانش در سوریه ( و حتی منطقه . م ) بسیار زیاد بوده ، اما پیش بینی زمان و چگونگی آن بسیار دشوار به نظر می رسد . انچه که تحلیل های فعلی نشان می دهد ، دوطرف هنوز اشتیاق زیادی برای تشدید درگیری به دلایل پراهمیتی نظیر ادامه درگیری در سوریه ، افزایش تنش میان ایران و ایالات متحده ، خروج آمریکا از توافق هسته ای و در نهایت افزایش فشار ناشی از اعمال تحریم های افزون تر ، وجود ندارد . از سویی دیگر ، اقدامات تنبیهی ایالات متحده ، موجبات واکنش غیر قابل پیش بینی ایران در سال 2019 که منتهی به ساقط شدن یک پهپاد امریکایی در ژوئن این سال شد ، علاقه طرفین به باز کردن یک جبهه درگیری جدید را به حداقل ممکن کاهش داد . اما برخی نیز براین اعتقاد قرار دارند که احتمال از کنترل خارج شدن چرخه ضربه متقابل نظامی ایران در پاسخ به حملات مستمر و به نسبت پرتلفات اسراییل ،وجود دارد . به عنوان مثال ، در ژانویه 2019 این تصور همواره وجود داشت که ایران در پاسخ به حملات هوایی اسراییل ، تمامی نقاط مسکونی موجود در جولان شمالی را زیر اتش موشکهای خود بگیرد و این با توجه به تراکم حضور غیر نظامیان ، میتوانست فاجعه ای برای اسراییل محسوب گردد . علاوه براین ، هر لحظه می بایست این احتمال را در نظر گرفت که ایران به شکل غافلگیرانه ای ، بخشی از توان پدافندی خود را به سوریه منتقل و حملات هوایی اسراییل را با خطر جدی مواجه کرده و متقابلا" اسراییل نیز بسمت از میان بردن این قابلیتها حرکت نماید . با وجود این ، یک سناریوی محتمل دیگر نیز قابل بررسی است که درآن ، ایران یکسری حملات ایذایی نظامی را در امتداد مرز میان اسراییل و سوریه به منظور القاء وجود بازدارندگی و همچنین افزایش تنش میان اسراییل و روسیه و فشار به ایالات متحده در منطقه ، طراحی و اجرا کند . بطور طبیعی ، این روند محتمل می تواند توانایی اسراییل و روسیه را در مهار ایران و متحدانش بشدت تضعیف نماید . در واقع ، تحلیلگران براین عقیده اند که عواقب ناخواسته تشدید درگیری ها در صحنه رزمی سوریه ، می تواند به شکل سهوی ، بحران دیگری را با روسیه ایجاد کند واسراییل می بایست از ورود به این ماجرا بشدت خودداری نماید . گانتز (شخص میانه تصویر ) در میان جامعه افسران ارتش عبری یکی از هشداردهندگان مستمر در خصوص افزایش توان ضربتی ایران و حزب ا... بر علیه منافع اسراییل است از سویی دیگر ، لبنان ، عرصه دیگری در ماجرای میان اسراییل وایران محسوب می شود . در واقع شرایط خاص این کشور موجب شده تا مهمترین مولفه های توسعه " پروژه دقیق" ایران ، با کمترین دغدغه ، در انجا پیگیری گردد . بدین معنی که ایران بعنوان بخشی از برنامه گسترده خود برای ایجاد یک جبهه نیرومند در برابر اسراییل ، براین قصد است که سازمان رزم حزب ا.. لبنان را به تسلیحات راهبردی نظیر زرادخانه ای عظیم از موشکهای زمین به زمین برای پوشش کل مناطق اسراییلی نشین ، موشکهای پیشرفته ضد هوایی و ضد کشتی ، هواگردهای بون سرنشین و درنهایت کمک برای توسعه شبکه بزرگی از تونل برای اجرای عملیاتهای تهاجمی د درون خاک اسراییل ( سرزمین های اشغالی . م ) و همچنین سرمایه گذاری برای ایجاد زیرساختهای پشتیبانی در جنوب سوریه مجهز نماید . بنابراین ، از دریچه نگاه تل آویو ، حزب ا.. بتدریج به یک ارتش کلاسیک تبدیل میشود که علیرغم تحمل تلفات قابل توجه در سوریه ، تجربیات رزمی ارزشمندی را بخصوص در حوزه جنگ شهری ، شامل سازماندهی صورتبندی های نظامی در مقیاس گردان ، کاربرد صحیح اطلاعات در میدان نبرد ، استفاده از هواگردهای بدون سرنشین و اجرای عملیات هماهنگ با سایر عناصر درگیر ( سوریه ، ایران ، روسیه و حتی ارتش لبنان ) کسب نموده است . شواهد موجود نشان می دهد که تا کنون ، اسراییل موفق شده تا تلاش های حزب ا.. را در جنوب سوریه تا حدودی خنثی نموده تا جایی که در دسامبر 2018 ، ترکیبی از عملیات اطلاعاتی و میدانی موجب گردید تا حداقل شش تونل مرزی کشف و ویران شود . در این میان برخی ناظران براین باورند که این عملیات ضربه قابل توجهی به نزدیک به 15 سال تلاش این گروه برای نفوذ به داخل اسراییل و یک غافلگیری به تمام عیار روانی محسوب میشد ، چرا که دراین بازه زمانی ، گروهای عملیات ویژه حزب ا... ( یگان رضوان ) مستمرا به داخل اسراییل نفوذ و مبادرت به اجرای عملیات ایذایی می نمودند . اما آنچه که امروز برای اسراییل یک چالش عمده محسوب میشود ، نه عملیاتهای ایذایی ، بلکه مواجهه با سیل عظیم موشکها و احتمالا هواگردهای بدون سرنشین حزب ا... است که بدون شک از سوی ایران پشتیبانی لجستیک می گردد. بااین حال ، در خصوص تاثیر مولفه لبنان در روند توسعه "پروژه دقیق" ایران ، برخی تحلیلگران معتقدند که دو شریک اصلی برنامه ( حزب ا.. و ایران ) تا قبل از رسیدن به نقطه مطلوب ، راه زیادی را می بایست طی کنند . بعنوان مثال ، اطلاعات نشان می دهد که هنوز خطوط تولید در مقیاس صنعتی هنوز راه اندازی نشده ، بنابراین هنوز ذخیره قابل توجهی از موشکهای دقیق پدید نیامده است و بطور طبیعی ، حزب ا.. دسترسی سیستماتیک ( بر خلاف تبلیغات رسانه ای این گروه ) کافی به این موشکها ندارد . با این وجود ، پروژه همچنان روند رو به جلویی را طی می کند و احتمالا در آینده نه چندان دور به بلوغ کامل خواهد رسید . بطور قطع ، اتمام این برنامه ، یک معضل جدی امنیتی برای اسراییل فراهم خواهد نمود ( البته اگر تا به حال نکرده باشد . م ) ، بدین معنی که اگر اسراییل اجازه دهد تا این برنامه براساس برنامه ریز های از پیش طراحی شده ، ادامه یابد ، همانطور که قبلا گفته شد ، دراینده با یک زرادخانه عظیم موشکی مواجه خواهد شد که کنترل آن ، هزینه های جانبی بسیاری را در بر خواهد داشت. از سویی دیگر ، حمله به تاسیسات شناسایی شده در خاک لبنان ، موجبات تشدید خطر جنگ را افزون تر از حملات به خاک سوریه ، ایجاد می نماید که این نیز ، خود بدلیل ماهیت ویژه صحنه رزمی در لبنان ، جایی که حزب ا... مستقیما با پشتیبانی ایران ، در برابر اسراییل ، صف آرایی نموده و دوطرف براین تلاش هستند تا از فرسایش توان بازدارندگی خود ، جلوگیری نمایند ، خواهد بود . بدین ترتیب ، تا زمانی که حزب ا... ، ورود به یک جنگ همه جانبه با اسرییل را در اولویت خود قرار نگذاشته باشد ، براین سعی خواهد بود که از آستانه مشخصی عبور ننماید ، چرا که خارج شدن محاسبات نظامی از کنترل ، منجر به یک درگیری جدید ، فراتر از آن چیزی که در تابستان 2006 ، رخ داد ، می گردد و این وضعیت در میان تحلیلگران دو طرف ، یک احتمال قابل توجه است . در حالی که سمت مقابل ( اسراییل ) نیز براین نکته واقف خواهد بود که درصورت تصمیم به جنگ ، می بایست واکنش خشونت آمیز متقابل حزب ا... را به منظور ایجاد بازدارندگی متقابل در نظر گیرد و این همان عاملی است که تصمیم گیرندگان مستقر در تل آویو را کمتر متمایل به واکنش دربرابر برنامه رو به گسترش مشترک موشکی خواهد نمود . به منظور مقابله با این تهدید ، اسراییل از چند سال قبل ، یک جنگ اطلاعاتی همه جانبه را در منطقه به راه انداخته و این بطور دقیق ، همان استراتژی " نبردی میان جنگها " است که پیش از این مورد بررسی قرار گرفت . درواقع امر ، اطلاعات حاصله از این نبرد اطلاعاتی ، یک پرتو نور را بصورت متمرکز بر روی فعالیتهای ایران و حزب ا.. بر علیه اسراییل قرار داده که می تواند بصورت یک زنگ هشدار با هدف ایجاد فشار سیاسی داخلی و خارجی بر روی این گروه و پشتیبان لجستیکی اش ، عمل کند . نمود این نبرد را می توان در سپتامبر 2018 ، زمانی که نتانیاهو از فرصت بدست امده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای افشاء تاسیسات موشکی حزب ا.. در بیروت استفاده کرد ، مشاهده نمود . در حالی که پس از این سخنرانی ، بلافصله هر سه زیرساخت فوق الذکر بسرعت برچیده شد ، ولی این خبر ، ماهیت و شکل فعالیتهای بخش مهندسی سپاه را نیز هدف قرار می داد . علاوه براین ، در بهار 2019 ، تل آویو هشداری را با واسطه واشنگتن به بیروت ارسال نمود که واکنش متقابل سید حسن نصرا... در روز قدس همین سال ( آخرین جمعه ماه رمضان / 31 ماه مه 2019 ) را در پی داشت . وی در این سخنرانی اظهار داشت که حزب ا.. فاقد تاسیسات تولید موشک های دقیق است ، اما از ذخیره قابل توجهی برای تغییر معادله نبرد برخوردار بوده و هر گونه حمله اسراییل ، با پاسخ سریع ، مستقیم و قدرتمند این گروه مواجه خواهد شد . هر چند اسراییل نیز به نوبه خود ، پتانسیل اقدامات متقابل ، فراتر از قلمرو اش ، شامل سامانه های دفاعی لیزری ( که همچنان در حال توسعه بوده ولی بازه زمانی مشخصی تا استقرار کامل و عملیاتی برای ان پیش بینی می شود ) ، بکارگیری سامانه های اخلالگر GPS ( با فرض اینکه این سیستمها ، اثری بر روی سامانه های مشابه اسراییلی یا روسی نداشته باشد ) خواهد بود . اما در صورتی که روند شرایط به گونه ای جلو برود که ایران و حزب ا.. ، با توسعه قابلیتهای رزمی خود ، دست بالاتری را در اختیار گیرند ، در آن زمان ، کاربرد گزینه نظامی ، چندان دور نخواهد بود . مضاف بر سوریه و لبنان ، استقرار موشکهای ایرانی در عراق نیز چالشی دیگر برای اسراییل به نظر می رسد ، هر چند کمیت اسقراری انها احتمالا کمتر از دو کشور فوق الذکر باید باشد ، هر چند ضربه به برنامه موشکی ایران در عراق ، بهترین انتخاب اسراییل نخواهد بود ، چرا که از یک سو ، ایالت متحده هنوز در این کشور حضور نظامی دارد که میتواند فشار سیاسی را بر دولت این کشور افزون تر نماید و از سویی دیگر اجرای احتمال ضربه به اهداف آمریکایی را بیشتر خواهد نمود که این نیز به نوبه خود ، تمامی خطرات را متوجه اسراییل خواهد نمود ، در نتیجه ، استدلالی وجود دارد که دران هرگونه وارد نمودن ضربه مستقیم به ایران و یا نیروهای نیابتی آن در عراق ، تنها پس از شلیک موشک از داخل خاک عراق ( درصورت درگیری مستقیم ایران – ایالات متحده یا ایران- اسراییل ) می بایست صورت پذیرد . در حقیقت ، می توان چنین تحلیل نمود که هرگونه افزایش تنش میان ایران و ایالات متحده ، تحت شرایط خاصی می تواند بطور مستقیم ، احتمال برخورد مستقیم میان ایران و اسراییل را افزون تر نماید . رهبر حزب ا.. لبنان ، به شکل صریح در سخنرانی روز قدس 2019 بیان نمود که آغاز هرگونه جنگ علیه ایران توسط ایالات متحده ، آتش آن را فراتر از مرزهای ایران در خاورمیانه گسترده خواهد نمود و نیروها و منافع ایالات متحده بلافاصله هدف قرار خواهد گرفت . وی به اسراییل نیز هشدار داد که تمام منطقه در شعله های اتش خواهد سوخت و عربستان نخستین کشوریاست که بهای ان را می پردازد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............ 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

