اولین سوال را طرح میکنیم: "تعریف پدافند به همراه توضیح انواع آن؟" icon_frown

در واقع از نقطه نظر سطح تکنولوژی اف-14های ما در جنگ کار خاصی انجام ندادند و درست مثل این است که یکی از مردان آهنین یه پسر بچه رو کتک بزند! این بیشتر برای خودش کثر شان هست تا پسرک بدبخت! در اواخر جنگ با ورود میراژهای نسل چهار فرانسوی به جنگ وضعیت بسیار تفاوت کرد و در نبردهای نزدیک اف-14 آن برتری سابق نسبت به میگ-21و23 را نداشت. حتی میگ-23های عراقی در اواخر جنگ از فانتومهای ما بهتر عمل کردند تنها به دلیل ارتقای سیستمهای آیونیک و تسلیحات. icon_frown

1- لطفا از ارسال دو پست پشت سر هم خودداری کنید. 2- تحمل فشار جی به قدرت مانور مربوط میشود که میگ-31 کاری با آن ندارد. این جنگنده مجبور شود فوقش 50 کیلومتر به میدان نبرد نزدیک خواهد شد و حد مجاز فاصله درگیری برای آن 100 کیلومتر است تا از تلفات جلوگیری گردد. 3- قابلیت سوختگیری هوایی در مدلهای بهینه شده اضافه شده است که با تانکر ایلیوشن-78 میداس سازگار شده اند. 4- قدرت بمباران برای یک رهگیر صرف جنبه تبلیغاتی دارد همانطور که در جنگ تحمیلی سه فروند تامکت را همزمان بخاطر این استراتژی حالا نگیم مسخره از دست دادیم! میگ-31 بی ام هم قدرت حمل همه نوع تسلیحات هوا به زمین را دارد. 5- در جنگ تحمیلی به دو دلیل ما برتر بودیم، اول آموزش حرفه ای پرسنل و دوم تسلیحات نسل جدید. معلوم هست که اف-14 در برابر میگ-21و23 پیروز بلامنازع باشد.

فلسفه وجودی میگ-31 درگیری با سرعت 3 ماخ و از ارتفاع 80000 پایی هست. امروزه شاهد افزایش سرعت درگیریها بوده ایم بطوریکه در نبردهای نزدیک هم جنگنده ها با سرعتهای مافوق صوت پرواز میکنند. سرعت 1.5 الی 2 ماخ در ارتفاع پست و در نبرد نزدیک بسیار تعیین کننده است و میتواند سرنوشت دو خلبان را عوض کند.

کلی در نظر بگیریم باز هم قدرت مانور جنگنده های روسی بیشتر است. بطور مثال جنگنده های اف-16و18 که با حداکثر بارگذاری بیش از 7 جی نمیتوانند مانور دهند در حالیکه جنگنده نسل سومی میگ-23 تا 8 جی تحمل فشار وارده بر بدنه را دارد. یا جنگنده اف-15 که با وجود تحمل فشار تا 9 جی به دلیل طراحی نامناسب قدرت مانور کمتری نسبت به فشار قابل تحمل دارد!

سرعت اف-14 کم نیست ولی زیاد هم نیست. با حداکثر بارگذاری در هر دو جنگنده سرعت اف-14 حدود 1 ماخ کمتر از میگ-31 است.

هواپیماهای روسی که در قدرت مانور برتر از رقیبان غربی هستند. مثلا سوخو-37 تا 12 جی فشار را تحمل میکند. استفاده از بالهای مثلثی مزایای ویژه ای دارد (هر چند معایب بزرگی هم دارد) و چون اکثر جنگنده های اروپایی اندازه متوسطی دارند طراحان از شیوه بالهای متوسط استفاده میکنند. موضوع مهم دیگر ضعف فنی اروپائیها در طراحی دیگر انواع بدنه میباشد.

مقاله جالبی بود. نکته جالب توجه این بمب افکن برد عملیاتی و میزان بارگذاری بود که در زمان خود فوق العاده مینمود.

بله آیونیک اصلیترین وجه تمایز یک جنگنده نسل جدید با جنگنده های قبل از جنگ جهانی دوم است. همین اف-5 را در نظر بگیرید با نصب یک رادار مدرن حتی از اف-18 هم بهتر میشود یا مثلا میگ-21 لنسر که هنوز هم خیلیها از اینکه از میگ-21 قدیمی چنین جنگنده قدرتمندی بوجود آمده است متعجب هستند. نظر خود من این است که میگ-31 به دلیل سرعت و سقف پرواز بیشتر سرتر از اف-14 میباشد و نقطه ضعف اساسی آن یعنی قدرت مانور کم یکی از نقاط قوتش هم میباشد چون باعث عدم شرکت در نبردهای نزدیک میشود و این یعنی کاهش تلفات حال آنکه در اف-14 به دلیل قدرت مانور نسبتا زیاد ما شاهد بودیم که با شرکت در نبردهای نزدیک چند بار تلفات داده است! همان بهتر که میگ-31 با سرعت 3 ماخ از ارتفاع 80000 پایی چند تا موشک شلیک کرده و فورا به پایگاه بازگردد و نبرد نزدیک را به عهده دیگر جنگنده واگذار کند. پس با این حساب ضعف قدرت مانور هم مشکلی ندارد.

f117, اون جدولی که قرار دادید متعلق به مقاله ای درباره مقایسه میگ-31 و اف-14 نویسنده دوست خوبم آرمان خان هست. ایشان هم که طرفدار مطلق اف-14 هستند رای را به میگ-31 داده اند پس به گمانم قرار دادن آن مقاله در این تاپیک پاسخ سوالات دوستان خواهد بود.

بله امکان دارد چون شرکت میکویان به دنبال شریک خارجی برای تولید انبوه جنگنده میگ1.44 میگردد. البته قرارداد هم باید سنگین باشد نه اینکه انتظار داشته باشیم با چند میلیارد دلار بیان به ما میگ1.44 بفروشن اونم با تکنولوژیش!

من که میگ1.44 را به تمام طرحهای موجود مثل اف-22و35 ، سوخو-47وتی-50 ، سوخو-35و37 و یورفایتر و رافال و ... ترجیح میدهم. طرح فوق العاده ای هست با پیشرفته ترین رادار جهان که به دلیل گرانی زیاد شاید در سوخو-47 هم نصب نشود. سرعت حداکثر 2.6 ماخ با قدرت مانور تا 10 جی فشار و سرعت بدون پس سوز در حدود 1.8 ماخ.

با تشکر از مطالب مفید شما لازم دیدم این موضوع را بگویم که حداکثر ظرفیت حمل مهمات در بمب افکن توپولوف-16 در حدود 15000 کیلوگرم هست ولی بنا به دلایلی از جمله دستیابی به برد پروازی بیشتر حدود 10 تن بارگذاری میشد.

ترکیه که بجز بخش موشکی در سایر زمینه برتری کلاسیک قابل توجهی نسبت به ایران دارد! البته در جنگ تحمیلی ثابت کردیم که برتری کلاسیک زمینی در برابر استراتژی ما کارایی ندارد و حتی در برابر برتریهای 10 به 1 هم پیروز میدان هستیم. اما در بعد نیروی هوایی قضیه متفاوت هست هر چند در این مورد هم در اواخر جنگ تحمیلی با نسبت 1 به 10 در برابر عراق مقاومت کردیم و حتی یک لحظه آسمان کشور را خالی نگذاشتیم ولی نیروی هوایی ترکیه هم بسیار قدرتمند و از خلبانان ماهری استفاده میکند. بحث مقابله با ترکیه پیچیده تر از این حرفهای ظاهری است!

برای بحث درباره توان هوایی ترکیه به تاپیک زیر رجوع کنید. http://www.military....viewtopic&t=673

این جنگنده قرار نیست تولید شود و در سال 2002 از طرح شرکت سوخوی یعنی سوخو-47 برکات شکست خورد و شاید برای همیشه کنار گذاشته شد. شرکت میکویان هم با وجود مشکلات مالی خرج زیادی روی این طرح کرده بود به امید فروش چند صد فروند به ارتش روسیه که ناکام ماند! با این وضع تنها دو راه برای شرکت میکویان وجود دارد که گویا هر دو را با جدیت دنبال میکند. اول ارائه طرحی جدید از روی این جنگنده به عنوان جنگنده نسل پنج و نیم ارتش روسیه و دوم فروش یا تولید مشترک آن توسط شرکای خارجی که در این مورد دولت روسیه اجازه افشای تکنولوژیهای بکار رفته در جنگنده را نداده است. از نظر منافع ملی خودمون هم به قضیه بنگریم این جنگنده به درد کشوری مثل ایران میخورد و تنها مشکل آن مخالف آمریکا و هزینه زیاد میباشد. هزینه ساخت هر فروند جنگنده پیش نمونه 70 میلیون دلار بود! البته با تولید انبوه این هزینه میتواند تا 50% کاهش یابد. یک سرمایه گذاری بجا بر روی این پروژه که شرکت میکویان با دلگرمی از آن استقبال خواهد کرد و همچنین دولت روسیه هم در برابر مخالفتهای آمریکا خواهد ایستاد چون سرمایه خارجی باعث میشود تا ارتش روسیه هم بتواند از این جنگنده گران قیمت استفاده کند میتواند نیروی هوایی ایران را از لحاظ کیفیت بعد از آمریکا قرار دهد. بالاخره ما نیز مجبور به هزینه کردن کردن هستیم؟ چطور عربستان قرارداد 30 میلیارد دلاری منعقد میکند برای چه؟ خوب برای کسب برتری نظامی نسبت به ایران و بقیش رو خدا بخیر کند. هزینه هر فروند اگر 50% کاهش یابد با احتساب سایر هزینه ها ، قیمت تمام شده هر فروند برای ما در حدود 50 میلیون دلار خواهد بود که یک قرار 20 میلیارد دلاری برای تولید داخل 400 فروند جنگنده میگ1.44 میتواند بسیاری از مشکلات نیروی هوایی را تا زمانی که خودمان به توانایی ساخت 100% بومی هواپیما دست یابیم مرتفع خواهد کرد.

شما باید عکس مورد نظر را در یک هاست رایگان مثلا tinypic.com آپلود کرده و از آن لینک دهید نه از روی هارد کامپیوتر.

این مسائل جزو پروژ های فوق سری برخی کشورها هستند و تاکنون اطلاعاتی از این تحقیقات منتشر نشده است. اما بصورت کلی بگم این که جنگنده های مدرن به دلیل تمام کامپیوتری بودن و نیز امکان کنترل خودکار و یا زمینی در صورت از دور خارج شدن خلبان این امکان وجود دارد که با شناسایی امواج و فرکانسهای مورد استفاده به همراه سیستم کدبندی دستورات مشابهی به هواپیما ارسال کرد و کنترل آنرا در دست گرفت.

Reza6662, شفق-1 که یک جنگنده تمرینی-رزمی است و متوجه شما نمیشوم؟ چه کسی این جنگنده را با اف-22 مقایسه کرده است؟ تنها وجه تشابه این دو جنگنده وجود نمایشگرهای رنگی و نمایشگر سربالای نسل جدید و چند مورد دیگر است که ملاک مقایسه جنگنده ها نیستند. شفق-2و3 هم قرار است یک جنگنده نسل چهار و نیم باشند که باز هم در سطح اف-22 نیستند. اصولا ما برای ساخت جنگنده ای در سطح رپتور یا بهتر از آن باید حداقل 15 سال دیگر بصورت شبانه روزی کار کنیم و از بودجه مناسبی هم برخوردار باشیم.

بله طرح شفق شبیه ویتیاز2000 روسیه هست ولی کاملا با آن تفاوت دارد. طراحی بدنه آن بصورت کامل در داخل انجام شده است هر چند هزینه زیادی داشت ولی این کار باعث افزایش تجربه متخصصان داخلی شد. آیونیک آن هم محصول مشترکی بین شرکتهای ایرانی و روسی است و هم اکنون شرکت صاایران همان نمایشگرهای رنگی تولید میکند. در ضمن شفق-1 با همکاری روسیه ساخته شد البته تا وسطای راه چون روسیه تحت فشار آمریکا کنار کشید اما طرحهای جدید شفق که جنگنده هایی کاملا جنگی هستند با تلاش متخصصان داخلی در حال پیگیری است که هر چند امکان دارد چند سال دیرتر عملیاتی شوند ولی حتی اگر این پروژه 20 سال هم طول بکشد باعث ورود کامل ایران به صنعت ساخت جنگنده های متوسط خواهد شد.

شفق-1 که چند سالی هست پروازهای آزمایشی را انجام داده و به زودی وارد خدمت میشود. اینقدر هم نگید منبع معتبر و موثق چون در مسائل طبقه بندی شدی هیچ منبعی وجود ندارد و هر چه باشد حدس و گمانه زنی است. همین جنگنده صاعقه بعد از چند سال رسما وارد خدمت شد؟ چند سال در حال گذران تستهای پروازی و آیونیک و تسلیحات و ... بود؟

روسیه هیچگاه سیستم تور ام-1 را به آمریکا نفروخته است و این شایعه پراکنی رسانه ها از سخنان فکر کنم وزیر دفاع روسیه بود که ادعای بهترین بودن این سیستم و آمادگی آزمایش عملی آنرا به همراه سیستمهای مشابه کرده بود. یادتان نرود که این سیستم هنوز جزو سلاحهای سری روسیه هست و مدلی را هم که به ما فروختند کمی قدیمی بود!

چند وقت پیش یک مقاله درباره شفق ارسال کرده بودم که کار یکی از دوستان هست. http://www.military.ir/modules.php?name=News&file=article&sid=22&mode=&order=0&thold=0

بالاخره اگر نیروهای مسلح مایل به استفاده انبوه از سیستم تور ام-1 باشند باید مجوز مونتاژ آنرا از روسیه کسب کنند یا اینکه دوباره هر دستگاه رو به چند برابر قیمت بخریم؟ اکثر مردم از این قضیه بی خبر هستند که چرا روسیه در عرض یک سال این سیستمها را تحویل داد و ترسی هم از فشار آمریکا نداشت؟ دلیلش پول بیشتری بود که ایران در این شرایط حساس پرداخت کرده بود و نه مساله دیگر!

لطفا حرفهای عامیانه نزنید. کمی هم بیشتر مطالعه کنید. حدود 15 سال قبل چین و روسیه یک قراداد سنگین مبنی بر مونتاژ 200 فروند میگ-31 امضا کردند که 24 فروندشون مستقیم تحویل داده شدن و قرار بود بقیه مونتاژ بشن که با مخالفت شدید آمریکا این قرارداد لغو شده و چین مجبور به خرید سوخو-27و30 گردید. هند نیز بسیار مشتاق است جنگنده میگ-31 خریداری کند ولی به دلیل فشار شدید چین و آمریکا این امر تاکنون محقق نشده و احتمال هم ندارد که بشود. کی ما پیشنهاد روسها رو رد کردیم؟ البته به دلیل ناکارامدی میگ-31؟ روسها پیشنهاد فروش تعدادی میگ-31 دست دوم را داده بودند که به دلیل عدم تامین بودجه و همچنین دست دوم بودن نیروی هوایی از خرید منصرف شد. منبع را پیدا نکردم. باز هم جستجو میکنم در سایتهای خبری نظامی بود.