سلام این ادعا مستند به گفته فرمانده نیروی هوافضای سپاه هست که پس از حمله به دیرالزور در جواب افتادن موشک ها در عراق گفتن که بدنه موشک ها در ۱۰۰ کیلومتری هدف جدا شده.

سلام نفس صحبت در این خصوص به معنی آمادگی ذهنی برای پذیرش محدودیت های زیاده خواهانه هست! چرا ما در میلیتاری به عنوان یک مدل کوچک از جامعه ایران(خصوصا قشر مطلع و نخبه)و جایی که تحت رصد هست به صورت ناخواسته و رایگان به دشمن مشاوره بدیم و بگیم چه چیزی در ذهنمون هست و در ازای چه چیزی خلع سلاح رو میپذیریم؟ به اندازه کافی از عموم مردم توسط اپوزیسیون در رسانه ها و گفتگوی مستقیم نظرسنجی صورت میگیره.

فکر میکنید سهوا این واژه رو استفاده کردند؟ یا اینکه هدفشون قدرت نمایی هست؟ به این صورت که با بدون پشتوانه ترین و مزخرف ترین مدارک جعلی موج سازی میکنند.

در آستانه لغو برجام از سوی آمریکا قصد دارند کاری کنند که پای ایران به منازعه با رژیم اسرائیل کشیده شه و از این طریق هزینه لغو برجام به ایران تحمیل بشه و بهانه مضاعفی به وجود بیاد! چرا که لغو برجام پیمان شکنی آشکاره! چند سال بعد هم کسی این جزئیات یادش نیست و نسل جدید هم آخر ماجرا رو از ویکیپدیا و رسانه های زنجیره ای غربگرا میخونن. پ.ن: همونطور که پیش بینی میشد حمله به تی۴ آخرین حمله نبود و همینطور این حمله. احتمالا.

رهبر فعلی کره شمالی مثل اغلب آقازاده های کشور خودمون در خارج(کشور سوئیس)تحصیل کرده. از این لحاظ و با تغییراتی که در دوره ایشون نسبت به پدرانشون در کره شمالی ایجاد شده بعید نیست که در زمان حضور ایشون در اروپا تحت نفوذ قرار گرفته و به صورت مستقیم و غیر مستقیم عقیده دیگری در ذهن ایشون کاشته شده باشه. مشابه سناریوی فیلم اینسپشن(منحل سازی شرکت نفتی توسط وارث شرکت در اثر تلقین)

یک طرح دیگر جهت مقابله با هواگردهای اخلالگر الکترونیکی و آواکس ها بر پایه ترکیب موشک ذوالفقار و موشک هوا به هوای فکور90: موشک ذوالفقار دارای برد نهایی 700 هست که ظاهرا در فاصله 100 کیلومتری از هدف جداسازی کلاهک انجام میشه, با این حساب پیشران تا 600 کیلومتری کلاهک رو حمل میکنه. موشک فاتح313 بدون سرجنگی جداشونده دارای برد نهایی 500 کیلومتر هست که اگر ما همین رو هم فرض بگیریم پس از جدایش موشک فکور از مرحله اول موشک, و بدون در نظر گرفتن سرعت اولیه حدود 100 کیلومتر دیگر بر برد موشک اضافه میشود! یعنی با این موشک میشه با اهدافی در فاصله 600 الی 700 کیلومتری درگیر شد. با توجه به بالستیک بودن پرتابه و اینکه ارتفاع پروازی موشکهای فاتح313 و ذوالفقار مشخص نیست جهت مقابله با حرارت ناشی از شیرجه موشک در قسمت دماغه حفاظ حرارتی در نظر گرفته شده. در هر فاصله ای از برد موشک که نیاز به درگیری حس شود, پیشران مرحله اول جدا شده و پوشش ایرودینامیکی از قسمت بالک های موشک فکور برداشته میشود. این موشک در تمام طول مسیر با کامپیوتر پرواز موشک فکور۹۰ هدایت میشود و بالک های مرحله اول نیز از طریق کابل ارتباطی و با موشک فکور کنترل میشوند. مشخصات تقریبی موشک فکور: طول: حدود4 متر قطر بدنه:38 سانتی متر وزن:در حدود 450 کیلوگرم برد: نامشخص(به صورت تقریبی حدود 100 کیلومتر) این موشک با توجه به استفاده از یک موشک هوا به هوای قدرتمند, توان درگیر شدن با هر هدفی رو خواهد داشت و مرحله دوم از سرعت حدودا ۴ ماخ استارت خواهد خورد و نسبت به موشک 40N6 اس۴۰۰ چهار برابر سبکتر خواهد بود و همچنین در صورت ارتقای موشک فکور و افزودن جت وین، امکان درگیری با اهدافی در ارتفاع بسیار بالا در دسترس قرار خواهد گرفت.

یکی از دوستان در تاپیک ملزومات ایجاد بازدارندگی دفاعی در خلیج فارس و دریای عمان ایده استفاده از موشک بالستیک ذوالفقار رو در نقش ضدهوایی مطرح کرده بودند که بنده این طرح رو به این صورت تکمیل میکنم. موشک بالستیک ذوالفقار دارای برد 700 کیلومتر و سرجنگی جداشونده هست. این موشک در نقش موشک سطح به هوا بر علیه هواگردهای اخلالگر الکترونیکی(مانند EA-18G Growler) بکار گرفته میشود. در سرجنگی این موشک یک الی سه موشک شهاب ثاقب(با سیکر اینفرارد و وزن حدود 90 کیلوگرم برای هر تیر)قرار داده میشود که پس از جدایش کلاهک از بدنه و در فاصله مناسب از هواگرد دشمن, این موشک ها رهاسازی شده و برای ممانعت از انحراف کلاهک, پس از جدایش موشک ها پیشران آنها فعال میشوند. سایز موشک ضدهوایی ذوالفقار شاید در حدود نیم متر با طرح بالا تفاوت داشته باشه. این موشک قابلیت حمل و پرتاب از پرتابگر دوفروندی ذوالفقار رو خواهد داشت. پیش از این در یکی از کلاهک های موشک زلزال بارشی(با قطر مشابه ذوالفقار)دو الی سه بمبلت با قطر نزدیک به موشک شهاب ثاقب دیده شده که بر این اساس کلاهک ذوالفقار رو هم میشه به یک الی سه تیر موشک شهاب ثاقب(با بالکهای تا شده) مجهز نمود. این طرح رو میشه در نقش ضدرادار و ضدناو هم استفاده کرد و همچنین موشک های قدر,سجیل و خرمشهر رو هم میشه به کلاهک مشابه(از لحاظ ساختار) مجهز کرد که در اینصورت مقابله با اونها برای سیستم های ضدبالستیک بسیار دشوارتر خواهد شد, در واقع به جای یک کلاهک چند کلاهک(موشک)دارای پیشران و هدایت در فاز انتهایی رو در اختیار خواهیم داشت که از لحاظ عملکرد یک نوع کلاهک MIRV محسوب میشوند اما با این کلاهک ها تفاوت هم دارند. چالش اینکار در ساخت سیستم های هدایت مستقل موشک هاست و ممکنه محموله انفجاری هم کاهش پیدا کنه اما حداقل برای ماموریت های خاصی میشه چنین کلاهکهایی تولید کرد, خصوصا برای موشک خرمشهر که قطر بالایی داره و ظرفیت حملش هم بالاست.

دوستمون به خوبی توضیح دادند. تطبیق دادن موشکی مانند آمرام با تایگر جهت نبرد فامد(چه با رادار جنگنده و چه با لینک ارتباطی از رادار زمینی) بسیار خوبه اما مسئله تطبیق دادن موشک فینیکس و فکور متفاوته! جنگنده مورد نظر شما یک جنگنده پنهانکار نیست و به علت ضعف ذاتیش توان خاصی هم در زمینه جنگ الکترونیک نداره و همزمان که به شکار جنگنده دشمن میره خودش هم در تیررس جنگنده دشمن با موشک راداری فعال قرار داره و زمان کمی هم در اختیار داره که از چنگ موشک شلیک شده توسط جنگنده دشمن رها بشه و برای نبرد نزدیک آماده بشه و این در حالیه که احتمالا یک موشک فکور دیگر هم زیر بال به همراه تانک سوخت لود شده! موتور جی85 نسبت رانش به وزن مناسبی داره و فقط مشکلش اینه که برای یک جنگنده در حد با وزن تایگر و ماموریت رهگیر نقطه ای ضعیفه! جالبه که جزو سبکترین موتورهای توربینی هم هست! تامکت قابلیت سوختگیری هوایی داره و نسبت رانش به وزنش هم بالاست(خصوصا در مدل دی)و به همین علت در مانوردهی کم نمیاره و ظرفیت بالایی در زمینه حمل سلاح و تجهیزات جنگ الکترونیک داره. به صورت خلاصه کشوری که توان صنعتی لازم برای ساخت جنگنده مورد نظر شما رو داشته باشه بهتره بر روی یک جنگنده همچون تایگر شارک,فالکون و F-CK-1 Ching-kuo کار کنه تا یک جنگ افزار قابل اتکاء در اختیار داشته باشه.

سلام ببینید ما الان موشک کروز سومار رو داریم که میتونه با تغییراتی به موشک کروز ضد ناو تبدیل بشه اما رسیدن به برد نهاییش یکی دو ساعت زمان میبره که در این حین ناو دشمن میتونه ده ها کیلومتر جابجا بشه و برای همین باید نظارت و لینک ارتباطی دائمی بین موشک و لانچر وجود داشته باشه. اما در موشک بالستیک که از موتور راکتی استفاده میکنه تنها در عرض چند دقیقه موشک به برد نهاییش میرسه و چالشی مانند هدایت موشک کروز ضدناو سومار/تاماهاوک وجود نداره. بیشتر به نظرم به خاطر بحث هدفیابی اولیه که نیاز به رادارهای برد بلندتر وجود داره چنین کاری انجام نشده! اگر به راهکارهای پیشنهادی برای هدفیابی در فواصل دور توجه بشه میتونیم در فواصل دور ناوگان دریایی دشمن رو کشف کرده و با اونها درگیر بشیم‌.

بر اساس موشک ذوالفقار هم میشه موشک ضدناو تولید کرد اما این موشک‌ سرجنگی جداشونده داره و تا حدودی با فاتح متفاوته. اما فاتح ۳۱۳ دقیقا خود فاتح۱۱۰ هست که متریال بدنه اش ظاهرا تغییر کرده و شاید از سوخت بهتری هم استفاده شده. همین مسئله باعث میشه که عدم ارتقای موشکهای خلیج فارس و هرمز سوال برانگیز باشه! چونکه عملیات لیلة القدر و حمله موشکی به دیرالزور سوریه نشون داد که ارتقای برد فاتح بلوف نبوده!

اگر در نمونه ضد ناو از فناوری ساخت فاتح۳۱۳ به جای فاتح۱۱۰ استفاده بشه برد موشک بیشتر هم خواهد شد. برد فاتح۳۱۳ ۵۰۰ کیلومتره که ۲۰۰ کیلومتر از فاتح۱۱۰ و خلیج فارس بیشتره. فقط نمیدونم چرا تا به حال موشک های خلیج فارس و هرمز ارتقاء پیدا نکردند!

سلام در طرحی که بنده ارائه کرده بودم از قطعه میانی مخروطی شکل که مرحله اول سجیل رو به صیاد4 و خلیج فارس اتصال داده استفاده نشده بود! دلیل قرار دادن قسمت بالکهای انتهایی و نازل موشک خلیج فارس و صیاد4 در داخل پوشش اینه که طول موشک بیشتر نشه و دلیل دیگرش این بود که تغییرات ایرودینامیکی در موشک ایجاد نشه. این قطعه مخروطی در حدود 2 متر بر طول موشک اضافه میکنه! یعنی اگر طول موشک سجیل 17.5 متره در اینصورت سجیل ضد ناو 8.5+2+9 متر و سجیل ضدهوایی 7.5+2+9 متر خواهد شد! البته مشکل خاصی برای حمل ایجاد نمیشه اما به نظر میرسه که این طرح بهینه تره. پ.ن: اگر در محیط های واقعی و خلوت تر رندر گرفته بشه خیلی بهتره.

پیرو پست قبل در صفحه پیشین برای اینکه یک طرفه قضاوت نشه بد نیست که روند پیدایش,تولید و عملیاتی شدن یک جنگنده غربی رو بررسی کنیم. پروژه ساخت جنگنده رافال در اوایه دهه 1980 میلادی شروع شد و نمونه A این جنگنده در سال 1986 با موتور آمریکایی General Electric F404 پرواز کرد که عمر مارسل داسو به پروازش قد نداد و نهایتا نمونه های اصلی و تغییر یافته رافال با موتور Snecma M88 پس از سال 1990 ارائه و از سال 2001 در نیروی هوایی و دریایی فرانسه عملیاتی شدند, اونهم در کشوری که جزو پیشرو های عرصه هوایی محسوب میشه و تجربیات(مانند میراژ2000 و میراژ اف1)و امکانات فراوانی(تمام دانش و امکانات ساخت یک جنگنده)در اختیار داره! همین مسئله یعنی فاصله بین تعریف پروژه تا طراحی اولیه,اکتساب فناوری,ساخت پیش نمونه,اولین پرواز و عملیاتی شدن در خصوص تایفون و رپتور هم صدق میکنه! اما متاسفانه در ایران به این نکات توجهی نمیشه! جنگنده قاهر برای خیلی از کشورها یک پروژه بزرگ و دست نیافتنی هست و تبعا تولید و عملیاتی سازیش زمان بیشتری هم طلب میکنه. وجود Inlet cones در ورودی هوای ماکت اولیه رافال هم جالب توجه هست.

بنده سالها پیش پیشنهادی جهت ساخت نمونه ای متفاوت از صاعقه رو ارائه کردم و به نظرم ساخت یک جت نسل 4 چندمنظوره(با تاکید بر نقش رهگیر نقطه ای)براساس پلتفرم تایگر(اما به شدت بهینه سازی شده)اقدام مثبتیه و این طرح رو هم عرض قاهر تصور نمیکنم! یعنی اینکه هیچ کدوم همدیگر رو نفی نمیکنند! در خصوص پاد رادار هم همون ابتدا متوجه منظورتون شدم. شما چیزی مثل نصب پاد رادار N027 Kopyo در جنگنده Su-25 TM مد نظرتونه. اما نصب رادار در زیر بدنه جنگنده ایده مناسبی نیست! در جنگنده سوخو25 هم به دلیل اشغال شدن فضای دماغه با سیستم های الکترواپتیکی این ایده مطرح شده. اگر توان ساخت رادار هواپایه موجود باشه(که ظاهرا هست)بهترین کار ساخت یک رادار با دیش بزرگتر(با قطر تقریبی 60 تا 70 سانتی متر)و تغییر دماغه جنگنده صاعقه و انتقال توپ از دماغه به بخش دیگری از بدنه هواپیماست. برای مثال میشه مانند A-4 Skyhawk توپ رو به بالها انتقال داد. یا مانند میراژ 2000 و میراژ F-1 توپ رو به زیر بدنه منتقل کرد و یا اینکه مانند اف14 توپ رو به کنار کابین انتقال داد. حتی شاید امکان انتقال توپ به پشت کابین و روی مجاری ورودی هوا هم میسر باشه. در هواپیمای آموزشی/رزمی کوثر88 هم که بر اساس پلتفرم تایگر طراحی و ساخته شده ما شاهدیم که توپ از قسمت دماغه هواپیما حذف شده! ممکنه در آینده توپ 20 میلیمتری به صورت پاد خارجی حمل بشه و یا اینکه در شکاف بین بدنه و ایراینتیک جایگذاری بشه. در زمینه حمل تسلیحات هم باید بین استفاده از جنگنده در نقش هوا به هوا و هوا به سطح تفاوت قائل شد! بله ظرفیت حمل سلاح تایگر 3200 کیلوگرمه اما در نقش هوا به هوا فاکتورهایی مثل مانور پذیری و نسبت رانش به وزن و سرعت جنگنده اهمیت دارند و اساسا یکی از دلایلی که میتونه نقش رهگیری رو در قاهر کمرنگ کنه نداشتن قابلیت پس سوز و سرعت فراصوته که در یک جنگنده رهگیر و خصوصا رهگیر نقطه ای الزامیه! در این ورژن قاهر حتی اگر رادار آرایه فازی فعال هم وجود داشته باشه در جهت جمع آوری اطلاعات از صحنه نبرد و حفاظت از خود جنگنده استفاده میشه! در جنگنده تایگر حداکثر سرعت هواپیما 1.6 ماخ و نسبت رانش به وزن جنگنده 0.58 هست که اگر شما چند تن هم بارگذاری انجام بدید قابلیت های ایرودینامیکیش رو کاهش دادید, اونهم در نقش رهگیر نقطه ای که جنگنده به سرعت وارد نبرد داگفایت میشه. بنابراین موشک فکور برای جنگنده هایی مانند تامکت و فانتوم مناسبه و با اغماض میشه در میراژ اف 1 هم استفاده اش کرد. تایگر حداکثر یک تیر موشک فکور رو میتونه(به صورت نسبتا بهینه)بکار بگیره که در این صورت سوال اینه که چرا این موشک از پرتابگر سطحی پرتاب نشه؟ تایگر که برد پروازی و ماندگاری بالایی نداره که بتونه مانند تامکت بر روی یک منطقه گشت هوایی داشته باشه, بنابراین موشکی با برد فکور(صیاد2 و صیاد3)رو میشه از روی لانچرهای زمینی هم پرتاب کرد و اساسا افزودن چنین قابلیتی به جنگنده سبک کاری منطقی محسوب نمیشه! حتی در نقش ضدکروز هم میشه از پهپادهای رهگیر با موشک های ارزان قیمت تر(مانند میثاق و شهاب ثاقب حرارتی)استفاده کرد. در واقع ارتقای سنگین بر روی پلتفرم تایگر نیازمند تغییر پیشران هست تا چیزی مثل F-20 Tigershark با نسبت رانش به وزن 1.1 و سرعت 2 ماخ ایجاد بشه!

قاهر یک نماد از وضعیت صنایع دفاعی ما هست. گفتن این حرف ها برای خود بنده تلخه اما شما بررسی کنید که : پهپاد فطرس عملیاتی شده؟ چرا پهپاد هم رده این پهپاد با نام شاهد129 در هوافضای سپاه سالهاست که عملیاتیه و خط تولید هم داره؟ بالگرد هما در چه وضعیتی قرار داره؟ پهپاد راهبردی(به ادعای سردار دهقان)که قرار بود سال 1393 رونمایی بشه چطور شد؟ موتورهای توربوفن خصوصا J-90 که قرار بود در سال 1394 نمونه سازی بشه الان در چه وضعیتی قرار داره؟ و موارد دیگری از این دست. به نظر میرسه که محدودیت بودجه(و حتی شاید تحقق بودجه مصوب) در این سالها مشکلات جدی برای صنایع دفاعی ایجاد کرده. به هر حال تحقیق و توسعه به پول نیازمنده و حالا تصور کنید که با این بودجه اندک پروژه های متعدد پدافندی(در رنج های مختلف),هوایی,زمینی,دریایی و... به صورت همزمان باید ساپورت بشن! --- گویا پهپاد جدیدی هم با نام «غدیر» در حال تولید است. این پروژه در چه مرحله‌ای قرار دارد؟ احتمالا سال آینده رونمایی خواهد شد. ۱۳۹۵/۱۲/۱۵ http://www.farsnews.com/13951210000096

در این لینک زیر در خصوص سجیل ضدآواکس و سجیل ضدناو صحبت شده و ایده هایی مطرح شدند. بد نیست که در این تاپیک هم به اشتراک گذاشته بشن. سجیل ضدآواکس بر پایه ترکیب مرحله اول سجیل و موشک صیاد4 سجیل ضدناو بر پایه ترکیب مرحله اول موشک سجیل و خلیج فارس یا موشک هرمز در صفحه اول تاپیک زیر در خصوص سجیل ضدناو و نحوه هدفیابی توضیح داده شده.

بزرگوارید. متاسفانه بر روی خلیج فارس و جزایر پدافند قابل اتکایی ایجاد نکردیم. البته اقدام جنگنده های آمریکایی به دلیل ضعف پدافند هوایی نبوده بلکه اگر در اون مناطق اس300 هم مستقر بود به جهت سنجیدن اراده ما اینکار رو انجام میدادند. اونطور که بنده یادم هست بعد از اخطار پدافند هوایی جنگنده ها منطقه رو ترک کردند. سلام ممنون از یادآوری منابع نفتی آمریکا اهمیتی ندارند! بسته شدن تنگه هرمز موجب بالا رفتن قیمت نفت و ضربه به اقتصاد کشورهای غربی میشه و تا مدت کوتاهی با اتکاء به ذخایر نفتی میشه تاثیرش رو کاهش داد. اگر جنگی بر علیه ایران رخ بده با اجماع قدرت های اروپائی و همپیمانان منطقه ای آمریکا انجام میشه. از طرف دیگر احتمالا با قرارگیری ناوگان رزمیشون در دریای عمان و اقیانوس هند از تردد کشتی های باری به سمت ایران ممانعت میکنن که اینها میتونه موجب بشه که ایران هم مقابله به مثل انجام بده.

این هم یک ایده دیگر برای سجیل ضد ناو هست با هدف افزایش برد موشک خلیج فارس و حتی موشک ضدناو هرمز البته برای خلیج فارس شاید به کاهنده سرعت نیاز باشه. سایزش هم تقریبا هم اندازه موشک سجیل هست.

فکر میکنم استقرار تلاش۳ و باور۳۷۳ مد نظر شماست، اما تصور ارسال چنین سیستم هایی به سوریه خیلی خوشبینانه هست! هرچند که سوریه خط مقدم جنگ نیابتی ایران وآمریکاست! اما الان برای ارسال سیستم پدافند هوایی هم بهانه فراهمه و هم اینکه امکانات وجود داره. حداقل میشه از همین دو سیستم رعد۲ و حرز نهم به همراه توپ های پدافندی۲۳ و ۱۰۰ میلیمتری اتوماسیون شده استفاده کرد. شاید موفقیت صد درصدی در قبال کروزها نداشته باشند اما آمار موفقیت حملات رو هم کاهش می دهند که همین مسئله توجیه پذیری عملیات دشمن رو زیر سوال میبره! خصوصا اگر واکنش های بعدی هم در محاسبات وارد بشوند!

سوریه پدافند هوایی مستقلی داره و اگر نیاز باشه(که هست)باید برای حفاظت از نیروی ها و تجهیزات خودمون در منطقه ای محدود پدافند مستقر کرد که برای این منظور رعد2 و حرز نهم مناسب هستند, هم از لحاظ تحرک و هم پسیو بودن. رعد2 به سنسورهای هدفیابی و لیزر فاصله یاب با برد بالا مجهزه و برد درگیریش 25 تا 50 کیلومتر برآورد میشه. احتمالا با موشک طائر۱(سام۶)۲۵ و با طائر۲ ۵۰ کیلومتر قابل دسترسه. رعد2: حرز نهم: ----- یکی از گزینه های انتقام از حمله اخیر رژیم اسراِئیل میتونه قرار دادن این دو سیستم پدافندی در اختیار حزب الله لبنان باشه. بعدش دوست دارم بدونم که جنگنده هاشون(حتی اف۳۵)چطور میتونن بر روی لبنان ویراژ بدهند!

از صاعقه باید به اندازه توان این پلتفرم انتظار داشت. در صورت جابجایی توپ از دماغه به قسمتی دیگر از بدنه امکان افزودن رادار بزرگ تر و با توان بیشتر در این جنگنده فراهم میشه اما باید توجه داشت که صاعقه یا تایگر پیشران ضعیفی داره که مسلح سازیش به موشک فکور رو بی فایده میکنه! با اغماض میشه میراژ اف1 ها رو با این سلاح تطبیق داد.برای صاعقه موشکی مانند سایدوایندر و آمرام مناسبه. اما در خصوص قاهر این جنگنده احتمالا برای عملیات تهاجمی و پشتیبانی از نیروها(ناوگان دریایی و جزایر)در خلیج فارس ساخته شده که جنگنده هایی مانند صاعقه یا حتی اف16 بدون ایجاد برتری هوایی در منطقه قادر به اجرای عملیات نیستند و سریعا توسط جنگنده های دشمن شکار میشن. البته جنگنده ای مانند صاعقه نسل چهار برای مقاصد رهگیر نقطه ای خوبه اما نمیتونه ماموریت قاهر رو اجرا کنه. در این مستند که در سال 1390 تولید شده فرمانده نیروی هوایی ارتش در خصوص آموزش های نیروی هوایی از آموزش برای تهدیدات ناهمتراز در بعد منطقه ای و فرامنطقه ای صحبت میکنه(دقیقه 19), شاید در سالهای آینده در زمینه زیرساختها و امکانات هم این تغییرات اجرا بشه. https://www.aparat.com/v/zQI5C

از صاعقه باید به اندازه توان این پلتفرم انتظار داشت. در صورت جابجایی توپ از دماغه به قسمتی دیگر از بدنه امکان افزودن رادار بزرگ تر و با توان بیشتر در این جنگنده فراهم میشه اما باید توجه داشت که صاعقه یا تایگر پیشران ضعیفی داره که مسلح سازیش به موشک فکور رو بی فایده میکنه! با اغماض میشه میراژ اف1 ها رو با این سلاح تطبیق داد.برای صاعقه موشکی مانند سایدوایندر و آمرام مناسبه. اما در خصوص قاهر این جنگنده احتمالا برای عملیات تهاجمی و پشتیبانی از نیروها(ناوگان دریایی و جزایر)در خلیج فارس ساخته شده که جنگنده هایی مانند صاعقه یا حتی اف16 بدون ایجاد برتری هوایی در منطقه قادر به اجرای عملیات نیستند و سریعا توسط جنگنده های دشمن شکار میشن. البته جنگنده ای مانند صاعقه نسل چهار برای مقاصد رهگیر نقطه ای خوبه اما نمیتونه ماموریت قاهر رو اجرا کنه. در این مستند که در سال 1390 تولید شده فرمانده نیروی هوایی ارتش در خصوص آموزش های نیروی هوایی از آموزش خلبانان برای تهدیدات ناهمتراز در بعد منطقه ای و فرامنطقه ای صحبت میکنه(دقیقه 19), شاید در سالهای آینده در زمینه زیرساختها و امکانات هم این تغییرات اجرا بشه. https://www.aparat.com/v/zQI5C

بهترین سیستم پدافندی برای استقرار در سوریه سیستم رعد۲ هست که جستجو و رهگیری رو به صورت پسیو انجام میده. همچنین سیستم پدافندی حرزنهم

نه اینکه ناممکن باشه اما مین ضدبالگرد یک سلاح خودکاره و از این لحاظ قرارگیریش در پایگاه هوایی یک مقدار مشکل سازه. اما در صورتی که فکری برای کنترلش بشه و با سر و صدا و اثر حرارتی بالگردها و هواپیماهای خودی فعال نشه ابزار جالبی خواهد شد.

این یک طرح کلی از موشک سجیل ضد هوایی(بر علیه هواپیماهای: آواکس/سوخت رسان/ الینت/ سیگینت/ کامینت)هست: موشکی دو مرحله ای که تا قبل از جدایش مرحله اول بالک های مرحله دوم در داخل پوشش قرار می گیرند. طول مرحله اول 9 متر و مرحله دوم حدودا 7.5 متره که مجموعا 16.5 متر میشه که یک متر از خود سجیل کوتاه تره. البته میشه مثل سیستم SA-12 در پشت موشک صیاد4 یک بوستر کوچک قرار داد اما این گزینه نمیتونه ما رو به هدفی که داریم برسونه. با توسعه این موشک میشه به موشک ضد ماهواره(مدارهای پائین)هم دست پیدا کرد. پ.ن: عنوان طرح اصلاح شد.