بسم ا... یک جمله ای را همیشه در میلیتاری عرض کردم ، قبل از اینکه گلوله نخست در جنگ شلیک بشود ، صحنه نبرد در قلب و ذهن طرفین درگیری شکل می گیرد ، اتفاق می افتد و نتیجه نهایی آن هم در همین موقعیت رقم می خورد ، بعد از این مرحله هست که گلوله ها شلیک میشود انتقال اف-22 به امارات ، مثل انتقال بمب افکن های بی-52 نیروی هوایی به قطر هست ، این انتقال هم نه پیامی برای حوثی های یمن که اصولا فاقد قدرت هوایی هستند ، بلکه برای حامیان حوثی ها هست . اما نکته اینجاست که میزان تاثیر چنین حرکاتی را آمریکایی ها چه شکلی اندازه می گیرند که اقدام به چنین حرکاتی می کنند . آیا فقط یک حرکت تاکتیکی هست که اعلام کنند ، ما ( امریکایی ها ) در زمان خودش ، با استفاده همه توان موجود وارد عمل خواهیم شد یا نه ، بیشتر برای دلگرم کردن امارات هست که از اقدام مستقیم حوثی ها علیه خودش ، در چنین ابعادی ، غافلگیر شده و قصد کاهش تبعات امنیتی چنین اقداماتی از سوی حوثی های یمن را دارد که این امر حتی با وجود فالکن های بلاک 60 ( دیزرت فالکن ) محقق نمی شود و نیروی قدرتمند تری برای جلب توجه افکار عمومی نیاز دارد . اینها جنبه هایی از این اقدام هستند که باید بررسی بشود

بسم ا... با توجه به اینکه شایع هست که روسها قراره روز سه شنبه ( 26 بهمن 1400 ) حمله کنند ، در نظر سنجی میلیتاری شرکت بفرمایید متشکرم

بسم ا...

بسم ا... برجک بدون سرنشین برای نفربرهای نیروی زمینی سپاه

بسم ا... ویدئویی از مکانیزم عملکرد توپ ضد هوایی 40 م.م بوفورز https://www.aparat.com/v/9i3lW/توپ_ضد_هوایی_40_م.م_بوفورز

بسم ا... برای داشتن یک پیش زمینه برای درگیری احتمالی

پرواز بر فراز آسمان مرگبار کنگره تصمیم می گیرد : تخصیص 75 میلیون دلار برای توسعه هواگردهای شناسایی ارتش تصمیم گیران حاضر در کنگره براین تمایل قرار دارند که بودجه ای به میزان 4/75 میلیون دلار را برای توسعه هواگردهای جدید شناسایی در اختیار ارتش قرار دهند ، اما برخی در کنگره معتقدند که شک و تردیدهایی در این زمینه وجود دارد . در این میان ، یک سئوال حیاتی وجود دارد که آیا یک هواگرد مسلح ، با سقف پرواز پایین و سبک وزن ، تهدیدات روسیه را پاسخ خواهد داد ؟ آیا ارتش می تواند هواگرد شناسایی/ تهاجمی آینده (FARA) را در کنار شش اولویت دیگر خود ، دنبال کند ؟ ژنرال رودی استویچ ، ژنرال بازنشسته ارتش که از انتشار چنین تحلیلهایی نگران به نظر میرسید ، معتقد است که علیرغم نبود اطلاعات لازم از جزییات این طرح ، الزام ارتش برای برخورداری از چنین قابلیتی به کنگره ارسال شده و می بایست اعتبار لازم بدان داده شود . ژنرال رودی استویچ OH-58 وجود نیازمندی های ضروری ، بخش بنیادین هر برنامه تسلیحاتی برای ارتش بشمارمی رود ، اما به شکل خاص ، این برنامه ، تلاش ارتش برای یافتن جایگزینی برای ناوگان بالگردهای شناسایی OH-58 کیووا است که ناوگانش ، اکنون روند کاهشی خود را در بخش های مختلف ارتش دنبال می کند . RAH-66 در گذشته ، پروژه هایی نظیر RAH-66 کومانچی ( بالگردی با فناوری پیشرفته پنهانکاری ) و ARH-70 با جاه طلبی کمتر در حوزه فناوری براساس پلت فرم بالگرد غیر نظامی بل-407 ، لغو گردید . در نتیجه برنامه تسلیح ارتش به یک بالگرد دیده بانی سبک وزن در ابتدای آغاز خود ، بطور کامل از دستور کار خارج شد و ارتش به استفاده از بالگردهای توپدار آپاچی در ترکیب با پرنده های بدون سرنشین ، محدود گردید که نتایج چندان مطلوبی در پی نداشت . ARH-70 اما در حال حاضر ، ارتش با دنبال نمودن برنامه جدیدی که هواگرد شناسایی/ تهاجمی آینده (FARA) نام دارد ، درپی آن است که همزمان سه هدف مهم را محقق کند : 1- طراحی و تولید یک هواگرد جدید با سرعتی در حدود 250-180 گِرِه ، که بسیار سریعتر از یک بالگرد متعارف است که در مجموع نیروهای مسلح را بسوی کاربرد نسل جدیدی از بالگردهای ترکیبی و تیلیت روتورهایی رهنمون می نماید که در آینده ممکن است شرکتهای تسلیحاتی را وارد رقابت جدیدی برای تولید این هواگردها نماید . 2- یک هواگرد شناسایی در این کلاس ، قادر است تا سریع تر و آسان تر از بالگردهای سنگین تری نظیر آپاچی در ارتفاع کم ، برروی مناطق شهری پرواز نماید که در این زمینه، پلتفرمهای کوچکی نظیر بالگرد سیکورسکی S-97 ، مناسب تر از پیشنهادات شرکت بل به نظر میرسد . 3- یک هواگرد با قابلیت پرواز خودکار بیشتر که میتواند با دو خدمه یا بدون آن ( به شکل اختیاری برای کاربر ) پرواز کند ، در ترکیب با نیم دوجین پهپادهای بدون سرنشین مسلح به موشک ، ترکیب قابل توجهی را برای کاربران احتمالی فراهم می نماید . هواگردهای شناسایی مسلح آینده ، در ترکیب با پرنده های بدون سرنشین رزمی ، پیاده نظام و توپخانه ، می توانند حریف قابل توجهی برای کشور متخاصم که به پدافند زمین به هوا به شیوه روسی مسلح هستند ، بشمار آیند ، چرا که با توجه به قابلیتهای فوق الذکر ، این هواگردها می توانند برای اجرای ماموریتهای محوله ، به عمق خاک دشمن نفوذ نموده ، اهداف مورد نظر ارتش را پیدا نموده و در صورت نیاز ، آنها را منهدم نمایند . ایده مفهومی بویینگ- سیکورسکی ژنرال استویچ اعتقاد دارد که خلبانان ارتش با چالشی جدید روبرو خواهند شد ، چرا که هواگردهای سریع آینده ، به مجموعه ای کامل از اقدامات متقابل در برابر دفاع هوایی دشمن مسلح می شوند و این به معنای پشتیبانی نزدیک هوایی مطلوب تر از سایر واحدهای ارتش و تسهیل چنین ماموریتهایی برای نیروی هوایی است . با ورود این هواگردهای جدید، عملیات برفراز خطوط مقدم (FLOT) ، که به معنای حمایت از سربازان در خطوط تماس با دشمن است ، در مقایسه با گذشته ( نظیر آنچه که در سالهای 90-91 اجرا شد ) بسیار مطلوب تر و هماهنگ تر خواهد شد . به اعتقاد این ژنرال آمریکایی ، بالگردهایی آپاچی که قبل از آغاز مرحله اصلی عملیات طوفان صحرا ، ماموریت ایجاد یک حفره در شبکه راداری ارتش عراق را بر عهده داشتند ، بر خلاف تصورات ، عملکردی مطلوب را برجای نگذاشت و صرفاً بدلیل اینکه این واحدها، بخشی از یک نیروی بزرگتر محسوب میشدند ، عملیات تهاجمی آنها موفق ارزیابی گردید . علاوه براین ، در آینده و با ورود این هواگردهای جدید ، ارتش در نظر دارد تا خدمه این سخت افزارهای هوایی را به مجموعه کاملی از تجهیزات بقاء (ASE) مسلح کرده تا پس از آموزشهای ویژه ، عملکردی مطلوب را به نمایش گذارند . به اعتقاد برخی تحلیلگران ، این مساله که بالگردهای ارتش در عملیاتهایی محوله در عراق و افغانستان بدلایل مختلف ، با تهدیدات چندانی مواجه نشدند و بر خلاف تصورات، این تسلیحات با کالیبر کوچک بود که برای خدمه هوایی چالش ایجاد نمود ، امادر جریان تهاجم به عراق در سال 2003 ، یک گردان از بالگردهای آپاچی که در تلاش بود تا بدون پشتیبانی آتش توپخانه ، به کربلا حمله کند ، بشدت از سوی واحدهای عراق مسلح به موشکهای ضد هوایی شانه پرتاب مورد حمله قرار گرفت . با این حال ، ارتش برای اقدام برعلیه یک دشمن مسلح به فناوری پیشرفته تر نظیر روسیه ،حتی با وجود استفاده از پهپادها ، موشکها و پیاده نظام برای تخریب رادارها و آتشبارهای دفاع هوایی ، ممکن است که دچار چالشی به مراتب جدی تر شود ،چرا که بدلیل نزدیک بودن دو نیروی درگیر ، عملاً برد زیاد و سرعت بیش از حد ، بی اهمیت خواهد شد . دراین وضعیت ، که تحلیلی مرگبار از جنگ آینده است ، تنها پرنده های بدون سرنشین هستند که می توانند به درون یک شبکه متراکم دفاع هوایی نفود کنند ، البته حضور خدمه هوایی منسوخ نخواهد شد ولی سرمایه گذاری ها بتدریج به سمت طراحی هواگردهای مسلح تر و با کارایی بالاتر گرایش پیدا میکند . پی نوشت : 1- ادامه دارد 2- به عمل ، کار برآید ..... صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم ا... تصویر موشک خیبرشکن ....عجالتا و قبل از انتشار اخبار تحلیلی بیشتر ... https://www.aparat.com/v/SUfMe

سلام علیکم عملیات تاخت آبی - خاکی در یک نگاه کلی ، بلحاظ طرح ریزی و اجرا در ردیف پیچیده ترین عملیاتهای نظامی قرار دارد و برای هر کدوم از سه تا نیروی دریایی ، زمینی و هوایی هم الزاماتی وجود دارد که درزمان پیاده شدن می بایست مورد توجه قرار بگیرد ، ترکیب این سه عامل ، موفقیت این نوع عملیات ها را تضمین می کند . با این حال ، نیروی مدافع هم سعی می کند در قالب ایجاد یک دفاع منسجم که شامل عناصر هوایی ، زمینی و دریایی هست ، از خط ساحلی خودش دفاع کند . این وسط ، توپخانه و بخصوص واحدهای توپخانه متحرک ، برای پس زدن عناصر آبخاکی ( شامل شناورها ، خودروهای زرهی آبخاکی ، تفنگدارهای دریایی و در نهایت Amphibious assault ship ها و .... ) استخوان بندی مدافعان را تشکیل می دهند . این در مورد سئوال شما هم صادق هست .. تایوانی ها دو تا تهدید عمده هوایی و دریایی را از چین احتمالا تعریف کردند ( بدلیل جزیره ای بودن این کشور ) و برای دور نگه داشتن چینی ها از ساحل در یک عملیات تاخت آبخاکی به سامانه های توپخانه ای متحرک نیازمند خواهند بود که به فرموده شما دارند آن را تهیه می کنند .

