[color=darkblue]نیروی هوایی عربستان(RSAF) یکی از قوای ارتش سلطنتی عربستان است که بعد از نیروی هوایی رژیم صهیونیستی(900 هواگرد) بزرگترین ناوگان هوایی را در خاورمیانه در اختیار دارد. توان هوایی عربستان بیشتر دفاعی است ولی قدرت قابل ملاحظه ای نیز در بخش هجومی دارد این نیرو در سال میانه ی دهه 20 تاسیس شد. در ان زمان بیشتر تجهیزات این نیرو انگلیسی بود. در سال 1950 این نیرو دوباره سازماندهی شد و شروع به تجهیز خود به کمک تجهیزات امریکایی کرد. [align=center][img]http://www.postimage.org/aV1iT7T9.jpg[/img][/align] مقامات عربستان بر این باور بودند که ارتش این کشور برای مقابله با تهدیدات در خاورمیانه کوچک است به همین جهت سرمایه گذاری سنگینی را برای خرید تجهیزات انجام دادند. نیروی هوایی عربستان و در کل ارتش عربستان بر خلاف نیروی هوایی ترکیه یک نیروی کاملا مصرف گرا است و ابدا به خود اتکا ندارد ستون فقرات این نیرو جنگنده F-15 Eagle و همچنین جنگنده ی Tornado است. این جنگنده(تورنادو) طی قراردادی که در سال 1990 امضا شد به نیروی هوایی عربستان پیوست. این قرار داد تنها شامل تورنادو نبود بلکه تجهیزات دیگری را نیز شامل میشد. از جمله انها میتوان به موشک های ضذ کشتی Sea Eagle ، بمب های هدایت شونده لیزری و بمب های سقوط ازاد اشاره کرد این کشور در 18 اگوست 2006 قراردادی 10 میلیارد دلاری را برای خرید 72 فروند جنگنده ی Eurofighter Typhoon امضا کرد.هم اکنون تحویل این جنگنده ها اغاز شده است همچنین در نوامبر 2007 قراردادی 2.2 میلیارد دلاری برای خرید 150 فروند بالگرد Mil-17 , Mil-35 با روسیه امضا کرد پرنده های اصلی اموزشی این نیرو PC-9 , BAe hawk, F-15D , F-5F است. هواپیمای C-130 هواپیمای ترابری اصلی این نیرو است. RF-5E هواپیمای شناسایی این نیرو و هواپیمای E-3A نیز هواپیمای اواکس این نیرو است این نیرو برای حمل و نقل های تشریفاتی (VIP) از هواپیماهای بوئینگ B707 , B737, B747 و چند نوع هواپیمای دیگر استفاده میکند [align=center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/DF-ST-92-07383-C.jpg/800px-DF-ST-92-07383-C.jpg[/img][/align] [b]ساختار:[/b] نیروی هوایی عربستان در قالب 8 پایگاه هوایی (Wing)تقسیم شده است پایگاه 1: Hafar Al-Batin پایگاه 2: طائف پایگاه 3: Dhahran پایگاه 4: ریاض پایگاه 5: Khamis Mushayt پایگاه 6: Al Kharj (پایگاه هوایی پرنس سلطان) پایگاه 7: تبوک پایگاه 8: جده [align=center] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/6d/RSAF_E-3A.jpg[/img][/align] [b]اسکادران ها:[/b] ترتیب اسکادران های این نیرو به این گونه است اسکادران 1: هواپیماهای سلطنتی اسکادران 2: F-15 اسکادران 3:F-5 اسکادران 4: C-130 اسکادران5: F-15 اسکادران 6: F-15 اسکادران 7: Tornado IDS اسکادران 8: Cessna 172 اسکادران 9: PC-9 اسکادران 12:Bell 212 اسکادران 13:F-15 اسکادران 14: هلی کوپتر اسکادران 15:F-5 اسکادران 16:C-130 اسکادران 18:E-3/KE-3A اسکادران 19:RE-3A اسکادران 21: BAe Hawk اسکادران 22:PC-9 اسکادران 29: Tornado ADV اسکادران 32:KC-130H اسکادران 34:F-15 اسکادران 35:Jetstream اسکادران 44: Bell 412 اسکادران 55:F-15 اسکادران 75: Tornado IDS اسکادران 79: Tornado ADV اسکادران 83: Tornado IDS اسکادران 88: BAe Hawk اسکادران 92:F-15 اسکادران 99: Cougar [align=center] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/8c/RSAFAH-64A.jpg[/img][/align] [b]دارایی های نیروی هوایی سلطنتی عربستان:[/b] Agusta-Bell 212 27 فروند Agusta-Bell AS-61 3 فروند( سلطنتی) Airbus A340 1 فروند( سلطنتی) BAe 125 4 فروند( سلطنتی) BAe Hawk مدل Mk 65: سی فروند مدل MK 65A: بیست فروند BAe Jetstream 2 فروند Bell 205 24 فروند Bell 406 Combat Scout ؟؟؟ (در خدمت نیروی زمینی) Bell 412 2فروند Boeing 747 2 فروند(سلطنتی) Boeing 757 1 فروند Boeing AH-64 Apache 12 فروند( در خدمت نیروی زمینی. قرار است بر طبق قراردادی 400 میلیون دلاری به سطح Apache-D ارتقا پیدا کنند. علاوه بر این سفارش 12 فرند دیگر از مدل Apache D نیز داده شده است. ارزش این قرار داد 598 میلیون دلار است) Boeing Business Jet مدل BBJ1: یک فروند (سلطنتی) مدل BBJ2: یک فروند (سلطنتی) Boeing E-3 Sentry 5 فروند Boeing F-15E Strike Eagle 71 فروند Boeing KE-3A 8 فروند CASA CN-235 4 فروند(سلطنتی) Cessna 550 Citation 2فروند(سلطنتی) Eurocopter AS-532 Cougar 12 فروند Aérospatiale AS-365 Dauphin 24 فروند Eurocopter SA-332 Super Puma 13 فروند(توسط نیروی دریایی به کار گرفته میشود) Gates Learjet 35 2 فروند Gulfstream III 2 فروند Gulfstream V ؟؟؟ Kawasaki-Vertol 107 18 فروند( توسط وزارت کشور به کار گرفته میشود) Lockheed C-130 Hercules 42 فروند Lockheed L-100 ؟؟؟ McDonnell Douglas MD-11 1 فروند(سلطنتی) Northrop F-5 Freedom Fighter 110 فروند Panavia Tornado IDS 87 فروند( برخی از این جنگنده های طی قراردادی 4.66 میلیارد دلاری ارتقا پیدا کرده اند) Panavia Tornado ADV 24 فروند Pilatus PC-9 50 فروند Reims Cessna F172 8 فروند Sikorsky S-70 Black Hawk 12 فروند ( مدل S-70A-1L توسط نیروی زمینی به کار گرفته میشود) Sikorsky UH-60 Black Hawk 18فروند( توسط نیروی زمینی به کار گرفته میشود. سفارش 24 فروند دیگر در طی قرارداد 380 میلیون دلاری ارائه شده است) [align=center] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/63/Parking_RSAF_Tornado_in_1991.jpg/800px-Parking_RSAF_Tornado_in_1991.jpg[/img][/align] [align=center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/17/C-130H.jpg[/img][/align] موفق باشید... __________________ منبع:ویکیپدیا [/color]

