[quote]اولا روسیه در حال حاضر بعد از امریکا و انگلیس سومین صادرکننده تسلیحاته[/quote] جناب تندر، در داخل متن توضیح داده بود که مشکل در دریافت سفارشات جدید هست نه فروش فعلی. همچنین کنسل شدن بعضی سفارش های قبلی از سوی کشورهایی که دچار تحول شدن یا از همکاری با روس ها پشیمون هستند. متن رو بخونید ثواب داره [quote]چهارما ورود برخی کشورهای نوظهور به بازار صادرات تسلیحاته مثل خود چین هند اسراییل ایران کره جنوبی برزیل و.......[/quote] این مورد تحلیل خیلی مناسبی است. احسنت. بنا بر فرمایش شما به قول قدیمیا دست زیاد شده. اما این قضیه ظاهرا بیشتر گریبان گیر روس ها شده. احتمالا مربوط میشه به همون عقب ماندگی تکنولوژیک محصولات صادراتی روس ها --------------------------------------------------------------------- [quote]گزینه اول که وارده ، چون شفاف و واضح هم نیست [/quote] اگرم وارد بود دیگه الان اصلا وارد نیست چون شفاف سازی کردم تو پست قبلی بگذریم. [quote]این نگاه پائین به بالای ایرانی کی می خواد از بین بره من نمی دونم ! واقعا کی می شه توی مملکت نگیم جنس خارجی بهتره ! آخ خدا می شه باور 373 این باور غلط را بشکنه ! کی باشه که نیاز نداشته باشیم بشینیم تحلیل کنیم حالا که روسیه دچار مشکل فروشه ، آیا روابطش با ما بهتر می شه یا نه تا باز آت و آشغالهاش را بما بفروشه و کلی وابسته ترمون کنه ؟! بجاش تحلیل کنیم روسیه بازارش را داره از دست می ده ، توان ما برای جایگزینی چند درصد بازار روسیه هست! به عقیده من تنها مسئله ای که در همکاری و معامله با روسیه مهمه ، همکاری فنی هست اون هم برای دزدین علمشون وگرنه حتی اگر s-500 هم به ما بدن ارزش نداره کاش این مصاحبه دکتر منصور کبگانیان را بخونید منظورم را بهتر درک کنید[/quote] حالا چرا می زنی برادر نگاه پایین به بالا رو از کجا آوردی! بحث این نیست خودمون نسازیم بریم بخریم. داریم راجع به شرایط فعلی صحبت می کنیم و آدم باید واقع بین باشه. ما چه بخوایم باور کنیم چه نکنیم ما در خیلی حوزه های بسیار مهم و فوری اقلا دچار نقص در تکنولوژی ساخت هستیم. نمی تونیم که بی خیال یک نیاز بشیم به این امید که 20 سال دیگه تولید داخلی میشه. شما احتمالا همین کامپیوتری که داری ازش استفاده می کنی خارجیست. می گی استفاده نمی کنم تا ایرانیش بیاد؟ الان ما در تحریم سخت و ناجوان مردانه ای از نظر تسلیحاتی هستیم. تاپیک رو زدم تا نظر دوستان رو بشنویم در مورد این که آیا مشکل روسیه تاثیری در رفع نیازهای فعلی ما خواهد داشت یا نه. آیا این که قراردادهای کلان فروش روس ها در کشورهایی مثل هند و لیبی و... کنسل شده اونا رو در وضعی قرار میده که ناچار باشن به سمت بازارهایی مثل ایران بیان یا نه؟ مثل نیاز اقتصادی ای که منجر به فروش میگ های 29 به کشورمون شد. اصلا بحث اس 300 نیست این جا. اگر مشکلتون اون عکس هست برش دارم. بحث بر سر نیازهای فوری ایست که فعلا تامین داخلی براش ممکن نیست و علاجش وارداته.

[quote]با سلام و عرض احترام دو تا گزینه ی : -روسیه بزودی بازارهای جدیدی خواهد یافت -روسیه موفق به احیای بازارهای گذشته خواهد شد هیچ ارتباطی با سوال [i]رکود در صادرات تسلیحات روسی چه تاثیری بر رابطه ی نظامی ایران با این کشور خواهد گذاشت؟[/i] ندارد ! ***************** مقاله بیشتر شبیه آه و ناله ی یک فروشنده بد خلق تسلیحات است . ای کاش از سرنوشت پروژه باور 373 خبر رسمی وجود داشت ، چون برای پاسخ به چنین سوالی ، دانستن هدفگذاریهای ایران هم شرط است.[/quote] سلام علیکم ، انتقاد اول هم وارد است و هم وارد نیست. وارد است چون بهتر بود در سوال جداگانه ای پرسیده می شد. وارد نیست زیرا در واقع این دو گزینه بیان گر دو فرضی هستند که روس ها را از شرایط بحرانی فعلی نجات می دهد و لذا حالت فورس ماژور برای اتکا به بازارهای سخت تر مثل ایران از بین می رود. ===================== در مورد قسمت دوم باید گفت سامانه های پدافند تنها نیاز وارداتی ما نیست. انواع سلاح های سبک و سنگینی موجود هست که می تواند مشکلات ما را بهبود بخشد. از جمله هواپیماهای نسل جدید، تانک های مدرن و زیر سیستم هایشان و حتی برخی سلاح های انفرادی.