تعریف مقدماتی مفهوم دفاع ساحلی در دانش نظامی ، مفهوم " دفاع ساحلی" به مجموعه اقدامات اتخاذی از سوی کشور ساحلی ، برای حفاظت از خطوط و منابع ساحلی به منظور پیشبرد شکوفایی اقتصادی و سیاسی و علاوه براین ، جلوگیری از اعمالی که می تواند مانع نیل به چنین اهدافی گردد ، قابل تعریف است . در گذشته ، خط ساحلی تعریف محدودی را شامل می شد ،اما امروز منطقه ساحلی ، گستره وسیعی تری را شامل می گردد که از عمق 20تا 30 مایل در خشکی تا 12 مایل در دریا می تواند باشد . عناصر دفاع ساحلی نیز شامل یگان های عملیات ویژه ، واحدهای پلیس دریایی و درنهایت عناصر پشتیبان آتش می باشد که وظیفه نظارت و گشتزنی به منظور جلوگیری از نفوذ عناصر مهاجم و درگیرشدن با آنها در زمان نفوذ به خشکی را برعهده می گیرند . تاریخچه این نوع عملیات نظامی ، به دوران باستان ( ارتشهای یونان و روم ) بازمی گردد که در طول این دوران ( از سال 800 تا 1000 پس از میلاد ) روشهای دفاع از سواحل بتدریج توسعه پیدا نمود و تا جنگ جهانی اول ( عملیات مشهور پیاده شدن متفقین در گالیپولی ) و سپس جنگ دوم ( آنزیو ، نرماندی و سپس در صحنه نبرد اقیانوس آرام ) و در سالهای بعد از آن ( اینچون ، مالویناس ، گرانادا ، خلیج خوکها و درنهایت عملیات طوفان صحرا )نیز ادامه پیدا نمود . در مجموع ، تدوین و اجرای ترتیبات امنیتی برای دفاع از سواحل در طول تاریخ بسیار پرهزینه بوده ، هر چند سازمان دادن یک دفاع مناسب برای این حوزه جغرافیایی می بایست با انتخاب تاکتیک ها و سلاح های مناسب به گونه ای صورت پذیرد که بار اضافه ای برای کشور دارنده آن ایجاد نگردد . https://www.aparat.com/v/06Mi8 آ-222 ئی ، سامانه متحرک توپخانه ساحلی سامانه توپخانه دفاع ساحلی A-222 Bereg یک سخت افزار محصول روسیه است که برای از میان بردن شناورهای سطحی با تناز کوچک و میان وزن تا سرعت 100 گره دریایی ، ضمن برخورداری از برد کشف 35 کیلومتر و برد موثر 22 کیلومتر می تواند یک ابزار موثر به منظور اجرای ماموریت دفاع از ساحل باشد . این سیستم با دراختیار داشتن مزیتهای قابل توجهی نظیر کالیبر مناسب ، تطبیق پذیری بالا با تهدیدات ( در دو حوزه هدف و مهمات استاندارد مورد استفاده ) ، تنوع در انتخاب حالتهای عملیاتی و سرعت آتش بالا به تقریب همتای مشخصی در حوزه تسلیحات دفاع از ساحل ندارد . در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق ، نیروی دریایی این کشور علاوه برای تولید و بخدمت گرفتن سامانه های موشکی ضد کشتی ، از سیستم های تسلیحاتی توپخانه ای نیز برای دفاع از خطوط ساحلی خود در برابر یک تهاجم آبخاکی احتمالی از سوی ناتو استفاده می نمود . در میان نمونه هایی که عملیاتی شده بودند ، سامانه توپخانه ای متحرک 130 م.م اس ام-4 موجود بود که با پایان یافتن دهه هفتاد میلادی ، می بایست از رده خارج می شد چرا که میزان تحرک آن بسیار پایین و سامانه های کنترل و هدایت آتش آن نیز قدیمی شده بودند و این دفاع از خط ساحلی را در یک جنگ مدرن برای ارتش شوروی سابق بسیار مشکل می نمود . با توجه به این مساله ، در سال 1976 ، کار بر روی یک سامانه جدیدتر با کالیبر 130 م.م با شناسه A-222 Bereg آغاز شد که توسعه دهنده اصلی آن ، دفتر طراحی "تیتان" در اتحاد شوروی سابق بود . توپ دوقلوی کالیبر 130 م.م آ.کا. 130 واحد آتش این سامانه توپخانه ای ، براساس توپ مشهور دریایی AK-130 با شناسه تغییر یافته ZIF-94 انتخاب شد ، در حالی که برای عملکرد بهتر ، بخشی از قطعات و اجزاء متحرک هویتزر 152 م.م 2اس-19 ماستا ، نیز بدان اضافه گردید . علاوه براین ، بخش انتهایی این توپ ( قطعات مربوط به عقب نشینی پس از شلیک ) ، فشارشکن دهانه و بخش خارج کننده دود ناشی از سوختن باروت در قسمت مرکزی لوله نیز دچار تغییرات گردید که با توجه به این موارد ، سرعت شلیک در این سیستم جدید ، در مقایسه با توپ دریایی AK-130 به تقریب 4 برابر کاهش پیدا کرده است . تا سال 1980 ، تمامی تغییرات صورت گرفته در این توپ جدید ، تثبیت شده و برای طی مراحل اصلی ، یعنی وارد شدن به خط تولید ، به دفتر طراحی عودت داده شد . با این وصف ، بدلایل مختلف از جمله تمرکز نیروی دریایی برروی بخدمت گیری سامانه های موشکی ، این سیستم فورا وارد خدمت نگردید و پس از کش و قوس فراوان ، نخستین نمونه آن به سال 1988 از خط تولید خارج گشت و تا سال 1992 نیز تستهای آن در میدان تیر نیروی دریایی بطول انجامید . اگر چه این نمونه جدید بلحاظ ایده پردازی ، جالب به نظر می رسید ، اما ارتش بدلایل نامشخص ، از سفارش آن سرباز می زد بطوریکه پس از رونمایی از آن به سال 1993 ، محصول نهایی در نمایشگاه دفاعی ابوظبی به سال 1996 در معرض دید عموم قرار گرفت . توپ دفاع ساحلی اس ام-4 کالیبر 130 م.م این مساله ، در کنار مشکلات مادی ارتش روسیه پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، باعث شد تا اولین نمونه عملیاتی در سال 2003 وارد خدمت رزمی در یگان های دفاع ساحلی ارتش روسیه گردد که این امر در ابتدا برای واحدهای نیروی دریایی مستقر در دریای سیاه ( نووروسیسک ) صورت پذیرفت . براساس طراحی اولیه ، هر آتشبار آ-222 ترکیب ذیل را می بایست بخود می دید : 4 تا6 قبضه توپ خودکششی بر روی حامل چرخدار ماز-543 با کالیبر 130 م.م یک دستگاه پست فرماندهی متحرک 1 یا 2 دستگاه خودروی پشتیبانی که همانطور که گفته شد ، کل این سامانه توپخانه ای بر روی خودروی 8×8 ماز-543 قرار می گرفت . واحد آتش ( SAU ) : بخش اصلی این واحد ، یک قبضه توپ 130 م.م است که بر روی یک قنداق متحرک ( چرخشی ) مجهز به یک بلبرینگ ویژه غلتکی ، قرار می گیرد . این توپ با مجهز شدن به یک سامانه الکترومکانیکی ، حالتهای ذیل را می تواند از خود به نمایش گذارد 1-حالت خودکار : که براساس کدهای دیجیتالی ورودی از پست فرماندهی عمل می کند 2- حالت نیمه خودکار: که توسط تیرانداز با کمک سامانه های بصری هدایت توپ (ACS) عمل می کند که درصورت قطع ارتباط واحد آتش با پست فرماندهی و خودروی پشتیبانی رزمی ( OBD) استفاده می شود . در واقع ، استقلال عمل نسبی واحد آتش در سامانه توپخانه ای ای-222 به شکل قابل توجهی ، بقای کل مجموعه را افزایش میدهد ، به همین دلیل در این واحد ، برای استقرار بارگذار مهمات ، تیرانداز و فرمانده واحد موقعیتهایی تعبیه شده است . فرمانده واحد کنترل تمامی سامانه های بصری را برای هدایت ، نظارت ، شلیک و ارتباطات و حتی سامانه های پشتیبانی حیات را در اختیار دارد . تیرانداز نیز سامانه های ویژه خود برای نظارت ، هدایت ، ارتباطات و روشنایی داخل برجک را می تواند کنترل کند . ولی برای خدمه بارگذار ، دو جایگاه پیش بینی شده که یکی در نزدیکی سینی هدایت پرتابه به درون لوله و دیگری در نزدیکی سامانه بارگیری مهمات قرار می گیرد . برجک این توپ دو محل ذخیره مهمات برای 40 تیر گلوله را بخود می بیند ، در حالی که کل برجک مورد نظر برای جذب گرما و صدا عایق کاری شده است .با توجه به این نکته که این سامانه می بایست در محیط بسیار مرطوب ،مبادرت به عملیات کند ، به تقریب تمامی مکانیزم های بصری هدایت آن ، عایق کاری و برای خروج گاز حاصل از هر شلیک نیز ، در داخل برجک یک فن بسیار قدرتمند طراحی شده است که از طریق یک مجرا به بیرون از برجک هدایت می گردد . در همین راستا ، قبل از هر شلیک ، فرمانده واحد موظف است تا با جک های هیدرولیکی موجود ، برجک را با محل استقرار شاسی تراز کند ، با این وجود ، امکان اجرای آتش ، ضمن حرکت نیز برای این توپ وجود دارد که اصلاحات مربوط به شلیک توسط سایتهای اپتیکی و حسگرهای حرکتی صورت می پذیرد . نیروی الکتریکی مورد نیاز برای اجرای شلیک ، حرکت برجک و سایر اجزاء توسط یک ژنراتور در بخش جلویی حامل تامین می گردد ، در حالی که برای به کارا نداختن ، جک های تثبیت کننده ، باتری ها و سامانه های کنترل شلیک نیز یک منبع جداگانه وجود دارد . پست فرماندهی ( CPU) پست فرماندهی توپ متحرک دفاع ساحلی آ-222 شامل سامانه کنترل آتش BR-136 دوکاناله الکترو اپتیکی- راداری برای شناسایی و قفل بر روی اهداف و همچنین سامانه های ارتباطی و پشتیبانی حیاتی است . این سامانه ، یک گسترد دایره ای از وضعیت ساحل را در تمام شرایط جوی و شب و روز در اختیار کاربر قرار میدهد . در این سامانه ، از LMS (سامانه رصد محیطی / Local Monitoring Subsystem) برای کشف اهداف بصورت فعال و غیر فعال استفاده می شود که اگر به شکل کلی وظایف OWC ( Operational Watch Commander) مورد بررسی قرار گیرد ، ماموریتهای وی شامل توانایی رصد و کشف 4 هدف بطور همزمان وافزایش اطمینان پذیری از فرود پرتابه در 2 متری هدف خواهد بود . با توجه به این مساله ، پس از هر شلیک ، سامانه کنترل آتش BR-136 می تواند بلافلاصله با قفل شدن بر روی هدف بعدی ، مبادرت به شلیک نماید . این سامانه کنترل آتش تمامی پارامترهای هدایت خود را براساس شکل حرکت و تخمین فاصله از هدف و همچنین تخمین فاصله از محل استقرار بصورت خودکار محاسبه می کند که به هر کدام از شش واحد آتش اجازه می دهد تا در هر دقیقه ، 12 گلوله ( برای شش واحد آتش ، 72 گلوله در دقیقه ) بسمت هدف شلیک کند ، ضمن اینکه نتایج حاصل از شلیک را می توان با استفاده از دستگاه های چاپ رقومی ، مستند نمود . پست فرماندهی در سامانه آ-222 به 5 بخش اصلی تقسیم می شود 1-محفظه پیشرانه خودروی حامل که محل استقرار واحد برق اضطراری دیزل -الکتریک و مبدل برای تامین برق سامانه کنترل آتش BR-136 نیز هست 2- بخش آنتن که تجهیزات ارسال و دریافت 3- بخش کنترل تجهیزات ارسال و دریافت که بدلیل وجود تشعشعات مایکرویو ، دیواره های آن از لایه های محافظتی خاصی پوشیده شده است 4- بخش استقرار کاربر رادیو که داده های بدست آمده در آن پردازش میشود . در این بخش ، تمامی تجهیزات مربوط به ارسال و دریافت پیام های بی سیم نیز وجود دارد . مضاف براین ، بخش کنترل ژنراتور دیزل ، نیروی الکتریکی و بخش های پشتیبانی حیات نیز از این محل هدایت می گردند . 5- بخش استقرار سامانه های اپتیکی ، فرمانده خودرو ، خدمه ، کاربر رادیو و تکنسین برق که به سامانه های ناوبری ، ارتباطی و کنترل آتش مجهز بوده که همگی بصورت داخلی با یکدیگر ارتباط رادیویی دارند . کل حامل پست فرماندهی توسط یکسری جک های مخصوص ، تثبیت می شود تا از چرخش افقی آنتن اطمینان حاصل شود . این جک ها هم بصورت الکترومکانیکی و هم بصورت دستی قابل تنظیم است ، در حالی که برای افزایش رفاه خدمه و همچنین بقاء در محیط های آلوده به مواد شیمیایی جنگی ، دو دستگاه تهویه مطبوع در سقف آن کارگذاری شده است . خودروی پشتیبانی رزمی ( OBD) این حامل به شکل کلی وظایف ذیل را بر عهده دارد 1- حمل یک واحد منبع تغذیه شامل دو ژنراتور دیزل- الکتریک برای تامین نیروی برق پست فرماندهی 2-مخازن سوخت برای ژنراتورهای دیزلی برای 7 روز کار مستمر 3-بخش استراحت برای 2 تا 4 نفر از خدمه 4- آشپزخانه با قابلیت حمل غذا برای خدمه بمدت 1 هفته 5-برجک تیربار کالیبر 7.62 م.م روی بخش فوقانی 6- تجهیزات ویژه رفع آلودگی ش. م .ر 7-سامانه های ناوبری برای استقرار دقیق محل آتشبارها 8-محل ذخیره وسایل شخصی خدمه https://www.aparat.com/v/vQmMr با تمامی این اوصاف ، قابلیتهای این سامانه ، به گونه ای است که ارتش روسیه تا کنون موفق به جایگزینی آنها با سامانه های موشکی ضد کشتی کروز نشده است . دلیلی این امر را می توان در وجود " مناطق مرده " ( به فاصله چند کیلومتر تا چند ده کیلومتر ) میان برد موثر سامانه های موشکی و سیستم های توپخانه ای دانست . علاوه براین ، سامانه های کروزضد کشتی ، بر خلاف سیستم های توپخانه ای در برابر اخلال واحدهای دشمن ، به نسبت حساس بوده ، در حالی که شلیک موشک کروز بر علیه شناورهای تندرو که امروز کشورهای زیادی در حال مسلح شدن به آنها هستند ، چندان مقرون به صرفه نبوده و این ارزشمند بودن سامانه های توپخانه ای را آشکار می کند . با این حال ، در روسیه هنوز بحث های بسیار جدی در خصوص مقایسه میان دو کالیبر 152 و 130 م.م برای توپخانه ساحلی وجود دارد . توپهای کالیبر 152 م.م قابلیت شلیک مهمات با خرج موشکی و مهمات هسته ای تاکتیکی را دارند ، در حالی که توپهای 130 م.م سرعت آتش بالایی را به نمایش می گذارد . در این خصوص پیشنهادات فراوانی برای تبدیل واحد آتش از روی حامل چرخدار به شاسی تانک ( شنی دار ) نیز وجود دارد که این مساله ، حامل توپ را در برابر آتش متقابل دریایی ( با کالیبر 127 م.م ) به نسبت مصون نگاه می دارد ولی افزایش وزن مجموعه ، قابل چشم پوشی نخواهد بود . توضیح نحوه عملکرد آتشبار 1- طول لوله ،45 برابر اندازه کالیبر 2- زاویه حرکت عمودی توپ : 5 تا 50 درجه 3- زاویه حرکت افقی توپ : 120 درجه 4- سرعت حرکت خودروها ، 60 کیلومتر در ساعت 5- تبدیل وضعیت به حالت رزمی ، حدود 20 دقیقه 6- نرخ آتش شش واحد شلیک ، 72 گلوله در دقیقه 7- برد رزمی آتشبار، حدود 850 کیلومتر 8- فاصله استاندارد میان واحد آتش و پست فرماندهی ، کمتر از 1000 متر 9- وزن حامل ها ، از 43 تا 44 تن پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... چهل و سه سال پاسداری از آسمان ایران و همچنان ادامه دارد ...... 19 بهمن 1357 19 بهمن 1400