[color=darkblue]تشکر مهدی جان...مثل همیشه کامل و مفید..! سیستم راداری کاملی داره و همینطور دفاع ضد هوایی اش هم عالی و کشنده است... راستی اگر در مورد C-803 مطالبی دارید،خوشحال میشم قرار بدید... [/color]

[color=darkblue]جمهوری آذربایجان نیز به عنوان یکی از جمهوریهای سابق شوروی تجهیزات نیروی هوایی خود را از ارتش شوروی به ارث برده است.شاید در میان حمهوری های تازه استقلال یافته(CIS) جنگ دیده ترین نیروی هوایی(به غیر از نیروی هوایی روسیه)از آن آذربایجان و البته رقیب آن ارمنستان باشد.نیروی هوایی آذربایجان طی دهه 1990 با همسایه غربی خود ارمنستان بر سر منطقه تحت اختلاف((نوگو رنوقره باغ))در قفقاز در حال جنگ بود. درگیری مذکور بین دو جمهوری سرانجام با میانجیگری روسیه در سال 1994 پایان پذیرفت.در نبرد بر سر منطقه تحت اختلاف((نوگو رنوقره باغ))هر دو کشور متخاصم بیش از هر هواپیما و بالگرد از هواپیمای ضربتی سوخوی25فراگ فوت وبالگرد تهاجمی میل-24هایند علیه یکدیگر بهره بردند جمهوری آذربایجان نخستین فروند از جتهای Su-25در 18 آوریل 1992 از روسیه دریافت داشت.خلبانی این هواپیما را ستوان((واقف قربانف))به عهده داشت.این هواپیما نخست در پایگاه((یه ولاخ)) و سپس در پایگاه((سیتال چای))مستقر و عملیاتی گردید. فراک فوت مذکور بلافاصله به همراه سایرSu-25های به خدمت گرفته شده و در نبرد علیه جمهوری ارمنستان در سال 1992 بر سر منطقه نو گورنوقره باغ(قره باغ کوهستانی)شرکت کرد و عاقبت در ماه جولای همان سال با خلبانی ستوان قربانف حین نبرد سرنگون گردید.قربانف تا قبل از سقوطش توانست دو فروند بالگرد ارمنی را سرنگون سازد و به یک فروند هواپیمای غیر نظامی متعلق به ارمنستان از نوع یاک40 صدمه وارد سازد. جمهوری آذربایجان به طور رسمی اعلام کرد که تنها3فروندSu-25را در سال 1992در نبرد با ارمنستان از دست داده است.خلبان سومین هواپیما به نام کاپیتان((یوری باچنکو))با چتر نجات فرود آمد و به اسارت نیروهای ارمنی در آمد.اما بنا به گزارشها در 10اکتبر همان سال یک فروندSu-25 دیگر آذری هدف ارمنه قرار گرفت و به زیر کشیده شد خلبان این هواپیما بر خلاف بالچنکو موفق نگردید تا با صندلی پرتاب شونده خود را از هواپیما در حال سقوطش خارج کند . ماموریت بالگردهای تهاجمیMi-24هایند نیز در نبرد نوگورنوقره باغ شامل اسکورت خودروها.حمل ونقل نیروها.دیده بانی برای توپخانه و مهمتر از همه آتشباری علیه هدفهای زمینی حرف بود . [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Mig-29_on_landing.jpg[/img][/align] هر دو جمهوری متخاصم آذربایجان و ارمنستان مجهز به بالگرد تهاجمیMi-24هایند بودند . هایندهای آذری از پایگاه هوایی((سنگاچالی))و هایندهای ارمنی از پایگاهی در نزدیکی ایروان پروازهای عملیاتی خود را انجام می دادند.اما پایMi-24های روسی نیز به درگیری میان دو جمهوری سابق شوروی کشید. در 3 فوریه1992 یک بالگرد Mi-26((هالو))روسی حامل پناهندگان ارمنی در حالیکه به وسیله بالگردهای هایند روسی اسکورت می شد به وسیله یک موشک کتفی سام که از سوی نیروی هوایی آذربایجان شلیک شده بود هدف قرار گرفت و سقوط کرد.در جریان این واقعه3 تن از سرنشینان جان باختند.طی23 فوریه تا 7 مارس1992 که هایندهای روسی که سرگرم عملیات اسکورت و حفاظت از بالگردهای ترابری تحت امر لشکر336مکانیزه روسیه مستقر در منطقه بودند که یک فروند Mi-24 به وسیله آذریها مورد اصابت قرار گرفت و مجبور به فرود اضطراری شد که طی آن چند تن از خدمه روسی بالگرد جان خود را از دست دادند بالگردهایMi-24که اکثرا به وسیله خلبانان سابق ارتش سرخ اتحاد جماهیرشوروی که به صورت مزدور به وسیله جمهوری آذربایجان به خدمت گرفته شده بودند پرواز می کردند و نخستین ماموریت آنها در((قره باغ کوهستانی))در فوریه1992 و در حمله به مواضع استحکامات و تانکهای نیروهای ارمنستان در نزدیکی دهکده((کارگالی))بود.