پدافند تاد یک سیستم دفاع استراتژیک و سری ساخته شده برای دفاع از خاک اصلی آمریکا بوده و احتمال فروش آن به کشوری ثالث منجمله اعراب چندان معقول نیست. هر چند در صورت فروش این قرارداد تنها شامل استقرار واحدهای موشکی در خاک امارات با خدمه آمریکایی خواهد بود و هیچ اطلاعاتی از سیستم مذکور به خریدار داده نمیشود. اصولا سیاست ایران در منطقه تنش زدایی است و احتمال درگیری با هر کشوری حتی آمریکا بسیار اندک است ولی به فرض محال اگر روزی با امارات درگیر شدیم باید کارایی این سیستم را بررسی کرد؟ آیا ایران برای هدف قرار دادن امارات از موشکهای بالستیک بلند پرواز استفاده خواهد کرد؟ آیا تاد در برابر موشکهای تاکتیکی کوتاه برد کارایی کافی را دارد؟ مسلما تاد یک پدافند برد بلند و برای عمل در ارتفاعات ساخته شده و قادر به رهگیری موشکهای تاکتیکی با ارتفاع پرواز اندک از چند صد متر الی چند کیلومتر نخواهد بود. پس این پدافند به چه کار امارات میاد؟ جز هدر رفتن سرمایه های این کشور!

امین، بله میتوان فایلهای ارسالی خود را ویرایش یا حذف کرد. برای تبلیغ سایت نیاز به $$$ است که فعلا موجود نیست! :!: آذرخش، چه سوالی؟ تو این تاپیک که سوالی نداشتید!

احسان جان خیلی جالب بود. :!: ارتش روسیه هنوز با قدرت 20 سال پیش خود فاصله بسیار دارد اما به سرعت در حال کاهش این فاصله است. ارتشی که در دکترین آن تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ جهانی تا یک دهه دیگر لحاظ شده است و برخلاف گذشته ، امروز از قدرت اقتصادی کافی هم برخوردار است. ارتش روسیه تا سال 2015 در صورت تامین اعتبارات مالی به تسلیحات بسیار پیشرفته ای مجهز خواهد شد از جمله جنگنده های سوخو34 و سوخو37 و سوخوی تی50 و پدافندهای اس400 و موشکهای توپول ام (با تولید حداقل پنج فروند در سال) و بمب افکنهای توپولف160 (اینم با تولید پنج فروند در سال) و ... طبق اعلام مسئولان روسی این کشور تا سال 2015 در صورت تامین اعتبارات مالی به 400 الی 500 فروند سوخو34 برای جایگزینی با سوخو24های فرسوده و حداقل 18 گردان اس400 با چندین گردان متحرک توپول ام مجهز خواهد شد. جنگنده های سوخو34 میتواند توازن قوا بین نیروهای خط مقدم روسی و ناتو را برهم ریخته و توان نفوذ به عمق اروپا حتی تا انگلیس و فرانسه را دارند.

محدودیت مذکور با افزایش فضای سرور حذف شده و الان هر کاربر عادی 100 مگابایت ظرفیت آپلود دارد. حجم هر آپلود هم تا 10 مگابایت و همزمان 10 آپلود بصورت سایت به سایت یا از روی هارد است.

با تمام احترام به دوستان عزیز و تاریخ پر افتخار کشورمون و داریوش شاه بزرگ ، واقعا بحثی نافرجام است! خوش به حال خودم که مدتهاست از اینگونه بحثهای بی نتیجه دوری کرده و تنها خواننده هستم. کی این مردم ایران میخان از مرده پرستی و کینه های شتری رهایی یابند خدا عالم است؟ عزیزان گرامی تاریخ فقط وسیله ای است برای عبرت و پند و اندرز نه حسرت و افسوس و غرق در رویا و کینه شدن!

ssalii, دوستمون arash_kamandar به نکته مهمی اشاره کرد و اکنون ایران با استفاده از انواع مختلف پهپادها که شعاع عملیاتی آنها برای رفتن و برگشتن به آنسوی خلیج فارس و عمق کشورهای منطقه کافی و در چند مورد آزمایش عملی میزان پنهانکاری این پهپادها (هنوز فیلم 20 دقیقه ای سپاه از یادها نرفته است) از قدرت شناسایی قابل قبولی برخوردار است که این نحوه شناسایی با کمترین هزینه و تلفات و بیشترین کارایی و ضریب امنیت همراه میباشد. درباره سی130های شناسایی هم از کجا معلوم که تماما عملیاتی نباشند؟ شما از یه چیز خبر داری و از هزار و یک چیز دیگر بی خبر هستی. پس نباید نظر قطعی داد.

نظرسنجی حذف شد و مجددا ایجاد کنید.

[align=center]ميدويديف: روس‌ها هنوز گرجي‌ها را برادر مي‌دانند رئيس جمهور روسيه يكشنبه اظهار داشت كه روس‌ها رفتار گرم و برادرانه خود را با مردم گرجستان در پي حمله تفليس به اوستياي جنوبي تغيير نداده‌اند.[/align] خبرگزاري ريانووستي، "دميتري ميدويديف" در مراسم افتتاح يك ايستگاه مترو جديد در مسكو گفت: «ما هنوز رفتار برادرانه‌اي با مردم گرجستان داريم و هيچ چيز نمي‌تواند اين احساسات را از بين ببرد.» در پي حمله يكجانبه گرجستان به منطقه جدايي‌طلب اوستياي جنوبي نيروهاي روسي وارد عمل شدند تا از جان نيروهاي حافظ‌صلح روسيه و مردم اين منطقه محافظت كنند. رئيس جمهور روسيه در ادامه خاطرنشان كرد: «تاريخ جنايات رهبري كنوني گرجستان را قضاوت خواهد كرد اما رفتار ما نسبت به مردم اين كشور هميشه برادرانه و گرم باقي خواهد ماند.» ميدويديف افزود: «ما از كشمكش اخير ميان روسيه و گرجستان كه به دست رهبري تفليس ايجاد شد، ابراز تأسف مي‌كنيم.» وي همچنين بر لزوم محاكمه "ميخائيل ساآكاشويلي"، رئيس جمهور گرجستان، در دادگاهي بين‌المللي تأكيد كرد.