بسم ا... نبرد بریتانیا یکی از سئوالاتی که همیشه برای مخاطبان فیلم های جنگی بخصوص فیلم قابل تامل " نبرد بریتانیا " ( تولید شده به سال 1969 ) ایجاد می شد ، این بودکه هواپیماهای آلمانی مورد استفاده در آن به طور دقیق از چه منبعی برای تولید این فیلم بیگ پروداکشن تهیه شده بود ... درواقع امر ، تهیه کننده این فیلم ( هری سالتزمن ) چیزی نزدیک به 27 فروند جنگنده اسپیت فایر با درجات مختلف آمادگی را در موزه های مختلف این کشور پیدا نموده که تنها 12 فروند از آنها قابلیت پرواز را پیدا کرده بودند . در حالی برای جنگنده های هاریکن ، این تعداد فقط به 6 فروند می رسید که فقط 3 فروند از آنها می توانست به پرواز درآید . برای بازسازی قدرت هوایی لوفت وافه در تابستان- پائیز سال 1940 ، تمامی جنگنده های مسراشیمت-109 موجود در فیلم از نیروی هوایی اسپانیا ( حدود 50 فروند ) خریداری گردید که از این تعداد ، حدود 17 فروند آماده پرواز شد . این جنگنده ها ، در جران تولید فیلم ، توسط خلبانان نیروی هوایی اسپانیا و برخی از آخرین بازماندگان لژیون کندور ( یگان های آلمانی اعزامی به جنگ داخلی اسپانیا ) به پرواز در آمده بودند . علاوه براین ، 32 فروند بمب افکن هینکل-111 بصورت قرضی از نیروی هوایی اسپانیا ، دریافت شد که در آن زمان ( دهه شصت میلادی ) بیشتر برای حمل و نقل و هدف کِشی مورد استفاده قرار می گرفت . هر چند در نهایت ، دو فروند از این بمب افکن ها توسط شرکت تولید کننده فیلم خریداری و در کنار 17 فروند مسراشیمت-109 به انگلستان برده شده . در کنار تمامی این هواگردهای تاریخی ، دو فروند یونکرس -52 نیز از نیروی هوایی اسپانیا بصورت امانی ، در این فیلم شرکت داشتند . پی نوشت : نکته جالب اینجاست که این فیلم درسال 1969 عرضه شد ، در حالی که حدود 24 سال از پایان جنگ دوم جهانی گذشته بود ولی عملیاتی بودن مسراشمیت ها و هینکل ها ، بعد از گذشت دو دهه ، حقیقتا قابل تامل و جای بررسی دارد