ارمنیها ادعا دارند2فروند هایند آذری را در مارس1992و یکی دیگر را در 18سپتامبر همان سال و یک فروند را نیز در اول سپتامبر سال 1993 سرنگون ساخته اند. به گفته آنها هیچکدام از خدمه بالگردهای مذبور در جریان سقوط جان سالم بدر نبرده اند . در آوریل1992ارمنیها توانستند دو فروندMi-24را که در اختیار یک اسکادران مستقل ارتش روسیه در منطقه بود بربایند. اما چندی بعد مجبور شدند آنها را به صاحبانشان بازگردانند . کل پرسنل به کارگیری شده در نیروی هوایی آذربایجان 10350 نفر می باشد . برخی تجهیزات این نیرو به شرح جدول ذیل خلاسه شده است علاوه بر آن این نیرو دارای 20 فروند هواپیمای ذخیره شامل 17 فروند MIG25 , MIG-21,SU-24 می باشد. این نیرو با به کارگیری 100 سیستم موشک سطح به هوا از انواع SAM-2 SAM-3, SAM-5 پوشش هوایی خوب را تامین می کند. در ضمن سیستمهای مراقبت این نیرو عبارت است از : LONG TROUGH ( SN - AR - 1 ) 1 PORK TROUGH( SN - AR - 21 )2 SMALL YAWN ISMALL FRED ( GS-13 ) 3 نیروهای ارمنی اغلب از این بالگرد برای ماموریتهای شناسایی تاکتیکی و نیز در اکثرا عملیات عمده علیه نیروهای جمهوری آذربایجان.مانند عملیات((کلباجار))استفاده می کردند . تلفات هایندهای ارمنی بنا به گزارشها عبارت بود از 2 فروند یکی در سپتامبر1992و دیگری در12نوامبر همان سال بود . بنابر تخمین منابع غربی تا اوایل سال1993ارمنستان دارای 11 فروند وآذربایجان دارای 8 فروندMi-24هایند آماده به خدمت بودند. تجهیزات نیروی هوایی آذربایحان که فقط 2200 نفر پرسنل دارد.از نظر نوع و تعداد عبارتند از :در حدود 35 هواپیمای جنگی و 12 بالگرد تهاجمی شامل :میگ25 فاکس بت از مدلهایPD.RB وUبه ترتیب 8فروند . 14 فروند و 6 فروند.گزارشهایی نیز از نگهداری بیش از 25 فروند میگ25 به صورت قطعات جدا از هم در انبارهای نیروی هوایی آذربایجان در دست است میگ21فیشبد4 تا 5 فروند.گزارشها از وجود 2 فروند دیگر از این نوع هواپیما در انبار حکایت دارد . بمب افکن ضربتی با بالهای متحرکSu-24فنسر 4 تا 5 فروند . سوخوSu-17فیتر ويژه حمله به مواضع زمینی 4 تا 5 فروند . سوخوSu-25فراگ فوت ويژه حمله به مواضع زمینی وپشتیبانی نزدیک 2 فروند . بالگرد تهاجمیMi-24هایند 15 فروند . بالگرد ترابری Mi-8هیپ 13 فروند.این نوع بالگرد با قابلیت نصب راکت انداز و مسلسل می تواند در عملیات تهاجمی و پشتیبانی ایفای نقش کند . بالگرد ترابری Mi-2هوپلیت 7 فروند . نیروی هوایی آذزبایجان برای آموزش و تمرین هوانوردان خود از جتهای ساخت جمهوری چکL-29دلفین به تعداد 18 تا 26فروند .L-39آلباتروس 12 فروند و نیز یک فروندSu-17 استفاده می کند .بر پایه گزارشهای موجود 2 فروند جت آموزشیL-29 نیز جزو موجودی انبارهای این نیرو میباشند . عملیات ترابری و حمل ونقل سنگین هوایی را برای نیروی هوایی آذربایجان یک فروند آنتونفAn-12((کاب)) .یک فروندAn-24((کوک)) .3فروند هواپیمای ایلیوشینI1-76((کاندید)) .3فروند هواپیمای یاک 40 و یک فروند توپولفTu-134A((کراسکتی))به انجام می رساند . پدافند هوایی جمهوری آذربایجان برای حفاظت از آسمان خویش دارای یک صد پرتاب کننده موشکهای زمین به هوایSA-2 .SA-3 وSA-5است. جدول هواگردها : 1- SU-17 -----------فروند 4 2- SU-24 ---------- فروند 2 3-MIG-21 --------- فروند 5 4-MIG-25 ---------فروند20 شامل انواع UB , RB 5-MIG-29 --------فروند 18 6-L-39 ----------- فروند 12 7-SU-25 --------- فروند 5 8- AN-2 ----------فروند 2 9- AN-12 --------- فروند 2 10- AN-24 -------- فروند 1 11- IL-76 --------- فروند 1 12- TU-134 ------- فروند 1 13- YAK-40 ------- فروند 2 14- Mi-2 ---------- فروند 7 15- Mi-8 ---------- فروند 13 16- Mi-24 ---------فروند 15 _______________________ منبع:صنايع هوايي [/color]