پرواز در سطح دریا اندکی سخت تر از پرواز بر فراز خشکی است و احتمالا خلبان با خطای دید مواجه خواهد شد. مخصوصا اگر این پرواز در شب یا رو به تابش مستقیم آفتاب باشد و موقتا خلبان دچار کم بینایی گردیده و هوا و آب را درست تشخیص ندهد. (ولی با وجود دستگاه نشان دهنده موقعیت اگه خلبانی در این حالت دچار سانحه بشه یعنی آماتور بود. بالاخره با وجود ارتفاع سنج و موقعیت سنج و حتی زاویه سنج نباید مشکلی پیش بیاد.)

تکراری است. قفل شد.

خیلی جالب بود. حامد جان اگر مطالب از این دست داری لطفا به سایت ارسالشون کن. :!:

خاطره شما جالب و خواندنی بود و اگر امکانش مقدور هست لطفا بعضی از خاطرات خود را برای آگاهی سایر دوستان بیان کنید.

عالی بود مهدی جان. icon_wink این چینیها به سرعت در تمام علوم و فنون در حال پیشرفت هستند و از کپی برداری شروع کردند و طی 20 30 سال آینده سایر ملل مکپوی!!! (اسم مفعول کپی هست! icon_cheesygrin icon_cheesygrin الان اختراع شد از روی مزاح! icon_cheesygrin ) مجبور به کپی کردن از روی محصولات چینی خواهند شد! قابل ذکره که آمریکائیها از زیردریائیهای جدید چین بسیار وحشت داشته و آنها را تهدیدی جدی برای ناوگان دریایی خود در مناطق جنوب شرقی آسیا و اقیانوسیه قلمداد میکنند. :lol:

مطلبی بسیار جالب و کامل بود و از فلنکر عزیز بخاطر زحمات برای ترجمه و گراوری تشکر میکنم. این ناو آنقدر بزرگ است که از نظر ابعاد با ناوهای هواپیمابر قدیمی برابر بوده و امروز با افزایش کیفی و کمی ناوها اجبارا با این ابعاد به یک ناو بالگردبر تبدیل گشته است! البته از این ناوها در نقش ناوهواپیمابر کوچک نیز میتوان استفاده کرد که نیاز به برخورداری از جنگنده های عمود پرواز دارد و برای کشورهای با توان اقتصادی کم گزینه مناسبی خواهد بود. توان جابجایی 7 گردان تفنگدار دریایی با یک گردان مکانیزه این ناو و امکان هلیبرن یک گردان تفنگدار با استفاده از بالگردهای موجود توان رزمی قابل توجهی در نواحی جنگی به این ناو میدهد. اگر در کشور مانند توان اقتصادی یک چشم انداز نظامی هم داشته باشیم باید گفت طی 20 سال آینده حداقل به 3 فروند ناو با ظرفیت حمل هر کدام 18 فروند جنگنده و 20 فروند بالگرد نیاز خواهیم داشت. باید حضور خود را در اقیانوس هند قوی کنیم و فراموش نکنیم که این ناوهای معرفی شده آمریکایی بغل گوش خودمون تشریف دارن! از بابک عزیز هم که در مطالب سایر دوستان در نقش توضیح دهنده نکات از قلم افتاده ظاهر میشود و به نکات خوبی اشاره میکند تشکر میکنم. :!:

[align=center]پیشینه خوب آمریکا در روابط با ایران روابط فرهنگی ایران وایالات متحده آمریکا از شهریور ۱۳۲۰ تا کودتای۲۸ مرداد ۳۲ [/align] ایران و ایالات متحدة آمر یکا پس از گذشت سه قرن از کشف آمریکا با هم آشنا شدند. در آغاز قرن نوزدهم، نخستین ایرانی به صورت اتفاقی به قارة آمریکا گام نهاد و دو دهه پس از این واقعه، ارتباط ایران و ایالات متحده با ماهیت فرهنگی، آموزشی و دینی آغاز شد. روابط فرهنگی ایران و ایالات متحده در سراسر دوران قاجار و دورة پهلوی اول خطوطی روشن ومجزا از مناسبات سیاسی داشت. با آغاز جنگ جهانی دوم، امپریالیسم آمریکا با استفاده از خلاء قدرت جهانی وتوان اقتصادی و پشتوانة فرهنگی مناسب ، قدرت یافت. با چنین زمینه ای به تدریج دیپلماسی فرهنگی آمریکا در مورد ایران درجهت اصول سیاست خارجی آن کشور قرار گرفت و روابط فرهنگی بر اساس دکترین رؤسای جمهوریخواه و دموکرات ایالات متحده تعیین شد. دراین نوشته در بارة سالهای 1320 تا 1322 ش. بحث می شود و از ویژگیهای این دوره؛ بهره گیری ایالات متحدة آمریکا از روابط فرهنگی گذشته درجهت اهداف سیاسی است. نتیجة آشکار روابط فرهنگی دو کشور – با محوریت ایالات متحده- در جریان انقلاب اسلامی خود را نشان داد و آن، ضدیت با فرهنگ وشیوة زندگی آمریکایی به عنوان یک روش مبارزه با حکومت پهلوی بود. پیشینه خوب آمریکا در روابط با ایران پیش از کودتا روابط فرهنگی را می توان از دو دیدگاه بررسی کرد: نخست به عنوان بخشی از دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی یک کشور؛ دوم، به عنوان علاقه های شخصی، علمی و اجتماعی میان افراد مقیم در یک کشور با کشورهای دیگر بدون کمترین ملاحظة سیاسی و گاه بدون کنترل از جانب دستگاه دیپلماسی آن کشور در نظر گرفته می شود؛ البته علاقه های ملی و شخصی ، به ویژه در مناسبات سیاسی میان یک کشور قوی و دارای داعیة جهانی با یک کشور ضعیف در آمیختگی خواهد داشت. ایران و ایالات متحده روابط خود را بسیار دیرتر از دیگر کشورهای متمدن دنیا آغاز کردند. در ابتدا وجه فرهنگی این روابط مطرح بود، اما به تدریج این مناسبات یکی از محورهای پیشبرد خواسته های سیاسی ایالات متحده تبدیل شد. مقاله حاضر در پی آن است که نشان دهد افزون بر کامیابی ایالات متحده درجنگ جهانی دوم و دیپلماسی به ظاهر انسان دوستانة این کشور پس از پایان جنگ ، آنچه به افزایش وجهة ایالات متحده کمک کرد، پیشینة فرهنگی خوبی بود که از آغاز روابط با ایران تا کودتای مرداد 1332 به دست آورده بود واین پیشینة فرهنگی به دیگر جنبه های روابط میان دو کشور اثر گذاشت. نگاهی به گذشته دوران رضا شاه، آغاز مدرنیزاسیون ایران بود و از لحاظ مناسبات سیاسی و فرهنگی، ویژگی خاصی داشت. رضا شاه در زمینة اصلاحات داخلی و ایجاد امنیت کشور بسیار کوشید. وی بر روابط سیاسی و به ویژه فرهنگی کشور نظارت می کرد و این روابط درجهت اعتلای حاکمیت فردی او قرار می گرفت؛ در نتیجه روابط سیاسی این دوران بیشتر به مانوری سیاسی شباهت داشت تا مناسبات دیپلماتیک متعارف. اگرچه وقفه در روابط سیاسی با برخی کشورهای بزرگ جهان همچون آمریکا و فرانسه بر مناسبات فرهنگی تأثیر منفی گذاشت، روابط فرهنگی با آمریکا در سراسر دورة حکومت رضا شاه (1304 – 1320 ش)- در دو زمینة روابط فرهنگی با مدیریت سفارتخانه و با نظارت دستگاه دیپلماسی دو کشور و روابط فرهنگی میان علاقه مندان به فرهنگ ایران در آمریکا و ایرانیان مقیم آمریکا- ادامه یافت. از جمله این روابط فرهنگی ، می توان به فعالیتهای علمی آرتوروپوپ در ایران و انتقال نتایج آن به آمریکا اشاره کرد. وی در سال 1931 میلادی (1310 شمسی) انستیتوی ایرانی را در نیویورک تأسیس کرد که چاپ یک دوره کتاب معروف با نام هنر، مهم ترین اقدام آن بود(شفا، ص401). بولتن هنر و باستانشناسی ایران نیز از 1931 تا 1938 م. مرتب چاپ می شد، همچنین در 1936 میلادی نمایشگاهی از آثار باستانی ایران به کوشش مجمع بین المللی هنر و باستانشناسی ایران درشهر فیلادلفیا برگزار شد. در سال 1960 میلادی این نمایشگاه در شهرهای نیویورک، واشنگتن، فیلادلفیا و بالتیمور برگزار شد و پرفسور پوپ، مجری آن بود. در سال 1939 م/1318 ش. دکتر میلسپو که دو دوره رئیس مالیة ایران بود، نمایشگاهی از آثار هنری ایران در نیویورک برگزار کرد که در آن 16 نقاشی مینیاتور، سیاه قلم و تابلوهای بزرگ روغن از دورة قاجار و چند مینیاتور از آثار رضا عباسی، نقاش معروف دورة صفوی به نمایش در آمد که اغلب از ایرانیان مقیم آمریکا به امانت گرفته شده بود. در سراسر دورة حکومت رضا خان، کالج آمریکایی درتهران با مدیریت ساموئل جردن فعال بود. همزمان با او خانم جین ای . دولتیل در آموزش و بهداشت ایران و ایرانیان به ویژه زنان، فعالیت داشت. وی از 1300 تا 1343 ش. که بازنشسته شد و تا انقلاب اسلامی نیز این فعالیتها را ادامه داد. روابط فرهنگی ایران و آمریکا از شهریور 1320 تا ملی شدن صنعت نفت از جمله، فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی ایالات متحدة آمریکا در سالهای طوفانی 1319-1323 شمسی 1940 -1944 میلادی کارهای انسان دوستانة لوئیس جی. دریفوس، وزیر مختار آمریکا در ایران، و همسرش گریس بود. او با تأسیس درمانگاهی در مناطق فقیر نشین جنوب تهران برای بیماران مبتلا به تیفوس و ایجاد یتیم خانه ای در آنجا، نامی نیکو از خود به یادگار گذاشت. با خروج رضا شاه از ایران وا شغال ایران به دست متفقین، روابط سیاسی و فرهنگی ایران با آمریکا وارد دورة تازه ای شد. مهم ترین تحول ر این زمان، بهره گیری از پیشینة فرهنگی گذشته برای پیشبرد اهداف سیاسی بود. این روند، به صورت یک دیپلماسی تا کودتای 28 مرداد 1332 ادامه یافت. « اصل چهار ترومن» که رویکردی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی داشت و برای اعمال فشار بر شوروی به منظور تخلیة خاک ایران و دفاع از تمامیت ارضی و استقلال سیاسی این کشور کوشید؛ (فاوست، 1374، ص 216-195؛ مهدوی، 1369، ص 28-420؛ اف گود، 1372، ص 50-49) افزون بر بازتابهای سیاسی ودیپلماتیک، نوعی علاقة فرهنگی و اجتماعی در ایرانیان نسبت به آمریکا به وجود آورد تا جایی که دولتمردان ایرانی – حتی شخصی همچون مصدق- برای رهایی از فشارهای انگلستان وشوروی، آمریکا را نیرویی سوم یا یک حامی دانستند و از آن کشور، برای کاهش این فشارها کمک خواستند. به عقیدة لوئیس فاوست در فاصلة سالهای 1320 تا 1324 ش./ 1941-1945 م. دیپلماسی آمریکا در تردید خلاصه می شد؛ وی همچنین به آمدن هیئتهای مستشاری آمریکا اشاره کرده است و ازاین کار به ویژه آمدن مستشاران نظامی و رایزنهای فرهنگی به عنوان دیپلماسی مؤثر یاد می کند. این مستشاران در آغاز عملکرد محدودی داشتند. به گفتة فاوست، ریشة این محدودیت کمبود امکانات بود. عمده ترین وظیفة هیئتهای مستشاری، هدایت افکار عمومی ایرانیان از راه بازسازی کشور جنگ زدة ایران بود. در این سالها آنچه آمریکا را وحشت زده کرد و به گفتة ریچارد کاتم به دیپلماسی پدافندی کشاند، این فرضیه بود که اتحاد جماهیر شوروی تمایل دارد رژیمی کمونیستی در ایران بر سر کار آید که از شوروی پیروی کند و چنانچه این هداف تحقق نیابد، دست کم رژیمی حاکم شود که با شوروی دوست باشد و حکومت خود مختار آذربایجان را نیز به رسمیت بشناسد. ریچارد کاتم به خوبی خطوط اصلی این دیپلماسی را در سه استراتژی هنجاری، سودگرایانه، زورمدارانه خلاصه کرده و هدف آن را کنترل ایران دانسته است این استراتژی سه گانه که آرمان آن، کنترل و ثبات بود بر مبانی فرهنگی جامعه و نوع برخورد با نخبگان – که در این دوره به دو بخش نخبگان قدیمی و نخبگان جدید تقسیم می شد تکیه داشت. تا پایان دولت مصدق، دخالت سباسی آمریکا در ایران محدود بود اما فعالیتهای فرهنگی گسترده ای داشت. در واقع دیپلماسی فرهنگی، راهی برای نفوذ سیاسی مؤثر بود؛ چرا که ترس از نفوذ کمونیستها – که در انتخابات 1952میلادی ایران به موفقیت نسبی دست یافته بودند جز با تقویت روابط فرهنگی با ایران میسر نمی شد. از مهم ترین اتفاقات فرهنگی این دوره باید به تأسیس بنیاد ایران در ایالات متحده اشاره کرد که آقای نمازی، تاجر ایرانی مقیم آمریکا، چهرة اصلی این بنیاد به شمار می رفت. در این بنیاد شخصیتهای ایرانی و آمریکایی حضورداشتند. مهم ترین فعالیت این بنیاد، ایجاد مرکز پزشکی ایران و بیمارستان نمازی شیراز بود. انستیتوی خاور نزدیک و خاورمیانه وابسته به دانشگاه کلمبیا در 1950 م. تأسیس شد و ادبیات فارسی تا مقطع دکتری در آن تدریس می شد. در 10 اردیبهشت 1328 قرارداد فرهنگی میان دولت ایران و ایالات متحده موسوم به قرارداد فولبرایت بسته شد و در شهریور همان سال/ سپتامبر 1949 علی اصغر حکمت، وزیر امورخارجه، و جان وایلی سفیر آمریکا در ایران، دومین موافقت نامة فرهنگی را امضا کردند که شامل یک مقدمه و 12 ماده بود. از مسائل فرهنگی این دوره که تا حدی بر روابط سیاسی دو کشور اثر گذاشت، واگذاری اشیای عتیقه و الواح گلی تخت جمشید به بنگاه خاورشناسی شیکاگو با ریاست دکتر اشمیت بود. مطابق اسناد پیوست ، بنگاه خاورشناسی شیکاگو برای انجام مطالعاتی درمورد تخت جمشید و تاریخ هخامنشیان در سال 1314 شمسی و با اجازة شخص رضا شاه، تعداد سی هزار لوحة گلی را که در کشفیات تخت جمشید به دست آمده بود، به امانت گرفت و در1318 ش. نیز یک لوحة مفرغی به همین منظور با رسید دکتر اشمیت، امانت داده شد . گویا این بنگاه که تا آن زمان مانعی از سوی حاکمان دولت ایران بر سر راه خود ندیده بود و شاید با استفاده از اوضاع بحرانی ایران و جهان در 1320 ش. آثار بیشتری برای مطالعات خود درخواست کرد. دولت علی منصور در 8 اردیبهشت 1320 نسبت به کارهای بنگاه مظنون شد؛ بنابراین مقرر کرد که ضمن تعیین نماینده از سوی وزارت خارجه برای ارزیابی آثار درخواستی – از این نظر که که اشیا گرانبها و منحصر به فردنباشد- فهرستی از آنها تهیه شود، اما دولت فروغی که آغاز به کار آن هم زمان با شهریور 1320 و اوج بحران ناشی از اشغال ایران بود، حساسیت بیشتری نشان داد و خواستار توضیح بنگاه درمورد لوحة مفرغی و سی هزار لوحة گلی و نتیجة مطالعات شد و هر گونه همکاری را منوط به این قضیه کرد. بنگاه براساس لوحه ها و آثار تخت جمشید کتابهایی تألیف کرد که در ادامه به آن اشاره خواهد شد. افزون بر آنچه اشاره شد، آمریکاییان علاقه مند به فرهنگ ایران در سالهای 1320 تا 1332 کارهای علمی و فرهنگی دیگری انجام دادند که مهم ترین آنها عبارتند از: 1. در 1949 م. هیئت باستانشناسی آمریکا در مازندران به حفریات و کاوشهای باستانشناسی پرداختند. در 1954 م. نتیجة این حفریات به ویژه کشف غار ماقبل تاریخی هوتو در بهشهر ، در آمریکا چاپ شد. 2. در 1950 م. نمایشگاهی از آثار هنری ایران با همکاری موزة مترو پولتین در نیویورک برپا شد. 3. جورج کامرون در سال 1947 م. کتابی با عنوان الواح خزانة تخت جمشید در شیکاگو منتشر کرد. 4. دانشگاه پرنیستون درسال 1948 م. کتاب دونالد ویلبر به نام ایران درگذشته وحال را چاپ کرد. 5. کنت، کتاب گرامر زبان فارسی قدیم را در سال 1950 م. تألیف کرد. 6. انستیتوی شرقی دانشگاه شیکاگو در 1953 م. کتاب اریک اشمیت با نام تخت جمشید را در دو جلد منتشر کرد. 7. دانشگاه شیکاگو در 1948 م. کتاب امستد با نام تاریخ شاهنشاهی ایران رادر مورد امپراتوری هخامنشی منتشر کرد. در این دوران که آمریکاییان به دو شکل محققان وعلاقه مندان فرهنگ ایران و مأموران دولتی در ایران زندگی می کردند، در ایالات متحده نیز ایرانیانی می زیستند که جدای از مأموران سیاسی و دولتی بودند. دکتر جلال عبده که در هنگام تأسیس سازمان ملل به سال 1945 م. جزو هیئت ایرانی شرکت کننده در کنفرانس سانفرانسیسکو بود در کتاب خود، ایرانیان مقیم شهرهای مختلف آمریکا را معرفی می کند. وی در مورد ایرانیان مقیم ایالات در زمان ورود خود به سانفرانسیسکو می نویسد: « ایرانی به مفهوم واقعی کلمه جز تعداد معدودی دانشجو در این شهر فرد دیگری یافت نمی شد اما تعداد فراوانی آشوری که اغلب اسلاف ایرانی تبار آنان در مدرسه آمریکایی رضائیه درس خوانده و بعدها به سانفرانسیسکو مهاجرت کرده بودند، دیده می شدند....» در همان سالها دکتر صورتگر، استاد دانشگاه تهران، درکالجی در سانفرانسیسکو در مورد فرهنگ ایران سخنرانی کرد، سید حسن تقی زاده در دانشگاه کلمبیا مدرس مسائل ایران بود و تاجرانی چون کاشف ، عامری ودکتر علی اکبر اخوی در نیویورک فعالیت تجاری می کردند. در سال 1323 ش. برای برپایی انجمن ایران در آمریکا کوششی صورت گرفت که به دلیل اوضاع جهانی بی نتیجه ماند، اما این انجمن در سالهای دهة سی شمسی فعالیت گسترده ای داشت. پرفسور آرتورپوپ در سالهای دهة بیست شمسی در قالب بنگاه صنعتی و باستان شناسی ایران و آمریکا خدماتی گسترده انجام داد ودرسال 1323 ش. با استفاده از حضوردوست خود، آرتورمیلسپو، وزیر دارایی ومالیة ایران ، درصدد بود از دولت ایران برای موسسة خود کمک مالی بگیرد و با وجود وضعیت بد مالی دولت که سبب شد یک بار بودجة این مؤسسه حذف شود، این مؤسسه توانست کمکی به مبلغ 7200 دلار از دولت ایران دریافت کند. مسافرت دکتر ادوارد الیوت، رئیس دانشگاه پردو، به منظور کمکهای فرهنگی و نیز هیئتی از سوی بنگاه شرق نزدیک آمریکا برای اصلاح امور کشاورزی در سال 1323 ش. موضوعی بود که در اسناد این دوره آمده و نکتة جالب در آن تضمینی است که دولت آمریکا بابت تسهیل ورود بر اقامت آنان از ایران خواسته است و در مقابل دولت ایران به لحاظ وضعیت ناشی از جنگ جهانی دوم از دولت آمریکا درخواست می کند امکان مسافرت این هیئتها را به ایران فراهم کند و مبلغ 20 هزار دلار به سفارت ایران در واشنگتن داده می شود تا هزینة آنان پرداخت شود. درسال 1324 شمسی بنگاه بین المللی فیلم برای ساخت و تهیة ده حلقه فیلم در زمینة مسائل جغرافیایی، صنعتی، حمل ونقل، اقتصادی و تاریخی به منظور شناساندن ایران به کشورهای خارجی درخواستی از ایران کرد وکمیسیونی در وزارت فرهنگ تشکیل و برای تهیة ده حلقه فیلم در ده هفته با هزینه ای معادل 45000 دلار قراردادی با این بنگاه تنظیم شد. درسال 1326 ش. انتشار مقاله ای به قلم موریس هندوس در روزنامة نیویورک هرالد تریبون در مورد عملیات روحانیان علیه مسیحیان و یهودیان در نواحی و روستاهای مسیحی نشین ارومیه وتشویق مردم به بازگشت به حجاب، دولت ایران را برآشفت و دولت از ترس پنانده شدن جمعی از مردم مسیحی به آمریکا یا دخالت آمریکا در امور داخلی ایران ، به اقدامات عاجلی دست زد. روابط فرهنگی ایران و ایالات متحده از ملی شدن نفت تا کودتای 28 مرداد 1332 سالهای 1330 تا 1332 ش. از نظر روابط فرهنگی اهمیت ویژه ای دارد؛ چرا که ایالات متحده در این دوره کوشید تا از پیشینة فرهنگی موجود میان دو کشور و مشکلات سیاسی میان ایران و انگلیس و انفعال دیگر کشورهای بزرگ در این قضیه، استفاده کند وحوزه های نفوذ سیاسی خود را با پشتوانة فرهنگی گسترش دهد. مقدمات این دیپلماسی از چند سال پیش و با سفر اشرف پهلوی در سال 1947 میلادی 1326 شمسی به آمریکا و سپس سفر شاه به آن کشور درسال 1949 م./1328 فراهم شد. سفر شاه به آمریکا بیش از آنکه جنبة سیاسی داشته باشد، رنگ فرهنگی داشت. برنامة سفر وی در این مسافرت طولانی، دیدار از شهرهای مختلف ایالات متحده همچون: « واشنگتن ،نیویورک، میشیگان، اوهایو، کنتاکی، آریزونا، کالیفرنیا و آیداهو بود و طی آن در چندین مهمانی شام بزرگ که از سوی سازمانهای برگزیدة سیاسی و صنعتی چون انجمن ملی روزنامه نگاران؛ شورای مشورتی روابط خارجی، موزة هنری متروپولیتن، شرکت جنرال موتورز و شرکت لاکهید برگزار شد، شرکت کرده، او از دانشگاه پرینستون ومیشیگان دیدار و از سوی دانشگاه جرج واشنگتن عنوان افتخاری کاپیتانی تیم فوتبال رادریافت کرد......» جدای از تأثیر سیاسی ونظامی این سفر که بسیاری از محققان آن را بدون نتیجه دانسته اند، تأثیرات فرهنگی آن را نباید از نظر دور داشت. به گفتة جمیز اف گود: تأثیر دراز مدت سفر شاه در ایالات متحده عمیق بود ودر وجدان ساده عامه مردم تصویر روشنی که گاه به گاه تازه می شد – به جا گذاشت و در حدود سه دهه دوام داشت. پتیر آوری یکی از نتایج سخنرانی شاه در مورد فروش زمینهای کشاورزی پدرش را به کشاورزان با شرایط آسان:« تلاش برای جلب نظر محافل اقتصادی وآموزشی آمریکا به منظور به جریان انداختن سرمایه های آمریکایی در ایران» می داند. سفر دکتر محمد مصدق به ایالات متحه سومین سفر از نوع سفر عالی رتبه ترین مسئولان کشور است که نسبت به دو سفر قبلی، دیپلماسی فرهنگی سنجیده تری داشت؛ زیرا پشت این سفر مأموریت سیاسی و امید دیپلماتیک وجود داشت، مصدق از مصالحه با انگلیس ، شوروی و اروپای غربی مأیوس بود وامیدوار بود آمریکا با طرحها و اهداف سیاسی او همراهی کند. مصدق پس از حضور در شورای امنیت، در سخنرانی ای که به مناسبت استقلال آمریکا و در سالروز صدوراعلامیه آن در تالار استقلال شهر فیلادلفیا ایراد کرد و در آن مقامات بلند پایة شهر حضور داشتند، آمریکاییان را که خود طعم استعمار را چشیده اند در راه مبارزة ملت ایران برای تحقق بخشیدن به استقلال سیاسی واقتصادی خود، به کمک طلبید. این نطق بازتاب بسیار گسترده ای در مطبوعات و دیگر رسانه های جمعی ایالات متحده داشت. یکی دیگر از جلوه های مناسبات فرهنگی میان دو دولت، رادیو صدای آمریکا بود که به مرور زمان تحول یافت و با راه اندازی ایستگاه رادیویی وتلویزیونی، مخاطبان زیادی در ایران یافت. هدف این رادیو که برنامه های آن را سفارت ایالات متحده در ایران تهیه و اجرا می کرد، تعقیب خطوط مشخص سیاست اقتصادی ونظامی آمریکا در ایران هدایت افکار عمومی ایران به نفع آمریکا و ایجاد نوعی امنیت اجتماعی برای مستشاران این کشور در ایران بود. در جریان ملی شدن نفت و دورة اول نخست وزیری دکتر مصدق که با ریاست جمهوری ترومن در ایالات متحده مصادف بود، برخی از مطبوعات آمریکا نظیر وال استریت جورنال، فیلادلفیا اینکوایرر و واشنگتن پست به نقد همراهی ایالات متحده با انگلستان پرداختند و خواهان حمایت ضمنی ایالات متحده از دولت مصدق شدند( علم،1377،ص 1-260) و هنگام سفر مصدق به نیویورک در اکتبر 1951 و سخنرانی درجمع مردم فیلادلفیا، از او تمجید کردند. درجریان کودتای 28 مرداد 1332 که دخالت آمریکا موجب سقوط دولت مصدق شد، ایالات متحده همة حیثیت فرهنگی خود را نزد ایرانیان از دست داد. به گفتة ویلیام داگلاس: « مصدق که افتخار دارم او را دوست خود بخوانم براساس تعریفی که لافولت نوریس از دموکراسی به دست می دهد یک دمکرات واقعی بود. ما با انگلیس ها همدست شدیم تا او را خرد کنیم. گرچه در این کار موفق گردید اما از ان پس دیگر در خاورمیانه آمریکایی اطلاق شرافتمندانه ای محسوب نشده.» درجریان کودتا دونفر از کارمندان خبرگزاریهای ایالات متحده به نامهای کنت لوو، خبرنگار روزنامة نیویورک تایمز، و دون شویند نمایندة خبرگزاری آشوشیتدپرس، برای حضور در یاران ومشاهده گزارش صحنة کودتا دعوت شدند( نجاتی،1366، ص 33). کنت لوو ناظر کودتای 25 و28 مرداد 1332 بود وچندی بعد آنچه را دیده بود در رساله ای با عنوان نقش ایالات متحده آمریکا در استقرار رژیم پهلوی در ماه اوت 1953 شرح داد. این کتاب اهمیت دارد؛ زیرا سالها قبل از انتشار کتاب ضد کودتا اثرکرومیت روزولت، طراح کودتا، منتشر شد و ضمن رد دخیل در کودتا ارائه می دهد. از دیدگاه جمیز.ا. بیل کودتای 28 مرداد چهار بازتاب فرهنگی عمده در ایران داشت: 1. ترویز و دورویی که در این ماجرا وجود داشت؛ به ایران و زبان و فرهنگ آن سرایت کرد و از ضدیت با آمریکا به عنوان یک ارزش ملی مورد استقبال قرار گرفت ضمن آنکه این دورویی در آمریکا نیز انعکاس یافت. 2. پایان دوره ای که مبلغان و دیپلماتهای فرزانه درکانون روابط ایران و ایالات متحده آمریکا قرار داشتند و از آن پس دورانی آغاز شد که مکتب فکری ودیدگاههای برادران دالس و مأموران اطلاعاتی ونظامی آمریکا در ایران جایگزین ومروج آن بودند. 3. پس از سقوط مصدق ایالات متحده به گونة بی سابقه ای نیروی انسانی و پول و انواع ماشین ها را به دورن ایران ریخت .... رهبران آمریکایی بر نیاز به برنامه ریزی اقتصادی و اجرا در ادارة امور از روی منطق و عقل تکیه می کردند، ولی در انجام این امور کوچکتری توجهی به جنبه های انسانی واصلاحات اجتماعی و یا به وجود آوردن رشد سیاسی نمی شد.... مأمورین فرستاده شده و کمکهای خصوصی ودولتی به ایران، در دهة 1950 فراوان و گوناگون بود. بنیادهای خصوصی که عهده دار اجرای طرح هایی بودند عبارت بودند از بنیاد خاورمیانه که فعالیت بسیار گسترده ای داشت، بنیاد فورد و گروه مشاورین دانشگاه هاروارد که وابسته به سازمان برنامه بود، آمریکاییان دوستدار خاورمیانه، بنیاد ایران که در مرکز پزشکی شیراز سرمایه گذاری کرده بود، کنسرسیوم کالج لافایت که مسئول ایجاد و پیشبرد یک کالج فنی در آبادان بود و همچنین تعداد زیادی از شرکت های بانکی و سرمایه گذاری که به بازار ایران وارد شدند. 4. در ایرانیان احساس تحقیر و شکست خوردگی نسبت به غول آمریکا در دهه 1950 نضج گرفت گرچه تشکیلات مذهبی در قم از لحاظ سیاسی تا حدی آرام ماند ولی رهبران جوان تر شیعه نسبت به روش حکومتی شاه و مشی سیاسی و حضور روز افزون آمریکا در ایران شروع به انتقاد و ابزار انزجار نمودند.....» افزون بر این ، تی. کویلر یانگ معتقد است که دیدگاه مردم ایران، رژیم شاه و ایالات متحدة آمریکا از کودتای 28 مرداد به بعد هویتی واحد یافتند و هر دو مسئول اعمالی شناخته شدند که به دست رژیم انجام می گرفت. در دوران حساس نهضت ملی و زمانی که کشور ایران متحدی سیاسی می طلبید، آمریکاییان به گفتة جمیز گود در بی خبری کامل و با ائتلاف سیاسی و نظامی با بریتانیا به حیات دولت ملی ایران خاتمه دادند و سرخوردگی اولیه از آمریکا به تدریج جای خود را به نفرت داد و این نفرت یکی از عوامل تسریع کنندة حرکت انقلابی مردم ایران بود. نتیجه روابط و مناسبات ایران و آمریکا یا به گفتة جیمز آ.بیل ، شیر وعقاب را باید رابطة عقاب تیز چنگال و جوان نیمکرة غربی و شیر پیر خلیج فارس در نیمکرة شرقی خواند. روابط دیر هنگام اما دارای نتایج پایا وماندگار دو کشور چند وجه تمایز دارد: نخست آنکه مناسبات دو کشور بیش از جنبة سیاسی و اقتصادی، رنگ فرهنگی داشت. ورود میسیونهای مذهبی آمریکا به ایران با انجام کارهای فرهنگی و آموزشی عام المنفعه، نخست در میان اقلیت آشوری ارومیه و سپس در میان روستاییان و طبقة محروم شهری در شهرهای ارومیه، تبریز، تهران، همدان و شمال کشور، سرآغاز تحولات فرهنگی و آموزشی درفضای ایران قاجاری بود. به ویژه فعالیتهای آموزشی، فرهنگی آنان در میان زنان نظیر احداث آموزشگاه و بیمارستان خاص زنان و آموزش دانشجویان پزشکی و آشنا کردن ایرانیان با آموزش و پرورش نوین، دستاوردهایی بود که بعدها پشتوانة گرانبهایی برای اهداف و سیاستهای ایالات متحده در ایران شد. نام نیک آمریکاییانی چون باسکرویل، مورگان شوستر و حتی آرتورمیلسپو را باید بر این خدمات افزود تا سیمای مناسبات فرهنگی دو کشور بهتر درک شود. وجه دوم روابط فرهنگی ایران و ایالات متحده در همة مقاطع با محوریت ایالات متحده بود. ایران پس از صفویه و به ویژه پس از مرگ نادرشاه، فاقد خلاقیت دیپلماتیک بود و در عرصة دیپلماتیک بیشتر رویکرد تدافعی، انفعالی و درون گرایی داشت. دستگاه دیپلماسی ایران تنها در سه دورة کوتاه یعنی دورة دوم دیکتاتوری رضا شاه (1310-1315)، دوران نخست وزیری مصدق(1330-1332 ش) و تا حدودی دهة قبل از انقلاب اسلامی (1349-1357 ش) از خود ابتکار عمل نشان داد. منبع: دیپلماسی ایرانی irdiplomacy.ir

F-15S که مدل فروخته به عربستان هست؟! اون اف15 باید یه پسوند دیگه داشته باشه و البته از مدل A هست که برای انجام برخی تحقیقات در اختیار ناسا قرار گرفته است.

تکراری است! دوست من قبل از ایجاد تاپیک از طریق جستجو از تکراری نبودن مطلب مطمئن شوید. قفل شد.

دوست نداشتم اصلا چنین بحثی تو سایت ایجاد بشه چون نیاز به بیان مسائلی است که جای گفتن آنها در این مکان نیست! فقط اینکه مشکل اصلی در این مورد سیاست اشتباه مسئولان وقت ایران است! مسئولانی که با دید صحیح تاکتیکی ، منافع استراتژیک کشور را متزلزل کردند! بیخیال ...

تشکر جناب Nestor و مطلب مفیدی بود هر چند الان فرصت مطالعه تمام آنرا ندارم اما مطلب را ذخیره کردم و بعد از مرور پستهای جدید مطالعه خواهم کرد ان شاء ا... . پیشنهاد مصطفی جان هم خوبه و اشکالی در ارسال این مطلب به صفحه اول وجود ندارد. این مطلب رو همراه چند مطلب دیگه که جمع کردم به صفحه اول ارسال میکنیم. (خوب دیگه از مشکلات کمی وقت هست که مجبورم یکجا پنج تا مطلب بفرستم برای چند هفته!)

اشکال وارد بر اقتصاد ایران تکیه بیش از حد بر درآمدهای نفتی و کمی تولیدات و صادرات صنعتی است که باعث ایجاد شبهه در میزان تولید ناخالص داخلی میشود. طبق آمار منتشره از سوی بانک جهانی در سال 2007 و بر پایه دو نوع تعیین تولید ناخالص داخلی متداول توان اقتصادی کشور بصورت زیر است. بر اساس میزان تبدیل ارز (nominal) ایران در رتبه 29 جهانی با تولید ناخالص داخلی 270,937 میلیارد دلار قرار دارد. بر اساس برابری قدرت خرید (PPP) ایران در رتبه 17 جهانی با تولید ناخالص داخلی 776,538 میلیارد دلار قرار دارد. مسلم است که یک اقتصاد واقعی باید بر پایه میزان تبدیل ارز و صادرات و واردات باشد نه میزان قدرت خرید کذایی با استفاده از وامها و اعتبارات بانکی و یارانه ای! انتظار میرود که طی سالهای آینده و با هدفمند شدن یارانه ها و کاهش نفوذ نفت در اقتصاد فاصله بین تولید ناخالص داخلی ppp و nominal ایران کاهش یافته و به یک اقتصاد پایدار و باثبات برسیم. با نگاه به اقتصاد کشورهای تراز اول جهان متوجه میشویم که دو نوع رده بندی فوق در این کشورها تقریبا ارقام یکسانی است.

خوب خلبان ایرانی بعد از انحراف موشک حرارتی دوباره موتور خود رو روشن میکرد. اینطور نیست؟ مثلا اگه تامکت تو آسمان عراق بود و امکان روشن کردن مجدد موتور نبود ...؟! سرعت استال تامکت رو خبر ندارم ولی از جنگنده های نیروی هوایی خودمون میگ29 رو مثال میزنم. این جنگنده رو میشه تا سرعتهای خیلی کم و حتی تا 250 کیلومتر بر ساعت سالم نشوند و تعادلش رو حفظ کرد ولی در سرعت کمتر از آن هواپیما قابل کنترل نیست و این فرق یک گلایدر با هواپیماست.

مطلب بسیار خوبی بود. عکس آخری رو چند سال قبل به مدت یکی دو ماه گذاشته بودم رو دسکتاپ و واقعا عکس فوق العاده ای است. :lol:

حمله آلمان به شوروی عامل عدم شکست متفقین در جنگ بود و این ماجرا آنچنان غیر قابل باور برای غربیها بود که چرچیل در خاطرات روزمره خود و در دسامبر 1941 که ارتش آلمان در شرق متوقف شد میگوید: "اکنون مطمئنیم که جنگ را برده ایم ، حتی اگر سالها طول بکشد و روزهای سختی را بگذرانیم."

با اینترنت اکسپلورر در ورود به سایت مشکل داری؟ کوکیها فعال هستن؟ یادی هم سردار شهید حسن باقری بکنیم که از فرماندهان این عملیات بود. روحش شاد.

تکراری است. قفل شد.