بسم ا... هشدار : این متن تنها نظر نویسنده آن هست و به جز در چند مورد جزئی که ادبیات مورد استفاده ، اصلاح شد ، قابل تایید یا رد نیست برای نزدیک به هفتاد و پنج سال ، سلاح هجومی آ.کا.47 برای کشور سازنده ( اتحاد شوروی و سپس روسیه ) اعتبار فراوانی را به ارمغان آورده که به تقریب تمامی ارتش های منظم ، گروه های چریکی ، باندهای مافیایی در سراسر جهان آن را به خدمت گرفته و مورد استفاده قرار داده اند و براساس نوع نگاه ، این سلاح به نمادی از شّر یا خیر تبدیل شده است . در این ارتباط ، ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همچنان از زمان انقلاب 57 تا کنون ، نمونه های مختلفی از این سلاح در اختیار واحدهای مسلح رسمی و کلاسیک و همچنین یگان های شبه نظامی موجود در سازمان رزمی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران قرار دارد ،اما در این نوشتار تاریخچه به نسبت کوتاه حضور نمونه AK-103 در این کشور مورد بررسی قرار می گیرد . سرآغاز ، محصولی جدید از شرکت ایزماش : سری سلاح های انفرادی AK-100 ، به تقریب در ردیف پیشرفته ترین اعضای خانواده سلاح های هجومی کلاشنیکف بشمارمی آید که در سه کالیبر مختلف ( 39×7.62 ، 39×5.45 و درنهایت 45×5.56 م.م ) در دسترس می باشد . با این وضف ، با کمی اغماض ، نسخه AK-74M پدر این خانواده بشمارمی آید که با دریافت سریال 100 و به ترتیب 101 ، 102 ، 103 و.... سلسله مراتب تکامل این سلاح را به نمایش می گذارند . در میان این خانواده معظم ، طول لوله مدلهای AK-101 و AK-103 معادل 413 م.م و طول لوله های مدلهای AK-102 ، AK-104 و AK-105 به 314 م.م می رسد و تمامی محصولات این سری پوششی از رنگ سیاه فسفاتی را بخود می بینند . تمامی سلاح های این خانواده ، به برگه ناظم آتش 3 حالته ( ضامن ، تک تیر و رگبار ) مجهز بوده و گلنگدن ( روآیک ) آن از نوع چرخشی و مکانیزم عمل آن نیز با کمک فشار غیرمستقیم گاز باروت است . آ.کا -103 در ایران در بیستم اوت سال 2016 ( 16 مرداد 1395) وزیر دفاع وقت ایران ( سرتیپ پاسدار حسین دهقان ) در جریان یک مصاحبه از خرید تعدادنامشخصی سلاح هجومی AK-103 از روسیه ( علیرغم وجود تحریم های تسلیحاتی ) خبرداد . این خبر در حالی منتشر می شد که به تقریب ، 3 سال از انتشار تصاویر سلاح هجومی نبی / سیاوش-5 و 2 سال از رونمایی سلاح فاتح ( کالیبر 45×5.45 م.م ) و حدود یک سال از برگزاری نمایشگاه بین المللی تجهیزات ایمنی و پلیسی ( ایپاس ) که سلاح های سبک بومی به نمایش عمومی درآمده بود ، می گذشت. اگر چه در همان زمان ، تبلیغات بسیار زیادی در خصوص این سلاح ها انجام شد ولی طبق اطلاعات موجود هیچکدام از این سلاح ها به تولید انبوه نرسید که این احتمال به ذهن متبادر می شود که مسئولان ارشد وزارت دفاع ، هنوز به درجه اطمینان پذیری کامل در خصوص سلاح های بومی خود نرسیده اند و برای همین بسمت خرید خارج متمایل شدند . جدول شناسایی تولید کنندگان سلاح ak-47 با این حال ، وزیر دفاع وقت ایران ، بر این اعتقاد قرار داشت که این کشور زیرساختهای لازم را برای تولید انبوه داخلی AK-103 ( بواسطه خرید مجوز ) داشته ولی بدلایل نامعلوم ، با تخصیص یافتن اعتبارات لازم ، این سلاح برای نیروی های مسلح خریداری گردید . به اعتقاد وی : " تولید تسلیحات سبک در ده سال گذشته ، بدلیل وجود اولویت در پروژه های هوایی و دریایی ، به کمترین میزان خود رسیده و این خرید با توجه به بحران های منطقه ای ، صورت پذیرفته است " راست : سلاح هجومی AK-133 چپ : سلاح هجومی KL-133 با این وصف ، چیزی در حدود هشت ماه بعد ، درمورخ 31 فروردین 1396 ، در جریان مراسم ولادت حضرت علی اکبر (ع) وزیر دفاع وقت و فرمانده وقت ارتش ( سرلشکر موسوی ) یک روگرفت از سلاح ak-103 را با شناسه کلاشنیکف-133 به همراه یک قبضه سلاح آنتی متریال روسی OSV-96 با کالیبر 108×12.7 م.م ( سلاح نصر ) رونمایی نمودند . در این میان ، هر چند کارخانجات تسلیحاتی ایران ، سلاح مزیور را با پیشوند "KL" تولید می کنند ، اضافه شدن عدد 133 هرگز مشخص نشد . در هرصورت ، این دو سلاح برای اولین بار بصورت عمومی رونمایی شدند که به تقریب می توان آنها را به سفارش ایران مرتبط نمود، ولی بطور همزمان ، خبرگزاری تسنیم به نقل از وزارت دفاع ایران گزارش داده بود که کلاشنیکف-133 و نصر به سفارش سپاه پاسداران توسط متخصصان این وزارت تولید و عرضه شده اند ! با مقایسه میان مدلهای روسی و نمونه رونمایی شده توسط ایران ، AK-103 بعنوان یک سلاح هجومی خودکار با کالیبر 39×7.62 م.م هیچ تغییر عمده ای را به جز استفاده از یک تیغه خشاب فلزی آجدار ( بجای خشاب پلیمری ) بخود نمی دید ، در حالی که روکش تحتانی آن ، نمایی از مدل LHV47-S با علامت تجاری چینی Vector Optics قابل تشخیص بود . علاوه براین ، یک روگرفت از دوپایه هریس (Harris bipod) و یک روگرفت از نشانه گذار/ دوربین چینی نمونه Barska AU12392 نیز بدان اضافه شده بود . سلاح هجومی KL-133 این درحالی است که با کمی دقت بیشتر ، علائم L/D به جای علامت روسی OA/OB بر روی بخش ضامن شلیک ، نشانه هایی از تولید چین را به نمایش می نهاد . در نتیجه ، این سئوال پیش می آمد که آیا ایران نسخه بومی AK-103 را که از روسیه یا چین تهیه نموده ، بعنوان سلاح بومی رونمایی کرده است ؟ و اینکه حک نشانه های چینی به چه دلیلی صورت گرفته و آیا تغییر علامت ، به معنای تخطی از مجوز خریداری شده سلاح محسوب می شود ( فرضاً پاک کردن رد روسی خرید که حساسیت بیشتری را ایجاد می نمود . م ) راست : سلاح هجومی KL-133 چپ : عناصر رزمی لشکر 16 زرهی قزوین در جریان تنش مرزی با آذربایجان ارتباط چینی – ایرانی از نوع سوم براساس مطالب مندرج در منابع ایرانی و آشنا به وضعیت عملیاتی AK-103 در این کشور ، انتخاب حروف حک شده روی بدنه سلاح به شیوه چینی ، حاکی از مشخص شدن کاربراصلی این سلاح در ایران ( سپاه پاسداران ) خواهد بود . این روند البته مسبوق به سابقه بوده ، بدین معنی که پس از اشغال عراق درسال 2003 و سرازیر شدن سیل سلاح های اتوماتیک M4/M16 به داخل ایران ، این کشور تصمیم گرفت تا روند تعویض سلاح انفرادی خود را آغاز کند . پس از یک سلسله اتفاقات که منجر به کند شدن این روند برای چند سال شد ، ظاهرا صنایع تسلیحاتی ایران با شرکت چینی نورینکو توافقی را برای مهندسی معکوس AK-103 که کاربرد آن در جنگ داخلی سوریه ، بررسی و همزمان ، تعدادی نیز بصورت هدیه از طرف روسیه در اختیار ایران قرار گرفته شده بود ، امضاء نمود تا جایگزین تمامی سلاح های صیاد و CQ-5 برای واحدهای عملیات ویژه سپاه ( SOF) و با هدف کاهش هزینه های یگان های رزمی ، گردد . راست : تصویر بزرگ شده منشاء چینی آ.کا-103 های ایرانی با حروف ضامن سلاح L/D چپ : نمونه روسی آ.کا-103 با حروف ضامن AB/OA این سلاح پس از اتمام موفقیت آمیز روند مهندسی معکوس ، با شناسه KL-133 نامگذاری گردید که به نوعی ادامه فرآِیند نامگذاری بود که زمان تولید نمونه های تایپ-56 که درزمان جنگ ایران و عراق ، خریداری و یا به غنیمت گرفته شده بود ، گردد . این سلاح با شناسه KL-133 توسط صنایع شهید همدانی ( بعنوان پیمانکار وزارت دفاع برای تامین سامانه های رزمی نیروهای مسلح فعالیت می کند ) در خط تولید قرار گرفت ونمونه های تولید توسط این شرکت ، با حک علامت چینی L/D بتدریج تحویل واحدهای رزمی گردید ،اما جدا از این مورد ، بلحاظ ظاهری تفوات محسوسی با AK-103 روسی نشان نمیداد . راست : آ.کا-103 یگان فاتحین چپ : تصویر بزرگ شده ak-103 با منشاء روسی ( به ضامن سلاح و حروف AB/OA دقت کنید ) بنابر اعتقاد برخی منایع داخلی در ایران ،تولید KL-133 بدلیل کیفیت پایین در بخش هایی نظیر لوله سلاح و جنس پلاستیک مورد استفاده برای تولید قنداق و روپوش تحتانی که توسط واحدهای رزمی گزارش شده بود ، بسرعت متوقف گردید . این امر باعث شد تا علیرغم تمایل ایران در اتکاءبه منابع خارحی برای تهیه سلاح های انفرادی ، متعاقباً بدنبال مجوز تولید AK-103 از روسیه و خرید تعداد مشخصی از آن باشد که این مساله درسال 1395 توسط وزیر وقت دفاع به نسبت تایید گردید . راست : واحدهای سپاه پاسداران مسلح به ak-103/133 چپ : رزمایش امام علی ( ع) نیروی زمینی سپاه در چنین حالتی ، روگرفت از این محصول روسی که با شناسه AK-133 تولید می شد ، نشانه های مشخصی از ژن خرس بزرگ ! را در خود می بیند . درواقع امر ، این نسخه ، با حک علامت OA/OB به جای L/D کاملا از نسخه چینی متمایز است و طبق گزارش های موجود ، این سلاح توسط مجتمع صنایع شهید کریمی وزارت دفاع در تبریز تولید میشود و درصورت لزوم ، مسئولیت ارتقای آن را نیز برعهده دارد . این مساله موجب شد تا ایران درنهایت جستجوی خود را برای یافتن یک سلاح مناسب برای واحدهای عملیات ویژه خود ، پایان دهد . در این زمینه ، تنها یک نکته قابل توجه است که آیا تولید تحت مجوز AK-103 به معنای خروج از خدمت نمونه های KL است یا اینکه این مدل برای گروه های مقاومت منطقه ای همچنان تولید خواهد شد ! راست : دریادار سیاری در حال تست سلاح ak-103/133 چپ : واحدهای مرزبانی ناجا مسلح به ak-103/133 کاربران : در سپتامبر 2016 و تنها یک ماه پس از کنفرانس مطبوعاتی وزیر وقت دفاع ، واحدهای نخبه سپاه در جریان برگزاری مراسم رژه سالگرد دفاع مقدس ، در حالی که مسلح به AK-103 بودند ، از جلوی جایگاه رژه رفتند ، در حالی که این سلاح ها با برگزاری رزمایش امام علی (ع) که توسط نیروی زمینی سپاه در غرب ایران برگزار می شد به تجهیزات جدید از جمله Ak-103 مشاهده شدند . از آن زمان تاکنون ، این سلاح ها در رزمایش های مختلفی از جمله رزمایش پیامبر اعظم (ص) -12 در سال 2018 زمانی که سپاه برای اولین بار ، یک بازی جنگی ( wargame) تهاجمی را به نمایش می گذاشت ، و همچنین در مراسم مشترک با واحدهای رزمی روسی ( رزمایش کمربند امنیتی 2021 در اقیانوس هند ) دیده شد . راست : عناصر تفنگدار دریایی ناوگروه 75 نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران مسلح به ak-103/133 وسط : عنصر رزمی تیپ 65 هوابرد ارتش جمهوری اسلامی ایران مسلح به ak-103/133 چپ: عناصر تفنگدار عملیات ویژه نیروی دریایی ارتش مسلح به ak-103/133 اما از آنجایی که ایران بشدت در تلاش است تا روند پیشرفت صنعت دفاعی خود را در پشت درهای بسته نگاه دارد ، تنها تصاویر منتشر شده از سوی منابع رسمی برای بررسی وضعیت این سلاح قابل استفاده است . علاوه براین ، چون این صنعت ، در ایران یک مجموعه دولتی است ، مسئولیتهای مربوط به اضافه نمودن کیت های ارتقاء نیز از سوی شرکت سازنده صورت می گیرد که این نیز عمدتاً به صدور مجوز از سوی مقامات ارشد نظامی بستگی خواهد داشت !!!! چپ : تشریح قابلیت های آ.کا-103 / اسکوپ 2.5-10x40EG یکپارچه شده با نشانه گذار لیزری بر روی ریل MI-AKSM ( به شکل گسترده در عراق و سوریه مشاهده شده ) برای سردار فرماندهی محترم سپاه تهران با این وصف ، واردات لوازم جانبی بواسطه خرید از بازارسیاه برای سریعتر شدن روند پاسخ به نیازهای واحدهای کاربر ، به صورت یک روند معمول درآمده ولی با تجزیه و تحلیل تصاویر ، هر گونه تغییر احتمالی بر روی این سلاح ها مورد بررسی قرار می گیرد. در این زمینه ،باید توجه داشت که بدلیل شباهتهای بسیار زیاد گونه های مختلف ak-103 در ایران ، تمامی نمونه های موجود را با شناسه ak-103/133 بررسی خواهیم نمود . راست : آ. کا -103 مجهز به سایت اشمیت اندر بِندر PM II 5-12×50 چپ : عنصر رزمی یگان فاتحین مسلح به آ.کا-103 / روگرفت چینی سایت هولوگرافیک EOtech 512 راست : عنصر رزمی یگان فاتحین ، مسلح به آ.کا-103 با سایت هولوگرافیک EXPS2 و خشاب پلمیری چپ : عنصر رزمی یگان فاتحین ، آ. کا. 103 مجهز به سایت PO4x24 راست : عنصر رزمی " صابرین " در جریان رزمایش پیامبراعظم (ص) -16 که آ.کا-103 مسلح به سایت Barska 4×20 م.م را در اختیار دارد چپ : عنصر رزمی واحد " فاتحین" مسلح به آ.کا-103 که به پایه UTG PRO و سایت نشانه گیر رفلکس XLT مدل DLG-056/051 ( نمونه ای که بصورت گسترده کاربرد پیدا نموده ) پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- جمع آوری پستهای مربوط به اخبار ak-103 در ایران . هفدهم بهمن سال یکهزار و چهارصد خورشیدی 3- دوستان عزیز ، اگر بلحاظ فنی ، اشتباهی را در متن می بینند ، تذکر بدند برای اصلاح . متشکرم .