[color=darkblue]تا وقتی که اف 35 ها تحویل نشند،در خدمت باقی خواهند ماند...تولید انبوه F-35 هم که فعلا تاخیر افتاده... [align=center] [img]http://www.borisvanderham.nl/lightning-f35-jsf.jpg[/img] [img]http://www.military.cz/usa/air/in_service/aircraft/f35/jsf/jsf8.jpg[/img] [/align] [/color]

تشکر... تاپیک چند تا عکس کم داشت...

[color=darkblue]همین جوجه مین برای قطع کردن پای یک بدبخت کافیه... ... این مین قدیمی رو میشه به تقریبا به آسانی خنثی کرد... [/color]

[color=darkblue]مطلب مفیدی بود...تشکر عجب همکاری خوبی !!! [/color] [quote] [color=darkred]لینک عکس اضافه شده و تاپیک منتقل گردید. sina12152000 [/color] [color=blue]تصوير به گالري منتقل شد. Electro_officer [/color] [/quote]

[color=darkblue]بله همینطوره که به دلیل قدرت بالای پیشرانه و همچنین داشتن بهترین طراحی آیرودینامیکی و همچنین قرارگرفتن تسلیحات در داخل بدنه است... [/color] [align=center][img]http://static.howstuffworks.com/gif/f-22-raptor-12.jpg[/img] [img]http://cache.gawker.com/assets/images/gizmodo/2008/12/f22_lockheed.jpg[/img] [/align]

[color=darkblue]طوری که از عکس پیداست هامر آتیش میگیره...[/color]

[color=darkblue]اولش که اسم تاپیک رو دیدم فکر کردم واقعا گوجه پرت میکنه... مرسی کلنل جان...[/color]

[color=darkblue][quote]وسیله ای که در قلعه گیری استفاده می شود عبارت از برجک بلندی است که به شکل مکعب مستطیل درست می کنند و بر روی چهار چرخ قرار می دهند در بالای برج تیراندازان قرار می گیرند و دشمن را از آن بالا هدف قرار می دهند. قسمت جلویی برجک دارای دری است که روی دیوار شهر باز می شود معمولا تعدادی شمشیر زن در داخل برجک هستند که با رسیدن آن سر دیوار در باز می شود و شمشیر زنان به دشمن حمله می کنند. البته اگر برجک سالم تا دیوار برسد. [/quote] این برج ها هیچ وقت سالم به قلعه نمیرسند...کماندارها با تیر های آتشین قبل از رسیدنش آتشش میزنند. اگه تجربه بازی Strongold1 یا 2 را داشته باشید بهتر این جریانات دستتون میاد... [quote]نه بابا افسانه كدومه چند سال پيش رفته بودم نمايشگاه دفاع مقدس تو يه غرفه كه مربوط به ژ-3 و ژ-4 و از اين تيپ سلاحا بود مسئول غرفه يه سرنيزه نشونم داد گفت سيانور داره و ... [/quote] این سوسول بازیا به ما نیومده... تو جنگ نیزدیک باید با سرنیزه بزنی شکم یارو رو پاره کنی،دیگه سیانور و زهر مار و ... [quote]اون دستگاهي كه به عربي توضيح داده بود همون دژكوب هست. يه چهار چرخه هست كه داراي يه جور آونگ بزرگ از يه تنه درخت در وسط هست. كله اش هم با فلزات سخت درست مي كنند كه با برخورد با ديوار يا در قلعه اون رو خورد كنه. بدنه اون رو با صفحات فلزي يا چرمي مي پوششونند تا اون افرادي كه زيرش هستند و كار موتور رو انجام مي دهند از بالا روشون سنگ واينها ريخته نشه. تا اونجا كه من يادمه حضرت پيغمبر در جنگ حنين از يه همچي چيزي استفاده كرده. اون زمونها بهش مي گفتن الدبابه كه الان به تانك مي گن.[/quote] این وسیله خیلی بدرد میخوره...البته در صورتی که زره پوش شده باشه و از دور توسط تیرکمان ها کاور بشه!!! . بدرود[/color]