[align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/15330s300pmu2.jpg[/img][/align] [align=right]تحولات مختلف از جمله انقلاب‌های عربی از یک سو و مشکلات تکنولو‍‍ژیکی و فقدان منابع مالی لازم از سوی دیگر اسباب آن شده تا صنایع نظامی روسیه طی سال‌های اخیر با چالش مواجه شده و دورنمای توسعه آن نیز با ابهام مواجه شود. در این میان، هرچند برخی آمارهای نشان می‌دهد که فروش تسلیحاتی روسیه روندی نسبتاً مساعدی دارد، اما تحلیل‌گران صنعتی- نظامی در این کشور با اشاره به ظرفیت‌های بسیاری روسیه بر ضرورت نوسازی صنایع نظامی در این کشور و دست‌یابی به رکوردهای جدید تأکید دارند. روسیه بازارهای سنتی خود در جهان را از دست می‌دهد و در اغلب موارد این اوضاع نتیجه اشتباهات سیاسی می‌باشد. اخیراً ویکتور کوماردین، معاون مدیر کل «روس آبارون اکسپورت» منحنی سقوط تقاضای تسلیحات روسی در خارج را به این ترتیب ترسیم کرده است: «اروپای شرقی از دست رفته است، آفریقای شمالی از دست میرود، اینطور که پیش می رود، ایران نیز رفته است». این اوضاع مانند سراسیمگی قهرمان یکی از کمدیهای مشهور شوروی است که به رئیس دارودسته راهزنان گفت «آقای رئیس همه زحمات به هدر رفت، مشتری می‌رود».این فضای ناامیدی علت دارد. برغم اینکه صادرات اسلحه روسیه طی سال‌های گذشته پیوسته رشد کرده و سال گذشته از ۱۲ میلیارد دلار فراتر رفت (و امسال از قرار دوباره رکورد شکسته و از ۱۴ میلیارد دلار فراتر خواهد رفت) ولی طی دو سال گذشته حجم سفارش‌های جدید برعکس رو به کاهش رفته است. ادامه….. برای مثال در آخر سال ۲۰۱۰ حجم سفارش‌های «روس آبارون اکسپورت» (که شرکت دارای حق انحصاری در زمینه صادرات اسلحه میباشد) به ۵/۳۸ میلیارد دلار رسیده بود اما آخر سال گذشته فقط ۳۳ تا ۳۵ میلیارد دلار بود و در آینده این روند کاهش ادامه می‌یابد. علت چیست؟ آیا «روس آبارون اکسپورت» مقصر است؟ به هیچ وجه. این شرکت در پیش برد اسلحه روسی در بازارهای جهانی مهارت بیشتری کسب کرده و رقبای آن خودشان با کمال تأسف به این امر اذعان می‌کنند. ممکن است تولید کننده داخلی که کالای ناتوان از رقابت به بازار جهانی عرضه می‌کند مقصر است؟ این امر تا حدودی صحت دارد: صنایع تسلیحاتی روسیه واقعاً محصول جدید چندانی ندارند و تا چه وقت می‌شود نوع حتی مدرنیزه شده اسلحه ساخته شده در دوران شوروی را فروخت؟ ولی این هم علت اصلی سقوط اجتناب ناپذیر صادرات اسلحه روسیه در آینده نزدیک نمی‌باشد. علت اصلی موضوع دیگری است. کوماردین اعلام نمود «ما بازارها را فقط به دلایل سیاسی از دست داده‌ایم. معلوم است که بازار اسلحه در وهله اول ماهیت سیاسی دارد». وی که برای شرکت در نمایشگاه نظامی به مالزی رفته به این امر اشاره نمود. اگر اغراقی که تاحدودی در سخنان وی احساس می‌شود به کنار گذاشته شود در مجموع وی درست گفته است. برای مثال چطور می‌شود به آینده داشتن صادرات اسلحه به ایران امید بست، در حالی که روسیه پس از دریافت سفارش تحویل سیستم‌های ضدهوایی «اس ۳۰۰» از ایران و حتی دریافت پیش پرداخت در نهایت از اجرای قرارداد به بهانه مطلقاً بیاساس سر باز زد: به این دلیل که شورای امنیت سازمان ملل فروش تسلیحات تهاجمی به ایران را ممنوع کرده است؟ هر کارشناس نظامی از ارتش هر کشوری تأیید می‌کند که سیستم ضدهوایی «اس ۳۰۰» اسلحه صرفاً دفاعی میباشد که به هیچ وجه وارد فهرست مجازاتهای سازمان ملل نمی‌شود. اما مدویدیف، رئیس جمهور روسیه و اطرافیان او تحویل این تجهیزات به ایران را منع می‌کنند و به این ترتیب نه تنها فروشندگان اسلحه را از کسب درآمد مربوطه محروم می‌کنند بلکه به وجهه روسیه به عنوان فروشنده مطمئن اسلحه و جنگ افزار لطمه مرگبار وارد می‌کنند. خریداران در بازار جهانی از کسانی اسلحه میخرند که به آنها اطمینان صد در صد دارند. کافی است یک بار مشتری را دست خالی بگذاریم و این مشتری از دست رفته است. اما عواقب سیاسی و نظامی – راهبردی خودداری روسیه از فروش سیستم ضدهوایی «اس ۳۰۰» به ایران هم مطرح است. اگر ایران این سیستم را داشت اسرائیل جرأت نمیکرد تهدید کند که به ایران حملهور می‌شود. مسکو حالا مساعی بسیاری برای جلوگیری از جنگ بکار میگیرد زیرا خیلی خوب درک می‌کند که تغییر رژیم تهران، مطابق با سناریوی لیبی، بدون اغراق، به معنی فاجعه ژئوپلتیک برای خود روسیه خواهد بود. در این صورت روسیه از هر طرف با دشمنانی احاطه می‌شود که علاوه بر دیگر امکانات تمام امکانات انرژی تمام خاورمیانه را هم کنترل می‌کنند. پس چرا مقامات روسیه از تحویل سیستم ضدهوایی «اس ۳۰۰» به ایران خودداری کردند؟ روسلان پوخوف، کارشناس برجسته و مدیر مرکز «تحلیل راهبرد و تکنولوژی»، عضو شورای جنب وزارت دفاع روسیه در روزنامه «نزاویسیمایا گازتا» نوشته است در دیگر بازارهای سنتی اسلحه هم مشکلاتی بروز کرده است. در سال ۲۰۱۱ منحنی سفارش اسلحه روسی دچار شکست شد. در شرایط تحویل اسلحه به مبلغ ۳/۱۳ میلیارد دلار، حجم سفارشهای جدید در حدود ۷/۷ تا ۲/۹ میلیارد دلار بود. با اطمینان می‌شود پیشبینی کرد که این اوضاع سال آینده تکرار می‌شود. از قرار مبلغ فروش اسلحه در سال ۲۰۱۲ به ۱۴ میلیارد دلار بالغ و دوباره رکورد می‌شکند. بخش اصلی این مبلغ از تحویل محموله کلان تسلیحات دریایی به هند دریافت می‌شود. پیش بینی شده است در ماه دسامبر ناو هواپیمابر چندمنظوره «ویکرامادیتیا» به هند تحویل داده شود. این همان ناو هواپیما بر «آدمیرال گورشکوف» میباشد که بعد از تحولات و مدرنیزه کردن عمیق به هند فروخته می‌شود. هندیها طی سال جاری همچنین دو فروند فرگات «Talwar-class» دریافت می‌کنند. علاوه بر این در آغاز سال زیردریایی اتمی چند منظوره «نرپا» از ولادیواستوک روانه هند شد. هند این زیردریایی را لیزینگ می‌کند. سال گذشته شکستهایی هم رخ داد که بازتاب گستردهای داشت. روسیه در سه مناقصه بزرگ و مهم بین‌المللی شکست خورد. بزرگترین آنها شکست در مناقصه فروش ۱۲۶ جنگنده چندمنظوره به مبلغ ۲۰ میلیارد دلار به هند بود. «میگ ۳۵» روسیه نتوانست حتی وارد فهرست مرحله نهایی مناقصه شود و در مرحله اول شکست خورد. در نهایت جنگنده «رافائل» فرانسه در این مناقصه پیروز شد. سپس نیروی هوایی هند بجای بالگرد ضربتی «می ۲۸ ان» روسیه ترجیح داد بالگرد آمریکایی «آپاچی» را خریداری کنند. در نهایت روسها در اندونزی بطور تحقیر آمیزی از کره جنوبی شکست خورد که تواست سه زیردریایی کهنه را به این کشور تحویل دهد که آن هم بر اساس پروژه آلمانی تولید شده است. پیشنهاد روسیه برای تحویل زیردریایی کلاس «کیلو» از طرف اندونزی زیاده از حد گران تلقی شد. در واقع شکست روسیه در هر کدام از این موارد دلایل خاص خود را داشت. در هند تلاش کشور برای متنوع ساختن منابع دریافت اسلحه و کاهش حضور زیاده از حد شدید روسیه در بازار جنگندهها مطرح بود. علاوه بر این خود جنگنده «میگ ۳۵» هنوز در دست طراحی میباشد. در مورد «می ۲۸ ان» نیز اوضاع به همین منوال است: این بالگرد جدید و نیم بندی است که نمیتواند با «آپاچی» آبدیده در جنگ رقابت کند. در