بسم ا... گفته شده امرپ طوفان .... 29 ژانویه 2022 تهران منبع : توئیتر غیر فارسی زبان ..

برد رسمی زوبین ؟!!!! 30 کیلومتر برد کشف و 20 کیلومتر برد درگیری

بسم ا... https://www.aparat.com/v/BHKsf پی نوشت : بروزرسانی و بازیابی تصاویر و اصلاح تاپیک - شانزدهم بهمن سال 1400 خورشیدی

بسم ا... تسلیحات ضد ماهواره - اف-15 ایگل / موشک ASM-135 https://www.aparat.com/v/Oqdyj

نبرد تایتان ها ...!!!!!! صف آرایی نیروی هوایی روسیه و اوکراین برای رزم هوایی ؟!!!!!!!!!!!! بخش سوم و پایانی قابلیتهای رزمی نیروی هوایی اوکراین دربرابر پتانسیل رزمی ستاد غرب و جنوب ارتش فدرال روسیه و بدون در نظر گرفتن سایر اسکادرانها و یگانهای هوایی این کشور در سایر نقاط ،نیروی هوایی اوکراین ، در نگاه اول تاحدودی ، یک نیروی ناهماهنگ و نامتوازن قابل تحلیل است . منابع اطلاعاتی غرب ، نیروی هوایی اوکراین را هفتمین نیروی هوایی بزرگ اروپا بشمار می آورند که چیزی در حدود 200 فروند هواگرد را در اختیار دارد ، اما در این تعداد در برابر 1500 فروند هواگرد رزمی ارتش روسیه ، به تقریب چندان قابل ذکر نخواهد بود . علاوه براین ، بخش قابل توجهی از هواگردهای فعلی این نیرو ،از دوران اتحاد شوروی بجامانده و اگر چه برنامه های بومی ارتقاء برای این ناوگان در نظر گرفته شده ، اما این برنامه بعضاً نتایج مطلوبی را به همراه نداشته است . میگ-29 فالکروم نیروی هوایی اوکراین از سویی دیگر ، انبارهای ارتش اوکراین ، مجموعه ای گسترده از قطعات یدکی و هواگردهای رزمی را در خود جای داده که این امر ، امکان بازگرداندن آنها به خط پرواز و همچنین تعمیرات اساسی را بعنوان یک پتانسیل قابل توجه در اختیار کیف قرار داده است و همین امر باعث شده تا ستاد ارتش این کشور از سال 2014 بدین سو ، تلاشهایی را برای تقویت توانایی های خود برای رویارویی با روسیه در دستور کار قرار دهد .در حال حاضر ، نیروی هوایی اوکراین ، چیزی در حدود 50 فروند جنگنده میگ-29 را در اختیار دارد که در قالب دو هنگ اصلی ، تیپ چهلم تاکتیکی را در واسیلاو و همچنین تیپ 114 تاکتیکی مستقر در ایوانو/فرانکیوسک مستقر هستند . جتهای سوخو-27 نیروی هوایی اوکراین علاوه براین ، 32 فروند جنگنده سوخو-27 در سازمان رزمی هنگ 831 ( مستقر در میرهورود ) و هنگ 39 ( مستقر در اوزرنی ) نیز در حالت عملیاتی قرار دارند . در این میان ، تنها یک پایگاه نیروی هوایی این کشور ، میزبان یک یگان مجهز به جتهای سوخو-24 ام و سوخو-24 ام آر است که درقالب گردان هفتم بمب افکن خدمت می کنند ولی گفته شده که تعداد هواگردهای عملیاتی رو به کاهش بوده ولی در کنار این بمب افکن ها ، بدون سرنشین های بیرقدار ترک نیزحضور دارند که می بایست حضور آنها را مد نظر قرار داد. سوخو-24 ام آر نیروی هوایی اوکراین از سویی دیگر ، نیروی هوایی اوکراین ، به مانند شاخه هوایی ستاد منطقه جنوب روسیه ، همچنان از جتهای سوخو-25 در سازمان رزمی هنگ 299 مستقر در کولباکینو استفاده می کند . این فراگفوتهای بازمانده از دوران اتحاد شوروی ، به سامانه های ناوبری جدید مجهز شده و پس از درگیری های دونباس و استفاده گسترده یگان های نیابتی روسیه از سامانه های دفاع هوایی سبک و سنگین ، پرتاب کننده های چف/ فلر را نیز بخود می بینند . این درحالی است که نیروی هوایی اوکراین پس از ساقط شدن 5 فروند از جتهای سوخو-25 در جریان نبردهای سال 2014 ، مجددا 5 فروند دیگر از فراگفوتهای دپو شده خود را عملیاتی و سازمان رزمی خود را تکمیل نموده است . سوخو-25 نیروی هوایی اوکراین در حوزه حمل و نقل هوایی ، نیروی هوایی اکراین تیپ 25 ترابری تاکتیکی را در ملیتوپل متمرکز نموده که از نمونه های محصول شوروی سابق شامل آنتونوف-26 و هفت فروند ایلوشین -76 ام دی که قابلیت بارریزی و حمل چترباز را دارد ،استفاده می کند . با این وصف ، بر خلاف روسها ، هوانیروز ارتش اوکراین بصورت یک شاخه جداگانه از نیروی هوایی سازماندهی شده که منحصرا از نمونه های قدیمی میل-8 و میل-24 ( به ترتیب 50 و 30 فروند ) در سازمان رزم خود استفاده می نماید .شاخه هوا-دریا نیروی دریای اوکراین نیز برای مدتهای طولانی پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، در کولباکینو مستقر بود و تنها وظابف گارد ساحلی را انجام میداد ولی از ابتدای سال 2021 با دریافت بدون سرنشین های بیرقدار ، فعال تر از گذشته ظاهر شده است . راست : خدمه نیروی هوایی اوکراین در حال بررسی چتر ، پالت و مجموعه پرتاب نفربر بی ام دی-1 چپ : کاندید های نیروی هوایی اوکراین شانس در برابر توان هوایی !!!! بر روی کاغذ ، نیروی هوایی اوکراین را به سختی می توان با نیروی هوایی منطقه نظامی غرب یا جنوب ارتش روسیه ( و نه نیروی هوایی روسیه ) مقایسه نمود . با این حال ، ارتش اوکراین ، تجربه های ارزشمندی را از درگیریهای قبلی در شرق این کشور بدست آورده و به نسبت از مجهز شدن به سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب و نمونه های سنگین تر واحدهای نیابتی روسیه ، اطلاع دارند ،اما در سال 2014 ، تهدید ناشی از سامانه های ضد هوایی دوش پرتاب ، به تقریب باعث زمین گیری نیروی هوایی اوکراین شد و کیف از آن زمان تاکنون ، چندان تمایلی به استقرار واحدهای هوایی خود در شرق دونباس نداشته است . https://www.aparat.com/v/XzH8x در عین حال ، گستره چتر پدافند هوایی روسیه در این منطقه به اندازه ای است که با ارسال سامانه های بیشتر ، عملیات هوایی را برضد عناصر زمینی اوکراین مشکل تر از قبل خواهد نمود ،در حالی که با حضور رادارهای پیش اخطار هوابرد ای -50 و اضافه شدن قابلیت نگاه به پایین برای نیروی هوایی روسیه ، شکافهای احتمالی احتمالا پُر شده و این روند ، نیروی هوایی اوکراین را در وضعیت خوبی قرار نخواهد داد . راست : میل -8 ام وی تی .. چپ : میل-24 ارتش اوکراین بدین ترتیب ، درصورت وقوع هرگونه عملیات نظامی ، بعنوان بخشی از یک استراتژی کلان ، پایگاه های هوایی اوکراین ، رادارهای ثابت و پستهای فرماندهی اصلی ، هدف حمله موشکهای اسکندر-ام و همچنین کروزهای کالیبر شلیک شده از دریای سیاه قرار خواهند گرفت . این روند با ورود ناوگان دوربرد بمب افکن های حامل موشکهای کروز به مسکو امکان میدهد تا به اهداف حیاتی در عمق خاک دشمن در یک فاصله ایمن از سامانه های دفاع هوایی و جتهای رهگیر ، حمله نماید .بدین ترتیب ، این احتمال وجود دارد که ارتش اوکراین تمامی دارایی های خود را به منتهی الیه غرب این کشور منتقل نماید ( درست به مانند استراتژی نیروی هوایی عراق در جنگ با ایران و انتقال هواگردهای مهم به مجموعه پایگاه های اچ-3 .م ) و در عوض تمرکز خود را بر کاربرد سامانه های دفاع هوایی و بدون سرنشین های رزمی قرار دهد . سامانه دفاع هوایی بوک ارتش اوکراین - شرق اوکراین -سال 2014 اما این سامانه نیز چندان به روز نیستند و کاربرد نمونه های قدیمی بوک و اس-300 در کنار دوش پرتابهای ایگلا و استرلا تنها درارتفاع پایین می تواند تهدید مشخصی را برای روسها فراهم کند ، در حالی سامانه های جاولین تحویلی از سوی ایالات متحده میتوانند برای بالگردهای روسی خطرآفرین باشند .بدین ترتیب ، اگر وزن توان رزمی ارتش روسیه یک عامل غالب در نظر گرفته شود ، فقدان عمق راهبردی لازم در اوکراین باعث خواهد شد تا این کشور در برابر حملات موشکی نیز آسیب پذیر باشد . با این حال ، شبکه دفاع هوایی اوکراین می تواند با ایجاد یک سد ، توان هوایی روسها را بر روی اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی متمرکز نموده و پشتیبانی از واحدهای زمینی را برای روسها محدود کند . سامانه اس -300 وی ارتش روسیه در جریان آزمایش در شرایط رزمی - سال 2021 - آستراخان در نهایت امر ، ارتش اوکراین بلحاظ سازمان رزم ، قابلیتهای محدودی را در ضربه زدن به اهداف روسی در نوار مرزی در اختیار دارد و برای مسکو ، وجود برتری هوایی ، احتمالا امری تضمین شده خواهد بود و تجربه روسها در سوریه نیز نشان داده که ارتش این کشور ، به نسبت تحمل دریافت خسارت و تلفات را نیز دارد ،در حالی نیروی زمینی روسیه ، برای هدایت آتش توپخانه و عملیات شناسایی ، ناوگان بدون سرنشین های خود را نیز وارد نبرد احتمالی خواهد نمود . با این حال ، برنامه ریزان نظامی در مسکو احتملا حدس خواهند زد که نیروی هوایی اوکراین مساله چندان مهمی در درگیری احتمالی نخواهد بود و کشمکش اصلی بر روی زمین صورت خواهد گرفت . در صورتی که به هردلیل ، این حمله صورت گیرد ، کیف می بایست به گونه ای عمل نماید که نیروی هوایی روسیه در استراتژی اصلی خود تجدید نظر بعمل آورد ، اما بر روی کاغذ میزان این شانس در حداقل میزان خود قرار داشته و با وقوع جنگ ، به احتمال زیاد ، حاکمیت اوکراین بر فضای هوایی شرق خود بطور کامل از میان خواهد رفت ، در نتیجه همه چیز باید در اطراف کیف متمرکز گردد تا ارتش این کشور بتواند خود را برای یک جنگ طولانی و پرشدت آماده نماید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

