<بخش پنجم (پایانی)> تسلیحات (Armament) : شاید بحث روی تسلیحات مورد حمل توسط جنگنده ی T-50 کمی زود به نظر برسد ، اما شرکت Tactical missile Corp که سازنده موشکهای معروف هوا به هوای روسی است ، از چند سال گذشته اقدام به نمایش نمونه های جدیدی از موشکهای هوا به هوا با قابلیتهای ارتقا یافته کرده است که با توجه به مشخصات اعلام شده ، میتوان به قطع این موشکها را تسلیحات توسعه یافته برای اولین جنگنده ی نسل پنجمی روسیه دانست . یکی از این تسلیحات ، موشک هوا به هوای جدید RVV-SD است . این موشک که با برد 110 کیلومتر یک موشک هوا به هوای برد متوسط به حساب میاید ، در واقع یک ارتقای سنگین موشک هوا به هوای R-77 است . همانطور که گفته شد ، طبق اعلام رسمی شرکت سازنده (TRV) ، موشک RVV-SD حدود 190 کیلوگرم وزن دارد و در ساخت آن دفتر طراحی Vympel (طراح اصلی موشک R-77 که در حال حاضر در شرکت TRV ادغام شده است) و شرکت Agat مشارکت خواهند داشت. شرکت Agat که از فروپاشی شوروی به بعد مسئولیت ساخت سرجستجوگر (Seeker) موشکهای هوا به هوا را بر عهده دارد ، تایید کرده که در حال ساخت دو سر جستجوگر جدید برای موشک RVV-SD است که یکی برای نیروی هوایی روسیه و دیگری برای نمونه ی صادراتی این موشک است . طبق اطلاعات شرکت سازنده ، این موشک از هدایت ترکیبی اینرسیایی/جستجوگر راداری فعال/دیتالینک رادیویی اصلاح مسیر استفاده میکند و در آن سعی شده از قاعده ی "Fire and Forget" (شلیک کن و فراموش کن) تبعیت شود. موتور این موشک از نوع سوخت جامد بوده و سرجنگی موشک نیز مجهز به فیوز مجاورتی لیزری است . این موشک طوری طراحی شده که فشار معادل 12G را تحمل کند . این موشک قابلیت عملیات در شرایط جنگ الکترونیک سنگین را دارد و نحوه ی طراحی بالچه ها نشان میدهد این موشک بطور مخصوص برای استفاده در مخازن تسلیحات داخلی طراحی و ساخته شده است . این موشک از دستگاه AKU-130E برای شتاب اولیه استفاده میکند . AKU-130E در حقیقت یک پرتابگر از نوع Catapult است (شیوه ی Catapult برای دادن شتاب اولیه به هواپیماها در ناوهای هواپیمابر استفاده میشود) موشک معرفی شده ی دیگر توسط این شرکت ، RVV-MD نام دارد . این موشک نیز نمونه ی ارتقا یافته ی موشک معروف R-73 بوده و با برد 40 کیلومتر، یک موشک کوتاه برد All aspect است که بطور ویژه برای نبردهای نزدیک و Dogfight ساخته شده است . همانطور که انتظار میرود ، این موشک همانند پدر خود ، با استفاده از تکنولوژی کنترل بردار رانش (Thrust vectoring) به شدت مانورپذیر بوده و به لطف استفاده ی صرف از جستجوگر حرارتی پسیو دو رنگ ، در مقابل اخلال الکترونیکی کاملا مقاوم است . موشک به فیوز مجاورتی رادار یا فیوز مجاورتی لیزری (RVV-MDL) مجهز است . این موشک نیز دارای طراحی مخصوص برای استفاده در مخازن تسلیحات داخلی هواپیماهاست و سرجنگی 8 کیلوگرمی دارد . این موشک برای پرتاب و شتابگیری اولیه (یا جدا شدن در حالت اضطراری) از پرتابگر ریلی P-72-1D استفاده میکند موشک سوم این شرکت برای جنگنده ی T-50 موشک قدرتمند RVV-BD است که برای اولین بار در نمایشگاه هوایی MAKS 2011 نمایش داده شده ، نمونه ی ارتقا یافته ی موشک R-33E است . این موشک با برد 200 کیلومتر (در مقابل برد 120 کیلومتری R-33E) در جرگه ی موشکهای هوا به هوای برد بلند هدایت شونده قرار میگیرد . همانطور که واضح است ، موشک RVV-BD از تکنولوژی Beyond visual Range (ماورای برد دید) استفاده میکند . موتور این موشک از نوع دوگانه سوخت جامد بوده و موشک تحمل فشار معادل 8G را خواهد داشت . علاوه بر این موشکها که سلاحهای T-50 برای جنگهای هوا به هوای آینده خواهند بود ، موشک ضد رادار X-31AD که نمونه ارتقا یافته ی موشک KH-31 است . طبق اعلام شرکت سازنده ، برد این موشک 160 کیلومتر میباشد و ویژگی منحصر به فرد آن ، استفاده از گستره ی وسیعی از جستجوگرهای راداری پسیو در باند های مختلف به عنوان مکمل سیستم هدایتی اصلی است . هدف اصلی از ساخت این موشک ، انهدام رادارهای زمینی بوسیله ی کشف امواج راداری فعال پالسی یا امواج پالسی پیوسته است . سرعت حداکثری این موشک ، 1.5 ماخ است . سرجستجوگر موشک KH-31 بغیر از موارد بالا ، موشکهای ارتقا یافته ی دیگری برای عملیاتهای دریایی ، ضد رادار و هوا به سطح معرفی شده اند . هر چند اطلاعات زیادی در مورد مخازن تسلیحات داخلی و نحوه ی چینش تسلیحات این جنگنده وجود ندارد . اما کارشناسان احتمال میدهند T-50 از دو مخزن حمل تسلیحات برای حمل بمب های هوشمند و موشکهای کوتاه برد استفاده میکند . علاوه بر این جایگاه های خارجی (احتمالا در دو طرف ورودی هوای موتور "Intake") برای حمل تسلیحات و سوخت اضافی وجود دارد اما حمل تجهیزات اضافی روی جایگاههای خارجی باعث افزایش سطح مقطع راداری و احتمال کشف هواپیما میشود . در دو شکل زیر ، شکل اول نحوه ی چینش احتمالی تسلیحات در دو مخزن داخلی و شکل دوم نحوه ی چینش احتمالی تسلیحات در مخازن داخلی و خارجی جنگنده T-50 را نشان میدهد . منبع : http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=posting&mode=reply&t=17147 http://eng.ktrv.ru/production_eng/323/503/567/ http://eng.ktrv.ru/news/company/172.html http://eng.ktrv.ru/production_eng/323/512/564/ http://rt.com/news/fifth-generation-unique-missile/ مترجم و گرد آورنده : Cheka لازم به ذکر است که تمامی حقوق این مقاله منحصرا متعلق به وبسایت میلیتاری و گردآورنده میباشد . کپی از این مقاله با ذکر نام منبع و نویسنده بلامانع میباشد . .................................................................................................................................................................................................................................................. با تشکر از عنایت دوستان به این مقاله ، از دوستان عزیز خواهش میکنم برای غنی تر شدن این تاپیک ، هر گونه خبر و جزییات جدید و معتبری که از این جنگنده منتشر میشود رو در این تاپیک قرار بدن .

دوست عزیز جناب Lich لینکی که شما در مورد هزینه های آمریکا برای پروژه ای اصطلاحا "مدرنیزه سازی" زرادخانه ی اتمی قرار دادید شامل نکات جالبی هست که عرایض بنده رو تایید میکنه . با مطالعه ی جدول برنامه های ذکر شده ی آمریکا برای تسلیحات اتمی متوجه میشیم که تقریبا [b]تمام[/b] این برنامه ها تنها برنامه های تنظیمات (Maintainence) و افزایش عمر تسلیحات اتمی (Life extension program) هستند . این برنامه ها در حقیقت "کف" و مینیمم هزینه های یک زرادخانه ی اتمی هستند و اصلا مدرنیزه سازی به حساب نمیان (البته در ابتدای مقاله ، نویسنده خیلی تلاش کرده که این برنامه ها که در حقیقت بازسازی (Rebuild) تسلیحات هستند رو بعنوان "مدرنیزاسیون" تسلیحات اتمی آمریکا معرفی کنه اما چنین چیزی نیست) . در واقع حتی کشوری مثل پاکستان هم باید برای امنیت سلاحهای اتمیش این برنامه ها رو انجام بده وگرنه با فرسوده شدن و نشت مواد رادیواکتیو ، امنیت هسته ای کل کشور مورد تهدید قرار میگیره . برای اینکه متوجه منظورم بشید ، به لینک http://www.nti.org/e_research/e3_nuclear_stockpile_modernization.html مراجعه کنید تا ببینید این برنامه های آمریکا روی زرادخانه ی اتمیش چیزی جز تعویض سوخت جامد و موتورهای مرحله ی آخر موشکهای قاره پیما (جهت افزایش عمر این موشکها) نیست . جای تعجب داره که شما این برنامه های افزایش عمر عادی رو با تجهیز زرادخانه ی هسته ای روسیه به موشکهای پیشرفته ای مثل RS-24 یا اسکندر مقایسه میکنید ! در مورد تعویض کلاهک های اتمی W78 نیروی هوایی آمریکا با کلاهک W87 هم باید عرض کنم حتی اگر اسم این کار ارتقا باشد ، یک ارتقا هست که باید 30 سال پیش انجام میشد . چون کلاهک W87 به هیچ عنوان جدید نیست . در حقیقت ، تولید کلاهک W87 از سال 1986 آغاز شد و این کلاهک تبدیل به کلاهک اتمی استاندارد موشک قاره پیمای بازنشسته شده ی Peacekeeper شد . با بازنشسته شدن موشک Peacekeeper در سال 2005 ، نیروی هوایی آمریکا به فکر افتاد که بجای غیرفعال کردن کلاهک های W87 ، اونها رو جایگزین کلاهک های خیلی قدیمیتر W78 (که کلاهک استاندارد موشک قاره پیمای Minuteman III از سال 1976 میباشد) کردند. http://www.globalsecurity.org/wmd/systems/w87.htm در مورد پیمان شانگهای ،در اینکه هر پیمانی اعضایی تاثیرگذار و اعضایی (بقول شما) نخودی دارند ، شکی وجود نداره ! در همین تاپیک چند پست زده شد مبنی بر اینکه "[b]ارزیابی ناتو بدون آمریکا ارزشی ندارد[/b]" ؟ اما اگر شما بیاید یونان رو از ناتو کنار بذارید هیچ فرقی نمیکنه چون این کشورها نخودی هستند ! همین سخنان شما مبنی بر اینکه روسیه چین رو متقاعد کرد که مانور رو در تنگه ی تایوان نذاره یا اینکه پشت سر هم میگن این همکاری های نظامی فقط جنبه ی امنیتی و ضد تروریستی داره ، حرف بنده در مورد سیاست "چراغ خاموش" اتحاد شانگهای رو تایید میکنه . در مورد تکنولوژی فضایی ، بنده برای بار چندم عرض میکنم ، اگر تکنولوژی روسیه فقط در حد یک سفینه ی بارکش و تاکسی (!) اهمییت داشت کشورهای اروپایی و آمریکا نمیومدن در پروژه های عظیمی مثل رادیوتلسکوپ RadioAstron و سفر انسان به مریخ همکاری عملی (نه مشاوره !) انجام بدن ، اشپیگل هم البته یک نشریه هست از نوع آلمانی که این نظر رو داشته ، اما با توجه به اینکه آمریکا در حال حاضر چاره ی دیگری ندارد ، توقف همکاری ها خیلی بعید بنظر میرسد . شما میفرمایید غربی ها بخاطر تجربه ی روسیه باهاش همکاری میکنند در حالیکه اصلا علم و تکنولوژی یک چیز تجربی هست و این حرف شما بطور غیرمستقیم برتری تکنولوژی روسها رو اثبات میکنه . در مورد حوادث فضایی روسیه در سالهای 1961 تا 1964 هم برای بنده خیلی عجیب هست که شما از این همه برهه ی زمانی اومدین درست 3 سال اول ورود بشر به فضا (از زمان پرتاب ماهواره ی Sputnik-1 به فضا در سال 1961) رو زیر ذره بین بردید ! طبیعی هست که که در اون زمان علم و تکنولوژی فضایی انسان بسیار ابتدایی بود و این حوادث تا حد زیادی طبیعی هست . اما این حوادث مرگبار برای شاتل که بنده عرض کردم یکیش برای سال 1986 (شاتل چلنجر) و دیگری برای کمتر از 10 سال پیش (شاتل کلمیبا در سال 2003) هست ! در مورد اهمییت نیروی هوایی که شما اشاره کردید ، باید این نکته رو بگم که این استراتژی ها هستند که با تمرکز روی یک نیرو ، اون رو با اهمییت میکنند . "نیروی هوایی" در دکترین غربی در مرکز نبرد قرار داره و دارای بیشترین اهمییت هست اما در استراتژی شرقی تا نقش حمایت و ساپورت نیروی زمینی تنزل پیدا کرده . هر کدوم از این استراتژی ها هم البته نقاط ضعف و قوتی دارند . برای مثال همونطور که فرمودید پیشروی زمینی بدون پشتیبانی کاری بسیار سخت هست که سعی شده با پدافند زمین پایه این نقص برطرف بشه . اما در استراتژی غربی هم شما هرچقدر بمباران هوایی کنید بالاخره باید روی زمین بیاید تا اون کشور یا منطقه رو تصرف کنید . استراتژی Sea denial توسط آلمانی ها بیشتر با هدف جلوگیری از ورود آمریکایی ها به جنگ انجام میشد که در جنگ اول موفق و در جنگ دوم (اگر ژاپنی ها پا روی دم آمریکا نمیذاشتن) بعید نبود موفق بشه ، در ارسال تجهیزات به انگلیس هم البته این استراتژی تا حدی موفق بود ! اما به غیر از این باید به این نکته ی مهم هم اشاره کنم که نطفه ی همین دکترین غربی مبتنی بر نیروی هوایی و دکترین شرقی مبتنی بر موج زرهی از موفقیت متفقین در جنگ جهانی دوم بوجود اومد ! در مورد نیروهای سه گانه با برتری نسبی آمریکا در نیروی هوایی (که باعث تکاپوی شدیدی در روسیه شده) و (تا حدودی) دریایی نسبت به روسیه مخالفتی ندارم اما اینکه بخوایم نیروی زمینی آمریکا رو از روسیه/شوروی برتر بدونیم حقیقتا یک اغراق هست ، شوروی در عین اینکه بر کمیت تاکید داشت اما همواره بهترین تانک ها رو ساخته است (اگر بخوام روش حرف بزنم خیلی طولانی میشه ولی اگر لازم باشه در پست بعدی توضیح میدم) ، پدافند هوایی و توان موشکی/توپخانه ای روسها هم دارای برتری انکارناپذیری بر غرب میباشند . موفق باشید