مرسی..کامل و زیبا بود... . این گرمای موشک برای هامر مشکل ایجاد نمیکنه؟؟؟

[color=darkblue]تنها راه برای زنده نگه داشتن این لگن، مجهز کردن آن به چند چیز است... 1. تقویت موتور هواپیما به هر طریقی 2. تجهیز به سیستم هشدار نزدیکی موشک و نظام اخلالگر مناسب 3. تجهیز به بمب های متوسط و سنگین فانتوم 4. بروز رسانی کاکپیت وسلام... [b]F-7M[/b] [align=center][img]http://www.airwar.ru/image/idop/fighter/f7m/f7m-2.jpg[/img][/align][/color]

[color=darkblue]رپتور بهترین جنگنده دنیاست...هم از نظر طراحی و هم از نظر تکنولوژی... مطمئن باشید این همه هزینه و بودجه کلان بی ثمره نبوده...[/color]

[color=darkblue]در ضمن اعتماد پذیری موتورش بسیار پایین است و چندین سقوط داشته... واقعا ارزش نداره روش چیزی خرج کرد...چون فایده نداره... اگه به جاش روی فانتوم ها خرج کنیم به صرفه تره... [/color]

[color=darkblue][quote]مطالب خوب هيچ وقت فراموش نمي شن. . . خدا رو چه ديدي شايد ساختيم فيلم و عكسش رو هم گذاشتيم تو گالري![/quote] با این حساب از فردا آموزش ساخت توپ خودکششی و ضد موشک برد بلند و تجهیزات اخلالگر هم داده میشه... . میخوای موشک کروز استراتژیک بسازی؟ خوب،خوبه،صنایع پیشرفته کشور از میلیتاری سرچشمه میگیره!!! [/color]

[color=darkblue][quote]فقط ای کاش دوستان عکس هم می ذاشتن این طوری از عالی هم عالی تر می شد.[/quote] 3 تا گذاشتم ... این هم 2 تا دیگه (سفارشی،پیشتاز) [img]http://www.military-today.com/helicopters/a129_mangusta.jpg[/img] [img]http://www.geocities.com/glupscherle/a129mangusta.jpg[/img] خیلی شبیه آپاچیه!اینطور نیست؟ [/color]

[color=darkblue]چندسوال وجواب جالب درمورد خودم(!) که از سازندگانش پرسیده شده... بخونید جالبه... __________________________________________ [align=left] -> Why can’t we continue to use the F-15 as our main source of air dominance, since the F-15 performed so well in the Persian Gulf War and the Kosovo conflict? A Today, with advanced surface-to-air missiles available both to major powers and bands of dissidents hungry for vindication, our F-15 is already behind the curve. Surface-to-air missiles, because of their relatively low cost, are a quick and easy way for countries to modernize their air defense systems. Twenty-one countries will possess the most advanced systems by 2005. Some are already denying America access to airspace around the globe because they pose a formidable challenge to the F-15. Amid sophisticated air defenses, the F-22 can cover more than ten times more battlefield compared to the F-15. The F-15 has always been a great aircraft, a great fighter for which we can give thanks, but its heyday is over. It is a Pong-era aircraft. Some F-15 avionics parts are already becoming obsolete. We can maintain a nearly 30-year-old aircraft, but we cannot, practically speaking, continue to bolt new features onto old technology and hope to retain air dominance. The Air Force investigated a "bolt-on stealth" variant of the F-15. The amount of "stealth" achieved was modest, and the cost for a third of the relative combat effectiveness of the F-22 amounted to 90 percent of the cost of the F-22 itself. Nevada congressman Jim Gibbons, a former USAF pilot, wrote in a 1999 letter to his colleagues, “The F-15 is ‘trailing-edge’ technology compared to the F-22 Raptor; when you get into a dogfight with trailing-edge technology, one thing will happen: leading edge technology will win, period.” It is time to say goodbye and move on. The F-15 has been in service for nearly 25 years. It requires costly upgrades to aircraft systems to meet rough parity with existing threats. Continue with it as our mainstay, and we will be bested by rival technology as early as 2005. -> Why can’t we use the JSF (Joint Strike Fighter) or the Navy Hornet in place of the F-22? A The F-22 is the only stealth air dominance fighter America is building. Lockheed Martin is leading its development, as well as that of the JSF. It is up to the Pentagon to decide if, when and how each of those aircraft should be developed, built, and delivered. The Joint Strike Fighter is not an alternative to the F-22. It is meant to work in tandem with the F-22 as a multirole fighter, similarly to the synergistic team of the F-15 and F-16 today. Neither the Navy''s Super Hornet nor the JSF can perform the F-22''s air dominance mission. They are primarily air-to-ground attack aircraft with a secondary air-to-air combat capability. Redesigning the JSF for an air dominance role would make it more difficult for the program to meet the Navy and Marine Corps'' needs, and break the underlying premise of the JSF as an affordable, tri-service combat aircraft. Such a redesign will significantly increase the JSF Program''s costs and technical risk, and disrupt its development, test and production schedules. To meet the Air Dominance Key Performance Parameters, the JSF would require redesign at substantial cost and time and would field no earlier than 2015. -> Why not have the F-15 and F-16 accompany the JSF, thereby filling the gap? A Today''s F-15''s and F-16''s cannot safely and effectively protect the JSF because their non-stealthy airframes would reveal the location of the stealthy JSF — placing their pilots in jeopardy. -> Why is the F-22 considered unique and indispensible? A The F-22 Raptor achieves air dominance through the skillful blending of stealth technologies, supercruise engines, agility though thrust vectoring, and integrated avionics. Two Pratt & Whitney F119-PW-100 engines allow the Raptor to soar to uncontested heights and achieve dry-thrust speeds unheard of by today’s fighters. Its main weapons bays are packed with either six radar-guided AIM-120 medium-range missiles or two AIM-120s and two GBU-32 Joint Direct Attack Munitions (JDAMs) for ground attack. The F-22 also packs two heat-seeking AIM-9 short-range missiles, one in each of its side weapons bays. As a result, the Raptor can fly very high, very far, and very fast with little risk of detection or intercept and strike with near-impunity against both airborne and ground-based targets. It is the one aircraft that can support American air dominance, giving us an asymmetric advantage. -> Why is air dominance considered so important to America today? A Air dominance is a precondition for all other successful combat operations in modern warfare. As General Eisenhower said after the D-Day invasion, "If I didn''t have air supremacy, I wouldn''t be here." Air dominance has proven instrumental in nearly every modern military victory, from the invasion of Normandy in World War II to the more recent Desert Storm operation. More importantly, it minimizes U.S. casualties and losses. Since WWII, the U.S. has always had a state-of-the-art dominance fighter, usually with a ten-year lead on other countries'' aircraft. Because of American air superiority, no American soldier, sailor, marine, or airman on the ground has died from enemy air attack in over 45 years. If we seek air dominance as this century unfolds, we must get on with the F-22. The goal is not parity or slight advantage. It is overwhelming advantage. We must defeat opposing fighters, air-defense radars, and surface-to-air missiles by a decisive margin. The mission requires an airplane that will not only fly undetected and see the enemy first but also outfly and outmaneuver the enemy in combat engagements. The F-22 is a national asset that will guarantee our soldiers, sailors, airmen and marines the ability to operate free from air attack. And come home safe. -> How far along is the F-22 in meeting its benchmarks? A The F-22 is ready to go into production. The F-22 is flying today with more than 1100 flight test hours and is meeting or exceeding all Air Superiority Key Performance Parameters. The purpose of every flight test program is to determine an aircraft’s final design. Simulation is useful up to a point, but there are certain parameters that can only be conclusively validated through actual flight testing. Testing to date has indicated that the F-22 will require minot necessary design refinements and we have made these changes. Now that the aircraft delivery rate has increased, we expect the number of flight test hours to increase dramatically and quickly. Team has met or exceeded every developmental and flight test milestone to date, including supercruise at speeds greater than 1.5 Mach with no afterburner. Superior maneuverability throughout the flying envelope from sea level to 50,000 feet, assuring that the F-22 will maintain a distinct advantage in visual range dogfights. Integrated avionics delivering unprecedented situational awareness. Highly stealthy signature. Supercruising was reached in less than 275 flight hours. The 50,000 feet benchmark was reached a full year ahead of schedule. F-22 avionics have been tested on the ground and in a flying test bed, reducing the number of flight tests needed and identifying anomalies early in the program, when they are less costly to correct. The F-22 has undergone the most extensive and sophisticated testing of any combat aircraft ever developed. Over 42 months and over 900 hours, in comparison to the F-18 A/B (100 hours before production), F-16 (brief testing before production) and the F-15 (180 hours before production). Compared to the F-15, F-16 and the F/A -18, the F-22 has already completed more flight test time than any of the other three aircraft at their production decision points. In fact, the F-22 has undergone more testing than any other fighter aircraft prior to its initial production decision and the Raptor has met or exceeded all of its key performance requirements. The F-22 is ready to go into production. -> Isn’t the F-22 creating a negative economic impact in this country? A The F-22 is creating an estimated EMD 25,000 jobs, plus 21,000 production jobs, with 42,000 total projected personnel on production. The positive economics of the F-22 will impact 5,000 firms across 48 states and Puerto Rico. Virtually every state in the union has aerospace firms that manufacture the smaller components that make up the F-22. In California alone, there are 380 companies that support the F-22 with a total contract value in excess of $575 million. -> How can we afford to have the F-22? A The F-22 will require only half the F-15''s support personnel, because it can fly twice as long as the Eagle between maintenance periods and be made ready for combat in 1/3 less time than the F-15. With an average aircraft "sticker price" of less than $84 million – not $200 million as is often quoted in the F-22 -- the F-22’s average annual program costs will be less than 1.5% of the DOD budget during its production period. In addition, 2/3 of fighter life-cycle costs are incurred after production in the form of maintenance, munitions and other support costs - and the F-22 is expected to be significantly less expensive to operate than the F-15. Many of the media stories to date focus on the cost issues around the F-22 here and now. Politics are a staple of news coverage and one of the most significant factors to judge newsworthiness is the degree of controversy involved. The media tend to focus here and do not judge it to be within their purview to address the strategic necessity of having the F-22 – the importance of having an asymmetric advantage against all would-be adversaries. By 2005, over 21 countries will maintain arsenals formidably challenging to the F-15. The balance of world power will tip accordingly. But perhaps the best answer is: How can we afford not to have it? The F-22 provides "first-look, first-shot, first-kill" capability. It can see the enemy first while avoiding detection itself. When we meet the enemy, we want to win 100-0, not 51-49. Why? Simple. American lives. The F-22’s effectiveness minimizes the loss of American lives. What price will you put on these [/align][/color]

[color=darkblue][quote]سلام رپتور جان دستت درد نکنه من وقت نکردم فعلا همه ی مطلبو بخونم ولی یه سوال اساسی داشتم تو این زمان که جنگده های نسل 4.5 و 5 همه جا رو پر کردن این جنگند ه ها چه کاربردی دارن [/quote] میشه گفت هیچی...در حال حاضر معمولا برای آموزش استفاده میشه و خیلی کم میپره... اف 7 شايد در مقابل هواپيماهاي امروزي حرفي براي گفتن نداشته باشه ولي اگر بشه راداري با توانايي ديد رو به پايين روي آن نصب نمود و دقت موشكهاي حرارت ياب آن را افزايش داد و توانايي عمليات در شب را بهبود داد،عالی و مفید میشه... ولی یادتون نره که خرید این جنگنده ها در آن زمان کار بسیار به جایی بود ولی الان دیگه... [/color]

[color=darkblue][quote]اما یه سوال اف 7 های ایران از چه نوعی هستند؟؟ جدیداً هم آپگرید شدن؟؟![/quote] F7 های ایران مدل M هستند...در حال حاضر بله توسط خود نیروی هوایی بروزرسانی هایی انجام شده ولی تقریبا از آنها استفاده نمیشه...اکثرا هم در جنوب و جنوب شرقی هستند...[/color]

[color=darkblue]Babakim1 Sub machine Gun یا SMG که معمولا میگن مسلسل سبک یا دستی... [/color]

[color=darkblue] در سال 1974 کمپانیهای آلمان و ایتالیا با همکاری یکدیگر قصد تولید هلیکوپتری نظامی-تهاجمی مشتق از MBB آگوستا وستلند ایتالیا نمودند. دو شرکت، مطالعاتی را درمورد طرحی جدید آغاز نموده بودند ولی در سال 1975 A-MBB115 هلیکوپتر همکاری آنها عمدتا بدلایل صنعتی متوقف گردید. پس از آن آگوستا خود به تنهایی تصمیم به تهیه هلیکوپتری منطبق با مشخصات مورد نیاز ارتش ایتالیا گرفت. ارتش ایتالیا خواستار هلیکوپتری بود که در اصل نقش ضدتانک داشته ولی قابل استفاده برای ماموریت های حمله به مواضع زمینی نیز باشد. هلیکوپتر مورد تقاضا می بایست قادر به انجم این ماموریت ها در جبهه های عملیاتی ناتو در دهه 1990و نیز قادر به انجام عملیات چه در روز و چه در شب و حتی در شرایط یخبندان سبک باشد. حداکثر وزن برخاستن هلیکوپتر در نقش ضدتانکی می بایست 8160 پوند بوده و باشد. میزان اوج گیری حدود در شرایط استاندارد 20 درجه در ارتفاع 6500 پایی بدور از تاثیر زمین قادر به ایستایی بود ولی با ده متر بر ثانیه و سرعت افقی 250 کیلومتر تعیین گردید. اندیشه آگوستا در ابتدا طرح هلیکوپتری ضدتانک برگرفته از توجه به 20 درصد اضافه وزن موردنیاز برای نقش ضدتانک و عدم توانایی در ارایه مقدورات رضایت بخش، این ایه به فراموشی سپرده شد. ضمن اینکه تهیه چنین هلیکوپتر کجداری هزینه زیادی را نیز می طلبید. از این رو تنها راه منطقی عمل برای آگوستا این بود که از صفر آغاز از همین جا متولد گردید. پارلمان ایتالیا در ژوئن 1977 بودجه طرح تولید آنرا تصویب نموده و از همان هنگام به بعد آگوستا عزم A-129 نماید و خود را برای تحویل اولین سری که نام مانگوستا بر آن نهاده شده بود در سال 1986 جزم نمود. [img]http://www.militaryaircraft.de/pictures/military/helicopter/Agusta-A129/Agusta-A129CBT_RIAT2005_003_800.jpg[/img] یکی از الزامات ارتش ایتالیا تصاحب هلیکوپتری با ماندگاری بالا بود و برای تصریح آن صفات زیر مقرر گردید. کشف هلیکوپتر بایستی بسیار مشکل باشد و در صورت کشف شدن زدن آن مشکل باشد و در صورت مورد اصابت قرار گرفتن حتی با وجود میزان بالای صدمات قادر به انجام ماموریت محوله باشد و در نهایت اگر میزان صدمات وارد شده به شدتی باشد که در شرایطی نزدیک به سقوط ناچار به فرود باشد برای سرنشینان خود حد بالایی از محافظت و ماندگاری و بقا فراهم آورد. الزامات ذکر شده تاثیری عمیق بر طراحی و ابعاد بدنه هلیکوپتر داشت. مانگوستا نسبتاً کوچک بوده و به ادوات کاهنده صدا،سیستم های کاهش علایم راداری و محافظت سرنشینان و قطعات حیاتی مجهز است. تمام قطعات این هلیکوپتر توان تحمل اصابت گلوله های آتش بارهای 12/7 میلی متری شلیک شده از فاصله 800 متر را داشته و آزمایشات نشان داده که قادر به جان بدر بردن از گلوله های 23 میلی متری نیز می باشد. کلاهک روتور اصلی طوری طوری طراحی و ساخته شده که حداکثر محافظت را برای مکانیزم کنترل فراهم آورده است. آ-129 به سیستم کنترل پروازی یک پارچه مولتی پلکس مجهز است که به گفته آگوستا وستلند اولین هلیکوپتر مجهز به چنین سیستم پیشرفته ای است. این سیستم از دو پروسسور اصلی سود می جوید که در 40 درصد ظرفیت خود کار می کنند. این دو پروسسور تقریباً همه عوامل موثر در نوع ماموریت محوله را پردازش کرده و بار کاری سرنشینان را به حداقل رسانده اند. [img]http://www.flug-revue.rotor.com/FRTypen/Fotos/agusta/A129CFl.JPG[/img] ارتش ایتالیا مقرر داشته بود که پروسسورها بایستی قادر به انجام حداقل 220 ماموریت سه ساعتی قبل از پیش آمدن عیبی اساسی باشند. آگوستا در آزمایشات نشان داده است که سیستم قادر به انجا 2488 ماموریت سه ساعته هر گونه عیبی است. با توجه به اینکه آ-129 در مجاورت کامل خطوط مقدم دشمن عمل خواهد کرد آگوستا حداکثر تلاش و تاکید را در قابلیت سرویس و نگهداری فنی آن به کار برده است.هلیکوپتر باید به ویژه ضریب ساعت پرواز به ساعات سرویس مورد نیاز خوبی را دارا باشد. در این راستا آگوستا هدفی قطعی برای خود تعیین نموده و مصمم به نیل به ارقامی بهتر از هلیکوپترهای آپاچی هیوز شد. به عنوان مثال گفته می شود که تعمیر و نگهداری سیستم های دینامیک به ازای هر ساعت پرواز به کمتر از 30 دقیقه سرویس نیازمند است. ماندگاری و بقای سرنشینان بعد از فرودی اضطراری توسط بدنه ای که مچاله شدن داخلی را به کنتر از 20 درصد محدود ساخته و صندلی هایی که برخوردی به شدت 43 برابر شتاب ثقل زمین را به شوکی معادل 15جی وارده به سرنشینان کاهش می دهند میسر گشته است. ارابه های فرود سخت بدون صدمه به بدنه هستند. اگر به الزامات فوق این حقیقت را نیز اضافه کنیم که ارتش ایتالیا خواستار این بود که به غایت مقاوم بوده و دارای ECM آ-129 قادر به عمل کرد در شرایط آلودگی اتمی، شیمیایی ، میکروبی بوده، نسبت به اخلال الکترونیکی تسلیحات آفندی و پدافندی گسترده ای شامل موشک های تاو باشد می توان به عظمت و عمق تلاش و جدیت گسترده و متعهدانه آگوستا در تحقق این پروژه پی برد. 40 درصد بودجه تحقیقاتی(آر&دی) شرکت را به خود جذب نموده و تا زمان تحویل اولین نمونه به ارتش ایتالیا در سال 1986 بیش از دو میلیون ساعت کار تحقیقاتی و تولیدی انجام گشت و ساخت پیش نمونه های آزمایشی بیش از یک میلیون ساعت کاربرد به طوری که کارشناسان امر این پروژه را جهش عظیم به جلو برای صنایع هوایی ایتالیا می پندارند. --- [img]http://www.geocities.com/dbenavidez/imagenes/A129mangusta01.jpg[/img] مانگوستا 25 درصد از کبرا و 50 درصد از آپاچی سبک تر بوده و مواد کامپوزیت به کار رفته در آن 16 درصد وزن خالی را شامل می شود که در این میان می توان روتور اصلی و قسمت دم و روتور دم و بالچه ها را نام برد. آ-129 به دو موتور توربو شفت رولزرویس جی ای ام هر یک به قدرت 895 اسب بخار مجهز است. هر یک از این موتورها در حالت اضطراری هم چون خاموش شدن یکی از موتورها در فرود یا برخاست قادر به تولید (sight) هزار و سی و پنج اسب بخار قدرت برای 2/5 دقیقه هستند. طرح روتور اصلی به گونه ای است که امکان نصب سایت بر فراز آن در انواع تجسس شناسایی را میسر می سازد. از نظر تسلیحاتی مانگوستا قادر به حمل انواع تسلیحات شمال موشک های تاو و انواع راکت ها نسل سوم موشک های ضدتانک و هوا به هوا و برجک تیر بار است. دو بالچه جانبی جدا شونده آن هر یک قادر به حمل 500 کیلوگرم تسلیحات -200 کیلوگرم موشک های تاو 2 تا 4 و 300کیلوگرم راکت عدد تیر بار یا باک های بنزین کمکی هستند. [/color]

[color=darkblue]تصویر دوم فکر میکنم مینی یوزی و ساخت اسرائیل باشه..! [/color]

[color=darkblue]این تاپیک قدیمی و مال یک سال پیش میباشد . فراموش شده عزیز... . مگه داری میسازی؟ [/color]

[color=darkblue]daria , مطلب زیبایی بود...موفق باشید! [/color]