نبرد تایتان ها ...!!!!!! صف آرایی نیروی هوایی روسیه و اوکراین برای رزم هوایی ؟!!!!!!!!!!!! بخش دوم هواپیمایی نیروی زمینی ( هوانیروز) منطقه نظامی غرب پایگاه هوانیروز اوستروف : بخشی از توان رزمی هوانیروز ارتش روسیه در قالب تیپ هوایی 15 در این پایگاه قرار دارد که از دو اسکادران بالگردهای تهاجمی کاموف-52 و میل-28 ان ، دو اسکادران حمل و نقل – تهاجمی میل-8 ام تی وی تشکیل شده ، در حالی که تعداد قابل توجهی از بالگردهای ترابری سنگین میل-26 با توان رزمی اضافه شده به آن برای اجرای ماموریتهای محوله از آمادگی کافی برخوردار هستند . بالگرد ویژه جنگ الکترونیک میل-8 ام تی پی آر پایگاه هوایی ویازما : این پایگاه ، محل استقرار هنگ مستقل نخست بالگردی منطقه نظامی غرب روسیه است که از دو اسکادران بالگرد تهاجمی کاموف-52 و میل-24 پی و یک اسکادران بالگردهای حمل و نقل -تهاجمی میل-8 ام وی تی-5-1 و همچنین واحد جنگ الکترونیک مسلح به بالگردهای میل-8 ام تی پی آر بهره می برد . نکته جالب در این خصوص ، تعداد بسیار محدود بالگردهای جنگ الکترونیک عملیاتی تحت فرماندهی این ستاد است که انتظار می رود در جنگ احتمالی با اوکراین بیشتراز گذشته مورد استفاده قرار گیرد . میل -35 ام پایگاه هوایی پوشکین / پریبلووف : این دو پایگاه مجموعا ، از بالگردهای هنگ 549 ( دومین هنگ مستقل بالگردی ستاد نظامی غرب ) پشتیبانی می کند که سازمان رزمی آن از یک اسکادران تهاجمی ( میل-24 پی ، میل-28 ان ، میل-35 ام ) و یک اسکادران ترکیبی ( شامل بالگردهای میل-8 ام وی تی -2 و ام وی تی -5-1 ) تشکیل شده است .در مجموع ، شاخه هوایی نیروی زمینی که تحت فرماندهی ستاد مطنقه غرب ارتش قرار دارد ، به اعتقاد تحلیلگران نظامی ناتو ، یکی از زبده ترین یگانهای نیروی هوایی روسیه بشمار می روند که پیش از این ، قابلیتهای خود را در رزمایش زاپاد-21 ( اجرا شده در اوایل سال 2021) با به پرواز درآوردن بیشتر از 80 هواپیمای بال ثابت و بالگرد به نمایش گذاشته بودند ، در حالی که نزدیک به هشتاد درصد پرسنل و تجهیزات این واحدها در جنگ داخلی سوریه ، تجربیات رزمی واقعی را بدست آورده اند . کاموف-52 با این حال ، می بایست به این نکته توجه نمود که تجربیات رزمی این واحدها درسوریه ، بیشتر کاربرد مهمات سقوط آزاد و راکتهای غیر هدایت شونده بوده و به تقریب کمتر از مهمات هدایت شونده دقیق استفاده کرده اند . ولی آنچه که دراین میان می بایست مورد توجه قرار گیرد ، میزان آمادگی عملیاتی واحدهای هوانیروز برای پشتیبانی از عملیات زمینی است که ناظران نظامی معتقدند در 4 سال اخیر سیر صعودی بخود گرفته است . بعنوان مثال در اواخر سال 2013 ، چهار تا 5 اسکادران عملیاتی برای شرکت در عملیات جنگی قابل شمارش می بود ، اما این رقم اکنون به 10 اسکادران رسیده که چیزی درحدود 108 تا 200 فروند بالگرد را شامل می شود . https://www.aparat.com/v/HWKRT اما ستاد منطقه نظامی غرب روسیه به شکل خاص و احتمالا با کمتر از 5 اسکادران بالگرد تهاجمی و 4 اسکادران بالگردهای مسلح ترابری وارد عمل خواهد شد ولی براساس داده های موجود ، این تعداد محدود عمدتا به آخرین سامانه های پیشرفته روسی مسلح بوده و توانایی اجرای عملیات در همه اوقات شبانه روز و آب و هوای نامساعد را خواهند داشت و اکثراً به سامانه های ضد زره هدایت شونده مسلح هستند . بالگرد ترابری - رزمی میل-8 ام تی وی-5-1 برای اجرای عملیات حمل و نقل هوایی و ترابری تاکتیکی ، ستاد نظامی منطقه غرب ارتش ، به 80 فروند بالگرد میل-8 ام تی وی-5-1 به شکل فوری دارد که به روز ترین بالگردهای ترابری روسی بشمار می روند . اما در حوزه هواگردهای حمل ونقل بال ثابت ، این منطقه نظامی ، بشدت در مضیقه قرار داشته ، چرا که تعداد انگشت شماری از هواپیماهای آنتونوف-26 و آنتونوف-12 بی کا برای حمل و نقل امکانات و تجهیزات در دسترس قرار دارند . اما بر روی کاغذ ، ارتش روسیه ظرفیت حمل ونقل بیشتری را با انتقال هواگردهای اضافی از شرق روسیه در اختیار خواهد گرفت که این مساله در خصوص توان سوخت گیری هوایی (تانکرهای پرنده ) نیز صادق است ،اما مشکل اینجاست که ایجاد هماهنگی میان تانکرهای متعلق به شاخه نیروی هوایی استراتژیک با پرنده های هواپیمایی جبهه ای است که کمی مشکل به نظر می رسد . نشان ستاد نظامی منطقه جنوب ارتش فدرال روسیه ستاد نظامی منطقه جنوب ارتش فدرال روسیه ارتش اوکراین ، علاوه بر محور غربی ، با یگان های رزمی ارتش فدرال روسیه در جنوب این کشور که با شناسه ناحیه نظامی جنوب ( SMD) نیز شناخته می شوند ، روبرو هستند که هم در درگیری گذشته بر سر شبه جزیره کریمه و هم درگیری احتمالی آینده ، نقش بسیار مهمی را بر عهده دارند . تمامی سامانه های سخت افزاری هوایی این ستاد نظامی زیر نظر فرماندهی چهارم نیروی هوایی و همچنین ارتش چهارم دفاع هوایی فدرال قرار دارند . اسکادران های بال ثابت ستاد نظامی منطقه غرب ارتش فدرال روسیه فرماندهی چهارم نیروی هوایی ، یکی از قدیمی ترین ستادهای ارتش فدرال بشمار می رود که در میانه دهه نودمیلادی ، بیشترین بار جنگ چچن و سپس گرجستان را برعهده داشته و بعدها در جریان عملیات تصرف شبه جزیره کریمه نیز ایفای نقش نمودند ، به همین دلیل درصورت تشدید درگیری در اوکراین ، به احتمال بسیار زیاد ، از آمادگی رزمی بیشتری برخوردار خواهند بود . به همین دلیل ، در مقایسه با توان هوایی ستاد منطقه غرب ، تا حدودی قوی تر به نظر می آید که سازمان رزم آن از دوهنگ ضربتی ( شامل بمب افکن های سوخو-24/34 ، دو هنگ هواگرد پشتیبانی نزدیک سوخو-25 در کنار یک تیپ مستقل و دو هنگ بالگردی تشکیل شده ، اما بزرگترین نقطه ضعف آن ، عدم حضور رهگیرهای برد بلند میگ-31 است که تاحدودی باعث غافلگیری ناظران نظامی شده است . از زمان الحاق مجدد کریمه به سرزمین اصلی روسیه ، یک لشکر ترکیبی با سازمان رزمی 3 هنگ هوایی در این ناحیه ایجاد شده که در مجموع لشکر27 هوایی را تشکیل می دهد و قرارگاه آن نیز در کریمه قرار دارد. این لشکر هوایی ، پایگاه اصلی بشرح ذیل را بعنوان زیرمجموعه اداره می کند سوخو-25 اس ام پایگاه هوایی گواردیسیکویه : این پایگاه ، خانه اصلی هنگ 37 ترکیبی است که شامل دو اسکادران اصلی ، یک واحد ضربتی مسلح به سوخو-24 ام و یک واحد مجهز به سوخو-25 اس ام است . سوخو-27 پایگاه هوایی بلبک : هنگ 38 نیروی هوایی در این پایگاه قرار دارد که دو اسکادران اصلی شامل یک اسکادران سوخو-27 اس ام و یک اسکادران ترکیبی سوخو-27 اس ام -3 و سوخو-30 اس ام 2 را بکار می گیرد . پایگاه هوایی ژانکوی : این پایگاه به شکل ویژه ، هنگ بالگردی 39 نیروی هوایی را در خود جای داده که به یک اسکادران کاموف-52 ، یک اسکادران میل-28 ان و میل-38 ام و سومین اسکادران نیز به بالگردهای میل-8 ای ام تی مسلح است . علاوه براین ، توان تهاجمی این پایگاه بیشتر در اختیار نیروی دریای قرار دارد که شامل هنگ 43 هوا-دریا میشود . این یگان برای اجرای ماموریتهای محوله به 12 فروند جنگنده – بمب افکن سوخو-30 اس ام ، شش فروند سوخو-24 ام و شش فروند سوخو-24 ام آر که در چند برخورد نزدیک با ناتو به شهرت رسید ، مجهز شده است .با توجه به اینکه ستاد نظامی جنوب ارتش روسیه ، در موقعیتی قرار دارند که می توانند بلافاصله پس از صدور دستور ، وارد عمل شوند ، چند پایگاه هوایی دیگر ، در اختیار این ستاد قرار دارد که برخی از آنها در ارمنستان مستقرند ولی پایگاه های موجود در خاک روسیه شامل : کاموف -27 پایگاه هوایی کریمسک : بخشی از توان هوایی لشکر یکم ترکیبی شامل هنگ سوم مرکب در این پایگاه مستقر است که از دو اسکادران جنگنده سوخو-27 اس ام و تعدادی انگشت شمار از جتهای سوخو-30 اس ام و یک اسکادران سوخو-27 های بروزرسانی نشده بهره می برد ، در حالی که یک دسته از بالگردهای کاموف-27 نیز در سازمان رزمی آن قرار دارند . پایگاه هوایی میلروف : هنگ 31 نیروی هوایی فدرال که در گذشته به جتهای میگ-29 مسلح بود ، در این پایگاه استقرار دارد که امروز ، به جنگنده های سوخو-30 اس ام مسلح شده و در مجموع 24 فروند جنگنده در دو اسکادران تقسیم شده است . این پایگاه کمتر از 20 مایل از مرز اوکراین فاصله دارد و عناصر موجود درآن در نبردهای سال 2014 دونباس ، حضور مستقیم داشتند . سوخو-25 اس ام 3 پایگاه هوایی بودیونوفسک : هنگ 368 تهاجمی نیروی هوایی که کاربر بسیار قدیمی جتهای سوخو-25 است و از دهه هشتاد میلادی در افغانستان و سپس نبردهای دیگر ، حضور داشته ، در این پایگاه مستقر بوده و هم اکنون ، 2 اسکادران کامل مسلح به جتهای سوخو-25 اس ام و سوخو-25 اس ام -3 را به شکل عملیاتی در اختیار دارد . پایگاه هوایی موروزوفسک : این پایگاه ، هنگ 559 ضربتی نیروی هوایی شامل 36 فروند بمب افکن سوخو-34 را در قالب 3 اسکادران ، تحت فرماندهی داشته که آن را به یکی از زهرآلودترین واحدهای نیروی هوایی روسیه تبدیل نموده و تجربه قابل توجهی را پیش از این در سوریه کسب کرده است . پایگاه هوایی مارینووکا : هنگ هوایی 11 ترکیبی بعنوان استخوان بندی اصلی ضربتی -شناسایی نیروی هوایی ارتش روسیه در جنوب محسوب می شود که باقرار گرفتن در نزدیکی ولگوگراد ، به جتهای سوخو-24 ام و سوخو-24 ام آر مجهز شده است . پایگاه هوایی پرایمورسک- آختارسک : دومین هنگ مجهز به جتهای سوخو-25 و همچنین هنگ ترابری تاکتیکی 960 که پیش از این در چچن و گرجستان نیز وارد عمل شده بود ، در این پایگاه مستقر است . پایگاه هوایی روستوف- دُن : با توجهبه اهمیت ترابری تاکتیکی در میدان نبرد ، هنگ 30 ام مستقل ترابری ترکیبی که به هواگردهای بال ثابت ( آنتونوف-12 و آنتونوف -26 / تعداد کمتری از هواگردهای ال-410 ، توپولف -134 و آنتونوف-148 ) و همچنین بالگردهای میل-8 و میل-26 مجهز است ، پایگاه فوق الذکررا بلحاظ اهمیت در رده های نخست قرار داده است . هواپیمایی نیروی زمینی ( هوانیروز) منطقه نظامی جنوب بلحاظ الگوی سازماندهی ، هوانیروز ستاد منطقه جنوب ، از همتای غربی خود تا حدودی پیروی می کند ،بدین معنی که یک تیپ مستقل ( تیپ 16 ) در زرنوگراد مجهز به بالگردهای ترابری میل-8 ، دو اسکادران بالگردهای تهاجمی میل-28 ان و میل-35 ام و یک گروه از بالگردهای ترابری میل-26 درسازمان رزمی آن قابل مشاهده است . علاوه براین ، ارتش دو هنگ مستقل را نیز در اختیار دارد ( هنگ 55 با یک اسکادران میل-8 ای ام تی و یک اسکادران ترکیبی میل-28 و میل-35 ) مستقر در کورونوفسک و یک هنگ تهاجمی ( هنگ 487 مسلح به بالگردهای کاموف-52 ) مستقر در بودیونوفسک که پیش از این نقش بسیار مهمی در تصرف کریمه بر عهده داشتند . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............ 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