[img]http://en.valka.cz/files/1l259_2_279.jpg[/img] سیستم جمع آوری اطلاعات نبرد 1L219M موسوم به Zoopark-1 به منظور کشف خودکار موقعیت توپخانه های دشمن (خمپاره ، توپخانه سنگین ، ، موشکهای بالستیک تاکتیکی) بر اساس شلیک های آنها ، تخمین تلفات ، تغذیه ی اطلاعاتی و کنترل آتش واحدهای توپخانه و فرماندهی خودی ساخته شده است . میتواند موقعیت توپخانه های دشمن را قبل از اصابت گلوله های آن به هدف کشف کند و با تغذیه ی واحدهای خودی با اطلاعات و موقعیت واحدهای توپخانه ای دشمن ، اصلاح موقعیت لحظه به لحظه و کنترل آتش موثر ، دقت و کارایی آتش خودی را بین 2 تا 2.5 برابر تقویت کرده و توپخانه ی دشمن را قبل از هر حرکتی زمینگیر کند. سیستم جمع آوری اطلاعات Zoopark-1 در کل از یک رادار فاز آرایه که روی شاسی نفربر MT-LBu سوار شده ، تشکیل میشود . همچنین برای تامین انرژی رادار یک منبع تغذیه ی قوی الکتریکی T230P-4RPM1 نیز در این سیستم تعبیه شده است . همچنین رادار مونوپالس 3 بعدی (3D) به منظور بررسی توپوگرافیک میدان نبرد و سیستم جهت گیری مستقل نیز به عنوان ابزار کمکی در این سیستم نصب شده اند . رادار فاز آرایه ی این سیستم که روی باند L و G کار میکند ، قابلیت پوشش 60 درجه منطقه ی جلوی خود را داراست و میتواند همزمان تا 70 هدف را کشف و تا 12 هدف را ردیابی و کشف موقعیت کند . این رادار میتواند پس از اولین شلیک ، واحد های خمپاره ای را تا برد 20 کیلومتری ، واحدهای توپخانه ای را تا برد 15 کیلومتری ، واحدهای موشک انداز (MLRS) را تا برد 30 کیلومتری و واحدهای موشکی تاکتیکی را تا برد 40 کیلومتری کشف کند . همچنین پس از اولین شلیک واحدهای دشمن ، رادار میتواند کنترل آتش خودی برای واحد های خمپاره ای دشمن تا برد 22 کیلومتر (با خطای متوسط 35 متر) ، واحدهای توپخانه ای تا برد 20 کیلومتر (با خطای متوسط 45 متر) ، واحدهای موشک انداز (MLRS) تا برد 35 کیلومتر (با خطای متوسط 60 متر) و موشکهای بالستیک تاکتیکی تا برد 40 کیلومتری (با خطای 75 متر) را فراهم کند . تجهیزات سیستم جمع آوری اطلاعات ZOOPARK-1 به شدت برای مقاومت در برابر جنگ الکترونیک و تشعشعات الکترومغناطیسی تقویت شده است و به لطف شاسی MT-LBu ، سیستم ZOOPARK-1 دارای قابلیت مانورپذیری و تحرک بالاست ، زمان استقرار این سیستم 5 دقیقه است . [img]http://www.defencetalk.com/pictures/data/51/medium/1l219m_zoopark_1_russia_expo_arms_2008_thierry_lachapelle_01.JPG[/img] منبع : http://militaryforces.ru/weapon-3-59-331.html http://warfare.ru/?linkid=2434&catid=251 www.roe.ru/cataloque/air_def/air_def_58-60.pdf مترجم : Cheka

خیلی ممنون از توضیحاتتون علی آقا

Tor-M1 و Tor-M2 [img]http://www.defencetalk.com/pictures/data/5049/medium/Tor-M2.jpeg[/img] [img]http://www.defencetalk.com/pictures/data/5049/medium/Tor-M2_on_display.jpg[/img] [img]http://defense-update.com/images/tor-greece.jpg[/img] [img]http://www.armyrecognition.com/customer/thierry/greece/torm1_01.jpg[/img]

[quote][color=darkblue]با تشکر از توضیحات جناب چکا [quote]ظاهرا در قسمت حمل سربازان این HIFV مثل خودروی BTR-80 جایی برای شلیک سربازان از داخل کابین گذاشته نشده نه ؟[/quote] بله ، به خاطر اینکه این خودرو در وهله اول تانک است به همین دلیل به خاطر داشتن حفاظت NBC از تعبیه دریچه برای شلیک سربازان از داخل کابین برای این تانک خودداری شده است.[/color][/quote] فرمایش شما صحیح است ، اما خودروی BTR-80 هم در عین اینکه 7 دریچه برای شلیک سربازان داره از سیستم خودکار حفاظت NBC استفاده میکنه که بطور خودکار موتور رو خاموش میکنه (احتمالا برای حفاظت از اثرات الکترومغناطیسی) و با مکانیزم Overpressurize کردن کابین ، سرنشینان رو حفظ میکنه . چطور در این خودرو نتونستن همچنین کاری انجام بدن ؟

ببینید جناب Lich عزیز بنده هم قبول دارم بعضی حرفهای مقامات آمریکایی جنبه ی مظلوم نمایی برای گرفتن بودجه از کنگره و بازی های سیاسی داخلیشون داره ، اما نمیشه هر حرفی که آمریکایی ها از ضعفشون میزنند رو در قالب این مظلوم نمایی طبقه بندی کنیم ، واقعیت اینه که (اگر چین رو کنار بگذاریم) آمریکا از نظر توان بازدارندگی اتمی سالهاست که مدرنیزاسیونی نداشته ، در حالیکه زرادخانه ی اتمی روسیه که بزرگترین زرادخانه ی اتمی جهان هم هست ، داره به کلی به نسل جدیدی از موشکهای بالستیک (RS-24 ، Bulava و Iskandr) مجهز میشه . (البته بگذریم از اینکه خود آمریکا با پروژه های سپر دفاع موشکیشون روسها رو ترغیب به این ارتقای همه جانبه زده اند) در بحث پیمان شانگهای هم اتفاقا ، طبق نظر کارشناسان ، این پیمان با برگزاری رزمایشهای مشترک عظیم ، بیشتر داره به یک پیمان نظامی تبدیل میشه تا اقتصادی . جهت اطلاعتون عرض میکنم . این پیمان از سال 2003 در حال انجام رزمایش های سالانه ی نظامی هست که بزرگترین این رزمایشها رزمایش Peace mission 2005 و رزمایش سال 2007 (که در همون رزمایش ، شروع دوباره ی ماموریت گشت زنی بمب افکنهای روسی اعلام شد) و 2009 است . فقط در رزمایش سال 2010 این پیمان بیش از 5000 سرباز از کشورهای عضو حضور داشتند. البته مخالفت با عضویت دائم ایران به دلیل تحریم های بین المللی یکی از عقب نشینی های این پیمان بود اما بنظر میاد برای این پیمان تازه تاسیس یکم زود باشه که با جذب کشوری مثل ما ، علنا خودش رو در برابر غرب قرار بده . فعلا سیاست این پیمان ، گسترش و تثبیت چراغ خاموش هست (طبق بعضی تحلیل ها ، هدف اصلی آمریکا از اشغال افغانستان ، جلوگیری از گسترش همین پیمان بود) برای همین حتی سران این کشورها هم این موضوع رو که شانگهای یک پیمان در مقابل ناتوست رو انکار میکنند و فعالیتهای نظامی مشترک رو هم صرفا با اهداف امنیتی و ضدتروریستی معرفی کرده اند . در مورد تکنولوژی فضایی روسیه ، بنده لینک اشپیگل رو خوندم ، بیشتر تاکیدش رو همون شکست اخیر سایوز در پرتاب محموله ی Progress-M بود . اما من واقعا فکر نمیکنم یک حادثه در 30 سال سابقه ی پرتاب بدون حادثه ی سفینه های سایوز خدشه ای وارد کنه ، میدونید سفینه های آمریکایی و همین شاتل در مدت این 30 سال چندتا سانحه (اونهم از نوع مرگبار) رو پشت سر گذاشتن ؟ بغیر از این هم باز هم عرض کردم ، اگر تکنولوژی فضایی روسیه انقدر عقب افتاده هست ، آمریکا و اروپا و همین آلمان روی پروژه ی عظیمی مثل رادیوتلسکوپ فضایی RadioAstron روسیه (که بزرگترین رادیوتلسکوپ دنیا به حساب میاد) ، پروژه سفر به ماه و پروژه ی ساخت ایستگاه بین المللی فضایی با روسیه همکاری نمیکردند . در مورد دکترین جنگی دو طرف ، استراتژی روسیه دفاع نیست ! استراتژی روسیه/شوروی همواره بر پایه ی تهاجم سنگین زمینی و موج زرهی بوده و هست ، بقیه ی عناصر ارتش روسیه (پدافند هوایی ، نیروی هوایی ، توپخانه و ...) فقط و فقط برای حمایت از همین نیروی زمینی پیشرو طراحی شده اند . دکترین روسیه کشاندن جنگ به زمینه ، در راستای همین دکترین ، در صورت لزوم روسها از استراتژی انکار دریا (Sea denial) و (Air denial) هم استفاده میکنند . در واقع از نظر استراتژیک هیچ کشوری نمیتونه ادعا کنه که هم در دریا ، هم در هوا و هم در زمین ، دارای قدرت برتر هست (چون توسعه ی چنین ارتشی هم از نظر اقتصادی هم صنعتی و تکنولوژیک امکان پذیر نیست) پس ارتشها چکار میکنند ؟ بجای اینکه در هر 3 بخش کار کنند و یک نیروی متوسط ایجاد کنند . روی یک بخش تمرکز میکنند و یک نیروی برتر و حرفه ای میسازند ، سپس در بقیه ی عرصه ها ، به استراتژی Denial (انکار) روی میارن یعنی با توسعه ی سلاحهای مخرب ، توان کنترل اون زمینه از نبرد رو از دشمن میگیرند ، در حالی که خودشون هم برای کنترل آن قسمت تلاشی نمیکنند . با اینکار ، دشمن به عرصه ای که ما توش تبحر و قدرت بیشتری داریم کشیده میشه و شکست میخوره. اگر دقت کنید حتی ناتو هم از دکترین مشابه استفاده میکنه . ناتو وقتی در اوچ جنگ سرد دید که نیروی زمینیش به هیچ عنوان نمیتونه در مقابل نیروی زمینی ارتش سرخ (که بالای نیم میلیون تانک و خودروی زرهی داشت) حرفی برای گفتن بزنه . اومد از استراتژی Ground Denial استفاده کرد ، یعنی بجای تاکید روی نیروی زمینی ، به توسعه ی جنگ افزارهای سنگین هوایی برای از بین بردن توانایی زرهی ارتش سرخ روی آورد تا جنگ رو از زمین ، به هوا (که ناتو توش برتری داره) بکشونه . مشهورترین ابزارهای این استراتژی ، هلیکوپترهای ضد تانک AH-64 آپاچی ، هواپیماهای ضدتانک A-10 و بمب افکنهای سنگین هستند . این در حقیقت یعنی همون دفاع زمینی برای تهاجم هوایی . امیدوارم بتونم منظورم رو رسونده باشم ، موفق باشید

علی آقا دست شما درد نکنه ، خودروی بسیار جالبی بود ظاهرا در قسمت حمل سربازان این HIFV مثل خودروی BTR-80 جایی برای شلیک سربازان از داخل کابین گذاشته نشده نه ؟ شرکت خارکیف موزوروف بجز این خودرو یک خودروی HIFV دیگه هم بر پایه ی تانک T-72 تولید کرده اند بنام BMT-72 . http://www.morozov.com.ua/eng/body/bmt72.php موازی با این طرح ، در حال حاضر روسها هم روی طرح BMP-T (خودروی حمایت تانک) برای جنگهای شهری کار میکنند که فکر کنم این خودروها کارایی بیشتری در جنگهای شهری نسبت به HIFV ها خواهند داشت (ولی قیمت تمام شده ی تجهیز ارتش به این خودروها خیلی بیشتره) متاسفانه هنوز هیچکدوم اینها در یک جنگ شهری واقعی بکار گرفته نشدن که کاراییشون رو ببینیم

برادر عزیز ، جناب Lich شما ظاهرا بند های اول اون لینک رو مطالعه نکردید ! [b]US Defense Secretary Robert Gates called Tuesday for the modernization of the US nuclear arsenal to strengthen deterrence at a time when Russia and China are upgrading their nuclear weapons . "Currently, the United States is the only declared nuclear power that is neither modernizing its nuclear arsenal nor has the capability to produce a new nuclear weapon," he said in a speech to the Carnegie Endowment for Peace. وزیر دفاع آمریکا در سه شنبه ، بر لزوم مدرنیزاسیون زرادخانه ی هسته ای آمریکا برای تقویت بازدارندگی ، آنهم در زمانی که روسیه و چین در حال ارتقا تسلیحات هسته ای شان هستند تاکید کرد . وی در سخنرانی خود افزود "در حال حاضر ، ایالات متحده تنها قدرت اتمی است که نه در حال مدرنیزه کردن زرادخانه ی اتمی خود است و نه توانایی تولید یک سلاح هسته ای جدید را دارد"[/b] فکر کنم همین دو جمله ی بالا به اندازه ی کافی واضح باشند . در مورد جمله ی Gates acknowledged that neither Russian nor China were adversaries هم البته Adversary اینجا بیشتر با معنی "دشمن" جور در میاد تا "رقیب" ، چون گیتس در این کنفرانس در مورد تهدید اتمی چین و روسیه زیاد حرف میزنه شاید اینو آخرش گفته که واکنش پکن و مسکو برانگیخته نشه (از نظر منطقی هم بنظر نمیاد روسیه ای که بزرگترین زرادخانه ی اتمی جهان رو داره رقیب آمریکا نباشه!) در مورد سیستمهای دفاع موشکی بنظر من واکنش شدید روسیه نسبت به پروژه ی NMD آمریکا (که به تهدید اتمی لهستان و استقرار موشکهای اسکندر هم کشید) بیشتر یک زور آزمایی سیاسی بود تا نظامی . چون تقریبا تمام محافل نظامی در اون زمان متفق القول بودن که پروژه ی NMD در حالت کاملا عملیاتی هم نمیتونه یک حمله ی همه جانبه ی اتمی روسیه رو دفع کنه . سیستمهای دفاع موشکی که ناتو داره توسعه میده هم در نمیتونن روسیه رو بطور کامل محاصره کنند چون ناتو و متحدان آمریکا اطراف روسیه (بخصوص مرزهای جنوبی و شرقی) حضور چندانی ندارند . در بحث اینکه در هنگام جنگ احتمالی چه کشورهایی انگیزه دارند یا .... که خود روسیه و آمریکا هم الان انگیزه ی چندانی برای جنگ ندارند ! اما در هنگام تنش اوضاع متفاوت هست ، علاوه بر این باید اهرمهای جدیدی مثل پیمان امنیتی شانگهای رو هم در نظر بگیرید در مورد اقتصاد هم البته این مشکلات اقتصادی و کند شدن رشد اقتصادی برای همه ی کشورها پیش اومده ولی بازهم روسیه نسبت به خیلی کشورهای اروپایی اقتصاد رو به رشد تری داره . از نظر تکنولوژی فضایی هم بازهم اگر واقعا انقدر که شما میگین تکنولوژی فضایی روسی Out date هست پس چطور ناسا و اروپا دارن از فرستادن فضانوردا و ماهواره هاشون به فضا تا ایستگاه فضایی ISS و رادیوتلسکوپهای فضایی (از جمله ماهواره ی RadioAstron)و فرستادن انسان به مریخ با روسیه همکاری میکنند ؟ در زمینه مقایسه ی تانکها ، منظور من از تجربه ی جنگی T-90 ، تجربه در شرایط جنگ چریکی بود . آبرامز آمریکا هنوز در یک جنگ چریکی تمام عیار درگیر نشده و سوابقش در جنگ عراق و افغانستان (که احتمالا منظورتون همون حمله ی اول هست) در مقابل تانکهای Downgrade شده ی تی-72 عراقی اونهم بدون پوشش هوایی بود . البته پوشش هوایی ناتو هم عامل برتری خوبی است اما تنها عامل نیست . برای مثال روسیه بجای پوشش هوایی نیروی زرهی بیشتر به پدافند هوایی زمین پایه برای محافظت لشگرهای زرهیش روی آورده که میتونند فاکتور برتری هوایی استراتژی غربی رو از بین ببرند .

[b]SVD Dragunov [/b] [img]http://www.rollanet.org/~stacyw/russian_svd_dragunov_sling.jpg[/img] [img]http://www.dragunov.net/action/europe/svdnvd_ilyavarlamov.jpg[/img] [img]http://www.dragunov.net/action/europe/svdgrozny-72_sm.jpg[/img] [img]http://www.dragunov.net/action/europe/chech31_sm.jpg[/img] [img]http://www.dragunov.net/action/europe/russia_chechnya_sniper.jpg[/img] [img]http://www.dragunov.net/action/czechsniper_lg.jpg[/img] [img]http://www.dragunov.net/action/army_svd_lg.jpg[/img] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/Pso-1onsvd.jpg/800px-Pso-1onsvd.jpg[/img] [img]http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSSQzeM-C1103qJrdRgFcKpONjPR8kQ5ojkVnvV5SdRXgm_O19fkA[/img] [img]http://www.dragunov.net/owners/andrewbipod2.2.jpg[/img] [img]http://www.dragunov.net/owners/hilljack_ndm_med.jpg[/img]

[quote]bernaba جان حق با شماست. به نظر من هم هیچ ارتش کلاسیکی توانایی رویارویی با این رژیم حروم زاده رو نداره و به شدت آسیب پذیر میشه. اما کافیه یه ارتش نامنظم و چریکی رو بزاری جلویاین رژیم که بقیه رو خدا میدونه چه بلایی سرش میاد از اونجایی که سپاه شیوه جنگ نامتقارن رو صادر میکنه بعید نیست سوریه هم چند تیپ از اینا تشکیل نداده باشه[/quote] تا جایی که (خیلی وقت پیش) تو مجله جنگ افزار خونده بودم ، سوری ها هم در جریان جنگهای اعراب کم و بیش از تاکتیکهای جنگ چریکی استفاده کرده اند . یکی از این تاکتیکها استفاده هماهنگ بین جوخه های ضد تانک مخصوص (فکر کنم بهشون جوخه های قاتل تانک میگفتن) و هلیکوپترهای غزال بود که نیروی زرهی رژیم صهیونیستی رو با مشکل مواجه کرده بود

[quote] [quote]دوست عزیز ، این گفته که زرادخانه ی آمریکا در مقابل روسیه و چین عقب مانده رو من نگفتم ، وزیر دفاع وقت آمریکا گفت ! حالا اگر شما اطلاعاتی بیشتر از ایشون دارید بفرمایید که ببینیم ! [/quote] [b]لطفا لینک منبع اصلی رو اینجا پست کنید.[/b] خیر تاسیسات روسی پیشرفته تر نیستند! ولی ارزانتر هستند! درضمن از سایوزها بیشتر برای ارسال محموله استفاده می شه! یک جورهایی نقش بارکش دارند! این حرف شما مثل این می مونه که بگیم بیش از نیمی از صنعت نرم افزار آمریکا دست هندی هاست پس هندی ها از آمریکایی ها پیشرفته تر هستند! خیر اینطور نیست! اینها همه به دلیل صرفه جویی است! درضمن در مورد افتضاحات روسیه هم که یکیش همین اخیرا اتفاق افتاده به لینک زیر برید لطفا! [quote]در بحث اقتصاد هم ، من آمار بندی جهانی رو عرض کردم ، شما میتونید بر اساس شاخصه های دیگر ، اقتصاد کشورها رو رتبه بندی کنید و حتی اقتصاد لیختن اشتاین رو هم از روسیه بالاتر بدونید ! اما رتبه بندی اقتصادی بر اساس تولید ناخالص داخلی ، روسیه رو 5 رتبه بالاتر از هلند نشون میده ! البته مسلمه که مقایسه ی اقتصادی روسیه با یک اتحادیه متشکل از 27 کشور کار عاقلانه ای نیست ، مناسبتر اینه که اقتصاد اتحادیه اروپا با اقتصاد اتحاد شانگهای یا اتحاد کشورهای مشترک المنافع مقایسه کنید .[/quote] اخه دوست عزیز! بحث ما همینه! ما نگفتیم می خواهیم روسیه رو با آلمان یا انگلیس در یک سناریوی احتمالی مقابل هم قرار بدیم! بلکه می خواهیم آن را با تمامی کشورهای عضو ناتو غیر از آمریکا مقایسه کنیم! که مسلما هر کدام از این کشورها هم اقتصاد های خودشان را دارند! با سپاس [/quote] جناب Lich ، من باید این رو یادآوری کنم که ما داریم توان نظامی روسیه رو با ناتو مقایسه میکنیم نه توان اقتصادی ! البته مسلمه که این دو مورد ارتباط تنگاتنگی باهم دارند اما دیگه نه در حدی که بخوایم فاکتور ارتش رو بذاریم کنار و کلا اقتصاد مقایسه کنیم ! در ثانی اقتصاد هم با توان نظامی فرق میکنه و همونطور که گفتم روسیه همین الان اهرمهایی مثل انرژی و ... در مقابل اقتصادهای ناتو (که الان هم در بحران سختی هستند) دارد . در مورد تکنولوژی فضایی ، من در چند پست پیشم در همین تاپیک در این مورد حرف زده ام . اما فارغ از این ،در مورد سایوزها باید عرض کنم که یک تکنولوژی به همون اندازه که پیشرفته هست ، باید به صرفه هم باشه وگرنه حذف میشه (این یکی از اصول مهم اقتصاد اونهم از نوع سرمایه داری هست !) . خب ناسا وقتی میبینه سایوز نسبت به شاتل ها خیلی به صرفه تره میاد فضانوردهاشو با سایوز میفرسته ISS (لازمه اشاره کنم که سایوز علاوه بر بار و ملزومات ، فضانوردان و از جمله فضانوردان آمریکایی رو هم حمل میکنه که با بازنشسته شدن شاتل ، تمام این مسئولیت بر عهده ی سایوز هست) لینک اظهارات رابرت گیتس در مورد لزوم مدرنیزاسیون توانایی اتمی آمریکا : http://www.spacewar.com/reports/Gates_calls_for_modernization_of_US_nuclear_arsenal_999.html اما در مورد پست عقبتر شما که در مورد T-90 و آبرامز بود ، عجیبه که شما در یک جا میفرمایید "برنامه های نظامی آینده کشورهای مورد بحث رو وارد مباحثه نکنید." و در جای دیگه از "نمونه ی آپگرید شده ی تانک آبرامز که در چند سال آینده وارد خدمت میشود" سخن به میان میاورید . مطلبی که مشخص هست اینه که دو تانک در مشخصات فنی نسبت به هم برتری های نسبی دارند . در بحث تجربه ی جنگی هم با اینکه T-90 در جنگ چچن (یک جنگ تمام عیار چریکی) حضور داشته و خودش رو تقریبا اثبات کرده . مقایسه ی تجربه ی جنگی بین Abrams و تی-90 بنظر من چندان صحیح نیست . به خصوص سوابق جنگی آبرامز که طرف مقابل (عراق یا ...) اصلا در شرایط برابر نبوده .

تشکر بخاطر کلیپ زیباتون Rappier ساخت شرکت MBDA انگلستان هست البته خود سیستم Jernas بنابر نوشته ی Army tech ، نمونه ی صادراتی مدل MK2 به حساب میاد . اما خب پیشرفته ترین مدل این سامانه است . در کل راپیر یکی از سامانه های کوتاه برد خوب موجود هست .

<بخش چهارم> تجهیزات الکترونیکی (Avionics) : هر چند تجهیزات الکترونیکی یکی از فاکتورهایی هستند که روی آنها حفاظت اطلاعات شدیدی اعمال میشود و از نمایشهای هوایی هم نمیتوان اطلاعات زیادی بدست آورد . اما برخی اطلاعات اعلام شده نشان میدهد که T-50 در زمینه ی الکترونیکی نیز با پایه قرار دادن جنگنده ی Su-35 ، جهش های بلندی را پشت سر گذاشته . طبق اعلام یوری بلی ، مدیر عامل شرکت معروف NIIP ، جنگنده ی T-50 نه از "یک رادار" ، بلکه از "مجموعه ی یکپارچه شده ای حسگرهای رادیو الکترونیکی استفاده میکند که شامل چندین رادار در باندهای مختلف ، سیستم شناسایی (احتمالا IFF) ، تجهیزات جنگ الکترونیک و جمع آوری اطلاعات الکترونیک میباشد" . هر چند جزییاتی از توانایی های این سیستم یکپارچه که نام آن SHS121 است اعلام نشده ، اما طبق گزارشات وجود یک رادار فاز آرایه فعال (AESA) باند X بنام N050 و رادارهای باند L در لبه ی بالهای جنگنده ، بعنوان المان های اصلی این سیستم ، تایید شده است . بر طبق اظهارات کارشناسان ، رادار N050 نسخه ی پیشرفته ی رادار N035 یا IRBIS-E است . بنابر این با وجود اینکه در مورد رادار N050 ، تنها ASEA بودن آن بطور رسمی تایید شده ، اما میتوان مطمئن بود که رادار اصلی T-50 دارای قابلیت های فراتر از رادار IRBIS-E از جمله مقاومت بالاتر در مقابل جنگ الکترونیک است . رادار IRBIS-E توسط شرکت NIIP برای جنگنده ی Su-35 طراحی شده است که از نوع PESA میباشد . این رادار قابلیت کشف اهداف با سطح مقطع راداری 2.5 متر مربع (آواکس و ...) در فاصله ی 400 کیلومتری و قابلیت کشف اهداف با سطح مقطع راداری 0.01 متر مربع (F-22 از رو به رو) در فاصله ی 90 کیلومتری را داراست . این رادار در حالت Tracking (ردیابی) میتواند همزمان 30 هدف را ردیابی و با 8 تای آن به صورت همزمان درگیر شود . این رادار همچنین قابلیت هدایت همزمان دو موشک هدایت نیمه راداری را داراست . هر چند شرکت NIIP بطور علنی ادعای برتری رادار IRBIS-E بر رادار APG-77 (که روی جنگنده F-22A نصب شده) را مطرح نکرده ، اما مشخصات اعلام شده رادار IRBIS-E در برخی موارد ، برتر از از رادار آمریکایی APG-77 است . همانطور که گفته شد ، علاوه بر رادار اصلی N050 ، نوعی رادار AESA که روی باند L کار میکند نیز در لبه ی بالهای T-50 نصب شده است . استفاده از رادار باند L در کنار رادار اصلی چندی است که مورد توجه سازندگان جنگنده های پیشرفته قرار گرفته . این کار دو علت دارد ، علت اول اینست که هرچه تنوع باند در رادارها بیشتر باشد ، امکان از کار افتادن آنها توسط اخلالگرهای دشمن کاهش میابد ، چون اخلال روی هر باند و فرکانسی احتیاج به دستگاه مخصوص دارد و تنوع فرکانسی در رادارها ، کار واحد های جنگ الکترونیک دشمن را سختتر میکند . علت دوم استفاده از رادارهای باند L ، توانایی بالاتر رادارهای این باند در کشف اهداف رادارگریز است (که قبلا به آن اشاره شده بود) بخصوص با توجه به اینکه هواپیماهای رادار گریز معمولا برای پنهان شدن از دید رادارهای باند X تنظیم میشوند ، رادارهای باند L به T-50 برتری راداری خوبی در مقابل جنگنده های پنهانکار میدهد . اما نقطه ی ضعف این رادارها ، دقت پایینتر نسبت به رادارهای باند X است که انها را برای کار کنترل آتش و هدفگیری نامناسب میسازد . بهمین دلیل رادارهای L معمولا به همراه رادارهای دقیق باند X و به عنوان مکمل استفاده میشوند . علاوه بر این ، همانطور که در ادامه گفته خواهد شد ، رادارهای باند L دارای یک پتانسیل دیگر هستند که احتمالا توجه روسها را به خود جلب کرده است : توانایی اخلال در ارتباطات باند L از جمله شبکه ی تبادل اطلاعات تاکتیکی Link 16 که مخصوص ناتو است و سامانه های ناوبری ماهواره ای (مثل GPS) ، شبکه ی Link 16 ، یک شبکه ی تبادل اطلاعات تاکتیکی دیجیتالی دو کاناله بین اعضای ناتو است که با استفاده از آن ، واحدهای زمینی ، دریایی و هوایی ناتو میتوانند بطور همزمان ، اطلاعات نبرد را به اشتراک بگذارند . اما با توجه به اینکه این شبکه روی باند L است ، روسها با داشتن فرکانس این شبکه میتوانند با استفاده از رادارهای باند L هم موقعیت فرستنده های این شبکه را از کیلومترها دورتر مشخص کرده و هم در ارتباطات آن اخلال ایجاد کنند . (پی نوشت مترجم : بخاطر داشته باشید که یکی از مسایلی که باعث تنشهای اخیر در قرارداد خرید ناوهای هواپیمابر میسترال فرانسوی توسط روسیه شده بود ، مساله ی انتقال تکنولوژی ارتباطی این ناوها به روسیه بود . موردی که در ابتدا با مخالفت فرانسوی ها مواجه شده بود اما در آخر ، ناو میسترال با تمام تکنولوژی های آن فروخته شد ، اطلاعات بیشتر در ) پیش از این ، رادار باند L توسط شرکت NIIP روی جنگنده ی Su-35 نصب شده بود که احتمال زیادی مبنی بر استفاده ی همین رادار روی T-50 وجود دارد . مقاله ی " Assessing the Tikhomirov NIIP L-Band Active Electronically Steered Array" نوشته دکتر Carlo Kopp در سال 2009 ، در بررسی رادار باند L نصب شده روی جنگنده Su-35 مینویسد : طراحی رادار جانبی باند L توسط شرکت NIIP و بکارگیری آن در Su-35 دارای توانایی های عملیاتی متنوعی (بجز کشف و ردیابی اهداف پنهانکار) هست که از جمله این توانایی ها میتوان به : - تشخیص دوست از دشمن (Identification friend or foe) / قابلیت نظارت راداری ثانوی - تعیین موقعیت و ردیابی پسیو فرستنده های شبکه های ارتباطی در باند L مانند شبکه های JTIDS/MIDS/Link-16 از فواصل دور - تعیین موقیعت و ردیابی پسیو آواکسها و رادارهای جستجوگر زمینی از فواصل دور - تعیین موقعیت و ردیابی پسیو فرستنده های IFF و SSR از فواصل دور - اخلال فعال و با قدرت بالا روی ارتباطات باند L از جمله شبکه های JTIDS/MIDS/Link-16 - اخلال فعال و با قدرت بالا روی گستره ی وسیعی از گیرنده های سیستم ناوبری ماهواره ای که روی باند L کار میکنند . - اخلال فعال و با قدرت بالا روی امواج راداری باند L آواکسها و رادارهای زمینی طبق عکسهای موجود ، هر آرایه ی این رادار از 3 مدول TR تشکیل شده که هر مدول از 4 آنتن استفاده میکند . این یعنی یک آرایه از این رادار (که در یک بال Su-35 نصب شده) از 12 آنتن استفاده میکند که در 3 زیر آرایه مرتب شده اند . مدول TR استفاده شده در رادار باند L ، به استفاده از 8 ترانزیستور در این مدول توجه کنید مدول کنترل رادار باند L هر چند هنوز جزییاتی در مورد برد دقیق این رادار در مقابل اهداف مختلف اعلام نشده ، گمانه زنی های کارشناسان از برد حداکثری 60 تا 80 کیلومتر برای هدف با سطح مقطع راداری 1 خبر میدهد . به غیر از دو رادار بالا ، هنوز اطلاعاتی از توانایی های جنگ الکترونیک و اخلال سامانه ی SHS121 جنگنده ی T-50 منتشر نشده اما بنظر میرسد T-50 برخلاف سلف خود از اخلالگرهای خارجی استفاده نمیکند . اما یکی دیگر از تجهیزاتی که وجود ان روی جنگنده T-50 تایید شده ، سامانه جستجو و ردیابی مادون قرمز OLS-35 است . سامانه های جستجو و ردیابی که به IRST نیز معروفند یکی از تجهیزاتی هستند که همراه جنگنده های خانواده ی سوخو تکامل یافته و همواره روی جنگنده های شرکت سوخو نصب شده اند و یکی از نقاط قوت جنگنده های سوخو نسبت به میگ و حتی جنگنده های غربی به شمار میاید . علت این برتری نیز آنست که سامانه های IRST میتوانند هدف را از کیلومترها دورتر کشف ، ردیابی کرده و مورد هدف قرار دهد ، بدون اینکه هواپیمای قربانی متوجه شود ! بهمین خاطر این نوع رهگیری که به "رهگیری مخفی" (Stealth Tracking) مشهور شده است . هواپیماها معمولا مجهز به حسگرهای هشدار راداری (Radar warning) هستند که امواج رادار را کشف و قفل راداری روی هواپیما را تشخیص داده و هشدار میدهد . اما در مقابل سیستمهای کشف و ردیابی حرارتی ، سیستم هشدار دهنده ای وجود ندارد و هواپیمای قربانی تنها زمانی متوجه خطر میشود که موشک شلیک شده است ! جنگنده T-50 نیز از قاعده ی خانواده ی سوخو جدا نبود ، بطوریکه در نمایشگاه ماکس 2009 ، وجود جدیدترین ورژن سامانه های IRST موسوم به OLS-35 روی این جنگنده تایید شده که بنابر منابع ، از یک حسگر حرارت یاب ، مسافت یاب لیزری و دوربین تلویزیونی است . همچنین الگوریتم و نرم افزارهای این سامانه ارتقا یافته . بطوریکه نمونه های قبلی خود (که روی جنگنده ی Su-27/Su-33 نصب شده) را از لحاظ توانایی پشت سر میگذارد . برد این سامانه طبق منابع مختلف ، 90-100 کیلومتر برای هدف از پشت و 50 کیلومتر برای هدف از رو به رو اعلام شده . OLS-35 دارای پوشش -90 تا +90 درجه در محور افق و -15 تا +60 در محور عمود است . دقت مسافت یاب لیزری 5 متر است . منبع : http://www.google.com/url?sa=t&source=web&cd=1&ved=0CBwQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.ausairpower.net%2FAPA-2009-06.html&ei=oiFdTuzLF4OQsQLa9LkX&usg=AFQjCNE4u3atwqxW8FLeO1FFv6-FRTY1Ug http://www.deagel.com/Navigation-and-Targeting-Systems/OLS-35_a001926001.aspx http://www.afa.org/edop/2010/PAK-FA'sFirstFlighton29JAN10REV5.pdf مترجم و گرد اورنده : Cheka

[quote]cheka این حرف های شما صحیح می باشد این سیستم ضعف هایی دارد ولی با پیشرفت تکنیکی که آمریکایی ها دارن میشه ضعف های این سیستم روز به روز بیشتر برطرف کرد که چنانکه بر میاد از آزمایش ها معلومه که دارن بهتر میشن علت استفاده از این شیوه نه به خاطر عدم فهم آمریکایی ها است استفاده از کلاهک های انفجاری فن قدیمی است که سال ها مورد استفاده قرار گرفته و اتفاقا موفق هم بوده ولی مشکل از آنجا شروع میشه موشک های آینده حتی در برابر انفجارهای بزرگ هم در اطرافشان آسیب پذیری زیادی ندارن چنانکه بولاوا و چند موشک جدید روسیه همچین خاصیتی دارن و همچین موشک هایی رو باید با ضربه مستقیم سنگین و انرژی جنبشی منحرف و یا نابود کرد این طرح طرح با پیش بینی دقیق انجام شده که شامل موشک های آینده میشه شاید الان در برابر سیستم کلاهک انفجاری نقطه ضعف داشته باشه ولی با قویتر و سریع تر شدن رادار های باند X آینده و موشک های کارآمد تر و مانور پذیر شکوفایی این طرح خواهد رسید تولید همچین وسیسله ای با این سطح تکنیکی کاری نیست که هر کشوری بتونه انجام بده همین حالا آمریکا با حداکثر تلاش داره سعی در ساختش می کنه و موفقیت ها و شکست هایی داشته ولی قطعا در آینده باید منتظر به ثمر نشستن این طرح بود که نزدیک هست . روسیه سال ها باید روی این طرح به طور شدید و درست حسابی کار کنه تا به آمریکا در این زمینه برسه و البته هزینه مالی وحشتناکی هم تحمیل می کنه. این طرح آینده است نباید جلوی پامونو نگاه کنیم.... [b]ببخشید دوست من روسیه کدام طرح دفاع ضد موشکی موثر و منسجم داره که حالا از نمونه ناتو بهتر باشه[/b]طرح دفاع موشکی چیزی فراتر از چند سیستم پدافندی و حتی بالاتر از شبکه پدافندی هست و امکانات زیادی می طلبه که از عهده یک کشور بر نمی یاد و نیاز به همکاری چندین کشور در سطح جهان داره که به نظر نمی رسه روسیه امکانات مالی تکنولوژیکی و نفوذ سیاسی لازم بذای پیشبرد این برنامه رو داشته باشه. اساسا روسیه چون امکان این طرح نداره داره سیستم های موشکی رو تقویت می کنه تا اینکه بخواهد سیستم دفاعی رو تقویت کنه. روسیه تهدید به استقرار موشک اسکندر می کنه نه سیستم دفاعی در مقابل ناتو . [/quote] دوست عزیز ، اول از همه خوبه اشاره کنم که روسیه/شوروی از سالها پیش از سیستم یکپارچه ی دفاع موشکی A-135 متشکل از چندین رادار دوربرد در بلاروس ، روسیه (Daryal) ، آذربایجان (Qabala) و ... ، موشکهای رهگیر دوربرد و کوتاه برد Gazelle استفاده میکنه که ناتو هنوز نتونسته سیستمی با انسجام A-135 بسازه . در مورد پاسختون به عرایض بنده هم با این موضوع که باید تاکتیک ضد موشکی از استفاده از کلاهکهای انفجاری شدید تغییر کنه ، اما خب نظریه ی Hit to kill هم این نقایص رو داره و به این نکته هم توجه داشته باشید که موشکهای بالستیک و قاره پیما هم همگام با سیستمهای دفاع موشکی ارتقا پیدا میکنند . برای مثال شما همین موشکهای SS-27 و Bulava رو نگاه کنید . این موشکها دقیقا با استفاده از نقایص سیستم پدافندی Hit to kill طراحی شده اند ، برای مثال موشک SS-27 از گستره ی وسیعی از فریبنده ها استفاده میکنه و مرحله ی آخر موشک Bulava از سوخت مایع استفاده میکنه تا مانورپذیری کلاهک ها افزایش پیدا کنه . از طرفی ، روسها هم به S-400 اکتفا نکرده اند و با شروع زودتر از انتظار کار روی سیستم S-500 (که یک طرح مخصوص برای رهگیری موشکهای بالستیک هست) و همزمان ، اعلام ارتقاهای جدید روی سیستم دفاع موشکی A-135 ، نشون دادن که دوست ندارن با عملیاتی شدن PAC-3 و Arrow ، از قافله دفاع موشکی برد متوسط عقب بمونند.

[quote]چشم من دیگه به قول شما از این شاخه به اون شاخه نمیپرم فقط از اساتید سایت یه سوال دارم : نظر خودتونو راجع به تکنولوژیه HIT TO KILL که در SM-3 و THAAD و PAC-3 استفاده میشه رو بنویسید و با توجه به اینکه حتی کشوری مثل اسراییل در نسل آخر پدافند ضد موشکیه خود یعنی ARROW-3 از این فناوری بهره میگیره چرا تاکنون روسیه به این فناوری دست پیدا نکرده و یا اگر این تکنولوژیو در اختیار داره اونو به کار نمیگیره؟؟ چون در بعضی منابع اینترنت متخصصین نظامیه روسیه گفته بودن که کلا به Exoatmospheric Projectile (LEAP) & Kinetic Energy Interceptor ها هیچ اعتقادی ندارن. آیا این اقراری غیر مستقیم به نداشتن چنین دانشی نیست؟[/quote] اول از همه لازم به ذکره که سیستمهای ذکر شده در پست شما ، از جمله Arrow-3 یا PAC-3 هنوز در مرحله ی تست قرار دارند نه در حالت عملیاتی پس بهتره این شیوه رو یک نظریه بنامیم نه تکنولوژی . در ثانی ، دلیل نمیشه هر تکنولوژی که آمریکا و غرب استفاده میکنند بهترین تکنولوژی باشه . بخصوص با توجه به اینکه هر کشوری برای توسعه ی این سلاحها ، هدف و استراتژی خاص خودش رو داره . در مورد این نظریه ، همونطور که میدونید موشکهای Hit to Kill بجای استفاده از کلاهک انفجاری برای از بین بردن هدف ، از انرژی جنبشی ناشی از برخورد بین این موشک و هدف برای از بین بردن اون هدف استفاده میشه که در حقیقت اصطلاحا یعنی "زدن گلوله با گلوله" . یعنی موشک رهگیر باید با سرعت بسیار بالا ، دقیقا به خود هدف برخورد کند تا انرژی جنبشی ناشی از این برخورد ، هدف رو منهدم یا از مسیر پروازیش منحرف کنه . اولین نقطه ضعف این شیوه در مقابل شیوه ی معمول سیستمهای پدافندی اینه که این سیستمها تنها قابلیت رهگیری موثر موشکهای بالستیک رو دارند و قابلیت پدافندی ضعیفی در مقابل بقیه تهدیدات هوایی (جنگنده ، موشک کروز و ...) دارند . برای مثال سیستم PAC-3 حتی نسبت به PAC-2 هم توانایی پدافندی کمتری در مقابل اهداف غیر موشکی دارد . در حالیکه سیستم S-400 یک پدافند چند منظوره است و میتواند هم در برابر تهدیدات موشکی و هم جنگنده های هوایی مقابله کند . نقطه ی ضعف دوم این شیوه اینست که همانطور که ذکر شد ، موشک رهگیر باید "دقیقا" به موشک بالستیک مهاجم برخورد کند . برای این کار ، سیستم پدافندی باید به یک رادار بسیار قدرتمند برای کشف دقیق موقعیت موشک و تمییز دادن موشک اصلی از فریبنده های انحرافی مثل Chaff ، چترهای آلومینیومی و انواع پیشرفته ی Decoy ها است . یکی از ایرادات جدی منتقدان نسبت به این سیستم پدافندی نیز همین مساله است که برغم هزینه های سنگین برای ساخت رادارهای دقیق باند X برای این سیستم ، حتی با یک سیم آلومینیومی هم میتوان رادار را فریب داد . این در حالیه که در سیستم پدافندی S-400 ، خود موشک با استفاده از جستجوگر راداری که در کلاهکش تعبیه شده ، با بدست آوردن موقعیت تقریبی هدف هم میتونه با موج ناشی از انفجار کلاهک ، هدف رو از بین ببره . [img]http://www.fas.org/spp/starwars/program/22meter.jpg[/img] در این بین ، نکته ی دیگری هم که پیش میاد ، وابستگی موشکهای رهگیر Hit to kill به رادار زمینی باند X و ماهواره هاست که در صورت اعمال اخلال در سیگنالهای ارتباطی و دیگر شیوه های جنگ الکترونیک ، این پدافند بطور کامل کاراییش رو از دست میده . در حالیکه در سیستم S-400 ، موشک علاوه بر رادارهای زمینی ، دارای یک سر جستجوگر مستقل در کلاهک خود هست که در فاز آخر ، وابستگی موشک به رادار زمینی رو کاهش میده . علاوه بر این ، موشکها و کلاهکهای جدید مانور دهنده نیز کار را برای این سیستم پدافندی سختتر میکنند . بطوریکه موشکهای رهگیر Hit to kill باید انقدر مانورپذیر باشند که در مقابل کوچکترین تغییر مسیر موشک مهاجم ، بطور آنی مسیر خود را تغییر دهند در حالیکه موشکهای مجهز به کلاهک انفجاری نیازی به مانور بالا ندارند و با انفجار کلاهک (حتی در نزدیکی هدف) تاثیر لازم برای از بین بردن موشک را میگذارد . این ضعف های فنی در سیستم Hit to kill ، بخوبی در شکستهای متعدد این سیستمها در تست ها (بخصوص تستهایی که در دوران ریاست جمهوری دبلیو بوش انجام میشد) مشخص است . تازه در تستهای ارتش آمریکا ، موشکها از فریبنده های پیشرفته ای استفاده نکرده اند و طبق اطلاعات موجود ، کارایی این سیستم در مقابل موشکهای دوربرد و قاره پیما به هیچ عنوان قابل بحث نیست . با توجه به تفاسیر بالا ، میتونیم به این نتیجه برسیم که نظریه دفاع موشکی Hit to kill دارای نقاط ضعف فنی زیادی هست و حتی اگر از این نقاط ضعف هم صرف نظر کنیم و کارایی این شیوه رو در سطح پدافند موشکی متداول (استفاده از کلاهکهای انفجاری شدید یا هسته ای برای از بین بردن موشکهای بالستیک مهاجم) بدونیم ، هزینه ی سرسام آور این سیستم (بخصوص تجهیزات راداری آن) صرفه ی اقتصادی آن را بشدت کاهش میده . ذکر این نکته جالب است که سال 1980 و دوران رونالد ریگان که نظریه Hit to kill به عنوان آلترناتیوی برای پدافند موشکی هسته ای مورد توجه قرار گرفت . در هر دوره ریاست جمهوری ، یک پروژه پدافند موشکی بر پایه ی این نظریه علم شد ، تستهاش رو شکست خورد و متوقف شد ! (پروژه SDI دوران رونالد ریگان تا NMD دوران جرج دبلیو بوش)

[quote]مردم بیچاره روسیه هم به همین اولین اولین ها و کمیت ها دلشونو خوش کرده بودن که یهو دیدن دارن از گشنگی میمیرن و دولت محبوب کمونیستیشون این به اصطلاح افتخارات و زرادخانه های پر از کلاهک های هسته ایشو مثل پتک تو سرشون میکوبه . دقیقا همین اتفاقی که الان داره تو کره شمالی میفته. شما که ایرانی هستیو این جوری داری به دستاوردهای روسیه میبالی خوب از مردم بدبخت پشت پرده های آهنین شوروی هم انتظار بیشتری نمیشد داشت.جناب CHEKA میدونی درباره کیا داری حرف میزنی؟اینا به نون شبشون محتاج بودن نکنه میخوای بگی اینم تقصیر آمریکا و غرب بوده؟ اینا از زور فلاکت بود که کشورشون از هم پاشید به قول خود گرباچف شوروی طوری فروپاشید که انگار از اول هیج کشوری به نام شوروی تو دنیا وجود نداشته همه آرمانها و ایدولوژیهاشون با خودشون رفت تو گور تو زباله دان تاریخ.حالا نمیدونم چرا عده ای سعی دارن تا این لاشه پوسیدرو از قبر بیارن بیرون بکنن تو چشم و چال این و اون. همین شوروی که شما لیست افتخاراتشو مثل مدال افتخار زدی رو سینه مطلبت مگه سردمداراش جزو سنگدل ترین و خونخوار ترین دیکتاتورهای تاریخ نبودن ؟مگه همینا نبودن وقتی مردم بدبخت کشورشون میگفتن کار نداریم غذا نداریم بعدش بهشون میگفتن به خاطر نجات خلق دنیا باید کار کنید و زجر بکشید؟ مگه همینا نبودن که میلیون میلیون رفیقای خودشونو قتل عام کردن؟؟ تاریخو که خوندی انشاالله. در مورد بقیه فرمایشات شما هم باید بگم ای کاش همون سایت آپارات که شما میگی یه تاثیری روت میذاشت ولی میدونم نمیخوای حقیقتو ببینی. شما مگه نمیگی اس فلان ها تو دنیا بهترینن مگه نمیگی SS-27 و توپل ام و ... بهترین موشکهای بالستیک جهان هستن و میتونن از همه سامانه های ضد موشکی دنیا رد بشن؟؟ پس چرا وقتی آمریکا از چند سال جلوتر اومد گفت میخواد سیستم سپر دفاع موشکیشو تو شرق اروپا(لهستان و چک) بذاره اینا حول و ولا ورشون داشت؟؟ همچین 4ستون بدنشون به لرزه افتاد که غرب رو تهدید به حمله اتمی کردن اسکندراشونم برداشتن آوردن. همه این س...لرزه ها برای چیه ؟؟؟ برای 4تا دونه THAAD و SM-3 به درد نخور دیگه ها؟ چرا ماهواره های جاسوسیه روسیه چشم از روی ناوهای AEGIS آمریکا بر نمیدارن؟ چرا اون موقعی که آمریکا طرح توسعه مشترک ناوهای AEGIS رو با ژاپن و استرالیا اعلام کرد روسیه اعلام نگرانی شدید کرد؟ البته به نظر شما مسلما به خاطر SM-3 ها نبوده چون این در مقابل S-400 و S-500 مثل پشه میمونه درسته؟؟؟ [/quote] [b]از یک شاخه به شاخه پریدن در سخنان شما نمونه ی بارز ضعف شما در بحث و استدلال هست ، چطور شد یک دفعه از لیزر و پروژه ی ماه به سنگدلی و بی رحمی سران شوروی رسیدید ؟!! [/b]لابد حتما به نظر شما ، آمریکا که از اول تاریخش تا الان جز جنگ و خونریزی چیز دیگری نبوده ، یکی از کشورهای ایده ال در زمینه ی حقوق بشر هست درسته ؟! لازمه یادآوری کنم که اون هموطنانی که در سانحه ی هواپیمای قزوین کشته شدند در نتیجه ی مستقیم سیاست تحریمی سران آمریکا کشته شدند ...در مورد وحشیگری های سران آمریکا حرف زیاد هست . در مورد سپر دفاع موشکی آمریکا هم البته این پروژه سپر (که سر هر رییس جمهوری که تو آمریکا سر کار میاد یک بار کنسل و دوباره از سر گرفته میشه) به یک بلوف تبلیغاتی بیشتر شبیه است تا سیستم پدافند موشکی واقعی ، ولی خوب تهدید تهدید هست . علت واکنش شدید روسیه به این پروژه بیشتر از جنبه ی نظامی ، یک جنبه ی سیاسی و حیثیتی داره . وگرنه شما از هر کارشناسی (چه غربی و چه شرقی) بپرسید ، به شما خواهد گفت که این پروژه (چه NMD دوران بوش و چه پروژه ی سپر دفاعی کنونی) به هیچ عنوان نمیتونه یک حمله ی همه جانبه ی اتمی از طرف روسیه رو دفع کند . اینجا لازم هست بگم که پروژه سپر دفاع موشکی آمریکا یک طرح بین المللی استراتژیک در سطح پدافند A-135 شوروی هست و مقایسه ی اون با اس-400 یا پاتریوت اساسا اشتباست.

با تشکر از جناب گوردون برای اطلاعات درباره ی ارتش کره ی جنوبی ارتش کره ی شمالی هم بر طبق گزارش وبسایت Global Security دارای 3500 تانک عملیاتی (متشکل از تانکهای T-54،T-64 ، Type-59 ، Type 62 ، Chonma-ho) و 2500 خودروی زرهی (BMP-1 ، BTR-60) هست که نیروی زرهی عظیم اما قدیمی در ابعاد 6000 تانک و خودروی زرهی بوجود میاره . [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a1/Chonmaho5_003.jpg[/img] در بخش توپخانه ، ارتش کره ی شمالی مجهز به 4400 توپخانه ی خود کششی و 3500 توپخانه سنگین نیمه متحرک نیمه متحرک هست که با احتساب 2500 دستگاه موشک انداز (MLRS) و زرادخانه ی موشکهای بالستیک ، متوجه میشیم که با یک قدرت توپخانه ای تمام عیار مواجه هستیم . در کل ، استراتژی تهاجمی نیروهای مسلح کره ی شمالی ، همانند شوروی ، استراتژی موج زرهی هست که در اون ، تعداد بیشمار تانک و خودروی زرهی با پشتیبانی توپخانه ی سنگین و نیروی هوایی ، پیشروی میکنند و در واقع ، نیروی زمینی دارای اولویت اول در کره ی شمالی هست در بخش هوایی ، نیروی هوایی ارتش کره شمالی که در درجه ی دوم قرار گرفته با اتخاذ دکترین "پشتیبانی زمینی نیروهای زرهی" خودش رو سازمان داده . این نیروی هوایی متشکل از جنگنده های Mig-29 ، Mig-23 ، Mig-21 ، هواپیمای حمله زمینی Su-25 ، بمب افکنهای IL-28 و هلیکوپترهای Mi-24 است . البته طبق گزارشات ، آموزش خلبانان کره ی شمالی و ساعات پروازی آنها در سال بسیار کمتر از استاندارد ناتوست . [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e9/DPRK_MiG-29.jpg[/img] نیروی دریایی این کشور با قرار گرفتن در اولویت آخر ، از قایقهای کوچک موشک انداز مثل قایقهای کلاس اوزا ، تعداد زیادی زیردریایی های تهاجمی کلاس Whiskey و کلاس Romeo (گفته میشود بزرگترین ناوگان زیردریایی جهان در حال حاضر متعلق به نیروی دریایی کره ی شمالی است) ، حدود 100 قایق نیرو بر سبک (با قابلیت حمل 30 نفر) و 8 ناو نیرو بر سنگین HANTA'E (با قابلیت حمل 4 تانک سبک) استفاده میکند . مشخص است که تاکتیک کره ی شمالی در جنگ دریایی ، جنگ نامتقارن و hit and Run است . علاوه بر موارد بالا که نیروهای سه گانه هستند ، طبق گزارشات ، کره ی شمالی دارای بزرگترین نیروی ویژه ی جهان (که احتمالا برای جنگهای چریکی سنگین تربیت شده اند) ، نیروی شبه نظامی 3.5 میلیونی موسوم به گارد سرخ کارگری (WPRG) بوده و از گستره ی وسیعی از سلاحهای نامتعارف ، از جمله سلاحهای لیزری ضد پرسنل ZM-87 ، اژدرهای سرنشین دار ، پوششهای پنهانکار ، سلاحهای شیمیایی ، اخلالگرهای GPS و البته تسلیحات اتمی استفاده میکند . بعلاوه موارد بالا ، عامل ایدئولوژیک نیز عنصر مهمی در جنگهای خارجی محسوب میشود که کره ی شمالی در این مورد برتر به نظر میرسد .

[img]http://files.abovetopsecret.com/images/member/954c8efa1cc4.png[/img] در ده سال گذشته و بخصوص پس از زلزله ی هایئتی ، وجود سلاحی مخرب و ویرانگر بنام سلاح الکترومغناطیسی در حال علنی شدن در اذهان عمومی مردم جهان است ، اما تاریخچه ی تکان دهنده ی 100 ساله ی این سلاح نشان میدهد در پس پرده ی بسیاری از وقایع قرن بیستم ، سلاحی مخوف و ویرانگر با توانایی های فوق العاده مخفی شده. کلنل تام بردن ، تحلیلگر رزمایشهای نظامی ، دارای 26 سال تجربه در صنایع پدافند هوایی ، تاکتیکها و عملیاتهای نظامی و سیستمهای نظامی و دارای دو دکترای مهندسی اتمی و ریاضیات بوده و در مرکز تحقیقات پیشرفته در دپارتمان دفاع آمریکا ، مشغول کار بر روی سلاحهای لیزری پدافندی است تام بردن که یکی از محققان پیشتاز در زمینه های پدیده های فراطبیعی بوده و کتابی تحت عنوان "مختصری بر اکسکالیبور" درباره ی این موضوع منتشر کرده ، در کتابی جنجالی بنام Solutions to Tesla's Secrets and the Soviet Tesla Weapons ، پرده از حقایقی تکان دهنده درباره ی یکی از مخوفترین سلاحهای ساخت شوروی در دوران جنگ سرد برداشته [img]http://www.tldm.org/news8/TomBearden.jpg[/img] تام بردن که یکی از محققان پیشتاز در زمینه های پدیده های فراطبیعی بوده و کتابی تحت عنوان "مختصری بر اکسکالیبور" درباره ی این موضوع منتشر کرده ، در کتابی جنجالی بنام Solutions to Tesla's Secrets and the Soviet Tesla Weapons ، پرده از حقایقی تکان دهنده درباره ی یکی از مخوفترین سلاحهای ساخت شوروی در دوران جنگ سرد برداشته تام بردن در اثبات ادعاهایش در باره ی این سلاح ، اتفاقات آشکار و پنهان قرن بیستم در جهان را در بخشی از کتابش تحت عنوان "تاریخچه ی تکان دهنده ی حملات الکترومغناطیسی شوروی/روسیه علیه آمریکا" گواه حرف خود قرار میدهد : -[b] اول ژانویه ی 1960 [/b]، خروشچف ، رهبر اتحاد جماهیر شوروی در سخنرانی از توسعه ی نوعی سلاح جدید و مرگبار در شوروی خبر میدهند که قادر به برچیدن حیات از روی کره ی زمین است ، بدون شک منظور این اظهارات خروشچف که [i]روزنامه ی نیویورک تایمز [/i]در شماره ی روز خود آنرا درج کرده ، سلاح تازه ساخت الکترومغناطیسی بوده ، پس میتوانیم به این نتیجه برسیم که روسها در سال 1960 در مرحله ی توسعه ی مهندسی سلاحهای الکترومغناطیسی بودند. -[b] 1 می 1960[/b] ، پدافند هوایی شوروی ، هواپیمای جاسوسی U-2 آمریکا به خلبانی فرانسیس گری پاورز را منهدم میکند که منجر به جنجال دیپلماتیک بین شوروی و آمریکا میشود ، اما نکته ی قابل توجه در این واقعه این است که شوروی در سال 1960 از مدل اولیه سامانه ی پدافندی اس-75 استفاده میکرد که ارتفاع عملیاتی موشکهای آن به ارتفاع پرواز یو-2 نمیرسید (درحالیکه گفته شده این پدافند در سال 1960 یو-2 را منهدم کرده) ، این درحالی استکه رادارها و هواپیماهای میگ-19 غیرمسلح شوروی مسیر و موقعیت هواپیمای آمریکایی را به دقت دنبال میکردند . پس چه چیزی باعث سقوط هواپیمای یو-2 و چندین فروند هواپیماهای میگ-19 شوروی در آن منطقه شده ؟ پاورز ، خلبان هواپیمای یو-2 پس از بازگشت به آمریکا طی یک تعویض اسرا گزارش میدهد که قبل از سقوط ، نوری خیره کننده در پشت هواپیمای او ایجاد شد و باقی ماند ، که نشانه ی واضحی از استفاده ی سلاح الکترومغناطیسی در آن منطقه بوده.نکته ی دیگر خسارات بسیار کم وارد به هواپیما بود بطوریکه روسها توانستند حتی دستگاههای جاسوسی هواپیما را پیدا کرده و عکسهای گرفته شده ی آنرا ظاهر کنند درحالیکه سرجنگی موشکهای اس-75 مجهز از نوع انفجاری شدید بود و در صورت اصابت نصف هواپیمای جاسوسی را منهدم میکرد . - [b]پاییز 1962[/b] ، ابرسلاح الکترومغناطیسی پرقدرت در حال تکمیل شدن بود ، خروشچف که فکر میکرد این سلاح تا چند ماه آینده عملیاتی میگردد ، دست به یکی از خطرناکترین قمارهای دوران حکومت زد ، طی عملیاتی پیچیده و مخفیانه ، شوروی موشکهای برد متوسط اتمی و بمب افکنهای اتمی خود را در کوبا مستقر کرد که میتوانست در چشم به هم زدنی آمریکا را محو کند . کندی ، رییس جمهور آمریکا که از ساخت سلاحهای الکترومغناطیسی خبر نداشت ، این اقدام خروشچف رو بلوف تلقی کرد ، در بهبوحه ی این تنش ، از وزارت دفاع شوروی خبر میرسد که روند ساخت سلاحهای الکترومغناطیسی با مشکلات فنی مواجه شده و دیرتر از زمان مقرر عملیاتی میشود ، این خبر استراتژی خروشچف را بکلی خراب کرد و خروشچف طی قراردادی محرمانه حاضر شد در ازای برچیده شدن موشکهای اتمی آمریکا از ترکیه و گرفتن تضمین از آمریکا برای حمله نکردن به کوبا ، سلاحهای اتمی خود را از کوبا خارج کند . این اقدام خروشچف باعث سقوط نسبی موقعیت او در جهان کمونیستها شد و او میدانست که روزهای حکومت او بزودی به پایان میرسد مگر اینکه نمایشی شگفت انگیز از قدرت شوروی انجام دهد . بلافاصله بعد از اینکه سلاح الکترومغناطیسی شوروی تکمیل و آماده ی استفاده شد ، خروشچف این "نمایش شگفت انگیز" را انجام داد و در [b]10 آوریل 1963 [/b]، زیردریایی اتمی U.S.S. Thresher توسط شلیک این ابرسلاح منهدم گردید بطوریکه انرژی القایی الکترومغناطیسی ناشی از شلیک شوروی باعث اثرگذاری بر مدارهای کنترل الکتریکی زیردریایی شد ، در نتیجه ی این ، زیردریایی کنترل خود را از دست داد و به کف اقیانوس رفت . انرژی مغناطیسی القا شده توسط سلاح شوروی بقدری بود که منجر به ایجاد میدان مغناطیسی قوی در تمام منطقه ی اطراف زیردریایی شد بطوریکه اختلال شدیدی در چندین سیستم و فرکانسهای رادیویی زیردریایی U.S.S. Skylark که زیردریایی Thresher را همراهی میکرد بوجود آمد ، شدت اختلالهای رادیویی بحدی بود که Skylark توانست بعد از دو ساعت ، انهدام زیردریایی Thresher را به فرماندهی مخابره کند ، انهدام اولین طوفان خروشچف بود . [img]http://www.tldm.org/news8/USS.ThresherSSN-593.jpg[/img] [b]در 11 آوریل 1960[/b] ، تنها یک روز بعد از غرق شدن زیردریایی آمریکایی ، خروشچف طوفان دوم خود را آغاز کرد ، 2 توپ الکترومغناطیسی شوروی بطور هماهنگ به سمت اقیانوس شلیک کردند انرژی مغناطیسی شلیک شده در 100 مایلی شمال پورتو ریکو به کف اقیانوس برخورد کرد ، چند لحظه بعد حجم عظیمی از آب دریا در اثر انفجار مغناطیسی کف دریا نیم مایل به هوا بلند شد . این حادثه توسط خلبان و خدمه ی هواپیمای مسافربری آمریکایی که در مسیر پورتو ریکو به فلوریدا در حال حرکت بود مشاهده شد و خلبان بلافاصله این حادثه را به گارد ساحلی و FBI گزارش کرد . این دو حادثه ی پشت سرهم علامتی بود از این حقیقت که سلاح "مخرب" خروشچف عملیاتی و آماده برای استفاده است . [b]17 ژوئن 1966 [/b]، چندین هواپیمای مسافربری و ناظران زمینی در تهران کره ای شفاف و نورانی را بر فراز آسمان تهران و در نزدیکی فرودگاه مهرآباد مشاهده کردند ، به گفته ی شاهدان ، این کره نورانی در مدت 5 دقیقه ای که در آسمان بود بسرعت در حال بزرگ شدن بوده ، این اولین بار بود که سلاح الکترومغناطیسی شوروی وجود خود را با این کار به اذهان عمومی نشان میداد . در فاصله ی سال 1967 تا 1968 چندین مورد از ایجاد شدن حفره هایی در ابرها در آسمان آمریکا از سراسر کشور گزارش شد که به احتمال زیاد آغاز پروژه ی "مهندسی آب و هوای آمریکا توسط شوروی" بوده ، طبق آمار سازمان هواشناسی آمریکا زمستان آن سال بطور غیرعادی سرد بود بطوریکه در ادامه خواهم گفت ، دستکاری آب و هوای آمریکا از سال 1968 شروع و از سال 1974 شدت گرفت ، بطوریکه ماهواره های هواشناسی و نظامی آمریکا از سال 1974 به بعد متوجه جریانهای الکترومغناطیسی و آب و هوایی غیرعادی و بیسابقه ای از جزیره ی بنت شوروی به سمت آمریکا شدند ." ادامه دارد.... منبع : http://www.tldm.org/news8/sovietelectromagneticattacksonunitedstates.htm http://www.cheniere.org/books/part1/teslaweapons.htm

سلام این موضوع رو از ساخت جنگنده هایی مثل سوخو 37 که قراره در سال های آینده وارد خدمت بشه ، می شه فهمید ... هر چند که به قول آقا سعید ، روس ها سر مواد پلاسما برای پنهانکاری سرمایه گذاری کردن ... امان از این تب ها .... حالا بقیه ی مقاله رو خوندم .... البته من جایی ندیدم نوشته باشه که قراره Su-37 تولید انبوه و وارد خدمت بشه ، Su-37 ، Su-47 و Mig 1.44 در حقیقت نمونه های آزمایشی یا Test bed بودن برای آزمایش تکنولوژی های جدید ، اما طبق برنامه ی PAK FA وزارت دفاع روسیه ، ورود T-50 به خدمت تا سال 2015 قطعیه (البته اگر از نظر بودجه و اقتصادی مشکلی پیش نیاد) جا داره باز هم از دوستان تشکر کنم که به مقاله ی بنده عنایت دارند

[quote]من هنوز هم درک نمیکنم چرا روس ها انقدر به موشک های ضد کشتی با کلاهک های هسته ای دل بسته بودن؟ باور کنین با هزینه ای که اینا صرف ساخت کلاهک ها می کردن میتونستن یه سیستم ناوبری مقاوم به جنگال خوب برای موشک ها شون بسازن دیگه نیازی به استفاده از کلاهک ها نیست.[/quote] بنظر میرسه مهمترین علت این کار روسها ، اتخاذ استراتژی Sea Denial (انکار دریا) به عنوان استراتژی کلی نیروی دریایی شوروی بود . کنترل دریا بطور معمول نیاز به نیروی دریایی گسترده ای داره که شوروی بعلت دسترسی نداشتن به اقیانوسهای استراتژیک جهان و به صرفه ندیدن ایجاد ناوگان دریایی قدرتمند ، استراتژی Sea Denial رو انتخاب کرد . این استراتژی در کل به "از بین بردن توانایی دشمن در استفاده از دریا و در عین حال عدم تلاش برای کنترل دریا" گفته میشود . در این استراتژی ، استحکامات ساحلی ، نیروی دریایی و بمب افکنها با تسلیحات سنگین و با استفاده از تکنیک های Hit and Run هرگونه تلاش دشمن برای استفاده از آبهای آزاد از با شکست مواجه میکرد . در حقیقت شوروی با این استراتژی ، قصد داشت استفاده ی احتمالی ناتو از دریا برای مقاصد نظامی (که روی آن سرمایه گذاری زیادی شده بود) را از بین ببرد و با از میدان به در کردن آبهای آزاد ، جنگ را به زمین (که ارتش شوروی ، خود را برای آن متمرکز و تجهیز کرده بود) بکشاند . بهمین دلیل بود که شوروی به جای تلاش برای ساخت ناوهای هواپیمابر ، به زیردریایی ها و بمب افکنهای مجهز به موشکهای ضد کشتی اتمی روی آورد . این استراتژی که نوعی جنگ نامتقارن در دریا به حساب میاد در مواردی که طرف مقابل دارای نیروی دریایی خیلی قوی هست ، روش مناسبی برای توازن قوا در دریا ایجاد میکنه . استراتژی Sea Denial در موارد مختلف تونسته برتری خودش رو به اثبات برسونه . به عنوان مثال ، در جریان جنگ داخلی چین (بین کمونیستها به رهبری مائو و ناسیونالیستها) در دهه ی 1940 ، پیروزی چین در جنگ منچوری تا حد زیادی به استراتژی Sea Denial شوروی مدیون است . شوروی که در آن برهه دارای حضور دریایی فزاینده ای در Dairen ، بندر آرتور بود . با استفاده از استراتژی Sea denial و جلوگیری از عملیات آبی خاکی و پیاده کردن نیرو در ساحل توسط ناسیونالیستهای چین ، نه تنها کمونیستهای چین را در موضع برتر قرار داد ، بلکه امکان مداخله ی نظامی آمریکا در این درگیری را عملا از بین برد . ارتش آلمان نیز در جریان جنگ جهانی اول و دوم ، با استفاده از ناوگان زیردریایی ها و U-Boat های خود و با بکارگیری استراتژی Sea denial ، تلاش میکرد با سلب امکان استفاده آمریکا از دریا (برای ارسال کمک به انگلستان و برای انجام عملیات نظامی) ، آمریکا را از جنگ در اروپا دور نگه دارد . این در حالی بود که خود آلمانی ها تلاشی برای به دست گرفتن کنترل دریا نمیکردند . تو این استراتژی ، حرف اول رو جنگ افزارهایی میزنند که در مدت زمان کم ، بیشترین خسارت رو وارد کنند و بعد هم به سرعت از میدان نبرد فرار کنند ، چه چیزی بهتر از زیردریایی ها و بمب افکنهای مجهز به موشکهای اتمی !!؟

با تشکر فراوان از دوستانی که نسبت به مقاله ی بنده ابراز علاقه کردند ... <قسمت سوم> پنهانکاری (Stealth) : هر چند طراحی بدنه ی هواپیما بر مبنای اصول پخش شدن امواج الکترومغناطیسی راداری ، یکی از ارکان اصلی برای یک هواپیمای پنهانکار است . اما این کار ، بدون استفاده از مواد مخصوص با خاصیت جذب امواج راداری ، تنها میتواند کشف ناپذیری هواپیما در مقابل رادارهای طول موج بلند (مثل طول موج سانتیمتری و میلیمتری) را تضمین کند . اما در مقابل رادارهای باند L کارایی ندارد . از این رو ، توسعه و بکارگیری یک تکنولوژی جدید برای مقابله با این تهدید ، اجتناب ناپذیر به نظر میرسد . روسها در ابتدا (در زمانی که توسعه یSu-47 در دستور کار قرار داشت) راه حل نامتعارفی برای جذب امواج فرستنده های راداری انتخاب کردند : استفاده از تکنولوژی پلاسما (Plasma) اخبار و عکسهای منتشر شده از تاسیسات آزمایش سطخ مقطع راداری Eric-1 نشان میدهد که روسها بطور عملی در حال تست پوشش پلاسمایی بعنوان سپری برای جذب امواج راداری بودند . در این تست ، دو موتور راکت توسط یک پوشش کره مانند پلاسمایی احاطه شده بود . هدف ، بررسی اثرات راداری توپ پلاسمایی بود . این آزمایش موفقیت آمیز بود و پلاسما توانست موتورها را از دید رادار پنهان کند . اما نقطه ی ضعف آن ، تولید اثرات حرارتی ، بصری (توپ شفاف) و الکترومغناطیسی شدید بود . علاوه بر این ، پلاسما تنها میتوانست به مدت چند میکروثانیه بصورت پایدار باقی بماند . همچنین در جریان تعبیه این سیستم روی جنگنده Su-35 ، مشخص گردید تجهیزات الکترونیکی جنگنده باید بشدت در مقابل میدان الکترومغناطیسی ناشی از پلاسما مقاوم گردد . نیاز به حجم و نیروی الکتریکی زیاد برای ایجاد پوشش پلاسمایی از نقاط ضعف دیگر این سیستم بود که به کنار گذاشتن آن انجامید . با شکست پروژه ی پلاسما ، روسها به پروژه تولید مواد جاذب امواج رادار برای استفاده در بدنه ی هواپیما روی آوردند . طبق مقاله ی PAK-FA (T-50) Program نوشته ی دیوید مارکوف و اندرو.دبلیو.هال ، روسها در واقع موفق به تولید مواد جاذب امواج راداری با استفاده از نانوتکنولوژی شده اند . این پوشش جاذب امواج جدید ، پایدارتر و سبکتر از نمونه های قبلی است و از لایه گذاری مغناطیسی-دی الکتریکی 2 تا 80 نانومتر روی یک ماده ی پایدار با دمای بالا بدست میاید . طبق این مقاله ، پوشش جاذب امواج راداری تولید شده قابلیت جذب 10 دسیبلی در بازه ی الکترومغناطیسی 8 تا 80 گیگاهرتز را دارد (هر چند با توسعه ی این تکنولوژی ، امکان تولید مواد جاذب امواج در بازه ی 1 تا 300 گیگاهرتز وجود دارد) . توانایی جذب این مواد از فرمول log (P1/P2) = 1 -که در آن P1 قدرت موج خروجی از فرستنده رادار و P2 قدرت بازگشتی موج به گیرنده ی رادار است - پیروی میکند که این یعنی کاهش 10 برابری سطح مقطع راداری بدنه . وزن نسبی این پوشش ضد رادار نسبت به مساحت آن بین 1 تا 1.5 کیلوگرم بر مترمربع است ، مقاومت آن در برابر شرایط سخت آب و هوایی بالا بوده و برخلاف ساختار 5تا6 لایه در بقیه پوششهای ضد راداری ، از یک ساختار 1 لایه استفاده میکنند . این تکنولوژی علاوه بر کاهش سطح مقطع راداری در کاهش اثرات جانبی امواج راداری در رادارها (و افزایش دقت آنها) کاربرد دارد . موتور (Engine) : با پروازهای اول T-50 و مشاهده ی موتور ، همگان به این نتیجه رسیدند که این هواپیما با موتور AL-41F1A شرکت Saturn که به 117S نیز معروف است ، تولید خواهد شد . موتور 117S یک موتور ارتقا یافته بر پایه ی موتور AL-41 است که برای جنگنده Su-35BM طراحی شد . این موتور دارای قدرت حداکثر 142 کیلونیوتون (در حالت پس سوز) بوده و از سیستم کنترل دیجیتالی و تکنولوژی کنترل بردار رانش استفاده میکند. این موتور نسبت به نمونه ی اولیه خود دارای پره های بزرگتر (به میزان 3%) بود . عمر این موتور 4000 ساعت تعیین شده است. اما کمی نگذشت که شرکت Saturn اعلام کرد موتور اصلی جنگنده ی نه 117S بلکه موتوری کاملا جدید بنام 117 خواهد بود . این موتور بطور مخصوص برای جنگنده ی نسل پنجمی T-50 ساخته شده و هر چند بیشتر اطلاعات در مورد آن منتشر نشده و محرمانه است . اما میخایل پوگوسیان ، مدیر شرکت سوخو ، اعلام کرد تراست یا پیشرانه ی این موتور 2.5 تن از موتور AL-31 افزایش یافته در حالیکه وزن موتور نسبت به AL-31 حدود 150 کیلوگرم کمتر است . این اطلاعات اثبات میکند که T-50 قادر است بدون استفاده از پس سوز ، در سرعت مافوق صوت حرکت کند . سیستم کنترل دیجیتالی این موتور توسط مرکز تحقیقات و فناوری Saturn طراحی شده و حداکثر قدرت موتور (در حالت پس سوز) دارای قدرت 147 کیلونیوتون قدرت است . طبق اطلاعات وبسایت Global Security و Warfare.ru به نقل از شرکت سوخو ، جنگنده ی T-50 با بهره از این موتورهای قدرتمند میتواند به سرعت حداکثر 2500 کیلومتر در ساعت (بیش از 2 ماخ) برسد . این جنگنده همچنین دارای سرعت کروز 1850 تا 2100 کیلومتر بر ساعت ، برد 5500 کیلومتر و تحمل نیروی گرانش معادل 9G را داراست ... مسیر S شکل جریان هوای ورودی به موتور جنگنده T-50 منبع : http://www.afa.org/edop/2010/PAK-FA'sFirstFlighton29JAN10REV5.pdf http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/pak-fa.htm http://warfare.ru/?lang=&linkid=2280&catid=255 http://www.russiandefenseblog.org/?p=942 مترجم : Cheka

[quote]یه مساله که من هنوز نفهمیدم اینه که چرا روسها اینقدر در تکنیکهای ساخت ضعیف هستن . البته اینو می زارم به حساب بی سلیقه بودن اونها ! لطفا مقایسه کنید سطح صاف ، یکدست و خوش تراش لنسر را با لحاف چل تکه بلک جک ! [url]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%284%29~54.jpg[/url] [url]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1226482.jpg[/url] کلا این مساله همه جا صدق می کنه . مقایسه کنید سطح یکدست و زیبای F22 را با PAKFA با اینکه F22 طراحی شده و نمونه سازی شده اوایل دهه 90 هست ظاهر اون به مراتب خوش ساخت تر از مشابه روسی 2010 هست .[/quote] [img]http://warfare.ru/0702ey70/pictures/tu160_2.jpg[/img] [img]http://www.military-today.com/aircraft/tupolev_tu160_blackjack.jpg[/img] [img]http://englishrussia.com/wp-content/uploads/2010/05/81.jpg[/img]

[quote]به نظر بنده بهترین نظرات رو تا اینجای بحث دوستان زیر دادند: farhadzmn - waffen_ss - jrzm - stuka - lich جناب lich که به شخصه احترام زیادی براشون قایلم همه مطالبیو که میخواستم بگم رو به شیواترین و منطقی ترین شکل عنوان کردن و بعضی از دوستان هم تلاش مذبوحانه ای داشتند تا جلوی جناب lich کم نیاورند ولی هرگز موفق نخواهند شد چون حقیقت همیشه تلخ است. تکنولوژیه دستاوردهایی مثل B2-SPIRIT و SR-71 و F-117 و SM-3 و [b]لیزرهای پدافندی [/b]در مخیله روسهای کند ذهن هم نمیگنجد. ماهواره ویجر آمریکا از منظومه شمسی خارج شده و در اعماق فضا پیش میرود و کشورهای اروپایی و آمریکا تاکنون چندین برنامه کاوش موفق فضایی در مریخ و مشتری و سایر کرات انجام داده اند.حتی تعداد ماهواره های علمی و تحقیقاتیه ژاپن و کاوشهای فضاییه آن بسیار بیشتر از روسیه است.[b]شکست و فضاحت روسیه در رقابت برای سفر به ماه آیا چیزی است که نتوان آن را دید؟؟[/b]حالا بعضی دوستان راحت چشماشونو میبندن و میان میگن روسیه جایگاه اولو تو صنعت هوافضا داره خنده داره به خدا. به اون عده از دوستانی هم که فکر میکنند s-300[b] و s شونصدو امثالهم برترین هستند پیشنهاد میکنم یه نگاهی به مشخصات SM-3 و THAAD و PAC-3 و کلیپ هاشون تو اینترنت بندازن[/b] شاید از خواب بیدار شدن هر چند میدونم که بی فایدست چون خودشونو به خواب زدن. از قدیم گفتن : نرود میخ آهنین در سنگ[/quote] با تشکر از آقا سعید ، حرفهای بعضی از دوستان واقعا جز خنده جواب دیگری ندارد ! دوست عزیز میفرمایند "کلیپ" بذاریم برای مقایسه ! جناب ILLUMINATOR ، اون سایتی که باهم کلیپ مقایسه میکنند اسمش آپاراته نه Military.ir !! دوست عزیز ، آمریکا هنوز در صنایع لیزر نظامی (مثل پدافند لیزری نظامی) مثل کودک نوپایی هست که داره قدمهای اولش رو بر میداره ، در حالیکه همین شوروی بقول شما کند ذهن ، در دهه ی 80 ، در تاجیکستان پدافند لیزری ماهواره ای بنام Terra-3 عملیاتی کرد که لنز ماهواره های جاسوسی آمریکا رو کور میکرد و در سال 1986 به دنبال گنده گویی های رونالد ریگان ، رییس جمهور وقت آمریکا درباره ی پروژه جنگ ستارگان ، همین ایستگاه لیزری به طرف یک شاتل آمریکایی شلیک کرد که منجر به از کار افتادن دستگاههای الکترونیکی و نابینایی موقتی سرنشینان سفینه شد . در حالیکه آمریکا امروز داره ساخت 4 تا لیزر هوابرد آزمایشیش رو تو بوق و کرنا میکنه ، شوروی از سال 1977 (یعنی 34 سال پیش) ساخت لیزرهای هوابرد A-60 رو آغاز کرده بود و علاوه بر این ، تانکهای لیزری 1K17 رو هم به حالت عملیاتی در آورده بود ! عکس تانک لیزری روسیه [img]http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRqD7OIfFan3mOQfcSCunB4nmwkwiuhh3qhtcJTE-WX7Y2-WXTZSw[/img] عکس لیزر هوابرد A-60 [img]http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT3kRCssWYfSJNYrQnpUgV-ZR6kVgR00aAuw7g58PQTKnlRLFyk[/img] اصلا چرا راه دور بریم ؟! همین کره ی شمالی که خیلی ها دست کمش میگیرند ، سلاح لیزری ضد پرسنل ZM-87 رو بصورت عملیاتی در ارتشش داره ! در بحث فضایی ، فارغ از رقابت برای رسیدن به ماه (که البته هنوز هم در مورد اینکه آمریکایی ها واقعا به سطح کره ی ماه فرود اومدن یا هالیوود فرستاده شون ماه شک و ظن وجود داره) یادآوری چند مورد از موفقیتهای شوروی/روسیه خالی از لطف نیست : - 1957 ، ساخت اولین موشک قاره ی پیمای جهان - 1957 ، ساخت و پرتاب موفقیت آمیز اولین ماهواره ی ساخته دست انسان (Sputnik-1) - 1957 ، پرتاب اولین حیوان به فضا (Laika) - 1959 ، اولین ماهواره ی ساخت دست بشر که از نزدیکی ماه گذشت - 1959 ، اولین کاوشگر که بر ماه اثر گذاشت (Luna-2) - 1959 ، اولین عکس ها از طرف دیگر ماه (Luna-3) - 1961 ، اولین کاوشگر که به سیاره ونوس فرستاده شد - 1961 ، اولین انسان فرستاده شده به فضا (Yuri Gagarin) - 1962 ، اولین کاوشگر فرستاده شده به مریخ - 1965 ، اولین پیاده روی فضایی توسط یک انسان (Alexey leonov از Voskhod 2) - 1965 ، اولین کاوشگری که بر سطح یک سیاره دیگر برخورد کرد (Verena-3) - 1966 ، اولین کاوشگری که بر سطح ماه فرود آمد و از آن به زمین اطلاعات مخابره کرد (Luna 9) - 1970 ، اولین نمونه خاکی که از سیاره ی دیگر به زمین آورده شد (Luna 16) - 1970 ، فرود اولین ربات ماه نورد بر سطح ماه ( Lunokhod 1) - 1970 ، دریافت اولین اطلاعات از سیاره ای دیگر (Verena-7 از سیاره ونوس) - 1971 ، اولین ایستگاه فضایی (Salyut 1) - 1971 ، اولین کاوشگری که بر سطح کره ی مریخ فرود آمد (Mars 2) - 1975 ، دریافت اولین عکسها از سیاره ونوس (Verena-9) - 1986 ، اولین ایستگاه سرنشین دار جهان (Mir) .... در مورد برتری پدافندی روسیه از غرب هم البته S-300 نسبت به سیستمهای ذکر شده ی آمریکایی قدیمیتر بوده و تولیدش هم چندی پیش متوقف شد . اما برتری S-400 (و S-500) بر سیستمهای آمریکایی مثل PAtriot کاملا محرز هست ، این رو از یک مقایسه ی ساده بین برد عملیاتی و بقیه فاکتورهای پدافندی میشه متوجه شد .

جناب ILLUMINATOR بند اول اظهارات هیجان زده ی شما به وضوح نشون دهنده اینه که حرفهای شما بطور کامل بر اساس هیجانات احساسی بیان شده و اصلا ربطی به بحث این تاپیک و مقایسه ندارد ! (بهمین خاطر در مورد مقایسه ی tu-160 و B-1B حرفی نخواهم زد ، چون اصولا این بحث با کسی که احساسات ، قدرت تصمیم گیری را ازش سلب کرده نتیجه ای نخواهد داشت) البته مسلما شاهد بودن چنین فاجعه ای برای هر انسانی سخت هست . اما بیاید منطقی باشیم : در قدم اول باید اشاره کنم که این دست حوادث هوایی در همه جای دنیا و برای تمام هواپیماهای دنیا (خصوصا از نوع قدیمیش) اتفاق میافته . آیا بویینگ 727 که در اوایل سال جاری میلادی در ارومیه سقوط کرد هم روسی بود ؟ در حادثه ی لهستان هم اگر گزارشهای کارشناسی رو مطالعه بفرمایید ، متوجه میشید که مقصر تا حد زیادی خطای انسانی طرف لهستانی بوده است . اما سوال اصلی اینجا پیش میاد که اگر شما واقعا از این حادثه منقلب شده اید ، چرا مقصر را اشتباه پیدا کرده اید ؟! آیا روسیه مقصره که به دلیل محدودیتها و فشارهای موجود ، هواپیماهای دست چندمیش رو به ایران صادر کرده یا آمریکا که با وضع چنین تحریمهای غیرانسانی و فشار ، ناوگان هواپیمایی ایران رو از هواپیماهای مدرن محروم کرده ؟ این [b]"جبر روزگار"[/b]ی که شما فرمودید رو روسها بوجود آورده اند یا آمریکایی هایی که شما امروز دارید از اونها طرفداری میکنید ؟ در بحث جنگ های اعراب و اسراییل هم البته در جنگ 6 روزه ، عامل پیروزی اسراییل ، حملات هوایی پیش دستانه بود که در غفلت فرماندهان مصری در عرض چند ساعت کل نیروی هوایی مصر را نابود کرد . اما در جنگ یوم الکپور ، اگر حمایت سنگین آمریکا تحت عنوان عملیات Nickel Grass از رژیم صهیونیستی که به بهای گرفتار شدن آمریکا در بحران نفت 1973 تمام شد ، نبود . اسراییل به هیچ عنوان نمیتونست از پس اعراب بر بیاد .