اندونزی روابط ویژه سیاسی، صنعتی و تکنولوژیک اندونزیها با کره جنوبی نقش ایفا کرد. ولی هر سه مورد همراه هم حاکی از شدت یافتن مسائل بنیادی در پیشبرد صادرات اسلحه روسی میباشد. عوامل منفی اصلی اشباع برخی بازارهای سنتی روسیه یا کاهش قابلیت خرید مشتریان میباشد. چین و در میزان کمتر هند در گروه اول قرار دارند. این کشورها که طی ۲۰ سال ۳۵۰ جنگنده کلاس «سوخوی ۲۷/۳۰» خریداری کردند دیگر هرگز جنگ افزار این نسل را در این مقدار نمیخرند. ونزوئلا که مایل بود خریدهای بزرگی بکند در رابطه با مشکلات اقتصادی دیگر نمیتواند این کار را بکند. علاوه بر این، ریسکهای سیاسی این بازار فوق العاده بزرگ است. علت دوم کودتای لیبی میباشد که باعث شد روسیه قراردادهای امضا شده به مبلغ ۳/۱ میلیارد دلار را از دست بدهد اما با توجه به قراردادهای آماده امضا خسارات روسیه به ۵/۴ میلیارد دلار میرسد. در نهایت در نتیجه پیوستن رئیس جمهور مدویدیف به تحریم ایران مسکو این مشتری را هم از دست داد که بنظر پوخوف میتوانست سالانه یک میلیارد دلار اسلحه از روسیه بخرد. علاوه بر این، حالا موقعیتی بروز کرده وقتی کالاهای اصلی صادرات اسلحه روسیه دارد بتدریج کهنه می‌شود و سیستمهای نسل جدید یا در دست طراحی میباشد یا نظامیان روس که میخواهند در مورد کاربرد آنها اولویت داشته باشند از فروش آنها جلوگیری می‌کنند. برای مثال تقاضای جنگنده «سوخوی ۳۰ ام کا» که «موتور» اصلی فروش اسلحه روسیه طی ۱۰-۱۵ سال گذشته بود عملاً به صفر رسیده است. فروش یک محموله دیگر این جنگنده محتمل میباشد: هند باید ۴۲ دستگاه دیگر از این هواپیما را خریداری نماید. اما تولید جنگنده مدرن «سوخوی ۳۵» فقط بعد از ۳ تا ۴ سال آغاز می‌شود. همین امر در مورد زیردریایی‌های متعارف صحت دارد. هرچند تقاضای زیردریایی‌های عالی و مجهز به تسلیحات قدرتمند موشکی کلاس «کیلو» هنوز موجود است ولی خود آنها در مقایسه با پیشنهادهای جدید آلمانی کهنه و عقب افتاده بنظر میرسند. اما سیستم ضدهوایی «اس ۴۰۰» که تقاضای آن در بازار جهانی هنگفت میباشد زودتر از سال ۲۰۱۵ صادر نمی‌شود : تا آن وقت تمام دستگاههای این سیستم به وزارت دفاع روسیه تحویل داده می‌شود. در بخش هواپیماهای باری روسیه در حال حاضر کالایی برای عرضه کردن ندارد و این اوضاع تا راه اندازی کامل خط تولید «ایلیوشین ۴۷۶» در اولیانوفسک یعنی ۵ سال دیگر ادامه خواهد داشت. لذا طی سالهای آینده ما با مکثی مواجه می‌شویم که نتیجه عرضه نکردن محصول دارای قابلیت رقابت می‌باشد. هرچند صنایع از این مکث لطمه نخواهند دید. رشد سالانه سفارش دفاعی دولت روسیه در برخی موارد به ۳۰۰ درصد بالغ می‌شود. در چارچوب اجرای برنامه دولتی مدرن سازی ارتش برخی شرکتها باید تولیدات خود را به مراتب افزایش دهند. در زمینه هواپیمایی که بازار خارجی محصولات روسی دارد دچار قحطی می‌شود نظامیان فقط طی ماههای گذشته تولید ۹۲ بمب افکن خط مقدم «سوخوی ۳۴»، ۳۰ جنگنده «سوخوی ۳۰ اس ام» و ۲۰ جنگنده عرشهای «میگ ۲۹ کا» را سفارش داده‌اند. این کارشناس خاطر نشان می‌کند وقتی نیروهای مسلح خود کشور به عنوان خریدار اصلی مطرح می‌شود مدل متکی بر صادرات اسلحه به سرعت با مدل دیگری (مدل سنتی شوروی) تعویض می‌شود. سایت «km.ru» /نویسنده: ایوان گلادیلین / ایزاس/ به نقل از سایت بررسی استراتژیک [/align] [url=http://strategicreview.org/1391/03/07/%D8%AA%D8%B6%D8%B9%DB%8C%D9%81-%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D8%AC%D9%87/]منبع[/url]

تشکر از چکای عزیز و آقای مهدوی، توضیحات واضح و قانع کننده بود. ممنون

[quote] منابعی مثل ایتارتاس در این مورد ، ارزیابی پایداری موشک رو مرتبط به افزایش عمر عملیاتی موشک دونسته اند . اما موضوعی که در رسانه های روسی راجع به این تست روش تاکید شده ، [b]اصابت به هدف با دقت مورد نظر[/b] هست . میدونید که اصولا وقتی میگن دایره خطای یک موشک مثل Topol-M در حدود 350 متر هست ، منظور حداکثر دایره خطاست که در حداکثر برد اتفاق میافته (در مورد این موشک در برد 10500 کیلومتر) یعنی دایره خطای موشک در برد کمتر از حداکثر بردش کمتره ، حالا تست یک موشک اونهم تو یک پنجم حداکثر بردش میتونه چه معنی داشته باشه ؟ روسها احتمالا دارن امکان نقطه زنی با موشک های قاره پیما رو بررسی میکنند ! برد 2000 کیلومتر که در آزمایش اخیر تست شد و فاصله ی بین Kaputsin Yar و Sary shagan هست ، برای پوشش دادن تمام المان های سپر دفاع موشکی آمریکا در اروپا کافیه . برای همین احتمالا کرملین در حال بررسی و ارتقا موشکهای قاره پیمای سری Topol جهت نقطه زنی المان های سپر دفاع موشکی از داخل خاک اصلی روسیه بعنوان یک گزینه ی ذخیره در صورت شکست سامانه ی موشکی کوتاه برد Iskander در انهدام این اهداف هست . حالا تو این موضوع یکی دقت موشک در برد پایین و یکی پایداری بالا و بررسی مولفه های مسیر حرکت موشک (Flight Trajectory) برای مقابله با سامانه های ضدموشکی یا مقابله با ناپایداری احتمالی (چون مسیر حرکت موشک در برد های پایین خیلی جمع تر میشه) اهمییت پیدا میکنه . (توجه داشته باشید تاسیسات Sary Shagan در اصل یک تاسیسات تست سیستمهای دفاع موشکی ارتش روسیه هست و در حال حاضر حداقل یک رادار اخطار زودهنگام موشکی نوع Dnepr بطور فعال در سایت راداری Balkhash این مرکز عملیاتی میباشد که تحت کنترل مرکز 820ام اخطار سریع ارتش روسیه است . با توجه به قابلیت های این مکان ، برای روسها یک محل ایده آل جهت ارزیابی تکنیک های مختلف برای مقابله و انهدام موثر المان های سپر دفاع موشکی هست) با این تفاسیر بنظرم باید منتظر تست های کوتاه برد دیگر موشکهای قاره پیما به طرف تاسیسات Sary shagan از طرف روسها باشیم که ببینند اصلاحاتی که روی موشک انجام میخوان بدن موثر واقع شده یا نه .[/quote] تعبیر قابل تاملی است. فقط چند موضوع هست که تردید ایجاد می کنه. اول این که اگر موشک اسکندر که کوتاه برد هست را سامانه ی دفاع ضد موشکی بتونه ناکارآمد بکنه، موشکی به این عظمت رو قاعدتا باید راحت تر بتونه از کار بندازه. خصوصا این که این موشک چون اصولا برای بردهای میان قاره ای طراحی شده احتمال قوسی که طی می کنه دارای ماکسیمم ارتفاع بلندتری خواهد بود (مخصوصا که برد را کاهش زیادی دادیم) که همین فرصت بیشتری رو در اختیار سامانه ی دفاعی برای هدف گیری قرار میده. از این اثری که بر جا گذاشته تقریبا میشه یقین کرد که موشک یک قوس با ارتفاع بسیار بالا رو طی کرده. ثانیا به نظر میرسه اصلاه چنین کاری صرفه ی اقتصادی نداشته باشه و اگر روس ها کمی روی سامانه های میان برد گذشته ی خودشون کار کنن احتمالا بتونن یک موشک تر تمیز با هزینه ی خیلی کمتر درست کنن. بجای این که از این غول بی شاخ و دم بهره ببرن که مخصوص تسلیحات هسته ایست. ثالثا درسته که ضریب خطا با کاهش برد کاهش میابه ولی بعید می دونم منظور این باشه که با هر کاهش بردی. چنین موضوعی مثلا شما فرض کن ما با سجیل بخوایم یک هدف رو در 300 کیلومتری بزنیم، آیا موشک نقطه زن میشه؟ چنین کاهش ضریب خطایی معمولا مخصوص هدایت های ابتدایی مثل اینرسیایی است، در حالی که نقطه زنی احتیاج به هدایت های خاص دیگه داره که اگر اون روش های هدایت در فاز نهایی وجود داشته باشه شاید خیلی تفاوتی نکنه که موشک 7000 کیلومتر بره یا 2000 کیلومتر. از اون جایی که توپل یک موشک استراتژیک هسته ایست بعید می دونم روی نقطه زنیش اصلا کار کرده باشند همون 300 متر از سرش هم زیاده. رابعا حتی اگر بخوان از همین روش استفاده کنن قاعدتا باید یک فکری برای این دسته گلی که تو آسمون به بار میاره بکنن. وگرنه اصلا این نیاز به رادار پیش اخطار نداره خودش قبل اومد یک 30 ثانیه ای خبر میده. یا باید سوختش رو کاهش بدن یا یک مرحلش رو کم کنن یا.... البته این سوالات به عدم تخصص بنده هم بر می گرده که اگر بزرگواری شود و توضیح داده شود بسیار ممنون میشم. یک نکته هم به نفع نظر شما به ذهنم رسید. با توجه به کلاهک خوشه ای توپل میشه با یک موشک چندین سامانه ی راداری و ضد موشکی در منطقه را از رده خارج کرد که امتیاز بالایی است. ============================ نظر برادر واریور هم بسیار جدی است، خصوصا اون دو صفحه اویشن ویک که گذاشتن. متنش رو به سختی میشد خوند ولی احتمال تکرار چنین موضوعی میره. به ویژه اگر توجه داشته باشیم که ماهواره ی غول آسای آمریکا که قابل بازیافت هست (اسمش یادم نیست) همین چند روز قبل از مدار بازگشته بود و احتمال داره دوباره فرستاده شده باشه سر جاش یا اینکه نقصی پیدا کرده باشه یا روسا کار دستش داده باشن. سکوت آمریکایی ها کمی مشکوکه. ========================== آقای مهدوی آیا در هیچ یک از پرتاب های دیگه چنین پدیده ای با این وسعت جغرافیایی دیده شده؟

من هنوز نمی فهمم چرا باید روسیه یک موشک توپول رو مجددا تست کنه؟ چرا در این برد کوتاه و به این شکل؟ منعی که نداشتن تا در برد بلند تست رو انجام بدن. منظورشون از ارزیابی پایداری موشک چی هست؟ و اصلا چرا شب را برای این تست انتخاب کردن؟ برام قابل هضم نیست.

[quote]شايد هم موشک عرفان lastwar خودمون بود که در بالاي جو زمين منفجر شد!!!!!![/quote] جناب استوکا قرار نشد پروژه های سری مملکت رو لو بدید. خویشتن دار باشید لطفا

حالا که همه دارن تئوری میدن چرا من ندم؟ شایدم تست یک پدافند ضد بالستیک که با همکاری ایران و روسیه انجام گرفته. چه بسا قطعه ای از همون پدافند مشترکی که قرار بود بین ایران و روسیه و چین باشه. الان هم که جمعشون در شانگهای جمع بود. وگرنه تست توپل ام چه دلیلی می تونه داشته باشه؟ علت مانورهای شدید و چرخش های موشک توپول ام هم می تونه تلاش برای فرار از پدافند باشه. به توهم شبیه هست ولی با شرایطی که الان منطقه و دنیا درگیرش هست می تونه احتمال وقوع هم داشته باشه.

بر اساس خبر مشرق روس ها هم دیدنش و این فیلم رو گرفتن: http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/3/19/172477_565.flv با این فیلم تقریبا میشه گفت موشک یا چیزی شبیه به اون باید باشه.

احتمالاتی که به ذهن میرسه: 1. شاید این ها یک چیز نبودن. یعنی اشیاء متعددی بودند که به سرنوشت مشابه دچار شدن و در مناطق گوناگون. (فرض رزمایش کمی معتبر میشه) ایراد: لبنان ترکیه رو چیکار کنیم؟ 2. پدیده ی آسمانی بوده. نظریه ی دنباله دارهای آقای بتل مستر واقع گرایانه تر است نسبت به فرضیه ی شهاب سنگ. شاید هم دنباله داری کوچک است که قبل از ورود به جو در معرض نور خورشید قرار گرفته و فوران گازی داشته و به سرعت خاموش شده. 3. ماهواره بر خودمون بوده ایراد: ماهواره بر ما احتمالا کوچکتر از آنی هست که تا این فواصل دیده بشه. اگر یادمون باشه اولین ماهواره بر ایران هم دچار نقص فنی شد ولی به هیچ وجه چنین صحنه ای ندیدیم. فکر نکنم قیاسش با ماهواره برهای عظیم الجسه روسی صحیح باشه. 4. یکی از ماهواره ها یا اشیاء دیگر در فضا سقوط کردن. ایراد: مدت سوزش 30 ثانیه ای با این حجم کمی زیاده مگر این که با یک قطعه ی غول پیکر مثل ماهواره ی ربتیک سری و مخفی آمریکا طرف باشیم. 5. یک تست جدید باشد، مثلا سیمرغ یا هر چیز دیگه... من طرفدار گزینه ی 2 هستم

حیف که عالم جمع ما گرفتار دیو امتحان است پس جاره ای نیست جز صبر.

جناب آر پی جی خسته نباشید، من یک فرض دیگه رو می خوام در همین صورت مسئله طرح کنم. ببنید این رو هم می تونید محاسبه کنید. فرض کنید موشک ها به جای این که راست بر فرق سر ناو فرود بیان در کنارشون داخل آب منفحر بشن. با توجه به این که مایعات قابلیت فشرده شدن ندارن باید ضربه ی شدیدی به اجسام اطراف وارد بشه. اگر ممکنه حساب کنید آیا می تونه ناو رو سوراخ کنه؟ تا چه فاصله ای امکان تخریب داره و آیا مثلا اگر جند ناو کنار هم باشن و یک زیر دریایی می تونه به همشون آسیب جدی بزنه یا غیر عملیاتیشون کنه؟ تشکر

تشکر جناب مهدوی شما خیلی زحمت می کشید برادر، مطالبی که ارسال می کنید چون غالبا در لبه ی تکنولوژی است مسحور کننده است. سوالی داشتم، چرا این تسلکوپ دو تا اپتیک داره؟ اینا ثابتن؟ کانون هاشون در یک نقطه است؟ یک حدث می زنم، شاید برای اندازه گیری فاصله باشه مثل چشم انسان؟ چقدر این حدث بنده درست هست شما اطلاعی دارید؟

[quote] الان ایران داره مسیر میانبور میره و زوم کرده روی بی سرنشینها. این واقعا عالیه. [/quote] رحمت بر آن شیری که شما را خورد! چه عجب یک بزرگواری پیدا شد به این موضوع اشاره کنه. آفرین به نکته سنجی شما.

[quote]خدا رو شکر مسیر تاپیک صحیح هست من یک دسته بندی می کنم از احتمالات ممکن دوستان نظر بدن کدوم محتمل تر و تبعاتش چی هست 1- حکومت سوریه موفق به سرکوب مخالفین و کنترل اوضاع بشه 2- مخالفین بتونن حکومت مرکزی رو ساقط کنن و مسلط به سوریه بشن 3- دخالت خارجی مثل لیبی اتفاق بیفته حالا بنفع مخالفین یا بنفع حکومت سوریه 4- درگیری بدون پیروزی قاطع طرفین به درازا بکشه و فرسایشی بشه 5- سوریه به دو یا چند قسمت تحت کنترل نیروهای طرفین تقسیم بشه ولی با یک حالت آتش بس و نه صلح پایدار 6- سوریه کاملا تجزیه بشه مثل سودان 7- درگیری های سوریه در ادامه منجر به جنگ منطقه ای بشه 8- طرفین درگیر باهم توافق کن و تقسیم قدرت حالا به شکلی موافق طرفین اتفاق بیفته من حالت دیگه ای به ذهنم 3 صبحی نمی رسه اگه کسی چیز دیگه ای بنظرش میاد اضافه کنه دوستان نظر بدن کدوم محتمل تر هست و چرا و عواقبش چی هست ...[/quote] حالت های زیاد دیگه ای هم مطرحه مثل این مورد: حامیان سوریه موفق به ممانعت از مداخله ی نظامی خارجی در سوریه شوند و این کشور رو از بحران های اقتصادی خارجی نجات بدن، اسد اصلاحاتش رو پیگیری کنه و به سر انجام برسونه و یک نظام دمکراتیک یا نیمچه دمکراتیک را بر پا کنه که آرای مردم درش نقش موثر داشته باشه، معارضین مسلح و گروه های خرابکار با برخورد سخت تضعیف بشن و حملاتشون محدود بشه، اسد در انتها می تونه یک نقش تشریفاتی مثل ملکه ی انگلستان رو بپذیره یا یک نقش راهبردی مثل رهبری در ایران یا پادشاهی در اردن و یا این که بعد از اتمام اصلاحات وارد رقابت های حزبی سیاسی بشه (به نظر می رسه انتخاب اسد همین گزینه ی اخیر هست که متفاوته با گزینه ی حذف صد در صدی که مورد نظر معارضینه). البته در هر قسمتی که نوشتم بر اساس کنش و واکنش طرف های درگیر در منازعه می تونه قضیه اشکال متفاوتی به خودش بگیره (قضیه مثل جنگ هست پر از تک و پاتک و خیلی مهمه که اطراف درگیر تا چه اندازه می خوان پیش برن و هزینه کنند). مسائل پیرامونی مثل بحران اقتصادی، وضعیت پرونده ی هسته ای ایران، مسائل لبنان، مسائل کشورهای منطقه ی خلیج فارس و... هم می تونن تاثیر مستقیم در اتفاقات داشته باشند. در صورت وقوع این فرض وضعیت ایران، سوریه و متحدینش در منطقه در بلند مدت بهبود پیدا خواهد کرد و حتی ممکنه نسبت به پیش از وقایع فعلی بهتر هم بشه، خصوصا اگر مداخله ی قبلی غربی ها به هرج و مرجی مثل عراق دچار بشه که هیچ بعید نیست!

اسرائیل یک قانون نانوشته داره که از حضور نظامی های کشورهای دیگه و ایجاد پایگاهشون تو کشورش ممانعت کنه تا استقلالش از بین نره. این قانون شامل آمریکا هم میشه. با تاسیس این پایگاه راداری اسرائیل بعد از سال ها دوباره پا روی اصولش گذاشت که این تصمیم معانی زیادی داره. حصوصا اگر به زمانی که این توافق حاصل شد توجه کنیم.

[quote]بسلام!! بخدا قصد توهین یا هرچیز دیگه ای مثل اون نداشتم...یک مقدار عجولانه به شما جواب دادم.معذرت می خواهم.تایم پستم حوالی ساعت 3 نیم صبح بوده واحتمالا در شرایط عادی نبودم Neutral وهمچنین بخواطر امتحان بد مقداری ناراحت بودم...بازم عذر می خواهم واگر شما اون محاسبات خودتون نیاورین من هم دیگه تاپیک ادامه نمی دهم.باتمام وجودم اظهار پشیمانی می کنم[/quote] سلام اخوی این چه پستیه زدی با خاک یکسان شدیم بی زحمت شعاع بلست مرام کشی رو هم حساب کن. اما نکته ای که به ذهنم رسیده بود این که شهرهایی که ساختمان های مرتفع دارن احتمالا باعث میشن اون بخشی از موج انفجار که در هوا منتقل میشه خفه بشه. لذا این شعاع به احتمال زیاد کاهش پیدا می کنه. حتی اگر یک طرف محل بر خورد موشک ساختمان های مرتفع و یک طرف ساختمان های کوچک داشته باشه احتمالا شکل انفجار از حالت کروی خارج میشه و بازتاب انفجار به سمت ساختمان های با ارتفاع کمتر میره. البته این تصورات ذهنی بنده است. در عالم محاسبه نمی دونم چقدر واقعی خواهد بود.

[quote]لطفا باعث انحراف تاپیک نشین، اینجا فقط قرار بحث علمی و عدد انجام بدیم ومحاسبات ببینیم، نه اینکه بخواییم ببینیم چه تاثیری میذاره یا نه! [/quote] عجب استقبال گرمی! به روی چشم. اگر چه بنده هم به همین خاطر عدد نوشتم. نظری در مورد پاسختون داشتم ولی به احترام شما ازش فاکتور می گیرم. ================================================================= اگر اجازه بدید یک تذکر آیین نامه ای بدم. پست متوالی خلاف قوانین سایت هست. برای این که مشکلی به این خاطر پیش نیاد تمام مطالب را در قالب یک پست بنویسید و پاسخ بدید. می تونید بینشون با خط فاصله ی ممتد یا علامت مساوی های ممتد برای جدا کردن موضوعات خط بکشید مثل کاری که بالا انجام دادم یا در پایین انجام میدم. ------------------------------------------------------------------------------------ اگر هم بعد تر چیزی به ذهنتون رسید و هنوز کسی بعد شما پستی نداده بود از دکمه ی ادیت استفاده کنید و مطالب جدید را به مطالب قبلی بیفزایید. تاپیک خوبی است خسته نباشید. با تشکر

نمی خوام ضد حال بزنم ولی فقط تلاویو تقریبا 52 کیلومتر مربع هست. حالا حساب کنید چندتا موشک بزنیم کافیه. البته قطعا جو روانی بدی ایجاد میکنه حتی یک دونش.

چند سوال. البته بر فرض صحت حضور رپتور: اول این که در چه فاصله ای تامکت اولین بار رپتور را شناسایی کرده؟ دوم رپتورها در چه فاصله ای متوجه حضور تامکت ها شدن؟ سوم فاصله ی 20 مایلی فکر کنم یعنی چیزی در حدود 32 کیلومتر، با این حساب در فاصله ی 32 کیلومتری که قفل انجام گرفته، نبرد هوایی از کدام انواع حساب می شود؟ داگ فایت که نیست، متوسط یا دور؟ چهارم موشک مناسب در صورت درگیری چیست؟ و تامکت چه گزینه هایی داشته؟ رپتور چه گزینه ای؟ پنجم در صورت شلیک، موشک ها چند در صد شانس انهدام رپتور را داشتند؟ اف 22 با مانور و سرعت گرفتن یا انواع دیکوی ها و چف ها و فیلرها چند در صد شانس فرار داشته؟ چند درصد احتمال داشته که با توجه به مانور پذیری بالای رپتور و توانایی های راداریش جای شکار و شکارچی عوض بشه؟ ششم قفل روی هر دو رپتور بوده یا یکی؟ هفتم آیا احتمال دارد که رپتورها در حال اندازه گیری فاصله ی مطمئنشان تا یک تامکت ایرانی بوده باشند؟ فکر کنم باید اول جواب این سوال ها رو بدونم تا بعد تصمیم بگیرم خوشحال بشم یا نشم.

با تشکر از دوست خوبی که این تاپیک رو ایجاد کردن. امیدوارم که بحث رو ادامه بدن. بنده سواد کافی ندارم که در بعد فنی اظهار نظر کنم ولی بگذارید برای این که فقط یک پست خشک و خالی با یک دونه تشکر نداده باشم، به موضوعی اشاره کنم که شاید شنیدنش خالی از لطف نباشه: پیش از انقلاب در برنامه ای که آمریکایی ها برای کشورهای تحت سیطره ی سیاسیشون طراحی کرده بودند، قرار بر این بود که ایران تبدیل به یکی از قطب های الکترونیک جهان بشه. سرمایه گذاری های زیادی در بخش آموزش و صنعت در ایران انجام شده و در حال اجرا بود که مصادف با انقلاب اسلامی شد. متاسفانه علی رغم تاکید خیلی از کارشناسای خبره دولت مردان به اهمیت این صنعت نو پا پی نبردن و فکر کردن صنایع اتکترونیکی یک موضوع فانتزی و بدرد نخوره که از درجه اهمیت پایینی بر خوردار هست و لذا با چشم پوشی از ظرفیت های انبوه موجود به دنبال برخی دیگه از صنایع پر هزینه و کم بازده رفتن که ما درشون سر رشته ی چندانی نداشتیم. فکر می کنم اگر منصف باشند و الان به گذشته بر گردند متوجه میشن که چه اشتباه بزرگی کردن. صنایع نیمه هادی، ترانزیستورها و ای سی ها آن زمان در مراحل ابتدایی خودش قرار داشت که ما می تونستیم با کمی سرمایه گذاری خودمون رو در این زمینه تثبیت کنیم ولی حیف که این فرصت از دست رفت و حتی با سالها تلاش احتمالا نشه این عقب ماندگی را جبران کرد. البته نتیجه ی اون برنامه ریزیِ رها شده این شد که الان ما در بعد دانشگاهی یکی از کشورهای پیشرو در الکترونیک باقی ماندیم. پ ن: نا گفته پیداست که آمریکایی ها برای رضای خدا این برنامه ریزی رو نکرده بودن بلکه هدفشون این بود که کشورهای تحت نفوذشون هر یک تنها در یک زمینه رشد شدید و نا متناسب داشته باشن و در باقی عرصه ها وابسته ی صد در صد، تا به این ترتیب همواره فاقد استقلال سیاسی باقی بمونن و مثل چرخ و دنده های توسعه ی ایالات متحده عمل کنن.

من کاری به بحث های مطرح شده ندارم ولی فقط در همین صفحه دوستان در جواب دادن به آقا محمد چندتا از قوانین سایت رو زیر پا گداشتند؟ یک نفر دو تا دو تا پست میده. یک برادر دیگری فکر می کنه این جا سر میدون هست و الفاظی که استفاده میکنه ... قوانین را بی خیال باشید، اقلا ادب را رعایت کنید.

چرا در ساخت فشنگ ها از نانو کامپوزیت ها و کربن استفاده نمی کنن؟ هم سبک هست و هم استحکام و مقاومت بسیار بالایی داره. حتی شاید بشه بعد از استفاده مجدد تبدیلیش کرد به فشنگ. اگر تکنولوژی ساختش وجود داشته باشه چه بسا ارزون تر هم در بیاد. شاید یک خشابش وزنی نصف یا یک چهارم این گلوله ها رو داشته باشه.

تشکر برادر علی بزرگوار. چیزی که برام جالبه این که حتی برای چنین تفنگی با این کالیبر وحشتناک صدا خفه کن ساختن البته اگر درست برداشت کرده باشم و اون ها صدا خفه کن باشه. در صورت صحت فرض بنده چقدر این صدا خفه کن ها موثرند و چه اندازه، حجم و وزنی خواهند داشت.

اتفاقا به دلیل همون چیزی که آقای دکسون گفتند، تئوری توطئه خیلی پر رنگ به نظر میاد. خصوصا این که طرف غربی کارنامه ی خیلی سیاهی در این زمینه داره. اگر واقعا خرابکاری باشه باید گفت ناز شصتشون. به موقع به جا و بدون هیچ ردی. بازم یکی به نفع سرمایه دارای غربی. بعد توپولف ها فاتحه ی سوخو هم نیومده خونده شد مثل کونکوردشون.