نبرد تایتان ها ...!!!!!! صف آرایی نیروی هوایی روسیه و اوکراین برای رزم هوایی ؟!!!!!!!!!!!! بخش اول مناقشه اوکراین اگر چه هنوز به مثابه آتش زیر خاکستر است و هنوز اتفاق عمده ای رخ نداده ( دهم بهمن 1400 ) ، اما رسانه های دوطرف ، بخصوص بنگاه های خبر پراکنی غربی به شکل متواتر معتقدند که روسیه ممکن است تا چند هفته آینده به اوکراین حمله ور شود ، به همین دلیل قدرت نظامی دو طرف به شکل گسترده تری زیر ذره بین قرار گرفته است . در واقع ، اگر مسکو ، حمله جدیدی را علیه اوکراین کلید بزند ، احتمالا چیزی در حدود 175000 سرباز نیروی زمینی به همراه حملات موشکی از زمین و دریا بر علیه اهداف از پیش تعیین شده صورت خواهد گرفت . با این حال ، درصورت وقوع هر گونه اقدام نظامی ، نوک پیکان تهاجمی روسیه ، نیروی هوایی این کشور خواهد بود ، به همین دلیل فرصتی بدست آمده تا توان رزمی دو طرف در حوزه هوایی مورد بررسی قرار گیرد . به ترتیب از راست : نشان منطقه نظامی غرب ارتش فدرال (WMD) نشان دفتر امنیت فدرال ( FSB) نشان وزارت موقعیت های اضطراری (MChS) نشان سرویس گارد ملی فدرال روسیه ( Rosgvardia) نشان نیروی هوا-فضای روسیه ( VKS) نیروی هوایی روسیه یگان های ارتش فدرال روسیه هم اکنون در 5 منطقه نظامی اصلی سازماندهی شده اند که یک شبکه اداری مبتنی بر قلمروهای جغرافیایی را به نمایش می گذارد و هرکدام از این 5 منطقه ، یک ستاد نظامی جداگانه را در اختیار دارند که مسئولیت اداره حوزه استحفاظی خود را دارد . برهمین اساس ، در بدترین سناریوی ممکن ( جنگ ) و مطابق با داده های منتشر شده توسط اطلاعات نظامی ارتش اوکراین ، یگان های روسی از محور شرقی ، مرز بین المللی را شکسته و از محور کریمه ، به جنوب اوکراین حمله ور خواهند شد و پس از اجرای عملیات آبخاکی ، وارد خاک اوکراین می شوند . علاوه براین ، محور دومی از شمال اوکراین ( بلاروس ) نیز وجود دارد که پس از استقرار واحدهای کامل روسی در آن، امکان آن قوت بیشتری پیدا خواهد نمود . اما صرف نظر از احتمال وقوع جنگ ، هر نوع طراحی رزمی شامل بکارگیری مشترک یگان های هوایی و زمینی است در دو منطقه نظامی جداگانه ارتش روسیه خواهد بود . در این ارتباط ، بخش قابل توجهی از منطاق مرزی روسیه با اوکراین و همچنین نوار مرزی با کشورهای عضو ناتو ، شامل لهستان ، استونی ، لتونی و لیتوانی زیرنظر ستاد منطقه نظامی غرب ( WMD) قرار می گیرند . این ستاد ، مهمترین شاخه از 5 ناحیه نظامی ارتش روسیه است که مسکو ، سن پیترز بورگ و منطقه بشدت نظامی شده کالینینگراد را پوشش میدهد . با توجه به این مساله ، علاوه بر نیروی هوا-فضای روسیه (VKS) در ستاد منطقه غرب ، این بخش مسئولیت یگان های نیروی زمینی و تمامی ناوگان بالتیک وشاخه هوایی نیروی دریایی را نیز برعهده دارد ، در حالی که با وقوع جنگ تمام عیار ، واحدهای سرویس گارد ملی فدرال روسیه ( Rosgvardia) ، گارد مرزی سرویس امنیت فدرال ( FSB) و وزارت موقعیتهای اضطراری ( MChS) نیز در حوزه مسئولیت این ستاد قرار می گیرند .با قرار داشتن این واحدها و یگانها ، ستاد منطقه غرب ارتش فدرال مسئولیت دفاع از مسکو ، سن پیترزبورگ و کالینینگراد را با انتقال پیشرفته ترین عناصر دفاع هوایی که توان مقابله با بمب افکن ها ، موشکهای کروز ، جنگنده ها و موشکهای بالستیک راهبردی و تاکتیک برعهده دارد . اسکادران های بال ثابت ستاد نظامی منطقه غرب ارتش فدرال روسیه زمانی که قرار است تا واحدهای VKS ( هوا-فضا ) منطقه نظامی غرب مورد بررسی قرار گیرد ، می توان تمامی واحدهای آن را تحث فرماندهی نیروی هوایی ششم و ارتش دفاع هوایی (بعبارت بهتر ، 6 A VVS PVO ) که درسال 2015 ایجاد شد ، محاسبه نمود . این فرماندهی که شامل اسکادران های استراتژیک نیز می شود ، عناصر دفاع هوایی زمین پایه و همچنین جنگنده های تاکتیکی ( که در ارتش روسیه از قدیم ، نیروی هوایی جبهه ای نام داشته ) و درنهایت بالگردهای هواپیمایی نیروی زمینی را در هماهنگی با عناصر نیروی زمینی تحت فرماندهی خود می بیند . در درون این فرماندهی جدید ، یک لشکر ترکیبی با شناسه لشکر 105 مرکب هوایی قرار دارد که تمامی جنگنده های ستاد منطقه غرب ، جتهای ضربتی بعلاوه یک هنگ کامل ترابری تاکتیکی مستقل را که ماموریتهای VIP را بر عهده می گیرد ، وجود دارد . این لشکر نیز در سازمان رزمی خود یک تیپ کامل و دو هنگ رزمی را دراختیار دارد که مجموعا" 10 اسکادران بالگرد ترابری ، تهاجمی ، شناسایی را برای ماموریت های محوله می تواند استفاده کند . در همین راستا ، پایگاه های هوایی که به شکل دائم توسط ستاد منطقه نظامی غرب اداره شده و برخی نیز در فاصله بسیار دورتری از مرزهای اوکراین قرار داشته و توان اعزام تجهیزات رزمی خود را به صحنه عملیات نظامی دارند ،شامل 1- پایگاه هوایی کورسک -خالیون : در این پایگاه ، هنگ 14 نیروی هوایی از لشکر 105 به دو اسکادران جنگنده مجهز است که با جتهای سوخو-30 اس ام عملیات می کنند . این هنگ با قدرت اسمی 24 فروند جنگنده سوخو-30 اس ام ، در گذشته به جتهای میگ-29 اس ام تی / یوبی مسلح بود ، که با لغو سفارش الجزایر ، به نیروی هوایی روسیه تحویل داده شده بودند . اما وضعیت فالکروم نامشخص بوده و برخی معتقدند که پس از تحویل سوخو-30 ها ، بتدریج غیر عملیاتی شده اند ، اما در اوایل سال 2021 برای عملیات نظامی به سوریه اعزام شدند که باعث تعجب همگان شد . 2- پایگاه هوایی ورونژ : توان رزمی بمب افکن های تاکتیکی لشکر 105 هوایی متعلق به هنگ 47 نیروی هوایی است که به دو اسکادران سوخو-34 متکی است که در این پایگاه مستقر هستند . این هنگ ، 24 فروند جت ضربتی سوخو-34 را برای جایگزینی بمب افکن های ضربتی سوخو-24 ام دریافت کرده اند و در گذشته از اولین یگانهای بشمار می آمدند که به سوریه اعزام شدند . این هنگ در میان واحدهای رزمی ارتش روسیه بدلیل تجارب بدست آمده در سوریه در کاربرد مهمات هدایت شونده لیزری / تلویزیونی و هدایت ماهواره ای ، جایگاه ویژه ای دارد . 3- پایگاه هوایی بسووتز : این پایگاه بعنوان بخش دیگری از لشکر 105 ، هنگ 159 نیروی هوایی را در خود جای داده که به جتهای سوخو-35 اس مجهز است . این یگان با در اختیار داشتن 24 فروند جنگنده سوخو-35 ، در گذشته مسلح به جتهای سوخو-27 پی و سوخو-27 اس ام بود که نشان دهنده یک ارتقاء گسترده بر روی توان رزم این یگان است . گفته می شود ستاد نظامی منطقه غرب ارتش با ارسال مهمات هدایت دقیق ، و تجهیزجنگنده ها به سامانه های جدیدتر ناوبری و تهاجمی ، قدرت ضربتی این پایگاه را بشدت افزایش داده است . 4- پایگاه هوایی خوتیلف : هنگ 790 از لشکر 105 هوایی به 3 اسکادران ترکیبی از جتهای سوخو-35 و میگ-31 مسلح است که پس از پایگاه بسووتز ، دومین پایگاه هوایی ارتش بود که جنگنده های جدید سوخو-35 را دریافت نمود . برهمین اساس ، به غیر از 12 فروند سوخو-35 اسکادران یکم ، دو اسکادران دوم و سوم ، مجموعا به 24 فروند جنگنده میگ-31 بی ام / بی اس ام مسلح بوده که قابلیت دفاع هوایی دوربرد را بخصوص در برابر موشکهای کروز در ارتفاع پایین ، فراهم می آورد . 5- پایگاه هوایی شاتالوف : یکی از دو اسکادران شناسایی نیروی هوایی ستاد منطقه غرب ، مسلح به 6 تا 8 فروند جت سوخو-24 ام آر و تعدادی هواگرد توربوپراپ آنتونوف-30 برای ماموریتهای شناسایی سریع و عکس برداری ، در این پایگاه استقرار دارد که با توجه به وسعت منطقه ، این تعداد کمی عجیب بوده و احتمالا در زمان درگیری ، هواگردهای بیشتری به این پایگاه اعزام خواهند شد . 6- پایگاه هوایی سن پیترزبورگ- لواشوو : مسئولیت ترابری تاکتیکی ستاد نظامی منطقه غرب برعهده هنگ 33 مستقر درشرق مسکو است که مجموعه متنوعی از هواگردهای آنتونوف-26 ، میل-8 ، آنتونوف-148 ، توپولف-134 ، آنتونوف-72 ، آنتونوف-12 و میل-26 را در اختیار دارد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ..... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .